I
4MMI
Wat Kikker Karei en Tuimeltje beleefden
cfcn dag
^Cdw^Aaal
il
H
Kerk te Meerssen
ALLE ABONNÉ’S reg^^lten* ▼^eïe^’wr’*een der v<Sgende ultkeeringen F 750a“
ALWEER MONACO-TWIST
Hollandersdorp in
Denemarken
et eiland der eewzsBsn
I
1
i
MAANDAG 20 APRIL 1936
Hitler’s kunst
i
Een iluwaard
Borstbeeld
van
dr. De Visser
Weinig verheffende voorvallen
verwekken heel wat eeneatie
De goede klant
e
GROOTE MOGELIJKHEDEN
'AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAM VERLIES VAM ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN I-
Wordt vergroot
X..
I
I
UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Nederzetting dateerende ait
jaar ISIS
l.t?
Fit-'
I
a
Ml
Ute
g*S«-
voornaam,”
to".
M
Christiaan n. HU is ons uit de geschiedenis als .j
den
Aquarellen uit dan oorlogetyd
«e-
•2/
M.
DB
i
btf verlies van een band.
ZEVENDE HOOFDSTUK
floot
(Wordt vervolgd)
I
I
•n
•n
KU Wil
al een nu
voor deftigen klant
staat om met uw llnker-
et
Ie
a-
de
In
4
n
al
i-
X
eg.
20,
an
id.
tot
th
tot
a 3
1.06
R.
tot
Ich
so
me
tot
ün
tt
G
ek
or
fi
rn
ht
ed
o-
"B,
ie
Roman van Paul Keiler
Vertaald door Louil de Bourbon
Meneer de commandant, «el Tuimeltje bedremmeld; het was
maar een grap hoor, U moet niet kwaad op me zün. Dat zou
Je wel willen, riep de commandant uit, ik aal Je gevangen ne
men. O, probeert U dat maar, riep Tuimeltje uit. en aoo vlug
hü kon, begon hu te loopen, met de heele wacht achter hem
aan. Teneinde raad kroop hij in de eerste de beste kist, die
hij aag staan en hield zich doodstil.
et was een opmerkelük chique heer, die
den winkel van den Juwelier Bertrand
binnentred en de beer Bertrand begroet
te den beaoeker dan ook uitermate beleefd.
Want chique herren zijn In juwellerszaken al
tijd van harte welkom, omdat meestal ook
goede klanten blüken te «ün.
De binnentredende viel dus op door «Un chi
que ulterlUk. maar er was nog iets opvallends
aan hem: hü droeg «ün rechterarm in een ver
band. Dat verhoogde aoo niet bet respect, dan
toch de sympathie van den Juwelier voor den
klant, want menschen. die zich niet door ver
bonden armen laten weerhouden om juweliers-
zaken te beaoekon, moeten In eere worden ge
houden.
„Waarmee kan
Gunther had bedt genomen van het jagers
huis. Het was klein, maar bewoonbaar. Des
morgens kwam de oude Dora, hinkte door de
kamers rond en schiep orde volgens haar in
licht. Tegen elf uur verschen de blinde en
maakte met behulp van Dora het middagmaal
klaar.
Zoolang z.U buiten op den open weg liep, droeg
Madeleine een donkeren band voor haar oogen
en als de hooge gestalte daar «oo aankwam met
haar plechtlg-langzamen tred en in haar lang
neergolvend gewaad, dan was het als wandelde
vrouwe justitie zelve over het eiland der een
zamen.
Zoodra het maal was klaargezet. verliet de
blinde het huis. Zü at nooit met Ounther, zij
sprak selfs minder met hem dan In de dagen
van «ün genezing. Hij had haar zün gesprek
met Clothllde meegedeeld, en haar gezicht was
daarbU somber geworden.
blijven. Zoo was de toestand tot vóór eenige
volgens de „on-dlts” verleden
i heftige scènes van oneenlg-
naar de keuken brengen om
Den derden dag verscheen
papier in «Un hand.
„Wat wil je?”
„Verheven Kalief, ik voor U gespeeld en 3000
roeptjen verforen. Hier IS de schuldbekente
nis.”
