uan
Met twee kameraadjes op avonturenreis
den iaq
e j
DE TOESTAND IN MEXICO
I
DElOSPRIJS
VOOR LONDEN
ZATERDAG 7 DECEMBER 1935
EEN GEBEDSACTIE
Fritz Reuter op zijn best
Tolstoi in cijfers
bij levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door
DOOR FLETCHER
e
J ‘li/r
De uitvinding
van Wackles
u
A I 17 A °p dlt bla<3 «U1» higevolge de verzekertngsvoorwaarden tegen IJ *7 KG btJ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 ’T KA «J een ongeval met IJ O KG vertee van oen bana
AA I al 1 V 17| l_a KJ ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen I Uy." verUee van belde armen, belde beenen of belde oogen V f OvFo" doodelijken afloop 1 een voet of een oog
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ngetwUfeld zal u de strijd ter harte gaan,
f 1 die onze Sociëteit onder de leiding van
den H. Stoel met zoo grooten Uver on
dernomen heeft tegen het militante goddelooce
communisme, dat reeds lang bulten Ruslands
grenzen getreden, de heele wereld In een nfel-
zchen brand tracht te ontsteken.
Ai
God
VIJFDE HOOFDSTUK
het niet, antwoordde mr Pon-
Jermey.
aan.
klaar bent zullen we door het park
een
(Wordt vervolgd)
Door bet gat heen dat de slang in den
band gebeten had stroomde de lucht en de
slang werd hoe langer hoe dikker. Ze werd
gewoon opgeblazen, en eindelijk was het
monster dood. Daarop nam de mijnheer de
slang, haalde den leegen binnenband van
het wiel en deed de doode slang er voor in
binnin-
de
nu
Dat is Jocefyn. viel ae uit. Hij had beloofd
hier voor het ontbijt te zullen zijn.
dat
van
kan je toch zeker niet opblazen?" Deze
werd er een beetje boos om.
„Denk je soms dat ik hier een beetje zit
te liegen,” zei hij tegen Piet. „Ik heb het
verhaal zelf heurd ven len mieneer uut de
stad.” Daarop stond hij op en liep met een
nijdig „O'navend saom” het erf af.
Ter gelegenheid van den 25s’.en sterfdag van
Tolstoi publiceeren de Sowjet-kranten uitvoe
rige opgaven over de oplagen van de werken
van Tolstoi in de Sowjet-Unle.
Gedurende 19171922 zijn, ondanks het ge
brek aan papier, dat in deze jaren heerschte, 142
uitgaven van de werken van Tolstoi uitgekomen
in een oplage van 1.892.500 exemplaren. In de
jaren 1923 tot 1925 zijn 55 Tolstoi uitgaven in
ongeveer 1 miljoen exemplaren verschenen. De
totale oplage van de boeken van Tolstoi, die in
de Sowjet-Unle tot nu toe zijn uitgekomen be
reikte dit jaar een hoogte van 5.189.000 boeken.
Daarbij komen nog ongeveer 100 Tolstoi dee-
len jn een totale oplage van 578.000 exemplaren,
die In meer dan 40 nlet-Russlsche talen, Oe-
krainlsch, Klrgistisch. Aserbeidsjansch, Poolsch,
Boerjatisch, oud-Joodsch. Grieksch, Boecharisch
enz. zijn verschenen. (FSU)
Uw nederige dienaar in Chr.
ADOLFO PULIDO 8- J.
Openlijke propaganda voor
het Bolsjewisme
Bovendien wordt het bolsjewisme openlijk Ir
Mexico gepredikt. Het zoogenaamde zdS-jaren
plan, opgesteld door den nationaal-revo'ution-
nairen bond, die de vertegenwoordiger !s van
de Russische communistenpartij, een program,
dat President CArdenas beloofd heeft uit te
voeren, is volslagen atheïstisch en communis
tisch. Een vrucht daarvan was- de ons opge
drongen socialistische openbare school. In alle
opzichten gekant tegen God en volkomen bols-
Dit blijkt wel uit het verplichte
uit
en
de plaats, waarna hij weer rustig verder
reed. „Ziezoo” besloot Jan. „Dit is het ver
haal."
Ze waren er allemaal stil van. Ze hadden
het verhaal werkelijk geloofd. Doch Piet
begon toch een beetje te twijfelen en hij
zei tegen Jan „hoe kan dat nu, een slang
n de groote hall van hótel Cosmopolite te
Bristol zat een keur van tnenschen. Eenigen
lazen, anderen speelden bridge, weer ande
ren waren in een druk gesprek gewikkeld. Nie
mand keek dan ook op, toen een gezette Ame-
rlkaapsche dame de hall binnentrad en onzer
ker haar blikken liet rondwaren.
