Het wiegen van het Kerstkindje
Kerststemming
H
HET BLINDE KNAAPJE
n
H
N
D
L
Mistletoe
Kerstfeest -
Kinderfeest
KERSTVREDE
DINSDAG 24 DECEMBER 1935
<L
oooooooooooooooooooooooooooooo
«Wen en herder* waren de eersten,
Groot Begijnhof. Leiwen
min
Kerstboomverlichting
en brandgevaar
Van een Kerstmisplant
en een Godenzoon
ken. en op
IIIHI
eerste
de
baar
dat
of in den duldeipken tekst:
der vrouw
door-
..Joseph, Heber Joseph mein
Hilf mir wlegn mein Kindelein."
„Qul creavit coelum tally, tally ta
Nascltur in stabulo, by, by. by, by*
.Joseph ghlnck van Nazareth nae Bethleëm
En Marla, riM vriendtaneken ghlnck met hem
Nu wiegen al wp
dat alrellefste kindeken."
Brabantsch houten kerstwiegje
F
O
o
N
26
neo
T
E
L
Inderdaad: eeuwig duren kan de crisis niet,
omdat de eeuwigheid niet op crisis is Ingesteld,
maar lang duurt zij wel en wp vreezen, dat ve
len onder onze medemenschen het Kerstfeest
zullen moeten vieren in grooter duisternis dan
het vorig jaar.
Maar ieder jaar klinkt toch weer even een
andere toon door, een nieuw optimisme, dat
nooit versaagt, al moeten wp helaas de beken
tenis doen, dat de toon thans niet veel anders
kan klinken dan het vorige jaar. Ook toen was
er misère, en. wel zoo erg, dat het langzamer
hand bon ton werd de crisis te negeeren, om
dat zP toch niet eeuwig kon duren.
nederlaag
lint dat hl
De National Fire Board In Amerika gaf eenlge
jaren geleden een zeer suggestieve plaat uit.
waarbij een jongen werd afgebeeld, die met een
brandenden lucifer de kaarsen van een Kerst
boom ontstak en dit zóó onhandig deed, dat
de boom lp brand geraakte. In een onderschrift
werd op 1 gevaar gewezen en aangedrongen op
X gebruik van electrische lampjes gij Kerstboo-
men en t verwijderen van lucifers bij andere
verlichting t Zou van het grootste nut en be
lang «pn, indien dergelijke platen leder jaar
opnieuw tegen de komende Kerstdagen hier en
elders in den handel werden gebracht-
Mach 14 - EEN
en
het
te
der
Welnu, laten wij dit zooveel mogeipk verhin
deren! Als gij, lezer en lezeres, de ontelbare
kerstboomen geschaard zult zien op de pu
blieke plaatsen, die van oud* de veiltagplaat-
sen der kerstboomen zijn, maak u er dan niet
van af door te overwegen, dat er blijkbaar nog
duizenden zijn, die een kerstboom kunnen koo-
pen, want dan moet gij daar direct aan toe
voegen, dat er meerdere duizenden zijn, die dat
niet kunnen doen, tenzij wp helpen. En dan
nog zullen zij het gegevene niet aan een boom
besteden, maar aan noodzakelijker dingen: eten
en vuur en als symbool hebben zij reeds zelf
een kribbetje getimmerd, om de warmte van
den stal van Bethlehem in hun hulzen te bren
gen.
„X Avonds als ik slapen ga
Volgen mij veertien engeltjes na:
Twee aan mijn hoofdeind, twee aan
(mijn voeteneind....**
zz> <le vier boeken Illustreerden de 4
engelen van X Leuvensche wiegje X aloude
klndergebedje
Wanneer echter de offlcleele instanties er
niet in kunnen slagen om den nood geheel te
"lenigen, laat dit dan geschieden door een van
de schoonste christelijke deugden, de naasten
liefde. die door felle radicalen wel eens onaan
genaam wordt bejegend, maar die niettemin
steunt op een der eerste geboden Gods. De re-
deneering, dat de naastenliefde de armoede
recht van bestaan zou geven en zelfs gewenscht
zou maken, is een andere dan deze, die zegt,
dat de naastenliefde er o.a. is om mede de ar
moede de wereld uit te helpen of althans te
verzachten. Of echter deze deugd, die bij uit
stek christelijk genoemd wordt en inderdaad
ook is, b(j voorkeur door ons, christenen, wordt
beoefend, is een vraag, die wij vreezen niet be
vestigend te kunnen beantwoorden. Er zijn heel
wat niet-christenen, die ons hierin een be
schamend voorbeeld geven, maar dit moge dan
ook voor ons een aanleiding zijn om onszelf te
herzien en daarvoor kan het Kerstfeest als de
allerbeste gelegenheid gelden.
