den dag
aan
Tuimeltje en Kruimeltje in het Kabouterkind
eia
H
D
F 750.-
Eerste H. Mis in de
Hindenburg
DE WERELD VERANDERT
Ook de Britsche
De Rijksgedachte
'in Engeland
De onbekende Verloofde
II DOOR LEMAIRE
DONDERDAG 28 MEI 1936
Als een droom
werkelijkheid wordt
tl
-
1
TT
T VEILIGE,
PRACTISCHE
DAMESVERBAND
-
Katholiek journalist als
misdienaar
Ongeveer dertig passagiers woon
den de plechtigheid' by cele
brant was de bekende pater
Paul Schulte
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Empire Day had ditmaal een ern
stiger en dieper beteekenis
--
16
nlatt
zóón naam by een ult-
De
Het
M
H.
de eerste niet gevraagd heeft, die
conclusie
trek je dan uit het ge-
:aar,
dat WH dien middag
den
(Wordt vervolgd)
méér
kon mer-
wend was den weg te loopen als het donker begon te warden,
vond dat alles er nu zoo gek uitzag. Hij vroeg den weg aan
twee torretjes, maar daar deze naar hun werk moesten, konden
ze niet jnet hem mee en met groote zweetdruppels liep le naast
een slak, die beloofde hem naar huis te zullen brengen. Maar
dat dier liep zoo langzaam, zoo voetje, voor voetje, dat Tuimeltje
bijna niet meer voort kon en plotseling op den grond zonk.
loop van den morgen
gaf, om met Georges
1) Intusschen ia minister Thomas reeds vrij
willig afgetreden (Red.).
lange haren, die haren waaraan men,
dan aan zijn lyrische ontboezemingen
zich
De
bij levensla:
verlies van
In dien tusschentyd was Kruimeltje, die al lang weer in het
Kabouterpalels terug was. erg ongerust. Hij miste Tuimeltje en
was bang, dat er iets met hem gebeurd was. In een wip klom
Tuimeltje boven op het dak van het paleis en door een verre
kijker probeerde hij Tuimeltje ergens te ontdekken. Teneinde
raad vroeg le den kabouterbaas of hij met een dokterskarretje
op soek mocht. En de kabouterbaas had daar natuurlijk niets
tegen.
de
Dat was tenminste een oplossing en Tuimeltje werd heel rustig
door de slak voortgedragen.
dóen!?’,’
Hij keek even droomerig
antwoordde toen:
„Als ik droomde dat ik
en het werkelijkheid bleek
waakte, dan zou Ik me weer
niet ge
maakt.
e Britsche zelfingenomenheid kan ‘deze
ig niet anders dan lichtelijk onaange-
zy wordt echter gemakkelijk ge-
e wereld verandert, ook de Britsche.
prestige van het „British Empire” heeft
de laatste Jaren gevoelige klappen gekre
gen en het merkwaardigste is, dat althans de
verantwoordelijke regeeringspersonen en de meer
cosmopolitlsch georiënteerde Londenaren
wezenlijk daarvan bewust zijn geworden.
Engelsche kranten leggen openlijk getuigenis
af van deze bewustwording. Met groote eerlijk
heid erkennen zij, dat het aanzien van Engeland
in de wereld zicht- en voelbaar Is geschaad, en
dat wil wat zeggen, want voor de nog altijd
voor zich heen en
een millioen bezat
te zijn als ik ont-
lekker in de dekens
rollen en weer Inslapen om te trachten er nóg
een millioen bij te droomen!"
btl verlies van een hand,
een voet of een oog
ders voor volwasseiJ^^
een of andere volksdtfM
eenkomsten, soms me?
Vlaggen. en meestal met veel geestdrift, maar
zonder eenlg fanatisme. De eerste minister en
andere staatslieden, en diegenen die zich hier
toe op eigen gezag geroepen achten, houden
redevoeringen, en zooals het te Londen toegaat,
zoo geschiedt bet alom in Groot Brittannië op
wat kleiner schaal, en ook aan gene zijde van
.splendid isolation” hun grootste kracht vonden
en hun laiót- als het eigenlijk middelpunt der
wereld beschouwden, meenbegrip hebben gekre
gen van de betrekkelijkheid en den samen
hang «lier dingen en tot een zuiverder plaats
bepaling van hun land op de draaiende globe
zijn gekomen, terwijl zij zich ten dezen reken
schap geven vrtn de middelpuntvliedende krach
ten. welke op het oogenbllk aan het werk zyn,
en zich inspannen deze ontbindende kraakten
zooveel mogelijk tegen te werken, op te heffen
of te neutralteeeren.
zonder aarzelen antwoorden: Op de eerste....
en het Is de tweede, die hij ten huwelijk vraagt.”
