Wat Kikker Karei en Tuimeltje beleefden
I
1
L.
JCet w^kaal aan den daq
vorm van deurwaarderz-exploiten en eere-
schulden aangenomen hadden....
oo
odi
1P
H
H
F 250.-
F 750.-
F 750.-
Azië, het meest brandende probleem
van onzen tijd
i
HET LICHTEN DER ZEE
geweldig gevaar
DREIGT
LIEFDE I
EN EER 13
i
w
Het hellend
vlak
K
E-
DOOR M. E FRANCIS
5
en
^Het blanke rat voert een ttruit-
vogelpolitiek, steekt den kop in
het zand, om niets te zien”
1
,Wij zijn de meesters
van morgen”
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Prins Carnaval houdt dezer dagen in vele steden zijn geestelijken intocht
om niets te zien.
welke
SSS
at
dat zijn
HU
ook nog een boel nieuwe,** riep
Lady Anna en Betty eens per auto
zijn zoon van de deur had weggejaagd.
1»
y
Perzisch
een
een
en
ie
in
of Oxford en het schoot hem te binnen, dat
hij beloofd had, niet heelemaal te verboerschen.
Maar de deur ging open en Tuimeltje, die niet op een overval
voorbereid was, kwam In zün angst midden in den soepketel
terecht. Toen hU op de been geholpen werd, ontdekte hü dat
het kikker Karel was, die hem was gaan zoeken. Vlug raapten
ze de worst en kluifjes on en deden die weer In de pan, waarna
ze verdwenen, bang als ze waren door den opperkok geaien te
worden.
door
i of
iR
59
ld
er
V
te
LD
I)
in
et
In
!D
LB
1B
ge
had
of
m
d.
Om kwart voor elf. nadat oom Henry büna
een uur lang te kampen had gehad met een
ditmaal ernstige benauwdheid, was hü uit het
bed gekropen en had verademing gezocht In
het prieel van zün tuin.
Een klein uur later gevoelde hü zich wat be
ter en besloot zün slaapkamer wederom op
te zoeken.
Toen hij de serredeur geopend had en in huis
trad, bemerkte hü een sterke gaslucht. HU liep
terug en riep om hulp bU de buren. Men draal
de de hoofdkraan dicht en opende alle vensters.
In de slaapkamer vond men Steven Wevers.,
het was nog niet te laat.
beknopt overzicht te geven van de verschillende
vormen der lichtgevende organen bü dieren.
Wel wUzen wU er op dat bü vele zeedieren een
lichtend slUm wordt gevprmd, dat uitgestooten
wordt en aldus het dier met een lichtende laag
bedekt of zich als een lichtende wolk In het
water verspreidt. Men vindt het laatste ver
schijnsel vooral bü inktvlsschen en
I
hü een grooten soepketel zag staan, gevuld met groenten en
vleesch. „Als ik de zeep daar eens ingooide”, zelde hü tot zich
zelf, „dan was Ik er meteen vanaf", en zonder zich verder te
bedenken stopte hü al de stukken zeep In den pot. Tuimeltje
vond het een reuze uitkomst
bij verlies van een hand,
een voet of een oog
herkennen, terwijl het lichtende slüm vpn
diepzeedieren, zooals reeds werd gezegd, ter af
schrikking van vijanden dient. BU planten,
inclusief de bacteriën die vrü in de natuur voor
komen Is het wel zeer moeJIUk om aan bet
lichten een biologische beteekenls toe te kan
nen. zoodat men hier beter van een nevenver-
kreeften I schijnsel der stofwisseling <Xan spreken. M. B.
passend,” ging zü peinzend verder, „niet al te
dure gordUnen, een simpele kleur, oranje bU
voorbeeld...."
„Zou dat niet een beetje te opaichtlg zün?”
aarzelde Roger.
„O, JU puritein,” lachte Lady Anna. „Nou,
dan groen, een füne, zachte tint groen. Dan sou
het een schitterende kamer zUn. Met nieuwe
kussens In de vensterbanken-en wat van dat
porcelein dat zoo op elkaar gegroept staat in dat
kastje op den schoorsteen. O. Roger, an dan
moet die stolp nog weg van die klok.”
„We moeten wel een sto p hebben,” legde nicht
Jane uit, .anders gaat de klok misschien kapot
Lady Anna keek haar aarzelend aan en zei
bU zichzelf, dat ook nicht Jane opgeruimd moest
worden, vóór het huis van Roger aesthettsch
volmaakt zou zUn.
