Het Derde Rijk
de Joden
^ictw^daal
den dag
en
van
Met twee kameraadjes op avonturenreis
r
I Oe Dubbelgangster I
VERGIF
Het Alphabet
GEEN SPRAKE VAN!
Rijkaards
5
Invoer van films in Frankrijk
De oeconomische gevolgen
van den boycot
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1935
De oorsprong ontdekt
Reginald Spark
■||||||IHIIIIIIIIIIIIIIHIIIII^
Wat een vacantiebezock aan
Londen kan koeten
A I 1 F A ROMM H’^k op bUd ,1)B toK*'TO1Ke d« verzekeringsvoorwaarden tegen IJ *7CA MJ levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door IT 7KA een ao««T,ü 17 OKA «J vertlee v*n een tana
r\ I «I ar- V-F1 1 1—a O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen r f <JVFes verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f OUe“ doodelijken afloop 1 dfaraJVFe* een voet
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
eeeMl
op
I
Spark,
peinzend voor
zag
in
het
maar keken
ann?-
merkte
de
met
gespreide
■n.
ander
rede
op dit blad lijn ingevolge de verzckerlngsvoorwaarden tegen
daarna
vrouw
Ze
wilt
viel
Als
ver
leefde
aan
ver-
I door Charles Garvica
Slecht* aan een statistiek.
Op cijfert is men plotseling
Verschrikkelijk gebrand.
Maar bij de ratten is helaas
Geen Burgerlijke Stand.
bergde
cheque
porte-
at
rk
merg,
die
..der Konfektionar" op Industrieel
is de Joodsche invloed in Dultschland
Het vertrek was geheel In de «elfde lijn. Een
speciale Pullmanwagen was gereserveerd voor
de reis naar Dover. Te Marseille sal bet gesel
schap zich inscbepen naar Bombay.
Men schat de uitgaven van het vacantieult-
stapF van den Maharadja op £>000, waarbij de
reiskosten niet zyn inbegrepen.
'iet rattenvolk.
te»
Hik;
liet
gaf.
waarde
schuwe
Een advertentie behoeft geen „kapitalen” te
koeten. Plaats maar eens een Omroeper! Rubn-
oeerlng en geiykvonnige «etwijee. BUltfk han-
delstarlef
fn Amsterdam beleeft men thans
Een fanatieken strijd.
Heel Nederland is erg benieuwd
Wie 't eerst het loodje leit:
Aan d'eenen kant staat Sijmen toch.
De Sijmen. die betaalt
Aan d'anderen kant Ai
Waar "t aantal niet van daalt.
Ja. dat wil zeggen, zoo beweert
Tenminste Jan Publiek.
't Vraagt ..Hoeveel dooden?” en
gelooft
Toen pakte de boerin een steenen melk
kan en ging naar bulten om wat versche
geltemelk te halen. Er was echter geen geit
te bekennen, waarna de boerin zich naar X
geitenhok begaf Het was er erg donker en
se greep op goed geluk naar binnen, waar
op ze echter Plet s oor te pakken had.
Nogmaals deed de boerin een greep In 't
HERMAN KRAMER
nMUiiiiiiiiiiiHiuiumHMHiltuiiiuiuiiiiiiiiiiiiniiiiiiuiiuiiHiiiiiiiiiii!
;lnnen te stemmen, blijkt wel
er's eigen orgaan, de „Völ-
meende te
De Fransche regeering zal zich deaer dagen
bezig houden met de wenscheiykheid van toe
passing van een quoten-systeem voor den
Invoer van buitenlandsche films in Frankrijk
ter bescherming van de Fransche filmindustrie.
gericht met de handen bedekte. Ze bleef aoo
staan tot Redmayne de kamer verlaten had.
In de hall, waar de knecht hem zijn hoed
voelde Redmayne zich slsof hij rond-
i in een nachtmerrie. Was die koele.
de Irene, die hij kende en
liefhad? Hy verliet het huis, terneergeslagen
door dat gevoel van vervreemding, verkoeling
tusschen hen.
Toen
Madge
en
nog sterker
van hem
duister enhad de baard van Hermann
te pakken, waaraan ze hevig begon te ruk
ken. Hermann kon het niet meer uithou
den en gaf een schreeuw van pijn, waarop
de boerin angstig wegholde.
Juist kwam haar man thuis. Dit was een
grappig klein dik kereltje met een grappig
hoedje op. De boerin vertelde hem wat er
Toch is de rat in Amsterdam
Een eigenaardig dier.
Want t eet liefst lekkernijen
Gehuld.... in krantpapier!
Hoewel de rat van die lectuur
Niet veel plezier beleeft.
Want ach! de inhoud U vergif.
Zoodat zij spoedig sneeft.
Dit feit, o lezer, spreekt toch wel
Zeer sterk tot het verstand:
Het uiterlijk kan prachtig zijn,
De in h ou d maakt de krant!
