Het politiek accoord
5ïrf wtóaal
van
WUl
Oostenrijk
Duitschland
en
Tuimeltje .en Kruimeltje, in het Kabouterkind
den daq
SCHUSCHNLGG ZENDT
TELEGRAMMEN
De onbekende Verloofde
T
De oesterparel
K
E
4
T
Indrukken uit Polen,
Rome, Londen en Parijs
ProfLeisegang opnieuw
veroordeeld
II DOOR LEMAIRE
Het Vaderlandsche front'-in
Oostenrijk
ZESTIG SMOKKELAARS IN
EEN MAAND
u
b
NIEUW R.K. MARINE-TEHUIS
IN DEN HELDER?
Etn redt van Frick
s
GEEN MOT MEER IN UW JAS
DOOR WYCO MOTTENGAS
bij verlies van een hand,
een voet of een «X
De indrukken te Rome,
Londen en Parijs
Hitler en Mussolini betuigen ineen
telegrafisch antwoord hun
voldoening over het
bereikte resultaat
MAANDAG 13 JULI* 1936
1
BERLIJN. 12 Juli (QNB) Tua-
schen den Ooftenrükechêh bonds
kanselier Schuschnigg en Hitler zjj’n
telegrammen uitgewisseld.
Duitschland en de protocollen
van Rome
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
4»
9
Als alle menschen geofferd hadden, zooals de
WU aljn bereid tot iedere vreedzame mede-
Duitsche,
Tsjechische
It erkend.
4b
Hoofdgracht 22, Postgironummer 273336.
tennis,
TT
43
geheimzinnige brief brandde In mijn
niet heelemaal meer bezit," zei ik
een
HOOFDSTUK XXII
(Wordt vervolgd)
Tuimeltje was, zooals Jullie weet, ook op zoek gegaan naar
zijn vriend en toen hij in de verte dat eene lantaarntje in de
Het gerucht gaat, dat %:huschnlgg voorne
mens is de leiding vam het; Vaderlandsche
front uit te breiden met eenige personen, die
zijn vertrouwen hebben, doch die tot nu toe
niet in de leiding van het front waren. De#e
In alle kringen is men van meening, dat de
overeenkomst niet zonder voorkennis jw® Ro
me is tot stand gekomen. In sommige kringen
is men van jjpvatting, dat de overeenkomst op
enkele punten een feitelijk antwoord bevat op
de Britsche vragenlijst.
Italië
tusschen
zei Tuimeltje, dan heb ik de „das van Kruimeltje zien fladderen.
En hü rende zoo hard dat niemand meer aan hem kon zien, dat
hij zulke stijve knieën had.
Zijn voorgevoelens waren uitgekomen. HU kwam bij Krui
meltje aan en zijn eerste gedachte was, hef rozenstruikje maar
door te hakken. HU deed het met een bedroefd gemoed, want
de roos deed niets dan hullen, maar hU kon zUn vriend toch
ook niet laten hangen. Tuimeltje merkte niet eens, dat een
jonge rat bU hem waS komen staan en viel Kruimeltje om
zUn hals van blUdschap.
werking in Europf en de geheele wereld. WU
hebben dit gisteren weer bewezen, doch alleen
onder voorwaarde, dat de levenanoodzakelUk-
heden van het Duitsche volk erkend worden.
bl^ levenslange geheele r
veilles van belde armen.
in w
vol i
Na de verrassing, die ik ondervonden had bU
het vinden van een brief van Robert In den
1
brc
me
me
sta
1
nie
ter!
Tl
den
Hm
laati
drie
J felle
ter 1
Wag
kwal
tusae
achti
In
niet
Mej.
de i
en i
uit.
haal
slag
k
gi
N
O
WU hebben gisteren bewezen, dat wU ab
soluut vervuld zUn van den wil tot vrede
en wU hebben een vriendschapsverdrag met
onze broeden in ÓostenrUk gesloten. WU
gebruiken geen woorden en holle phraseé,
maar wU handelen en laten daden zien.
Op den gouwdag van Heasen-Nassau heeft
Zondag de rUksminister van binnenlandsche
zaken, dr. Frick, een redevoering uitgesproken,
waar^n^üj om. gezegd heeft:
-
BU
drie
langr
lenaa
zeer
po en
de in
finish
in aa
1 mih
Mooi,
goede
In
sec.
BU
tweed
mooie
zUn t
kelUk,
sproni
derde.
