De maand Mei
s
De steden, de kunst, Ardennen
Hembrug’s zorg
Afstandenpraatje
DE HEILAND. EN ST. ELOY
voor gasmaskers
Een Fransche legende
r t
Cijfers om van te
duizelen
y
r
V
r
/m1*
door zün
Alleen deugdelijke exemplaren
worden afgeleverd
Het dogmeten MS moderne gasmaskers
Liefhebster van kleuren
1
a
Romantische sfeer van het oude Brugge
BELGIE als Toerisienland
vol zomersche fleurige
casino’s
menschen.
iA
er
o
ZU
heeft ongeteld
geheel
Even
later
waarde
l
*e«ti
Daar kan men te kust en te keur gaan
tusschen het rustig-intieme strandleven van
een famllle-badplaats als Blankenberghe en
de mondaine schittering van de zee-me-
tropool Ostende, met haar boulevards en
Pier van de Vlaamsche badplaats
Blankenberghe
heeft
welke
zellin behoort te zün vi
zü immers een geschenk
Ltwikkellngs-
Jferscheen in
as een en al ver
slechte raadgever
om wonden
Het geheel
fiel
den
trek-
Ne-
Nabü is ook de oude frontzone met de herin
neringen aan den ontsettenden strijd, die hier
de
den
sakslsch
daarbü
pecora
lichtende
hemelen;
dezer
van t
Ook hier kan men kiezen tusschen de*
mondaine sfeer van Spa met zijn badhuis
en speelzalen, met zijn herinneringen aan
de oorlogsjaren, toen keizer Wilhelm II
hier verblijf hield, en de landelijke rusti
ergens in de bosschen, op een heuveltop met
heerlijke vergezichten, Mn een snelvlieten
de beek met springende forellen.
En dit alles vindt men op luttel afstand over
onze grenzen, ,te bereizen met trein en auto in
enkele uren, of, zooals de Vlaamsche kust, na
een buitengewoon Interessante vlucht met den
geregelden K.L.M-dlenst vanaf Schiphol en
Waalhaven over Zuld-Holland en Zeeland.
Schatten aan stedeschoon, kunst, historie en
folklore biedt België den reislustlgen vreem
deling. Met een welgekozen vacantleplan kan
men er in korten tijd zeer veel zien en genieten,
dat een ervaring zal blijken voor het leven.
trachten te verweren met uitsluitend ethische
leuzen en protesten.
Het grofste eigenbelang spreekt hier helaas
het hoogste woord en dit grove eigenbelang
brengt met zich mede, dat een verstoorder der
Europeesche rust, «Be ter verwezenlijking van
zijn oogmerken dwars door onze vredige-dreven
zou willen oprukken met zijn gewapende tyr-
den, zich wel driedubbel aal bedenken deze
route te kiezen, wanneer hij weet daarop aan te
treffen een kleló maar verbeten-grimmig volk.
Dat is de oorzaak van de rust die wjj voelen,
wanneer wij rondkien in de bezige fabriek Mn
de Hembrug. waar men bouwt aan onze natlo-
nale veiligheid I
is en welker medicinaal kool-product bekend is
als „noriet".
Het mMker wordt van a tot z door de Neder -
landsche industrie vervaardigd en op de Hem
brug gemonteerd en gecontroleerd. Het is aar
dig te hooren hoe tien, twintig industrieën mede
werken aan dit verdedigingsmiddel voor ons
vollt' Op de artillerie-inrichtingen is de mon
tage van gasmaskers volmMkt modem georga
niseerd aan den loopenden band. De busvormige
fllterzeef wordt er gevuld met grofkorrelig no
riet op een dribbelschüf. de zeef wordt machl-
nMl gesloten met veerend deksel, dat den m-
houd blijft opsluiten. De geperforeerde koolzeef
wordt in speciale wlkkelmachlnes
met crëpe-papierachtige celstof.
wordt in een gemoffelde bus geborgen.
