Tuimeltje en Kruimeltje in het Kabouterkind
„Honni soit qui mal y pense
iKdurtfaal wn den daq
I
85a
J
I
De onbekende Verloofde
II DOOR LEMAIRE
isj
W'1
DONDERDAG 2 JULI 1936
WINDSOR CASTLE
y
r
Italiaansche opera
n
(Wordt vervolgd)
Vrede in
Kairo!
Cezarina Valobra in dn
zomertournén
uS 1
1
bü wrttM m een band,
een voet of een mb
A I 17 A op dlt bIad B^n ds ▼eraekerlngsvoorwaarden tegen p 7^0 b|J levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 7^ft MJ ongeval met p 9CXD
I <1 «rw1w JCj O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen vvv verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen doodelijken afloop fcéOVe
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
WeZMnteMteteZZM
de be^tc
i ïl .'.1'3
gezichten.
En denkt gij.
i.
L
I.
L
„The Island
I
met rozen gekroonde fee, vandaag ia
onmiddellijk te antwoorden. Wü
niet op mijnheer
i
En terwijl het puddingdrama gebeurde, ging de kabouterbaas
juist ééns naar de gevangenis kijken, hoe het met Tuimeltje
{ing. Kijk jjj eens door het gat, zei de kabouterbaas tegen zyn
te bereiken.
j genoot zü aan het
<1
l
antwoordde de hulp van den kabouterbaas en toen de schild
wacht dat hoorde, werd ie bleek en de kabouterbaas wilde er
direct meer van weten.
Doe de deur open, beval de kabouterbaas en ae gingen de
cel binnen. Hoe verwonderd waren ze Tuimeltje nergens te
zien. De kabouterbaas, die toch een heel goede kabouter was,
had het niets begrepen op de verdwijning van Tuimeltje. Hoe
meer je hem straft, des te meer haalt ie uit, huilde de oude
man. Zijn baard hing slap van de groote tranen en met zware
hoofdpijn ging ie weer weg.
met
hun
..Vraagt u niet waarom?”
,^ou ik zoo onbescheiden zün. mUnheerT**
„Juffrouw, als u het veroorlooft, aal ik het
zijn, die u ondervraagt.*
.Maar zal ik u kunnen antwoorden?" Lieve
hemel, wat zal hü mü zeggen?
„Heb ik het ongeluk gehad u te beleedlgen?"
„Maar, mijnheer, ik begrijp u niet’
gezegd
groote
.Denise, je bent verwonderlijk,” verklaarde
Michel, die zich half slap lachte. „Ik kan niet
precies uitleggen wat ik denk, maar ik herhaal,
Je bent verwonderlijk!”
Ik liet hem praten, want er was iets, dat
mjj verhief hoog boven de kleinzieligheden', die
Eindelljk zou een der kaboutertjes het maar wagen. HIJ reikte
Tuimeltje zijn hand toe, maar viel daarbij zelf midden ié den
lekkeren grooten chocolade-sch otel. Er moest toch iets gedaan
worden. Ieder probeerde het, nfaar het werd er alleen hoet*-. veraten hulp. Hoe is het met den bengel? Ik zie hem niet,
langer hoe erger op en tenslotte zag je nog een paar beenen,
mutsen, mulzenstaartjes en hanen uit den pudding te voor
schijn komen.
n het aanstaande zomertournée van de Ita
liaansche Opera zal optreden Cesarina Va
lobra, een lyrische sopraan van, naar men
ons bevestigd, bijzondere kwaliteiten.
Zü doorloopt haar artistieke carrière met
zulk een schittering en zulk een zekerheid,
welke zü dankt aan haar eigen systeem van
ademhaling, waarmede zü de grootst mogelijke
artistieke resultaten weet U
Haar muzikale dpieldihg
conservatorium te Spezia. waarna zü met groot
succes debuteerde in diverse grootere en klei
nere theaters van haar vaderland. Men enga
geerde haar vervolgens aan de voornaamste
opera-troepen van Europa en van Australia en
Nleuw-Zseland, totdat zij weldra naar intrede
deed in het beroemde Scala Theater te Mi
laan, waar zü thans geregeld triomphen viert.