De Kallef lachte, dat het dreunde, liet den
llstlgaard de 3000 roeptjen uit de staatskas be
talen, maar beval hem het nooit meer in «ün
hoofd te krijgen voor den Kallef te spelen....I f
Het heele dorp was weer in nep en roer. Iedereen rende
naar het kasteel om hulp te halen en direct kwamen schild
wachten met geweren om dat gekke ding, dat In het dorp
rondliep, dood te schieten. Tuimeltje lachte stil In «ün eigen
en had er plelzier in de gekste grimassen te maken. HU strekte
zUn handen telkens uit naar een kikker die hem iets probeerde
te doen en hoorde de wacht op een drafje op hem toesnellen.
«roeden U geboden door advertentie-reclame In
de rubriek „Omroepers”. Laat die U niet ont-
i lippen. De prijs kan geen bezwaar zün, want
oor slechts 50 cent per regel komt Uw «aken
omroeper onder de aandacht van 80.000 ge
winnen.
Nou Wordt het gevaarlijk, bromde Tuimeltje. Direct schieten
ze me nog dood. En hü hoorde den commandant instructies
geven. Toen de aanvoerder 1—33 riep, vond Tuimeltje dat
het tUd werd, uit het kussensloop te komen en juist op het
moment, dat de soldaten «rilden vuren, kwam hU te voor
schUn. Neen, zoo Iets hadden «e met verwacht. Ze lieten van
schrik hun geweren op den grond vallen en de commandant
werd rood van woede.
verlies van belde armen,
en Pierre Cuyners. AmsterdamRoermond.
De reeds gerestaureerde noordelijke Ingang,
een unicum In ons land, Is gebouwd tn de 16e
eeuw. HU is monumentaal versierd, overhulfd
met bogen, waarin reeds 33 beelden «Un ge
plaatst, onder rUke baldakijnen, op pracht
volle consoles.'BU de laatste groots restauratie
werd door architect Kaiser (Maastricht) een
vloer gevonden van kleine, vierkante tegeltjes,
wat bewijst, dat er boven den Ingang (Porte)
nog iets is geweest. Men kan van uit de Porte
de relieken ook In de kerk toonen.
De schildering der kerk munt niet uit door
rijkdom; de rijke architectuur der kerk had
trouwens niets andere noodig dan het door
kleuren doen spreken van de constructieve Mj-
nen, met kleuren wel krachtig, maar in vol-
maakte harmonie met eMsander. De pilaren
«Un uit een eigenaardige soort hardsteen op
getrokken, behalve de eerste aan den Eptetel-
kant, die uit gewone Bavonnlère-ateen «ün op
gebouwd. Van de proosten der BenedlctUnen
«Un er 36 bekend.
Er heeft zich een comité gevormd tot in
zameling van gelden om te komen tot /le op
richting van een borstbeeld van dr. J. Th. de
Visser, oud-minlster van Onderwijs, Kunsten
en Wetenschappen en Chr.-Historisch staalman,
eenige jaren geleden overleden. Het beeld komt
in een nader te bepalen passende omgeving.
Voorzitter van het eere-comltd is mr. W. L.
Baron de Vos van Steenwjjk. voorzitter der
Eerste Kamer. Voorzitter van het Uitvoerend
Comité is prof. Jhr. mr. B. C. de Savornln
Lohman, lid der Eerste Kamer. Voorts is er een
eere-voorzltter van Uitvoerend Comité, t. w.
lultenant-generaal Jhr. W. Röeü, commandant
van het Veldleger.
„tt weet al, wat u op t oogenbllk denkt, Ctot-
hilde. U denkt, dat Ik een vervelende kerel
ben.**
ZU knikte hem toesterffmend en vriéndelijk
toe.
..Dus dat
der ergernp
eeu zpo éer
„U wilt helpen met de oplossing van be*
raadsel?” riep hü verheugd.
„Ja!” zelde zU eenvoudig.
HU stak haar zUn hand toe; maar zelde:
„Dat is niet noodig.”
ZU sloeg slechts haar klare, blauwe oogen
op naar de lucht en liep met vasten tred voort.
De kerk van den H. Bartholomeus te Meers
sen bü Maastricht, die In de Be eeuw al be
kend was, doordat de klelnaonen van Karei
den Orooten er op de „palts” bijeenkwamen, om
elkander steun te beloven tegen de vUanden
ven bet Frankische rijk, terwUl het dorp veel
te lijden had van de strooptochten der Noor
mannen, die van uit Elsloo deze streek onveilig
maakten. Is een der merkwaardigste Gothteche
kerken van Nederland.
