10
Tuimeltje en Kruimeltje in het Kabouterland
De middenstand in nood
-T
^CdwïAaal wui den daq
CENTRALE RAAD BIJEEN
A
De onbekende Verloofde
WOENSDAG 10 JUNI 1936
11
m
Die twee oudjes
De heer Van Kessel lid
Th. G. C. Hooij t
Veatigingeeitchen
‘4
In Noordholl. Noorderkwartier
R.K. DRANKBESTRIJDING
De landdag te Grootebroek
UIT DE STAATSCOURANT
Ned. Tuinbouwraad
Ontdag
Werkverruiming
--
TT
Nog een»: de veatfginge-
eUchen
11 DOOR LEMAIRE
PROVINCIALE STATEN VAN
NOORD-HOLLAND
Scherpe aanvallen op vertchil-
lende rootten inkoop-
combinatiee
r
I
R.K. HANZE-FEDERATIE
dexai/nigsft
debestz
85ct.p.f^l
- -
Een nyver werker en goed
katholiek
r
an
en
De solidariteit van de middenstanden onder-
4
Provinciale Staten van Noord-Holland te de
Overveen, lid van den Haarlemschen gemeente-
8.
ir
f
By KB. van 39 Mei Is Ir. E. F. E. Bongaerta
si
e
ssSS
IS
.Waarom
(Wtordt vervolgd»
^'-**'•7^'
’F
ik
ie
V<
d<
nlst uit het bedrijf samen gr rteld. kan Beh ech
ter door heel andere Inlichten laten leiden, dan
De opvolger van den heer HooU als lid der
iJJTLJ’ Kessel, wonende in Tuindorp te
raad. 1
le
te
- «- --HIJ - L 1
„Dat ml me vat wwiion", aei Kruimeltje. ..Voor bet eer*
zoolang Ik leef moeten we die bloemen vastbinden als er rterm
komt. Ik ben benieuwd, hoe dat zal gaan. We moeten eet*
touw en een hamer gaan halen", aei Tuimeltje en toen as dat
gedaan hadden, gingen ae vlug naar de open velden, die er het
hardst aan toe zouden rijn. Daar stonden paardenbloemen,
onbeschermd, overgeleverd aan storm en regen.
de middenstand In de aap gelogeerd! Tenslotte
bestaat er practisch geen mogelijkheid om bet
beboefte-element in te schakelen, omdat men
de behoeften self niet kan vastleggen.
Op bet veld waren al een beeleboel andere kabouters aan het
werk. Br werden touwen aan de bloemstengels vastgemaakt en
vervolgens in den grond vastgeslagen. Dan sou de wind ae niet
kunnen uitrukken. De paardebloem bedankte de kaboutertjes
voor hun hulp en hield een geeellig praatje met hen en aoo
gingen de stormmannetjes van de eene bloem naar de andere,
tot heel bet veld vastgebonden stond.
e
3
s
t
i
t
Het woord werd vervolgens verleend aan dra.
H. Jansen, adjunct-directeur van het Nationale
R.K. Mlddenstandsbureau, die het Standpunt
van de leiding der organisatie tegenover het
ontwerp vestiglngseischen uiteenzette.
Hoe nu deae daad van naastenliefde moet
worden gesteld, daarover sprak de heer J. Bak
ker, die meedeelde, dat ten behoeve van het
diocesane voorachotfonds een groote loterij aal
worden georganiseerd en die de afgevaardigden
ter vergadering aanspoorde in de naaste toe
komst zoo groot mogelijke activiteit te ont
plooien in bet verkoopen van de Lodivo-loten.
Spontaan bestelde Noordwljk er honderd!
i
1
Wijlen de beer
Th. G. C. Hoofl
D. M”
„Hoe vind je dsM” vroeg Ik Michel.
„Prachtig I”
„Nlet waar? Het is eenvoudig, bescheiden, bet
zegt niet veel, maar wil heel veel zegen Een
man, aoo fijn besnaard als hij aal er heel wat
in irórn.”
.Maar,” art mijn neef ongerust, .bet is mis
missie van advies voor werkverruiming.
LS
e
rg
er
!h
h
tal
a
te
Men bedenke tenslotte bij de beoordeeling van
het ontwerp, dat het geen crisismaatreger be
oogt te treffen, doch een poging bevat orp duur
zaam een stuk regeling tot stand te brengen.
Het tracht de innerlijke zwakheid van het be
drijf te koeren, het te verlossen van de onbe-
kwamen en aoo bet publiek het vertrouwen in
den middenstand terug schenken, dat het, dóór
den overvloed der onbekwamen, had verloren.