Het is bekend dat in ons land
Wel mooie kranten zijn.
Van buiten heel aanlokkelijk.
Van binnen vol venijn!
De ratten, ja, die weten ‘t niet,
Maar u bent' toch geen rat?
Bij u telt niet slechts 't uiterljjk.
Maar.d' i n h o u d van uw blad!
steeds te verschuiven,
en haar durf hadden
De Maharadja van Bhavnagar, de vieren
twintigjarige bestuurder van een half miljoen
zielen, die een gebied van 3000 vierkante mijlen
bewonen, is na een vacantiebezoek aan Londen
huiswaarts vertrokken. Hij heeft in old Enge
land heel wat gezien dat hem interesseerde en
is heengegaan met vier wagonladingen baga
ge. zoo vertelt de Sunday Express. De Maha
radja is een fantastisch rijk heerschap, die
Baron Aloisi. die te Genève in het mid
delpunt der belangstelling staat, en die
nog heeft weten te bereiken, dat de
onderhandelingen over den vrede on
danks het in werking treden der sanc
ties op IS November a s. voortgezet
zullen worden
zoo blij ben? Omdat ik nu eerst een oprecht
vriend heb leeren kennen
Lupin ruim z'n chéque-boek en schreef een
bedrag van MO pond uit voor Reginald Bpark.
..Ik vrees, dat dit niet veel zal helpen.” rel
Spark ..Ik zal Southampton hebben verlaten
vóór de banken geopend zijn."
Over Lupin's gelaat viel een schaduw van te
leurstelling Zou zijn zoo edelmoedig aangebo
den hulp nu toch vergeefsch zijn?
..Ik zal
blU, dat
et heeft twee-en-een-half Jaar geduurd
voor de wetteiyke regeling van het joden
vraagstuk in Dultschland een feit werd.
Thans is er alweer een maand verloopen sinds
Hitler op het partijcongres te Neurenberg de
zoogenaamde joden wetten proclameerde. En nog
steeds gebeurt er niets. Het ryksmmlsterie van
Blnnenlandsche Zaken had al lang geleden een
ontwerp klaar van de uitvoeringsbepalingen der
Jodenwetten. Dit ontwerp zou door Minister
Frick persoonlijk worden uiteengezet. doch op
het laatste oogenblik werd de voordracht ven
dr. Frick voor onbepaalden tijd uitgesteld. Direct
na het partijcongres der N.8.D.A.P. namen de
Academie voor Dultsch Recht en het Bruine
Huls te München de uitwerking der jodenwet
ten van het ryksmlnisterie voor Blnnenlandsche
Zaken over. Wat er nu komen zal. weet niemand
Alleen schijnt deze gang van zaken er op te
«rijzen dat er achter de schermen een felle strijd
gestreden wordt tusschen de radicale elementen
die vinden dat het nu maar voor eens en voor
goed uit moet wezen met allen joodschen in
vloed in Dultschland. en de meer gematigde
knngen die het noodzakelijk vinden vóór alles
rekening te houden met de gevolgen welke een
onbesuisd optreden tegen de joden ongetwijfeld
hebben zou.
Dat de gevolgen van bet nationaal-socialis
tisch ageeren tegen de joden, vooral op oecono-
mlsch gebied, in Dultschland hier en daar ern
stig tot nadenken begi
hieruit dat zelfs Jlittei
klscher Beobachterer reeds op
moeten wijzen. Verder publiceerde het vaktijd
schrift
gebied
nergens zoo sterk als in de textielnijverheid;
een alanneerend artikel, En ten slotte heeft
ook de ..Frankfurter Zeltung” zich met de zaak
bemoeid, in een uitvoerige beschouwing en op
een opvallende plaats. Dit alles vrekt zoo den
mdruk dat men er in meer gematigde kringen
prijs op stelt de radicale elementen te waar
schuwen voor een al te brute ..Draufgangerei”
Of het helpen zal? Het dient te worden af ge
wacht, maar het schijnt niet alleen voor de
joden, doch ook voor Dultschlands eigen best
wil wenscheljjk te zijn.
De boycot van joodsche winkeliers en fabri
kanten duurt nu reeds eemge jaren De felheid
dezer actie is plaatselijk zeer verschillend, even
als de vorm. Op het platteland, in de dorpen
en in de meeste kleine steden heeft men den
joden het leven reeds practised onmogelijk ge
maakt. In de groote steden konden zij nog blij
ven bestaan voor zoover zij niet afhankelijk
waren van opdrachten van gemeentelijke, lan
delijke of ryksbestuursorganen of van groepen
der bevolking die voor een zeer groot deel aan
gesloten waren bij de nationaal-soclalistlsche
party en aanverwante organisaties wier leden
het op straffe van royement verboden is by
joden te koopen
Terence's vliegtuig vermist was en nsen alge
meen het ergste vreesde, had Madge, evenmin
•Is de hertogin, f de hoop willen opgeven Gis
teren had - - -
zyn behoud;
wist se nog niet, maar ae voelde zich als her-
ladyschap zeggen, dat mynheer Redmayne er
Is en u wenscht te spreken.”
