tKctvttfiaal
aan
DREIN DRENTEL EN PIET PRIKKEL
den dag
I
I
MV-"’
GRIEP?
f Wie doodde
B Marco Graffi?
l 1
Anti-Duitsche
propaganda
1
De Lord Mayor
VRIJDAG 20 NOVEMBER 1936
Collectie
Mikrophoon en Dictator
bij een ongeval met
•M
Pluto en de
inbreker
Merkwaardige rede van Sir
Thomae Ina kip
xeer merkwaardige
boekje»
-- w
DtepMnrrtg dacht fc m ww ébwmdziT
houding van m’n wederhelft. Daar had ik hetj
Er was In onze buurt een inbra&x-epidemie uit.
gebroken, waardoor haar waardeerlng voor
Pluto tientallen graden boven nul gestegen was.
Geen betere inbraakverzekering dan een listtea,
groote bull-terrier.
bQ vactlez van een ban**
een voe» et eea eog
A I I 17 A ®p <m «tin ingevolge de veraekeringevoorwaarden tegen 17 MJ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 *7^0 - Mj een ongeval met 17 OCXfl
/Al «I Tl ZADVyrNrNJCs O ongevallen veraekerd voor een der volgende uitkeeringen «JVFe" verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen «JUe*” doodelljken afloop dfafgJVe*
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
c
die
5
als Pluto het raad-
van ,JMe
=x
hem aan en begreep
TWEEDE DHL
HOOFDSTUK I
(Wordt vervolgdJ
Ontmoetingen
AKKER.CACH ETS
die
<n
J
1
Nu ae die reuzevtech gevangen hadden, vond ’t tweetal, dat
ae de heele week niet meer met het reddlngsezeltje er op
uit hoefden en besloten ae een beetje te gaan wandelen. „We
gaan naar bulten, waar de vogeltjes fluiten", zei Piet.
Thuis gekomen, ontdekte Plet, dat de paraplule, die ze een
tijdje geleden gekocht hadden, nog nooit was geprobeerd, „Dat
Is jammer", zei Plet, „t was met die regenbui net aoo’n mooie
De groots man met 'den blonden
op zün gemak aanstalten had gen
nricht In onze historie vordert dat
leder katholiek zün Univerriteit steu-
ne. Als de rijpe vrucht der katholieke
middeleeuwen geboren, behoort tot onae
emancipatie de reltegpe eigen Univerri
teit.
te
2e
i'
rei
en
he
gil
de
mi
en
mt
die
go
I&,-
k.
Sir Thomas Insklp, de vroegere Attorney Ge
neral, eg, thans minister voor Verdedlgingscoör-
dinatte heeft In ‘n te Cosham gehouden rede als
zijn overtuiging te kennen gegeven dat de Mi
krophoon verantwoordelijk is voor het bestaan
van dlktators, en dat de radio bijgedragen heeft
tot de in de wereld heerschende onrust.
Men zou, zonder zelfs kennis te nemen van
Sir Thomas’ argumenten, reeds onmiddellUk
kunnen tegenwerpen, dat Cromwell in Engeland
en Napoleon in Frankrijk om slechts twee
voorbeelden te noemen dlktators van *t sul
verste water waren, ofschoon zü nooit in een
mikrophoon gesproken hebben. En verder dat
er eenlge onrust In de wereld hecrschte van
1789 tot 1813 en ook daarna en daarvoor
zonder dat de radio hiertoe bijgedragen heeft.
De argumenten van Sir Thomas evenwel zijn
„goed gevonden”, ook al zijn ze misschien niet
steekhoudend.
Wjj leven zelde hü in een „krankzinnige
wereld”, in een „vulkanische wereld”, waarvan
men nooit weet welk deel nu weer in de lucht
zal vliegen. Vaak denkt Sir Thomas dat dit het
gevolg is van het menschelijk vernuft. Dlkta
tors, waarvan er thans soovele 1
alleen mogelijk geworden door de
van de mikrophoon. Vroeger kon
niet hopen een vergadering van meer
of 6000 menschen toe te spreken.
5 of 6 duizend kon heel wat opwinding ver
oorzaakt worden. Maar thans kunnen 150.000
menschen zoo nauw opeengepakt worden dat
zij zelfs niet genoeg ruimte hebben om hun pjjp
uit hun sak te halen (een zeer Engelsch beeld!)
en sU allen verstaan, dank zij de mikrophoon,
alles wat gezegd wordt. De waanzinnige op
winding en het dolzinnig gejuich van zulk een
menigte dragen bij tot het maken van een dlk-
tator.
„*t Stjjgt naar zijn hoofd’*, zelde Sir Thomas
„en *t stijgt *t volk naar *t hoofd.”
