De middenstand in nood
ie in het Kabouterland
en
S KAR
Sïrf ucïfaal can den daq
s
SITTERS s/oKRR
CENTRALE RAAD BIJEEN
De onbekende Vertoefde
n de best
85d.p.j^j
I
WOENSDAG 10 JUNI 1936
Die twee oudïes
Th. G. C. Hooij t
V estigingseischen
1
DE AARDBEIENCAMPAGNE
Donderdag beginnen de veilingen
UIT DE STAATSCOURANT
Ontslag
«at» MtapA mJJ
j»
Nog eens: de vestigings-
eischen
Scherpe aanvallen op verschil
lende soorten inkoop-
combinaties
I --
I DOOR LEMAIRE
r-
De heer Van Kessel lid
RUWIELEN
PROVINCIALE STATEN VAN
NOORD-HOLLAND
Een nyver werker en goed
katholiek
V»
men
de
te
is
lx
di
aan den
aoo zachtmoedig.
„Waarom
•MUnheer,
De heer
J. G. van Kessel
D. M."
vroeg ik Michel.
F.
in
id
Ceintuurbaan 426—428. Nieuwe Heerengracht 11
Naaaaukade 29. Linnaeusstraat 103a, Tel. 92367
ei
te
er
it.
ie
1,
it.
d,
el
self te koopen in warenhuizen en door self
steun te verleenen aan instellingen die hun
belangen bestrijden.
pe
ad
Ift—
ht
ux
Wijlen de heer
Th. O. C. Hoo(|
JakjjUUgch tus-
schuivtn Én op
échfaJUtlge ver
welk» wüse aan
het behoefte-elemeht.
i hebben gezien.
„Dat sal me wat worden zei Kruimeltje, „voor het eerst
zoolang ik leef moeten we die bloemen vastbinden als er storm
komt. Ik ben benieuwd, hoe dat zal gaan. We moeten eerst
touw en een hamer gaan halen", zei Tuimeltje en toen ze dat
gedaan hadden, gingen ze vlug naar de open velden, die er het
hardst aan toe zouden zijn. Daar stonden paardenbloemen,
onbeschermd, overgeleverd aan storm en regen.
,j
:n
d.
Op het veld waren al een heeleooei andere Kabouters aan net.
werk. Br werden touwen aan de bloemstengels vastgemaakt en
vervolgens In den grond vastgeslagen. EMn zou de wind ze niet
kunnen uitrukken. De paardebloem bedankte de kaboutertjes
voor hun hulp en hield een gezellig praatje met hen en aoo
gingen de stormmannetjee van de eene bloem naar de andere,
tot heel het veld vastgebonden stond.
Niet
doch slechts heel enkelen hebben eenlg denk
beeld ervan hoe het erin had moeten komen.
Het behoefte-element is een slagwoord gewor
den en een zeer gevaarlijk slagwoord! Inschake
ling van de behoefte brengt verstarring in het
bedrijf. Men legt den toestand op één bepaald
moment vast, inslultend alle onbekwamen, die
op dat moment het beroep uitoefenen. Het geeft
ook geen garantie voor het belang van den
middenstand. Het bedrijfsleven zelf Immers kan
niet met de uitvoering worden belast; dat biedt
te veel gevaren voor groepsegoïsme. Een college.
vmi xi uuui
en Vrijdagen:
alf in de hal en
Daarna de aard-
niet uit het bedrijf samengesteld, kan zich ech
ter door heel andere inzichten laten lelden, dan
strooken met het mlddenstandsbelang dan is
de middenstand in de aap gelogeerd! Tenslotte
bestaat er practisch geen mogelijkheid om het
behoefte-element in te schakelen, omdat
de behoeften zelf niet kan vastleggen.
Het ontwerp vestlgingselschen bevat een
stuk ordening. Ordening nu is geen staats
socialisme, geen regeling van overheidswege.
In de ordening moet de overheid zich be
palen tot het scheppen van de mogelijkheid
voor het bedrijfsleven om zelf in eigen huls
te ordenen.
Iets anders is natuurlijk de mogelijkheid
dat de overheid in een bepaalde gemeente
bijvoorbeeld, bij kl te evidente overbezet
ting in een bedrijf, tijdelijk de toetreding
tot dit bedrijf zonder meer kan stopzetten.