«Dat bewijst, lieve Denise, dat oordeelkundige
redeneeringen nog altijd niet juiste redeneerin-
gen zijn.”
„Dat hij de eerste niet gevraagd heeft, die
haar eischen zeer hoog zou kunnen stellen, dat
lijkt mij natuurlijk
„Wel bedankt....!”
„Maar dat hy de tweede, die met de eerste
niet te vergelijken is, de voorkeur heeft gege
ven. dat zul je mij nooit kunnen doen ge-
looven.”
„Welke
beurde?”
„Dat hij eigenlijk het oog had laten vallen
op het eerste Jonge meisje, maar vermoedende,
dat hij daar geen kans zou hebben, heeft hij
zich gewend tot het tweede, een beetje uit een
gevoel van spijt of wel om toch in de familie
te komen. Welnu, dat bevalt heelemaal niet
aan) het tweede Jonge meisje, die. hoewel sij
niet rijk is, toch er voor bedankt genomen te
worden als noodhulp.”
Gedurende mijn rede was Georges eerst een
beetje verbleekt, nu werd hij heel rood, hij
lachte en deed zijn best te gekscheren. ,Je
bent te bescheiden Denise, een viooltje in het
mos verscholen! Maar als de roos en de anjelier
lekker ruiken, dan la de geur van het viooltje
niet minder aangenaam.”
,Een viooltje! Ik! Georges, je steekt
draak met mij!”
.Laten wij dan een andere vergelijking
nemen: de ken en de framboos by voorbeeld.
nge geheele ongeschiktheid tot werken dóór p 7^0 bW een ongeval met p
belde armen, beide beenen of beide oogen WVe doodelljken afloop A fc«UV«"
sloot zjj het dadelijk weer. Juffrouw Brissot
overstelpte den bezoeker met vragen omtrent
zijn gezondheid, die van zyn vader en moeder,
het weer, de internationale politiek en ik, die
niet wist of ik lachen zou of een gelegenheids-
gezicht zou zetten, ik gaf mijn aanbidder de
hand.
HU,
katholieke vrouw getrouWd la. Na de EL Mis
heeft Dr. Eckener my ook persoonlijk gefe
liciteerd.
Was dit de eerste H. Mis in de lucht?
Het was wel de eerste H. Mis aan boord
van eep Zeppelin, maar reeds in December 1933
werd de eerste H. Mis in een vliegmachine op
gedragen door een Franschen priester, die van
de Golf van Corlnthe naar de Golf van-Patras
vloog. Overal wordt Gods grootheid en lof ver
kondigd, op, bpven en onder de aarde.
In Februari van dit Jaar heeft de Aartsbis
schop van Toronto in Italië een H. Mis op
gedragen in de torpedo-kamer van een onder
zeeboot, ongeveer 100 meter beneden den zee
spiegel.
En b|j een mijnramp in Montagnes. injle
buurt van Luik is zelfs op 2200 voet diepte on
der den grond by het schynsel van honderden
myntaihpen een H. Mis gelezen voor de slacht
offers. s
fi Ook in de hooge bergen werden reeds H. Mis
sen gecelebreerd, zelfs ep den top van den
Moot Blanc, op een hoogte van bijna 15.700 voet
Ja dan begrypt men pas de woorden van den
lofzang „Behedicite”,’dien wjj priesters lederen
>dag bidden.
Is U tevreden over Uw reis naar Amerika?
vroegen wjj j>y het heengaan.
Ja, buitengewoon. Overal ontmoette ik de
grootste belangstelling en medewerking van het
werk van de „Miva De Amerikaansche ka
tholieken zullen niet achterblijven om ook de
meest moderne verkeersmiddelen in dienst te
stellen van de Missie.
Den volgenden dag was er een altaar aan
boord van de Zeppelin ^ongericht: op twee
groote metaleif^koffers, wöflta^te zwemgordels
bewaard worden, was een groot blad van een
tafel gelegd, waarover een breed, wit tafelkleed
was uitgespreid. De verdere Jfenoodlgdheden
voor het opdragen der H. Mis had ik in mijn
mteslekoffer meegebracht. Alle vergche bloemen,
die akn boord waren, wergen door den steward
bUeengebracht om het altaar te versleren. *De
haastbijgelegen leeszaal mocht ik als sacristie
gebruiken en daar heb ik my gekleed in de
liturgische gewaden. Dr. Eckener had zelf de
aankondiging gelezen en zUn volle goedkeuring
daaraan gehecht. t
Werd de H. MIS door veel personal bijge
woond?