Het filter wordt daarna doorgemeten op lek
en weerstand. Van elke bus wordt Mnteekenlng
gehouden in een groot register, zoodat men Ir ter
bjj de revfcsie onmlddellük zien kan, met welken
patiënt men te doen heeft. Met een eenvoudige
test, ziet men of de actieve kool voldoende de
giftige gassen absorbeert eh niet een even een
voudige proef controleert men of de giftige ne
vels voldoende worden tegengehouden door de
celstof-omwikkellng. Men is bij dese keuring
zeer streng; onvoldoende exemplaren gaan er
onherroepelijk uit en de man te velde heeft dus
absolute zeferheid. dat hem een deugdelijk mas
ker wordt verstrekt.
hemel
in het
In bijna elk
«oen, maar in
zomer vooral,
ken duizenden
derlanders naar hett
Zuiden. De wereld
tentoonstelling, het
vorig jaar In Brussel
gehouden, bleek zeer
speciaal een sensatie,
velen den weg geleerd en al was natuurlijk de
groote expositie meestal het voornaamste reis
doel, men heeft toch genoeg kunnen zien van
de steden en het land, om voor zichzelf te be
sluiten er ’n volgend Jmt weer heen te gaan,
teneinde dat alles dan nog eens rustig te kun
nen genieten.
i zg^het -
kiMMlu aangenomen.
iH^pi s c h e n oor-
r staat evenwel ’n heel
r is wel niemand meer in de wereld, die
H het waagt te spreken over een „frlsschen
en vroolüken” oorlog. Men weet nu lang
zamerhand wel, dat daaraan niets vroolijks en
zeker niets frisch annex is. En wanrieer wij ons
als Nederlanders thans paraat maken, dan is
dat uitsluitend om eventueelen liefhebbers voor
’n doortocht door ons land den lust hiertoe te
vergallen en bepaald niet om den geur van het
slagveld te savoureeren. Dit luchtje mag ons be
spaard blijven, te meer waar wj) ernstig reke
ning hebben te houden met het gebruik van
strijdgassen, ongeacht de pogingen, die mên
deed en doet, om dit onelegante wapen uit te
bannen, als Internationaal „ongeoorloofd”.
Wanneer men de technici moet gelooven, dan
hebben verschillende mogendheden voor elkan
der nog een snufje in voorraad, dat ook den om
stander slecht zal bekomen. Met deze realiteit
voor oogen heeft onze defensie gezorgd voor de
aanmaak van een goed en dêugdelük gasmasker.
Dat wil zeggen, het model was er al sinds eenige
jaren, maar ons leger zou er nog vele tlendul-
:omen, wanneer-het voor
was geworden,-Dank zij
w
allen te herbergen en ook niet voldoende stal
ling om de paarden onder te brengen.
Toen de jongeling zag welke hooge
men Mn zijn werk hechtte en hoe men er naar
verlangde er iets van te mogen bezitten, en toen
hij hoorde, dat zijn lof werd verkondigd door
Iedereen, vergat hij de nederigheid, welke de ge-
aq^tn kunstenaar, daar
ik ^Nan den Hemel. En
hjj werd hoovaardlg en booze hoogmoed vervul
de zijn hart en zijn ziel. Boven zijn deur plaatste
hij een opschrift, dat luidde: .Eloy, meester der
meesters, meester over allen.”
Maar God zag zijn hoogmoed en geraakte In
rechtvMrdigen toorn en besloot hem te tuchti
gen. Gods arm was reeds naar hem uitgestrekt,
toen de Heiland den Schepper naderde en voor
den hoogmoedige ten beste sprak.
„Heer,” zeide Christus, „vergeef hem want bü
Is een schaap Mijner kudde en In Genade ge
boren. Laat Uw gramschap hem nu niet treffen
en binnen drie dagen breng ik hem rouwmoedig
terug!"
Maar de toorn van den Schepper was te groot
en Hij wilde de zonde niet ongestraft laten. De
Heiland echter in Zijn oneindige goedheid
hield niet op voor den zondaar mededongen te
vragen en de Heer zeide: „Ik zal hem dan voor
zijn bekeering een nacht en een dag geven;
maar dan zal Mijn toorn over hem nederdalen!”
En Jezus vloog naar de aarde op een zonne-
straal. Toen nam Hjj een andere gedaante aan
en leek een eenvoudige smidsgezel. Op den rug
droeg HU een reiszak en in de hand hield hü
een staf, zooals zü. die verre reizen maakten
gewooniyk droegen; kleeren en schoenen waren
dik met' stof bedekt, alsof HU van heel verre
kwam.
Zoo ging HU naar Eloy.
Voor de deur van de smidse was Juist een
paard vastgebonden, dat moest worden besla
gen, en de meester stond voor het Mmbeeld en
draalde het gloeiende üzer om en om en
smeedde. Bescheiden en nederig trad de knecht
op hem toe en zeide: „Meester, ik kom uit verre
landen! Ik heb u hooren roemen en alom uw
lof hooren verkondigen, en daarom verlang Ik
er naar bü u te mogen werken!”