„Ga jy naar mynheer Redmayne
zeg hem, dat ik me niet prettig voel
zweeg ze en klemde haar tanden opeen
kon daar toch niet altyd
aou
Waarom dan niet nu? Als hij
waarheid ontdekte, zou ze zich aan hem
Het
maar
nu gaan. Irene.” zei hij „Ik ben
ik je gezien heb Ik beloofde de
hertogin, dat ik naar je toe zou gaan en dat
zou berichten, hoe je het
Mag ik haar zeggen, dat te deaer
en een paar
•w-'v Jen avond zocht Ik lang naar een onbezet
1 tafeltje in het kleine café in Boho-street
te Londen. Eindelijk vond ik. achteraan
in een gezellig hoekje, een vrije plaats
een bejaard heer, die rustig voor z'n kop
aat.
Ik ging zitten en nadat ik m'n bestelling ge
daan had, geraakte ik met m'n tafelgenoot tn.
gesprek.
„Ik geloof begon ik. „dat ik u wel eens meer
in dit hoekje heb zien zitten.'
..Best mogelyk. Ik zit hier lederen avond al
acht jaar lang en altijd alleen Vroeger noemde
men het hier Spark s hoek." maar dat is al
meer dan elf jaar geleden. Heeft u nooit van
mynheer Bpark gehoord?" vroeg de oude heer
en keek me scherp aan.
Ik antwoordde ontkennend, waarop hy her
nam; Maar misschien wilt u wel eens de ge
schiedenis van mijnheer Spark hooren?"
Hy glimlachte en voor dat ik: graag set. stak
hy met s*n verhaal van wal.
.Elf jaar geleden was dit hoekje een plaats
waar een troepje levenslustige menachen ge
regeld bijeen kwam. Tooneelspelers, journalis
ten. kunstenaars, sakenmenschen. kwamen hier
en hun vrooiykheid gaf aan dit café een aparte
sfeer lederen avond wisselde het gezelschap
van personen, maar één ontbrak er nooit: Re
ginald Spark Hy was een financier van middel
baren leeftijd uit Russel in Frankryk en ver
telde. dat hij in zaken veel succes had gehad
Htj was buitengewoon geestig en vroolyk en
wa« weldra de ziel van den geheelen kring
Meermalen zaten ae daar tot dicht by den
morgenstond, maar steeds kon men 's morgen,
om 9 uur Reginald Spark op z'n kantoor aan den
arbeid vinden. Dat duurde zoo enkele maanden,
waarna 1 den schijn had. dat z'n zaken niet zoo
voorspoedig meer gingen Hy begon geld te ver
liezen bij z'n transacties. HM bleef echter het
café geregeld bezoeken en z'n levenslust en op
gewektheid werden er niet minder om. Ook z'n
geest bleef even scherp
Bens op een avond, toen het gezelschap weer
bijeen was. en het een avond werd vol uitge
laten héld als op een carnaval, stond Bpark by
het grzgiwe licht van den nieuwen dag op HM
liet al de glazen vullen met champagne, hief
glimlachend het zyne op en vroeg
..Wie wil voor 't laatst met my drinken?”
Allen stemden van harte daarmee in.
..Vrienden." ging Reginald Bpark voort. ,Jk
drink op de ondergaande zon'"
Allen dronken hun glas leeg,
verwonderd naar hem op
,.U bedoelde de ópgaande
iemand op
..Neen." zei Spark, „de ondergaande zon Ik
zal hier niet meer terugkomen
Hy hief z'n hand op en wenkte den kellner.
wlen hy de rekening vroeg, die hy een oogen
blik later met een ryke foot betaalde.
XMe fooi, vrienden,” sprak hy bedaard, „was
het laatste geld, dat Reginald Spark op deze
wereld bezat Gisteren heb ik een passage-bilFt
naar de Vereenlgde Staten genomen, om in het
land der mtllionnalrs een nieuwe kans te wagen.
Over een paar uur vertrek ik. Vaarwel vrienden
ik aal steeds met genoegen aan u allen denken."
Allen keken hem verbaasd aan. maar toen hij
heen ging en het café verliet, was er ntemand
die hem volgde Wellicht werd hy door deze on-
harteiykheld toch wel onaangenaam getroffen,
want in de hall van 1 café keek hy even om en
aarzelde te vertrekken.
„Wacht u nog even, mynheer Spark!” riep
eensklaps een stem.
Bpark keek op en zag een zekeren mynheer
Lupin voor zich, een fabrikant, eveneens u.'t
Rjjseel. die eenlge maanden tydeiyk voor zaken
in Londen via
„Kom nog even hier zitten.” noodlgde Lupin
uit. „misschien kunnen we...."