De
mes v
Kint.
B
Brei
zien
waa
-
Tenslotte verklaart Mussolini zich gelukkig
te prUzen Schuschnlgg de verzekering te kun
nen geven van de volkomen vriendschap en
samenwerking van Italië met de federale re-
geering, in overeenstemming met de protocol
len van Rome, welke de basis zullen blUven der
betrekkingen tusschen Italië en Oostenrijk.
Maar dat was in het holst van den nacht zoo gemakkelUk
niet en als een Waterlelie, die het geklaag der torretjes had
gehoord, geen medelUden had gehad, zouden de arme beestjes boomen zag hangen, Ulde hU er naar toe. Als ik me niet vergis,
zeker verongelukt zUn. waterlelie bood den kaboutertjes hulp
aan en zoo zaten ze met hun .allen in het fUpe bootje, dat
rustig met den stroom werd meegevoerd.
B(J alle drogisten en zaken huish. artikelen
i II c. per cylinder.
Voor den handel Rowol Compy.
Paramaribostraat 134, Amsterdam.
Deze veroordeelde de beklaagde opnieuw we
gens beschuldiging van den Staat in den- per
soon van den Führer daarbU overwegende, dat
de gebezigde uitdrukkingen zoo luid waren ge
weest. dat zij ook door andere personen had
den gehoord kunnen worden.
Dr. Schuschnlgg heeft ook in een tele,
gram aan Mussolini kennis gegeven van de
met Duitschland tot. stand gekomen rege
ling, en met vreugde herinnerd aan de be
spreking, welke h|j te Rocca delle Cami-
nate mei Mussolini heeft gehad.
Zaterdagavond werd te Weenen de nieuwe wet
op de bescherming van den OostehrUkschgn
staat uitgevaardigd. In een officieel commen
taar wórdt daaromtrent verklaard, dat deze
Icderale wet moet voorz'- in de leemten der
tegenwoordige wet, welke sterk aan het licht
zUn getreden.
de desbetreffende
Zwitsersche wetten.
Ook te Londen heeft de tekst der over
eenkomst een gunstig onthaal gevonden.
De laatste Jaren heeft het probleem van
den Anschluss zeer veel zorg gebaard, zoo-
dat men er zich over verheugt, dat het
thans verdwenen is.
De nieuwe wet is in hoofdzaak ontleend aan
-- Duitsche, Tsjechische en
In het Geldersch-Dultsch .grensgebied blUft
de smokkelhandel trouw doorgaan. Wordt er
veel omgezet in deviezen, niet mindër wordt er
gesmokkeld in levensmiddelen. Alleen in het
district Barken werd in de af ge loepen maand
wegens smokkelarU tegen niet tender dan 60
Detachers en Nederlanders proces-verbaal op
gemaakt. Onder hen waren tien devlezen-smok-
kelaars. Er werd voor duizenden guldens aan
smokkelwaar in beslag genomen.
zou een entente willen voorstellen,
de groote mogendheden: FrankrUk.
Ekigeland, Polen en Rusland, d.wx. een uitbrei
ding van het viennogendhedenpact naar het
Oosten.
De Fransche pers is. van oordeel, dat
men in de Duitsch—OostenrUksche over
eenkomst een bewijs moet zien voor een
Itallaansch—Duitsche overeenkomst. Hoe
wel men de overeenkomst verwachtte, ver
oorzaakte deze toch eenige sensatie.
hooren van
mededeellng
uitbreiding der leiding zou nóg deze week plaats
hebben.
„Dat beeld herinnert- me, dat
middag met Oscar een afspraak heb.
De hoogleeraar in de philosophic in Jena dr
J. Leisegang is eenige weken geleden wegens
’n krtitische opmerking betreffende den „Führer’’
opnieuw tot 6 maanden gevangenis veroordeeld.
De betreffende woorden waren in Augustus
1934 gesproken, toen -de hoogleeraar als lid ven
de „Stahlhelm” op het marktplein in Jena aan
getreden was voor het gemeenschappelük aan-
hooren van de rouwrede voor den president
von Hindenburg. Op 30 November 1934 volgde
de eerste veroorjleeling. Nadat prof. Leisegang
113 dagen gevangenisstraf had ondergaan, werd
hem voor de rest van den straftijd gratie ver
leend. Het proces doorliep inmiddels meerden
instanties en* werd ten slotte naar de oorspron
kelijke rechtbank terug verwezen.
