PRIESTERJUBILARISSEN
De Paus
en
de bergsport
il
Graaf
Galen
von
t Zigeunerinnetje
BEKLIMMING VAN DEN
MONTE ROSA
o
VRIJDAG 14 AUGUSTUS 1936
Een vruchtbaar pastoraat
T
Zeer indrukwekkende
Pastoor M. M. v. d. Eem
oogenblikken
Pastoor W. J. v. d. Berg
Pastoor W: F. Roozen
l
6
Onvermoeid bevorderaar der veel
vuldige H. Communie
>yMen met de bergen ter eenre en
de dalen ter andere zydé schre
den in tegengestelde rich
ting, als twee legers
onder Gods bevel”
-
Pastoor Berkemetfer
Groote bestrijder van
het nieuwe heidendom
Eén dermoedigste verdedigers van
het Christendom tegen de
Duitse he dwaalleeraren
Bloeiend parochie- en vereeni-
gingsleven tot stand gebracht
Ijverige zielzorger, die zich zeer
bemind heeft weten te maken
DOOR ANNY VON PANHUIS
r
Héofddorp heeft zich opgemaakt het zilveren
kielde.
Op 15 Augustus zal het veertig jaar geleden
schoolkinderen zal worden aangeboden.
X. O. M. van den Oord
Pasi
u het,** Wanda’s item sloeg büna
M
4
werden al duidelijker; het moeit een man sü».
AWordt rWTOigd).
Wil-
■ES
toor der parochie Bovenkerk, tot priester werd
gewüd.
Daarbij
gerimpeld
streeks zes uur wordt
>haald aan den Bla
ten toegesproken door
W J. v. d. Berg te vieren. Eerst ruim een jaar
geleden werd pastoor Van den Berg door Z. H.
ar van de
looper »be-
beite juffrouw, zoo eenvoudig
niet." Wanda's neusvleugel
len. Er is in Dultscn-
gaande, die niet of
nsM^BL^Graaf Von
strijd
Nieuw bidprentje van Hubert Levignt
Moge de gulhartige vriendelijkheid van den
as. jubilaris nem ook onder de kinderen meer
en meer In zijn parochie doen kennen en alzoo
den weg banen om^hier met nog meer vrucht
te kunnen werken. Geve de goede God hem de
'gezondheid om nog lang het pastoraat van deze
rustige parochie, die het volgend jaar een eeuw
bestaat en oorspronkelijk de moederkerk Is ge-
weest van verschillende ftaróchla ~in den om
trek, te' kunnen bekleeden.
Ter gelegenheid van het priesterfeest Is een
eere-comité gevormd, waarin o.a. zitting hebben
de Eerw. Moeder Angeline, dr. O. Deggeler en
de heer L. H. Simons, burgemeester van Haar-
iemmerllede en Spaarnwoude.
Verschillende comité's zijn voorts opgericht
voor de regeling van het feest, welke als volgt'
Aan* den vooravond
de jubilaris plechtig^
perdljk, waar hü zall
urengebed worden thans besloten met yen pro
cessie met muziek en zang bulten het kerkge
bouw. waaraan de geloovigen deelnemen. Veel
bruidjes, bloemen, kaarsen en vaandels dragen
bjj tot verhooging van der luister, dit dank zij
het Initiatief van pastoor Roozen.
Het is ongetwijfeld een goede gedachte den
pastoor bü gelegenheid van diens veertigjarig
priesterfeest een of twee geschilderde ramen
aan te bieden, die In het kruis der kerk wor
den aangebracht. Zeker zal het den as. jubila
ris, als vurig vereerder van het H. Sacrament en
als oud-jkapelaan der thans voormalige 8t. Ca-
tharinakerk, verheugen, dat een der ramen in
beeld brengt de geschiedenis van het H. Sacra
ment van Mirakel te Amsterdam. Het andere
raam zal voorstellingen geven der H.H. Marte
laren van Gorcum.
Naar wij vernemen, zal het feest worden ge
vierd Zondag 16 Augustus. Het kan wel niet
anders of de geheele parochie Bovenkerk zal
spontaan uiting geven aan haar eerbied voor
het priesterschap en aan haar dankbaarheid
en hoogachting jegens den herder, die met zoo
veel ijver in haar midden werkzaam is.
Ad multos annos.
chlale scholen. De kinderen kullen bü die ge
legenheid eenige tooneel- en muziekstukjes ten
teste geven, terwijl ook h#t feestgeschenk dgr
Tot de dertien priesters van ons Haarlem-
sche diocees, die op 15 Augustus as. hun zil
veren priesterjubileum hopen te vieren, be
hoort ook de zeereerw. beer Cl. F. J. Berke-
xnejjer, pastoor te Haarlemmerllede.
In verschillende parochies heeft hij zijn pries
terlijken en daarom gewljden en gezegenden
arbeid verricht; nu is de parochie van 8t.