Spark aarzelde, trok de schouders op. maar
liet zich weer naar dit hoekte terug voeren.
„Welnu,” vroeg hy. „wat had u te zeggen?"
„Is het werkelyk waar, dat u niets meer be
zit?” vroeg Lupin voorzichtig.
..Het is niet heelemaal juist, want .k geloof
dat ik thuis nog vier of vyf shilling heb
„Maar «rat «rilt u dan doen als u In Amerika
aankomt’
„WaarschynlVk zal ik trachten Vrouwe For
tuna's gunst te winnen.” glimlachte Bpark.
Lupin keek hem scherp aan.
„Mag ik u dan misschien wat leenen om die
gunst mogelyk te maken?" vroeg hy. „Ik heb
wat overgespaard, een 500 pond. Als u dat hel
pen kan
Reginald Spark keek den ander ontroerd
aan Zoo'n grootmoedigheid had hy nog niet
aangetroffen Opnieuw bood Lupin hem het
geld aan.
„Waarom sou ik het aannemen?" vroeg hy
..Omdat ik het graag geef." luidde het open
hartige antwoord.
De oogen van den geruïneerden man werden
vochtig. „Ik kan niet, ik mag het niet aanne
men. uw overgespaard geld en dan zonder eenl
ge zekerheid!”
„Maar u kunt toch niet zonder geld vertrek
ken,” hield Lupin aan. „Bovendien, een man
als u. verdient er binnen een jaar een fortuin
mee.”
„Maar.... als het geld verloren gaat”
„Amerika biedt u meer kansen, dan u hier
ooit zou kunnen vinden
„Welnu.” zet Bpark, „ik neem het aan. mar r
als een leenlng. U zult er geen spMt van heb
ben. dat beloof ik u.”
Lupin knikte Ook hy scheen ontroerd.
„Weet u," hernam Spark, „weet u waarom ik
langzaam het hoofd om met
kwynende, I h .artlge onv-rachilllgheid en
een soort Van icamuseerde verachting Maar
toen haar blik olaet rusten op die jammerlijke
gedaante, het jeenige gezicht, den mond «on
der lippen en de kleurlooss oogen. sikte ae
achterover in haar stoel haar gezicht werd
ioodeiyk wit en haar hart scheen op te hduden
net kloppen.
gebeurd was. waarop het dikke mannetje
naar den stal ging en op zyn hurken zit
tend. begon te fluiten Een voor een kwa
men de geiten nu naar buiten. Hermann en
Plet kropen er op handen en voeten ach
teraan. Plots keerde de geit die voor Her
mann liep zich om en gaf den man een
kopstoot dat hy over den grond rolde.
de deur achter hem dichtviel, liet
de handen van haar gezicht glyden
hief haar hoofd oo met een gevoel van
opluchting, van triomf zelfs; ae had zelfs
den knappen mMnheer Redmayne bedrogen.
Irene's besten vriend en raadsman Nu kon
ae verder alles wagen Ze aou op reis gaan tot
de voorgeschreven rouwtyd om was; tn het
buitenland aou ae het zelfs kunnen wagen,
slechte halve rouw te dragen.
Ze voelde zich veilig, byna gelukkig
Terence nu maar
Lucy bracht haar de middagthee;
Madge zat nog by den haard haar kooje
te drinken en op haar toast
„Dat is te verhelpen!” riep eensklaps Iemand
van het gezelschaji
Het was de koopman Vaupel uit Parijs, dia
door vrienden In den kring geïntroduceerd «ras.
Tomallig heb ik voor dat bedrag aan bank-
papier by me.” zei Vaupel; ,Jk zal dus uw
chéque zoolang voldoen."
■reeasssMeseMsssssssseesMsei
Het afscheid van
i.
feullle. De moeilijkheid was opgelost
Laten we afspreken." zei Reginald
toen hy het geld by zich gestoken had. ..dat u
rustig naar Rijssel terug keert doch na 3 Jaar
weer naar Londen komt Vanavond, over drie
jaar, zullen we elkander hier weer ontmoeten."
„Afgeaproken. zei Lujrin eenvoudig, „dus tot
over 3 jaar in Spark's hoek
Daarmee nam Sjiark harteljik afscheid van
allen. Het heele gezelschap deed hem juichend
uitgeleide.
kwam men tot het inricht dat het tameiyk moel-
lyk wezen zou. voldoende kapitaal byeen te
brengen om alle kleine joodsche zaken over
te nemen, en dat bet volslagen onmogelyk was
alle groote bedryven te koopen. En ook wan
neer het mogelyk aou biyken hierop iets te vin
den, dan nóg stond men voor de moeilykheid
dat een nieuwe directie welke zonder zich in
gewerkt te hebben, plotseling aan het hoofd
van een groot bedryf geplaatst wordt, een schter
hopelboze teak krygt. Verder zyn. vooral in
groote Import- en exportzaken, de persoonlyke
relaties van den directeur al te dikwyls de ziel
der onderneming. Zendt men den directeur weg
dan is het een open vraag of de nieuwe direc
teur mét de zaak de relaties krygt. Bovendien
heeft de ervaring geleerd dat men tn het bui
tenland vry spoedig overgaat tot boycot van
Duitsche handelahuizen wier directie om rede
nen van jodenhaat tot heengaan wordt genoopt.