Met wat goeden wil is dit niet zoo moeilijk.
Iedereen kent in zijn omgeving wel een gezin,
dat een prettige Kerstmis verdient, maar ze
zeker niet krijgen zal, wanneer hulp achter
wege blijft. Het beetje geluk, dat wp in zulk
een gezin kunnen brengen, zal den vrede ta
ons eigen hart verhoogen, want de oude waar
heid bipft steeds nieuw: het is zaliger te geven
dan te ontvangen. Doen wp aldus, opdat er
vrede zp
dagen met
om vette
et is ieder jaar het oude verhaal, nu al
bpna tweeduizend jaar! Vroeger werd
het verhaal mondeling gedaan, nu
wordt het ta boek en geschrift en vooral door
de krant- verder verteld; het verhaal, dat men
zou kunnen noemen: overwegingen omtrent
Kerstmis.
En ta deze omgeving ontstond het motief
van de baby .Jesus”, de „Bambino” zooals de
Italianen zeggen.
Zoo wordt nu nog ieder jaar ta 8. Maria de Area
Coeli te Rome de pronkwieg opgericht met de
bambino ta spn goudbestikte wlkkelkleertjes,
en den Kerstmiddag verschPnen de kleine
Roomsche kleutertjes om hun gedichtjes op 'n
podium voor X Kindje op te zeggen.
En lezen we niet in Axel Munthe’s Geschie
denis van 8. Michele hoe jaaripks op Ana-capri
de ambtao bezoeken aflegt, rondgedragen in
spn wiegje, voorzien van speelgoed en lekkers!
t zpn alle nog resten van ta speelsch Mld-
deleeuwsch geloof, n.1. ’t verweven van de meest
geesteipke motieven met X vertrouwde aUedag-
leven, iets waaraan onze zakeipke moderne tpd
zoo bedroevend arm geworden 1st
Kerstmis, het feest van den vrede aan allen,
die van goeden wil zpn, het feest van de ge
boorte van het Kind,’ dat de wereld kwam ver
lossen Vrede en verlossing, ziedaar twee
begrippen, die juist deze Kerstmis actueel zpn,
want nooit had de wereld zooveel behoefte aan
vrede als nu en nooit was een verlossing uit de
ellende zoo dringend noodzakeipk. Niet «Heen
de geesteipke ellende, ook de materieele. De
ontberende mensch komt er niet met overpein
zingen omtrent inflatie en oorlogsachulden,
noch met de verzekering, dat het niet zal bip-
ven duren en dat ta „de naaste toekomst” het
ergste geleden zal zpn. Hp heeft brood noodig,
nu, onmlddelipk, en hp kan evenmin het zelf
vertrouwen missen, dat een geregelde arbeid
hem ingeeft en zonder hetwelk een mensch niet
menschwaardig leven kan. Dit alles heeft hp
niet, hoe zeer men ook tracht van overheids
wege de moeilpkheden te bestrpden. Het leger
groeit met den dag en dit dienen we te erken
nen, niet omdat we pessimisten willen zpn,
maar in de optimistische hoop, dat een kennen
van de werkeipkheld de eerste voorwaarde
moge zpn tot opheffing der moeilpkheden.
En al spoedig ging deze gewoonte op de ge-
loovlgen over, die ta de Nachtmis X kindje
wiegden ta ontelbare varianten van wiege
liedjes.