De radio kwam er niet beter af. Woorden
leggen in vijf minuten tjjds hun weg af door
heel Europa en de menschen krijgen den tjjd
niet om rustig na te denken, ’t Eene volgt direct
op *t andere. Dp wereld Is bijgevolg rusteloos
en prikkelbaar.
Bijzonder behaaglijk is op t oogdnblik de toe
stand zeker niet, maar elke eeuw heeft een of
1
!■-' -we
61
Bi
in
v«
Cl
de
te
da
Iti
m<
be
til
■el
da
In
de
ko
va
1
me
bic
in
pei
de
Vai
Jog
1
ba
eer
ml
ree
1
La
vei
kei
vai
Br!
i vai
/Am
ml<
gas
De
gai
Hei
act
me
voc
h}j gedood?” vroeg Herbert.
t hoofd geschoten,” antwoordde
„En hU moet al een tijdje dood
i het huis.’’
een antiek uitziend hofje binnen,
19
„En?” vroeg Bü-
Wlrlescombe knikte weer.
„Ja, we hebben eindelijk iets gevonden” zei
hU.
„Over juffrouw Graffi?" vroeg Graye onge
duldig.
Wlrlescombe schudde het hoofd.
„Neen” antwoordde hjj. „Over haar niet
Over dien man. We hebben zijn Hjk ge-
vonden.
„Zijn lük? Is hU dus dood?” riep Graye uit
,4a. WaarschUnlUk vermoord. Daar ben Ik
zelfs zeker van. Nu wil ik, dat mijnheer Aldo-
brandinl en u naar hem komen kijken, om als
u kunt het lük te Identlflceeren, Het zal mis
schien een beetje moeilijk zijn. Het is niet
Ik waarschuw u het is niet prettig om te
■ten.”
Graye haalde de schouders op. Zijn grootste
belangstelling was alweer verdwenen. Op slot
van rekening had hU met dien onbekende niet
veel te maken; hU wilde iets hooren over
Gemma.
„Waar heben ze hem gevonden?” vroeg hü
een beetje orverschlUig.
k was Ai hondenllefhebber. Geen wonder
dus, dat Ik een hond had. *tWas nor een
jonge, groote bullterrier met een stamboom
en hU heette Plebo. M’n wow, dis niet van
bonden hield, had een hekel aan hem en bleef
een week lang boos op me, omdat Ik 150 voor
hem had betaald. De kinderen, vooral de jon
gens, hadden plezier in Pluto. Ze lachten als
hu een van de meisjes omver sprong; ae scha
terden toen hü een pot grauwe verf omver
gooide, waardoor het hoofd onzer dienstbode,
die er onder zat, op een ronde graszode geleek.
Maar toen Pluto een postzegelalbum en een
verfdoos totaal vernield had, lachten of scha
terden ae niet meer en was hU ook bü hen uit
de gratie.
Ik deed voor den hond wat ik kon. Ik ver
zocht m’n familie geduld met hem te hebben.
Ik verzekerde dat Pluto een wonder van een
waakhond sou worden, als hU wat ouder werd.
Het hielp niets. Ze hadden nu eenmaal het
land aan Pluto en ze hielden dat land vast. Ze
maakten allerlei aanmerkingen op hem; ze
scholden hem voor dief, toen hjj de ham op
vrat, die voor onze lunch was bestemd. Maar
hoe kon Pluto weten dat het voor ons en niet
voor hem bestemd was? Er stond geen adres op.
Na eenlgen tUd werd het voor hem een twee
de natuur naar Iedereen te happen, die bU hem
In de buurt kwam. uitgezonderd naar onze
dienstbode en naar mfj.
Dat duurde zoo een heelen tjjd, toen ik tot
m’n verwondering zag dat m’n vrouw een an
dere houding tegenover Pluto begon aan te
nemen. Ze nam meer notitie van hem en was
verdraagzamer, als hü zich misdroeg. Ik hoorde
rond te kl
hU toen Au
neem.” k
„Hoe vgu
.Door tl
WlrlescorA
zUn. Hier
■A HU ging
waaromheen huizen stonden, die al heel lang
geleden gebouwd waren. Dat waarnaar hü
wees, stond in een hoek, en had dat bijzonder
levenloos, en verwaarloosd aanzien, dat het
kenmerk is van hulzen, die een tüd lang onbe
woond zün geweest. In de halfopen deur stond
een polltle-agent. Binnen In de hal kon men er
nog een zien staan.
