Wat Kikker Karei en Tuimeltje beleefden ÏÏCctu&Aaal uan den dag F 750.- Vliegende hertog KWIEK EN VIEF is onze „Omroeper* Dkan arend weer opnieuw spreekt hü in 80*00 gesinnen. waar bij steeds een trouw gehoor eindt. Zaken-Omroepero 80 et. per regel. Particuliere Omroepers 20 et. per .egeL Betrekkingen (gevraagd an aangeboden* 10 ct. par regel AT ,T ,F, ABONNÊ’S F 250.- •a.-'St LIEFDE EN EER EEN „MOEILIJKE" TEN TOONSTELLING DINSDAG 24 MAART 1936 Rijkaards in Londen •ucce* 4 (Wordt »eridgd) I DOOR M. E. FRANCIS Het vermogen van de Habsburgers De telegrammen van m’n vrouw Chineesche kunst behaalt te Lon den een overweldigend 7 of uw llnkor-rlchtlngaan- wijzor stookt u notóürlljk altoos tijdig uit, voor u ‘n bocht naar links noomL Weet u, dat zoo’n teeken geen tooverstal Is? En,, dat u dus uw beurt moet afwachten bij levenslange geheele verlies >vzn beide armen. „Wel sus Betty," begon sü. terwül as Betty ongeschiktheid tot werken door 17 *7 Mj een ongeval met ^ideheerwn of belde oogen F l OU*- doodelüken afloop ^AA/iGlFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN U1TERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL (Speciale correspondentie) te •r- Chubbs was. Ik wist, Ze draalden zich om, maar toen bleven ze van schrik staan, want pu stond de kok weer voor hen en se hadden hem toch soo duidelijk in de kast gezien. Ik heb Jullie daar eens be trapt, aei de kok tegen de deugnieten en daarvoor zal ik je laten straffen. Kom mee naar de kast, dan aal ik je eens laten zien wat ik gedaan heb en met verbaasde gezichten volgden ze den kok, die de kastdeur opengooide. wordt) was toegenomen van £3.140*73.849 tot £3.250.000.000, en in totaal werden het vorige Jaar 229.2it.903 aan belastingen geïnd. Terwijl zoowel het aantal als het totale be drag der s.g. groote inkomens voortdurend blijft slinken, nemen het nationale Inkomen en de gemiddelde welvaart dus gestadig toe twee schijnbaar tegenstrijdige verschijnselen, waarvan geleerde economen evenwel Beweren, dat zij In t geheel niet tegenstrijdig zün. Bet vermogen van Habsburg Kst familievermogen der Habsburgers werd verdeeld op grond van de s«. Habsburgwet van 1MB. die bepaalt, dat het vermogen tusschen de drie stammen de familie van den keizer koning, de Hongaarsche en de Tbscaansche stam onder de mannelijke leden der familie (op het oogenbllk 31 personen) zal verdeeld worden, soodat het hoofd der familie, Otto. een derde krijgt van de inkomsten van het familievermogen. Ben tweede derde deel wordt als vruchtbaar kapitaal belegd; een derde deel komt na goedkeuring van het famllle-hoofd onder de familieleden ter verdeeling. Men be hoeft niet te onderstrepen, dat deze wet wel in 1848 goed was, maar niet doeltreffend is in 1938. Jammer genoeg, dat iedere poging om de Habsburgwetten te modernlseeren schipbreuk lijden op een zeer hardnekkigen tegenstand. Krachtens do 81-Jarige wet heeft het fa miliehoofd het recht, huwelijken te annuleeren, en de tegen de wet handelende familieleden uit dsn band der familie te sluiten. Er waren ook vroeger opstandlgen in de familie, zoo b.v. Twee dagen na d’r vertrek bracht mijnheer Chubbs gewichtiger dan ooit, bet eerste tele gram: „Kom onmiddelUJk. Tante Allee." Chubbs had reden cm gewichtig te doen, want hij wist dat tante Alles bet rijke hoofd der geheele familie was. Hij wist ook dat ze al me- nlgen neef uit haar testament bad geschrapt, dat ik nog in de gunst was en dat de erfenis niet mager sou zijn. Daarom had hij het spoor boekje al nagezien en een tazi voor mij besteld en keek me verbijsterd aan toen ik zei dat ik kalm thuis zou blijven. Hij was zóó verbaasd, dat hij vergat er bij me op aan te dringen tante Allee te bezoeken. Toen