van
Met twee kameraadjes op avonturenreis
r
den dag
Br
De politieke mop in Duitschland
F 250.-
F 750.-
F 750.-
DElOSPRIJS
VOOR LONDEN
MAANDAG 23 DECEMBER 1935
KERSTMIS NADERT..
IS ZE GEOORLOOFD?
Geestig en nooit plat
Kentering
Universiteit van Kiew
Paderewski
Rattenverdelging
DOOR FLETCHER
Koolzuur al» middel tegen een
rattenplaag
Kentering
j I
Het komt er in hoofdzaak op aan,
hoe ze getapt wordt en
door wien
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
De ster van Bethlehem
is opgesmukt
TWEEDE HOOFDSTUK
de
had
(Wordt vervolgd)
0
Ook de persoonlijke eigenaardigheden
--™J worden in
Ook maakte hy kennis met de andere
kinderen, en het eene Jongetje, dat Peter
heette was weldra goeie maatjes met den
leuken stuurman. Deze vertelde dat mijnheer
Delmonte eenige maanden geleden gestorven
was en dat hjj met Paulette getrouwd was en
nu in Parijs woonde en voor zaken op reis
was, toen hy op het station Pietje ontmoette.
der
den
ganlsatie voor joodsche cultuur. Doch de joden
voelden er niets voor.
Lesbia
moeten
deze soort:
Een klant komt een café binnen en bestelt:
Maar mannen van uw
eenmaal martelaars van
„Excellentie.” zoo antwoordden zy: „het is
best mogeiyk dat de nazi’s het te druk hebben
met den opbouw van den natlonalistiscthen
staat om moppen te verzinnen, wy voor ons
echter willen Duitschland niet langer vergif
tigen met de zwoele uitingen van onzen geest.
Laat de nazi’s maar „Wltze” maken, dan zul
len wy wel zoo lang voor ze exerceeren.”
bij verlies van een hand,
een voet of een oog.
Het gesprek werd nog eenigen tijd op fluis
terenden toon voortgezet.
Dan stond Sander op. Hy nam de kaart en
het moordwerktuig, verborg het voorzichtig
tusschen zyn kleeding en ging zwygend heen.
De strijd tegen de ratten wordt op allerlei wijzen
gevoerd. Men zoekt echter telkens weer naar
eenvoudige hulpmiddelen die voor den mensch
weinig last veroorzaken.
De directeur van den dierentuin te Heidelberg,
dr. Fehringer, deelt in de „Zoologischer Garten"
mede, dat hy een rattenplaag door toepassing
van vast koolzuur geheel overwon. Het kool
zuur, dat in de stalen cylinders voor allerlei
doeleinden onder hoogen druk in den handel is,
kan gemakkeiyk in vasten vorm, als z.g. kool-
zuursneeuw, worden verkregen. Dit vaste kool
zuur werd in de gaten, die zich in de vloeren
en wanden der ruimten bevonden, gebracht. Dit
geschiedde ’s morgens vroeg, als de ratten na
hun nachteiyke rooftochten in hun nesten sla
pen. De openlngen werden na het Inbrengen
van het koolzuur dicht gemaakt. Het vaste kool
zuur gaat nu spoedig in gasvorm over en ver
breidt zich door de gangen en nesten, waar het
door de zwaarte van het gas langen tyd aan
wezig biyft. Op deze wyze verdwenen de onge-
wenschte gasten geheel, vooral als men eens per
maand de behandeling herhaalde. In een die
rentuin en ook onder andere omstandigheden,
waarbij het toepassen van vergiftige gassen
of het neerleggen van vergiftigd voedsel onge-
wenscht is, kan het onschadeiyke koolzuur een
geschikt middel zyn om ratten (en muizen) te
verdrijven.
Besloten werd, dat de stuurman thans de
zorg voor de beide kinderen op zich zou
nemen, en ze zoo spoedig mogelyk by hun
ouders terug zou brengen, ’s Middags maakte
het gezelschap nog een flinke wandeling in
de omgeving van het dorp, waarby de kin
deren van den stuurman allerlei lekkers
kregen.
IHIIHKIIIIIItlIllMIUIMHWWZHHNmimillWI
•■■«MMMMmMWMMMWMVMW,»*
voetstappen was verneembaar.
Sander bracht zyn horloge te voorschijn en
belichtte het een oogenblik met den korten
flits van zyn zaklantaarn. 11.15.
Nog vyf minuten! De spoorbaan wist hy in
zyn onmiddeliyke nabyheid....