,Jk ben er geweest en heb het lUk al ge
zien” vervolgde de detective, terwijl ze het huls
binnentraden. „Ik zou wel voor zeker durven
De Lord Mayor Show is even oud als Magna
Charta belde dagteekenen van 1215. Beide
ook werden onderbroken gedurende Cromwell’s
Protectoraat. Ruim 700 jaren achtereen heb
ben de Mayors en Lord Mayors van Londen
(het predlcaat „Lord” werd hun eerst later
toegekend) hun ambt ingjwUd met een plech
tige processie door de stad. Deze had vroeger
niet op 9 November, doch op een der laatste
dagen van October plaats, en nog geen hon
derd jaren geleden werd sU niet door de stra
ten, maar op de rivier gehouden. De stoet moet
In dien fljd een zeer schilderachtlgen aan blik
Nederland te zün gedrukt. ZU worden van Ne-
Dultschland binnenge-
In bloemkool -
eieren, die dage-
geborgen. BU bloemen dienen zü als verpak
king. Men vindt ze bU Hollandsche kaas, In
zakken uien, bü Sumatratabak, en vooral bü
stukgoed. In Rotterdam aohUnt de centrale van
dezen politteken export te zün.
Het is begrUpelUk, dat dergeUjke socialls-
ttech-communtetteche eenheids-lltteratuur de
Dultsche overheid niet aangenaam Is. Gelijk het
den vrUen Nederlander niet aangenaam kan
«Un, wanneer hier Nazl-lectuur wordt verspreid,
die van hetzelfde, of liever van het omgekeerde
laken een pak geeft.
Het te een toer om tusschen de beide extre-
mtemen, die In onze dagen zoo daverend de
trompet steken, den ditmaal zéér gulden mid
denweg te blijven bewandelen.
Gelukkig hadden ze hun regenjassen meegenomen, want toen
ze twee uur ver waren, brak er een verschrikkelüke regenbui
los, zooals je die alleen maar fix wanne landen kunt hebben.
Maar met hure regenjassen aan trokken Plet en Drein rich. van gelegenheid.” Maar hü wist raad en zette er thuis netjes de
de regen niets aan. ^tuinslang op. Nu, de paraplule bleek uitstekend in orde.
kleed, dat over den doode lag, terugsloeg. Aldo-
brandlnl en Graye bogen zich er over heen om
het gezicht te bekijken. De Italiaan wond zich
onmiddellUk op.
„O, ja, dat is de man, die bü mU een kamer
heeft gehad Ik herken hem heel goed, al
te Zeker ik herken zün gezicht, en zün
kleeren. Arme kerel, die kleeren droeg hü, toen
hU dien avond uitging. NatuurlUkl”
Wlrlescombe wendde zich tot Graye. En deze
knikte.
„Ja” zei hU. ,Dit te de man, dien ik bUde
Graffi’s gezien heb. Ik twUfel er niet aan. t
Is dezelfde.
De detective wees met den vinger.
.Ziet u waar hU geraakt is?” zei hU. „Achter
het oor. Vermoord natuurlUk, want als hU het
■elf had gedaan, dan had het wapen in de
buurt moeten liggen. En we hebben geen en
kelen brief of papier op hem gevonden. Geen
snipper. MUn meening is, dat hU onder een of
ander voorwendsel hier naar toe te gelokt, en
pardoes te neergeschoten. Er Is natuurlUk geen
enkel spoor” voegde hU er bU. terwijl hU het
kleed teruglegde. „We weten nog niets meer
van hem dan we eerst wisten.”
,Js het huls al doorzocht?” vroeg Herbert.
„O, ja, van boven tot onder, en er te niets
gevonden,” antwoordde Wlrlescombe. .Maar
Iets weten we toch. We moeten probeeren de
zen man op het vasteland op te sporen. HU
moet toch ergens vandaan zUn gekomen. En
er moeten toch nog meer menschen In Londen
■Un, die hem kennen. Maar dat ia dan ook
alles, wat we op het oogenblik kunnen doen.”
aannemen, dat het t lUk te van dien man, dien
u in het Austerlitz Flatgebouw hebt ontmoet.
Maar ik wil natuurlUk weten, wat u er zelf van
zegt, en of Signor Aldóbrandini het erkent als
dat van zUn gast. Ik begrUp alleen niet, wat
de man in dat leege huls gedaan kan hebben.
Volgens den eigenaar staat het al een maand
of achttien le^g.”
.Daar ziet het wel naar uit” merkte Graye
op. terwUl ze de trap op gingen. HU vroeg
zich af of ook Gemma misschien niet hier naar
toe was gelokt en uit den weg geruimd. Het was
niet onwaarschünlUk. Als een man daar naar
toe gebracht en vermoord kon worden, waar
om een meisje dan niet? HU huiverde bU de
gedachte.