De Duitsche handelsbalans heeft de laatste
jaren reeds zoodanig geleden dat een verdere
daling koet wat kost voorkomen moet worden.
r. Georg Lamsa, ren ethnoloog van groote
1 internationale vermaardheid. ale zyn
wetenschappelyke onderzoekingen ver
richt in samenwerking met het bekende
Emithsonian Institution te Washington bencht
thans, dat hy de oplossing van een duizenden
jzren oud raadsel heeft gevonden, het probleem
van den oorsprong van ons alphabet.
Lamsa kwam by zyn navorschtngen allereerst
tot het wel eenlgszins verrassende resultaat, dat
de oude Grie^pn er niet het minste vermoeden
van hadden waar hun alphabet vandaan kwam;
et’ ten slotte ontdekte hy. dat het oorspronke
lijke, het oer-alphabet. in het verre verleden
van den prae-hlstori.schen tyd door de volken
van het Nsbye Oosten gevormd moet zyn. De
Arameesche taal, die zich omstreeks het Jaar
900 voor Christus in het dal van den Euphraat
verbreidde, teverde hem den sleutel; aan de
hand van dit idoom wist Lamsa vast te stel
len. dst het oudste alfWabet. welks vormen tot
op heden ongewyzlgd zMn blyven voortbestaan,
e.geniyk een beeldschrift was. waarvoor de dln-
gei. van het dagelyksche leven de basis leverden
Byna elke letter van dit alphabet had een
bepaalde beteekenls. van de A. die de Godheid
voorstelde, tot de Y. het beeld van de mensche-
lyke hand Kenmerkend en van groote beteeke-
Els acht Lamsa het feit, dat de eerste drie let
ters. God. huis en kameel, beteekenden: religie,
woonplaats en verkeer
Hieronder volgt dr. Lamsa's beeldalphabet.
dat de meeste van de 22 Aramgesche symbolen
cnivat:
A Alep of Alpo beteekent os. het machtig-
tie dier van Assyrié en daarom als godheid ver
eerd.
B Bet beteekent huls; de vorm van de let
ter doet nog altyd denken aan den plattegrond
van een oud-semietisch huis
C Camla beteekent kameel; de bult is nog
te bespeuren
D Dalet beteekent delta; vooral
Grieksche alphabet nog duldeiyk
H Hawta beteekent val; heeft volkomen
den vorm van de In dien tyd gebruikte vossen
vellen.
I Aena beteekent oog
K Kap is de gebalde vuist; nog bestaat
er eenlge gelykenis
L Lama beteekent kin; de vorm is duide-
lyk te herkennen
M Maya beteekent water; men lette op den
gcifvorm in dit treken.
N Nargo is byi; beeld van twee houweelen.
het een naar boven, het ander naar beneden
gericht.
O Wazna beteekent olie- of partumhouder
eer verzegelde vaas
P Pey of Poma is de mond; de kin Is in den
staart van de P nog bewaard gebleven
R Resha is het hoofd, met Inbegrip van
der. hals
S Sahra is de maan.
T Taraa beteekent deur, misschien van een
tert.
TH Tera beteekent vogel.
Y De menscheiyke hand
vingers.
strekte ze haar hand uit en
doorgaan.
moeten zien
de
bekend maken, haar rechten opelschen.
had geen nut, het besllasend oogennllk
Haar goed gesternte
haar al door menig
moeiiyk oogenblik heen geholpenmisschien
ging ae nu ook wel alles goed. „Wacht eena
Lucy Ik zal mynheer Redmayne toen maar
ontvangen. Laat de markies neer en trek de
gordynen een beetje dicht; ik heb erge
hoofdpyn en kan niet veel licht veroragen
Zoo. laat mynheer Redmayne nu maar bin
nen; maar denk er aan. kom omnlddeliyk
wanneer ik bel. en laat hem uit.”
,/a, mylady,” sei Lucy, een beet>
wonderd over Lady Irene’s veranderde hou
ding jegens den heer Redmayne. Vroeger was
ze altijd zoo biy geweest, als hy kwam. Ze
vond Redmayne wachten tn den salon
.Mylady kan u ontvangen, mynheer,"
zei ze,
Hy volgde haar naar de schemerige kamer
Myn verteller zweeK en
zich uit.