Dan hield hy plotseling den stap in. Uit de
richting van de spooriyn aag hy een zwak-
schijnend lichtje langzaam op zich afkomen.
Snel en geruischloos stoop hy in het struik-
gewas terzijde van den weg. verborg zich ach
ter een dikken boomstam en wachtte af.
Toen, terwyi hy het flauw-flikkerend lichtje
nader zag komen, hoorde hy het zachte ge
rinkel van een zilveren klokje.
In den schyn van den omhoog gehouden
kaarslantaarn onderscheidde hy een knaap, die
het kaarslicht voor zich uitdroeg en met de
andere hand het klokje klinken liet.... En
achter den knaap schreed een priester, bekleed
1 Fwv kvii gézvlq zIa rxAdten 1 -X
cxi otium, Mc UUBCll Uccxgcsxagcn, QC-
lippen een gebed prevelend, de handen omvou
wend Ons Heer....
Sander week verder terug. Achterwaarts
schuifelend bereikte hy den greppel en liet zich
omlaag zakken....
Maar toen de priester en zyn geleider allengs
nader kwamen, hield hy den adem in.... On-
beweegiyk stond hy, roerloos in den plechtig-
zwygenden nacht....
Een herinnering welde in hem op, een terug
denken aan één oogenblik van zóóveel jaren
terug, toen hy nog op den leeftijd van dien
koorknaap was.en toen Ons Heer hem
voorby ging, knielde Sander in den greppel
hy boog het gelaat ter aarde
Op hetzelfde oogenblik hoorde hy de stam
pende wielen van den express met donderend
geraas over de spoorrails rollen.
Eindeiyk was het uur van afscheid aange
broken. Plet en Wiet gingen met den stuur
man naar het station, waar zy door allen
uitgeleide werden gedaan. Vooral vrouw
Hermann en de kinderen waren erg aan het
tweetal gaan hechten, en het afscheid was
nogal zwaar. Ze beloofden spoedig te schrij
ven. i
de huisknecht, Ik heb ze gehouden als een
soort curiositeit.
Op een teeken van zyn meester baalde
Janna way zyn curiositeit; Jocelyn nam ze
haastig van hem aan en bekeek ze nauwkeurig.
Hy kon een uitroep van verwondering niet
onderdrukken.
*t Was een ordinaire sigaret zonder merk of
firmanaam.
Twee dagen daarna bevond Sander zich op
den weg, die leidde van de boerdery naar de
spooriyn.
Gedekt door de donkere nachtschaduwen
der dichtgeplante boomenry, liep hy langzaam,
schrede na schrede, nu en dan angstvallig om
zich heen spiedend, door den stlkdonkeren,
angstlg-zwygenden nacht.
Geen ander ge
luid dan het
zacht-ruischend
geritsel der
boombladeren en
de doffe klank
van zyn behoed
zaam Ingehouden
en had hy het huis verlaten. Hy was ook
Downingstreet reeds uit en bevond zich in het
Park voor hy er zich een duldeiyke voorstel
ling van had gemaakt, waar hy precies op uit
was.
Juist! zei hy tot zich zelf, terwyi hy met
zyn wandelstok door de lucht sloeg, tot ver
wondering van verschillende politieagenten
die hem evengoed kenden al den Eersten
Minister. Juist, te drommel, zoo is het!
Dat spoor zal ik volgen daar moet het zyn.
Jocelyn liep door tot Victoria Street, ging
die drukke winkelstraat in en raadpleegde zyn
zakboekje, waar het kantoor was van Reder-
dale’s broer van wien hy compagnon was Hy
vond het ten slotte op de bovenverdieping van
een hoog gebouw en was zoo fortuiniyk mr.
James Rederdale thuis te treffen.
Ik ben bang, dat u denken moet dat ik
voor een vreemde boodschap gekomen ben, zei
hy, nadafze de gewone gémeenplaatsen hadden
gewisseld, t Is Sen feit. mr. Rederdale. hoewel
ik met uw broer slechts pas had kennis gemaakt
toen hy door den dood werd getroffen dat ik
genegenheid voor hem had opgevat en ik had
gehoopt dat onze kennismaking biyvend zou
zyn. Ik kwam hier om u te vragen my een aan
denken van hem te willen geven.
Met genoegen mr. Chenery. u kunt van
den armen Val krijgen wat u maar wenscht
Dan zou ik wel graag den sigarettenkoker
willen hebben, waaruit hy zyn laatste sigaret
nam, zei Jocelyn.
