Fiscale
‘Ztdu&faal aan den dag
wegen
Met twee kameraadjes op avonturenreis
D'
un
'f
Nederland
en
Amerika
DE KLEINE DOMINEE
OSPRIJS
VOOR LONDEN
y7
DONDERDAG 5 DECEMBER 1935
Een haardbelasting?
De boottocht van
den journalist
Profiteert van de
opleving
Beethoven's voorvaders
DOOR FLETCHER
I
Koning Frederik Willem I van
Pruisen liet alleenloopende
jonge vrouwen twee
Thaler betalen
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
F/// A
ouder-
geen
van
kon
ftQ verlies van een ttanö
En
wilt
kend
«tanige
(«loof del er geen bjj«>n<tore roden
(Werdt vervolgd)
geeft
VOSf
verechrikkeUjke
spreekt.
loaprUs
structies
lijken
tien mihoen t
heb
u det Ut beschik over een ongekende
zUn
opdagen
Zeven mültoen menschen met een aleg
van den aardbodem te doen verdwijnen, dat wU
nog al wt eeggen, merkte hU op.
De vreemdeling glimlachte.
Mr Pontifex, mi hij rustig, weet u iets
af van scheikunde?
Wjj
en
Dit gesprek over doodslag en ver
was allesbehalve appetijtelijk. Tbn
muziek
Duitse he
heelen
meer
en
ongeduldig
stond op
Ik l
■zeer beslaat em langer o» uw U)d beslag te
Het bleek dat Jan een wees was, wiens
familie het te lastig vond om hem In huls
te hebben. Het was een ooiyke snaak, die
de velden doortrok, steeds vol grappen en
vroolljke verhalen. Door bij deaen en genen
boer te werken, haalde hU «Un kostje op.
Echter bleef hy nooit ergens lang.
Waar zoo a
bord staat,
mag
enkel
tuig steppee
Waarvan.
Minister.
Van onze macht mr. Pontifex onze macht
om naar welgevallen een vluggen plotsellngen
Bord mei
r o o d e n
rand, rood
kruis en
blauw veld
van
aan-
I ki ilMoedighetd en helder verstand.
Werk van den Tsjecho-Slowaakschen
schilder Vjekolav Pejic: De zeeman»-
bruid
was ten halva met goud of silver, dat als hand-
vatje dienst deed, afgeaet. Voor dien tijd was
het even luxueus als tegenwoordig bijv, het
Uppenstlftje der dames, dat seer ingenieuze uit
voeringen kan hebben. Maar om tot het krul-
staafje-voor-knevels terug te keeren. Het
staafje moest In het vlammetje van een luci
fer <dat was voldoende» worden warm ge
maakt. Men krulde de snorpunt er omheen en
het krulwonder was volbracht. Het ding kostte
vijftig cent. Wat was het inderdaad? Niet an-
oers dan een gewoon stukje griffel II Of daar
ook op verdiend werd! Het dragen van baard
en snor zou dus ook ten voordeel» kunnen ko
men aan de leigroeven, wat men niet moet
onderzehatten in onzen modernen tijd van nleu-
werwetsche leermethoden, volgens welke Im
mers lang niet meer zooveel leien en dus ook
geen griffels worden gebruikt. Baard- en anor-
groel kan dus een nieuw griffelvraagstuk wor
den Zoo zijn er allerlei bijkomstigheden, want
ook de weeldebelasting is zeer rekbaar,
leven Inderdaad In een seer Interessanten
uitent gecompliceerden tijd.
om onze
dat zij»
Thans waren ook de boer en de boerin
en vrouw Hermann naar buiten gekomen
die het tafereeltje lachend gadesloegen. De
oude menschen schenen den Jongen wel te
kennen, want se knikten hem vriéndelijk
toe en de boer zei: ..Ah Jannes, gal luie
nietsdoener, zlede ge daor weer?" Deze
nam daarop met een sierlijken zwaai zijn
petje af en antwoordde: „Awel zulle, lek ben
't zelvers."
Ik luister naar hetgeen u mjj te zeggen
hebt, zei mr. Pontifex.
De vreemdeling maakte een van zijn half-
theatrale buigingen.
Terzake dan, ael hy. Mr. Pontifex, Ik ben
een van die drie personen, die de veiligheid,
het bestaan zelf van de bevolking van Londen
In hun handen hebben Het zlin geen Ijdele
woorden die ik hier spreek. Indien wy zulks
willen kunnen wij de zeven millioen inwoners
van uw groote stad wegvagen even gemakkelijk
als Ik de asch wegblaas van deze sigaret, en
niemand kan ons daarin verhinderen of gissen
hoe wt) daarin te werk gaan. Londen moet dus
worden vrijgekocht. Onze losprijs is tien mil
lioen pond sterling een bedrag, dat voor zulk
een rijke stad niet meer beteekent dan een
daalder voor u. We zouden meer kunnen
elachen; «dj vragen deze som niet om ons zelf
te verrijken, maar omdat we ze noodlg hebben
voor wetenschappelijke doeleinden.