„Wst gebeurde er verder?" vroeg ik
„Weinig. Op 't emd der drie jaren trok Ik me
uit m'n zaken terug en op den afgesproken dag
kwam Ik hier. Ik wachtte en wachtte, maar
niemand verscheen Ik ben lederen avond terug-
gekomen, de afspraak werd nooit gehouden. De
vriendenkring wu al lang uiteengevallen. Wat
kon ik doen?”
Ik begreep Hier was een man. die succes had
gehad, z'n zaken aan kant had gedaan om naar
Londen te koenen, en slechte verlangde z'n
dankbaarheid te toonen aan den man. die hem
uit een onmogelyke positie had gered en zien
daardoor een oprecht vriend had betoond Hij
kon nu zn rijkdom niet deelen met hem. voor
wlen hy gewerkt had Het was hard
..Hebt u niet eens aan een inlormatiebureaa
gedacht?" vroeg ik
„Zeker. Ik heb al het mogvlyke aan nasporln-
gen geprobeerd, maar niets, geen enkel spoor
gevonden. Zelfs In Ryaael is niets bekend, ab
soluut niets.”
„Dan hebt u gedaan, wat u kon doen." troost
te ik. „U hebt u zelf niet* te verwyten."
Hy keek me scherp aan.
„U kunt niets meer doen, dan u voor uw
vriend hebt trachten te doen, mynheer Bpark."
herhaalde ik.
„Bpark?" riep hy. „maar ik heet niet Bpark!"
„Is u niet mynheer Bpark? Ikik had geen
idee, dat ik met mynlieer Lupin sprak.” stot
terde ik verlegen.
,.U hebt me verkeerd begrepen, mynheer."
antwoordde de bejaarde heer, jnyn naam is ook
niet Lupin Ik heet Vaupel. Ik was de man. die
zoo bedrogen wezd. Ik nam de chéque van Lupin
in betaling aan, terwyi den volgenden dag bleek,
dal die Lupin In 't geheel geen bankrekening
bezat.”
toe en
Toen
Ze
maar mee blyven
hem vroeger of later
-j-, en eerste gevolg van dit alles was natuur-
H lyk dat het jtercentage van joodsche fir-
ma's op de lijst van faillissementen begon
te stygen. Deze styging is echter niet zoo groot
geweest als men misschien verwachten aou. en
het percentage van joodsche fallleerende firma's
kan thans weer normaal worden genoemd.
Dit valt te verklaren door het feit dat de
joden in het algemeen eieren hebben gekoeen
voor hun geld. Om te redden wat er te redden
viel, verkochten zy heel hun hebben en houden
tegen eiken prys. Deze tactiek heeft echter een
emstigen terugslag gehad op de hulzen- en de
effectenmarkt Een aanbod dat de vraag verre
en verre overtrof, vooral in dezen crisistyd, had
een catastrofalen terugslag op de pryaen. Bo
vendien konden de concerns en groote maat
schappijen onder deze omstandigheden hun
positie gemakkelijk aanzleniyk versterken. Im-
het geld is schaarsch en de particulier
over voldoende liquide middelen beschikt
om een winkel of fabriek contant te koopen,
wordt meer en meer een zeldzaamheid. Daarby
komt nog dat de particulier die het geld by de
hand heeft, lang niet altyd over voldoende ken
nis van zaken beschikt om zich aan een dergc-
Hjke onderneming te wagen. Die alle twee te
zamen én contant geld én kennis van zaken
hebben uitsluitend de concerns en de groote
maatschappijen Deze instellingen maakten en
maken nog gaarne gebruik van den nood der
joden, koojjen «rinkels en fabrieken voor een
prik op waar zy ze krMgen kunnen, en uit de
welke Goering de vorige week te Desaau
hield, valt tevens nog af te leiden dat zij van
hun op deze manier veroverd monopolie gaarne
profiteeren om de pryzen hunner producten op
te jagen. De middenstand welke de oudste en
trouwste kern is van het nationaal-socialisme,
klaagt natuuriyk ach en wee en houdt niet op
de regeering te herinneren aan wat zy vroeger
belöofd heeft.
Reeds meermalen heeft men de stichting over
wogen van een „Auffanggesellschaft een insti
tuut dat met geld van den staat joodsche zaken
welke door de eigenaars te koop worden aan
geboden. zou moeten overnemen, ofwel aan Duit-
echers credieten zou moeten verstrekken om
hen in staat te stellen joodsche zaken in arische
te veranderen. Dit plan werd aanvankeiyk met
veel sympathie ontvangen. Al spoedig echter
Ze had verscheidene briefje van Terence
gekregen, haastig onderweg gekrabbeld en
behoedzaam gesteld, alsof hy vreesde, dat ze
wel eens in andere handsn dan de hare konden
vallen Een of twee voorzichtige lieve woordjes
en hy smeekte haar, hun laatste ontmoe
ting niet te vergeten. Maar elk zinnetje
ademde vurige liefde en Madge verstond de
kunst, tusschen de regels door te lezen,
_In de dagen van spanning en onrust, toen
«Van onzen byzonderen correspondent)
den divan scheen hem vreemd en nlet-
bekend. Ze stond niet op, maar stak haar
hand uit, slapjes en aenuwachtlg. Hy nam ae
en hield ze voor een oogenblik in de zyne.