,4a” zei Wlrlescombe, „*t te hier zoo koud
als In een graf. Ik heb juist aan den eigenaar
loopen vertellen, dat hU er den brand nfkar
eens in moest steken, en efen paar niébwe hul
zen moest bouwen. Hier is de kamer; op de
Jiovenste verdieping, zooals u ziet, en Ik zeg nog
eens: ik zou wel eens willen weten, wat die
man hier elgenluk deed.”
TTU^Uig een kamer binnen, waarin een agent
en Iemand in burger stonden te fluisteren. Er
stond geen enkel stukje meubel in de kamer.
De zoldering was bedekt met spinraggen, en
de ramen waren zwart en met vuil besmeurd.
De kale planken vloer lag dik onder het stof.
En in een hoek, vlak bU een ouden roestigen
haard lag iets onder een bruin stuk doek.
De mannen, die met Wlrlescombe naar boven
waren gekomen, namen hun hoeden af en
bleven zwUgend staan kUken, terwUl hU het
haar zelfs in de keuken praten over het eten
van Pluto. Het dier moest goed gevoed worden,
veel, en vooral vleesch, goed rood vleesch ag
m’n vrouw.
Maar Pluto, het spUt me dit te moeten leg
gen, werd er niet vriendeUjker on. Grommend
wees hU *Ue pogingen tot toenadering van m’n
vrouw af. HU hapte naar haar en wie hem
probeerde te streelen, deed het geen tweede
maal. Enfin, dacht ik, in elk geval zal hu nooit
een inbreker onae woning ongestraft laten
naderen. Onder de hoede van dien trouwen
hond slapen we ’s nachts rustig en veilig.
Het was dus met een lichten schok van ver
bazing. dat ik eens in t holst van den nacht
en een
uit het locaaltrelntje, dat traag het station
netje van AshendUke binnenreed, te stap
pen, keek verwonderd rond zich, toen hü he*
met bloemen versierde perronnetje betrad. Al
de gebouwen waren versierd met vlaggen en
wimpels, en waar maar twee punten met elkaar
verbonden hadden kunnen worden, hingen gulr-
Graye knikkend In de richting van de kamer, landes van gekleurd papier, in het tuintje vaa
den stationschef stonden Venetlaansche mas
ten opgesteld; en op den weg, die naar het
dorpje leidde, was een eerepoort van groen ge
bouwd, waarop een inscriptie was aangebracht
die te kennen gaf,-dat de dorpsbewoners erg
blU zouden zün, om een zeker iemand te zien»
AshendUke was op dezen moolen Meimlddag
klaarblUkelUk „en fête.” De vreemdeling m”*”
te dat de stationschef, en de eene kruier, dte
er was, en de klerk aan het loketje, allen hun
beste kleeren aan hadden, en bloemen In hun
knoopsgat droegen. Maar hU stelde op dat
oogenblik meer belang in zUn eigen zaken dan
in die van andere menschen, en hU sprak den
stationschef aan.
4k ben gekomen om Dr. Herbert te bezoe
ken. Hoe ver te het naar zUn huls?” vroeg hU.
„Een goede anderhalve mUl, mUnheer”, ant
woordde de stationschef. ,M*ar bent U mis
schien Dr. Graye?”
«Die ben ik”, antwoordde de vreemdeling.
Te BerlUn hebben de autoriteiten verzameld
een heele collectie zeer merkwaardige boekjes,
tUdschriften, dagbladen en wat dies meer zU-
ZU vallen alleen op, doordat zU met een zeer
klein lettertje zün gedrukt, een zetsel, zoo nie
tig. dat het onmogelük te. deze litteratuur zon
der een vergrootglas te lezen.
Daar ligt in de eerste plaats een boekje ge
titeld „Die schönsten Brett- u. Legesplele fUr
jung und alt”. Op het omslag prUken h dam
bord en een molenspeL Het boekje Is verschenen
in Buslins Kurzweil-BUcherell Als uitgever
wordt genoemd Ensslln 3c Laiblins Verlag te
Reutlingen. In dezelfde serie verscheen ook
lustige Vortragzkünstler”. „Vexlerscherse
Allerlei Zeltungshumor”. „Humor aus der
Krankenstube", .JClndermund” en elndelük
4>els*lg PaUence-Splele”. Die Sammlung
wird fortgesetzt staat er uitdrukkelijk onder.