Mr. Pontifex zat in zijn audigntle-houdlng
met gebogen hoofd, samengeperste lippen en
gevouwen handen. Hij raakte er meer en meer
van overtuigd, dat zijn compagnon hopeloos
krankzinnig was. en hy wenschte wel. dat aan
het onderhoud een einde kwam of dat iemand
van zijn personeel toevallig mocht komen
leggen, mr. Pontifex, zei hij. U hebt thane
ons ultimatum. U zult een voorproef hebben
misschien wel twee van onae macht. Ik ver
moed dat u na de tweede blij zult zijn den
te mogen betalen We zullen u in
geven wat u In dat geval te doen
hebt. Maar u bent een groote eael
mr Pontifex
De kalme zekerheid van den man. zijn wel
doordachte beleefde onbeschaamdheid deden
den Eersten Minister zijn kalmte verliezen. HU
sloeg op den grond met zijn stok, vergat zlin
eigen oordeel over 's mans geestvermogens en
verloor zelfs de aanwezigheid van de revolver
uit het oog.
Loop naar den duivel met je onbeschaamd
heid, mijnheer! zei hU Dat loopt op mUn grond,
houdt mjj gewelddadig tegen, dwtngt te
luisteren naar den reinsten onzin. Ik aal u vol
gen. mijnheer en u laten arresteeren. ik gal....
Neen neen, mr Pontifex, u zult niets doen
van dien aard, onderbrak hem de vreemdeling
Ziet u. Ik sou dat niet toestaan Kr is «eew ge
vaar voor mij, mr Pontifex- risico's nemen we
niet op ons. Ik ben zorgvuldig en zoo handig
vermomd dal als u me over een half uur
tn Pall Mall tegenkwam of me in de rookzaal
ontmoette van uw geliefkoosde club wat u
vaak gedaan hebt, mr Pontifex, heusch al
staart u me zoo ongeloovig aan u me ntst
zoudt herkennen.
Mr Pontifex kwam tot kalmte En hU staarde
den ander aan.
Mijn Studievriend zweeg een oogenbllk In
zijn oogen weel spiegelde ach de herinnering
aan blijde gebeurtenissen
Hoe is het sfxeloojen met dien boottocht?"
vroeg ik na eenigfti tijd
..Een korte periode zal Ik overslaan," ver
volgde hu ..Een periode van gloeiend geluk, dat
niet in woorden te brengen is. Maar vier weken
nadat ik voet aan Wal. voet aan den vuurtoren
gezet had. tikte de Schot m y op den schou
der. toen Ik zyn dochter in mijn armen hield
HU zei geen woord en wees zwygend met den
arm it> de richting van de kust.
Toen nel Wn dochter me dat het weer tUd
was om proviand te «aan halen.
4
Ik het niet gezegd, waartoe het verzoek
moest dlenm, antwoordde hij koel. Ik ging het
u juist zeggen Het is een losprijs de losorljs
■Woor Londeti
De Eerge Minister trok de wenkbrauwen
°P
De bsprij» voor Londen! herhaalde hU
Werkelijk, ik begrUp er geen steek van.
Wederog keek de vreemdeling hem scherp
aan.
Ik gtloof mr. Pontifex, zei hy kouder dan
tevoren, ik geloof dat u op weg bent mjj vooi
krankzinnig aan te sten
Mr Pm tl f ex bloosde onwillekeurig en waz
klaarblijkelijk onder den Indruk HU maakte een
▼ersehooaend gebaar.
Daj is het wat u denkt, ging de vreem
deling mort, terwijl hy een nieuwe sigaret
opstak. Wel, ik moet zeggen, daar Is reden
koe; he| moet wel de daad van een krank-
op stel en sprong maar even
nd te vragen Maar aoodra u
aangehoord, mr. Pontifex, tuit
De kinderen hadden veel plezier om den
grapplgen jongen, die zichzelf Jan Pierleut
noemde HU was 'onuitputtelyk In het be
denken van allerlei grapjes. Zingen kon by
heel goed, waarbU hy zich vaardig met de
harmonica begeleidde, en kon prachtig
vertellen.
oor den belastingheffer wordt het hoe lan
ger hoe moeliyker wegen te vinden, waar
langs tekorten kunnen worden gedekt en
burgers kunnen worden getroffen. Ook by ons
denkt men aan belasting op de Jonggezellen
levens. Mussolini heeft haar reeds ingevoerd en
ten onzent gaat men ook in die richting Maar
waarom niet eens een voorbeeld genomen aan
Koning Frederik Willem I van Pruisen, die on
gehuwde jonge vrouwen niet kon uitstaan en
daarom alleen nog-alleenloopënden Jongen vrou
wen van 25 tot 40 Jaar een belasting oplegde van
twee TTialer alsof deze misdeelden misschien
ook niet), het helpen konden, dat zy wellicht
nooit werden .gevraagd"? De Koning stoorde er
Zich niet aan of het ongehuwd-zjjn vrUwlllig
was of niet. We zouden intusschen wel eens
willen weten of die belasting op ongehuwde
jonge vrouwen een vermindering van ongehuw-
den tengevolge heeft gehad.
