Fiscale ‘Ztdu&faal aan den dag wegen Met twee kameraadjes op avonturenreis D' un 'f Nederland en Amerika DE KLEINE DOMINEE OSPRIJS VOOR LONDEN y7 DONDERDAG 5 DECEMBER 1935 Een haardbelasting? De boottocht van den journalist Profiteert van de opleving Beethoven's voorvaders DOOR FLETCHER I Koning Frederik Willem I van Pruisen liet alleenloopende jonge vrouwen twee Thaler betalen AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL F/// A ouder- geen van kon ftQ verlies van een ttanö En wilt kend «tanige («loof del er geen bjj«>n<tore roden (Werdt vervolgd) geeft VOSf verechrikkeUjke spreekt. loaprUs structies lijken tien mihoen t heb u det Ut beschik over een ongekende zUn opdagen Zeven mültoen menschen met een aleg van den aardbodem te doen verdwijnen, dat wU nog al wt eeggen, merkte hU op. De vreemdeling glimlachte. Mr Pontifex, mi hij rustig, weet u iets af van scheikunde? Wjj en Dit gesprek over doodslag en ver was allesbehalve appetijtelijk. Tbn muziek Duitse he heelen meer en ongeduldig stond op Ik l ■zeer beslaat em langer o» uw U)d beslag te Het bleek dat Jan een wees was, wiens familie het te lastig vond om hem In huls te hebben. Het was een ooiyke snaak, die de velden doortrok, steeds vol grappen en vroolljke verhalen. Door bij deaen en genen boer te werken, haalde hU «Un kostje op. Echter bleef hy nooit ergens lang. Waar zoo a bord staat, mag enkel tuig steppee Waarvan. Minister. Van onze macht mr. Pontifex onze macht om naar welgevallen een vluggen plotsellngen Bord mei r o o d e n rand, rood kruis en blauw veld van aan- I ki ilMoedighetd en helder verstand. Werk van den Tsjecho-Slowaakschen schilder Vjekolav Pejic: De zeeman»- bruid was ten halva met goud of silver, dat als hand- vatje dienst deed, afgeaet. Voor dien tijd was het even luxueus als tegenwoordig bijv, het Uppenstlftje der dames, dat seer ingenieuze uit voeringen kan hebben. Maar om tot het krul- staafje-voor-knevels terug te keeren. Het staafje moest In het vlammetje van een luci fer <dat was voldoende» worden warm ge maakt. Men krulde de snorpunt er omheen en het krulwonder was volbracht. Het ding kostte vijftig cent. Wat was het inderdaad? Niet an- oers dan een gewoon stukje griffel II Of daar ook op verdiend werd! Het dragen van baard en snor zou dus ook ten voordeel» kunnen ko men aan de leigroeven, wat men niet moet onderzehatten in onzen modernen tijd van nleu- werwetsche leermethoden, volgens welke Im mers lang niet meer zooveel leien en dus ook geen griffels worden gebruikt. Baard- en anor- groel kan dus een nieuw griffelvraagstuk wor den Zoo zijn er allerlei bijkomstigheden, want ook de weeldebelasting is zeer rekbaar, leven Inderdaad In een seer Interessanten uitent gecompliceerden tijd. om onze dat zij» Thans waren ook de boer en de boerin en vrouw Hermann naar buiten gekomen die het tafereeltje lachend gadesloegen. De oude menschen schenen den Jongen wel te kennen, want se knikten hem vriéndelijk toe en de boer zei: ..Ah Jannes, gal luie nietsdoener, zlede ge daor weer?" Deze nam daarop met een sierlijken zwaai zijn petje af en antwoordde: „Awel zulle, lek ben 't zelvers." Ik luister naar hetgeen u mjj te zeggen hebt, zei mr. Pontifex. De vreemdeling maakte een van zijn half- theatrale buigingen. Terzake dan, ael hy. Mr. Pontifex, Ik ben een van die drie personen, die de veiligheid, het bestaan zelf van de bevolking van Londen In hun handen hebben Het zlin geen Ijdele woorden die ik hier spreek. Indien wy zulks willen kunnen wij de zeven millioen inwoners van uw groote stad wegvagen even gemakkelijk als Ik de asch wegblaas van deze sigaret, en niemand kan ons daarin verhinderen of gissen hoe wt) daarin te werk gaan. Londen moet dus worden vrijgekocht. Onze losprijs is tien mil lioen pond sterling een bedrag, dat voor zulk een rijke stad niet meer beteekent dan een daalder voor u. We zouden meer kunnen elachen; «dj vragen deze som niet om ons zelf te verrijken, maar omdat we ze noodlg hebben voor wetenschappelijke doeleinden. Mr. Pontifex zat in zijn audigntle-houdlng met gebogen hoofd, samengeperste lippen en gevouwen handen. Hij raakte er meer en meer van overtuigd, dat zijn compagnon hopeloos krankzinnig was. en hy wenschte wel. dat