Ongeveer dertig passagiers waren aanwezig,
waarvan de meesten echter niet katholiek
waren; ik- zag meer fotogjfcfen dan biddende
katholieken. Bijna alle passagiers wilden een
foto bezitten van deze plechtigheid, terwijl in
opdracht van een Amerikaansche firma een
film vervaardigd werd. Een katholiek journa
list die het Radio Congres te Praag had bij ge
woond en per vliegmachine naar Friedrichs
hafen was gekomen, heeft de H. Mis gediend,
terwijl Professor Frans Wagner uit Dresden op
de groote. piano gewijde muziek ten gehoore
bracht.
Na het Evangelie, zoo vervolgde de vriende-
lUke Pater zUn verhaal, heb ik een koite toe
spraak gehouden.' Ik heb mijn toehoorders op
de, ongewone omstandigheden gewezen, dat er
meer fotografen dan katholieken by deze H.
Mis tegenwoordig waren. Maar ik heb in aan
merking genomen dat millioenen menschen met
aandacht naar de foto’s zullen kUken. Daarom
heb ik er geen bezwaar tegen gemaakt
Vervolgens heb ik mijn toehoorder^ herinnerd
aan de verhevenheid van het oogenblik, waar
op God door de woorden van de Consecratie
onder de gedaante van brood en wUn, voor het
eerst aan boord van een luchtschip verschijnt.
Wy hebben de hulp van God noodig om met
dit luchtschip Amerika te bereiken, maar wij
kunnen Gods hulp ook niet missen om veilig
den Oceaan van het leven over te steken.
Met een lofbetulglng aan de H. Drieëer.heid
heb ik mijn preek beslóten. „Laat het Amen
hierop uitgesproken worden door de wolken die
ons omringen, door de zon, de zee, den wind en
de sterren." „Het zy zoo" werd gezongen door
de motoren, het wonderbare luchtschip, de
bemanning en de passagiers. Gloria tibi Domine,
Want aan U O Heer zy lof, heden, morgen en
in alle eeuwigheid.”
Het was een ontroerend oogenbllk toen een
van de passagiers onder de H. Mis tot de EL
Tafel naderde.
Was ook de bemanning bU de H. Mis te
genwoordig?
Neen, den volgenden dag heb ik voor haar
een aparte H. Mis gelezen in den rooksalon.
Kende U Dr. Eckener reeds tevoren?
Zeker, ik ben een persoonlijk vriend van Dr.
Eckener, en ik heb zelfs het huwelijk voltrok
ken van zijn zoon, Knud Eckener, die met een
dorst.
..Dan zullen we wat drinken", antwoordde de slak en bracht
Tuimeltje naar een herberg. Torre lust" geheeten. De herber
gier,-een zwarte dikke tor, zag wel., dat Tuimeltje niet meer
voortkon en nadat Tuimeltje hem een fooi had gegeven,
tor opeens: „Waarom klim je niet op den rug van de
merkl
erken
naam zijn,
maakt, doordat er een oppositie-wapen uit te
smeden valt tegen de regeerlng van Baldwin,
wiens populariteit onder mislukkingen en ver
gissingen der Britsche politiek zwaar heeft ge
leden, en ook omdat de •doorsnee-Engelschman
er diep van overtuigd blijft, dat inzinking van
Engelands internationale .standing” en invloed
niet zoo zeer aan hem zelf, maar vooral aan
anderen te wijten is en slechts van voorbVgaan-
den aard zal» blijken te zijn. Individueel lijdt de
Engelschman nog ^geesgzins aan een minder
waardigheidscomplex, integendeel, ^aar in zijn
geheel voelt het Engelsche volk en zijn regee-
ring zich toch niet zoo heel erg prettig. De pu
blieke opinie is niet tevreden over de regeerlng
en de regeerlng niet over de publieke opinie. Er
gaan weer geruchten over een op handen zijnde
kabinetsreorganisatie, maar of door zulk een re
organisatie de klove tusschen publieke opinie
en regeerlng zal kunnen worden overbrugd, in
dien Baldwin zelf niet wordt weggereorganiseerd,
staat nog te bezien. Men is niet geheel recht
vaardig tegenover Baldwin. Ten deele slechts is
W direct, ten deele indirect en ten deele heele
maal niet aansprakelijk voor de materieele en
moreele schade, welke de renommée van het
„British Empire” afbreuk heeft gedaan, maar
hij wordt nu eenmaal net als overal elders
behalve met de toch al niet geringe eigen te
kortkomingen ook nog belast en beladen met
de zonden en fouten en de gevolgen daarvan
van anderen.
