Wat Kikker Karei en Tuimeltje beleefden
Dr. van Schelven terug
1 Nederland
LUXE-ROME-REIS
il
in
WAT HIJ BELEEFDE
Baron Aloisi naar
Genève
KATHOLIEKE WERELD-PERSTEHTOOMSTELLIMG
VAH 13 TOT EN MET. 26 MEI
UITSLUITEND He KLASSE TREIN PRIMA HOTELS
et eiland der eenzamen
WOENSDAG 15 APRIL. 1936
«n
De reis van mevr. v. Schelven
na
Sigarenfabriek gesloten
Bedrijf te Beverwijk stilgelegd
ne.
Crisismaatregelen
Drie uur op oen muilezel
De overval
Uit het jaar 1830
Postvluchten
EERSTE KAMER
Van de hel in den hemel
(Wordt ssrvolgd),
1
Schip met Chineesche
kunstschatten gestrand
Van dorp tot dorp
gejaagd
PROPAGANDA IN FRANKRIJK
VOOR ONS LAND
Het perspectief voor de
ambulances
>4
‘4
Hedenavond een eerste onderhoud
met De Madariaga over het
Abessinisch conflict
De volgende week bijeen
Tiete dagen in de woestijn gelegen,
gekweld door pijn en dorst, met
sluipende hyena’s in
de nabijheid
de
wilt zeggen, dat veel, zeer veel
Dultsche edellieden precies aoo aouden hebben
gehandeld als graaf Raymond.”
PRIJS F 210," VERHOOGD MBT /M,- VOOR ADMINISTBATTB
CENTRAAL REIS-ADRES DER
VEREENIGDE KATHOLIEKE PERS
NJL VOORBURGWAL 88—73 AMSTERDAM
Onberekenbare daden
van minister Goebbels
Abessinië en het Abes-
j ZU zwegen lADg. BUMb aOBBMi d» MtoluaMj;
Alle
uur.
i»t
welke ter
«t
n
‘4
4
4
in
De dorst, welke ik leed, was het ergste; Ik
M
Doch
Voor
werd
■BI
ONDER ABTUTIRK GIUW1 VAN MEVR.
ELLEN RU88B
sche kunst-
libsaltar ge-
Sir Cyril DevereU. de nieuwe chef van den
EngeUchen g ener alen staf
.1 -2_ l./M
De Madariaga aal daardoor ia de gelegen
heid zyn la de sitting der Commissie van Der
tien op Donderdag u. een rapport uit te bren
gen.
IB
IS—
De haat der rebellen
tegen de Abesslniërs a
(een genade. De blanken waren nog soo kwaad
niet, zoo dachten zij blijkbaar.
ing In de eerste plaats
Voor hen kenden zij
Hedenmorgen is de Kievit om 8.03 uur van
Schiphol naar Indlë vertrokken.
Omtrent de opdracht, welke aan Aloisi is
gegeven, wordt echter niets medegedeeld.
De Italiaansche pers schynt intusschen over
tuigd te «ijn, dat in Engeland het denkbeeld
van nieuwe economische of militaire maatrege
len tegen Italië vrijwel Is opgegeven.
fel zegenrijk zijn voor dit vólk, maar aan den
Anderen k&nt gun ik niftm&nd» -dAt- zijn vrij-
heid verliest.
Het land is eigenlijk te groot. De Abesslniërs
bewonen nauwelijks drie provincies. De overige
hangen er maar soo wat aan. Zij zijn nu eens
vóór den Negus, dan weer tegen den Negus.
De Nederlandsche ambulance is eigenlijk .de
eenlge, welke nog niet gebombardeerd is, zoo
vertelde dr. Van Schelven nog. Daarom is de
stemming in Deasie in bet Nederlandsche kamp
zoo goed.
W« hebben wel iets bereikt, doch naar
verhouding van hot geld, de moeite on in
spanning, is dit toch eigenlijk bitter wei-
- nig. Wei hebben wy neer veel informatief
werk gedaan en dat kan later van groote
waarde zijn voer het Roode Kruis. In elk
geval hebben wij geleerd, dat men niet osset
beginnen met den bovenbouw van een am
bulance, maar dat, vooral in ongeciviliseer
de streken, de onderbouw het b»iangrtjk-
ste h.
is geen saamhoorigheidsgevoel en menkan
dan ook van een Abeeslntoche natie niet spre
ken.
