den dag
Het afgeloopen
<Ketv&fiaal
reisseizoen
aan
r
Met twee kameraadjes op avonturenreis
PLINIUS EN HET BIJGELOOF
I
I
drukker dan verleden
JAAR
I De Dubbelgangster I
I.
hihiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiihh
11
DINSDAG 17 SEPTEMBER 1935
rtit
De indigestie van
Binnenland misère
KLASSIEKE MAGIE
I
nti
K.L.M.
Wie het meest?
Reisduur
Binnenland
„De Fruibloemid** te
Eijsden
a
dt
1 e
r
Balans
Buitenland, vooral Duitschland en
Brussel, had aantrekkingskracht
Reissommen
4 B|lllllllllllllllllllllllllllll—
I
I
I
mijnheer Paulus
I
Indië
T
AI I 17 A op MaO «u» Ingevolge de verzekertnggvoorwaarden tegen *7^0 levenslange geheeld ongeschiktheid tot werken door 17 MJ «gev*l «net |7 OKA verHee van een
-fAI el <r. HDVlll v X_j O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen 1 f OVa" verlies van belde armen, beide beenen of beide oogen F O Va" doodeUJken afloop F ^QVe* een voet
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERL.IJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
dat hierop geen pyi te trekken
maaltijd
All
A
mynheer
«e-
41
X
I
Dat deae kuil uitkwam op een gang
die
HOOFDSTUK III
Wel-
hy
door de donkere straten
Uep
van
(.Wordt vervolgd)
Jongelui
tot
de
antwoordde,
valt.
stu
Ping
kort scherp lachje, keerde re/ zich
holde de straat ulL
Ik»
H
«k
rar-
niet
bet
Mei
n#
tot
ie-
eod
Ka
L
WH hadden den indruk dat de reisjes naar
Brussel voornamelijk slechts kort waren. Onre
legsnan sprak ditr tegen. De touringcarrels Jes
ward over het algemeen kort, doch zy die per
treiir gingen, brttehtën dikwijls hnn geheel*
vacantle in Brussel door, met uitstapjes naar
de Ardennen. Luxemburg enz.
Wat dit laatstgenoemde land betreft: eenlge
Jaren geleden was Luxemburg door den enor-
men stroom van Nederlanders bijna 'n Holland-
Khe provincie geworden Thans echter was de
belangstelling voor Luxemburg zéér matig.
Tenslotte onze K L M Heeft ook de K LM.
nog iets van den toenemenden reislust kunren
proflteeren?
ruk
WKcht;
Hl;
1«;
reet
ow
UU
itj-
md
oe-
1 1
iel-'
lieg
tot
ns
tag
Ml
Me
ra
IX.
ott
Ook het aantal passen, dit Jaar afgegeven, is
in vele steden hooger dan verleden Jaar. Dit
geldt ook voor de Bewijzen van Nederlander
schap, alhoewel zich hlerby de omstandigheid
voordoet, dat men voor Belgis en Luxemburg
geen Bewijs van Nederlanderschap meer noodlg
had, maar met een toeristenkaart kon vol
staan (te verkrijgen by de Belgische consula
ten). Dit la een goede „zet" van België geweest.
Immers de opbrengst van de bewijzen van Ne
derlanderschap komt ten goede aan de
meenten, die van de toeristenkaarten aan de
Belgische consulaten, dus aan Belglé self!
Ook de zeereisjes komen meer en meer In
trek. Een vaart naar Noorwegen ^nocht vroeger
ren onderneming heeten, thans wordt het iets
„gewoons”, waar zelfs heele scholen aan mee
doen.
Naar Zuid-Engeland dito! Toch beginnen de
leereisjes aan dit euvel te tijden, dat zy tc
gevarieerd worden en daardoor den liefhebbers-
toevloed teveel verdeelen, waardoor het zelfs is
voorgekomen, dat booten te weinig bezet wa
ren en uitvielen.
Bord mol
r o o d n
rand, rood
kruis en
blauw veld
WIJ vroegen of de reissommen tn vergeiyklng
■et vroeger verminderd zijn. Onze zegsman
Processor Poppelstock haalde thans een
meetstok, een opschrijfboek en een potlood
voor den dag en begon yverig den kuil, dien
Piet en Wiet gegraven hadden, na te meten,
vdaarby de kinderen nieuwsgierig toekeken.
P door Charles Carvica
Na de ramp van „De Gaai” ontstond er vol
gens onzen zegsman wel een depressie, een
reactie, die men na vroegere vliegtuigrampen
niet gekend had, maar sindsdien is het reizen
per K L. M. weer toegenomen.
Waar zoo'»
bord staat
mag geea
enkel voer
tuig stoppa»
„Precies
zullen we
water nemen.
