Tuimeltje en Kruimeltje in het Kabouterkind „Honni soit qui mal y pense iKdurtfaal wn den daq I 85a J I De onbekende Verloofde II DOOR LEMAIRE isj W'1 DONDERDAG 2 JULI 1936 WINDSOR CASTLE y r Italiaansche opera n (Wordt vervolgd) Vrede in Kairo! Cezarina Valobra in dn zomertournén uS 1 1 bü wrttM m een band, een voet of een mb A I 17 A op dlt bIad B^n ds ▼eraekerlngsvoorwaarden tegen p 7^0 b|J levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 7^ft MJ ongeval met p 9CXD I <1 «rw1w JCj O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen vvv verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen doodelijken afloop fcéOVe AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL WeZMnteMteteZZM de be^tc i ïl .'.1'3 gezichten. En denkt gij. i. L I. L „The Island I met rozen gekroonde fee, vandaag ia onmiddellijk te antwoorden. Wü niet op mijnheer i En terwijl het puddingdrama gebeurde, ging de kabouterbaas juist ééns naar de gevangenis kijken, hoe het met Tuimeltje {ing. Kijk jjj eens door het gat, zei de kabouterbaas tegen zyn te bereiken. j genoot zü aan het <1 l antwoordde de hulp van den kabouterbaas en toen de schild wacht dat hoorde, werd ie bleek en de kabouterbaas wilde er direct meer van weten. Doe de deur open, beval de kabouterbaas en ae gingen de cel binnen. Hoe verwonderd waren ze Tuimeltje nergens te zien. De kabouterbaas, die toch een heel goede kabouter was, had het niets begrepen op de verdwijning van Tuimeltje. Hoe meer je hem straft, des te meer haalt ie uit, huilde de oude man. Zijn baard hing slap van de groote tranen en met zware hoofdpijn ging ie weer weg. met hun ..Vraagt u niet waarom?” ,^ou ik zoo onbescheiden zün. mUnheerT** „Juffrouw, als u het veroorlooft, aal ik het zijn, die u ondervraagt.* .Maar zal ik u kunnen antwoorden?" Lieve hemel, wat zal hü mü zeggen? „Heb ik het ongeluk gehad u te beleedlgen?" „Maar, mijnheer, ik begrijp u niet’ gezegd groote .Denise, je bent verwonderlijk,” verklaarde Michel, die zich half slap lachte. „Ik kan niet precies uitleggen wat ik denk, maar ik herhaal, Je bent verwonderlijk!” Ik liet hem praten, want er was iets, dat mjj verhief hoog boven de kleinzieligheden', die Eindelljk zou een der kaboutertjes het maar wagen. HIJ reikte Tuimeltje zijn hand toe, maar viel daarbij zelf midden ié den lekkeren grooten chocolade-sch otel. Er moest toch iets gedaan worden. Ieder probeerde het, nfaar het werd er alleen hoet*-. veraten hulp. Hoe is het met den bengel? Ik zie hem niet, langer hoe erger op en tenslotte zag je nog een paar beenen, mutsen, mulzenstaartjes en hanen uit den pudding te voor schijn komen. n het aanstaande zomertournée van de Ita liaansche Opera zal optreden Cesarina Va lobra, een lyrische sopraan van, naar men ons bevestigd, bijzondere kwaliteiten. Zü doorloopt haar artistieke carrière met zulk een schittering en zulk een zekerheid, welke zü dankt aan haar eigen systeem van ademhaling, waarmede zü de grootst mogelijke artistieke resultaten weet U Haar muzikale dpieldihg conservatorium te Spezia. waarna zü met groot succes debuteerde in diverse grootere en klei nere theaters van haar vaderland. Men enga geerde haar vervolgens aan de voornaamste opera-troepen van Europa en van Australia en Nleuw-Zseland, totdat zij weldra naar intrede deed in het beroemde Scala Theater te Mi laan, waar zü thans geregeld triomphen viert. Behalve op operagebied heeft zü zich ook op den krunerzang toegelegd en verleende zü haar medewerking aan meerdere belangrijke con certen op dit gebied, os kortgeleden aan het het leven voorkomen: de helderziendheid van Robert. .Michel, is dat niet mijn portret, in zijn brief schetst, tot zelfs dat In Kairo, de eeuwige stad der honderden I worden, en dat in Kairo weder vrede moest moskeeën, beerachte vele eeuwen