aan het onderhoud een einde kwam of dat iemand van zijn personeel toevallig mocht komen leggen, mr. Pontifex, zei hij. U hebt thane ons ultimatum. U zult een voorproef hebben misschien wel twee van onae macht. Ik ver moed dat u na de tweede blij zult zijn den te mogen betalen We zullen u in geven wat u In dat geval te doen hebt. Maar u bent een groote eael mr Pontifex De kalme zekerheid van den man. zijn wel doordachte beleefde onbeschaamdheid deden den Eersten Minister zijn kalmte verliezen. HU sloeg op den grond met zijn stok, vergat zlin eigen oordeel over 's mans geestvermogens en verloor zelfs de aanwezigheid van de revolver uit het oog. Loop naar den duivel met je onbeschaamd heid, mijnheer! zei hU Dat loopt op mUn grond, houdt mjj gewelddadig tegen, dwtngt te luisteren naar den reinsten onzin. Ik aal u vol gen. mijnheer en u laten arresteeren. ik gal.... Neen neen, mr Pontifex, u zult niets doen van dien aard, onderbrak hem de vreemdeling Ziet u. Ik sou dat niet toestaan Kr is «eew ge vaar voor mij, mr Pontifex- risico's nemen we niet op ons. Ik ben zorgvuldig en zoo handig vermomd dal als u me over een half uur tn Pall Mall tegenkwam of me in de rookzaal ontmoette van uw geliefkoosde club wat u vaak gedaan hebt, mr Pontifex, heusch al staart u me zoo ongeloovig aan u me ntst zoudt herkennen. Mr Pontifex kwam tot kalmte En hU staarde den ander aan. Mijn Studievriend zweeg een oogenbllk In zijn oogen weel spiegelde ach de herinnering aan blijde gebeurtenissen Hoe is het sfxeloojen met dien boottocht?" vroeg ik na eenigfti tijd ..Een korte periode zal Ik overslaan," ver volgde hu ..Een periode van gloeiend geluk, dat niet in woorden te brengen is. Maar vier weken nadat ik voet aan Wal. voet aan den vuurtoren gezet had. tikte de Schot m y op den schou der. toen Ik zyn dochter in mijn armen hield HU zei geen woord en wees zwygend met den arm it> de richting van de kust. Toen nel Wn dochter me dat het weer tUd was om proviand te «aan halen. 4 Ik het niet gezegd, waartoe het verzoek moest dlenm, antwoordde hij koel. Ik ging het u juist zeggen Het is een losprijs de losorljs ■Woor Londeti De Eerge Minister trok de wenkbrauwen °P De bsprij» voor Londen! herhaalde hU Werkelijk, ik begrUp er geen steek van. Wederog keek de vreemdeling hem scherp aan. Ik gtloof mr. Pontifex, zei hy kouder dan tevoren, ik geloof dat u op weg bent mjj vooi krankzinnig aan te sten Mr Pm tl f ex bloosde onwillekeurig en waz klaarblijkelijk onder den Indruk HU maakte een ▼ersehooaend gebaar. Daj is het wat u denkt, ging de vreem deling mort, terwijl hy een nieuwe sigaret opstak. Wel, ik moet zeggen, daar Is reden koe; he| moet wel de daad van een krank- op stel en sprong maar even nd te vragen Maar aoodra u aangehoord, mr. Pontifex, tuit De kinderen hadden veel plezier om den grapplgen jongen, die zichzelf Jan Pierleut noemde HU was 'onuitputtelyk In het be denken van allerlei grapjes. Zingen kon by heel goed, waarbU hy zich vaardig met de harmonica begeleidde, en kon prachtig vertellen. oor den belastingheffer wordt het hoe lan ger hoe moeliyker wegen te vinden, waar langs tekorten kunnen worden gedekt en burgers kunnen worden getroffen. Ook by ons denkt men aan belasting op de Jonggezellen levens. Mussolini heeft haar reeds ingevoerd en ten onzent gaat men ook in die richting Maar waarom niet eens een voorbeeld genomen aan Koning Frederik Willem I van Pruisen, die on gehuwde jonge vrouwen niet kon uitstaan en daarom alleen nog-alleenloopënden Jongen vrou wen van 25 tot 40 Jaar een belasting oplegde van twee TTialer alsof deze misdeelden misschien ook niet), het helpen konden, dat zy wellicht nooit werden .gevraagd"? De Koning stoorde er Zich niet aan of het ongehuwd-zjjn vrUwlllig was of niet. We zouden intusschen wel eens willen weten of die belasting op ongehuwde jonge vrouwen een vermindering van ongehuw- den tengevolge heeft gehad. In onderscheidene landen wordt er ernstig aan gedacht om baarddragers in het belasting- geding te betrekken. Ambtenaren zUn steeds boekende, om uit de fiscale geschiedenis aller hande mogelUkheden op te diepen. Het „per manent" loopt veel kans nog pyniyker te woi- den door de schroeven, die de fiscus er aan wil toevoegen. Op