Behalve op operagebied heeft zü zich ook op
den krunerzang toegelegd en verleende zü haar
medewerking aan meerdere belangrijke con
certen op dit gebied, os kortgeleden aan het
het leven voorkomen: de helderziendheid
van Robert. .Michel, is dat niet mijn portret,
in zijn brief schetst, tot zelfs dat
In Kairo, de eeuwige stad der honderden I worden, en dat in Kairo weder vrede moest
moskeeën, beerachte vele eeuwen geleden heerschen.
naar ik gelezen heb in een oud Arabisch hand
schrift, dat verscholen lag onder het stof in
de citadel van Saladin een groote mate jan
onvrede.
Op de straten, in de huizen en in de kleurige
en overladen bazars ontwaarde men de ver
deeldheid. Ja. selfs in de moskee van Hassan
werd hier en daar een gertiid vernomen, dat
op onderdrukt gemor geleek. En in de breede
schaduwen der pyramlden werden des avonas
vergaderingen belegd, waarop voortvarende en
hartstochtelUke woordvoerders de gemoedere i
der eenvoudlgen, die niets liever gedaan had
den dan. hun dagelUkacben arbeid en de plich
ten. die de koran hun voorschreef, opzweepten
Er hadden zich drie partijen gevormd. De
eerste begeerde meerdere vrijheid bü de nale
ving van de wetten van den profeet Mohammed,
en de aanhangers werden de Hareinen ge
noemd. naar hun leider Hareln. De tweede
groep wilde in Kairo den avond een uur vroe
ger doen ingaan dan tot heden gebruikelijk
was. en het derde verbond, dat der Naroner.
streefde er naar om alles te behouden, sooa's
het sedert eeuwen geweest was.
De oude en wijze kallef Maro zag met groote
bezorgdheid deze verschillen van meening
steeds omvangrüker vormen aannemen, en in
de stHte van zijn paleis zon hü op middelen
om de rust in zijn mooie en geliefde stad
die aan alle kanten bedreigd werd weder te
doen terugkeeren.
Op zekeren dag zei één zijner raadgevers:
U kunt uw doel gemakkelijk bereiken!"
De kallef rimpelde zijn voorhoofden vroeg:
Op welke wijze dan?”
Héél eenvoudig! U beveelt kort en bon
dig. dat van heden af aan alle getwist in
Kairo een einde moet nemen, en er weer vrede
moet zijn.”
Maro glimlachte ongeloovlg.
dat dit iets helpen zal?”
Stellig'! Het volk vereert u om uw goed
heid en uw wijsheid, en zal zich zonder twijfel
terstond naar uw wenschen schikken.”
En nog dienzelfden dag werd overal in Kairo
met luider stemme bekend gemaakt, dat kallef
Maro uitdrukkelijk bevolen had, dat alle on-
eenlgheden onmiddellijk bü gelegd dienden te
R. de B.”
Wel, dat was met mü ook ifet geval en ik
kon maar niet begrijpen, hoe ik mü alweer
zoo had kunnen vergissen. Gelukkig was mijn
vertrouweling er.
.Michel, je zult wel juichen.” zei ik, ..maar
in Gods naam, overstelp mij niet met verwijten,
wees bescheiden in je triomf. Lees dit.”
Tot twee keer toe las hij den brief en gaf
hem terug zonder iets te zeggen.
„Wel?” vroeg ik.
„Je hebt my gevraagd om je niet met ver
wijten te overstelpen...."
„HU lijkt heelemaal
Lebreuil."
„Neen, zeker niet.”
.Michel, Ik moet je iets bekennen. Eigenlijk
ben ik er niet door teléurgesteld, want mijn
heer Lebreuil bevalt mü heelemaal niet. HU
is heel knap, meer dan de anderen, maar hü
heeft niet het genre van den man, aan wien ik
de voorkeur zou kunnen geven."
brief van vandaag heeft die vage onbehaag-
lükheid, die mü drukt, niet kunnen verjagen,
zelfs de blUdschap niet zoo precies door u be-
schreven te worden.
U heeft mü nog heel veel dingen te zeggen;
uw neigingen, uw plannen, uw moeder....
Onze Ontdekkingsreis begint pas'....”
Michel keurde dien brief goed, maar raadde
mij aan dien niet aan zün moeder te toouen
zeggende: „Mün lieve mama heeft nu heel wat
anders aan het hoofd en daar sü mü de zaak
heeft toeveAtrouwd neem ik alle verantwoording
op mü.”
Dat verheugde mU-... En nu met den brief
in de hand ging ik op weg om dien zelf naar
de post te brengen. Ik was alleen onder de
groote lindeboesnen, die nog nadropten van den
regen en ik ondervond een gevoel zoo als men
heeft, als men een dierbaar wezen verloren
heeft. Ik had mü kranig gehouden tegenover
Michel, maar mijn vergissing had mü Pün ge
daan. MUn droom. mün droom, waarom mü zoo
te bedriegen! Ik zocht tevergeefs naar een
ander gelaat en vreesde mü weer te vergissen.