kwam bet tweede telegram: „We kun nen het huisje van Smithson in Augustus hu ren. Antwoord direct.” We hadden al een paar jaar vruchteloos Be tracht het huisje in Daily voor een maand te huren, het mooiste huisje voor een zomerver blijf. Geen wonder dus, dat mijnheer Chubbs voor mijn verstand vreesde, toen ik hem geen antwoord-teiegram meegaf. Dien da* was hQ ongeschikt voor z’n werk. Een paar dagen daarna bracht hü, zenuw achtig van opwinding, nog een telegram: .ver koop alle rubberaandnelrn; daling te wach ten." Mijnheer Chubbs. die altijd z’n best deed cm er gewichtig en voornaam uit te zien, droeg een klein puntbaardje, dat z’n waardig voorkomen nog verhoogde. Als hij een telegram bracht, deed by dit werk met de plechtigheid van een hoflakei. Sylvia en ik vermaakten ons daarmee. We keken van achter de gordijnen, als htf naar ons landhuisje kwam. Toen Sylvia haar JaarliJksche bezoek aan d’r moeder sou brengen, deelde zij me mede dat ae een fijn plannetje had. om mijnheer Chubbs eens extra-plegier te doen: „Als ik bij moeder ben, zal ik enkele, heel ge wichtige en belangrijke telegrammen aan Je sturen. Maak je dus niet ongerust, wat ik ook sein.” toen de deur open ging, nu draalde Bite DM baar rug toe. „Ik vind, dat Betty Roger wel een nieuw pak mag geven," aei ae minachtend. „Hij draagt nog altijd dien ouden rommel. Hij is veel grooter dan JU.’’ ging sü peinzend voort tot Dick, die bij haar was komen zitten. „Veel grooter. Als hij goed gekleed was, zou hij er echt knap uitaten. Ik ben blij, dat jij er chique ultzlet." „Dat is geen wonder,” ast haar verloofde. „Als je mijn kleermakersrekeningen zag. aou je begrijpen.” „Dat weet ik nog niet,” antwoordde het meisje scherp- -Ik zal m later wel moeten be talen." Dick, die baar tot nu toe bewonderend had aangestaard, verschoot van kleur. JDat aal niet noodlg Mln,” aei hü kort. Rita geeuwde. „Waarom hebben jullie niet iemand ge vraagd, waarmee Ik me amueseren kon»" vroeg sü. „Dis leuke roodharige Jongen.... boe beet hjj ook weer» Cuthbert of soolets. Ik noemde hem bij meself den Melancholieke. Hjj was altijd treurig." „Dat kwam, omdat hij ruzie had met Nette. H|j houdt van Netta. moet je weten.” Rita lachte en stak hnar kinnetje in de lucht. .Maar niet heetanaal," mi m. „En die andere vent, die zong.... dien aou ik gezellig gevonden hebben.” Fabrieksarbeider en reiziger WtJ kochten tot dit doel een Engelsch vlieg tuig en het bleek al spoedig, dat ons idee een goed idee was geweest, want de burgerlijke luchtvaart verkeerde in Spanje in een primi tief stadium, en onze school trok in toenemen de mate de Spaansche jeugd, die voor de avia tiek een levendige belangstelling aan den dag legde. Op onze groote rondvlucht door Europa hl 18281939 verbaasde het op alle stations, waar wij landden, dat wij niet alleen het vlieg tuig bestuurden, maar ook het sein- en ont vangtoestel bedienden. WU waren tegelijkertijd piloot, mecanicien, marconist, steward.... Maar tenslotte konden wjj er niet van leven. Zoo kwam ik als arbeider in de fabriek van Ford in Spanje, waar ik al het werk heb mee gemaakt, van het geringste tot het meest ver antwoordelijke. Daarna werd ik reizend agent. U kent het principe van Henry Ford? Het luidt: „Druk neer, die zich neerdrukken laat, om zelf vooruit te komen.” Het heeft conse quenties. die zich met mijn persoonlijken smaak niet laten verzoenen. OU begrijpt, dat ik dese onderneming dus den rug toekeerde. In de kast stond nog steeds dezelfde kok, die de bengels en kele minuten geleden ook hadden gezien. De kok greep zijn evenbeeld vast en draalde dit met het gezicht naar de kikkers en Tuimeltje, die nu pas zagen dat bet een dat jullie zouden komen