TCetmAaal «an den dag
en
bijzonderheden en
INZICHTEN
I
Het conflict tusschen Italië
Abessinie
BLUE BAND
SLOANS
I De Dubbelgangster I
Hij laat zich de
niet van het brood eten!
W. Adolfs
RH EUMATIEK
>35/36
tober
IS
r- ROZENKRANSMAAND
WOENSDAG 2 OCTOBER 1935
Dienst-
kloppers
Een katholiek symbolist
In
o.
k
b
b
/Stora jMoota»
task.
leren dan nlct de nocite
a
>h
s nw
17837
I 18742
LINIMENT
UR
JVING
“9 uur,
10806
Art 16 van het Volken-
bondsverdrag
Een tank, waarin melk
niet bederft
hdeidingen voor de Haageche af-
dealing van de Vereeniging
voor Volkenbond
en Vrede
mIIWIIIIIIIIIIIIIIIIII%
.Vindt bet
-J
liliu
IMS
set
en
wezen
ft Ml
ctte bank xitten.
I
BS
1*31
aan
I
Ik
J»
f
De handteekening was onJeeehaar.
a
51 IMIS
54 18573
stateeren. dat dlt land op grond
nationaal krachtsbesef en zUn behoefte
expansie voor sün overbevolkt gebied.
II»
1 12244
0 12838
3 13336
S 14345
7 14815
15533
I 18523
1 19249
1 30028
l 2004»
1
I
1
i
I
I
I
I
f
het
Toen
vrees.
zei
0824
«77
OOM
en
die
Vfc RDRIJE T PIJN
ge
niet
Een portret
10008
11181
11372
11580
1181?
11040
12120
13380
13530
13717
1300
13178
13051
13807
13851
1400
14388
14030
14044
15343
15687
15050
18307
16613
10883
17000
17303
17520
nor
3137
18325
8058
8758
800<
10167
0003
0482
om
aardige
gevoelens
ze zich
vreemden
even
F
verzoeken u deze tegemoetkoming
niet als een aalmoes te beschouwen, maar
als een uiting van vreugde over een ge
wonnen loterljprUsje. waarvan wU een ge
deelte niet beter wisten te besteden.
hij. alsof hf! zich Iets
Inneien „Q, Ja. Ik heb er daar
straks een sten liggen Juist, nu weet tk het
weer. H|J hangt daar In dien gtrulk Hoe is
t mogelljk. dat u dat niet geilen' hebt?" vroeg
hV. terwUl Ml haar plotseling opmerkzaam aan-
Me Juffrouw
Volgens onze boeken bevinden zich onder
onze berusting de onderstaande pan
den, welke uw eigendom sjjn: 1 zilveren
heerenremontoir, 2 wollen dekens, 1 gebe
denboek met gouden slot (beschadigd). 1
damesmantel, 1 paar oorbellen, 3 gouden
trouwringen.
Deae panden kunt u op de daartoe vast
gestelde uren te onsen kantore tegen over
legging der beleenbrlefJes Bonder terugstor
ting der daarop geleende gelden komen af
halen.
Wü
Üllliiii
weet
Ik heb
te denken." HU
59 1474
58 31C»
«7 3788
7» W83
13 4483
>6 M10
5738
6635
7040
7780
m
V 9082
8 0506
0 9951
10445
241
536
788
1063
1358
1513
IBM
1867
2047
2238
245»
2646
2920
I 3210
3615
3859
3929
4273
4553
4678
4981
8200
55M
5848
6145
6448
7380
7586
7827
€186
8570
8384
3111
9368
9588
970»
WJB
10144
10299
10385
10841
achter de glinsterende brilleglasen naar
aoudt hem plet stukgooien I” zei hij
..Np nog niet. Over twintig jaar,
als hil u een Ingevallen, gerimpeld «aslcht
toont, met oogen. die rood «Un van het hullen
sa bleeks, strakke lippen, AAn suil u mlssoMeu
door Charles Garvice
Rozenkrans; gebed voor allen,
Rozenkrans, aan elk gemeen,
leder hart zendt zijn gebeden
Langs uw krans ten hemel heen
Reine, lieve kinderhandjes
Houden u bedeesd omvat:
Moe-gestreden menschenharten
Hebben troost aan u gehad.
