I
wtfaal wui den dag
Tuimeltje en Kruimeltje in het Kaboüterland
|MIbuiten WONEN... -1
De stalen stoel
F 250.-
I
I
Zigeunerinnetje
Rijk en Kroning
‘'fis
WOENSDAG 29 JULI 1936
Voor- en nadeelen
Collectieve verzekering
Een insecten-praatje
3
*-
Sé
Het
i Paardenmiddel
1
DOOR ANNY VON* PANHUIS
f
(Bijzondere Correspondentie.)
is
eha/'
ware
G
Van Frankryk begint de victorie
t
.der des^jjks.
;en
L
geen «wemmen
geleerd en zonk al dieper en dieper het water in. Verdiende
loon, hoorde htf de torretjes nog schreeuwen en verdween
toen in de diepte.
Juffrouw
10
i
(Wordt vervolgd)
4L
■o
4-:
Ui d—i nisi
met hout of
I:
5.
De komende plechtigheden
in Londen
dieren
er Iets
Het
van
ECO.
hot-
250.
Bie-
4.1a
aode
1J0
CO.
>nen
la
Se
0.
des
uft
het Katholieke Ierland geacht kan worden
kroond te zijn.
bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
verlies van beide armen, beide beenen of belde oogen
no-
>oort
door,
cent
SS
gerst'
mer-
tool-
0
ie
I-
n-
m-
en
90.
1».
2e
50.
tte
M.
ire
h’
100
P.
3850
CO.
lin-
1.40.
tlrg
ap-
van
:.o.
ia
ën:
15
len
len
per
:.o.
Ml
5.
0,
IA.
1e-
.50,
-62
kg.
90;
.10,
aio
en
l et,
spen,
am-
’110
1—35
Wi terwijl Kruimeltje naar het paleis liep dreef Tunneltje
door een grooten vijver en probeerde zwemmende aan den
kant te komen. Maai hjj had immers nooit
Wat heerlijk, al» je buiten woont!
S Slechts rust, natuur en vrede,
SS 2.—a
Genieten met je mede!~
J Dan komen ze logeeren,
Om van je huis, je tuin, de lucht,
De rust te profiteeren.
Dan komen ooms en tantes los,
De nichtjes en de neven,
vrienden, die je nooit
Gezien hebt van je leven.
klein meisje was. zong
soms melodieën voor, die
vrouw dikwijls had ge-
op
hü de feiten ervoer, zijn kitty.
w
indenken. Op kookpunt gekomen, besloot hij
Kitty geducht onder handen te nemen.
Het onderhoud verBep eenigszlns anders dan
hij zich had voorgesteld. Eer Bob aan het
woord kon komen, ging Kitty tot het offensief
over. ZU vond het een grof schandaal, een za
kenreis voor te wenden en dan met andere
meisjes in een café te gaan zitten. Ja, hij hoef
de geen verontschuldiging te maken, ze wist
alles! Ze zou echter de laatste zijn, om een
man achterna te loopen en voor haar part
mocht hU met het mormel met die dame,
verbeterde zy Ironisch gelukkig worden.
Bob kneep zich in den arm, of hij niet
droomde. Dat alles had hjj toch zoo ongeveer
willen zeggen Moest hij werkelijk aanne
men, dat Kitty zoo geraffineerd was, om de
rollen eenvoudig om te draaien? Aarzelend
waagde hjj het den naam van zijn vriend tn
't debat te brengen.
Met je vriend
heb ik niets te
maken. Wil Je
misschien ont.
kennen, dat Je
mijn vriendin en
collega op rtraat
hebt aangespro
ken en met haar hebt loopen flirten?
■t Werd Bob groen, geel en paars voor de
oogen. Hoe heet je vriendin dan? vroeg hij
stotterend.
Kitty, net als ik. Doe maar niet of je
dat niet weet, je bent nu dikwijls genoeg met
haar uit geweest. O wat ben ik bljj op het
idee gekomen te zjjn je op de proef te stellen!
Dicnzelfden avond waren er vier gelukkige
menschen. En twee hunner beloofden plechtig
nooit weer tot zoo n paardenmiddel hun toe
vlucht te nemen.
'line
ppe-
Hlde
De terugkeer van zijn broer zou zijn en mijn
Paaschfeest zijn het feest der opstanding
▼oor ons belden.**
Droge, tranenlooze snikken deden haar schou
ders schokken.
Josefa stond roerloos, met gevouwen handen
naast haar, de sluier werd weggetrokken van
de droeve tragedie, die Dlttbom overscha
duwde, en waarvan zij tot'dusver niet het minste
vermoeden had gehad. Een aarzelend begrij
pen, waarom het zoo stil en somber op Dlttbom
was, steeg' In haar op. Nu werd het haar dulde-
Wk, waarom de bewoners met niemand om
gingen, waarom het oude huis nooH vrooltfke
gasten ontving. Een warme golf van medelij
den overspoelde alle andere gedachten, en ter-
yifl ze op de teenen een paar stappen dichterbij
zwam, zei ze week:
„Misschien komt hjj toch, wel weer gauw bij
u terug, uw zoon, naar wlen u zoo'n heimwee
“bt. Ik hoop het met mijn heelê hart voor
t" Tranen glinsterden in haar donkere oogen.