Een half uur later liet hy den erfgenaam
van het hertogdom van St. Ormonde, vreed
zaam sluimerend, achter in een boek van een
verlaten vertrek Zelf dwaalde hl) naar de
hall en kwam Juist op tyd om Lady Irene de
trap te zien afkomen Ze werd omstuwd doos
een groepje Jeugdige bewonderaars; de herto
gin en een paar anderen leunden boven over
de balustrade en glimlachten op haar neer
Haar vertrek leek een konlnkiyke triomftocht.
Redmayne stond een beetje terzijde; een hall
doayn jongelui begeleide haar en Prosper
hy hem met inspanning van zyn krachten
uit den kuil sjorde. Piet begreep er niets
van en keek erg beteuterd. De man had
schynbaar nergens anders aandacht voor
dan voor de steenen die in den kuil lagen.
Hy onderzocht deae zorgvuldig, en scheen
erg biy te zijn.
De ontsagiyke evasie van reizigers naar hei
Mtenland heeft den hoielhonden in bet bin-
■entand een strop bezorgd. De belangstelling
•eer reteen naar het binnenland was miniem.
Voornamelyk vindt dit zyn oorzaak in het
foedkooper reizen en verblijf in het buiten
land. Heen en terug naar b.v. Valkenburg
een echt Nederlandsen toeristencentrum
kost per vacantlekaart (de goedkoopste wyze
van vervoer per spoor) ƒ8.Datzelfde spoor
bracht je echter voor tien centen meer heen ëfi
terug naar Brussel. Een goedkoope treinreis
kostte heen en terug naar Brussel slechts een
ruiden of vier. Begrypeiyk, dat velen dan ook
naar Brusael gingen, ’die anders naar Valken
burg waren gegaan.
De goedkoope treinen naar het binnenland
hebben over het algemeen niet te klagen gehad.
Wel had men niet meer de situatie van vroe-
ter, dat men nj. een week van tevoren reeds In
de r|j moest gaan staan om een kaartje voor
een goedkoopen trein machtig te kunnen wor
den, doch dit komt ook doordat het aantal
roedkoope treinen sterk vermeerderd is, Waar
door de belangstelling voor die treinen zich
«eer verdeelde en zich niet zooals vroeger voor
een enkelen trein behoefde op te hoopen.
Niettemin, het binnenlandsch vacantierelzl-
Frsverkeer is misère geweest!
Al was de reclame voor de Bmeelsche We-
reldtentoonstelling misschien wel het meest ta-
teiMief. toch is Brussel niet alleen de groote
trekpleister geweest. Duitschland, door zijn SS
pel tedacUe, was eveneens de groote slokop
na bet reizigersverkeer. Beieren zat tjokvol
Nederlanders, de Hars eveneens, en een reisje
laags den Rijn, vroeger al iets vanzelfsprekends,
was sok dit seizoen wefr een zeer veel geliefd
sitstapje.
Dit jaar zyn tal van menschen voor het eerst
op reis gegaan. Bovendien had men de keuze
uit vele „klaargemaakte” reizen tegen een voor
af bepaalde reissom, die groot succes oplever
den. De ag. hotelplantrelnen naar Zwitserland
(d. z. privé-reiren tegen zeer goedkoop stan
daardtarief) selfs dermate, dat in het begin
van Augustus een trein verdubbeld moest wor
den.
practyken, waaronder de meest walglijke. Te
gen dit bygeloof is Pllnlus hevig gekant.
De prohibitieve of beschermende magie, die
vooral wordt toegepast om den ban van booae
toovermacht te breken, vindt echter by Pllnlus
wel goedkeuring, indien ze uitsluitend wordt ge
bruikt voor het doel waarvoor ze bestemd ia nj.
bet voorkomen of afweren van onheil.
Een voorbeeld van zulke magie ziet Pllnlus
In het feit, dat wy elkander op den eersten dag
van het Jaar een gelukkig nieuw Jaar toe wen-
schen. Men scheen dus aan dezen wensch een
werkelijk effectieve kracht toe te kennen. Pll
nlus gebruikt om de Nleuwjaarswenachen aan te
dulden het Latynsche woord precatlonea, dat
men letterlijk sou kunnen vertalen door ^smeek
gebeden”. Deze gebeden werden dan. In den
heilwensch Impliciet besloten, gericht tot de
godheid. De .goede woorden", welke men elkan
der op den Nieuwjaarsdag toespreekt, hebben
de beteekenls van goed-aanbrengende woorden.
De gebruikelijke heilwensch luidde: dat het
(Jaar) goad, gelukkig en voorspoedig west.