In onderscheidene landen wordt er ernstig
aan gedacht om baarddragers in het belasting-
geding te betrekken. Ambtenaren zUn steeds
boekende, om uit de fiscale geschiedenis aller
hande mogelUkheden op te diepen. Het „per
manent" loopt veel kans nog pyniyker te woi-
den door de schroeven, die de fiscus er aan wil
toevoegen. Op de mogelijkheid van dergeiyke
heffing is men gekomen door de belasting op
de baarden, waar in Italië ook al aller aandacht
op gevestigd is geweest De oorsprong daarvan
ligt In de Russische geschiedenis De Russen zijn
Altyd zeer gesteld geweest op de baardige ver
sierselen van hun gelaat en vlndlngryk als hij
was, belastte Peter I van Rusland dit in zyn
oog nuttelooze weeldeartikel, teneinde te koznen
aan een nieuwe heffing op breeden grondslag
Deze belasting had een progressief karakter, wat
evenwel niets had te maken met de lengte van
den baard. De maatschappelijke positie was
maatstaf, zoodat men ten onzent byv Minister
Slotemaker de Bruine het eerst en het zwaarst
aan zyn baard zou moeten trekken In Rusland
kreeg ieder, die zyn haardbelasting had betaald,
een penning, welken hy altijd bU zich moest'
hebben, al zal het wel niet zyn geweest op de
wijze, waarop by ons de penning van de hon
denbelasting zichtbaar moet worden gevoerd.
De Russische tielasting schynt wel een succes
te zyn geweest, want Catharine bevestigde haar.
Peter II stond In 1728 den boeren toe kosteloos
met baarden rond te loopen. Voor de overige
klassen der maatschappy bleef de heffing van
kracht en met strenge straffen werden bedreigd
degenen, die haar trachtten te ontduiken. Radi
caler trad echter Anna weer op: mannen met
een baard moesten niet alleen tol betalen voor
hun gelaatsomlijsting zelf, maar al hun overige
belastingen werden verdubbeld. Catharina II
echter was verzot op gaarden en zy toonde dit
ook daadwerkeiyk door het dragen van baarden
belastingvrU te maken. De belastlngpenningen
vermeldden de woorden Diengf uziati, wat zoo
veel beteekent als „ontvangen geld". Daaronder
stond afgebeeld een neus, een knevel, mond en
baard en links het keiseriyke wapen. Andere
penningen vertoonden twee kelzeriyke adelaars
en een krans van laurierbladen, wat zonder
twUfel symbolisch moet worden opgevat. De
penningen, onder den stamvader van de belas
tlngheffing op de baarden uitgegeven, droegen
bovendien nog deze merkwaardigheid: er stond
op vermeld, dat de baard een nutteloos ding
was en men wil, dat Peter dit axioma eigenhan
dig op het ontwerp sneed
Het tegenwoordige conflict van Italië met an
dere landen doet voorzien, dat de strijd onder
meer ook om den baard zal gaan Itallaansche
couranten immers hebben met minachting ge
sproken van de Engelschen, die steeds gladge
schoren willen rondloopen, meenende. dat zy
daardoor een gezicht krUgen, dat onvervalscht
de persooniykheid kenmerkt. In Italië is men
den baard aeer genegen, zoodat er alle kans be
staat, dat de baard er weer in zal komen Men
moet echter niet meenen, dat dit geen ingewik
keld vraagstuk te De kappers zouden het zon
der twUfel gaarne wél en niet zien. De zelf-
•cheerders zouden méér aan den kapper gaan
betalen, hoewel zy. die nog dagelyks by hem
onder het mes zitten, zouden afvallen, tenmlrw
ste ten deele. want de baard zou verzorging vra
gen Het groote verzet zal evenwel komen van
de fabrikanten van de velllgheldsscheerappa-
- raten en mesjes en scheerzeep. Ook de couran
ten en tydschrlften hebben er belang by. want
advertenties voor scheerapparaten. scheermes
jes, huidveraorgende middelen en wat dies meer
«U, zou men moeten derven. Brillantine voor
den baard, Savon pour la barbe kan daar ón
mogelijk tegen op. Snorblnders zouden zich
misschien aanmelden om een nieuwe Industrie,
kunstzyde en tricotage, te bevoordeelen en van
den anderen kant zouden nieuwe uitvindingen
■ich aanmelden. Dit is geen praatje voor de
▼aak, want de geschiedenis kan bewyzen, dat
het anders is. Ongeveer 30 jaren geleden waren
knevels in ons land, en elders, nog zeer in de
mode. De punten vroegen krul Men behoefde
daarvoor niet by den kapper onder het krul-
t^ntetj» te gaan dtten. Men kon een prachtig
♦taafje koopen, in een doosje, en het staafje
directie van het Bureau voor Handels-
inlichtlngen te Amsterdam schryft ons:
Zij, die moeilijk kunnen gelooven. dat
er over de geheele wereld teekenen zUn waar
te nemen van verbetering In den economischer,
toestand, zouden van hun weifeling terug ko
men Indien zy slechts Inzage konden nemen m
de tydschriften. de statistieken en andere „dui
zend en een" gegevens, welke het Bureau voor
Handelslnlichtingen te Amsterdam worden
toegezonden, ter orienteering van eigen Neder-
landschen handel.