de mogelijkheid van dergeiyke heffing is men gekomen door de belasting op de baarden, waar in Italië ook al aller aandacht op gevestigd is geweest De oorsprong daarvan ligt In de Russische geschiedenis De Russen zijn Altyd zeer gesteld geweest op de baardige ver sierselen van hun gelaat en vlndlngryk als hij was, belastte Peter I van Rusland dit in zyn oog nuttelooze weeldeartikel, teneinde te koznen aan een nieuwe heffing op breeden grondslag Deze belasting had een progressief karakter, wat evenwel niets had te maken met de lengte van den baard. De maatschappelijke positie was maatstaf, zoodat men ten onzent byv Minister Slotemaker de Bruine het eerst en het zwaarst aan zyn baard zou moeten trekken In Rusland kreeg ieder, die zyn haardbelasting had betaald, een penning, welken hy altijd bU zich moest' hebben, al zal het wel niet zyn geweest op de wijze, waarop by ons de penning van de hon denbelasting zichtbaar moet worden gevoerd. De Russische tielasting schynt wel een succes te zyn geweest, want Catharine bevestigde haar. Peter II stond In 1728 den boeren toe kosteloos met baarden rond te loopen. Voor de overige klassen der maatschappy bleef de heffing van kracht en met strenge straffen werden bedreigd degenen, die haar trachtten te ontduiken. Radi caler trad echter Anna weer op: mannen met een baard moesten niet alleen tol betalen voor hun gelaatsomlijsting zelf, maar al hun overige belastingen werden verdubbeld. Catharina II echter was verzot op gaarden en zy toonde dit ook daadwerkeiyk door het dragen van baarden belastingvrU te maken. De belastlngpenningen vermeldden de woorden Diengf uziati, wat zoo veel beteekent als „ontvangen geld". Daaronder stond afgebeeld een neus, een knevel, mond en baard en links het keiseriyke wapen. Andere penningen vertoonden twee kelzeriyke adelaars en een krans van laurierbladen, wat zonder twUfel symbolisch moet worden opgevat. De penningen, onder den stamvader van de belas tlngheffing op de baarden uitgegeven, droegen bovendien nog deze merkwaardigheid: er stond op vermeld, dat de baard een nutteloos ding was en men wil, dat Peter dit axioma eigenhan dig op het ontwerp sneed Het tegenwoordige conflict van Italië met an dere landen doet voorzien, dat de strijd onder meer ook om den baard zal gaan Itallaansche couranten immers hebben met minachting ge sproken van de Engelschen, die steeds gladge schoren willen rondloopen, meenende. dat zy daardoor een gezicht krUgen, dat onvervalscht de persooniykheid kenmerkt. In Italië is men den baard aeer genegen, zoodat er alle kans be staat, dat de baard er weer in zal komen Men moet echter niet meenen, dat dit geen ingewik keld vraagstuk te De kappers zouden het zon der twUfel gaarne wél en niet zien. De zelf- •cheerders zouden méér aan den kapper gaan betalen, hoewel zy. die nog dagelyks by hem onder het mes zitten, zouden afvallen, tenmlrw ste ten deele. want de baard zou verzorging vra gen Het groote verzet zal evenwel komen van de fabrikanten van de velllgheldsscheerappa- - raten en mesjes en scheerzeep. Ook de couran ten en tydschrlften hebben er belang by. want advertenties voor scheerapparaten. scheermes jes, huidveraorgende middelen en wat dies meer «U, zou men moeten derven. Brillantine voor den baard, Savon pour la barbe kan daar ón mogelijk tegen op. Snorblnders zouden zich misschien aanmelden om een nieuwe Industrie, kunstzyde en tricotage, te bevoordeelen en van den anderen kant zouden nieuwe uitvindingen ■ich aanmelden. Dit is geen praatje voor de ▼aak, want de geschiedenis kan bewyzen, dat het anders is. Ongeveer 30 jaren geleden waren knevels in ons land, en elders, nog zeer in de mode. De punten vroegen krul Men behoefde daarvoor niet by den kapper onder het krul- t^ntetj» te gaan dtten. Men kon een prachtig ♦taafje koopen, in een doosje, en het staafje directie van het Bureau voor Handels- inlichtlngen te Amsterdam schryft ons: Zij, die moeilijk kunnen gelooven. dat er over de geheele wereld teekenen zUn waar te nemen van verbetering In den economischer, toestand, zouden van hun weifeling terug ko men Indien zy slechts Inzage konden nemen m de tydschriften. de statistieken en andere „dui zend en een" gegevens, welke het Bureau