w
H
o i
r-1 MA
i! H
«Bil
Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
M
Plaats dan een „Omroeper”
gezinnen
WEDSTRIJDEN
Voor jaa rsf ietstocht
n
Paaschei-versiering
MB v
DONDERDAG 2 APRIL 1936 I
De V.P.D.
'N VERSJE VAN VONDEL
Paascheieren
tte
r'
F
I
Ezels tellen niet mee
Kroonprinses Ingrid, da echtgenoote
a
*«3
Cagcl
Hat escadron pantserwagen», dat is opgericht, deed Woensdag zijn intocht in dan Bosch, waar het nieuwe
escadron gestetionneerd zal zijn
Want ook een ei van chocola
Z* heusch wel aan te raden;
Of suiker, lekker rose of wit.
Dat in een aardig mandje ztt,
Zs ook niet te versmaden!
De boer had méér dan genoeg aan dit
rake versje, en probeerde het niet, om er
nog *n ander bij te vragen. Het lesje, dat
Vondel hem In dichtvorm zoo vlug en goed
koop gegeven had, had hij maar al te goed
begrepen!
,Jk zal me op dees’ wagen wagen.
Die me zal naar Leiden leiden;
God zal met ZUn plagen plagen.
Die tn anders weiden weiden."
I
Hei
li
k
si
d
o
Ier Is een versierd Paaschei *n visch.
De vinnen en den staart knip je van
gekleurd papier, b.v. rood of oranje.
Jullie ziet wel hoe dat gaat Er komen lip
jes aan, die omgebogen worden en op het
el geplakt. Bij de kieuwen heeft de visch
aan weerszijden een vin. De oogen, schub
ben, kieuwen en bek worden er netjes op
geschilderd of geteekend. Je kunt t heele
ei oranje kleuren, dan wordt het *n goud-
visch.
halt
op
Maar eindelijk heeft meneer de Haas
Genoeg voor al z’n vrinden;
Al wie er braaf heeft opgepast.
Die zal op 't goede Paaschfeest vast
Wel heel veel eitjes vinden!
h juffrouw Kip dan uitverkocht,
Dan moet de Haas betalen;
En dan gaat hij, je raadt het goed.
Vlug nog naar bakker Suikerzoet,
Om daar nog iets te halen!
Als het zoo tegen Paschen gaat,
Is juffrouw Kip vroeg bij de hand.
Dan kan ze heusch niet zeuren.
Ze heeft zooveel te keuren,
Te schikken tn haar mand!
der
die
Po
ter
Ro
Neen,
aardig
bel
ma
X
stai
V
VI
te
B
d
van
bon-
heb-
ui
Zs
M
Pi,
A
sti
Hl
Ml
ra
j
Qf. J. Swierstra te Hulzum (Fr.) b ba-
van dan Vee-
artsenijkundlgen Dienst, tevens inspee-„
De allermooiste zoekt hij utt,
éjatHJ moet het heel goed weten;
Voor alle kinderen groot en klein
Moeten er immers eitjes zijn.
Hij wil niet één vergeten!
genoot van *t natuurschoon om hem heen,
kwam hem ‘n boer achterop rijden, t Was
toevallig ’n kennis van Vondel en daarom
maakte deze van de gelegenheid gebruik,
om den boer te vragen of hij mee mocht
rijden. De boer wilde al zeggen: „Natuurlijk
mag u dat,” toen hij zich opeens bedacht
„Nou goed.” zei hij dan, „t is voor mij ’n
groote eer, *n dichter zooals u bent, naast
me op den wagen te hebben. U mag dus
méérljden, maar onder één voorwaarde.
„En die Is?” vroeg Vondel.
„Dat u éérst *n versje maakt....”, klonk
het plagend.
De dichter, die zijn man kende en drom-
mels goed wist, dat deze zijn vee dikwijls
heimelijk liet grazen In de weiden van zijn
buurman, ging op die eigenaardige voor
waarden aanstonds in. Zonder lang na te
denken, zei hij:
Prof. J. C. van Eerde, directeur der
afdeeling Volkenkunde van het Kolo
niaal Instituut'te Amsterdam, b over
leden
was ook wel te krijgen. Nadat leder zich *n
bosje had gesneden, werd de thuisreis aan
vaard, die nog gemakkelijker ging dan de
heenweg, want nu hadden ze den wind,
die intusschen was opgestoken, in den rug.
