jZfU^&£aa4oFAiut
(^tajozfA
Maison Hulzebos
IN RIJKE
ST. NICOLAAS
w
I
J
Eén keurcollectie
steeds welkome geschenken.
van
g
95 cent
MEYER’S VISCHHANDEL
I
HERM. DU CROCQ
lauwtraat 80 - leisteen 2758
SINT NICOLAAS-
C A D E A U X
EEN PRACHTSORTEERINC
IN ALLE SOORTEN
H
door
IS
r-
iF
te
SCHAATSEN
D. C. DE GIER
EEN KEURIGE COLLECTIE
WslltN m Zijden Steffen
en Garneeringen
IGEROK ZILMETA
LH.C.v.Eijk
HORLOGES-KLOKKEH
GOUD EH ZILVER
ZEHTRA-UURWERKEH
Alleenverkoop v Alkmaar
en Omstreken
1
S. A. SURIG
GESCHENKEN
SINT NICOLAAS-bjUMMER
NOORD-HOLLANDSCH DAGBLAD
I?
J
OP 5 DECEMBER
al
B.
Z
IOEROK ZILMETA)
NEDERLANDSCH
FABRIKAAT
<z>
r
cs
Damcskappcr
fc:
Telef. 3790
Oudegracht, nabij Ridderstraat
w.-.
SCHAATSEN
u.
variatie hebben wij prachtige
I
I
ii
illllll n
VLEIWRIJ DOOR EN DOOR
HL
Pries schaatsen
9 reeds vanaf
Hoe Liesje van Strevelen per
saldo toch haar luitenant kreeg
Wel
Sjaals
Handschoenen
Handwerken
Ontbijtlakens
Kleedjes
Loopers
m
CA
Een groote keuze
Sigaren, Sigaretten en Tabak
vindt.U bij
J. HOFFSTAETTER
Verdronkenoord 56 - Alkmaar
Prima kwaliteit Koffie en Thee
v»
u»
m
m
X
oc
UI
Iiö(
Do prijzen? Zo znllon U moevallon!
A. C. MEYER, Langestr. 50, Alkmaar
Telefoon HM v
in
32 jaar dezelfde CHOCOLADELETTERS
DE BEKENDE KWALITEIT
DE GROOTSTE 8ORTEERING
DE LAAGSTE PRUS
P. DE MOEL - LAAT, hoek Schoutenstr.
FIGUURZAAGKAARTEN en
I
UITSLUITEND le kl»i
NAAIMACHINES
FIGUURZAAG-
KAARTER
Ml vanaf 42 cent
Das voer ST. HICOLAAS
allen naar het
MZERMAGAZIJH
„DE MAGNEET”
lï
Dagelijks verkrtjgb. versche Zeevisch
SPECIALITEIT IN GEBAKKEN VISCH
VI8CH- EN GARNALENCROQVETTEN
GEROOKTE HOLLAND8CHE PALING
BOSJES SPROT - PALING IN GELEI
MOSSELEN EN ANDERE VISCHCON8ERVEN
Achter do Waag
SCHAATSEN
Iets apart* in
St Nicolaas-
Cadeaux
vindt U bij
p
’v
'2
TTTTTTTTTTT-PTTTTTTTTT'PTTTTTTT'P
13s!
1
J
I
4
t
steunde
terug-
I
•n
tat
j-
CZ>
O»
CA
Ni
J
A
CA
O
k
heb
aardigheden,"
Boem, boem, boem!
Dag Sinter Klaas, mag ’k even
Aan u een handje geven?
Hebt ook aan mij gedacht,
Lekkers en wat moois gebracht?
’k Zal wat voor u zingen,
Vroolijk zijn en springen.
O
m
i en
Iers-
igen
t in
oor
den,
ntla
A.C.
Wke
over
Ujd
We
hebben,"
antwoord.
UJ
UZ
SE
u
CA
-,.4/ -jf
tac-
tten
den
teer
rich
1 te
van
rt.
t al
niet
van
>de-
riac
majoor;
meer
mda
dien
uit),
teen
■m
van
bet
rit.
xm-
Ju
icht
Beleefd aanbevelend,
-
Braden doen wij als de beste,
Koken alles, wat U wil
Het bereiden van een pudding
Is voor ons een peuleschil.
Alle V.K.P.-sche lezers
Komen maar eens by ons thuis.