Hierop dringt de middenstandsorganisatie
wel aan. Misschien is dit reeds nu moge-
Hjk. doch voor alle zekerheid bepleit men
de opname van een dergelijken Sperrtjjd in
het hangend wetsontwerp.
om twee uur groentenveiling.
Om drie uur aardbeien veiling (vervroegd op
verzoek van de fabrikanten).
Op de groentenveiling van Zaterdag kunnen
Het woord werd vervolgens verleend aan drs.
H. Jansen, adjunct-directeur van het Nationale
RK. Mlddenstandsbureau, die het standpunt
van de leiding der organisatie tegenover het
ontwerp vestlgingselschen uiteenzette.
Mét deze ontboezeming opende de heer E.
Stumpel de 55ste vergadering van den Centralen
Raad der diocesane Hanze in het Bisdom Haar
lem, die hedenmorgen, nadat de geestelijke ad
viseur van Den Haag, rector Brink, een H. Mis
had opgedragen in de kerk van de* H. Theresia,
bijeen kwam in de groote tuinzaal van het ge
bouw „Amicitla”. De talrijke afgevaardigden be
groetten deze woorden met groote instemming
en applaudisseerden toen de voorzitter met een
opwekking tot meer medewerking van de af
deellngen met de actie van het hoofdbestuur,
zijn openingswoord sloot.
In een vlotten start werd de afwerking der
agenda onmiddellijk daarna Ingezet. Meegedeeld
werd om. dat het bestuur binnen enkele dagen
een commissie, zal installeeren, die het euvel
der spaarzegelkassen zal onderzoeken en rap
port zal uitbrengen over de vraag op welke wijze
aan deze instellingen, die den middenstander
groote scha
schen hem
De solidariteit van de middenstanders onder
ling kwam vervolgens op de proppen. Het gaat
nog steeds niet, naar wensch met het Instituut
der voorschotfondsen, door den Bond en de
afdeellngen ingesteld tot het verstrekken van
voorschotten aan noodlijdende standgenooten.
Dat die instelling noodlg is wie zal het be
twijfelen! Méér dan enkel onmlddeUUke finan-
cleele nood wordt daardoor gelenigd, verklaarde
de heer Peters; daar kan een heel gezin van
opfleuren, de energie kan opveeren kortom
hier kunnen honderden menschen persoonlijk
mee geholpen worden. Door op deze wijze den
standgenoot de helpende hand te bieden, kan
de middenstander een groot stuk naastenliefde
beoefenen.
Ho» nu deze daad Jan naastenliefde moet
worden gesteld, daarover sprak de heer Bak
ker, die meedeelde, dat ten- behoeve van het
diocesane voorschotfonds een groote loterij zal
worden georganiseerd en die de afgevaardigden
ter vergadering, aanspoorde in de naaste toe
komst zoo groot mogelijke activiteit te ont
plooien in het verkoopen van de Lodlvo-loten.
Spontaan bestelde Noordwijk er honderd!
Hiermee werd het zwaartepunt geraakt.
Inderdaad, onderstreepte de voorzitter, de
middenstanders zelf saboteeren nog veel te
vaak de actie van hun eigen bond; onder
mijnen nog te zeer hun eigen belangen door
„Hóe vind
„Prachtig I"
„Niet waart Het Is eenvoudig, bescheiden, het
aagt niet veel, maar wil heel veel zegen. Een
man,-soo fijn besnaard als hjj sal er heel wat
ia Irissn."
,Ma*r," «t ongerust, „bet Is mls-
Blj K.B. van 6 Juni 1936 |s op het daartoe
door hem gedaan verzoek, eervol ontslag
als zoodanig verleend uit den militairen dienst,
aan den reserve-eerste luftenant A. Vlruly.
recht alles te zeggen wat zij denkt. Bonder dat
ik het mij aantrek.
„Ga voort," beval mijn oom zich tot mij
wendend.
„Maar dat is alles, oom!"
Hjj bleef een poosje zwijgen, dan tel hij op
gedempten toon: „Mijn lieve Madeleine, zul js
dan nooit dis manie te boven komenV'
Raadselachtige woorden, dia tante zeker be
greep. want zij kleurde en antwoordde niet.
De bedienden, nieuwsgierig «onder dit in bet
minst te toonen, hinderden ons. maar toen wij
in den salon waren, kwam het bil oom tot een
uitbarsting. „Dus, Madeleine." vroeg hij op den
man af. „wil Je niet, dat ik het te weten kom.
dat mijn zoon een correspondentie onderhoudt
met een jongen markies?**
„Maar hoe kan je dat interesseeren, André?