U kent wel dat oude ontroerende Duitsche
liedje, dat eeg samenspraak tusschen Maria en
Joseph weergeeft, en waaronder men eveneens
X kindje wiegde zooals ta monnik uit Salzburg
In ta handschrift van de abdp van Tegernsee
voor ons opgeteekend heeft, X Is bet Latllnsche:
Resonet in laudibus met den naleven Mlddel-
eeuwschen tekst:
-p-p de oude volken stond de Vogellpm of
l-C Mistletoe (Mistel) ta hoog aanzien. Aller-
hande tooverkrachten schreef men haar
toe. Vooral ook de Germanen hadden voor dese
plant den grootsten eerbied.
Hoe dat komt? De volgende geschiedenis zal
u dit duldeipk maken.
Balder, een van de Germaanache Goden,
meende, dat hp ging sterven. Daarom kwam
hp zekeren keer bp zpn moeder Frela en klaag
de haar zpn nood. Frela had tanig medelijden
met haar zoon, die zich zoo diep ongelukkig
voelde, en bezwoer vuur en water, steenen, me
talen. dieren en planten, om hem toch geen
kwaad te doen. Haar smeeklngen waren zóó
vurig, dat niets daaraan weerstand kern bieden.
Wat die Balder bip was, hoe gerust hp nu
ook was’ Geen bange vrees hield hem meer
tegen, als hp zich in t strijdperk van de Goden
begaf, temidden der ppien. Neen, hp kende
thans geen vrees meer, want hp wason
kwetsbaar.
Nu had die Balder ta vriend, Lokl genaamd,
ta God zooals hp. Die Lokl kon maar niet be-
grppen, hoe X kwam, dat zpn vriend Balder
door niemand en niets gedeerd kon worden. HP
werd alzoo zeer nieuwsgierig, en wilde door ta
Hst achter de waarheid komen. HP nam dan
de gedaante aan eener oude vrouw. Aldus ging
hp naar Balder’s moeder. Frela, om t geheim
van haar zoon uit te vorzehen. En Frela. de ar-
gelooze, vertelde hem: „Alle machten hebben
gezworen, mpn zoon Balder geen leed te doen;
daarom kan niets en niemand hem kwetsen.
Alles, wat eenlge kracht bezit, heeft mp die
gunst toegezegd. Er is maar één struikje, waar
aan ik dat niet heb gevraagd wpi *t zoo nie
tte is. 1 Leeft zonder aarde, heeft nauwelijks ta
wortel en tiert op de boomen. zpn naam is
.Mistletoe".
Ha! nu wist Lokl genoeg! HP ging het, in
Frela’s oogen, zoo nietige struikje halen en
spoedde zich daarmee naar de vergadering der
Goden, die nog immer den onkwetsbaren Bal
der bevochten.
De eerste, dien hp ontmoette, was de blinde
Heder. Hem vroeg hp onmlddelipk. waarom ook
hp geen ppien op Balder afschoot.
..Omdat ik blind ben en geen wapen heb,"
antwoordde Heder. Toen gaf Lokl hem «en
maren tak je.
Juist bevond Balder zich voor den blinde.
En op dit rampzalig moment wierp Heder X
takje naar Balder: deze duizelde en stortte dan
doorboord tegen den grond. Op dezelfde plaats
stierf hp ta roemloozen doodDe mare dezer
droevige gebeurtenis drong weldra door bp ge
héél het Germaanache volk. Vandaar dat de
Germanen nadien ta groote vrees opvatten
voor X eenvoudige mlstletoe-plantje. maar méér
nog: dat zp dit plantje gingen eerbiedigen voor
de doodende kracht, die het ta zich had
Zoo luidt de oude Germaansche vertelUng om
trent Balder en Lokl, Heder en het mlstel-takje.
Geen mensch, die niet met Kerstmis die
teedere gevoelens ondergaat, die de Kerstnacht,
de kersteipke huiskamer, de harteipkheid der
menschen op Kerstmis opwekken. Het groen
der sparren op straat, ja zelfs de kerstboom,
waar hp niet eens thuis hoort, ta het café, stra
len toch altpd iets uit van die Kerststemming,
die in den loop der jaren spreekwoordeipk is
geworden en die haar formule vindt ta den
„vrede op aarde”. Er zpn honderden verhalen
geweven om deze stemming, verhalen, die spre
ken van verzoening tusschen ouders en kinde
ren, tusschen man en vrouw, broeder en zuster,
maar grootacher dan deze verhalen is de wer-
kelljkheld, wanneer die vermelden kan, dat wp
onze zusters en broeders, die den nood der tp-
den ondergaan, uit hun ellende weten op te
heffen.
e verlichting van den Kerstboom levert
altpd een fantastisch effect In de huis
kamer, als de huisgenooten zich rondom
versierden boom hebben
In de eerste benauwde tpden van het Chris
tendom schpnt er geen sprake van Eterstkrib-
ben geweest te zpn. Wel kende en vereerde men
de grot en kribbe te Bethlehem, zooals de H.