]Vy onthalen z‘ op een maaltijd,
Klaargemaakt op óns fornuis.
heeft (in prijzen vanaf f 0.45), e«« com- H
ploot koulcenlopelrek of een onderdeel
ervan (het toppunt van hygiëne), of een
aanvulling van het Zilmeta tafelservies,
waarin alles zoo heerlijk warm op tafel
bomt, het blijft ‘n steeds welkom geschenk
Laat U zich de collectie eens voor
leggen. A(le goede zaken op dit gebied
kunnen U van dienst zijn.
I
Reparatle-lnrichring en onder
deden voor olie merken Naai
machines. Prima verstelb. Naal-
machlnelampen. Ajouren, Plis-
seeren. Inruilen. Zig-sag en Stof-
knoopen-fabrikatie. Groote sor-
teering fijne HANDWERKEN.
ZIET DE ETALAGE
Noord-Holl. Naaimachinehandel
BOTERSTRAAT 4 TELEF. Sl»l
ALKMAAR
Boem, boem, boem!
Wie rommelt op de trappen?
De Zwarte Piet maakt grappen!
Kom maar binnen, ‘k ben niet bang
’k Was wel zoet een heel jaar lang,
’k Zal een versje zingen,
Vroolijk dansen, springen.
Een goed en degelijk St. Nicolaas-Cadeau
koopt U toc| altijd bet beate bg den vakman. Daarom naar
Ofman’s Meubelhuis, Fnidsen 86, Alkmaar
WIJ GEVEN BALLERO-BONNEN
Iedere huisvrouw zult U steeds verblijden
met een van die mooie en praktische
geschenken in Zilmeta. het door en door
zilverwitte en vlekvrije Gero-metaal, dat
geen onderhoud vereioeht en onver-
slijtbaar is.
Of het nu is een cassette tafelzilver
(venaf f 9.65), een van die honderden
etuis met juist dat, wat „zij” nog niet
s
Kyk eens, wat die goeie Sint ons
Op fn jaardag heeft gebracht!
Zalig, om ermee te spelen,
Vindt U *t niet *n rexzen-prachti
Wy zjjn nu voor onze mammie
Keukenmeid in klein formaat.
Zy behoeft niet bang te wezen,
Dat er iets verloren gaat.
ioar haarzelf. Je zou er toch ook spjjt
-
Mijnheer van Strevetea
ger aan de logica van JWn
en was reeds bezig de schitterende speld, na
M in een fraai doosje te hebben gelegd, in een
dozijn papieren te wikkelen, waarop hjj hier en
daar een rijmpje schreef. Mevrouw sloeg hem
met een ondeugenden glimlach gade.
Jjat heb je er best afgebracht. vent; ik sou
het je heusch niet verbeteren.”
^)a, ja, t is me wat moois," bromde de ma
joor nog na. „Bespottelijk is het, dat een ma
joor van de Infanterie, met korting op «ijn
tractement en met schuld om er van te dui
zelen. zijn dochter gouden borstspelden ca
deau doet. Maar als jullie je zin niet krijgt, is
het toch niet goed eni vooruit dus maar. Zorg
jij er nu maar voor, dat het by de Fritsen
komt. Dat inpakken is tot daaraan toe. maar
met de bezorging moet jU je nou verder maar
bemoeien. Wat een flauwigheid toch eigenlijk,
om je eigen dochter, zonder dat ze weten mag
van wie het komt, zoo'n pietluttig pakje te
laten bezorgen. Als ik de baas was in huis, dan
sou ik de speld morgen aan Lies geven, en
zeggen; hier Lies, hier heb je onze Sinterklaas,
t Is eigenlyk wel te duur. Ik vertrouw, dat
het naar je zin is en dat je begrUpen zult, dat
je nou vooreerst om niets meer hoeft te «a-
nlken.”
„Nou man, niet zoo doordraven, zoo erg is
het nou toch ook weer niet, en je meent er
ook niets van. Je zou er haar meer verdriet
dan pleizier mee doen, als Je het haar op die
manier gaf en ik weet zeker, dat je dat toch
ook niet wilt."
Mevrouw verwyderde zich een oogenbllk om
er voor zorg te dragen, dat het pakje te be
stemder plaatse kwam. Intusschen werd ei
geldopt en de binnentredende gedienstige leg
de een pakje voor majoor van Strevelen neer.
„Voor wie is dat?”
„Een pakje voor U, mijnheer," antwoordde
Bet je.