„De trap is prachtig zooals ze is. En als je
nieuwe gebloemde gordUnen hebt voor de
slaapkamers en van die k'elne kamer aan het
eind van de gang een eetkamertje maakt, dan
heb je een allerliefst huis. Rcger.”
Roger glimlachte weer, en zei niets, maar,
toen zün oogen een beetje later die van Betty
ontmoetten, voelde hü hoe zü begreep, dat het
huls zóó als het was, voor hem Iets heiligs be-
teekende en dat haar moeder dat niet had
kunnen vatten.
Toen Lady Anna zich later met nicht Jane,
die zü als type Interessant vond, onderhield, zou
Roger Betty de tuinen en de verwaarloosde
omgeving laten zien.
Maar verst gingen zü naar een klein
kamertje en daar wees hü op een paar lusten.
over de politieke, economische en gods-
verhoudingen In het Verre Oosten,
f ver-
HU ging dien dag naar den Noord-Heuvel,
al lag zUn werk niet in die richting en keek
naar het prachtige stuk land, dat uit de handen
van de Becks was geraakt.
„Ik zal het wel terugkrUgen over een poosje,"
dacht hU, maar toen hU weer naar huls liep.
aanbreng, het is nog zoo kort gbleden sinds oma
stierf."
„Wat ben je toch een gekke vent.” riep
Betty tusschen huilen en lachen. „En onder-
.tusschen eten JU en nicht Jane in de keuken.
Heb je nog niets met haar afgesproken over een
gesticht?”
„Neen." zei Roger. „ZU zorgt nu heel goed
voor mU. Ook daarom verander ik niets, dat
brengt haar maar van de wUs. Ik denk, dat Ik
niets, doe, voordat hier een jonge meesteles
komt.”
„Dat is allemaal goed en wel.” zei Betty
nuchter, „maar* je zult je vrouw toch het hof
moeten maken. En dan zal ze willen zien, hoe
Ie woont. En Je moet een dame trouwen,
Roger,” ging zü ernstiger voort. .Moeder zei. dat
Lady Beek een echte dame was. al sprak zU
plat.”
..Dat was zü.” zei Roger zacht. ..En Ik zou
niet graag iemand In haar plaats stellen, die
haars gelUke niet was.”
Het was die eenvoudige ernst van hem. dien
Betty zoo heerlük vond en welke haar trof
ais iets moois.
.JCUk eens hier. Roger,” ging zü rustig verder,
.als je eet in de keuken en niets aan het huls
laat doen, sou je een verkeerden Indruk kun
nen wekken.”
Roger overdacht dat even.
„Oma hr?eft me vUf honderd pond nage
laten om het huls te laten opknappen. Zou het
zooveel kosten, a’s we bet lieten doen, zooals
I Lady Anna het voorstelde?”
I (Wordt vervolgd)
Om elf uur verhief Steven zich van zijn stoel
aan de speeltafel van zUn club en zet in een
restaurant Iets te gaan eten. Na een half uur
zou hü terugkomen.
Om vUf over elf stond hu in den kelder van
oom Henry's woning en draalde de hoofdlei
ding van de gaskraan dicht.
Dan liep hu gerulschloos naar boven en luis
terde gespannen aan de deur van de slaap
kamer. Niet het geringste geluld was waarneem
baar. oom Henry sliep dus. Op den tast sloop
Steven nu terug naar den kelder en opende de
gaskraan. Daar wachtte hü volle tien minuten.
Toen liep hü naar de keuken, bond zich een
natten doek voor neus en mond en schuifelde
weer naar de slaapkamer. HU opende de deur
en vond na eenlg zoeken over een stoelleuning
het colbert, waarin de portefeuille van oom
Henry. HU nam de geteekende kwitantie er uit
en stak die bü zich. Steven was erop bedacht
geweest dat die kwitantie immers een aanwU-
ring tegen hem sou kunnen zün. Steven was
op Mies bedacht geweest.
Het werk was nu voor Steven Wevers ge
daan. HU kon nu gaan. Doch er was een drang
in hem, stérker dan zün wil, die zü.n schreden
richtte naar het bed van zün oom. Den doek
vast tegen neus en mond aandrukkend, schui
felde hU naar het bed. HU bevoelde voorzich
tig de lakens en dekens, het hoofdkussen....
niemand.... niets....
In zün verbazing vergat hu een oogenblik het
doel van zün komst. Steven Wevers boog zich,
greep, graaide met belde handen tuse hen bet
beddegoed. woelde onder de dekens. De doek
gleed omlaag. De kracht van Steven's armen
verlamdeDón verloor hü het bewustzUn en
viel bezlnningloos op het bed van zün oom.
et was voor de eerste maal dat Steven
Wevers aan zün rijken oom om geld
vroeg. Duizend gulden.