stelen, zei de kok en daarom maakte ik dese pop om jullie te verrassen. Ga nu maar mee, dan sul je van den koning nog wel wat meer verrassingen krijgen. En bang voor hetgeen ae te hoeren zouden krijgen, volgden ae den opperkok. teeken, dat ztf hem als een gewonen kennis wenschte te behandelen. Hij groette mijnheer de la Rlva, evenwel met een zekere waardig heid, die hem goed stond. Dick gafhü een stevige hand. .Feliclteeren Jullie elkaar niet»” riep Rita uit. .Dat doop we," aei Roger eenvoudig. Hij liep om de tafel heen om naast Betty te gaan zitten, terwijl hij aai: „Nicht Jane aendt haar complimenten en wil graag weten, hoe je over die kippen- kwestie denkt.” „O,” aei Betty, ,4k heb er al ernstig over gedacht. Maar ik kom volgende week en dan kunnen we samen de rennen bekijken.’ het gebouw binnentraden, reddeloos verloren ge weest, maar toch kan Londen er trotsch op zijn dat zoo’n .moeilijke” tentoonstelling zulk een overweldigend succes gehad heeft. te pakken, waarin waarschijnlijk een groote camee zat, toen Roger tusschenbelde kwam. „We moeten heusch gaan, Betty, we hebben weg door de pittige avondlucht en onder de opkomende maan en eensklaps zei Roger: .Hetty, ik voel me een beest, Ik moest er niet aan denken, je plichten op te leggen, die Je niet vervullen kunt. Ik wil niet hebben, dat Je een slavin wordt. En ik geloof niet, dat het noodlg is. Een huls als Beckford kan toch door twee melden bewerkt worden, zonder dat de vrouw des huizee mee zwoegt. Mijn groot moeder was een heel andere vrouw dan JtJ. Als JU huiswerk deed, sou het net zoo gek zijn, als wanneer je oma’s horloge ging dragen. Dat hoort niet bü je." „Maar ik ga er bü hoeren," riep sü vrooUjk. JU bent een echte boer, ik word een echte boerin. Het hoort er bij en Ik zal het graag doen," voegde sü er bü en sloeg haar twee handen om zijn arm. „Ik denk, dat het gekwetste Vdelheid is," dacht zU. „ZU kan de gedachte niet verdragen, dat Roger een ander genomen heeft. Arme Dick, Het*diner was bijna voorbij, toen zü Rogers auto hoorden voorrijden- DadelUk stond Betty op en liep de hall binnen, hem tegemoet. Sam riep haar na: „Ta-* hem zoo maar binnenkomen, geen drukte maken met kleeden of zoo, de jongen zal wel half verhongerd sUn.” .Maar ik denk dat hü zün oude tweed pak aan heeft,” aei Rita, Snel keek Lady Anna haar aan en zag, dat zU vuurrood was en dat haar oogen vreemd glinsterden. een vluchtig kusje op de wang drukte. .Met gaat net als met dat speUetje: warm, warmer, heet." Hoewel Betty een beetje schrok, gaf sü„ haar toch den kus terug. ,Jk hoop, Rita, dat we het samen altijd goed zullen kunnen vinden." „En waar is broer Roger?” ging Rita voort met het schelle lachje, dat Lady Anna zoo vreeselljk vond. „ZU zou zoo graag alles klaar hebben, voor dat zU naar bet gesticht gaat,” ssl Roger. „Word JU kippenboerin, Betty»" vroeg Rite dwars over de tafel heen. .Dat zou ik niet ge daan hebben.” Toen- Lady Anna opstond, vroeg zij: „Blüf JU nog hier, Betty?” „Neen, ik kom,” zei Betty, die heel andere plannen gehad had. ZU «Ude Roger nog we) even alleen spreken want zU hadden elkaar in geen drie of vier dagen gezien. En mijnheer Hornock begreep dat, want na een heel korte poos kwam hü ook den salon binnen, hoewel hü anders graag nog wat Mj de wUnfleech bleef zitten en aei: „Ga jij nu maar naar beneden. Betty. Roger is nog niet half klaar.” Beide meisjes hadden een kleur gekregen, „Hier ta bet," riep sü uil „Het isnogvan Je grootvader geweest, Roger en van den ouden Sir Roger vóór hem. Het is een pracht- horloge. Het slaat de uren. Ik heb gehoord, dat het wel honderd pond gekost beeft.” Je kunt bet in je kamer ophangen, Betty, wel Roger. Je kleine armbandhorloge