e
Co.
40
<KetvetAaal
den dag
van
BLUE BAND
Met twee kameraadjes op avonturenreis
339
I De Dubbelgangster I
Nederland in
Amerika
fen
den
De morgenstond heeft
in den mond!
(- en avondrood: Blue Band op t brood!)
GESCHIEDENIS MAKEN
I
‘üiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiF
s in
IERS
ich
WOENSDAG 16 OCTOBER 1935
Antiquaren
Cultureele propaganda
I
S
4
IGEN
i
De restauratie van de
Nieuwe Kerk
Vrouwelijke fakir
Twee wolhandkrabben in de
Vecht gevangen
Pooten I
«Ik vm misschien oen beetje geschiQjqen, uren.
ongeïSklg
i De brief op
1
1 leg alles nu; Itevsr Qeteen In eejjl ^$9 hy iuüi veiUet. ep uy mpcnpclde:
,tïT2l
voor ons land niet wordt
1
/j
I
lag »an-
van
B8163-A
4.
„Ik was
het
HOOFDSTUK XVI
Je
geen
gesprokenstond zijn gezicht ernstig.
V
D door Charles Garvice
val greep hij tech vast aan een
handle. Flauw drong er een soort gekraak tot
hem door. De machines begonnen sneller te
werken en plots iemand uitte een kreet: „wij
stijgen”, daarna werd Piet bewusteloos.
man flauw. Het angatzweer brak ieder uit.
Zouden ze op zoo n vreeselljke manier hun
einde moeten vinden? Ook Pietje voelde tech
erg duizelig worden. Daar viel weer een man
neer en nog een. Pietje stond te tollen op zijn
beenen en viel ook ao den grond.
55
15
35
n*
15
vader is naar Parijs voor zaken." zei
„Ik wilde wel. dat 't niet noodig was
doodschieten?
morgenochtend
VI M
T. 137
fancy.
Vest-
uitgesproken
popagsnda
Staten
tal feiten
had
zoo
O.
de
tyd
van
■stelijke
Ikt met
a, aan-
neggen
.Jk r
voor
toeng 90
manden
oorl 1300
5700—,
Sumatra
PS
ander in sterke mate, maar stilgezeten wordt
er allerminst; met de weinige middelen wordt
gewoekerd, en, mochten de omstandigheden m
de toekomst weder verbeteren, dan gaat dit
werk weer in versterkte mate voort.
g- TaAot
er 80 kg.
hoi'38.00,
-18, kleine
tongschar
20 stuks.
Poonlio
el 8chei-
11-1750.
label jainr
0 per 50
—05 cent
Koolvisch
<0 per 50
heer bij
af te
Irene
Terence
geleund. Ze keek naar hem enf luisterde:
„Wat scheelt er aan, Terence? Je was aan
tafel zoo stil. Voel je je ongelukkig?”
..Heb ik daar geen reden voor?” vroeg hij
Hiermede
maakt.
Tijdens
wordt de
door een Ijzeren draagconstructie, berekend op
een gewicht van 100 ton.
Als je 't contract gelezen hebt, kom je maar
eens aan. Nu adieu, tot ziens.”
Weg was hjj. Judocus hoorde hem de trap af
rennen. HU stond langzaam op; hjj kreeg een
zenuwprikkellng door al s’n leden en het suisde
hem door t hoofd. Dat was nu. wat je pech
noemt. Nu ging Goudvis naar z'n kantoor en
kreeg nu dien tweeden brief te lezen, die op
pooten stond en.... met het contract was het
mis. Je kunt iemand, die je den vorigen dag
gedreigd heeft met „andere maatregelen” toch
geen directeursbaantje geven!
Zou bij dien brief niet op de een of andere
manier terug kunnen krijgen? Den brieven
besteller omkoopen, berooven.
Dat ging natuurlijk niet. En
zou hjj van mijnheer Goudvis een brief krijgen,
die op nog steviger pooten stond dan de zijne.
Neen, dat moest hij zien te voorkomen. Hij zou
dien Goudvis schrijven, dat hij tot z'n spijt op
't vriéndelijk aanbod niet kon ingaan, omdat
hij pas een paar dagen geleden een contract
voor drie, vijf, tien jaren (het getal zou hij wel
bepalen) geteekend had.
