Wat Kikker Karei en Tuimeltje beleefden
ÏÏCctu&Aaal uan den dag
F 750.-
Vliegende hertog
KWIEK EN VIEF
is onze „Omroeper* Dkan arend weer opnieuw
spreekt hü in 80*00 gesinnen. waar bij steeds
een trouw gehoor eindt. Zaken-Omroepero 80
et. per regel. Particuliere Omroepers 20 et. per
.egeL Betrekkingen (gevraagd an aangeboden*
10 ct. par regel
AT ,T ,F, ABONNÊ’S
F 250.- •a.-'St
LIEFDE
EN EER
EEN „MOEILIJKE" TEN
TOONSTELLING
DINSDAG 24 MAART 1936
Rijkaards in Londen
•ucce*
4
(Wordt »eridgd)
I
DOOR M. E. FRANCIS
Het vermogen van de
Habsburgers
De telegrammen
van m’n vrouw
Chineesche kunst behaalt te Lon
den een overweldigend
7
of uw llnkor-rlchtlngaan-
wijzor stookt u notóürlljk
altoos tijdig uit, voor u ‘n
bocht naar links noomL
Weet u, dat zoo’n teeken
geen tooverstal Is? En,,
dat u dus uw beurt moet
afwachten
bij levenslange geheele
verlies >vzn beide armen.
„Wel sus Betty," begon sü. terwül as Betty
ongeschiktheid tot werken door 17 *7 Mj een ongeval met
^ideheerwn of belde oogen F l OU*- doodelüken afloop
^AA/iGlFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN U1TERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
(Speciale correspondentie)
te
•r-
Chubbs
was. Ik wist,
Ze draalden zich om, maar toen bleven ze van schrik staan,
want pu stond de kok weer voor hen en se hadden hem toch
soo duidelijk in de kast gezien. Ik heb Jullie daar eens be
trapt, aei de kok tegen de deugnieten en daarvoor zal ik je
laten straffen. Kom mee naar de kast, dan aal ik je eens laten
zien wat ik gedaan heb en met verbaasde gezichten volgden
ze den kok, die de kastdeur opengooide.
wordt) was toegenomen van £3.140*73.849 tot
£3.250.000.000, en in totaal werden het vorige
Jaar 229.2it.903 aan belastingen geïnd.
Terwijl zoowel het aantal als het totale be
drag der s.g. groote inkomens voortdurend
blijft slinken, nemen het nationale Inkomen en
de gemiddelde welvaart dus gestadig toe
twee schijnbaar tegenstrijdige verschijnselen,
waarvan geleerde economen evenwel Beweren,
dat zij In t geheel niet tegenstrijdig zün.
Bet vermogen van Habsburg
Kst familievermogen der Habsburgers werd
verdeeld op grond van de s«. Habsburgwet van
1MB. die bepaalt, dat het vermogen tusschen
de drie stammen de familie van den keizer
koning, de Hongaarsche en de Tbscaansche
stam onder de mannelijke leden der familie
(op het oogenbllk 31 personen) zal verdeeld
worden, soodat het hoofd der familie, Otto.
een derde krijgt van de inkomsten van het
familievermogen. Ben tweede derde deel wordt
als vruchtbaar kapitaal belegd; een derde deel
komt na goedkeuring van het famllle-hoofd
onder de familieleden ter verdeeling. Men be
hoeft niet te onderstrepen, dat deze wet wel
in 1848 goed was, maar niet doeltreffend is in
1938. Jammer genoeg, dat iedere poging om de
Habsburgwetten te modernlseeren schipbreuk
lijden op een zeer hardnekkigen tegenstand.
Krachtens do 81-Jarige wet heeft het fa
miliehoofd het recht, huwelijken te annuleeren,
en de tegen de wet handelende familieleden
uit dsn band der familie te sluiten. Er waren
ook vroeger opstandlgen in de familie, zoo b.v.
Twee dagen na d’r vertrek bracht mijnheer
Chubbs gewichtiger dan ooit, bet eerste tele
gram: „Kom onmiddelUJk. Tante Allee."
Chubbs had reden cm gewichtig te doen, want
hij wist dat tante Alles bet rijke hoofd der
geheele familie was. Hij wist ook dat ze al me-
nlgen neef uit haar testament bad geschrapt,
dat ik nog in de gunst was en dat de erfenis
niet mager sou zijn. Daarom had hij het spoor
boekje al nagezien en een tazi voor mij besteld
en keek me verbijsterd aan toen ik zei dat ik
kalm thuis zou blijven. Hij was zóó verbaasd,
dat hij vergat er bij me op aan te dringen tante
Allee te bezoeken.