is ge- makkeUjker.” ^^de^w^tr^ „Nee, je moet bet dragen," drong Jmie aan. Je moot bet dragen, want Je bent Lady Beek. De menschen verwachten dat van je. Je kunt ar trotsch op zijn." voegde sü «r Ml. -KUk eens, wat een mooie ketting." Betty hing glimlachend den zweren ketting om haar hals en probeerde het gevaarte tusschen Baar ceintuur te krijgen. „Nonsens,” riep Roger bijna ruw uit „Dei kun je niet dragen. Je kunt wel verlangen, Jhne dat zü ook grootma’s mutsje opeet." Jane deed het horloge met betrokken gezicht «Mg in de doos en begon een rood etui uit -j—Ike dichter of componist, die een onder- H werp zoekt voor een idyllisch romannetje of een pastorale, of een mooie, eenvou dige, rustige compositie, zou ongetwijfeld naar ons dorpje verhuizen, als hü het kende. De in spiratie voor een massa eenvoudige liederen en gezellige novellen ligt er opgestapeld en is te vinden in leder huisje en bü lederen bewoner. We leven er gezellig en rustig In werkelUk pa triarchale toestanden. Het heele dorp is van en voor ons, maar wü zün ook voor het heele dorp, onverschillig of er een hark geleend moet worden, een moellUke brief geschreven, het be zoek van een lastig familielid voorkomen, of een beroep gekozen voor een zoontje van een der eenvoudigs dorpsmenaohen, van wien de onderwijzer had gezegd dat hu aoo makkeluk leerde. We waren totaal onbekend, toon we er kwa men, waren met niemand bevriend en spraken in 1 begin met niemand: maar weldra was op een ondoorgrondelUke manier overal het ge zucht verspreid, dat mUnheer dat ben ik een intellectueel was. Het gevolg daarvan was, dat ik ook bijna even gauw adviseur werd in alle mogelUke zaken en kwesties van den bur gemeester, den gemeenteraad, den onderwijzer enz. Niettemin ben noch ik. noch Silvia, m’n vrouw, de eerste onder de notabelen van het dorp. Neen, er is iemand, die de meenlng over m’n superioriteit van vele dorpelingen niet deelt, omdat hü zich self als superieur be schouwt. Die Iemand is Chubbs. chubbs 1» de brieven gaarder, tevens met den telegraafdienst belast van het dorp en voelt zich als zoodanig de ge wichtigste man van alle dorpelingen. HU oefent dan ook een gezag uit, dat hem eigenlijk niet toekamt, maar dat iedereen aanvaardt, de bur gemeester incluis. HU laat er zich bU iedereen op voorstaan, dat hU een doorkneed telegrafist is. Ons dorp is te klein om er extra een tele grafist en een brievengaarder op na te houden. MUnheer chubbs laat zich door iedereen post directeur noemen. Den naam „brievengaarder” werpt hU verre van zich. Als telegrafist brengt mUnheer Chubbs zelf da telegrammen rond. Overstelpende drukte geeft hem dat niet. Daartoe komen er hier te weinig telegrammen; soms een officieel dienst bericht voor den burgemeester, soms een tele gram voor den notaris of den dokter. De ove rige depêches zUn aan ons geadresseerd. Nu doet zich in ons doroje het merkwaardige geval voor, dat vóór de geadresseerde het tele gram heeft gelezen, mUnheer Chubbs al die maatregelen genomen heeft, die hU. met het oog op den Inhoud, noodlg oordeelt. Zoo hadden we, toen we een maand in het dorpje woonden, afgesproken dat de Grenvilles by ons hun week-end souden doorbrengen. VrUdags bracht Chubbs ons een telegram en zei tegen Sylvia, die voor ontvangst teekende: ,De Grenvilles komen niet. De groote bestel ling, die u gisteren bij plorvldge hebt gedaan, heb ik dus ingetrokken, omdat het nu niet noodlg is. De taart, die Lester op bestelling voor u maakt, wordt morgen wél gebracht, want u en mUnheer mogen wel eens een extraatje heb ben.” Plorvldge is onze slager en Lester is de ban ketbakker. Toen we bU ’t naderen van mUn vacantie kamer» wilden huren in een badplaats, liet hU niet