Tui-meltje en Kruimeltje in het Kabouterkind.
^Cct w^Aaal aan den daq
9Ê
4
Zigeunerinnetje
Hollandsch Diep
overbrugd
Het incident in
Hyde Park
Starhemberg in
Yoe-Han-Moe rukt
Sjioekwan binnen
1
VRIJDAG 17 JULI 1936
De
De jeugdvriend
Tragisch einde
NOTARIS GEARRESTEERD
wre-owew’
Het appèl van het
Vaderlandsche front
Wegens gepleegde valschheid in
geschrifte
In een manifest beroept de
Heimatschutz zich op
het fascisme
Mtfttn11111111111111111111111111)1111111111/1111111111111111111111
DOOR ANNY VON PANHUIS
"“""Ullllllllllllllli lllllllllilllllllillllllllllllill
Amerikaansche burgers vragen
om bescherming
De aanvaller geeft een
valschen naam op
HANDELSOVERLEG MET
ITALIË
mededeeling in het Lagerhuis
van den mislukten aanslag
op den Koning
De ptge heer veftfUa sün Jogée, vat hüL
o
rl
e
I
tiding
9
Ir vloed
4
BLUE BAND IN
vb
1
HOOFDSTUK I
En
t
i
X
9
T
dat voor de zomermaanden was uitgevaardigd
opgeheven.
Maar de kabouterbaas wist niet dat Tulmeltje en Kruimeltje
met de andere drie kabouters alweer vroolük naar het kasteel
hulppelden. Neen hij vreesde het ergste en liet iedereen het
rouv/kleed aantrekken, liet een krans van levende bloemen
maken en wachtte zwijgend de terugkomst van de wachters af.
e
Uit alle hoeken der wereld kwamen geluk-
wenschen voor den Koning aan het paleis aan.
LONDEN, 17 JwU. (Beater). De Koolnk-
l(jke familie vernam eerst iets omtrent het
incident, dat In Hyde Park plaats had, na
den terugkeer van den koning van de plech-
van
en
schou.
willen
maar
We moeten een grapje uithalen, zei Tulmeltje ineens en daar
waren de anderen ook wel voor te vinden. Onderweg namen
ze groote doezen mee en daar werden Tulmeltje en Krui
meltje ingezet en meegedragen. Prik er wat gaatjes in, ik heb
niks geen lucht, riep een donkere stem uit de doos en daar
hadden de kabouters nog niet eens aan gedacht. Met veel
moeite waten de gaten er in en lachend gingen de drie ka
boutertjes met de doosen verder.
Een 33-Jarlge ongehuwde metselaar uit Box
meer. die Donderdagnacht per rijwiel van de
kermis te St. Antonis naar huis terug keerde,
1c op den Provincialen Weg door een auto ge
grepen. De jongeman, die onder den
van drank verkeerde, is in het ziekenhuis te
Boxmeer aan zijn verwondingen bezweken.
WEENEN, 17 JulL (Reuter). De leiden van
den Helmatschuts zijn onder voorzitterschap van
Starhemberg te Weenen in conferentie bijeen
gekomen.
De Helmatschutz heeft door het zich ont
houden van een steUingnemen ten aanxien
van het wezen der overeenkomst, vermeden
dienaangaande in de oppositie te gaan tegen
de regeering, doch heeft tegelijkertijd het
accoord goedgekeurd In bewoordingen, die
niet de goedkeuring wegdragen van Oosten-
rijksche regeeringskrlngen.
De voor Bow-street samengestroomde menigte
kon met moeite door de politie-afzetting in be
dwang worden gehouden, vooral op het oogen-
blik, toen de beschuldigde onder goed gelelde
naar buiten kwam. Ook verzamelde zich een
menigte personen voor het Buckingham-paleis
om den Koning toe te juichen, doch deze speel
de op dat oogenbllk, geheel volgens zijn aan
vankelijk voornemen, een partij golf op Coom-
behlll.
-55
:he
|nen. In-
geheeie
B.
k
ten
9el-
die
een
rai
an,
aar
cht
aar
het
ran
ro
bot
181-
dd.