Op het oogenbllk Is men bezig de kerk te
ontmantelen, «oodat «e geheel vrij komt te
liggen. De Prooetdü, die tegen de kerk ge-
deelteHjk te aangebouwd wordt gesloopt. Het
ligt tn de bedoeling de kerk aan de Westrijde
met drie trkveea, ter lengte van 15 meter, te
vergrooten, eveneens In denaellden Gothischen
HM bestaand* iBdtdXe aal tévens,
noodig, gerestaureerd worden, evenals hs* to
rentje. Van den bouw van esn nieuwen Go-
thiachen toren moest worden afgezien, wegens
de groote kosten.
De plannen voor de belangrijke uitbreiding
en restauratie «Un ontworpen door Ir. Joseph
veel
P>n hU-- -
had verpleegd en hoe hü haar om haar lot be
klaagde.
Clothllde haalde de schouders op.
„Wat kan Ik daaraan doen?”
HU ergerde zich over dit antwoord. Gekrenkt
«el hU:
..Deze arme vrouw is bitter onrecht aange
daan; ik geloof, dat dat voor leder fatsoenlijk
mensch reden genoeg is, om zich haar lot aan
te trekken." w
-Dan bent u dus een fatsoenlijk mensch,"
van dienst <jn?,”
vroeg de beer Bertrancf met een diepe buiging.
.Ja.” glimlachte de chique beaoeker, wiens
duidelUk accent direct den Amerikaan verraad
de, „dat is nou Juist het moeilüke. Ik wil een
aardigheidje meebrengen voor m*n dochter,
maar Ik weet beslist niet wat het moet «Un.
Daarom ben ik maar eens bU u binnengestapt.
Br aal allicht toch tets «Un dat me aan
staat."
..W «on u zeggen van een moeten itagf,”
merkte de beer Bertrand op.
„Een ring? Misschien. Laat maar eens het
«en en ander aten.”
De Juwelier spreidde op een met donker flu
weel bekleed berd een aantal prachtige ringen
uit. HU had onmiddeUUk zUn klant getaxeerd
en hU wist wat hu hem moest voorzetten. Qe
heer scheen een kenner te «Un. HU maakte cri-
tlsche opmerkingen over de setting van de dia
manten en bestudeerde nauwkeurig elk onder
deeltje. Een kooper, aooals de heer Bertrand er
«Ich een wenschte, een die smaak had. Van dit
laatste kon de juwelier zich overtuigen, want
zUn beaoeker nam den fraaisten ring op, be
keek deaan met zichtbaar welgevallen en rei
dan: „tt zal deaen ring nemen. Ik hoop, dat
hU pasaen sal."
.Mijnheer heeft een uitstekende keuae ge
daan.” lachte de beer Bertrand goedkeurend.
„De steenen «Un reldzaam mooi en de ring Is
werkelUk een buitengewoon waardevol
schenk. MUnheer sal er eer van hebben.'
„VTat te de prijs?” Informeerde de beaoe-
kov
„Ik «et u reeds," begon hlf weer, „dat ik het
volkomen begrijp, dat u uw jeugd niet door het
wroeten tn zulke moeiUJke problemen «rilt be
derven. Als Ik de heele zaak achterhaald heb.
dan zal ik u er van vertellen. U kunt mU dan
in ruil daarvoor berichten, of de schoenmaker
een nieuwe leest met geld heeft gevuld, overi
gens moet Ik u zeggen, dat mU dat erg onver
schillig zal laten.”
„En mU ia het nu reeds onverschillig, wat u
mij zegt,” antwoordde zU heftig- „U weet van
de heele zaak niets, dan alleen wat Madeleine
u voorgekauwd beeft en Madeleine kan niets
andere dan hullen en schelden.”
Dat dit van leven tintelend meisje geen bü-
zondere toegenegenheid voor Madeleine voelde,
die haar overigens ook ongenaakbaar op een
afstand hield, verwonderde hem niet. Maar hU
zag In, dat hU voorlooptg niet verder kwam en
zelde:
..Laten we dan maar afwachten, «rie geluk
heeft. Ik ben immers hier gebleven om het te
onderzoeken."
ZU bleef verrast staan.
„Bent u daarom Was het dan niet, om op
te knappen en om te jagen?”