Alleen een jong paartje, dat op z’n huwe
lijksreis was. scheen notitie van de dame te
nemen. Het jonge vrouwtje fluisterde iets in t
oor van d’r man. HU knikte, stond op en ging
naar de plaats waar de dame stond.
„Excuseer me, mevrouw Jarley,” zei hU, uiterst
beleefd, „m'n vrouw en ik zouden het zeer op
prijs stellen, als u de koffie met ons zou willen
gebruiken.... u is alleen, onderstel Ik.”
„Dat vind ik heel aardig van u,” antwoordde
ae. terwijl ze hem door haar grooten hoornen
bril oplettend aanzag. „Maar hoe weet u mijn
mam?”
Leo Wackles glimlachte:
-w yij twijfelen niet, of deze zoo schril
vV/ geschilderde toestanden zullen ook
bulten de kloosters der Jesuïeten
diepen Indruk maken, en menig priester,
menig leek, zal, na kennis te hebben ge
nomen van dezen noodkreet, aan de ge
vraagde gebeds-actie deelnemen, haar steu
nen en bevorderen.
een lage streek begaan zijn,
vader, zei Lesbia ten slotte.
Ja. antwoordde mr. Pontifex gejaagd.
geheimzinnige vreemdeling gedreigd en dat was
het hetgeen volgens Jermey over het arme vee
gekomen was. Gisterenavond was het in uit
stekende conditie, had het alles wat het maar
wenschen kon.f dezen morgen alles dood Mr.
Pontifex huiverde toen hü de volle beteekenls
van het geval overdacht.
Groote hemell zei hij in zichzelf. Als
het werkelUk zoo is.als het.werkelUk.
zoo is.
TerwUl hU zich kleedde, moest hU voort
durend aan de verschrtkkelUke zaak .denken
waarvoor hij zoo plotseling was geplaatst, de
misdadige bedreiging. Nu geloofde hU niet ’.anger
dat de onbekende een krankzinnige was. HU
herinnerde zich zUn rustige zekere houding,
zUn onhéilspellenden blik, toen hu hem. mr.
Pontifex beloofde, dat hü hem een staaltje zou
laten zien van de macht die hü en zün kame
raads konden uitoefenen. Een voorproefje....
neen van twee voorproefjes had hü gesproken.
Het eerste had zich gericht tot stomme
dieren, arme hulpelooze beesten, veronderstel
dat het bij het volgende zou gaan om tnen-
schelUke wezens die per slot van rekening er
zich ook niet tegen konden verdedigen? Een
vreeeelUke angst kwam bU de gedachte alleen
in mr. Pontifex op en een angst met de ellen
dige vrees voor het onbekende, het niet te
voorziene.
Het beeft u overstuur gemaakt, vader,
set Lesbia. toen hij weer beneden kwam wear
hU haar met koffie en warme toast on hem
vond wachten.
Dat is zoo, antwoordde mr. Pontifex.
Gedurende de volgende dagen was het weer
prachtig; men zag het jonge paar en mevrouw
Jarley veel in eikaars gezelschap. Ze maakten
gezamenlUk autotochten en wandelingen en
aten aan een zelfde tafel. Ofschoon ae op hun
huwelUksreis waren, schenen ze het bijzijn van
mevrouw Jarley zeer op prijs te stellen. Toen
dan ook een week later de weduwe hun mede
deelde dat ze over enkele dagen naar Londen
zou vertrekken, gaven ze daarover hun spUt
te kennen.
Op den morgen vóór het vertrek kwam Mu
riel beneden en vond haar Amerikaansche
vriendin in druk gesprek met den man in het
grUze costuum. Zij wachtte, in een fauteuil ge
zeten. totdat de man heenging, wat hü reeds
kort daarna deed.
„Wel, kind, waar is je man?” informeerde
mevrouw Jarley, toen Muriel haar goeden mor
gen wenschte.
Tot Miss Pontifex' groote verbazing bestuurde
mr. Jocelyn Chenery niet zelf zün auto; oogen-
blikkelUk bleek.' dat hü daartoe ook niet in
staat was. want hU steeg uit met zün rechter
hand en zün pols verbonden en hangend in een
draagband. oogenschUnlUk was hU handgsmeen
geweest. De Eerste Minister staarde met ver
wondering naar zijn secretaris.
O Jocelyn, wat is er gebeurd, vroeg
lesbla angstig, toen de jongeman de laan uit
hun tegemoet schreed. Een ongeluk?
Niets, niets, wees gerust, antwoordde
Jocelyn haastig, haar de linkerhand toestekend.
Een klein avontuur gisteren in Hyde Park; ik
zal het u straks wel vertellen Hoe is het er,
mee Lesbia en hoe vaart u mUnheer en waarom'
bent u dezen machtigen morgen al zoo vroeg
op het pad? En nu ik wat beter toezie, wat
kUkt u belden ernstig.