Ben beleefdheidsbrisf is toch niet een corres
pondentie."
„Als het mi) niet interesseerde, zou ja mijn
nicht niet verbieden om er in mijn tegenwoor
digheid over te spreken. Dat is te meer te be
treuren. omdat ik ar hoegenaamd niets op
tegen heb. Maar wat ik niet wil. Madeleine, dat
is dat je mijn dochter dingen in het hoofd
brengt, die haar geaond oordeel moeten be
derven."
19 maandwn
gratis
varxakard
tegen diefstal
16 maanden
alle reparaties
gratis!
De opvolger van den heer Hooij «Is lid der
Provinciale Staten van Noord-Holland is de
heer J. O. van Kessel, wonende in Tuindorp te
Om van deze kleine kapittellng te bekomen
ging de vergadering korten tijd uiteen tot het
nuttigen van een koffiemaaltijd, waarna om
twee uur de resteerende voorstellen werden af-
gehandeld. In de discussies naar aanleiding van
deze voorstellen werd om. aangedrongen op
technische verbetering van de Middenstands-
krant.
op sociaal en politiek terrein te arbeiden. Ge
durende tien jaar was hjj lid van het Centraal
Bestuur van den Ned. R. K. VoBsbond: gedu
rende 5 jaar tevens redacteur van het orgaan
van den R. K. Volksbond „De Volksbanier”.
Gedurende 16 jaar was hij lid van den ge
meenteraad van Schoten, waarvan drie jaar
wethouder. Van 1918 tot 1920 was hij zelfs com
mandant van de Schotensche Burgerwacht.
Gedurende 15 jaar Is hij voorzitter geweest van
(ten Ned. Bond van Groothandelaren in Gedis
tilleerd en vele Jaren vlce-voorzltter van het
Centraal Verband van den Handel in Gedis
tilleerd. Van 1918 af maakt hij deel uit van de
Provinciale Staten van Noord-Hohand en tien
jaar lang was' hU lid van de Kamer van Koop
handel en Fabrieken van Haarlem. Nadat de
heer van Llemt wethouder van Haarlem ge
worden was, bekleedde hU het voorzitterschap
van de afdeeling Kleinbedrijf van de Kamer
van Koophandel. BU de laatste verkiezingen
stelde hij zich niet meer voer een herbenoeming
beschikbaar.
Midden in den nacht werden de kaboutertjes Ineens gewekt.
Vanaf den uitkijktoren van den stormdienst hoorden ae trom
petgeschal. Dat beteekende, dat er een orkaan op komst was.
De kaboutertjes zochten leder hun stormmuts op en gingen
zich vervolgens aamrjelden bij den stormopnemer, die hun
vertelde, waar ze naar toe zouden moeten.
u voor te stellen. Ik ben Michel Martignac,
leerling van het derde Jaar op de school voor
politieke wetenschappen en volle neef van mej.
Den— Martignac.
Mijn nicht, die u een kleinen dienst heeft
mogen bewijzen, verzoekt mfj u te «eggen, dat
de dankbaarheid u zeker een zware last Is,
omdat u u er aoo spoedig van wilt bevrijden,
terwijl u de rollen omkeert en haar tot dank
baarheid dwingt. Niets kon haar Zoozeer behagen
als die mooie gravure van De Lente, zoo
artistiek omlijst. Denise aou u self wllten be
danken, maar ik grjjp deze gelegenheid aan
om kennis te maken met sen diplomaat van ver
dienste en vermaardheid. Dezelfde roeping legt
tusschen ons een band van sympathie. U suit
het mij wel niet kwalijk nemen, mijnheer, dat
ik dit aoo eenvoudig schrijf.
Ontvang, mijnheer, de verzekering van mijn
vriendschappelijke gevoelena
MICHEL DE MARTIGNAC."
Dit heeft het Ingediende wetsontwerp juist
belichaamd. Het is niet'de overheid, die hierin
normen stelt voor het vestigen van een handels-
raad: zij laat dit over aan den middenstand
zelf, aan een orgaan van den middenstand, den
Middenstandsraad. Deze stelt de eischen en de
Kamers van Koophandel voeren ze uit, zuiver
op aanwijzing van den Raad.
