TCetmAaal «an den dag en bijzonderheden en INZICHTEN I Het conflict tusschen Italië Abessinie BLUE BAND SLOANS I De Dubbelgangster I Hij laat zich de niet van het brood eten! W. Adolfs RH EUMATIEK >35/36 tober IS r- ROZENKRANSMAAND WOENSDAG 2 OCTOBER 1935 Dienst- kloppers Een katholiek symbolist In o. k b b /Stora jMoota» task. leren dan nlct de nocite a >h s nw 17837 I 18742 LINIMENT UR JVING “9 uur, 10806 Art 16 van het Volken- bondsverdrag Een tank, waarin melk niet bederft hdeidingen voor de Haageche af- dealing van de Vereeniging voor Volkenbond en Vrede mIIWIIIIIIIIIIIIIIIIII% .Vindt bet -J liliu IMS set en wezen ft Ml ctte bank xitten. I BS 1*31 aan I Ik J» f De handteekening was onJeeehaar. a 51 IMIS 54 18573 stateeren. dat dlt land op grond nationaal krachtsbesef en zUn behoefte expansie voor sün overbevolkt gebied. II» 1 12244 0 12838 3 13336 S 14345 7 14815 15533 I 18523 1 19249 1 30028 l 2004» 1 I 1 i I I I I f het Toen vrees. zei 0824 «77 OOM en die Vfc RDRIJE T PIJN ge niet Een portret 10008 11181 11372 11580 1181? 11040 12120 13380 13530 13717 1300 13178 13051 13807 13851 1400 14388 14030 14044 15343 15687 15050 18307 16613 10883 17000 17303 17520 nor 3137 18325 8058 8758 800< 10167 0003 0482 om aardige gevoelens ze zich vreemden even F verzoeken u deze tegemoetkoming niet als een aalmoes te beschouwen, maar als een uiting van vreugde over een ge wonnen loterljprUsje. waarvan wU een ge deelte niet beter wisten te besteden. hij. alsof hf! zich Iets Inneien „Q, Ja. Ik heb er daar straks een sten liggen Juist, nu weet tk het weer. H|J hangt daar In dien gtrulk Hoe is t mogelljk. dat u dat niet geilen' hebt?" vroeg hV. terwUl Ml haar plotseling opmerkzaam aan- Me Juffrouw Volgens onze boeken bevinden zich onder onze berusting de onderstaande pan den, welke uw eigendom sjjn: 1 zilveren heerenremontoir, 2 wollen dekens, 1 gebe denboek met gouden slot (beschadigd). 1 damesmantel, 1 paar oorbellen, 3 gouden trouwringen. Deae panden kunt u op de daartoe vast gestelde uren te onsen kantore tegen over legging der beleenbrlefJes Bonder terugstor ting der daarop geleende gelden komen af halen. Wü Üllliiii weet Ik heb te denken." HU 59 1474 58 31C» «7 3788 7» W83 13 4483 >6 M10 5738 6635 7040 7780 m V 9082 8 0506 0 9951 10445 241 536 788 1063 1358 1513 IBM 1867 2047 2238 245» 2646 2920 I 3210 3615 3859 3929 4273 4553 4678 4981 8200 55M 5848 6145 6448 7380 7586 7827 €186 8570 8384 3111 9368 9588 970» WJB 10144 10299 10385 10841 achter de glinsterende brilleglasen naar aoudt hem plet stukgooien I” zei hij ..Np nog niet. Over twintig jaar, als hil u een Ingevallen, gerimpeld «aslcht toont, met oogen. die rood «Un van het hullen sa bleeks, strakke lippen, AAn suil u mlssoMeu door Charles Garvice Rozenkrans; gebed voor allen, Rozenkrans, aan elk gemeen, leder hart zendt zijn gebeden Langs uw krans ten hemel heen Reine, lieve kinderhandjes Houden u bedeesd omvat: Moe-gestreden menschenharten Hebben troost aan u gehad. Rozenkrans, gebed fn tijden Van vertwijfeling en nood; Rozenkrans, ontroerd gebeden Als Maria uitkomst bood. Rozenkrans, gebed voor ieder, Arm en rijk en groot en klein; Krans van kinderlijke vreugde Voor wie nederig kunnen zijn Evenals de zonneschijn, geeft Sloan u Liniment warmte en verdrijft het de rheu- matische pijnen doordat hot de bloeds omloop stimuleert. Gebruik daarom Sloan's bij spit, lendepijn, jicht en tegen allo spier pijnen Wrijf Sloan's zachtjes op de pijn lijke plaatsen masseer niet! Het is verklaarbaar dat men In den Volkca- bondsraad art. 16 met de grootst mogelUke voorzichtigheid ter hand wil nemen, ook al eischt het