De Eerste Minister kuchte. Jocelyn Chenery
kende die kuch, hU hafl haar al zoo vaak ge
hoord. t Was het kuchje waarmee mr. Pon
tifex zün antwoord aan audióntiegangera
veelal deed voorafgaan, of een beslissing op
een rechtstreeksche vraag en het beteek-nde
dat die taak hem niet aangenaam was. Hij
wierp een verstolen b’lk op het gelaat van zijn
chef en zag dat er iets was voorgevallen.
•w-water Adolf Pulido van het Ysleta Col
ly lege te El Paso in Texas (Mexico)
heeft aun al de Paters Provincial
der Sociëteit van Jesus een rondschrijven
gezonden, teneinde hun aanmoediging te
vragen voor een gebedsactie gedurende een
triduum tijdens dezen Advent, nl. op 9. 10
en 11 December. Dit schrijven, waarvan wij
hieronder den volledigen tekst laten volgen,
geeft wel een schril beeld van de Mexicaan-
sche toestanden in onze dagenPater Puli
do schrijft, aan eiken Provinciaal persoon
lijk:
vergoeding van de bezitters werden geroofd,
heeft verdeeld, natuwrlUk met de bedoeling om
zich zóó een werktuig te smeden voor politieke
en militaire ovennacht. En dit is zóó waar, dat
de wapenen, die de twee vorige presidenten.
Obrégon en Callee, aan de agrariërs hebben
uitgedeeld, thans door CArdenas In die mate zUn
vermeerderd, dat hU zich zeker acht en ook
aan zün partügenooten de verzekering geeft,
meer dan een millloen boeren als hulptroepen
aan het gewone leger te kunnen toevoegen. En
het ligt wel voor de hand, dat deze troepen, om
voor het doel geschikt te zün. doordrongen moe
ten worden van hét atheïstisch communisme.
zwaar verdrukte broeders onder de leden van
Uw provincie te bevorderen? Het kan wel niet
anders, of voor dit liefderijk hulpbetoon zul
len God en de H. Maagd U en Uw provincie
loonen met overvloedlgen zegen. BU het Bloed
van Jezus Christus vragen en smeeken wU
U allen, ons tijdens dat triduum te geden
ken, niet alleen gü, die met ons de Sociëteit
Uwe Moeder noemt, maar ook het volk, waar
over Uw geestelUke Invloed zich uitstrekt. En
als daarbU voor 12 December, den feestdag
van O. ‘L. Vrouw van Guadaloupe, een alge-
meene H. Communie tot redding van Mexico
kon worden bevorderd, dan zou het ons be
wezen UefdeblUk daarin een waardige vol
tooiing vinden. Mexico zal door gebed gered
worden, heeft Z. H. de Paus gezegd. Laten wij
bidden, en het H. Hart van Jezus en ZUn on
bevlekte Moeder een heilig geweld aandoen.
In het vertrouwen, dat U ons verzoek ruit
inwilllgen, en U belovend, dat wij in ons Col
lege al onze helpers en weldoeners aan
zullen aanbevelen, bluf ik
jewistisch.
leerprogram, uit offlcieele redevoeringen,
den tekst der voorgeschreven leerboeken
uit de droevige feiten, waardoor de bedorven
heid der leerlingen aan den dag kwam. Dear-
bU worden, op allerlei wijzen, door boeken en
brochures, door kranten en propagandablaad-
jes. door schllderUen en wandkaarten, door
radio-lezlngen, tooneelvoorstellingen en volks
feesten, Ja zelfs door missies onder de platte
landsbevolking de bolsjewistische denkbeelden
officieel door de regeering bevorderd en de ge
moederen der ongeletterden aangewakkerd tot
den strUd tegen God, Kerk en kapitaal. Doch
wat misschien nog het noodlottigs! is, heel het
streven van president CArdenas en zUn collega’s
is erop gericht, alle werknemers en landbouwers
te vereenlgen tot een groot en door de regee
ring beschermd syndicaat, ten einde zóó des te
zekerder, krachtiger en sneller de dictatuur van
het proletariaat tot stand te brengen. ZUn voor
naamste verwachtingen heeft de president geves
tigd op de agrariërs, dat Is op die landbouwers,
onder welke hü de gronden, die zonder eenlge
Radicalisme der Regeering
Om alles kort samen te vatten: de huidige re
geering openbaart zich als zóó radicaal,
niemand minder dan Calles zelf, de beul
de katholieken, tracht door te gaan voor meer
gematigd, ongetwUfeld echter met de bedoeling,
zUn verloren post van opperaanvoerder der re
volutie met den steun van het buitenland weer
terug te winnen. Toch zou het een jammer'Uke
onvoorzichtigheid zUn, dezen dwingeland, die
noch voor God noch voor zijn medemenschen
eenlge achting toonde, ook maar het geringste
vertrouwen te geven. Uit documenten Immers is
gebleken, dat hü. zoodra het hem duldelUk was,
dft hU CArdenas’ benoeming tot president niet
meer verhinderen kon, hem een radicaal pro
gram heeft voorgelegd, alleen om hem daar
door met grooter zekerheid en spoediger tot val
te brengen.