Rozenkrans, gebed fn tijden
Van vertwijfeling en nood;
Rozenkrans, ontroerd gebeden
Als Maria uitkomst bood.
Rozenkrans, gebed voor ieder,
Arm en rijk en groot en klein;
Krans van kinderlijke vreugde
Voor wie nederig kunnen zijn
Evenals de zonneschijn, geeft Sloan u
Liniment warmte en verdrijft het de rheu-
matische pijnen doordat hot de bloeds
omloop stimuleert. Gebruik daarom Sloan's
bij spit, lendepijn, jicht en tegen allo spier
pijnen Wrijf Sloan's zachtjes op de pijn
lijke plaatsen masseer niet!
Het is verklaarbaar dat men In den Volkca-
bondsraad art. 16 met de grootst mogelUke
voorzichtigheid ter hand wil nemen, ook al
eischt het verdrag van den Bond in eenig geval
toepassing. Het bluft evenwel te wenschen. dat
tren Inziet dat art. 16 niet zonder schade bul
ten werking kan worden gelaten
In de redevoeringen van verschillende minis
ters In den Volkenbondsraad, is reeds tot uiting
gekomen dat men zich scherp rekenschap geeft
van de beteekenis van t conflict en de con
sequenties der bepalingen, waardoor de be
teekenis van den Volkenbond opeens «eer
actueel Is geworden. Het Is waarlUk te hopen
dat de laatste vraag niet gesteld behoeft te
werden, nml. de vraag om toepassing van art.
16 en dat de betrokken staten tot een doel
matig offer bereid sullen sUn, waardoor het
conflict verdwijnen kan.
zelfde meneer uit een zijdeur met popple bU
zich op Marietje toe, drukte het kind het pakje
in de armen en zei langzaam, woord voorwoord:
Luister sens, beste meid. Ik durf heusch
je mooie pop niet voor je te bewaren. Ik ben
veel te bang dat ze hier ziek zou worden En wij
hebben hier niet soort lieve meid als JU bent,
om er goed op te passen. Het is beter dat je ze
maar weer mee naar huis neemt.... en geef
dit maar aan je moeder!
Onder het blousje van de pop stopte hjj een
gesloten dubbelgevouwen enveloppe.
Niet verliezen hoor sus! Dag!
Maar Marietje. schat, waar zit Je dan
toch?" Ik loop je overal te zoeken I
Moes, ik ben bU dien meneer met den
witten baard geweest. En hU zei dat hU poppie
niet bewaren kon. En dat poppie daar ziek zou
worden En dat Ik er zelf op moest passen! En
dkt moest Ik u geven.... enne.... enne....
Uit het couvert ontvouwde de vrouw twee
ruksdaalders en het volgende schrijven:
bet is een bepaling die zeer diep in bet staat
kundig leven Ingrijpt, en dan ook direct de
vraag oproept hoe sterk het zich zal doen gel
den by eventueele noodwendigheid. BU deze
vraag rijst op den achtergrond een tweede en
wel deze: of deze bepaling sterk genoeg zal
b.Uken om het conflict te vermijden Want
boven het conflict met Abessinlë, dat geen
Europee.schen oorlog waard Is. staat de drei-
ging van een voetkrijgende geweldspolltlek
j die wel zeker allen Europeeachen staten aangaat.
kwestie door den Raad van den Volkenbond
Daarnaast geldt art. II, waarin bepaald wordt
wat de Raad te doen heeft, om bU dreigend
oorlogsgevaar tusschen twee staten den vrede
tc beschermen. Voorts geeft Art. 16 de ver
plichting aan van de verbonden staten om
bijstand aan een aangevallen medelid van den
Bond te verleenen. Hier treden dan allereerst
de veelbesproken economische sancties in t
Ucht, die echter eerst bU een concreten aan
val In aanmerking kunnen komen voor toepas
sing. Momenteel gaat het dus nog om de art.