De eerste ernstige schok, dien het Engelsche
prestige te doorstaan kreeg, was de devaluatie
van het Engelsche pond. Het pond was zoo safe
als de „Bank of England” en de „Bank of Eng
land" was in Britsche oogen het toppunt van
soliditeit, veel vaster gegrondvest dafi de rots
van Gibraltar. Het heeft nog al lang geduurd
voor de gewone Engelschman er achter was,
dat niet de vreemde valuta steeg, maar bet
pond was gevallen, en dat de „Bank of England”
hem niet niet meer het volle pond gaf. En toen
de in het dagelljksch leven niet direct merk
bare realiteit tot hem doordrong, was hy blU
de schuld van deze .schande” op den rug der
Yankees te kunnen schuiven, die door het ver
laten van den gouden standaard Engeland tot
een evenredige devaluatie hadden gehoopt. Al
bleek de devaluatie van het pond ook econo
misch voordeellg, al werd daardoor het be
drijfsleven gestimuleerd en de export bevorderd,
en al resulteerde zy in hoogst welkome begroo-
tingsoverschotten (welke door de herbewapening
nu weer worden teniet gedaan), toch behield de
Engelsche gentleman in zijn hart een zekere ge-
-, z
Als hy mij ten huwelijk had ge'
zou ik mi) gevleid hebben gevoeld....
helaas.... hij was het niet, het was ook de
dokter niet. Het was Georges Peral, die goedige
dikzak, die gewone doodkalme Georges!
Waarom was ik gedoemd om na te denken over
den man, die mij onder onze kennissen het
minst interesseerde?
Maar ik had tante beloofd na te denken en
daarom probeerde ik de voordeelen van het
huwelijk, dat mij werd voorgesteld, in mij op
te nemen, maar wat ik ook deed, het lukte
niet. Misschien was mijn methode niet goed.
Ik kon niet anders doen dan herhalen, wat
tante Madeleine mij had gezegd: flink fortuin,
deftige familie, mooie positie, enz. Maar dat
alles bezorgde mij hoegenaamd geen ontroering,
niet het minste verlangen om er mijn toekomst-
droomen aan op te offeren.
Ik gaf toe, dat er vooruitzichten waren, die
niet te versmaden waren.... Tante had gelijk,
ik moest nadenken, eer ik besloot neen te zeg
gen. Naar gelang de slaap my beving en mijn
„Ik moet verklaren.” begon ik, „dat ik kapot
was door je aanzoek.”
.Kapot? Waarom?”
„Omdat Ik dat niet verwacht had. Niemand
zou dat hebben kunnen voorzien. Het was zoo
iets buitengewoons, dat als wjj niet leefden in
een tijd, waarin alles mogelijk Is. het toove-
narij zou geleken hebben."
„Als Francoise hier was, sou zij aeker het
hebben gehad over je overdrijvingen, Denise”
„Welnu, Georges, laten wy de dingen be
schouwen. zooals buitenstaanders zouden doen.
Ik verzeker je, dat ik goed heb nagedacht, dat
ik toch wel gezond verstand bezit en dat mijn
logika onweerlegbaar ia.”
„Goed, ik luister.”
„Welnu, daar is een jongeman, die sedert
haar klndachheid een jong meisje kent, rijk,
schoon en begaafd met alle volmaaktheden.
En daar is een ander jong meisje, bijna arm,
veel minder mooi...."
„Ho, Denise!”
„Val mij alsjeblieft niet in de rede. Dus ik
vervolg: veel minder moot, zonder nu juist
leeiyk te zijn, dat moet ik beamen. Anders geen
voordeelen, die de weegschaal tusschen die twee
jonge meisjes zouden kunnen doen overslaan...
sU hebben dezelfde opvoeding genoten, zijn van
dezelfde familie, dragen denrelfden naam....
de jongeman kent ze allebei sedert hun prille
jeugd. Op welk van de twee moet ny verliefd
raken?”
.Denise, je hebt altijd pleister gehad in
raadsels en dergelUke kinderspelletjes."