Justlnus en Origenes ons verhalen (3e eeuw).
In de 4e eeuw verrees zelfs ta prachtige basiliek
op de historische plaats, gebouwd door keizer
Constantpn. Maar ook Rome wenachte de
authentieke kribbe te bezitten en zoo werd ta
de 7e eeuw een deel der kribbe door Paus Ll-
berius naar Rome overgebracht en geplaatst In
de kerk Santa Maria Maggiore, waar ze nu
nog vereerd wordt.
Op Kerstmis wordt dan deze rehqule. wegge
sloten ta ta zilver en kristallen reliekschrijn,
in processie rondgedragen. Paus Gregorius IV
liet de kribbe namaken en plaatste er ta Maria
beeld met Kindje naast. En nu was er maar ta
kleine stap noodig om X kindje ta de kribbe
te leggen en te komen tot de eerste echte
Kerstkribbe.
En deze stap werd al gauw gedaan ta
geesteipke spelen, die vanaf de 11e eeuw in en
vóór de kerk plaats vonden. Wilde de geeste-
ipkheld niet X ongeletterde volk aanschouwe-
Ujk de geheimen van ons geloof voor oogen
houden? En zoo kwam de Kerstkribbe op X
altaar te staan; ta Engel kondigde de geboorte
aan, herders verschenen ta hun bonte dracht,
en ta jongenskoortje zong 't Gloria. Steeds
rijker werd 't gegeven de kribbe werd al
fraaier uitgedost, de rollen uitgebreid en me
nig grappig tooneeltje tusschen den gewpden
tekst ingeschoven X Is Franciscus geweest, die
de Kerstkribbe terug bracht naar zpn ouden
simpelen eenvoud. In 1223 vierde hp voor X
eerst met zpn vromen broeder 1 Kerstfeest ta
ta bosch te Greccio. waar hp poogde al 1 sim
pele en armoedige van Jesus' komst op aarde
uit te beelden. De zilveren sierkrib uit de kerk
werd hier weer X nederige houten voerbakje,
gedekt met hooi en stroo ta os en ezel ver
warmden het hulplooee kindje en toen al *t
volk uit den omtrek bijeen was gestroomd
werd daar te middernacht in de open lucht de
H. Mis gelezen. Grotto. zPn tpdgenoot. heeft ons
deze poëtische kerstviering oververteld in een
fresco in de basiliek van Assisië. En ontelbare
kunstenaars na hem hebben deze Franclscaan-
sche kersttentoonsteUing in t hart van 't volk
gegrift en tot ta traditie gevormd in de kerst
voorstellingen van onze kerken en huisgezinnen.
De 14e eeuw werd nog vertrouwder met het
Kerstwonder. Men haalde het nog meer naar
tich toe. dacht het geheel in eigen omgeving,
ja zelfs ta den tegenwoordigen tpd gebeurd.
Schilders plaatsten hun eigen portret tusschen
de kopoen van de aanbiddende herders, de lie
deren bezongen realistische tafereeltjes rond de
kribbe en de geloosrigen stelden zich niet meer
tevreden met t Kerstkindje te begroeten en
te vereeren. maar wilden het daadwerkeltik
troosten en liefkooeen. En allereerst in vrouwen
kloosters uit*e zich deze teederheld in de zorg
voor de kribbe, die tot wiegje uitgroeide, waar
in Kerstkindje en gewiegd werd. On
der ’t zingen van echte wiegeliedjes met ta
sussend refrein werd t kindje door middel van
koorden geschommeld. Zoo zongen de zusters
van Chester hun eigen liedje:
Wen versierden boom hebben geschaard
Toch kan t zpn nut hebben er op aan te drin
gen, bp het aansteken van de kaarsen voor
zichtig te werk te gaan. Elk jaar hoort en
leest men van kleine en groote ongelukken, ont
staan door het ta brand geraken van Kerst
boomen. Bp deze soort branden gaan niet «Heen
goederen en gebouwen verloren doch komen
ook dikwpis menschenlevens In gevaar. Het bp
de hand hebben van brandbluschmiddelen is
van groot belang en kan daarom niet genoeg
worden aangeraden.