Nu voelde hU zich In de meerderheid.
„Het verhaaltje over het Jagen en het op
knappen wordt slechts voor de dommen verteld.
Dat Is net als met Fridolin's leest.”
„En tnUn vader?”
.Met hem heb ik gesproken.”
„En hU.... hU is
,Ja, hU vindt het goed.”
ZU stampte met haar voet co den gnmd.
„Waarom heeft hU mU <>*n niets van
verteld?",
„Zeker omdat hU u niet au sérieux neemt,"
antwoordde hü rustig.
„En u?”
„Ik doe het evenmin.” rel hU.
ZU frohste hét voorhoofd. Dan zei re uit de
hoogte:
„Dat Is niet waart U neemt mU wel au
serieux. U hebt mU dat alles alleen maar ge
zegd. omdat u denkt, dat ik u zou kunnen hel
pen, ate u alleen niet slim genoeg bent."
HU antwoordde niets; maar hU had verba
zend veel schik.
Minutenlang liepen zU «wUgend naast elkan
der voort. Eindelijk begon hU weer:
.Het is heelemaal niet aardig, dat wij den
heelen weg lang ruzie maken. Zegt u mij liever,
wie dat mannetje is. dat daar langs den weg
zit.”
;Dat te Be likdoornsnüder,” boomde zU-
„ZUn er dan zooveel likdoorns op het eiland?"
vroeg hu met onderdrukt plezier.
.Drie en tachtig,” antwoordde «U. nog altUd
wrevelig.
„U bent werkelijk erg goed op de hoogte."
rei hU waardeerend. .Drie en tachtig te een
geweldig getal voor likdoorns
,D« watervrouw alleen beeft er al reven,” rei
«U. terwUl haar stem weer opgeruimder werd.
„Hemeltje lief!” riep hU. .^even likdoorns!
En dat is mUn toekomstige huishoudster! Die
zal wel erg vlug kunnen rondloopen!"
„Ik doe mee,” rel ae, vanuit een geheel an
deren gedachtengang.
i., 7
„Hoe moet ik onderteekenen?” vroeg de
juwelier.
.Zet u er maar onder: Henrl."
„Toevallig ook mUn
lachte Bertrand.
.Dan hebt u geen vatoebe onderteekening
geplaatst," rel de klant, terwUl hU bet briefje
doorlas en «ich vervolgens naar de deur begaf.
HU riep zijn chauffeur en even daarna boor
de men een auto wegrUden.
In het privé-kantoor van den beer Bertrand
maakte de goede klant het zich gemakkelUk.
De beide mannen rookten een sigaar en praat
ten over de dingen van den dag. Na een groot
kwartier ver
scheen de chauf
feur en over
handigde zUn
patroon een en
veloppe. Dese
haalde er een
brief uit, dien hU
vlutfitig las en vervolgens In «Un aak bet
glUden. Daarna bracht hU een pakje bankbil
jetten te voorschUn. telde elf biljetten van
twintig pond af en overhandigde ze den Ju
welier „Zoo," «ei hU. „nu te de zaak tenmin
ste in orde,”
Bertrand lachte vriendelUk. gaf het pakje en
deed onder veel strUkages «Un beaoeker uitge
leide.
weken, toen er
maand te Parijs
heid voorgevallen moeten «Un tusschen den
prins van Pbllgnac en «Un dochter, tengevolge
waarvan deae, tn plaats vair naar school te
gaan, «ich op een morgen onder geleide van
haar Engelsche gouvernante naar de In de
Fransche hoofdstad gevestigde legatie van Mo
naco begaf. Prins Louis, do grootvader, die op
het oogenbllk op «Un kasteel Marchals, tn bet
departement van de Alsne. verbUjf hield, begaf
zich onverwUld naar ParUs om zUn kleindoch
ter onder «Un hoede te nemen en haar met
de nurse naar Monaco te brengen. Aldus ten
minste de voorstelling, die er van het geval
gegeven wordt tn palelskringen alhier. Prins
Pierre echter ontkent alle oneenigheld met «Un
dochter en beschuldigt «Un geweren gemalin.
«Un ex-schoonvader en de Engelsche gouver
nante, miss Wanstal], van opzettelijke ontvoe
ring van «Un minderjarige dochter. Uit dien
hoofde heeft hU dan ook bU de ParUsche jus
titie een offlcieele aanklacht tegen het genoem
de drietal Ingediend.