En thans, nu reeds lang weer alle rechtmatige
klachten vruchteloos bleken, nu alle rekesten
van kerk en burgerij hardnekkig en zonder op
gave van redenen zUn afgewezen, ja ze'fs door
de tyrannen aan de bespotting werden prijsge
geven, neemt het Mexicaansche volk opnieuw
zUn toevlucht tot een rechtmatige gewapende
verdediging. Doch thans zUn door de tallooze he-
roovlngen de meeste gelden In handen der slech
ten gekomen. Slechts langzaam. Al te langzaam
zal de bevrUdlng komen, en bUna overal heerscht
nog de brutaalste tyrannle. waardoor de stof-
felUke maar bovenal de zedelUke verwoesting
wordt bestendigd en vergroot. Onze Priesters
dragen intusschen hun beklagenswaardlg lot.
Voor een deel zUn zU In ballingschap of moe
ten zU zich verborgen houden. De anderen.
nauwelUks geduld, door gevaren omringd, rijn
lioezeer zU zich ook uitsloven, hoegenaamd
niet bU machte, de zorg voor een zoo talrUke
kudde te behartigen. Trouwens ook tegen hei:
is reeds de vervolging losgebroken op dezelfd
wijze als ten tUde van Calles: binnen een
tUdsbestek van weinige dagen werden in Gua-
dalaxara een en dertig Priesters gevangen ge
zet.
„Uw naam stond
juist boven den nujnen. toen ik in 't gasten
boek teekende, en ik geloof dat u de eenlge
bezoekster uit Amerika is.”
Wederom zag mevrouw Jarley hem doordrin
gend aan en vroeg toen: „Was u het ook niet,
die me gisteren met m’n bagage hielp?”
Wackles boog. Ze wandelden nu langzaam op
het tafeltje toe. waar de pas getrouwde me
vrouw Wackles opstond om de oudere dame te
begroeten. Ze was een kleine, blonde vrouw, die
er allerliefst uitzag in haar lichtblauwe jkpon.
Jk hoop dat u het ons niet kwalUk neemt,
mevrouw, dat we ons zelf aan u hebben voor
gesteld," zei ze een beetje verlegen. .Maar we
houden zooveel van Amerikanen enen Leo
is eens in Amerika geweest, toen hü nog heel
jong was. Het trekt hem nog altUd aan.”
„Zoodat is Interessant," antwoordde
mevrouw Jarley met een innemend lachje. „En
u bent nu op de huwelUksreis?”
„O. nu hebt u ons geheim geraden.”
„Dat was zoo moeilijk niet. Dat kan men
wel zien. Ik kan u dus beiden fellclteeren.”
Later op den avond bracht Wackles het ge
sprek weer op hun huwelijk. Ze waren getrouwd
tegen den dn van Muriel's vader, alleen omdat
hu geen geld had.
..Maar binnenkort,” verklaarde de jonge
vrouw, „als Leo met z’n uitvinding voor den
dag komt, zal het geld ons rUkelUk toevloeien."
Verder werd niet over de uitvinding gespro
ken.
Den volgenden dag. omstreeks theetijd, zat
mevrouw. Jarley, die den Wackles sympathiek
gezind sclieen te zijn, weer met hen in de hall
en vertelde het een en ander over zich zelf.
Haar man was enkele jaren geleden gestor
ven en dit was haar eerste reis naar Engeland.
Ze deelde voorts mee dat hU haar zeer rUk had
achtergelaten.
Hierop gaf Leo z’n ongerustheid te kennen
over het feit dat de oude dame alleen wenschte
te reizen.
„Zou u geen gezelschapsdame nemen?” vroeg
hU. .Alleen is maar alleen. Er zUn zooveel
slechte menschen in die eerste-klas hotels. Zoo
gauw als men weet dat u geld, veel geld bezit,
zal de een of ander daar op afkomen en u
trachten te berooven.”
Mevrouw Jarley lachte. „Ik geloof, beste jon
gen, dat ik heusch wel op me zelf kan passen.”
zei ze vertrouwelUk. „Ik ben nu de vUftlg gepas
seerd en ben werkelUk benieuwd wie er nog met
een vrouw op mUn leeftüd weg zou willen loo-
pen. En wat m'n geld betreft, ik geloof dat ik
daar even goed op kan passen als op me zelf.