Ik zag slechts een duidelUk silhouet: dat van
Georges Peral tegen het blauwe fond van zee
en lucht. Het gelaat van gen anderen Robert
leek mü daarnaast een leelük masker en ik
wendde het gelaat af om het niet meer te
zien.
HU werd dus niet vrlendelük ontvangen, toen
ik hem opmerkte te midden van een vroolUken
troep vriendinnen en kennissen, toen ik weer
op het kasteel kwam. Daar waren zü allen:
D« twee Darollea, Marianne en haar moeder.
Royal Origan mishaagde mü nu. Had Robert,
mün Robert, ook die sigaretten gerookt?
BeqjM-niet, want nu ik op alle punten van
dwaling overtuigd werd, moest de man van do
silhouet, zooals dokter Renaud set. niet Robert
de Beaufeu geweest zün. Om aan dien geüt ta
ontsnappen, waarvan zelfs de kleeren van den
valschen Robert doordrenkt wazen, ging ik
ver van hem af zitten aan de theetafel
Toen wü daarna in de groote laan kwamen,
die een soort terras vormt boven de welden,
kwam hü naar mü toe. Ik beschouwde het
schoone landschap, verfrischt als bet was door
den regen. De meeste jongelieden waren reeds
voorbügegaan. terwül ik nog stond te kijken,
totdat de Royal Origan de heerUJke lucht kwam
bederven, die ik met genot inademde.
„Juffrouw Denise." sei münheer Lebreuil....
Zün stem, de stem, die ik zoo verlangd had te
hoeren, bedroog mü zeker ook zoosüs zün ge
stalte. zün gelaat!
.Juffrouw Denise, ik ben zeer ongelukkig!"
In het huis van Asso een vurig en over
tuigd Hareln werd des avonds dit bevel be-
Tegenover hem zaten twee mannen Items
en Eldar, die elk tot ééne der andere partijen
behoorden en hun gesprek waa zéér leven
dig.
Rosea bleek de inschlkkelükste te zijn.
Het woord en bevel van den kalief Maro,
dien wü allen vereeren en hoogachten, zei hü.
moet ons gelden als een wet van den verheven
profeet Mohammed stiven. en het is daarom de
eerste taak van ieder onzer zich naar zün Wijs
verlangen te voegen.”
Maar de beide anderen deelden deze «pee
ning niet. Het werd een gevecht van wóór
den:... een chaos van klanken en gebaren....
een stortvloed van verwenachingen tenslotte.
Men gereakte
niet tot overéén-
stemmir.g En
toen de rode het
wóórd, niet meer
hielp, zochten de
drie tegenstan
ders hun heil in
het handgemeen.
En binnen de woning van Asso was weldra
een ruïne van stukgeslagen huisraad.
Een brief, dien ik van Robert ontving kon
mü niet mün beerlüke zorgeloosheid terug
schenken. Zooals altijd was de enveloope aan
Michel geadresseerd, maar de brief was voor
mü-
.Lieve, ver verwüderde prinses. Ik ben droef
geestig. terwül ik dit schrüf. Zult u niet een
groote teleurstelling ondervinden? U heeft mü
edelmoedig bedacht met het gelaat van uw
droom, maar helaas, dat is mün gelaat niet.
Ik ben niet donkerbruin, ik heb geen zwarte
oogen en geen matwarme tint. Lief prinsesje,
zoo ver van mü verwüderd, hoe zult u die
teleurstelling kunnen verdragen!
Ut ben, helaas, zwart noch blond, maar
kastanjebruin, heel gewoon, mün oogen zün
blauw noch zwart, maar grijsbruin, ook al heel
gewoon. Glad geschoren, dus geen snor noch
baard. Mün signalement luidt: middelmatig
hoog voorhoofd, gewone neus, middelmatig
groote mond, gezonde en stevige tanden, büzon-
dere merkteekens: geen. Hoe zult u mü dus
herkennen als wü elkander voor den zeersten
keer zien?.
tf -
band, maar in «een i
dén kouseband, de
scheiding, welke alleen aan personen var.
