DREIN DRENTEL ,E-N PIET PRIKKEL
JCdu&fiaal wm den dag
tyd ter beschikking van het ministerie van
Marine.
F 250.-
F 750.-
F 750.-
ALLE ABONNÉ’S ongevallen verakS^wx» een der
[Wie doodde
Marco Graffi?
ll I
I I
STRIJDERS VOOR HET
GELOOF
Vandalisme
PRINS BERNHARD ALS
EXAMINANDUS
Dagboek oan een priester
DINSDAG 15 DECEMBER 1936
De Duitsche weermacht
Extra-uitgave der lil. Zeitung
I
o
De radio hield er den
moed in
De millionnair
zonder duiten
fan studiegenoot van onzen toe-
komst i gen Prins-Gemaal haalt
herinneringen op
bq veröee vwn Mn hand,
een voet af Mn «eg
ongeschiktheid tot werken door |e* 7Rf| bjj een ongeval met
a. belde beenen of belde oogen VVt doodelijken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
z
I
o
1%
ral
Ze staan nog een weinig wantrouwen^ tegenover het leven
zich
40
Spilsbury
mijnheer
HOOFDSTUK XIV
Een huweiyk verhinderd
(Wordt vervolgd)
voorwaarden tegen
[ends uitkeeringen
te
ver-
Opeens kreeg het schip een verschrikkelijke schok en alles
tuimelde door elkaar. Dat kwam, doordat Drein zijn uitkijkpost
verlaten had. Nu was het schip op een klip geloopen. X Begon
met een vaartje ïe zinken en de heele bemanning kroop haastig
in de reddingbooten.
bij levenslange geheele
verlies van belde armen.
en
den
Spilsbury.
Dl Spada”, antwoordt de
——g—
onderschreven,
zoo onjuist.
kruistochten
Juist wilde brein met zijn dolk eens flink hakken, toen de
deksel eraf vloog en een Chinees te voorschijn kwam. „Wel
heb ik van me leven", zeiden Drein en Piet tegelijk.
0
Over smaak valt niet te twisten Er wordt
dan ook aelden getwist over smaak. Des te meer
wordt er getwist over wansmaak.
Een nu en dan gebruikt argument is teer.
Een der beelden van Epstein aan den gevel
van het gebouw der Ondergrondsche spoor
wegen aan St. James Park te Londen was dezer
dagen met een blauwe teerachtige substantie
besmeerd.
Dit Is niet het eerste kunstwerk van Epstein
dat aldus met den mantel van den kunstzin
bedekt is geworden.
Benige Jaren geleden werd bovendien de in
het plantsoen bjj het parlementsgebouw ge
plaatste cople van Rodin's „Burgers van Ca
lais" (het oorspronkelijke staat op de Palace
d'Armes te Calais) met teer besmeerd. Toch
gold Rodln als 'n beeldhouwer van eenige ver
dienste.
Men behoefde geen al te groot kunstenaar te
zijn om Rodln te bewonderen ook al begreep
men hem niet. Maar men moet zeer veel van
kunst afweten om niet gruwelijk X land te
hebben aan Epstein en al diens werken. Ik er
ken weinig af te weten van kunst. Maar nooit
weet ik er minder van af dan wanneer ik sta
tegenover 'n werk van Epstein. Mijn denkbeel
den op t gebied van kunst zijn kinderlijk, of-
schoorj ik natuurlijk geleerd heb X Albert Me-
geestelijke meerwaardigheid ia ten-
f -. slotte de sterkste burcht voor een
volk. Er bestaat nog geen juiste ver
houding by de Nederlandsche Katholieken
tusschen hun getal en hun aandeel in
de wetenschap. Geen krachtiger middel
om spoedig onzen volledigen uitgroei te
bereiken, dan mede te werken tot Instand-
houding en voltooiing onser Unlversltelt.
van, dat het huwelijk niet ergens anders plaats
vindt?"
Mijnheer Spilsbury schrikt by het hooren
van dese mogelijkheid. De dominee zal toch
wel doen zooals hem gezegd Is? En ze hebben
nu al weer langer dan een kwartier gewacht.
„Ik geloof heusch, Spilsbury, dat je er eens
op aan moet dringen te weten, wat er nu
eigenlijk gebeurt", zegt Sir Austin, die onge
duldig wordt. „Zij kunnen ons, voogden, maar
niet zoo laten wachten in deze
Maar daar gaat de deur open, en komt de
nurse binnen, die Graye bij het bedje van den
Jongen baron gezien heeft, op den avond, toen
hij zijn eigen leven riskeerde. Ze heeft het kind
op den arm, en kijkt met verschrikte, angstige
blikken van den eenen dokter naar den ande
ren. Maar overigens Is ze alleen. Mijnheer Spils-
bury loopt op haar toe.