verdrag van den Bond in eenig geval toepassing. Het bluft evenwel te wenschen. dat tren Inziet dat art. 16 niet zonder schade bul ten werking kan worden gelaten In de redevoeringen van verschillende minis ters In den Volkenbondsraad, is reeds tot uiting gekomen dat men zich scherp rekenschap geeft van de beteekenis van t conflict en de con sequenties der bepalingen, waardoor de be teekenis van den Volkenbond opeens «eer actueel Is geworden. Het Is waarlUk te hopen dat de laatste vraag niet gesteld behoeft te werden, nml. de vraag om toepassing van art. 16 en dat de betrokken staten tot een doel matig offer bereid sullen sUn, waardoor het conflict verdwijnen kan. zelfde meneer uit een zijdeur met popple bU zich op Marietje toe, drukte het kind het pakje in de armen en zei langzaam, woord voorwoord: Luister sens, beste meid. Ik durf heusch je mooie pop niet voor je te bewaren. Ik ben veel te bang dat ze hier ziek zou worden En wij hebben hier niet soort lieve meid als JU bent, om er goed op te passen. Het is beter dat je ze maar weer mee naar huis neemt.... en geef dit maar aan je moeder! Onder het blousje van de pop stopte hjj een gesloten dubbelgevouwen enveloppe. Niet verliezen hoor sus! Dag! Maar Marietje. schat, waar zit Je dan toch?" Ik loop je overal te zoeken I Moes, ik ben bU dien meneer met den witten baard geweest. En hU zei dat hU poppie niet bewaren kon. En dat poppie daar ziek zou worden En dat Ik er zelf op moest passen! En dkt moest Ik u geven.... enne.... enne.... Uit het couvert ontvouwde de vrouw twee ruksdaalders en het volgende schrijven: bet is een bepaling die zeer diep in bet staat kundig leven Ingrijpt, en dan ook direct de vraag oproept hoe sterk het zich zal doen gel den by eventueele noodwendigheid. BU deze vraag rijst op den achtergrond een tweede en wel deze: of deze bepaling sterk genoeg zal b.Uken om het conflict te vermijden Want boven het conflict met Abessinlë, dat geen Europee.schen oorlog waard Is. staat de drei- ging van een voetkrijgende geweldspolltlek j die wel zeker allen Europeeachen staten aangaat. kwestie door den Raad van den Volkenbond Daarnaast geldt art. II, waarin bepaald wordt wat de Raad te doen heeft, om bU dreigend oorlogsgevaar tusschen twee staten den vrede tc beschermen. Voorts geeft Art. 16 de ver plichting aan van de verbonden staten om bijstand aan een aangevallen medelid van den Bond te verleenen. Hier treden dan allereerst de veelbesproken economische sancties in t Ucht, die echter eerst bU een concreten aan val In aanmerking kunnen komen voor toepas sing. Momenteel gaat het dus nog om de art. 11 en 15 waarmee de Raad van den Volken bond zich dan ook, de laatste weken heeft beziggehouden. Art. 16 is* tot dusverre nog nooit toegepast; I Rozenkrans, o mag ons leven Van geboorte tot den dood Toch een krans van rozen Sn een rozenkrans in 't groot Krans van rozen door de offers Liefdevol door ons verricht' Rozenkrans: door al de daden Waarin tieleschoonheid ligt H P. HOOFDSTUK VIII laboratorium, flat aan Stephanota was ™s*woa*ui bestond uit een afzonderlijk ge- r'“wlle en lag achter In den tuin, die voor gebruik der verpleegsters bestemd was. Madge «ton volgenden middag over de drentelde, ging de deur van het labo- open en Ambrose Stephanota kwam wlten; hü sloot de deur zorgvuldig achter ,teuU1 in r.ün zak n|j haar opmerken en haar aanspreken? och af. hy passeerde haar zonder een blik, 0>n er^L het elnde van het pad. keerde daar ■Hlkbea, Kn<? ■roOte st<PPen Weer t*ru« ^^■tr^had hU haar aanwezigheid zelfs niet h—t Mch op de lippen en wierp een Wlk °P hem, toen hi) wear langs te T***' ctaMrna haalde ze haar zakdoek .’"''