Toen kwam bet tweede telegram: „We kun
nen het huisje van Smithson in Augustus hu
ren. Antwoord direct.”
We hadden al een paar jaar vruchteloos Be
tracht het huisje in Daily voor een maand te
huren, het mooiste huisje voor een zomerver
blijf. Geen wonder dus, dat mijnheer Chubbs
voor mijn verstand vreesde, toen ik hem geen
antwoord-teiegram meegaf. Dien da* was hQ
ongeschikt voor z’n werk.
Een paar dagen daarna bracht hü, zenuw
achtig van opwinding, nog een telegram: .ver
koop alle rubberaandnelrn; daling te wach
ten."
Mijnheer Chubbs. die altijd z’n best deed cm
er gewichtig en voornaam uit te zien, droeg een
klein puntbaardje, dat z’n waardig voorkomen
nog verhoogde. Als hij een telegram bracht,
deed by dit werk met de plechtigheid van een
hoflakei. Sylvia en ik vermaakten ons daarmee.
We keken van achter de gordijnen, als htf naar
ons landhuisje kwam.
Toen Sylvia haar JaarliJksche bezoek aan d’r
moeder sou brengen, deelde zij me mede dat
ae een fijn plannetje had. om mijnheer Chubbs
eens extra-plegier te doen:
„Als ik bij moeder ben, zal ik enkele, heel ge
wichtige en belangrijke telegrammen aan Je
sturen. Maak je dus niet ongerust, wat ik ook
sein.”
toen de deur open ging, nu draalde Bite DM
baar rug toe.
„Ik vind, dat Betty Roger wel een nieuw
pak mag geven," aei ae minachtend. „Hij
draagt nog altijd dien ouden rommel. Hij is veel
grooter dan JU.’’ ging sü peinzend voort tot
Dick, die bij haar was komen zitten. „Veel
grooter. Als hij goed gekleed was, zou hij er
echt knap uitaten. Ik ben blij, dat jij er chique
ultzlet."
„Dat is geen wonder,” ast haar verloofde.
„Als je mijn kleermakersrekeningen zag. aou
je begrijpen.”
„Dat weet ik nog niet,” antwoordde het
meisje scherp- -Ik zal m later wel moeten be
talen."
Dick, die baar tot nu toe bewonderend had
aangestaard, verschoot van kleur.
JDat aal niet noodlg Mln,” aei hü kort.
Rita geeuwde.
„Waarom hebben jullie niet iemand ge
vraagd, waarmee Ik me amueseren kon»" vroeg
sü. „Dis leuke roodharige Jongen.... boe beet
hjj ook weer» Cuthbert of soolets. Ik noemde
hem bij meself den Melancholieke. Hjj was
altijd treurig."
„Dat kwam, omdat hij ruzie had met Nette.
H|j houdt van Netta. moet je weten.”
Rita lachte en stak hnar kinnetje in de
lucht.
.Maar niet heetanaal," mi m. „En die andere
vent, die zong.... dien aou ik gezellig gevonden
hebben.”
Fabrieksarbeider en reiziger
WtJ kochten tot dit doel een Engelsch vlieg
tuig en het bleek al spoedig, dat ons idee een
goed idee was geweest, want de burgerlijke
luchtvaart verkeerde in Spanje in een primi
tief stadium, en onze school trok in toenemen
de mate de Spaansche jeugd, die voor de avia
tiek een levendige belangstelling aan den dag
legde. Op onze groote rondvlucht door Europa
hl 18281939 verbaasde het op alle stations,
waar wij landden, dat wij niet alleen het vlieg
tuig bestuurden, maar ook het sein- en ont
vangtoestel bedienden. WU waren tegelijkertijd
piloot, mecanicien, marconist, steward....
Maar tenslotte konden wjj er niet van leven.
Zoo kwam ik als arbeider in de fabriek van
Ford in Spanje, waar ik al het werk heb mee
gemaakt, van het geringste tot het meest ver
antwoordelijke. Daarna werd ik reizend agent.
U kent het principe van Henry Ford? Het
luidt: „Druk neer, die zich neerdrukken laat,
om zelf vooruit te komen.” Het heeft conse
quenties. die zich met mijn persoonlijken
smaak niet laten verzoenen. OU begrijpt, dat
ik dese onderneming dus den rug toekeerde.