Het was Kerstnacht. Omstreeks een uur bui
ten Bethlehem, in een armoedige herdershut,
zat een jonge vrouw aan het bed van haar
Uevellng, een bevaUlg knaapje van ongeveer
zes jaren. Zp had haar legerstede verlaten,
om den kleine, die niet kon slapen, op haar
armen in rust te wiegen en trachtte nu door
een eentonig, zoet-vloeiend lied het kind te
doen Insluimeren. Weemoedig klpnk haar stem
door de nachteipke stilte en droevig rustte
haar blik op het dierbaar wicht: helaas! de
knaap, met zooveel tranen en smeeken van
den Hemel afgebeden, was blind geboren.
Eensklaps weerklinken naderende voetstap
pen. Vol onrust luistert de arme vrouw naar
dit ontpdig gerucht. Wie toch zou op dit uur
haar komen storen en wat voert den bezoeker
naar deze eenzame hut? Doch dit angstig ge
voel maakte weldra plaats voor verwondering
en bipde verrassing, want pilngs wordt de deur
geopend en Sara’s echtgenoot, de goede god-
vreezende Esdras, treedt binnen. Hp behoorde
tot de herders, die voor eenlge
hunne kudden vertrokken waren
wellanden op te zoeken.
Groot was de nieuwsgierigheid
bp de onverwachte terugkomst van haar echt
genoot en deze haastte zich haar een vreugde
volle tpdlng mede te deden.
Verheug u met mp, dierbare vrouw, zoo
riep Esdras haar bp het binnenkomen toe.
verheug u, want Ik ben zoo haastig terugge
komen om u een gewichtige en bipde tpdlng
te brengen! Luister! Gisteren tegen den avond
kwamen wp In de streek van Jorah, waar
heerlijk gras opschiet in de schaduw der palm-
boomen.
Daar sloegen wp dan onze tenten op om er
den nacht door te brengen, terwpi wp beurt
om beurt de schapen zouden bewaken. Eens
klaps werd onze geheele legerplaats schitte
rend verilcht: engelen verschenen in X lucht
ruim en zongen de schoonste lofliederen. Een
hunner verkondigde ons, dat dezen nacht de
Messias, de aan onze vaderen beloofde Ver
losser geboren is!
Groote God! Zou het mogelpk zpn? riep
Sara ta bipde verwondering uit.
Ja, er valt niet aan te twpfelen!
Gode zp dank! juicht nu de brave vrouw.
Geloofd en gezegend zp zpne oneindige barm
hartigheid. thans zal het aanschpn der aarde
vernieuwen, overal moet vreugde en blijdschap
heerschen!
Sara, gaat Esdras voort, ik wilde het ge
luk den Redder van Israël te zien en te aan
bidden, niet alleen genieten. Ik weet, met welk
een vurig geloof, met hoeveel godsvrucht gP
zpne komst verbeidt. Kom, vrouw laten wp
te samen de Zon der gerechtigheid bp haar
opgang gaan begroeten. Laat ons te samen
het ware Licht aanschouwen! Niet waar, wp
spoeden onmlddelipk naar Bethlehem heen
om het Goddeipk Kind te aanblddeta? De
kleine Nephtali kan hier bipven. Hp slaapt.
Nephtali had zich echter slechte gehouden
alsof hp sliep. Toen zpn ouders goed en wel
vertrokken waren en hp al meer en meer ever
het gehoorde nadacht, kwam hp plotseling tot
En dan loopen de wiegedeuntjes de eeuwen
door: de 15e eeuwsche liedjes met ela-eia, X
16e eeuwsche Susaninna, susa noe, 17e eeuwsche
Susanl-susani, die alle als refrein het wiegen
aangeven.