Ja, dat was het beste. Snel kleedde hy zich
aan, ging voor s’n schrijftafel zitten en schreef:
Kan helaas uw welwillend aanbod niet
accepteeren, wjjl juist een paar dagen geleden
een contract voor heel mijn leven geteekend
heb."
Natuurlijk
om den man
zichzelf bekx
De mensch. in hoofdzaak, maakt de geschie
denis en iedere man met lasrakter, kennis of
eerzucht, droomt ervan een'duidelijk stukje in
de historie mee te schrijven.
Fascistische naturen echter plegen deze
liefhebberij tegenwoordig wel erg ver te dril
den' 'ven- Zjj komen er toe de geschiedenis te droo-
Te Amsterdam vergaderde de onlangs op
gerichte Nèderl. Vereeniging van Antiquaren
welke zich os. ten doel stelt het voeren van
propaganda voor de oude boeken en de oude
prenten, bet houden van tentoonstellingen,
enz Na vaststelling van de statuten, waarop
de mlnlsterieele beschikking van geen oezwsar
zal worden aangevraagd, werden tot bestuurs
leden gekozen de heeren Menno Hertzberger
en O. Theod. Bom (beiden te Amsterdam) G.
W. Schults (Utrecht), P. J. Dee (Leiden) en
Meyer Elte (Den Haag).
De heer Menno Hertzberger, die het initia
tief tot oprichting had genomen werd door de
vergadering met algemeene stemmen, als voor
zitter aangewezen. Tot secretaris werd aange
wezen de heer O. Theod. Bom, tot penning
meester de heer G W. Schultz.
In een daarna ingestelden eereraad voor be
slechting van geschillen werden benoemd de
heeren J. B. J. Kerllng (Den Haag), A. Swets
(Amsterdam) en G. W. Schultz (Utrecht). Het
secretariaat is gevestigd, Kerkstraat 310, Am
sterdam.
Er scheen iets aan een of ander mechanis
me te haperen, want inplaats dat ze nu gin
gen stijgen, daalden ze zelfs. Dat zag er raar
uit. Wat men ook deed, niets lukte, de on
derzeeboot bleef beneden. De temperatuur en
atmosfeer werd ondraaglijk. Daar viel al een
men, op voorhand, boordevol roem en eer, bui
tengewoon flink en martiaal, maar een tikje
voorbarig. De geschiedenis, denken zjj, moet en
zal er uitzien zooals w ij het wenschen. Trek
aan het touw en in de historie gaat dc bel
over. Laat ons vast de veder roeren voor
den geschiedschrijver die over honderd jaar
aan t werk zal tijgen! En laat ons de men-
schen dwingen te leven en te handelen volgens
de lijntjes die wij thans reeds uitstippelen'
Men. komt op deze wijze tot uitlatingen als
die van de „Gazetta del Popoio," die naar aan
leiding van de inneming van Adoea schreef:
„Adoea is geen einddoel, het is een symbool.
Van hier uit gaat het voort, toekomstige over
winningen en de voltooiing der missie tege
moet, die de geschiedenis aan het Italië van
Mussolini heeft opgedragen. Italië is op rnarsch
en zal niet meer blijven staan.”
De geschiedenis, alzoo, heeft Italië een taak
gegeven? De geschiedenis dat is wat nu nog
in den schoot der góden ligt verborgen?
We gelooven dat de geschiedenis een lijd
zamer aangelegenheid is. Voor zoover zij de
historie van het verleden is, moet men erg
goed studeeren om geen fouten te maken. En
wat de geschiedenis der toekomst betreft,
daarop zal niet slechts de oorlogslast der
Italianen, niet alleen hun werkelijke of ver
meende „missie” invloed uitoefenen; al zijn zl)
nóg zulke bazen.
Fascistische naturen zijn enthousiast, maar
in de logica plegen zij geen helden te zijn.
Als de Vesuvius en de Etna bijvoorbeeld
eens goed gaan werken, wordt de Itallaansche
geschiedenis misschien lets heel finders dan de
„Gazetta del Popoio” verwacht.