ons besluiten, maar besliste zelf. Het bad plaatsje was zeer in trek, aoodat we bijna geen kamers konden krijgen. ElndelUk kwam er eea telegram dat er een optrekje vrU was. We moes ten echter denzelfden avond beslissen. MUnheer Chubbs bracht het telegram met het advies: „niet doen, het is daar veel te koud.” HU telde zooveel schrikwekkende verhalen van te leurgestelde badgasten, dat bet te laat werd om even antwoord te seinen. Een jaar later wilden we een maand door brengen in Westarp, en schreven een briefkaart om kamers te bespreken in een pension, dat ons door een vriend was aanbevolen. In plaats dat mUnheer Chubbs de briefkaart met de ove rige post naar den trein tfracht, kwam hU be- vig opgewonden bU ons binnenstormen. „Ik heb dese kaart niet gepost. Westarp is vochtig en er is geen enkel goed pension. Ik ken tal van menschen, die daar eens gelogeerd hebben en er nooit willen terugkomen.” HU belette ons eenvoudig dat we schreven om de kamers te bespreken. Midden in den winter kwam hü me aan 1 ontbüt vertellen: „MUnheer, u moet direct naar de stad. Het te legram heb Ik maar op 1 kan- toor gelaten. Ik onderstel dat u naar een andere betrekking hebt gesolliciteerd. Toen tante Mary overleden was, overhandigde mUnheer Chubbs mU treurig en waardig bet telegram: „Uw tante U overleden. mUnheer. Ik heb, toen ik hierheen kwam, een krans WJ den blotanist besteld, even mooi en even duur als verleden jaar, toen uw oom Percival was ge storven." Vaak houdt men mU voor een internatio nalen oplichter, die zich ten onrechte den titel van aartshertog heeft toegeëigend, en met groot wantrouwen wacht men soms af, of ik mUn hotelrekening wel betalen sail Aartshertog Frans Joseph von Habsburg— Lotharingen, die soo spreekt, is de dertigjarige broer van Anton von Habsburg, maar vertoont een veel sprekender gelUkenis met wUlen Ko ning Karel IV van Hongarije. ZUn bünaam ..de vliegende aartshertog" dankt hü aan zUn hartstochtelUke voorliefde voor de aviatiek. In 1938 en 1939 vloog hü met zün broer van land tot land om overal lezingen te houden over Spanje, zulks in verband met de toen aan staande wereldtentoonstelling te Barcelona. Hun vader. Aartshertog Leopold Balvator, had Mi het Ineenstorten der Oostenrijksche monar chie in 1918 geen afstand gedaan van zün titels en rechten. Hü weigerde, de Oostenrük- sche republiek te erkennen. Tengevolge hier van moest hü met zün jongens Oostenrijk ver laten en deze vorstelüke emigranten begaven stch naar Madrid. Het is een merkwaardigheid van het lot, dat wU juist in Spanje terecht kwamen, waar onse grootvader van moederskant, Don Carlos, in 1873 tegen den voorganger van Koning Al fonso oorlog had gevoerd. Niettemin werden vft) hartelük ontvangen door den toen nog regee renden koning. Ik studeerde in Madrid aan de technische hoogeschooi, hiertoe gedreven door mUn aangeboren belangstelling voor machine rieën. later legde ik mü bovendien op de land bouwkunde toe. Toen het Spaansche koninkrijk een einde nam, stelde Primo de Rivera zich met groote welwillendheid ter onzer beschik king, en ik mocht mün technische kennis ver der bekwamen bU het Departement van Lucht vaart, waar ik mü liet oplelden tot marine- vlleger. MUn broer Anton von Habsburg, die eveneens ingenieur is, had zich inmiddels een positie veroverd bü de Standard Electric Company te Londen; ik trok er heen en haalde mün broer over, in Spanje een civiele school voor aviatiek te openen. Het was niet aardig van mün vrouw, want natuurlUk volgde ik den raad niet op, waar door de bemoeizuchtige mUnheer een slapeloocen nacht doorbracht. Je telegrammen waren schitterend,” prees ik. toen m’n vrouw van haar reis w«s terug gekeerd. .MUnheer Chubbs