Steven Wevers was acht-en-twtntlg jaar oud.
ZUn oom Henry was een alleenstaand man.
zeer goed gesitueerd, leefde hoogst eenvoudig,
hield er ouderwetsche begrippen op na en had
slechts één kwaal.
Die eene kwaal was feitelük niets anders dan
een onafgebroken reeks van allerlei kleine
kwaaltjes, die voor het grootste gedeelte slechts
in sUn verbeelding bestonden. Nu eens was het
asthma, dat* hem slapelooze nachten bezorgde,
dan weer aderverkalking, darmverstopping of
verschillende soorten lever- en galziekten, die
hem het leven ondraaglUk maakten en die hem
meer dan eens de klaaglijke Verzuchting ont
lokten: Och. was het nu toch maar met me
gedaan!
In werkelUkheid echter mankeerde oom
Henry niets anders dan dat hu op negen-en-
zestigjarlgen leeftijd nog zoo gezond als een
vlsch was. daarbU niets te doen en niets te
laten had en met zün toegen tüd geen raad
wist. Hoogstens leed hü als gevolg van levens
lange zorgeloosheid aan wat de Engelschman
het .spleen" noemt, en zün eenlge bezigheid
bestond In het naslaan en bestudeeren van de
medische encyclopedie, waarin hü tevergeefs
oorzaak en genezing van «Un ingebeelde kwa
len trachtte te vinden.
Steven Wevers was de eenlge die reeds jaren
lang met eindeloos geduld de ongemotiveerde
Jammerklachten van oom Henry met eea ge
willig oor opving.
En op de telkens weer terugkeerende ver
zuchting van oom Henry„of het nU toch maar
gedaan was-” was neef Steven's stereotiepe, be
moedigend antwooid steeds weer
Kom, kom, oompje, niet zoo somber.
Het laat zich raden, dat neef Steven de toe
komstige erfgenaam van oom Henry was. Even
eens Is het begrUpelUk, dat neef Steven, ge-
ruggesteund door wat hu zün .achterdeurtje"
placht te noemen, zich weinig zorg over zijn
toekomst maakte. Een gevolg van dit achter
deurtje was tevens, dat Steven Wevers, even
eens vrijgezel. zün carrière grootendeels ver
waarloosd had en dat „werken" een begrip was,
dat in zün kraam niet te pas kwam.
Erger was. dat neef Steven zich In den loop
der jarén van een weliswaar weinig arbeid
zaam, doch niettemin zich fatsoenlük gedra
gend heertje in den aanvang tot een matig,
doch allengs tot een verwoed, hartstochtelük
speler ontwikkeld had, waarvan de gevolgen
niet alleen In onbetaalde kleermakersrekenin
gen en achterstallige huurbetalingen kenbaar
werden, doch die inmiddels den dreigenden
als oranje Ucht uit.
j gegevens over het ult-
gestraalde licht dienen hier ook te worden ver
meld. WU wezen er reeds op dat de kleur
meestal geel, groen, blauw of violet is; het zün
dus vooral kortgolvige stralen. De sterkte Is
slechts gering', bU den Cucujokever bedraagt
deze 0,045 Lumen per vierkanten centimeter bü
een temperatuur van 20° Celsius. Er is vrijweC
géén warmte-ontwlkkellnghet nuttig effect
bedraagt 8092 pet. der bü de oxydatie vrüko-
mende energie. Dit wüst op een zeer voordee-
llge omzetting van chemische energie in llcht-
energie zooals die door de techniek bü lange na
niet bereikt wordt. Een gloeilamp heeft slechts
een rendement van ongeveer 4 pet!
De biologische beteekenls der lichtorganen
zal wel In hoofdzaak hierin bestaan dat de
te krügen.
„Over een poqpje,” zei hU- Maar al was hü
koortsachtig werkzaam in de eene richting, op
ander gebied b eef hü werkeloos.
HU had tegen Betty gezegd, dat hü nog wat
wachten wilde met trouwen. En over een poosje
zou de romantiek ook in zün leven wel haar
Intrede doen. Ondertusschen nam zün werk hem
meer en meer in beslag. Zooals hü ook tegen
Betty had gezegd, hü hield van het boeren
werk. Hü vond bet heerlük om den nieuwen
dag tegemoet te gaan, vol levenslust en kracht,
Molly te hooren zingen onder het melken en
Tom fluitend, met rinkelend tuig, de paarden
te hooren Inspannen. En soms keek hü naar
zün vereelte handen en verbaasde zich er over,
dat zün lompe voeten dezelfde waren, die met
Betty hadden gedanst.