vorstelüken bloede wordt verleend, is in zün
oorsprong weer typeerend voor de Engelsche
mentaliteit en de opvattingen van het society-
leven, welke zich in den loop der eeuwen
slechts weinig hebben gewüzUd. Het verhaal
gaat, dat op een MJddeleeuwsch hofbal een
der hofdames haar kouseband verloor. De
koning raapte dit intieme voorwerp op en om
te voorkomen, dat de mogelük argwanende
hovelingen hem van onbehoorlüke betrekkin
gen tot de schoone eigenares zouden verden
ken sprak hü de gedenkwaardige woorden uit.
die tot een waarschuwend wapendevies zouden
t-5 ngeland heeft vele en verscheidene mo-
narchen gehad. Vorsten en vorstinnen,
die ondanks de vroege beperking van de
koningsmacht toch vaak hun stempel hebben
weten te drukken op het tüdperk, waarin zij
leefden en regeerden, en zelfs den levensstül
aangaven gedurende tientallen jaren. Zoo
spreekt men in Engeland van de „Ellsabeth-
an age", den tijd, waarin de roodharige en
heerschzuchtlge koningin Elisabeth op den
troon zetelde en historische drama-stoffen
creëerde voor dichters en tooneelschrüvers. en
van de „Victorian age", toen de groote konin
gin Victoria, wier typisch sterke tante-flguur
men in tallooze standbeelden vereeuwigd ziet,
de dubbele kroon van het British Empire op
de zware haarwrong met zelfbewustzijn droeg.
Er heefj altijd een duidelUk merkbare wissel
werking bestaan tusschen het koningschap als
glorieus symbool van de hoogste macht en
waardigheid in den staat en de individueelc
persoonlijkheid, die dit symbool tüdelük perso-
nificeerde en ’n eigen Inhoud eraan gaf. Hoe
sterk en innig die wisselwerking ook ooit mag
geweest zün, nooit leidde zü tot een volledig
opg-aan van den mensch in den koning of van
den koning in den mensch. De realiteitszin der
Britten behield steeds een nuchteren, soms
zelfs te nuchteren kük op het onderscheid
tusschen de konlnklüke waardigheid en de
menscheljjke eigenaardigheden van den mensch.
die haar bekleedde. Van den- eenen kant werd
daardoor voorkomen, dat één individueele ko
ning bij machte was den eerbied en het ontzag
voor de monarchie te ondermünen, van den
anderen kant verdroegen de Engelschen daar
door met een vooral voor hen, die toch een
strenge fatsoensconventie zoo niet overal en
altüd en metterdaad dan toch wel in het open
baar en althans in schün huldigen, verbazing
wekkende tolerantie dé met die gentlemans-
conventie moeilük te rümen gedragingen, welke
sommige hunner vorsten zich openlUk durf
den veroorloven. Met een bijna aan bewonde
ring grenzende vergevensgezindheid verhalen
zü u van de lichtzinnigheden en misstappen,
waaraan Engelsche koningen uit vroegere en
latere tUden zich schuldig hebben gemaakt,
ofschoon zü in hun eigen levenssfeer en mlllieu
dergelüke zaken hoogst „shocking” noemen.
Zoo werd tüdens den /ight-seeilngtocht door
Londen onze opmerkzaamheid door den offl-
cleelen gids nadrukkelük gevraagd voor het
overigens weinig bezienswaardige ..Berkeley Ho
tel”, alleen omdat de Prince of Wales daar
.Jadyfriends” placht te ontvangen. Dezeschün-
bare Inconsequentie kan misschien verklaard
worden met den nog steeds niet geheel uitge-
werkten Invloed vap het puritanisme, dat
den Engelschen een reputatie van huichei-
dat hü
kuiltje?”
Onder den Indruk van mün geestdrift, be
sloot ik hem
bevonden ons in de bibliotheek, terwül bulten
groote druppels neervielen van de zware takken
der hoornen; groote wolkgevaarten dreven door
de azuurblauwe lucht, de rozen en geraniums
getooid met paarlen en diamanten schitterden
onder een verjongde zon.
.Münheer en lieve telepaath, nu u zoo goed
mün gelaat in uw droom ziet, leest u er dan
ook niet op, dat uw brief mü heelemaal geen
teleurstelling heeft bereid? Mün eenig verdriet
Is, dat uw hart bedroefd la. Wat komt óe
kleur van uw haar er op aan, of van uw
oogen? Is het gevoel dat ons, ondanks den
afstand, die ons scheidt, vereenlgt, niet
onafhankelük van elke stoffelUke omstandig
heid? Er is iets beters dan de oogen, het is
de blik en dien zal ik wel weten te herken
nen als wü elkander voorden eersten keer
zullen zien.