■yiiUn, het dten op het pad vallen en Ma .“n*>"am verder Aan het eind van "U het laboratorium, draalde hU oen. Meneer, dit is het mooiste en liefste wat Marietje heeft en moesje heeft gezegd dat me neer poppie héél erg goed voor me bewaren wil! En krijgt Marietje daar dan geld voor, om aan moesje te geven? Toen was het een oogenbllk héél stil in het trieste, sombere lokaal. Bewegingloos stond de man achter bet loket, starend met wUd-open oogen het kleedje waar op het arm zalige speelgoed., een waardeloos vodje. De witte baard ging een paar maal op en neer. trouwens op Adolfs’ meeste doeken de handen het zwakst zijn Een ander goed geslaagd por tret is dat van M. F. X. M van Woesik, en vooral dat van pastoor dr. J. P. van Etten. te W ormer, dat een hooggevoellge weergave van het object is en tegelijk In zUn verbeelding het tUdelUke en plaatselUke element volkomen heeft opgeheven, al doet ook hier een bUkomstlg. heid (het erbij geschilderde kerkje) afbreuk aan de eenheid der compositie. De heiligenfiguren zUn naar verhouding van veel minder beteekenis voor het talent van Adolfs. Voor zijn 8t Leonardus maken we graag een uitzondering omdat het een der weinige doeken is. waar ook de kleurwerking in 1 geheel der expressie is opgenomen, maar zUn „Petrus Canlslus”, zUn „Heilige Familie" .Bt Lldutna" en de twee dames portretten zijn uiterst zwak. Er is hier teveel naar symboliek gestreefd dit beeft de werkelijke InnerlUke stuwing, dezen schilder toch niet vreemd sterk be lemmerd. Merkwaardig mooie werkstukken heeft hij echter nog geleverd in zUn bronzen panee- len „De Zaaier tpreekstoel-ornament) en Jsm Gods" (tabelnakeldeur). De beide volgens een speciaal procédé ontworpen asbest-cement- paneelen (een altaarstuk en een kruiswegstatie) zUn echter boven zijn kracht gegaan. -« oeder mag ik nog een beetje van die [W] lekkere jam? •A-’-*-Ja schat, ik kom bU je- Het heele restje van de goedkoope huishoud- jam werd handig uit het potje gelepeld en dun netjes over een boterham gestreken. Hier kindje, eet nu lekker op, hoor. Dank u, moe. Moeder was arm, meer dan arm, bUna nood lijdend. Twee jazir geleden was zU weduwe geworden en onverzorgd met haar nu zesjarig dochtertje achtergebleven. ZU verdiende den kost met wat naaiwerk en een krantenwUk. Op die manier behoefde zU tenminste niet bU den Steun aan te kloppen. Alles liever dan dat. dacht zU- Maar het was ploeteren sn scharrelen. Moesje, waarom gaan we nooit meer naar dien vrlendelUken meneer, met dien moolen witten baard, die moesje altijd geld geeft voor brood en margarine en een lekkertje voor Marietje? Dat gaat niet meer, kindjelief! Waarom niet, moesje? Ja. kindje, je hebt toch wel gezien dat moesje altUd wat meebracht voor dien me neer.... om te bewaren. En moesje heeft nu niets meer. Den laatsten keer heb Ik het mooi ste en liefste wat moesje had. nog aan dien meneer gegeven.... Weet je wel, schat, dien moolen, gladden gouden ring? Bewaart die meneer dat allemaal goed? En krUgt moesje daar dan geld voor? Ja, lievertje. Maar nu moet Marietje zoet met poppie gaan spelen. Moesje moet nu gaan werken. Moesje komt vanmiddag weer thuis. Ja. moet Toen moeder weg was. zat Marietje met pop pie in haar armpjes heel ernstig en ingespan nen na te denken. Toen kamde ze de vlashaartjes van poppie. strikte er een lichtblauw lintje overheen, wreef met gewichtige zorgzame gebaartjes het jurkje glad en haalde het spreitje uit poppies bedje. Daar wikkelde ze het heel voorzichtig In en droeg het. stut tegen zich aangedrukt, 8e trap af. Vlug liep ze eenlge straten door, tot ze ge komen was aan het groote