Jacobus te Haarlemmerllede, Spaarnwoude en
Spaarndam blijde ^met hem zijn priesterfeest
mede te mogen vieren. Ruim twee jaren is
pastoor Berkemeijer hier werkzaam.
ya en der moedigste verdedigers van het chrls-
H tendom*en de katholieke practjjk tegen de
dwaalleeraren van het Dultsche Natio
naal-Boe lal Isme is de blsschop van Münster, de
Graaf Von Galen. Door de aan het Katholicisme
verknoehte Westphaalsche bevolking op de
handen gedragen, grijpt hij Iedere gepaste ge
legenheid aan om het nieuwe heidendom te be
strijden en de menigte te wijzen op haar .Jnner-
ste Würde”, den wortel der beschaving.
Gesproten uit een oeroude familie in het
Munsterland, jeugdvriend van Von Papen, is
Mgr. Von Galen jarenlang pastoor geweest van
een Berljjnsche parochie, die uit het bisdom
Mtinste» wordt bezet. Na de sluiting van het
Concordaat tusschen Z. H. den Paus en bet
n.euwe Duitschland werd Mgr. Von Galen tot
blsschop van Münster benoemd. Men en in
de eerste plaats Von Papen hoopte hiermede
kende predlcaties bij het Willebrordusbeekf, in
het geheele dekenaat, bij jong en oud, groote
bekendheid verworven.
Vermelden wij ook, dat de pastoor aan allen,
die, gedrukt door den nood der tijden, bij hem
komen, juist door zijn opgeruimd karakter
steed nieuwen moed, blijheid, troost en sterkte
weet te geven.
De parochianen zijn hun jubileerenden her
der hoogst dankbaar voor alles wat hij voor
hen heeft gedaan, zij hopen dat God hem bij
zonder den dag van zijn zilveren priesterfeest
rijkelijk met Zijne genadem moge, zegenen en
zü spreken den wensch uft, dat‘hij nog vele
jaren herder in de parochie van o. L. Vrouw
Praesentatie te Anna Paulowna mag blijven.
Op den feestdag van Maria ten Hemelopne
ming zal de, zeereerw. heeit^pasloor M. M. v. d.
Eem deft dag herdenken, wgarop hjj voor vijf
en twintig jaar gewijd werd tot priester des
Heeren. priesterjubileum van den zeereerw. heer pastoor
Geboren 9 September 1886 te Hoofddorp,
maakte Zjjneerw. zijn gymnasiale siudlën op
het College van de Paters Jezuïeten te Amster
dam, volgde hierna het laagste studiejaar aan
het kleln-seminarle „Hageveld" te Voorhout en
'vervolgens het groot seminarie te Warmond.
Na zijn priesterwijding in dë kathedrale kerk
te Haarlem werd ZUneerw. voor zes weken
aangesteld alg assistent te Zoetermeer. vervol
gens was hij van 1911 tot 1914 kapelaan te
Halfweg, van 1914 tot 1919 kapelaan te Goes,
van 1919 tot 1921 kapelaan te Noordwljkerhout,
van 1921 tot 1924 kapelaan'5 te Amsterdam In
de parochie van de H. Martelaren van Gorkum
In de Linnaeusstraat, van 1924 tet 1926 kape
laan te Delft, van 1926 tot 1929 kapelaan te
Rotterdam en tenslotte van 1929 tot 1931 kape
laan In de parochie van den H. Cyrlacus en
Franclscus te Hoorn. In 1931 benoemde Z. H.
Exc. Mgr. J. D. J. Aengenent zg. hem tot
pastoor van de parochie van O. L. Vrouw Prae
sentatie te Anna Paulowna.
Reeds direct had hit hier met groote moeilijk
heden te kampen, daar »’e kerk noodlg geres
taureerd moest worden. Verheugend is dat deze
restauratie reeds tot een goed einde is gekomen.
Wat zjjn werk betreft zouden wjj niet anders
kunnen zeggen dan dat pastoor v. d. Eem een
bloeiend parochie- en vereenlglngsleven heeft
tot stand gebracht. Noemen wjj slechts de beide
afdeelingen der Marla-congregatie met al haar
verschillende onderafdeelingen als: tooneelclubs,
voetbalvereeniging, korfbalclub, mandolineclub;
verder de mlddenstandsvereeniging enz.
Steeds staat pastoor van der Eem klaar om
zjjn vereenlglngen te helpen. Dat is bewezen
In het jaar 1934 door zUn revue; „Wist je dat
niet”. Vooral door zijn toedoen oogstte dezë
overal zóó’n succes, dat iedereen »oven de lijn
Alkmaar-Hoorn sprak van: „den revue-pas-
toor”. Deze revue brengt ons in herinnering hoe
pastoor Van der Eem aan de kerk geschonken
heeft een sierraad in den vorm van etm prach
tig orgel, gebouwd door den heer a. Glesen uit
Goes; een orgel dat nog tientallen jaren mu
ziek door de kerk zal 'doen klinken, als dank
bare herinnering aan den schenker en diens
werken en zwoegen.