Italië zpu daarbU zeer binnenkort de leiding
nemen wat het front van Stresa betreft. Nu
er geen bedreiging voor ÓostenrUk meer be
staat, wordt de Stresa-politiek als vervallen
beschbuwd.
■O
De overeenkomst met Oostenrijk doet vree-
zen, dat de Duitsche druk naar het Oosten
weer sterker zal warden, welke vrees nog wordt
bevestigd door het feit, dat Duitschland het
Danzig—probleem weer aan de orde heeft ge
steld.
Rie
zU me
meeste
mej. J
gere n
De 1
en var
direct
bUhlelt
Verv
100 M.
De e
UZC e
aanvar
plo
HPC e
in, ma
voor E
wel ge:
nend i
schen
eerder
Na
dames
tens er
heeren
De e
door G
bracht
deel va
voor, n
de Sipl
met ge:
in den
De e<
dames
De
zien tu
ADZ tl
maai d
voren e
broek a
De 3C
werd ge
verschü
genstan
die uit een open portefeuille waren gevallen.
Ik had hoegenaamd geen idee om die papie
ren door te zien! Onwillekeurig nad ik een
enveloppe van gewoon formaat opgeraapt;
daarop was in het schrift van Robert het adres
van den dokter geschreven! O, het was zoo: de
hooge hoofdletters, de streep, onder het woord
France, de postzegel uit Duitschland, het post
stempel.... alles!
Een brief van Robert g nicht tot den dokter,
die voorgaf hem volstrekt niet te kennen, dat
was het toppunt! Dat was onwaarschijnlijk en
gek!
Die geheimzinnige briej brandde In mUn
vingers. O, hoe graag zou ik dien gelezen heb
ben; Een oogenbllk kreeg ik de bekoring naar
den eigenaar te gaan en een verklaring van. -
al dit geheimzinnige te vragen, maar een plot- he» aU®en de impressie gekregen dat ik mUn
selinge voorzichtigheid weerhield mU-
MUn verbazing werd grooter, toen Ik de
andere papieren ih de portefeuille borg: op een
prentbriefkaart uit het Rijnland, stond alweer
het adres in het handschrift van Robert! Dus
een heele correspondentie! Ik zou misschien
toch de Indiscretie begaan hebben om die
enkele woorden op de briefkaart te lezen als
de stem van Michel mU niet had doen schrik
ken, alsof ik op heeterdaad op een slechte daad
betrapt was.
„Kom Je meespelen?" riep hU, blU om
triomf, die hu met moeite behaald had.
Sneï liet ik de portefeuille in den zak van
de jas glUden, zonder dat de anderen het zien
konden en om mij et te leiden begon Ik mei
De Duitoeh-OoatenrUkaehe overeenkomst
is te Rome zeer gunstig ontvangen. Zooals
men weet is de basis van het accoord een
maand geleden te Bocca della Camlnate
gelegd b|j de bespreking van Schuschnlgg
met Mussolini, i
Mén vlndtezeer belangrijk, dat Ttitler schrlf-
telUk zUn verklaring van 1935 vernieuwt, waar
bij hU zich verplichtte de souverelnlteit en
onafhankelükheid van Oostenrijk te eerbie
digen.
.Hoewel nog geen bevestiging van dit. bericht
is ontvangen, wordt in politieke kringen dit
toch beschouwd als een logisch gevolg van de
Duitsch-OostenrUksche overeenkomst.
verstand
etndelUk.
Ik lachte. terwUl ik dat zei en daarom nam
zU het op als een grap en ging verder op haar
reis naar het land der liefde.
MUn weg leidde langs rotsen van twUfel en
kommer, en bracht mU eindelijk door een
ondoordringbaar doolhof naar de sombere
plaats, waar ik telkens weer terugkwam en
waar ik, vermoeid van het denken, verbUsterd
tot de slotsom kwam: „Ik heb mUn leven be-
"dorven!”
Het
Berd j
Hitler heeft hierop geantwoord met een.
telegram, waarin bU den wensch uld-
spreekt, dat door het accoord* „de oude,
door rasgemeenschap en eeuwenlange ge-
lUke geschiedenis ^gegroeide tradltloneele
betrekkingen hersteld zouden worden en
dat daarmede eedverder gemeenschappe
lijk werken wordt 'ingeleld tot nut van de
beide Duitsche staten en ter bevestiging
van den vrede in Europa.
s Op Whitehall was men geenszins verrast en
is men van meening, dat een directe bedrei
ging van den vrede thans van de baan is, ter
wUl men de overeenkomst een bijdrage acht
tot de ontspanning van den internationalen
toestand.