En ook ta den tekst wordt duldeipk gesproken
over 't daadwerkeipke wiegen.
Zoo In 't frisse he Driekoningenlied je
„wp zpn de drie konlngei/ met de ster
Nu wiegen, nu wiegen al wp”
Maar 't tastbaarste bewps van dit wiegen op
de refreinen, vinden we wel In de kribben zelf,
die uit dien tpd in sommige kerken en musea
bewaard gebleven zpn. De meeste toch zpn be
weegbaar en van gaten voorzien, waardoor heen
de koorden gestoken werden, die de wieg heen
en weer schommelden. Ja aelfs is dit naïeve
gebruik tot op onzen tpd bewaard gebleven,
zooals b.v. in de 8t. Godelleve kerk te Brugge!
Dergelpke beweegbare wiegen, hetzp op ta
schommelend onderstel, hetzp opgehangen aan
rijk bewerkte pilaartjes (ta Museum te Utrecht)
werden overdadig versierd en gebeeldhouwd.
Dikwpis werden ze nog van ta baldakpntje
voorzien, en weelderig opgedekt met parelen
bestikte dekentjes en kussentjes. Vogeltjes op
buigzame spiralen (Mus. v. Namen) en belle
tjes als rammelaars moesten 't kindje venna-
■w y olgens de Engelsche traditie kreeg de
V/ jongeling, dien het gelukte een bou-
quetje mistletoe boven haar hoofd
van een meisje te houden, de vrijheid haar een
bescheiden kus te geven.
In Eng land moet dit gebruik ten tpde van
de Middeleeuwen rijn ingevoerd. Thans
nog heeft de mistl.toe ta Engeland bp de Kerst
misviering een symbolleke beteekenls. De mare-
takk-n speelden ta de Oudheid reeds een rol
in de mythologie of fabelleer der Grieken en
Noorsche volken. En ook in onze dagen is de
mistletoe tpdens het K -stleeet door velen niet
graag te missen; het «pft een aardige Kerst
versiering.
nen met het oog «op zPn jeugdigen leeftpd
'vooral ta den droevigen toestand, waarin
arme kind verkeerde. Doch had hp niet
hoord, dat het pasgeboren Kind de Zoo
gerechtigheid was, het ware Licht?
Zachtjes stond hp op, zoo zachtjes,
grootmoeder niets hoorde en rustig doorsliep.
De knaap scheen als door eene bovennatuur-
Ipke kracht bezield. In der haast trok hp zpn
schoonste feestkleederen aan en richtte zich
al 'tastend naar den stal. Daar zocht hp het
lammetje op waarmede hp overdag gewoonipk
speelde en dat nu, evenals het Lam Gods,
on een handvol stroo, vatte een blauw
liT aan moeders spinrokken gevonden
had, bond het eene eind aan den hals van het
zachtaardige dier, het andere om zpn arm en
opende toen voorzichtig de deur.
En, o wonder, de blinde knaap sloeg juist
den weg naar Bethlehem In. Zacht blatend ging
het "lammetje vooruit en vermeed zorgvuldig
de struiken en die bloemen, wier stekelige ruwe
bladeren het kind hadden kunnen bezeeren, als
ook de steenen de hier en daar op den weg
lagen. Moedig stapte de kleine reiziger voort.
HP naderde al meer en meer. Reeds vernam
zpn oor uit de verte lof- en jubelzangen, die
zpn hart deden popelen van vreugde. Ook het
lam scheen de juichende stemmen te hebben
vernomen en het huppelde nu zoo snel vooruit,
dat Nephtali moeite had zpn geleider bp te
houden. Weldra kwam het zoontje van Esdras
gelukkig te Bethlehem aan, juist toen het eer
ste morgenUcht aan den gezichteinder
schemerde.
Hp volgde de menigte naar den stal en steeds
door het lammetje geleld, kroop hp tusschen
de ta aanbidding verzonken herders door en
naderde de kribbe. Daar, aan de voeten van de
H. Maagd tusschen os en ezel, knielde nu de
kleine blinde voor den Menschgeworden Ver
losser neer.