James Rederdale stond van zyn bureau op
en opende de deur van een tusschen kamer.
ezeten te midden van den kring der revo-
lutionnairen, luisterde Sander met ge
spannen aandacht naar den fluisterenden
woordvoerder, die aan het eind van zyn rede
gekomen was:
gebleken als nu eenmaal is, kameraden,
dat met parlementair gekonkel niets te berei
ken is. Er dient andermaal een daad gesteld
te worden en één onzer zal het lot tot uitvoe
ring hiervan aanwijzen. Van hem, dien het lot
treft, verwachten wy stipte nakoming onzer
instructies, onverschrokkenheid in het gevaar,
en trouw tot in den dood. Ik verzoek u allen,
kameraden, door opheffing der handen een
teeken van instemming met dit genomen be
sluit te geven.”
Allen, ook Sander, staken de rechterhand
omhoog.
De woordvoerder nam nu eenige blanco-
velletjes papier, schreef op elk daarvan een
der namen der aanwezigen, rolde het strookje
in een kleinen koperen ring en wierp ae allen
by elkaar in een kistje. Hy sloot den deksel,
schudde den inhoud dooreen en verzocht een
der mannen een rolletje uit het kistje te nemen
en het hem te overhandigen.
Hy nam het lot in ontvangst, ontvouwde het
papier uit zyn omhulsel en noemde fluisterend
den naam: Sander.
De mannen stonden nu allen op en reikten
Sander de hand. Dezen was alle bloed uit het
gelaat geweken en zwygend beantwoordde hy
den handdruk der kameraden.
Dan verzocht de woordvoerder om stilte en
sprak
.Mannen! Het lot heeft onzen kameraad San
der tot den volvoerder van den aanslag aange
wezen. In niemand van ons zal ook maar de
geringste twyfel opkomen aan den moed van
hem, dien het lot begunstigde, en ieder onzer
zou evenals hy de mogelijke gevolgen van deze
daad met vreugde aanvaarden!”
Er klonk een gedempt applaus.
Daarop wendde hy het gelaat tot Sander en
sprak hem toe:
.Kameraad Sander! Namens ons allen
wensch ik je geluk met den uitslag van deze
beslissing, welke Je in de gelegenheid zal stellen
Je meer dan een onzer metterdaad te onder
scheiden. En Ik wensch je succes by je poging,
by je vasten wil tot het welslagen onzer onder
neming!”
Een zacht applaus zwol aan tot een gedempte
ovatie.
Andermaal wenkte de woordvoerder ten tee
ken van stilte. Hy reikte Sander de hand en
sprak dan fluisterend verder:
„Kameraden! De te nemen maatregelen zul
len verder door Sander en my onder vier oogen
besproken worden. Ik sluit voor heden de ver
gadering en reken als altyd op aller stilzwy-
gendheld."
De mannen gingen nu zwijgend uiteen en
Sander bleef alleen met het hoofd der misda
digers bende.
Deze nam een vrij groot vel papier uit een
kast en spreidde het voor Sander op tafel.
Sander zag een kaart, een nauwkeurig getee-
kende schets met lynen. cirkeltjes en kruisjes.
De ander boog zich over Sander’s schouder en
wees met den vinger op de aangebrachte tee-
kens:
„Het kan niet missen, Sander!" zei hy kalm
en overtuigend. „Hier, die gestippelde iyn, is
de grens. Dèar, die dikke blauwe streep, is de
spooriyn. Deze pUl geeft de richting aan. Hier,
die stip, is de boerdery, die je als uitgangs
punt neemt. En hier, dit roode cirkeltje, is de
plek, waar de trein de bocht neemt."
Hy liet Sander eenige oogenblikken den tyd,
om de situatie in zich op te nemen en ging toen
tegenover hem aan tafel zitten.
„Om elf uur ben je in de otrweving van de
boerdery! Vandaar loop je dezen weg langs
hy is breed en beplant met vele boomen,
waarachter je je zoo noodig verschuilen kunt!
Terzijde van den weg, rechts, loopt nog een
droge greppel ook die kan je wellicht nog
te pas komen! De weg is niet langer dan tien
minutén gaans, een zee van tyd.... overhaas
ting heeft menig plan doen mislukken.... Pre
cies om 11.21 passeert de trein de bocht....
dèar zul je je slag slaan!”
Sander keek en luisterde nauwlettend toe.
De ander stond op, greep nogmaals in de kast
en legde voorzichtig een bolvormige metaal-
kleurige bus op tafel.
„Dit is alles, Sander! Groot is hy niet: je
zult hem gemakkeiyk onder je kleeren verber
gen Jcunnen. Maar de uitwerking zal ontzettend
zijn!”
zyn fluisterende stem ging over in zacht ge-
llspel.