Wat wij meegemaakt hebben, bewijst wel
duidelijk, hoe primitief en ongeciviliseerd de
toestanden daar zijn en hoe er Inderdaad nog
de eerste grondslagen voor een geordende sa
menleving gelegd moeten worden.
135
ISO
Fr.
Ujn
Ik had geen kracht om op te staan, adem kon
ik nauwelijks halen; met een riem trachtte ik
mün wonden af te binden en uitgeput door het
hevig bloedverlies bleef ik uur na uur liggen.
n aantal
heeft, is i
Om zeven uur stoomde de trein het station
m. Hier waren de kinderen van
ven op het perron aanwezig, om
(er en broer te verwelkomen. Na-
Idbestuur van het Nederlandsche
Roode Kruis was de heer B. W. de Kan ter ter
begroeting aanwezig.
.Ik ben een avontuur rijker” zoo zelde dr.
Van Schelven bij het afscheid, „maar bij alles,
wat Ik heb meegemaakt in Oost en In West,
zal Ik mijn lotgevallen In Abessinië nooit ver
geten."
Tuimeltje had infauwchen de pruim al bijna op en lachte op
den koop toe kikker Karei nog uit, omdat hy zijn staart kwijt
was. Kikker Karei zette van die heel groote kwade oogen op
en toen hy naar zijn broek keek, die heelemaal stuk was, kon
hU het niet langer uithouden. Htf ging met gebalde vuisten
op Tuimeltje toe en dese zag wel, dat er Iets leeljjks ging ge
beuren.
Van Set
ider en m<
tot
de
Jk-
lan
rde
Wi
ek,
oor
Jk’
eek
oor
ou-
ml-
1 de
on-
nen
che
er-
■eet
zijn
ren,
bU-
leid
Uk-
oo-
ne-
ne-
iva-
srl-
de
ctie
I
’de
ne-
24.
Uo-
Roman van Paul Keiler
Vertaald door Louis da Bourbon
Een redacteur van het ANP. Is dr. van Schel
ven tot Düsseldorf tegemoet gereisd en heeft
tn den trein een onderhoud met hem gehad en
vu> hem, na de min of meer fragmentarische
berichtgeving over zijn lotgevallen, een aaneen
geschakeld relaas gehoord, van hetgeen hem Is
overkómen.
Dr. van Schelven self voelde er eerst niet veel
voor. Zijn toestand was bevredigend, zeide hij.
wel voelde hij zich nog wat slap, doch dit zou,
naar hU hoopte, spoedig beter worden. Voor het
overige was er, naar hu opmerkte, weinig nieuws.
ISO.
■tl.
per
ito
73
nrt
elkaar
waren,
ben .weet ik nog niet."
- Mevrouw van Schelven viel haar man in de
rede en wees op zijn handen, welke vol kerven
en sneden waren. „Zoo Is hU over de rotsen
gekropen”, voegde sy hieraan toe.
JSge&yk hebben de brieven van mijn vrouw
my het leven gered”, soo ging dr. Van Schel
ven verder, „want ik had een pak brieven in
mijn binnenzak en daardoor werd de kogel iets
gestuit. Was deze een millimeter verder ge
gaan, dan zou ik u dit naar alle waarschyn-
lykheid nu niet meer kunnen vertellen.
Nooit zal Ik vergeten, hoe ik twee dagen
gelegen heb In de woestijn, bij tijden het
bewustzijn verliezende, gekweld door pijn
en dorst, met een aantal lijken om mij
heen en de sluipende hyena's In de onmid-
deUtjke nabijheid.
Nadat de vorige week getracht was o.a.
door het treffen van een regeling met het
personeel de sigarenfabriek van de firma
Majoor te Beverwijk, die te kampen had met
gebrek aan liquide geldmiddelen, in bedrijf te
houden, is Dinsdag besloten de fabriek met in
gang van heden te sluiten, waardoor ongeveer
180 arbeiders en arbeidsters werkloos worden.
Naar wy vernemen, is van de zijde van het
gemeentebestuur contact gezocht met Den
Haag, teneinde de mogelijkheid te onderzoeken
of met hulp der regeering het bedrijf in gang
gehouden kan worden.
o
De Eerste Kamer is bijeengeroepen tegei
Dinsdagavond 21 April half negen. De voorzit
ter is voornemens, aan de Centrale Afdeeling
voor te stellen, in de afdeeUngen te doen on
derzoeken, onmiddellUk na de openbare ver
gadering, een groot aantal kleinere wetsont
werpen.