Het Kindje Jesus zoo verhaalt de legende
bemerkte nu het blatend lammetje en daar
naast den biddenden knaap. Het glimlachte vol
Hemelsche zoetheid en zag met welgevallen
neer op* het lieve kind.
Wie schetst de verbazing der ouders, toen zp
daar plotseling hun dierbaar kind ta de on-
middeUpke nabpheld van de kribbe ontwaarden.
MPn God! Js dat onze Nephtali niet? klonk
het tegeipk ultfceider mond. Maar vooraleer
zp den tijd hadden door de schare tot hem
floor te dringen, had Nephtali de Kleine, geze
gende hand van Jesus met eerblc^TIn de zPne
genomen en ze vol geloof en teedere Uefde aan
zpn voorhoofd gebracht.
En zie, daar gingen plotseling zpne oogen
open en Nephtali zag al wat er om hem heen
geschiedde. En de ouders juichten van vreugde
en onverwacht geluk en de geheele schaar van
herders hief opnieuw en als uit een mond den
lofzang der Engelen aan: Glorie zp God ta den
hooge en vrede op aarde aan de menschen
van goeden wU.
Dat heeripk wonder, zoo besluit de legende,
kenmerkte de geboorte van Christus, die bet
Licht der wereld is en die Zpne weldoende
stralen mUdêipk uitgiet over de kleinen en een-
et Kerstfeest wekt bp ons, ouderen altoos
weer opnieuw h erinneringen op uit eigen
jeugd. Zooals onze kinderen, konden ook
wp in onze kinderjaren verrukt zPn, als moeder
thuis het KerststaHotje weer zta oude plaats
in de huiskamer gaf. Dan zagen we met stra
lende oogjes van bipdschap toe, dan zongen we
reeds onze lieve Kerstliedjes en we hoopten
maar, dat het spoedig Kerstfeest was. Want is
Kerstmis ook geen schitterend kinderfeest?
Ziet, hoe ze zich verdringen, de onschuldige
kleinen, om zich maar zoo dicht mogelpk bp
X kribje ta de kerk (immers, dat is altpd véél
aantrekkeipker met zta grootere beeldenfigu
ren) te kunnen komen.
De onschuld zoekt de Onschuld.
Laten we door onze daden toch nooit de reine
bipdschap van onze kinderen verderven, maar
laten we het onzen kleinen voorhouden, dat zp
wel de bpzondere HeveUngen zpn van het
Kerstkindje. Laat alles ta uw huiskamer vrede
en bipheld ademen dan zult gP met uw
kinderen een Zalig Kerstfeest mogen vieren,
wat we u van harte toewenschen.
y<-^nae vrome voorouden, die hun geesteipke
I 1 «noties ta de fpnste en teerste nuances
visten uit te beelden, hebben wel hun
meest poëtische gedachten bewaard voor X
mysterie van Bethlehem. De stalletjes en krib
jes toch, die ta onzen tpd kerk en huis hun be
koring geven ta deze bipde Kerstdagen, zpn
het erfgoed van onze wanne Middeleeuwers, die
in naïef geloof en ta kinderipke verbeelding
X wondere Kerstgebeuren naar zich toetrokken
en het weergaven ta hun eigen begrppeipke
volksche taal en vorm.
noe.
,J»Tn Kindje, wil nu slapen gaan,
Kom, sluit Uw oogjes maar zacht;
Moederke gaat hier niet vandaan,
Ze houdt bij Jezuke wacht.
Suja, suja, nina, noe....
Kindje, sluimer dus maar gerust.
Ge zljt van 't schreien zoo moe
Slaap zacht, m’n allerliefste schat,
Daar gaan Uw oogjes al toe
Suja, suja, nina, noe...."
HKNDR M. SMITS
En als Ge zoet geslapen hebt
Dan komen de herdertjes weer.
Ze zijn nu bij hun. schaapjes,
schat;
Kom leg Uw hoofdje maar neer.
Suja, suja, nina.
*1 ‘t*- 1
Vaderke is naar 't bosch gegaan.
Hij zoekt daar wat takkenhout
Straks steekt hij hier ‘n vuurtje
aan.
Dan is ’t odkt langer zoo koud.
Suja, slfja. >nina, noe.
*4 ♦Ak.. V «'I
