V
Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
DE GOUDEN TIENTJES
Plaats dan een „Omroeper”
voor 80.000 gezinnen
r
ri
M
OS
T'
DONDERDAG 17 SEPTEMBER WN I
1
KLAAS VAAK
kV
BW?
Juliana, Prinses Armgard, Prins Bern
dt
f
nieuwe tehuis gezpcht had, door de gouden
tientjes op te rapen en te bewaren.
En Tripje liep heel tevreden aan den
riem achter zün nieuwe baasje aan.
jetty Dume.
Kijk eens, denkt on» Tootje,
Wat dat maantje lacht.
Het wil zeker zeggen:
Toosje, goeden nacht.
ven
den
slat
vert
En wie t» dat ventje?
Ach wat leuke snaak.
Toosje’» oogen vielen dicht,
Want dat was Klaas Vaak. -
1
hel
M
bei
ove
het
Jol
sta
I
Bh
in
af.
Vn
Zie toch een», het schijnt wel
Of ze dansen gaan.
Ja. het wordt een kransje.^..
Midden tn de maan.
J
Na
van
Vclkz
zeer
later
avali
Sn de
ten,
Volga,
vo
dii
en
1
TJ
op
O1
e Fokveedeg gehouden. Begeleid door haar
.BMy', voor de jerg
In het Sportpark te Assen is Woensdag de Centrale Dr<
veulen draaft de eerste-prijswiae
et was feest, groot feest. Hans was van
daag zes jaar geworden. Vanmorgen
was moeder hem extra vroeg komen
wekken, want zij begreep wel, dat haar
jongen het niet lang In bed zou kunnen
uithouden. Zü had hem gepakt en geknuf
feld en hem zes dikke kussen gegeven, voor
elk jaar'één. En hü kreeg een fijnen kop.
thee óp bed een van de feestkopjes van
het beste servies, daar smaakte de thee veel
lekkerder uit met drie beschuitjes erbij.
Toen had hij moeder willen.uithooren wat
voor'een cadeautje hij zou krijgen, of het
een hondje was, want dat wilde hij zoo dol
graag hebben. Maar moeder had niets wil
len verklappen en toen waren ze zoo aan
het stoeien gegaan, dat vader riep, dat het
huls bijna inviel.
En hij had zijn Zondagsche pak mogen
aantrekken, al was het ook midden in de
week.
Toen hij eindelijk klaar was en vol
nieuwsgierigheid met een paar sprongen de
trap afvloog, was hij beneden zoo maar
pardoes in vaders armen terecht gekomen
en hoog in de lucht getild. Toen hij weer
op z’n beenen terecht kwam, had vader
hem met een stevige hand gelukgewenscht,
want mannen geven elkaar geen kus.
RIB BOBRSMA. f.
Toos ligt in haar bedje,
Zij moet slapen gaan.
Maar door het gordijntje
Ziet ze juist de maan.
gekomen, waar hij een kleurboek, een doos
chocolade-sigaren, een seinpaal en een tun
nel voor bij den spoortrein uit te voor
schijn haalde.
Den heelen morgen had Hans noodig om
zijn cadeautjes te bewonderen en er mee
te spelen.
En ’s middags mocht hjj met moeder mee
naar opa en oma. Opa vroeg of Hans een
dikken spaarpot had? „Neen,” knikte Hans,
„er zit nog maar een dubbeltje in. ’k Heb
alles uitgegeven voor een cadeau voor moe
der, toen zij jarig was en ik heb een heele-
boel centen aan arme menschen gegeven.”
Dat vond oma erg mooi van hem, en om
zijn spaarpot nu weer ineens heel dik te
maken, gaf opa hem warempel een gouden
tientje en van oma kreeg hij er in z’n
andere handje ook een. Hans moest ze
zoolang aan moeder geven, om ze te bewa
ren, want het was heel veel geld, nu was
Hans rijk.