„Waar Is uw meesteres?” vraagt hy.
De vrouw kijkt hem aan.
„Ik weet niet, waar Lady Wargrave is”, ant
woordt ze. ,Jk heb haar al sinds vanmorgen
niet meer gezien."
„Wie zei u dan dit kind hier te brengen?"
.Mynheer Di Spada, mijnheer Lucien."
Mijnheer Spilsbury wendt zich tot zijn mede
voogd. „Kom met me mee. Sir Austin”, zegt
hij. „We moeten oogenbllkkeiyk Lady War
grave gaan zoeken. Terwijl wij weg zijn, wil
len de heeren dokters zeker wel het kind on
derzoeken en de nurse ondervragen."
Sir Benjamin Broadstairs en de twee Jonge
dokters maken aanstalten om het kind te gaan
onderzoeken, dat zich gelukkig niet bewust is
Het schip helcW naar een kant over en de golven spoeljen
al over het dek. Drein, Plet en de Chinees wilden ook In de
booten krulpen. ..Dat zou Je wel willen zei de kapitein. „Aan
jullie hebben we dat grapje te danken. Nu blijf Je hier maar
rustig zitten.”
volgenden dag. Avondmaal,
krans.
«8 September. WIJ bezoeken den sector waar
de „Requetes" strijden. Allen gedragen
als helden
Een soldaat vraagt mij om biecht te hooren.
Hoe meer hoe liever! En Ik doe mijn plicht in
den onderaardschen telefoonpost. Drie uur
lang. Onder mijn penitenten bevinden zich de
commandant en het geheele kader. Comman
dant en luitenant vragen my om een afbeel
ding van het H Hart.... Wij gaan verder
naar andere gevaarlijke punten.
Als ik de compagnie van St. Quentin bereik
vragen vele soldaten om te mogen biechten
Verschillende Rooden arme drommels!
werden hier gevangen genomen, terwijl zij naar
water zochten. zy verlangen er niet naar om
terug te gaan.
Pater Garcia is een held, die sterke staaltjes
van doodsverachting laat zien. Overal gaat hij
heen en ik begrijp niet dat hy nog niet werd
gedood ot gewond. Een soldaat valt: onder een
hagelbui van kogels gaat hij er dadelijk heen.
Hij kijkt rond of hij den stervenden man net
liggen. wy hooren hem roepen: „Gauw de
H. Olie hier! Hij kan elk oogenblik sterven!”
„10 September. Pater Garcia komt om half
zes na den middag aan. Wat een vreugde als
ze hem zien! Ieder wil zijn kruisbeeld kussen.
TOOr Prins Bernhard de mogelijkheid van een
rustige, regelmatige carrière bij de rechtbank.
Zijn besluit stond echter vast: hij ging in den
handel.
Kr volgde een vacantie van eenige weken,
welke hij ten deele bjj zijn moeder op bet slot
Reckenwalde doorbracht, cm daarna met
H. D. H. Prinses Armgard naar Nederland te
vertrekken. Dit was 's Prinsen eerste kennis
making met zijn toekomstig vaderland.
Op 1 September trad hij in dienst by de
-Société des Prodults chémiques et des Ma-
tières coiorantes", het Parijzche filiaal der LG.
Far ben
pooien, waaruit misschien blijkt, dat er nog
steeds gebrek aan zachtmoedigheid Jegens die
ren bestaat. Maar hoevele dagen z 1) n niet ais
bejaarde gorilla's met olifantspooten I Vooral in
dezen tijd van X jaar.
Toen Epateèh's beeld eenige Jaren geleden
onthuld werd, riepen de menachen uit: Wat *n
vandalisme
Toen Donderdag bleek, dat X met teer be
smeerd was, riepen de menachen opnieuw uit:
Wat Ti vandalisme!
En toen Zaterdag de laatste sporen van teer
verwijderd waren, riepen de menachen ten der
den male uit: Wat H vandalisme!
De regeering benutte de eenigszins eigenaardige
bepaling om bin-
nen 85 Jaar
betalen, en i
klaarde, dat dit i
ook beteekende,
dat de verreke-
ning in het laat-
ste dezer 85 jaren
kon plaats hebben, dus In 3015.
Tegen deze willekeur bleek geen verzet mo-
gellik en dus ml aan de rechterlijke uitspraak
op de voor Gilbert meest ongunstige wijze wor
den gevolg gegeven.