0—
Al.
e-
’es
ti
ed
:i-
r-
.et
!t-
S-
0-
te
In
ii-
lg
m
V
e-
B-
?e
M
U
KANTON, 17 Juli. (Reuter). Generaal
Yoe-Han-Moe te aan het hoofd zijner troe
pen Sjioekwan binnengerukt zonder tegen -
stand te ondervinden. De stad was echter
vóór zijn aankomst door bandieten geplun
derd.
De leden van het Huis, die bij de eerste
woorden van Sir John van hun plaatsen
waren opgestaan ook de communist Gal-
laghen en de Clydesldera Maxton en McGo
vern beantwoordden de korte toespraak
zijn beenen.
„Nu, dat was het Nu weet je bet!” zegt
uitdrukking. Ik zeg: „Als je voer noodlg hebt
voor je konijnen, kan ik wat geven, als ik het
moeder zeg." Maar hij wenkt met de hand.
„Het is Immers niet daarom,'* zegt hij. Maar
*9
Het manifest zegt: De Helmatschuts beroept
zich op het fascisme, verheugt zich over het
tot stand komen van het Ocatenrüksch-Hon-
gaarsch accoord, dat naar zij hoopt de samen
werking zal mogelijk maken van staten en
groepen van staten, die vastbesloten zijn zon
der pardon het bolsjewisme te bestrijden, waar
door Europa zichtbaar bedreigd wordt”.
Bij de opening der zitting van het Lagerhuis,
gistermiddag te half vier, stond minister Sir
John Simon op en zeide langzaam en duidelijk:
„Het Huls zal ongetwijfeld ten zeerste geschokt
zijn door het bericht van de politie, dat een man
te gearresteerd, - die door het politie-cordon
trachtte te braken op het oogenbllk dat de
koning onder den Welllngtonboog op Constitu
tion Hill verscheen na afloop van de vaandel-
uitreiklng in Hyde Park.
De debatten werden genieten met een
manifest tegen het boiajewteme, waarvan
de bewoordingen herinneren aan het In Mei
JX door Starhemberg aan Mussolini ge
richte telegram, als gevolg waarvan hij
genoodzaakt was af te treden als Md van
het ministerie Schuschnlgg.
Wat precies gebeurd te staat zelfs op dit
moment nog niet vast, maar een revolver viel
op straat en nadat de arrestant naar den
politiepost in het Park gebracht was. bleek, dat
de revolver in vier van de vijf magazijnen ge
laden was. De arrestant zal vanmiddag nog
voor den rechter in Bow Street veracht):*-
middels voel ik mij den tolk van het
Huls, als ik den dank ook der regeering uit
spreek, dat een verschrikkelijke ramp te voor
komen.”
In verband met de arrestatie van notaris L
L. te 's-Hertogenbosch vernemen wU van be
trouwbare zijde, dat deze arrestatie is geschiet
wegens valschheid in geschrifte.
Omtrent bijzonderheden bewaart men ech
ter tot dusver het diepste stilzwijgen.
den onderwijzer en den rector. Ludwig had
zich om willen keeren of het gezicht tegen
te na zou komen en riep: „Ga weg, loop naar
Lindeman!” Dan heft de vader den arm op, maar
niet tegen de vrouw, tegen den zoon. Die staat
daar en kijkt zijn vader aan. Waarschijnlijk
hacLdle toegeslagen maar opeens staat Wil
ly daar, naast Ludwig.... ook bevend en
zegt: „Dat moet u niet doen!" en pakt Bes
sel's arm en trekt hem naar beneden. De man
zegt niets, hij kijkt ons drieën alleen maar aan,
de vrouw schijnt hij vergeten te hebben.
„Ik zou mijn zoon niet mogen slaan, als ik
dat'wilde?” gromt hjj nog. Maar dit grommen
te als een aftrekkend onweer. Willy zegt:
„Ludwlg te onze vriend, wanneer hij een man
is, zooals u nu, dan zal hij niet doen wat u
van plan bent!”
„Hoe ben ik dan?” vraagt de man en daarop
zegt Willy heel langzaata: .Dronken!”