Zij dronken thee bij oma en kregen lek
kere koekjes en Hans speelde met Miesje,
oma’s poes, en hij moest er ineens weer
aan denken, dat hij zoo graag een hojtdje
had willen hebben. Toen het donker werd,
gingen Hans en moeder samen vader van *t
kantoor halen, dan kon Hans direct aan
vader vertellen hoe rijk hij geworden was.
Ze moesten hard loopen om nog op tijd
te komen. Ineens, op een hoek van een
straat, sprong er „woef, woef”, een groote
herdershond op hen af. Moeders taschje
viel op den grond eh alles rolde er uit. Hans
gilde van angst en zette het op een loopèn;
de hond, die maar een beetje spelen wou,
achter hem aan en of moeder a| riep:
.Hans, blijf stil staan, hij doet je niets”
Hans bleef maar doorrennen. Moeder
raapte zoo gauw ze kon den Inhoud van
haar tasch bij elkaar en liep toen gauw haar
kleinen bangen jongen achterna. De hond
bleef kwispelstaartend naar Hans kijken en
Hans bedaarde eindelijk wat, toen hij zag
dat moedgr den kop van den hond streelde
en dat hij haar niets deed. Hij snikte nog
wat na en wotf niet eerder loopen, voor de
hond verdwenen was en toen moest hij
nog telkens omkijken, om te zien of hü
niet meer terugkwam. Nu was het veel te
laat geworden om vader te gaan halen.
Toen zij thuis kwamen, zat vader al rustig
de krant te lezen. Zij vertelden het angst
wekkend avontuur met den hond en vader
moest zijn grooten jarigen zoon eens flink
De commissie, die de nominatie
Tweede Kamer aan H. M. de Koningin aanbood, verlaat het paleis
Koordeinde te den Haag
oe nationale landbouw- en veetentoon
stelling, welke deze week te Weesp
werd gehouden
Ir
sagl
com
sleri
scat
Oou
mis;
Oi
gekt
tanc
dero
Bi
een
muz
strai
nam
vier
aile
waai
door
Tjar
deur
werd
La
bet i
ttha
artill
Oo
bevoi
tulge
oe al
opvol
sou 1
Hr. Ms. .Gelderland* arriveerde Woens
dag in de Amsterdamsche havgn, waar
het schip ligplaats nam aan den steiger
der Holland Amerika-lijn
een hond, terwijl hij er zelf zoo graag een
had willen hebben.
„Maar niet zoo’n grooten,” verdedigde Hans
zich en toen begon hij maar gauw van opa
en oma te vertellen, en wat hij wel gekre
gen had. Vader moest raden, maar raadde
telkens mis. Eindelijk moest moeder haar
portemonnaie voor "den dag halen, maar,
o schrik, de gouden tientjes waren verdwe
nen. Alles werd afgezocht niets meer.
„Dat moet door dien akeligen hond geko
men zijn," zei moeder verdrietig. ,Ik begrijp
er niets van ik heb niets hooren vallen
en al het andere geld is er nog.”
.Misschien heb je ze bij oma laten lig
gen,” troostte vader.
„Neen, ik weet heel zeker, dat Hans ze
mij gegeven heeft.”
Hoe ze ook zochten, ze vonden niets.
„Dan zit er niets anders op, dan daar eens
op straat te gaan kijken,” zei vader.
Hans ging met vader mee om aan te
wijzen, waar de hond tegen hen opgespron
gen was. Het was intusschen heelemaal
donker geworden. Vader had een zaklan
taarn meegenomen. Ze zochten elk plekje
van de straat af, maar geen spoor van de
gouden tientjes. Toen gingen ze nog even
bü oma en opa aan, maar zij verzekerden
ook, dat moeder ze in haar tasch had ge
daan.
„Ja, dan zullen we maar even op het
politie-bureau aanloopen, ..dat zal het
eenige zijn” vond vader.