Het zün alle hoog-polltleke geschriften In on
schuldig omslag-
meer van zulke hoogst onbehasglüke perioden
gekend. BU voorkeur schreef men ze toe aan
..nieuwe uitvindingen". Wü stellen ons voor dat
de geharnaste mlddeleeuwsche ridders niets
voelden voor de meest democratische uitvinding
die ooit gedaan te die van 't buskruit. De
uitvinding der boekdrukkunst had minstens
even groote maatschappelüke gevolgen als die
der radio: wat eerst door dozünen gelezen werd,
kwam nu onder de oogen van honderden en
zelfs duizenden, yandaar dat Cromwell dlktator
worden kon. De eeuw der godsdienstoorlogen
1 een zeer onbehaaglUk tUdvak volgde op
de uitvinding der boekdrukkunst.
1 - De grootste aller „bewegingen", die van
1 Christus, verspreidde zich daarentegen over
heel Europa In die eeuwen, waarin *t gesproken
1 woord zonder mikrophoon het eenlge j>ro-
pagandamlddel was en waarin Evangelisten
1 weken noodig hadden om over gebrekalge wegen
en in gebrekkige voertuigen van plaats tot
plaats te reizen.
Het goede, met overtuiging en offervaardig
heid verbreid, te van geen mikrophoon of radio
afhankelUk. Htet slechte helaas vaak ook niet.
Sir Thomas^hleld -een schoon en treffend be-
toog voor ^lefd^en verdraagzaamheid onder de
1 volken. ..Het lewn in de wereld en in ons land
zou zooveel mooier zün”, zelde hü. .indien wü
datgene wat wü in hymnen en gebeden zeggen,
ook toepasten.”
’t Gebed bereikt zün bestemming sneller dan
woorden per radio naar de naaste stad overge
bracht worden. Geen mikrophoon kan de men-
schelüke stem dezelfde draagkracht geven als
bestaaiuzün "t gebed heeft, zelfs wanneer ’t fluisterend ult-
ie ultvlntQng gesproken wordt. Als de man die bidt, ’t even
een politicus emstig/neent als de man dte in een mikrophoon
leer dan 500O ^taat re brullen, dan te hem ook thans, gelük
a. Onder die gteedK de overwinning verzekerd.
Zoo’n zwaar g«voel in Uw hoofd
Voelt Ge U loom, als lamgeslagen
Dat is dikwijls het begin van griep, maar
soover behoeft het niet te komen. Neemt
dadelijk Mn of twee "AKKERTJES” en
in negen van de tien gevallen wordt
de griep-aanval in de kiem gesmoord I
“AKKERTJES” rijn echte griep-bestrijders I
De geneeskrachtige stoffen, waaruit rij zijn
samengesteld malen de griepbacillen on
schadelijk en werken koorts-verdrijvend.
"AKKERTJES” sijn ook ongeëvenaard door
hun zeer snelle pijnstillende werking bijl
Hoofdpijn, Kiespijn, Spierpiln, Zenuwpijn,
Rheumotfsche pijnen, Lendenpijn, Vrou
wenpijn, Migraine, Onbehaaglijkheid.
Overal verkrijgbaar. Per 12 stuks 52 cent.
AKKERTJES
Volgens rtcept van ApcHieker Dumont
Deze kleine tijger-
jongen laten zich nog
als poesjes door hun
opzichter op den arm
nemen. Maar over
eenige jaren. als ze
volwashen zijn, zal dit
niet meer zoo gemak-
kelijk gaan.
waar de doode lag. „Gelooft u dat werkelük?"
„God weet het, münheer, ik niet!" antwoord
de Wlrlescombe. „Ik hoop van niet, maar
het is vreemd, dat we niets van haar hooren.”
Graye knikte. Toen keek hü Wlrlescombe
vreemd aan. „U weet wel, dat costuum, dat we
van Shlpps gekregen hebben”, zei hü. ,Dat zou
Ik graag hebben.”
Wlrlescombe staarde
plotseling.
.Best, hoor! Ik zal het u brengen. En Ik geef
u mün woord er op, münheer Graye, dat Ik
alles zal doen om het meisje te vinden. maar_"
Hü besloot met een veelzeggend schouder
ophalen, en Graye knikte weer, en nam zwü-
gend afscheid.
ontwaakte door een gil van m’n vrouw
hand op mün
gezicht. Ook de
hand was van
m’n vrouw. Toen
ik die had ver-
wüderd, trok ik
het electrtech
licht aan en ont
dekte direct de oorzaak van d*r opwinding.
Een gemaskerde onbekende stond over de
toilettafel gebogen en stak juist den kostbaren
gouden, met paarlen en briljanten bezetten
armband van m’n vrouw In s’n zak.
Zü, die me kennen, weten hoe geducht ik
voor Inbrekers en andepé~Tffiverlaten ben. ft
kan harder loopen, achter Iemand aan of voor
Iemand uit, al naar omstandigheden, dan wie
ook. Maar als verbazing me overvalt en ver.
lamt, kan ik zoo roerloos zün als de beste.