Woensdag 22 April te 11 uur zal de Kamer
In openbare vergadering bUeenkomen, ter be
handeling o.m. van de begroeting van het
Werkloosheldssubsidlefonds en van de wets
ontwerpen: Wetteiyke regeling van het afbe-
tallngsstelsel en Bescherming der burgerbevol
king tegen luchtaanvallen.
LONDEN. 14 April. Dit Gibraltar wordt ge
meld, dat de pogingen der sleepbooten om het
18.700 ton groote Engetoche schip Jtanpura
aan boord waarvan bet grootste doel der Cht-
Mosche kunstschatten, die te Londen tentoon
gesteld zyn. naar China teruggevoerd worden,
en dat ter hoogte van MaDorca op een rota ge-
loopen is. vkx te sloepen, uitgesteld zijn tot
heden 0 uur.
Passagiers en bagage zUn ontscheept. Het
weer Is iets beter geworden. In welingelichte
kringen verklaart men, dat de mailboot „Bar-
rapool” draadloos bericht beeft ontvangen
koers te wijzigen en zich naar Gibraltar te be
geven voor bet: aan boord nemen der Ohinee-
sche kunstschatten. Het schip zal ze dan ver
der naar Shanghai moeten overbrengen. Vol
gens latere berichten acht men het uitgeslo
ten, dat de Chineesche kunstschatten aan
boord van de „Barrapool” worden gebracht
daar men niet gelooft, dat bet gestrande schip
in gevaar verkeert.
ROME. 14 April. (Reuter.) Vanavond
vertrekt baron Aloisi met Rossi naar Ge
nève. Morgenavond zal hy «Un eerste onder
houd met De Madariaga hebben, aan wien
hy het Italiaansotiu standpunt uiteen zal
zetten inzake de onderhandellngen, welke
een einde zullen trachten te maken aan het
Itallaansch-Abesalntoch conflict.
Hoe lang ik daar bewusteloos gelegen heb,
weet Ik niet. Toen Ik echter bijkwam, stond
een Abessinisch roover voor my met de punt
van zijn speer op myn bulk. Ik dacht toen,
dat het met mU afgeloopen was en iedere
seconde verwachtte ik, dat de wilde toe zou
steken. Hy deed dit evenwel niet en ik be
merkte, dat hy bijzondere aandacht mid
voor mijn horlogeketting. Ik maakte dien los
en gaf hem dezen. Daarna maakte Ik een be
weging alsof Ik schieten atou hoewel Ik
mUn revolver kwijt was en daarop reti
reerde de roover langzaam.
In politieke kringen te Rome verklaart men
met nadruk, dat Aloisi voor zyn besprekingen
te Genève slechts bet mandaat van een last
hebber en niet dat van een onderhandelaar
heeft, daar bet nog slechts voorbereidende be
sprekingen aonder bindend karakter betreft.
Alois! zal geen voorstellen doen, doch w zich
slechts ter beschikking stellen voor het "aan-
hooren van eventueels suggesties en bet over
brengen daarvan.
Algemeene Nederlandsche Vereenlging
voor Vreemdelingenverkeer (A.N.V.V.) te 's-Gra-
venhage heeft ook dit jaar een groote reclame
campagne georganiseerd in Parijs, met de be
doeling de Fransche toeristen opmerkzaam te
mflken op <je_ bloemenvelden en hen aan te
sporen, 'deze te üomen bezichtigen.
DoöT bemiddeling van haar vertegenwoordiger 1
Itounutjl de KX.M. heeft de A.N.V.V. gaw
durende het tijdvak half Maart tot half April
regelmatig zendingen versche tulpen doen af
leveren In de voornaamste reisbureaux te ParUs.
Deze reisbureaux hebben anntrekkelyke etalages
gemaakt van brochures, foto's en platen, op
Nederland betrekking hebbend en deze versierd
met' Nederlandsche tulpen.
De groote belangstelling welke deze etalages
mochten ondervinden, doen verwachten, dat vele
Franschen ons land in de komende weken zul
len beaoeken, waarvoor de reeds ontvangen tal
rijke aanvragen om Inlichtingen des te meer
aanleiding geve*.
roetoe fa mijn sakken en vond een medicijn.