„Voor mij? Wat staat er dan op?" vroeg
mynheer, die boos werd, omdat hij meende,
dat de meld hem voor den gek hield.
„Voor den majoor. Van Strevelen, geloof ik
dat.er ook bUstaat, maar,ik kan het niet goed
lezen."
„Nu, laat maar, we zullen dadelijk wel zien.
Mevrouw komt zoo terug.”
„*t Is zaliger te geven, dan te ontvangen,”
dacht Betje. toen ze de deur weer uitging,
„maar ik geloof toch niet, dat de majoor er
zoo over denkt; hy zette bepaald al een zuui
gericht, dat hij wat terug zal moeten gevet,,
nu hy wat gekregen heeft."
„Hé, een surprise? Van wie mag dat zijn.
Cedipl. Horlogemaker
MIENT 12
Alkmaar
pa, niet boos weera. 1 Was eigenlijk nor
lang niet afgeloopen, 1 had nog wel een uur
kunnen duren; en t was zoo gezellig; maar ik
zei. dat ik naar huls moest en toen hebben »e
er maar gauw een eind aan gemaakt.
„En heeft Sinterklaas aan jou ook nee t»
dacht?" vroeg mevrouw.
„O ja, ma; eerstens heb ik natuurlijk vai.
alles volop mee moeten snoepen; dan heb
een heeleboel aardige surprises gekregen: een
zilveren ringetje, een notitieboekje, een cein
tuur, afijn ik zal, het allemaal dadeiyk wel la
ten zien, en dan kykt u eens hoe prachtig, een
fijne gouden broche, met pareltjes bezet. Ik
was er werkelyk. verlegen mee. Emma en de
anderen vonden ze ook allemaal magniflque."
„En kun je niet raden, van wie je re gekrs
gen hebt," vroeg mevrouw, onderwijl met be
langstelling de speld bezichtigend.
„De ben er haast zeker van, ma, dat bet eeu
attentie is van Vertraag. Dat dacht Emma oos
dadelyk."
Mynheer, die tot dan toe kwansuis'achteloos
In een boek had ritten bladeren, keek by die
woorden plotseling scherp op en op zyn beun
vroeg hÜ. wel wat luidruchtig: „Van wien.
rep je?"
„Van Verhaag, rel ik, pa. Maar wat kykt u
me san. Ik vond *t eerst heusch niet prettig,
want ik geloof, dat t cadeau nog al heel wat
gekost moet hebben; en ik wou het dan ook
eerst terugsturen; maar Emma rel. dat hy dat
als een beleediging zou opvatten, en re raadde
my aan, om liever ook Iets voor hem te koo-
pen."
„En dat heb je toch aeker niet gedaan I"
riep de majoor driftig uit.
„Toch wel pa. Emma en ik hebben in der»
galanteriewinkel op de Hoogstraat een moolen
inktkoker gekocht voor zeven gulden."
„Voor zeven guldenI” De majoor
het uit.
.Maar pa. wat heeft u vanavond toch? LmI
me nu kalm uitvertellen. Emma en Ik hebben
den inktkoker netjes ingepakt en hem toen
door de meid weg laten brengen. Een uurtje
later zyn Gerrit, de broer van Emma en een
vriend van Verhaag, eens by hem poolshoogte
gaan nemen, en hy zag den Intkoker reeds op
tafel staan, met inkt er In."
„Met Inkt er in," echode de majoor, met een
zucht
„Heusch, pa, t is echt waar. Gerrit deed of
hy bergen, van wist en rei zoo langs z*n neut
weg: Zeg. ouwe jongen, wat heb JU daar een
moolen Inktkoker staan. Waar heb je dien ge
stolen?"
„Eeriyk gekropen, Gerrit." antwoordde Ver
haag.
„En van wien?"
„Ik weet het niet, maar ik geloof dat ik het
toch wel raden kan. Ik denk namelyk, dat hi1
van myn majoor afkomstlp is. Je weet wel, die
heeft het buskruit niet uitgevonden en nog
niet zoo heel lang geleden heb ik hem eens uit
de penarie gered, toen hy een voordracht
moest houden en hy my vroeg het zaakje op
schrift te zetten. Ik vermoed, dat dit nu zoo'n
soort van dankbetuiging is. Anders, vervolgde
Verhaag, -prioof Ik, dat hy maar ntet al te
rooyaal met zyn dure cadeaus moest zyn, hil
kan zyn tractementje wel op. Ik heb dan ook
maar gauw een retourcadeau gekocht. Onder-
laatst zag ik dat zyn sigarenkoker al van een
tamelyk ouderwetech model was, en zijn,vrouw
zag Ik eens met een versleten taschje loopen
en nu heb ik hun een handigen sigarenkoker
..en een 'aardig taschje laten bezorgen. Ze zul
len het al wel hebben, denk ik.