.Vraag aan wien je wilt, Georges, men aal je
De wereld verandert, ook de Britsche, al ver
andert die naar verhouding-nog het minste. Men
bemerkt dat aan tal van klglne dingen. Zoo had
den de Britten, die, zelf, gewapend mét hun. al
machtig pond en een „air” van genadiglijk van
den Olymp tot de menschen afdalende góden alle
streken der aarde bereisden, vroeger maar wei
nig belangstelling voor bultenlandsch vreemde
lingenverkeer in hun eigen land, dat evenals hun
..home” hun „eastle” is. Thans echter zijn de
British Railroads en de Travel- en Develop
mentassociations een intensieve campagne be
gonnen om ook bij de continentale vreemdelingen
en niet alleen by het eigen volk de schoon
heden van Engeland bekend te maken. Zy heb
ben een aantal Nederlandsche persvertegen
woordigers en relsbureau-employé’s verschillen
de tochten laten maken door de schoonste en
interessantste streken van Brittannië en hen
niet alleen doen kennis maken met het zeer ka
rakteristieke natuurschoon en de prachtige cul-
tureele en historische monumenten, maar ook
met de zeer typische Engelsche gastvrijheid. Of
schoon deze gastrels in een waarlijk Aratri-
kaansch sightseeing-tempo moest worden vol
bracht, heeft zy ons toch eenige zeer sterke in
drukken geven, indrukken waarover wy binnen
kort meer hopen te vertellen. De globale indruk,
welken wy tydens ons verbiyf in Engeland heb-
bemerkte,
thee moesten gaan drinken by barones de Rehal
en dat ik my dat genoegen niet mocht ont
zeggen.
Het biykt wel. dat wy niet dezelfde voor
liefden hebben, mijn nicht en ik. Die visites,
die haar zoo amuseerden, vond Ik vervelend....
Ik had nooit Iets te zeggen en zou misschien
wel in slaap gevallen zijn.... o. ik bezit geen
enkele der volmaaktheden van Francoise!
Om kort te gaan, er werd getelefoneerd naar
Georges. Tante en Francoise zouden dien mid
dag uitgaan, maar de tegenwoordigheid van
juffrouw Brissot, misschien verschrikt door
een tête-4-tête met een jongeman, die my ten
huweiyk had gevraagd, redde het fatsoen.
Alles gebeurde zooals wy voorzien hadden.
Ik zat met juf en Lolotte in het salon, toen
Georges binnentrad. Lolotte opende slaperig
sen oog, maar by het zien van een bekende.
gedachten zich verloren in een vagen mist,
kwam het Idee In mij op om met Georges te
praten en daarna een besluit te nemen
Daarna werd Ik overgebracht in het rijk der
droomen, ver van de vervelende werkeiykheid.
Den anderen dag, toen ik wakker werd, vond
Ik het idee intact in mijn brein. Het. was een
sombere, regenachtige dag. er moesten ver
velende visites gemaakt worden en dat voor
uitzicht lachte my niet toe. Het middel om
er aan te ontsnappen gaf my het idee aan,
dat ik dien nacht gevormd had. En tante leek
verrukt, toen ik in den
myn wensch te kennen
te praten.
Francoise
en en ander is niet zonder invloed geble-
H ven op de Engelsche mentaliteit. De Brlt-
-
geduchte knauwen gekregen? maar is niettemin
nog springlevend. Zy treedt alleen niet meer zoo
sterk op den voorgrond als vroeger. De slge-
meene verontwaardiging over het lek, waardoor
begrootingsgehelmen nas
druppelden en de minister
althans zijdelings mede«gecompromitteerd wordt
en1 lekker eten.
(Stelt u voor, met
gever aankomen!!)6'
Ten tweede: dAnan die eigeniyk de hoofdrol
speelt In dit verhaal en wiens naam James
Mac Nelll geen twyfel kan’ overtaken onj-
trent de vraag uit welk tand hij komt.
En ten derde: ikzelf.
fooals gezegd, we zaten daar in ons stamcafé
en namen van tyd tot tyd een slok van een
brulnachtige vloeistof, die in een glas wanhopige
pogingen deed om te schuimen-en die de eige
naar van hjt oine ons hardnekkig en tegen
betaling als Ber placht voor te zetten en maak
ten tusschenKwee slokken door wjjsgeerige op
merkingen over onze medestamgasten. over hun
gedragingen en eigenaardigheden.
In één van die buien van vertrouweiyke
mededeelzaamheid, welke miT steeds overvallen,
wanneer ik in voldoende mate het brouwsel
van den' café-eigenaar heb genoten, verteld*’
ik myn tafelgenooten dat ik dezen nacht, tus-
schen in slaap vallen en ontwaken, de onbe
twiste eigenaar was geweest van zegge én schry ve
Belde zyn lekker, maar hebben niet denselfden
smaak.... eenigen geven de voorkeur aan de
kers, anderen aan de framboos.”
„Framboos. Francoise! Kers (cerise) Denise,
wel dat rijmt!” riep ik uit, verrukt door myn
ontdekking. ..Er ligt wel wat waarheid in
Georges, hoewel je self dat niet hebt bedoeld.