Als directeur der bedevaart van het dekenaat
Schagen naar O. L. Vrouw ter Nood te Heiloo
heeft Zij nee rw. vooral ook door zijn indrukwek- (Z.H.).De pastoor van
een blsschop te hebben, naar het hart van het
Nieuwe Rijk. Maar dat Is duchtig tegengeval
len, zooals ieder weet. Blsschop Von Galen Is
weliswaar niet een geleerde met Internationale
faam, .gelijk bijvoorbeeld Kardinaal Faulhaber
uit München, doch hl) doet voor deze niet
onder in moedigen tegenstand tegenover som
mige maatregelen van het Nieuwe Rijk. In het
hedendaagsebe Duitschland Is het niet meer
mogelijk het volk te bereiken langs den weg der
Katholieke pen. Maar blsschop Von Galen
heeft een ander middel bedacht. Telkens ais
hier of daar In zjjn uitgestrekt bisdom een ker-
kelüke plechtigheid wordt gevierd, noodigt hl)
de Katholieke groepeermgen uit op een „bede»
vaart”. En hü zelf spreekt dan, in het kers
gebouw, een rede uit, die steeds spijkers met
koppen slaat. De blsschop is een man van bui
tengewoon hooge lichaamslengte. In geheel zjjn
houding herkent men den ouden adel: h| Is
tegelijk minzaam, eenvoudig en toch buiten
gewoon adellijk in woord en gebaar. En telkens,
wanneer hü voor ettelijke duizenden geloovigen
staat, wordt de Geest vaardig over hem, om
onverschrokken het Geloof te verkondigen, als
een apostel uit de tijden toen de nacht van het
heidendom nog nauwelijks ging verdwijnen.
Onlangs werd het achtste eeuwfeest gevierd
van de thans verdwenen Premonstratenzerabdü
te Hambora, in het Roergebied. Hambom is
thans, dank z'J de groote industrie, een stad van
een paar honderdduizend Inwoners geworden.
Welaan dan, dkAr is-bisschop Von Galen op
getreden tegen de nazistische opvatting, als zou
het bewustzijn van zondigheid, berouw en ver
giffenis (zooals de katholieke moraal dit ver
dedigt) een menschonteerende zaak zijn.
„Bestaan dan heden geen onrecht meer en
geen haat, geen echtbreuk en diefstal vee" las-
ter, leugen en oogendienartf?", zoo vroeg de
Münstersche zieleherder. „Wie nog gelooft In
een God en in zijn heilige, voor iedereen bin
dende wet, kan niet loochenen dat dit alles
zonde is. En wie nog gelooft in een rechtvaar
digen en barmhartigen God, is verheugd omdat
berouw bestaat, waardoor hij vergiffenis kan
bekomen. Zulke echte vreugde Is ons deel, al is
het waar dat de aarde in menig opzicht een dal
van tranen is..,. Wie kan al deze waarheden
loochenen of vergeten? En wie kan ze ver
klaren, wanneer hjj geen schuld erkent en geen
zonde, Indien de dood In de wereld is gekomen
met al zijn voorboden en al zjjn harteloos
heid? Wie kan de wanorde in het menscheljjk
gemoed verklaren, de booze verlangens van het
menschenhart, het geweld en de buitensporig
heden van de onbeheerschte drift, Indien er
geen erfzonde bestaat, die met haar onhetlvolle
gevolgen op alle menschen Is overgegaan? Een
dwaze mensch kan*zich wel in gedachteloos
genot over al deze vraagstukken heenzetten.
eerwaarde heer A. C. v. d. Berg, zal de predika
tie houden.
A
Lan
mor
het
S
zom
dag
neel
der
lan<
leek
Al
sen
Sch
huis
Den
waai
Ee
de t
zich
die a
kade
Nt
dan
we
dr.
dïn
voud
O
modi
in li
t Zs
-Oï
werd
kers
stuk
dem
Ottei
over
Ee
leefd
Scha
Laud
godv
dag
ter t
He
Kast
de 1
Gree
de „i
.Me
die
Noor,
hom
van i
land
de h
Noori
van l
Barn
fix
steed
Hei
Deke
dan
apost
wordi
Ste
Hek
we t
leeke
men
tijd
hoeft
tere,
te zij
les ti
eiken
bedrt
Het
klopp
ambt
Kq
onze
nistei
gaeiiiiiiiiiiiillllflHliillllillilillliimilllilillilliiiniiiiiiiiuiHiiiiiiiiiiiiiiii
Geboren te Overveen op 29 September 1871,
begon hü de studie voor het H. Priesterschap
In 1885 op het klein. Seminarie Hageveld. In
1896 werd hü benoemd tot assistent te Purme-
rend en nam hü de priesterlüke bediening ook
eenlgen tüd waar te Ilpendam. waarna In 1897
zün benoeming volgde tot kapelaan te Middel
burg. Ruim negen jaar was kapelaan Roozen.
aldaar zegenrük werkzaam tot 1907, toen hü
benoemd werd tot kapelaan aan de St. Catha-
rinakerk te Cocksdorp op Texel en na drie jaar
In 1915 volgde benoeming als zoodanig te Sche-
veningen (OL V, van Lourdes). Hier was J)as-
toor Roozen vüftlen jaar werkzaam onder zware
flnancleele zorgen, door den bouw eener nieuwe
kerk ontstaan.