Er valt een stilte. Bessel laat zich andermaal
op den stoel vallen, zijn hoofd zinkt voorover.
Den ligt het op de tafel.
Ik denk: nu moeten wij gaan, maar wü
blijven nog.
In de stilte, die nog altijd heerscht, hooren
wij iets en weten eerst niet wat het te. Dan
echter weten we het: de man daar weent....
Willy trekt me aan dé jas. „Het is werkelijk
tijd, dat we gaan.”
Ik houd de hand voor mijn mond, om het
niet uit te schreien.
Toen ik achter Willy de deur uitging, zag
ik nog hoe Ludwlg naast zijn vader stond, hem
over het prachtige haar streelde en hem iets
toefluisterde..., WU zagen ook nog dat de
bleeke vrouw wat dichter bü trad, glimlachte.,
en wU hoorden haar zeggen: „Kom, nu moet Je
eens gauw eten, vader!"
Ludwlg.
„Dat was vreeseUjk,” zeg ik en kUk Wde
schemering Ludwlg aan. Zijn oogen staren
recht voor zich uit, zu hebben een afwezige
Nu vertelt Ludwlg hoe hij eens op den
avond Van den loondag met moeder vader
uit het café gehaald heeft, vader was toen
nog niet zoo ver weg geweest, dat hf) het kwa
lijk nam en ging mee. Moeder en zoon namen
hem in hun midden, de eene rechts, de andere
links. Het was zomeravond en nog niet don
ker. Maar bU de Ganzenmarkt ontmoetten zij
komst gedacht en voor u gezorgd, daar zou ik
op kunnen zweren. Maar 1 is allemaal te gauw
gegaan.”
Het meisje bleef secondenlang peinzend voor
zich uitstaren, toen streek ze langzaam met de
hand over haar donker haar. „We zullen
nu maar niet meer over treurige dingen pra
ten, mevrouw Kruschlna, want ik heb nu
immers alle reden om blij en dankbaar te zijn.
Ik ben voorlooplg bezorgd. Morgen vroeg wilde ik
al vertrekken, ik zal eerst het spoorboekje eens
gaan bestudeeren en dan meteen naar
Ditcöom telegrafeeren.”
Haastig verliet Josefa de keuken. De oude
dame nam het blad met bet ontbijt op en
bracht het naar de huiskamer, waar haar man
gemoedeljjk op de sofa zat en op haar wachtte.
„Juffrouw Burger heeft de betrekking ge
kregen, man, en de barones wil zelfs, dat ze
ontniddellijk overkomt,” begon ze dadelijk,
zoodra ze in de kamer was.
De oude heer met den dunnen grijzen lok
op het voorhoofd, waarop hü buitengewoon
fier tras, tikte met het beenen lepeltje zijn el
stuk.
„Zoo, zoo, is ze geslaagd, het arme ding.
Als ze nu verder ook maar een beetje geluk
heeft. Dat is haar waarachtig gegund
HU nam een. slok van zUn heete koffie. „Ze
heeft al pech genoeg gehad in haar jonge
leven, het „Zigeunerinnetje” want dien naam
zal ze hier wel nooit meer kwijt raken. Eerst
sterft haar moeder, die immers werkelijk "n
zigeunerin geweest moet zUn, die de schilder
Burger ergenj uit Kroatië heeft meegebracht.
keersbrug
Moerdijk te
met succes.
We moeten maar probeeren ergens een bruggetje te vinden,
zei Kruimeltje en Tulmeltje, die daar nog niet aan gedacht
had, vond dat een reuze idee. We vertrekken, zeiden ze tegen
.de tctrenfamille en gingen langs den slootkant verder. En
nog geen half uur daarna kwamen ze warempel de drie ka.
boutertjes in rouwmantels tegen. „We leven nog hoera....”
gilde Tulmeltje, we gaan direct mee en huppelend renden ze
naar huis.
van den minister met drie cheers voor den
koning.
OnmiddeUUk daarop begon de voorzitter met
de afwerking der agenda.