Dit voorbeeld Is zoo merkwaardig omdat het
gebl-ulk van Nieuwjaar-wenschen sedert de da
gen van Pllnlus zeker niet la afgenomen, wy
voelen ons echter heelemaal niet als goede too-
venaars, wanneer wy de Jaariyksche offldeele
bezoeken by ooms en tantes gaan afleggen en
de traditioneels visitekaartjes met .2. N.” over
het heele land verspreiden. Voor ons is dit
welwillende, maar weinig tooverachtlge ritueel
een beleefdheidsvorm geworden, een soort acte
de présence, waaraan wy ons alleen maar niet
onttrekken, omdat Iedereen er aan mee doet.
De Romein had nog werkeiyk bet idee, dat het
zyn vrienden goed sou gaan, ómdat hy het hun
was komen toewenachen. wy volgen zyn ge
bruik. maar als wy het per ongeluk verzuimen
en het gaat onze tante dan slecht, maken wy
ons geen gewetensbezwaar omdat wy de pro
hibitieve of beschermende magie van den
Nieuwjaarswensen niet op haar hebben toege
past. De Romein en ook Pllnlus scheen
hier anders over te denken. Wellicht sluimert
in die oorspronkeiyke opvatting de oorzaak,
waarom men het nog heden kwalyk neemt. In
dian gy in uw Nieuwjaarswenschen iemand, die
er recht op meende te hebben, verwaarloost.
Een andere vorm van volksgeloof noemt Pll
nlus de meenlng. dat oneven getallen altyd meer
geluk aanbrengen dan even getallen en dat
men hier rekening mee houdt tn geval van
koorts door op de dagen te letten.
Dit Is ook voor ons gevoel nog zuiver byge
loof. Dr. Wolters vertelt over dit Interessante
onderwerp; TaUooae plaatsen in de antieke lit
teratuur ook in die. welke in het geheel niet
de magie behandelt bevestigen de opvatting,
dat oneven nummers beter zyn dan even num
mers. Pllnlus zelf herhaalt het gedurig en het
speelt een groote rol in zyn geneeskundige voor
schriften Medicinale kruiden, b.v. laurierbladen,
moesten by oneven getal worden gedragen of
afgekookt, zelfs de ochtendiyke mondspoeling
en het aanverwante gorgelen moest een oneven
aantal malen worden toegepast Als men kip
pen wil laten broeden, moet men ze op een on
even dag laten beginnen. En zoo is er meer van
dien aard.
Ongetwyfeld heeft Pythagoras grooten in
vloed gehad op dit getallengeloof, maar de Py-
thagoreeèrs brachten toch elgeniyk niets nieuws,
want vrees en vereering voor bepaalde getallen
was ook by barbaarsche volkeren bekend.
wy zelf kennen immers ook nog een zekere
waarde toe of hooren een zekere waarde
toekennen aan b.v. de getallen 3. 7. 11. 13.
Denkt 71 eens in. dat Adolf Hitler bet „Vierde
Byk” had gesticht! Het effect op ons gehoor
zou lang niet zoo magisch” zyn als nu de hui
dige toestand het „Derde Ryk” wordt genoemd
AUe goede dingen doet men immers „In drieën"?
We zyn niet bygeloovtg als we met dertienen
aan tafel zitten, maar het Derde Ryk klinkt
toch om een of andere geheimzinnige reden
beter dan het Vierde Ryk.
De Romeinsche kalender liet alle feesten val
len op oneven dagen, en als de feesten verlengd
worden, geschiedt dit niet op den volgenden
dag die een Interval vormt, maar op den derden
dag
Over het ontstaan van dien eerbied voor het
oneven getal bestaan vele ethnotoglsche theo
rieën Zoo leerde Usener. dat de primitieve
mensch slechts tot twee kon tellen en dat de
ontdekking van het begrip „drie” hem met ma
gische vreugde vervulde, omdat het hem ver
loste uit den ban der tegenstellingen dag
nacht, zon--maan. man--vrouw, levendood etc
Deze opvatting van Usener heeft felle be
strijders gevonden, maar dat het drietal het
eindpunt sou gevormd hebben van de telreeks
van den primitieven mensch, wordt toch door
deze ethnologen ook wel aangenomen. Dr Wol
ters acht de geneeskundige ervaring van door
slaand belang, die leert, dat de oneven dag de
crlsls-dag Is van verschillende ziekten, terwyl
de beteekenls van het getal 7 verband zou
houden met de wiseltngen van de maan, waar
aan de week van zeven dagen het aanzyn dankt.
Ook Informeerden wy naar den reislust naar
Indlè. Men deelde ons mede, dat deze sterk
verminderd is. Nog kort geleden moest men
al drie maanden van tevoren een plaats op een
Indië-boot bespreken en dan mocht men nog
biy zyn als men een plaats kreeg. Thans is
het Juist andersom: de scheepvaartdirecties
moeten probeeren hun schepen vol te krijgen
en reizigers te trekken. Daarby komt dat de
concurrentie van Duitschland buitengewoon
groot is door zyn goedkoope tarieven (in re-
gistermarken), zóó zelfs, dat alle Duitsche
schepen voor een maand of drie reeds volge
boekt zyn. Ook Japan begint hevig te oencur-
reeren.