Drs. Jansen’s betoog mocht intusschen, hoe
uitstekend ook opgezet, niet allen overtuigen.
Verschillende afgevaardigden drongen tóch nog
aan op bet opnemen van het beboefte-element.
Het bestuur stelde voor, dat deze heeren nog
sens onderling bijeen kwamen met drs. Jansen,
cm te zien of alsnog tot overeenstemming was
te geraken.
Na bet beantwoorden van nog enkele schrif
telijk Ingediende vragen sloot de voorzitter de
vergadering. De deelnemers maakten, daartoe
ultgenoodlgd door de afdeellng Den Haag, een
tocht met autobussen door de stad die. ter ge
legenheid van da Resldentleweek, in feesttooi
stak.
Niet onjuist ia echter, dat dit wetsontwerp
geen plaats inruimt aan het beboefte-element.
reien zouden het graag daarin hebben gezien,
loch slechte heel enkelen hebben eenlg denk
beeld ervan boe het erin had moeten komen.
Het beboefte-element is een slagwoord gewor-
den en een zeer gevaarlijk slagwoord! Inschake
ling van de behoefte brengt verstarring In het
bedrijf. Men legt den toestand op één bepaald
moment vast, Inslultend alle onbekwamen, die
op dat moment het beroep uitoefenen. Het geeft
ook geen garantie voor het belang van den
middenstand. Het bedrijfsleven zelf immers kan
niet met de uitvoering worden belast; dat biedt
te veel gevaren voor groepsegoïsme. Een college.
nog steeds niet naar wenach met het Instituut
der voorschotfondsen, door den Bond en de
afdeellngen ingesteld tot het verstrekken van
voorschotten aan noodlijdende standgenooten.
Dat die instelling noodlg is wie aal bet be
twijfelen I Méér dan enkel onmlddellijke finan
cieels nood wordt daardoor gelenigd, verklaarde
de beer Peters; daar kan een heel gezin van
opfleuren, de energie kan opvoeren kortom
hier kunnen honderden menschen persoonlijk
mee geholpen worden. Door op deze wQse den
standgenoot de helpende hand te bieden, kan
de middenstander een groot stuk naastenliefde
beoefenen.
Iets anders is natuurlijk de mogelijkheid
dat de overheid In een bepaalde gemeente
bijvoorbeeld, bij U te evidente overbezet
ting in een bedrijf, tüdeiyk de toetreding
tot dit bedrijf zonder meer kan stopzetten.
Hierop dringt de middenstandsorganisatie
wel aan. Misschien is dit reeds nu moge
lijk, doch voor alle zekerheid bepleit men
de opname van een dergeiyken Sperrtijd in
het hangend wetsontwerp.
Bij K.B. van 8 Juni 1936 is op het daartoe
door hem gedaan verzoek, eervol ontslag
als zoodanig verleend uit den militairen dienst,
aan den reserve-werste luitenant A. Vlruly,
vlieger van de LuchtvaartafdeeUng.
zelf te koopen in warenhuizen en door zelf
steun te verieenen aan Instellingen die hun
teliagm bestrijden.
Hiermee werd het zwaartepunt geraakt
Inderdaad, onderstreepte de voorzitter, de
middenstanders zelf saboteeren nog veel te
vaak de actie van hun eigen bond; onder
mijnen nog te zeer hun eigen belangen door
it
n
maar nu. neen, beusch.
Ze moesten nu niet boos
De R. K. Hhnse-Fsderatie to Noord-Hol-
lands Noorderkwartier houdt Dinsdag 16 Juni
een Hanze-Fecteratiedag te Den Helder.
De bijeenkomsten worden gehouden In het
gebouw van den R. K. Volksbond. Het pro
gramma luidt als volgt: Precies 3.30 uur ope
ning der vergadering door den voorzitter der
Hanze-Federatie.
Hierna wordt een kort woord gesproken door
den voorzitter der Hanze-afd. te Den Helder.
De heer V. P. Keijsper houdt vervolgens een
rede met als onderwerp „Wij en de crisis", een
causerie over „De Middenstand in de huidige
en toekomstige maatschappij”.
Precies 5 uur wordt een Lof gehouden In de
kerk van de H.H. Petrus en Paulua.
Onder dit Lof houdt kapelaan Coelen, gees
telijk adviseur van de Helderscbe afdeellng een
korte toespraak.
Van 5.45 tot 730 uur gelegenheid om rich te
verpoozen.