„De gewonnen inlichtingen kunnen niet fa
len. Sander. Den derden wagen achter den
tender moet je hebben! De eerste en tweede
kunnen zoo mogelyk gespaard worden.... van
de rest zal geen stuk heel biyven! In den der
den wagen zit hy zelf, in den vierden zyn ge
volg. Gooi op het juiste oogenblik. Sander, en
gooi met kracht!”
Hy boog zyn gelaat naar voren tot vlak by
dat van Sander, zyn stem klonk als een drin
gende waarschuwing.
„Spring dan onmiddeliyk terug, Sander! Rén
terug, wat Je rennen kunt!”
Hy strekte de hand naar Sander uit, en er
was een zweem van menacheiykheid in zyn
gebaren
„De kans is niet gering. Sander, dat Je ook
zélfJe bent niet getrouwd, Sander, je hebt
geen kinderen.... maar houd er rekening
mee.... de uitwerking zal ontzettend zyn!”
Dien middag woonden mr. Pontifex en zyn
dochter de tuinparty by van Lady Sternwold
te Wimbledon, een wyk die kort te voren door
den hoogeren stand ontdekt was en waardig
was bevonden om er te wonen, en dus ook
gemakkeiyk bereikbaar, hoewel het eens even
ver van Londen lag Londen in de beteekenls
van Mayfair Belcravia als de Zullpool. Het
was mr. Pontifex een inneriyke ergenis, dat hy
aan die sociale plichtplegingen niet kon ont
komen: hy moest er naar toe of hy gaarne
ging of niet en zyn dochter trachtte hem aan
het verstand te brengen, dat hy dan toch even
goed kon gaan met een opgeruimd gezicht.
Niettemin was hy in een alles behalve ver-
zoeniyke stemming, toen hy in zyn auto stapte
en naast Lesbia plaats nam en hy gaf rond
uit zyn afkeer van tuinfeesten in het algemeen
en van dit in het byzonder te kennen.
U zoudt veel liever in een ouden boek
winkel wat hebben rondgesnuffeld, niet, vader?
merkte Lesbia op.
positie moeten nu
zichzelf weten te maken. Zoo was het vroeger
en zoo zal het nu nog wel zyn. Per slot van
rekening, als u maar vriendelyk rondkykt en
tegen iedereen lacht, hebt u aan uw verplich
tingen voldaan.
Mr. Pontifex zuchtte in stilte. HU hield er
heelemaal niet van, tegen iedereen te. glim
lachen. Bepaalde staatszorgen drukten hem
op dat oogenblik niet en dat was al heel ge-
Paderewski heeft, zooals wy hebben gemeld,
onlangs zyn 75sten verjaardag gevierd. Ten
einde den genialen kunstenaar en staatsman
een bewijs van hun bewondering te geven, heeft
de Bond van in Amerika wonende Poolsche
oud-strijders hem een even origineel als vin-
dlngryk geschenk aangeboden.
Het betreft een horloge, vervaardigd door
een in New York wonenden Poolschen hor
logemaker. De uren vormen den voornaam en
naam van Paderewski, de minuten stellen voor
een piano-klavier en de wyzers zyn gemaakt
in den vorm van een schrijfpen en *n maat
stok.
De wyzerplaat is opgesmukt met noten
voorbeelden uit de beroemdste werken van den
meester.
ATT TT* A °P dit blad zyn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen le' *7^0 by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door |h' *7^fl bü een on8eTal met
I <1 .Tj A\ lil TIN 11 r. sl ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen A ff UV» verlies van belde armen, beide beenen of beide oogen UU« doodelyken afloop
De openbare organisaties in de Oekraïne
hebben het eeuwfeest gevierd van de Univer
siteit van Kiew. Dinsdag is een plechtige zit
ting gehouden, waaraan werd deelgenomen
door den president van het.centraal uitvoe
rend comité der Sowjet Unie en van het cen
traal uitvoerend comité der Oekraïne, Pe
trowski, vertegenwoordigers van het Centrale
comité der communistische party en van den
Raad van Volkscommissarissen der Oekraïne.
Ter gelegenheid van het eeuwfeest der
Universiteit van Kiew en den ISOsten Dies
van de Universiteit van Charkow, welke dezer
dagen zal worden gevierd, heeft het centraal
uitvoerend comité der Oekraïne onderschei
dingen verleend aan tal van geleerden.
De bladen publioeeren gelukwenschen aan
het adres der Universiteit.