De „Osservatore Romano" publiceert in zün
laatste editie t bericht van de aanslag-poging
tegen het leven van den Engelschen koning en
schrijft: „Ofschoon, volgens ingekomen berich
ten, de feiten niet nauwkeurig zün vast te
stellen, te het verbUJdend, te constateeren, dat
de GoddelUke Voorzienigheid Zijne Majesteit
voor elk gevaar heeft behoed.
WU verheugen ons van harte met de Brit-
sche natie en de heele beschaafde wereld."
Het gebeurde heeft niet alleen in Engeland
en het Britsche rUk. maar ook ver daarbuiten
grooten Indruk gemaakt, seint Reuter.
Een minuut na den aanslag was een foto van
t gebeurde door *n Londensch agentschap ge
maakt. Men ziet er drie agenten op, die een
man arresteeren, op enkele meters afstand van
het hek van het park. De man had geen hoed
op en was armelljk gekleed. De Koning in den
stoet werd onmiddellijk gevolgd door den hertog
van York, die alles büwoonde.
Mussolini heeft zich zoodra hu kennis kreeg
van het incident in Hyde Park, telefonisch in
verbinding gesteld met den Italiaanschen zaak
gelastigde te Londen en dezen opdracht gegeven
zich OnmiddeUUk naar het Buckingham-paleis
te begeven, om den koning „zijn hartelUke ge-
lukwenschen over te brengen, dat deze aan het
gevaar, dat hem bedreigd heeft, is ontsnapt.”
De naam Andrew Mac Mahbn, die de in ver
band met den aanslag op den koning gearres
teerde heeft opgegeven, zou niet de zijne zün.
Naar verluidt zou hU Jerome Bannigan heeten.
De verdediger van den georresteerde, Korn-
steln, verklaarde Donderdagavond, dat McMahon,
alias Bannigan, geen aanslag wilde plegen. HU
zeide, dat was vastgesteld, dat de revolverka-
mer, welke boven lag, niet geladen was, ter
wijl de overige kamers dat wel waren.
Naar de Daily Express bericht, is de gearres
teerde een Ier, die te Glasgow is gehuwd. HU
beschouwt zich als een hervormer op sociaal ge
bied en «ou hebben deelgenomen aan de pro-
paganda-campugne van de multlmllllonnalre,
mevr. v. d. Eist, tegen de toepassing van de
doodstraf.
Amerikaansche zendelingen I* Zuld-West
China hebben gisteren eenlge Ongerustheid te
weeg gebracht bij de in de Aziatische wateren
liggende Amerikaansche vloot, door om bescher
ming te verzoeken voor Amerikaansche staats
burgers,'die wegens den dreigenden burgeroorlog
in gevaar verkeeren. Bewoners van Kanton zijn
begonnen de stad te verlaten, daar zU gevechten
aldaar vreezen.
y aak 's nachts komt het verleden,
staat daar, en staart mij met donkere
oogen aan. Ik kan dan niets zeggen, en
het verleden voor me zegt ook niets; lang-
nim lost het zich in de duisternis op.
Laatst dwong een zeker iets mU bij bet in
slapen de oogen op te slaan en daar is de
speelkameraad van vroeger, bUna vUftig jaar
is dat geleden. Ludwlg Bessel staat voor me
en staart me aan. Als kinderen hebben we el
kander goed gekend; wat er verder van hem
geworden is, weet ik niet. Ik denk dat hU een
flinke kerel geworden is, want als kind was hU
al zoo sterk en zoo dapper. Maar nu staat hj
daar voor me, bleek, armoedig, met versleten
costuum, en staart.... Ludwig Bessel. ZUn
vader was sigarenmaker op de fabriek bulten
de stad aan den Oostkant
WU staan met drieën in den lente-avond.
hebben gespeeld en willen naar huls gaan.
Willy Amman, Ludwig Bessel en ik. Plotseling
zegt Ludwlg zachtjes hU is een beetje
heesch: .Dear komt mUn vader!” en gaat wat
terug, om in de schaduw van den uitbouw van
het huis, waar WiUy, die geen vader heeft,
woont, te blUven staan.