Things are getting better", schryft Canada.
„World conditions improved", oordeelt men
in de Vereenlgde Staten.
„Met Argentinië bestaan er practlsch
betalingsmoeilijkheden meer voor Nederland
Enz. enz enz. Deze mededeellngen leiden tot
de voor de hand liggende gevolgtrekking, dat
die verbetering niet uit zich zelf kan zUn in
getreden. Zy moet het resultaat zyn van ener
gie. van doortastendheid, van aanpakken.
Welnu. Nederland, dat zich op geen enkel
gebied wil overwonnen zien, kan ook nu het
bewys geven, dat het zich in energie en door
tastendheid niet laat overtreffen.
Als het de kansen maar krygt!
Die kansen bestaan. Doch wij moeten ze we
ten te benutten.
Als bevestiging van ons inzicht ontvingen wy
een dezer dagen een schryven van een Neder
lander, ale ter bestudeerlng van den handel
de Vereenlgde Staten bezoekt en wiens oordeel
kundigheid buiten twyfel staat wy meenen
den Nederlandschen fabrikant en den Neder-
Landschen exporteur een dienst te bewijzen
wanneer wy hier de voornaamste punten van
bedoeld schryven naar voren brengen:
„Ik ben overtuigd, dat er in dit groote land,
met zyn onbegrensde koopkracht voor Neder-
landsche firma's mogelykheden zyn, die tot nu
toe verwaarloosd werden. De economische toe
stand in de Ver. Staten is zonder eenlgen twU
fel over het dieptepunt heen en, zonder In on
gezond optimisme te vervallen, mag men zeg
gen. dat het zakenleven hier over de geheele
linie spoedig veel betere tUden tegemoet gaat
Onze Nederlandsche handel en industrie dient
paraat te zyn en voor zoover noodlg wtokker
geschud te worden.
Om my voor het oogenbllk slechts tot eenige
specifiek nationale producten te bepalen
Waarom vraagt men hier in hotels en restau
rants te vergeefs naar Hollandsche kaas, ter-
wyi Deenache en Zwitaersche kaas een vry
gangbaar gerecht Is? Weet de Hollandsche
A I f A °P dn blad •y® tagevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen 17 Mj levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 *7KA 043 •en
fA I sl «F/A.IJLVX1 1 1-a W ongevallen veraekerd voor een der volgende ultkeerlngen V OVra“ verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen V OVFe“ doodelljken afloop fciVVe"
p de Bruaselsche tentoonstelling ont-
f 1 moette ik hem, nadat we elkaar Jarenlang
uit het oog verloren hadden.
Ja. en hoe gaat het dan, nietwaar? Je bent
verheugd een ouden stadgenoot weer eens tegen
bet iyf te loopen. Je maakt een praatje, je set
een boom op. een «waren, en dan ga je elkan
der vertellen wat Je al soo in den loop der
Jaren hebt meegemaakt.
Hy vertelde me dat hy inmiddels getrouwd
was
..Met een Schotsche vrouw." zei hy. mln of
tneer zelfvoldaan
..Hoe ben je dAAr aangekomen?" vroeg ik be
langstellend
Wel," antwoordde hy droogweg, „die heb ik
in Schotland opgeloopen Dat ligt, dunkt me.
nogal voor de hand
Dat behoeft altyd nog niet." bracht Ik in
het midden .Maar A propos, je bent immers
journalist geworden?"
Neen. Dat ben ik niet. Het was wel myn
plan het te worden, maar die plannen «yn. juist
in verband met die Schotsche vrouw, in duigen
gevallen. Ik heb een ander beroep dienen te
kiezen, en dat beroep bevalt me best Op het
oogenbllk heb ik vacantie."
„Wat la dat dan voor een beroep?"
.Dat komt nog Ik zal je eerst vertellen hoe
dat soo gekomen ia. Toen ik myn vrouw leeroc
kennen, had ik tusachen twee dingen te kiezen
Of ik verspeelde myn toekomst als Journalist
öf ik moest trujn aanstaande vrouw in den steek
laten. Er bestond geen middenweg Het een
was met het ander niet vereenlgbasu-
„Ik begryp er nog niet veel van."
„Dat komt wel. Na verloop van eenlgen tyd
had ik het al tot zoo'n aankomend redacteurtje
weten te brengen, en ik weet het op een gege
ven oogenbllk waarachtig zóó ver te brengen,
dat de hoofdredacteur me by wyae van proef
naar Aberdeen In Schotland stuurt, om er in
drukken te schryven over een verkleaingacam-
pagne die toentertyd in hel brandpunt stond
van de publieke belangstelling*
„Dat waa dus een bof voor Je?'
„Dat was het zeker Maar wat sou jy nu doen,
als je dien hoofdredacteur waa en Je hoorde in
vier weken taal noch teeken?"