5
T"a en vroolyk gezelschap verlaat de kleine,
H gemoedelyke „Knelpe". Een ballonronde
Berliner, die zich beaat voelt achter zijn
zesde „Molle”, vloeibaar brood, staat op. steekt
zyn arm in de lucht en roept:
„Melne Damen und Herren, mit treuem Deut-
schen Gruss: auf Wiederschau’n!”
Luid gelach. Niemand neemt ook maar den
Schyn aan om zich te ergeren. En men roept
het den vrooiyken dikkerd na: „Auf Wieoer-
schau’n”. Geen mensch oordeelt het noodig eeo
boos „Heil Hitler" te doen hooren.
Zaterdagmiddag. Voor een winkel, die een
groot zwart bord heeft uithangen met in gulden
letters het zoo beminde woord .„Butter”, staat
een lange file menschen onder het toezicht van
twee Schupo’s te wachten op het moment dat
zy een „Viertel", of voor zoover zy getrouwd zUn
en kinderen hebben, zelfs twee „Viertel” oftewel
een half pond boter in ontvangst mogen nemen.
In de file heerscht niet de down-stemming der
lange ryen, die ten onzent in de dagen der dis
tributie de winkels belegerden. Een lange^na-
gere man het komt nameiyk voor dat een
Berliner lang en mager is heeft het woord
.Koter? Boter? Wat Hitler eens beloofd heeft,
is vrijheid! En de vryheld hebben wy nu. Over
boter sprak de „Führer” nooit."
AlcrPmPPnci A e„l,>,.».V«
- ***e>«-***^v-**t> ((enijriiiviu. niltvll tl <7 Otl IlIp'I 3
biyven ernstig. Maar zy biyven rustig staan en
geen haar op hun hoofd schynt er aan te den
ken om den onverlaat dadelyk naar het eerste
het beste concentratiekamp te sleuren.
Aan den anderen kant echter kan men nooit
een zeer deftig en zeer duur schoonheidsinstituut
aan den Kurfürstendamm passeeren, of de Ber
liner, die u vergezelt, verhaalt uitvoerig dat de
eigenaar er van nu al twee Jaren achter slot en
grendel zit, omdat hy beroemd was voor de
moppen op het natlonaal-socialistisch bewind,
die hy zelf verzon en waarmee hy zyn klanten
vermaakte.
In Duitschland is de „politischer Wits” op
het oogenblik een probleem. Duizenden grappen
op het natlonaal-socialistisch bewind en zyn
voornaamste persooniykheden doen de ronde.
Opmerkeiyk is het dat al deze moppen in den
regel zeer geestig zyn en practlsch nooit afdalen
tot de platheid, waarvoor men het zeer fat-
soeniyke woord van bittertafel -conversatie
heeft uitgevonden.
De groote vraag is nu: Mag dat? De eene par
ty die, zooals de volksmond meent te weten, de
hooge bescherming geniet van den Ryksmlnis-
ter voor propaganda, dr. Goebbels, is er vier
kant op tegen. De andere partij, welke zich be
roept op Hitler zelf en op Minister-President
Goering, die er niet voor terugschrikten eenige
Amerikaansche uitgaven van caricaturen en
aardigheidjes ten koste van de nazi's, met een
persooniyk schrijven in te lelden, vindt dat de
„politischer Wits”, ook al is hy nog zoo scherp,
niets hoeft af te breken en integendeel veel tot
de populariteit van het bewind en zyn dragers
kan bijdragen.
De kranten en tydschriften die een respec
tabel aantal kolommen aan dit vraagstuk wyd-
den, zyn het er in het algemeen over eens dat
het tappen van moppen „an slch” heelemaal
niet erg is, en dat het er slechts op aan komt,
hoe zy getapt worden en door wie. Iemand
die vroeger bekend stond als een overtuigde te
genstander van de nazi’s en thans grappen op
hen verkoopt, moet noodzakeiyk den tndruk
wekken, dat hy tersluiks bereiken wil, wat hy
door rechtstreeksche propaganda niet meer be
reiken kan, nameiyk de afbraak van het pres
tige der regeering. Daarentegen mag degene, die
al jaren lang gevochten heeft onder de vanen
van Adolf Hitler, gerust een goede mop vertel
len. In de loopgraven circuleerden duizenden
aneodoten over de legeraanvoerders op wier
bevel mlllioenen soldaten hun leven waagden
voor hun vaderland. Op het platteland hoort
men ontelbare vrooiyke verhalen waarin de
Heiligen voor wie de geloovige boer een klnder-
Ujke vereering heeft, de hoofdrol spelen.