WU houden ons ook terug, want wU weten
al waarom Ludwlg niet gezien, wil worden.
Daar komt de vader. HU heeft een bUnaam
en wordt graaf” genoemd, omdat hU een
groote knappe man te met langen vollen baard.
TerwUl hU zoo door de straat onder het Jonge
loof der linden nadert, zwiert hU geweldig. HU
is dronken. ZUn ademhaling gaat zwaar en
stootend.... niemand zegt iets.
WU weten het: „de graaf” is dikwUls dronken.
Willy's broer komt uit het huis en zegt:
„Het eten is direct klaar, je moet binnenko
men.” Verderop roept m(jn zuster mij. Maar
het is nu toch ónmogelijk Ludwig alleen te la
ten staan, nu men niet weet wat hU doen zal.
WU zwijgen, maar nu zegt Ludwlg: „Ga maar,
ik loop nog een paar straten om.”
^Ja, en dan?"
„Dan?? Dat weet ik niet. Als het goed gaat,
legt KU zich thuis te ruste en slaapt. Het kan
echter ook gebeuren dat hu herrie maakt en
als moeder dan niet heel stil is, slgat hu alles
kort en klein.”
HU zegt dat zoo rustig, als vertelde hU iets
heel gewoons. WU ademen beklemd. „WU Je
bij ons slapen?” zegt Willy. „WU kunnen op de
sofa plaats maken."
Ludwlg schudt het hoofd. „Ga naar binnen,
je broer roept alweer.”
Dan gaat Willy en laat ons alleen.
„Ga JU °u ook,” zegt Ludwlg tegen mU-
Ik raak hem met de hand aan, ik zou graag
iets zeggen, vind echter niet de juiste woorden
en kUk hem aan.
Nu glimlacht hu en zegt: „tls goed, ik
weet het.... je wosdt alweer geroepen. Moeder
heeft aardappelsoep gekookt: ik ga ook eten.”
.Maar ga toch,” zegt hU, als ik aarzel. „Ga
nul”
En ik ga, langzaam, terwUl ik telkens om-
kUk. ZUn gestalte verdwUnt in de duisternis.
Ik geloof dat hu niet meer door de straten heeft
geloopen, maar geluisterd heeft tegenover het
huls waar hu woont, of het stil bleef, nadat
de vader binnengegaan li.
Den volgenden dag zijn wij op straat aan
het knikkeren. WiUy en ik. Daar komt Ludwlg
aan, blijft staan en kUkt.
„Speel mee,” zeggen wU bUna tegelljkertUd.
Maar hU schudt het hoofd en zegt: ,Jk ga wat
anders doen.”
„Wat dan?”
HU glimlacht gedwongen. Wat dan»
.Knollen gappen in de schuur van Oéthof,
voor mijn konijnen."
WU fcUken hem zeer ongeloovig aan. Maar
dan zegt Ludwlg al tegen mU: „Ga je mee?
Jou kan ik daarbU gebruiken.”
Willy fluistert my toe: „Ga mee, 't is im
mers onzin wat hü zegt; hU zal je wat willen
vertellen.”
Bliksemsnel gaat het door mUn hoofd: al
is mijn vader ook arm, ik ben een handwer-
kerszoon, en het voer voor de geiten wordt
eerlijk op gehuurd land gehaald; welnu, als
hu gappen wil.... maar dan zegt Willy: „Ga
toch mee, ga toch!” En ik ga mee.
In de schuur is het schemerig.
Ludwig zegt: Uk wist dat de knechts buiten
zUn met de paarden", en hu laat zich op een
hoop stroo vallen. -
,Je was dus niet van plan te gappen?"
vroeg ik.
HU lachte en zei: „Ben JU altUd zoo dom?
Ga zitten, hier!”
Een poosje zeggen we geen van beiden iets,
tot Ludwlg begint: Of ik mU al wel eens ge
schaamd heb? Dat is een gekke vraag. Welk
kind heeft zich nog nooit geschaamd? Maar
over zulke dingen kan men toch niet spreken.
zoo juist met zijn vrouw bepraat had. Josefa's
donkere oogen begonnen te glinsteren.