Het landelyke dorp F.ysden. gelegen in Neer
lands uitersten boek, beeft het aangedurfd een
tentocueteHing te organlaeeren voor fruitteelt,
bloemisterij en middenstand, waar iedereen
perplex van staat.
Eijsden heeft begrepen dat bekendheid wel
vaart brengt In een plaats en daarom heeft de
H I. V. E U. bet plan opgevat deze tentoon
stelling te organlseeren in de hallen der M Z M.
Statonspleln te Eijsden. van 14 tot 23 Septem
ber as.
Vooral vermeldenswaard la de stand betref
fende den frultbouw te Eysden me* zyn Lege-
pon-peren, Eysdener klumpkea en goudre(net
ten Deze handel, eertyds op export aangewezen,
bepaalt zich nu meer tot het binnenland om
h iar producten af te zetten, waarnaast de M.
Z. M een aanmoedlglngastand heeft voor de
arbeiders, welke laat zien wat door eigen inltlaw
tlef geteeld kan worden.
De Zuld-Llmburgsche Waterleiding My. lajit
een fraaie reliëfkaart zien betreffende de water
voorziening in Z. Limburg.
naar de kamers voerde die Plet ontdekt had.
wilde er biykbaar by den professor niet in en
Piet sprong eensklaps in den kuil om den
professor duldeiyk te maken wat hy be
doelde.
Doch Poppelstock stootte een schreeuw uit
en pakte Piet vlug by de schouders, araaraa
n zyn Natuuriyke Historie behandelt de La-
tynaehe schrijver Pllnlus terloops de vraag,
in hoeverre magische middelen, waaraan het
bygeloof van alle tyden steeds zoo bysondere
waarde toekende, werkeiyk effectief kunnen zyn
tot genezing of voorkoming van stekten, tot
verzekering van heil of gezondheid en tot an
dere soortgeiyke doeleinden, waartoe deae too-
vermlddelen werden aangewend.
Deze beschouwing van Pllnlus was voor dr. X
F. M. O. Wolters de aanleiding tot een gedegen
wetenschappeiyk ondersoek naar de magische
elementen van de folklore der antieken. In den
vorm van een uitvoerig commentaar op Pllnlus'
tekst, publiceerde hy by den uitgever H. J. Paris
te Amsterdam een in de Kngelsche taal opge
stelde verhandeling over: „Antique Folklore”.
Dr. Wolters onderscheidt In den bewusten Pll-
nlus-tekst twee hoofdbestanddeelen. Het eerste
stuk behandelt die vormen van bygeloof, welke
niet speciaal Romelnsch waren, doch overal ge
vonden werden en te Rome werden toegepast,
soms vermengd met eenlge speciaal Romeinsche
gebruiken. Het tweede stuk somt de speciaal Ro-
melnsche gebruiken op en onderscheidt ze in
twee categorieën, nJ. ten eerste de macht van
tooverspreuken. ten tweede de macht van de aoo-
genaamde mutae rellglones of ongearticuleerde
klanken en zwygende gebaren, die in uitwerking
van een magisch vermogen werden geacht.
Na de bronnen te hebben onderzocht, door
Pllnlus by ztjn studie geraadpleegd, gaat dr.
Wolters dan na. hoe de intellectueels Romeinen,
in het byaonder hoe Pllnlus zlcb verhield tot
het antieke volksgeloof.
Zoogenaamde actieve magie, kwaad-ultwer-
kende tooveril werd door de staatsoverheld ver
afschuwd en wetteiyk verboden, speciaal in de
regeerlngsmaatregelen tegen sterrenwichelaars,
toovenaars en soortgeiyken. Ook in de winge
westen werd aan deae verbodsbepalingen streng
de hand gehouden. Beschaafde Romeinen
beschouwden desen vorm van magie als kwaad
aardig boerenbedrog Toch geeft Verglllus biyk
van kennis op het stuk van liefdesdranken, d.
w. z. vochten, die op magische wyze verliefd
heid opwekken by dengene. die ze tot zich
neemt. Het schynt, dat het gebruik van zulke
liefdesdranken te Rome pas dateert uit de eer
ste eeuw vóór Christus. Ook Is de dichter op
de hoogte van andere tooverpractyken, maar
klaarbiykelyk nam hy hun uitwerking niet au
sérieux. Horatlus bestrijdt de tooverij. Ovldlus
gebruikt het toovergeloof in zyn dichtwerk,
maar hecht er persooniyk niet de geringste
waarde aan. Hrrlemaal vry van vrees voor be-
tooverlng waren de Romeinsche intellectueelen
echter niet, biykens verschillende uitlatingen
van Tacitus, b.v. de meenlng. dat de gezond
heidstoestand van Germanlcus door boosaardige
tooverpractyken ondermynd werd.
