1 Met twee kameraadjes op avonturenreis Kind en dier <Ket u&fiaal van den dag -r-w etty Warner was een goeie ziel, maar zij FX had honger en de portefeuille die uit den 1 ■"■“■"hI I De Dubbelgangster I GEEN SPRAKE VAN! Bedreigde Missie DE REGENSBURGER SIXT1JNEN SMAAKZIN BIJ DEN REGENWORM ■ssillllllllllllllll" VRIJDAG 20 SEPTEMBER 1935 Karakorum-expeditie Een mensch-amphibie In het I Eei Straal Z zoo Sovjet-literatuur St. Sixtuskerk te Rome Beeldhouwer-roover- hoofdman Olympische kunst Yenki in Manchoukwo 7» In Indië zijn veel geachiedeniaaen bekend van jongena en meia- jee, die door wolven zyn opgevoed dins gaderini ran het won de seist aan de „Het leven is niet kwaad F ïatïrdj 740 uur 744 U0 •40 •4° ATT E* A D AT AT °P dlt blad *Un ingevolge de verzekertngsvoorwaarden tegen tevgnglange geheel* ongeechlktbeld tot werken door T? 77^x0 Mn onK*TalJ*** F - /A I al iT* O ongevallen verzekerd voor een der volgend* oltke«rlngen V verll** van beid* armen, belde beenen of belde oogen A aJvF*" doodeUJken afloop MaJWe" AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN. UIT ER LIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL MJ verne* van **n baad aen vo*t <rf ean oog warenhuis porte- Mr* De Regensburger Singknaben de IN 140 tot werken door •44 büns hem af te schudden, terwijl „Zeven 1 die altUo laat me niet al- aen ia Se Maar volstrekt alle* wat waarheid kende en ae XWorttt vervolgd Zat Dü> Zat het de zou „Ja! loopig Blmpkl ZONDAl <49 ui Marti ZONI MAAI aldeeür DINS WOE DONI aide. •40 WOEN8I 740 OU Hiel Va een Za dleru Zaï Btiej Dii Vri Ma Zal een E Dll Dit Zo< Kemp, de irt en ZOï tem be liefdai Ujdenc De Kinde: H. Mil Broedt met pi DIN; beds N DON van hi uur Lc Na de van de VRU metajei toewijd ZAT! devotie van he uur Bn en van ten en onsen c gen de vervolging van Joodsche en Christelijke kunstenaars en Intellectueelen om wille van hun ras of overtuiging. Het bestuur van den Bond acht het optreden der Duitsche macht hebbers van het oogenblik cultuurvemietigend en een aanranding van den scheppenden geest Pietje verveelde zich erg en hU ging maar weer terug naar Wiet Je. die daar eenzaam bulten den kuil in het zand zat. „Zeg. dat is een rare hoor." zei hij tegen Wiet. Die professor zegt maar niets en hU alt nu die gekke steenen dingen te bekijken. Nieuwe gelegenhetdagraphiekhout gravure van W- J. Rozen daal, waarmee de kunatenaar kennia gaf van zijn verhuizing „Zet Wtet,” zei hij tenslotte, „waar zou die professor vandaan gekomen zijn. Als we eens op den ezel stapten en den weg opreden die hij gekomen is. HU heeft toch 't touw aan zUn Staart zitten.* Te Rome is deser dagen de restauratie van de oude St. sixtuakerk voltooid. Dese kerk da teert uit de vroege middeleeuwen en werd voor het eerst door Paus Innocentius III gerestau reerd; vervolgens werd in de ISde eeuw de voorgevel vernieuwd. In de kerk bevinden zich de graven van verscheidene pausen en marte laren. •16 •46 - 1140 door Charles Garvice MAAND 740 Ut 740 •40 00 DINSDA 7.» uu 740 «40 De bWdschap van den professor kende geen grenzen meer. HU nam een der steenen tafels op en begon deze zandachtig te be- ■tudeeren. Voor zün omgeving en Pietje had hU geen oog meer. Een Engelsch uitvinder heeft een nieuwen „doodende straal'* ..straal Z“ uitgevonden en aan de regeerlng aangeboden. Het blad „People”, dat dit bericht publiceer de. schrUft, dat deze uitvinder misschien uit ging van hetzelfde principe als een Italiaansch uitvinder, wiens „doodende straal" in het ge heim in Italic wordt beproefd. „Straal Z" sou boven steden op vUandelUk gebied een dergelUke atmosferische toestand kunnen scheppen, dat alle Inwoners omkomen. De Bond van Kunstenaars ter verdediging van cultureels rechten heeft een circulaire ver spreid, waarin de Nederlandsche kunstenaars worden aangespoord geen deel te nemen aan de Internationale tentoonstelling van kunst werken, betrekking hebbende op