In 1930. na den dood van pastoor De Haas z.g.
werd pastoor Roozen de leider der parochie
Bovenkerk.
Meer dan zes jaar heeft hü hier thans ger.'
arbeid in den waren zin van het woord. Van
•s morgens vroeg tot 's avonds is pastoor Roo
zen in de weer met de vervulling van zün
priesterlijken arbeid, die steeds in omvang is
toegenomen. Als vurige vereerder van het H.
Sacrament is pastoor Ropzen een onvermoeid
bevorderaar van de veelvuldige H. Communie en
niet zonder succes. Naar we meenen te weten
Is het aantal H. Communiën in de afgeloopen
zes jaar van 40.000 tot om de 100.000 gestegen.
De algemeene communie der schoolkinderen, de
Eucharistische dagen en de vele kerkelüke fees
ten zün steeds een aanleiding om de veelvuldige
H. Communie te bevorderen.
Voorts vragen de vele vereenlglngen op gods
dienstig en sociaal gebied de aandacht van de
parochle-geestelüken, zooals de Derde Orde en
de Maria Congregaties.
Tijdens dit pastoraal werd in deze parochie
o.a. de Graal opgericht, die zich in den bij
zonderen steun van pastoor Roozen mag ver
heugen. Enkele maanden geleden werd zelfs
het souterrain der fraaie pastorje tot tehuis
voor de Graal Ingericht, waarmede de Graal-
leden zeer In hun schik zün.
De feestdagen van Aanbidding en Veertig-
was plotielipg tot het uiterste gespannen, s»
had de vrouw, die zich met een gemeen lachje
vermaakte om haar opwinding, in het gezicht
kunnen slaan. Onwillekeurig hief zü de hand:
op, maar een dof geknor van den reusachtlgen
dog herinnerde haar aan haar volslagen mach-
telooshcid.
„Als een van ons belden zich moet schamen,
u het,” Wanda's stem sloeg büna
zóó was ze buiten zichzelf. „U maakt
eenige scrupules jacht pp den eersten
MM1 «Z a^ry anmAm BftrtM Hikt»
vraagt er niet naar of u mij. die oudere
1 1
u bang van Hector of van mü?
beetje gevaarlük zün we misschien
knikte se onophoudelijk met haar
hoofd je, waarvan het dunne grüze
haar met een zwart gehaakt mutije bedekt
was. onder de kin met linten vastgebonden.
Josefa werd gloelend-rood.
„Ik ben de gezelschapsjuffrouw van mevrouw
de barones I” riep ze, zoo hard ze maar kon.
^Ja. ja, dat zal uitkomen, nu wordt u
mevrouw de barones! Maar u hoeft heuich
niet zoo hard te schreeuwen, ik verste u uit-
stekend.**
Josefa zuchtte. Het zou wel geen nut hebben,
wanneer ze probeerde, de oude Liese Schnei
der aan het verstand te brengen, dat ie haar
totaal verkeerd begrepen had. Het oudje was
eenvoudig niet te beschreeuwen l
.Dan houdt u zeker ook wel erg veel van
Malte F’ vroeg het bevende oude-vrouwen-
stemmetje,
Josefa stond haar volkomen verbijsterd aan
te staren. Wat moest ze doen, boe kon ze het
oudje de waarheid aan het verstand brengen?
Haar lang stilzwijgen scheen het moedertje
niet te bevallen; uit haar kleine oogjes sprak
onvervalscht wantrouwen.
,Jk ben Malte’s kindermeid geweest en
Ik houd zooveel van hem, alsof hü m’n eigen
zoon was nog meer dan van Ulrich, die weg
is. Zegt u nu eens, houdt u erg veel van hem?"
Josefa had het liefst uitgeschreeuwd: „Ja.
ja, ja!” Want in haar hart ontwaakte bü de
verrassende vraag van het oudje plotseling de
alles-overweldlgende zekerheid, dat ze Malte
liefhad.
Als een heerlijke bloem bloeide die zeker
heid voor haar ontstelde oogen open. Maar ze
mocht toch geen „ja” zeggen Wie bekom
merde zich om haar liefde?
Ze trok langzaam haar handschoenen aan
en schudde met een smartelük lachje het
hexjfd.
„Ik heb mijnheer von Dlttbom niet Hef.”