Het te te begrupen, dat dere weinig verhef-
^<le„ To°rvallen in den boerem der prtnse-
lUke familie hier in ons vorstendommetje heel
wat sensatie hebben verwekt. Over het alge
meen schaart men «ich wel aan de «Ude van
den souvereinen vorst, en veroordeelt men al-
tthans de gerechtelüke aanklasbt door den
vaber. Sommigen verdenken den prins van
Pollgnac, die er sinds «Un echtscheiding finan
cieel niet meer zoo schitterend voor moet
staan en als advocaat bUgestean wordt door
oen geweren Franschen minister Paul Reynoud
van flnancleele bUbedoelingen. Hoe het even
wel met een en ander gelegen moge «Un. in
ieder geval betreurt men het hier allerwegen
in hooge mate, dat de regeerende dynastie van
ons vorstendom periodiek door dergelUke on-
verkwlkkelUke gebeurtenissen in opspraak ge
bracht schUnt te moeten worden.
Ben half uur later ging de telefoon op bet
privé-kantoor van den heer Bertrand. Aan bet
andere eind van de Ujn was mevrouw Bertrand.
„Waarom heb je niet even gebeld." vroeg ae.
„tt heb dog juist In bet briefje geschreven, dat
ik verwachtte, dat je aou telefoneeren.”
„Wat voor een briefje?” riep Bertrand
verbaasd.
„Het briefje, dat ik bU het geld stuurde.
Ik vond het aoo vreemd, dat je niet een yan je
befjlenden. maar een vreemden man gezonden
bad aan die driehonderd pond en daarom
vroeg ik je mU direct even te bellen."
Uk... heb... niemand... gestuurd..-"
stotterde mUnheer Bertrand.
.Maar bet was toch Je eigen papier en JU
had «elf het briefje geschreven."
-MUnheer Bertrand gaf een schreeuw en kon
daarna geen woord meer uitbrengen. HJj be
greep bet slachtoffer te «Un geworden van een
paar geraffineerde gauwdieven, die hem een
kostbaren ring hadden ontstolen en bovendien
nog met tachtig pond aan contanten ervan
door waren gegaan. HU begreep nu, waarom. hU
den brief had moeten schrijven en waarom de
chauffeur de boodschap had gedaan en even
eens begreep hU waarom „de goede klant” en
hU dezelfde voornamen hadden.
MUnheer Bertrand gaf het geval onmiddeUUk
bU de politie aan, die er na een nauwkeurig
onderzoek gelukkig in slaagde, den dief en zUn
medeplichtige te arresteeren. De 80 pond wa
ren weliswaar verdwenen, doch de ring tam
opgespoord worden en bet „edele" tweetal on
derging een langdurige gevangenisstraf.
'Ilothl'de roggen MUn vader zegt, dat gra
vinnen slechts bulten In de wereld bestaan.”
„Mooi zoo!" «ei hU. „Ik geef dus toe. Clothllde.
dat het harteleed. Waaronder Madeleine gebukt
gaat, u weinig «egt. U bent nog heel jong en
indertUd. toen het verachrlkkelUke gebeurde,
waart u zelfs nog een klein kind. Maar, als u
er plezier In hebt, te achterhalen, «raar de
schoenmaker «Un geld bewaart, of wat de wa-
tervrouw doet, waarom geeft u rich dan geen
moeite, uit te vorschen, waarom eigenlUk uw
broer eerloos Is doodgeschoten?”
„Waarom? Wel. omdat hU «Un keizer en ri)n
vaderland heeft verraden! HU kreeg «rat hü
verdiende Ik heb een afschuw van verklikkers
en verraders. Het is heel goed, dat hU dood is;
Ik zou nooit met hem willen omgaan.”
Ounther haalde eens diep adem, nam een be
sluit en relde: „In dit geval heeft uw scherp
zinnigheid u In den «teek gelaten. Otothilde.
Want «rat u van uw broer weet, dat weet u
via uw vader en den overste. Maar uw vader
vergist <fh en de overste hegt.”
ZU keek hem verrast aan.
,ZooV' reide zU. verder niets.