huls, waar ze zoo dikwijls met moesje geweest was. Marietje stapte kordaat naar binnen. Juist toen ze binnenkwam, zag zU dat meneer met den witten baard een lijst, bedrukt nvt een heeleboel cUfers, aan een anderen heer gaf. die achter hem stond, en Marietje hoorde hem mompelen Alweer een dikke niet, jongens! Daarop boov de meneer met den witten baard zich voorover door het loketraampje en vroeg: Wel. beste meld wat wou je? Zoo maar alleen, zonder moeder? Marietje rekte zich op de teentjes omhoog. Met belde armpjes wist ze poppie op te heffen tot op de toonlamk. vlak onder het bereik van roeneers handen. m de kwesties die samennangen met het italiaansch-Abessinisch conflict zUn in VZ deze dagen allerwegen de gemoederen vervuld en er is overvloed van aandacht voor wérnkhssr zonder dat het echter veel helpt. I Toch kan bet belang van een breede voorlich ting moeilijk overschat worden. De Haagsche sfdeeüng van de Ver. voor Volkenbond en Vrad» heeft in de Residentie een uitvoerige beKhouwing aan het conflict doen wUden op esa vergadering, die zeer goed bezocht was en rist enkel door nieuwsgierigen. Mr A. B Co- ben Stuart en Prof. Mr. V. H. Rutgers gaven I m een rede verschillende büzonderheden en inzichten over de kwestie, uiteraard bestemd voer een grooteren kring dan alleen der in de I saai aanwezigen. De heer Cohen Stuart wUdde In zijn bespre- voornamelUk aandacht aan de Internatio nale beteekenis van de moellUkheden, die ge nwen zijn tusschen Italië en Abessinié en aam de betrekking die zU hebben op Engeland en den Volkenbond. Tot voor kort heeft Ethiopië, zooals de offl- cieele nsam van Abessinlë luidt, weinig van zich doen hooren. Men was gewoonlUk niet op de hoogte van hetgeen dit land inhield, of had een zeer troosteloozen Indruk ervan gekregen. De haven- en spoorverbindingen waren aller- primitiefst en de bodem lokte ook al niet uit un »nthn».<daste rapporten in de beschaafde wereld. Het ontbreekt het land vrijwel geheel aan eenlgerlei moderne organisatie. Tóch be vitten deze streken hun aantrekkelUkheid en hun mogelijkheden. De exploitatie van delf stoffen en de ontwikkeling van landbouw en veeteelt schijnen bevorderd te kunnen worden: al hangt daarbü nog veel af van onbekende be zwaren. er is inderdaad eenlge verwachting voor succes. Sterke tradities en een groot wantrou wen jegens vreemdelingen bUjken voortdurend het exploiteeren van concessies in den weg te ataan, evenzoo de typische rechtspraak, waar mee men als concessionaris te maken krijgt Italië heeft dw ook niet nagelaten op deze toestanden de aandacht van den Volkenbond te vestigen In zUn memorandum, gericht aam de laatstgehouden Assemblée. Ook het gebrekkige geldverkeer belemmert dac handel, waar In vele gevallen nog in na- tora betaling wordt gedaan. De Negus heeft rich zeer Ingespannen om verbetering te brengen In het oude, nog half leodale bestuursstelsgL hst binnenland ijdg- UnC. niet Daarbij wordt htt,in beslag genomen’door spet vele en vaak onnëSuTdendc lïveesaes. Wabrvoör door traditie nu eenmaal kelzerlUke bemoei ing geëlscht wordt. De geografische ligging van bet land, speciaal waar het betreft de water- voorsiening van Egypte, is daarbU mede een oorzaak voor verwikkelingen, die Engeland niet onverschillig kunnen laten. Zoo zUn bU het Tana-meer, dat in Ethiopië ligt, zoowel Egyp tische. Soedaneesche en Engelsche belangen' actueel. Ook het katoenvraagstuk vormt een kwestie op zichzelf. BU dit alles bezit Abessinlë in zUn hoogland, met de bUna ontoegankelijke gebergten een bUna onneembare vesting, die geheel Oost- en Noord-Afrika als sleutelpositie beheerecht. Deze vesting heeft