de sport, die tUdens de Olympiade van 1936 te BerlUn zal worden gehouden. Deze weigering zou dan het karakter moeten hebben van een protest tegen de onderdrukking van de vrUheld der kunste naars in het Derde Rijk en meer speciaal te- Ir. het district Telsjl In Kaunas is een roover- oende, bestaande uit 30 man, gearresteerd, die langen tud het gebied onveilig had gemaakt. ZU pleegden tallooce roofovervallen en mis handelden hun slachtoffers op ergerlUke wUse. O a. werd een boerenvrouw door hen met messteken zwaar gewond en werd haar een oog uitgestoken. Het opmerkelUkste was, dat de bende onder leiding stond van den bekenden Lithauschen beeldhouwer Alexander Klemansls. die In tal rijke steden van Uthauen vrühelds-monumen- ten heeft gebeeldhouwd. Ook heeft de 57-jarige kunstenaar in vele kerken werken geschapen en hU werd tUdens zün werk In een kerk gearresteerd. •40 DONDER 740 uui 7J0 •40 VRUDAC 740 uui 740 •40 ZONDAG <40uur' Een advertentie behoeft geen „kapitalen” te koeten. Plaats maar eens een Omroeper! Rubrt- oeertng en getUkvormlge zetwUze. Billijk han dels tarief. «16 15 1140 Men schrijft ons uit Maastricht: »t ia voldoende bekend, dat in Mtnchou- kwo in de laatste Jaren door allerlei ele menten op vreeseiUke wijze is te keer ge gaan tegen alles, wat dank sU godsdienst en beschaving was tot stand gekomen. BUzonder zün de daar bestaande rrussiestahes getroffen, zoodat vele met den ondergang be dreigd worden. Een der ongeteekenden ontving gisteren van Mgr. Dr. Th. Breher, Apostoi. Vicaris van Yenki <Prov. Chientao), die het vorig jaar een tUdlang In dit gewest vertoefde, een dringends bede om hulp. Er zUn in diens missiegebied 110 staties door brandstichting vernield, missio narissen en christenen sün op gruwelUke wijs» ter dood gebracht. Middelen tot noodzakelUken wederopbouw ontbreken. Daarom wordt aan al len, die voor dit doel een geldelijke bijdrage ter beschikking willen stellen, het verzoek gericht, deze bUdrage met de woorden: veer de saisMs- stalie» van Yenki, te doen toekomen aan een der beide laatst ondergeteekenden. F MOVBI8 tr Dr. J. K BCHULTE. Kapoenstr. 7. glronr. 136664 Dr. L DE VREE8E, Heylerhofflaan 6. ZOWDAl M Ptakau Mz, t uur •i fc Ha «•«ghelds Btodot **Mr in v verse Mmsda van Wasten t WfC H Do VajJDA! a Kruis, UTERI] AI broekzak van den man te voorschUn kwam wekte haar begeerte. ZU had het ook erg koud, haar kleeren waren dun, een mantel bezat ze niet meer. Bovendien was ze zoo pas op zeventien plaatsen geweest waar ze tevergeefs getracht had werk te krUgen. ZU was niet In het warenhuis gekomen om in- koopen te doen, maar alleen om zich te war men, zU was door en door koud; ZU deed alle moeite om niet naar de portefeuille te kUken. maar die tuurde zoo verleidelUk tusscheo de jaspanden van den man door en zü zag aan den man, dat hU gerust een portefeuille verliezen kon, want de som, die zün costuum gekost had, was voor haar voldoende geweest om een paar maanden van te .leven. Zu ging vlak achter de portefeuille en be keek de menschen rondom: een vriendehjke, kleine oude vrouw in het zwart, twee Jonge meisjes, die druk met elkaar babbelden. Als er niet een oogenblik gekomen was, dat het oude vrouwtje naar een zakdoek zocht en de meiers verdwenen waren, dan had Betty de portefeuille met genomen. Op dit moment verdween alle vrees bü haar Met een haastige beweging greep zu de portefeuille en liet ze In haar handtasch verdwijnen. Dit vreeselUk oogenblik was nu voorbU en zU was weer het nette, aardige meisje, dat In haar heele leven nooit Iets echt kwaads gedaan had. Ze bleef staan en deed alsof ze een naar zUden kousen bekeek. Aan dezelfde toonbank stond het oude vrouwtje, „waarom gaat u niet In de dames-wachtkamer om wat uit te rusten?” „Ik.... ik kan niet, Ik,... moet gaan” sta melde het meisje. In de wanne lucht voelde zU zich duizelig wordenzü had Immers In lang niets gegetenzü wankelde en liet