Welke ik gretig slikte.
Langzaam drong het tot mU door, dat ik uit
deze hel moest wegkomen, omdat het anders
onherroepeiyk met mU gedaan zou zUn. Ik
Sleepte mU voort en na een niet te vertellen
lUden bereikte ik een dorp. Hier beduidde ik.
dat ik water moes thebben; het duurde echter
uren voor ik het kreeg. Het geheele dorp 'liep
eerst uit om mU te zien en toen begonnen alle
inwonersrtë delibereeren, wat zU met mU zouden
doen en of m mU water zouden geven. ElndelUk
kresg ik het lang begeerde drinken. Toen werd
ik het dorp uitgejaagd en kroop meer dan ik
Uep naar het volgende dorp.
Het was eeir waanzinnige toestand. Alle, dor
pen werden bewoond door rooverbenden, idle
bevochten en die bang voor elkander
Hoe ik eindelyk in Kworam gekomen
Ik vind jou maar een echt gierlgen kikker, pruilde Tuimeltje.
Toen werd kikker Karei kwaad. Hy beet een groot stuk uit de
pruim en plaagde Tuimeltje soo hard hy maar kon. Maar wat
was dat? Dat kon Tuimeltje toch niet sUn. Kikker Karei werd
eensklaps de laagte Ingetrokken, want een groote visch had
in zUn staart gebeten en hoe kikker Karei ook trok, de visch
liet de staart niet los. Kikker Karei schreeuwde luidkeels om
hulp, maar toen was het de beurt van Tuimeltje om ook eens
te plagen.
wetenschap, maar ik ken toch wel de geschie
denis van David en Urlas.''
„Het is waar,” zei hy langzaam; ..het Is
waart Er zyn zulke gevallen. Vele zelfs! Hebt
u dat alles tegen den graaf gesegd?”
.Alles! Alles, wat Ik wist en wat ik heb
ondervonden. Hy gelooft het niet; hy laat zich
door dien schoft inpalmen, ziet het toch, hU
woont by hem, hy Is by hem op het slot. Ja,
de graaf acht het zelfs een groote verdienste
van hem, dat hy den moord met rustige
commandostem heeft bevolen. Dat noemt hy
Dultsche soldateneer. Plichtsbetrachting, ook In
de moeliykste situaties. De idioot, die kelaer-
lUker wilde zyn dan de keiaer, Dultecher dan de
Dultsche vorsten en die onbarmhartiger was dan
de meest ontaarde klnderbeul! Op de keper
beschouwd is de graaf niet beter dan
overste. hU is alleen maar dommer!”
Gunther schudde het hoofd.
„Als wy vrienden willen zyn, Madeleine, dan
moet u tegenspraak kunnen verdragen.”
zy maakte een afwerende beweging met
hand.
„Ik weet, wat u zeggen wilt spaar u
moeite! U
De Negus besloot toen, dat ik per auto naar
Dessle zou gaan. Daartoe stelde hU zyn eigen
muilezel te mUner beschikking. Drie uur moest
lk%p dit dier rUden om by het begin van den
autoweg naar Dessle te komen. Met den kel-
zeriyken auto ging het toen verder. Echter
waren wy nog niet aan het eind van onze el
lende, want by het oversteken van een rivier
geraakte de benzinetank lek en vulde deze
zich met water; wy moesten toen wachten tot
er een vrachtauto met gewonden kwam en
daarby kimden wy nog een plaatsje krygen.
Zoo kwamen wy in Dessle, dat my na alle
doorgestane ontberingen en verschrikkingen
werkelijk een paradijs leek.
Herhaaldeiyk werd onze karavaan door Ita-
Uaansche vliegtuigen gebombardeerd en het
mag werkeiyk een wonder heeten, dat wy zon
der groote ongelukken In ons basiskamp aan
kwamen.
In Kworam kwam Ik In een hemel, vergele
ken met wat ik had moeten doorstaan. Ik was
er de gast van den Negus en werd twee dagen
in den keizeriyken schuilkelder verpleegd. Ik
zou toen per vliegtuig naar Dessle gaan, maar
deze toezegging van den Negus is hem duur
te staan gekomen, want belde vliegtuigen, welke
hy voor my bestemd had, werden vernield.