Op het politie-bureau kroop Hans heel
dicht tegen vader aan. Er waren zooveel
agenten, en ze leken zoo groot, zoo dicht
bij. Vader vertelde waarvoor zij kwamen en
Hans moest zeggen waar en hoe het ge
beurd was. De agent, die hen hielp, keek
heel ernstig en zei: „Twee gouden tientjes,
dat is geen 1 kleinigheid,” maar toen begon
hij ineens te lachen of hij aan iets grap
pigs dacht en zei: „Gaat U maar eens naar
Parkstraat No. 7, daar zult U wel wat te
weten komen.”
Vader bedankte en toen gingen ze op de
Parkstraat af. Het was een heel eind- Hans
kon bijna niet meer vooruit komen, zoo
moe werd hij, maar hij zei er niets van
tegen vader, want hij had vanmorgen im
mers beloofd een flinke vent te worden.
Eindelijk stonden ze dan toch voor het
bewuste huls. Toen zij aanbelden, begon er
een hond te blaffen en toen de deur open
ging sprong een klein zwart honcUe op hen
af. Hans verschool zich alweer een beetje
achter vader, maar toen hü zag, dat het
maar een heel klein hondje was met een
leuk kopje en een grappig staartje met een
wit puntje er aan, werd hij moediger en pro
beerde het zelfs te aaien.
Vader vertelde aan het dienstmeisje
waarvoor hij kwam. Het meisje begem ook
al te lachen. Ze liet hen in een kamer en
zei dat zü mevrouw zou gaan roepen. Even
later kwam een vriendelijke dame binnen,
die na vader’s uitleg over de bedoeling van
hun bezoek ook al weer In den lach schoot.
„Hebt U de gouden tientjes misschien ge
vonden?” vroeg vader.
„Neen, ik niet,” antwoordde zij en Hans
keek al heel erg teleurgesteld, want hü had
zoo zeker verwacht dat hü nu zün rijkdom
wel terug zou krügen. .Maar wel iemand
anders,” vervolgde de dame, „Ik zal hem
even roepen."
En wie kwam daar naar binnen? Het
kleine zwarte hondje. ,Jk had vanavond
een eindje met Tripje omgeloopen en toen
ik thuis kwam, zag ik dat hü iets in z’n bek
had. Ik «pas bang, dat het iets was waar hü
ziek van kon worden en riep hem bü me,
maar hü wou zün bek niet open doen. Na
heel veel moeite lukte het me zün bekje
open te breken en wat vond ik daar?
twee gouden tientjes! ik kon mün oogen
niet gelooven. Als het er één geweest was,
had Ik het nog zoo gek niet gevonden, maar
twee was toch wel heel kras. Die Tripje is
me een slimmerd. We zullen waarschünlük
kort nadat Uw vrouw het geld verloren had,
er langs gekomen zün en Tripje heeft ze
gevonden en opgehapt. Hü heeft zeker ge- I
dacht, daar moet ik goed op passen. Ja, het I
Is jammer, dat we hem weg moeten doen?’ I
„Tripje?”, vroeg vader, „en waarom dan I
mevrouw?"
„We gaan over een paar weken verhuizen I
naar een bovenhuis, daar kunnen we geen I
hond houden en het zou voor het beestje
zelf ook niet prettig zün, nu wilden we hem I
verkoopen, maar dat valt niet mee, want I
we moeten zeker weten dat hü goed ver
zorgd wordt en ik zou hem af en toe ook I
nog wel eens graag terug willen zien, we I
zün zooveel van hem gaan houden.”
En wat zei vader toen was het heusch
waar? vroeg Hansje zich af, die al dikke
vrienden met het lieve, schrandere diertje I
was geworden.
„Dan bent U al klaar, mevrouw. Mün I
zoontje wil dolgraag een hond hebben. Die
twee gouden tientjes had hü net vandaag
voor zün verjaardag gekregen, misschien I
wil hü Tripje wel daarvoor koopen."