11 en 15 waarmee de Raad van den Volken
bond zich dan ook, de laatste weken heeft
beziggehouden.
Art. 16 is* tot dusverre nog nooit toegepast; I
Rozenkrans, o mag ons leven
Van geboorte tot den dood
Toch een krans van rozen
Sn een rozenkrans in 't groot
Krans van rozen door de offers
Liefdevol door ons verricht'
Rozenkrans: door al de daden
Waarin tieleschoonheid ligt
H P.
HOOFDSTUK VIII
laboratorium, flat aan Stephanota was
™s*woa*ui bestond uit een afzonderlijk ge-
r'“wlle en lag achter In den tuin, die voor
gebruik der verpleegsters bestemd was.
Madge «ton volgenden middag over de
drentelde, ging de deur van het labo-
open en Ambrose Stephanota kwam
wlten; hü sloot de deur zorgvuldig achter
,teuU1 in r.ün zak
n|j haar opmerken en haar aanspreken?
och af.
hy passeerde haar zonder een blik,
0>n er^L het elnde van het pad. keerde daar
■Hlkbea, Kn<? ■roOte st<PPen Weer t*ru«
^^■tr^had hU haar aanwezigheid zelfs niet
h—t Mch op de lippen en wierp een
Wlk °P hem, toen hi) wear langs
te T***' ctaMrna haalde ze haar zakdoek
.’"''■yiiUn, het dten op het pad vallen en
Ma .“n*>"am verder Aan het eind van
"U het laboratorium, draalde hU oen.
Meneer, dit is het mooiste en liefste wat
Marietje heeft en moesje heeft gezegd dat me
neer poppie héél erg goed voor me bewaren wil!
En krijgt Marietje daar dan geld voor, om aan
moesje te geven?
Toen was het een oogenbllk héél stil in het
trieste, sombere lokaal. Bewegingloos stond de
man achter bet loket, starend met wUd-open
oogen
het kleedje waar
op het arm
zalige speelgoed.,
een waardeloos
vodje.
De witte baard
ging een paar
maal op en neer.
trouwens op Adolfs’ meeste doeken de handen
het zwakst zijn Een ander goed geslaagd por
tret is dat van M. F. X. M van Woesik, en
vooral dat van pastoor dr. J. P. van Etten. te
W ormer, dat een hooggevoellge weergave van
het object is en tegelijk In zUn verbeelding het
tUdelUke en plaatselUke element volkomen
heeft opgeheven, al doet ook hier een bUkomstlg.
heid (het erbij geschilderde kerkje) afbreuk
aan de eenheid der compositie.
De heiligenfiguren zUn naar verhouding van
veel minder beteekenis voor het talent van
Adolfs. Voor zijn 8t Leonardus maken we graag
een uitzondering omdat het een der weinige
doeken is. waar ook de kleurwerking in 1 geheel
der expressie is opgenomen, maar zUn „Petrus
Canlslus”, zUn „Heilige Familie" .Bt Lldutna"
en de twee dames portretten zijn uiterst zwak.
Er is hier teveel naar symboliek gestreefd
dit beeft de werkelijke InnerlUke stuwing,
dezen schilder toch niet vreemd sterk be
lemmerd. Merkwaardig mooie werkstukken heeft
hij echter nog geleverd in zUn bronzen panee-
len „De Zaaier tpreekstoel-ornament) en Jsm
Gods" (tabelnakeldeur). De beide volgens een
speciaal procédé ontworpen asbest-cement-
paneelen (een altaarstuk en een kruiswegstatie)
zUn echter boven zijn kracht gegaan.
-« oeder mag ik nog een beetje van die
[W] lekkere jam?
•A-’-*-Ja schat, ik kom bU je-
Het heele restje van de goedkoope huishoud-
jam werd handig uit het potje gelepeld en dun
netjes over een boterham gestreken.