Intusachen is Mark Gilbert een arm man ge
worden, en verdient hy zyn levensonderhoud
van al de lasten en moeiiykheden, die zyn
jonge leventje veroorzaakt. De advocaat haast
zich met Sir Austin de kamer uit.
„We moeten deze zaak op 'n stevige manier
aanpakken", verklaart mynheer Spilsbury.
„We moeten vorderen, we moeten eischen, we
moeten onvermurwbaar zyn. Ik ben er zeker
van, dat het hier raar toegaat. Kyk die kerels
maar eens aan.”
De zoo aangedulde personen zyn iemand,
die klaarbiykelyk de buttler Is, en een paar
jongemannen, die even klaarbiykelyk lakeien
zyn en die In de hal loopen te lanterfanten
met gezichten, waarop duldeiyk te lezen staat,
dat ze heel goed weten, dat er iets ongewoons
gaande is. Mynheer Spilsbury kent er geen vsfti.
Het zyn allen nieuwe bedienden, die met
Lady Wargrave en haar gasten uit de stad zyn
meegekomen. Mynheer Spilsbury wendt zich
op scherpen autoritairen toon tot den buttler,
een zoeteiyken, glimmenden vent met gluur-
oogjes, voor wien hy aanstonds een antipathie
opvat.
„Waar Is mevrouw de barones?,, vraagt myn
heer Spilsbury.
De glimmende kucht spytig. ,Ik geloof niet,
dat ik u zou kunnen zeggen waar mevrouw Se
barones zich op X oogenblik bevindt", zegt hy.
„Ze is misschien in haar boudoir, of in de huis
kamer op het Zuiden, of In de Oosteiyke wa
randa, mynheer. Daar zit mevrouw nog al eens
met een borduurwerkje."
„Het kan me niet schelen, waar ze misschien
is, ik wil weten waar ze is”, snauwt mynheer
Spilsbury. „Ga haar onmiddeliyk zoeken, on-
TX o Amerikaansche - kapitein Mark Gilbert
I 1 is de houder van dezen uitzonderiyken
titel. Hy leidt te Traverse City In den
staat Michigan een hoogst bescheiden en terug
getrokken leven als herbergier. Strikt genomen
bezit hy dus wel eenige duiten, daar hy als
herbergier zooveel sect te verdienen, dat hy
een behooriyk en niet geheel armoedig leven
kan hebben, doch in verhouding tot het ver
mogen. dat hy in het Jaar 3015 zal ontvangen,
is hy inderdaad straatarm, en millionnair zon
der duiten.
Dit jaar 3015 is niet een fictie en evenmin
is deze kapitein Gilbert het slachtoffer van
een ongepaste grap door een of anderen suiker
oom bedacht en in een zonderling testament
vastgelegd. Het hoogste Amerikaansche ge
rechtshof heeft deze beslissing genomen en In
allen ernst dit Jaar 3015 vastgesteld.
Als Mark Gilbert dus Inderdaad de merk
waardige prestatie zou kunnen leveren tot het
Jaar 2015 in leven te biyven. dan zal de Ame
rikaansche staatskas hem tot millionnair ma-
van
Daar intusachen de oorlog was geëindigd,
wilde de Amerikaansche regeering de belde
schepen nu heelemaal niet meer accepteeren
en deelde mede, dat rij er niet aan dacht deze
van Gilbert te koepen. Toen volgde een klacht
van Mark Gilbert tegen den staat en daaruit
volgde een reuaenproces, dat allen Ujd van
Gilbert vroeg'èn zyn laatste bedt, op een her-
Pas enkele Jaren geleden werd dit proces be
ëindigd en in hoogste instantie besliste het
hoogste gerechtshof, dat de aanklager recht
had. Hem werd een schadevergoeding toege
kend van twee tnlllioen dollar netto, en dit
bedrag moest binnen vyf en tachtig Jaar wor
den uitbetaald. Maar de staat begon niet na
die hoogste uitspraak terstond uit te betalen.
ken, door hem het slordige kapitaaltje
netto twee millloen dollar uit te betalen.
Hoe zit deze geschiedenis In elkaar,
menigeen zich verwonderd af vragen.
Mark Gilbert had reeds een werkzaam
Amerikaansch romantisch leven achter
rug. toen hy in 1917 het ministerie van Oorlog
het aanbod deed om een drietal schepen te
leveren van een zeer byzondere constructie, wel
ke buitengewone voordeelen zouden bezitten in
dien een zeeslag zou plaats hebben. Gilbert had
reeds, als bezitter van een groote werf en be
kwaam technicus, talryke zeewaardige schepen
gebouwd en afgeleverd, ook aan de Ameri
kaansche zeemacht.» Het ministerie onderzocht
de plannen en nam na rijpe o vei weging Gil
bert's voorstel aan. Een contract werd opge
maakt en volgens de gesloten overeenkomst
moesten de drie schepen in dienst zyn vóór de
lente van 1918.