Myn nicht heeft de zoetheid, den geur, den
exqulsen smaak van de framboos. Ik lyk meer
op een kers, op een beetje zure kers met harde
kern, die wordt weggegooid....
Op het goedige gezicht van Georges kwam
een kalme glimlach. .Demise, je bent verruk
kelijk van eenvoud."
„Zooals de kersen?”
„Ja. zooals de kersen.”
.En ben je er dan niet heel, heel zeker van,
dat je de framboos prefereert?”
Hy antwoordde niet terstond... en. vreemd...
terwyi ik wachtte op het woord, dat hy ging
zeggen, voelde ik een beetje angst my bekrui
pen. zyn rustige stem bracht my dadeiyk weer
terug in de werkeiykheid.
„Er zyn dikwyis wormen in de framboaen.”
„O. Georges, dat staat niet op Francoise!’
„Lieve Denise, wat ben je heftig!”
.En jy dotnmellng!” riep ik uit, geërgerd
door zyn bedaardheid.
„Dan aal het een volmaakt huweiyk zijn tus
schen ons belden.”
„Zal? Je wilt aeggen: sou het zyn...."
dit feit als was het een «pat
zyn smetteloos rokgeerhemd^, Demitwikkellng
der gebeurtenissen in China, waar Japen onge
stoord zyn Mandsjoekwo-comedie kon opvoeren
ondanks het machteloos protest van Genève en
de waarschuwende stem van Engeland, het on*
weerstaanbare optreden van Duitschtand en
Italië, de onverktrikkeiyke Hoare-Laval-gcschie-
denls. de vruchtelooze Engelsche vlootperade in
de Mlddellandsche Zee. welke Italië maar matig
imponeerde, de mislukking der Engelsche Vol-
kenbondspolltiek. welke door Frankryk werd ge
saboteerd, alsmede de moeiiykheden In Egypte
en Palestina hebben ertoe bygedrggen den Engel-
schen duidelyk te maken, wat het trotsche Al
bion in den loop der laatste Jaren heeft inge-
et spreekwoordelUke van de schraapzucht
der Schotten is minstens even oud als
de faam hunner doedelzakken en vroor
lyk gekleurde rokjes.
Er zyn menschen die hier tegenin gaan en
beweren dat de gierigheid van de bewoners van
het oude, mooie Schotland slechts bestaat lp de
fantasie dergenen die behept zyn met laster
tongen en de zucht tot kwaadspreken. Echter
vergeefs, want al hebben vele Schotten getracht,
den slechten naam die er rust op hun volk te
doen verdwynen door massa's geld uit te geven,
dezagevallen werden steeds gekwalificeerd als:
Ultionderlngen die <fen regel bevestigden.
Dit echter slechts terloops.
Ik heb een vriend valk Schytsche afkomst
gehad, die niet de minste moeite deed om de
slechte traditie zyner tandgenooten te looche
nen. Integendeel. Oordeelt u zélf.
We zaten met ons drieën aan een tafeltje
van ons stamcafé.
ache zelfverzekerdheid heeft wel een paar „Wé\ dat waren: ten le myn vriend Augustus
---k. gproeteman. die de onhebbeiyke gewoonte heeft
schcon papier onbruikbaar te maken door het
te bedekken met regels, waarvan de laatste
woorden op elkander rijmen en deze produc
ten met den naam. „gedichten” te betitelen. En
de nóg onhebbeiyker styfhoofdigheid bezit
van deze bezigheid te willen leven. En nog
we eigenaar wa
ren van zóó
schrikbarend
veel geld!
Sproeteman
schokte rechtop
in zyn stoel en
schudde zyn
lange haren, die
ken. dat hy wilde behporen tot het gilde der
dichters.
„Wat ik zou doen?” vroeg hy en zyn stem
sloeg over van emotie. „Wat tk zou doen? Ik
zou niet* meer doen. Ik sou slechts gaan
genieten van allga wat de tong streelt!”
En hy ving eert tangen lofzang aan op ge
braden hoentjes, malsche biefstukjes, oesters,
nieuwe aardappeltjes, zwemmend* in smeuïge
botersaus, champagne.... zoodat ik hem moest
onderbreken, omdat my het water om de tm-
den liep.
..Ah, als ik bezitter van een milMoen was!
Ik'zou gaan reizen. De heele wereld door. Naar
Italië, Rome. Michel Angelo, da Vinci bewon
deren. Venetië.... Napels zien....!’
.En dan sterven zeker!*" -onderbrak hier de
afstammeling der rultstofgerokte herders uit de
Schotache hooglanden myn meditatie vry ou-
hebbeiyk.’ Én hy vervolgde:
„Ijdel gepraat. Even overmoedig "als dom en
nutteloos!”?