Ik wil niet, dat u bedroefd is, dat doet mü
pün. Hier gaat het trouwens ook niet goed en
ik wacht op een brief van u om den vrede
van mün gemoed terug te vinden. Maar uw
weer terug naar de koele schaduw van het
wachthuis, even bestudeerd waardig als hü ge
komen is. De manschappen rukken in en langs
den vestingmuur hervat de model-schildwacht
zün geforceerden. slechts met stampen en mo
numentale ruststanden onderbroken op- en
nedergang.
Hoe vaak zich deze ceremonie herhaalt, we
ten wjf niet, maar zü lükt ons Ineens niet meei
zinneloos. Wü denken aan den gestrekten
paradepas van het weder dreigend militalris-
tisch geworden Duitscbland en aan de zorgen
en angsten van Europa. Indien Engeland, deze
factor van stabiliteit en soliditeit, zün vrijwil
ligersleger niet zóó parade-achtig drilt, wat
moet er dan van zün gevechtswaarde overblü*
ven in oorlogstüd. wanneer de discipline van
deze „wooden soldiers” zich moet kunnen me
ten met de krachten van een tot menschon-
waardlgheld opgeschroefd dril-systeem? En
eensklaps zien wü het opvallend verschil tus
schen dit Britsche militaire spel, dat sportief
blüft en het Dultsche systeem, dat barsch en
brutaal de strijdbare jeugd tot oorlogBmate-
rlaal maakt volgens de paedagoglsche metho
den van het concentratiekamp. Twee klaproos-
roode „guards” marcheergp met gestrekte
knieën in onvertraagd tempo de vrü sterke
helling op naar den ronden toren van Windsor
Castle en wü küken hen na met lete «1» ge
ruststelling in ons hart. Honni soit qui mal y
pense!
Paulette, Sabine, münheer Lebreuil en drie
andere jongelieden. Zü zaten in een autobus,
die een verschrikkelük lawaai maakte.
.Je leeft dus toch nog?” riepen verschil
lende stemmen. „Wü waren ongerust geworden,
toen niemand van u verscheen en daar het
vandaag niet regent, zün wü gekomen om
nieuws te höoren
Ik dacht er aan, hoe Franqoiae dat wel sou
vinden, terwül ik mün vriendinnen begroette
met al de teekena van een uitbundige blüd-
schap.
Maar Franqoise scheen het heel goed op te
nemen en tante ook. Ik geloof, dat zü blü
waren een afleiding te hebben voor hun ver-
drietelükheden.
Na het babbeluurtje, onvermüdeiUk tusschen
vriendinnen, die pas elkaar teruggevonden heb
ben, en een geïmproviseerde thee, werd be
sloten een wandeling in het park te maken.
Daar was het, dat door behendige manoeu
vres münheer Lebreuil mü kon naderen.
Vanaf den handdruk, dien wü bü zün
komst gewisseld hadden, had hü mü telkens
weer smachtend aangezien en ik had daarop
gereageerd door onverschillige glimlachjes.
Verschillende malen had hü mü fluisterend
gezegd, dat het hem zoo speet mü een heele
week niet gezien te hebben. Ik liet hem be
leefd uitspreken en verwijderde mü met een
korte dankbetuiging. Zün verwonderd en be
droefd gezicht hinderde mü. Inwendig verweet
ik hem, dat hü niet op Robert leek en maakte
ik hem verantwoordelük voor de teleurstel
ling, dia ik ondervonden had. De geur van
Tben Rossa met een gezwollen en bebloed
gelaat eindelük zün huis bereikt had. en zich
met een pünlük gekreun op een bank uitstrekte,
kwam zün vrouw verbaasd en nieuwsgierig toe-
loopen. Zü had juist water geput, en droeg de
kruik nog onder den arm.
Wat scheelt jóü?” vroeg zü.
Steunend antwoordde Rossa: Met Asso
en Eldar heb ik zooeven het besluit van kalief
Maro besproken, waarbü deze beval dat in
Kairo weer vrede moest heerschen!"
En eerst toen Rossa weer wat hersteld wzs
van zün wonden, drong bet tot hem door waar
om züne vrouw na zUn woorden in aoo% on-
bedéAriüken schaterlach was uitgebarsten.
numenten
dat van koning Edward Vli en koningin
Alexandra het nieuwste en ook het leelükste is.
