tKdvttAaal
win
Tuhneltje en K ruimeltje in het Kabouterland
I
DE UREN GAAN
V O O R B IJ
dat iaq
PEflHFN^
iEËPEFM E
N TROUWE KLAbfr
VOOR HET CHRISTEN-
J OOSTEN
I
1
KOf
DONDERDAG 3 SEPTEMBER 1936
Vierde gebeds- en studieweek
Een reuzen flat
Hoffmann von Fallersleben
Indische films
265
Merovingische graven
blootgelegd
Voorheen
en thans
Er komen lief et 3000 menschen
te wonen
HÜm
,JEen Zomerzotheid**
-
I
I
---*-
(PU
■■‘'.'.S'W-
4
naar de
f. Dr. BORROMAEUS O.Oap.
9
licht vervelen gaat.
geen
hü, op vrij
gun
•i
De vorige week was Het kleine Lünel
prof. dr.
i.
o
1
I
i
HOOFDSTUK III
lijk bab-
wereld
(Wordt vervofed).
En intusschen werd de deur geopend en kwamen de boerin
en de twee boeren binnen om eens te kijken wat? er toch wel
-
Twee onttreenigbare uitingen van^denztflfden Russischen geest: boven *n ikoon
uit de zeventiende eeuw, beneden een der (minst aanstootellfke) platen der
godloozen-actie
verdieoinv, waarvan
den heuvelkring, die
von
tl ge
zei: „Wel. wel,
tig jaarl Dat is
-
nder de bescherming van Zijne Eminentie
Kardinaal Lavltrano, aartsbisschop van
Palermo, voorzitter van de ItaUaansche
Katholieke Vereeniging voor het Christen-Oos-
ten, zal van 13 tot 20 September 1936 een Ooe-
Jersche week gehouden worden in de stad Bart
De aartsbisschop van Bart en alle bisschop-
bij verlies van een hand,
een voet of een oog.
VIT HET FRANSCH VERTAALD
VOOR CHRISTINE KAMP
In de omgeving van Zeist zijn de opnamen
van de film „Zomerzotheid", naar het feoek van
Cissy van Marxveldt, aangevangen. jj
Van bovenstaand boek werd een flldiverhaai
geschreven door Walter Schlee, waarvan
de rollen werden bezet door een achttal jonge
lui, waaronder Adriaan van Hees en Leo de
Hartogh.
Hans van Meerten en Otto van Neljenhoff
hebben zich met de regie belast.
In October is de film gehéél gereed.
De oude kabouterbaas was soo blij. dat^Tuimeltje en Krui
meltje weer in het kabouterland terug wi
feest aan liet richten. Hijzelf trok zijn fe
twee kaboutertjes achter hem aan werd gedragen en dansend
en juichend liep de heele stoet de kabouterstad door.
(Dat 11 heelemaal niat noodlg, als
achter het stuur maar n klein
heetje beter wilden opletten, dan
konden we al héél tevreden zijnI)
an Grosvenor Road, gelijk de Theems-
kade ten westen van het Parlementsge
bouw te Londen heet, leest men op de
schuttingen, welke een nog onvoltooid nieuw ge
bouw omgeven, 3e woorden: „Het grootste net
gebouw van Europa”.
De bouw is reeds ver genoeg gevorderd om
ons, op grond van wat wij aanschouwen, voor
de rest van Europa te doen hopen dat deze
woorden de strikte waarheid vertolken, en dat
er niet ergens op het vasteland een
welke met een nog geweldiger- huu
„verrijkt" is.
Tegen het gebouw zelf hebben wij niets in
brengen. In zijn soort is het ongetwijfeld mooi
en indrukwekkend, in tegenstelling tot andere
reusachtige flatgebouwen, zooals het bekende
Latymer Court in Hammersmith, die bepaald
De vorige week was Bét kleine Lüneburgsche
landstadje Fallersleben in feestroes Er werd
een gedenkweek gehouden voor Hoffman of
Fallersleben, die een eeuw geleden zoo veel
daan heeft voor het opsporen en opteekenen van
het oude volkslied, ook het Nederlandsche, een
tijd voordat men er hier de waarde van inzag.