Wat Pllnlus betreft, hy ziet in de tooverij een
merkwaardig verschynsel, dat men by alle vol
keren waarneemt. Geboren uit de geneeskunst,
heeft dit verschynsel de godsdiensten doordron.
gen en het laat zyn Invloed gelden op de ster
renkunde. Niet alleen met tooverspreuken wordt
het uitgeoefend, doch er bestaan allerhande
zal
iyk,”
wicht.
„Natuuriyk natuuriyk!" stemde Red-
mayne toe „Maar ik sou het liever niet van
avond doen, Terence.”
„Niet? Nu, misschien niet. Nee, ik geloof
niet, dat die champagne veel byzonders was.
Ik heb nog verechrtkkeiyken dorst.”
als ik." zei Redmayne ..Daarom
ieder een reusachtig glas soda-
met een
om en
rende voort; haar voeten 4- ze
klein en welgevormd in haar aige-
schoenen raakten nauweiykss he*
Ze stoof met groote
naar den auto, blootshoofds can het portlet
drommend
Op 't punt om in te stappen, keek ze om
zich heen om met een glimlach van allen
afscheid te nemen en daarby viel haar blik
op Redmayne Haar glimlach werd levendiger
en ze wachtte even Redmayne kwam naar
voren en ze stak hem haar verbonden hand
toe.
..Dag mynheer Redmayne en dank u nog
wel” zei ze lief-klnderiyk.
.Pas maar goed op de lappenpop,
terusten,” zet hy, en ze lachte hem toe. als
of 't haar pleister deed dat hy haar woorden
zoo goed had onthouden
Terwyl
met zyn vluggen, veerkrachtlgen stap, bleven
het teere meisjesgezicht en de lieve, heldere
stem hem vervolgen; maar nog vóór hy
Charles Street, waar zyn kamers waren, had
bereikt, was hy er steeds in geslaagd, haar
uit zyn geest te bannen. Want hy had nog
een paar uur te werken; werk, dat geen ver
strooidheid gedoogde; werk dat al zyn aan
dacht opeischte.
Toen hy voor het huis, waar hy woonde,
bleef stilstaan en naar zyn hulsaleutel tastte,
sloop een jong meisje met katachtige on
hoorbaarheid op hem toe. hield hem een
tuiltje verwelkte viooltjes onder den neus en
dreinde:
„Koopt u een bosje, meneer!"
Redmayne schrok op en draaide zich met
een ruk om De maan scheen vol op haar
hy scheen opnieuw te schrikken.
Het retaeizoen was teert en zeer drek druk
bar dan verleden jaar. Het viel voornamelijk
in den voornamer. Na midden Augustas had er
een plotselinge daling van het aantal seizen
plaata.
Ook dit jaar mocht het reisbureau weer een
aantal reizen tegen groote geldsommen boe-
ken. Doch deze komen in het naseizoen, als de
drukte afgeloopen is.
Parijs was dit jaar niet erg in trek.
„Geen vleesch Neem In plaats daarvan maar
een j^aar biscuitjes en na lederen maaltijd
..rusten."
.Maaltijd?” vroeg mynheer Paulus.
De dokter scheen dit niet te hooren.
„Twintig minuten rust na lederen maaltyd.”
herhaalde hy, „en vóór 1 eten flink Uchaama.
beweging."
„'t Kan niet flinker dan X al is," verzekerde
mynheer Paulus. „M n leven is een al lichaams
beweging. Ik kom hier en daar en overal. Ik
ben altyd op stap
Méér kan ik niet.”
„Dan minder, u
hebt 't te erg ge
maakt."
.Minder kan
niet. Ik moet op
gang biyven als
ik m n brood wil verdienen.
De dokter stond op. „Wacht even.” sprak
hy „Ik sal wat voor u klaar maken.”
Hy verliet het vertrek en liet mynheer Pau
lus alleen met z n sombere gedachten. Na een
paar minuten van spanning werd het leed van
den patiënt weer verzacht door den terugkeer
van den dokter, met in de eene hand een
groote flesch en In de andere een stuk papier
„Deze drank zal u niet genezen.” zei de
dokter.
„O neen?”
,.'t Geeft voor X oogenbllk verlichting Dat
hoop Ik ten minste. Indigestie is een lastig
ding
De dokter zrikkelde de flesch In het stuk
Papier.
..Lastiger dan Ik dacht,” meende mynheer
Paulus.