In zUn telegrafisch antwoord zegt Mussolini
^Schuschnlgg dank en verklaart hU, dat de
OostenrUkschDuitsche overeenkomst door al
len, die hart hebben voor de zaak des vredes,
met voldoening moet worden begroet.
als partner dokter Renaud een partU
die mU volstrekt niet interesseerde.
Geheel den avond en den volgenden dag
overdacht ik het probleem zonder een oplos
sing te kunnen vinden. Nooit bad de dokter de
minste toespeling gemaakt op zijn correspon
dentie met Robert de Beau feu! Waarom dan
toch die clandestiene briefwisseling? En wist
Michel er van?
Maar mijn neef was op Castelfleurl en ver
scheen dien dag niet op Salnt-Flavien. Alleen
met mijzelf vermoeide ik mijn arm brein door
al die smartelUke en vreemde gedachten.
„Wat scheelt er aan, liefste Denise?” vroeg
mij telkens weer Francoise, die zich ongerust
maakte over mijn bekommerd ulterlUk.
„Niets, ten minste niet veel bUzonders! Ik
Schuschnlgg heeft in zUfi telegram aan
Hitler om. geseind, dat hU er van overtuigd
was, dat „de uitwerking van de overeenkomst
ÓostenrUk en het Duitsche rUk ten nutte en
daarmede het geheele Duitsche volk ten zegen
zou strekken.”
naar
stairtpy
hart
geziei
id laten zien, zoo gauw gebleven was, dat
Jist hU niet. Die was spoorloos verdwenen.
Wel, wat moet ik nog meer vertellen? Se
dert, mUn gelukkige vondst bekend was gewor
den.» waren alle havenkroegen altUd propyol
zeelui, die verbazingwekkende porties oesters
naar binnen werkten. Er werd- eenvoudig om
oesters, gevochten. Overal, in^lk café, werden
oesters geproclameerd tot een „spécialité de la
maison’*- en-de prüs yjan het eens zoo goed-
koope gerecht .steeg tót het viervoudige.
Die heels oestergeschiedenis duurde zoowat.
een half jaar en zoo nu èn dan werden, er
Inderdaad onbeduidende pareltjes in* de schaal
dieren geyorujen."
„Geweldig;TEbbby, geweldig! En is dat nu
die parel, die' JU destUds in de oestefs
vonden had?” vroeg Valmy nu opnieuw. w i’
-,,D e z e?" Robby Bell hief het hoofd op en’
keek zUn ouden vriend verbaasd aan. „Nee,
beste ^alpiy, deze parel heb ik twee Jaar ge
leden gekocht bU een Parjjschen juwelier in
de Rue de la Paix. Omdat zQ zoo prachtig
glanst, begrijp je. Deze parel heeft me twee
duizend vUfhonderd pond gekost.”
Monsieur Valmy keek zUn vriend aan met
een gezicht, dat duldelUk verried dat hU er geen
steek van snapte.
„Och natuurlUk,” zei hU toen, alsof hem een
Jicht opging, die parel van Ceylon heb je ver
kocht. Gek dat ik dat niet dadelUk snapte.”
„Verkocht? M’n beste Valmy, ik had heele
maal geen parel gevonden. Wat Ik ‘zag In die
mossel, was alleen maar een wit vlekje, anders
niet!”
,JIè? En Je zet toch daarstraks dat Je je
vermogen aan die oesterparel te danken hebt?’
„Dat klopt!” glimlachte Bell. „Ik heb inder
daad mijn fortuin te danken aan de oester
parel, die anderen zoo graag zouden hebben
gevonden. Wat mjj betreft, ik heb mU er te
vreden mee gesteld heel Ceylon een half jaar
lang van enorme hoeveelheden oesters te voor
zien. Dat zaakje wierp een aardig winstje af,
dat verzeker ik je. En wil je wel gelooven dst
het mij de grootst mogelUke moeite kostte om
alle afnemers te voorzien? ik kwam oesters te
kort in die dagen!”