Leo Wackles schudde het hoofd.
„Ik kan u slechts waarschuwen." zei hü op
bezorgden toon. „Ziet u bUv. dien man daar
in dat grUze costuum. die met een krant
in z’n handen zit?" vervolgde hU fluisterend.
„Toevallig ken ik hem en weet dat hü heel
eigenaardige zaken op touw zet.”
Muriel Wackles vroeg opgewonden: „O, lie
veling, is dat nu een echte boef? Hoe griezelig!”
Mevrouw Jarley bekeek den aangeduiden man
door de glazen van haar grooten bril.
„HIJ hjkt me toch heel onschadelUk.” meende
ge eigenwijs. „Maar enfin: schUn bedriegt. U
kunt wel gelijk hebben.”
..Dat heb ik ook.” beweerde Wackles. „En u
moet zeer voorzichtig met hem zijn, vooral als
hU soms een gesprek met u zou willen aan-
knoopen.”
HU wendde zich nu tot z’n jonge vrouw.
„En nu. Muriel, zullen we maar naar boven
gaan, om eerst die brieven te schrUven.”
Na een vriendeluken groet gingen ze gearmd
de zaal uit, terwUl mevrouw Jarley hen glim
lachend nakeek.
Even later verliet ook de man in 't grUze cos
tuum de hall.
lage streek, een lage streek.
Een auto reed juist de laan op, toen re
Somerbourne Huize bereikten; Lesbia kleurde.
beide Jermey’s zJf.. positie, alsof ze plotseling in elkaar waren ge
zakt en op slag dood. BU geen enkel was eenig
teeken van doodsstrijd te bespeuren; ze lagen
alle lang uitgestrekt. Voor zoover uit hun
ligging viel te oordeelen. moest de dood on-
middellUk zUn Ingetreden.
Het kleine gezelschap passeerde den eenen
en dan den anderen stal en trad can weer in
de open lucht. Mr. Pontifex haalde een zak
doek uit z'n zak en veegde zün brilt af. HU
begon te ondervragen, maar niemand wist Iets.
Noch Jermey noch George Albert die op het
erf woonden, had gedurende den nacht ook
maar iets gehoord, er waren drie honden op
het erf en geen van drieën had aangeslagen.
Wat de knechts betreft, ze woonden alle drie
in het dorp op eenigen afstand en waren naar
huls gegaan om zes uur den avond te voren.
In Jermey’s woning bevond zich een telefoon
en in opdracht van Mr. Pontifex telefoneerde
George Albert naar de stad om een vee
arts.
Na een oogenblik te hebben nagedacht, belde
mr. Pontifex zelf Londen op en vroeg verbinding
met Scotland Yard. Vervolgens keerde hü naar
zUn dochter terug en instrueerde Jermey de
stallen weer te sluiten tot de veearts zou komen,
waarop hü en Lesbia zwijgend naar de Huize
terugkeerden.
D’r moet
haar vader met eenlge verwon-
Ze had hem nooit tevoren zoo
bezorgd, zoo ernstig zien kUken. zelfs niet m de
dagen van de schokkende crisis welke zün
regeering het vorig jaar had doorstaan. Ze
lette een oogenblik op hem zonder iets te zeg
gen.
Is er niet iets waar u eenlge verdenking
op hebt, vader? vroeg ze dan.
Ik, mUn kind? Neen.... ik heb geen ver
denking. antwoordde mr. Pontifex, ik.maar
als je
gaan.
Noch vader, noch dochter maakte nog eenlge
illusie op de gebeurtenis van dien nacht, tot
ze de modelboerderij bereikt hadden. Daar
troffen ze Jermey en George Albert aan semen
met de drie knechts die op de boerderii dien
den en die op hun Zondagsch even somber en
Een bede om hulp
BU deze toestanden komen wU, Mexicanen,
ons wenden tot onze broeders de katholieken
van de gansche wereld, ledematen van den-
zelfden Christus, en wU smeeken, wjj roe
pen luid om hulp. Moge toch overal ter we
reld voor ons gebeden worden. Het geldt hier
niet onze belangen alleen; het gaat er om.
de belangen van Gods Kerk, de belangen van
God zelf tegen de pest van het communisme
te beveiligen. O alle heiligen Gods, hetzU JfU
reeds de zegevierende Kerk mocht L.
gaan, hetzU gU nog met ons behoort tot
strijdende Kerk, weest onze voorsprekers,
wU zoo droevig zuchten bU den harden stiUd.
Nu ik ga me kleeden en dan kom ik
kUken, Jermey, zei de Eerste Minister, zorg er
voor dat niets wordt aangeraakt voor ik er ben.