Daarnaast staan echter enkele euvelen. Beter
dan de Middenstandsraad zou wellicht een
speciaal college uit de bedrijfsgroepen gevormd,
de vestlgingselschen kunnen ontwerpen. De
formuleering der artikelen biedt hier en daar
mazen voor een ontduiking. Te veel heeft de
ontwerper nog gedacht, dat een regeling slechts
als uitzondering tot stand kan komen. Dit alles
is onjuist.
producten uitsluitend van prima kwaliteit wor
den aangeboden en Ingeschreven voor levering
op Zondag- of op Maandagmorgen.
Deze producten kunnen door den kooper, on
der contréle van de veiling, van den tuin 'wor
den weggehaald.
De directie van de Vereenlgde Veilingen te
Beverwijk deelt ons mede, dat de eerste aard-
belenveill-.g wordt gehouden op Donderdag 11
Juni as. des middags 4 uur. Den kweekers
wordt aar.geraden om zonder dop te plukken.
Naar net zich laat aanzien kan dit jaar een
grondige oogst worden verwacht. Door het weg
blijven der nachtvorsten zijn geen vruchten ver
loren gegaan, zoodat, wanneer het weer blijft
meewerken op een overvloedigen oogst gere
kend mag worden.
Zooals wij reeds eerder gemeld hebben, zijn
de voorraden aardbelenpulp volledig geruimd.
De jamfabrieken zullen dus naar alle waar
schijnlijkheid een flink kwantum aardbeien
kunnen grbrulken. hetgeen gunstige perspectie
ven opent
Voo? de tulrélefk 'VSB Kcnnemefland hopen
we, dat de campagne van dit jaar dan ook eens
wat gunstiger mag/tooiden, dan in töfige jaren
het geval was.
BU de Vereenlgde Veilingen zal, van 11 Juni
af als vo;gt worden geveild?
Maandagen, Woensdagen
groentenveiling om halt twaalf
om één uur op den wagen. 1
beien veilingen.
Dinsdagen en Donderdagen: om 3 uur veiling
van alle, soorten groenten, in de hal en op
den wagen. Daarna omstreeks 4 uur de aard
beien veilingen.
Zaterdagen:
e kinderen hadden het onder elkander
1 1 besloten. Trui; Annie .en Joost. Ze zou-
den dan twee menschjes een rustigen
ouden dag bezorgen. Ze hadden altijd hare
voor hun kinderen gewerkt en zich geen moei
ten gespaard om hun een goede toekomst te
verzekeren. En nu ze alle drie verzorgd waren
(Trui en Annie waren goed, wat je noemt
goed getrouwd en Joost had een vaste betrek
king), nu achtten zU het niet meer dan een
staaltje van hun plicht om eens wat terug te
doen. Want vader en moeder zaten er arme-
lUkjes bU- Hun heele leven hadden «U nu al
moeten hokken in één kamer, een alcoof en
een keukentje. ZU leefden nu van het kleine
pensioentje van vader en zaten den geheelen
dag samen in hun kleine kamertje. Bonder
eenlg vertier. Dat zelfde kamertje waar de drie
kinderen óók waren groot gebracht. Met het
donkere bloemetjesbehang aan den muur, de
ouderwetsche stoelen met leeren zittingen^ de
familieportretten en de oude „gasharp", die
vader zoo netjes „electrisch had gemaakt."
Maar al die ouderwetsche armoedigheid sou
nu spoedig afgedaan hebben. De kinderen «ou
den een aardig huisje in het tuindorp voor
hen huren en dat leuk Inrichten. Ze verkneu
kelden zich al bU voorbaat in de idee.
Met z'n drietjes gingen ae de oude luitjes
van hun plan vertellen. Ze schilderden het aan
de menschjes voor hoe heerlijk rustig zU het
zouden hebben in hun nieuw huisje met de
aardige meubeltjes.
En moeder knikte toestemmend met haar ge
rimpeld hoofdje en vader zoog heftig aan aUn
PUP- En toen hun werd gevraagd wat zU van
het plannetje dachten, haastten zU zich te
zeggen:
„Best kinderen, best hoor! We vinden het
erg leuk hoor. Zoo aardig van jelui om aan
ons te denken."
En vergenoegd gingen de drie kinderen weg.
Vergenoegd, omdat het plan zoo m den smaak
van de oude luitjes was gevallen.
Nergens behoefden de twee oudjes voor te
zorgen. TUdens de verAulzlng zouden «U bjj
Trui zijn. Intusechen zorgden de twee ande
ren. dat alles op orde zou zUn. wanneer vader
en moeder naar hun huisje kwamen.