De barones keek ontroerd naar haar op.
»U hebt een goed en gevoelig hartje, juf-
Het water van de sloot ging geweldig op en neer. En al de
tUe in de sloot leefden, hadden wel leidde gaten, dat
bijzonders aan de hand was. Nieuwsgierig keken ze
naar alle kanten en spoedig wist heel de sloot, dat er een
kaboutertje hulpeloos ronddreef. Maar er was redi'.'ng mo
gelijk, want niemand zou het gelooven. maar daar stond zijn
cude vriehe. Kikker Karei voor hem en zonder Iets te zeggen
i-am hl) Kruimeltje beet en trok hem naar de Khucerwe-
reld toe.
Doen Tuimeltje voélde, dat het tonnetje stil bleef liggen en
rondkeek, zag hu welke verwoesting hjj had aangesécct. HU
was gwars door een huisje van boomschors gerold en de
arme beestjes die heel erg geschrokken waren, renden op het
tonnetje toe en gaven het opnieuw een heelen harden duw,
waarna ze verder naar Kruimeltje renden en om schade-
Het bestuur van de fascistische party heeft
met het „Istltuto Nazionale delle Asslcurazioni” van zUn opdracht besloten methode
een overeenkomst gesloten, waarbij 700.000
graanmaaiers en rijstsnUdsters op het leven, zul
len worden verzekerd. De verzekeriagssom be
draagt 10000 lire pér persoon. De middelen voor
de premiebetaling worden verschaft door de
corporatie van de landarbeiders.
(De Verzekertngssbode)meen gezellig cafétje en voerden diepzinnige
wel tn bet bloed en zoo leerde Josefa
Burger, behalve de brave sonaten en salon-
stukjes, die zU bij dirigent Kruschlna moest
instuoeeren, ook vreemde, lokkende zlgeuner-
melodleën spelen, en ze speelde die liever, dan
de brave sonates en salonstukjes.
De E-snaar was gesprongen; ze spande een
nieuwe op en stemjte de viool. Knak. knak,
knarsten de schroeven, als wilde het instru
ment protesteeren tegen de lange verwaarloo-
zing. Zooiets was het niet gewend, want in het
kleine Oostenrijksche stadje ging bijna geen
dag voorbij, zonder dat Josefa een uur of lan
ger viool speelde. Mevrouw von Duckhardt
luisterde er altijd zoo graag naar.
Vast drukte ze de viool tegen haar linker
schouder en duwde haar ronde kin op het
bruine hout. Een reeks dartele, klaterende
loopjes klonk door-de stille kamer. Gelukkig,
haar vingers waren nog bruikbaar, en nog niet
al te stUf en onhandig geworden. Wat deed
dat goed, zich weer eens te kunnen uiten in
klanken zoo de macht te hebben over een
gansche schaar van blijde tonen!
Josefa beloofde zichzelf, dat ze van nu af
vaker spelen zou. zoodra mevrouw von Dltt
bom was uitgereden, of voor inkoopen naar
Berlijn reisde, hetgeen den laatsten tUd ook
nogal eens gebeurde. Malte Dlttbom moest
eveneens uit de buurt zyn. zooals nu het geval
was: ze had hem daarstraks met den rent
meester in de bijgebouwen gfen verdwijnen
frouw Burger, en ik ben u heel dankbaar voor
yw deelneming. Moge uw wensch in vervulling
gaan, dat* zou voor mU het beste, het groot
ste. het heerlUkste zijn, dat me in mUn leven
nog zou kunnen overkomen.”
Ze streek zich vluchtig met haar zakdoek
over de ooqen.
,Jte ben vaak zoo hopeloos onrustig, en dan
spring ik maar op m’n paard en storm door de
bosschen, totdat het beest bek af is en mijn
honden het opgeven, nog langer mee te
rennen.” Ze glimlachte mat. „Weet u, lieve
kind, sinds u hier bent, heb ik nog maar zel
den een van m’n woeste ritten gemaakt, u bent
zoo'n lief gezelschap voor me, dat die koortsige
onrust me lang niet meer zoo licht te pakken
krijgt als vroeger. Uw frlssche, opgewekte jeugd
werkt buitengewoon kalmeerend op me.”
Op Josefa’s gezichtje stond duldelUk de
vreugde te lezen, waarmee die waardeerende
woorden haar vervelden. Ze had de oudere
vrouw, wier gbed, edel karakter ze kende, en
met wier verdriet ze zoo innig meevoelde, zoo
graag den een of anderen grooten/ dienst be
wezen ze had zoo graag iets willen doen on*
haar rust te geven, haar op te beuren. Maar
dat ging boven haar macht. In leder geval
wilde ze echter voorstellen, de deur, die zich
achter haar bed bevond, te laten openmaken,
zoodat ze 's nachts dadelijk naar de barones
zou kunnen gaan, als die weer door baar
angstige droomen gekweld werd. Spontaan sprak
ze 'dan ook die gedachte uit, en betreurde het
slechts, niet méér te kunnen doen.