In de kast stond nog steeds dezelfde kok, die de bengels en
kele minuten geleden ook hadden gezien. De kok greep zijn
evenbeeld vast en draalde dit met het gezicht naar de kikkers
en Tuimeltje, die nu pas zagen dat bet een
dat jullie zouden komen stelen, zei de kok en daarom maakte
ik dese pop om jullie te verrassen. Ga nu maar mee, dan sul
je van den koning nog wel wat meer verrassingen krijgen. En
bang voor hetgeen ae te hoeren zouden krijgen, volgden ae den
opperkok.
teeken, dat ztf hem als een gewonen kennis
wenschte te behandelen. Hij groette mijnheer
de la Rlva, evenwel met een zekere waardig
heid, die hem goed stond. Dick gafhü een
stevige hand.
.Feliclteeren Jullie elkaar niet»” riep Rita
uit.
.Dat doop we," aei Roger eenvoudig.
Hij liep om de tafel heen om naast Betty
te gaan zitten, terwijl hij aai:
„Nicht Jane aendt haar complimenten en
wil graag weten, hoe je over die kippen-
kwestie denkt.”
„O,” aei Betty, ,4k heb er al ernstig over
gedacht. Maar ik kom volgende week en dan
kunnen we samen de rennen bekijken.’
het gebouw binnentraden, reddeloos verloren ge
weest, maar toch kan Londen er trotsch op zijn
dat zoo’n .moeilijke” tentoonstelling zulk een
overweldigend succes gehad heeft.
te pakken, waarin waarschijnlijk een groote
camee zat, toen Roger tusschenbelde kwam.
„We moeten heusch gaan, Betty, we hebben
weg door de pittige avondlucht en onder de
opkomende maan en eensklaps zei Roger:
.Hetty, ik voel me een beest, Ik moest er
niet aan denken, je plichten op te leggen, die
Je niet vervullen kunt. Ik wil niet hebben, dat
Je een slavin wordt. En ik geloof niet, dat het
noodlg is. Een huls als Beckford kan toch
door twee melden bewerkt worden, zonder dat
de vrouw des huizee mee zwoegt. Mijn groot
moeder was een heel andere vrouw dan JtJ.
Als JU huiswerk deed, sou het net zoo gek zijn,
als wanneer je oma’s horloge ging dragen. Dat
hoort niet bü je."
„Maar ik ga er bü hoeren," riep sü vrooUjk.
JU bent een echte boer, ik word een echte
boerin. Het hoort er bij en Ik zal het graag
doen," voegde sü er bü en sloeg haar twee
handen om zijn arm.
„Ik denk, dat het gekwetste Vdelheid is,"
dacht zU. „ZU kan de gedachte niet verdragen,
dat Roger een ander genomen heeft. Arme Dick,
Het*diner was bijna voorbij, toen zü Rogers
auto hoorden voorrijden- DadelUk stond Betty
op en liep de hall binnen, hem tegemoet.
Sam riep haar na:
„Ta-* hem zoo maar binnenkomen, geen
drukte maken met kleeden of zoo, de jongen
zal wel half verhongerd sUn.”
.Maar ik denk dat hü zün oude tweed pak
aan heeft,” aei Rita,
Snel keek Lady Anna haar aan en zag, dat
zU vuurrood was en dat haar oogen vreemd
glinsterden.
een vluchtig kusje op de wang drukte. .Met
gaat net als met dat speUetje: warm, warmer,
heet."
Hoewel Betty een beetje schrok, gaf sü„ haar
toch den kus terug.
,Jk hoop, Rita, dat we het samen altijd goed
zullen kunnen vinden."
„En waar is broer Roger?” ging Rita voort
met het schelle lachje, dat Lady Anna zoo
vreeselljk vond.
„ZU zou zoo graag alles klaar hebben, voor
dat zU naar bet gesticht gaat,” ssl Roger.
„Word JU kippenboerin, Betty»" vroeg Rite
dwars over de tafel heen. .Dat zou ik niet ge
daan hebben.”
Toen- Lady Anna opstond, vroeg zij: „Blüf
JU nog hier, Betty?”
„Neen, ik kom,” zei Betty, die heel andere
plannen gehad had. ZU «Ude Roger nog we)
even alleen spreken want zU hadden elkaar in
geen drie of vier dagen gezien. En mijnheer
Hornock begreep dat, want na een heel korte
poos kwam hü ook den salon binnen, hoewel hü
anders graag nog wat Mj de wUnfleech bleef
zitten en aei:
„Ga jij nu maar naar beneden. Betty. Roger
is nog niet half klaar.”