Mevrouw Van Schelven laa 's Maandags tn
de krant, dat haar man gewond was. zy kon
niet lUdeiyk wachten op nadere berichten, maar
besloot dadeiyk handelend op te treden. Met
haar 14-jartgen zoon vertrok zU denzelfden
avond naar Rome, en dank zy de bemiddeling
van onzen gezant aldaar, kreeg sy toegang
tot de hoogste militaire autoriteiten. Dezen stel
den alles in het werk om haar te helpen. Br
werd zelfs 80 kilogram vllegpoet achtergehou-
den. om haar een plaats in het vliegtuig van
Rome naar Asmara te geven.
Wanneer zy dan in Asmara aangekomen sou
zyn, zou zy op eigen gelegenheid en eigen ri
sico over het gevechtsterrein moeten gaan om
dan de Abessinische troepen en de daarachter
gelegen Roode Kruiscolonnes te bereiken.
Mevrouw Van Schelven greep dese gelegen
heid aan. Maar kort voor haar vertrek ontving
zy een telegram van haar man, van den vol
genden Inhoud: „Packet of your letters saved
my life. Kworam now.”
ZU besloot nu een anderen weg te volgen en
ging van Rome naar Marseille en vandaar
met een Fransch schip naar Djiboetl. In Suez
heeft sy toen haar man ontmoet en is met
hem vla Port Said teruggereisd.
Dr. Van Schelven was vol lof over de hulp,
welke hy van tal van autoriteiten heeft onder
vonden. Dr. Lampe van de Neder!. Ambulance
heeft als een vader voor hem gezorgd in de
eerste dagos na zUn verwondingen. Ook de
beer Boddard, de Fransche gezant in Addis
Abeba, heeft gedaan wat hy kou. Tenslotte
was de maatschappy „Nederland” soo vriende-
lyk, om ons van Port Saïd naar Den Haag
gratis terug te brengen. Dit medeleven en deze
hartelyke gastvryheld heeft ons zeer getrof
fen. aldus de dokter.
Ik heb, soo besloot dr. Van Schelven, van
den Negus voor mUn vertrek nog een ouder
scheiding gekregen, ik ben namelUk benoemd
tot Officier in de Orde van de H. Drieëenheld.
Ten slotte wist dr. Van Schelven ook nog
mee te deelen. dat jhr. dr. Van der Does zich
eveneens op de terugreis bevindt.
In het laatst verschenen nummer van het
Umburgsche Maandblad .De Nedennaas” wor
den twee crisismaatregelen van Venlo in het
Jaar 1830 medegedeeld, welke wy hier volgen
laten.
„Burgemeester en Schepenen der stad Venlo,
„Ja,” zei Gunther, „bVvoorbeeld mUn vader!
U soudt misschien, wanneer uw hart niet aoo
doodeiyk gewond was. ook toegeven, dat het
toch in elk geval iets groots Is, wanneer Iemand
het vaderland zoo Hoog boven zyn gezin stelt,
MUMK Ni «Clqott AM MB vacrMd MA M
Hasr men weet, was dr. Vaa Schelven met de
.Christiaan Huygens’’ uit Port Bald vertrokken
om, na de emoties in Abessinië, in eigen land
bentel te zoeken van zyn verwondingen.
zyn toestand «Rs van dien aard, dat een rust
kuur noodzakeiyk was en daarom was het aan-
rankelUke plan om aan boord te biyven tot
Amsterdam. De bootreis heeft hem echter zoo
{oed gedaan, dat dr. Van Schelven zich krach
tig genoeg gevoelde om in Genua van boord te
pan en met den boottrein vaa de Maatschappy
Nederland naar Arnhem te vertrekken, waar hy
hedenochtend is aangekomen.
„Een halve wilde,” ze! Madeleine.
„Waarom laat de graaf haar aoo opgroeten?”
vroeg Gunther. „Kajetan vertelde my. dat zy
niet eens kan lezen.”
„Zy kan het inderdaad niet," antwoordde
Madeleine, „zy was tien jaar oud. toen sy op
het eiland kwam, en zy wist net zooveel als
andere kinderen van tien jaar. Maar zy heeft
alles verleerd. ZU leeft als een wilde.”
„Waarom?”
„Omdat de graaf zyn familie haat, omdat
hy ze slecht vindt, minderwaardig, slechts goed
genoeg om te worden uitgeroetd. Het lot van
zyn moeder, dat u kent, biyft hem vervolgen.