naar handtaschje vallen. Het oude vrouwtje raapte het op en gaf het haar „Toch moet u eerst wat uitrusten.” Maar Betty hoorde haar niet. ZU hield zich vast aan de toonbank, zü beefde van angst Over de hoofden der menschen heen, die door de gangen van het warenhuis liepen had zij het bezorgde gezicht van den eigenaar der porte feuille gezien en naast hem een polltle-unlform De mensehen in het warenhuis schenen Betty allen verwUderde, zwarte puntjes toe, zoo op gewonden was zU. „Gaat u niet weg van mU?" smeekte Betty.... „Ga niet weg!” In de openbare bibliotheek van Tiflis Is een permanente tentoonstelling geopend van de literatuur van de volkeren der Bovjet-ünle. Het werk van meer dan 80 verschillende volken en stammen is geëxposeerd, waaronder van Eskl- mo-stammen en Boerjatl-Mongolen en andere volkeren uit bet hooge Noorden, die tot voor kort zelfs nog geen alfabet bezaten of wier zeer gecompliceerd alfabet werd gelatiniseerd, waarna reeds thans oorspronkelUke werken of vertalingen in hun talen zUn verachenen. de regenworm, die in de huishouding 1 der natuur zulk een onopvallende, maar nuttige rol vervult, heeft niet kunnen ont snappen aan de onderaoeklngsdrlft der biologen. Onze humbricus- en Allolobophora-soorten ble ken dankbare objecten te xün voor experimenten betreffende de werking van spieren en aenu- wen, van de spüsvertering en andere functies in het wormenlichaam. Uit de laatste jaren dateeren enkele belangwekkende publicaties van Prof. Mangold uit BerlUn, die den snmak zin dezer dieren onderzocht. De methodiek der proeven Is als volgt: een aantal dennenaaiden wordt door koken In wa ter en door bewerking met alcohol en aether I geheel smakeloos gemaakt; daarna worden tel kens vUf dezer gezuiverde naalden samengebon den tot een bundeltje van ongeveer dezelfde dikte als de steel van een boomblad. NU wordt de eene zUde van elk bundeltje bedekt met een laagje zuivere gelatine, de andere zijde met gelatine «taarln een bepaalde stof is cpgelost. Men legt nu de naald - op aarde waarin wor men leven; deze komen de* nachts te voorschUn, pakken de bundeltjes aan een punt vast en trekken se in hun gangen, juist zooals se met afgevallen boomblad doen. Den volgenden mor gen gaat men na aan welken kant de wormen de bundeltjes in den grond trokken; het ligt voor de hand om te concludeeren dat dese kant den wormen het best beeft gesmaakt. Als resultaat dezer proeven bleek vooreerst dat keukenzout en andere zouten den wormen- smaak onaangenaam schUnen te prikkelen; hoe sterker de oplossing daarvan was, des te groo- ter afkeer werd door de dieren hiervoor be toond. Ook stoffen aooals chlnine en zoutzuur vielen blUkbaar niet erg in den smaak. Riet suiker bleek voor bet dier noch aangenaam, noch onaangenaam te zUn. Het voor ons zoetsmaken- de dulcine werd door de dieren meestal afge wezen; oxaalzuur daarentegen scheen een soort lekkemU te vormen. De wormensmaak verschilt dus niet onbclangrUk van dien welken de mensch bezit! Werd substantie van rottend blad als smaak stof gebruikt, dan vormde zü voor de wormen een groote attractie. De smaakzln past dus bU de levenswijze van het dier. Merkwaardig Is dat het notenblad, dat voor ons een bittere stof be vat, tot de meest geapprecieerde bladeren bleek te bebooren. Hierna werden proeven genomen met combi naties van verschillende stoffen. Het bleek nu dat de totaalaerklng van twee of drie onaan genaam-smakende stoffen ongeveer de som was van de werkingen dezer stoffen af zondert Uk Voegde men bü zulk een combinatie het aange- naam-smakende oxaalzuur toe. dan werd het geheel voor de dieren blUkbasu* sterk „verzoet" Men denkt hier onwillekeurig aan de werking „Valsch zUn die valsch!” schreeuwde ze. In plotselinge razerau „Dat is niet waar dat is niet waar! Het zUn goeie! Geef se terug! Ze hooren niet van jou. Je kan ae me aoo maar niet afnemen Geef hier!" HU wierp haar achteloos de