gloeide van ge wichtigheid!" Sylvia keek verwonderd. „Telegrammen, seg je?" Ja, de telegrammen van tante Allee, en bet huisje in Daily en van de rubber. Je hebt een rijke fantasie, vrouwtje." „Maar ik heb geen telegrammen geetuuM,” sei Sylvia. „Ik heb de afspraak totaal i ergst sa .Dus....»” Dus ik vrees dat bet echte MegraarosM waren." Johann Orth, maar dese ontvingen tenminste een behoorlUke .Abfertlgung." »^!en h“w«lUkspfcratraaf van de Habsburgwet nog van kracht, en dua staat den mannelUken leden der familie Habsburg steeds een UJst der huwbare meisjes van repeerende vorstenhuizen ter beschikking, in alfabetische hteni Habsburgwet moet een familielid, dat een bultenlandache reis wil on- dernemen, zün voornemen In een audiëntie bij den kelser>konlng bekend maken, en hier- toe de allerhoogste toestemming vragen.... S3*? reü<to men Poztkoeto, heden per vliegtuig. beh<*^ U niet te seggen, dat het onder zulke omstandigheden moeilük is, aartshertog te zün! Mün moeder is thans echter teruggekeerd na^r.5°* *lot Heinsteln in Oostenrijk, waar °oz 1* weldra m(jn intrek denk te nemen WU ik mü een paar dagen rust gunnen, dan vlieg ik naar Amsterdam, waar Ik vele goede vrienden heb. Ik houd van Nederland, en de Nederlanders, en ga er dlkwüls heen. MUn auto heeft sooals u ziet ook een Neder- landsch nummer.... •jm. e tentoonstelling van Chlneeeche kunst in I J Burlington House, het gebouw der Ko ninklijke Academie te Londen, is thans gesloten. In ongeveer 3H maand tijds te zü be zocht door 423.048 personen. Op den sluitingsdag bedroeg het aantal bezoeken 15.332; in de laat ste weken bezichtigden gemiddeld 10.000 per dag de kunstschatten uit het Rük dat reeds tien i eeuwen kunstgeschiedenis achter zich had toen Troje belegerd werd, en op één dag gebeurde het zelfs, dat bUna 20.000 bezoeken de hooge trappen van het Academie-gebouw bestegen. Deze tentoonsteUlng had nog maanden en maanden lang geopend kunnen blijven, zonder dat het bezoek afgenomen was, maar tegen 27 Maart zullen de eerste werken voor de jaarlUk- sche tentoonsteUlng van schilderijen hun in tocht doen in de zalen van Burlington House, en deze moesten dus ontruimd worden. Andere ten toonstellingen, in den loop der laatste tien ja- ren gehouden: de Vlaamsche, de Nederlandsche, de Italiaansche, de Fransche. de Perzische, moes ten om dezelfde reden „opgebroken" worden, of schoon zü nog maandenlang dichte drommen van bezoekers hadden kunnen trekken. Boven dien zUn de eigenaren der kunstwerken en voor al de Regeerlngen en musea der Janden van oorsprong”, ten slotte mln of meer verlangend, hun schatten die zü niet voor onbepaalden tijd uitgeleend hebben, terug te zien. Het .sloopen” van zulk een tentoonstelling, en vooral van de Chineesche, met haar reusach- tlg Boeddha-beeld, welks verwüderlng de oprich ting van groote stellages verelscht, neemt gerul- men tUd in beslag. Het geschiedt onder leiding van vier deskundigen, die elk voorwerp persoon lijk inpakken in de groote kisten, waarin zü ge zonden werden, maar ’t eerst moeten vergelUken met de foto, welke zich in een groot album be vindt. Buitengewone maatregelen worden ge nomen om te voorkomen dat iets ook maar in t minst beschadigd wordt, en ook tegen moge- lUke pogingen tot ontvreemding of diefstal van eenlg voorwerp. Het is wasu-, dat geen der ten toongestelde kunstvoorwerpen, waarvan enkele 37 eeuwen oud zün, voor een dief een „markt waarde” heeft; het zou immers onmogelük zün er één van te verkoopen. daar iedere deskun dige onmlddellUk sou ontdekken, dat het aange boden voorwerp van deze tentoonstelling afkom stig was. Maar het is juist de ooverkoopbaar- held dezer schatten, welke een gevaar oplevert. Voor den