Toen Eloy dit hoorde zwol zün borst van trots
en hU ging fier op zün kunnen en nog meer óp
zün roem. Maar dat mMkte ook, dat hü nie
mand waardig keurde om met hem te werken,
en daarom vroeg hü den gezel: „Wat kun Jg.
zooal?”
De komst van Mei, met haar lentevreugde
en voorjaarsweelde was ’n WMr feest bü onze
hetdensche voorouders. Dit Is begrüpelük als
men weet, dat ze In de natuur hun Opperheer
erkenden. Daarom weid de Lente door hen al
tüd met verlangen en ongeduld tegemoet ge
zien, en maakten ze er ’n groot hoogtijfeest
van den meest gevierden wel der hoogtüdagen
van hun geheelen jaarkring. Onze voorouders
zagen in het Meifeest de zegepraal welke het
nieuwe leven In de natuur behaald had op de
dorre sombere dagen van den winter. Zoo
kwam het. dat ze aan hun godin Flora op
den eersten dag van Mei ’n zg.n. Meiboom
en. Deze gewoonte is zelfs In latere eeuwen
landKaafd gebleven, ook nog, toen t
rlstendom den heldenschen eeredlenst ver
ingen had. Natuurlük moest ook de elgen-
e, de oorspronkelijke beteekenis van den
lboom wüken: ifamelük om eer en hulde te
ngen aan godin Flora. In 't Christendom
rd hü alleen maar beschouwd als 'n voor-
rp van ’n geliefkoosd volksgebruik, dat In
te Oosteiyke en Zuidelijke provinciën nog
gen tüd in zwang is gebleven. Vooral in
Iderland en Limburg was de Meiboom 't
Idelpunt der feestviering. Wanneer hü daar
een of ander dorp geplant was, dan danste
I en jong om den versierden boom, terwül
de meest aardige en leutige liedjes ohge-
isteld van vorm, bü werden gezongen.
'elix Hutten, een onzer meest begaafde ka-
lieke dichters heeft 't jaarlüks terugkóeren-
feest van den ouden Meiboom In zün jeugd
meegemaakt. (Limburger van geboorte, zong
hierover eens als volgt:
„De Mei. de Mei. de MUde Mei
Géén als die;
Weer alles bloemen in de wel,
Wat Ik zie;
Komt jongens, jongens, hand In hand,
De pet gesierd met strik en band,
-Den Meleboom In ’t dorp geplant.”
Is spütig, maar t moet gezegd: er is niets
„Wat prachtig al die kleurschakeeringen”,
roept een en al geestdrift een meisje uit, dat
bü een schilder een nog niet voltooid werk mag
komen beküken.
„Ik zou er dol op zün, als Ik wat van die
kleurencombinaties kon bewajen.”
Waarop de schilder doodlenm antwoordt: „O
juffrouw, dat gaat gemakkelüker, dan u denkt.
U zit al boven op mün palet.”
Is het nog noodig den roem te verkondigen
van de Vlaamsche kust? Ook hier spoelt de
Noordzee in eindelooze deining haar rustelooze
golven met flarden van lillend schuim over het
breede, vlakke strand. Ook hier heffen de dui
nen hun blanke toppen uit een groenen kraag
van helm, klinkt klagend de roep van een wulp
boven de bloesemweelde van een eenzame
duinpan. Maar langs de duinen rekt zich een
schier eindelooze boulevard, waaraan, als een
snoer van bonté kralen, groote en kleine bad
plaatsen zün gelegen, elk met hun eigen
karakter.
Zoo heeft de een heugenis aan het stede
schoon van Brugge, Gent, Antwerpen en
de sfeer van de grootstad Brussel, herinnert
de ander zich de bekoring van het land-
schap der Ardennen, terwül een derde zich
terugdroomt aan de blonde Vlaamsche kust,
in het rustig Blankenberghe, of wel temid
den van het fleurig seizoenleven op de
Ostender boulevards.
meer overgebleven van ’t Mrdige gebruik der
Meiboom-planting op het platteland. En alzoo
zün tevens verdwenen de vroolüjta- rondedan
sen en de typische Meilied jes^a ie in vroeger
jaren den Meiavond zoon psdUlg-feestelük ka
rakter gaven. De nieuwe tijden met hun arm
zalig gemis aan liefde voor het folkloristische
gevoel onder ons volk hebben dit verlies te
weeg gebracht. Meiboomen. Meizangen. Mei
dansen en Meivuren zün dus naar 1 rQk der
vergetelheid gekeerd tenpilnste voor ’n over
groot deel. Want op t afgelegen Schier
monnikoog, dus op ’n uithoekje van ons
land, leeft *nog iet»’voort van de hier genoem
de oude gebruiken. Aldaar bestaat nog trouw
't gebruik, om op den Zaterdagnacht 12 uur
vóór Pinksteren de .Kallemoe” op te rich
ten, dl. ‘n groote mast.