valache mun ten toe ZU klauwde er naar *n hield se t» het Ucht van zUn zaklantaarn, bewreef M, beet er op met haar groote gele hoektanden Toen, met een grauw den grauw van een wiiitesitK t*l*un**teld* tugerm an awt Het oude vrouwtje gaf geen antwoord zu keek den agent aan, want hU raakte den schon der van Betty juist aan. „Deze heer,” zei hU grof „heeft ziln feullle verloren!” Het meisje stamelde een paar woorden, au baar zelf vreemd klonken. De eigenaar der tefeullle scheen medelUden met heer t» gen. HU begon: „Ik zeg immers niet, dat u de portefeum. ““nnmAn hsxKfr tsseitmeeseeeessssss«.ss»s***-..T. „In me hand, meneer? Niks. Ik hou ss dicht omdat se heelemaal krom staat van de rim- metlek. opgeloopen In de wasehtobbe. omdat tk aoo'n fatsoenlijke vrouw benaltijd hard gewerkt dat weet u wel. meneer Saunders....” De heer Saunders, wiens naam ze zich ondoordacht liet ontglippen, greep haar band en wrong ze open. De twee geldstukken, die de Speld haar gegeven had, rolden op het bed. D* andere rechercheur nam ae op. „ValschI” set hu kort. ,JMn ia hU niet ver men heeft hiermede nooit veel kunnen be reiken. Ook zUn vele geschiedenissen bekend van „berenjongens”, door beren grootgebracht Zoo heeft destUds de geschiedenis van Etienne Hany in Hongarije, het mensch-amphibie, geheel Europa in opschudding gebracht. ZU hebben deselfde overeenkomsten: eten rauw voedsel, kunnen geen kleedlng verdragen en zUn niet te „beschaven”. Doch geen van allen bracht het zoover als Romulus, Zarathus tra of Semiramis. Een bericht uit Leh. de schilderachtlgc Boeddhistische hoofdstad van Ladakh, prov. Kasjmir, zegt, dat de expeditie onder leiding van den Nederlandschen ontdekkingsreiziger Visser hier behouden is teruggekeerd, na een succesvollen, doch uiterst moeilijken en gevaar- lUken onderzoekingstocht san de Noordzijde van de Karakorum-bergketen. De heer Visser rapporteert, dat de gletscher- gebleden overal ultgestrekter zijn dan men wei dacht. De geologische, glaclologlsche en zoölogische resultaten van den tocht zUn hoogst Bevredi gend, doch de expeditie vond slechts een schaarsche flora. Romulus en Remus, de stichters van Rome, sUn, zooals de legende wil, gevoed en groot gebracht door een wolvin. De Romeinen zien dit en vooral In den laatsten tUd natuurlijk, nu zU aoo'n groeten „Aufschwung” maken als een symbool van hun Ingeschapen kracht. Er zUn meer van die histories bekend, In ver schillende landen. Zeer bekend is de geschiedenis van den grooten hervormer van Perzië, Zarathustra. Als klein kind werd hU door bandieten uit het ouderlUk huis geroofd en ojxiat het kind spoe diger zou omkomen, legden zUn ontvoerders het In het hol van een wolf. Doch In plaats van het kind te verslinden, ontfermde moeder-wolf er zich over. ZU bracht hem groot en Zara thustra werd de groote profeet die zUn land licht bracht. In zUn „Chahnameh” bezingt Firduzl de ge schiedenis van den Vader van Roestan die door «en grooten roofvogel Slmarg, werd grootge bracht En werd de schoone Semiramis niet gevoed en grootgebracht door vogels, totdat de priesters haar tot haar schitterende bestemming zouden brengen? In het werk „Life's handicap'' verhaalt de bekend* achrUver Rudyard Kipling, dat de ge schiedenis van Mowgll niet slechts een product was van *Un fantasie. HU had dit verhaal reeds ▼aak door zUn vader hooren vertellen De pude Kipling, die een uitstekend kenner was van het leven der Indiërs, beweerde steeds, dat het een ware geschiedenis was. Het verschil tusschen Rudyard Kiplings vertelling en die ven zUn vader Is, dat Rudyard den kleinen Jongen de held van den wolvenstam laat worden, terwijl zijn vader verhaalde, dat de jongen zelf ook tot een half-dier was geworden. Interessant is in dit verband de ontdekking, die de Engeteche geleerde Mlle* FaJladay In 1889 deed. HU maakte toen een reis door Voor- Indlë en ontmoette daar in een dorp een jonge man. die met den