Toen ze gesproken hadden over de vernieu
wing van de meubelen, knikte vader afwUzend
niet zUn hoofd en moeder had gezegd:
„Het is alles goed, zooals jullie het doet kin
deren, maar doet nog liever niets weg nè? Zet
jelui al den ouden boel maar op den Bolder
neer, dan zullen vader en ik later wel eéhs
kUken wat er weg kan."
En natuurlUk gaven zU de oude vrouw haar
zin. Die oude menschen hebben nog van die
ideetjes hé?
Dien brief toonde ik niet aan mUn tante; zU
had mU gekrenkt doordat «U mu buiten de zaak
wilde houden. Nu Michel belast was met de
correspondentie, konden wU zonder gemoeds
bezwaren doen wat wU wilden.
MUn neef had ons verteld hoedanig de in
lichtingen waren, die hU had opgedaan over
mUnheer de Beaufeu onder de oud-leerlingen
v>n zUn schooi. Maar die informaties waren
vaag; er komen en gaan zooveel jonge
lieden op dat instituut! Evenwel waren sjj voi-
^oendo. Er was hoegenaamd geen kwaad te ver-
teilen over die familie, over «Un karakter,
boch over zUn moraliteit. WU hadden du» niets
te vreiBzn, als WU in correspondentie met hem
traden.
Nu begonnen wU. Michel en ik. samen te
Férken en het volgende geschrift kwam uit
«Un hoofd «u zUn hand.
cqasüthi
die manier een ddgfcvan zij
diensten in hun zak steken,
deze instellingen een eind kan worden gemaakt.
Het jaarverslag van den heer Tb. Dresmé
werd ongewijzigd goedgekeurd. Naar aanleiding
hiervan dankte de voorzitter hem en den heer
J. Bakker, directeur van bet diocesaan Bureau
voor hun arbeid in het belang van den midden
stand verricht. In de vacature van den heer
T. Luyckx werd na breedvoerige discussies de
heer P. Keysper uit Alkmaar tot lid van het
hoofdbestuur gekozen.
BU de behandeling van de voorstellen der
afdeellngen kwamen verschillende actualiteiten
uit het mlddenstandsleven aan de orde.
Sassenheim wilde het bestuur op het hart
drukken bU de regeering aan te dringen op
verlaging der pecsoneele belasting op net hotel-,
café- en restaurantbedrUf. Het bestuur wees er
op, dat deze kwestie niet ressorteert onder de
bevoegdheid der regeering, doch verlegd werd
naar die der gemeentebesturen. Met de* in
stanties wordt intusschen onderhandeld.
Van drie kanten tegelUk kwam een aanval
tegen de inkoopcombinaties der agrarische vak-
vereenigingen, die zich niet bepalen tot het
coöperatief tokoopen der bedrljfsbehoeften, doch
ook in allerlei huishoudelUke behoeften trach
ten te voorzien. In de vergadering zelf vonden
deze aanvallen op dergelUke Instellingen, die
het mlddenstandsbedrüf afroomen, nog bU ver
schillende afdeellngen krachtige instemming.
Men ging zelfs verder en viel ook de prak-
tjjken van het Rljksinkoopbureau aan. Men
klaagde er over, dat zelfs schoolbesturen en
dergelUke gebruik maakten van de coöperaties
der boeren.
De voorzitter wees er op, dat de georgani
seerde middenstand ten aanzien van deze kwes
tie geen enkele macht bezit. Hier staan andere
machten tegenover hem en kan alleen door
overleg Iets worden bereikt. In deze richting
wordt het uiterst mogelUke gedaan.
Ben van de leden wekte op tot grooter soli
dariteit in het negeeren van instellingen als het
Rljksinkoopbureau.
Dinsdagmiddag omstreeks half vier
Haarlem in den ouderdom van bUna 62 jaar
overleden clv heer Th. O. C. HooU. R. K. lid
der Provinciale Staten van Noord-Holland voor
den Statenkieskring Haarlem.
Men bedenke tenslotte bU de beoordeeling van
het ontwerp, dat het geen crisismaatregel be
oogt te treffen, doch een poging bevat om duur
zaam een stuk regeling tot stand te brengen.
Het tracht de innerlUke zwakheid van het be-
drUf te keeren, het te verloeeen van de onbe
kwamen en zoo het publiek het vertrouwen in
den middenstand terug schinken, dat het, dóór
denjivervloed der onbekwamen, had verloren.