Boven in de mast wappert de Vaderland-
sche driekleur, terwijl men wat naar beneden
'n dwarshaak heeft aangebracht. Daaraan han
gen twee flesschen. wMrvan de een met water
en de ander met sterken drank la gevuld.
tact
van
Caeskerke, waar dui
zenden sneuvelden;
de ruïne der meelfa
briek bü Dlxmuide, om
welker bezit zoo hevig
is gevochten, werd
niet opgeruimd. Zü
ligt niet ver van het
groote kruis, dat ter
eere der Vlaamsche
gevallenen in het midden van de IJzer-
vlakte werd opgericht. En verwonderd gaat
men door het herbouwde Yperen: tuurt men
een oogenbllk buiten de Meenen poort naar het
vage silhouet van den In bloed gedrenkten
Kemmelberg.
ken en zeide daarom: „Kun je een User smeden,
zooals dit? En hoeveel keer moet je het wel
gloeien?" Zelf had hü hiaar drie keer noodig en
daarom* dacht hü den jongen gezel te overbluf
ten en hem beschaamd te laten vertrekken.
De jongeling antwoordde echter: ,JKn keer
in het vuur!”
Eloy keek hem eens aan en zijn gezicht werd
purper van kleur. Toen zeide hü: .^oo! Toe
dan] Maak een hoef User als dit en besla dat
paard!”
Nauwelüks had de smidsgezel dit gehoord of
hü pakte den hamer, maakte het üzer gloeiend
en legde het op het aambeeld. Even later was
het hoefüzer gereed, prachtig van vorm, gelük
dat van den meestersmld.
Eloy bekeek het en kon geen fout vinden.
,^esla nu dat paard er mee!” zeide hü kortaf
Terloops wees hü naar de houten stellage, waar
het paard kon worden vastgebonden om he:
gemakkelüker te kunnen beslaan. De jongeling
had die hulp niet* noodig. Hü ging naar het
PMrd, trok den poot In de hoogte, haalde zonder
meer doodeenvoudig een mes te voorschün en
sneed den pootivan het paard precies bü het
gewricht af. Het paard bleef rustig staan, alsof
er niets gebeurd was, Ap toch had het slecht*
drie pooten.
Eloy zag dit alles, maar zeide geen woord. De
vreemdeling zette den poot vast In de schroef
bank en sloeg het User vast op de plaats, waar
het behoorde. Toen dat klaar was, ging hü
weer uit de smidse, zette den poot op de wonde
en alles zat weer zoo als het gezeten had. En
het pMrd sprong vroolük rond als een jong
veulen in de wei, net of er niets gebeurd was.
De vreemdeling wendde zich tot den meester
en vroeg: „Hoe bevalt u dat?"
De beroemde meestersmld
bazing maar hoogmoed is ee
en houdt zich niet altüd Mn de waarheid. Daar
om zeide hü: «Die wüze van werken is vpor mil
niets nieuws, maar ik geef aan mün eigen
methode de voorkeur!”
Toen Jesus dit hoorde, slaakte hü een zucht
en twüfelde of Hü hem sou kunnen redden
Eloy stond zich inwendig te verbüten; hij ver
ging van nüd en haatte den vreemdeling. Te-
gen den middag stuurde hü den nieuwen gesel
met tal van boodschappen weg, ver in den om
trek; iedere andere knecht sou er langer dan
drie dagen voor noodig hebben gehad om alles
<at hem was opgedragen op te knappen.
Nauwelüks wm hü op stap of er kwam een
flonkerende ridder het dorp binnengereden. HU
bereed een pracht van een schimmel, sün wa
penrusting schitterde en sat hem letterlük als
gegoten. Op sün helm wapperde een witte ve
derbos. Zoo hield hü stil voor de smidse.
Meester,zoo sprak hü. „besla eens even
„Zoo van alles, wat een smid moet kunnen!” mün PMrd. maar het moet blsonde^ goed zün!