Het eerste schip werd daarop spoedig, ge
heel volgens het contract, op stapel gezet en
afgeleverd. Toen deed zich een onregelmatig
heid voor In de afwerking der overeenkomst.
Kapitein Gilbert ontving officieel bericht, de
hestelling der beide resteerende schepen ais on
gedaan te beschouwen. Er werd niet aange
geven, ot de reden daartoe gelegen was in het
feit, dat mogelijk de autoriteiten over de ca
paciteiten van het geleverd schip in de prac-
tyk niet geheel voldaan waren, ot, dat de order
werd teruggenomen omdat de oorlog ten einde
liep, of om welke
Zeker is wel, dat
allerminst accoord ging,
hy oe belde andere schepen reeds op stapel
had staan en zyn geheele vermogen in deze
kostbaro. doch al. sollede onderneming ge
stoken had. Hy bouwde dan ook rustig doqr
en stelde, zich beroepend op zyn contract, de
beide andere schepen op den voorgeschreven
-r-'a e „niustrierte Zeitung" (in de wandeling
genoemd: de Leipalger Ulustrlerte) heef;
haar nummer van 26 Nov. IJ. geheel ge-
wljd aan de Duitsche weermacht, leger, vloot en
luchtwapen, zooals die gegroeid is na het we
der Invoeren van den algemeenen dienstplicht
op 16 Maart 1935. Dit extra-nummer bestaat
uit niet minder dgn 324 pagina's, waarvan
slechts 70 tekst en platenmateriaal. De overige
bladzyden behelzen advertenties, die echter om
haar teekening. kleurendruk en uitvoering ten
volle het bekyken waard zyn en duidelijk de-
monstreeren. waartoe de Duitsche boekdruk
kunst in stakt Is. De moderne oorlog wordt ge
voerd door héél een volk en daarom zyn deze
advertenties ook van belang, want «y represen-
teeren alle bedryfstakken. die voor X oorlog
voeren van vitaal belang zijn. De tekst is gewfjd
aan het nieuwe leger, dat. volgens den Minister
van Oorlog, veldmaarschalk von Blomberg,
„naar binnen moet zyn een harde school, waar
in soldaten worden opgevoed en mannen ge
vormd en naar buiten een sterk bolwerk ter
bescherming van den Dultschen arbeid, de
■Duitsche cultuur en den Dultschen vrede.” De
veldmaarschalk voegt aan deze woorden nog
toe, dat zin en noodzakelijkheid der soldaten
opvoeding door geheel het Duitsche volk moe
ten worden Ingezien en juicht daarom het ver
schijnen van dit boek (want dat Is dit num
mer) toe. Interessante foto's en prachtige
kleurendrukplaten geven een beeld van het
Duitsche leger, de vloot en het luchtwapen. Ook
eenige historische foto’s zyn opgenomen. Ben
bezlenswaardige uitgave.
mortal in Kensington Gardens leelyk te vinden,
en te zeggen dat X op een „wedding cake” lykt
(Het is onze Londensche correspondent, die hier
aan bet woord is.)
De waardeering van Egistein's werk is niet
zoozeer n kwestie van kunstopvatting als van
levensbeschouwing. Wanneer iemand my zegt,
dat hy lid is van de Volkenbonds Unie, of van
de communistische party of van den Bond van
Principleele Vegetariërs, Geheelonthouders er.
Niet-Rookers, of van de Nieuw-Adventlstlsche
Conventie van Demokratlsche Broederschap,
dan behoeft hy niet nog erby te zeggen, dat hy
bovendien vol veneratie is voor de werken van
Epstein, want dit is erby Inbegrepen. Aan den
anderen kant beleedlgen Epsteins scheppingen
de ethische en aesthetische opvattingen van alle
gepenslonneerde kolonels, voorzitters van con
servatieve clubs, leiders van bewegingen voor X
niet-afstaan van Britsche koloniën en botte
liers van adeliyke families.
Financiën, groot-lndustrle en groot-wlnkel-
bedryf vertoonen sterke Epsteln-neiglngen op
dezelfde manier als waarop de Fransche adel in
de jaren voor de revolutie coguetteerde met de
toekomstige revolutionnairen.