Mevrouw von Dlttborn schudde hét hoofd,
s
EOottan fauMMR-moE'wpen vtechtwerteim
Ida Falkenberg. Zal deze meubelsoort ^dt
stalen meubels weer vervangen?
---- fa
broers was getreden hoe zij er wef“uitgezien
zou hebben. rMoof was ze zeker geweest, want
voor Malte Dlttbom kon ze zich enkel maar
een heel, heel mooie vrouw voorstellen. En wan
neer zU zich in* gedachten een voorstelling van
haar maakte, werd die fantasie-gestalte zoo
sprookjesachtig bekoorlUk, dat alle werkelijk
heid daarbU in het niet verzinken npest.
Haar blik rustte thans vaak onderzoekend
op het ernstige, strengbelijnde mannenge
zicht, en ze voelde zich bijna gelukkig ge
stemd, wanneer soms heel zelden ^slechte
een vluchtig glimlachje zijn trekken verhel
derde.
Tot nog toe had ze, zoolang ze op Dlttborn
woonde, nog geen streek op haar viool gedaan.
De vioolkist, die ze In haar koffer zorgvuldig
tusschen haar kleeren had verpakt, stond nog
ongeopend boven op haar kast, zooals zij ze den
eersten dag had neergezet. Vaak had ze toege-
lulsterd, wanneer de barones zich aan den
vleugel zette en speelde, en naast haar groote
technische vaardigheid voelde zij zich een
erbarmelUke dilettante. Maar dat belette niet,
dat zi) vaak weemoedig en verlangend na».r het
langwerpige jwarte f oud raai boven op de kast
moest kjjken. Tot eindelijk dat verlangen haar
te machtig werd, weer eens met de vingertop
pen de snaren neer te drukken en aan hot
geliefde .instrument weeke accoorden of woeste,
wervelende dgeunerdansen te ontlokken.
Op een middag reed de barones, als naar
gewoonte alleen en slechts door haar trouwe
honden begeleid, het bosch in. Toen haalde
bU verlies van een hand,
een voet of een oog.
gesprekken als: Vindt u tennissen ook zoo
mieters? of: Toen ik gisteren in m’n nieu
wen two-seater reed
Ben bezat heelemaal geen kar, maar de ge
wichtigheid van dit geval in aanmerking ge
nomen, geloofde hU beslist tot zoo*n klein
leugentje zijn toevlucht te moeten nemen. Een
eigen auto maakt altijd indruk op *n vrouw
Met uitzondering van Kitty, die er vry Sibe
risch onder scheen te blUven. Ze liet enkel
een rijtje bijzonder mooie tandjes zien en glim
lachte met ondeugende oogjes, alsof ze zeggen
wilde: Schep niet zoo op!
Ben werd een tikje onzeker. In zyn theorie
over de vrouwen scheen, nu hU tegenover dit
frlssche meisje zat, een bedenkelUk lek te zit
ten. Daarom deed hü maar het verstandigste
wat hU doen kon: hu gaf zich zooals hU was
en liet alle methodes varen. Met het gevolg
dat er zich een gesprek ontspon, dat belde
I partUen Interessant begonnen te vinden.
Stapel verliefd ging Ben dien avond naar
huis en ontweek de onbescheiden vragen van
zUn vriend Bob. De volgende dagen toonden
een merkwaardige verandering bU hem. Kort
om, na een dag of vUf stond *t voor Bob vast,
dat deze Kitty de vrouw was, naar wie hU on
bewust z'n heele leven gezocht had. En ook
Kitty scheen niet ongenegen ja te zeggen,
paaK^^raag gesteld zou
ongerust hart rond en
ig 'hoopje tezamen, toen
—v - en deze
verstokte vrUgezel?? HU kon "t zich maar niet
„Lieve Juffrouw Burger, uw voorstel, dat
pleit voor uw goed hart, kan ik onmogelijk
aannemen. U hebt on uw leeftUd een rustlgen,
ongesioorden slaap noodlg, en ik weet zeker,
dat d dien geen enkelen nacht meer zoudt
vinden, omdat u altijd naar bed zoudt gaan
met de gedachte, dat Ik u juist dien nacht
noodlg zou kunnen hebben. Neen, neen, daar
kan geen sprake van zUn.” Ze schudde nogmaals
energiek het hoofd. „Geen sprake van. Maar ik
beloof u. wanneer ik me na een zwaren droom
weer eens zoo angstig en beklemd voel, dan zal
Ik naar u toe komen door het bewuste kleine
deurtje, dat u, zooals ik hoor, achter het gor
dijn ontdekt hebt. Het is laag en leelUk en
daarom gemaskeerd," voegde ze er bU, ,4n mUn
kamer is er precies zoo een. Ze geven allebei
toegang tot een kleine kamer met één raam,
die dienst doet als garderobe en waar mUn
kleerkasten stgap^t.