naam „wolfboy”. wolvenjong. werd betiteld. De zendeling van het dorp ver telde aan den geleerde de zeldzame levensge schiedenis van dezen wolf-boy. Op zekeren dag waren enkele mannen In de bosachen aan het jagen, toen $U daar een jongen ontmoetten, die evenals de dieren op handen en voeten liep. Toen hU de Jager» zag vluchtte hU weg en ont kwam In een wolvenhol De jager* stelden de autoriteiten van het geval in kennis en er werd een expeditie georganiseerd. Men legde vóör bet hol een vuur aan. dat veel rook en hitte ontwikkelde. Plot* sprong een groote wolf te voorschUn. gevolgd door den jongen, die weer op handen en voeten liep. Gevangen genomen, leek het kind wel krankzinnig. Het stootte al lerlei vreemde geluiden uit en maakte de vreemdste buitelingen. HU trachtte leder die In zUn nabUheld kwam te büten. Toen men hem I voedsel wilde geven, weigerde hU alle groenten ofe vruchten, hU st slecht* rauw vleeech. Het heeft verscheidene Jaren geduurd vooraleer het „wolvenjong” kon loopen en hU Mch gewend bad aan Sleeding en menschelUk voedsel. De vermaarde zendeling Lewis verhaalt, dat er In Indië vele geschiedenissen bekend zijn van jongens en meisje*, die door wolven zün opgevoed. Zoo was er een man gevangen ge nomen, die reeds dertig Jaar oud was en nog nooit een jpensch bad gezien HU was absoluut verwilderd. Toen men hem onder de menschen bracht, werd hU aeer melancholiek, later abso luut krankslnnlg. Twee jaar later stierf hU De oude kronieken van de stad Amsterdam ver halen van een sekeren Juvenls Ovlmes Hlber- nus. die tot sUn vUftiende jaar onder dieren verbleef en werd grootgebracht. Gevangen ge nomen. werd hU een forsche man, die echter nooit heeft leeren spreken. Een van de meest merkwaardige voorbeelden is de geschiedenis van „Itonfant da l’Aveyron”, het kind van Aveyron. in FrsnkrUk. dat door verscheidene geleerden la bestudeerd. De geschiedenis meldt, dat den 19en Therml- dor van bet Jaar VTTI, tn de bosachen van Canne een Jongen ontdekt werd, die telkens wanneer men hem naderen wilde, wegvluchtte. HU at krulden en planten en toen men hem had ge vangen genomen, wist hU te ontsnappen Doch men wist hem weer te vangen en hU werd ondergebracht bU een weduwe In Canne. Na •enigen tUd ontvluchtte hU en zwierf zes maan den lang het land rond. HU was slechts gekleed in een hemd Toen hU op een ber-kouden avond 1q een stad kwam, werd hU opgemerkt en door medelUdende menschen tn huls opgenomen Men gaf hem te eten en hU warmde zich bU het vuur. Den volgenden dag werd hU naar het 8t. Afrique-zlekenhuis gebracht. Veertien maan den later was zijn stem reeds zoover ontwik keld. dat hU kreten kon uitstooten. In het be gin at hU nog slechts noten en kastanjes, doch geleldelUk san wende hU zich aan bet men- schalUk voedsel: brood en soep. Op bet einde van bet jaar werd hU toevertrouwd aan den geleerden Bonnaterre en later op bevel van den minister van Onderwijs naar Parijs overge bracht. waar hu onder toezicht van enkele ge leerden werd geplaatst. De moeite, die men asn zUn opvoeding besteed heeft, was enorm, maar achter en een seconde later was de portefeullk weg." Betty dacht door den grond te zakken m staarde verdwaasd voor zich uit, terwUl de agent haar tasch opende. ZU staarde nog altUd toen hU ze op de toon- bank wierp en tot den heer zei: „Het meisje heeft ze niet!” ZU zag belde mannen heengaan, maar ver dwaasd van angst als ze was, begreep ze hJ niet. ,Jk heb natuurlUk de portefeuille er uit g*. nomen," sel het oude dametje, terwUl zU het meisje naar den uitgang leidde ,,de politie zal het adres van den heer hebben en Ik al er voor zorgen dat hU de portefeuille teruz krUgt. Hebt u honger?" ,Ja, vreeselUk.” „U moest uw mantel uit armoede verkoopen, nietwaar? U schUnt zonder betrekking te Wm en zonder geld?” .,J»” „Hm.... Ja.... dat dacht ik al.” „Waarom.... waarom hebt u dat voor mH gedaan?” „Omdat Ik zulke gevallen ken. Het