Beide meisjes hadden een kleur gekregen,
„Hier ta bet," riep sü uil „Het isnogvan
Je grootvader geweest, Roger en van den ouden
Sir Roger vóór hem. Het is een pracht-
horloge. Het slaat de uren. Ik heb gehoord, dat
het wel honderd pond gekost beeft.”
Je kunt bet in je kamer ophangen, Betty,
wel Roger. Je kleine armbandhorloge is ge-
makkeUjker.”
^^de^w^tr^
„Nee, je moet bet dragen," drong Jmie aan.
Je moot bet dragen, want Je bent Lady Beek.
De menschen verwachten dat van je. Je kunt
ar trotsch op zijn." voegde sü «r Ml. -KUk
eens, wat een mooie ketting."
Betty hing glimlachend den zweren ketting om
haar hals en probeerde het gevaarte tusschen
Baar ceintuur te krijgen.
„Nonsens,” riep Roger bijna ruw uit „Dei
kun je niet dragen. Je kunt wel verlangen,
Jhne dat zü ook grootma’s mutsje opeet."
Jane deed het horloge met betrokken gezicht
«Mg in de doos en begon een rood etui uit
-j—Ike dichter of componist, die een onder-
H werp zoekt voor een idyllisch romannetje
of een pastorale, of een mooie, eenvou
dige, rustige compositie, zou ongetwijfeld naar
ons dorpje verhuizen, als hü het kende. De in
spiratie voor een massa eenvoudige liederen en
gezellige novellen ligt er opgestapeld en is te
vinden in leder huisje en bü lederen bewoner.
We leven er gezellig en rustig In werkelUk pa
triarchale toestanden. Het heele dorp is van
en voor ons, maar wü zün ook voor het heele
dorp, onverschillig of er een hark geleend moet
worden, een moellUke brief geschreven, het be
zoek van een lastig familielid voorkomen, of
een beroep gekozen voor een zoontje van een
der eenvoudigs dorpsmenaohen, van wien de
onderwijzer had gezegd dat hu aoo makkeluk
leerde.
We waren totaal onbekend, toon we er kwa
men, waren met niemand bevriend en spraken
in 1 begin met niemand: maar weldra was op
een ondoorgrondelUke manier overal het ge
zucht verspreid, dat mUnheer dat ben ik
een intellectueel was. Het gevolg daarvan was,
dat ik ook bijna even gauw adviseur werd in
alle mogelUke zaken en kwesties van den bur
gemeester, den gemeenteraad, den onderwijzer
enz.
Niettemin ben noch ik. noch Silvia, m’n
vrouw, de eerste onder de notabelen van het
dorp. Neen, er is iemand, die de meenlng over
m’n superioriteit van vele dorpelingen niet
deelt, omdat hü zich self als superieur be
schouwt.
Die Iemand is Chubbs. chubbs 1» de brieven
gaarder, tevens met den telegraafdienst belast
van het dorp en voelt zich als zoodanig de ge
wichtigste man van alle dorpelingen. HU oefent
dan ook een gezag uit, dat hem eigenlijk niet
toekamt, maar dat iedereen aanvaardt, de bur
gemeester incluis. HU laat er zich bU iedereen
op voorstaan, dat hU een doorkneed telegrafist
is. Ons dorp is te klein om er extra een tele
grafist en een brievengaarder op na te houden.
MUnheer chubbs laat zich door iedereen post
directeur noemen. Den naam „brievengaarder”
werpt hU verre van zich.
Als telegrafist brengt mUnheer Chubbs zelf
da telegrammen rond. Overstelpende drukte
geeft hem dat niet. Daartoe komen er hier te
weinig telegrammen; soms een officieel dienst
bericht voor den burgemeester, soms een tele
gram voor den notaris of den dokter. De ove
rige depêches zUn aan ons geadresseerd.
Nu doet zich in ons doroje het merkwaardige
geval voor, dat vóór de geadresseerde het tele
gram heeft gelezen, mUnheer Chubbs al die
maatregelen genomen heeft, die hU. met het
oog op den Inhoud, noodlg oordeelt.
Zoo hadden we, toen we een maand in het
dorpje woonden, afgesproken dat de Grenvilles
by ons hun week-end souden doorbrengen.
VrUdags bracht Chubbs ons een telegram en
zei tegen Sylvia, die voor ontvangst teekende:
,De Grenvilles komen niet. De groote bestel
ling, die u gisteren bij plorvldge hebt gedaan,
heb ik dus ingetrokken, omdat het nu niet
noodlg is. De taart, die Lester op bestelling voor
u maakt, wordt morgen wél gebracht, want u
en mUnheer mogen wel eens een extraatje heb
ben.”