Drs. Jansen's betoog mocht Intusschen, hoe
uitstekend ook opgezet, niet allen overtuigen.
Verschillende afgevaardigden drongen tóch nog
aan op het bpnemen van het behoefte-element.
Het bestuur stelde voor, dat deze heeren nog
eens onderling Wjeen kwamen met drs. Jansen,
om te zien of alsnog tot overeenstemming was
te geraken.
Na het beantwoorden van nog enkele schrlf-
telük Ingediende Vragen sloot-de voorzitter de
vergadering. De deelnemers maakten, daartoe
ultgenoodlgd door de afdeeling Den Haag, een
tocht met autobussen door de stad die. ter ge
legenheid van de Residentleweek, in feesttooi
stak.
woordelijk gevoelde, meende Ik goed te doen om
alles op mU te nemen.
„Och, oompje,” zei ik, Jiet Is zoo eenvoudig.
Mlchel heeft zich willen belasten met te
schrijven aan den heer, die zUn portefeuille
had verloren, om hem te bedanken voor een
mooie gravure, die hl) ml) gezonden heeft.
Tante meende, dat het behoorlUker was. dat Ik
hem niet zelf schreef."
Dat wis eenvoudig, te eenvoudig, want mUn
oom verwonderde er NCh nu over, waarom
tante er een geheim van maakte en daar hU
een man Is, die zich niet met halve verklarin
gen tevreden stelt, hield hU aan:
mor't mij dat verborgen blijven?"
„Je vergist Je, beste man, er wordt je niets
verborgen.'*
„Ten eerste: Wat is dat voor een persoon?"
vroeg oom zjn stem uitsettend.
.Een heel fatsoenlUke heer, oompje, u kunt
gerust zUn, het Is een seer gedistingeerde man,
diplomaat, markies
Ik zweeg plotseling, verschrikt door het ge-
sicht van tante, die alweer groote oogen op
lette en den vinger op haar lippen legde en
tot ons ongeluk verraste oom alweer die vln-
gertaal. HU zette het glas neer, tonder ge
dronken te hebben; zUn woedend gezicht was
zoo grappig, dat ik in een schaterlach uit
barstte, terwui Mlchel alle moeite deed om niet
hetzelfde te doen.
„ZU bespottelUk." ael juffrouw Brissot, met
vollen mond.
Het was over mU. dat (U sprak. Ik werd er
niet kwaad om, want de Juf geniet het voor
op een kaartje voorzien van mUn initialen,
schreef ik met mUn elegant en gedistingeerd
schrift: „De Lente van Botticelli, in boo'd
mooie, antieke 1U*!.... Dank!
Den. Haag, 9 Juni.
De tijden zjjn moeilijk voor den
middenstand! Men zou zoo veel ge
daan willen zien en men
ziet zoo weinig. Wat er gebeurt
moet de regeering onder den hoog-
sten politieken druk worden afge-
perst, doch ten volle bevredigen
dergelijke afgedwongen maatregelen
nooit. Wat heeft men gehad aan de
bedrijfsradenwet, aan de wet op de
verbindendverklaring van onderne-
mersovereenkomsten, aan bet mid
den stand sere diet? Men heeft ge
redeneerd: beter iets dan heelemgal
niets en daarom deze wetten, zoo
onvoldoende als zjj waren, aange
nomen. Doch daar moet een eind
aan komen. Wanneer straks het
vaste lasten-ontwerp gedenatureerd
door allerlei wijzigingen in stem
ming komt, zal het worden verwor
pen! Van halve «maatregelen
heeft de fractie genoeg en de mid
denstand denkt er evenzoo over!
Zü duldt de halfheid óók niet lan
ger. Zü zal achter de partij staan.
Overveen, lid van den Haarlemschen gemeente
raad.
De heer Van Kessel
werd 12 September
1880 te Overveen ge
boren, was In het bloe-
mistbedrUf werkzaam
en kwam later In den
fruithandel. In 1918
werd hU lid van den
Bloemendaalschen ge
meenteraad en na de
annexatie lid van den
Haarlemschen ge
meenteraad. HU is be
stuurslid van tal van
organisaties, o. n».
voorzitter van den Ned.
R. K. Bond van Klein
handelaren In aardappelen, groenten en fruit,
lid van verschillende adviescommissies voor
tulnbouwcrislsmaatregelen, bestuurslid van de.
R. K. Mlddenstandsvereenlging Bloemendaal-
Overveen enz.
