Wat Kikker Karei en Tuimeltje beleefden I 1 L. JCet w^kaal aan den daq vorm van deurwaarderz-exploiten en eere- schulden aangenomen hadden.... oo odi 1P H H F 250.- F 750.- F 750.- Azië, het meest brandende probleem van onzen tijd i HET LICHTEN DER ZEE geweldig gevaar DREIGT LIEFDE I EN EER 13 i w Het hellend vlak K E- DOOR M. E FRANCIS 5 en ^Het blanke rat voert een ttruit- vogelpolitiek, steekt den kop in het zand, om niets te zien” 1 ,Wij zijn de meesters van morgen” AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Prins Carnaval houdt dezer dagen in vele steden zijn geestelijken intocht om niets te zien. welke SSS at dat zijn HU ook nog een boel nieuwe,** riep Lady Anna en Betty eens per auto zijn zoon van de deur had weggejaagd. 1» y Perzisch een een en ie in of Oxford en het schoot hem te binnen, dat hij beloofd had, niet heelemaal te verboerschen. Maar de deur ging open en Tuimeltje, die niet op een overval voorbereid was, kwam In zün angst midden in den soepketel terecht. Toen hU op de been geholpen werd, ontdekte hü dat het kikker Karel was, die hem was gaan zoeken. Vlug raapten ze de worst en kluifjes on en deden die weer In de pan, waarna ze verdwenen, bang als ze waren door den opperkok geaien te worden. door i of iR 59 ld er V te LD I) in et In !D LB 1B ge had of m d. Om kwart voor elf. nadat oom Henry büna een uur lang te kampen had gehad met een ditmaal ernstige benauwdheid, was hü uit het bed gekropen en had verademing gezocht In het prieel van zün tuin. Een klein uur later gevoelde hü zich wat be ter en besloot zün slaapkamer wederom op te zoeken. Toen hij de serredeur geopend had en in huis trad, bemerkte hü een sterke gaslucht. HU liep terug en riep om hulp bU de buren. Men draal de de hoofdkraan dicht en opende alle vensters. In de slaapkamer vond men Steven Wevers., het was nog niet te laat. beknopt overzicht te geven van de verschillende vormen der lichtgevende organen bü dieren. Wel wUzen wU er op dat bü vele zeedieren een lichtend slUm wordt gevprmd, dat uitgestooten wordt en aldus het dier met een lichtende laag bedekt of zich als een lichtende wolk In het water verspreidt. Men vindt het laatste ver schijnsel vooral bü inktvlsschen en I hü een grooten soepketel zag staan, gevuld met groenten en vleesch. „Als ik de zeep daar eens ingooide”, zelde hü tot zich zelf, „dan was Ik er meteen vanaf", en zonder zich verder te bedenken stopte hü al de stukken zeep In den pot. Tuimeltje vond het een reuze uitkomst bij verlies van een hand, een voet of een oog herkennen, terwijl het lichtende slüm vpn diepzeedieren, zooals reeds werd gezegd, ter af schrikking van vijanden dient. BU planten, inclusief de bacteriën die vrü in de natuur voor komen Is het wel zeer moeJIUk om aan bet lichten een biologische beteekenls toe te kan nen. zoodat men hier beter van een nevenver- kreeften I schijnsel der stofwisseling <Xan spreken. M. B. passend,” ging zü peinzend verder, „niet al te dure gordUnen, een simpele kleur, oranje bU voorbeeld...." „Zou dat niet een beetje te opaichtlg zün?” aarzelde Roger. „O, JU puritein,” lachte Lady Anna. „Nou, dan groen, een füne, zachte tint groen. Dan sou het een schitterende kamer zUn. Met nieuwe kussens In de vensterbanken-en wat van dat porcelein dat zoo op elkaar gegroept staat in dat kastje op den schoorsteen. O. Roger, an dan moet die stolp nog weg van die klok.” „We moeten wel een sto p hebben,” legde nicht Jane uit, .anders gaat de klok misschien kapot Lady Anna keek haar aarzelend aan en zei bU zichzelf, dat ook nicht Jane opgeruimd moest worden, vóór het huis van Roger aesthettsch volmaakt zou zUn. „De trap is prachtig zooals ze is. En als je nieuwe gebloemde gordUnen hebt voor de slaapkamers en van die k'elne kamer aan het eind van de gang een eetkamertje maakt, dan heb je een allerliefst huis. Rcger.” Roger