Eloy wilde den vreemdeling beschaamd ma-|ln dien tüd ga ik aan den overkant den in-
zoo kort nog maar geleden aan den smallen
on aanzien lüken IJzer is gestreden
Ondanks de somerblüheld, de groene weelde
(van het herboren
land, bevangt er den
toerist toet onwille-
keurig een huiver en
vreemde spanning,
als zün auto de plaat
sen passeert, welker,
namen zoo felle her
inneringen wakker
roepen aan onophou-
delüke oorlogsberich
ten: Dixmuiden, het
bosch van Houthulst,
Pervyse, BIxschoote,
Langemarck,
Paschendaele.
Nog zün alle spo
ren van de vreeselü-
ke worsteling niet
utgewlscht. Achte
loos verstrooid In het
land liggen er jiog de
kleine betonnen ver
sterkingen der Dult-
schers, de z.g. pillen-
doozen. Als „monu
ment” liet men ln-
loopgraaf
dood te
ei! Hoe kwam deze naam éigenlük In de
geschiedenis? Een afdoend antwoord
•avA hierop kan niet gegeven worden, omdat
over de beteekenis en herkomst er
van de geleerden zélf nog geen zekerheid heb
ben bekomen. Misschien zj^ het voor hen ook
altüd ’n vraagstuk blüv<
We! wordt door deski
Vt de naam Mei van
sprong Is. Daartegenover
andere verklaring die hier op neerkomt: Mei
zdti afgeleid zün van Mo j i Deze wm In de
Oudheid de moeder van den heldenschen god
Mercurlus iden god van den handel en van
de reizigers) en werd vereerd als de weldoen
ster der menschheid. Tot haar eer brachten de
heidenen omstreeks dezen tüd verschillende of
fers ter verkrijging van weldaden.
De oude geschledschrüver B e d a heeft in een
züner geschriften beweerd dat Mei In ‘t Angel-
T r 1 m u 1 c h 1 heette. HU schreef
quod tribus viclbus in eo per dlem
mulgebantur”; de beteekenis
woorden luidt: door ’t welig groeien
gras kon men (dus In Mei) de koeien driemMl
daags melken.
Karei de Groote had het over Wunne-
m a n o t h, wanneer hü over de 5de maand
sprak; hiervan is 't Dultsche woord „Wonne”
afgeleid.
De Oud-Friezen daarentegen spraken van
„Blommemaone". Vermoed wordt, dat hieraan
't ons allen* bekende Bloem- of BloelmMnd
zün ontstaan zal hebben gekregen.
r enigeen onder ons .zal misschien bü zich
zelf wel eens gedacht hebben, wanneer
A hü of avonds naar den met duizen
den en nog eens dulzendefi sterren als bezaai
den hemel keek: „Tt Zou toch graag wel 'ns wil
len weten, hoever die kleine lichtpuntjes elgen-
lük van ons verwijderd zün".
Me dunkt: t kan zün aardigheid en zün nut
hebbest, u dMr eens iets naders van te vertellen.
De ster, die ons 't méést nabü is. heeft ’n
tüdvak van vier jaar nodig, om ons haar licht
te kunnen toezenden. Zeer WMrschyniUk zult u
vier Jaar hiervoor niet erg lang vinden. Vergis
u echter niet want dat valt leelük tegen. We
zullen t, ter verduldelüklng. eens even uit
rekenen. op de eerste plaats moet u dan Weten,
dat t licht gaat met 'n snelheid van 300.000
Kilometer In de.... seconde. Iedere dag telt
86.400 sec.; dug per dag wordt zulks ’n afstand
van 25 930 000 000 KM En omdat 4 jaar 1461
dagen teller^ moeten we deze twee- laatste ge
tallen met elkaar vermenigvuldigen. Wat krij
gen we dan tot uitkomst? Schrik niet: het eer
biedwaardige cüfer van: 37.869.130.000.000 KM.
We kunnen dus zeggen: ongeveer 38 billioen
KM.! We gaan nog verder. Het licht van de
poolster heeft om en om 47 jMr noodig, ten
einde tot ons te komen dat is dus 1114 mastl
zoveel en geeft bügevolg 'n afstand vap 428
billioen K.M. Wanneer we nu eens *n „reisje”
wilden maken naar de Poolster, dan zouden we
met den snelsten sneltrein <100 KM. per uur:
'n snelheid, die intusschen in Engeland reeds
lang bereikt is en wel op de lün LondenEdin
burgh) nog büna 490.000.000 nit dagen, mMr
jaren onderweg blüven.