Hier kindje, eet nu lekker op, hoor.
Dank u, moe.
Moeder was arm, meer dan arm, bUna nood
lijdend.
Twee jazir geleden was zU weduwe geworden
en onverzorgd met haar nu zesjarig dochtertje
achtergebleven. ZU verdiende den kost met wat
naaiwerk en een krantenwUk. Op die manier
behoefde zU tenminste niet bU den Steun aan
te kloppen.
Alles liever dan dat. dacht zU-
Maar het was ploeteren sn scharrelen.
Moesje, waarom gaan we nooit meer naar
dien vrlendelUken meneer, met dien moolen
witten baard, die moesje altijd geld geeft voor
brood en margarine en een lekkertje voor
Marietje?
Dat gaat niet meer, kindjelief!
Waarom niet, moesje?
Ja. kindje, je hebt toch wel gezien dat
moesje altUd wat meebracht voor dien me
neer.... om te bewaren. En moesje heeft nu
niets meer. Den laatsten keer heb Ik het mooi
ste en liefste wat moesje had. nog aan dien
meneer gegeven.... Weet je wel, schat, dien
moolen, gladden gouden ring?
Bewaart die meneer dat allemaal goed?
En krUgt moesje daar dan geld voor?
Ja, lievertje. Maar nu moet Marietje zoet
met poppie gaan spelen. Moesje moet nu gaan
werken. Moesje komt vanmiddag weer thuis.
Ja. moet
Toen moeder weg was. zat Marietje met pop
pie in haar armpjes heel ernstig en ingespan
nen na te denken.
Toen kamde ze de vlashaartjes van poppie.
strikte er een lichtblauw lintje overheen, wreef
met gewichtige zorgzame gebaartjes het jurkje
glad en haalde het spreitje uit poppies bedje.
Daar wikkelde ze het heel voorzichtig In en
droeg het. stut tegen zich aangedrukt, 8e trap
af. Vlug liep ze eenlge straten door, tot ze ge
komen was aan het groote huls, waar ze zoo
dikwijls met moesje geweest was.
Marietje stapte kordaat naar binnen.
Juist toen ze binnenkwam, zag zU dat meneer
met den witten baard een lijst, bedrukt nvt
een heeleboel cUfers, aan een anderen heer gaf.
die achter hem stond, en Marietje hoorde hem
mompelen
Alweer een dikke niet, jongens!
Daarop boov de meneer met den witten baard
zich voorover door het loketraampje en vroeg:
Wel. beste meld wat wou je? Zoo maar
alleen, zonder moeder?
Marietje rekte zich op de teentjes omhoog.
Met belde armpjes wist ze poppie op te heffen
tot op de toonlamk. vlak onder het bereik van
roeneers handen.
m de kwesties die samennangen met het
italiaansch-Abessinisch conflict zUn in
VZ deze dagen allerwegen de gemoederen
vervuld en er is overvloed van aandacht voor
wérnkhssr zonder dat het echter veel helpt.
I Toch kan bet belang van een breede voorlich
ting moeilijk overschat worden. De Haagsche
sfdeeüng van de Ver. voor Volkenbond en
Vrad» heeft in de Residentie een uitvoerige
beKhouwing aan het conflict doen wUden op
esa vergadering, die zeer goed bezocht was en
rist enkel door nieuwsgierigen. Mr A. B Co-
ben Stuart en Prof. Mr. V. H. Rutgers gaven
I m een rede verschillende büzonderheden en
inzichten over de kwestie, uiteraard bestemd
voer een grooteren kring dan alleen der in de
I saai aanwezigen.
De heer Cohen Stuart wUdde In zijn bespre-
voornamelUk aandacht aan de Internatio
nale beteekenis van de moellUkheden, die ge
nwen zijn tusschen Italië en Abessinié en aam
de betrekking die zU hebben op Engeland en
den Volkenbond.
Tot voor kort heeft Ethiopië, zooals de offl-
cieele nsam van Abessinlë luidt, weinig van
zich doen hooren. Men was gewoonlUk niet op
de hoogte van hetgeen dit land inhield, of had
een zeer troosteloozen Indruk ervan gekregen.