Het feest begon met de plechtige inwijding
van het gerestaureerde huis, waar Hoffmann
von Fallersleben werd geboren. Dank zij grooten
giften van de'zijde van rijk, gemeente en par-'
tlculieren, was het mogelijk, dit huls tot natio-
naal-hlstorlsch museum in te richten. Hierdoor
heeft men eer willen bewijzen akn hem, die in
zijn leven voor de eer en de vrijheid van zijn
lexjand streed£„dle als revolutlonnalr in den Op den
i gedaan werd en op de „Dtlne" voor Helgo
land het „Lied aller. Deutsohen”: Deutschland
über alles”, dichtte.
Een -kleine kring genoodlgde gasten, onder
wie de nazaten van Hoffmann, verzamelde zich
in de geboortekamer van den,,dichter. De bur
gemeester der plaats wees er op, dat men den
lijk zullen merken van de nadeelen, welke ka-
zernehulzen zelfs in het gunstigste geval met
zich brengen, vooral voor Engelschen, die im
mers niet, gelijk zoo vele continentale volken,
reeds van geslacht op geslacht aan deze ma
nier van wonen gewend geraakt zijn.
Maar zelfs het gunstigste geval is niet gun
stig, Dolphin-square bestaat uit niet mindei
dan 1340 flats, tezamen met 4400 kamers. Er
zullen dus, als alles verhuurd is. zeker niet min
der, en wellicht zelfs aanmerkelijk meer dan
3000 menschen „onder één dak komen wonen”.
Wjj herhalen, dat wij yoor de rest van Europa
hopen dat Dolphin-square Inderdaad het groot
ste gebouw van dien aard is.
Natuurlijk vormt deze flatten-agglomeratic
een kleine stad op zichzelf. ZU heeft een groot
eigen restaurant, een garage voor vele honder
den auto’s, een zwembad van dertig bij achttien
meter, tal van andere sportgelegenheden en
bovendien een eigen klein park aan de over
zijde van den weg, aan de rivier. Ook zal er
in het gebouw een groot aantal winkels zijn,
die, ofschoon natuurlijk voor een ieder toegan
kelijk, toch zullen „bestaan” van de bewoners.
Voor wie gevoel heeft voor de romantiek van
cijfers, zijn de volgende gegevens wellicht be
langwekkend:
De buitenmuren van dit gebouw zijn opge
trokken uit 12 000.000 baksteenen.
Het aantal vensters bedraagt «700.
De tanks bevatten
sterker zal worden het heimwee
Moederkerk.
Mogen we er aan toevoegen: „de verwoesting
der Aziatiasche Bolsjewieken zal door de Her-
eenlging van 1 Oosten lichter gestuit worden
In t Westen.”
We bidden met Bart mee van 13 tot 30 Sep
tember! -
Udenhout,
Nietwaar, U bent *n trouw lezer van onze ru
briek „Omroepers", U moogt er graag eens in
grasduinen. De zakenman weet van Uw speüf-
lust te proflteeren, h(j plaatst Zaken-Omroepers,
die onze rubriek juist zoo veelzijdig doen zijn en
die Uwe regelmatige belangstelling Inderdaad
moUveeren.
„Och ja,” sprak hij met een flauw lachje,
„mijn nieuwste sport.” g
Ik wendde me tot den jongen, die er met rt
matrozenkraag frisscher en minder would-be-
geleerd uitzag
,JCn jjj vindt 1 zeker leuk on ’n bootje te
laten varen?” r
De jongen kneep s’n lippen minachtend sa
men en schudde *t hoofd.
..Neen, dat zou sonde Mjn van m’n stoom
boot.... in zoo’n modderpoel.”
„Zoo, heb je al ‘n stoomboot?”
Hij knikte trotsch. „Voor m’n verjaardag.'
Ik laat t op on
sen vijver achter
de villa varen. *t
Gaat rqpze.”