wm de eerste maal dat u zooieta deed?” „Ja....” „Beloof me dan het nooit meer te doen.” ,^ch ja, nooit.... nooit meer!” ,KUk eens zei de oude vrouw, „daarom heb ik het gedaanEki nu kind, zullen ve wat gaan eten.” „Wie.... wie bent u?" vroeg het meisje De oude dame lachte: „Ik ben slechts de de tective van het warenhuis," antwoordde z|j «feite de suiker beeft op den smaak van den mensch. Een andere vraag 1* of de verschillende stof fen voor den worm ook verschillende smaken vertoonen, of dus smaakqualltelten aanwezig zUn. Mangold vindt vooral In de proeven, welke leeren hoe van verschillende onaangename stof fen de werking als het ware wordt „opgeteld' een reden om aan te nemen dat de regenworm alleen „aangenaam" en „onaangenaam" onder scheidt. De smaak van verschillende „onaange name" stoffen, zooals keukenzout en chlnine, zou dan alleen door intensiteit verschillen, nlat door qualltelt. Het gaat hier echter over een hypothese waarvan de Juistheid moellUk strikt bewezen kan worden. Want het 1* voor dan mensch zeker niet gemakkelijk om add disp tn de wfermenpsyche door te dringen dat hij de psychologische waarde kan beoordeelen die ver- schlllende smaken voor het dier bezitten! M. B Het wereldvermaarde Regensburger Domchor. de .Regensburger Blxtljnen" genoemd, zal voer de eerste maal naar Nederland komen. Dit 1* een van de oudste knapenkoren van Dultachland. Volgens Mettenlelter's „Musikga- schichte der Stadt Regensburg" gaat het ont staan van het koor, dat destUds nog aan de Domschool verbonden was, tot den tUd der Ka- rollngers. misschien zelf* tot In de zevende eeuw terug. Gedurende den 30-jarigen oorlog maakte het Instituut een moellUken tUd door, tot het door de gunst van den Blsschop Kardinaal Wartenberg. welke in 1663 een „nieuw semina rie” liet bouwen, tot nieuwen bloei kwam Ook de Belersche staat verleende steun tot instand houding van de Instelling. Sinds het midden der vorige eeuw is het Regensburger Domchor be roemd geworden door een bUzondere verzorging van de oude klassieke kerkmuziek. Sedert de oprichting van de Kerkmuzlekschool, welke In 1874 door Domkapelmeester dr. Frz Haberl ge schiedde, 1* Regensburg een metropolls van de katholieke kerkmuziek geworden. Wereldoorlog en Inflatie brachten het Re gensburger Domchor aan den rand van den afgrond. HerhaaldelUk werd de ontbinding van het knapenkoor om flnancleele redenen over wogen. Doch toen de nood het hoogst was ont stond de vereenlglng „Vrienden van het Re gensburger Domchor", die. In samenwerking met de kerkelUke overheden, alles in het werk stelt het koor In stand te houden en door bUdragen der leden en het organlseeren van concerten een nieuwe flnancleele basis te leggen. Het tegenwoordige Domchor bestaat uit 2C mannen en 40 knapen en een 1-Jarlge voorschool van 30 knapen. Opgenomen worden slechts gees- telUk begaafde en vocaal en musikaal buiten gewoon talentvolle knapen van ca. 10 laar. Twee geestelUken zorgen voor de rellgieus- moreele opvoeding; bovendien krUgen de stu- deerende Jongens voortdurende leiding en streng toezicht bU hun studie. Naast de vocale vorming wordt ook aan de muzikale opleiding de groot ste aandacht geschonken. De beste leerkrachten geven Instrumentaal onderricht; de begaafdste jongens vormen onder elkaar strUkkwartetver- eeniglngen alsook een klein kamerorkest. De Jongens *Un vrU in de keuze van bun beroep. Velen leggen zich na het doorloopen van de middelbare school op de academische muzikale beroejMstudle toe en gaan over naar de met het Domchor verbonden Regensburger Kerk- muziekschool of de Academie. In Italië wekte het Regensburger Domchor groot opalen. Het koor zong In vele kerken - an Rome. Verder vonden er concerten plaats In de Feestzaal der Duitsche Anima en in de pauselUke Hoogeschool. Het laatste werd door hooge en de hoogste geestelUke en wereldlUke waardlghelds- bekleeders, alsmede door professoren der