Plorvldge is onze slager en Lester is de ban
ketbakker.
Toen we bU ’t naderen van mUn vacantie
kamer» wilden huren in een badplaats, liet hU
niet ons besluiten, maar besliste zelf. Het bad
plaatsje was zeer in trek, aoodat we bijna geen
kamers konden krijgen. ElndelUk kwam er eea
telegram dat er een optrekje vrU was. We moes
ten echter denzelfden avond beslissen. MUnheer
Chubbs bracht het telegram met het advies:
„niet doen, het is daar veel te koud.” HU
telde zooveel schrikwekkende verhalen van te
leurgestelde badgasten, dat bet te laat werd om
even antwoord te seinen.
Een jaar later wilden we een maand door
brengen in Westarp, en schreven een briefkaart
om kamers te bespreken in een pension, dat
ons door een vriend was aanbevolen. In plaats
dat mUnheer Chubbs de briefkaart met de ove
rige post naar den trein tfracht, kwam hU be-
vig opgewonden bU ons binnenstormen.
„Ik heb dese kaart niet gepost. Westarp is
vochtig en er is geen enkel goed pension. Ik
ken tal van menschen, die daar eens gelogeerd
hebben en er nooit willen terugkomen.”
HU belette ons eenvoudig dat we schreven om
de kamers te bespreken.
Midden in den winter kwam hü me aan 1
ontbüt vertellen:
„MUnheer, u
moet direct naar
de stad. Het te
legram heb Ik
maar op 1 kan-
toor gelaten. Ik
onderstel dat u
naar een andere betrekking hebt gesolliciteerd.
Toen tante Mary overleden was, overhandigde
mUnheer Chubbs mU treurig en waardig bet
telegram: „Uw tante U overleden. mUnheer. Ik
heb, toen ik hierheen kwam, een krans WJ den
blotanist besteld, even mooi en even duur als
verleden jaar, toen uw oom Percival was ge
storven."
Vaak houdt men mU voor een internatio
nalen oplichter, die zich ten onrechte den titel
van aartshertog heeft toegeëigend, en met
groot wantrouwen wacht men soms af, of ik
mUn hotelrekening wel betalen sail
Aartshertog Frans Joseph von Habsburg—
Lotharingen, die soo spreekt, is de dertigjarige
broer van Anton von Habsburg, maar vertoont
een veel sprekender gelUkenis met wUlen Ko
ning Karel IV van Hongarije. ZUn bünaam ..de
vliegende aartshertog" dankt hü aan zUn
hartstochtelUke voorliefde voor de aviatiek. In
1938 en 1939 vloog hü met zün broer van land
tot land om overal lezingen te houden over
Spanje, zulks in verband met de toen aan
staande wereldtentoonstelling te Barcelona.
Hun vader. Aartshertog Leopold Balvator, had
Mi het Ineenstorten der Oostenrijksche monar
chie in 1918 geen afstand gedaan van zün
titels en rechten. Hü weigerde, de Oostenrük-
sche republiek te erkennen. Tengevolge hier
van moest hü met zün jongens Oostenrijk ver
laten en deze vorstelüke emigranten begaven
stch naar Madrid.
Het is een merkwaardigheid van het lot,
dat wU juist in Spanje terecht kwamen, waar
onse grootvader van moederskant, Don Carlos,
in 1873 tegen den voorganger van Koning Al
fonso oorlog had gevoerd. Niettemin werden vft)
hartelük ontvangen door den toen nog regee
renden koning. Ik studeerde in Madrid aan de
technische hoogeschooi, hiertoe gedreven door
mUn aangeboren belangstelling voor machine
rieën. later legde ik mü bovendien op de land
bouwkunde toe. Toen het Spaansche koninkrijk
een einde nam, stelde Primo de Rivera zich
met groote welwillendheid ter onzer beschik
king, en ik mocht mün technische kennis ver
der bekwamen bU het Departement van Lucht
vaart, waar ik mü liet oplelden tot marine-
vlleger. MUn broer Anton von Habsburg, die
eveneens ingenieur is, had zich inmiddels een
positie veroverd bü de Standard Electric
Company te Londen; ik trok er heen en haalde
mün broer over, in Spanje een civiele school
voor aviatiek te openen.
Het was niet aardig van mün vrouw, want
natuurlUk volgde ik den raad niet op, waar
door de bemoeizuchtige mUnheer
een slapeloocen nacht doorbracht.