.JBta toch niet
soo op te snijden,
Eugène,” kwam
de oudste er tus
schen, onderwijl een sigaret aanstekend.
Ding deugt niet. Verouderde constructie. Heeft
mama zich weer aan laten smeren.”
„Wat ging u daar doen in *t kreupelhout?”
vroeg Eugène en ik gevoelde me vrat behaag-
Ijjker onder- z’n nieuwsgierigen blik.
„O," zei ik, „daar heb Je van alles. Holen
en...."
..Kom," deed de negenjarige minachtend....
„daar holen? Zijn er niet. Van den zomer,
toen we in den Eifel waren, heb ik de .JKobol-
denhöhle’’ gezien. Kent u die? Reusachtig, py
ramid aal!”
Plotseling liet de oudste z’n net vallen en
zette z’n gouden lorgnet vaster op den neus.
Aan den anderen kant kwamen drie opge
schoten boerenmeisjes op 1 water toe. Ze
smoesden met elkaar en giebelden. Een van
de drie trok haar rok 'n tikje hooger en plaste
met de bloote voeten in 't water rond.
De groote jongen nam de sigaret uit z’n
mond en trok z’n bovenlip tot een lachje.
„Wel verdr.mompelde hü. „wat 'n fijn
kind.”
Toen verliet ik het Elfenboech. met bet voor
nemen er nooit meer te komen. -
De uit Bazel afkomstige schilder Fischer, die
in artistieke kringen bekend is en langen tijd in
Andalusië was gevestigd, is gevallen tijdens
een gevecht tusschen Opstandelingen en een
afdeellng van de Volksfront-miUtle.
Fischer streed aan de zijde- ‘der opstande
lingen.
„Ja, vanmorgen kreeg ik de tijding per tele
gram. Maar ik heb die medaille niet gewon
nen, het is Je dochter! Hoe zou men niet een
meesterstuk maken met zulk een model!”
Het nieuws ging rond rispeen stroovuurtje;
leder wilde den schilder complimenteenen, maar
hjj zei, terwijl hij de toegestoken handen
drukte: „Feliciteer Margaïta!”
Het w^s zoo n drukte, dat de aankomst van
oom Janekl d’Eskerona biina onopgemerkt
bleef. Hjj was evenwel gekomen in een eerste
klas auto, gloednieuw. Zün chauffeur droeg een
witte autojas en zelf had hu totlet gemaakt.
Een dikke gouden ketting hing over zUn vest,
op zün vuurroode das fonkelde een reusachtige
diamant, aan zün pink schitterde een tweede
en zUn lichtgrijs coetuum kwam beslist uit een
der eerste modemagazUnen van Biarritz. Sedert
hU in Argentinië was geweest, had hU daar den
smaak gekregen van schitterende dingen, die
soms met elkander vloekten, maar niemand
dacht er aan zich daarover te ergeren. In de
streek vertegenwoordigde hü het fortuin. HU
was de Amerikaan of liever gezegd: de Indlano,
dat wil zeggen, de man, die arm weggaat en
schatrijk terugkomt. Daarom boog alles voor
hem en iedereen achtte het een eer in zün
prachtig huis, dat hu had laten bouwen volgens
het model van.zün Estancia van Miredores.
ginds in de Pampa’s, ontvangen te worden. In
den tuin, die zün villa omringde, had hü zelfs
palmboomen, citroenboomen, eucalyptussen
weten te acclimatiseeren. Dien morgen was er
een schalksche uitdrukking op zün glad ge
schoren gezicht. HU omhéisde zün nichtje en
r
Er hield een auto stil voor de deur: de familie
Mayou en even later de Darrlgards. De tuin
was in een oogwenk vervuld van
beien en lachen. De jonge meisjes in lichte
toiletjes gekleed, de oudere dames donkerder,
beide moeders bezield met de hoop, dat hun
zoon zou trouwen met Marggïta d’Eskerona.
die twee maal hcuderd duizend francs ten
huwelUk meebracht en later door erfenissen.
tante Gracleuse en oom Janekl.... zeker wel
tweemaal milüonnair zou zijn.