pau selUke Hoogeschool bUtewoond. Het hoogtepunt van het bezoek aan Italië vormde de audiëntie bU den Heiligen Vader In de Sale ducale. welke drie kwartier duurde. Als erkenning der groote verdiensten van het koor liet de Heilige Vader het koor al* geschenk een prachtige groote foto ven den Paus overhandigen met de volgende opdracht en persoonlUke onderteekening: „Het Regensburger Domchor geven WU In dankbare herinnering aan zUn sangvoordrachten voor Ons en In warme erkenning van zUn trouw vasthouden aan de beproefde beginselen der kerkelUke muziek uit vaderlUk hart Onzen Apostollschen Zegen”, böna zeggen eh ontstellend knap!” Het arme klndl Ik moet haar voor onder mUn hoede nemen, mUnheer :itd Ik zal haar mete?n naar mijn huls brengen; als se mee wil gaan; maar mis schien wil ze haar grootmoeder liever niet verlaMn tot na de Madge, die scherpe ooren bad, was niet gebrand op die begrafenis Met den jammerkreet van een eenzame, ver laten ziel. kroop ze naar de dame toe en dook Ineen aan haar voeten, snikkend nog steeds In den stUl van de fllmheldln „O, laat me niet alleen leen!” „Neen, neen, dat aal ik niet dat zal Ik niet, mUn arm kind!” murmelde de dame met verstikte stem „Ik mag haar wel mee nemen, denkt u niet. mUnheer Simpkin*Ik heb zelf geen klein meisje „V bent een engel van naastenliefde, mUn lieve mevrouw,” blaatte hU ,Jk aal een taxi voor u bestellen. De hemel zal u beloonen!” HOOFDSTUK IV Door langdurige oefening en vernuftige vlndlngrUkheld zal men er misschien tn kunnen slagen, een jongen wolf te vangen, maar tem men kan men hem niet. Mevrou hulabeaoekster met het weeke helaas- de even weeke hersenen had Madge gevangen, maar bet temming*-prore* bleek een mislukking. Uiteriük was as gedwee en aan hankelijk genoeg, maar de wolf blUft een wolf, al naait men beat tn een lammervacht; *n genomen hebt, maar u waart vlak achter me toen het gebeur de. ZU liep eerst voor mU," sel hU tot den agent „toen bleef ze pen op en ging d« kamer van haar groot moeder binnen. Een groepje buren, vol be langstelling en jenever, dromde om het bed. waar Madge heen stormde, gillend van goed- gespeelde smart en ontzetting. „Grootmoeder^ Ze is dood! Ze Is doodt O. o, mUn lieve grootmoe!” „'t Is moeke Bunch d'r kleindochter, me vrouw," legde een der V>ude wUven uit aan een vrtendelUke, gesette, zU het wat schaap- achtlg-uitziende dame, die ook In de kamer stond. Zü was de huiabezoekster van een Uefdadlg- heidavereenlglng. Ze ging op Msjlge toe en trok haar weg van het bed. „Huil niet zoo. liefje,” zei ae val medelUden NatuurlUk ging Madge luidruchtiger te ^er dan ooit. „Kom, kom, hef kind! Schik je in het on- lermüdelüke en denk er aan dat we moeten berusten!" fluisterde de dame aangedaan. „O, o! Ik ben heelemaal alleen op de we reld I" gorgelde Madge, in een goed-geslaagde Imitatie van de heldin uit de laatste film die ae op een goedkoope plaats had gezien. «O. WBl moet er van me worden?’’ Op dit oogenblik kwam een der leden van den armenraad binnen een heer op leef- tUd aoet een gemoedelUk buikje. HU was •ven goedig en even argelooe als de huls bezoekster. .Kr moet noodzakelUk iets gedaan worden voor het arme kind.” fluisterde hU de dame vertrouwelUk toe. ie eh hebt u niet opgemerkt boe 'n knap gealchtj* ae beeft. Ik een boosaardlgen glimlach, die slechts een verwringing van haar gezicht was. wees ze onder het bed. In een oogwenk was de Speld jegrepen en ‘1 voorschUn gesleurd; de volgende veqonde had hU de handboeien aan. „Een goede vangst, hé?” zei hU cynisch „Wat zit er op? Zeven jaar, meneer Saun ders?” jaar, jou fielt!" krUschte de oude vrouw. „Levenslang moest je hebben! Smiecht! Om ‘n arme oude %lel te bedotten, die altüd een n teder voor Je geweest 1*1 Om d'r blikken rammel in d'r handen te stoppen zoodat se d'r nog In kan vliegen als ze ze wil uitgeven om een armoedig stukje brood te koopenl Maar ik zal jou leeren. De Installatie