Zouden we ons keeren naar de ster Arcturis,
dan wordt *t nog erger. Deze ster namelük is
van ons niet minder dan circa 1550.000.000.000.000
K.M. verwijderd! Eerst na ’n tijdsverloop van
163 jaren sou het licht van deze ster ons oog
kunnen bereiken. Laten we b.v. eens aannemen,
dat Arcturis op dit oogenbllk plotseling ver
dween. Welnu, dan zou ons nageslacht over
deze ster spreken, alsof er niet geburd wm; en
eerst na 163 Jur zou het In kringen van astro
nomen (sterrenkunde) ’n opschudding van be
lang geven, daar deze dan pas vergeefs hun
kükers naar Arcturis zouden richten.
Of we nu aan de grens zijn van de hierboven
genoemde afstand-cüfers? Bü lange na niet!
Want de sterrenkundigen zün met dergelüke ge
tallen beslist nog niet tevreden, op grond van
vernuftige berekeningen, die alle waarsch(jn-
lükheid benaderen, houden ze *t voor vaste
zekerheid, dat er nog sterren zün. zóó ver uit
ons bereik van onderzoeking, dat haar Uchtstra- -
len duizenden jaren noodig hebben, willen ze tot
ons kunnen doordringen.... Dit is nogal wat,
nietwaar?
Het reizen over de Zuidergrenzen heeft voor
al voor hen, die wat in deze dagen waar
schijnlijk geen uitzondering is geen al te
ruime retsbegrootlng kunnen maken, vele voor-
deelen. Nog altüd doet men met zün gaven
Hollandschen gulden wonderen, in het büzon-
der bü de z.g. kleine uitgaven, welke mMr al
te VMk de grootste post kunnen worden op het
vacantie-budget.
Ook voor hen, die een afkeer hebben van lan
ge, vermoeiende reizen is België ideMl. In
enkele uren is men van de zeekust In het hart
der Ardennen; de afstanden tusschen de in
teressante groote steden zinken daarbü
in het niet.
int Eloy is de schutspatroon der edelsme
den. Hü werd geboren te Chatelat, bü
Limoges, In Frankrijk, en stierf als
Blsschop van Noyon op 1 December 659. In zün
jeugd wm hü een vermaard edelsmid.
De Legende verhMlt van hem, dat lang heel
lang geleden in het Zuiden van Frankrijk een
Jongeman leefde, die van den hemel een won-
derlüke gave had ontvangen. Onder zün vaar
dige handen ontstonden de schoonste kunst
voorwerpen, welk metaal hü er ook voor ge
bruikte. Het was alsof het metaal vorm kreeg
als door gehelmzinnigen tooverslag. Alles, wat
zich mMr als prachtig en slerlük denken teat,
verliet dagelüks zün werkplaats.
De kunstenaar zou zielsgaarne alleen uit voud
en zilver zün edelsmeedkunstwerken hebben ge
maakt. Maar armoede is gewoonlük de zuster
der kunst en zoo wm het ook bü dezen Jonge
ling, Eloy heette hü. die zich moest tevre
den stelten met enkel uit üzer te vervaardigen,
wat hü gaarne In volle schittering uit het kost
baarste metaal zou hebben gedreven. Geen
goudsmid echter werkte zoo kunstig als hü. en
ieder stuk üzerwerk, dat uit zün zwarte smidse
kwam, bezat grooter waarde dan welk gouden
voorwerp ook, hoe kostbaar het metaal ook we
zen mocht, en welke meester er vorm Mn ge
geven had.
Nu eens wm het een schild, dat hü met voor
stellingen van dappere krijgsverrichtingen sier
de; dan weer een iWMTd, dat hü met heerlüke
rozen tooide; of een helm met een draak van
vreesaanjagende echtheid; of een stügbeugel of
een paardeblt, dat met fantastische afbeeldingen
wm opgesmukt. Zün edelsmeedkunst strekte zich
zelfs uit tot de hoefüzers der paarden, welke met
llefdevolle en grootst denkbare nauwkeurigheid
werden bewerkt; de nagels der üzers pasten
zuiverder dan de stlftkens van het fünste uur
werk. En toch had hü. om zulk een üzer te
sineden, slechte drie vuurdompellngen noodig
Ieder andere smid kon het zeker niet stelten
zonder zes.