Nog al kras, zyn gezegde over zyn majoo.
vindt u ntet pa. Weet u niet wie Verhaag
majoor is?"
Pa was letteriyk woedend. Met hoogroodc
kleur liep hy door de kamer te stampvoeten
en heesch van drift schreeuwde hij: „dat zn'
ik hem Inpeperen.”
„Maar man. blUf toch kalm," rel mevrouw
met haar liefste stem; dat pakje is bepealn
verkeerd bezorgd. Er moet een misverstand in
het spel zyn. Verhaag heeft immers met jouw
afdeeling niets te maken."
.Dat is het *m juist. Gisteren is hy onder
mijn bevel geplaatstl”
Bleek van schrik keken moeder en dochter
elkander aan. De laatste was de eerste, die het
woord nam.
,JDus het was over u. dat Verhaag met aoo-
veel minachting sprak," reide re. „Dat valt me
toch erg tegen. Maar wat moet ik nu met myn
broche beginnen?”
Mevrouw zuchtte eens, en keek met angstigr
blikken naar haar echtgenoot.
„Daar heb je nu het loon voor je flauwe
bulderde dere. „Ik dacht wel.
dat het op zoo Iets zou uitloopen. Een fUu
heerschap, die Verhaag, en dat recht nog con
nectie met mUn dochter I Lies, dat kun Je je
nu wel uit je hoofd zetten, en dat ik 1 hem
zal Inpeperen, daar kan je van op aan."
Lies en haar moeder meenden, dat zwijgen
maar het beste was wat re doen konden. Een
rustige slaap, en daar was het hoog tijd voor,
sou de nood 1 ge kalmte wel weer terugbrengen.
Zoo was het dan ook. Wel was de majoor
den volgenden morgen nog niet heelemaal in
zijn humeur, maar toen mevrouw beloofde, dat
zy zich nooit meer aan het renden van surpri
ses schuldig sou maken, bleek de storm uitge
woed.
Of de majoor het Verhaag werkelijk nop
heeft ingepeperd weten we ntet; hy heeft het
self nooit verteld, maar wel weten we, dat ton.
het weer Sinterklaasavond was, luitenant
Verhaag naast Liesje by den majoor den avono
doorbracht en dat nooT geen half Jaar later hy
rijn majoor papa noemde.
trad de blozende, knappe dochter
van om de 20 lentes de kamer binnen.
„Zoo, ben je daar eindelyk" was mijn
heers antwoord. "Is het nu pas afgeloopen, en
heb Je geen oogenbllk gedac'..t, dat we met on
geduld op je ritten te wachten?"
vroeg mevrouV, die juist weer binnentrad, „t 1»
voor Jou. man; voor majoor Van Strevelen."
Us, dat rei Betje ook; maar ik verwacht
geen surprises.”
„Nu, laten we het maar eens open maken,
er rit allicht wat in.”
Voorzichtig ontdeed mevrouw het pakje van
de talrijke papieren, die den inhoud om wikke.-
den. Ook de nieuwsgierigheid van den majoor
was nu opgewekt en herhaaltteiyk loerde hij
~dour zyn lorgnet, of er nu hsast aan al dien
peperassenrommel geen einde kwam. Eindelyk,
daar kwamen de geschenken voor den dag:
een royale sigarenkoker voor den beer des
huizes en voor mevrouw een keurig taschje
van slangenvel.
Jfu. dat valt niet tegen,” rei de majoor,
zoo'n sigarenkoker, en t lijkt een flink* die
komt altiid te pas.” as
„Het taschje riet er werkelyk ook aardig uil.
Wisten we nu maar, wie het gestuurd had, dan
konden we tenminste een tegencadeautje latei,
bezorgen.”
„Alweer cadeautjes. Ik vind dat het al erg
genoeg is. t Is maar erg gelukkig, dat we niet
weten van wie het komt; je moet wat doen
voor Je fatsoen, maar ik sta er niets op, om
nog meer geld aan die flauwe aardigheden te
vermorsen. Wie weet, is het er den weldadigen
Slnterklaasspeter niet om te doen geweest.,
met rijn spierinkje een kabeljauw te vangen.