Dat had het oude -moedertje nu wonder
boven wonder goed verstaan.
oogjes' vonkten plotseling van boos-
toevlucht nemen tot den geest; men moet de
-J Gods kunnen ontwaren, volgens die
zewg^n en vekklaren: „dè
zich en God leidt ben
Geboren te Den Haag op 9 Januari 1887, werd
hü op 15 Augustus 1911 priester gewüd. Ach
tereenvolgens werd hü kapelaan op 28 October
1911 te Zlerikzee, 17 September 1915 te Den
Helder (H.H. Petrus en Paulus), op 16 Maart
1918 te Schiedam (H. Hart), op 22 October
1921 te Rijswijk, op 7 Mei 1927 te Amsterdam
(H. Catharina) en op 18 Augustus 1928 te Lei
den (H. Petrus). Daarna was hü pastoor te
Oude Schild (benoemd op 13 JuM 1931) en
thans pastoor te Haarlemmerllede (benoemd
op 19 Juni 1934), waar hü o.a. de financiën
der parochie op nieuwen, gezonden grondslag
Op 29 dezer, toen de Paus de diocesane af
gevaardigden van de Italiaansche katholieke
jeugd na een studieweek te Mondragone in
audiëntie ontving, schrüft onze Romelnsche
correspondent, heeft hü in zün toespraak het
feit herdacht, dat hü op dezen dag, <8 jaar
geleden, zün grootste en moellükste bergbe-
s tij ging uitvoerde, nJ. de beklimming van den
Monte Rosa van den Itallaanschen kant. Dat
die beklimming kon slagen, zoo zei de Paus
schertsend, kwam juist, omdat het 48 jaar ge.
leden is. 1 t>
.".In onzen omgang met de bergen”, aldus
ging de Paus voort, „hebben Wü kunnen er.
varen, dat de vroomheid de hoogste uitdruk
king van den geest is. Het hooggebergte, ge
zien en beleefd met een weinig geest en vroom
heid, wordt inderdaad een ware openbaring
Gods in de natuurlüke orde. Met dezen datum
herdenken Wü dan ook één van de grootste,
ja misschien de grootste openbaring van Gód
in de natuur, die Wü in ons toch reeds zoo
lang leven hebben aanschouwd. Nooit, hebben
Wü zóó van nabü, zoef zichtbaar, zoo toegan-
kelük en tegelük toch zoo groot en in zekeren
zin mystiek en heilig, in schrikwekkende
grootheid den gezegenden God gezien. En
nooit hebben wjj zoozeer de waarheid door-
voeld van dat woord, dat In verschillende
vormen telkens in de Schrift wederkeert: de
hoogten hebben een büzonderen lof voor God
oen Schepper: „de Heer woont in den hcoge".
„glorie aan God in den hooge”, en «erder in
zoovele beelden van waarlük goddelüke schoon
heid, zooals wanneer de H. Schrift regt. dat
men de bergen ter - eenre en de dalen ter
andere züde ziet schrijden in tegengestelde
richting, als twee legers onder Gods bevel.
Schooner nog zün de woorden van den pro.
feet Habakuk in zün lofzang, woorden, die wü
hebben vervuld gezien in een nacht vol open
baring, ongeloofelijk grootsch en Indrukwek
kend schoon. De profeet zegt, dat hü de ber-
geh-ziet als de gestalte van een reus, die om
nog grooter te zün armen en‘handen omhoog,
strekt. Geen groot kunstenaar, geen Doié heeft
nlg tüd op 1 oogenbilk, daar er op me ge
wacht wordt.”
„Door mevrouw of door haar zoon?”
De roode lippen lachten een leelük, böos-
aardlg lachje, en scherp vroeg Wanda, op den
man af: „Hoe lang denkt u eigenlük nog op
Dittborn te blüven?”
Josefa, die toch pas enkele minuten geleden
tot het besluit genomen was, dat het 't beste
voor haar zou zün, Dlttbom zoo spoedig moge-
lük te verlaten, antwoordde rustig:
„Hoe kan ik dat weten dat zal er van
afhangen, hoe lang mevrouw me In haai" dienst
wenscht te houden."
„Nonsens!" barstte de kleine vrouw uit, die
alle zelfbeheenchlng verloren scheen te hebben.
„U moet weg, verstaat u, uw aanwezigheid op
Dittborn beteekent voor mü een te groote be
lemmering. Sedert u hier rondhangt, kom ik bü
baron Malte geen stap verder. Ik kan even goed
de dingen bü hun naam noemen, want u zult er
toch wel allee van weten!”
Een schaduw gleed er over Josefa’s trekken.
De dog had zich nu vlak vóór haar ge
posteerd.
„Wilt u alstublieft zoo goed zün, nu uw hond
terug te roepen, zoodat ik kan doorloopen?"
zei ze büna heftig.
De ander schudde het hoofd.
„Ik denk er niet aan, ik ben blü. dat het
me met de hulp van m’n Hector gelukt is,
u te dwingen tot dit vertrouwelük gesprekje.