voor Handelslnlichtingen te Amsterdam worden toegezonden, ter orienteering van eigen Neder- landschen handel. Things are getting better", schryft Canada. „World conditions improved", oordeelt men in de Vereenlgde Staten. „Met Argentinië bestaan er practlsch betalingsmoeilijkheden meer voor Nederland Enz. enz enz. Deze mededeellngen leiden tot de voor de hand liggende gevolgtrekking, dat die verbetering niet uit zich zelf kan zUn in getreden. Zy moet het resultaat zyn van ener gie. van doortastendheid, van aanpakken. Welnu. Nederland, dat zich op geen enkel gebied wil overwonnen zien, kan ook nu het bewys geven, dat het zich in energie en door tastendheid niet laat overtreffen. Als het de kansen maar krygt! Die kansen bestaan. Doch wij moeten ze we ten te benutten. Als bevestiging van ons inzicht ontvingen wy een dezer dagen een schryven van een Neder lander, ale ter bestudeerlng van den handel de Vereenlgde Staten bezoekt en wiens oordeel kundigheid buiten twyfel staat wy meenen den Nederlandschen fabrikant en den Neder- Landschen exporteur een dienst te bewijzen wanneer wy hier de voornaamste punten van bedoeld schryven naar voren brengen: „Ik ben overtuigd, dat er in dit groote land, met zyn onbegrensde koopkracht voor Neder- landsche firma's mogelykheden zyn, die tot nu toe verwaarloosd werden. De economische toe stand in de Ver. Staten is zonder eenlgen twU fel over het dieptepunt heen en, zonder In on gezond optimisme te vervallen, mag men zeg gen. dat het zakenleven hier over de geheele linie spoedig veel betere tUden tegemoet gaat Onze Nederlandsche handel en industrie dient paraat te zyn en voor zoover noodlg wtokker geschud te worden. Om my voor het oogenbllk slechts tot eenige specifiek nationale producten te bepalen Waarom vraagt men hier in hotels en restau rants te vergeefs naar Hollandsche kaas, ter- wyi Deenache en Zwitaersche kaas een vry gangbaar gerecht Is? Weet de Hollandsche A I f A °P dn blad •y® tagevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen 17 Mj levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 *7KA 043 •en fA I sl «F/A.IJLVX1 1 1-a W ongevallen veraekerd voor een der volgende ultkeerlngen V OVra“ verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen V OVFe“ doodelljken afloop fciVVe" p de Bruaselsche tentoonstelling ont- f 1 moette ik hem, nadat we elkaar Jarenlang uit het oog verloren hadden. Ja. en hoe gaat het dan, nietwaar? Je bent verheugd een ouden stadgenoot weer eens tegen bet iyf te loopen. Je maakt een praatje, je set een boom op. een «waren, en dan ga je elkan der vertellen wat Je al soo in den loop der Jaren hebt meegemaakt. Hy vertelde me dat hy inmiddels getrouwd was ..Met een Schotsche vrouw." zei hy. mln of tneer zelfvoldaan ..Hoe ben je dAAr aangekomen?" vroeg ik be langstellend Wel," antwoordde hy droogweg, „die heb ik in Schotland opgeloopen Dat ligt, dunkt me. nogal voor de hand Dat behoeft altyd nog niet." bracht Ik in het midden .Maar A propos, je bent immers journalist geworden?" Neen. Dat ben ik niet. Het was wel myn plan het te worden, maar die plannen «yn. juist in verband met die Schotsche vrouw, in duigen gevallen. Ik heb een ander beroep dienen te kiezen, en dat beroep bevalt me best Op het oogenbllk heb ik vacantie." „Wat la dat dan voor een beroep?" .Dat komt nog Ik zal je eerst vertellen hoe dat soo gekomen ia. Toen ik myn vrouw leeroc kennen, had ik tusachen twee dingen te kiezen Of ik verspeelde myn toekomst als Journalist öf ik moest trujn aanstaande vrouw in den steek laten. Er bestond geen middenweg Het een was met het ander niet vereenlgbasu- „Ik begryp er nog niet veel van." „Dat komt wel. Na verloop van eenlgen tyd had ik het al tot zoo'n aankomend redacteurtje weten te brengen, en ik weet het op een gege ven oogenbllk waarachtig zóó ver te brengen, dat de hoofdredacteur me by wyae van proef naar Aberdeen In Schotland stuurt, om er in drukken te schryven over een verkleaingacam- pagne die toentertyd in hel brandpunt stond van de publieke belangstelling* „Dat waa dus een bof voor Je?' „Dat was het zeker Maar wat sou jy nu doen, als je dien hoofdredacteur waa en Je hoorde in vier weken taal noch teeken?" „Dan kun Je natuuriyk wel inpakken „Juist En tóch waa het mijn schuld niet Oor deel zelf Het waa in den’zomer en Zaterdags arriveerde ik In Aberdeen. Ik besprak m n ho telkamers. Ik liep de stad eens in. ik stak myn voelhorens eens uit, hier en daar nam ik zoon beetje poolshoogte omtrent het werk dat me te wachten stond, en. omdat ik na die lange reis Lamelyk vermoeid was. kroop ik bytyds in bed. 