Gelukkig staat dit van kostbaar materiaal
vervaardigde monument van smakeloosheid niet
in het prachtige koor met zijn rük-gebeeld-
houwde zetels voor de ridders van den kouse-
zi|-kapel. De ridderorde van
hoogste Britsche onder-
alleen aan personen
achtigheid en pharizeïsme heeft bezorgd, om
dat dit het ulterlüke leven bleef beheeréchen.
óók toen de Innerlüke opvattingen er niet
meer aan beantwoordden.
Wie de beteekenia van het Engelsche ko
ningschap, voorzoover het op historische tra
ditie berust, tastbaar wil ervaren, moet zich
niet op de eerste plaats naar het wüdgevleu-
gelde Buckingham Palace te Londen, dat
slechts een vrü conventioneele vorstelüke stads
residentie is, begeveq, maar naar het schoon
in het golvend land gelegen Windsor Castle,
dat geheel het karakter draagt van een ko-
ningsburcht, een kleine, weerbare vestingstad,
in oorsprong dateerend uit den tüd der Noor
mannen. Binds meer dan 800 jaren hebben hier
koningen en koninginnen van Engeland ge
woond en ook thans nog wordt het geregeld ge
bruikt door de konlnklüke familie Wanneer de
met kostbare kunstschatten (er zün een van
Dück- en een Rubenszaal) en tal van histo
rische herinneringen gevulde statievertrekken
niet door het hof of zün gasten in beslag zün
genomen, zwermen dagelüks groepen tourlsten
en dagjesmenschen dour dit museum van
koninklijken luister, waarin verleden en heden
zoo harmonisch bü elkaar aansluiten, dat men
er getroffen wordt door de sterke continuïteit
der traditie. Er zit iets opmerkelük democra
tisch in, dat de konlnklüke slaap- en toilet
kamers, dat heel de intieme en offlcieele
levensomgevlng der vorstelüke familie hier ter
bezichtiging worden gesteld voor ook de een
voudigste en in de meest bescheiden omstan
digheden lévende onderdanen. Het is alsof de
konlnklüke familie bü het volk uitdrukking wil
geven aan de gedachte, dat zü deze heerUjke
bezittingen mede aan dat volk zelf te danken
heeft en dus het een zekere verplichting acht
het ervan mede te laten genieten. En dat het
volk daarvan iets beseft, zou men kunnen op
maken uit het feit, dat men uit de aandachttg
naar de expllceerende suppoosten luisterende
scharen voortschuifelende bezoekers nooit een
schampere of afgunstige opmerking hoort,
doch slechts gefluisterde uitingen van bewon
dering. Hier ligt de decoratieve züde van het
vorstenleven open als een kostbaar prenten
boek. dat door de rechtgeaarde Britten zoo
kinderlük gretig en in stille opgetogenheid be
keken wordt.
En ik zie u duidelük: blond met blauwe
oogen, gelaatskleur als parelmoer, frisch roode
lippen, een schalksch gezichtje. De zie zelfs
een kuiltje in uw wang, als gü lacht. Züt gÜ
zoo niet, vriendin müner droomen? Zou het
geheimzinnige fluïdum, dat ons vereenlgt, niet
zün kracht verliezen als u het gelaat zult zien
verdwünen, dat uw illusie geschapen heeft?
Bemin ten minste mün moeder, die mü aan
bidt.
Mün
mün hart bedroefd.
TTTlndsor Castle Is een complex van ge-
yy bouwen, romantisch van allure, waarin
men de verschillende Engelsche bouw-
stülen van den tüd der Noormannen af tot
en met de gemoedelUke „Victorian age” ver
tegenwoordig vindt, op een der kleinere bin-
nenpleintjes zelfs vlak naast elkaar als in een
openluchtmuseum van historische architectuur.
Te midden van deze met gekanteelde muren
ontgeven en door een ronden toren cver-
heerschte burchtstad staat de beroemde St.
George Chapel als een Engelsch-gothische
reliekschrün. Hier bevinden zich de rouw-mc-
voor overleden vorsten, waaronder
koning Edward Vil en
hun onverstoorbaar strakke gezichten, den
klnneband van hun topzwaar makende bont-
sjako onder de onderlip, zün Op zichzelf de
moeite van het bekijken waard. Niet zoozeer
om hun speelgoed-mooie uniform met witte of
gouden opstiksels en belachelük kleine duif-
grüze rol-ransels, als wel om hun houding, hun
gedragingen. Bulten dienst flaneeren zü spor
tief, maar nonchalant langs 's Heeren wegen,
een kort knoestig rottinkje In de hand en
fiere overwlnnaarsbllkken werpend naar de
voorbügangzters. ZU zün dan zeer menschelük.
ondanks of liever Juist door hun paradepak.