Volgens Itallaansche politieke, kringen
moet thans de wederopbonw^Van Eurpa
geschieden langs twee wegens samenwer
king tusschen de 'groote mogendheden en
organisatie van het Donaubekken.
zak van dokter Renaud, meende ik, dat n**®
ter wereld mU meer zou kunnen verbazen-
Als men mU verzekerd had. dat de weg van
aarjle naar de maan was gevonden, dat alle
menschen even rUk zouden zUn, zou ik niet
eens verwonderd zijn geweest. Ik dacht, dat
nu wel er tegen gewapend waa.
En toch was het alsof ik uit de lucht vW<
toen ik dien Zaterdag mijn post ontving. MU#
post, wei een groot woord voor een armzalige
enveloppe, waar in een onbekend schrift bet
adres stond: Mejuffrouw D. Martignac, verder
mijn -adres in Parijs; dwars er overheen door
de hand van Julien: Saint-Flavlen, Normandie.
In die enveloppe een kaartje en een biljet
vUf francs! Het kaartje zag er niet elegant uiU
de randen waren geel geworden pn de druk
was niet mooi: Victor Chourler, gepension-
neerd hoofdonderwUzer, officier van de Aca
demie des lettres. Dan een paar regels schrift:
„zeer gelukkig mUn portefeuille teruggevonden
te hebben aan het bureau van politie, waar 1»
na een afwezigheid van zes maanden heenging-
Ik wensch mej. Martignac geluk met
eerlijkheid en verzoek haar als beloonlng
bankbiljet te willen aannemen."
Wat beteekent dat! Is dat een grap, W®
ik voor den gek gehouden!....
De portefeuille, mijnheer Chourler, het
jet van vUf franca.... Ja, Inderdaad Ik t*00"
als verbUsterd!
De Romeinache correspondent van de Matin
schrijft, dat Duitschland en Italië thans samen
naar Brussel zullen gaan en dat Italië zich
niet zal laten meesleepen in een Locamo-
comblnatie, welke een anti-Dultsch karakter
heeft.
et charmante, luxueuze hotel in Juan-
Lee-Pins was bUna zoo goed als onbezet.
Met één vlaag van den geweldigen crisis
storm waren de trouwe Engelsche bezoekers
van de Riviera wèggevaagd. De enkelingen, die
desondanks nog gebleven waren, werden ver
troeteld als verwende kinderen. Monsieur Val
my, de eigenaar van het hotel, was er zelfs toe
overgegaan voortaan de gasten persoonlUk te
verwelkomen.
Toen dien middag een blozende, elegant ge-
kleede vüftiger het hotel binnenstapte, snelde
de heer Valmy ónmlddellUk den nieuwen gast
tegemoet en putte zich uit In beleefdheden. De
bezoeker knikte eens, keek den directeur on
derzoekend aan en zei: w
„MUn kop eraf als wU elkaar in een of an
der uithoekje van de wereld al' niet eens ont
moet hebben. Mister.... eh....”
Valmy, directeur Valmy!" vulde de ander
snel aan.
„Eigenaardig, Mister Valmy, uw gezicht komt
mU beslist bekend voor, alléén was het vroeger
veel zwarter, als ik mij goed herinner. Ik zou
er bUna een eed op willen doen, dat u twintig
Jaar geleden stoker op de .Alabama" geweest
bent!”
Monsieur Valmy werd zichtbaar verlegen. Een
oogenbllk scheen hU ingespannen na te den?
ken, toen riep hU enthousiast uit:
„Mon Dieu, Robby, ben JU het? Die kolep-
tremmer, die indertijd ter hoogte van Colombo
gedrost is en door de haaibaai naar land
zwom?" Spontaan greep monsieur Valmy de
handen van zUn gast en leidde hem naar zUn
privé-vertrek
Van weerszijden werden heitanerlngen opge
diept van jaren geleden en het gesprek werd
gaandeweg levendiger. In een makkelijken
fauteuil tegenover zUn vriend gezeten, moest
Valmy onophoudelUk als gefascineerd naar de
wonderlijke, matglanzende parel kijken, die
Robby Bell op zijn zwarte das droeg. Toen
Robby de belangstelling van zijn vriend be
merkte, nam hU de speld van zUn das en hield
de parel voorzichtig tusschen duim en wUs-
vingert.
„Tja,*rlle oesterparel,” zei hu droomerlg en
meer in zich zelf darf*tot zUn vriend, „daar
heb ik tenslotte mUn vermogen aan te dan
ken.” Valmy spitste de ooren. Natuurlijk, hU
had dadelijk wel vermoed dat er een geschie
denis aan die parel vastzat.