Precies uur geeft het Eerste Helderscbe
R. K. Gemengd Tooneelgezelschap een tooneel-
voorstelling van het blijspel in drie bedrijven
,JPolly Perkins”. Te ongeveer elf uur Is de of-
flcieele sluiting, waarna een gezellig samenzijn
volgt.
Bijzondere vermelding verdient nog, dat tij
dens de middagvergadering aan de dames een
autotocht wordt aangeboden door de afdeellng
Den Helder. Verschillende bezienswaardigheden
zullen 'dan bezichtigd worden.
schreef ik met mijn elegant en gedistingeerd
schrift: .De Lente van Botticelli, in zoon
mooie, antieke lijst I.... Dank!
recht alles te zeggen wat zy denkt, zonder dat
ik het mU aantrek.
„Ga voort,” beval mijn oom rich tot mü
wondend.
„Maar dat is alles, oom!”
Hij bleef een poosje zwijgen, dan art hij op
gedempten toon: ,Mün lieve Madeleine, sul je
dan nooit die manie te boven konten?”
Raadselachtige woorden, die tante astoer bs-
greep, wam zjj kleurde en antwoordde niet.
De bedienden, nieuwsgierig zonder dit in het
minst te toonen, hinderden ons. maar toen wij
in den salon waren, kwam het bij oom tot een
Uitbarsting. „Dus, Madeleine," vroeg hij op den
man af. „wil je niet, dat ik het te weten kom.
dat mijn zoon een correspondentie onderhoudt
met een jongen markies?”
„Maar hoe kan je dat Interesseetan. André?
Een beleefdheldsbrief is toch niet een corres
pondentie.”
„Als het mij niet interesseerde, sou je mjjri
nicht niet verbieden om er In mijn tegenwoor
digheid over te spreken. Dat is te meer te be
treuren. omdat ik er hoegenaamd niets op
tegen heb. Maar wat ik niet wil. Madeleine, dat
is dat je mijn dochter dingen in het hoofd
brengt, die baar gezond oordeel moeten be
derven.”
Het ontwerp vestiglngseischen bevat een
stuk ordening. Ordening nu is geen staats
socialisme, geen regeling van overheidswege.
In de ordening moet de overheid
palen tot het scheppen van de zn
voor het bedrijfsleven om zelf in
te ordenen.
achten onvoorzichtig cm dat weg te sturen."
„Wees niet bang, ga het -maar dadelijk naar
Dinsdagmiddag omstreeks half vier is te
(Haarlem in den ouderdom van bijna 63 jaar
overleden de heer Th. O. C. HooU, R K. lid
der Provinciale Staten van Noord-Holland voor
den Staten kieskring Haarlem.
Het huisje ging er werkelijk alleraardigst
uitzien. Elk der kinderen droeg iets bjj om de
gezelligheid te verhoogen. De oude stoelen
maakten plaats voor mooie eikenhouten met
pluche overtrekken, een mooie lamp met ae-4
schllderd glas verving de oude gasharp. In
plaats van donker bloemetjesbehang. zooals
in de oude kamer, kwam er een licht papiertje
aan den wand
en de familie-
wer-
vervangen
een paar
en een
doekje In
den een aardig huisje in het tuindorp voor
hen huren en dat leuk Inrichten. Ze verkneu
kelden zich al bi) voorbaat in de idee.
Met zh drietjes gingen ze de oude luitjes
van hun plan vertellen. schilderden het aan
de menschjes voor hoe heerlijk rustig zij het
zouden hebben In hun nieuw huisje pet dé
aardige meubeltjes.
En moeder knikte toestemmend met haar ge
rimpeld hoofdje en vader zoog heftig aan zijn
pijp. En toen hun werd gevraagd wat zij van
het plannetje dachten, haastten zij zich te
zeggen:
.Best kinderen, best hoor! We vinden het
erg leuk hoor. Zoo aardig van jelui om aan
ona te denken-
En vergenoegd gingen de drie kinderen weg.
Vergenoegd, omdat het plan zoo in den smaak
van de oude luitje» was gevallen.
Nergens behoefden dé twee oudjes voor te
zorgen. Tijdens de verhuizing zouden zjj bij
Tnü zijn Intusschen zorgden de twee ande
ren, dat alles op orde zou zijn, wanneer vader
en moeder naar hun huisje kwamen.