geleden heerschen. naar ik gelezen heb in een oud Arabisch hand schrift, dat verscholen lag onder het stof in de citadel van Saladin een groote mate jan onvrede. Op de straten, in de huizen en in de kleurige en overladen bazars ontwaarde men de ver deeldheid. Ja. selfs in de moskee van Hassan werd hier en daar een gertiid vernomen, dat op onderdrukt gemor geleek. En in de breede schaduwen der pyramlden werden des avonas vergaderingen belegd, waarop voortvarende en hartstochtelUke woordvoerders de gemoedere i der eenvoudlgen, die niets liever gedaan had den dan. hun dagelUkacben arbeid en de plich ten. die de koran hun voorschreef, opzweepten Er hadden zich drie partijen gevormd. De eerste begeerde meerdere vrijheid bü de nale ving van de wetten van den profeet Mohammed, en de aanhangers werden de Hareinen ge noemd. naar hun leider Hareln. De tweede groep wilde in Kairo den avond een uur vroe ger doen ingaan dan tot heden gebruikelijk was. en het derde verbond, dat der Naroner. streefde er naar om alles te behouden, sooa's het sedert eeuwen geweest was. De oude en wijze kallef Maro zag met groote bezorgdheid deze verschillen van meening steeds omvangrüker vormen aannemen, en in de stHte van zijn paleis zon hü op middelen om de rust in zijn mooie en geliefde stad die aan alle kanten bedreigd werd weder te doen terugkeeren. Op zekeren dag zei één zijner raadgevers: U kunt uw doel gemakkelijk bereiken!" De kallef rimpelde zijn voorhoofden vroeg: Op welke wijze dan?” Héél eenvoudig! U beveelt kort en bon dig. dat van heden af aan alle getwist in Kairo een einde moet nemen, en er weer vrede moet zijn.” Maro glimlachte ongeloovlg. dat dit iets helpen zal?” Stellig'! Het volk vereert u om uw goed heid en uw wijsheid, en zal zich zonder twijfel terstond naar uw wenschen schikken.” En nog dienzelfden dag werd overal in Kairo met luider stemme bekend gemaakt, dat kallef Maro uitdrukkelijk bevolen had, dat alle on- eenlgheden onmiddellijk bü gelegd dienden te R. de B.” Wel, dat was met mü ook ifet geval en ik kon maar niet begrijpen, hoe ik mü alweer zoo had kunnen vergissen. Gelukkig was mijn vertrouweling er. .Michel, je zult wel juichen.” zei ik, ..maar in Gods naam, overstelp mij niet met verwijten, wees bescheiden in je triomf. Lees dit.” Tot twee keer toe las hij den brief en gaf hem terug zonder iets te zeggen. „Wel?” vroeg ik. „Je hebt my gevraagd om je niet met ver wijten te overstelpen...." „HU lijkt heelemaal Lebreuil." „Neen, zeker niet.” .Michel, Ik moet je iets bekennen. Eigenlijk ben ik er niet door teléurgesteld, want mijn heer Lebreuil bevalt mü heelemaal niet. HU is heel knap, meer dan de anderen, maar hü heeft niet het genre van den man, aan wien ik de voorkeur zou kunnen geven." brief van vandaag heeft die vage onbehaag- lükheid, die mü drukt, niet kunnen verjagen, zelfs de blUdschap niet zoo precies door u be- schreven te worden. U heeft mü nog heel veel dingen te zeggen; uw neigingen, uw plannen, uw moeder.... Onze Ontdekkingsreis begint pas'....” Michel keurde dien brief goed, maar raadde mij aan dien niet aan zün moeder te toouen zeggende: „Mün lieve mama heeft nu heel wat anders aan het hoofd en daar sü mü de zaak heeft toeveAtrouwd neem ik alle verantwoording op mü.” Dat verheugde mU-... En nu met den brief in de hand ging ik op weg om dien zelf naar de post te brengen. Ik was alleen onder de groote lindeboesnen, die nog nadropten van den regen en ik ondervond een gevoel zoo als men heeft, als men een dierbaar wezen verloren heeft. Ik had mü kranig gehouden tegenover Michel, maar mijn vergissing had mü Pün ge daan. MUn droom. mün droom, waarom mü zoo te bedriegen! Ik zocht tevergeefs naar een ander gelaat en vreesde mü weer te vergissen. Ik zag slechts een duidelUk silhouet: dat van Georges