St zyn menschen. die er nooit meer van
afkomen
Mynheer Paulus kreunde.
„U hebt X verkeerde eten gegeten." verklaar,
de de dokter „en 't verkeerde soort dranken
gedronken.”
..De dranken waren best." protesteerde myn
heer Pauluz. „maar i k deug niet."
„U zult uw heele levenswyze moeten veran
deren. Blaat u vroeg op?”
„Laat: anders kryg ik heelemaal geen rust
„Dan staat u nu vroeg op
,De heele week?"
„Maanden en maanden
„Verschrikkeiyk!" riep mynheer Paulus. -
„De meeste lyders aan indigestie begrijpen
niet, wat een taaie ziekte dat ia." ging de dok
ter voort. „Als u heel secuur leeft, voelt u zich
over een paar maanden misschien een beetje
beter. En dan móet u 1 nog kalm aanleggen.
Lichaamsbeweging, maar niet te veel Én ook
niet te weinig. Geen tabak. Niet drinken.
Geen vleesch Beslist geen zuren en spece
rijen. Dan bent u misschien over een paar
Jaar een heel eind verder.”
,JDank u voor de opwekkende mededeellng
zet mynheer Paulus. £n die flesch? Wat kost
die?"
„Een rijksdaalder
„Een riJksdaalder? Allemachtig!”
De patiënt betaalde het geld, nam de flesch
aan, greep s*n koffer en verliet het huls van
den dokter, droevig met het hoofd schuddend.
Zoo bleef hy een paar honderd meter doorioo-
pen, tot dat hy het kermis-terreln bereikte.
Hy ging het terrein op en liep het terrein
rond tot hy aan een plek kwam, waar een paal
in X gras stond. Daar bleef hy staan en maak
te s’n koffer open. Uit de donkere binnenlan
den van deze bergplaats bracht mynheer Pau-
lua zestig kleine fleschjes te voorschyn en zette
die pp een ril op den binnenkant van het dek
sel. En toen haalde hy weer uit s*n bergplaats
eten banier valt rood aëOdoêk, die RH art den
paal In ”t gras hing.
Op die rood» banier stond hrt volgeade te
lezen
„Waarom lydt gy aan indigestie? Waarmn
siet gs met wanhoop de toekomst tegemoet*
Verban den duivel der Indigestie nog heden.
Doe het nu! Reeds meer dan 100.000 gevallen
van chronische spljsverteringsstoomissen zyn
genezen door de wonderbare indlgestle-drup-
pels van Professor Paulus! Duizenden getuig
schriften! Slechts een daalder per fleschje. dat
de driedubbele waarde heeft! Neemt proef!
Doe het nut"
En in een minimum van tyd zat Professor
Paulus diep in een drukken handel.
Summa smnmanm kan das de balam ever
het afgeloopen rrtsieiaosu lalden: toenemende
reislust, vooral ook onder de „kleine layden”
(middenstanders). Buitenland, vooral Brussel
en Duftoehland, had veel bezoek, ntomentand
mistra.
niet in den haak was, dat hy zich over iets te
schamen had.
„Was Irene daar net niet hier? Ik moet
met haar dansen."
„Lady Irene was moe en wilde liever naar
huls gaan,” aei Redmayne.
„Maar ik wil nog eens met haar dansen,"
zet Terence, nog een beetje verwezen. „Is
het geen pracht van een meisje, mynlieei
Redmayne? Ik denk dat Ik haar ten huweiyk
vragen Dat Is in vertrouwen, natuur-
bealoot hy met een statig air van ge-
deed een stap achteruit en mompelde In
sichzelf
„Groote hemel! Wat een geiykvnist"
Het volgend oogenbllk had hy zyn telf-
beheerschlng weer terug dn keek het meisje
rustig en doordringend aan.
„Je bent nog laat op straat, m'n kind." be
gon hy, zonder zelf goed te weten wat hy
zei.
„Ik durf niet naar huia vóór ik mUn geld
by mekaar heb. meneer
„Hoe heet je?” vroeg Redmayne
.Madge.” antwoordde zy.
„En waar woon Je?"
„In Baldwin's Rents, meneer.”
moeder moest Je niet aoo laat rond laten
zwerven," rei hy.
„Ik heb geen moeder,” sel ie huilerig
„Een vader dan?”
„Vader la ook dood, meneer Ik vroon by
grootmoe; en d'r ml wat zwaaien als Ik
thuis kom met niks dan 'n paar armoedige
penny's.”
Redmayne geloofde er geen woord van;
maar hy haalde een halve kroon uit zyn zak
..Alz Ik Je dit geef, zul Je dan regelrecht
naar huls gaan?” vroeg hy.
