Zoekt gij betrouwbaar
gezinnen
Plaats dan een „Omroeper”
voor 80.
WEDSTRIJDEN
Voor jaa rsf ietstocht
Paaschei-versiering
'N VERSJE VAN VONDEL
De V.P.D.
v;
r
n
Paascheieren
DONDERDAG 2 APRIL 1936
11
Ezels tellen niet mee
Mm J
pi<
je de
Fabel van den beer en den leeuw
-»
t
Het escadron pantserwagens, dat Is opgericht, deed Woensdag zijn intocht in den Bosch, waar het nieuwe
escadron gestationneerd zal zijn
aan de orde
je maar een
hebt, ben je
Neen,
aardig
di
d<
De allermooiste zoekt hij uit.
Hij moet het heel goed weten;
Voor alle kinderen groot en klein
Moeten er immers eitjes zijn.
Hij wil niet één vergeten/
Want ook een ei van chocola
Is heusch wel aan te raden;
Of suiker, lekker rose of wit,
Dat tn een aardig mandje zit,
Is ook niet te versmaden!
Is juffrouw Kip dan uitverkocht,
Dan moet de Haas betalen;
En dan gaat hij, je raadt het goed.
Vlug nog naar bakker Suikerzoet,
Om daar nog iets te halen!
Ml
vai
au
Za
Maar eindelijk heeft meneer de Haas
Genoeg voor al z’n vrinden;
Al wie er braaf heeft opgepast.
Die zal op 1 goede Paaschfeest vast
Wel heel veel eitjes vinden!
I
Hel
30
WW
bet
ma
1
atai
bes
we
tigi
der
die
Po
ter
Rc
De mooiste, grootste eieren,
Die legt ze op een rijtje;
Want strakjes komt mijnheer de Haas,
Dat is in 't koopen vast een baas,
Die keurt altijd een tijdje!
Ier is een versierd Paaachel *n visch.
De vinnen en den staart knip je van
gekleurd papier, b.v. rood of oranje.
Jullie ziet wel hoe dat gaat. Er komen lip
jes aan, die omgebogen worden en op het
el geplakt. BIJ de kieuwen heeft de vlsch
aan weerszijden een vin. De oogen, schub
ben, kieuwen en bek worden er netjes op
geschilderd of geteekend. Je kunt *t heele
ei oranje kleuren, dan wordt het *n goud-
vlsch.
Kroonprinses Ingrid, de echtgenoote van Kroonprins Fredorik
Denemarken, arriveerde-Woensdag op Schiphol
Als het zoo tegen Paschen gaat,
Is juffrouw Kip vroeg bij de hand.
Dan kan ze heusch niet zeuren,
Ze heeft zooveel te keuren,
Te schikken in haar mand!
was ook wel te krijgen. Nadat ieder zich *n
bosje had gesneden, werd de thuisreis aan
vaard, die nog gemakkelijker ging dan de
heenweg, want nu hadden ze den wind,
die intusschen was opgestoken, In den rug.
Onder de belofte spoedig weer een derge-
1 ij ken tocht te ondernemen, ging het club
je In de beste stemming uiteen. A. L.
genoot van *t natuurschoon om hem heen,
kwam hem *n boer achterop rijden. *t Was
toevallig *n kennis van Vondel en daarom
maakte deze van de gelegenheid gebruik,
om den boer te vragen of hij mee mocht
rijden. De boer wilde al zeggen: „Natuurlijk
mag u dat,** toen hij zich opeens bedacht.
„Nou goed.” zei hij dan, ,,’t Is voor mij ’n
groote eer, *n dichter zooals u bent, naast
me op den wagen te hebben. U mag dus
méérijden, maar onder één voorwaarde.
Eens was Vondel, de meester van onze
Vaderlandsche dichters, zoo wordt ver
haald, op reis van Amsterdam naar Lelden.
Terwijl de dichter zijn weg vervolgde en
Hol-
kunnen dan beter voor den dag
met onzen schaakkampioen Max
CEDA
Prof. J. C. van Eerde, directeur der
afdeeling Volkenkunde van het Kolo
niaal Instituut te Amsterdam, is over
leden
lijk niet, yrant terwijl men rijdt moet men
zijn aandacht verdeelen tusschen het ei
en het stuur. Als je het laatste vergeet, lig
je in een oogenblik tegen de vlakte en au
je bet el vergeet, heb je het gauw tusschen
je vingers stuk geknepen.