Het huisje gtag «r werkelUk alleraardigst
ultalen. Elk der kinderen droeg iets bU om de
gezelligheid te verhoogen. De oude stoelen
mask!Ki plaats voor mooie eikenhouten met
pluche overtrokken, een mooie lamp met ge
schilderd glas verving de oude gasharp. D>-
plaats van donker bloemetjesbehang. zooals
in de oude kamer, kwam er een Hebt papiertje
aan den wand
en de familie
portretten wer
den vervangen
door een paar
etsen en een
klein doekje in
gouden lüst.
Vader en moeder sloegen dan ook' de ban
den inéén van verbazing, toen zU bun nieuwe
buisje betraden.
„Gewoonweg een rUkeluiswonlng!" was moe
ders meenlng en vader knikte bevestigend, ter-
wUl hU heftig aan zUn pUpje zoog.
Maar moeder wilde één plaatsje aan den
wand Ingeruimd zien voor het portret van
grootvader en grootmoeder. Daaraan was zU
zóó gehecht, dat zU bet niet gaarne wilde
missen, of de kinderen daar niets op tegen
hadden? Dat was dan ook bet eenlge wat sU
veranderd wilde zien.
En de kinderen lachten en vonden het best.
Ze konden zich dat bést begrUpen van
moeder.
Ze waren erg tevreden over zichzelf, dat «U
de oude luitjes aoo netjes in hun bulletjes
hadden gezet En se bleven nog een kopje thee
drinken en toen gingen zU voldaan naar huls.
Maar een week daarna, toen de kinderen
weer eens kwamen oploopen om te zien boe
de oude luitjes het maakten, vertelde moeder,
terwUl ae aenuwachtlg baar zakdoekje tus
schen haar vingers verfrommelde, dat vader en
zU weer naar hun oude huisje teruggingen,...
En op de verbaasde, booee uitroepen der kin
deren ging zU aan 't vertellen, stotterend, met
tranen In haar stem.
Ze konden hier niet wennen.... Zeker, het
was hier héél mooi.... En ze moesten nu niet
denken, dat zU ondankbaar warenMaar
het was alles zoo vreemd. En In het oude
hulsje was allee zoo vertrouwd geweestAls
zU misschien een jaar of tien eerder waren ge
gaan. ja. dan.... maar nu. neen, heusch....
hedging niet Ze moesten nu niet boos
zUn. maar....
Maar ze waren wél boos. Met strakke ge
zichten vertrokken zU-
Onzin was het! Overdreven! NatuurlUk, bet
was eerst wat ongewoon voor die twee oude
menschen, maar daar moesten zij Immers even
overheen! Alles aou gauw genoeg wennen en
dan zouden ze eens zien hoe prettig het hier
was! Dan zouden ze niet terug willen naar het
benauwde kamertje en alkoofje. Maar enfin,
ze moesten nu self maar weten wat zU deden.
ZU aoud»n zich er niet meer mee bemoeien.
Daar hadden ze zich nu zóó voor ultgezloofd!
Toen ze weg waren, keek moeder eens ang
stig naar vader, maar deze knikte zUn oudje
bemoedigend toe!
En een paar dagen later zaten *U samen
weer in hun oude kamertje, dat gelukkig nog
niet verhuurd was.
Het was In het eerst natuurlUk wel erg
vreemd, dat de kinderen niet meer kwamen.
Maar och, dat sou óók wel weer anders wor
den. Na een poosje zouden ze wel weer eens
komen oploopen.
Hoe echt knu’ en gezellig was bet nu wee»
In het oude kamertje met het donkere bloe-
metjesbeha^g, met de familieportretten aan
den wand, met de ouderwetsche leeren stoelen
en de oude gasharp.
Reeds eenlge Jaren liet de gezondheid van
den heer HooU te wenschen over en dit noopte
hem zelfs twee jaar
geleden zich uit zUn
zaken terug te trek-
ken. Langzaamaan is
zUn toestand achter
uitgegaan en enkele
malen dreig cis reeds
het ergste. In het be
gin vdn dit jaar werd
hU van de H.H. Sa
cramenten voorzien,
maar daarna kwaïn
een gunstiger wen
ding, totdat nu In de
laatste weken de pa-
tlênt steeds zwakke*-
werd, en gisteren de
dood een einde maak
te aan zUn zeer ar
beidzaam en vrucht-
Q'jltSi lg,1—W. dat»dit wetsont—»p f3 VU
Dé heer HooU werd te Alkmaar geboren.