ZUn moeder was slecht, zegt hy. en dat her
haalt zich by de kleinkinderen. ZUn soon werd
gefusilleerd «yn dochter groeit op als onkruid
in het woud. Hy heeft haar meegenomen naar
deae vrijwillige ballingschap, en hier moet zü
zonder onderwijs, zonder liefde, aonder huwe-
lyk haar leven aiyten, opdat de geschand
vlekte naam moge uitsterven. Een ellendige
fanaticus!”
„Dus de graaf wil een bepaald idee tot aan
de uiterste consequentie doorvoeren en dat leidt
natuuriyk tot onzin. Hebt u geen medeiyden
niet het meisje, Madeleine? ZU is nog jong en
onbedorven.”
„ZU ia niet onbedorven. Wei, wat men aoo in
het algemeen onbedorven noemt by een meisje,
dat (wel, dat zeer zeker. Maar sy Is by den
overste en by haar vader in de leer. Zy heeft
te euree
GIBRALTAR, 14 Apr. (Reuter)-Hst xa. Jtan-
_pura", dat een^root aantal Q^gf^tahe
schatten aan
strand. Het schip zou niet tn onmiddellUk gevaar
verkeeren en trachten op eigen kracht vlot te
komen.
De beide Britsche sleepbooten „Rambler” en
„Rolllcker” zyn in aller yi naar de gestrande
„Ranpura” vertrokken.
voornemens zynde binnen deae stad eene fa
briek van Saayet, en van saayetten en woi-
yen kousen, tot ondersteuning der armen en
andere werkbehoevende ingezetenen, tot stand
te brengen, onder de hoofdbepalingen, dat, mits
een jaarlyksche subsidie, van stadswege, naar
het bedrag van het arbeidsloon vast te stellen,
en de kostelooze verstrekking van de voor de
fabryk benoodlgde lokalen, die ondermeer ge
heel den ontvangst der fabryk voor zyne re
kening zal uitoefenen, en gehouden zyn allen
armen, die door het Bestuur der inrigting zul-
len worden aangewezen, werk te verschaffen.
Brengen by deae ter kennis van gegadigden,
dat voor de aanleg van bedoelde Inrigting met
de regeering onderling aal kunnen worden ge
contracteerd. op de voorwaarden
stads Secretary ter Inzage liggen.”
Het vorenstaande kwam voor ah advertentie
In „Valuas”, Venlo's weekblad van 2 Januari
1830. Eveneens verscheen daarin (op 30 Januari
djLV.l het volgende:
Venlo, M January 1830 By besluit van he
den heeft onze stedelyke regeering, op aanvraag
van het R.K. Armbestuur dezer stad, deze Ad
ministratie gemagtigd om eene fabryk van wol
len en saayetten garen en daarvan vervaardig
de voorwerpen, ten doel hebbende om de be
hoeftige klasse werk te verschaffen, voor eigen
rekening te ondernemen.
Ingevolge Mlt besluit sal het Armbestuur de
Directie over deae onderneming aan eenen per
soon, welke haar vertrouwen heeft, opdragen
en zich overigens te dezen opzigte zoo veel doen-
lUk, volgens den geest en de strekking dier ar-
menlnrlgtlng gedragen, welker daarstelling door
de Regeering reeds vroeger besloten was, maar
welke wegens verschillende reden tot dusverre
niet heeft kunnen In werking gebracht worden.”
LONDEN, 14 April. De Daily Telegraph meldt
uit Beriyn, dat dr. Bekener verklaard beeft
volkomen In het duister te tasten over de re
denen, welke minister Goebbels ar toe aanlei
ding aouden geven to bepalen, dat Eckeners
naam niet meer in de Dultsche pen mag war
den genoemd. Dese boycot-maatregel wordt
intinachen strikt in acht genomen.
Dr. Eckener hoopt deser dagen, mogelyk
Woensdag, een besoek aan Beriyn to brengen
om daar generaal Goering, den minister van
Luchtvaart, to spreken.
„Misschien kan dese opheldering geven.” al
dus dr. Bekener. m leder geval aal Dr. Bekener
den eersten tocht na^r Lakehunt in MM ba.
met de .Hindenburg” maken.
MET AUDIËNTIE BU Z. H. DEN PAU8 EN
BEZOEK AAN DE
zy schudde ontkennend het hoofd en haar
gelaatstrekken werden weer verwrongen door
haat.