Om van de Engelsche scheepskanonnen nu
maar te zwijgen.
.Arme Mersla! Zou het kind er een vermoeden
van hebben, hoe ziek hij is?”
Irene was naar den vleugel gegaan, en
stond naast haar tegen den zijkant
restauratiewerkzaamheden
te Delft is men
een onvoorzienen
ongetwijfeld
nemen. De
en Irene ging met vochtige oogen naar haar
kamer.
De graaf bleef een oogenblik voor het vuur
staan, zijn handen uitgestrekt naar den koes
terenden gloed. Ze trilden, en hl) bekeek ze
koel en critisch, alsof ze die van een ander
waren.
..Jamison had tóch gelijk,” mompelde hjj.
,Jk heb hem in zijn gezicht uitgelachen; maar
ja, hjj had gelijk. Ik zou wel eens willen weten,
hoeoveel maanden ik nog precies te leven heb
Vreemd, dat ik volstrekt niet ontzet of bevreesd
ben by die gedachte. Neen; ik zou bly kunnen
zyn, oprecht bly. als 't niet was om myn arm
kind!” zyn hoofd zonk voorover, zyn lippen
trilden. „Durf ik myn geheim mee in het graf
te nemen? Durf ik?"
slaapdronken lag uitgestrekt en zei lachend:
„Zie zoo vriend, daar zyn we weer, Ik ben
byna een jaar weggeweest. Op reis ziek gewor
den, eerst in Italië, toen in Zwitserland. Maar
nu ben ik weer zoo gezond als 'n vlsch. Toen ik
gisteravond thuis kwam, vond ik je maanbrief.”
Judocus Bolwerk, nu klaar wakker, zette
groote oogen op.
„Haha," ging de vrooiyke bezoeker voort,
„die heeft vier maanden kalm op m’n bureau
gelegen. Ik mag je wel excuus vragen; hier zijn
de boeken. Ik heb er nog geen legér in ge
lezen; heb er absoluut geen tyd voor; eigenlijk
idioot van me, boeken van een kennis te leenen.
Je dacht zeker, dat ik bezig was een gratis M-
bibllotheek aan te leggen, hè? 't Is me een grap,
een kapitale grap!"
Judocus kon, in z'n verbazing, nog maar geen
woorden vinden tot een gepast antwoord.
„Enfin," zei mynheer Goudvis weer; Jk zal t
wel goed maken. Heb je zin by ons op de bank
afdeelings-dlrecteur te worden? Over t salaris
worden we ’t wel
eens; daar kun je
vast op rekenen.
Ik zal je t con
tract vandaag
nog sturen. Maar
nu zal ik je niet
langer ophouden.
Sedan
30
IVh
VHt
den bouw van de nieuwe pilaren
bovenbouw van het schip gesteund
De dag, waarop haar vader naar het vaste
land was vertrokken, viel Irene lang. De
meeste moederlooss meisjes van haar leeftijd
en positie hebben wel een oudere bloedver
wante om haar gezelschap te houden en te
chaperonneeren; maar, ofschoon de hertogin
vaak als zoodanig fungeerde wanneer ze
niet by Irene kon zyn, was het meisje alleen.
Het was daarom niet zoo vreemd, dat Irene
in haar eenzaamheid byna een vriendin maakte
van haar nieuwe kamenier. Madge kon de ver-
persooniyklng van discretie en beschaving zyn.
wanneer «e verkoos; ze was een uitstekende
actrice en spande al haar krachten in om
y n de internationale variètè-wereld is eer^
I nieuwe sensatie: de vrouweiyke Indische fakir
8urja Koringa. die over magische krachten
echynt te beschikken en haar publiek voor de
grootste verrassingen stelt. De kopstukken van
instituut van den „vltetlng professor” wel weer
in zwang komen.
Met eenlge moeite is dit lystje nog belang
rijk Uit te breiden. Men denke slechts aan het
groote aantal voordrachten en ftlmvertoonlngen
dat in de laatste jaren door de Vereenlgitig
„Nederland in den Vreemde" in vele plaatsen
van Amerika werd georganiseerd, de verbetering
van Amerlkaansche schoolboeken ten opzicht”
van Nederland en Ntederlandsch-Indië. die
regelmatig voortgang heeft. Ontegenzcglyk
bemoeliyken de tydsomstandigheden een en
den weg zou willen staanI Kom.