En men citeert in dit verband een anecdote
hit het leven van Hindenburg, waarom ook de
nazi’s steeds van harte gelachen hebben.
Het was kort na den slag van Tannenberg.
Een groot gezelschap hooge officieren vierde de
overwinning en bezong daarby de heldendaden
en de strategische spitsvondigheden, waardoor
elk hunner had bygedragen tot een zoo roemryk
resultaat. Von Hindenburg luisterde langen tijd
zonder zich in de debatten te mengen. Maar
dan klonk plotseling zyn stentorstem:
,Müne heeren, het Is uiterst interessant wat
ik hier allemaal hoor. Maar vertelt u my nu
eens één ding: Wie heeft naar uw inzicht den
slag van Tannenberg eigenlyk gewonnen?”
Algemeen stllzwygen. Niemand voelde er
klaarbiykeiyk iets voor om den roem zyner wa
penen zoo maar zonder meer af te staan aan
den veldmaarschalk.
Dan sprak Hindenburg:
.Jk constateer, myne heeren, dat het klaar-
biykeiyk heel moeiiyk is om vast te stellen wie
den slag van Tannenberg nu eigenlyk gewonnen
De sigaret die de arme Rederdale juist
had opgestoken, voor hy dood neerviel! ant
woordde hy. Hy nam een diepen haal groote
God, Lesbia. veronderstel eens dat die sigare'
Vergiftigd was.
Ze keken elkaar een oogenblik aan en knikten
dan tegen elkaar, als in wederzydsch be-
grypen.
Ja, zei Lesbia, die mogeiykheid bestaat.
Jocelyn voer met de hand over zUn voor
hoofd
Ik herinner me nu, zei hy peinzend, dat
ayn sigarettenkoker in den zak van zyn overjas
zat en dat hy, toen we in myn kamer kwamen,
zyn overjas uittrok en hem over den rug van
een stoel hing. Hy haalde den koker uit zyn zak
en stak hem er weer in voordat hU aanstak
Veronderstel nu....
Ja, zei Lesbia toen hy ophield en de
kamer weer op en neer begon te loepen. Ver
onderstel wat!
Veronderstel nu, dat die kerels inderdaad
zulk een verschrikkeiyk vergif hebben ontdekt,
els waarop je zoo juist doelde en dat zy, of
bevelhebber over het leger dat nc-
saamgesmolten genoemd kan worden'
nationaal-socialistische beweging).
dragers van het nazi-bewind vrerj-”
„politischen Wltz" gaarne gehekeld.
By voorbeeld:
..Hitler, Goebbels en de President der Reichs-
bank. dr. Schacht, wilden eens rustig in een
gewoon Beriynsch bieriokaal een glaasje drin
ken en een stukje eten, zy gingen op pad en
slaagden er in hun incognito te bewaren. Nie
mand herkende ze. Nu zult u zich afvragen
hoe dit mogelyk is. Toch was er niets zoo
eenvoudig. Hitler had nameiyk zyn haren ge
kamd zooals een normaal mensch dat doet.
Goebbels zeide tien minuten lang geen woord En
dr. Schacht.... betaalde.
Nog een ander voorbeeld:
Op een reis door Duitschland ontmoet Hitler
een vrouw met een drieling. Hy laat zyn auto
dadelyk stoppen en bekykt de kinderen waar
voor hy, als bekend, steeds een groote gene
genheid aan den dag legt, lang en nauwkeurig.
Eindeiyk richt hy zich tot de moeder:
„Het zyn prachtjongens. Maar hoe houdt u
ze eigenlyk uit elkaar? Er is niet het gering
ste verschil In ze te ontdekken."
„O,” antwoordt de moeder: „dat is vry mak-
keiyk. Deze hier, de kleine Dolf (Adolf Hitler)
Is reuzen-zoet. Met hem hebben wy nooit den
minsten last. De middelste dien wy Joseph (Jo
seph Goebbels) hebben genoemd, schreeuwt van
's morgens tot 's avonds. En den kleinen Her
mann (Hermann Goering) kennen wy daar
aan dat hy drie malen daags huilt om een
ander jurkje.”
En verder zyn er allerlei aardigheidjes van
heeft. Het zy zoo. Maar stelt u zich eens voor
dat de Russen gewonnen hadden. Dan zou het.
dunkt my, toch wel boven allen twyfel ver
heven zyn, dat de opperbevelhebber, generaal-
veldmaarschalk Von Hindenburg den slag van
Tannenberg verloren had!"