Toen ze gesproken hadden over de vernieu
wing van de meubelen, knikte vader afwijzend
met zijn hoofd en moeder had gezegd:
„Het is alles goed,zooals jullie het doet.,kin
deren. maar doet nog liever niets weg hè? Zet
jelui al den oupen boel maar op den solder
neer, dan zullen vader en ik later wel eens
kijken wat er weg kan.”
En natuurlijk gaven zij de oude vrouw haar
zin. Die oude menschen hebben nog van die
ideetjes hè?
dat
Op een kaartje, voorzien van mijn initialen, hoeren.
„Die artisjokken zijn oneetbaar,” had hij ge
zegd.
„O, oom, antwoordde 11c, ,Jk vind ae dell-
deuB.”
JZee, als jou meenlng gevraagd wordt, mag
Je die geven,” antwoordde hij brommerig.
Mijn oom is altijd een gezaghebbend per
soon, h|j duldt vooral geen critlek als hij slecht
gehumeurd is. Toch heb ik meer dan zijn eigen
kinderen het recht mijn opinie voor hem te
uiten. Ik geloof, dat hy heel veel medelijden
De heer Van Kessel
werd 13 September
I860 te Overveen ge
boren, was in het bloe-
mlstbedrijf werkzaam
en kwam later In den
fruithandel. In 1918
wérd hij lid van den
koestert voor dat uit het nest gevallen vogeltje,
de wees van zijn eenigen broer, van wten hij
zeer veel hield.
Francoise zat .met neergeslagen oogen en
lange tanden te eten.
Om aan die stormachtige atmosfeer te ont
snappen, nam Ik het gesprek weer op, dat een
uur geleden onderbroken was en aei: .Michel,
wanneer kan ja brief op zijn bestemming zijn?”
Tante liet zich opeens tegen de leuning van
haar stoel vallen en met een vinger op haar
Uppen, maakte zjj een teeken om te zwijgen,
waarbij zjj my met de oogen haar man aan
wees.... Mooi aoo, daar had ik een flater be
gaan!
Ongelukkig genoeg duwde op dat oogenblik
mijn oom zijn bord weg, richtte het hoofd op en
bemerkte de teekens van tartte. .Wat is er
alweer?” vroeg hij wrevelig, „wat gebeurt er,
dat ik alweer niet mag weten?"
„Kom, kom, lieve man.
„Heb ik, ja of neen, het recht te weten, wat
er in mijn huls voorvalt?”
.Beker, zeker heb je dat....”
„Wat beteekent dan die brief van Miehel,
waarover niet mag gesproken worden?”
Juffrouw Brissot tal zich vol te proppen op
gevaar af van te stikten. Wat mij betreft, wist
ik niet.of ik moest lachen of zwijgen. Het
gevaar had tante haar bedaardheid doen ver
liezen. Ik begreep niets van haar angst noch
van de geheimzinnigheid, waarmede zoor een
voudig iets als de brief van Miehel zou behan
deld worden, maar daar dit de situatie erger
scheen te maken, en ik mij daarvoor rorante
loop van den dag nog tijd te vinden om
i op sociaal en politiek terrein te arbeiden. Oe-
durende tien jaar Vraa hij Ud van het Centraal
Bestuur van den Ned. R. K. Volksbond; gedu
rende 5 jaar tevens redacteur van bet orgaan
van den R. K. Volksbond „De Volksbanier".
Gedurende 18 jaar was hij lid van den ge
meenteraad van Schoten, waarvan drie jaar
wethouder Van 1918 tot 1930 was hij zelfs com
mandant van do Schotenscbe Burgerwacht.
Gedurende 15 jaar is hij voorzitter geweest van
elm Ned. Bond van Groothandelaren in Gedis
tilleerd en vele jaren vlce-voorzltter van het
Centraal Verband van den Handel in Gedis
tilleerd. Van 1918 af maakt hij deel uit van de
Provinciale Staten van Noord-HoUand en tien
jaar lang was hij Ud van de Kamer van Koop-
I handel en Fabrieken van Haarlem. Nacht de
heer van Liemt wethouder van Haarlem gé
worden was, bekleedde hjf het voorzitterschap
van de afdeellng Kleinbedrijf van de Kamer
van Koophandel. Bij de laatste verkiezingen
stelde hij zich niet meer voor e^n herbenoeming
beschikbaar.
I Met deze ontboezeming opende de beer E.