„O, wat heerlük, wat heerlük, Paps,’’l
juichte tfans en hü danste met Trjpje de I
kamer door.
De dame vond het fijn, dat Tripje zoo’n I
goed baasje gevonden had en zei, dat Hans
maar één gouden tientje voor hem hoefde
te geven. j
Het andere gouden tientje werd nu door
vader extra zorgvuldig weggeborgen en
Hans beloofde aan de dame, dat hü nog
heel dlkwüls met Tripje bü haar op bezoek
zou komen.
En Hans liep met vader mee naar huls,
dolgelukkig, dat hü nu toch nog op zün
verjaardag een hondje gekregen had en dan
nog wel zoo’n slim hondje, dat zelf zün
Bn o, wat veel sterren!
Twee, vier, zes, acht, tien...,
Neen, ik heb er ginder
Nog veel meer gezien....
En daarna moest hü even naast vader
op de "trap gaan zitten, daar zaten ze zoo
knus, vlak tegen elkaar aan, de zon viel
'door de glas In lood ruitjes van de tocht
deur en tooverde allerlei veelkleurige figu
ren op den lichten gangmuur.
Vader praatte zoo ernstig. Het was niet
maar zdo’n gewone verjaardag voor Hans
nu hü zes jaar werd, o nee, hü werd nu
een echte groote kerel. Dit jaar, vóór hü
zeven jverd, zou hü naar school gaan
t zou dog een heelen tüd duren, het moest
eerst nog lente en zomer worden, nog wel
zes maanden en nu moest hü vader be
loven, dat hü zün best zou doen om.heel
flink te worden, vooral vader en moeder
goed te gehoorzamen, wanUals je nog niet
eens gehoorzaam kon zün, werd je nooit
een flinke vent en dan kon de meester je op
school niet eens gebruiken. Hans had het
heel plechtig beloofd en hü had zichzelf
plotseling heel gewichtig gevoeld.
En toen was hü met vader de huiskamer
binnengestapt. Nee maar het zag er zóó
feestelijk uit er stond een groote vaas
met tulpen oj> de tafel en zün stoel was
versierd. Naast zün ontbütbordje lag een
heel stapeltje leuke briefkaarten, van alle
tantes en ooms een, en ook' een van Karei,
zijn vriendje, die in een andere stad was
gaan wonen. Nu moest vader voorlezen wat
er op stond, maar het volgend jaar zou
hü dat wel zelf kunnen, dacht Hans trotsch.
En er waren een heele massa cadeautjes,
zooveel, dat Hans er heelemaal niet meer
aan dacht, dat hü zoo graag een hondje
had willen hebben. Van vader en moeder
kreeg hü een prachtigen trein. Hans vergat
heelemaal, dat mannen elkaar geen kus
geven. Hü bedankte vader tenminste met
evenveel pakkerds en kussen als moeder.
In een jampotje zwommen twee nieuwe
goudvisschen voor zün aquarium, één
heelemaal van goud en één met zwarte
vinnen en een zwarten staart. Dat was een
cadeau van Anna, het dienstmeisje.
En verder was er nog een groote doos
chocolade van Tante Jo en een bloeiende
plant van Piet, den tuinman, voor Hans’
eigen plantenhoekje in de vensterbank,
waar hü zelf alleen voor zorgde. Van zün ----
peetoom was een groot pak met de post uitlachen, omdat hü zoo bang was voor
aren
gewei
gebou
groen
telijk
Doo
den 1
stoet
calteb
tuiten
Ook
Public
en de
»IU n
De l
pen. C
en nai
tigen
Toei
fel teil)
De i
d
W
m
Ui
Ei
e
tl
V
BI
FOTOREPORTAGE
1
De Amsterdamsche wethouder Boek
man heeft In de Militlezaal In de hoold-
stad de tentoonstelling .Het Oude Boek*,
georganiseerd door de Ned. Vereeni-
ging van Antiquairs, geopend
ST