Maar het wil me toeschünen, dat u wat zwaar
van begrip is en dat ik nog duldelüker moet
zün. Daarom zeg ik g zonder pompllmenten:
Ik eisch van u, dat u Dittborn verlaat, ik houd
van baron Malte en heb Ingezien, dat u mü
in den weg staat. Hebt u me nu begrepen?”
,Als baron von Dlttbom uw gevoelens be
antwoordt, dan zal mün aanwezigheid ham toch,
dunkt me, niet verhinderen, u dat te zeggen.”
Josefa keek de mooie vrouw strak en somber
in de oogen.
„Nee, mün
is de kwestie niet.” Wanda’s
trilden licht. „Zeker beantwoordt baron Malte
mün gevoelens, dat weet ik, want dat heeft hü
me jaren geleden al gezegd maar er is een
misverstand tusschen ons gerezen en nu is hü
zonder reden boos op mü- Ik wensch dat mis
verstand op te helderen, en ik weet zeker, dat ik
daar reeds lang in geslaagd zou zün, als u niet
naar Dittborn was gekomen, u, de kokette
schünheilige, die het arme, deugdzame meisje
speelt en u daarbü niet ontziet, uit alle macht
naar den welgestelden grootgrondbezitter te
hengelen!”
Josefa richtte zich fier op en een bUk vol
verachting trof de spreekster. Doch ze bleef
zwügen.
Dat prikkelde de mooie vrouw nog meer.
„Ik zou zoo denken, dat het niet tot de
plichten van een gezelschapsjuffrouw behoort,
met den zoon des huizes in den omtrek rond
te toeren en in het halfdonkere zaaltje van een
klein hotelletje te teaën. Maar wat te pas komt
of niet te pas komt, is natuurlijk bijzaak!
Hoofdzaak is de gelegenheid tot vertrouwelük
samenzijn met hem, dien men graag als echt-
genoot Mn (ten hMk sou sImds*
plannen, hoe se nu het best weg »u kunnen
komen, hoe ze deze vrouw, die haar naar zich-
f - a m**«» Kaar J
minderwaardige vermoedens te luisteren, te t
slim af zou kunnen zün.
Heel in de verte op den landweg dook juist
een L L._
Wanda staarde in de richting van Dittborn.
Snel overlegde Josefa bü sichzelf:
Wanda von Grettenau aan den praat houd*»»
tot de gestalte vlakbü was. De vage omtrekken
ooit zulk een uitbeelding bereikt, die de fan-
taaie te boven gaat.’*
„Wat de profeet wilde uitdrukken, dat heb.
ben Wü gezien”, zoo vervolgde de Paus, „toen
Wü van een hoogte van 4600 meter rondom
ons in de onmiddcllükc nabüheid niet minder
dan tien toppen aanschouwden, alle hooger
dan 4000 meter, die in dien wonderbaren nacht
glansden met hun gletschers en hun sneeuw:
een raad van reuzen, die de armen ten hemel
hief en büna den hemel raakte om nog ?roo_
ter te zün; een ding van zoo intense schoon
heid, dat Wü nog steeds, ook na zoovele jaren
God danken omdat hü Ons dit heeft laten’
aanschouwen."
„En een andermaal, toen wü nog beginne
Ungen waren in de bergsport en een hoogte
bestegen hadden, die wel niet zóó groot maar
toch aanzienlük was, op één van die ’oogen.
blikken, waarop de bergen hun uitzler. ver
anderen met den hoek van de lic^tstraVn en
de interferenties van licht en schaduw, en
waarin de overgangen zoo snel en irdruk-
Wekkejid plaats grüpenop één van die pogen-
bllkken was het, dat Wü nog wachtten op
de woorden, die ons hart ons zou Ingeven,
toen ineens de gids, die ons begeleidde een
oude kenner van de bergen, die duizend maal
dit schouwspel had gezien, ons voorkwam en
neerknielde, terwül hü zei: .Beste heer, hier
moet men bidden.”
In het vervolg van zün rede, die wjj wel
de schoonste durven noemen, welke Plus xi
ooit hield toonde de H. Vader, dat dezelfde
vroomheid ook alléén den zin van het leven
‘en van de historie, zooals die van de natuur
openbaart. „Het eerste doel, het wezensdoel
van aUe werken Gods; dat In de geschapen
dingen nimmer ontbreek^J*. Zün glorie te
openbaren en eer te brengen aan den godde
lijken Schepper. De Schepper heeft behagee*
in zün schepsel, en het schepsel, hoe klein ’dok
en hoe verloren in een wüde eenzaamheid,
zingt een heerlüke poezle, schooner dan die
dei dichters.”