En hü ergerde zich voor de derde maal. Het
r-cei’ tegenover di meisje den julsten
toon te vinden Maar moest rich eerst altüd ter
dege voorbereiden, vóör men iets tegen baar rel
en dan kon men er nog vast op rekenen, dat zü
zelfs de meest logische redeneering met een
nonchalante bemerking te niet deed. Met «waar
gschut van sentimentaliteit of gevoelsargumen
ten was bü haar niets te bereiken. Dus sloeg
Ounther een lichteren toon aan en zelde:
:n
el «i
op dit saaie eiland toch nog Interessant
maken.”
„Ho, hol” reide „U kent mü niet!”
,Jk ken u veel te goed.” antwoordde hü: „u
hadt er geweldigen pret In om Kajetan los te
maken, om een zwaar zieke te kietelen, om
u te laten opsluiten, om op uw paard rond te
rüden en u bent erg trotech. wanneer u de
armzalige trucjes van een dommen schoen
maker achterhaalt. En «oo beeldt u «ich won-
derwat In. op grond van niets dan een paar
onnoocele kinderstreken."
ZU antwoordde heelemaal niets;
slechts zachtjes voor zich been.
.Maar, ziet u," ging hü verder, „om een oud
onrecht te herstellen, met moed en verstand
krachtige tegenstanders tegemoet te treden, niet
een schoenmaker of een luien vlsscher, maar
tnannen «ooals uw vader en den overste zoo
ver gaat uw kracht niet. Dan wordt n bang.”
„Wat word ik?” beet «U hem toe.
„U wordt bang!"
bent gek!”
I bHj. Dat «U zich boos maakte, was
succes
heb xr goed geraden,” ging hü «on-
«-Voort; „maar daar wü nu reeds op
-lijke en ongedwongen wUze met el-
tpaf^reken. wil ik u, niet verzwijgen, dat u geen
Idee hebt van de manier, waarop men het leven
kan
1-^ Kallef «at voor «Un Paleis en Bet zich
1 de vliegen van het voorhoofd waaieren.
Een man met een hoentje naderde en
trad voor den Kalief.
„Wat «ril je?" vroeg deae.
„Verheven Kalief," relde de man, ..Ik heb
in Uw naam gespeeld en ypor q, dit hoentje
ga«vonnen."
De Kallef verheugde «ich en Bet het hoentje
In de keuken brengen en bereiden.
Den volgenden dag kwam deeelfde man terug
met een schaap.
„Wat wil je?"
„Verheven Kalief, Ik heb in uw naam ge
speeld en dit schaap gewonnen.”
De Kallef lachte, dankte en liet het sehaap
het te slachten.
dé man met een
btj levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door p bü een ongeval met p -
- n, belde beenen of beide oogen MWe" doodelljken afloop Aaa^VFe
ker.
„Tweehonderd en twintig pond. mUnheer.”
„Niet té duur,” mompelde de heer, terwUl
hü nog sens nauwkeurig hét kleinood bekeek.
„Ik denk, dat mün dochter tevreden sal «Un.
Laat u den ring maar inpakken."
TerwUl de juwelier zich haastte aan bet ver-'
zoek te voldoen, greep de chique heer met «ün
linkerhand in «Un borstzak. Dan scheen hü
eensklaps te schrikken en voelde hü haastig In
«Un andere sakken. Maar de hand kwam leeg
weer te voorschUn. „Hoe kan dafo" mompelde
hü renusrachtig. .Kuitengewoon onaabgenaam.
Ik heb óf mün portefeuille verloren, 6f Ik heb
re thuis laten liggen."
„Wanneer mUnheer geen geld bü rich
beeft.” ael de Juwelier vriendelUk. .pal ik gaar
ne een bediende meesturen, dan kan hU bü uw
huls het bedrag ontvangen."
„O, nee. veel te omslachtig,” antwoordde
de klant, ,Jk «ril u meteen betalen, daar sta Ik
op. Ik neem het geschenk mee en u krügt uw
geld hier In den winkel. Hebt u even papier
en potlood voor me lk aal een paar regels naar
huls schrijven en mün chauffeur het geld laten
halen.”
„Zooals u wilt," set de heer Bertrand en
hU legde een vel papier
neer. .Maar bent u In a
hand te schrijven?”
„Warempel, dat is waar ook.” lachte de
heer. utt vergat, dat ik invalide ben. Ik moet
nog aam m*n hulpbehoevendheid wennen. Mis
schien wilt u «oo vriendelUk «ün en even op-
schrüven wat Ik dicteer.”