Josefa wilde zich niet zoo gauw gewonnen
géven, maar de barones weigerde volstrekt,
haag aanbod aan te nemen en zoo moest ze
zich daar ten slotte wel bU neerleggen. Maar
van dien dag af was ze zoo mogelijk nog voor
komender dan vroeger. Ook Malte Dlttborn
bekeek ze nu met andere oogen, ze had innig
medelUden met hem. HU was zoo ernstig, zoo
teruggetrokken, zoo werkzaam en onvermoeid.
Wanneer zUn tUd niet in beslag genomen
werd door het beheer van het landgoed, zat hU
voor zUn schrijftafel en werkte aan zUn boek
over de mark Brandenburg.
ZU moest er aldoor aan denken, wis wel die
vrouw kon geweest *ün, die tusschen de beide
tioneel, functioneel Juist, of wat voor leuze men
ook mag aanvoeren, maar dat men dit geheel
alleen om het mooie, of juister nog, om het
effect van bet glanzende metaal doet.
Al moge dan in dezen tUd net stalen meubel
hoogtU vieren een feest dat nog wei een tUd-
Je duren zal Ir. Boeken ziet daarin op den
langen duur weinig toekomst De mode zal wei
overgaan; dat doen alle modes. Dan ziet hU
meer toekomst in het houten of rieten meu
bel, wellicht in geheel anderen vorm en bewer
king dan tegenwoordig. HU segt dit niet van
bet standpunt van een algemeene voorziening
van practlsche en economische zitmeubelen
bet is te betwUfelen of zulk een standpunt wol
Juist zou zUn. Maar bU zegt dit van bet stand
punt van iemand die Juist vanuit de basis van
*t practlsche en economische zitmeubel of
meubel in het algemeen wil komen tot een.
karakteristieke en schoons uiting van bet beste
van den geest van den tegenwoordig» tUd.
WU zien Aalto in Finland den profeet van
bet houten meubel, zooals Giedion hem eens
noemde reeds met merkwaardige gebogen
triplex en multiplex meubelen komen, aj gaat
hU zich nog wel eens te veel aan bet „vrijzwe-
vende” te bulten. Ida Falkenberg legt zich blU-
kens enkele reeds geslaagde modellen, met suc
ces toe op het rieten meubel, al hebben haar
stoelen voorloopig nog heel ernstige concur
renten aan de bestaande handelsmodellen in
rieten- fauteuils.
WU hebben hlerbU te bedenken dat door de
zoo algemeene richting van de belangstelling op
het stalen meubel de hedendaagsche ontwer
pers zich veel en veel te weinig hebben toege
legd op het houten of rieten meubel, waardoor
de meubelkunst behoudens in de goede model
len die de industrie langs de lUn der geleideiyk-
beld verkregen heeft, nog elgenlUk niet tot wer
kelijk karakteristieke hedendaagsche vormen
gekomen is.
A T f A ®P blad zijn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen
I <1 «Pi AA 111 IN r\ ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen
c
17 levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 7^0 biJ een on8eval met
aJWe verlies van beide armen, beide beenen of belde oogen axVe doodelijken afloop
AANGIFTE MOET, QP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA, HET OMGEVAL
omspande haar hand den slanken hals der
Amatl, die nog van haar moeder afkomstig was.
Haar moeder moest viool hebben kunnen spe
len. dat de harten der toehoorders opsprongen
in wilde vreugde of ineenkrompen van onuit
sprekelijke smart.
-Met een teeren glimlach keek JOsefa neer
op het kleine instrument
Haar vader had haar zoo dikwUls van het
spel harer moeder verteld; hu was nooit moe
geworden, te beschrUven, met welk een beheer-
sching en meesterschap de geliefde doode den
strijkstok over de snaren liet gUjden.
schuimende, onbeteugelde temperament
haar ras had in haar wild, meesleepend spel
geklonken, maar ook het grenaenloos heimwee
en verlangen, dat de zigeuners met zich om
dragen van hun geboorte tot hun dood, omdat
zU heel een leven lang veracht en verstooten
moeten rondzwerven van plaats tot plaats, van
land tot land.
Maar haar vader had verder verteld, hoe
het vrije natuurkind zich ondanks alle liefde
voor man en dochtertje nooit zoo heelemaal
gelukkig had kunnen voelen In haar veilig,
rustig tehuis, en was weggekwUnd van heimwee
naar het wisselende nomadenleven. „Als een
kaars die langzaam opbrandt en ten Slotte uit
dooft,” had haar vader zich uitgedrukt.
Toen zU nog een klein meisje was,
haar vader haar
zUn aangebeden vrouw dikwUls
speeld. En haar kinderhandjes trachtten
het instrument die melodieën te vinden, en
Joeefa de viool voor den dag en als liefkooaend de aanleg daartoe zat haar vermoedeUJk ook
I land. Presbyteriaan in Schotland en Katholiek
in Ierland. Maar hU kan voor Ierland even
goed den eed afleggen waarbU hU den Katho-
Heken godsdienst waarborgt, als hu voor Enge-
land «weert de /Established Church** te willen
handhaven <n verdedigen.