„Nou. en of,” rei re. „Daar ken u staat
op maken Ik ben bek-af en honger heb ik
ook. Geef u maar hier meneer, dan ben ik
in vyf minuten thuis. Ik sal den heelen weg
lang hard loopen, dat beloof ik u."
Hy liet het geldstuk in haar uitgestrekte
hand vallen; haar vingers sloten er klauwend
omheen en zonder een woord van dank, maar
er dan maar niet meer van.” rel
vriendeiyk „We moesten allebei
wat sodawater nemen en dan terug gaan naar
de danszaal
De Jongen keek om zich heen en knikte
plechtig Hy bad een vaag gevoel, dat ieto
Redmayne. dien zy hulpelooa-vragend aan
keek. uitdrukking van haar grijze oogen.
waarin' geen vrees of verlegenheid lag, slechts
onbegrensd vertrouwen, ontroerde hem. Nauwe-
lyks zyn lippen bewegend, fluisterde hy:
„Ge terug naar de danszaal langs den
anderen kant.’’ en terwijl haar arm uit den
syne kleed, legde hy beide handen op de
schouders van den jongen en zei, hem heen
en weer zwaaiend, verwytend:
„Waar biyft nu die sigaret, die je me be
loofd hebt, Terence?"
„Heb Ik u er tan beloofd?" vroeg Terence
terwyl hy zijn vochtig haar van zyn
.Jk weet X; ik heb X allesbehalve netjes
“tewerkt. ik tgen erg onhandig. Lady Irene.'
nee. dat is niet waar," aei se haastig.
~*tot niet Ze brak af. een beetje ver
aard.
-W»t wist u niet?” vroeg hy, met een zwak
«“■lachje van vermaak om de hoeken van zyn
'matigen mond.
.Jk wist niet, dat u zoo vriendeiyk was,” zei
«Ihuchter.
••Dat wist ik self ook niet,” merkte hy op.
u jmne keek hem aan met haar hoofd een
°*tJe schuin.
nu «al ik u terugbrengen naar de dans-
2* hadifen de deur van de serre bereikt,
Terence haastig op hen toekwam, zyn
wa* hoogrood, zyn haar zat verward.
ha over*l naar Je gezocht. Irene.” zei
“Pgewonden. haar hand In de zyne nemend.
onze dans.”
M«t meisje keek hem aan en week ln-
■U*hnau< een stap terug, dichter naar
„Wat?”
„Paulus.”
„Dus Paulus Paulus?”
..Neen, Theophilus, Hotnobonus Paulus.”
De dokter keek een beetje beduusd, maar
ging op de namengeechledcnls verder niet in.
JCn U hebt indigestie." sel hy.
„Absoluut,” verzekerde mynheer Paulus.
De dokter keek naar zTi tong, naar den bin
nenkant van s’n oogleden, plukte aan de huid
van s’n gezicht, voelde zTi pols, sloeg met een
hamer tegen s’n knie en vroeg hoe oud hy was.
Daarna ging hy zitten en schudde hrt hoofd
„U had vroeger hier moeten komen.”
„Dat kon niet.” sel mynheer Paulus. „Ik was
In Goes
„O Juist,” meende de dokte». „U woont zeker
In Goes.”
„En ln Krabbendyke," sel mynheer Paulus.
„In Krabbendyke?"
„En ln Heinkenszand en Krulnlngen. en In
Wemeldlnge en lerreke en ln Rilland Bath en
Hoedekenskerke
Ja.” zei de dokter, en weerde met
ST hand dien stroom van woonplaatsen af
„D reis de markten en kermissen af. van de
eene plaats naar de andere," ging mynheer
Paulus voort. ..En die indigestie zit me ln den
weg. Die hindert me by m'n werk. Ik kan er
m’n hersens niet by houden. Ik zou dol biy
syn. als U me er heelemaal van af kon helpen."
„Hoe lang biyft U hier?" vroeg de dokter
„Tot morgen."
De dokter Het een ontevreden gegrom hooren.
„Dacht U soms, dat indigestie in 34 uur ga.
nezen kon?**
.Daar weet ik niets van.”
Paulus.
.Nog ln geen 34 weken.” verzekerde de dokter
Mynheer Paulus suehtte.
..U moet dlëet houden ennog een massa
meer doen enlaten. Drinkt U?
„Alstubllef. heel graag.” set mynheer Paulus
met verheffing van stem.
„Dan houdt U daarmee op. En U rookt?”
„Twintig per dag.”
j)an eiken dag twee minder, tot U er bulten
kunt.”
Mijnheer Paulus keek den dokter aan. alsof
hy levensmoe was.
„En niets eten, wat gebakken of gebraden
is,*
Er steeg een kennend geluld op uit de keel
van den patiënt.
.Jloudt U van ha vermouth?” vroeg s'n kwel
geest weer. •<->•»••
„Kan Ik niet zien
„Bet lederen morgen een diep bord vol."