„Maar dót zou moppig zUn, ate 1 op
Dittbom echt spookte! Ik heb al dia grieael-
verhalen altijd machtig interessant gevonden!
Ik zou me niets kostelijkere kunnen denken,
dr.n dat ik 's avonds laat in de kasteelgan-
gen opeens de een of andere oude burchtvrouw
op 'r sleep trapte, of tegen ‘n voorvader in
een knarsend harnas aanbotste!”
De oude mevrouw Kruschlna hief afwerend
de hand op. Ze had een stapeltje oude num
mers van haar lijfblad uit eën kastje genomen
en bladerde er ijverig tn. Weldra had ze de
pagina gevonden, die ze zocht en hield die
Josefa Burger voor. Het meisje keek vluchtig
over de regels en las toen hardop.
„Oofc om kasteel Dittbom in de mar* Bran
denburg hangt het geheimzinnig waas van een
oude sage. Daar kondigt namelijk, naar de
volksmond wil, een spookschimmel van gewel
dige afmetingen den bewoners bijzondere
gebeurtenissen aan.” Verrukt straalde Josefa
met het blad. „Er spookt een schimmel op
Dittbom, ren schimmel! Hë, dat is gelukkig
weer eens wat andere dan dte eeuwige voor
vaderen met rammelende ketenen of met hun
eigen hoofd onder hun arm.
Mevrouw Kruschlna krek bedenkelijk. ,Ik
voor mij zou ren spookpaard nog tien keer
griezeliger vinden dan een mengcheUjke geest»
verse tuning I”
Het Vaderlandsche front heeft Donderdag te
Weenen 37 appèls gehouden, waarop het
Duitsch-Oostenrijksch verdrag uiteen te geset.
Naar de persdienst meedeelt, waren al deze
appèls druk bezocht, een bewijs dat de bevol
king sterk deelneemt aan de politieke gebeur-
tenissen.
Voor deze appèls was het vergadering-verbod.
lezen hebben, waarin igm kasteel Dittbom
sprake was.”
.Dittbom, Dittbom.” peinsde zijn vrouw op
denzelfden drootnerigen toon, ..maar natuurUjk,
nu herinner ik 't me ook.” Ze schonk baar
man een nieuw kopje koffie in en ging op een
ouderwetschen rieten stoel naast hem zitten.
„Er stond Immers een paar maanden geleden
in onze „Weekrevue” een geïllustreerd artikel
over oude Dultsche kasteelen, waar het heet
te spoken. Een serie van alle mogelUke grteze-
dlgheden. te beginnen met de witte vrouw van
de Hohenzoilern. Kasteel Dittbom werd ook ge
noemd. maar wit daar nu precies aan de hand
was, ben ik werkelijk vergeten.”
De dirigent knikte.
4Mt was 't, Marie, je hebt gelijk. Ik weet
nu. waarom die naam me bekend voorkwam.
Zeg Ha, kun je dat bewuste nummer niet eens
opzoeken?-Nu ik weet, dat kasteel Dittbom
het toekomstige tehuis van Josefa gaat wor
den, zou ik die passage nog wel eens aan
dachtig willen overlezen.”
Na ren vlug klopje wipte Josefa zelf binnen,
aangekleed om uit te gaan,
.Morgen, mijnheer Kruschlna, lekker geCa-
pen? En hebt u van uw vrouw het groote
nieuws al gehoord? Ja? Ik heb intusr 'hen
vlijtig het spoorboekje bestudeerd, en ontdekt,
dat Ik morgenochtend al om zes uur weg zal
moeten, dan ben ik 's middags om drie uur
aan het station Grelfstal, waar ik zou worden
af gehaald."
Josefa Burger leunde uit het open raam
van de benedenverdieping en keek vol ver
wachting uit naar den postbode, die juist aan
den overkant van de smalle, kleinsteedsche
straat uit ren portiek kwam. HU liet haar al
van verre ren brief zien, dien Josefa, nadat
de man hem door het raam had aangereikt,
haastig openscheurde. Haar hart bonsde hef
tig en in haar geest was maar één gedachte:
,.Ooh lieve hemel, als ze me in Dittbom nou
toch maar willen hebben!"