De jongelieden bleven een beetje op den
achtergrond en beschouwden met welgevallen
de feestellnge. die door de vreugde van dien
dag er nog schooner uitzag. ZU Had hen een
voudig bu hun aankomst de hand gedrukt.
Waarom zou zü verward zUn geweest? Geen
van beiden beantwoordde aan haar ideaal. ZU
vond ze te materieel, en als het oog van hun
vader hen niet bewaakte, te zeer geneigd om
hun tUd te Verkwisten in Udele genoegens. Al^
zU ze 's Zonda'rs in de kerk zag, leken zü ver
strooid en Margaïta was er verontwaardigd
over, want zU was gewoon aan de devote hou
ding van haar vader en de mannen van
Amab«rry, die geknield met gevouwen handen
het altaar niet uit het oog verloren.
Dan kwam André Bonnard in zUn Torpedo,
die hU «elf bestuurde. HU was, groot, sterk, met
een machtig hoofd bedekt met te lanK haar,
dat hij telkens naar achteren wierp, gekleed in
een soepel buis en een baret op het hoofd. HU
leek buitengewoon blU.
„Heb je de eerémedallle gewonnen?” vroeg
hem fluisterend de heer van Eskerona.
Gracleuse kuste de hand van haar heerbroer
Margaïta volgde haar voorbeeld. Een laat-
die al de gebogen hoofden tot zelfs
het huls en het personeel, dat zich verdrong
orr> Yocheppa op den drempel van de keuken,
omvatte en dan stapte de missionaris th het
eenvoudige rijtuig, dat de eigenaar van Eske-
^ha bestuurde. „Vaarwel!” zei hU eenvoudig.
Het paard trok aan en draafde weg. Toen
oarstte Margaïta plotseling in snikken uit.
Alsof zu haar tranen wilde verontschuldigen,
‘etterde zU: „WU zullen hem niet weerzien!”
Tante Gracleuse veegde haar oogen af. zU
*a» ook bang, dat dit bezoek van den heiligen
missionaris het laatste was. maar heel haar
had zü getracht haar eigen verdriet te
u?I”rKen o«n er de anderen niet door te doen
moTnennu ze bUna bruusk: „Ga gauw het
middenstuk op tafel gereed maken. Onze gasten
•omen direct.
pen Van Apuliè toonen hun belangstelling in
de plannen Van deü Kardinaal, die een wanne
aanbeveling mocht ontvangen van ZUne Heilig
beid den Paus.
Aan de Oostersche week wordt een pelgrims
tocht verbonden naar het graf van den H. Nl-
colaus. De voorzitter van de godvruchtige broe
derschap ter zijner eere is Prins Orsini uit
Rome.
Het program der belangrijke bijeenkomst om
vat het volgende:
Liturgische vodr&reidlng (van 13 tot 16 Sep-
temberk Speciale gebedsoefeningen, processies,
predicates en tde^ng van Grieksche en Slaviscb-
Byzantljnscbe liturgie met uitleg voor het volk,
moeten de eigenlijke studiedagen voorbereiden.
De hooge belangstelling van Aartsbisschoppen
en Bisschoppen, die de predlcaties houden, moet
bet geloovige volk doordringen van den ernst zeer leelijk zUn. BovéncMen ligt Ë>ojphin”squaie
der Oostersche' Apostolaatsplannen van Z. H.
den Paus. v
Den 16den September komt om-«JM de inter
nationale pelgrimstrein te Bari aan.
Den 16den September zal deze bedevaart ter
eere van Sint Nicolaus te Rome worden samen
gesteld. Eerst vertrekt de stoet naar „11 Lldo
dl Rome”, om in dat vlsschersdorp den eersten
steen te leggen van een nieuwe kapel ter eere
van Sint Nicolaus.
Daarna keert men naar Rome terug en be
zoekt de Katholieke Wereldperstentoonstelling.