„Dan kun Je natuuriyk wel inpakken
„Juist En tóch waa het mijn schuld niet Oor
deel zelf Het waa in den’zomer en Zaterdags
arriveerde ik In Aberdeen. Ik besprak m n ho
telkamers. Ik liep de stad eens in. ik stak myn
voelhorens eens uit, hier en daar nam ik zoon
beetje poolshoogte omtrent het werk dat me
te wachten stond, en. omdat ik na die lange
reis Lamelyk vermoeid was. kroop ik bytyds
in bed.
'a Zondagsmorgen» was ik. heerlyk uitgerust,
al vroeg by de pinken, en toen ik na de kerk
in myn hotel terugkwam en ontbeten had, zal
Ik moederziel alleen met mn ziel onder mn
arm in een hoek van een rommelige leeaaaal
Een van de kellners begrtep nujn situatie Hy
vertelde me dat er in Aberdeen Zondags niet
veel loos was. en hy gaf me den raad een uit
stapje te maken naar Peteriiead. een kustplaats,
zoon dertig, misschien veertig kilometer ten
noorden van Aberdeen Daar was het wel aar
dig. zei hy. Ik volgde zyn raad op en reed er
onmlddeliyk per auto heen
En viel'dat Peterhead nogal mee?"
„Ja. Peterhead Peterhead, wat zal ik er
veel van zeggen Het is een kustplaats Het ligt
aan zee Er ia een badhotel en een strand en
een hoop menschen. vooral Zondags. Al die
kustplaatsen ayn tenslotte broertje en zusje.
Ik liep zoon beetje langs het strand te dwa
len en opeens stond ik vlak voor een soort gar
nalenvlet. aooals je ze hier in Zandvoort en
Scheveningen ook «rel ziet misschien wat
grooter. Die schuit leek meer op sen tjotter,
met zwaarden op zy en een kajuitje, en ik dacht
te doen te hebben met soo n schuitje, waarin Je
voor een kleinigheid, zooais hier, een uurtje op
zee kunt ronddobberen.
Er «-as één man by Een Bchot natuuriyk.
Ik zag aan zyn trekken aan het ankertouw, het
hyschen van zyn zeilen en soo meer, dat hy
toebereidselen maakte om see te kiezen."
„En JU wou zeker mee?"
„Juist Maar dat was gauwer gezegd dan ge
daan. Want al heb je nu op 't gym een 5 voor
Je Digelsch gehaald en voor myn part nog een
laar la«w een Berlitz-cursus geloopen. daarom
moet je nog met denken dat je met dat school-
Engelach een Bchotachen kustvaarder verstaat
Ik rondde mijn handen tot een loyd-speaker
rondom myn mond en schreeuwde hem toe:
I should like to go with you!
Die Schot schreeuwde me een paar woorden
terug, waarvan ik geen syllabe verstond, en
ik begreep al gauw dat ik er zóó niet kwam
.Met gebaren kun Je je ook verstaanbstai
maken.”
.Juist En het schoot me te binnen, dat een
Schot op geld afvliegt, als een kat op een muls
Ik bracht een pondbiljet te voorschyn. «waalde
er mee met m'n linkerhand, en met m'n rech
terarm beschreef ik een paar maal een cirkel
over de zee HU scheen me te begrijpen; althans
hy nam z'h horloge uit sn zak. wees er met
den vinger op en strekte toen zyn arm rechtuit
zeewaarts
Hieruit maakte ik op, dat hy bereid was me
voor een pond een bepaalden tyd rond te va
ren Ik trok dus m'n schoenen en sokken uit.
stroopte m'n broek omhoog en waadde door het
water op het zeilbootje toe. Toen haalde hy een
beetje by en met betrekkeiyk weinig moeite
was ik in den tjotter geklommen Ik gaf hem
het pondbiljet, dat hy zwOgend opatreek. waar
na het vaartuig onmlddeliyk dwars door de
branding volle zee koos
y-^ezer dagen werd in het Studio-Theater te
1 Den Haag de Hollandsche premiere gege-
ven van de Radio-Ptctures-fllm „The Little
Minister", waarin de hoofdrol was toebedeeld
aan de sedert vorig jaar hier te lande befaamd
geworden actrice Katharina Hepburn. Het la
geen apllntemieusre attractie uit de Amerlkaan-
sche fUmdreven, want de copie vermeldde bet
jaartal 1834 nog. maar verouderd is het gegeven
daardoor toch in het minst niet De figuren
treden namelyk op in liet jaar 1840 en «euragen
zich als ras-echte inwoners van het denkbeel
dige Schoteclie dorpje Thrums. Daar wordt in
spanning oen nieuwe predikant verwacht, die
zich by zun komst door zyn Jeugdig uiteriyk
onmlddeliyk den bynaam ..Little Minister", de
kleine dominee verwerft Deze tengere jongeman
met de diepzwarte oogen blükt echter vurig
genoeg van woord en karakter, hetgeen reeds
by zyn eerste predikatie tot een lang niet mal
se he reprimande voor den dorpsdronkaard leidt.