Lesbia, misschien kan Williamson zorgen voor
wat koffie en toast over, laten we zeggen een
half uur, we kunnen ontbijten als we terug
zUn, je zou misschien wel graag met me mee
willen gaan naar de boerderij.
Ja. vader, antwoordde Lesbia Ik ga mee.
U kleedt zich aan en ik zal voor de koffie
zorgen.
Mr. Pontifex ging weer naar boven, sterk
onder den Indruk. Hu lag in een gezonden
slaap toen Williamson hem was komen wek
ken, maar nu waren zUn gedachten helder en
toen hU zUn slaapkamer binnenging drong de
volle' beteekenls van het tragisch lot dat zUn
vee getroffen had, tot zUn bewustzijn door en
deed hem snakken naar adem en zich aan den
dlchstbijzUnden stoel vastklampen.
Dit was de eerste uiting van de verschrik
kelijke macht van het Driemanschap.
Daaromtrent kon geen twijfel bestaan. Snelle,
plotselinge, on voorziene dood! Daarmee had de
Een triduum
Om ons die hulp van gebeden te verscliaf-
fen, biedt zich een voortreffelUke gelegenheid
aan bU het aanstaande triduum ter eere van
O. L. Vrouw van Guadaloupe, de Koningin
van Mexico en van Latijnsch Amerika.
Mogen de dagen van dit triduum, 9. 10 en
11 December, in heel de katholieke wereld
dagen worden van gebed en boete ten gunste
van Mexico op de eerste plaats, ten gunste
tevens van Spanje en Rusland. Aan den H.
Stoel blUft het natuurlUk voorbehouden, hier
omtrent vaste bepalingen te geven; maar zou
het U, Zeereerwaarde Pater Provinciaal, niet
mogelUk zijn, dit, werk van liefde Jegens zoo
treujig keken als de
Nu, Jermey, laat me de schuren eens
kUken, zei nu mr. Pontifex. Er is toch niets
aangeraakt sinds je vanmorgen de ontdekking
deed?
Geen strootje is van z’n plaats gelegd
mijnheer en alleen deze deur is opengemaakt
en ik ben er niet meer in geweest sinds ik
van de Huize binnenkwam, zei de bedrijfsleider,
terwUl hU de sleutels voor den dag haalde.
George Albert en de knechts hebben de lijken
van de arme beesten nog niet gezien, münhcer.
’t Lijkt wel een lUkenhuls mUnheer. waar ze
zU aan zU de dooden naast elkaar 'eggen. Ik
had nooit kunnen denken, dat ik zoo iets van
mün levenlang nog zou moeten zien, besloot
HU onende dan een deur en ging
opzU om zUn meester en Lesbia voor te laten
gaan. Ik weet niet, hoe u er zich onder houden
zult. Juffrouw; ik werd er beroerd van.
Mr. Pontifex en Lesbia gingen den stal bin
nen met Jermey op hun hielen: George Albert
en de drie knechts vo'gden op eerbiedigen af
stand De stappen van het gezelschap klonken
vreemd in de diepe stilte. Mr. Pontifex dacht
aan z’n bezoek van den vorig’n dag. aan het
prettige beweegiUke gedoe van het tevreden
vee, aan het gerammel der kettingen, waarmee
ze aan de staken gebonden stonden, aan de
opgewekte drukte van de knechts bU den koe-
kenmolen en op den hooizolder en hU voelde
z’n oogen vochtig worden. Wat Lesbia betreft,
ze dacht als in een doodenkasner te staan.
Rechts en links niet anders dan doode
runderen. Stuk voor stuk lagen ze in dezelfde
Uiteraard ben ik overstuur. Ik kan tot nu toe
de zaak niet begrUpen. Gisteren was het vee
volkomen in orde en in uitstekende conditie
Er moet vergiftiging in het spel rijn, zei
Lesbia op overtuigenden toon. Dat is het eenlge
wat ik me kan voorstellen. Het eenlge. Ze zijn
natuurlUk vergiftigd vader.
Volgens Jermey’s verhaal, merkte mr.
Pontifex op, terwUl hU zijn kopje opnam,
schijnen ze allemaal tegelUk gestorven te zUn.
Als het een geval was van vergiftiging. x
Maar het moet vergiftiging geweest zUn,
zei Lesbia. Wat anders zou het bU mogelUk-
heid kunnen zUn?
Ik weet
tifex.
Lesbia keek
derlng
„HU is uitgegaan om een wandeling te ma
ken."
De jonge vrouw boog zich voorover en »ei
zacht en vertrouwelUk: „Maar, eigenlijk, lieve
mevrouw, wilde ik u juist over hem spreken.”
„Dat klinkt nogal interessant! Wat scheelt er
aan, kindlief?”
„Ja.... zietMuriel aarzelde even, ik....
Ik ben bang, dat u het vreeaelUk brutaal van
mu zult vinden, maar....”