Het was nu een müner roerlooze oogenblik-
ken. De inbreker, die direct zag dat hü geen
gewonen tegenstander voor zich had, rende
naar de deur. Toen zag Ik dat hü niet alleen
was. Hü was vergezeld door Pluto, een kwispel-
staartenden en handllkkendsn Pluto, dte den
Inbreker genöeglük volgde.
Valt het te verwonderen, dat ik nog eenlge
oopenblikken roerloos Neef van verbazing? ft
hoorde als In een droom de stem van m’n
vrouw, dte mü beval den Inbreker te grijpen
en hem d’r armband te ontrukken.
In een kritiek oogenblik heeft men aan
vrouwen.... niets.
„Wat geeft het?” vroeg Ik, „een gewapenden
en op zelfverdediging verdachten'schurk na te
zetten, als zelfs een hond als Pluto het raad
zaam acht toe te geven?”
Deze redeneerlng was zóó onweerlegbaar, dat
m’n vrouw niet direct antwoordde. Ze begon
echter vreeselUk te gillen., Van boven kwam er
antwoord en het duurde niet lang of onze
dienstbode en onze twee oudste jongens kwa
men de slaapkamer binnenstormen.'De meisjes
schenen door alles heen te slapen. Ik had het
vreeselUk druk met allen te kalnteeren, anders
was Ik den dief nageloopen en had ik hem bü
s’n lurven gepakt.
Eensklaps klonk, boven ai het rumoer uit,
van beneden een woedend geblaf, gevolgd door
angstkreten van eer^njan, het geblaf van Pluta
Er ging mij een licht op. Pluto had den Inbre
ker aangevallen en hield hem vast. Het trouwe
dier had wel geweten wat het deed. Het had
het psychologisch moment afgewacht, om met
den schurk af te rekenen. En dat het hem
goed vast had, bleek wel uit het geschreeuw
en gevloek van den booswicht.
Zegevierend keek ik m’n vrouw vroeg:
BegrUp je nu, waarom Ik geWaBWMb? Blü-
ven jullie hier bü de kinderen.” Wie weet»
dacht ik. hoe Pluto den dief heeft toegetakeld.
Dat te geen gezicht voor vrouwen.
Ik ging naar beneden en wat ik te zien kreeg
was erg. Pluto had z’n werk goed verricht.
Kreunend en jammerend lag z’n slachtoffer
op den grond. Pluto’s tanden hadden rich vast
gezet in z’n eene been, dat geweldig bloedde.
Ik beval hem, los te laten. Het trouwe
dier scheen het niet te hooren. Ik
schreeuwde, commandeerde en brulde, maar
te vergeefs. Pluto's tanden zaten nu eenmaal
In den man en hü wilde ze er zoo lang moge-
lük in laten. Ik greep naar mün zweep en ran
selde den hond zoo geducht, dat ik dacht!
daar komt hü niet meer van op. Eerst toen
begreep hü wat er van hem verlangd werd.
Verwütend keek hü me aan en trok z’n tanden
terug. De man, die onder hem lag, ging over
eind zitten’en dronk gretig het glas met ouwe
Bols leeg, dat ik hem toereikte. Daarna keek
hü me aan én zei:
Dat zal u een hoop geld kosten, münheer.’
Hü had volkomen gelük. De Inbreker was
verdwenen en mets hem de gouden, met paar-
ien en briljanten versierde armband van m’n
vrouw en verschillende andere, kostbaarheden,
ter waarde van meerdere honderden guldens.
Pluto had den Inbreker niet gegrepen, maar
den polltle-agent, die den Inbreker wilde arres-
teeren.
In den inboud van het eerste boekje lezen we,
dat op pagina 5 het damspel, op pagina 9 het
molenspel, op pagina 30 het schaakspel, op pa
gina 28 het dominospel behandeld worden.
Zelfs het halmaspel en „klok en hamer” zün
niet vergeten. Maar wanneer men het boekje
opendoet, leest men plotseling met kleine let
tertjes: .Achtung! Der Klassenfelnd!” Het is
een fel protest tegen het natlonaal-socialistisch
regime. Ben paar pagina’s later leest men een
artikel: .Dandesverrat der Nazl-MilllonAre’*.
Ben volgend hoofdstuk heet: ,Der Antteemitte-
mus als Blitzablelter”. Zoo gaat het verder.