-1 en laat mil aan 't werk
zegene je myn dochter!"
rie*> haastig om. alsof hy er spyt
1 hy zich zoo had gaan;
-r-a en schandaal was het. een groot schan-
daal! Al een half jaar was het nu geleden,
dat Judocus Bolwerk dien mynheer Goud
vis twee boeken geleend had en nu liet die sin
jeur eenvoudig niets meer van zich hooren. Ze
Renden elkaar slechts oppervlakkig en boven
dien, mynheer Goudvis was een ryke vrygezel,
die z’n boeken heusch wel zelf kon koopen.
Moest zoo iemand soms op kosten van anderen
een goedkoope bibliotheek aanleggen? Judocus
ergerde zich geweldig aan die schraperigheid.
Maar.... hy schreef een zeer beleefden maan
brief Hy maakte een paar grapjes over de ver
geetachtigheid der menschen in net
algemeen' en van vrygezellen in t byzdnder.
sprak de hoop uij, dat mynheer Goudvis tyd
had gevonden om de boeken te lezen en vroeg
of hy ze nu terug mocht ontvangen, of zelf
terug komen halen op een dag en uur, door
mijnheer Goudvis te bepalen.
Judocus Bolwerk had een speciale reden om
zoo beleefd te schynen. Mynheer Goudvis was
niet alleen zeer ryk, maar tevens mede-direc-
teur van een groote bank, en aangezien Judo
cus zelf op een andere bank een kassiersbaan-
tje had, dat niet bepaald royaal betaald werd.,
enfin, je kon nooit weten; alles komt op rela
ties aan tegenwoordig. Een plaatsje als direc
teur van een filiaal der bank van mynheer
Goudvis, was hem de twee oude boeken wel
waard.
Hy kreeg echter geen antwoord op z’n be
leefden brief; mynheer Goudvis gaf geen tee
ken van leven. Er gingen eenlge maanden voor-
by. Judocus werd procuratiehouder en kreeg
een beter salaris, en zoo kwam ook de dag, dat
hy de houding van dien mynheer Goudvis be
neden alle peil, vreeseiyk min vond en den man
een brief schreef die op pooten stond:
al tien maanden geleden twee boeken
van me geleend; absoluut niet langer missen;
op myn beleefden brief van.... geen taal noch
teeken; eenvoudig beneden alle kritiek; als ik
niet binnen drie dagendan andere maat
regelen. In afwachting, Judocus Bolwerk.”’
Dezen brief stak hy by zich op weg naar t
postkantoor. Dien avond ging hy uit en daarna
lag hy in z’n bed uit te rekenen, dat mynheer
Goudvis z’n brief die op pooterwttond, den vol
genden ochtend met de post van elf uzr ont
vangen moest.
Maar al om acht uur werd er een
hem aangediend, die zonder antwoord
wachten, het dienstmeisje wegdrong van den
drempel en de kamer binnenliep. Het was myn
heer Goudvis, elegant en tot in de puntjes ge
kleed en opgewekt met twee boeken onder den
arm. Hy ging joviaal op den rand van Judo
cus’ bed zitten, waarin deze wakker, maar nog
zei hy haastig. „Ik zal naar
Carlton House Terrace kon>n en het Je ver
tellen als je het dan volstrekt wilt
er op!” fluisterde ze haastig,
onderdrukte zucht. „Ik kan niet
dat je zoo ongelukkig bent.
„Tot eiken prys ten koste van een groot
offer? Maar ik mag het je niet vragen. Ik durf
het zelfs niet vertellen.”
.Je moet het me vertellen,” zei ze ernstig.
„Je maakt me bang, Terence. Wat is het?”
De hertogin riep hun iets toe vanuit de hall,
en hy liet haar hand los en deed een stap
achteruit.
„Nu niet."