Onder de belofte spoedig weer een derge-
1 Ij ken tocht te ondernemen, ging het club
je In de beste stemming uiteen. A. L.
Eens was Vondel, de meester van onze
Vaderlandsche dichters, zoo wordt ver
haald, op reis van Amsterdam naar Leiden.
Terwijl de dichter zijn weg vervolgde en
De mooiste, grootste eieren,
Die legt ze op een rijtje;
Want strakjes komt mijnheer de Haat,
Dat is in ’t koopen vast een baas,
Die keurt altijd een tUdje!
Te Muiderberg is Woensdag het stof
felijk overschot van piloot Beekman,
den commandant ven de .Ulver’ ter
aarde besteld. Verschillende bekende
vliegers volgden de lijkbaar grafwaarts
dat gindse ezel, majesteit,
uw grootheid maar niet eert.
HU spot met uw rechtvaardigheid
en hekelt uw talent,
zegt dat van alle dieren, u,
de grootste nietsnut bent.
En zelfs dat uw grootmoedigheid
niets dan komedie is!
Gooi toch die ezel, majesteit,
in de gevangenis."
De leeuw keek peinzend voor zich tttt
en zei toen: „Och welnee,
laat toch die ezel praten. Beer,
een „ezel" telt niet meel"
PIKT BROOS
ielerwedstrljden zijn aan de orde
van den dag. Als je maar een
paar sterke longen hebt, ben je
- al een heel eind op streek. Maar als iedere
deelnemer in zijn linkerhand een ei tus-
achen duim en wijsvinger moet houden en
het eindpunt moet bereiken, zonder het el
te breken, terwijl hij zoo snel mogelijk
moet rijden, nu dat Is lang zoo gemakke-
orberd; Bob Barnett, omdat hij twee en
zestig eieren in één uur naar binnen had
gewerkt; Hauning Westnut om z’n record
van zeventig abrikozen In zeven minuten.
Patrick Driver <is de wereld-biefstuk-kam-
pioen, want hij at er acht kilo van bij een
enkelen maaltijd.
Wij zouden deze heeren wel kampioenen
gulzigheid kunnen noemen en wij, Hol
landers, kunnen dan beter voor den dag
komen met onzen schaakkampioen Max
Euwe. CEDA
lijk niet, want terwijl men rijdt moet men
zijn aandacht verdeelen tusschen het ei
en het stuur. Als je het laatste vergeet, lig
je In een oogenblik tegen de vlakte en
je het el vergeet, heb je bet gauw tusschen
je vingers stuk geknepen.
In Parijs hebben elk Jaar - wedstrijden
plaats van kellners, die met een blad vol
glazen en kopjes het eerêt aan een zeker
pont moeten zijn; van winkelmeisjes, die
hun, hoedendoos aan hot eindpunt moeten
brengen en van de sjouwers van de „Hal
les”. de groote levensmiddelenmarkt
Parijs, die met vrachten van een paar,
derd kilo njpeteiT hollen? In Engeland
ben nu «I dan wedstrijden plaats tusschen
de dragers van de fruitmarkt. De deel
nemers moeten wel eeb dozijn groente-
manden op hun hoofd torsen. En dat is
geen kleinigheid, want deee manden zijn
tn den regel 25 c.M. hoog en 50 cM. in
doorsnee.
De Schotten houden er een eigenaardig
o spel op na, waarvoor men al over een bui
tengewonen voorraad kracht moet beschik
ken. *n Dikken stok, „caber” genaamd, die
6 M. lang is en wel 100 kilo zwaar, moeten
as eerst tot aan hun schouder opheffen en
dan zoodanig werpen, dat de „caber" een
balven cirkel beschrijft.