Vandaar dat de directeuren der Ondergrond-
„Tezamen met Prins Bernhard sur Llppe-
Hmterfeld heb ik myn examen voor referen-
a«ri« gedaan. Dat was op den gedenkwaardlgen
jlen Juni ,1935. dus nu alweer een goed Jaar
geleden. Een maand van te voren zyn wy sa
men hard aan het werk gegaan. Meestal ont
moetten we elkander In het Juridisch seminarie
op den Franz Joseph-Platz. Daar gingen we
dan stevig aan bet repeteeren, want dat was
kard noodlg."
Zoo lieten wy ons vertellen door dr. Hans
Joachim von Wieterzhelm, een studiegenoot van
«nen toekomstlgen Prins-Gemaal.
Laag hangt de lucht boven Tempelhof, de
weldsche luchthaven van de Duitsche hoofd
stad. De slanke, zilveren gestalte van de „Sper
wer" verdwijnt In den dichten nevel, die Ber
lijn toedekt als een huif van natte watten. Over
enkele uren zal Te Roller zijn fiere Douglas
neerzetten op het vliegveld Twente, waar
H.K.H. Prinses Juliana Haar verloofde en
H.D.H. Prinses Armgard haar zoon wachten.
De tyd, dat Prins Bemhard en Hans von
Wietersheim elkaar allerlei droge, Juristische
formules „einpaukten", was er één van beslis
sende beteekenis In het leven van den Jongen
Prins. Korten tyd'van te voren was zyn vader
gestorven. Van zyn verantwoordeiykheid be
wust, had hy het moeliyke besluit genomen
oaa zyn studie aan de Berlynsche unlversltelt
op te geven en zich voor te bereiden op het
examen van referendaris, zyn keuze stond
vast: hy zou zich in den handel begeven en
een positie zoeken, soodra hy zyn diploma ver
worven had.
Niettemin was het geen sombere, voor zyn
leeftyd té ernstige jonge man, die zich op den
eersten dag van den zomer 1935 naar het
plechtstatige Berlynsche Kammergericht in de
Elsbolzstrasse begaf.
,De dag der beslissing was aangebroken.
Reeds vroeg in den morgen kwam Prins Bem
hard my met zyn Ford 8V afhalen. Herinner
!k my goed, dan was dat een geschenk van
een tante uit Amerika. Dat wil zegge^eew.
„geschenk”Is misschien wat veel f^Cegd.
want de belasting was lang niet malsch en de
Invoerrechten bedroegen maar liefst acht-hon-
derd Mark.... Maar goed, biyven wy by het
examen.
„Om er den moed in te houden, had Prins
Bemhard zyn radio meegenomen, wy hadden
bet toestel tusschen ons in staan en het lukte
my. terwyi de Prins zyn auto langs den Kur-
fürstendamm liet suizen, een of ander buiten-
landsch station te krygen, dat luchtige jazz
muziek precies wat we noodlg hadden om
onze zenuwen eenigszins tot bedaren te bren
gen uitzond.
„Onderweg kregen we nog een pamagier aan
boord. Een kennis van Prins Bemhard hield
den auto aan en toen hy hoorde, wat het
„sombere" doel was van onzen vrooiyken tocht,
verklaarde hy zich dadelyk bereid om ons als
„supporter" te vergezellen. Het „verhoor” was
nameiyk openbaar en de .publieke tribune”
stond voor Iedereen open.
Jntusschen had onze vroolykheld hstar na
tuurlijke grenzen. Een examen Is nu eenmaal
geen kinderspel en er hing van een gunstlgen
uitslag ook voor Prins Bemhard heel veel af.
Onze radio raakte meer en meer in vergetel
heid, naar mate wy de Elzholzstrasse naderden.
Ttn slotte draalde Prins Bemhard met een
resoluut gebaar den knop om en het werd zeer
stil in ons Fordje.
„Het .zweetkamertje*’ was In dit geval de
gfroote gehoorzaal van het Kammergericht. Om
negen uur liet een bode er ons binnen. Ons
werd een tafel aangewezen, waarachter wy zoo
ongeveer verdwenen. Tegenover deze tafel stond
een veel kleinere en daarachter zat de examen
commissie, welke wy met eenigszins gemengde
gevoelens bekeken, daar de heeren Prof. dr.
Bment, Kammergerichtsrat Eckart, Kammer-
gerichtsrat von «Kammerer en de 'onlangs tot
professor aan de unlversltelt van Jena gepro
moveerde dr. Johann von Leers den naam had
den zeer streng te wezen.