Den 16den September bezoekt men Z. H. den
Paus in Castel Gandolfo. De H. Vader zal
eigenhandig een votieflamp ter eere van Sint
Nicolaus zegenen en aansteken.
Met een grootschen fakkeloptocht zal in Bari
de votieflamp door Kardinaal Lavitrano worden
overgebracht naar de Basiliek van Sint Nico
laus.
De aartsbisschop van Bari, Zijne Excellentie
Mgr. Mlmmi, zal de begroetlngsrede houden.
17 September beginnen de qigenlUke slucMe-
dagen, waarbU als sprekers optreden oa. Ar
chimandriet Alexander Slplagin, oud-lid van de
Russische Doe ma, Pater Gordillo SJ„ vice-
president van *t Pauseljjk Oostersch Instituut
te Rome, Pater Prior Croce van Grottaferrata,
Professor Petrotta van Palermo, en meerdere
andere Universiteitsprofessoren.
’s Morgens en ’s avonds zjjnrer ook geduren
de de eigenlijke studiedagen (1730 Septem
ber) speciale Oostersche plechtigheden en pre-
dicatles over ’t Oostersch Apostolaat.
Met een plechtige Eucharistische Processie
wordt de Oostersche week gesloten op Zondag
20 Scptcmbcf11 u*‘11 "-r—-
Het te eeff -VeflWügend bélrite bplevend
Hereeniglngsapostolaat, dat in de 6 jaar van
haar bestaan reeds 4 Oostersche weken geor
ganiseerd zijn door de ItaUaansche Vereeniging
voor ’t Christen Oosten.
Palermo opende, Syracuse en Venetië volg-
den. f
Met Bari wordt weer een ander deel van
Italië in de actie betrokken.
m, fiat h(J een groot
■kleed aan, dat door
Dezer dagen een belangrijke stap gezet in
zake de voorgenomen vervaardiging van jour
nalen in Indlë en de vertoonlng daarvan in
Nederland.
Tusschen het algemeen Ned.-Indisch Fllm-
syndicaat en de Nederlancteche Joumaal-Mij.
Profiltl te ’sGravenhage te namelijk een over
eenkomst gesloten, waarbij Profiltl het recht
verkrijgt de In Indlë te vervaardigen journalen
In Nederland te dlstribueeren. Deze journalen,
welke de grootste belangstelling hebben van de
Indische regeering en het bedrijfsleven aldaar,
zullen binnen enkele maanden wekelijks in de
bioscopen in Nederland en Ned.-Indlë worden
vertoond.
Zoo gauw kikker Karei en de kaboutertjes bulten kwamen
riepen ze de anderen en weldra was het heele veld gevuld met
gebeurd kon zijn. Daar zagen ze de lamp in stukken liggen en
hoe de boer zijn vingers ook jeukten, de kabouters opnieuw
te vangen, hij vond het raadzaam die ondeugden maar te la
ten gaan. Misschien waren ze dan meteen van die kikvor-
schenplaag af.
latsten dag van de gedenkweek heeft
I. Breyne, uit Berlijn, lector in het
Nederlandsch en Zuid-Afrikaansch aan de Ber-
Hjnsche Unlversiteft, w.ens voordrachten voor
de Neclertendsche kolonie te Berlijn de aandacht
trekken, gesproken over het onderwerp: ..Hoff
mann von Fallersleben als vriend der Neder-
I landers en als Nederlandsch dichter.”
Nabij een ouden windmolen, tusschen Grevon-
bicht en Obbicht, werd 3 jaren gele&n een
Merovtngtech graf ontdekt. Door den bekenden
oudheidkundige, den heer Beckers, geneesheer,
te BeekPwerd, daar de molen thans te afgebro
ken, ophieuw ter plaatse een onderzoek Inge
steld. Het resultaat was, dat een Merovingische
begraafplaats <450—750 na Christus) Is bloot
gelegd, waarin reeds een 30-tal graven van
krijgslieden en vrouwen werden {ontdekt. Ge
vonden werden ook zwaarden en kralen van glas
of ^barnsteen. Ook te blootgelegd een zg- kamer-
grjif, bestemd voer meerdere personen.