Nédkt hU éènWJkren in todlé was geweest,-
kwam hU m het jaar 1896 naar Haarlem, waar
hU bedrijfsleider werd van de afdeeling gedis
tilleerd van de toen welbekende brouwerij, wUn-
kooperU en distilleertierU der firma B. Lans.
Langzamerhand gingen de zaken In zUn han
den over en met zooveel succes voerde hU zUn
bedrUf. dat hU ntet minder dan vier winkels in
Haarlem stichtte, waarvan die aan de Kleine
Houtstraat In het jaar 1920.
Bewonderenswaardig waren de arbeidslust en
de arbeidskracht van den heer HooU, die zich
nooit of te immer heeft gespaard. Nadat hU
den heelen dag had gesjouwd voor zUn bedrijf,
wist hij des avonds en als het moest in den
loop van den dag nog tUd te vinden om
sebien onvoorzichtig om dat weg te sturen."
„Wees niet bang, ga het maar dadelUk naar
de postbus brengen.’’
Tante Madeleine was ontevreden, toen haar
zoon haar vertelde, dat hü „dien heer” had
geschreven, zonder haar den brief te toonen.
.Maar, moeder, u was er niet!"
„Je had toch wel kunnen wachten, er was
volstrekt geen haast bij."
Tante Madeleine, anders
was sedert eenlgen tUd zenuwachtig. Verschil
lende malen had zu lange gesprekken met
Franfolse, die afgebroken werden, als ik toe
vallig naderbij kwam. Frangois» was lusteloos,
Ik vond, dat sU er slecht begon uit te Keu en
eens bemerkte ik, dat zU roode oogen had.
Op den avond van den dag, toen wU samen
onsen brief hadden opgesteld waren de symp
tomen bU Francolse duldelüker dan anders.
MUn oom was somber en prikkelbaar. BU het
diner maakte hu overal aanmerkingen op en
soo, dat ik een verontwaardigd protest liet
hooren.
„Die artisjokken zUn oneetbaar," had hU ge-
oom, antwoordde Ue, „Ik vind ze deli
cieus.”
„Zeg. als jou meenlng gevraagd wordt, mag
je die geven,” antwoordde hU brommerig.
MUn oom Is altUd ren gezaghebbend per
soon, hU duldt vooral geen critlek als hU slecht
gehumeurd is. Toch heb ik meer dan aUn eigen
kinderen het recht mUn opinie voor hem te
uiten. Ik geloof, dat hy heel veel medelUden
koestert voor dat uit het nest gevallen1 vogeltje,
de wees van zijn eenlgen broer, van wlen hU
zeer veel hield.
Franooise zat met neergeslagen oogen en
lange tanden te eten.
Om aan die stormachtige atmosfeer te ont
snappen, nam ik het gesprek weer op, dat een
uur geleden onderbroken was en ael: „Mlchel,
wanneer kan Je brief op zUn bestemming zUn?”
Tante liet zich opeens tegen de leuning van
haar stoel vallen en met een vinger op haar
lippen, maakte zU een teeken om te zwügen,
WaarbU zü mU met de oogen haar man aan
wees.Mooi aoo, daar had ik een flater be
gaan!
Ongelukkig genoeg duwde op dat oogenbllk
mUn oom rijn bord weg, richtte het hoofd op en
bemerkte de teekens van tante. „Wat Is er
alweer?" vroeg hij wrevelig, „wat gebeurt
dat ik alweer niet mag weten?"
.Kooi, kom, lieve man
„Heb ik. ja of neen het recht te weten, wat
er'In mijn huls voorvalt?”
„Zeker, zeker heb je dat...."
„Wat beteekent dan die brief van Mlchel,
waarover niet mag gesproken worden?”
Juffrouw Brissot zal zich vol te proppen op
gevaar af van te stikken. Wat mU betreft, wist
ik niet ot ik moest lachen of zwegen. Het
gevaar had tante haar bedaardheid doen Ver-
llezen. Ik begreep niets van haar angst noch
van de geheimzinnigheid, waarmede zoo'n een
voudig lets als de brief van Mlchel zou behan
deld worden, maar daar dit de situatie erge»
scheen te maken, en Ik mU daarvoor verent-
8-
:n
i.
B
n
I.
t>
i-
HA
*v
18
U
13
-8
B.
I-
3
-
n
S
I,
l.
a