glimlachte weer, en zei niets, maar, toen zün oogen een beetje later die van Betty ontmoetten, voelde hü hoe zü begreep, dat het huls zóó als het was, voor hem Iets heiligs be- teekende en dat haar moeder dat niet had kunnen vatten. Toen Lady Anna zich later met nicht Jane, die zü als type Interessant vond, onderhield, zou Roger Betty de tuinen en de verwaarloosde omgeving laten zien. Maar verst gingen zü naar een klein kamertje en daar wees hü op een paar lusten. over de politieke, economische en gods- verhoudingen In het Verre Oosten, f ver- HU ging dien dag naar den Noord-Heuvel, al lag zUn werk niet in die richting en keek naar het prachtige stuk land, dat uit de handen van de Becks was geraakt. „Ik zal het wel terugkrUgen over een poosje," dacht hU, maar toen hU weer naar huls liep. aanbreng, het is nog zoo kort gbleden sinds oma stierf." „Wat ben je toch een gekke vent.” riep Betty tusschen huilen en lachen. „En onder- .tusschen eten JU en nicht Jane in de keuken. Heb je nog niets met haar afgesproken over een gesticht?” „Neen." zei Roger. „ZU zorgt nu heel goed voor mU. Ook daarom verander ik niets, dat brengt haar maar van de wUs. Ik denk, dat Ik niets, doe, voordat hier een jonge meesteles komt.” „Dat is allemaal goed en wel.” zei Betty nuchter, „maar* je zult je vrouw toch het hof moeten maken. En dan zal ze willen zien, hoe Ie woont. En Je moet een dame trouwen, Roger,” ging zü ernstiger voort. .Moeder zei. dat Lady Beek een echte dame was. al sprak zU plat.” ..Dat was zü.” zei Roger zacht. ..En Ik zou niet graag iemand In haar plaats stellen, die haars gelUke niet was.” Het was die eenvoudige ernst van hem. dien Betty zoo heerlük vond en welke haar trof ais iets moois. .JCUk eens hier. Roger,” ging zü rustig verder, .als je eet in de keuken en niets aan het huls laat doen, sou je een verkeerden Indruk kun nen wekken.” Roger overdacht dat even. „Oma hr?eft me vUf honderd pond nage laten om het huls te laten opknappen. Zou het zooveel kosten, a’s we bet lieten doen, zooals I Lady Anna het voorstelde?” I (Wordt vervolgd) Om elf uur verhief Steven zich van zijn stoel aan de speeltafel van zUn club en zet in een restaurant Iets te gaan eten. Na een half uur zou hü terugkomen. Om vUf over elf stond hu in den kelder van oom Henry's woning en draalde de hoofdlei ding van de gaskraan dicht. Dan liep hu gerulschloos naar boven en luis terde gespannen aan de deur van de slaap kamer. Niet het geringste geluld was waarneem baar. oom Henry sliep dus. Op den tast sloop Steven nu terug naar den kelder en opende de gaskraan. Daar wachtte hü volle tien minuten. Toen liep hü naar de keuken, bond zich een natten doek voor neus en mond en schuifelde weer naar de slaapkamer. HU opende de deur en vond na eenlg zoeken over een stoelleuning het colbert, waarin de portefeuille van oom Henry. HU nam de geteekende kwitantie er uit en stak die bü zich. Steven was erop bedacht geweest dat die kwitantie immers een aanwU- ring tegen hem sou kunnen zün. Steven was op Mies bedacht geweest. Het werk was nu voor Steven Wevers ge daan. HU kon nu gaan. Doch er was een drang in hem, stérker dan zün wil, die zü.n schreden richtte naar het bed van zün oom. Den doek vast tegen neus en mond aandrukkend, schui felde hU naar het bed. HU bevoelde voorzich tig de lakens en dekens, het hoofdkussen.... niemand.... niets.... In zün verbazing vergat hu een oogenblik het doel van zün komst. Steven Wevers boog zich, greep, graaide met belde handen tuse hen bet beddegoed. woelde onder de dekens. De doek gleed omlaag. De kracht van Steven's armen verlamdeDón verloor hü het bewustzUn en viel bezlnningloos op het bed van zün oom. et was voor de eerste maal dat Steven Wevers aan zün rijken oom om geld vroeg. Duizend gulden. Steven Wevers was acht-en-twtntlg jaar oud. ZUn oom Henry was een