Bk ia geen enkele poging aangewend om Ier
land op dit hoogst belangrUke punt eenige 1
doening te schenken. WU beweren niet dat
wanneer zulk *n poging wel aangewend was
Ierland geen andere redenen zou hebben om de
Kroon als symbool van aanhoorlgheid blf het
Kjjk te verwerpen. Wel daarentegen gelooven
wU niet alleen het standpunt van lederen Ier,
maar ook dat van lederen katholieken En-
gelschman wéér te geven, wanneer vrij zeggen
dat onder geen omstandigheid de kronings
plechtigheid in Westminster beschouwd kan
worden als een waardoor ook een Koning van
ge-
y-v ob en Ben togen samen in pension, een
|-< gemeenschappelüke zitkamer met ge-
-1-* bloemd behang en twee aparte slaap
kamertjes. 'tWas wat Je noemt.
NatuurlUk had dit bU-elkaar-wonen Kn mee
en z’n tegen. Om maar eens een voorbeeld te
noemen: Bob was eenvoudig weg van een
meisje, dat naar den naam van Kitty luisterde.
En zooals het bU verliefden dikwUls gaat:
Bob liet geen gelegenheid onbenut om de
boordevolheid van zUn hart naar Ben over te
hevelen. Ben op zUn beurt hield uit principe
de vrouwen op tien meter afstand. Het kon
dan ook niet ultblUven, dat Bob tijdens zUn
llefdesontboezemingen in Ben niet altijd den
geduldigen toehoorder vond.
Fuif me liever op *n Hollandsche nieuwe,
dan eeuwig te wauwelen over de volmaakt
heden van Kitty! zei Ben met eeh geeuw.
Ze zal pok geen haar beter zUn dan alle
anderen!
Zoo ging het dag in dag uit. De gevolgen
van Ben’s vasthoudendheid bleven niet uit.
Bobs rotsvaste geloof in Kitty begon er door
te wankelen. BU wlen zou dat niet het geval
zUn, als je lederen dag moet hoorenZU zal
Ie heusch niet alles vertellen! en: JU gelooft
ook MiesDaarom kwam Bob op het
idee Kitty op de proef te stellen.
Een zakenreis van eenige dagen vond Bob
een geweldige smoes. Bekend mag Immers ver
ondersteld worden, dat de gelegenheid den dief
maakt. Ben zou in dien tUd de trouw van Kitty
op de proef moeten stellen.
Daar Bob tot nu toe zorgvuldig vermeden
had het meisje van zUn hart met Ben in ken
nis te brengen hU kende hem langer dan
vandaag was Ben op een beschrijving van
Kitty aangewezen. ZU was slank en blond, met
groote blauwe oogen. En prompt dertien over
acht kwam ze uit den personeelingang van het
groote warenhuis.
Ben had met het oog op de belangrUkheid
- - - nummer
zes toe te passen. Methode nummer zes had
namelUk nog nooit gefaald; op zUn specialen
wensch wordt zu njet aan de openbaarheid
orijs gegeven.
Methode nummer zes lukte ook thans. Na
een dikke twintig minuten zaten Kitty en Ben
i brulkt. In de 19e eeuw worden zU als zoodanig
I vry algemeen Als eenvoudige opklapbare stoe
len voor café-terrasKn en dergelUke komen ze
reeds tientallen jaren algemeen voor in enkele
I zorgvuldig uitgeknobbelde en in hun eenvoud
karakteristieke modellen. Maar de verchroom
de stalen buis-stoel met binnenwaarts gebogen
buis als een sleetje plat op den grond verscheen
omstreeks 1926. aanvankelUk nog in vernikkelde
uitvoering. (Werd hU niet het eerst gepresen
teerd door Marcel Breurer, toentertUd aan het
Bauhaus van Dessau verbonden?) De „vrUzwe-,
vende” vorm verscheen kort daarop; bet
auteursrecht op dezen vorm was het onderwerp
van jarenlange processen. De meubelcatalogus
van de Bijenkorf van 1929 was nog geheel staal-
vrU. Thans is de meubelafdeellng daar, evenals
in alle andere warenhuizen, rijkelUk van staal
voorzien. Een groot aantal fabrieken en fa
briekjes beconcurreeren elkaar heftig met de
productie van stalen meubelen met en zonder
kwaliteiten, niet alleen van stalen stoelen, maar
van alle mogelUke meubelen, waaraan zU soms
terecht, maar veel vaker geheel ten onrechte,
meenen stalen pUp te kunnen verwerken. Tot
zoover de geschiedenis van het stalen meubel.
Laat ons ttians het stalen meubel en meer in
het bUzonder den stalen buisstoel vergelUken
met dien in ander materiaal; een vergeiyking
maken in technisch en economisch opzicht.