Maar wat. m’n beste?” vroeg mevrouw Jar
ley vriendelUk.
Muriel aarzelde opnieuw. Dan raapte ze al
haar moed bUeen en liet zich gaan: „Het is
morgen Leo’s verjaardag. Ik heb een schitte
rende verrassing voor hem en.... daarbU heb
ik u noodlg. Ziet u. de uitvinding van hem...."
Ze sprak gehaast verder Haar stem beefde,
haar oogen smeekten en haar kleine handen
maakten zenuwachtige bewegingen. Af en toe
knikte mevrouw Jarley bevestigend. Ze scheen
zeer geïnteresseerd. Toen Muriel uitgesproken
had, stond ze op en zei„Ga met me mee naar
m’n kamer; ik zal zien wat Ut doen kan.”
Toen Wackles een uur daarna terugkeerde
van z’n wandeling, vond hU Muriel in hun ka
mer. Ze staarde op een stuk rose papier.
„En?” vroeg hU- „Is ’t je gelukt?”
„Ja.” Het klonk zonder de minste geestdrift.
.Mier la een chèque van 1000 pond.”
.."Uitstekend. Hoe ging het? Nog moeite ge
had?" vroeg hü-
.Moeite? Heb je wel eens geprobeerd van een
blinden man geld weg te halen? Ze kocht den
heelen boel zonder veel te vragen. Ze maakte er
zelfs nog d„n
chèque aan
„toonder” van,
soodat je
vrouwtje je mor
gen zou kunnen
verrassen met
een stapel bank
biljetten voor je z.g. verjaardag."
Wackles grUnslachte. „Zoo, zoo, en nu denkt
die oude dwaze vrouw dat ze aandeelhoudster
Is van de N.V. MaatschappU tot het doen van
Uitvindingen. Nu luister, Muriel. Ik neem den
trein van 12 uur naar Londen. JU volgt direct
na de lunch, als ze slaapt, met een auto. Bestel
al vast de plaatsen voor de boot van vannacht
naar Calais, als Je in Londen komt. Hier heb je
geld. Tot vanavond op de boot.”
Aan de lunch ael Muriel tot mevrouw Jarley:
„M'n lieve man ligt in bed. Ik vrees dat hU
zich teveel vermoeid heeft vanmorgen. Maar
morgen, op z’n verjaardag, zal hU zich wel weer
beter voelen, denkt u ook niet?"
Mevrouw Jarley, die na de lunch, volgens
haar gewoonte, een uurtje was gaan rusten,
werd ineens opgeschrikt door een heftig klop
pen op de deur en riep: .Minnen!”
De man In t grUze costuum stond op den
drempel.
De man sprak enkele minuten kalm en haal
de daarna twee photo’s uit z’n zak. Mevrouw
Jarley keek er naar en glimlachte.
„Zoo, dus u komt me vertellen dat die Wack-
lessen een paar brutale oplichters zUn?”
De hoteldetective knikte bevestigend.
„Ik heb u toch al vanmorgen tegen hen ge.
waarschuwd. mevrouw.”
„Inderdaad." zet de dame. terwUl het aan
zetten van een auto bulten het verder spreken
onmogelUk maakte. .Nu.” vervolgde zU, .Ae zul
len het u in geen geval meer lastig maken.
Wackles ging vanmorgen naar Londen om een
chèque van 1000 pond te Innen en z’n vrouw
relAt hem na.'” s
„Gaf u hem een chèque van 1000 pond, me
vrouw?" vroeg de detective, angstig en verbaasd.
„Ja." gaf mevrouw Jarley kalm ten ant
woord, „maar direct daarop belde Ik Scotland-
Yard op. Ik geloof niet dat Wackles een pret
tige ontvangst aan de bank wacht.”
De detective keek haar met een bedenkelUk
gezicht aan. „Ik ben bang....”
Maar mevrouw Jarley Het hem niet uit
spreken.
.MUnheer.” sprak ze langzaam en met na
druk, „een jaar geleden ging Wackles er met
20.000 dollars van door van een Amerikaansch
burger. Toen de politie er niet in geslaagd was
de hand op Wackles te leggen, belde die burger
een privé detective-bureau op. MU werd toen
als lid van dat bureau opgedragen te zorgen,
dat hU in de gevangenis kwam. Ik geloof dat
ik daarin geslaagd ben. En nu, mUnheer. wees
zoo goed de deur achter u dicht te doen, als u
weggaat, anders schiet m'n middagslaapje
waarop ik erg gesteld ben. er nog bU in.”