De „politischer Wltz” is actueel en verspreidt
zich met ongeloofeiyke snelheid. Reeds denzelf-
den dag dat Hitler aan Seldte den brief schreef
waardoor het lot van de Stalen Helm bezegeld
werd, vertelde men ons dat de laatste drie Jaren
de warmste geweest zyn welke Duitschland ooit
heeft gekend. In 1933 toen Hitler aan het be
wind kwam was de hitte zoodanig, dat heele
massa’s Duitsdhens er plotseling bruin van
werden. In 1934 het Jaar der Röhm-revolte
was het nog warmer; een aantal Dultschers
wilden amok maken en moesten doodgeschoten
worden. In 1935 werd de hitte van dien aard
dat zelfs de Stalen Helm smolt.
Voorts toont de „politischer Witz" dat het
volk toch nog wel eenigen kyk heeft op den
gang van zaken, ook al Jubelt de pers alles toe
wat de regeering doet en al bevatten de kran
ten geen woord critlek meer. Zoo moet Hitler
onlangs een zeer benauwden droom gehad heb
ben. Hy stond voor een berg dien hy over
moest en die zeer steil was. Hy kwam er echter
overheen, doch toen stond hy voor een twee
den berg, veel hooger dan de eerste. Ook dit
maal wist hy den top te bereiken, maar toen
verhief zich voor hein een derde berg, en hoe
hy zich ook inspande, zyn krachten begaven
hem. Hü kwam er niet overheen.
Den volgenden morgen ontbood de „Führer”
dadelyk de beste waarzegster van Beriyn en
vertelde haar zijn droom. Na eenigen tyd te
hebben nagedacht, zeide zy hem:
„Meln Führer, die eerste, betrekkelyk mak-
keiyke berg verzinnebeeldt, den kranten- en
fllmmagnaat Hugenberg die nog eenigen tyd
uw minister was voor hy u te lastig werd. De
tweede berg die zooveel meer moeite kostte,
heet Duesterberg, de man die de Stalen Helm
leidde en dien u lang niet zoo makkeiyk klein
kreeg. Wat ten slotte den derden berg betreft,
de juiste beteekenls daarvan is dat u nog één
groote overwinning behalen moet voor u defi
nitief de macht in handen krygt. Uw droom
bewijst dat u daarvoor op het oogenblik nog
niet sterk genoeg is. De derde berg heet Blom-
(Zooals men weet, is generaal Von
minister van Oorlog en de absolute
- J nog geenszins
met de
„Heil Hitler, een borrel.” Hy drinkt zyn glas
leeg en zegt: „Heil Hitler, een bier.” Na eeni
gen tyd vraagt hy: „Heil Hitler, nóg een bier.”
Den waard wordt het dan een beetje te kras
en hy probeert den man‘aan het verstand te
brengen dat één keer „Heil Hitler” wel ge
noeg is. Waarop de klant antwoordt:
„Zeg eens even, vriend, zat j y in een con
centratiekamp of 1 k?”
Ook de overgevoeligheid van sommige al te
radicale nazi’s moet het ontgelden.
Drie reizigers zitten tegenover elkaar In den
trein.
„Hè, hè.” geeuwt de een.
„Ja, ja,” verzucht de ander.
Waarop de derde opspringt'
„Myne heeren, wanneer u zich nog éénmaal
op dezelfde wyze uitlaat over de regeering, dan
waarschuw ik de politie.’:
En natuuriyk ontbreekt ook de Jiddische
gein niet.
Een Jood loopt als een razende trap op,
trap af, gang in. gang uit door een belasting
kantoor. Ten slotte wordt hy aangehouden
door een portier die hem vraagt of hy iets
zoekt.
.Jawel,” antwoordt de ander: „Hangt er nu
nergens zoo'n bordje van „Joden zyn hier on-
gewenscht?”
Natuuriyk krygen, vooral van de tegenstan
ders der politieke moppen tapperij, de Joden
weer de schuld. Zy zyn het die op deze wyze
het natlonaal-socialistisch regiem aan zyn
eigen belacheiykheid willen doen ondergaan.
Maar de voorstanders van den „politischen
Wltz” schromen er niet voor, niemand min
der dan Goering aan te wyzen als den man die
de joden aanzet om zooveel mogelyk „Wltze”
te verzinnen. Hy zou zich daarvoor zelfs in
verbinding hebben gesteld met de centrale or-
een hunner Rederdale uit den weg wilden rui
men wat was dan gemakkelyker dan zyn
sigaretten te vergiftigen terwyi zyn overjas in
de vestibule bij de Vespucci's hing?