Nu hy zal my niet krygen, dan moet hy vroe
ger ópstaan.”
„Ach kom man; wat ben je weer achterdoch
tig. Waarom achter zoo'n hartelijkheta nu
weer kwaad gezocht?”
De goede stemming wou in het h’ils van
majoor Van Strevelen maar niet terugkeeret..
Mynheer bleef mokkig en brommerig en dat
werd er niet beter op, teen het al la-er en latei
werd en nog maar altijd Liesje niet
kwam.
„Hoe laat heb je gezegd, dat re thuis moest
komen, vrouw? t Is nu half twaalf en me
dunkt, dat een meisje van haar leeftijd al
lang in huis had hooren te zyn.”
„Nu ja, je begrijpt toch vent, op zoo’n pai
rijtje kun je 1 niet altijd op een kwartiertje
na afmikken. Ik weet nog wel van vroeger, dat
het op Sinterklaasavond erg laat kon wordei..
maar vader zag dan altVd wat door de vin
gers.”
,XMe vader van Jou was veel te goed; en
het scheelde maar weinig ot hij zou jou ook
bedorven hebben,” was het wel wat al te
scherpe antwoord. Mevrouw bloosde er van,
maar zy was verstandig genoeg om te zwy-
gen.
„De kinderen van tegenwoordig denken niet
meer om hun ouders," ging de majoor op
mopperigen toon voort. ,J«u ritten we daa.
met z*n tweeën te geeuwen en ons te vervelen
voor het pleizier van een stelletje, dat zich
geen oogenblik afvraagt, wat er met de oude
lui gebeurt."
„Kom man, we zyn zelf ook Jong geweest.
Maar ik vind, dat ze nu toch ook zachtjes aan
thuis moet komen. Ik ben er trouwens erg
nieuwsgierig naar, aan wie we die surprise te
danken hebben. Misschien weet Lies er we.
iets van, als zy er tenminste zelf niet de
schenkster van is.”
„Best mogeiyk; re zou er werkelijk toe lu
staat weren. Maar daar komt re aan gelooi
ik; Ik meende tenminste de deur te hooren."
„Dag pa, dag ma; daar ben K: brr wat u
het koud."
Vroolijk
et was een gure winteravond. Gierend
en huilend joeg de Noordenwind door de
schoorsteenen en zweepte de sneeuw
de straten. Toch was het druk In de
wïnkelbuurten van de stad. Hier zag men een
rijk in bont gehulde dame een galanterie-zaak
binnentreden; daar stonden een paar arme
dobbers uit te rekenen of er nog niet wat kon
overschieten voor hun kinderen, wier hartje
toch ook vol verwachting klopte, voor wie een
bouwdoos, een springtouw, een zak met knik
kers ot een teekenboek een konlngsgeschenk
beteekende; ze konden het toch niet over hun
gemoed verkrijgen hun kinderhartjes de teleur
stelling te bereiden, die op Bint Nico laasdag
soo diep wordt gevoeld.
Ook in de woning van majoor van Strevelen
ta Sinterklaas het gesprek en de gedachte van
den avond. Zoo juist is mevrouw thuisgekomen
en re toont aan haar gemaal een fraaie borst
speld, voor haar eenlge dochter gekocht.
,Jk heb er nog een paar kwartjes afgekre
gen.” zegt mevrouw, „maar het heeft me moei
te gekost. Als ze er nu maar tevreden mee is.”
„t Is een mooi stuk," erkent de
jnasr *t is eigenlyk te bar; we geven
voor haat uit, dan we doan kunnen Dy
weken Is het Nieuwjaar en je weet wat voor
rekeningen ons te wachten staan."
„Och man, waarom zorgen voor den
Alles Is toch nog altyd terechtgekomen,
verkwisten het geen van belden en Lies mag
toch ook wel eens wat extra's hebben. Kom.
zou je er niet een pakje van willen maken en
het by Fritsen laten bezorgen? Wat zal re het
prettig vinden als ze temidden van haar vrien
dinnen ook een mooi cadeau ontvangt, 't Is
anders toch ook zoo zielig voor haar, te zien
boe anderen van alles krygen en er niets is
van
hebben, als re vanavond; treurig thuis kwam.”
weerstond niet lan-
dappere echtgenoot*