„Op de eerste plaats tegen dien ander, tegen
dien schurk, tegen hem. die ook u.
„Ah den oversteI”
Ja! Ik heb nog geen bewyaen, dat hU
dat hy schuldig is aan Albert s dood. Wat
geeft het, al staat het bewys met vurige lettert
In het hart van een vrouw geschreven?
Niemand gelooft het. Er moeten andere
tastbare bewyzen zUn. Ik zal se vinden, en
dan moge Ood den schurk genadig zyn!”
„Kende de overste uw man?”
zy Het opnieuw dien vreemden, schriuen
lach hooren.
„HU was sUn vriend! Zyn beste vriend! En.
ziet u, daarom wilde hy hem helmeiyk eerst
zyn bruid afhandig maken mU myi En
zelfs na het huweiyk hield hU niet op hU
wilde my my en toen moest de ander
vallen. Hy heeft de intrige tegen mUn man
uitgedacht, hy heeft pok bU de executie bet
bevel gevoerd.”
.Dat zyn zeer zware beschuldigingen!" zal
Gunther ernstig. „Misleidt uw smart u niet.
Madeleine? Ben mensch is toch geen duivel!
En u schildert hier sen duivel af!"
De uitdrukking van haar gezicht bleef hard.
„Twyfelt ook gy? Omdat het zoo zeldzaam
ploertig is? Is een mensch geen duivel? b
soolets onmogeiyk? En schromelUk overdreven?
O, u bent toch iemand d'e geschiedenis ge
studeerd heeft. ZUn zulke Hurkensf-eken u
BittJbfikoAi Jk ku aüt mk WModaaiM
laten wij weggaan! De zomer is bestorven! De
zon wordt koud! Het veld verbleekt. Laten wU
gaan! De wolken trekken weg! Dé verte wenkt!
Mooi Is de vertel Mooi Is het zuldeHjk eiland!
Hier wonen de Borgent Laten wy gaan!”
Naast de zonnebloem, die nieuwsgierig door
het venster keek, dook nu een tweede
nieuwsgierig gezicht op, dat van Clothllde.
„Wat wU ju hier?vroeg Madeleine streng
toen zU het meisje bemerkte..
„Naar binnen kUkent” antwoorde Olothllds
bedaard. „Ik ben Immers vier weken niet hier
geweest, dan mag ik toch wel eens kyzen!”
„Maak dat je wegkomt wy hebben Je niet
noodlg!” ael Madeleine onvriendelUk.
Gunther protesteerde: „Wanneer het de jongs
gravin plezier doet, mag zy gerust naar bin
nen kijken."
„Plezier doet bet my heelemaal niet." iel
Clothllde geprikkeld, „Maar ik wil u alleen
maar wat leggen; toen u indertyd op sterven
lag, omdat hl hl hl omdat de overate
u aoo had toegetakeld, toen heb Ik u eens
verpleegd, en toen heb ik u gevraagd naar uw
afscheidswoord aan de wereld en toen hebt u
alleen maar kunnen bedenken, dat u den vis-
scher Kajetan aan den tafelpoot hadt vastge
bonden. en toen heb ik hem losgemaakt en
daar heb ik vyf dagen lang voor moeten brom
men, en Kajetan moet nu nog altyd den molen
draaien en hU is er bUna kapot van. Dat was
een gemeene streek van u, en ik wensch u
beterschap. ZU keerde zich om en floot. Haar verschrikkelijke opvattingen over het leven.”
vosmerrie kwam aangstoopcji; as apropg in bel
Mdel en reed sez.
volk, van zyn beschaving en cultuur.
„Het is een vrijgevochten, tuchtlooze bevol-
vaderland slechts kan worden geboet door den
dood van hem die dat verraad beging.”
„En de vorsten van den RUnbond?" zeide zy
bitter.
„De vorsten? Ja, de vorsten, wie kan iets
tegen hen beginnen? Ik geef u mUn eere-
woord: als Ik die vorsten, die hun keizer en
hun rijk hebben verraden, In myn macht had.
Ik liet ze allemaal ophangen. Vandaag aan den
dag nog! Zonder blikken of blozen! Maar ik
heb hen niet In myn macht, evenmin als de
keizer. En zy hebben altyd nog hun uitvlucht
van het staatsbelang. ZU kunnen beweren, dat
zy niet uit eerloos egoïsme hebben gehandeld,
maar gezwicht zUn voor den oppermachtigsten
eisch van het dwingend volksbelang.
vorsten geldt een ander recht dan voor parti
culieren!"