Je telegrammen waren schitterend,” prees
ik. toen m’n vrouw van haar reis w«s terug
gekeerd. .MUnheer Chubbs gloeide van ge
wichtigheid!"
Sylvia keek verwonderd.
„Telegrammen, seg je?"
Ja, de telegrammen van tante Allee, en bet
huisje in Daily en van de rubber. Je hebt een
rijke fantasie, vrouwtje."
„Maar ik heb geen telegrammen geetuuM,”
sei Sylvia. „Ik heb de afspraak totaal i ergst sa
.Dus....»”
Dus ik vrees dat bet echte MegraarosM
waren."
Johann Orth, maar dese ontvingen tenminste
een behoorlUke .Abfertlgung."
»^!en h“w«lUkspfcratraaf van de
Habsburgwet nog van kracht, en dua staat den
mannelUken leden der familie Habsburg steeds
een UJst der huwbare meisjes van repeerende
vorstenhuizen ter beschikking, in alfabetische
hteni Habsburgwet moet een
familielid, dat een bultenlandache reis wil on-
dernemen, zün voornemen In een audiëntie
bij den kelser>konlng bekend maken, en hier-
toe de allerhoogste toestemming vragen....
S3*? reü<to men Poztkoeto, heden per
vliegtuig.
beh<*^ U niet te seggen, dat het onder
zulke omstandigheden moeilük is, aartshertog te
zün! Mün moeder is thans echter teruggekeerd
na^r.5°* *lot Heinsteln in Oostenrijk, waar
°oz 1* weldra m(jn intrek denk te nemen
WU ik mü een paar dagen rust gunnen, dan
vlieg ik naar Amsterdam, waar Ik vele goede
vrienden heb. Ik houd van Nederland, en de
Nederlanders, en ga er dlkwüls heen. MUn
auto heeft sooals u ziet ook een Neder-
landsch nummer....
•jm. e tentoonstelling van Chlneeeche kunst in
I J Burlington House, het gebouw der Ko
ninklijke Academie te Londen, is thans
gesloten. In ongeveer 3H maand tijds te zü be
zocht door 423.048 personen. Op den sluitingsdag
bedroeg het aantal bezoeken 15.332; in de laat
ste weken bezichtigden gemiddeld 10.000 per dag
de kunstschatten uit het Rük dat reeds tien
i eeuwen kunstgeschiedenis achter zich had toen
Troje belegerd werd, en op één dag gebeurde
het zelfs, dat bUna 20.000 bezoeken de hooge
trappen van het Academie-gebouw bestegen.
Deze tentoonsteUlng had nog maanden en
maanden lang geopend kunnen blijven, zonder
dat het bezoek afgenomen was, maar tegen 27
Maart zullen de eerste werken voor de jaarlUk-
sche tentoonsteUlng van schilderijen hun in
tocht doen in de zalen van Burlington House, en
deze moesten dus ontruimd worden. Andere ten
toonstellingen, in den loop der laatste tien ja-
ren gehouden: de Vlaamsche, de Nederlandsche,
de Italiaansche, de Fransche. de Perzische, moes
ten om dezelfde reden „opgebroken" worden, of
schoon zü nog maandenlang dichte drommen
van bezoekers hadden kunnen trekken. Boven
dien zUn de eigenaren der kunstwerken en voor
al de Regeerlngen en musea der Janden van
oorsprong”, ten slotte mln of meer verlangend,
hun schatten die zü niet voor onbepaalden tijd
uitgeleend hebben, terug te zien.
Het .sloopen” van zulk een tentoonstelling,
en vooral van de Chineesche, met haar reusach-
tlg Boeddha-beeld, welks verwüderlng de oprich
ting van groote stellages verelscht, neemt gerul-
men tUd in beslag. Het geschiedt onder leiding
van vier deskundigen, die elk voorwerp persoon
lijk inpakken in de groote kisten, waarin zü ge
zonden werden, maar ’t eerst moeten vergelUken
met de foto, welke zich in een groot album be
vindt. Buitengewone maatregelen worden ge
nomen om te voorkomen dat iets ook maar in
t minst beschadigd wordt, en ook tegen moge-
lUke pogingen tot ontvreemding of diefstal van
eenlg voorwerp. Het is wasu-, dat geen der ten
toongestelde kunstvoorwerpen, waarvan enkele
37 eeuwen oud zün, voor een dief een „markt
waarde” heeft; het zou immers onmogelük
zün er één van te verkoopen. daar iedere deskun
dige onmlddellUk sou ontdekken, dat het aange
boden voorwerp van deze tentoonstelling afkom
stig was. Maar het is juist de ooverkoopbaar-
held dezer schatten, welke een gevaar oplevert.