alleenstaand man. zeer goed gesitueerd, leefde hoogst eenvoudig, hield er ouderwetsche begrippen op na en had slechts één kwaal. Die eene kwaal was feitelük niets anders dan een onafgebroken reeks van allerlei kleine kwaaltjes, die voor het grootste gedeelte slechts in sUn verbeelding bestonden. Nu eens was het asthma, dat* hem slapelooze nachten bezorgde, dan weer aderverkalking, darmverstopping of verschillende soorten lever- en galziekten, die hem het leven ondraaglUk maakten en die hem meer dan eens de klaaglijke Verzuchting ont lokten: Och. was het nu toch maar met me gedaan! In werkelUkheid echter mankeerde oom Henry niets anders dan dat hu op negen-en- zestigjarlgen leeftijd nog zoo gezond als een vlsch was. daarbU niets te doen en niets te laten had en met zün toegen tüd geen raad wist. Hoogstens leed hü als gevolg van levens lange zorgeloosheid aan wat de Engelschman het .spleen" noemt, en zün eenlge bezigheid bestond In het naslaan en bestudeeren van de medische encyclopedie, waarin hü tevergeefs oorzaak en genezing van «Un ingebeelde kwa len trachtte te vinden. Steven Wevers was de eenlge die reeds jaren lang met eindeloos geduld de ongemotiveerde Jammerklachten van oom Henry met eea ge willig oor opving. En op de telkens weer terugkeerende ver zuchting van oom Henry„of het nU toch maar gedaan was-” was neef Steven's stereotiepe, be moedigend antwooid steeds weer Kom, kom, oompje, niet zoo somber. Het laat zich raden, dat neef Steven de toe komstige erfgenaam van oom Henry was. Even eens Is het begrUpelUk, dat neef Steven, ge- ruggesteund door wat hu zün .achterdeurtje" placht te noemen, zich weinig zorg over zijn toekomst maakte. Een gevolg van dit achter deurtje was tevens, dat Steven Wevers, even eens vrijgezel. zün carrière grootendeels ver waarloosd had en dat „werken" een begrip was, dat in zün kraam niet te pas kwam. Erger was. dat neef Steven zich In den loop der jarén van een weliswaar weinig arbeid zaam, doch niettemin zich fatsoenlük gedra gend heertje in den aanvang tot een matig, doch allengs tot een verwoed, hartstochtelük speler ontwikkeld had, waarvan de gevolgen niet alleen In onbetaalde kleermakersrekenin gen en achterstallige huurbetalingen kenbaar werden, doch die inmiddels den dreigenden als oranje Ucht uit. j gegevens over het ult- gestraalde licht dienen hier ook te worden ver meld. WU wezen er reeds op dat de kleur meestal geel, groen, blauw of violet is; het zün dus vooral kortgolvige stralen. De sterkte Is slechts gering', bU den Cucujokever bedraagt deze 0,045 Lumen per vierkanten centimeter bü een temperatuur van 20° Celsius. Er is vrijweC géén warmte-ontwlkkellnghet nuttig effect bedraagt 8092 pet. der bü de oxydatie vrüko- mende energie. Dit wüst op een zeer voordee- llge omzetting van chemische energie in llcht- energie zooals die door de techniek bü lange na niet bereikt wordt. Een gloeilamp heeft slechts een rendement van ongeveer 4 pet! De biologische beteekenls der lichtorganen zal wel In hoofdzaak hierin bestaan dat de te krügen. „Over een poqpje,” zei hU- Maar al was hü koortsachtig werkzaam in de eene richting, op ander gebied b eef hü werkeloos. HU had tegen Betty gezegd, dat hü nog wat wachten wilde met trouwen. En over een poosje zou de romantiek ook in zün leven wel haar Intrede doen. Ondertusschen nam zün werk hem meer en meer in beslag. Zooals hü ook tegen Betty had gezegd, hü hield van het boeren werk. Hü vond bet heerlük om den nieuwen dag tegemoet te gaan, vol levenslust en kracht, Molly te hooren zingen onder het melken en Tom fluitend, met rinkelend tuig, de paarden te hooren Inspannen. En soms keek hü naar zün vereelte handen en verbaasde zich er over, dat zün lompe voeten dezelfde waren, die met Betty hadden gedanst. Dan vlogen zün gedachten naar Hawkbunt .Xük eens hier,” fluisterde ze, „dit