Dan vlogen zün gedachten naar Hawkbunt
.Xük eens hier,” fluisterde ze, „dit lag In het
bureau van je oma. Ik was het aan 't schoon
maken, nam alle papieren er uit, stofte ze af en
légde ze dan weer terug. Maar dit Is de stam-
dle opgestapeld stonden tegen den muur.
„Dat zün mün boeken uit Oxford.” ael hü-
„Ik heb nog geen tüd gehad om ze uit te pak
ken.”
„En er zün
Betty.
„Daar zul Je niets om geven,” veronderstelde
hü. „Dat gaat allemaal over landbouwkundige
onderwerpen. Maar troost je, die zet Ik on een
plank apart. Over een poosje maak ik van dit
kamertje een studeerhokje, ik wil van den
winter veel lezen. Ik vind het gek. om een
kamer open te- houden alleen om er in te eten.
Nicht Jane en ik eten MtUd in de keuken.
Hü ging haar voor het huls uit. De rozen
bloeiden weelderig, maar waren niet fün ge
snoeid. Jane had hier en daar plekjes reseda
gezaaid en de lavendel geurde. Oroote bossen
phlox vochten om plaats met winde en distels
en de bessen zaten vol vruchten, al waren ze
nog niet rijp. Het geheel was rijk aan kleur,
sprak van overvloed, maar ook van verwaar-
loozing.
„Ik vind dit een heerlük huis!” riep Betty..
„En wat een zalige ouderwetsche dingen. Het
kon met een beetje kosten en moeite volmaakt
worden.
„Ik ben blü, dat je dat zegt.” antwoordde
Roger. ,Jk zal jullie om advies vragen, als ik
het ga opknappen. Ik geloof niet, da* ik alles
kan onthouden, wat Lady Anna gezegd heeft.”
„Wacht je. met het op te knappen tot Je
trouwt?" vroeg het meisje na een korte stilte.
.Dat weet ik nog niet.” antwoordde hü.
„ik.... wacht nog wat. vóór ik veranderingen
zich met zuurstof verbinden kan; bü deze oxy
datie wordt licht uitgezonden. Aangezien nu
het water aan de oppervlakte der zee .de meeste
zuurstof bevat, en er nog weer nieuwe zuurstof
wordt toegevoerd als het In beroering komt,
laat zich gemakkelük begrijpen dat het lichten
vooral op de beschreven wüze optreedt.
Deze bacteriën zün het ook die met zeevlsch
het land binnendringen en op allerlei voedsel-
resten In de keuken worden gevonden. Vlsch-
graten. beenderen, worst, vleesch en aardappels
ziet men soms des avonds een blauwgroen Ucht
uitstralen. Het best gedijen deze bacteriën in
een omgeving niet een zeker zoutgehalte; van
daar dat gezouten voedingsstoffen het lichten
het sterkst vertoonen.
Men kan ze ook kweeken In voedlngsoplos-
slngen van bepaalde samenstelling, zooals
vlschboulUon; deze moet dan echter steeds en
kele procenten keukenzout bevatten. Schudt
men een kolf met zulk een bacteriëncultuur,
dan ziet men dadelük In het donker het lich
ten optreden. Men kan vlak bü dit licht de
krant lezen of op het horloge zien; zelfs groeien
klemplantjes met de toppen naar den bouil
lon toe.
Deze bacteriesoort groeit het best bü lagere
temperaturen; zelfs In üs kan zü nog Ucht
geven. Andere soorten uit de tropen verlangen
hoogere temperaturen. In zoetwater ^ontbreken
lichtgevende bacteriën, evenals op het land.
Het opUchten van rottende boomstronken,
waardoor zooveel spookverhalen in de wereld
zün gekomen, wordt veroorzaakt door padden-
stoel-mycella. Hieronder verstaat men het net
werk van bleekgrijze draden, dat de eigenlüke
plant vormt der paddenstoelsoorten, terwUl de
hoed dient tot vorming en verbreiding der
sporen. In ons land Is het vooral de honing-
zwam waarvan het mycelium aan rottend hout
een Uchtglans kan vérleenen. op Java komt een
kleine paddenstoel voor waarvan de hoed des
nachts als een gloeUampje tusschen de bam
boestengels zün Ucht uitstraalt.