In Parijs hebben elk jaar wedstrijden
plaats van kellners, die met een blad vol
glazen en kopjes het eerst aan een zeker
punt moeten zijn; van winkelmeisjes, die
hun hoedendoos aan het eindpunt moeten
brengen en van de sjouwers van de „Hal
les”, de groote levensmiddelenmarkt van.
Parijs, die met vrachten van een paar hon
derd kilo moeten hollen. In Engeland heb
ben nu en dan wedstrijden plaats tusschen
de dragers van de fruitmarkt. De deel
nemers moeten wel een dozijn groente-
manden op hun hoofd torsen. En dat is
geen kleinigheid, want deze manden zijn
in den regel 25 cM. hoog en 50 cJd. In
doorsnee.
De Schotten houden er een eigenaardig
spel op na, waarvoor men al over een bui
tengewonen voorraad kracht moet beschik
ken. *n Dikken stok, „caber” genaamd, die
8 M. lang is en wel 100 kilo zwaar, moeten
ze eerst tot aan hun schouder opheffen en
dan zoodanig werpen, dat de „caber” een
halven cirkel beschrijft.
Een spel in Perzlë - is dat. waarbij
twee mannen rug aan rug op een paard
rtttan. Het kamp wordt in tweeën verdeeld
orberd; Bob Bamett, omdat hij twee en
zestig'eieren in één uur naar binnen had
gewerkt; Hauning Westnut om z'n record
van zeventig abrikozen In zeven minuten.
Patrick Driver is de wereld-Mefstuk-kam-
ploen, want hlj at er acht kilo van bij een
enkelen maaltijd.
W(j zouden deze heeren wel kampioenen
gulzigheid kunnen noemen en wij,
landers,
komen
Eu we.
„Heer Leeuw," zei eens de beer beleefd,
„’k word door verdriet verteerd,
dat gindse ezel, majesteit,
uw grootheid maar niet eert.
Hij spot met uw rechtvaardigheid
en hekelt uw talent,
zegt dat van alle dieren, u,
de grootste nietsnut bent.
En zelfs dat uw grootmoedigheid
niets dan komedie is!
Gooi toch die ezel, majesteit,
in de gevangenis."
De leeuw keek peinzend voor zich htt
en zei toen„Och welnee,
laat toch die ezel praten, Beer,
een „ezel" telt niet meel"
Dr. j. Swierstra te Hulzum (Fr.) is be
noemd tot inspecteur van den Vee-
artsenijkundigen Dienst, tevens inspec-
Te Muiderberg is Woensdag het stof
felijk overschot van piloot Beekman,
den commandant van de .Uiver* ter
aarde besteld. Verschillende bekende
vliegers volgden de lijkbaar grafwaarts
de aandacht. Was het een vogel?
toen zij goed keken, was het een
eekhorentje, dat, verbaasd over de bezoe
kers, even In het dorre gras bleef zitten en
toen met vlugge bewegingen naar den
naastbijzljnden boom wipte om langs den
stam omhoog klimmend te verdwijnen. En
het bleef niet bij een eekhoorn (flg. 4),
spoedig zagen zij een tweeden, een derden,
en zelfs een vierden; het leek wel of alle
eekhoorns met elkaar hadden afgesproken
hier bijeen te komen. Overal zag
mooie staartpluimen omhooggaan.
In het bosen werd een oogenblik halt
gehouden om de meegebrachte appels op
te eten. De schillen werden netjes in een
oud konijnenhol begraven. Toen herinner
de Evelien zich, dat zij beloofd had gagel
mee te brengen (flg. 5). Nu, dat was geen
bezwaar. Vlak bij was een soort vennetje,
waar gagel bij massa stond en een mes
s
Is natuurlijk de overwinnaar.
Dan hebben we nog de wedstrijden in
oehendigheid, zooals er *n poosje geleden
In Londen een gehouden is voor de kap
pers. De opgaaf was, om twee kinnen In
den kortst mogelljken tijd te scheren.
Twintig candidaten namen aan den wed
strijd deel en het was een Italiaan, die met
glans al zijn collega’s versloeg door in den
tijd van 8 minuten en 12 seconden zijn twee
klanten te scheren.