lag In het bureau van je oma. Ik was het aan 't schoon maken, nam alle papieren er uit, stofte ze af en légde ze dan weer terug. Maar dit Is de stam- dle opgestapeld stonden tegen den muur. „Dat zün mün boeken uit Oxford.” ael hü- „Ik heb nog geen tüd gehad om ze uit te pak ken.” „En er zün Betty. „Daar zul Je niets om geven,” veronderstelde hü. „Dat gaat allemaal over landbouwkundige onderwerpen. Maar troost je, die zet Ik on een plank apart. Over een poosje maak ik van dit kamertje een studeerhokje, ik wil van den winter veel lezen. Ik vind het gek. om een kamer open te- houden alleen om er in te eten. Nicht Jane en ik eten MtUd in de keuken. Hü ging haar voor het huls uit. De rozen bloeiden weelderig, maar waren niet fün ge snoeid. Jane had hier en daar plekjes reseda gezaaid en de lavendel geurde. Oroote bossen phlox vochten om plaats met winde en distels en de bessen zaten vol vruchten, al waren ze nog niet rijp. Het geheel was rijk aan kleur, sprak van overvloed, maar ook van verwaar- loozing. „Ik vind dit een heerlük huis!” riep Betty.. „En wat een zalige ouderwetsche dingen. Het kon met een beetje kosten en moeite volmaakt worden. „Ik ben blü, dat je dat zegt.” antwoordde Roger. ,Jk zal jullie om advies vragen, als ik het ga opknappen. Ik geloof niet, da* ik alles kan onthouden, wat Lady Anna gezegd heeft.” „Wacht je. met het op te knappen tot Je trouwt?" vroeg het meisje na een korte stilte. .Dat weet ik nog niet.” antwoordde hü. „ik.... wacht nog wat. vóór ik veranderingen zich met zuurstof verbinden kan; bü deze oxy datie wordt licht uitgezonden. Aangezien nu het water aan de oppervlakte der zee .de meeste zuurstof bevat, en er nog weer nieuwe zuurstof wordt toegevoerd als het In beroering komt, laat zich gemakkelük begrijpen dat het lichten vooral op de beschreven wüze optreedt. Deze bacteriën zün het ook die met zeevlsch het land binnendringen en op allerlei voedsel- resten In de keuken worden gevonden. Vlsch- graten. beenderen, worst, vleesch en aardappels ziet men soms des avonds een blauwgroen Ucht uitstralen. Het best gedijen deze bacteriën in een omgeving niet een zeker zoutgehalte; van daar dat gezouten voedingsstoffen het lichten het sterkst vertoonen. Men kan ze ook kweeken In voedlngsoplos- slngen van bepaalde samenstelling, zooals vlschboulUon; deze moet dan echter steeds en kele procenten keukenzout bevatten. Schudt men een kolf met zulk een bacteriëncultuur, dan ziet men dadelük In het donker het lich ten optreden. Men kan vlak bü dit licht de krant lezen of op het horloge zien; zelfs groeien klemplantjes met de toppen naar den bouil lon toe. Deze bacteriesoort groeit het best bü lagere temperaturen; zelfs In üs kan zü nog Ucht geven. Andere soorten uit de tropen verlangen hoogere temperaturen. In zoetwater ^ontbreken lichtgevende bacteriën, evenals op het land. Het opUchten van rottende boomstronken, waardoor zooveel spookverhalen in de wereld zün gekomen, wordt veroorzaakt door padden- stoel-mycella. Hieronder verstaat men het net werk van bleekgrijze draden, dat de eigenlüke plant vormt der paddenstoelsoorten, terwUl de hoed dient tot vorming en verbreiding der sporen. In ons land Is het vooral de honing- zwam waarvan het mycelium aan rottend hout een Uchtglans kan vérleenen. op Java komt een kleine paddenstoel voor waarvan de hoed des nachts als een gloeUampje tusschen de bam boestengels zün Ucht uitstraalt. Lichtgevende bacteriën spelen ook een rol bü het Uchten van Vele dieren, waarvan de lich- tende deelen dan deze bacteriën met zich mee dragen. WU hebben dan hier te doen met een geval van symbiose waarbü de bacteriën leven van voedingsstoffen uit het dier, en van hun kant Uchten veroorzaken dat in het leven van den gastheer vaak een zekere beteekenls heeft. Het sou te ver voeren om hier ook «naar «en dieren In een