De wolhandkrab, welke op enkele rivieren in
ons land reeds is waargenomen en daar enorme
schade wist toe te brengen aan de netten der
vlsschers. is thans ook in de Vecht by Weesp
geconstateerd. De beroepsvisscher D. Kranepoel
vond in een zyner paling fuiken twee exem
plaren van de gevreesde krab. Hy wist ze zoo
spoedig binnen te halen, dat zy nog geen
schade aan zyn netten hadden kunnen brengen.
óe Europeesche variété-wereld waren onlangs
te Zürich byeen en bekeken met echte vakbe-
langstelllng het nieuwe ..nummer”, dat daar
voor hun verwende oogen gedemonstreerd werd.
Men was algemeen verrukt over haar toeren.
Het was dc eerste maal, dat Surja Koringa
voor een publiek optrad en zy had meteen het
meest critlsche voor zich. Na de voorstelling begon
een run op de mysterieuze Indische, iedereen
wilde haar voor zyn theater engageeren. Een
Wcensch variété-dlrecteur was de gelukkige die
met haar een contract afsloot en zoo kan men
i<eds in deze Octobermaand in de stad aan den
Dcnau genieten van de kunsten der toovenares.
Die kunsten zyn Inderdaad buitengewoon, zy
is een echte vrouweiyke fakir. In Indlë mag zij
niet optreden en de krachten die in haar wonen
niet toonen. want het beroep van fakir is daar
aan vrouwen verboden. Daarom kwam de jonge,
schoone vrouw naar Europa, ^rfn manager had
haar in Calcutta ontmoet en zorgde voor de
matlnée in Zürich. Surja Koringa stelt er ech
ter prys op. vast te stellen, dat zy geen artiste
Is doch fakir, een vrouw die tengevolge van de
krachten die in haar kronen steeds haar sug-
gcstie-macht op menschen en dieren moet be
proeven.
De vader van Surja Koringa is een Indiër,
baar moeder een Francalse. zy heeft een kern-
e.chtlg, mooi gezicht, dat een fascineerende
werking uitoefent. Het is omiyst door een hooge
gekrulde frisuur. Zy kan reuzenslangen en kro
kodillen. die uit de wildernis zyn aangevoerd en
totaal ongedresseerd zyn, met haar blik hypno-
tiseeren. Met haar rug verbryzelt zy glasscher
ven van flesschen. zonder daarby de geringste
verwonding op te loopen.
Voor het eerst zyn aldus de kunsten van den
fskir verbonden met de charme der vrouw.
Vereeniging „Nederland in den Vreem-
P) de” schryft ons:
Tn tegenstelling met de door sommigen
meenlng, als zou de cultureele
voor Nederland In de Vereenigde
worden verwaarloosd, moge hier ’n aan-
genoemd worden, die ten stelligste
^ntoonen, dat met name In Amerika de cul-
propaganda voor ons land niet wordt
^ronachtzaamd.
leder Jaar gaan Nederlandsche geleerden naor
xmerika om aan colleges en unlversltelten le-
te houden. Kort voor zyn dood heeft
jng De Sitter het land van Oost naar West
£reisd en is gehuldigd waar hy kwam, wyleu
x. p Ehrenfest, wel geen geboren Nederlander,
inch lid van de Leldsche faculteit, Is meer
dan eens In Amerika geweest voor hetzelfde
doel. Prof- van Vollenhoven heeft eenlge jaren
geleden een drietal voordrachten over Grotius
gehouden, ter gelegenheid van de Grotiusvie-
d-uti de Columbia University, Dr. C. Lely
heeft eenlge Jaren gelegen, met rijk illustratie
materiaal, in de Vereenigde Staten gesproken
over de droogmaking van de Zuiderzee, een on
derwerp, waar de Amerikanen veel belang in
s8Uen wyien dr. D. Plooy heeft aan de New-
York University een reeks lezingen gehouden
over de Pillgrim Fathers In Nederland en zyn
collega A. Eekhof is herhaaldeiyk In Amerika
geveest met voordrachten over Nederlandsche
a Nleuw-Nederlandsche kerkgeschiedenis; dr.
Aritas Kappers sprak voor de medische facul
teit van Columbia; dr. A. C. Josephus Jltta
heeft een reeks colleges gegeven aan de Unl-
versitelt van Minnesota en dit najaar gaat dr.