De electrlschf kabels in het gebouw hebben
een lengte v»n 200 kilometers.
En zijn 5300 electrische gloeilampen.
Het terrein besjaat ëen oppervlakte van 7H
acre (d. 1. J4 acre minder dan het Parlements
gebouw).
200.000 ton; aarde moesten uitgegraven wor
den voor de fundamenten en souterrains.
125.000 ton beton en 6000 ton stalen staven
z(jn bü den bouw gebruikt.
3000 man zijn voortdurend aan het werk ge
weest.
Dit alles is, ,van het standpunt van cijfers en
afmetingen beschouwd, ongetwijfeld hoogst be
langwekkend. Maar in zoo’n g^xiuw moet men
ook wonen.met 2999 andere menschen!
De zestiende- en zeventiende-eeuwsche huj
zen in tal van oude Engelsche provinciesteden
zjjn, op een andere manier, eveneens hoogst
belangwekkendDuizenden Engelschen en vreem-
O,». a—»- -huisjes, m «ga er-opgetogen ove». Maar veer
„wen. we ren ene menschee wijs geen geld ter’wereld zóudèn’zlj ér In willen
wonen. Wjj kunnen ons voorstellen, dat zij niet
minder opgetogen zijn over de moderne ge
weldfgheid van Dolphin-square. Maar daar
wonen zij wél. En voor véél geld.
dichter bij zijn leven niet gehuldigd had. Een
vrjj en vereenigd Dultschland was. zijn ideaal.
Daarvan zong hij in zijn lied, dat zijn tijdge-
nooten niet begrepen, maar dat thans door de
meeste Dultachers verstaan wordt
Het kleine museum bevat al hetgeen, wat
Von Fallersleben als mensch en dichter karak
teriseert. Naast portretten en busten, dig Hoff
mann von Fallersleben In verschillende leef
tijden toonen, naast manuscripten en talrijke
boeken m?t de liederen en gedichten, ook vele
Nederlandsche, kan oe bezoeker een rijk brief-
materlaal aanschouwen
Een machinaal werk geeft den geest gelegen
heid om afleiding te zoeken. Wie zal zeggen,
wat er omgaat achter die jonge voorhoofden,
gebogen als zij zijn over een handwerkje of
over den eentonigen arbeid in een atelier?
Margaïta schikte haar rozen, maar zij dacht er
niet aan. Het schouwspel van een volmaakt
huwelijk, dat haar oom voor haar geest had
opgeroepen, leek haar niet werkelijk. Haar
moeder kon zij zich nauwelijks herinneren en
mevr. d’Ubalde - was zeer jong weduwe gewor
den.
Soms had z(j haar op het kerkhof aange
troffen en als zij haar onder haar zwarfe
weduwekap zag bidden, had zij als het ware
een Intuïtie van hetgeen een hart moet lijden,
waarvan de helft In het graf is gelegd, maar
nooit nog had zij in haar onmiddellijke omge
ving echtgenooten gezien, die in een volmaakte
vereeniging leefden.
De ouders van de -vriendinnen, die zij in
Bayonne ontmoette, als zij 's winters met haar
tante een paar weken daar ging woner^ zag zij
zelden te samen. De twee hoofden van die ge
zinnen waren industrieelen en brachten hun
dagen door in hun fabrieken of gingen op reis.
Margaïta kon dus geen vergelijkingen maken
en optimistisch van karakter was zfj geneigd
allee mooi te vinden, wat zij niet kende. ZU
dacht weer aan de ontmoeting van dien mor
gen; het bleeke gelaat en de eenigszins trotsche
houding van den jongen auteur hadden haar
getroffen. Die schrijver zou niet iedereen op-
1 verlangen wjj er niet naar „weer een
kind” te zijn, toch denken we allen nog
wel eens terug aan den rijd, toen we nog
mensch moesten worden, en aan onze avon
turen „van dien rijd.