„Met „preussische Genauigkeit” duurden de
„verhooren" van precies negen uur tot precies
half twaalf en van precies twaalf uur tot pre
cies half twee. Daarna volgde het „requisitoir”.
Daar herinner ik my maar één zinsnede van:
Wy waren er dóór! Het was een heele toe
spraak, waaruit bleek, dat ook onze kennis de
volmaaktheid nog niet bereikt had. Het was
echter niet allemaal critlek, wat wy te hooren
kregen, - de examinatoren schenen tevens te
hebben vastgesteld, dat er ook nog wel Iets
goeds over ons te vertellen viel. Wy verhoo-
vaardlgden ons evenwel over het laatste al even
weinig, als wy ons door het eerste lieten ter
neer slaan. Wij waren er immers dóór!"
Toen de, intusschen vermaard geworden, gele
Ford 8 V van Prins Bemhard den terugweg aan
vaardde van de Elzholzstrasse naar de Duls-
burgerstrasse 8, waar ook Prins Aschwln woon
de, die zyn studie In de Chineesche taal en
letterkunde voortzette, moest de radio weer
doen wat zy kon om de biyde stemming van
baar eigenaar te vertolken.
zyn geslaagde referendarls-examen opende
reidde als er tenminste zich geen omstan
digheden voordoen, waardoor de Amerikaan
sche regeering met reden van haar verplich
ting tot betaling zal worden ontslagen!
Kapitein Mark Gilbert gaat echter aller
minst gebukt onder de vreemde positie, welke
hy inneemt. Integendeel, wanneer men hem
vraagt, of dit alles niet uiterst pynlyk voor
hem la. antwoordt hy glimlachend en oprecht:
„Een oude zeerob met zooveel land-ervarlng als
ik, is nu eenmaal niet zoo byzonder teerhartig.
Ik kan tegen een stootje en heb erger dingen
meegemaakt dan dese teleurstelling en Ik heb
voor mezelf het gevoel, dat. naar de feiten te
oordeelen. ik myn teleurstelling beter verdraag,
dan de regeering die over haar verloren proces.
Overigens zyn er in Amerika heel wat mlllion-
nalrs, doch er is maar één .millionnair zonder
duiten I'
-* /r erkwaardlg la het om na te gaan, hoe de
rWI pers oordeelt over den stryd, die zich
-LT-L in Spanje afspeelt. Een katholiek week
blad als de Universe bijvoorbeeld heeft vrijwel
van het begin af den stryd der rechtsche troe
pen afgeschilderd als een soort modernen kruis
tocht.
In een hem overgebleven herberg, een erfgoed,
dat hy toevalllgerwyae niet verkocht had, toen
hy al zyn bezit te gelde maakte om zyn
scheepswerf te financieren. Als bescheiden
waard brengt hy thans zyn laatste levensdagen
door en weigert elk aanbod van verzekerings
maatschappijen, die hem voorschot willen
geven
Waarschijnlijk zal dan ook een kleinzrxm
eens met dankbaarheid den grootvader ge
denken, die hem zoo n ongewone verrassing bo
menden buttler door de deur heeft zien ver
dwijnen, komt langzaam naar den advocaat
toe. en laat merken, dat hy feta te zeggen
heeft.
Hy vergeet zelfs zyn waardigheid zoover,
dat hy begint te knipoogen, .Dat is allemaal
bluf, mynheer”, fluistert hy. .Het waren orders
van mynheer Dl Spada. Mevrouw is-rplet In
huis."
„Niet In huls?” roept
uit.
„Neen mynheer, ze Is met mynheer Dl Spada
de tuinpoort uitgegaan, en vandaar In een auto
weggereden", zegt de lakei. „Ze gingen den
kant van het dorp uit. Als u X my vraagt,
mynheer, dan zit er hier Iets In de lucht, dat
niet In den haak is. X Is me de heele week
al opgevallen en Ik heb trouwens al opgezegd
ook."
Mynheer Spilsbury denkt bliksemsnel na:
Weg met Dl Spada en Di Spada met de
vergunning van den Aartsbisschop In zyn zak!
Hy begrypt wat dat beteekent en hy grypt Sir
Austin by de mouw.
„Kom mee. Wrexham!" roept hy uit. .Kom
mee! De auto! Die kan nog Iets doen. Ze zyn
vertrokken, naar een geesteiyke natuuriyk.
Kom mee. vlug!" En hy trekt Sir Austin mee
de trappen af, duwt hem in Herbert's auto, die
nog voor de deur staat, schreeuwt onnoodlg
hard den chauffeur toe om naar het huls van
den dominee te rijden en zet hem met drukke
gebaren tot spoed aan.