ZU wendde zich af.
„U spreekt als alle mannen!”
„Ja,” zeide hy „en u spreekt als een vrouw,
die In haar heiligste rechten Is gekrenkt En
daarom begrUp ik uw standpunt, ja, ik blHUk
het.”
„Waarom?”
„Omdat u zegt, dat een onschuldige
opgeofferd aan een op zichzelf niet onredelyk
begrip van eer door het gemeen bedrog vaa
den een en de verachtèiyke llchtgeloovlgbeld
van den ander.”
„En omdat u mU gelooft?”
„Ja. Ik geloof u! U kunt niet liegen!"
ZU zuchtte diep.
„Dan is alles goed!”
„Wjj kimden niet Werken," aldus dr. Van
Schelven, „als wf‘ bU elkaar bleven. De ambu
lance moest zich splitsen. Dat was onze overtui
ging en hoewel wU de gevaren, daaraan verbon
den, niet onderschatten, hebben wU de splitsing
doorgevoerd. Het Hoofdbestuur van het Rood”
Kruis was er nooit voor geweest. Steeds had
men in Den Haag gezegd: bU elkaar bUJven en,
achteraf gezien, is gebleken, dat het splitsen
in eenheden inderdaad buitengewoon groote
risico's met zich bracht. f
wy meenden echter, dat het belang van onsen
arbeid het vorderde. De eenheid, waar Ik toe
behoorde, ontmoette een aantal rebellen. Nu
moet men zich van rebellen in Abessinië geen
verkeerde voorstelling maken. Dit zUn eenvoudig
wilden, die In benden van de bergen komen en
rooven en plunderen, waar zy maar kunnen
Wanneer een Abessinisch escorte dergelijke re
bellen ontmoet, wordt er zonder meer op hen
geschoten. Ons escorte viel dan ook dadelUk de
rebellen aan en bU deze vechtparty vielen ver-
schlllende doodM^vu trar.htten dm sprijd te
doen eindigen eWsswenze bejeleldera twree ge-
vangen rebellen iök 'wilden' tlooeftn, rfebben V
Dit
A op de meest krachtige manier dwón
gen met de moordparty op te houden.
Waarschynlyk heeft dit optreden mU het leven ,T„
gered. Want de rebellen namen wraak. Wij kln Italiaansch protectoraat zal zonder twy-
aagen ze om ons heen sluipen en inderdaad werd
onae eenheid korten tyd later overvallen. WU
verdedigden ons zoo goed wy konden. Echter
was de overmacht te groot.
Onzen gids za glk naast my neervallen en
daarna werd mU "lies zwart voor de oogen en
aakte ik Ineen. Ik was door twee kogels in de
borstkas getroffen. r
„Waarom blUft op het eiland, als u den
«raaf soo haat, waarom blUft u hier waar de
diepe eenzaamheid u het leed nog ondraagHjker
moet maken?”
zy antwoordde niet onmiddellUk; toen zeide
M:
„Ik heb nog slechts één taak In dit leven
te vervullen en dat kan ik slechts hier Ik
«toet wraak nemen! Of zoudt u zich in mUn
(eval niet wreken?"
Zy stelde de vraag kort en scherp.
„Ik sou my ook wreken,” sei hy. „U hebt
reeds gezien dat ik mU geen onrechtvaardig
heid goedschiks laat w«lgevallen!"
Toen reikte sy hem de hand.
„Het to als een wonder ik krijg misschien
«en vriend....”
Ua, Madeleine, wees daarvan overtuigd, dat
ik uw oprechte vriend ben!”
„Ik weet het,” zeide zy dankbaar; „het is
het eerste geluk dat my sinds vele laren te
8eun valt.”
„Richt uw wraak zich uitsluitend tegen den
«raair
X. Kikker Karei moest hulpeloos toezien hoe Tuimeltje zyn
lekkere pruim begon op te eten. De visch trok maar steeds door
aan ZUn staartje en het leek er wel op, of hy niet tevreden
was voor hy den heelen staart 1 n zyn bek had. Toen met een
ruk voelde kikker Karei, dat zyn staart In de diepte verdween
en met de grootste moeite kra belde hy weer op de been.