„Wat dan?" vroeg ik hem, danig in myn
wiek geschoten. „Wat dón? Wa^ sou JU dan
den Oceaan, en zelfs aan gene zyde van den
aardbol, in Canada en Newfoundland, in
Australië en Nieuw Zeeland, en alom waar de
Britsche vlag wappert, wordt op het Ryk ge
dronken en getoost. De B.B.C. voert een Em
pire- program uit. en in alle overzeese he Brit
sche landen zouden plechtigheden plaats heb
ben, welke beoogen het gevoel van saamhoorig-
heid van de volken van het Gemeenebest te
versterken.
De viering van dezen dag te steeds mln of
meer afhankeiyk van^de oogenblikkeltjke om
standigheden en stemmingen. Het vorige jaarf»
had zy plaats in de luisterrijke „Jubileemaand".
De Konlng zelf had juist in zyn beroemd ge
worden rede tot de léden van het Parlement en
de staatslieden der Dominions, die hem en ds
Koningin in de Westminster HaU onderdanige
hulde brachten, het Ryk verheeriykt als de
over alle werelddeelen verspreide Volkenge
meenschap, die onder de bescherming leefde
van de Britsche „Vlag der Vrijheid", zoodat
een leder „zonder ieta te duchten, kon werken
voor zyn brood". Empire Day stónd het vorig
Jaar in het teeken der vrijheid een demon
stratieve, tegen de antl-demokratlsche krachten
in het kryt tredende vrijheid. De stemming was
zeer opgewekt, zeer hoopvol bijna stoutmoe
dig. Engeland en het Ryk schenen sterker dan
ooit. De economische crisis, ofschoon nog niet
tot het verleden behoorende, was reeds zoo
goed als vergeten. Men blikte in de lichtende
toekomst. Geld werd alom bil «troomen uitge
geven. Zooals het in het Moederland ging,
zoo ging het ook in de Dominions. De solidari
teit tusschen de landen van het Britsche
Gemeenebest scheen volmaakt,te zyn. Heel
het Ryk verkeerde in een toost-stemming.
Dit jaar was de stemming een andere. De
beproefde koning, die een jaar geleden het
middelpunt der feestviering was, is gestorven.
De nieuwe konlng, nog ongekroond, eerbiedigt
de traditie volgens wélke de souvgrem ge
durende de maanden van rouw voor zyn vader
en voorganger, aan openbare feestelykheden
zoo weinig mogeiyk deelneemt. Als koning moet
het volk den vorst, met wien, het als prins van
Wales zoo vertrouwd geweest is. nog leeren
kennen. Zal hy met dezelfde ^overtuiging in de
bres staan voor het Vrijheidsbeginsel als zyn
vader? Het is de vrijheid, en zy alleen, welke
de landen van het Britsche RUk aaneensnoert.
Verloor op een kwaden dag, in een oogenblik
van verstandsverbystering. het Engelsche volk
zyn vryheid, dan zou het Ryk uiteenvallen.
Maar het verschil tusschen heden en een jaar
geleden is niet alleen hierin gelegen dat En
geland thans nog rouwmaanden doorleeft, ter
wijl het in Mei 1935 uitbundig jubelde ook
in andere opzichten is thans de stemming veel
ernstiger en bedachtzamer. Er wordt minder
geld uitgegeven, trant.'.men praat veel over
de mogeiykheid van oorlog binnen afzienbaren
tUd, en niets heeft een fnuikender uitwerking
dan zulk gepraat, ‘t Vorige jaar wist men d&t
de verdedigingsmiddelen versterkt zouden
worden, en Jubelde; thans moet men de kusten
betalen, en de kanselier, der Schatkist spreekt
geen opbeurende taal meer. Zeer moeiiyke
maanden zyn achter den rug, en-voor den
boeg. Onder deze omstandigheden krijgt Em
pire Day voor het Engelsche volk een andere,
een ernstiger en een dieper beteekenis.
één millioen gulden. Een bedrag dat, naar
Augustus Sproeteman beweerde, hy niet alle
dagen in den zak van zyn versleten vest aan
trof. -
„Gesteld", set Jamgs Mac NeiU en zyn oogen
glinsterden begeerig. „Gesteld dat Je ’s morgens
by het ontwaken tot de conclusie komt dat je
droom zich heeft geïncarneerd, ik bedoel, dat
Je dan wérkeiyk een millioen bezit. Ik vraag
jullie? Wat zou je doen?!”