mllllonnalr-verzamelaar zün Ml even Het rapport van de RUkslnkomsten over verschenen en de gegevens. Het is, dat ondanks da toenemende welvaart en ondanks het krachtige herstel der Prijzen aan de effectenbeurs sinds 1933, het aantal rijkaards (dit sehünbaar goed-Holland- sche woord Is niets anders dan een verbaste ring van het Fransche „rlchard”) blüft af nemen. RUkaards zün, volgens den maatstaf van'den fiscus, personen met een inkomen van meer dan £3000 per Jaar, Zü Immers betalen sur tax. Hun aantel bedroeg in 1929—30 108*91. In 1933— 34, bet laatste jaar waarover gegevens beschikbaar zün, was bet geslonken tot 81*83. De gezamenlüke Inkomens, waarop sur-tax ge heven werd, bedroegen in de genoemde jaren reep. £593.080.708 en £400.390.463. Het sterkst zün de zeer hooge Inkomens af genomen. In 192930 waren er 819 personen met meer dan £40000 per jaar-, 141 daarvan trokken jaarlijks meer dan 100.000. In 1933 34 waren de cUfers teruggeloopen tot 428 en 68. Eén der oorzaken hiervan zün de hooge suc cessierechten op groote nalatenschappen, wel ke oorzaak zün, dat zelfs universeels erfgena men slechts de helft van het vermogen hebben, waarover erflater beschikte. Ook zün In de crisisjaren 193032 tal van fortuinen sterk verminderd. Hoe groot de invloed der hooge successie rechten zün op de hooge inkomens, kan men eenlgszlns beoordeelen wanneer men weet, dat in het afgeloopen jaar rechten betaajd werden over 14 nalatenschappen van meer dan 1.000.000. Vier daarvan waren booger dan £2.000.000. en één was booger dan £3.000.000. Het totaal aantal nalatenschappen bedroeg in 1934— 35 134.989. tot een waarde van £533*90.573 Hierover werden £81*89.774 aan rechten betaald) tegen £85.337*11 ia het voor afgaande jaar. Terwül de groote inkomens zün blüven ach teruitgaan, la het totaal der belastbare inko mens van 1933—34 op 1934—35 gestegen van £1.158*84.150 tot £1*00.000.000; het totale nationale inkomen (dus met inbegrip van dat deel, waarover belastlng-vrijstelllng verleend W de verdeeling van de erfschatten der Habsburgers, over dë zaken van Henry Fort, over de aangenaamheden, die ver bonden Mln aan de positie van aartshertog en over andere soortgelUke vraagstukken, waar om de gewone lezer, die niet met aertshertoge- lüke waardigheid geplaagd is, zich weinig be kommert. heeft de vliegende aartshertog Frans Joseph van Oostenrijk heel wat op het hart, en hü steekt dit voor den journalist niet onder stoelen of banken. HU moet nu eenmaal sUn brood verdienen, en ofschoon de meeste men- seben aan een aartshertog het dagelijkse he brood van harte gunnen, sUn er slechts welni- die verdrogen, dat hu het self dient. Commissarissen voor het jaar 1934->35 is bevat eenlge belangwekken- voornaamste daarvan handels- Voor hen stond in de kast niet de taart, maar de kok zelf Och meneer de kok, zei Tuimeltje bedremmeld, we wilden maar eens even kijken, wat u vandaag gebakken hebt en toen verwachtten de dieven natuurUjk, dat de kok hun een uitbrander aou geven, maar neen, de kok bleef staan waar hü stond en verroerde zich niet. De kok was seker erg boos en daarom vonden se het raadzaam maar stilletjes weg te gaan. Wanneer het voorjaarsweer het maar even toelaat, vermaken Ae kinderen zich al graag op het strand of thuis in een zandbak met vormen, welke in hun fantasie allerlei lekkers geven „Ik denk, dat hü het een beetje raar aal vinden,” aei Rita met een lach tegen Dick. „Hoe sal hü kUken, als hü mü ziet»” .DU wist al lang, dat Je kwam,” zei Dick een beetje ongeduldig. .Duister nu eens. Als je niet bang bent, kunnen we de kleine merrie Maan dag probeeren. Je mag haar hebben, als je wilt.” Maar Rite luisterde niet. Zü staarde naar de deur en