Stalen buis is Inderdaad gemakkelUker en
eenvoudiger dan hout te buigen in de voor
stoelen veelal verelschte vormen; de groots
constructiedeelen zUn gemakkelUk te lasschen.
deze verbindingen kunnen eenvoudiger zUn dan
in bout, bamboe of riet; evenwel bepaalt bU de
gangbare modellen in normale gevallen de
sterkte van de eigeniyke constructie niet in de
eerste plaats den gebruiksduur maar de alge
meene staat van onderhoud. Daarentegen le
vert de bevestiging van de stoffeerlng van zit
ting en leuning by de stalen meubelen alrijd
moelhJkheden op; eveneens de afwerking van
fauteuils, «g
dé.sflb»*T>u!* In tMfetistelllng 1
■riët onaangeraam aan hand en a._
te missen.
Het naar binnen buigen der pooten is niet
anders dan als een algemeen verbreid oon-
e Engelsche Koning heeft een KTOnlngs-
I commissie benoemd, welke onder voor-
zitterschap staat van den Hertog van
York, en samengesteld is uit persoonlUkheden
uit het Vereenlgd Koninkrijk en de Dominions.
Groot Brittannië zal in de commissie ver
tegenwoordigd zUn door de reeds onlangs be
noemde commissie uit de Privy Council, waar
van de Hertog van York eveneens voorzitter,
de Hertog van Norfolk onder-voorzltter, de
Aartsbisschoppen van Canterbury en York, de
Lord Kanselier, de Eerste Minister, de Lord
President van den Raad (Mr. Ramsay Mac
Donald), de Kanselier der Schatkist, Mr. Lloyd
George (de eenige ex-Premier, die niet deel
uitmaakt van de Regeering) en andere Privy
Councilors leden zyn.
Twee Dominions zUn niet in de Kroningz-
commlssie vertegenwoordigd, nL Newfoundland,
dat sinds enkele jaren geen eigen regeerir.g
heeft, doch door KoninklUke Commissarissen -w Tlet alleen onder bet groote publiek, maar
bestuurd wordt, en de lersche Vrijstaat. Ook j |X| ook bU velen met ontwikkeld onderschei-
Indië is niet vertegenwoordigd, aangezien de I a dingsvermogen, heerscht de opvatting
kroning van den Souverein tot Keizer van dat bet stalen meubel, en vooral de op twee
Indlë afzonderlUk plaats heeft. Wel zal, even- I voorpooten veerende stalen buisstoel de meest
als bü vorige kroningen, Indlë door een groot I typische uiting van den „modernen geest” In
aantal vorsten bU de plechtigheden te Londen I het hedendaagsche Interieur is, aldus schrüft
vertegenwoordigd zUn. aangezien de Indische Ir. A. Boeken In het tUdschrift „De 8 en Op-
keizerskroon afhankelUk is van de Engelscbe I bouw”.
Koningskroon. I Metalen stoelen zUn reeds zoo oud als de dag.
Dat ditmaal voor *t eerst in de geschiedenis B» de oudheid komen ze voor als rijke bronzen
Rjjks de kroningscommlssie samengesteld is I Bi de 17e. 18e eeuw worden ze hier en
delegaties der verschillende RUkslanden, I in FrantaUk als tuinmeubelen ge-
houdt natuuriUk verband hiermede dat door
het Statuut van Westminster de constitutio-
neele betrekkingen tusschen Oroot-Brlttannië
en de Dominions een ingrijpende verandering
ondergaan hebben. De oude suprematie van het
xg. Rlfksparlement (d.l. het Parlement van
Westminster) die reeds lang een fictie geweest
was, bestaat thans zelfs niet meer in theorie,
ofschoon de titel bewaard gebleven Is. In 1911,
toen George V gekroond werd, was zUn koning
schap over elk der Dominions afhankelUk van
zUn souverelniteit over het Vereenlgd Konink
rijk. Door zlfn kroning tot Koning van Groot
Brittannië werd hU automatisch gekroond sou
verein van elk der Dominions.
Nu volgens veler oordeel de Kroon nog
slechts den eenigen formeelen constitutioneelen
band vormt tusschen de landen van *t Britsche
RUk, is het van belang dat deze band zoo hecht
mogelUk worde. Werd, gelUk vroeger, de Souve
rein door zUn kroning tot Koning van Groot-
Brittannlë automatisch gekroond Koning van
elk der Dominions, dan zou dat koningschap
even automatisch vervallen, wanneer een hun
ner zich van t Britsche RUk wilde afscheiden.
De kroon zou dus in werkelUkheid in t ge
heel geen band vormen. Thans zal in Mei theo
retisch leder Dominion zUn eigen Koning kro
nen. Door uittreding uit het Britsche Gemeene-
best zou dus het koningschap in het uittreden
de Dominion niet komen te vervallen, maar
hierdoor wordt uittreding ook onmogelUk, ten-
■zU zU samenpaat met uitroeping der Republiek.
d.w.z. met een an tl-monarchale revolutie.