„Vertel eens hoe dat gegaan is, Robby,” drong
hu nieuwsgierig aan.
„Luister dan,” begon Robby zUn verhaal.
„Het zal nu ongëveer vier jaar geleden zUn,
dat ik tamelijk berooid op Ceylon rondzwierf.
Uitgeput van den honger, stapte ik- na lang
aarzelen een van die vele havenkroegjes bln->
nen en bestelde *daar yoor ,mljn laatste centjes
een portie oesters. Ja. 'rnaar geen gewone oes
ters. Het waren van die Indische parelmosse-
len, die joo'n^ bitteren smaak hebber» en die
De Dultach-OostenrjUksche overeenkomst
heeft ta Polen diepen‘indruk gemaakt. Men
beschouwt het als een bewUa voor de
heehte entente taeaehen BerlUn en Rome.
In Poolsche politieke kringen wordt herin
nerd aan het Duttsch-Poolsch verdrag van
1934, dat volgens de Poolsche opvatting het
bewijs was, dat Duitschland zich van het Oos-
ten meer naar het ZuidOosten keerde.
velen, dié voor het Tehuis iets afgezonderd
hebben, dan kwam het er zeker.
HartelUk dankbaar zUn voor de vele
grootere en kleinere gaven, die ta mochten
ontvangen.
We weten, dat we de kleine gaven, gegeven
uit een kleine beurs misschien nog hooger
moeten aanslaan dan de groote gaven uit oen
royalen voorraad geschonken.
Daarom vervul ik met groote vreugde mUn
plicht van dankbaarheid eh bid ik Gods zegen
af over de vele belangen van onse weldoeners,
of ze hunne belangen kenbaar hebben gemaakt
én een intentie voor hun bUdrage opgaven, of
dat men alleen voor het goede doel zUn gave
stuurde in edelmoedige offervaardigheid.
Moge Maria, de Sterre der Zee, onder Wier
Hooge Bescherming wU ons werk stelden, u allen
rUk beloonen
Op den eersten Zondag van iedere maand
draag ik de H. Mis op tot Intentie van onze
weldoeners en bidden wij, marinemannen, heel
bijzonder voor al uwe belangen.
DagelUks bU het avondgebed bU het beeld
van de Sterre der Zee In het Tehuisworden
door de katholieke marinemannen de weldoe
ners bedacht.
WU hopen, dat ge de vrucht daarvan rVkelUk
zult ondervinden in uw leven.'
Komt in Den Helder een nieuw R. K.
Marlne-Tehuis?
Als ik mezelf deze
niet naar hetgeen nu-
De toenadering tusschen Duitschland en
ÓostenrUk is hechter, dan 'die tusschen
Duitschland en Polen, daar deze eerste steunt
op Italië.
Madame Tabouls schrUft in de Oeuvre, dat
het resultaat van de overeenkomst is, dat
Dultsc(iland niet gewapender hand in Oosten
rijk zal* ingrijpen, doch de DuitAche „infiltra
tie” ia reeds begonnen. De groote* kanselarijen
zullen dit liever zien dan een met geweld doof-
gedwongen .Anschluss”, daar dit ernstige
moeilUkheden in Europa zou hebben mee ge
bracht.
^le hebt het W«1 gezegd.” herhaalde zU rer-
rukt, „de Voorzienigheid zou alles ten beste
schikken. Denise, ik meende van vreugde te
bezwijken, toen hU daar onder dien boom mijn
handen greep, ze met kussen bedekte en mU
zUn dierbare Francoise. zUUgteChat noemde! Ik
bad verwacht een- lief des veri^aring te hooren
In mooi gekozen woorden, maar die uitbarsting
van blUdschap en teederheld, zonder vragen,
zóhder een schaduw van twUfel, d%t had ik
niet verwacht! Daarna, liefste Denise, viel het
mU niet moellUk hem te zeggen, dat ik hem
liefheb.”
„Maar, wat ga je nu doen?”
„WU hebben nog niet over de toekomst ge
sproken, bet heden bevredigt ons volkomen.”