In het organiseeren van wedstrijden
spant Amerika natuurlijk de kroon, want
de eene is hier al dwazer dan de andere'
Denk eens, dat er een prijs uitgeloofd werd
voor dengene, die het eerst een reusachti
ge taart had opgegeten, zonder er *n drup
pel bij te drinken. Lekker, zeg je? Het zou
je niet meevallen, maar je zult van je moe
der wel geen kans krijgen om het te pro-
beeren. De namen van eenlge winnaars
van zulke onzinnige wedstrijden werden
ttt ielerwedstrijden zijn
wW van den dag. Als
paar sterke longen
al een heel eind op streek. Maar als iedere
deelnemer in zijn linkerhand een ei tus-
schen duim en wijsvinger moet houden en
bet eindpunt moet bereiken, zonder het el
te breken, terwijl hij zoo snel mogelijk
moet rijden, nu dat Is lang zoo gemakke-
*t Was een heel troepje, dat op dezen
moeien Maartschen dag een fietstochtje
maakte. Voorop reden Bram en Kees, dan
volgden Rob en Evelien en eindelijk kwa
men Mlentje en Toos. Er was bijna geen
wind, de lucht was strak blauw, kortom *t
beloofde een schitterende tocht te zullen
worden. Het doel was eigenlijk driedubbel,
zooals Kees gezegd had. Ten eerste een
mobien fietstocht maken, ten tweede
boechanemonen zoeken en ten derde kij
ken of er van de boschbewoners ook iets
te zien was. Voor de boschanemonen was *t
terrein al gauw bereikt. Midden door den
grooten weg, die naar het bosch leidde,
stroomde een beekje en juist bij de brug
kon je gemakkelijk den slootkant bereiken,
waar het meestal wemelde van de bosch
anemonen. Nu was het nog wat vroeg in
den tijd, maar het was er ook eigenlijk om
te doen, plantjes mee te nemen om in den
tuin te zetten en daarvoor was deze tijd
juist de goede. Het duurde niet lang of
Mlentje had tusschen de dorre bladeren de
fijne blaadjes ontdekt (flg. 1). Voorzichtig
werd een stuk wortelstok met de blaadjes
eraan uitgegraven en In een krant gepakt.
Het was nog flink vochtig, zoo van den
slootkant, gevaar voor uitdrogen bestand
niet. Nu ontdekten ook de anderen plantjes
van anemonen en spoedig was een tiental
plantjes verzameld. Ook de dotterbloemen
(flg. 2) begonnen al voor den dag te ko
men en zelfs te bloeien; zij waren dus al
verder dan de anemonen.
Speenkruid (flg. 3) werd ondanks alle
moeite niet gevonden. Wel waren hier en
daar in de slooten al kikkereieren te vin
den. Beladen met den buit werd weer ver
der gereden, een zijpad bracht hen mid
den in het bosch. Daar trok eenig geritsel
▼1
VI
U
B
nei
dai
«er
de
Zaï
•en
«1
81
d
oi
n
v
li
81
„Dat u éérst *n versje maakt....”, klonk
het plagend.
De dichter, die zijn man kende en drom
mels goed wist, dat deze zijn vee dikwijls
heimelijk liet grazen in de welden van zijn
buurman, ging op die eigenaardige voor
waarden aanstonds in. Zonder lang na te
denken, zei hij:
,lk zal me op deez1 wagen wagen.
Die me zal naar Leiden leiden;
God zal met Zijn plagen plagen.
Die in anders weiden weiden."
De boer had méér dan genoeg aan dit
rake versje, en probeerde het niet, om er
nog *n ander bij te vragen. Het lesje, dat
Vondel hem in dichtvorm zoo vlug en goed
koop gegeven had, had hij maar al te goed
begrepen!
Koning Leopold van België bracht
deze week een bezoek aan de Coc-
kerill-werven te Antwerpen, waar de
.Ville de Liège* wordt omgebouwd
tót transportschip voor auto's
De afgetreden vlootvoogd, vice-admiraal
M. H. van Duim is Woensdag uit Indië
teruggekeerd In ons land met het m.s.
.Mamlx van St Aldegonde*
en het is nu zaak zijn tegenstanders van
het paard te werpen en degene, die de
zelfs in alle kranten vermeld. Zoo werd
mijnheer Mackey gehuldigd, omdat hij