uiteraard groo te aantrekking voor een veroveringsgerind veldheer of staatsman Zoodra Mussolini in «tm bekende rede tot de troepen in Aug. jj. verzekerde, dat zU deze streek zouden gaan be zetten. werd Engeland opmerkzaam en dit TnornatnelUk door het belang van t hoogland. De kwesties van slavernU en lUfelgenschap zUn betrekkelljk buiten de Westersche belangen sfeer liggende aangelegenheden, die heel moel- Wk te regelen zun In een land als Abessinlë n. zeer geleldelUk verbeterd zouden moeten worden Temidden van de koloniseerende mogendhe den en bun expansie-politiek kreeg Abesslmë reeds In de vorige eeuw toenemende staatkun dige beteekenis. In 1906 verwierven zich de drie voornaamste mogendheden een evenwich- bg verdeelde invloedssfeer, waarbü Italië ech- •er niet de resultaten oogstte, die het er zich ran voorgesteld had. Inmiddels trad Abessinlë den Volkenbond toe en wist daardoor tot m 1336 zUn positie ongeschokt te bewaren. H*t Incident te Oeal-Oeal vormde de ge arde aanleiding tot het groeten van het con- Iliet met Italië, dat wU nu in zUn huldigen °mrang kennen. Verschillende bemiddelings pogingen hebben schipbreuk geleden, mede door de niet altUd duidelijke houding van naburige z mogendheden en door het optreden van Italië *■1. Men kan slechts de hoop blUven koeste ren. dat het den Volkenbond mag gelukken het «mrket tUdfg en op juiste wijze op te lossen, “rwllle van de Westersche cultuur en onze “atlonale belangen, in X bUzonder Oost-Indië ••“gaande, aldus besloot Mr Cohen Btuart zUn tweede spr.. Prof Mr. V. H. Rutgers be- 9 lichtte speciaal het conflict zooals dit den Vol kenbond betrofdaarbU bet Itahaansche regee- nngMtslsel bulten beschouwihg latende Vanuit Volkenbondzoogpunt dient men net standpunt van beide In X conflict gewikkelde partUen te definleeren. Ten aanzten van Italië valt te con- I van lijn aan voor* r-ameluk daarop sUn eischen heeft gevestigd. Over Abessinlë kan opgemerkt worden dat de Dan nam hjj de pop en het kleedje vriendelUk Ge. daar maar even op zus! Ik zal je zoo helpen. Na verloop van eenlge minuten - het had Marietje o zoo lang toegeschenen kwam de nder den rook van Den Haag, te Voor burg, is men een nieuwe exposltie-ge- Iqpenheid rUker geworden: de foyer van het Vcreenigingsgebouw, waarmee het kerkbe stuur zéér belangrijke nevenplannen heeft, is als zoodanig ingertcht en werd dezer dagen reeds in gebruik genomen. Het is de Jonge schilder W. Adolfs, die er zUn eerste expositie houdt, een keur uit zUn werken en wel voor namelijk portretten en religieuze voorstellingen. Men mag in de eerste plaats een woord van lof wijden aan het actieve comité, dat voor zUn doel reeds dadelUk een jong kunstenaar wist te kiezen en diens werk onder het publiek bracht. Want er is in dit weric jets, naast vee! dat nog lang niet bevredigde, waarmee men den schilder geluk kan wenschen: een groote aan dacht voor zUn werk, een toewUding aan zun onderwerp, die van den grootsten ernst getuigt. Adolfs is niet vrU, nog niet vrU wellicht van een sterk overwegenden academie-ztUl tn sUn werk en van een strakke gebondenheid aan de stof, aan het object. Men zou hem soepeler wenschen. hartstochtelUker vooral bewogener in zUn visie en zelfstandiger In zUn expressie HU ..lUdt” bijna aan zUn drang tot symboliek, vooral In de religieuze voorstellingen wordt dit soms beklemmend en geforceerd Daarbij willen wU niet over 't hoofd zien, dat hU soms verdlenstelUk den Julsten toon weet te treffen en zich vooral in »un portretten draagt als een schilder die weet wat hU eenlge weinige kleuren kan doen als dat van kanunnik van Schalk. In opdracht van het R-K W