Langzamerhand echter begon zU aan andere
dingen te denken, begqn zU voornemens en
plannen te vormen. Om te beginnen zou zU
haar geluk nog een poos geheim houden, aan
zou zU alles aan haar vader seggen. HU koe
sterde toch een hooge achting en vriendschap
voor Jean, voorzag zUn schitterende toekomst
en sou dus gauw toestemmen fa hetgeen zUn
Te Rome is men voorts tan meening, dat
de reconstructie van' Europa slechts op. de
basis van een ItallaanschOostenrijksch-
Hongaarsche vriendschap kan worden tot stand
gebracht.
dochter van hem wilde. Wat tante betreft, dat
zou zoo gemakkelUk niet gaan, maar wij zouden
probeeren haar langzamerhand dat huwelUk te
doen beschouwen als mogelUk en dan de tUd
laten Inwerken. Haar liefde voor haar dochter
zou de rest doen.
Intusschen zag Francoise er stralend uit, zU
was lief. vriendelUk, beminnelijk voor Ieder
een. Haar omgeving was er verheugd over en
zocht niet naar de oorzaak van het licht, dat
uit haar oogen scheen te stralen.
„Het weer is zoo mooi!” zei tante Madeleine,
voldaan over die verklaring.
Het was waar, het was prachtig weer en de
jongelieden profiteerden er van om verre
tochten te maken, waarbU Francoise en ik op
Saint-Flavien moesten achterblUvên. Toch
kwamen sU Donderdags j>ns verrassen, toen wU
thee zaten te drinken.
De oogen van dokter Renaud schitterden met
een schalksche uitdrukking achter zUn briUe-
glaaen. Dadelijk bracht hU levendigheid in het
huls. HU kuste met overdreven galanterie de
hand van juffrouw Brissot, ondanks de opzet
telijke koelheid, die zU hem betoonde. Hjj vei-
telde op grappige manier de wandeling, de hU
den vorigen dag had gemaakt en vroeg mU lu-
tegenwoordigheid van het geheele gezelscnap
of ik nog iets van markies de Beaufeu gehoord
had.
„Wat gaat u dat aan?” vroeg ik boos.
Georges Peral wendde het hoofd af, hU
scheen mü dien dag ta ontwUken en ik kon
mijn opgeruimdheid niet weervinden. Toen er
werd yoorgesteld om te tennissen, weigerde ik
Te Weenen wordt gesproken over de moge-
lUkheid. dat Duitschland zou toetreden tot <ÏJ
protocollen van Rome van 1934 en 1936.
Voorts zegt Schuschnlgg in dit telegram er
van overtuigd te zUn. dat met het accoord
tusschen beide staten tegelijkertijd een waar,
devotie dienst is bewezen aan den algemeenen
vrede.
in de havenkroegjes heel deftig als „oesters"
worden opgediend.
Toen ik de eerste mossel openmaakte, schit
terde er een witte vlek tusschen-de schaal en
het vleesch. Ik ultte een kreet van vreugde.
Iedereen keek omniddellUk nieuwsgierig naar
mijn tafeltje en toen eerst drong het tot mu
door, hoe dom ik gehandeld had. Vlug wenkte
ik het Maleische kellnerlnnetje, dat my 'be-
"dlend had, en vóór zij goed en wel' bjj me was,
riep ik haar toe dat zU haar baas moest gaan
halen, want dat
Ik een parel in de i
mossel gevonden
had. Van het la-
waai, dat bU hét
die
on-
der de cafébezoe- ,,U
kers ontstond, maakte ik gebruik er handig
en onopgemerkt tusschen uit te knUpen."
„En is dut nu de parel, die je toen gevonden
had, Robby? Geweldig, zeg!" onderbrak Valmy.
Liefkozend hield de Engelachman de glan
zende parel in het licht, deed een paar forsche
Vekken aan zijn pUp en zette zijn verhaal
voort:
.Je snapt wel, dat Iedereen In de haven
een half uur later al gehoord had hoe onge-
loofelijk ik geboft had. Niet larig daarna door
kruisten de agenten van de pareihandelaats
de stad, om mU te zoeken. Die wilden mu een*
parel, zoo groot als een hazelnoot, afkoopen.
Maar de beschrUving, die het Maleische kell-
neripnetje van mij. gegeven had, scheen niet
al te best te kloppen, want een van die agen
ten vroeg my notabene zelf, of ik niet wist
waar die kerel met die reuzenparel gebleven
was. Een paar dagen later ging ik opnieuw
naar het kroegje, waar ik de paxelmosselen
gegeten Kid en informeerde belangstellend
- _mU zelf. De kroegbaas, wiens ÜUrtm
■jj%1 was. bezwoer mu met de handen bp t
dat hU xïe reuzenparel met eigen oogen
•n had. Maar waar de matroos, die ze hem
Men acht van niet minder belang, dat Ooe-
tenrifk getrouw blUft aan het protocol van
Rome gn dat deze trouw door Duitschland in
vriensdchappelUken geeSt worclt erkend.