Halverwege de laan laat hy hem stoppen, want
middeliyk, en zeg haar, dat Sir Austin Wrex
ham en mynheer Spilsbury haar wenschen te
spreken."
X Glimmend wezen wendt zich langzaam tot
zyn ondergeschikten.
„Ga eens kyken, Waiters, of Je mevrouw
de barones kunt vinden", zegt hy.
.Ktuur ze allebei en ga zelf ook”, zegt Spils
bury. ,JEn vlug wat".
De glimmende let er niet op. Hy knikt naar
Waiters, en deze verwydert zich.
.Hoorde je me niet?" vraagt mynheer Spils
bury, zich meer en meer ergerend. ,Ik zei. stuur
ze allebei, en ga zelf ook! Versta je me niet
kerel?”
De glimmende richt zich op. Hy bekykt mijn
heer Spilsbury van top tot teen. .Bardon,
mynheer, Ik hoor en versta u. Ik verzoek u
echter beleefd er aan te denken, dat u niet
het recht hebt my orders te geven. Ik ben uw
bediende niet, mynheer. Ik ben de buttler en
u hebt niet het recht my te bevelen. Neemt
u me niet kwaïyk.”
,jy.... jy,...” begint Spilsbury byna bul
ten zichzelf van woede. Jk zal je....”
Maar het glimmende personage draalt zich
om. „Daar u me bedreigt, mynheer, zal ik zoo
vry zyn me te verwijderen", zegt hy beleefd,
maar vastberaden. En met opgeheven hoofd
gaat hy weg, terwyi Sir Austin en zijn mede
voogd In stomme verbazing over zooveel bru
taliteit elkaar aankyken.
Maar dan gebeurt er iets, wat ze niet ver
wachten Iets, dat de zaken een anderen keer
geeft. De achtergebleven lakei, die den glim-1 daar «let hy het angstige gezicht van den do
minee van achter een grooten rhododendron
uit gluren. „Biyf weg! Biyf weg!” schreeuwt
hy, den verschrikten gestelijke achteruit du
wend. „Vooruit, loop een heel eind het boech
in! Verberg u Loop maar verloren, maar
schiet op! Ga weg!”
.Maar.... maar werpt de dominee te
gen. .Maar ze zyn weg. Ik heb ze gezien.”
„Wie. wie?” vra
.Lady Wargrave
dominee. ,Dc zag ze een paar minuten geleden
hier in een auto langs komen.”
Mynheer Spilsbury kreunt; een nieuwe ge
dachte komt In hem op. „U hebt een hulp-
dominee, niet? Ja? Waar woont die? Vlug!
„Vlak naast Herbert,”
„*n Huls met groene blinden. Maar waarom?”
Maar Spilsbury wacht niet om hem uit te
leggen waarom. Hy beduidt den dominee zich
weer terug te trekken In de schaduw van zijn
schuilplaats, rent terug, springt weer In den
auto en zchreuwt, den chauffeur toe, naar den
hulpdomlnee te rennen.
.Daar zullen ze wel naar toe zyn", legt hy
aan Sir Austin uit. .De hemel geve dien hulp-
dominee het benul, om die zaak uit te stellen,
totdat hy den dominee heeft gesproken. Maar
het lamme ervan is Wrexham, dat die vergun
ningen een dominee verplichten "n paartje
overal en ten allen tyde te trouwen; ook al
kent hy ze niet Ik hoop, dat we ze nog te
pakken krygen."
Uit andere uitingen onzer eigen pers
biykt soms, dat dit oordeel niet steeds wordt
Ons Ujkt de vergeiyklng niet
Wanneer men bedenkt dat de
In de practyk niet steeds dat
Ideale karakter droegen, dat schoolboeken er
soms aan geven, mag men inderdaad zeggen,
dat in de Spaansche bergen een oorlog wordt
gevoerd, die in vele opzichten herinnert aam
dien stryd van het christenvolk tegen de mach
ten, die hun heiligste bezit bedreigden.
Dit kan biyken uit het dagboek van een
Jezuïet, Pater Juan Martinez, die onlangs
sneuvelde, terwyi hy In de vuurlinie aan een
soldaat de bietht afnam. Hieruit beeft La Croix
de volgende treffende gedeelten gepubliceerd.
September. De kapitein neemt my mee
naar de vuurlinie. Hy acht het gewenscht, dat
de soldaten aan hun godsdienstplichten den
ken, en tt heb het druk met biechthooren.
Des middags nog 30 nieuwe biechtelingen. Een
van hen zal zyn eerste H. Communie doen.