Ze las jachtig het schrijven door, en haar
«mal, bruin gezichtje kleurde dieprood van
blijdschap en verrassing.
„Mevrouw Kruschlna!" galmde ze, en vloog
“•ar de keuken, waar de vrouw van den diri
gent r
Voor haar man klaar te maken.
.Mevrouw Kruschlna, lieve mevrouw
Kruschlna, eindelijk ben ik dan geslaagd met
•en nieuwe baan! Maar 't was ook hoog tijd,
dan ziet hu me recht in de oogen.
,Als je om zoo'n vullen streek weenen moet,
dan ben je een zwakkeling”. Maar dan trekt
hu mU bU den arm omhoog en zegt:
we gaan nog een beetje wandelen.”
Als wü buiten komen, schUnt de avondzon
en moolt het landschap.
Op een avond zit ik met WUly Amman hU
Ludwig op de kamer en wU spelen Lotto. Juf
frouw Bessel te bU de kachel bezig en kookt
soep. Het ruikt goed. Als „de graaf” thuis
komt, zal hu zeker tevreden zjjn, denk ik
Midden In het spel kUkt Ludwlg op, s’n neus
vleugels trillen; hU zegt: „Vader komt!" ZUn
blik is als gebannen op de kamerdeur gericht
HU komt zwaar de treden op.daar staat
Bessel in den deurpqat. Ludwlg fluistert mU toe
dat zUn vader maar een beetje dronken was,
het zou goed gaan. De vrouw is vriendelUk,
neemt haar man bU den arm, hU valt eenigs-
«ins zwaar op den stoel.
„Willen we gaan eten?” vraagt de vrouw.
„Wie spreekt er van eten?” gromt de man.
„Ludwig, kom hier!"
„Wat moet ik doen?” vraagt Ludwig, maar
tegelUkertUd staat hU reeds voor zUn vader...,
,,'tls goed,” zegt de vader. „Wie zUn die
twee daar in den hoek?”
„MUn vrftnden. WU hebben gespeeld."
De vrouw heeft borden op tafel gezet en soep
opgeschept. „Eet, vader," zegt ze. TerwUl de
man den lepel pakt, stoot zUn elleboog tegen
het bord, en daar dit flink vol te, gaat er wat
over den rand. Dat maakt hem woedend en hU
roept: „Wie heeft Je gezegd soep te koken?”
en hü schuift het bord weg. Misschien was alles
nog goed afgeloopen, maar Ludwlg begon opeens
te beven. Vader stond op, met geen booze bedoe
lingen, maar Ludwig dacht dat hu zün moeder
Nadat aUes voor het werk weer in
held was gebracht, begon men, onder
van den heer De Wit, om kwart over vier de
spanning in de lengterichting van de brug te
draaien. Er stond haast geen wind, zoodat de
manoeuvre, die door de nauwe ruimte, welke
voor de laatste spanning was overgebleven,
moeilüker was, dan voorheen bü andere
transporten, vlot kon geschieden. Om vüf uur
was het brugdeel in den juteten stand en ging
het constructiewerk door het zakkende water
en het vol pompen der bakken, waarop het
rustte, langzaam naar omlaag. Het duurde nog
geruimen tUd voor de onderkant van de brug
op de vaste punten rustte, maar om zeven
minuten vóór zes was de spanlng geplaatst en
daarmede de verbinding tot stand gebracht.
Hartelük werden de leiders van het werk
gefeliciteerd en op elke spanning werd de vlag
geheschen als treken, dat het Hollandsch
Diep voor het wegverkeer was overbrugd.
moeders
derdoek
leggen.
„de graaf” bleef
staan, ewaalde
den stUven vil
ten hoed en
riep: „Goeden
avond, heerenl” HU stond niet al t« vast op
Mr. A. van Kleffens. administrateur van het
Departement van Handel, Nijverheid en
Scheepvaart en dr. F. L. Rutgers van het
Departement van Koloniën zün Donderdag naar
Rome afgereisd, voor het voeren van voorlooplge
handelsbespieklngen. Naar men aan het Han-
delsblad meedeelde, te het de bedoeling, dat de
heeren zich aldaar oriënteeren omtrent het her
vatten van economische relatle’s met Italië.