- •utomoblHst kan a dadahjk
JK, vertellen, hoeveel kilometer per
uur zijn wagen heelt, maar ilecht.
weinigen weten, hoeveel meter
*e wel noodlg hebben om mot
die veert te itoppenl -
vraag stel, dan kUk ik
j- reeds voor dat doel is
binnengekomen (want daarvan kan het niet tot
stand komen), maar dan kUk ik met groote
begeerigheid het land in; dan kUk ik ook üw
dorp en uw stad in; dan bezoeken mUn oogen
ook uw woning dan vestigen zich mUn blikken
iw portemónnale en dan houd ik vertrouw-
mljn hand ook voor u open om uw gulden
of rUksdaalder, uw kwartje of uw dubbeltje,
uw tientje of uw honderd of uw duizend gulden
In ontvangst te nemen.
Dat u voor ons doel voelt en dat u het lot
van de katholieke marinemannen ter harte
gaat, dat staat voor mU vast.
Dat u zelfs geen dubbeltje of een paar post
zegels zoudt kunnen missen, dat is voor mU
een groote (en belangrijke) vraag.
Dat u er tot op heden niet toe gekomen bent
om uw offertje of offer te Storten, dat kan Ik
me zeer goed indenken, maar moet ik toch be
treuren.
Waarde lezen en lezeressen, ook het kleinste
offertje is van harte welkom en heeft zUn
gropte waarde.
U moet niet zeggen: ,Jk *kan toch geen
kwartje sturen.”
Dwt-Bunt u gerust doen en wU zUn er erg
blij mee.
Mogen echte^ vele goed-gesitueerde men
schen mU nog komen verrassen met éeïi
konlnklUke gift en moge ieder, die dit stukje
leest en nog niets gezonden heeft, spoedig .be
sluiten per giro, per postwissel, «ngeteekenden
brief of brief met postzegelr aanrmUn dringende
Bede gehoor te gevent
God loone u allen!
HartelUk dank.
De Vlootaalmoezenler te Den Helder:
H. J. BANGERT,
A T f A Dop dit blad s5n ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen p 7^A - bl* levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 7^0 een ongeval met p
AA I «I Ti v| 1 Tl O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen vrVJe verHes van beide armen, belde beenen of beide oogen doodelijken afloop dwiOvFe"
aan het spel deel te nemen. Ik was moe, Ik had
>zin om te hullen.
Ik bleef dus op het gras zitten naast de jas
sen van Georges en van den dokter. Het was
te warm om die aan te houden bij het spel.
Ik bleef daar zitten, zooals ik zou doen ge
durende heel mUn leven, altUd toeschouwster
bU het geluk en de blUdschap van anderen.
Francoise wierp behendig de ballen, die
Michel opving, de dokter uezat weinljt gratie ën
hU lieve hemel, wat kwam het er op aan,
dat hU niet de elegantie van een Robert
Lebreull had. Hij was zoo recht, zoo jong, toe
gerust met zulk een kalme kracht, die kracht,
waarop het zoo aangenaam Sou zUn te steunen,
die kalmte, die alle vrees zou verbannen, alle
opwinding bedaren en” die rustige zoetheid zou
schenken, die mU het meest begeerenswaar-
dlge op de wereld leek!
Het spel ging voort, maar interesseerde mU
niet!.... Opeens kwam iets als een pül naast
mU wegvliegen, een grijs voorwerp, achtervolgd
door een bruine massa, die om zich heen het
gras en het zand deed wegstuiven en de jassen,
die ik bewaarde, in de struiken achter mU
wierp.
.Dat is weer die nare Tom, die de arme poes
achterna rit,” dacht ik.
WU waren aan zulke tooneeltjes gewend ge
raakt en elgenlUk amuseerden wU ons er mee.
De jas van Georges lag op den grond onder
een struik, die van den dokter hing aan een
doornentak. Daardoor was de inhoud van een
zijner zakken er uit gevallen. Ik raapte een
lorgnet, visitekaartje en eenige papieren op,
132
D