Peral tegen het blauwe fond van zee en lucht. Het gelaat van gen anderen Robert leek mü daarnaast een leelük masker en ik wendde het gelaat af om het niet meer te zien. HU werd dus niet vrlendelük ontvangen, toen ik hem opmerkte te midden van een vroolUken troep vriendinnen en kennissen, toen ik weer op het kasteel kwam. Daar waren zü allen: D« twee Darollea, Marianne en haar moeder. Royal Origan mishaagde mü nu. Had Robert, mün Robert, ook die sigaretten gerookt? BeqjM-niet, want nu ik op alle punten van dwaling overtuigd werd, moest de man van do silhouet, zooals dokter Renaud set. niet Robert de Beaufeu geweest zün. Om aan dien geüt ta ontsnappen, waarvan zelfs de kleeren van den valschen Robert doordrenkt wazen, ging ik ver van hem af zitten aan de theetafel Toen wü daarna in de groote laan kwamen, die een soort terras vormt boven de welden, kwam hü naar mü toe. Ik beschouwde het schoone landschap, verfrischt als bet was door den regen. De meeste jongelieden waren reeds voorbügegaan. terwül ik nog stond te kijken, totdat de Royal Origan de heerUJke lucht kwam bederven, die ik met genot inademde. „Juffrouw Denise." sei münheer Lebreuil.... Zün stem, de stem, die ik zoo verlangd had te hoeren, bedroog mü zeker ook zoosüs zün ge stalte. zün gelaat! .Juffrouw Denise, ik ben zeer ongelukkig!" In het huis van Asso een vurig en over tuigd Hareln werd des avonds dit bevel be- Tegenover hem zaten twee mannen Items en Eldar, die elk tot ééne der andere partijen behoorden en hun gesprek waa zéér leven dig. Rosea bleek de inschlkkelükste te zijn. Het woord en bevel van den kalief Maro, dien wü allen vereeren en hoogachten, zei hü. moet ons gelden als een wet van den verheven profeet Mohammed stiven. en het is daarom de eerste taak van ieder onzer zich naar zün Wijs verlangen te voegen.” Maar de beide anderen deelden deze «pee ning niet. Het werd een gevecht van wóór den:... een chaos van klanken en gebaren.... een stortvloed van verwenachingen tenslotte. Men gereakte niet tot overéén- stemmir.g En toen de rode het wóórd, niet meer hielp, zochten de drie tegenstan ders hun heil in het handgemeen. En binnen de woning van Asso was weldra een ruïne van stukgeslagen huisraad. Een brief, dien ik van Robert ontving kon mü niet mün beerlüke zorgeloosheid terug schenken. Zooals altijd was de enveloope aan Michel geadresseerd, maar de brief was voor mü- .Lieve, ver verwüderde prinses. Ik ben droef geestig. terwül ik dit schrüf. Zult u niet een groote teleurstelling ondervinden? U heeft mü edelmoedig bedacht met het gelaat van uw droom, maar helaas, dat is mün gelaat niet. Ik ben niet donkerbruin, ik heb geen zwarte oogen en geen matwarme tint. Lief prinsesje, zoo ver van mü verwüderd, hoe zult u die teleurstelling kunnen verdragen! Ut ben, helaas, zwart noch blond, maar kastanjebruin, heel gewoon, mün oogen zün blauw noch zwart, maar grijsbruin, ook al heel gewoon. Glad geschoren, dus geen snor noch baard. Mün signalement luidt: middelmatig hoog voorhoofd, gewone neus, middelmatig groote mond, gezonde en stevige tanden, büzon- dere merkteekens: geen. Hoe zult u mü dus herkennen als wü elkander voor den zeersten keer zien?. tf - band, maar in «een i dén kouseband, de scheiding, welke alleen aan personen var. vorstelüken bloede wordt verleend, is in zün oorsprong weer typeerend voor de Engelsche mentaliteit en de opvattingen van het society- leven, welke zich in den loop der eeuwen slechts weinig hebben gewüzUd. Het verhaal gaat, dat op een MJddeleeuwsch hofbal een der hofdames haar kouseband verloor. De koning raapte dit intieme voorwerp op en om te voorkomen, dat de mogelük argwanende hovelingen hem van onbehoorlüke betrekkin gen tot de schoone eigenares zouden verden ken sprak hü de gedenkwaardige woorden uit. die tot