'a Zondagsmorgen» was ik. heerlyk uitgerust, al vroeg by de pinken, en toen ik na de kerk in myn hotel terugkwam en ontbeten had, zal Ik moederziel alleen met mn ziel onder mn arm in een hoek van een rommelige leeaaaal Een van de kellners begrtep nujn situatie Hy vertelde me dat er in Aberdeen Zondags niet veel loos was. en hy gaf me den raad een uit stapje te maken naar Peteriiead. een kustplaats, zoon dertig, misschien veertig kilometer ten noorden van Aberdeen Daar was het wel aar dig. zei hy. Ik volgde zyn raad op en reed er onmlddeliyk per auto heen En viel'dat Peterhead nogal mee?" „Ja. Peterhead Peterhead, wat zal ik er veel van zeggen Het is een kustplaats Het ligt aan zee Er ia een badhotel en een strand en een hoop menschen. vooral Zondags. Al die kustplaatsen ayn tenslotte broertje en zusje. Ik liep zoon beetje langs het strand te dwa len en opeens stond ik vlak voor een soort gar nalenvlet. aooals je ze hier in Zandvoort en Scheveningen ook «rel ziet misschien wat grooter. Die schuit leek meer op sen tjotter, met zwaarden op zy en een kajuitje, en ik dacht te doen te hebben met soo n schuitje, waarin Je voor een kleinigheid, zooais hier, een uurtje op zee kunt ronddobberen. Er «-as één man by Een Bchot natuuriyk. Ik zag aan zyn trekken aan het ankertouw, het hyschen van zyn zeilen en soo meer, dat hy toebereidselen maakte om see te kiezen." „En JU wou zeker mee?" „Juist Maar dat was gauwer gezegd dan ge daan. Want al heb je nu op 't gym een 5 voor Je Digelsch gehaald en voor myn part nog een laar la«w een Berlitz-cursus geloopen. daarom moet je nog met denken dat je met dat school- Engelach een Bchotachen kustvaarder verstaat Ik rondde mijn handen tot een loyd-speaker rondom myn mond en schreeuwde hem toe: I should like to go with you! Die Schot schreeuwde me een paar woorden terug, waarvan ik geen syllabe verstond, en ik begreep al gauw dat ik er zóó niet kwam .Met gebaren kun Je je ook verstaanbstai maken.” .Juist En het schoot me te binnen, dat een Schot op geld afvliegt, als een kat op een muls Ik bracht een pondbiljet te voorschyn. «waalde er mee met m'n linkerhand, en met m'n rech terarm beschreef ik een paar maal een cirkel over de zee HU scheen me te begrijpen; althans hy nam z'h horloge uit sn zak. wees er met den vinger op en strekte toen zyn arm rechtuit zeewaarts Hieruit maakte ik op, dat hy bereid was me voor een pond een bepaalden tyd rond te va ren Ik trok dus m'n schoenen en sokken uit. stroopte m'n broek omhoog en waadde door het water op het zeilbootje toe. Toen haalde hy een beetje by en met betrekkeiyk weinig moeite was ik in den tjotter geklommen Ik gaf hem het pondbiljet, dat hy zwOgend opatreek. waar na het vaartuig onmlddeliyk dwars door de branding volle zee koos y-^ezer dagen werd in het Studio-Theater te 1 Den Haag de Hollandsche premiere gege- ven van de Radio-Ptctures-fllm „The Little Minister", waarin de hoofdrol was toebedeeld aan de sedert vorig jaar hier te lande befaamd geworden actrice Katharina Hepburn. Het la geen apllntemieusre attractie uit de Amerlkaan- sche fUmdreven, want de copie vermeldde bet jaartal 1834 nog. maar verouderd is het gegeven daardoor toch in het minst niet De figuren treden namelyk op in liet jaar 1840 en «euragen zich als ras-echte inwoners van het denkbeel dige Schoteclie dorpje Thrums. Daar wordt in spanning oen nieuwe predikant verwacht, die zich by zun komst door zyn Jeugdig uiteriyk onmlddeliyk den bynaam ..Little Minister", de kleine dominee verwerft Deze tengere jongeman met de diepzwarte oogen blükt echter vurig genoeg van woord en karakter, hetgeen reeds by zyn eerste predikatie tot een lang niet mal se he reprimande voor den dorpsdronkaard leidt. Sterker echter dan dominee s bekeerlngzkrach» is bet zoete gevoel dat zyn Jeugdig hart be kruipt by enkele ontmoetingen met een zlgeu- ner-metaje. dat