„Ook in de gebeurtenissen der geschiedenis”
zoo vervolgde de Paus, „hoe weinig kunnen hei
menschelük oog en de menschelüke geest cm.
vatten van deze eeuwige wisseling van dood
en leven, hoe weinig begrüpt ons mensrhelljtó
verstand, naar de H. Geest zelf ons leert: „Gü
zult zien, mün zoon, met hoe weinig wijsheid
de wereld bestuurd wordt". Deze ervaring
hebben Wü kunnen maken in de laAtste jaren
en vooral in de laatste maanden, l Wat be
grüpt de menschelüke geest van dezen waar
lijk noodlottlgen gang der dingen, van dat be.
weeg der menschen, nu alleen, dan in groepen,
dan in massa’s, dan in menigten van naties
en volken, niet wetend waar zü zullen gaan en1
riet wetend waar zü uitkopen, ineenend
rechts te gaan en integendeel links belan
dend, meenend den vrede te vinden en in.
tegendeel werker^ aan de voorbereiding van
steeds nieuwe dbnfllctien: wat begrüpt daar
het verstand? Weinig of niets. Men moet zün
.1 t* 1. A A. V A.
hand
woorden die alles
menschen bewegen
heen.”
den oudsten kerkmeester J. Vriezekoop, waar
na de stoet naar ,Bt. Adelbert en St. Jacobus”
zal trekken. Hier wordt bü' het intreden van
d^i jubilaris door allen een welkomstlied ge
zongen, gevolgd door een toespraak van kape
laan J. Berger, voorzitter van het feestcomité
en een kort Lof. Nadat tot slot het feestlied
is gezongen trekt de stoet naar de parochiekerk,
waarin eveneens het welkomstlied gezongen en
een toespraak en kort Lof gehouden worden.
Hierna zullen leden van het kerk- en arm
bestuur het parochie-geschenk in de pastorie
aanbieden.
Zaterdag 15 Augustus Is des morgens om
half acht een H. MIs met algemeene H. Com
munie tot intentie van den jubilaris. Om kwart
over tien uur wordt de plechtige Hoogmis met
Veni Creator, Te Deum en feestcantate gecele
breerd. Van half twee tot half vier Is er receptie
met aanbieding van geschenken in het R.K.
Vereeniglngsgebouw; om half acht plechtig
Dank lot met toespraak van den jubilaris.
Zondag 16 Augustu; Is er feest In Spaarndam.
Om half acht Vroegmis met algemeene H.
Communie; om kwart over tien uur plechtige
Hoogmis met Veni Creator en Te Deum: om
twee uur receptie kt- het Vereeniglngsgebouw;
om- half drie plechtig Lof met toespraak van
deh jubilaris. Des avonds om half acht In het
Vereeniglngsgebouw te Spaarnwoude de eerste
parochleele avond; Maandag 17 Augustus de
tweede parortiieele avond.
Dinsdag 18 Augustus om aefit uur stille H.
Mis met algemeene Hs Commuitie voor de
schoolkinderen; Woensdag om hajf acht H. Mis
in Spaarndam, gecelebreerd door den jubilaris*
met algemeene H. Communie voor de school
kinderen»; om tien uur kinderhulde in het Ver
eeniglngsgebouw te Spaarnwoude; Donderdag
20 Augustus om half acht des avonds kinder
hulde in het Vereeniglngsgebouw.
Maar de denkende, ernstige en ernstig te noe
men mensch kan dat niet blüvend doen. En,
zelfs indien hü het kan tot in het bittere uur
var. den dood, dan kan daarmede nog de waar
heid niet weggeredeneerd worden, dat de aarde
geen paradijs meer Is vooé den mensch, dat ze
hem doornen en distels opbrengt, en dat harde
strüd en pünlük gevecht, dat zweet en tranen
het aandeel van ieder mensch zün; verder, dat
alleen hü dit alles overmeestert, die door zelf
overwinning aan het genot kan verzaken, die
in geest van boete met sterk gemoed het lijden
draagt, die door alle ontgoochelingen des levens
heen de laatste hoop niet uit zün ziel laat
haten de-hoop ap het hemelrijk Alleen hü, die
deze dingen kent en erkent, kent ook de wan,
■eenige menschwaardige levensvreugde!"
Aldus verdedigt de bisschop van Münster het
geloof, zonder eenige „politieke" inmenging,
maar tegelükertüd zóó, dat alle dwalingen des
tüds er bü bestreden wojj
land een grootsche strffl
Wëinig aan de oppervlal
Galen is een der kampioenen daarULM
la zwaar, maar men behoeft er niet
twüfelen, of de Kerk zal er gestaald en wè*
dergeboren als overwlnnares uit te voorschijn
treden.
Exc. Mgr. Aengenent ts- tot hert
parochie van den H. Joannes dene
noemd, maar in dien betrekkehjk korten tüd
heeft hü zich onder de parochianen van de
hoofdplaats der Haarlemmermeer reeds zooveel
vrienden gemaakt, dat men naar een geheel an-
Uere oorzaak zou moeten zoeken, zoo dit
priesterfeest niet tot eei^ luisterrüke gebeurte
nis werd.