een waarschuwend wapendevies zouden t-5 ngeland heeft vele en verscheidene mo- narchen gehad. Vorsten en vorstinnen, die ondanks de vroege beperking van de koningsmacht toch vaak hun stempel hebben weten te drukken op het tüdperk, waarin zij leefden en regeerden, en zelfs den levensstül aangaven gedurende tientallen jaren. Zoo spreekt men in Engeland van de „Ellsabeth- an age", den tijd, waarin de roodharige en heerschzuchtlge koningin Elisabeth op den troon zetelde en historische drama-stoffen creëerde voor dichters en tooneelschrüvers. en van de „Victorian age", toen de groote konin gin Victoria, wier typisch sterke tante-flguur men in tallooze standbeelden vereeuwigd ziet, de dubbele kroon van het British Empire op de zware haarwrong met zelfbewustzijn droeg. Er heefj altijd een duidelUk merkbare wissel werking bestaan tusschen het koningschap als glorieus symbool van de hoogste macht en waardigheid in den staat en de individueelc persoonlijkheid, die dit symbool tüdelük perso- nificeerde en ’n eigen Inhoud eraan gaf. Hoe sterk en innig die wisselwerking ook ooit mag geweest zün, nooit leidde zü tot een volledig opg-aan van den mensch in den koning of van den koning in den mensch. De realiteitszin der Britten behield steeds een nuchteren, soms zelfs te nuchteren kük op het onderscheid tusschen de konlnklüke waardigheid en de menscheljjke eigenaardigheden van den mensch. die haar bekleedde. Van den- eenen kant werd daardoor voorkomen, dat één individueele ko ning bij machte was den eerbied en het ontzag voor de monarchie te ondermünen, van den anderen kant verdroegen de Engelschen daar door met een vooral voor hen, die toch een strenge fatsoensconventie zoo niet overal en altüd en metterdaad dan toch wel in het open baar en althans in schün huldigen, verbazing wekkende tolerantie dé met die gentlemans- conventie moeilük te rümen gedragingen, welke sommige hunner vorsten zich openlUk durf den veroorloven. Met een bijna aan bewonde ring grenzende vergevensgezindheid verhalen zü u van de lichtzinnigheden en misstappen, waaraan Engelsche koningen uit vroegere en latere tUden zich schuldig hebben gemaakt, ofschoon zü in hun eigen levenssfeer en mlllieu dergelüke zaken hoogst „shocking” noemen. Zoo werd tüdens den /ight-seeilngtocht door Londen onze opmerkzaamheid door den offl- cleelen gids nadrukkelük gevraagd voor het overigens weinig bezienswaardige ..Berkeley Ho tel”, alleen omdat de Prince of Wales daar .Jadyfriends” placht te ontvangen. Dezeschün- bare Inconsequentie kan misschien verklaard worden met den nog steeds niet geheel uitge- werkten Invloed vap het puritanisme, dat den Engelschen een reputatie van huichei- dat hü kuiltje?” Onder den Indruk van mün geestdrift, be sloot ik hem bevonden ons in de bibliotheek, terwül bulten groote druppels neervielen van de zware takken der hoornen; groote wolkgevaarten dreven door de azuurblauwe lucht, de rozen en geraniums getooid met paarlen en diamanten schitterden onder een verjongde zon. .Münheer en lieve telepaath, nu u zoo goed mün gelaat in uw droom ziet, leest u er dan ook niet op, dat uw brief mü heelemaal geen teleurstelling heeft bereid? Mün eenig verdriet Is, dat uw hart bedroefd la. Wat komt óe kleur van uw haar er op aan, of van uw oogen? Is het gevoel dat ons, ondanks den afstand, die ons scheidt, vereenlgt, niet onafhankelük van elke stoffelUke omstandig heid? Er is iets beters dan de oogen, het is de blik en dien zal ik wel weten te herken nen als wü elkander voorden eersten keer zullen zien. Ik wil niet, dat u bedroefd is, dat doet mü pün. Hier gaat het trouwens ook niet goed en ik wacht op een brief van u om den vrede van mün gemoed terug te vinden. Maar uw weer terug naar de koele schaduw van het wachthuis, even bestudeerd waardig als hü ge