Dit verklaart gedeeltelijk waarom de lersche
Vrijstaat niet in de Kroningscommlssie ver
tegenwoordigd wil zyn. Dat land en zün Re-
geerlng erkennen, ay *t bp uiterst passieve
wyze, de nominale souverainlteit des konlngs.
Zy zullen dit biyven doen zoolang het niet
mogelUk is de betrekkingen met Groot-Brit- I
tannië binnen, hp;
Voor hen is hét
over Ierland. Aet orwenglMelUk«volg wm M
formeel en contractueel nog* steeds tusschen
Engeland en den Vrijstaat heerschende const!-
tutioneele verhoudingen. Men kan dus niet van
hen verwachten dat zy den door hen niet ge-
wenschten koning speciaal ook tot souverein
van den Vrystaat zouden laten kronen, door
deel te nemen aan de werkzaamheden der
Kroningscommlssie.
Maar zelfs indien Ierland thans niet onder
een Republlkeinsch-gezinde regeering stond;
zelfs indien Mr. Cosgrave hoofd van de regee
ring van den Vrijstaat gebleven was, zouden
zich in verband met de Kroning groote moei
lijkheden voordoen. De kronings- en zalvings-
plechtigheden worden uitgevoerd door de Aarts
bisschoppen van Canterbu!^ en York. Hoe kan
door zulke plechtigheden, en door aflegging
van den eed tot handhaving der Anglikaan-
sche kerk, Edward VIII gekroond worden tot
koning van het nagenoeg uitsluitend' katholieke
Ierland? Zoolang Ierland deel uitmaakte van
het Vereenlgd Koninkrijk, zoodat zyn bevol
king, met de Britsche katholieken, een gods
dienstige minderheid vormden, sprak het van,
zelf dat de Koning den godsdienst beleed der
meerderheid, en gekroond werd dóór den Angli-
kaanschen Primaat. Dit spreekt thans voor
.Groot-Brittanifië nog vanzelf, maar de lere»
vormen niet meer een godsdienstige minder
heid in het Vereenlgd Koninkrijk, doch een
autonoom katholiek volk. Zoolang zy gedwon
gen zyn de Engelsche kroon te erkennen, doet
het er weinig toe door wlen deze den Koning
op *t hoofd gezet wordt, maar heeft de kro
ningsplechtigheid op zoodanige wijze plaats dat
de koning langs symbollsehen weg tevens ge
kroond wordt tót koning van elk zyner Domi
nions, dan zou zelfs een volkomen loyaal Ier
land kunnen en moeten verlangen dat, wat den
Vrijstaat betrrft, de plechtigheid niet voltrok-1 Jer Oedlng Maar Krutoeltje mirt daar rfets van
wen worda: door Anglikaansche prelaten. I B J
De koning kan niet Anglikaan, zyn in Enpe-I hebben en zette het op een loopen.
structief misverstand te beschouwen. Op gladde
vloeren dompen de stoelen en krukken, terwyi
de op den vloer liggende buis aanleiding geeft
tot stooten, in tegenstelling tot den gewoonlUk bU
nouten of rieten stoelen toegepasten verbindings
regel op circa 10 cM. hoogte Voor het type ge-
laachte stoeltjes, die van Ravesteyn wel ge
maakt heeft, geldt dit bezwaar niet. Het zoo
genaamde vryzweven van de stoelen zonder
achtenteunpunten is In byaondere gevallen te
waardeeren; in het algemeen is dat „vrij zwe
vende” o prachtig cerebraal euphemlsme
evenwel een zeer gebrekkig technisch volkomen
onjuist surrogaat van een wel overwogen vee
ring in de zlttlngconstructie.
Het is moeliyk den Prijs van de stalen stoelen
en fauteuils te vergelUken met die in hout of
riet, aangezien de prijzen van deze laatste in
verband met hun kwaliteit en soort ulteen-
loopen van minder dan één gulden tot ver
scheidene tientallen guldens. DaarbU komt de
omstandigheid, dat ^neh" van twee stoelen die
In kwaliteit en gebruikswaarde geUjk zyn, bU-
voorbeeld stoelen met houten zitting en rug
steun, de houten verachteiyk degradeert tot
keukenstoel en de stalen, van wege de heer
schende mode, gaarne in zUn woonkamer ac
cepteert. Door dit onredelUk verschil In waar-
deerlng vervalt de mogeiykheld tot zuiver ver
gelUken.
Zeker is dat de goedkoopste goed bruikbare
stoelen niet de stalen buis-stoelen zUn, maar de
houten; en dat de goedkoopste goed bruikbare
en gemakkelijke fauteuils evenmin de stalen,
maar de rieten zUn. Nu is het waar, dat men
voorzichtig moet zyn met uit de vergelUking
van de eenvoudigste meubelen ook conclusies
voor de meer verzorgde en duurdere te willen
trekken, tcch geeft zulk een vergeiyklng voor
den ontwerper en voor den fabrikant waarde
volle aanwyzlngen.