Terwyi hy dat deed, drong dat gevoel van iets
vreemds, iets anders, zich
hem op; ze scheen volkomen
vreemd te zyn.
„Het is erg aardig van je. dat Je tnc
ontvangen. Irene.” zei hy .Jk heb het vroeger
al zoo dikwyls geprobeerd; maar ik kan heel
goed begrMpen, dat je er voor terugzehrikt.
Je oude vrienden te ontmoeten, dat je bang
bent, allerlei lieve herinneringen op te wekken
en weer opnieuw verdrietig te worden. Maar
ik was Je vaders beste vriend; ik ben Je
voogd en ik ben wel gedwongen, tn je afzon
dering door te dringen en eens met je praten
Ze trok haar hand weg en bedekte er haar
oogen mee. Ze sprak niet.
„Gisteravond was ik by de hertogin," ging
hy voort „Het deed haar erg veel verdriet,
dat je bleef weigeren, haar te zien Ze is toch
altyd als een moeder voor je geweest; se ver
langt erg. Je nu te mogen troosten. Irene, Je
moet haar werkelyk niet langer op een af
stand houden: dat heeft se niet aan je ver
diend"
„Goed dan."
Redmayne had gedorst naar den klank van
„Nu. mylady, hy ziet er uit als een soort
wrrkman." zei de samstuer.
„Ik ken geen enkolen werkman. Lucy.” art
ze „Vraag hem, wut hy wil. Hy kan beter
met den butler praten. Ik begryp niet,
waarom hy Juist naar my vraagt."
.Jésen. mylady,” stemde Lucy eerbiedig
toe. „Maar hy «ril don butler niet zeggen,
waarvoor hy komt bedelen, mylady
Madge lachte half boos; maar toen herin
nerde ze zich de rol. die ze te spelen had.
Irene zou nooit geweigerd hebben iemand to
ontvangen die haar hulp kwam Inroepen.
„Laat hem maar hier zomen. Lucy.” zei ze.
Lucy vertrok Madge hoorde zachte, schui
felende schreden de trap opkomen; de deur
ging open en een schrale gedaante met een
grove pet in de hand kwam de kamer cinnen
met vooruitgestoken hoofd; een paar fletse
oogen wierpen een schlchtlgen blik in het
rond
Madge keerd
h
ik haar
maakte
dagen naar haar toe zult gaan
dagen by haar biyvenf”
Terwyi hy sprak, brak de zon door cn een
straal viel dwars over den divan, waarop
Madge lag Ze voelde het en stond oo om meer
in de schaduw te gaan zitten Daarbij moest ae
langs Redmayne heen Iets In haar bewegin
gen. in de houding van haar ho fd. trof hem
weer als Iets onbekends Hy keek haar met
pelnsend-gcfronste wenkbrauwen aan; een ge
voel van verbystertng maakte zich hoe langer
hoe meer van hem meester
Hy deed een stap naar haar toe.
„Irene. F bent ziek Je moet jezelf niet
zoo opsluiten Denk aan F vrienden die rich
over je bezorgd maken!"
Madge week zoo ver mogelyk achteruit De
koude hand der vrees sloot zich om hasr hart;
het oogenblik «ter ontdekking naderde Ze
week nog verder terug, tot ze tegen den muur
stond; toen strekte se haar hsnd uit en
mompelde
„Ja maar ga nu Ik voel me niet goed, ik
kan het niet verdragen
Redmayne nam haar hand en hield die
en slotte is er nog een ernstige bezwaring
van de Duitsche betalingsbalans. Wanneer
een jood in Dultschland zyn zaak of betfryf
verkoopt, dan F dat natuuriyk met geen an
dere bedoeling dan het land «•ar hy onge-
wenschte vreemdeling geworden is. zoo sjxredr^
mogelyk te verlaten. De geldende deviesenbepa-
llngen maken het hem onmogeUjk zyn geldelyk
bezit en de opbrengst van zijn zaak of bedryf
mee te nemen naar het buitenland waar hy zal
trachten een nieuw bestaan op te bouwen Maar
hy krygt een chéque met Sperrmarken. Vanuit
het buitenland kan hy In Dultschland bestelleii
wat hy wil en Dultschland moet leveren. Ook
kan hy zyn chéque rustig bewaren tot eventueel
de Sperrmark in 1. t buitenland wat meer wordt
gewaardeerd. In belde gevallen wordt de bui
tenlandsche schuldenlast welke de toch al
eenlgszins zwakke Duitsche oeconomie drukt,
opnieuw verzwUarfl.