komen is. De manschappen rukken in en langs den vestingmuur hervat de model-schildwacht zün geforceerden. slechts met stampen en mo numentale ruststanden onderbroken op- en nedergang. Hoe vaak zich deze ceremonie herhaalt, we ten wjf niet, maar zü lükt ons Ineens niet meei zinneloos. Wü denken aan den gestrekten paradepas van het weder dreigend militalris- tisch geworden Duitscbland en aan de zorgen en angsten van Europa. Indien Engeland, deze factor van stabiliteit en soliditeit, zün vrijwil ligersleger niet zóó parade-achtig drilt, wat moet er dan van zün gevechtswaarde overblü* ven in oorlogstüd. wanneer de discipline van deze „wooden soldiers” zich moet kunnen me ten met de krachten van een tot menschon- waardlgheld opgeschroefd dril-systeem? En eensklaps zien wü het opvallend verschil tus schen dit Britsche militaire spel, dat sportief blüft en het Dultsche systeem, dat barsch en brutaal de strijdbare jeugd tot oorlogBmate- rlaal maakt volgens de paedagoglsche metho den van het concentratiekamp. Twee klaproos- roode „guards” marcheergp met gestrekte knieën in onvertraagd tempo de vrü sterke helling op naar den ronden toren van Windsor Castle en wü küken hen na met lete «1» ge ruststelling in ons hart. Honni soit qui mal y pense! Paulette, Sabine, münheer Lebreuil en drie andere jongelieden. Zü zaten in een autobus, die een verschrikkelük lawaai maakte. .Je leeft dus toch nog?” riepen verschil lende stemmen. „Wü waren ongerust geworden, toen niemand van u verscheen en daar het vandaag niet regent, zün wü gekomen om nieuws te höoren Ik dacht er aan, hoe Franqoiae dat wel sou vinden, terwül ik mün vriendinnen begroette met al de teekena van een uitbundige blüd- schap. Maar Franqoise scheen het heel goed op te nemen en tante ook. Ik geloof, dat zü blü waren een afleiding te hebben voor hun ver- drietelükheden. Na het babbeluurtje, onvermüdeiUk tusschen vriendinnen, die pas elkaar teruggevonden heb ben, en een geïmproviseerde thee, werd be sloten een wandeling in het park te maken. Daar was het, dat door behendige manoeu vres münheer Lebreuil mü kon naderen. Vanaf den handdruk, dien wü bü zün komst gewisseld hadden, had hü mü telkens weer smachtend aangezien en ik had daarop gereageerd door onverschillige glimlachjes. Verschillende malen had hü mü fluisterend gezegd, dat het hem zoo speet mü een heele week niet gezien te hebben. Ik liet hem be leefd uitspreken en verwijderde mü met een korte dankbetuiging. Zün verwonderd en be droefd gezicht hinderde mü. Inwendig verweet ik hem, dat hü niet op Robert leek en maakte ik hem verantwoordelük voor de teleurstel ling, dia ik ondervonden had. De geur van Tben Rossa met een gezwollen en bebloed gelaat eindelük zün huis bereikt had. en zich met een pünlük gekreun op een bank uitstrekte, kwam zün vrouw verbaasd en nieuwsgierig toe- loopen. Zü had juist water geput, en droeg de kruik nog onder den arm. Wat scheelt jóü?” vroeg zü. Steunend antwoordde Rossa: Met Asso en Eldar heb ik zooeven het besluit van kalief Maro besproken, waarbü deze beval dat in Kairo weer vrede moest heerschen!" En eerst toen Rossa weer wat hersteld wzs van zün wonden, drong bet tot hem door waar om züne vrouw na zUn woorden in aoo% on- bedéAriüken schaterlach was uitgebarsten. numenten dat van koning Edward Vli en koningin Alexandra het nieuwste en ook het leelükste is. Gelukkig staat dit van kostbaar materiaal vervaardigde monument van smakeloosheid niet in het prachtige koor met zijn rük-gebeeld- houwde zetels voor de ridders van den kouse- zi|-kapel. De ridderorde van hoogste Britsche onder- alleen aan personen achtigheid en pharizeïsme heeft bezorgd, om dat dit het ulterlüke leven bleef beheeréchen. óók toen de Innerlüke opvattingen er niet meer aan beantwoordden. Wie de beteekenia van het