V. In Nederland geschilderd als geschenk voor zijn einlnenten geestelUken advl- m ur. Is mooi en rustig gedaan; het blauw ka- r.unikenkleed met de paarse sjerp contras teert In een gocdgevoeld evenwicht met de hel gele tint van het Ucht. dat uit den achtergrond opstUgt. terwijl het acherpbesneden gelast de centrale plaats op het doek verkregen h»eft en van een sterke psychische kracht U. De rech terhand. tot vuist geklemd, is niet fraai, zooals en Madge, die het andere eind had bereikt, wandelde ook terug. Ze zag hem sülstaan bU den zakdoek; uren bukte hU en raapte hem op Haar hart klopte sneller, maar ze liep verder zonder iets te laten blUken en toen hU haar voorbU was, keek zo om: juist bUtUds om te zien, hoe hu den zakdoek tn een der bloemperken smeet. Ze klemde haar tanden opeen en haar oogen vonkten; ze sloeg een zül^ad In ooi trem niet meer te ontmoeten; maar se bleef hem in X oog houden, tot hü de deur van het laboratorium weer ontsloot en naar binnen ging. Na een poosje kwam hU weer te vooracnUn. alsof hU te ongedurig wss om binnen te blUven en Madge sloot haar boek en begon om zich heen te kUken alsof ze iets zocht on blUkbaar met zóó gespannen aandacht, dat ze bUna tegen hem aanbotste „O, neemt u me niet kwal Uk!" stamelde zU. in keurig-gespeelde verwstring. „Het was «nün schuld Ik keek niet uit, waar ik liep. Zoekt u iets?" .Ja mijn zakdoek. Ik ben hem kwUt <*enk dat ik hem ergens heb laten vaDen. want ik weet, dat ik hem nog had, toen ik hier kwaan." .pakdoek?" trachtte te tM Naar de „National-Zeitung" meldt is het Theodor Hoflus uit Dulsburg-Meiderich na langdurige proefnemingen gelukt een vat te construeeren, de s«. Hofius-tank. waarin alle melkproducten, zoowel versche als gepasteuri seerde, als karnemelk maandenlang goed ge houden kunnen worden. ProefondervindelUk is uitgemaakt, dat de producten ten minste twee maanden goed blUven en dat tegelUkertUd de melk door de inwerking van de zuurstof wordt veredeld. Door deze nieuwe vinding, waarop patent Is aangevraagd, Is het mogelUk melk producten in verschen toestand naar melk- armelanden te vervoeren niet altUd veilige en humane inheemsche toe standen en het ongebruikt blUven van enorme bodemrUkdommen een reden kunnen vormen voor nadere regeling, al WUft daarbU de be middeling van den Volkeakond gewettigd, aan- gfzien dit land daar lid van is en rich terecht heeft beroepen op dezen Bond Drie bepalingen van het Volkenbondsverdrag Komen in werking bU de behandeling van het conflict. Art. 15 regelt de bespreking van eenlge „Ik wist niets beters. Ik was alleen op <5e wereld „Ah! Ik weeL wat dat zeggen tril!" ment pelde hU- „En Ut was arm „Ik weet ook wat dét bete-kent. Ik ben nog arm Maar armoede is niet het ergste, zoolang je nog maar aan materiaal voor experimenten kunt komen." „Armoede is wël het ergste voor een vrouw een meisje." zei ze. „Werkelijk?" Hu keek haar peinzend aan. „U moest dat verplegen er aan geven," zei hU -U deugt er niet voor o. ik wil graag gelooven. dat u uw plichten met den grootsten Uver vervult, maar HU maakte den rin niet af; en toen ze bU de deur van het laboratorium waren ge komen, ontsloot hU die en ging naar binnen zonder een woord van afscheid. Madge had nog ren half uur vrijen tud en ze wandelde heen en weer, peinzend over Ambrose Btephanota, zUn vreemde opmerkingenen nog vreemder manieren. Ze drentelde BerhaaldelUk voorbU het laboratorium; het rook eigenaardig in de omgeving er van. Ze wee op bet punt om naar het ziekenhuis terug te keeiwn. toen de deur van het kleine gebouwtje openvloog en de lange gestalte van Ambrose Btephanota zich sfteekende tegen het