In de bos^chen rondzwerft en nu komt de romantiek heelemaal geen £ipsy is maar de aangenomen dochter van den kasteelheer, die geduldig naar haar hand dingt. Ook de Jonge dominee kan dit niet nalaten, en zulks bezorgt hem uiteraard nogal eenige. en gvcempliceerde moeliykheden Teveel om op te noemen in de film duurt het dan ook anderhalf uur. eer «y elkaar ongestoord mogen toebehoo- ren als man en vrou» Het gegeven la niet bepaald nieuw en ook niet altyd even boeiend in zyn ontwikkeling Maar voor dit soort films is het aardig volge houden De prachtige landstreek geeft *n fraalen achtergrond aan de opnamen, en wat meer aagt, de regisseur Richard Wallace Is er in geslaagd koppen te vinden, die waarlyk volkomen in deze sfeer passen De dokter en de ouderlingen voor al. maar ook de dronkaard en poli tic-agent zyn prachtfigurrn Het best van al was echter ds kleine predikant, die door John Beal gecreëerd werd onder den naam Gavin Dishart Zyn te genspeelster. Babble Katharine Hepburn, waa niet op haar best. Misschien omdat haar tilm- masker. waar ze 't van hebben moet, tumchen al deze markante en ▼karakteristieke koppen niet sterk genoeg opviel. Eerst in het laatste gedeelte won zy iets van de knappe prestatie, die wU uit vorige films van haar gewend «Un. y udwlg van Beethoven, de geniale oompo- I nlst, biykt gesproten te zyn uit een familie, die uit Vlaanderen afkomstig was Misschien verklaart dit iets van het titanische en dramatische, dat zyn muziek kenmerkt, naast de elementen van Dultscbe zangerig heid. De kwestie is al meer behandeld, maai is thans opgerakeld door den heer Ph. Boxmeer in t blad „De Brabantache Folklore" „Hoe is het ons gelukt, na den voorvader van Beethoven te Mechelen gevonden te hebben, nog verder op te klimmen?” schryft hy. „ZooalB we reeds zelden, troffen we voor dien tUd, in verscheidene Brabantsche dorpen, talrVke personen aan. die den naam van Beethoven droegen Dit interesseerde ons des te méér, daar er hlerby twee waren, die recht streeks tot onze familie behoorden Later hen- ben wy geweten, dat «U afstamden van een voorvader van den meester. Bovengenoemde Lodewyk van Beethoven was te Mechelen oe ■- kend als «Unde de zoon van Mlchlel en de Van conversatie kwam niet veel. Ten eertte omdat we eikaars'taaltje niet verstaan konden, maar zelfs al zou dat wél het geval geweest sUn. dan sou het tóch naar alle waarscbUnlljk- heid eert stille boottocht geworden zUn. Want die Bchot was nu het echte type van een zwijger, die geen tien woorden in een jaar «egt. Nu en dan wee» hU me ««rijgend op de touwen van de fok en van de zwaarden, waar uit ik opmaakte dat hy van koers veranderen wilde, en Ik gehoorzaamde zwijgend aan «yn bevelen. Maar overigens bleef hfl als een stand beeld aan bet roer dtten. de eene hand sen den schoot, de andere aan de roerstang. Dit duurde zoo een heelen tyd lang, meer dan een uur. en hoe langer het duur de. des te verder zag Ik de £ust uit m'n gezichtskring verdwynen." „*n Beetje unheimisch, niet?" .Dat beloof ik Je. Tenslotte werd het me een beetje te machtig Op een gegeven oogenb.ik liet ik het fokketouw in den steek Ik zwaaide op hem af achter in de boot, gaf hem een Uk op zyn schouder, wees in de irchtlng van de kust, en riep: Back! I should like to go back! De Bchot «el geen woord Een paar maal knikte hy met z'n hoofd van neen beduidde me zwijgend dat ik inifn plaats by de fok weer In te nemen had en wees met den arm recht voor zien uit Zeewaarts Er bleef me niet veel anders over dan te gehoorzamen en ik ging weer op het zybankje voor me uit zitten sta ren En opeens zag fk waar hy heen koerste!" ..Nou’" .Dr vuurtoren' En toen die eenmaal tn zicht was leek de rest van den tocht veel sneller te gaan. Na betrekkeiyk korten tyd teekende de omtrek van de vuurbaak zich scherpei af en naderbijzellend zag Ik een duideiyk waarneem bare vrouwengestalte, die hoog boven op den vuurtoren stond te zwaaien Theoretisch een beetje; practlsch niets, antwoordde mr Pontifex Dat wil zeggen, me» uitzondering van de chemische waarde van bepaalde voederartlkelen Natuuriyk. daarvan bent u op de hoogte, «cl de vreemdeling met een beleefde buiging In de richUng van de aipdelboerdery. in welk» veilige haven