Stumpel de 55ste vergadering van den Centralen
Raad der diocesane Hanze in bet Bisdom Haar
lem, die hedenmorgen, nadat de geestelijke ad
viseur van Den Haag, rector Brink, een H. Mis
had opgedragen in de kerk van de H. Theresia,
bijeen kwam in de groote tuinsas] van bet ge
bouw „Amicltla”. De talrijke afgevaardigden be
groetten deze woorden met groote instemming
en applaudisseerden toen de voorzitter met een
optrekking tot meer medewerking van de af-
deellngen met de actie van het hoofdbestuur,
zijn openingswoord sloot
In een vlotten start werd de afwerking der
agenda onmiddellijk daarna Ingezet Meegedeeld
werd oun. dat het bestuur binnen enkele dagen
een commissie zal Installeeren, die het euvel
der spaau-zegelkassen zal onderzoeken en rap
port zal uitbrengen over de vraag op welke wijze
aan deze instellingen, die den middenstander
groote schade toebrengen, doordat rij zich tus-
seben hem en den consument schuiven en op
die manier een deel van zijn rechtmatige ver
diensten In hun zak steken, op welke wijze aan
deze Instellingen een eind kan worden gemaakt.
Het jaarverslag van den beer Th. Dresmé
werd ongewijzigd goedgekeurd. Naar aanleiding
hiervan dankte de voorzitter hem en den heer
J. Bakker, directeur van het diocesaan Bureau
voor hun arbeid In het belang van den midden
stand verricht In de vacature van den heer
T. Luyckx werd na breedvoerige disernssies de
heer P. Keysper uit Alkmaar tot lid Vkn bet
hoofdbestuur gekozen.
Bjj de behandeling van de voorstellen der
afdeellngen kwamen verschillende actualiteiten
uit het mlddenstandsleven aan de orde.
Hessen helm wilde het bestuur op bet hart
drukken bij de regeering aan te dringen op
verlaging der perscneele belasting op het hotel-,
café- en restaurantbedrijf. Het bestuur wees er
op, dat deze kwestie niet ressorteert onder de
bevoegdheid der regeering, doch verlegd werd
naar die der gemeentebesturen. Met deze in
stanties wordt Intusschen onderhandeld.
Van drie kanten* tegelijk-kwam een aanval
tegen de InkoopcombtnaUes der agrarische vak-
vereenlgingen, die zich niet bepalen tot het
coöperatief iyiknnpen der bedrijfsbehoeften, doch
ook in sliert ri huishoudelijke behoeften trach
ten te vooralen. In de vergadering zelf vonden
deze aanvallen op dergelijke Instellingen, die
het mlddenstandsbedrijf afroemen, nog bij ver
schillende afdeellngen krachtige instemming.
Men ging zelfs verder en viel ook de prak
tijken van het RiJkslnkoopbureau aan. Men
klaagde er over, dat sells schoolbesturen en
dergelijke gebruik maakten van de coöperaties
der. boeren.
De voorzitter wees er op, dat de georgani
seerde middenstand ten aanzien van deze kwes
tie geen enkele macht bezit. Hier staan andere
machten tegenover hem en kan alleen door
overleg iets worden bereikt. In deze richting
wordt het uitent mogelljke gedaan.
Een van de leden wekte op tot grooter soli
dariteit in het negeeren van instellingen als het
RiJkslnkoopbureau.
meentenmd en na de
annexatie Ud van 8en
Haarlemschen ge
meenteraad. HU ia be
stuurslid van tal van
organisaties, o. m.
voorzitter van den Ned.
R K. Bond van Klein-
Den Haag, Juni.
De tijden zjjn moeiljjk voor den
middenstand! Men zou zoo veel ge
daan willen zien en men
zfkt zoo weinig. Wat er gebeurt
moet de regeering onder den hoog-
sten politieleen druk worden afge
perst, doch ten volle bevredigen
dergelijke af gedwongen maatregelen
nooit. Wat heeft toen gehad aan de
bedrijfsradenwat, aan de wet op de
verbindendverklaring van onderne-
mersQvereenkomsten, aan het mid-
denstandscrediet? Men heeft ge
redeneerd: beter iets dan heelemaal
/niets en daarom deze wetten, zoo
onvoldoende als zij waren, aange
nomen. Doch daar moet een eind
aan komen. Wanneer straks het
vaste lasten-ontwerp gedenatureerd
door allerlei wijzigingen in stem
ming komt, zal het worden verwor
pen! Van halve maatregelen
heeft de fractie genoeg en de mid
denstand denkt er evenzoo over!
Zij duldt de halfheid óók niet lan
ger. Zij zal achter de partij staan.