licht. „Wie is dat? Kom hier. Ik heb u noodlg,” zei hu. met gedempte stem, maar gebiedend. „Aangerien zakdoeken niet kunnen vliegen als vogels, heb Ik zóó hoog niet gekeken." „Ik vrees, dat Ik hem daar heb neerge- goold.” zei hU. „Wacht, Ik zal hem voor u halen." HU stapte door het bloemperk, meedoegrn- loos de bloemen vertrappend en bracht haar den zakdoek. „Hier ia hU." zei hU. Toen kwam er een glimp van herkennen in zijn oogen. „Heb ik u al niet eens eerder gezien?” vroeg hU „Neen, ik geloof liet niet,” zei Madge op haar lleftalllgste manier. „Niet? Ik dacht van wel; maar jullie ver pleegsters lukt ook allemaal precies op el kaar. Madge glimlachte „Niet bepaald ren oom- pllment," ging hü voort, als tot zichzelf „En ook niet eerlijk, want u bent heel mooi „Dat Is in elk geval een compliment," zei ze. „Had Ik dat niet mogen zeggen?” vroeg hU lachend en keek haar onderzoekend aan. .Maar het is waar. Heeft niemand u dat nog ooit gezegd?" „Niemand heeft het ooit gedurfd I" ant woordde Madge. „Niet? Dat is vreemd Maar u hebt toch we) ren spiegel?" „Die houdt zUn mond gelukkig maar voor hem." „O, u verstrooid. verlangen, het ding aan scherven te gooien. Maar nu niet, o neen! U glimlacht hem denk baar genoeg toe voor de aangename waarheden, die hU u zegt!" „Twintig jaar 1» lang rel ze peinzend „Vindt u?" vroeg hU „Nren, X ia niet zoo heel lang, niet zoo heel lang voor weten schap of kunst. Maar voor >*n vrouw ren meisje U bent nog^en meisje, ia X niet? Hoe oud bent u?” „Kunt u die zoo knap bent, zooals re zeg gen. dal niet raden?” vroeg Madge glim lachend. „Geef me uw hand renz.” rel hU- Ze hield hem haar goedgevormde hand voor. .JBen mooie hand.” zei hU. als in gedachten. „Een intelligente hand Ik vraag me af. hoe u aan die verhevenheid onder den duim komt. Zooleta heb Ik nog maar ééns gezien." ..Waar?” vroeg Madge, met onderdrukte opwinding „Waar? Dat weet Ik niet meer. Ik ben geen handlUnkundlge. Waarom wilde ik uw hand ook weer bekUken? Ah ja, Ik weet X alweer. Juist. U bent twintig jaar .Ja," zei Madge. „Hoe weet u dat?" ..Heel eenvoudig," zei hU laconiek. zUn lUnen, die met twintig jaar dieoer wor den, en andere, die vóór dien leeftUd niet te zien rijn Twintig jaar en mooi. Ik ver onderstel, dat u het leven de moeite waard vindt? Waarom elgenlUk. dat zou ik wel sens willen weten waard, mijnheer Stephanota?” vroeg ze. „Ik? Ja." zei hU nadrukkelijk en met nalf- verachtclUke verbazing. „Ik heb nog zooveel te bestudeeren. Maar u.” „Ik heb misschien óók nog veel te bestudee- ren veel te ontdekken,” zei ze gedempt. Hü lachte met ren neerbuigendheid, die haar woedend maakte. „Vrouwen denken allren aan liefde, en leven voor niets anders." zei hü rustig. Dat heb Ik tenminste hooren vertellen Ik het niet. Ze interesaeeren me niet, andere dingen om aan fronste zUn voorhoofd, alsof die woorden hem aan iets herinnerden en sonder nog een woord te spreken, keerde hU zich om en het haar staan. Madge ging naar haar kamer in een «igen- stemmlng Ze kon uit haar eigen niet wijs. Het eene oogenbllk voelde eigenaardig aangetrokken tot dezen man en even later voelde ze zich onverklaarbaar afgestooten. Twee dagen later ontmoette ze hem In den tuin. HU Uabeerde heen en weer evenals den eersten keer, maar hU bleef slaan, toen hU haar zag aankomen. „Goeden avond!" zei hU. want het begon al te schemeren. „Ik weet nu waar ik u den eersten keer gezien heb Op de zaal BU dat geval van slapeloosheid." HU kwaen naast haar loopen. met gebogen hoofd en de handen op den rug .Waarom bent u verpleegster geworden?" vroeg iiU ploteeüug.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 3