Wat ren vtaagl! Wat we zouden doen als
boet. Japan. Duitschtand. Frankryk en Italië
hebben elk op hun wyze en hun gebted meege
werkt de wereldheerschappy van Engeland den
schyn te verirenen van een ondergaimde zon.
maar niettemin voelt Engeland, dat het self
vrij uitgaat en fouten heeft ge
el zal het dat niet graag tegenover
een vreemde bekennen.
A 1 J f A D/^NTME1 °P dlt blad ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen
AA I ,1 F*. ni J I v I w i O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen
Hy, kalm - en goedig als altyd, vertoonde
heelemaal niet het type van een verliefden man,
die zyn vonnis afwacht. Geen vreemde schit
tering in zyn oogen. geen trilling van zyn ge
zonde en frissche lippen.... en dat ergerde my
wel een beetje, want om de waarheid te zeg
gen, was ik lang niet zoo kalm als hy.
Onze chaperonne, met een aandoeniyke haast,
verklaarde, dat zy een brief moest gaan
schrijven, die geen uitstel dulde en dat zy ons
een oogenblik alleen moest laten. Met een knip
oogje waarschuwde zy my, dat haar afwezig
heid zoo lang sou duren als ons gesprek.
„Wat een comedle!’’ riep ik uit, toen zy de
deur achter zich gesloten had.
„Vindt u niet, dat die goed gespeeld is?”
vroeg myn pretendent zonder ieta van zyn
‘bedaardheid te verliezen.
„O. uitstekend!" antwoordde ik. „Zullen wy
er mee doorgaan, nu de eerste rol het tooneel
verlaten heeft?"
.Je hebt my uitgenoodigd tot een ernstig ge
sprek, Denise: ik sta tot je dienst.”
Ziedaar, dat was duidelyk en in het geheel
niet sentimenteel. Maar dat gaf my tegeiyk de
gelegenheid om dadeiyk met het onderwerp
van ons gesprek te beginnen.
24 Mei is Empire Day in Engeland,
schoolkinderen die, ook wanneer het feest niet
op Zondag valt, vrij hebben, houden onder
-- -- Jeugdleiders” bijeenkomsten, waarop heel even
ben opgedaan, te, dat de Engetochen, die eensjn p^,. «orden gezegd worden over de be-
j teekente v(fn den dag, en verder gespeeld, ge
zongen en getrakteerd wordt. Allen dragen
vlaggetjes in de handen ook wanneer zy niet
begrepen hebben wat Empire Day eigenlijk te.
In ieder geval begrijpen ze wat een vrye dag
te. en deze te steeds een vlag waard.
De groote klnderej houden, onder jeugdlei-
tal de despoot van
rust) eveneens bü-
:kels, steeds met
De bekende „Vliegende Pater” Paul Schulte,
die te teruggekeerd van een studiereis naar de
Vereenigde Staten, was zoo welwillend om pan
een onzer medewerkers enkele merkwaardige
byzpnderheden mede te deelen over zyn Zep-
pelin-rete en, zyn toekomstplannen.
Terwyi de „Hindenburg” met een duizeling
wekkende snelheid boven den Oceaan koerste,
zoo vertelde de Vliegende Pater”, had ik een
kleine médedeeling op de schrijfmachine ge
typt en aangeplakt op hét bord, waarop steeds
het nieuws aan boord wordt bekend gemaakt.
„Morgenochtend om half negen zal de Eerste
H. Mis aan boord van een luchtschip worden
opgedragen in de conversatle-zaal van de Zep
pelin „HindeKbdrg".
Alle passagiers worden vriendeiyk ultgenpo-
0 dlgd hierbij tegenwoordig te zyn.
WE. F. PAUL SCHUL'rE OEC.I.
speculanten-ooren
i koloniën Ttinuisi
aiuians zuaeiings meae«gecompromiiveera worax tom van dese bezigheid te willen leven. En nog
geacht, bewijst, dat de publieke opinie in Engef *el goed te leven, want hy houdt van vee!
land het nu langzamerhand welletjes begint te
vinden met het prestige-verlieë. Deze wonder-
-MteMhistorie is voor hem byna even belangrijk
als de Staviskl-affalre voor de Franschen was.
Zyn gevoel van „fair play” en „gentlemanship"
wordt er door gechoqueerd en de buitenlander
die Engeland bereist, hoort van alle kanten be
weren, dat Thomas niet meer te houden zal
zyn 1). De Engelschen voelen de behoefte zich
zelf te «xcuseeren gn daaruit .biykt sterker dan
uit iets anders, hoereer zy zich bewust zyn ge
worden. dat er „something wrong” te in hun
„dear old England”.
Een Stilleven van Louis van der Steen
v.
Maar dat zou niet gemakkelyk zyn. Tuin.eltje, die altyd ge-