Ik woonde in een provinciestad, die in een
saaie streek lag: aardappelvelden, fabriekster
reinen. en modderpoelen. Maar we ontdekten
we waren vier gezworen kameraden van de
eerste en tweede klasse gymnasium een oud
stuk fort, dat zonder eigenaar scheen te zün
en door niemand gebruikt werd. Op het stukje
land, dat tot die antieke versterking behoorde,
was een verwarde plantengroei ontstaan, struik
gewas, waartusschen wilde bloemen bloeiden.
Op die groene eenzaamheid nu, plantten we
onze vlag en we beloofden elkander daar plech
tig, dat we het Elfenboech soo moest het
heeten tegen mogelüke aanvallen van vreem
de volken te vuur en te zwaard zouden ver
dedigen.
Nog herinner ik me als den dag van gisteren,
hoe we dit gebied vulden met fantasieën, ont
dekkingsreizen maakten, in de holen wegkro
pen. van kromgegroeide kastanjetakken boeme
rangs maakten, het schip van Odysseus nabouw
den en bemanden met viierpoppetjes. Het El
fenboech was een paradijs.
Een jaar geleden kreeg ik den inval het S-
fenboc£h weer eens te bezoeken. Het kostte me
moeite t te vinden, maar twas er toch nog!
De ruïne van ons fortjeen daarachter.
Ja.... "twas ons Elfenbosch. Maar ach, soo
klein! En zoo rommelig en verwaarloosd.
Ik voelde een beetje schaamte.... ironie....
en ook een schrijnende treurigheid. Moedwillig
had ik den sluier der fantasie weggetrokken vat»
de grauwe werkelUkheldToch was alles nog
als vroeger, maar.... ik was geen kind meer.
En toch.... gelukkig, er waren toch nog
kinderen, die zich tot deze plek voelden aan
getrokken.
Daar stonden er twee.... aan den overkant
van de „MiddellandrcLe Zee”, een lange, smalle
jongen, van ongeveer vüftlen, met een bleek
gezicht en een lorgnet op en een kereltje van
negen of tien, met dikke blozende wangen,
beiden keurig gekleed.
Ik ging naar hen toe.
Jtoo," vroeg ik. „waar vlsschen jullie naar?”
De oudste scharrelde met een net door’het
troebele water. HU keek op, niet erg vriendelUk,
en wees op een flesch, waarin een groote këver
ellendig rondtolde.
„Dyticus marginalls," doceerde
verwaanden toon.
„Groote waterkever. ik J»eb nog geen vrou-
welUk exemplaar.”
„Zoo, zoo,” hernam ik, en had moeite om
m’n gemoedelUken toon t§ bewaren, „een jeug
dige natuurgeleerde zeker!”
't Woord scheen hem te vleien.
geluk het nieuwe* gebouw genownd wordt
zeer aantrekkelijk aan de Theems, en zU die
flats betrekken op een van de tien verdiepin
gen aan den ruim 50 meters breeden voorkan’,
zullen vrü en frisch wonen, en genieten van
een uitzicht dat zelfs op den langen duur niet
licht vervelen gaat.
Maar het gebouw- is veel dieper dan het
breed is, en de meeste bewoners zullen
noemenswaardig uitzicht hebben.
Dolphin-square heeft zestien vleugels, die
alle op het hoofdgebouw uitkomen, en is zoo
ontworpen, dat de bewoners zoo weinig moge-
kabouters. Ze dansten om de twee gevangenen en
kikker kVel heen en tilden hun de hoogte in. Nou in eer.
optocht naar het kabouterland, riep kikker Karei en/haar wa-
i -u l
ren de ahderen natuurlijk voor te vinden. j
-
XI I C A °p 011 bl<d *1Jn Hwevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen p 7^0 blJ levenslange geheele ongeséhiktheld tot werken door p bij een ongeval met p QRO
I <1 NIH O onEevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen WVa verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen VV«” doodelijken afloop fcdWë
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Margaïta. nu ben Je dus twin-
i de leeftijd, waarop de vlinders
om de schoone bloem gaan fladderen!”