Al heel wat kunstvoorwerpen had hü ge
wrocht, zoodat zün naam wüd en züd beroemd
wm en uit alle landstreken ridders en reizigers
naar het kleine dorp van den smid kwamen, bü
wien zü harnassen en wapentuig bestelden. De
waard van De Gouden Zon. die recht tegenover
hem woonde, had vaak geen plaat* genoeg om
w tt t le uit Amsterdam met den trein naar
Vy Zaandam reist en de prachtige brug over
het Noordzee-kanaal passeert, ziet rechts
het tankendorp der petroleumhaven en Iets
links daarvan de getandzaagde-iabrieksdaken
van het Complex der artlllerle-lnrichtingen. Het
fabriekscomplex ligt er vredig temidden van
alleNel partfcullere Industrieën. Links van de
brug b.v. strekt zich het fabrieksterrein uit van
Bruynzeel’s vloerenfabrlek, van de Norietfabrlek
en aan de andere züde van "het kanaal de Ne-
derlandsche nederzetting van het Ford-concern.
Het militaire centrum ligt er open en bloot. Vol
gens de vakmenschen zou het elgenlük diep on
der den grond dienen te liggen, om gevrüwaard
te zün tegen luchtaanvallen. Dit moge in strikt-
mllltalren zin Juist zijn. MMr de tegenwoordige
telpen ligging heeft toch ook haar wMrde. Zü 1
demonstreert ten eerste, dat onze strijdmacht
geen arglistige oogmerken heeft en niets heeft
te verbergen. Zü toont ten tweede, dat wü niet
ingeslapen ^zün en ook in technlschen zin be-
hoorlük voor onze weermacht kunnen zorgen,
althans zoover het zilveren koordje speling geeft
dat de Kamers der volksvertegenwoordiging in
handen houden.
Voorts is onze technische defensie zoo Inge
richt, dat de geheele industrie op elk gewenscht
moment kan worden Ingezet, ook al is de „proef-
fabriek1’ Mn de Hemburg uitgevallen. Het eeni
ge waarover de defensie-technici bezorgdheid
koestere\dat is het geade begrip bü de breede
massa vaivhet Nederlandsche volk over de doel-
stelling van hun toegewüden arbeid. Jarenlang
heeft de „geen man geen cent leuze" gevreten
aan de volksconsciëntie, als een volkomen be
grijpelijke reactie overigens op de verschrikkin
gen van den wereldoorlog. De breede massa der
„kleine burgerij” kim niet aanvoelen, dat ons
Elke Nederlander, die belangstelling
voor Vlaanderen en zün oude cultuur,
toch ook de onze is, behoort toch minstens
eens in zün leven een bezoek te hebben ge
bracht Mn kunststeden als Brugge, Gent, Ant
werpen met hun ontroerende schatten. Vooral
Brugge heeft nog niemand teleurgesteld* Wie
eenmaal deze wondere stad heeft betreden, zal
voor altüd een schoone herinnering en een stil
heimwee bewaren. De mystiek en romantiek
f I van deze oude Vlaamsche stad, waar het leven
schünt verstild tusschen den grijzen steen van
het grootsch verleden, boven het stille pein
zende water, zün van een machtige bekoring,
welke men niet zonder diepe ontroering onder-
gMt.
Hoe wonderlük ook is er het klokkenspel, het
zilveren geluid van den zingenden beiaard over
die oude steden, waar nog de machtige Belfort
herinnert aan den glorieuzen gildentüd in het
middeleeuwse!) Bruggé, in^het oude Gent.
wendlgen mensch wat versterken.
wm hü de herberg binnengegaan.
Toen bekroop Eloy de lust de nieuwe methode
van werken van den vreemden gezel te probee-
ren, van wlen hü alles nauwkeurig had afge
keken. Vliegensvlug had hü een hoefüzer ge
smeed: Hü liep op het paard toe en sneed het
een poot af, precies als hü het den ander had
zien doen. Maar dMr spoot een bloedstraal als
een bergstroom; het pdard zonk In elkaar en
wentelde zich op den grond In een angstaanja-
genden bloed plM. Het scheen te zulten sterven.
En Eloy stond er bü; ontzetting voer door
zün ziel; het mes viel uit zün hand en zün ge
kat wm nu eens spierwit en dan weer vuurrood.
Zün hart wte-d «oor angst saamgeknepen en zün
knieën krjaten Hü had een gevoel alsof hü
voor de hel stond.
Terwül hü zoo met zich zelf geen raad wist,
hoorde hü de stem van den vreemden gesel, dte
naar hem toekwam en nederig seide: .Meester,
ik heb gedaan, wat U mü opdroeg!" MMr toen
zag de vreemdeling het bleeke gelaat van den
smid en riep uit: „Wat is er met u gebeurd?"