Mexico, wie zal het ontkennen, is een van de
landen, waar deze strUd het hevigst woedt. Het
tegen God gekeerde bolsjewisme treedt er voort
durend driester op en streeft er naar steeds
dieper te wortelen. OngetwUfeld staat daarbl*
het plan voorop, om het „rood-zwarte Mexico”
te maken tot een burcht en een uitgelezen aan-
valskolonne tegen heel Amerika. Door zUn lig
ging kan het land, dat over een zoo groote uit
gestrektheid grenst aan de Vereenlgde Staten.
gemakkelUk het bolsjewisme daar ingang doen
vinden en tegilUk voor de bolsjewistische strijd
macht een breede oorlogsbasis vormen. De na
bijheid van Centraal-Amerika en Mexico’s
politieke Invloed op de daar wonende rasge-
nooten kunnen er krachtig toe bijdragen om
de pest van het communisme ook In die ge
westen te verbreiden, wat dan ook door eer.
ondervinding van tien jaren en door menig
getuigenis der Russische communisten met
groote klaarheid wordt bevestigd.
Het betere deel van het Mexicaansche volk,
tevens ook het talrUkste. heeft reeds vanaf 1928
zich met groote kracht geweerd en daarbU ook
zUn toevlucht genomen tot geweld, daar alle
andere in lijdzaamheid aangewende middelen
volkomen vruchteloos bleken en zelfs den te
genstander een aanleiding tot bespotting wer
den. WU wilden ons verweren ten einde den hell-
loozen opzet, die Staat en Godsdienst ondermun-
de, of geheel te verijdelen, of althans minder
noodlottig te maken, en zoo dan weer te komen
tot een staatsinrichting, waarmede wU als
mensch en als katholiek vrede konden nemen.
Toen echter, zooals bekend is, de gewapende
macht der katholieken zoo krachtig was gewor
den, dat de troepen der tyrannen niet meer Ir
staat waren haar tegen te houden, is men doo.
valsche beloften en door huichelachtige overeen
komsten met de Kerkvoogden er in geslaagd, d-
burgers uit vrije beweging hun niet verwonnen
wapenen te doen neerleggen. Sedert deze ge
beurtenissen in Juni 1929 is de trots en de on
beschaamdheid onzer vUanden zoozeer aange
groeid. dat zU nog vóór het einde van 1931 hun
voor het katholicisme, wU zeggen niet knellen
de maar moordende wetten hebben vermenigvul
digd en die voortdurend hebben verzwaard, roo
dst het In onze dagen tot dit uiterste is ge
komen: dat vele Staten van Mexico aan lede
ren Priester het verbluf ontzeggen, terwUl de
overige dit slechts met moeite aan een uiterst ge
ring aantal Priesters verleenen; dat vele "on
derden kerken een profane bestemming kregen
en alle kerkelijke gebouwen, Seminaries en Col
leges, ja zelfs vele particuliere woningen, wier
eigenaars men ervan verdacht Priesters toe te
laten of gelegenheid te geven tot godsdienstige
bijeenkomsten, al was het louter catechismus
onderricht, ofwel reeds werden verbeurd ver
klaard of althans aan dat gevaar ternauwer
nood ontkwamen.
Te Eisenach toont men den vreemdeling
gaarne de mooie villa, in dewelke de plat-
Dultsche schrUver Fritz Reuter lange jaren
heeft gewoond, alsook zün stamlokaal „Zum
Löwen waar hU verschillende avonden van
de week in gezelschap van enkele brave bur
gers uit alle kringen der stad heeft doorge
bracht. HU vertelde dan de zonderlingste ver
halen en hü was steeds vriendelUk gestemd
Eén ding kon hü echter niet verdragen, na-
tnelük, dat men hem in het plat-Dultsch aan
sprak. Nu wilde het toeval. dat In hetzelfde
lokaal ook vaak een rUke koopman, een be
kend smulpaap, uit Hamburg, vertoefde, die
steeds weer trachtte in het plat-Dultsch toe
nadering tot den populalren schrUver te zoe
ken. Noch de koopman, noch diens pogingen
vielen echter In den smaak van Reuter.
Op zekeren avond zit de koopman te kaar
ten met een leeraar. De koopman heeft zwart
haar, maar een grijzen baard. De leeraar daar
entegen heeft grüs haar, maar een donkeren
baard. Plotseling staat de koopman op. stapt
op Reuter toe en vraagt hem in het platste
Duitsch: „Hoe komt dat toch, dokter, dat de
professor een grüs hoofd en een zwarten baard
heeft, terwUl ik een grüzen baard en zwart
haar heb?”
„Nu heb Ik je”, dacht Reuter en hü ant
woordde. niet minder plat: .Dat komt, omdat
de professor zün leven lang met zün hersens
heeft gewerkt maar jü je leven lang met je
kinnebakken.”
fw
'enster in translucide-ematl, .J^ven van Maria,” door Nico Witteman,
I
V A’S
T