De haven- en spoorverbindingen waren aller-
primitiefst en de bodem lokte ook al niet uit
un »nthn».<daste rapporten in de beschaafde
wereld. Het ontbreekt het land vrijwel geheel
aan eenlgerlei moderne organisatie. Tóch be
vitten deze streken hun aantrekkelUkheid en
hun mogelijkheden. De exploitatie van delf
stoffen en de ontwikkeling van landbouw en
veeteelt schijnen bevorderd te kunnen worden:
al hangt daarbü nog veel af van onbekende be
zwaren. er is inderdaad eenlge verwachting voor
succes. Sterke tradities en een groot wantrou
wen jegens vreemdelingen bUjken voortdurend
het exploiteeren van concessies in den weg te
ataan, evenzoo de typische rechtspraak, waar
mee men als concessionaris te maken krijgt
Italië heeft dw ook niet nagelaten op deze
toestanden de aandacht van den Volkenbond te
vestigen In zUn memorandum, gericht aam de
laatstgehouden Assemblée.
Ook het gebrekkige geldverkeer belemmert
dac handel, waar In vele gevallen nog in na-
tora betaling wordt gedaan.
De Negus heeft rich zeer Ingespannen om
verbetering te brengen In het oude, nog half
leodale bestuursstelsgL
hst binnenland ijdg- UnC. niet
Daarbij wordt htt,in beslag genomen’door spet
vele en vaak onnëSuTdendc lïveesaes. Wabrvoör
door traditie nu eenmaal kelzerlUke bemoei
ing geëlscht wordt. De geografische ligging van
bet land, speciaal waar het betreft de water-
voorsiening van Egypte, is daarbU mede een
oorzaak voor verwikkelingen, die Engeland niet
onverschillig kunnen laten. Zoo zUn bU het
Tana-meer, dat in Ethiopië ligt, zoowel Egyp
tische. Soedaneesche en Engelsche belangen'
actueel. Ook het katoenvraagstuk vormt een
kwestie op zichzelf. BU dit alles bezit Abessinlë
in zUn hoogland, met de bUna ontoegankelijke
gebergten een bUna onneembare vesting, die
geheel Oost- en Noord-Afrika als sleutelpositie
beheerecht. Deze vesting heeft uiteraard groo
te aantrekking voor een veroveringsgerind
veldheer of staatsman Zoodra Mussolini in
«tm bekende rede tot de troepen in Aug. jj.
verzekerde, dat zU deze streek zouden gaan be
zetten. werd Engeland opmerkzaam en dit
TnornatnelUk door het belang van t hoogland.
De kwesties van slavernU en lUfelgenschap zUn
betrekkelljk buiten de Westersche belangen
sfeer liggende aangelegenheden, die heel moel-
Wk te regelen zun In een land als Abessinlë
n. zeer geleldelUk verbeterd zouden moeten
worden
Temidden van de koloniseerende mogendhe
den en bun expansie-politiek kreeg Abesslmë
reeds In de vorige eeuw toenemende staatkun
dige beteekenis. In 1906 verwierven zich de
drie voornaamste mogendheden een evenwich-
bg verdeelde invloedssfeer, waarbü Italië ech-
•er niet de resultaten oogstte, die het er zich
ran voorgesteld had. Inmiddels trad Abessinlë
den Volkenbond toe en wist daardoor tot
m 1336 zUn positie ongeschokt te bewaren.