Een spel in Perzië is dat, waarbij
twee mannen rug aan rug op een paard
ritten. Het kamp wordt in tweeën verdeeld
D-t«<rUo«-,
Speenkruid (flg. 3) werd ondanks alle
moeite niet gevonden. Wel waren hier en
daar in de slooten al kikkereieren te vin
den. Beladen met den buit werd weer ver
der gereden, een zijpad bracht hen
den in het bosch. Daar trok eenig g
’t Was eenheel troepje, dat op dezen
moolen Maartschen dag een fietstochtje
maakte. Voorop reden Bram en Kees, dan
volgden Rob en Evelien en eindelijk kwa
men Mlentje en Toos. Er was bijna geen
wind, de lucht was strak blauw, kortom t
beloofde een schitterende tocht te zullen
worden. Het doel was eigenlijk driedubbel,
zooals Kees gezegd had. Ten eerste een
moolen fietstocht maken, ten tweede
boschanemonen zoeken en ten derde kij
ken of er van de boschbewoners ook Iets
te zien was. Voor de boechanemonen was 1
terrein al gauw bereikt. Midden door den
grooten weg, die naar het bosch leidde,
stroomde een beekje en juist bij de brug
kon je gemakkelijk den slootkant bereiken,
waar het meestal wemelde van de bosch-
anemonen. Nu was het nog wat vroeg in
den tijd, maar het was er ook eigenlijk om
te doen, plantjes mee te nemen om in den
tuin te zetten en daarvoor was deze tijd
juist de goede. Het duurde niet lang of
Mlentje had tusschen de dorre bladeren de
fijne blaadjes ontdekt (fig. 1). Voorzichtig
werd een stuk wortelstok met de blaadjes
eraan uitgegraven en in een krant gepakt.
Het was nog flink vochtig, zoo van den
slootkant, gevaar voor uitdrogen bestond
niet. Nu ontdekten ook de anderen plantjes
van anemonen en spoedig was een tiental
plantjes verzameld. Ook de dotterbloemen
(flg. 2) begonnen al voor den dag te ko
men en zelfs te bloeien; zij waren dus al
verder dan de wmnnrn
is natuurlijk de overwinnaar.
Dan hebben we nog de wedstrijden in
oehendigheid, zooals er ’n poosje geleden
in Londen een gehouden is voor de kap
pers. De opgaaf was, om twee kinnen in
den kortst mogelijken tijd te scheren.
Twintig candldaten namen aan den wed
strijd deel en het was een Italiaan, die met
glans al zijn collega’s versloeg door in den
tijd van 6 minuten en 12 seconden zijn twee
klanten te scheren.
In het organlseeren van wedstrijden
spant Amerika natuurlijk de kroon, want
de eene is "hier al dwazer dan dé andere.
Denk eens, dat er^en prijs uitgeloofd werd
voor dengene, die het eerst een reusachti
ge taart had opgegeten, zonder er ’n drup- z
pel bij te drinken. Lekker, zeg je? Het sou
je niet meevallen, maar je zult van je moe
der wel geen kans krijgen om het te pro-
beeren. De namen van eenige winnaars
van zulke onzinnige wedstrijden werden
de aandacht, was het een vogel?
toen zij goed keken, was het een
eekhorentje, dat, verbaasd over de bezoe
kers, even in het dorre gras bleef zitten en
toen met vlugge bewegingen naar den
naastbljzljnden boom wipte om langs den
stam omhoog klimmend te verdwijnen. En
het bleef niet bij een eekhoorn (flg. 4),
spoedig zagen zij een tweeden, een derden,
en zelfs een vierden; het leek wel of alle
eekhoorns met elkaar hadden afgesproken
hier bijeen te komen. Overal zag je de
mooie staartplulmen omhooggaan.
In het bosch werd een oogenblik
gehouden om de meegebrachte appels
te eten. De schillen werden netjes in een
oud konijnenhol begraven. Toen herinner
de Evelien zich, dat zij beloofd had gagel
mee te brengen (flg. 5). Nu, dat was geen
bezwaar. Vlak bij was een soort vennetje,
waar gagel bij massa stond en een mes
SM
Frederik
ii
Koning Leopold van België bracht
deze week een bezoek aan de Coc-
kerlll-werven te Antwerpen, waar de
.Ville de Liège* wordt omgebouwd
tot transportschip voor auto's
FOTOREPORTAGE
de
Za<
MS