Voor den mllllonnalr-verzamelaar zün Ml even
Het rapport van de
RUkslnkomsten over
verschenen en
de gegevens. Het
is, dat ondanks da toenemende
welvaart en ondanks het krachtige herstel der
Prijzen aan de effectenbeurs sinds 1933, het
aantal rijkaards (dit sehünbaar goed-Holland-
sche woord Is niets anders dan een verbaste
ring van het Fransche „rlchard”) blüft af
nemen.
RUkaards zün, volgens den maatstaf van'den
fiscus, personen met een inkomen van meer
dan £3000 per Jaar, Zü Immers betalen sur
tax.
Hun aantel bedroeg in 1929—30 108*91. In
1933— 34, bet laatste jaar waarover gegevens
beschikbaar zün, was bet geslonken tot 81*83.
De gezamenlüke Inkomens, waarop sur-tax ge
heven werd, bedroegen in de genoemde jaren
reep. £593.080.708 en £400.390.463.
Het sterkst zün de zeer hooge Inkomens af
genomen. In 192930 waren er 819 personen
met meer dan £40000 per jaar-, 141 daarvan
trokken jaarlijks meer dan 100.000. In 1933
34 waren de cUfers teruggeloopen tot 428 en 68.
Eén der oorzaken hiervan zün de hooge suc
cessierechten op groote nalatenschappen, wel
ke oorzaak zün, dat zelfs universeels erfgena
men slechts de helft van het vermogen hebben,
waarover erflater beschikte. Ook zün In de
crisisjaren 193032 tal van fortuinen sterk
verminderd.
Hoe groot de invloed der hooge successie
rechten zün op de hooge inkomens, kan men
eenlgszlns beoordeelen wanneer men weet, dat
in het afgeloopen jaar rechten betaajd werden
over 14 nalatenschappen van meer dan
1.000.000. Vier daarvan waren booger dan
£2.000.000. en één was booger dan £3.000.000.
Het totaal aantal nalatenschappen bedroeg in
1934— 35 134.989. tot een waarde van
£533*90.573 Hierover werden £81*89.774 aan
rechten betaald) tegen £85.337*11 ia het voor
afgaande jaar.
Terwül de groote inkomens zün blüven ach
teruitgaan, la het totaal der belastbare inko
mens van 1933—34 op 1934—35 gestegen van
£1.158*84.150 tot £1*00.000.000; het totale
nationale inkomen (dus met inbegrip van dat
deel, waarover belastlng-vrijstelllng verleend
W de verdeeling van de erfschatten der
Habsburgers, over dë zaken van Henry
Fort, over de aangenaamheden, die ver
bonden Mln aan de positie van aartshertog en
over andere soortgelUke vraagstukken, waar
om de gewone lezer, die niet met aertshertoge-
lüke waardigheid geplaagd is, zich weinig be
kommert. heeft de vliegende aartshertog Frans
Joseph van Oostenrijk heel wat op het hart, en
hü steekt dit voor den journalist niet onder
stoelen of banken. HU moet nu eenmaal sUn
brood verdienen, en ofschoon de meeste men-
seben aan een aartshertog het dagelijkse he
brood van harte gunnen, sUn er slechts welni-
die verdrogen, dat hu het self
dient.
Commissarissen voor
het jaar 1934->35 is
bevat eenlge belangwekken-
voornaamste daarvan
handels-
Voor hen stond in de kast niet de taart, maar de kok zelf
Och meneer de kok, zei Tuimeltje bedremmeld, we wilden
maar eens even kijken, wat u vandaag gebakken hebt en
toen verwachtten de dieven natuurUjk, dat de kok hun een
uitbrander aou geven, maar neen, de kok bleef staan waar hü
stond en verroerde zich niet. De kok was seker erg boos en
daarom vonden se het raadzaam maar stilletjes weg te gaan.
Wanneer het voorjaarsweer het maar even toelaat, vermaken Ae kinderen zich al graag
op het strand of thuis in een zandbak met vormen, welke in hun fantasie allerlei
lekkers geven
„Ik denk, dat hü het een beetje raar aal
vinden,” aei Rita met een lach tegen Dick.
„Hoe sal hü kUken, als hü mü ziet»”
.DU wist al lang, dat Je kwam,” zei Dick een
beetje ongeduldig. .Duister nu eens. Als je niet
bang bent, kunnen we de kleine merrie Maan
dag probeeren. Je mag haar hebben, als je
wilt.”