Ben andere brochure is bü een anderen „uit
gever” verschenen. ZU maakt den Indruk van
„een reclame geschriftje van Persil. Inderdaad
worden op de eerste pagina allerlei mooie din
gen over Persil gezegd. Maar op de tweede pa
gina valt reeds op een artikel van.... Georgi
Dlmltroff, den generaal-secretaris van het Uit
voerend Comité van de Communistische Inter
nationale, getiteld „Elnheltsfront des Kampfes
für den Frieden”.
Ben derde boekje te een „Zakkalender voor
J**t Jaar 1936”, gratis aangeboden door de firma
Maggi. De zakkalender begint alleronschuldigst.
Men leest een statistiek over de grootte en het
aantal Inwoners der landen van Europa terwUl
op den achteromslag een overzicht wordt gege
ven van de verschillende maten en gewichten.
Neutraler gaat het niet! Maar midden in het
boekje staat zeer klein gedrukt een oproep aan
de Dultschers. om het nationaal-soclallsttecb
regime omver te werpen..
Dan vinden wü enkele nummers van ,JDle
Rote Fahne”, jaargang 1936, alles in miniatuur
fedteikt. Een van deze nummers bevat een
hoofdartikel: ,Nur die Einhelt gegen Hitler
kaan das deutsche Volk retten”. Hierin lezen
we, dat In Dultschland ook een Volksfront
moet worden opgericht, waarin soclaal-demo-
craten en communisten broederlük naast elkaar
samen sullen werken. Verder wordt daar ThU-
mann gelukgewenscht met zün SOsten geboorte
dag. Dan bevat het blad allerlei z.g. actueele
berichten, waaruit moet blüken, dat In Dultsch
land elgenlük opstand heeracht. In Mei zou in
het Roergebied gestaakt worden. Bü de groote
scheepswerf Blohm 3e Voss In Hamburg zouden
5000 arbeiders gezamenlük hebben gedemon
streerd, enz. Bet te allemaal uit den duim ge
zogen.
Dan een pamflet, dat tot titel heeft .Beid
elnig, elnig, elnlg gegen Hitter!” Het is onder-
teekend door bekende sociaal-democraten, o.w.
Breiteeheidt, en communisten, o.w. MOnzenberg.
terwUl ook verscheidene intellectueelen het
pamflet „onderteekenden”, om. Heinrich Mann
Georg Bernhard. Leopold Schwarzschild, Leon
Feuchtwanger én Ernst Toller. E. E. Klsch on-
derteekent het pamflet namens het voormalige
JBchutsverband Deutscher Schriftsteller", tér-
wül het ook uitgaat van de Deutsche Liga für
Menschenrechte”. Ook dit geschrift te In minia
tuur met mlnlatuurletter gedrukt.
In het geheel zün wel 50 dergelüke geschrif
ten verzamel!. Vermoedelük is het aantal ech
ter nog veel grooter. Zü hebben slechts één
doel: het^gezag der Dultsche Regeering te on-
dermüneri.
Deze brochures blüken zonder uitzondering in
tbsr„„.^a
derland uit dagelüks
smokkeld. ZU worden-
kisten. ZU worden tusschen dé
lüks van Nederland naar Dultschland gaan, op-
Wlrlescombe zette met een handgebaar zUn
kleine kudde in gang. HU liep voorop tusschen
Herbert en Graye In. De anderen volgden druk
pratend in hun vloeiend ItaUaansch.
,Jk zal het u vertellen", zei Wlrlescombe. .De
man, die daar met Aldóbrandini achter ons
loopt, is een Italiaan, die In een van deze stra
ten een paar huizen heeft, ’n Goeie honderd
Jaar geleden zullen die huizen wel goed genoeg
geweest zün, en zal men ze wel mooi gevonden
hebben, maar nu zün ze wankel en bouwvallig-
Een van die huizen heeft een tüdje leeg ge
staan, en in dien tüd is hü er niet in geweest.
Vanmorgen kreeg hü het plan om eens te gaan
kUken, of hü er niets aan zou kunnen laten
dqen. En zoo ging hü er naar toe om er eens
|ken. In een van de kamers vond
!t lük waar ik u nu mee naar toe
geboden hebben. Daar de City van Londen
maar zeer weinig kaden heeft (en er een eeuw
geleden nog minder had) aangezien de pak
huisen met hun werven onmiddellUk aan de
Theems gebouwd waren, sloeg het publiek de
„show” gade vanaf de bruggen, maar deze
boden aan betrekkelük weinig belangstellen
den plaats, zoodat duizenden In alle mogelüke
vaartuigen van het schouwspel kwamen ge
nieten, en de rivier toen nog In vele opzlch-
Ten de hoofdvcrkegnmdgr v&n Londten een
aanblik opleverde zoo kleurig en levendig als
geen onzer tüdgenooten ooit gezien heeft. De
Lord Mayor voer in een zeer fraaie statle-
galel, die de .gondola” genoemd werd, en die
geroeid werd WdOr beambten aan wier hoofd
een water-baljuw stond, wiens salaris C 500 per
Jaar bedroeg.