donkere omgeving elkaar kunnen waterlün loopen. Verschillende organismen werken er aan mee om dit verschünsel te doen ontstaan. Het be kendste Is wel de zeevonk (Noctiluca mlliarls), een eencellig dier dat met een enkel zweephaar In het water rondzwemt. Onder het microscoop kan men waarnemen dat de geheele cel met füne Uchtende puntjes Is bezet. Aangezien de dieren elk ongeveer een millimeter groot zün, kan men bü goed toezien elke zeevonk als een Uchtend puntje onderscheiden. Andere organismen die bU het Uchten der zee een rol spelen zün bacteriën, die aan de oppervlakte een phosphorachtig Ucht doen ont staan. Verder spelen groene algen daarbU meestal ook een rol. Ook bü deze organis men Is het Uchten vooral waar te nemen als de oppervlakte van het water In beroering wordt gebracht. Men kan zich afvragen hoe dit laatste ver- schUnsel te verklaren Is. Het wordt begrijpelük als men let op de chemische processen die het Uchten doen ontstaan. In de lichtgevende cel len is eën stof aanwezig, de luclferine, Het was de eerste maal, dat Steven Wevers aan zün rijken oom Henry om geld vroeg. Duizend gulden. En omdat bet de eerste maal was, maakte oom Henry geen bezwaar, doch liet neef Steven een kwitantie teekenen. Zooals dat dan ook behoort. En hiermede was de zaak gedaan. Had oom Henry, instede van onmiddeUük daarop een breedvoerige uiteenzetting te be ginnen over de eerste verschUnselen van nier steen vorming, zün neef om een ver klaring van zün geld-tekort vraagd, en Steven dan eer- lük opgebiecht en na een ernstige vermaning het spel voorgoed den rug toege keerd wellicht was er in werkelUkheid de zaak mee gedaan geweest. Nu echter stak Steven niet een luchtig ge baar het bankbiljet in zün portefeuille, borg deze In zün binnenzak, luisterde v<4 aandacht naar oom Henry's citaat uit de medische en cyclopedie en antwoordde op de onvermüdelüke jammerklacht van den goedlgen erfoom: Kom, kom, oompje, niet zoo somber. et vermogen om licht uit te stralen is een der merkwaardigste verschUnselen uit de\ planten- en dierenwereld. In ons land zün de gedoelde verschUnselen niet zoo alge meen als' büvoorbeeld in Zuld-Amerika, waar onder andere vele soorten glimwormen worden gevonden. Verder vindt men vele Uchtgevende dieren in de dlepsee; uit den aard der zaak laten deze zich In hun omgeving moellük bestudee ren. WU komen hieronder op de diepzeefauna terug, en zuDen eerst de bekendste verschUn selen uit eigen omgeving bespreken. Het meest imposante daarvan is wel het Uchten der zee, dat vele lezers op een mooien zomeravond wel eens zullen hebben waargeno men. Men ziet dan hoe elke beroering in het water een zachten, blauwachtigen glans aan de oppervlakte doet optreden. Dit levert een schouwspel op waarvan men de bekoorUJkheld niet Ucht vergeet. In verband met het boven staande laat het zich begrijpen dat het lichten vooral waar te nemen is daar, vur de golven uitrollen over het strand, of wanneer het plas sen der riemen van een roeiboot de oppervlakte beweegt. Ook ziet men duidelUk de voetstappen opUchten'van wandelaars die dicht langs de bet lot van Europa. Europa heeft blükbaar nog niet begrepen dat de geheele menschbeid een groote gemeenschap vormt, die naar een ge- meenschappelük doel streeft. Toen dr. Seipel eens uit Oenève terugkeerde, waar juist de toe lating van Duitschland tot den Volkenbond be sproken was, vertelde hü, hoe de afgevaardig de van China opgestaan was en had uitgeroe pen: „Hier wordt aUeen maar over Europa ge sproken! Is Europa dan heel de wereld?’.