In dienst worden zü van een op het eerste ge
zicht büna lachwekkend militairistische allure
van een mQdel-dlenstkloppertgheid. die ons,
weinig militair aangelegden Hollanders zacht
minstens overdreven aandoet. Op de
glooiende binnenplaats van Windsor
Castle hebben wü ons geruimen tüd vermaakt
met het gadeslaan van een der gewone dage-
lüksche inspecties van de wacht. Langs den
ouden vestingmuur stapte stram en kwiek een
enkele wachtpost op en neer, het geweer on
der de kolf gesteund hoog over den schouder
Telkens als hü moest keeren, stampte hü een
paar maal heftig op den grond alsof hem een
aanval van woedend ongeduld overmeesterde,
maar de büna machinale regelmaat, waarmee
hü dan weer voortschreed, bewees, dat dit
stampen slechts een disciplinaire ceremonie
was. Plotseling komen eenlge manschappen
uit het oude wachtgebouw te voorschün. ZÜ
stellen zich in het gelid. Een onderofficier stoot
een ongeartlculeerden klank uit als een ..In
dian war-call". De „wooden soldiers” ma-
noeuvreeren klappend met hun geweren en
verstüven alsof sü Jehova's gebod hebbep over
treden en een onbescheiden blik op het bran
dende Sodoma en Gomorrha hebben geworpen
De onderofficier bekükt hen van top tot teen,
zoowel van voren als van achteren. Dit ge
schiedt met een ernst en een nauwkeurigheid
alsof zoo aanstonds de koning zelf op bezoek
zal komen. Doch niet de koning komt, doch de
wachtcommandant. Na lang wachten schrüdt
hü met een langzamen, uiterst statlgen en
hooghartlgen stap als een zelfbewust pra
lende goudfazant naar bulten en stelt zich
met opgezette borst voor de roerlooce soldaten.
Ook hü stoot een onverstaanbaren kreet uit.
De geweren gaan weer kletsend van de eene
hand In de andere en de manschappen stam
pen weer op den grond alsof zü het Empire
trotseerende Italianen onder de voeten heb
ben. Dan wandelt de wachtcommandant voor
en achter langs de scharlaken pionnen en in
specteert ze nog' zorgvuldiger dan de Onder
officier reeds heeft gedaan. HU kan blükbaar
geen reden tot aanmerking vinden. Front ma
kend naar het geranium-roode groepje geeft
hü een schreeuw. De ..wooden soldiers” werken
als mecaniekjes en de commandant schrüdt
worden: Honni solt qui mal y pense” decoratief zün. en dat zün de uniformen van
(Schande over hem, die er kwaad van denkt), de „guards” ongetwüfeld. Deze militairen met
Zoo werd de kouseband tot een embleem
van nederbulgénde konlnklüke hoffelükheid
tegenover de vróuw, tot een eere-teeken voor
de grooten der aarde, tot een waarschuwing
voor alle booze tongen, maar ook tot de lüf-
spreuk van allen, die hun zwakheden en
lusten voor het vaak meer dan helderziende
oog van de wereld wilden rechtvaardigen, ver-
heimelüken of verbloemen. De stichter van de
orde van den kouseband moge met recht en
reden het .honni solt qui mal y pense” heb
ben uitgesproken, verschillende van zün op
volgers hebben van dit devies dankbaar mis
bruik gemaakt als ware het een soort van pri
vilege verleenende vrübrlef om het met de
wetten van moraal en fatsoen niet zoo nauw
te nemen. Ligt hier in deze zelfde St. George
Chapel niet Jane Seymour aan de züde van
Hendrik VIII begraven, omdat Jane Seymour
de eenlge van Henry's vele geliefden was. die
hem een kind heeft geschonken? En wüstmen
op een pittoresque binnenplaatsje In ditzelfde
Windsor Castle niet een In lood gevat venster
aan. waardoor" Anna Boleyn peinzend over de
wispelturigheid van 's konlngs gunst heeft neer
gekeken op het kleurige leven der hovelingen,
toen zü zelve de pün ervoer, die zü *s konlngs
wettige gemalin had aangedaan? „Honni soit
qui mal y pense”, het staat in gothische let
ters geschreven in het koor van de St. George
Chapel, waar de ridders van den kouseband
soms plechtig' met groot ceremonieel geïnstal
leerd worden, waar de standaarden der nog
levende vorsten, die met deze onderscheiding
begiftigd zün. kleuren boven de voor hen be
stemde kostelük geschrünwerkte zetels, en
waar' wü naast de bloedroode rüzende zon van
het kelzerlüke Japan de vlag van H.M. de Ko
ningin zagen prüken. Honni soit qui mal y
pense", het staat ook geschreven in de groote
St. George Hall, waar de ridders van den
kouseband elk jaar op den 23en April, den
feestdag van St. George, een feestmaaltijd
houden te midden van een volledige collectie
van de bonte wapenschilden en de namen van.