Geheel ongepast was het niet dat de eerste
magistraat zün ambtsjaar InwUdde op de ri
vier niet alleen omdat deze de hartader te
welke Londen doet leven, maar ook omdat de
Lord Mayor den titel van Admiraal voert. HU
Is namelijk admiraal van de haven van Lon
den. Dit is overigens niet de eenlge rang of
functie welke aan het burgemeesterschap van
dc City verbonden Is. De Lord Mayor Immers
Is ook de eerste Rechter der Ölty, hoofd van
bet Stadhouderschap der City, hoofdcommte-
sarls van de Centrale Straf rechtbank. Commis
saris der St. Paul's kathedraal, voorzitter van
de Court of Common Council, en waarschün-
lük nog veel meer. HU Is bovendien maar
ook alleen gedurende het jaar van zün burge
meesterschap lid van de Privy Council, het
hoogste college in Engeland
Zün salaris bedraagt 100.000, maar aange
zien de eer van het burgemeesterschap hem.in
den vorm van feesten en plechtigheden veel
meer kost dan dat, kan alleen een zeer ver
mogend man dit hooge ambt vervullen.
Ook buiten de City wordt aan den Lord
Mayor büzondere eer bewezen. Vaak wordt hü
zelfs door verafgelegen steden ultgenoodlgd
om een groote openbare gebeurtenis met zün
tegenwoordigheid op te luisteren, en hü reist
dan daarheen met heel zün hofstoet van
ambtenaren In groot ornaat. De juist afgetre
den Lord Mayor, Sir Percy Vincent, heeft selfs
In statie de halve eeuwfeesten van de West-
Canadeesche stad Vancouver bügewoond, en
werd zoowel daar als te Quebec met vorste
lijke eer ontvangen.
De „Lord Mayor’s Day" wordt steeds beslo
ten met een groot banket In de Guildhall; de
door ministers bü deze gelegenheid gehouden
toespraken behooren meestal tot de groote po
litieke gebeurtenissen van het jaar. Maar voor
dat jaar om te, heeft de Lord Mayor nog on
geveer 400 feestmalen bügewoond meer dan
er dagen In het jear zün! Maar niet aan al
die diners neemt hü daadwerkelük deel. Meest
al komt hü slechts „kUken” (loc* in) en aldus
kan hü eenlge diners op een avond afwerken
zonder gevaar voor zün spüsverterlng. De
meeste City-gSden evenwel verwachten dat
de Lord Mayor werkelük aan hun JaarlUksch
feestmaal zal deelnemen en er zün on
geveer vüftlg van dte gilden enfeestmalen.
De burgemeesters van de 28 boroughs der
Metropolis verwachten dat de Lord Mayor de
door hen gegeven recepties zal büwonen, en
ook hieraan onttrekt h{j zich zelden. Verder
geeft hü zelf een groot aantal diners, onder
andere aan de rechters, aan de liissi hoppen,
aan de financiers, aan de Court of Common
Concil, aan de Brethren of Trinity House
(over hen schreven wü niet lang geleden), en
voegt men hlerbü de ontelbare avondfeesten
en partijen, waarop hü minstens een JtükJe"
moet komen nemen, dan zal men erkennen
dat zün ambtsjaar goed gevuld Is.
Op het oogenblik waarop een nieuwe Lord*
Mayor zün ambt aanvaardt, kent niet één op
de duizend Londenaars zün naam; tegen den
tüd dat het publiek ermee vertrouwd begint
te raken, moet hü weer aftreden. Maar dit te
van weinig belang. Het doet er weinig toe wie
de Lord Mayor te; gedurende zün ambtsjaar
is hü geen persoon, maar een Instelling, of een
embleem. Is zün tüd om, dan keert h(j weder
tot het college van Aiderman en tot zün par
ticuliere bezigheden terug, en het publiek ver
geet. zonder moeite, en In weinige weken tüds
den naam van den man, die een Jaar lang ge
leefd heeft in konlnklüke statte.
Nu nog even naküken hoe de nieuwe Lord
Mayor toch weer heet. O ja: Sir George
Broadbridge.
Beneden gekomen nam Graye den detective
even terzüde.
„Van Juffrouw Graffi hebt u nog niets ge
hoord?” vroeg hü.
„Geen 9 syllabe” antwoordde Wlrlescombe.
.Daar heb Ik niet reet hoop meer op.”
„Gelooft u, dat ze ook u weet wel?” zei
JPr
«3
152