Lichtgevende bacteriën spelen ook een rol bü
het Uchten van Vele dieren, waarvan de lich-
tende deelen dan deze bacteriën met zich mee
dragen. WU hebben dan hier te doen met een
geval van symbiose waarbü de bacteriën leven
van voedingsstoffen uit het dier, en van hun
kant Uchten veroorzaken dat in het leven van
den gastheer vaak een zekere beteekenls heeft.
Het sou te ver voeren om hier ook «naar «en dieren In een donkere omgeving elkaar kunnen
waterlün loopen.
Verschillende organismen werken er aan mee
om dit verschünsel te doen ontstaan. Het be
kendste Is wel de zeevonk (Noctiluca mlliarls),
een eencellig dier dat met een enkel zweephaar
In het water rondzwemt. Onder het microscoop
kan men waarnemen dat de geheele cel met
füne Uchtende puntjes Is bezet. Aangezien de
dieren elk ongeveer een millimeter groot zün,
kan men bü goed toezien elke zeevonk als een
Uchtend puntje onderscheiden.
Andere organismen die bU het Uchten der
zee een rol spelen zün bacteriën, die aan de
oppervlakte een phosphorachtig Ucht doen ont
staan. Verder spelen groene algen daarbU
meestal ook een rol. Ook bü deze organis
men Is het Uchten vooral waar te nemen als de
oppervlakte van het water In beroering wordt
gebracht.
Men kan zich afvragen hoe dit laatste ver-
schUnsel te verklaren Is. Het wordt begrijpelük
als men let op de chemische processen die het
Uchten doen ontstaan. In de lichtgevende cel
len is eën stof aanwezig, de luclferine,
Het was de eerste maal, dat Steven Wevers
aan zün rijken oom Henry om geld vroeg.
Duizend gulden.
En omdat bet de eerste maal was, maakte
oom Henry geen bezwaar, doch liet neef Steven
een kwitantie teekenen. Zooals dat dan ook
behoort.
En hiermede was de zaak gedaan.
Had oom Henry, instede van onmiddeUük
daarop een breedvoerige uiteenzetting te be
ginnen over de eerste verschUnselen van nier
steen vorming, zün
neef om een ver
klaring van zün
geld-tekort
vraagd, en
Steven dan eer-
lük opgebiecht en
na een ernstige
vermaning het spel voorgoed den rug toege
keerd wellicht was er in werkelUkheid de
zaak mee gedaan geweest.
Nu echter stak Steven niet een luchtig ge
baar het bankbiljet in zün portefeuille, borg
deze In zün binnenzak, luisterde v<4 aandacht
naar oom Henry's citaat uit de medische en
cyclopedie en antwoordde op de onvermüdelüke
jammerklacht van den goedlgen erfoom:
Kom, kom, oompje, niet zoo somber.
et vermogen om licht uit te stralen is een
der merkwaardigste verschUnselen uit
de\ planten- en dierenwereld. In ons land
zün de gedoelde verschUnselen niet zoo alge
meen als' büvoorbeeld in Zuld-Amerika, waar
onder andere vele soorten glimwormen worden
gevonden. Verder vindt men vele Uchtgevende
dieren in de dlepsee; uit den aard der zaak laten
deze zich In hun omgeving moellük bestudee
ren. WU komen hieronder op de diepzeefauna
terug, en zuDen eerst de bekendste verschUn
selen uit eigen omgeving bespreken.
Het meest imposante daarvan is wel het
Uchten der zee, dat vele lezers op een mooien
zomeravond wel eens zullen hebben waargeno
men. Men ziet dan hoe elke beroering in het
water een zachten, blauwachtigen glans aan de
oppervlakte doet optreden. Dit levert een
schouwspel op waarvan men de bekoorUJkheld
niet Ucht vergeet. In verband met het boven
staande laat het zich begrijpen dat het lichten
vooral waar te nemen is daar, vur de golven
uitrollen over het strand, of wanneer het plas
sen der riemen van een roeiboot de oppervlakte
beweegt. Ook ziet men duidelUk de voetstappen
opUchten'van wandelaars die dicht langs de
bet lot van Europa. Europa heeft blükbaar nog
niet begrepen dat de geheele menschbeid een
groote gemeenschap vormt, die naar een ge-
meenschappelük doel streeft. Toen dr. Seipel
eens uit Oenève terugkeerde, waar juist de toe
lating van Duitschland tot den Volkenbond be
sproken was, vertelde hü, hoe de afgevaardig
de van China opgestaan was en had uitgeroe
pen: „Hier wordt aUeen maar over Europa ge
sproken! Is Europa dan heel de wereld?’.* Uit
de verontwaardiging van dezen Chlneeschen
afgevaardigde sprak dezelfde geest, als uit d»
woorden van een hooggeplaatst officier uit
Achter-Indië die verklaarde: „WU zijn de
meesters van morgen!” Het Verre Oosten staat
thans niet meer zoo ver van ons af: vüftlen
luchtlünen hebben een sneUe verbinding tot
stand gebracht, de radio dringt door over af
standen van duizenden kilometers, en toch, on
danks dat is er nog een groote klove tusschen
Europa en het Verre Oosten. Het woord van
den onlangs overleden schrüver Kipling: „Oost
Is Oost, en West is West: belde zullen elkaar
nooit ontmoeten!” zal beslissend zün voor bet
tot van Europa.