Sterker echter dan dominee s bekeerlngzkrach»
is bet zoete gevoel dat zyn Jeugdig hart be
kruipt by enkele ontmoetingen met een zlgeu-
ner-metaje. dat In de bos^chen rondzwerft en
nu komt de romantiek heelemaal geen
£ipsy is maar de aangenomen dochter van den
kasteelheer, die geduldig naar haar hand dingt.
Ook de Jonge dominee kan dit niet nalaten, en
zulks bezorgt hem uiteraard nogal eenige. en
gvcempliceerde moeliykheden Teveel om op te
noemen in de film duurt het dan ook anderhalf
uur. eer «y elkaar ongestoord mogen toebehoo-
ren als man en vrou»
Het gegeven la niet bepaald nieuw en ook
niet altyd even boeiend in zyn ontwikkeling
Maar voor dit soort films is het aardig volge
houden De prachtige landstreek geeft *n fraalen
achtergrond aan de opnamen, en wat meer aagt,
de regisseur Richard Wallace Is er in geslaagd
koppen te vinden, die waarlyk volkomen in deze
sfeer passen De dokter en de ouderlingen voor
al. maar ook de dronkaard en poli tic-agent zyn
prachtfigurrn Het best van al was echter ds
kleine predikant, die door John Beal gecreëerd
werd onder den naam Gavin Dishart Zyn te
genspeelster. Babble Katharine Hepburn, waa
niet op haar best. Misschien omdat haar tilm-
masker. waar ze 't van hebben moet, tumchen
al deze markante en ▼karakteristieke koppen
niet sterk genoeg opviel. Eerst in het laatste
gedeelte won zy iets van de knappe prestatie,
die wU uit vorige films van haar gewend «Un.
y udwlg van Beethoven, de geniale oompo-
I nlst, biykt gesproten te zyn uit een
familie, die uit Vlaanderen afkomstig was
Misschien verklaart dit iets van het titanische
en dramatische, dat zyn muziek kenmerkt,
naast de elementen van Dultscbe zangerig
heid. De kwestie is al meer behandeld, maai
is thans opgerakeld door den heer Ph.
Boxmeer in t blad „De Brabantache Folklore"
„Hoe is het ons gelukt, na den voorvader van
Beethoven te Mechelen gevonden te hebben,
nog verder op te klimmen?” schryft hy.
„ZooalB we reeds zelden, troffen we voor
dien tUd, in verscheidene Brabantsche dorpen,
talrVke personen aan. die den naam van
Beethoven droegen Dit interesseerde ons des
te méér, daar er hlerby twee waren, die recht
streeks tot onze familie behoorden Later hen-
ben wy geweten, dat «U afstamden van een
voorvader van den meester. Bovengenoemde
Lodewyk van Beethoven was te Mechelen oe ■-
kend als «Unde de zoon van Mlchlel en de
Van conversatie kwam niet veel. Ten eertte
omdat we eikaars'taaltje niet verstaan konden,
maar zelfs al zou dat wél het geval geweest
sUn. dan sou het tóch naar alle waarscbUnlljk-
heid eert stille boottocht geworden zUn.
Want die Bchot was nu het echte type van
een zwijger, die geen tien woorden in een jaar
«egt. Nu en dan wee» hU me ««rijgend op de
touwen van de fok en van de zwaarden, waar
uit ik opmaakte dat hy van koers veranderen
wilde, en Ik gehoorzaamde zwijgend aan «yn
bevelen. Maar overigens bleef hfl als een stand
beeld aan bet roer dtten. de eene hand sen
den schoot, de andere aan de roerstang.
Dit duurde zoo
een heelen tyd
lang, meer dan
een uur. en hoe
langer het duur
de. des te verder
zag Ik de £ust uit
m'n gezichtskring
verdwynen."
„*n Beetje unheimisch, niet?"
.Dat beloof ik Je. Tenslotte werd het me een
beetje te machtig Op een gegeven oogenb.ik
liet ik het fokketouw in den steek Ik zwaaide
op hem af achter in de boot, gaf hem een Uk
op zyn schouder, wees in de irchtlng van de
kust, en riep:
Back! I should like to go back!
De Bchot «el geen woord Een paar maal
knikte hy met z'n hoofd van neen beduidde
me zwijgend dat ik inifn plaats by de fok weer
In te nemen had en wees met den arm recht
voor zien uit Zeewaarts Er bleef me niet veel
anders over dan te gehoorzamen en ik ging
weer op het zybankje voor me uit zitten sta
ren En opeens zag fk waar hy heen
koerste!"
..Nou’"
.Dr vuurtoren' En toen die eenmaal tn zicht
was leek de rest van den tocht veel sneller
te gaan. Na betrekkeiyk korten tyd teekende
de omtrek van de vuurbaak zich scherpei af en
naderbijzellend zag Ik een duideiyk waarneem
bare vrouwengestalte, die hoog boven op den
vuurtoren stond te zwaaien
Theoretisch een beetje; practlsch niets,
antwoordde mr Pontifex Dat wil zeggen, me»
uitzondering van de chemische waarde van
bepaalde voederartlkelen
Natuuriyk. daarvan bent u op de hoogte,
«cl de vreemdeling met een beleefde buiging
In de richUng van de aipdelboerdery. in welk»
veilige haven de lt rste Minister zich op dit
oogenbllk van ganscher harte wenschte Wel,
mynheer Pontifex, la het nooit in uw hoofd
opgekomen er eens over te denken wat een naar
vastberaden en als u het zoo wenscht t»
beschouwen gewetenlooae mannen, doorkneed
in de scheikunde, wel teweeg zouden Kunnen
brengen als ze on eigen gelegenheid oorlog
gingen voeten tegen laten we zeggen, de
samenleving?