Waarmee het Duitsche zakenleven op het
oogenblik vooral zws^r te kampen heeft, is de
groote onzekerheid welke er nu reeds sedert
Jaren omtrent de ultelndelyke oplossing van
het jodenvraagstuk bestaat. Vele joden hebben
aanvankeiyk nog op betere tyden gehoopt en
gaan nu den ondergang te gemoet. Bezitters
van effecten welke joodsche ondernemingen tot
onderpand hebben, teden reeds zware verliezen
door het dalen van de koersen. Te koop aange
boden huizen en winkels waarvan de joodsch:
eigenaars baar geld wilden hebben, bedierven
den prijs «ter onroerende goederen. Joodsch
kapitaal is naar het buitenland overgeheveld
Fallleerende firma's stuurden hun personeel
werkloos de straat op. De uitvoer daqjde door de
boycot van Duitsche waren aan gene zyde van
de grenzen
Ziedaar de oeconomische gevolgen van
jodenvervolging welke eindelyk ook sommige
nationaal-soclalistlsche kringen lot nadenken
hebben gestemd. Hopen wy dat ten minste deze
harde les in staat moge wezen om «te Iqiders
van het Derde Ryk tot een meer humaan op
treden aan te zetten. Hopen wy het. Maar.... £80.
rekenen wy er nog niet te stellig op.
Lupin bedank-
hetn harte-
ook Bpark
zich niet
onbetuigd
Vaupel
Lupin's
in z'n
en
leeg
en oo haar toast te knabbelen
toen het metaF alweer terug kwam en half-
verontschuldigend Mi:
„D*ar ia temend een man dte u wil
spreken, mylady.”
„Hoe heet hy. Lucy?"
„het goed doen kan", zyn staat Bhavnagar le
vert hem Jaariyks 750 000 pond sterling op
Zeven weken geleden is de Maharadja in
Engeland aangekomen, vergezeld van zyn ge
malin. hun twéé zoontjes, zyn belde broers en
een gevolg, dat tiestond uit den minister-pre
sident, zyn adjudant, een particulieren secre
taris, een dokter, twee verpleegsters en twee
mannelyke bedienden.
Het bezoek werd gekenmerkt door inkoopen
op ongekend groote schaal.
Het resultaat was dat een bediende drie da
gen noodlg heeft gehad om labels te verzorger.
voor de 150 kisten waarin de verschillende sou
venirs werden geborgen.
Honden. Jachtgeweren, speelgoed, kleeren en
een auto van 1000 hadden om den kooplust
van het gezelschap opgewekt. Het gezelschap
heeft gelogeerd in meer dan twintig vertrekken
van Grosvenor House, vanwaar het uitzicht
had op Hj-de Park
De Maharadja en zyn beide broers, de prin
sen Nirmal en Dharma Kumarsinghl hadden
spoedig ontdekt, dat de winkelpaleizen te Lon
den voor hen de grootste bekoring hadden. In
de eerste plaats werd toen speelgoed voor de
kinderen gekocht. De rekening hiervoor beliep
waarop als duurste post voorkwam een
electrtech gedreven mlniatuur-autootF Vervol
gens werden in het geheel negen honden ge
kocht; een dezer, een windhond, kwam in 's vor
sten bezit tegen betaling van 75. Voor iede'
der honden werd een apart hok geconstrueerd
De Maharadja en zyn broers namen de ge
legenheid waar om hun garderobe wat aan te
vullen. Zy meenden daarvoor ifoodig te hebben
vyrtig costuums, eenlge hoeden en andere mo-
deanufjea. waarvoor in het geheel byna EX)
werd neergeteld.
In den tyd van een uur werd beslist, dat een
auto van 1000 het meest geschikt voor het
hooge gezelschap was.
Dagenlang brachten de hooge bezoekers door
in de winkelzaken en byna overal ontdekten zy
iets van hun gading Toen de maharadja hoor
de. dat vele welgestelde lieden thans hun eigen
geluldsopnemlngen doen en deze „thuis" laten
hooren. kon hy de verleiding niet weerstaan
HM liet een complete installatie „noteeren”.
Om de Maharanee een genoegen te doen wer
den te haren behoeve aangeschaft eenlge ju-
weelen en een.... keukenuitrustlng.
haar de blijde tydlng bereikt van
wanneer se hem sou terugiFn,
boren, nu ze dé zekerheid had, dat hy nog
niet bevredigd De woorden waren nauweiyks
lioorbaar en leken onderbroken door gesmoorde
snikken. Weer streek dat gevoel van vreemd
heid als een huivering over hem heen.
liggend op «ten divan ritten. Zelfs op dat
oogenblik werd hy getroffen door de ver
anderde atmosfeer van de kamer; iets in de
weeke, zwakke houding van de gedaante op
„Ik zal gaan, Irene," sei hy. „En ik zal niet
terugkomen, tenzy je me noodlg hebt; maar
zul je onthouden wat ik gezegd heb?”
»Ja Ja." mompelde as, terwyj «e baar