De heer
J. G. v»n Kessel
handelaren in aardappelen, groenten en fruit,
Ud van verschillende adviescommissies voor
tuinbouWcrisismaatregelen. bestuurslid van de
R. K. Mlddenstandsvereeniging Bloemendaal-
Overveen enz.
u* voor te steDsn. Ik ben Miehel Martignae,
leerling van het derde jaar op de school voor
pollt»ke. wetenschappen en volle neef van mej.
Denise Maitlgnac.
MUn nicht, die u een kleinen dienet heeft
mogen bewijzen, verzoekt mij u te zeggen, dat
de dankbaarheid u zeker eep zware last is,
omdat u u er zoo spoedig van wilt bevrijden,
terwijl u de rollen omkeert en haar tot dank»-
baarheid dwingt Niets kon haar zoozeer behagen
als die mooie gravure van De Lente; s»
artistiek omltjst. Denise zou u self willen be
danken, maar ik grijp dese gelegenheid aan
om kennis te maken met een diplomaat van ver
dienste en vermaerdheid. Deselfde roeping legt
tusschen ons een band van sympathie. U zult
het mU wel niet kwahjk nemen, mUnheer, dat
ik dit aoo eenvoudig schrijf.
Ontvang, mijnheer, de verzekering van mijn
vriendKhappeUjke gevoelens.
MIOHS, DE MARTIGNAO.”
Midden to den mcht werden de kaboutertjes toeens gewekA
Vanaf den uitkijktoren van den stormdtenst hoerden ae trom-
petgeedial. Dat beteekende, dat er een orkaan op komst was.
Dw kaboutertjss sochten ieder hun stormmuts op en gingen
rich vervolgens sannrrlrtm Mj den rstormopnemer, dis hon
vertelde, waar ae naar toe zouden moeten.
ZÜ weer naar hun oude huisje teruggingen....
En op de verbaasde, booae uitroepen der kin
deren ging zU aan ’t vertellen, stotterend, met
tranen in haar stem.
Ze konden hier niet wennen.... Zeker, het
was hier héél mooi.... En ae moesten nu niet
denken, dat zU ondankbaar waren.... Maar
het was alles zoo vreemd. En in het oude
huisje was alles aoo vertrouwd geweest.... Als
zy misschien een jaar of tien eerder waren ge
gaan. ja, dan.
het Ring niet.
zijn, maar....
Maar ze waren wèl bobs. Met strakke ge
zichten vertrokken zij.
Onzin was het! Overdtevenl Natuurlijk, bet
was eerst wat ongewoon voor die twee oude
menschen, maar daar moesten zij immers even -
overheen! Alles sou gauw genoeg wennen en
dan zouden eens zien boe prettig het hier
was! Dan zouden ze «iet terug willen naar hst
benauwde kamertje en alkoof je. ^Maar enfin,
ae moesten nu- self maar weten wat zU deden.
ZU Mniden zich er niet meer mee benioeten.
Daar hadden ze zich nu zóó voor uitgesloofd!
Toen ae weg waren, keek moeder eens ang
stig naar vader, maar deae knikte sjjn oudje
bemoedigend toe!
En een paar dagen later saten rij samen
weer in hun oude kamertje, dat gelukkig nog
niet verhuurd was.
Het was in het eerst natuurlijk wei erg
vreemd, dat de kinderen niet meer kwamen.
Maar och, dat sou óók wel weer anders wor
den. Na een poosje aouden ae wel weer eens
komen oploopen.
Hoe echt knus en gezellig was het nu weer
in het oude kamertje met bet donkere Hoe-
■ritflezbehang. met da faaallieportrotten aan
den wend, met de ouderwetache ieeren stoelen
De „Groep Bloemisterij” uit den Neder-
landschen Tuinbouwraad zal Donlerdag 18
Juni te NUmegen in het Concertgebouw .De
Vereeniging de 35ste Jaarvergadering houden.
WU zijn thans in staat het volledig program
ma te publlceeren van den Provincialen Land
dag voor de katholieke Drankbestrijding, wel
ke Zondag 14 Juni »J. te Grootebroek zal
worden georganiseerd door de beide Noord-
HoDandsche Propaganda-Commlssies in samen
werking met de plaatselüke Marlavereenlging.
Te 11 uur Hoogmis, waaronder predikatie
door Pastoor A. J. Ratte.
Te 330 uur optocht met muslek, vaandels
en vlaggen door de gemeente eh te 330 'uur
groote Openluchtmeeting met als spreken:
Pater Felix Otten OJ>. uit HUIssen en de hóef
J. Lammertse uit Amsterdam.
De belde Grootebroeker Fanfarecorpsen sor-
gen voor muzikale opluistering. De Landdag
wordt besloten met een plechtig Lof van dank
baarheid.