de lt rste Minister zich op dit oogenbllk van ganscher harte wenschte Wel, mynheer Pontifex, la het nooit in uw hoofd opgekomen er eens over te denken wat een naar vastberaden en als u het zoo wenscht t» beschouwen gewetenlooae mannen, doorkneed in de scheikunde, wel teweeg zouden Kunnen brengen als ze on eigen gelegenheid oorlog gingen voeten tegen laten we zeggen, de samenleving? Ik ben bang, dat sulk een gedachte nlel tn my is ongekomen, antwoordde mr Pon tifex, dén nadruk leggend op de ontken ning Laat het dan nu eens tot u doordringen, zei de vreemdeling. Hel verwondert me, dat *n man van uw bekwaamheid al bent u dan enkel bekwaam en niet wat men noemt een genie - daarover nooit heeft nagedacht Mr Pontifex, de toekomstige oorlog zal niet door soldaten, maar door scheikundigen worden ge voerd Een chemicus In zyn laboratorium kan meer kwaad uitrichten op het gebied van doodslag en verwoesting van steden dan al de legers van Europa by elkuar. Mr Pontifex bewoog zich onbehaaglijk op «yn bank. woesting De verkoop, door onzen Mecbelaar gedaan deed ons deze laatste mogelykheld veronderstellen hetzelfde stuk land, dat juist op dezelfde wyze als hierboven beschreven werd In een akte van 13 Februari 1837. Het behoorde tot het vyfde lot. dat toegewezen werd aan Sarah Hasaerts. by de verdeeling der goederen van haar ouders. Dese nu was de echtgenoote van Marcus van Beethoven. die van haar een zoon had. die Cornelius heette en die Berthem geboren werd den 20sten October 1641 Deze laatste was dus oud genoeg om kin deren gehad te hebben te Mechelen van 677 tot 1634. zooals deze ons bekend zyn uit de parochiale registers dezer stad Dit bewys scheen ons voldoende keuze te bepalen Constateeren we, vader Marrus, eerst kinderen had te Leuven in 1635 en in 1637. dat de Cornelius, waarvan sprake is. daarna geboren werd te Berthem om zich later te gaan vestigen te Mechelen do h dat zyn laatste kind geboren werd te Neder- ockerzeel. waar hU teruggekeerd was: gemeente «raar wy. evenals te Bergh en te Campen hout, nog tameiyk ver zfjn voorgeslacht konden opsporen. De familienaam doet denken aan ..Beethof' doch wy meenen. dat hy eerder betrekking heeft op de heertUkheid van Bethoven, Betouw of Betuwe. By Tong erin hebben wy het kas teel van Betho, wat hetzelfde is als het hof ven Bethe Betof en Beethoven Deze familie voerde tot wapen: Een gouden balk op een blauw zil ver klokkenveld (vaar> met kelen keper over heen In zijn aceaux amoriés" citeert De Raad een Elisabeth van Beethoven, moeder van Jan vaa Kersbeke. wiens wapen op een blauw uAi klokkenveld (vaar) een schildje met ultM^todet: kruis droeg Een pastoor van Meig^^^heette van Beethoven; soo wy dezen vermelden is het omdat wy onlangs in de Ryksbibilotheek. af- deellng der Handschriften, fonds Hauwaert. re gister II 6496. blz 545. een akte van den 14den September 1460 vonden, die In hoofdzaak geeft: .Lybertus de Meldert. ftlius quondam D n t .<y- bertl de Mgldert. milites. promteit dare Lyberto de Beethoven, flllus Walter!. 800 dr Reynds" Register nr 14. fol. 33. van de inschryving aan de Leuvensche Universitelt. signaleert op den 28sten Februari 1581. een .Walterus de Beet hoven en Roxem. Leodn dioc Beethoven wordt nog aangetroffen tusachen de kwartieren van dame Marguerite de Wilde, barones van Jauch» en v»n het land van Assche. geboren in het kasteel van Wide in 1480, echtgenoot» van rid der Jean de Cctereau". dood toe te brengen. Pff deed mr Pontifex en hy bewoog zich J op «yn bank. De vreemdeling overvloede.' hy verlangde naar zyn lunch, plotseling kwam een schitterend idee bU hem op HU was er nu geheel zeker van dat de man volslagen gek was zou hU hem niet kunnen meetronen naar de Hulse en hem aan zyn be dienden overleveren? Hetgeen u zegt, mijnheer zei hU oo den onschuldlgsten toon, is ongetwyfeld 't allergrootste belang. Het betreft een gelegenheid, waarover het laatate woord nog lang niet gesproken la. Wat denkt u er ran met my op te wandelen naar mUn huls en daar met my te lunchen Een koude, harde blik van zijn gezel deed de volgende woorden bevriezen nog voor ze over mr Pontifex' lippen waren gekomen. Ik heb u al gezegd dat ik volkomen by mUn verstand ben. mr. Pontifex, zei hu Het