Ben en al bereidwilligheid nam Bertrand het
potlood en schreef „Liefste, doe me een ple
zier en geef aan brenger dezes drleluinderd
pond mee. Ik «tt er dringend om verlegen, Doe
het geld In een gesloten enveloppe."
Hierover ergerde hü rich weer en hü vond
niet dadelUk een antwoord. Elndelük relde hü
op milderen toon:
«ik geef toe, comtesae....*
„Clothllde!" verbeterde hem.
HU keek haar vragend aan.
•Alle menschen zeggen Otothilde tegen mü-
Ealfa da schoenmaker. Daarom mos* ook
e .Draune Poet” vap 13 April bevat een
I opstel met plaatjes over het „Hollan-
Lx dersdorp In Denemarken'. Hoe kwamen
(je Hollanders eigenlUk naar Denemarken? En
l>et Duitsche blad vertelt:
Store Magleby Is een klein plaatsje dicht
Kopenhagen. Maar het is een dorp van be-
ren is voor den Deenschen landbouw. Om
dre u begrijpen, moeten wü tot het jaar 1516
teryggaan. Destüds regeerde In Denemarken
-TT EX44 <a amb itifr a_
,^r wreed bekend, maar Christiaan II blükt
ook een «eer practisch mensch te «Un geweest,
yen beweert van hem, dat hü een füne tong
jud en gaarne verache groenten at. Waar moest
hü deze vandaan halen? ZUn Denen hieltfon
zich slechts met scheepvaart, handel en vls-
zcherü bezig en hadden van warmoererü geen
verstand, ^erhalve bleef den konlng niets an
dere over, dan warmoesenlers uit Nederland
te balen. Want reeds destüds hadden de Hol
landers den naam, op het gebied van
landbouw ware meesters te «Un.
En zoo kwamen dan de Hollanders, een heel
aantal Zü vestigden zich in de buurt van Bto-
penhagen, daar, waar heden Store Magleby
llgt.„
Oorspronkelük heette het dorp Hollanden-
dorp. De oorspronkelüke bewoners hadden dus
niets anders te doen dan voor de hofhouding
van den Koning vereche groenten te leveren
Maar ook de Denen, die, stom van verhoring
Hollandersdorp bezochten, hadden belangstel
ling voor deze tuihderü. Zü hadden nooit ver
wacht, dat er zooveel uit de Deensche aarde
was te halen.
Zoo is het begrijpelijk, dat de Denen het
Nederlandsche voorbeeld begonnen na te vol
gen. Eerst waren het slechts de dorpen uit de
buurt. Weldra werd echter heel Denemarken
door het voorbeeld der Hollanders op een hoo-
ger landbouwkundig peil gebracht. Thans Is
Denemarken, dank Hollandersdorp, land-
bouwland bü uitnemendheid.
Store Magleby Is ook thans nog een pronk
stuk. Eh «rat men onmogelUk sou houden, dat
is feit geworden: heden nog is Hollandersdorp
een echt Nederlandsch dorp. Het heeft door
alle eeuwen heen «ün eigen karakter behou
den. Wat het uit het vaderland meebracht,
beeft bet trouw bewaard. Men spreekt er Ne
derlandsch Men kleedt zich Hollandsch. Men
leeft als Hollander. Men woont er ook Hol
landsch. De. kachels, de tegels en al het mooie
Nederlandsche porceleln en aardewerk en keu
kengereedschap. het Is alles nog sulver Neder
landsch. De vreemdeling, besluit het Dultsche
nationaal -socialistische blad, die voor het eerst
in Store Magleby komt, gelooft, met een won
der te doen te hebben, soo heerlUk schünt hem
dit dorp, dat «Un oorsprong zoo goed heeft be
waard. En is het dan ook gesn wonder?