verschoot lederen keer als dese open ging. Spoedig kwam Betty binnen, gevolgd door Roger, die tegen Rita’s verwachting geen teeken van verlegenheid gaf. ,Doe maak Je het, Rita?” vroeg hü heel be daart. Jïoe gaat het met jou, kluizenaar» Ik hoop, dat je bet goed maakt in Je kluis»" ,jO, best, dank je," aei hü lachend, en be schouwde Rita’s woorden blijkbaar als een Lady Anna schreef plichtsgetrouw de twee brieven en ontving per keerende post antwoord, dat Dick en de de la Riva’s den volgenden Zaterda< komen. Toen zü de ontvangkamer binnen treden, had Dick nog genoeg fatsoen, om zich een beetje te schamen, maar Rita liep naar binnen, alsof het huls van haar was. Dick stond er met een boos gezicht bü- Zün moeder, die het zag voelde al haar sympathie voor hem opwellen en ergerde zich aan Rita’s WO. Betty uit. „HU kan niet eerder weg. zü zün de heele week erg druk bezig geweest.” „Hemel," riep Rlta uit. .Dan heb JU hem niet aoo goed onder den duim, als Ik. Ik denk, dat JU anders bent. Ik sou Dick niet de heele week weg laten gaan, zelfs al wilde hü-’’ „Maar ik wil niet,” viel Dick uit, met een klöur v*n opwinding, „Hü te net soo gek ate Roger was.” dacht zün moeder met schrik. Onderwüi zat Sam Hornock stijfjes met den ouden heer de la Rlva te praten en bevond, dat sü over de meeste dingen anders dachten. Het kostte Lady Anna alle moeite om den toe stand draaglük te maken, vooral omdat Rite telkens, zinspeelde op wat Dick bü zichzelf noemde: ..oude geschiedenis.” Maar Lady Anna’s verontwaardiging werd grooter, toen zü merkte, dat haar toekomstige schoondcchtertje het er klaarblükelük op geaet had. Betty te plagen. onbereikbaar als voor den bedelaar, en de auto riteiten zün steeds beducht dat een hartstochte- lük verzamelaar, die gaarne tienduizenden pon den zou geven voor een vaas, wanneer dese maar te koop was, op de middelen zal zinnen om het begeerde voorwerp langs anderen weg in zün bezit te krijgen, en dan gedurende de rest van zün leven te genieten van een bezit dat hü nooit aan een ander zal kunnen toonen. Om het bezoekerscUfer van 422.048 te waar- deeren. moet men niet zeggen: dit komt op on geveer ’t zelfde neer als dat een tentoonstelling te Amsterdam door 40.000 personen bezocht is. De verhouding is een geheel andere, want zoo er in Londen al ruim tienmaal zooveel menschen wonen als in Amsterdam, de ruimte in Burling ton House is toch beperkt, zoodat het publiek er bü een in verhouding even groote belangstel ling. niet In tien maal grootere massa kan heen trekken dan het Amsterdamsche publiek naar een soortgelUke kunsttentoonstelling zou kunnen doen. Ruim 430.000 is een geweldig rijf er, zelfs voor een zoo volkrijke stad, en het getuigt van een zeer groote belangstelling der Engelschen voor kunst. Hetzelfde verschünsel viel waar te nemen bU de tentoonstellingen der vorige ja- ren, en het verdient des te meer onze aandacht omdat het in strijd is met de in t buitenland zoozeer verspreide opvatting volgens welke de gemiddelde Brit zeer karig bedeeld is met kunstbesef. Zekere inzendingen die door gewel dige afmetingen of exotische grilligheid uitmun ten. mogen al de on-artistleke ..nieuwsgierig heid” van het groote publiek gaande maken, maar over het geheel was deze tentoonstelling toch een zeer ernstige zaak. Men moest haar m<ër met zün hersenen dan met zün oogen be- kükeji. De schoonheid van een meesterwerk der Hollandsche of Italiaansche scholen kan men voelen ook zonder haar te begrijpen, maar op deze Chineesche tentoonstelling was de man, die .niet poogde te begrüpen. reddeloos verloren. Mls- bchlen zün inderdaad velen, die vol verwachting

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1936 | | pagina 18