dient nergens toe met mU te spotten. Wellicht dien ik beter de puntjes op de I’s te zetten. Ale u maar soo goed wilt zyn. zuchtte de Eerste Minister. In het kort dan. dit, vervolgde de vreem deling MUn twee compagnons en ik hebben het leven van de bevolking van Londen In onze handen WU kunnen al naar ons goeddunken er een honderdtal dooden, honderdduizend of de geheele stad De losprijs Is tien millioen pond sterling. ZUt u als Eerste Minister bereid om te betalen? Mag ik u vragen, stel dat ik bereid sou zyn om te betalen, hoe u zich voorztelt zulk ren geweldige som te aanvaarden? vroeg de Eerste Minleter sarcastisch Een transactie ten bedrage van uen mlliluen pond kan nsesliyk heelemaal geheim worden gehouden De vreemdeling maakte een minachtend ge baar. De bijzonderheden van de betaling «yn geznakkelyk te ectUkken, antwoordde hy. Waar ik een antwoord? op vraag is dit: u betalen? De hulpbronnen en de gelden van het land, mynheer, «Un niet myn persoonlyk eigen dom. waarover ik beechikken kan. repliceerde mr. Pontifex De macht bezit a, was het antwoord. Bovendien, ging mr Pontifex voort, ik weet niet of gy en uw vrienden wei ever die macht beschikt, waarvan u een macht ten aanzten waarvan ik ronduit gezegd my zeer sceptisch gevoel De vreemdeling 11^4,wederom «yn witte tan den zien. f Mr Pontifex voelde een inwendige huivering en hy hoopte dat de ander er niets van ge merkt mocht hebben Uitstekend, aet de vreemdeling Ultste- Het zal natuuriyk noodlg zUn u een voorproefje 1e geven. mijnheer? vroeg de Rente kaasindustrie dan niet, dat dit product nog steeds een opvallend grooten good-will heeft by hec Amerlkaansche publiek? Iedereen hier kan u vertellen, dat wy kaas maken, doch verkrUg- baar is het slechts in enkele speclaal-zaken. Waarom Is onze klare Hollandsche Jenever hier een ongekend product, terwyi het m l. toch zoo eenvoudig zou zyn door een psychologisch op gezette reclame-campagne profyt te trekken van den voorsprong, dien wy Hollanden op an dere landen hebben? Want de gemiddelde Ame rikaan heeft nog steeds een zwak voor alles, wat met Holland verband houdt. Enkele firma's zyn na de opheffing van het drankverbod niet by de pakken neer biyven zitten Een deel van het verloren terrein is voor hen reeds teruggewonnen Onze producten zyn goed, maar voor een deel ongekend en daatgloor onbemind Ik noem slechts by voorbeeld: kaarsen, slaolie, glaswerk, haring, bloembollen.' enz. De Invoer van dit laatste product biedt moeilijkheden van ande ren aard. In het algemeen gesproken valt er hier, naar myn overtuiging, voor Hollandsche meer te doen dan tot heden gedaan kleinzoon van Cornelius en van Catharina Leempoels of van Leempoel. Hier hield dc zekerheid op. Vanwaar kwam deze Cornelius? WU vonden er verscheidene en op meer dan een plaats, die allen den veretechten dom hadden, zoodat een keuze tusschen ai deze homoniemen een echt verwarde zaak werd De gegevens der registers In de pa.o- chlën bleken onvoldoende om de voorkeur ean een bepaalden persoon te geven en In de ache- pengriffles werd evenmin een stuk aangetrof fen. dat op zichzelf bewijskrachtig genoeg «ras Te langen laatste hadden wy het geluk een akte van 14 Maart 1676 te ontdekken, waar door Cornelius van Beethoven van Mechelen en zijn vrouw Catharina Leempoels te '6e- derockerreel <op enkele kilometers van Brus sel. Red.) een aldaar gelegen veld verkoch ten. Dit veld was volkomen goed bepaald wat ligging, oppervlakte en belendende perceeLn betrof Een voorgevoel bracht ons op den wev. die naar de oplossing leidde Eenvoudige ste delingen bezaten tn dien tyd. evenmin ais n-j, onroerende goederen, die ver afgelegen waren van hun vvrblyfplaats. of het moest zijn, dat zy deze verkregen hadden door erfenis Mecbelaar gedaan firma's werd.” De directeur van het Bureau voor Handels- inlichtingen. indachtig zijn plicht alles in dienst te stellen voor het bevorderen van den Nederlandschen handel verklaart zich gaarne bereid met belanghebbenden van gedachten te wisselen omtrent het bovenstaande en noodigt Nederlandsche fabrikanten en exporteurs uit zich met hem in verbinding te stellen: 16 Oudebrugsteeg. Amsterdam 1 1

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1935 | | pagina 15