Ik ben bang, dat sulk een gedachte nlel
tn my is ongekomen, antwoordde mr Pon
tifex, dén nadruk leggend op de ontken
ning
Laat het dan nu eens tot u doordringen,
zei de vreemdeling. Hel verwondert me, dat
*n man van uw bekwaamheid al bent u dan
enkel bekwaam en niet wat men noemt een
genie - daarover nooit heeft nagedacht Mr
Pontifex, de toekomstige oorlog zal niet door
soldaten, maar door scheikundigen worden ge
voerd Een chemicus In zyn laboratorium kan
meer kwaad uitrichten op het gebied van
doodslag en verwoesting van steden dan al de
legers van Europa by elkuar.
Mr Pontifex bewoog zich onbehaaglijk op
«yn bank.
woesting
De
verkoop, door onzen Mecbelaar gedaan deed
ons deze laatste mogelykheld veronderstellen
hetzelfde stuk land, dat juist op dezelfde wyze
als hierboven beschreven werd In een akte
van 13 Februari 1837. Het behoorde tot het
vyfde lot. dat toegewezen werd aan Sarah
Hasaerts. by de verdeeling der goederen van
haar ouders. Dese nu was de echtgenoote van
Marcus van Beethoven. die van haar een
zoon had. die Cornelius heette en die
Berthem geboren werd den 20sten October
1641 Deze laatste was dus oud genoeg om kin
deren gehad te hebben te Mechelen van 677
tot 1634. zooals deze ons bekend zyn uit de
parochiale registers dezer stad
Dit bewys scheen ons voldoende
keuze te bepalen Constateeren we,
vader Marrus, eerst kinderen had te Leuven
in 1635 en in 1637. dat de Cornelius, waarvan
sprake is. daarna geboren werd te Berthem om
zich later te gaan vestigen te Mechelen do h
dat zyn laatste kind geboren werd te Neder-
ockerzeel. waar hU teruggekeerd was: gemeente
«raar wy. evenals te Bergh en te Campen hout,
nog tameiyk ver zfjn voorgeslacht konden
opsporen.
De familienaam doet denken aan ..Beethof'
doch wy meenen. dat hy eerder betrekking
heeft op de heertUkheid van Bethoven, Betouw
of Betuwe. By Tong erin hebben wy het kas
teel van Betho, wat hetzelfde is als het hof ven
Bethe Betof en Beethoven Deze familie voerde
tot wapen: Een gouden balk op een blauw zil
ver klokkenveld (vaar> met kelen keper over
heen
In zijn aceaux amoriés" citeert De Raad een
Elisabeth van Beethoven, moeder van Jan vaa
Kersbeke. wiens wapen op een blauw uAi
klokkenveld (vaar) een schildje met ultM^todet:
kruis droeg Een pastoor van Meig^^^heette
van Beethoven; soo wy dezen vermelden is het
omdat wy onlangs in de Ryksbibilotheek. af-
deellng der Handschriften, fonds Hauwaert. re
gister II 6496. blz 545. een akte van den 14den
September 1460 vonden, die In hoofdzaak geeft:
.Lybertus de Meldert. ftlius quondam D n t .<y-
bertl de Mgldert. milites. promteit dare Lyberto
de Beethoven, flllus Walter!. 800 dr Reynds"
Register nr 14. fol. 33. van de inschryving aan
de Leuvensche Universitelt. signaleert op den
28sten Februari 1581. een .Walterus de Beet
hoven en Roxem. Leodn dioc Beethoven wordt
nog aangetroffen tusachen de kwartieren van
dame Marguerite de Wilde, barones van Jauch»
en v»n het land van Assche. geboren in het
kasteel van Wide in 1480, echtgenoot» van rid
der Jean de Cctereau".
dood toe te brengen.
Pff deed mr Pontifex en hy bewoog zich
J op «yn bank. De vreemdeling
overvloede.' hy verlangde naar zyn lunch,
plotseling kwam een schitterend idee bU hem
op HU was er nu geheel zeker van dat de man
volslagen gek was zou hU hem niet kunnen
meetronen naar de Hulse en hem aan zyn be
dienden overleveren?
Hetgeen u zegt, mijnheer zei hU oo den
onschuldlgsten toon, is ongetwyfeld
't allergrootste belang. Het betreft een
gelegenheid, waarover het laatate woord nog
lang niet gesproken la. Wat denkt u er ran met
my op te wandelen naar mUn huls en daar
met my te lunchen
Een koude, harde blik van zijn gezel deed
de volgende woorden bevriezen nog voor ze
over mr Pontifex' lippen waren gekomen.