Dien brief toonde ik niet aan mijn tante; ri)
had mU gekrenkt doordat zij mU buiten de zaak
wilde houden. NU Miehel belast was met de
correspondentie, konden wU zonder gemoeds
bezwaren doen wat wU wilden.
MUn neef had ons verteld hoedanig de in-
lichtingen wanen, die hu had opgedaan teef
mijnheer de Beaufeu onder de oud-leeriingen
van z(jn school. Maar die infonnatles waren
nogal vaag; er komen en gaan zooveel jonge
lieden op dat'Instituut! Evenwel waren riU vol
doende. Er was hoegenaamd geen kwaad te ver-
i«Uen over die familie, over zün karakter,
noch over zUn moraliteit. WU hadden dus niets
te vreeaen, als wU in correspondentie met ham
traden.
Mu begonnen wfl, Miehel «n Ik, samen te
werken en het volgende geschrift kwam uit
mijn hoofd en zUn hand.
Reeds eenige jaren liet de gesondheid vat>
den heer HooU te wenschen over en dit noopte
hem zelfs twee jaar
geleden zich uit zUn
zaken terug te trek-
lAngza&mAftn Is
zUn toestand achter
uitgegaan en enkele
malen dreigde reeds
het ergste. In het be
gin van dit Jaar werd
hi] van de H.H. 8a-
cramenten voorzien,
maar daarna kwam
een gunstiger wen
ding, totdat nu in de
laatste weken de pa-
tiènt steeds zwakker
werd, en gisteren de
dood een einde maak
te aan zUn zeer ar
beidzaam en vrucht
baar teven.
De héér HooU werd te Alkmaar geboren.
Nadat hU eenige jaren in Indie was geweest,
kwam hU in het jaar 1896 naar Haarlem, waar
hu bedrijfsleider werd van de afdeellng gedis
tilleerd van de toen welbekende brouwerij, wUn-
kooperU en distilleerderij der firma B. Lans.
Langzamerhand gingen de zaken in zUn han
den over en met zooveel succes voerde hU zUn
bedrUf, dat hU niet minder dan vier winkels in
Haarlem stichtte, waarvan die aan de Kleine
Houtstraat in het jaar 1930.
Bewcmderenswaardig waren de arbeidslust en
de arbeidskracht van den heer HooU, die zich
noolt ef te nimmer heeft gespaard. Nadat hU
den heelen dag had gesjouwd voor zUn bedrijf,
wist hU des avonds en als het moest in den
1-y e kinderen hadden het onder elkander
1 besloten. Trui. Annie en Joost. Ze sou-
den den twee menschjes een rustiger
ouden dsg bezorgen. Ze hadden altijd hara
voor hun kinderen gewerkt en rieh geen moei
ten gespaard om hun een goede toekomst te
verzekeren. En nu ze alle drie verzorgd waren
(Trui en Annie waren goed, wat je noemt
goed getrouwd en Joost had een vaste betrek
king). nu achtten zU het niet meer dan een
staaltje van hun plicht cm eens wat terug Ié
doen. Want vader en moeder zaten er arme-
hjkjes bU Hun heele leven hadden zy nu «1
moeten hakken in één kamer, een aiooof en
een keukentje. ZU leefden nu van het kleine
peneioentje van vader en zaten den geheelen
dag samen in hun kleine kamertje, zonder
eenlg vertier. Dtet zelfde kamertje waar de drie
kinderen óók \aren groot gebracht. Met bet
donkere bloemetjesbehang aan den muur, de
ouderwetsche stoelen met ieeren zittingen, de
familieportretten en de oude „gasharp”. die
vader zoo netjes „eiectrisch had gemaakt.”
Maar al die ouderwetache armoedigheid sou
Dit heeft bet ingediende wetsontwerp Jntat
belichaamd. Het is niet de overheid, die hierin
nonnen stelt voor het vestigen van een handels-
raad: zU laat dit over aan den middenstand
zelf, aan een orgaan van den middenstand, den
Mlddenstandsraad. Deze stelt de eischen en de
Kamers van Koophandel voeren ze uit, zuiver
op aanwUzlng van den Raad.