Engelsche ko ningschap, voorzoover het op historische tra ditie berust, tastbaar wil ervaren, moet zich niet op de eerste plaats naar het wüdgevleu- gelde Buckingham Palace te Londen, dat slechts een vrü conventioneele vorstelüke stads residentie is, begeveq, maar naar het schoon in het golvend land gelegen Windsor Castle, dat geheel het karakter draagt van een ko- ningsburcht, een kleine, weerbare vestingstad, in oorsprong dateerend uit den tüd der Noor mannen. Binds meer dan 800 jaren hebben hier koningen en koninginnen van Engeland ge woond en ook thans nog wordt het geregeld ge bruikt door de konlnklüke familie Wanneer de met kostbare kunstschatten (er zün een van Dück- en een Rubenszaal) en tal van histo rische herinneringen gevulde statievertrekken niet door het hof of zün gasten in beslag zün genomen, zwermen dagelüks groepen tourlsten en dagjesmenschen dour dit museum van koninklijken luister, waarin verleden en heden zoo harmonisch bü elkaar aansluiten, dat men er getroffen wordt door de sterke continuïteit der traditie. Er zit iets opmerkelük democra tisch in, dat de konlnklüke slaap- en toilet kamers, dat heel de intieme en offlcieele levensomgevlng der vorstelüke familie hier ter bezichtiging worden gesteld voor ook de een voudigste en in de meest bescheiden omstan digheden lévende onderdanen. Het is alsof de konlnklüke familie bü het volk uitdrukking wil geven aan de gedachte, dat zü deze heerUjke bezittingen mede aan dat volk zelf te danken heeft en dus het een zekere verplichting acht het ervan mede te laten genieten. En dat het volk daarvan iets beseft, zou men kunnen op maken uit het feit, dat men uit de aandachttg naar de expllceerende suppoosten luisterende scharen voortschuifelende bezoekers nooit een schampere of afgunstige opmerking hoort, doch slechts gefluisterde uitingen van bewon dering. Hier ligt de decoratieve züde van het vorstenleven open als een kostbaar prenten boek. dat door de rechtgeaarde Britten zoo kinderlük gretig en in stille opgetogenheid be keken wordt. En ik zie u duidelük: blond met blauwe oogen, gelaatskleur als parelmoer, frisch roode lippen, een schalksch gezichtje. De zie zelfs een kuiltje in uw wang, als gü lacht. Züt gÜ zoo niet, vriendin müner droomen? Zou het geheimzinnige fluïdum, dat ons vereenlgt, niet zün kracht verliezen als u het gelaat zult zien verdwünen, dat uw illusie geschapen heeft? Bemin ten minste mün moeder, die mü aan bidt. Mün mün hart bedroefd. TTTlndsor Castle Is een complex van ge- yy bouwen, romantisch van allure, waarin men de verschillende Engelsche bouw- stülen van den tüd der Noormannen af tot en met de gemoedelUke „Victorian age” ver tegenwoordig vindt, op een der kleinere bin- nenpleintjes zelfs vlak naast elkaar als in een openluchtmuseum van historische architectuur. Te midden van deze met gekanteelde muren ontgeven en door een ronden toren cver- heerschte burchtstad staat de beroemde St. George Chapel als een Engelsch-gothische reliekschrün. Hier bevinden zich de rouw-mc- voor overleden vorsten, waaronder koning Edward Vil en hun onverstoorbaar strakke gezichten, den klnneband van hun topzwaar makende bont- sjako onder de onderlip, zün Op zichzelf de moeite van het bekijken waard. Niet zoozeer om hun speelgoed-mooie uniform met witte of gouden opstiksels en belachelük kleine duif- grüze rol-ransels, als wel om hun houding, hun gedragingen. Bulten dienst flaneeren zü spor tief, maar nonchalant langs 's Heeren wegen, een kort knoestig rottinkje In de hand en fiere overwlnnaarsbllkken werpend naar de voorbügangzters. ZU zün dan zeer menschelük. ondanks of liever Juist door hun paradepak. In dienst worden zü van een op het eerste ge zicht büna lachwekkend militairistische allure van een mQdel-dlenstkloppertgheid. die ons, weinig