„En vleesch?” vroeg mynheer Paulus;
ben nogal dol op vleesch.”
-j—e man werd ln de wachtkamer van den
1 dokter gelaten en mompelde, terwyl hy
met een zucht op een der zes stoelen
ging zitten: .Jk gevoel me ellendigI" Hy zette
in handkoffer naast zyn stoel op den grond
en zuchtte nog eens.
vyf minuten later ging de deur van de
spreekkamer open en de laatste patiënt kwam
er uit. Over sT> schouder been vertoonde de
dokter s'n gezicht en sel:
„U is aan de beurt.”
De man die zich zoo ellendig voelde, greep
s'n koffer, stond op en ging naar de spreek-
kamer.
„Gaat U zitten.” zet de dokter.
De man zette z*n koffer naast een anderen
stoel en ging zitten.
,Xn. wat scheelt er aan?" vroeg de dokter.
„Indigestie."
„Hoe weet U. dat X dat te?"
„Hoe weet U. dat X dat niet is?" vroeg dr
man.
De dokter keek ultvorschend en streng en
vroeg kort: .Jloe is Uw naam?"
paulus.”
„Achternaam?"
Madge
waren
trapte schoenen raakten
plaveisel Ze stoof met
voort, als een Jonge wolf door de pralr
re den hoek bereikt had.
Toen bleef re stilstaan, en, schlch
zich heen ziend met haar scherpe
oogen. schoof re Mayne's horloge, wi
ze hem met onnavolgbare handigheid
had. tuaschen haar dunne jumper.
Steeds rechts en links over haar schouder
glurend, liep re haastig voort door Oxford
Street, sloeg een nauwere zijstraat ln en be
reikte ten slotte, onder een lage poort door, bet
tehuis van haar kUidsheid Baldwins Renta.
Madge bleef staan voor een huls aan den
linkerkant van het hofje, duwde de deui^
open, ging de nauwe gang door en de don
kere, afgesleten trappen op en stond elndeiyk
by een kamer op da derde verdie-
Ze voelde naar het horloge, verberg
het nog wat dieper, en na zich overtuigd te
hebben, dat de halve kroon veilig tuaschen
haar kous zat stiet ze de deur ooen en
ging het vertrek binnen. Een petroleumlamp
walmde gezellig op den achoorateenmanteL
Auguztus, de reismaand, Is weer voorbij. Dul-
(enden hébben hun ontspanning gezocht in de
natuur cf In vreemde steden nieuwe indrukken
opgedss" Uitgerust en voorzien van nieuwe
jeiens-energie heeft men zich aan den arbeid
«et met bet vaste voornemen, om, zoo moge-
Ujt ln bet volgende jaar wéér een reisje te
maken, naar een anders natuur of naar andere
lieden.
Want, zoo reide men ons aan het reisbureau
Undeman, waar wy nadere inlichtingen over
bet afgeloopen reisseizoen kwamen Inwinnen
reuen animeert zichzelfWie eens op reis is
geweest, gaat den volgenden keer weer. Van
daar ook, dat het reizen zich in een steeds toe
nemende populariteit mag verheugen.
Nu wordt het den reislustige ook wel gemak-
teiyk gemaakt, zyn reis kan hem kant en
Ussr bereid worden tegen een zeer civielen
peije. De talrijke autocarondememers en rels-
bureaux schreeuwden de genoeglykheden van
bet reisen, de aantrekkeiykheden van de Brus-
jelsche Wereldtentoonstelling vooral, als het
ware van de daken en men moest wel een hart
van steen hebben om dien verlokkeiykheden
weerëtand te kunnen bieden, tenzy de droevige
tijdsomstandigheden het nu ook totaal onmo-
geiyk maakten 'n nog zoo kort reisje te onder
nemen. Niet alleen by wyze van spreken, maar
Inderdaad tn werkelijkheid spaarde men zich
Mms zyn boterham uit. om toch maar naar
Brussel of ergens anders heen te kunnen rei-
■n.
vaag.
voorhoofd wegstreek.
„Ja, natuuriyk heb Je dat gedaan, en ik
smacht er eenvoudig naar. Ga met me mee en
laten we rustig wat gsuin zitten rooken."
Hy trok Terence's arm door den zynen en
troonde hem mee. niet naar de rookkamer,
maar naar een aangrenzend totletrtmertje,
,Je hebt een beetje slgarenaach of zooiete
op je voorhoofd zitten; laten we dat eens
afwssschen.”
„Ik heb soo'n gevoel of ik te veel gerookt
heb mynheer Redmsyme,'' rel de jongen, „en
en Ik gelopf niet, dat die champagne, die
we vanavond gehad hebben, erg veel zaaks
waa"
„Drink
Redmayne