* Uit de verontwaardiging van dezen Chlneeschen afgevaardigde sprak dezelfde geest, als uit d» woorden van een hooggeplaatst officier uit Achter-Indië die verklaarde: „WU zijn de meesters van morgen!” Het Verre Oosten staat thans niet meer zoo ver van ons af: vüftlen luchtlünen hebben een sneUe verbinding tot stand gebracht, de radio dringt door over af standen van duizenden kilometers, en toch, on danks dat is er nog een groote klove tusschen Europa en het Verre Oosten. Het woord van den onlangs overleden schrüver Kipling: „Oost Is Oost, en West is West: belde zullen elkaar nooit ontmoeten!” zal beslissend zün voor bet tot van Europa. De Japanner Uüft niet langer in zün tuin wandelen. De moderne techniek heeft daar haar intrede gedaan. In 50 Jaar tüd Is het aan tal fabrieken gestegen van 21 op 21.000, en meer dan de helft van de Japansche bevolking is door de Industrie opgezogen. Waar vroeger kleine huisjes stonden, zün thans paleizen ver rezen en rooken de fabrieksschoorsteenen. Het station In Toklj alleen reeds geeft een overwel digenden indruk van het moderne Japan. De industrie van Japan is voor Europa noodlottig geworden, want iedere schoorsteen die In Japan verrijst, dooft tegelükertüd een der fabrieksvu- ren in Europa. De Japansche textleUndustrie beeft een heelen ommekeer gebracht. Duizenden en duizenden meisjes en vrouwen zün van het platteland naar de fabriek getrokken, en zitten daar in lange rijen aan de weefgetouwen. Wettelüke regeling van den arbeidsduur, sociale verzekerin gen voor de arbeiders, zün begrippen, die daar nog slechts op papier bestaan. De zuigelingen worden mee naar de fabriek gebracht en het stof der fabriek en het snorren der motoren wordt als het ware hun dagelUkscb voedsel. Voor Japan is het een ramp, dat er Vhn de duizend meisjes, die door hun ouders aan die fabrikanten worden uitgeleverd, 689 tubercu- loos naar huis terugkeeren. En van deze 689 sterven er 370 alvorens hun dienstverband be ëindigd is. De meisjes zün In kazernes onder gebracht, soms 550 in-één gebouw* en van dit groote aantal meisjes zün er slechts 35 die een bed voor zich alleen hebben. De meesten sla pen met tweeën of drieën, ja soms met achten in één bed. Het zedelUke peil is hier ontstellend laag gezonken, en als men de statistieken hier omtrent nagaat, dan heeft men in één oogop slag gezien dat Japan dezen modernen geest duur genoeg gekocht heeft. Ofschoon het nationaal vermogen van Japan door deze Industrialisatie geweldig gestegen is en Japan op de wereldmarkt een groote con current geworden Is, gaat toch het spook der werkloosheid rond over het eilandenrijk. Van uit- Wladlwostok is het wachtwoord uit Moskou aan de Japansche arbeidersmassa doorgegeven. De vlag met de Sovjetster wappert boven de duizendkoppige menigte, die op 1 Mei haar' vuisten balt, bezield met een vurigen haat te gen de kapitalistische inrichting der maat- schappü. In de laatste eeuwen Is de bevolking van Ja pan van 38 millloen tot 67 mlllioen zielen ge stegen, en leder jaar neemt de bevolking met meer dan 1 millloen toe. Waar moet al dat volk heen? Noord-Amerika heeft zün grenzen gesloten^ de weg naar Zuld-Amerika is te duur MandsjoeriJe en China moeten door Japan bezet worden. De aarde biedt plaats aan Iedereen, ATT a °P d14 blad zlJn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen p MJ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p *7^0 een ongeval met I lit, J lN lx r1» O ongevallen verzekerd root een der volgende uitkeeringen OVe verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen «xAJe doodelijken afloop De duizend gulden verdween als sneeuw in de zon. Een tweede maal dorst Steven niet vragen. Oom Henry zou nu tekst en uitleg verlangen. Oom Henry zou nu ongetwüfeld informaties doen nemen omtrent de levenswüze van Steven Wevers, zün eenigen erfgenaam! En de gevol gen waren niet te overzien. En de korte weg van de lichtzinnigheid naar de misdaad verelscht slechts weinige stappen.. Toen zocht Steven Wevers naar een uitweg. Die uitweg leek hem zoo glad en zoo effen, zoo voor de hand-liggend en vanzelfsprekend. Ieder toch, die met oom Henry in aanraking