H*t Incident te Oeal-Oeal vormde de ge
arde aanleiding tot het groeten van het con-
Iliet met Italië, dat wU nu in zUn huldigen
°mrang kennen. Verschillende bemiddelings
pogingen hebben schipbreuk geleden, mede door
de niet altUd duidelijke houding van naburige
z mogendheden en door het optreden van Italië
*■1. Men kan slechts de hoop blUven koeste
ren. dat het den Volkenbond mag gelukken het
«mrket tUdfg en op juiste wijze op te lossen,
“rwllle van de Westersche cultuur en onze
“atlonale belangen, in X bUzonder Oost-Indië
••“gaande, aldus besloot Mr Cohen Btuart zUn
tweede spr.. Prof Mr. V. H. Rutgers be-
9
lichtte speciaal het conflict zooals dit den Vol
kenbond betrofdaarbU bet Itahaansche regee-
nngMtslsel bulten beschouwihg latende Vanuit
Volkenbondzoogpunt dient men net standpunt
van beide In X conflict gewikkelde partUen te
definleeren. Ten aanzten van Italië valt te con-
I van lijn
aan
voor*
r-ameluk daarop sUn eischen heeft gevestigd.
Over Abessinlë kan opgemerkt worden dat de
Dan nam hjj de pop en het kleedje
vriendelUk
Ge. daar maar even op
zus! Ik zal je zoo helpen.
Na verloop van eenlge minuten - het had
Marietje o zoo lang toegeschenen kwam de
nder den rook van Den Haag, te Voor
burg, is men een nieuwe exposltie-ge-
Iqpenheid rUker geworden: de foyer van
het Vcreenigingsgebouw, waarmee het kerkbe
stuur zéér belangrijke nevenplannen heeft, is
als zoodanig ingertcht en werd dezer dagen
reeds in gebruik genomen. Het is de Jonge
schilder W. Adolfs, die er zUn eerste expositie
houdt, een keur uit zUn werken en wel voor
namelijk portretten en religieuze voorstellingen.
Men mag in de eerste plaats een woord van
lof wijden aan het actieve comité, dat voor zUn
doel reeds dadelUk een jong kunstenaar wist
te kiezen en diens werk onder het publiek
bracht.
Want er is in dit weric jets, naast vee! dat
nog lang niet bevredigde, waarmee men den
schilder geluk kan wenschen: een groote aan
dacht voor zUn werk, een toewUding aan zun
onderwerp, die van den grootsten ernst getuigt.
Adolfs is niet vrU, nog niet vrU wellicht van
een sterk overwegenden academie-ztUl tn sUn
werk en van een strakke gebondenheid aan de
stof, aan het object. Men zou hem soepeler
wenschen. hartstochtelUker vooral bewogener
in zUn visie en zelfstandiger In zUn expressie
HU ..lUdt” bijna aan zUn drang tot symboliek,
vooral In de religieuze voorstellingen wordt dit
soms beklemmend en geforceerd
Daarbij willen wU niet over 't hoofd zien, dat
hU soms verdlenstelUk den Julsten toon weet te
treffen en zich vooral in »un portretten
draagt als een schilder die weet wat hU
eenlge weinige kleuren kan doen
als dat van kanunnik van Schalk. In opdracht
van het R-K W V. In Nederland geschilderd als
geschenk voor zijn einlnenten geestelUken advl-
m ur. Is mooi en rustig gedaan; het blauw ka-
r.unikenkleed met de paarse sjerp contras
teert In een gocdgevoeld evenwicht met de hel
gele tint van het Ucht. dat uit den achtergrond
opstUgt. terwijl het acherpbesneden gelast de
centrale plaats op het doek verkregen h»eft en
van een sterke psychische kracht U. De rech
terhand. tot vuist geklemd, is niet fraai, zooals
en Madge, die het andere eind had bereikt,
wandelde ook terug. Ze zag hem sülstaan bU
den zakdoek; uren bukte hU en raapte hem op
Haar hart klopte sneller, maar ze liep
verder zonder iets te laten blUken en toen
hU haar voorbU was, keek zo om: juist bUtUds
om te zien, hoe hu den zakdoek tn een der
bloemperken smeet.
Ze klemde haar tanden opeen en haar
oogen vonkten; ze sloeg een zül^ad In ooi trem
niet meer te ontmoeten; maar se bleef hem
in X oog houden, tot hü de deur van het
laboratorium weer ontsloot en naar binnen
ging.