De Japanner Uüft niet langer in zün tuin
wandelen. De moderne techniek heeft daar
haar intrede gedaan. In 50 Jaar tüd Is het aan
tal fabrieken gestegen van 21 op 21.000, en meer
dan de helft van de Japansche bevolking is
door de Industrie opgezogen. Waar vroeger
kleine huisjes stonden, zün thans paleizen ver
rezen en rooken de fabrieksschoorsteenen. Het
station In Toklj alleen reeds geeft een overwel
digenden indruk van het moderne Japan. De
industrie van Japan is voor Europa noodlottig
geworden, want iedere schoorsteen die In Japan
verrijst, dooft tegelükertüd een der fabrieksvu-
ren in Europa.
De Japansche textleUndustrie beeft een heelen
ommekeer gebracht. Duizenden en duizenden
meisjes en vrouwen zün van het platteland
naar de fabriek getrokken, en zitten daar in
lange rijen aan de weefgetouwen. Wettelüke
regeling van den arbeidsduur, sociale verzekerin
gen voor de arbeiders, zün begrippen, die daar
nog slechts op papier bestaan. De zuigelingen
worden mee naar de fabriek gebracht en het
stof der fabriek en het snorren der motoren
wordt als het ware hun dagelUkscb voedsel.
Voor Japan is het een ramp, dat er Vhn de
duizend meisjes, die door hun ouders aan die
fabrikanten worden uitgeleverd, 689 tubercu-
loos naar huis terugkeeren. En van deze 689
sterven er 370 alvorens hun dienstverband be
ëindigd is. De meisjes zün In kazernes onder
gebracht, soms 550 in-één gebouw* en van dit
groote aantal meisjes zün er slechts 35 die een
bed voor zich alleen hebben. De meesten sla
pen met tweeën of drieën, ja soms met achten
in één bed. Het zedelUke peil is hier ontstellend
laag gezonken, en als men de statistieken hier
omtrent nagaat, dan heeft men in één oogop
slag gezien dat Japan dezen modernen geest
duur genoeg gekocht heeft.
Ofschoon het nationaal vermogen van Japan
door deze Industrialisatie geweldig gestegen is
en Japan op de wereldmarkt een groote con
current geworden Is, gaat toch het spook der
werkloosheid rond over het eilandenrijk. Van
uit- Wladlwostok is het wachtwoord uit Moskou
aan de Japansche arbeidersmassa doorgegeven.
De vlag met de Sovjetster wappert boven de
duizendkoppige menigte, die op 1 Mei haar'
vuisten balt, bezield met een vurigen haat te
gen de kapitalistische inrichting der maat-
schappü.
In de laatste eeuwen Is de bevolking van Ja
pan van 38 millloen tot 67 mlllioen zielen ge
stegen, en leder jaar neemt de bevolking met
meer dan 1 millloen toe. Waar moet al dat
volk heen? Noord-Amerika heeft zün grenzen
gesloten^ de weg naar Zuld-Amerika is te duur
MandsjoeriJe en China moeten door Japan bezet
worden. De aarde biedt plaats aan Iedereen,
ATT a °P d14 blad zlJn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen p MJ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p *7^0 een ongeval met
I lit, J lN lx r1» O ongevallen verzekerd root een der volgende uitkeeringen OVe verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen «xAJe doodelijken afloop
De duizend gulden verdween als sneeuw in
de zon.
Een tweede maal dorst Steven niet vragen.
Oom Henry zou nu tekst en uitleg verlangen.
Oom Henry zou nu ongetwüfeld informaties
doen nemen omtrent de levenswüze van Steven
Wevers, zün eenigen erfgenaam! En de gevol
gen waren niet te overzien.
En de korte weg van de lichtzinnigheid naar
de misdaad verelscht slechts weinige stappen..
Toen zocht Steven Wevers naar een uitweg.
Die uitweg leek hem zoo glad en zoo effen,
zoo voor de hand-liggend en vanzelfsprekend.