Hedenmorgen om vier uur werd voor
de vierde maal een poging ondernomen om
de laatste spanning voor de nieuwe ver
over het Hollandsch Diep bü
plaatsen en thans elndelük
Ik mocht toch niet langer misbruik maken van
uw goedheid!"
Het Jonge meisje haalde den brief uit de
enveloppe en las hem voor, terwUl de moeder-
lüke grijze dame aandachtig luisterde.
„Onder alle sollicitaties, die op onze adver
tentie om een gezelschapsdame voor mUn
moeder inkwamen, maakte uw schrijven en het
bUgevoegde portret op mijn moeder zoowel als
op mü den aangenaamsten indruk en wü ver
zoeken u, de betrekking zoo spoedig mogelük
te willen aanvaarden. Gaarne zien wü uw
telegrafisch bericht tegemoet, met welken trein
wü u mochten verwachten, zoodat u kunt wor
den afgehaald. Met de meeste hoogachting,
Malte, Freiherr von Dlttborn.”
Josefa streek In gedachten over het gelige,
geschepte papier.
„Och mevrouw Kruschlna, wat ben ik toch
blü. elndelük een onderdak gevonden te heb
ben!"
De oudere vrouw knikte bedachtzaam.
.Daten we hopen, dat 't onderdak goed te, en
duurzaam."
Het jonge meisje glimlachte „Ik ben vol
goeden moed," zei ze; toen, ernstiger: „Maar
of Ik t nog ooit in m*n leven zóó zal treffen
als bü mevrouw von Durkhardt, bU wie ik drie
jaar lang een echt thuis had, zoodat Ik bUna
e zeuren, waar de vrouw van oen <un- niet voelde, dat tk een arme wees was dat
Kruschlna juist bezig was het ontbüt betwüfel ik toch.”
Mevrouw Kruschlna knikte bevestigend.
.D», ze was dan ook de goedheid self.
als ze niet zoo plotseling gestorven was, dan
had ze ook vast en aeker wel aan uw toe-
Dan sterft ook nog haar vader, die bü z'n
leven geld in overvloed verdiende, maar niets
dan 'n paar begonnen schilderijen nallet. Dan
neemt mevrouw von Durkhardt het meisje als
gezelschap bü zich in huis en krijgt 'n paar
jaar later plotseling 'n hartverlamming, zonder
ïtet arme schaap een kleinigheid na te laten.
En nu moet ze onder vreemden! Ik heb t
altüd lief van Je gevonden. Marie, dat jü
haar zoo~ spontaan aanbood, bü ons te komen
tot ze iets gevonden had nu te 1 ook niet
zo'n erge overgang voor haar."
Mevrouw Kruschlna glimlachte ren beetje
verlegen.
„Och, dat heeft toch niets te beteckenen
Ik heb 't Zigeunerinnetje toch altijd al zoo
graag mogen lüden al In de dagen, toen ze
r.og 'n verwend poppetje thuis was en met
'r vioolkast hier kwam om bü jou les te nemen.
Je moet wel van haar houden, of je wUt of
niet,” voegde ze er ontroerd bü, „ze is zoo
oprecht en zoo goedhartig en daarbU zoo
beeldmooi.”
De oude heer knikte met vollen mond en
herhaalde, zü het otic ietwat onduldelUk:
„Beeldmooi." Na een poosje vroeg hü: ,D°e
heet die bezitting, waar ze nu naar toe gaat?''
.Dlttborn, net als de familie, die het be
woont, en het ligt in Duitschland, in de mark
Brandenburg," was het antwoord.
„Dlttborn. Dittbom,” prevelde de oude heer
langzaam voor zich heen, peinzend de letter
grepen rekkend. ,Dle naam te me laatst al
opgevallen, toen ze er de eerste maal over
sprak; ik mpet eeus ooi» ifis Mtbflfw# of k*
142