Na een poosje kwam hU weer te vooracnUn.
alsof hU te ongedurig wss om binnen te blUven
en Madge sloot haar boek en begon om zich
heen te kUken alsof ze iets zocht on blUkbaar
met zóó gespannen aandacht, dat ze bUna tegen
hem aanbotste
„O, neemt u me niet kwal Uk!" stamelde zU.
in keurig-gespeelde verwstring.
„Het was «nün schuld Ik keek niet uit,
waar ik liep. Zoekt u iets?"
.Ja mijn zakdoek. Ik ben hem kwUt
<*enk dat ik hem ergens heb laten vaDen. want
ik weet, dat ik hem nog had, toen ik hier
kwaan."
.pakdoek?"
trachtte te tM
Naar de „National-Zeitung" meldt is het
Theodor Hoflus uit Dulsburg-Meiderich na
langdurige proefnemingen gelukt een vat te
construeeren, de s«. Hofius-tank. waarin alle
melkproducten, zoowel versche als gepasteuri
seerde, als karnemelk maandenlang goed ge
houden kunnen worden. ProefondervindelUk is
uitgemaakt, dat de producten ten minste twee
maanden goed blUven en dat tegelUkertUd de
melk door de inwerking van de zuurstof wordt
veredeld. Door deze nieuwe vinding, waarop
patent Is aangevraagd, Is het mogelUk melk
producten in verschen toestand naar melk-
armelanden te vervoeren
niet altUd veilige en humane inheemsche toe
standen en het ongebruikt blUven van enorme
bodemrUkdommen een reden kunnen vormen
voor nadere regeling, al WUft daarbU de be
middeling van den Volkeakond gewettigd, aan-
gfzien dit land daar lid van is en rich terecht
heeft beroepen op dezen Bond
Drie bepalingen van het Volkenbondsverdrag
Komen in werking bU de behandeling van het
conflict. Art. 15 regelt de bespreking van eenlge
„Ik wist niets beters. Ik was alleen op <5e
wereld
„Ah! Ik weeL wat dat zeggen tril!" ment
pelde hU-
„En Ut was arm
„Ik weet ook wat dét bete-kent. Ik ben
nog arm Maar armoede is niet het ergste,
zoolang je nog maar aan materiaal voor
experimenten kunt komen."
„Armoede is wël het ergste voor een vrouw
een meisje." zei ze.
„Werkelijk?"
Hu keek haar peinzend aan.
„U moest dat verplegen er aan geven," zei
hU -U deugt er niet voor o. ik wil graag
gelooven. dat u uw plichten met den grootsten
Uver vervult, maar
HU maakte den rin niet af; en toen ze
bU de deur van het laboratorium waren ge
komen, ontsloot hU die en ging naar binnen
zonder een woord van afscheid. Madge had
nog ren half uur vrijen tud en ze wandelde
heen en weer, peinzend over Ambrose
Btephanota, zUn vreemde opmerkingenen nog
vreemder manieren. Ze drentelde BerhaaldelUk
voorbU het laboratorium; het rook eigenaardig
in de omgeving er van. Ze wee op bet punt
om naar het ziekenhuis terug te keeiwn. toen
de deur van het kleine gebouwtje openvloog
en de lange gestalte van Ambrose Btephanota
zich sfteekende tegen het licht.
„Wie is dat? Kom hier. Ik heb u noodlg,”
zei hu. met gedempte stem, maar gebiedend.
„Aangerien zakdoeken niet kunnen vliegen
als vogels, heb Ik zóó hoog niet gekeken."
„Ik vrees, dat Ik hem daar heb neerge-
goold.” zei hU. „Wacht, Ik zal hem voor u
halen."
HU stapte door het bloemperk, meedoegrn-
loos de bloemen vertrappend en bracht haar
den zakdoek.
„Hier ia hU." zei hU. Toen kwam er een
glimp van herkennen in zijn oogen. „Heb
ik u al niet eens eerder gezien?” vroeg hU
„Neen, ik geloof liet niet,” zei Madge op haar
lleftalllgste manier.