-j-^ e als en4Mk*filèUte fadfel Uocz. ons i
I 1 vorstendommetje heenrarende Bugatti’s,
Maserati’s BA. sullen dezer dagen, bü
de fameuze wegrennen om den „Grand Prix
de Monaco” en de daaraan voorafgaande proef
ritten niet «oo’n lawaai kunnen maken, dat
de onverkwikkelüke geruchten, die al sinds
eenigen rijd het paleis op onre trotsche Gri-
maldi-rots omzweven, er geheel en al door
overstemd worden, zoo schrijft de- correspon
dent van de N. R. Ct. te Monte-Carto. Er ia
daar weer eens „rumor in casa”. Het gaat
om de voogdU over de beide kleinkinderen van
den souvereinen vorst, prins Louis II. Laatst
genoemde heeft aledhts een eenige dochter,
prinses Charlotte, wier moeder gan zeer nede
rige afkomst was en die zelf gehuwd geweest
is met een Fransch aristocraat, prins (of her
tog) Pierre de Pollgnac. Uit deze echtverbin
tenis «ün twee kinderen gesproten, de nu 16-
Jarige prinses Antoinette en haar Jonger broer
tje prins Rainier. Nadat dit huwelük door echt
scheiding was ontbonden, bepaalde In 1930 een
scheidsrechterUjke uitspraak van den toenma-
llgen president Poincaré, dat de kinderen on-
der -de hoede zouden blüven van hun vader,
wien daarvoor ’n behoorlüke geldelijke toelage
werd verzekerd. Het prinsje werd te Hastings,
in Engeland, op school gedaan en bevindt zich
daar ook nu nog. Prinses Antoinette woonde in
bü haar vader, te Parijs, en bezocht aldaar een
onderwUs-lnrlchtlng, genaamd „Institution de
Orande-Bretagne". waar een Engelsche nurse
haar geregeld heen bracht en vandaan haalde.
Beide kinderen werden jaarlüks gedurende
eenige maanden aan de moeder toevertrouwd.
Toen deze, de erfprinses Charlotte, in het be
gin van 1033 officieel afstand deed van haar
opvolglngsrecht (waarvan echter intusschen
»«er teruggekomen te) trok de regeerende vorst,
sis souverein hoofd van zün geslacht, de voog
dij over, beide kinderen weer aan slch, doch
stemde In met een door de gescheiden ouders
getroffen overeenkomst, waarbU de kinderen
toch gedurende een bepaald gedeelte van het
jaar onder de hoede van hun vader «ouden
oningln Wilhelmina te niet het eenige
staatshoofd, dat aan kunstschllderen
heeft gedaan. Niemand minder dan Adolf
Hitler blükt het penseel gehanteerd te heb
ben. Nu wisten wü wel. dat hü den kwast heeft
vastgehouden en deuren en ramen heeft ge
verfd, maar dat hü artistieke oogmerken heeft
gehad, neen, dat durfden we toch niet ver
wachten. Toch blükt het zoo te «ün. In de
Wurtembergsche Staatsbibliotheek te Stutt
gart wordt een tentoonstelling gehouden van
facsimiles van aquarellen, die Hitler tüdens
den oorlog, waarin hü frontsoldaat «ras, en het
tot korporaal bracht, beeft vervaardigd. Alle
aquarellen stellen gebouwen voor en verreden
een levendige belangstelling voor de architec
tuur. Hitler maakte ae In de Jaren 1016 en 1917 1
en hield ae gedurende dan oorlog btj «Ich. 1
1
Ben ren de aquarellen is gedateerd Decem
ber 1017 en moet bü Yperen in de loopgraven
gemaakt «ün. Men «let er een In brand staan
de kerk op en verwoeste hulzen In den achter-
grond. Een andere aquarel stelt een veld-
hospitaal voor en daarop ziet men een half
verwoeste boerderij, waarboven de Roode Kruis
vlag wappert. Menschelüke figuren heeft Hitler 1
er niet bü geschilderd, wel dreigend rond vile- i
gende vogels. De aquarellen «ün alle ren klein
formaat. móeten nog meer aquarèiteh, 'len
ook oBeverfstukken van Hitler’s hand in het
bezit van particulieren «Un, waarvan er som
mige véór den oorlog ontstonden. Vereerders
van den Führer hopen, dat de origineelen nog
eens sullen worden tentoongesteld.
Van hier uit kan natuurUjk niet beoordeeld
worden, of deae kunst at deae hulsvlUt iets
aan den roem van den Führer toevoegt of niet.
M
Hü twUfelde er aan, of hü het zou kunnen
klaarspelen en meende plotseling dat het füne,
">g
gemMpkelüker zou vinden dan hü. Toen be-
hü eter Madeleine te spreken, hoe zü hem
i
t
253