A Bake Amerika bereizen met voordrachten
over Indische volksliederen. Prof. Barnouw heeft
In den zomercursus van 1933 aan de Universitelt
nul Califomlë met veel byval zes weken col
lege gegeven (zes voordrachten per week) "■ver
Nederlandsche beschavingsgeschiedenis Boven
dien heeft uezelfde hoogleeraar In de zéstien ja
ren van zyn verbiyf aldaar In tallooze plaatsen
gesprake^ over Nederlandsche kunst, geschie
denis en koloniën voor studenten aan colleges*
en unlversltelten. Dr. Nell van Aken doet met
veel succes hetzelfde over onderwerpen van
handel en economie.
Dan syp er verscheidene geboren Nederlan
der», die leerstoelen bekleeden aan Amerlkaan-
sche Unlversltelten en uinnen en bulten hun
icademlschen kring kènnls over hun geboorte
land verbreiden, zooals b.v„
Dr. Jan Schilt, professor in de Sterrenkunde,
Columbia University.
Dr. J. A. C. Fagginger Auer, prof. In de
Theologie. Harvard University
Dr. J. A. de Haas. prof, in de Handelsweten-
schap, Harvard University
Dr. van Valkenburg, prof, in de Geographis,
Clark University
Dr. Leunis van Es. prof. In de Animal Pa
thologie, University of Nebraska
Dr. F. C. L. van Bteenderen, prof. In Ro-
maansche talen, Lake Farest Coll.
Dr. Bert J. Vos, prof. In het Dultsch, Uni
versity of Indiana
Dr. r. Oldeonse, prof. In de Economie. Uni
versity of Chicago
Dr. Wm. Luyten. prot. In de Sterrenkunde,
University of Minnesota
Dr. A. van Maanen. Mount Wilson Obeer-
vatory
Dr. J. H. Kuiper, Lick Observatory.
Met eenlge moeite zouden er nog meer na
men van Nederlanders gevonden kunnen wor
den. die leerstoelen aan Amerlkaansche Unl-
versiteiten bekleeden.
Dan zyn er de Nederlandsch-Aznerikanen, die
In Nederland hebben gestudeerd, Nederlandse!*
spreken en over Nederland schrijven:
Dr. Albert Hyma, prof, in de Geschiedenis.
University of Michigan.
Dr. H. 8. Lucas, schryver van een uitvoerig
boek over „The low countries and the Hundred
Yean* War”, prof. In de Geschiedenis, Uni
versity of Washington.
Dr. Amry Vandenbosch, schryver van een
degelUk werk over „The Dutch East Indies, its
Government „Problemes and Politics”, prof, in
Political Science. University of Kentucky.
Dezen zomer is naar Nederland vertrokken
om hier te atudeeren op ’t Ryksarchief de jonge
geleerde Engel Sluiter, een veelbelovend leerling
vin prof H. E. Bolban, University of California.
Hu is geboren Amerikaan, spreekt vloeiend Ne-
derlandsch en is bezig aan een boek over de
Nederlandsche ontdekkingsreizen langs de Ame-
nkaansche kusten van den Stillen Oceaan
En dan Is er niet te vergeten Hendrik Willem
v*n Loon, om wlen men hier te lande pleegt te
lachen om zyn oppervlakkigheid en gebrek aan
mist, maar wiens eigenaardig journalistiek
talent zich voortreffeUJk eigent voor het soort
gehoor, dat naar populaire lezingen komt luis
teren.
Ruil van professoren heeft een enkele maal
hisschen Nederlandsche en Amerlkaansche
Unlversltelten plaats gehad. Eenzydlge uitzen
ding van Nederland naar de Vereenigde Sta
ten komt vaker voor. Zoo gaat prof. J. J. L.
Duyvendak om de twee jaar een semester aan
de Columbia University Chlneesch doceeren;
Prof. F. m. Jaeger van Groningen, heeft eenlge
teen geleden, een semester chemie gedoceerd
“n de Cornell University; aan de Harvard
University heeft Prof. B. Faddegon, van Am
sterdam, een semester college gegeven In het
Sanskrit.
tJ° «S* laatste Jaren zyn zulke „visiting pro-
■*ors" in Amerika minder talrijk tengevolge
van de crisis, die de Inkomsten der onderwys-
‘nstellingen sterk heeft verminderd. Maar als
betere tyden op komst zyn waarop men
In Amerika schynt te rekenen dan zal het
„Vergeet Je, dat ik je binnen heel kort moet
verlaten. Irene?"