Eloy kon geen woord uit brengen; zün tong
was als verlamd en stom wees hü naar het ster
vende paard. Toen de vreemde dat zag. zeide
hü enkel: „Is u dMr zoo van overstuur?" HU
pakte den poot van het dier en zette hem op
zün plaats. De schimmel sprong op, hinnikte en
dartelde lustig rond, alsof hü geen greintje pün
geleden had en er niets büzonders wm voorge
vallen.
Toen vielen Eloy de schellen van de oogen.
Hü herkende den Heiland, viel voor Hem neder
en aanbad Hem.
De Heer wm omgeven door een
klaarte, als van den glans der zeven
een lichtgloed scheen om Zün Hoofd, als een
hemelsche kroon. Hü strekte ZÜn Handen ove*
Eloy uit en sprak: „Welaan, er zü u vergeven,
omdat gü tot inkeer züt gekomen! Mhar be
waar uw ziel voor hoogmoed, opdat de booze
vüand niet <Ve overwinning behale en uw ziel ten
verderve vóere! Gü kunt u naar waarheid
„meester der meesters" noemen, maar „meester
over alten”, ben ik!
En Eloy drukte zün hoofd In het stof. Toen
hü de oogen opsloeg, zag hü. dat het paard van
de aarde werd opgehomen en naar den
zweefde. Op het paard zat de ridder,
schitterende harnas; een witte mantel wapper
de om sün schouders, de lans flikkerde In sün
band en het zwaard hing Mn zün züde. Dat
wm de Heilige George. MMr heel hoog, boven
in de wolken stond reeds de Heiland; Züne
handen waren als zegenend uitgestrekt en om
Züne lippen speelde een zacht lachje, dat het
hart van Eloy met onuitsprekelüke blüdschap
vervulde,
Eloy. de edelsmid, zou voortaan
apostolisch woord zielen smedëlC*
Het toerisme vanuit Nederland
over de Zuidelijke grenzen, het
reizen per trein, auto en vliegtuig
naar alle deelen van België, is de
laatste jaren sterk toegenomen. M^n
kan gerust zeg
gen, dat de toch
zoo nabije
schoonheid van
het Vlaamsche
en Waalsche
land feitelijk pas
kort door den
Nederlandschen
vacantieganger
is ontdekt, maar
dat sedertdien
als het ware een
streven valt te
constateeren, om
dezen achter
stand zoo snel
en zoo goed mo-
gelijk in te halen.
zenden te kort zün gakt
eenige maanden ernst
het zoo Juist Ingestelde weerfonds is dezp ach
terstand nu ingehaald. WMrmede een loodzware
last gelicht werd van de schouders der verant-
woordeUjke leiders.
Ons gasmasker heeft eenige”~t
stadia doorgemaakt, alvorens het
de nieuwe, laatste snit. Het is een 'goed-gemo-
delleerd rubber masker, in verschillende stan
daardmaten, opdat het op de diverse gezlchtp-
afmetlngen aansluit. "Het heett een dubbele can-
vas-rubberen rand, die voor een soepele en
luchtdichte afsluiting <op het gelaat zorgt. Ver
der is het voorzien van twee triplex-glazen kük-
gaten, royaal van afmeting, zoodat een groot
i gezichtsveld vrj blüft. Dë uitgeademde Tucht
wordt door een ventiel uitgelaten, de in te
ademen lucht passeert een vernuftig geconst.ru-
eerden filter, waarin de giftige bestanddeelen
achterblüven. Die filter is vervaardigd In den
vorm van een bus, gevuld met actieve kool en
omwikkeld met poreuze celstof, waarin de gif
tige nevels worden opgevangen. „Actieve kool” Is
de naam voor een aantal (meestal plantaardige)
koolsoorten, die een büzonder sterke absorptie
voor allerlei stoffen vertoonen. De actieve kool
voor onze gasmaskers moet haar absorptle-ver-
mogen vooral gedurende langen tüd kunnen be-
waren. Zü wordt vervaardigd door de fabriek,! volk onder den voet geloopen zou worden, door
welke vlak bü de artillerie-werkplMtaen gelegen deze razende reuzen, wanneer het zich zou
Elndelük zün de Ardennen het vacantieland
bü uitstek. Voorbü het Maasdal met zün
gansch eigen schoonheid hoe verdiend is de
roem van het stadje Dlnant lokken de be
groeide hoogten, de rotsen, de bosschen van de
streek rond Man, Rochefort, Laroche. Hoe goed
laat een uitstapje door deze streek zich com-
bineeren met een bezoek Mn het naburig
Luxemburg of aan het Elfelgebied.