staat tn zUn kamer, meneer Saunders de kamer hiernaast, en In de kelder Is nog meer van dat moois. Jou vuile leugenaar, jou bedrit gerl Ik zal tegen hem getuigen meneer Saunders!'' De Speld likte aan zün kleurlooee lippen. „ZU Is d’r ook bü betrokken, meneer.” sel hu rusUg, sUn oogen onbewogen gericht op de oude heks, die haar vuist tegen hem schudde In sprakelooze woede. ,RUk maar een* onder de mat." Een van de rechercheurs was met Mn «tap bü de mat. schopte se op*U. tilde een losse plank op en haalde een rol valache munt stukken te voorschUn. „Ze is m’n compagnon," sel de Speld, büna plechtig „Dat is een leugen - een leugen!" gilde se. JIU bMft ae daar sell verstopt MPra* on mu d'r In te laten loopen. 1 allemaal doorgestoken kaart! Ik zweer 't bü me dierbaar is! HU weet dat ik de spreek. Kijk hem maar aan!” Een langzame, zalvende glimlach van vol doening streek over Splay's wit gezicht, toen een van de rechescheur» sUn hand op haar schouder legde. Zü trachtte zü onder de vreeselükste verwenschingen haar onschuld betuigde; toen bracht ae plotseling de hand aan haar keel, omknelde die alsof se het tot stikken» toe benauwd had, en een oogen- bllk later sloeg se belde armen in de lucht en viel voorover. De rechercheur ving haar op en belichtte haar gezicht. „Goeie hemel! Ik-geloof dat ze dood 1*1” zei hU in ademloos gefluister. .Neem JU de Speld mee ik raad Je aaq Je rustig te houden Speld en stuur me een dokter Nes. wacht! Dat meisje daar op de trap je kunt beter hAAr sturen.” Maar het meisje op d* trap had op dit oogenblik de straatdeur reeds bereikt. Ze wist Instinctmatig, dat de man geiüs had en dat baar grootmoeder dood was. en haar eenlge gedachte was, weg te komen althans voor het oogenblik. Haar grootmoeder was dood, en het geheim dat ae In hnai laatste uur verraden had, was In het bezit van de Speld, die gesworen bad het met niemand te deelenl In den vroegen middag van den volgenden dag kwam a* langzaam en slepend de trap- ofschoon Madge zich het optretten er de schUnlng van de doorsnee-Jongedame had ei*»° gemaakt, was ze In haar hart nog steeds n* straatkind uit Baldwin's Rents Ze had een gewoon aanpasslngevermo»en en een b- ontetellende bevattelUkheld; se kon leeren wat se wilde, zelfs de fUnste kun* voor te wenden, dat ze het prettig vo™* haar weldoenster voor te lesen uit .40*®^ boeken en haar te helpen met bet van tractaatjes aan de armen, die aasr büzonder blü mee waren, omdat bet zulke stekende vuurmakertje* bleken. In vier Jaar tljda had ze geleerd, zich w bewegen, te praten en te glimlachen dame; maar onder het vernis je, d*t waren aard zoo keurig en zoo volkomen borg. leefde de ongetemde wijde; en «o™ worstelde deze zóó vertwüfcld om zich te o gelden, dat bet welopgevoede meisje gek van werd Wel tien maal per dag snakte se er met een ruk op te springen, baar zedige japonnetjee af te scheuren, haar bandjes en ringen naar mevrouw hoofd te smüten en te vloeken! Die liefdadige stel had niet het flauwste moeden van den waren geo«u stoe»ten<l ns beschermeling*, en hield zielsveel vsn n*« Zóóveel, dat, toen se op een morgrn boorew dat juffrouw Msdge niet In haar bed gen had en spoorloos verdwenen was, haar faling geen grenaen kende en se vun*'* ontroostbaar was. De opnamen voor de Majestlc-Clnetone pro ductie, getiteld „Het leven Is niet zoo kwasdl", sullen In de Olnetone studio's te Amsterdam een aanvang nemen Met bet bouwen der décor* 1» men reed* begonnen. De volledige rolbezetting Is als volgt: Lou Bandy, Flentje de la Mar. Cees Laseur. Lau Ezerman, Aaf Bouber. Dolly Molllnger en Adriaan van Hees. De regie 1* In handen van Haro van Peski. De verdere staf 1* als volgt samengesteld: Camera: Robert Lach; architectuur: X. H. We- gerlf en Kor Postma; muziek: Max Tak; 11e- derenteksten Alex de Haas. De N V. Filma te Amsterdam zal de film uit brengen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 20