Daarnaast staan echter enkele euvelen. Beter
dan de Mlddenstandsraad zou wellicht een
speciaal college uit de bedrijfsgroepen gevormd,
de vestiglngseischen kunnen ontwerpen. De
formuleering der artikelen biedt hier en daar
mazen voor een ontduiking. Te veel heeft de
ontwerper nog gedacht, dat een regeling slechts
als uitzondering tot stand kan komen. Dtt alles
is onjuist.
woordelük gevoelde, meende ik goed te doen om
alles op ml) te nemen.
„Och, oompje,” zei ik, het is aoo eenvoudig.
Miehel heeft rich willen belasten met te
schrijven aan den heer, die zijn portefeuille
had verloren, om hem te bedanken voor een
mooie gravure, die hU mU gezonden heeft.
Tante meende, dat het beboorluker wa» dat ik
hem niet zelf schreef.”
Dat was eenvoudig, te eenvoudig, want myn
oom verwonderde er zich nu over, waarom
tante er een geheim van maakte eq daar hU
een man ia. die zich niet met halve verklarin
gen tevreden stelt, hield hü aan:
moet mU dat verborgen blijven?”
„Je vergist je, beate man, er wordt je niets
verbot gen.”
„Ten eerste: Wat ia dat voor een persoon?”
vroeg oom zUn stem ultaettend.
„Een heel fateoenlUke heer, oompje, u kunt
gerust zUn, bet Is een zeer gedistingeerde man.
diplomaat, markies....”
Ik zweeg plotseling, verschrikt door het ge
richt van tante, die alweer groote oogen op
zette en den vinger op haar lippen legde en
tot ons ongeluk verraste oom alweer die vin-
gertaal. HU zette bet glas neer, zonder ge
dronken te hebben; zün woedend gezicht was
aoo grappig, dat ik in een schaterlach uit
berstte, terwVl Miehel alle moeite deed cm niet
hetzelfde te doen.
„Zü is bespottelük,” art juffrouw Brissot, met
vollen mond.
Het was over mü. dat at) sprak. Ik werd er
niet kwaad cm, want de juf geniet hst vosr-
„Wees niet bang, g»
de postbus brengen.”
Tante Madeleine 'was ontevreden, toen haar
zoon haar vertelde, dat hy „dien heer' had
geschreven-, zonder haar den brief te toonen.
moeder, u was er nietl”
had toch wel kunnen wachten, er was
volstrekt geen haast bü”
Tante Madeleine, anders zoo zachtmoedig,
was 'sedert eenigen tUd zenuwachtig. Verschil
lende malen had zU lange gesprekken met
Francoise, die afgebroken werden, als ik toe
vallig naderbij kwam. Francoise was lusteloos,
ik vond, dat zü er slecht begon uit te zien en
eens bemerkte ik, dat zü roode oogen had.
Op den avond van den dag, toen wü samen
onzen brief hadden opgesteld waren de symp
tomen bü JFTancoise duldehjker dan anders.
MUn oom was somber en prikkelbaar. Bü het
diner maakte hü overal aanmerkingen op en
zoo, dat ik een verontwaardigd protest Het
Om van deze kleins kapitteling te bekomen
ging de veitadering korten tUd uiteen tot het
nuttigen van een koffiemaaltUd, waarna om
twee uur de resteerende voorstellen rrerden af
gehandeld. In de discussies naar aanleiding van
dese voorstellen werd om. aangedrongen op
technische verbetering van de Middenstands-
krant.
den
de 1
portretten
den
door
etsen
klein
gouden Hjst.
Vader en moeder sloegen dan ook de han
den inéén van verbazing, toen zy hun nieuwe
huisje betraden. 0 -
„Gewoonweg een rijkelulswoningl” was moe
ders meenlng en vader knikte bevestigend, ter
wijl hü heftig aan zün pUpje toog.
Maar moeder wilde één plaatsje aan den
wand ingeruimd zien voor het portret van
nu spoedig afgedaa^' hebb^. ^“iïïXen zou- D*araan
zóó gehecht, dat zü bet niet gaarne wilds
missen. Of de kinderen daar niets op tegen
hadden? Dat was dan ook het eenige wat zü
veranderd wilde zien.
En de kinderen lachten en vonden bet best.
Ze Vonden zich dat bést begrijpen van
moeder.
Ze waren, erg tevreden over zichzelf, dat zü
de oude luitjes zoo netjes—|ri hun bulletjes
hadden gezet. En se bleven nog een kopje thee
drinken en toen gingen zü voldaan naar huls.
Maar een week daarna, toen de kinderen
weer eens kwamen oploopen om te zien boe
de oude luitjes het maakten, vertelde moeder,
terwül se aenuwachtig baar zakdoekje tus-