Ieder toch, die met oom Henry in aanraking
kwam, het personeel, de dokter, de notaris,
zü allen hadden Immers herhaaldelük zün
jammerklachten en onophoudelüke verzuchting
gehoord:
Och. was bet toch maar met me gedaan!
Wat lag nu meer voor de hand dan dat oom
Henry door een samenloop van omstandigheden
een mengsel van onachtzaamheid en levens
moeheid zelf zün eigen woorden en wenschen
tot waarheid ging maken?
En de korte weg van het plan tot de uitvoe
ring verelschte slechts enkele stappen....
Oom Henry ging lederen avond om negen
uur naar bed.
Hü leefde sober en hield er ouderwetsche
begrippen op na. Zün woning wa« niet voorzien
van modem comfort, van badkamers, radio
of electriciteik Zóó als zün vader geleefd
was het hem meer dan voldoende.
In zün slaapkamer brandde een gaslamp, den
geheelen nacht door. De ramen bleven geslo
ten, den geheelen nacht door. Een en ander
ter vermüding van tocht en tot gemak bü het
zoeken naar medlcünfleschjes bü mogelük in
den nacht zich voordoende kwalen.
uit de diepzee. Zooals een gewone sepia uit de
Noordzee zich door het ultstooten van een don
kere wolk, dus door een soort „rookgordün”, aan
het oog der vervolgers onttrekt, doen de ge
noemde diepzeedieren dit door het ultstooten
van een lichtende wolk die den achtervolger
verblindt.
BU andere kreeften en inktvlsschen uit de
diepzee, evenals bü vele visschen uit dezelfde
omgeving, vindt men echte lichtorganen. Deze
gelüken door hun bouw op een oog; zü dienen
echter uit den aard der zaak niet om Ucht op
te vangen, maar om het uit te stralen. De Ucht
gevende cellen liggen voor een reflecteerende
laag die het meest naar binnen wordt gevon
den; vaak Is ook een lens aanwezig die het Ucht
in een breeden bundel naar bulten werpt. De
lichtorganen kunnen worden verdonkerd i
tusschenschulven van een plgmentgordUn
doordat het geheel opzü wordt gedraaid.
De prachtigste kleuren worden door deze
lichtorganen uitgestraald, De meest voorko
mende kleuren zUn geel, groen, blauw of violet.
De Uchtgevende organen zün vaak gesteeld,
waardoor zü nog meer het ulterlük van een
lantaarn verkrijgen. Vooral dlepzeevisschen
krijgen daardoor vaak een fantastisch aanzien.
In de laatstgenoemde gevallen bluft de Ucht
gevende stof binnen het dier. Meestal wordt zü
afgescheiden door de boven reeds vermelde
bacteriën die met het dier samenleven. Het
zelfde geldt voor de lichtorganen van glim
wormen en vele andere kevers, zooals de vuur-
dragers uit tropisch Amerika. Deze laatste zen
den zoowel blauwgroen I
Enkele natuurkundige
la een volko
men onschuldig book,
maar *t moet me tóeh
hartkloppingen knnnen
veroorzaken, dun van
niterlük maar véél pagi
na's. interessant voer
m’n kinderen, m'n va
der en mün grootvader.
En geen overtogen
woord er in.
Mag ik a dan een
Spoorboekje aanbevo
len. mevrouw?
(O 420).
•éns hier."
ZU wees met een bevenden vinger naar een
haam, heel laag op de rol. die uitgekrast was.
„Daar is een naam doorgehaald, precies daar
boven Is Jacob Beck, die de vader was van
Willem. En hier is de tak van je oma en daar is
Been Willem. Zü hebben rijn naam doorge
haald.”
Roger rolde zwügend het perkament weer op
,4e moest mü de sleutels maar geven, nicht
Jsne en niet verder aan die papieren zitten,
fk zal ze wel eens doorzién.”
Hü ging naar de voorkamer en sloot den
•tamboom weg. met gloeiende wangen, vol
■chaamte en ontevredenheid. Dat een stuk
xan het goed opgeofferd was en dat zün Ueve
•rooteuders hun leven lang armoede en «waren
arbeid hadden gekend, was erg genoeg, maar
sen Beck zich zoo had kunnen verlagen.
en leder volk heeft een natuurlük recht om zün
lichamelüke en geestelüke krachten te ontwik
kelen. In Azië slaan de vlammen uit den grond
op, die heel de wereld In brandenden gloed kun
nen zetten.