kwam, het personeel, de dokter, de notaris, zü allen hadden Immers herhaaldelük zün jammerklachten en onophoudelüke verzuchting gehoord: Och. was bet toch maar met me gedaan! Wat lag nu meer voor de hand dan dat oom Henry door een samenloop van omstandigheden een mengsel van onachtzaamheid en levens moeheid zelf zün eigen woorden en wenschen tot waarheid ging maken? En de korte weg van het plan tot de uitvoe ring verelschte slechts enkele stappen.... Oom Henry ging lederen avond om negen uur naar bed. Hü leefde sober en hield er ouderwetsche begrippen op na. Zün woning wa« niet voorzien van modem comfort, van badkamers, radio of electriciteik Zóó als zün vader geleefd was het hem meer dan voldoende. In zün slaapkamer brandde een gaslamp, den geheelen nacht door. De ramen bleven geslo ten, den geheelen nacht door. Een en ander ter vermüding van tocht en tot gemak bü het zoeken naar medlcünfleschjes bü mogelük in den nacht zich voordoende kwalen. uit de diepzee. Zooals een gewone sepia uit de Noordzee zich door het ultstooten van een don kere wolk, dus door een soort „rookgordün”, aan het oog der vervolgers onttrekt, doen de ge noemde diepzeedieren dit door het ultstooten van een lichtende wolk die den achtervolger verblindt. BU andere kreeften en inktvlsschen uit de diepzee, evenals bü vele visschen uit dezelfde omgeving, vindt men echte lichtorganen. Deze gelüken door hun bouw op een oog; zü dienen echter uit den aard der zaak niet om Ucht op te vangen, maar om het uit te stralen. De Ucht gevende cellen liggen voor een reflecteerende laag die het meest naar binnen wordt gevon den; vaak Is ook een lens aanwezig die het Ucht in een breeden bundel naar bulten werpt. De lichtorganen kunnen worden verdonkerd i tusschenschulven van een plgmentgordUn doordat het geheel opzü wordt gedraaid. De prachtigste kleuren worden door deze lichtorganen uitgestraald, De meest voorko mende kleuren zUn geel, groen, blauw of violet. De Uchtgevende organen zün vaak gesteeld, waardoor zü nog meer het ulterlük van een lantaarn verkrijgen. Vooral dlepzeevisschen krijgen daardoor vaak een fantastisch aanzien. In de laatstgenoemde gevallen bluft de Ucht gevende stof binnen het dier. Meestal wordt zü afgescheiden door de boven reeds vermelde bacteriën die met het dier samenleven. Het zelfde geldt voor de lichtorganen van glim wormen en vele andere kevers, zooals de vuur- dragers uit tropisch Amerika. Deze laatste zen den zoowel blauwgroen I Enkele natuurkundige la een volko men onschuldig book, maar *t moet me tóeh hartkloppingen knnnen veroorzaken, dun van niterlük maar véél pagi na's. interessant voer m’n kinderen, m'n va der en mün grootvader. En geen overtogen woord er in. Mag ik a dan een Spoorboekje aanbevo len. mevrouw? (O 420). •éns hier." ZU wees met een bevenden vinger naar een haam, heel laag op de rol. die uitgekrast was. „Daar is een naam doorgehaald, precies daar boven Is Jacob Beck, die de vader was van Willem. En hier is de tak van je oma en daar is Been Willem. Zü hebben rijn naam doorge haald.” Roger rolde zwügend het perkament weer op ,4e moest mü de sleutels maar geven, nicht Jsne en niet verder aan die papieren zitten, fk zal ze wel eens doorzién.” Hü ging naar de voorkamer en sloot den •tamboom weg. met gloeiende wangen, vol ■chaamte en ontevredenheid. Dat een stuk xan het goed opgeofferd was en dat zün Ueve •rooteuders hun leven lang armoede en «waren arbeid hadden gekend, was erg genoeg, maar sen Beck zich zoo had kunnen verlagen. en leder volk heeft een natuurlük recht om zün lichamelüke en geestelüke krachten te ontwik kelen. In Azië slaan de vlammen uit den grond op, die heel de wereld In brandenden gloed kun nen zetten. China heeft zich eeuwenlang met groote angstvalligheid verweerd tegen vreemde invloe den. De Chlneesche Muur Is daarvoor het zin nebeeld. Het