Ik heb u al gezegd dat ik volkomen by
mUn verstand ben. mr. Pontifex, zei hu Het
dient nergens toe met mU te spotten. Wellicht
dien ik beter de puntjes op de I’s te zetten.
Ale u maar soo goed wilt zyn. zuchtte de
Eerste Minister.
In het kort dan. dit, vervolgde de vreem
deling MUn twee compagnons en ik hebben
het leven van de bevolking van Londen In onze
handen WU kunnen al naar ons goeddunken
er een honderdtal dooden, honderdduizend of
de geheele stad De losprijs Is tien millioen pond
sterling. ZUt u als Eerste Minister bereid om
te betalen?
Mag ik u vragen, stel dat ik bereid sou
zyn om te betalen, hoe u zich voorztelt zulk
ren geweldige som te aanvaarden? vroeg de
Eerste Minleter sarcastisch Een transactie ten
bedrage van uen mlliluen pond kan nsesliyk
heelemaal geheim worden gehouden
De vreemdeling maakte een minachtend ge
baar.
De bijzonderheden van de betaling «yn
geznakkelyk te ectUkken, antwoordde hy.
Waar ik een antwoord? op vraag is dit:
u betalen?
De hulpbronnen en de gelden van het
land, mynheer, «Un niet myn persoonlyk eigen
dom. waarover ik beechikken kan. repliceerde
mr. Pontifex
De macht bezit a, was het antwoord.
Bovendien, ging mr Pontifex voort, ik
weet niet of gy en uw vrienden wei ever die
macht beschikt, waarvan u
een macht ten aanzten waarvan ik
ronduit gezegd my zeer sceptisch gevoel
De vreemdeling 11^4,wederom «yn witte tan
den zien. f
Mr Pontifex voelde een inwendige huivering
en hy hoopte dat de ander er niets van ge
merkt mocht hebben
Uitstekend, aet de vreemdeling Ultste-
Het zal natuuriyk noodlg zUn u een
voorproefje 1e geven.
mijnheer? vroeg de Rente
kaasindustrie dan niet, dat dit product nog
steeds een opvallend grooten good-will heeft by
hec Amerlkaansche publiek? Iedereen hier kan
u vertellen, dat wy kaas maken, doch verkrUg-
baar is het slechts in enkele speclaal-zaken.
Waarom Is onze klare Hollandsche Jenever hier
een ongekend product, terwyi het m l. toch zoo
eenvoudig zou zyn door een psychologisch op
gezette reclame-campagne profyt te trekken
van den voorsprong, dien wy Hollanden op an
dere landen hebben? Want de gemiddelde Ame
rikaan heeft nog steeds een zwak voor alles,
wat met Holland verband houdt.
Enkele firma's zyn na de opheffing van het
drankverbod niet by de pakken neer biyven
zitten Een deel van het verloren terrein is
voor hen reeds teruggewonnen
Onze producten zyn goed, maar voor een deel
ongekend en daatgloor onbemind Ik noem
slechts by voorbeeld: kaarsen, slaolie, glaswerk,
haring, bloembollen.' enz. De Invoer van dit
laatste product biedt moeilijkheden van ande
ren aard. In het algemeen gesproken valt er
hier, naar myn overtuiging, voor Hollandsche
meer te doen dan tot heden gedaan
kleinzoon van Cornelius en van Catharina
Leempoels of van Leempoel. Hier hield dc
zekerheid op.
Vanwaar kwam deze Cornelius?
WU vonden er verscheidene en op meer dan
een plaats, die allen den veretechten
dom hadden, zoodat een keuze tusschen ai
deze homoniemen een echt verwarde zaak
werd De gegevens der registers In de pa.o-
chlën bleken onvoldoende om de voorkeur ean
een bepaalden persoon te geven en In de ache-
pengriffles werd evenmin een stuk aangetrof
fen. dat op zichzelf bewijskrachtig genoeg «ras
Te langen laatste hadden wy het geluk een
akte van 14 Maart 1676 te ontdekken, waar
door Cornelius van Beethoven van Mechelen
en zijn vrouw Catharina Leempoels te '6e-
derockerreel <op enkele kilometers van Brus
sel. Red.) een aldaar gelegen veld verkoch
ten. Dit veld was volkomen goed bepaald wat
ligging, oppervlakte en belendende perceeLn
betrof Een voorgevoel bracht ons op den wev.
die naar de oplossing leidde Eenvoudige ste
delingen bezaten tn dien tyd. evenmin ais n-j,
onroerende goederen, die ver afgelegen waren
van hun vvrblyfplaats. of het moest zijn, dat
zy deze verkregen hadden door erfenis
Mecbelaar gedaan
firma's
werd.”
De directeur van het Bureau voor Handels-
inlichtingen. indachtig zijn plicht alles in
dienst te stellen voor het bevorderen van den
Nederlandschen handel verklaart zich gaarne
bereid met belanghebbenden van gedachten te
wisselen omtrent het bovenstaande en noodigt
Nederlandsche fabrikanten en exporteurs uit
zich met hem in verbinding te stellen: 16
Oudebrugsteeg. Amsterdam
1
1