gfl
1
EEN APE N<3 ESC H I E D E N IS
'a a
I
I
;w:
I
'l
*1
80.
Een veerdienst-jubileum.
Ik
3
Zoekt gij betrouwbaar
Personeel
Plaats een „Omroeper”!
gezinnen j
voor
F
1
MJ
i
I
f
It-
•15
DE TEEKENLES
JEN WEDDENSCHAP
f
PROBEER DIT OOK EENSI
OM TE KLEUREN
iw
E
DONDERDAG N JULI 1136
W'
\<3>
ÖI
(ft
J
M
*1
ti;
4 I-
I
r
.r**
-.1 u ;-i -
F;r
i
If
f
r
Q
I
1
'ÓS:
li
0
x*~
x'l
z-z.
Op
r
-?
V
V
«M
zal
0
verscheen,
verwonderd,
o
c
.1
I
7
T/,
t
A
4
".-X-
f
■'t
w
4
-
ft
Hat tiende Ziekentriduum to Maastricht is daze week gehouden. De
.zegening der ^eken in den tuin der Eerw. Zusters Franciscanessen
i
i
I
i
i
c
1
1
I
d
t
d
i
b
e
li
te
Tl
n
pi
lx
ni
W
W1
t>
cc
be
w|
Of
11c
ku
zei
da
Ito
W
dte
me
ter
hel
det
M
FOTOREPORTAGE
I
"'-■I
w i
I
Professor Geit noodigt één van zijn leer*
lingen uit op het bord een teekening té
maken.
De leerling is een eerstbeginneling en
professor helpt hem dus op weg, zooals t
betaamt.
Daartoe dienen de cijfers.
Neem pen of potlood, zet de punt op cij
fer l*en trek vervolgens de lijn naar alk
opeenvolgende cijfers, tot en met nummer
4®. Je krijgt dan een schoon stuk werk.
Probeeren jullie dit ook eens?
MjR
4
Kijkje tijdens het défilé der lande
lijke rijvereenigingen op het con
cours hippique te Hoofddorp, dat
Woensdag gehouden is
TTJ.V.S 7
Bestudeering van de kaart door hot
commando van Hr. Me. .Ge*-* J'
gedurende de manoeuvres
Ha er dros
X
1
Tepen «ha heHgsn atom van Woensdagmiddag moest een boom in
het Leidscheboschje te Amsterdam het afleggen, hetgeen het verkeer
voor de voetgangers niet ten goede kwam
b
De veerdienst Enkhuizen Stavoren bestond Woensdag 50 jaar. Een
aantal genoodigden maakte ter gelegenheid hiervan per extra boot
een tocht Enkhuizen—Stavoren
I
Middelkamp (Nederland) wint de zevende étappe van don Tour de
France. De aankomst van den wlnnaarte Grenoble. Onmlddelfljk
achter hem Archambaud
BW
De vorige week heb ik fijn een kwartje
verdiend en hü wil ik jullie ook even leeren
hoe jtodat kan klaarspelen.
Het gaat om een weddenschap en mis
schien kan je er je vader of moeder wel
toe krijgen om die met je aan te <aan.
Het gaat er om, een gepeld el door de
hals van een flesch te doen g^an, zonder
dat het ei breekt en zelfs zander dat je het
er in duwt of er zelfs maar aan komt.
Dat lijkt natuurlijk onmogelijk en als je
.voorstelt om een kwartje te wedden is er
allicht iemand, die de weddenschap aan
neemt.
Ik zal je nu even leeren, hoe je hem dit
leveren kunt.
Je neemt een flesch liefst met een
beetje wijden hals steekt een stuk pa
pier aan en stopt dit al brandende in de
flesch. Daarna neem je een half zacht ge
kookt el, dat je van te voren reeds afge- I
peld hebt en zet dit boven op den open
fleschhals, maar zóó, dat de flesch herme
tisch, dat wil zeggen: Juchtdlcht afsluit.
Daarvoor knijp je het ei ouder het opzetten
een beetje samen, zoodat je het met zijn I
punt als het ware er in stopt. I
Omdat het brandende papier de zuurstof I
In de flesch opgemaakt' heeft, wordt het
el door den luchtdruk van boven in den
hals van de flesch gedrongen en nadat bet
langzaam een langwerplgen vorm heeft
aangenomen, glijdt het zachtjes aan naar
beneden in de flesch.
•w yfjjn oom jlntoon uit Ipdi£ ls bij
|^/1 gelogeerd en eiken avond zitten
we met z’n allen om hem heen en
dan begint hij te vertellen. Gisteren deed
hij het volgende verhaal:
„Ik was,” zoo begon oom.Antoon, ,4n
Calcutta op den terugweg van een reis in
midden-Indlë, waar ik jacht had gemaakt
op groote roofdieren. Op een morgen kreeg
ik eep-xboodschap van den regent van In-
dlë, met het verzoek of ik even bij hem
wilde komen.
Zoodra ik voor den regent
■sprak hij: -
„Hoort U eens, mijnheer Loman. ër is in
**r één’ man, die ons kan
int Ü1”
w -■
Leg een geldstuk op een bordje en set
er een omgekeerd wijnglas naast. Doé
nou net zooveel water op het bord, dat
het geldstuk er precies door bedekt Is.