contact van Europa met China staat schande genoeg In het teeken van den opiumoorlog. China zou rich wkl tegen den' Invoer van opium en maanzaad willen verzet ten, maar dan zouden de Engelsche kapitalis ten hun geldbronnen die thans rükelük vloeien zien drooggelegd. Zal een volk van 480 millloen zielen zich steeds door Europa laten dwingen? Hoe zal de toestand morgen zün? Thans telt het blanke ras in Europa 220 millloen zielen. Volgens sta tistische berekeningen zal het gekleurde ras na verloop van twee menschengeslachten geen 480 mlllioen zielen tellen, maar büna 1000 mnuoen. terwül het aantal Indiërs van 300 mlllioen tot 660 millloen gestegen zM zün, en het aantal negers van 220 millloen tot 440 millloen zal zün vermeerderd. Wat dan? In het Verre Oosten dreigt geweldig gevaar en het blanke ras voert struisvogelpolitiek, steekt den kop In het mnd Morgen zou hü die boeken eens uitpakken. Dan zat hü Ineens recht; had hü Tom wel gezegd, de bruin te laten beslaan? Het voorste ü«er zat los. Toen kwamen küken, nadat hü een maand of twee op Beckford had gewoond, was hü er trotsch op hun het huls, dat na nicht Jane's üver dan ook blonk en glansde, te laten Men. Zü vonden de oude en vreemde charme die er aan alle lang gebruikte dingen kleeft, verrukkelük. Nog nooit hadden zü het zoo precies mogen zien, Lady Beek hield niet van neuzen. „We hebben de slaapkamers nog nooit gezien en M die leuke trapjes op en af en die lange gangen door. Er is een kamertje bü de slaap kamer om pruiken te poeieren en wat een heer- lüke boogvensters,” riep Betty. .Roger,” zei Lady Anna, „wat kon je met een beetje geld hier een schitterend huis van maken." Roger lachte, maar zü ging ernstig voort: .Eerst, beste kerel, moet je die vreesel'ike verf van dat eikenhout af laten krabben. En dan die vloerzeilen laten opnemen, hier heb je toch heusch geen zeil noodlg.” .Dat weet Ik nog niet,” peinsde Roger, „we sjouwen er altüd maar in en uit met modder- schoenen.” „Dan moet je leeren je voeten vegen,” ael Lady Anna. ,JEr ligt een prach'lge eiken vloer onder. Als je- dien laat boonen. dan een klein kleedje in het midden gn daarbU naam van den stamboom verwüderd moest worden, dat was onvergeefiük. Oma had van den donkeren vreemdeling gezegd, dat het haar eigen vleesch en bloed was, dat zou dan de zoon van Willem hebben moeten zün. HU had gezegd, dat zün vader dood was. Het was maar goed, want hü had oneer over de familie gebracht, maar het was nog beter, dat oma v r oor de Volksuniversiteit in Weenen hield Prof. Dr. Pater Thauren 8.V.D. een lezing r- dienstige waar de geleerde spreker zelf jarenlang toefde en groote reizen maakte. Deze inleiding, die op de toehoorders een diepen indruk maakte geven wü hier In be- knopten vorm weer. Azië vormt het meest brandende probleem van onzen tüd. De volken In Europa hebben In de laatste 100 jaar steeds In de overtuiging ge toefd, dat zü alleen de heeren der schepping zün, en dat de rest van de wereld voor hen als het ware niet bestaat. Op de Middelbare Scho len wordt de voornaamste aandacht geconcen treerd op dg^geschiedenls van Europa, maar wat er zich in den loop der honderden en dui zenden jaren In het Verre Oosten heeft afge speeld, is een haast onontgonnen terrein ge bleven. En toch in het Verre Oosten spelen zich gebeurtenissen af, die ook beslissend zün voor Daar lagen ze nu met zün allen op den grond. Hun hoofden, Wat moest Tuimeltje beginnen? Hü raapte al de zeep op en armen en beenen deden erge pün. En het ergste was nog. dat«topte zün zakken vol. Toen slenterde hü naar de keuken, waar de huishoudster hen gezien bad. .JU moet het maar opknappen”, mirten se tegen Tuimeltje en zoo vlug mogelük deden ze de blokjes zeep onder -hun schoenen vandaan en liepen toen hard weg.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1936 | | pagina 19