„Niet? Ik dacht van wel; maar jullie ver
pleegsters lukt ook allemaal precies op el
kaar.
Madge glimlachte „Niet bepaald ren oom-
pllment," ging hü voort, als tot zichzelf „En
ook niet eerlijk, want u bent heel mooi
„Dat Is in elk geval een compliment," zei ze.
„Had Ik dat niet mogen zeggen?” vroeg hU
lachend en keek haar onderzoekend aan. .Maar
het is waar. Heeft niemand u dat nog ooit
gezegd?"
„Niemand heeft het ooit gedurfd I" ant
woordde Madge.
„Niet? Dat is vreemd Maar u hebt toch we)
ren spiegel?"
„Die houdt zUn mond gelukkig maar voor
hem."
„O, u
verstrooid.
verlangen, het ding aan scherven te gooien.
Maar nu niet, o neen! U glimlacht hem denk
baar genoeg toe voor de aangename waarheden,
die hU u zegt!"
„Twintig jaar 1» lang rel ze peinzend
„Vindt u?" vroeg hU „Nren, X ia niet zoo
heel lang, niet zoo heel lang voor weten
schap of kunst. Maar voor >*n vrouw ren
meisje U bent nog^en meisje, ia X niet? Hoe
oud bent u?”
„Kunt u die zoo knap bent, zooals re zeg
gen. dal niet raden?” vroeg Madge glim
lachend.
„Geef me uw hand renz.” rel hU-
Ze hield hem haar goedgevormde hand
voor.
.JBen mooie hand.” zei hU. als in gedachten.
„Een intelligente hand Ik vraag me af. hoe u
aan die verhevenheid onder den duim komt.
Zooleta heb Ik nog maar ééns gezien."
..Waar?” vroeg Madge, met onderdrukte
opwinding
„Waar? Dat weet Ik niet meer. Ik ben
geen handlUnkundlge. Waarom wilde ik uw
hand ook weer bekUken? Ah ja, Ik weet X
alweer. Juist. U bent twintig jaar
.Ja," zei Madge. „Hoe weet u dat?"
..Heel eenvoudig," zei hU laconiek.
zUn lUnen, die met twintig jaar dieoer wor
den, en andere, die vóór dien leeftUd niet te
zien rijn Twintig jaar en mooi. Ik ver
onderstel, dat u het leven de moeite waard
vindt? Waarom elgenlUk. dat zou ik wel sens
willen weten
waard, mijnheer Stephanota?” vroeg ze.
„Ik? Ja." zei hU nadrukkelijk en met nalf-
verachtclUke verbazing. „Ik heb nog zooveel
te bestudeeren. Maar u.”
„Ik heb misschien óók nog veel te bestudee-
ren veel te ontdekken,” zei ze gedempt.
Hü lachte met ren neerbuigendheid, die haar
woedend maakte.
„Vrouwen denken allren aan liefde, en
leven voor niets anders." zei hü rustig. Dat
heb Ik tenminste hooren vertellen Ik
het niet. Ze interesaeeren me niet,
andere dingen om aan
fronste zUn voorhoofd, alsof die woorden hem
aan iets herinnerden en sonder nog een
woord te spreken, keerde hU zich om en het
haar staan.
Madge ging naar haar kamer in een «igen-
stemmlng Ze kon uit haar eigen
niet wijs. Het eene oogenbllk voelde
eigenaardig aangetrokken tot dezen
man en even later voelde ze zich
onverklaarbaar afgestooten.
Twee dagen later ontmoette ze hem In den
tuin. HU Uabeerde heen en weer evenals den
eersten keer, maar hU bleef slaan, toen hU
haar zag aankomen.
„Goeden avond!" zei hU. want het begon al
te schemeren. „Ik weet nu waar ik u den
eersten keer gezien heb Op de zaal BU dat
geval van slapeloosheid."
HU kwaen naast haar loopen. met gebogen
hoofd en de handen op den rug
.Waarom bent u verpleegster geworden?"
vroeg iiU ploteeüug.