Niets, erkende Lesbia. Maar Je moet niet
vergeten dat je van Vespucci’s eeriyke ver
bazing overtuigd was en dat de derde dien Je
voor een Amerikaan hield, nergens van kon
weten.
Natuuriyk, natuuriyk, gaf Jocelyn toe.
’t Is Juist daar, dat ik eenig licht bespeur.
Dat brengt ons op von Schlelnitz, Lesbia
Indien deze drie, Vespucci, von Schlelnitz en
de Amerikaan, de bende vormen, dan kent leder
hunner het geheim. Wat kan hem er van weer
houden. Rederdale’* sigarettenkoker uit zyn
overjas te haten in de vestibule by Vespucci,
dat geheimzinnige vergif of wat het dan' is,
er in te doen en naar zyn plaats terug te keeren,
in de zekerheid dat Rederdale sterven zou en
dat niemand aan hem zou denken? Je kunt er
zeker van zyn Lesbia dat het zoo gebeurd is!
Maar hoe kunnen we er het bewUs van leveren?
De sigaret, natuuriyk de sigaret! Dat ik daar
niet eerder aan gedacht heb!
Alvorens Lesbia kon antwoordden had
Jocelyn plotseling zyn hoed, zyn handschoenen
en zyn wandelstok gepakt en snelde hy naar
de deur.
Ik heb een Idee! zei hy, met zyn hand
wuivend. Eert prachtidee. Ik zal het je later
wel vertellen.Ben je vanavond op het tuin
feest van Lady Sternwold?
Voor Lesbia iets kon zeggen om hem te weer
houden was Jocelyn de kamer ultgeschoten
Ik heb al zyn toebehooren hier, zei hy. Ik heb
het den dag daarop hier gebracht. Laten we
eens zien of we den koker kunnen vinden.
Hy bevond zich in den binnenzak van de
lichte overjas die hy het laatste uur droeg,
zei Jocelyn.
Dan moet hy er nog zyn, merkte zyn
broer op, want er Is nog niets aangeraakt.
Misschien kunt u my de jas aanwyzen.
Vyf minuten later verliet Jocelyn het gebouw
met den sigarettenkoker van Valentine Reder
dale in zyn vestzak. Hy riep een taxi aan en
verzocht den chauffeur naar Down Street te
ryden. Nauweiyks zat hy, of hy opende den
koker en onderzocht den inhoud. Er zaten nog
vyf sigaretten in, elk van hetaelfde merk van
zeer lichte tabak. Ze droegen den naam van
een zeer bekende firma van sigarettenfabrikan
ten by Piccadilly Circus. Jocelyn borg den
koker weer weg, hy werd verteerd van onge
duld en zoodra hy op zyn kamer was. belde
hy om Jannaway.
Jannaway, vroeg hy, waar Is de sigaret
gebleven, die mr. Rederdale juist had opge
stoken, toen hy viel.
Ik heb ze bewaard mynheer, antwoordde
waarschuwing die men hem in het oude boek
had toegestuurd. Nacht en dag vroeg hy zich
af wat er ging gebeuren; de onzekerheid ont
roofde hem slaap en eetlust. Hy dacht dat zyn
kwelgeesten onverblddeliyk zouden zyn; dat sU
voor menschen niet meer medeiyden toonen
zouden dan zy getoond hadden voor z'n vee.
Van niets en niemand ondervond hy eenigen
steun. Marinier, in wien hy zooveel vertrouwen
had gesteld, leek wel een heiblok; er was op
het oogenblik geen beweging in hem te krygen;
sir Philip Blackford had met zyn karakte
ristieke ruwe openhartigheid die by z’n vrienden
niet altyd in goede aarde viel rondweg gezegd,
dat. Indien het geheimzinnige drietal zyn be
weringen waar kon maken zy hem in een rtrik
hadden, dien zy konden toehalen, als het nun
beliefde.
Indien deze menschen hun bedreigingen,
zooals ze door hun afgezant werden weergegeven
ten uitvoer kunnen leggen, zei de eminente
rechter, terwyi hy het bureau van den Eersten
Minister bewerkte met een vuist waarmee een
bokser eer zou hebben Ingelegd, Indien deze
menschen de geheimzinnige slachters zyn van
uw vee en dat met middelen zoo sluw en zoo
subtiel, dat onze beste experts ze niet kunnen
achterhalen, dan valt er voor ons niets anders
te zeggen dan: God moge ons bystaani Mannen
die over een dergeiyke macht beschikken, be-
heerachen de wereld.
Maar wat staat my te doen?
Eerste Minister hulpeloos gevraagd