„Nee, Terence; maar maar dat ia toch
niet voor lang? En als je terugkomt, ben je
overladen met roem, en alle menschen hangen
uit de ramen om den kranlgen oceaanvlleger
te zien!"
„Of verdringen zich voor de bulletins waarin
te lesen staat, hoe hy In aee is gestort," zei hy
gemeiyk.
„O. zeg zulke dingen toch niet!" saneekte ae,
terwyi de tranen haar In de oogen kwamen.
„Wie zal *t neggen?” sol hy, met een
schouderophalen. ,jk ben trouwena heusch
niet zoo bezorgd voor myn kostbaar leven,
’t Ia de gedachte, jou te moeten verlaten
onder deze omstandigheden die me half
dol maakt En Ik moet gaan er is nu niets
meer aan te veranderen!”
.Ja. dat weet Ik," zei ze zacht. „Denk je dan.
dan het my óók niet spyt, Terence?"
„Werkeiyk?” fluisterde hy gretig. ,Jk dacht
Ik vreesde het dat het Je niet veel kon
schelen Toen Ik je vroeg om je weet we!
wat Ik bedoel laatst op dien avond
toen was je zoo verontwaardigd, soo koud*
maar koud neen, dat kun je me toch niet
verwuten. Terence. En als als er werkeiyk
ernstige redenen waren.”
„Ik ben in ellendige moeliykheden, Irene.”
zei hy. op zyn onderlip bytend. .je zoudt
me kunnen helpen, maar dat zul je niet
doen.” t
„Waarom zeg je dat, Terence?” vroeg ae
gedempt. „Je weet dat Ik je wèl sou helpen.”
ten koste van een groot
(eMegtggMageeenetMmgMMieeeeeweeMgeaMMggM
„Ja, Ik sta
met een
verdragen.
Terence!"
Toen ze dien avond op haar kamer kwam,
was ae bleek en moe. Terence s toespelingen
bleven haar vervolgen en gaven haar een
voorgevoel van naderend onheil. Als dAt nu
de liefde was en hooggeroemd geluk dat ze mee
bracht! Maar ae zette die spytige gedachten
van zich af ala minderwaardig en aelfzuchyg.
Natuuriyk was het de plicht van een vrouw,
die haar liefhad en aan wlen ae
-d had. te helpen in moeiiyke
AWpidt ve£WAlMCU
Toen Irene boven kwam om zich te kleeden
voor het diner, vond ze Madge by de tafel
staan met tranen in de oogen en een gebroken
portretiyst in de hand.
„Ik ga vanavond uit eten, Margaret, by de
hertogin van St. Ormonde,” zei Irene opRfewekt,
„en je moet me maar zc% mooi mogeiyk maken
O, wat scheelt er aan? Heb je gehuild?"
„Het spyt me zoo. my lady,” zei Madge met
een snik, .maar Ik heb een ongeluk gehad!
Ik heb dit portret laten vallen."
„Is dat alles?” vroeg ze sussend,
al bang dat je teek was of slechte berichten
gekregen. Je hoeft Je dat werkeiyk niet
aa^ te trekken! Wat is er aan kapot?
enkel maar het glas en het lystje;
foto zelf heeft niet eens geleden. Ik zal
Lord Terence wel vragen, ze opnieuw voor me
te laten Iniysten.”
„O, my lady, wat b?nt u toch goed en
vriendeiyk voor me!" zei Madge, haar oogen
afvegend.
„Nonsens! Wat had Je dan gedacht dat
ik je sou uitschelden, of je misschien zou
slaan?” vroeg Irene lachend, terwyi ze haar
jurk begon uit te trekken. „Dat Is het'portret
By de restauratiewerkzaamheden aan de
Nieuwe Kerk te Delft Is men komen
te staan voor een onvoorzienen arbeid,
welke. welke ongetwyfeld geruimen
in beslag zal nemen. De pilaren
het schip, welke men gedeelteiyk meende te
kunnen herstellen, bleken by een nader onder
zoek In zulk een slechten staat te verkeeren,
dat een algeheele vernieuwing noodzakelyk Is.