HU glimlachte een beetje spottend, terwijl hU
Gerard Mayou en Leo Darringard aankeek,
alsof hij zeggen wilde: .Reken jelui maar niet
op haar!”
HU had de aandacht zoozeer in beslag ge
nomen. dat Dominique d’Ubalde binnenkwam,
zonder opgemerkt te worden. ZUn schoenen
zaten vol stof, en hU had een stevlgen stok in
de hand, want hü was te voet van den berg
afgedaald. Arnaud d’Eskerona zag hem het
eerst en met een* zucht van verlichting, alsof
hU een frisse here lucht Inademde, nam hu «Un
hand en stelde hem aan de gasten voor.
Marine-luitenant Dominique d’Ubalde, onze
buurman!”
De jonge meisjes keken hem van ter zUde
aan en vonden, dat hU er wel gedistingeerd
uitzag. hoewel wat ernstig. De jonge lieden
fronsten de wenkbrauwen, de moeders klemden
de lippen op elkaar, niemand sprak een woord,
tot opeens Janekl uitriep: „Dat zeg je goed,
broer, onae buurman! Geen naam past beter
aan Dominique! Vroeger, als er een Eskerona
stierf, was het een d’Ubalde. die op het dak
klom om een Dan er af te nemen en een
opening maken, waardoor de ziel kon ont
snappen.
het
naar
Langen tUd had zu niet noodlg voor haar
den hals «en <Jei
vader zou geem
niet absoluut
schoentjes, eenir
gereed.
merken, zUn mond had een minachtende uit
drukking, en toch had hij haar onderscheiden
ep selfs gezegd, dat zU bekoorlük was.
ZU voelde zltjh een beetje beschaamd, dat zU
bü het uitgaaf uit de kerk niet beter weer
stand had geboden aan alles, wat wereldsch
was en vooral, dat z(f bü het voorbngaan ge
bloosd had. ZU zou de mooie kalrijte van Jose^s
hebben willen bezitten, die door
alsof zü er niet meer toe behoorde. Maar v8?s
dat te verwonderen^ Josefa d’Ubalde hadjdf-
stand gedaan van alle aardsche dlngenèn
leefde slechts voor de hemelsche. MargaÓa
integendeel verwachtte - van de toekomst een
geluk, een geluk, dat nog vaag was, maar dat
ideaal leek en waaraan zü niet twüfelde. on
danks alles, wat oom Michel haar gezegd had.
Uit de keiiken klonk de stem van tante:
Maïtena (lieveling) ben Je klaar? Het is hoog
rijd, je te gaan kleeden.”
Snel nam hef jonge meisje eenlge afgevallen
bladeren op, le^de hier een couvert beter, streek
een plooi vafi het tafellaken glad, sloot de
blinden om te .beletten, dat de vliegen de eet
zaal binnendrctigen en liep dan zingend naar
haar kamer op de eerste
balkon uitzag over
de rivier afdaalde.
IMS» étt-a 1
toilet: een Japën van witte crêpe de Chine, die
•n voorarm bloot liet.... haar
i kleeding geduld hebben, die
zedig was..hertleeren
roos aan haar borst.... zu was
BI
Q'
Si
dale revue kregen in „L’Orlente Cristiano e
l-Unltè della Chlesa" (redactie: Doctor Spal
lanzani te Bibbiano),' mogen we een intensen
groei van de Hereenlglngsidee in Italië ver
wachten.
Het moet *n bemoedigend feit genoemd wor
den, dat zooveel katholieke energie en sym
pathie zich richten op 170 millloen afgescheiden
Oostersche Christenen, grootdeels zuchtend
„onder de tyrannle van anti christehjke ideolo
gieën en sociale systemen” (zooals Z. H. de
Paus zich uitdrukt in zün brief aan Kardinaal
Vader acht het zeer aan-
Paus zich uitdrukf
Lavitranp) De h'.
nemehjk, dat nu juist, in de harde vervolging,