Nu moet je eens aan je vrienden vragen
of zij je ook kunnen zeggen, hoe je het
voorzichtig er uit konden trekken. Ze be
gonnen te wringen en te slaan en slaagden
er niet in de noten van hun pooten te krij
gen. Zoo sprongen ze dus onder kwaad
aardig gekrijsch weer terug naar hun eigen
verblijfplaats, want zooals bijna alle dieren
hebben ze angst voor de plaats, waar hun
iets is overkomen. Ze vluchtten dus weg
en kwamen er niet meer terug.
De regent^ was overgelukkig met den
goeden uitslag van mijn onderneming. Hij
- i
heel Indlë m
redden en dat
Ik vroeg natuurlijk heel
wat er dan aan de hand was.
Toetf vertelde hij mij. dat een gehucht,
een 12 KJd. van Calcutta verwijderd, als
i ware geteisterd werd door*;apen. Bij hon
derden nestelden zij zich in de boomen en
in de tuinen en drongen zelfs tot In de
huizen door, waar ze alles stalen en ver
nielden. Verscheidene families zijn zelfs uit
hun woningen gevlucht. Nu is de zaak om
geldstuk kunt verwijderen, zonder natte
vingers te krijgen.
Ze zullen het op allerlei mogelijke ma
nheren probeeren, maar ’t zal hun niet ge
lukken. t
Maar je wijst hun wel even den weg.
Leg een stukje kurk in het water, plaats
er een paar lucifers en stukjes papier of
een kaars op, steek die aan en zet daarna
voorzichtig het glas overheen.
Heel gauw zullen de lucifers en papiertjes
verbrand zijn, maar tevens zul je zien, dat
het water op den schotel of het bord bin
nen het glas is, terwijl het geldstuk
achtergebleven.
Dit komt, doordat de warmte de lucht in
het glas verdunt en later door de afkoe
ling weer samentrekt. Door de drukking
der lucht aan de buitenzijde zal het water
binnen de wanden van het glas worden ge
perst.
om de vruchten er uit tg halen. Maar ja
wel hun apenversband zeihunniet.dat,
als de poot er in kon, ze hem ook weer
s
ontbood mij weer aan zijn hof en gaf mij
twee witte olifanten cadeau.”
„Hé, 00&, waarom hebt U ze niet mee
gebracht?” riepen we allemaal tegelijk.
„Jongens, ik had ze in mijn valiesje ge
stopt, maar bij de douanen heb ik ze
moeten afgeven, omdat je geen olifanten
naar Nederland mag smokkelen!”
CBDA
ons ze naar het <bosch, waaruit ze ellrèn avond
te voorschijn komen, terug te drijvw, zon
der de beesten Itwaad te doen, want, zoo-
I als U weet, is de Indiër erg ^bijgeloovig en
denkt, dateer in een aap de een of andere
i godheid huist^Dus, mijnheer Loman, het
i gaat er hier om, de apen te verdrijven,
zonder den inlander in zijn gevoelens te
krenken.” v
'„Als uwe Hoogheid het veroorlooft,
ik vannacht al beginnen,” zei ik.
„Wat wilt U doen?” vroeg weer de re
gent.
„Ik wil ze een les geven, die ze hun heele
leven zullen onthouden."
„Als u mij m%ar belooft, er geen enkele
te dooden.”
,Jk denk er niet aan,” zei ik, „laat U
alles 'maar aan mij over; als U mij maar
laat bezorgen wat ik noodlg heb.”
„O, mijnheer Loman, wat ben ik U
dankbaar! Wilt U wel gelooven, dat ik niet
meer kan slapen van zorg over deze ramp.
Natuurlijk kunt U over alles beschikken,
wat U verlangt."
Ik nam dus afscheid van den regerit met
de verzekering, dat hij mij nog denzelfden
dag duizend leege cocosnoten en een paar
honderd pond fruit zou laten bezorgen.
Het heele plan had ik al in mijn hoofd
klaar. Ik bestelde een grooten vrachtauto
en toen de cocosnoten en de vruchten be
zorgd waren, begon ik met een paar be
dienden van het hotel, waar ik logeerde,
aan den arbeid. Ik maakte in elke noot *n
gat, zoo groot als een rijksdaalder en deed
er twee of drie vruchten in. We waren er
net tegen den avond mee klaar en toen
alles in den auto geladen was, gingen we*
op weg naar het beruchte dorp.
De cocosnoten werden onder de boothen
gelegd op alle plaatsen, die door de apen
onveilig gemaakt werden.
Nu ging ik in den auto zitten om te
wachten op de dingen, die komen zouden.
Het was - nauwelijks heelemaal donker,
toen de apen kwamen aanspringen, zoo
vroolijk en blij of ze een lot uit de loterij
gewonnen hadden.
Zoo gauw ze' de cocosnoten In de ga
ten kregen, gingen zij er op af, draaiden
se om en om en toen ze hoorden, dat er
iets in zat, werden ze nieuwsgierig. Zei
wrongen hun smallen poot door de opening1
>|M*>