Uit de bovenstaande punten moge biyken dat
het gébruik van stalen buis voor den stoel
elgeniyk geen reëele voordeelen heeft, veeleer
verscheidene nadeelen.
Wat is dan de reden of de oorzaak van de
heerschende hausse in staal? MUns ipzlens
moet het antwoord hierop lulden: In de eerste
plaats een zuiver aesthetlsche maar overigens
ara» is, vegsrifc, in, sights
een waarschuwing dat men. goed móet beseffen
dat indien men blanke metalen buizen aan zUn
meubeftn verwerkt, dit niet zakeiyk is of ra-
-j- ezer. kent ge reeds het Duitsche raadsel-
tje dat zoo oud is als het onsterfeiyke
-*“^Vler oude wyven konden elkaar niet
krUgen ze liepen alle vier even hard
rarara wat is dat?
Hier 1* het:
Er Hebt sle sehr.
81e Hebt ihn nicht
Und mócht' ihn gerne habenl
Wie freut sle sich
Wenn sle ihn krlegt!
De oplossing luidt heel netjes gezegd
pulex irrltans, oftewel op z’n goed vader-
landsch de vloo.
De vloo heeft in Duitschland, om zoo te >^8-
gen, langen tüd in het brandpunt der belang
stelling gestaan. In het jaar 1931 ontdekte men
in ziekenhuizen en klinieken dat de patiënten
voortaan zonder de vermaarde roode sproeten
waren, welke eenigszlns onsmakelyk als
vlooienpikken plegen aangeduid te worden.
Hooggeleerde heeren hielden zich met dit
raadsel bezig en bU hun onderzoek kwamen ze
tot de ontdekking dat zelfs de straathonden
van hun al oude kwaal bevrijd waren.
Er viel niet aan te twyfelen: de pulex irri-
tans. de vloo, was uitgestorven!
Het verschijnsel deed sich overigens niet al
leen in Duitschland voor. Heel Europa raakte
geleideiyk zonder vlooien. De biologische we
reld wond zich daar erger over op dan de „man
of the street”. Er werden groote en dikke boe
ken over geschreven. De opvatting dat de
Spaansche griep een eprtfemie onder dé vlooien
veroorzaakt had. was de meert algemeene,
maar daarom nog niet onbestreden.
Een insecten-kundlg instituut in de om
geving van Beriyn een der grootste ter
wereld trachtte nog op het allerlaatste
cogenblik „te redden wat er te redden viel”.
De zeldzame bezitters van de laatste nog leven
de vlooien kohden er hun ,jx> paying guests"
kwyt voor tien mark per stuk!
Zelfs Goethe raakte door het verdwijnen van
de vloo in de verdrukking. Hoe toch moest een
ieeraar het opgroeiende geslacht de diepe
schoonheid van regelen als deze onthullen?
Es war einmal en Könlg,
Der hatt” einen grossen Floh,
Den Hebt er gar nicht wenlg.
Wie seinen eignen Sohn.
En nu schynt plots de, nu ja. cultureele be
hoefte aan vlooien rijkelUk gedekt te gaan
worden. In Frankrijk begon de victorie. Fran-
sche kranten staan vol advertenties van mid
delen tegen vlooien. Fransche tijdschriften be
vatten lange artikelen over deze vlooien, die
uit Azië vla Indb-Chiha en Marseille ingevoerd
worden en allerlei ziekten kunnen overbrengen.
Het insecten-kundlg instituut in de omgeving
van Beriyn en ook de Duitsche bladen die weer
een levendige belangstelling aan den dag leg
gen voor de vloo, zijn intusschen weinig geest
driftig gestemd. Dat wat zléj<^aan Duitsch-
lands WestelUke grenzen opdringt!*te-aJetonz5
goede Europeesche kampioen hoog- envtrt,
springen, doch een of ander Aziatisch onge
dierte. waarvan nog bewezen moet worden dat
het aok maar één druppel Arisch bloed in zyn
aderen heeft.
Er zUn de laatste jaren heel wat sentimen
teels woorden aan de vloo gewijd. Doch het zal
lang duren voor hetgeen Azië thans zoo kwis
tig invoert, de populariteit geniet der vlooien
van Goethe en Grlmmelhausen.
vol- En minstens twee dozijn logi’s
s Genieten met je mede!
Want als je heerlijk buiten woont.
i
x/e nicmjcs
2 zwagers,
SS
S Ze zwermen zomers om je heen
En dwepen met „den buiten",
Maar 's winters, als je eenzaam bent,
Dan kun je naar ze fluiten!
Dan zie je geen familie meer
In velden of tn wegen,
Dan laten ze je fijn alleen
In ijs en sneeuw en regen.
Dan stuur je invitaties rond
Aan vrienden en aan magen,
Maar dan is niemand, met geen stok,
,J>en buiten" op te jagen!
&e schrijven brieven, o, zoo lief.
Om zich te excuseeren
„Thans gaat het niet, we komen
graag
Van ’t zomer weer logeeren
HERMAN KRAMER
ïiHimiinNiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
9
'74
>75