militair aangelegden Hollanders zacht minstens overdreven aandoet. Op de glooiende binnenplaats van Windsor Castle hebben wü ons geruimen tüd vermaakt met het gadeslaan van een der gewone dage- lüksche inspecties van de wacht. Langs den ouden vestingmuur stapte stram en kwiek een enkele wachtpost op en neer, het geweer on der de kolf gesteund hoog over den schouder Telkens als hü moest keeren, stampte hü een paar maal heftig op den grond alsof hem een aanval van woedend ongeduld overmeesterde, maar de büna machinale regelmaat, waarmee hü dan weer voortschreed, bewees, dat dit stampen slechts een disciplinaire ceremonie was. Plotseling komen eenlge manschappen uit het oude wachtgebouw te voorschün. ZÜ stellen zich in het gelid. Een onderofficier stoot een ongeartlculeerden klank uit als een ..In dian war-call". De „wooden soldiers” ma- noeuvreeren klappend met hun geweren en verstüven alsof sü Jehova's gebod hebbep over treden en een onbescheiden blik op het bran dende Sodoma en Gomorrha hebben geworpen De onderofficier bekükt hen van top tot teen, zoowel van voren als van achteren. Dit ge schiedt met een ernst en een nauwkeurigheid alsof zoo aanstonds de koning zelf op bezoek zal komen. Doch niet de koning komt, doch de wachtcommandant. Na lang wachten schrüdt hü met een langzamen, uiterst statlgen en hooghartlgen stap als een zelfbewust pra lende goudfazant naar bulten en stelt zich met opgezette borst voor de roerlooce soldaten. Ook hü stoot een onverstaanbaren kreet uit. De geweren gaan weer kletsend van de eene hand In de andere en de manschappen stam pen weer op den grond alsof zü het Empire trotseerende Italianen onder de voeten heb ben. Dan wandelt de wachtcommandant voor en achter langs de scharlaken pionnen en in specteert ze nog' zorgvuldiger dan de Onder officier reeds heeft gedaan. HU kan blükbaar geen reden tot aanmerking vinden. Front ma kend naar het geranium-roode groepje geeft hü een schreeuw. De ..wooden soldiers” werken als mecaniekjes en de commandant schrüdt worden: Honni solt qui mal y pense” decoratief zün. en dat zün de uniformen van (Schande over hem, die er kwaad van denkt), de „guards” ongetwüfeld. Deze militairen met Zoo werd de kouseband tot een embleem van nederbulgénde konlnklüke hoffelükheid tegenover de vróuw, tot een eere-teeken voor de grooten der aarde, tot een waarschuwing voor alle booze tongen, maar ook tot de lüf- spreuk van allen, die hun zwakheden en lusten voor het vaak meer dan helderziende oog van de wereld wilden rechtvaardigen, ver- heimelüken of verbloemen. De stichter van de orde van den kouseband moge met recht en reden het .honni solt qui mal y pense” heb ben uitgesproken, verschillende van zün op volgers hebben van dit devies dankbaar mis bruik gemaakt als ware het een soort van pri vilege verleenende vrübrlef om het met de wetten van moraal en fatsoen niet zoo nauw te nemen. Ligt hier in deze zelfde St. George Chapel niet Jane Seymour aan de züde van Hendrik VIII begraven, omdat Jane Seymour de eenlge van Henry's vele geliefden was. die hem een kind heeft geschonken? En wüstmen op een pittoresque binnenplaatsje In ditzelfde Windsor Castle niet een In lood gevat venster aan. waardoor" Anna Boleyn peinzend over de wispelturigheid van 's konlngs gunst heeft neer gekeken op het kleurige leven der hovelingen, toen zü zelve de pün ervoer, die zü *s konlngs wettige gemalin had aangedaan? „Honni soit qui mal y pense”, het staat in gothische let ters geschreven in het koor van de St. George Chapel, waar de ridders van den kouseband soms plechtig' met groot ceremonieel geïnstal leerd worden, waar de standaarden der nog levende vorsten, die met deze onderscheiding begiftigd zün. kleuren boven de voor hen be stemde kostelük geschrünwerkte zetels, en waar' wü naast de