De zeereerw. feesteling, die op zün laatsten
verjaardag den leeftüd van vüftlg Jaren be
reikte, werd in 1886 te Zoetermeer geboren. Na
op de seminaria van het bisdom, op „Hageveld”
te Voorhout en op het Groot-Seminarie te War
mond, zün voorbereidende en theologische stu
diën te hebbeir^emaakt, werd hü op 15 Augus
tus 1911 door Mgr. A. J> Calller z.g. tot priester
gewüd. Na zün priesterwüding werd hü door
den bisschop tot kapelaan te Bergen benoemd,
waar hü onder leiding van den emlnenten
herder van katholiek Bergen, wülen pastoor
Van Delft, zich de practük der zielzorg eigen
maakte. Na vier jaren te Bergen te hebben
gearbeid, «werd hü in 1915 tot kapelaan van de
St. Lambertusparochle te Rotterdam (Oud-Kra-
lingen) benoemd. Te Rotterdam üverde pastoor'
v. d. Berg o.a. sterk voor het werk onder de
mannelüke jeugd, waarvan de organisatie on
der zün leiding werd verstevigd en uitgebreid.
Het patronaatsgebouw van de parochie werd,
door zün zorgen vooral, aanzienlük verbqywd
en vergroot,
Vüftlen jaren lang was de jubilaris kapelaan
te Rotterdam. Het is dan ook geen wonder, dat
de parochianen van Oud-Krallngen den üveri-
gen zielzorger nog niet vergeten zün*In Decem
ber 1931 werd hü tot pastoor te lerseke (Zee
land) benoemd, een kleine parochie, die echter
door de verscheidenheid der bevolking een
meer dan gewonen tact vereischte, In Mei 1935
eindelük volgde zün overplaatsing naar Hoofd
dorp.
Op den dag, dat hü zün zilveren priester
jubileum zal vieren, Zondag 16 Augustus, zal
pastoor v. d. Berg bü de plechtige Hoogmis
worden geassisteerd door zjn beide priester
broers, waarvan er een pastoor is van de buurt
parochie te Nieuw-Vennep, de ander te Rhoon
Haar
held.
„Dan mag je ook niet met hem trouwen,
me-klnd, want dan rust er geen zegen op je
huwelük.” Ze schoof in haar opwinding haar
mutsje heelemaal achtff op haar hoofd. t
„U ziet er zoo lief en jong uit en u zou goed
bü Malte gepast hebben, maar als u niet van
hem houdt dan is 't veel beter, niet met hem
te tfouwen.”
De vloer brandde Joeefa onder de voeten.
drukte de oude vrouw de hand en haastte
zich om weg te komen.
Het gepraat van het oudje had haar het
bloed sneller door de aderen gedreven, zoodat
ze zich warm en gejaagd voelde.
Waar het bosch ophield, liet Josefa den
koetsier stilhouden; ae stapte uit en verzocht
hem, alleen naar huls te rüden. Ze wilde liever
loopen, om wat tot bedaren te komen. De
woorden der oude vrouw: „Houdt p erg veel van
Malte?” hadden nog Juist te rechter tüd als een
waarschuwende vermaning aan haar oor ge
klonken.
Ze moest weg van Dittborn, hoe eer hoe
beter, want nu pas besefte ze duidelük, dat de
warme genegenheid, de diepe achting, die zü
Malte Dlttbom toedroeg, eigenlük liefde waren.
Ja, se moest een flinken marsch maken, soo-
dat haar verwarde gedachten weer helder wer
den en se weer uit sichself wüs kon.
Verder en verder verwüderde de slee zich
van haar, het belgerinkel stierf weg in de
verte, en, in «diep gepeins verzonken, liep ae
langzaam voort. Zóózeer was ze in haar onrus
tige gedachten verdiept, dat se als verwesen
opkeek, toen dicht achter haar een dof ge
grom hoorbaar werd. De bloedbeloopen oogen
van een reusachtlgen dog fonkelden haar
tegen, en naast het dier stond klein en gracieus
en van het hoofd tot de voeten in bont gehuld,
Wanda von Gréttenau, en haar kleine roode
mdKd vertrok van spot en leedvermaak, toen
^ent
Ja, een
allebei als men ons tergt.”
I Joeefa bewoog geen wimper.
„Wat wenscht H van me? flt heb heel wei-
Op 21 Augustus wordt de jubilaris gehuldigd
door het personeel en de leerlingen der paro-
ge-
dan bent
over, i—-
zonder *-j L u - -
den besten man, die u een goede partü Wkt>
en vraagt er niet naar of u mü. die oudere
rechten op Malte Dlttbom heb, misschien van
mün geluk berooft.”
Joeefa voelde haar hart tot in haar keel klop
pen. Door haar hoofd schoten koortsig allerlei
f zich-
beoordeelde, en haar dwong naar haar
vermoedens L_ - -
slim af sou kunnen sün.
gedaante op. Slechts Joeefa kon se den.
-1