China heeft zich eeuwenlang met groote
angstvalligheid verweerd tegen vreemde invloe
den. De Chlneesche Muur Is daarvoor het zin
nebeeld. Het contact van Europa met China
staat schande genoeg In het teeken van
den opiumoorlog. China zou rich wkl tegen den'
Invoer van opium en maanzaad willen verzet
ten, maar dan zouden de Engelsche kapitalis
ten hun geldbronnen die thans rükelük vloeien
zien drooggelegd.
Zal een volk van 480 millloen zielen zich
steeds door Europa laten dwingen? Hoe zal de
toestand morgen zün? Thans telt het blanke
ras in Europa 220 millloen zielen. Volgens sta
tistische berekeningen zal het gekleurde ras na
verloop van twee menschengeslachten geen 480
mlllioen zielen tellen, maar büna 1000 mnuoen.
terwül het aantal Indiërs van 300 mlllioen tot
660 millloen gestegen zM zün, en het aantal
negers van 220 millloen tot 440 millloen zal zün
vermeerderd.
Wat dan? In het Verre Oosten dreigt
geweldig gevaar en het blanke ras voert
struisvogelpolitiek, steekt den kop In het mnd
Morgen zou hü die boeken eens uitpakken. Dan
zat hü Ineens recht; had hü Tom wel gezegd,
de bruin te laten beslaan? Het voorste ü«er
zat los.
Toen
kwamen küken, nadat hü een maand of twee
op Beckford had gewoond, was hü er trotsch
op hun het huls, dat na nicht Jane's üver dan
ook blonk en glansde, te laten Men. Zü vonden
de oude en vreemde charme die er aan alle lang
gebruikte dingen kleeft, verrukkelük. Nog nooit
hadden zü het zoo precies mogen zien, Lady
Beek hield niet van neuzen.
„We hebben de slaapkamers nog nooit gezien
en M die leuke trapjes op en af en die lange
gangen door. Er is een kamertje bü de slaap
kamer om pruiken te poeieren en wat een heer-
lüke boogvensters,” riep Betty.
.Roger,” zei Lady Anna, „wat kon je met een
beetje geld hier een schitterend huis van
maken."
Roger lachte, maar zü ging ernstig voort:
.Eerst, beste kerel, moet je die vreesel'ike
verf van dat eikenhout af laten krabben. En
dan die vloerzeilen laten opnemen, hier heb je
toch heusch geen zeil noodlg.”
.Dat weet Ik nog niet,” peinsde Roger, „we
sjouwen er altüd maar in en uit met modder-
schoenen.”
„Dan moet je leeren je voeten vegen,” ael
Lady Anna. ,JEr ligt een prach'lge eiken vloer
onder. Als je- dien laat boonen. dan een klein
kleedje in het midden gn daarbU
naam van den stamboom verwüderd
moest worden, dat was onvergeefiük. Oma had
van den donkeren vreemdeling gezegd, dat het
haar eigen vleesch en bloed was, dat zou dan
de zoon van Willem hebben moeten zün. HU
had gezegd, dat zün vader dood was. Het was
maar goed, want hü had oneer over de familie
gebracht, maar het was nog beter, dat oma
v r oor de Volksuniversiteit in Weenen hield
Prof. Dr. Pater Thauren 8.V.D. een lezing
r-
dienstige
waar de geleerde spreker zelf jarenlang
toefde en groote reizen maakte.
Deze inleiding, die op de toehoorders een
diepen indruk maakte geven wü hier In be-
knopten vorm weer.
Azië vormt het meest brandende probleem
van onzen tüd. De volken In Europa hebben In
de laatste 100 jaar steeds In de overtuiging ge
toefd, dat zü alleen de heeren der schepping
zün, en dat de rest van de wereld voor hen als
het ware niet bestaat. Op de Middelbare Scho
len wordt de voornaamste aandacht geconcen
treerd op dg^geschiedenls van Europa, maar
wat er zich in den loop der honderden en dui
zenden jaren In het Verre Oosten heeft afge
speeld, is een haast onontgonnen terrein ge
bleven. En toch in het Verre Oosten spelen zich
gebeurtenissen af, die ook beslissend zün voor
Daar lagen ze nu met zün allen op den grond. Hun hoofden, Wat moest Tuimeltje beginnen? Hü raapte al de zeep op en
armen en beenen deden erge pün. En het ergste was nog. dat«topte zün zakken vol. Toen slenterde hü naar de keuken, waar
de huishoudster hen gezien bad. .JU moet het maar opknappen”,
mirten se tegen Tuimeltje en zoo vlug mogelük deden ze de
blokjes zeep onder -hun schoenen vandaan en liepen toen
hard weg.