Maar Rite luisterde niet. Zü staarde naar
de deur en verschoot lederen keer als dese
open ging. Spoedig kwam Betty binnen, gevolgd
door Roger, die tegen Rita’s verwachting geen
teeken van verlegenheid gaf.
,Doe maak Je het, Rita?” vroeg hü heel be
daart.
Jïoe gaat het met jou, kluizenaar» Ik hoop,
dat je bet goed maakt in Je kluis»"
,jO, best, dank je," aei hü lachend, en be
schouwde Rita’s woorden blijkbaar als een
Lady Anna schreef plichtsgetrouw de twee
brieven en ontving per keerende post antwoord,
dat Dick en de de la Riva’s den volgenden
Zaterda< komen.
Toen zü de ontvangkamer binnen treden, had
Dick nog genoeg fatsoen, om zich een beetje
te schamen, maar Rita liep naar binnen, alsof
het huls van haar was.
Dick stond er met een boos gezicht bü- Zün
moeder, die het zag voelde al haar sympathie
voor hem opwellen en ergerde zich aan Rita’s
WO.
Betty uit. „HU kan niet eerder weg. zü zün de
heele week erg druk bezig geweest.”
„Hemel," riep Rlta uit. .Dan heb JU hem niet
aoo goed onder den duim, als Ik. Ik denk, dat
JU anders bent. Ik sou Dick niet de heele week
weg laten gaan, zelfs al wilde hü-’’
„Maar ik wil niet,” viel Dick uit, met een
klöur v*n opwinding,
„Hü te net soo gek ate Roger was.” dacht
zün moeder met schrik.
Onderwüi zat Sam Hornock stijfjes met den
ouden heer de la Rlva te praten en bevond, dat
sü over de meeste dingen anders dachten. Het
kostte Lady Anna alle moeite om den toe
stand draaglük te maken, vooral omdat Rite
telkens, zinspeelde op wat Dick bü zichzelf
noemde: ..oude geschiedenis.” Maar Lady Anna’s
verontwaardiging werd grooter, toen zü merkte,
dat haar toekomstige schoondcchtertje het er
klaarblükelük op geaet had. Betty te plagen.
onbereikbaar als voor den bedelaar, en de auto
riteiten zün steeds beducht dat een hartstochte-
lük verzamelaar, die gaarne tienduizenden pon
den zou geven voor een vaas, wanneer dese maar
te koop was, op de middelen zal zinnen om het
begeerde voorwerp langs anderen weg in zün
bezit te krijgen, en dan gedurende de rest van
zün leven te genieten van een bezit dat hü nooit
aan een ander zal kunnen toonen.
Om het bezoekerscUfer van 422.048 te waar-
deeren. moet men niet zeggen: dit komt op on
geveer ’t zelfde neer als dat een tentoonstelling
te Amsterdam door 40.000 personen bezocht is.
De verhouding is een geheel andere, want zoo
er in Londen al ruim tienmaal zooveel menschen
wonen als in Amsterdam, de ruimte in Burling
ton House is toch beperkt, zoodat het publiek
er bü een in verhouding even groote belangstel
ling. niet In tien maal grootere massa kan heen
trekken dan het Amsterdamsche publiek naar
een soortgelUke kunsttentoonstelling zou kunnen
doen. Ruim 430.000 is een geweldig rijf er, zelfs
voor een zoo volkrijke stad, en het getuigt van
een zeer groote belangstelling der Engelschen
voor kunst. Hetzelfde verschünsel viel waar te
nemen bU de tentoonstellingen der vorige ja-
ren, en het verdient des te meer onze aandacht
omdat het in strijd is met de in t buitenland
zoozeer verspreide opvatting volgens welke de
gemiddelde Brit zeer karig bedeeld is met
kunstbesef. Zekere inzendingen die door gewel
dige afmetingen of exotische grilligheid uitmun
ten. mogen al de on-artistleke ..nieuwsgierig
heid” van het groote publiek gaande maken,
maar over het geheel was deze tentoonstelling
toch een zeer ernstige zaak. Men moest haar
m<ër met zün hersenen dan met zün oogen be-
kükeji. De schoonheid van een meesterwerk der
Hollandsche of Italiaansche scholen kan men
voelen ook zonder haar te begrijpen, maar op
deze Chineesche tentoonstelling was de man, die
.niet poogde te begrüpen. reddeloos verloren. Mls-
bchlen zün inderdaad velen, die vol verwachting