allen, die sinds de stichting der orde in 1344
tot op den dag van vandaag de eer hebben
genoten deel uit te maken van dit illustre in
stituut. „Honni soit qui mal y pense”, het is
behalve het devies van de „Order of the Gar
ter” <fc>k het levensdevies van zekere kringen
der Engelsche .society", die van het purita
nisme slechts den schün hebben behouden en
aan John Gallsworthy de inspiratie hebben
gegeven tot het schrüven van
of Pharisees”.
-j-'k e „wooden soldier"-schildwachten
II hun hooge zwarte berenmutsen,
witte koppelriemen op de scharlaken
tunieken, doen in Windsor Castle anachronism
tisch aan. maar de Engelschen zün nu een
maal verzot op anachronismen, wanneer deze
z-^lechts enkele maanden geleden stond
Windsor Castle in het brandpunt der
wereldbelangstelling. Dat was. toen de
Ufkkist met het stoffelük overschot van den
goedhartlgen en beminnelüken George V. die
zün waardigheden van Koning van Engeland
en Keizer van Indlé méér dan vüf-en-twlntig
t«tov* <y*»Hv-<* pan HaH vnnole Hó diC
waardigheden passende pompeuze kroonjuwee-
len droeg' n.l. pretentieloos en met een bünik
angstvallig gevoel voor stipte plichtsvervulling,
naar den Konlnklüken grafkelder onder de
Albert Memorial Chapel werd gebracht om er
bügezet te worden naast de vorstelüke tomben
van hen, die hem vóórgegaan waren op den
weg* van alle vleesch. Heel het Britsche volk
toonde toen op treffende wüze zün ontroeren
de en ontroerde aanhankelükheid aan het ko
ningschap en aan hem. die het met zooveel
tact en eenvoud en bescheidenheid had weten
te maken tot een nobelen dienst van volk en
staat Het koningschap is in Engeland méér
dan een luisterrijk versiersel van den staat,
waarin de Britsche zin voor antiek decorum
behagen schept. Het is een eeuwenoude tra
ditie. welke levend bleef, omdat zü wortelt in
het hart van het volk. Toen op het vasteland
van Europa de vorsten nog despotisch al of
niet verlicht regeerden volgens de beginselen
welke later door Macchiavelll In ,J1 Principe"
klassiek zouden worden geformuleerd, had het
koningschap in Engeland reeds sinds lang vrü-
wiUlg den constltutioneelen vorm aangenomen
door de afkondiging van de .Magna Charta’,
de eerste Engelsche grondwet, welke tot op den
dag van héden van kracht is gebleven. Het
Britsche koningschap heeft geen revolutie af
gewacht om zich noodgedwongen de rechten
en vrijheden van het volk te laten voorschrij
ven, maar heeft de wenschen van het volk
met vooruitzlenden geest bü voorbaat vervuld.
Historisch en geleidelük is in Engeland een
typische verhouding tusschen vorst en volk,
tusschen koningschap en democratie, tusschen
wederkeerig dienen en eeren ontstaan, welke
k in het openbare leven een element van duur-
.2 zaam stabillseerende beteekenls is. .Wat het
koningschap uit eigen wilsbeschikking aen
macht afstond, kreeg het in eerbied en aan
hankelükheid terug. Het staat oprecht boven
de partijen en is het zinnebeeld van de een
heid van geheel het Britsche RUk. Prlncipleele
tegenstanders of vüénden heeft het niet bui
ten de communisten, wier aanhang in Groot-
Brittannlë met zün zwarte fabriekscentra en
müngebieden merkwaardig klein en van wei
nig Invloed gebleven is. Zelfs de Labours heb
ben bü het overlüden van Koning George on
gevraagd in warme bewoordingen betuigd, hoe
ingenomen zü zijn met de waarlük democra
tische monarchie in hun land.