Is dan ook reeds een aanvang ge-
van Lord Castelford, met wlen ik ga trouwen „Hy
vroeg of laat,” zei ze opgeruimd en byna
nonchalant. „Misschien zie jk hem vanavond
wel. en dan zal ik hem wel vragen, me een
ander lystje te sturen Denk er nu maar niet
meer over."
„Zal ik de foto weer op tafel zetten?” vroeg
‘fadge.
Den postzegel er op, overjas aan, hoed óp.
en naar beneden, naar de brievenbus op den
hoek. Zte-aio<r jSwte0eX--zat er in. Dien kreeg
hy er niet meer uit- Kalm en fier liep hy ver
der. Dien had hy z’n portie gegeven en zelf
bewust sloeg hy zlêk met de vuist tegen de
borst. Hè? Wat kraaklë*daar? Hy tastte In »yn
binnenzak en kaalde «r .een brief-uit. die nog
niet opengesneden was. Gek, die was niet aan
hem gericht, maar aan.... hy moest zich aan
een lantaarnpaal vasthoudenaan
heer P. Goudvis. Hier.”
Dat was toch z’n eigen schrift? Met bevende
vingers scheurde hy de enveloppe open, trok
er een vel papier uit, vouwde het open en
las.... den brief op pooten:
al tien maanden geleden twee boeker
van me geleend.... absoluut niet langer mis
sen op myn beleefden brief van geen
taal of teeken..eenvoudig beneden alle crl-
tlek.als ik binnen drie dagen.... andere
maatregelenIn afwachting, Judocus Bol
werk."
ook niet," zei ze geruststellend;
Ben Waa al“ Terenc< d>t kon
«treek haar over het haar en kuste
®et een vreemde, weemoedige teeder-
-We zullen dan maar wachten tot het zoo
éL, Irene,” zei hy. „Myn kind” zyn
Kinw bt)na -Je weet toch, dat ik Je
niet in
"“r
Jted. dat
«telde die vraag onder de Ingeving van
"t oogenblik, zonder ten volle de strekking
*7*0 te beseffen; en weinig vermoedde hy.
^^gewicht ee aan zyn antwoord sou
j*1* *ou denken van wel,” zei hy luchtig
«o mensch zwicht gewooniyk voor een wer-
kw.,i1Jewlchtlge reden. Maar neem me niet
Ik kan me er moeliyk een voor
•o^goest halen."
niet." zei ze geruststellend; „maar
la; je zoudt je anders nog kunnen bezeeren
aan de glasscherven.”
Toen Irene weg was. nam Madge het
portret mee naar haar eigen kamer en zat er
lang en aandachtig naar te kyken.
„Ze geeft geen steek om hem," bepeinsde
„en hy om haar misschien óók wel niet! Het
lykt uitstekend. Was hy myn verloofde maar!”
Zooals zy verwacht had, ontmoette Irene
Terence by de hertogin. Hy kwam aanloopen
toen het diner Juist was opgediend, zoodat hy
voorloopig geen gelegenheid vond. Irene onder
vier oogen te spreken.
Na, tafel, teen ze allen by elkaar waren in
den salpn. trok de hertogin haar neef by een
mouw naar zich toeA
„Terence, help jy me nu eens. Irene over
te halen om hier by my te komen, terwyl
haar vader op reis is. Ze is koppig als een
muilezel, en biyft maar „nee” zeggen!"
„Is Lord Mersla afwezig?” vroeg hy
.Ja.
Irene.
gewëest; hy ziet er toch al zoo slecht uit."
De hertog wierp haar een snellen blik toe.
■j heeft den laatsten tyd erg hard ge
werkt," zei hy, ..maar ej is overigens heusch
reden om je bezorgd te maken. Irene.
De vepandering zal hem waarschyniyk goed
doen.”
Hy nam afscheid en ging naar syn club;
maar hoewel hy opbeurend en geruststellend
- had gesproken, stond zyn gezicht ernstig.