bloedroode rüzende zon van het kelzerlüke Japan de vlag van H.M. de Ko ningin zagen prüken. Honni soit qui mal y pense", het staat ook geschreven in de groote St. George Hall, waar de ridders van den kouseband elk jaar op den 23en April, den feestdag van St. George, een feestmaaltijd houden te midden van een volledige collectie van de bonte wapenschilden en de namen van. allen, die sinds de stichting der orde in 1344 tot op den dag van vandaag de eer hebben genoten deel uit te maken van dit illustre in stituut. „Honni soit qui mal y pense”, het is behalve het devies van de „Order of the Gar ter” <fc>k het levensdevies van zekere kringen der Engelsche .society", die van het purita nisme slechts den schün hebben behouden en aan John Gallsworthy de inspiratie hebben gegeven tot het schrüven van of Pharisees”. -j-'k e „wooden soldier"-schildwachten II hun hooge zwarte berenmutsen, witte koppelriemen op de scharlaken tunieken, doen in Windsor Castle anachronism tisch aan. maar de Engelschen zün nu een maal verzot op anachronismen, wanneer deze z-^lechts enkele maanden geleden stond Windsor Castle in het brandpunt der wereldbelangstelling. Dat was. toen de Ufkkist met het stoffelük overschot van den goedhartlgen en beminnelüken George V. die zün waardigheden van Koning van Engeland en Keizer van Indlé méér dan vüf-en-twlntig t«tov* <y*»Hv-<* pan HaH vnnole Hó diC waardigheden passende pompeuze kroonjuwee- len droeg' n.l. pretentieloos en met een bünik angstvallig gevoel voor stipte plichtsvervulling, naar den Konlnklüken grafkelder onder de Albert Memorial Chapel werd gebracht om er bügezet te worden naast de vorstelüke tomben van hen, die hem vóórgegaan waren op den weg* van alle vleesch. Heel het Britsche volk toonde toen op treffende wüze zün ontroeren de en ontroerde aanhankelükheid aan het ko ningschap en aan hem. die het met zooveel tact en eenvoud en bescheidenheid had weten te maken tot een nobelen dienst van volk en staat Het koningschap is in Engeland méér dan een luisterrijk versiersel van den staat, waarin de Britsche zin voor antiek decorum behagen schept. Het is een eeuwenoude tra ditie. welke levend bleef, omdat zü wortelt in het hart van het volk. Toen op het vasteland van Europa de vorsten nog despotisch al of niet verlicht regeerden volgens de beginselen welke later door Macchiavelll In ,J1 Principe" klassiek zouden worden geformuleerd, had het koningschap in Engeland reeds sinds lang vrü- wiUlg den constltutioneelen vorm aangenomen door de afkondiging van de .Magna Charta’, de eerste Engelsche grondwet, welke tot op den dag van héden van kracht is gebleven. Het Britsche koningschap heeft geen revolutie af gewacht om zich noodgedwongen de rechten en vrijheden van het volk te laten voorschrij ven, maar heeft de wenschen van het volk met vooruitzlenden geest bü voorbaat vervuld. Historisch en geleidelük is in Engeland een typische verhouding tusschen vorst en volk, tusschen koningschap en democratie, tusschen wederkeerig dienen en eeren ontstaan, welke k in het openbare leven een element van duur- .2 zaam stabillseerende beteekenls is. .Wat het koningschap uit eigen wilsbeschikking aen macht afstond, kreeg het in eerbied en aan hankelükheid terug. Het staat oprecht boven de partijen en is het zinnebeeld van de een heid van geheel het Britsche RUk. Prlncipleele tegenstanders of vüénden heeft het niet bui ten de communisten, wier aanhang in Groot- Brittannlë met zün zwarte fabriekscentra en müngebieden merkwaardig klein en van wei nig Invloed gebleven is. Zelfs de Labours heb ben bü het overlüden van Koning George on gevraagd in warme bewoordingen betuigd, hoe ingenomen zü zijn met de waarlük democra tische monarchie in hun land.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1936 | | pagina 9