Ik gevoel een groote vreugde dat Ik gekomen
ben, en breng dank aan God....
De Rozenkrans wordt eiken avond om 6 uur
in de vuurlinie gebeden. Ieder bidt mee, ter
wyi de kogels fluiten en het geschut dhs bom
bardeert
Wie kan nu nog zeggen, dat Spanje niet
katholiek Is? De kapitein vraagt my om myn
kruisbeeld, kust het en verlaat my dan tot den
Dan de Rozen-
Morgen wordt de H. Communie uitgereikt.
Eerst biechthooren. Waar? By den ingang van
deze loopgraaf. Byna allen biechten. Avond
maal.
De nacht valt.... Als de morgen komt: op
nieuw biechthooren. Pater Garcia begint met
de H. MIs. Een altaar Is opgeslagen by den
ingang van de loopgraaf en de grond ia uit
gegraven, zoodat hy beschermd kan worden
door de borstwering. Ter weerszijden van het
altaar knielende soldaten.
Dr ga door met biechthooren De Rooden
moeten eenig geluld gehoord hebben, want het
vuren begint weer. Ongeveer 50 man ontvangt
de H. Communie. Na Pater Garcia draag Ik
aan hetzelfde altaar de B. MIs op. Als hei
vuren op zyn hevigst is, hef ik de Heilige
Hostie, het teeken van den Vrede, omhoog.
De Voorzienigheid beschermt zonder twyfe)
Pater Oarcla. In de vorige week viel, toen hy
juist met de H. Mis was- begonnen, een gra
naat vlak voor hem neer, maar ontploft niet.
Als iemand my zeggen zou „U zult worden
getroffen. Zoek een andere plaats.” zou ik toch
biyven. Dit Is een missie, en méér dan dat, en
beter dan een missie....
....Een H. Mis In de loopgraaf. Niet ieder
kan haar bywonen wegens den dreigenden
luchtaanval, en alles moet in stilte gebeuren.
Ik draag het Offer knielende op. Er zyn te
weinig H Hosties en allen, of byna ellen, willen
de H». Communie ontvangen.
De commandant: „WUt u my de H. Commu
nie geven?” .Ja zeker, en als er meerderen zyn
zal Ik de groote H. Hostie verdeelen.” Onder de
H. Mis hoor ik de geweren en mitrailleurs. Bo
ven ons een vliegtuig der Rooden. Gelukkig
gebeurt er niets. Ontbyt. dan biechthooren
by hen die gisteren geen beurt kregen. Onge
veer dertig man.”
Zes dagen later sneuvelde de schrijver van
het dagboek. Een bom sloeg In en doodde den
Pater, samen met den soldaat wien hy de
biecht afnam. Tezamen verschenen zy voor hun
Konlng.
sche Spoorwegen, ofschoon op 't eerste gezicht
meer verwant aan gepensioilatelde kolonels en
botteliers van adeliyke families, eenige Jaren
geleden Epstein beeldengroepen lieten maken
voor hun nieuw gebouw aan St. James’ Park.
Eén groep symboliseerde den Dag en een an
dere den Nacht. Vandalen hebben thans de
groep, welken den „Dag” symboliseert, met teer
bestreken. Beweerd wordt, dat zy 'opzetteiyx
deze groep uitverkoren hebben voor hun snood
werk, maar hoe zy X klaargespeeld hebben Juist
deze als „dag” te Identificeren, Is my niet recht
duldeiyk.
De groote verdienste der beide groepen is
Juist hierin gelegen, dat men met geen moge
lijkheid zeggen kan welke den dag en welke
den nacht voorstelt. Vooral in dezen tyd van X
Jaar bestaat er in Londen zoo weinig onder
scheid tusschen dag en nacht, dat geen kun
stenaar dit nlet-bestaande onderscheid treffen
der had kunnen weergeven dan Epstein X ge
daan heeft. Zeker zyn „dag” Is hoogst on-
bekooriyk. Iemand heeft het beeld juist verge
leken met een bejaarden gorilla met ollfante-
■n opnieuw moeten de twee voogden en de
beroemde specialist uit Harley Street wachten,
of ze willen of niet, zy moeten zelfs zoo lang
wachten op het verschynen van Lady War
grave en haar zoon, dat Intusachen de auto al
terug te met dr. Herbert en dr. Graye, die
binnenkomen als menachen, die verwachten
midden in een scène te zullen vallen. En nie
mand maakt ze eerst veel wijzer, totdat Spils
bury hen terzijde neemt.
..We waren nog net op tyd, om een groot on
geluk te verhinderen", fluistert hy. .Lady
Wargrave en die Dl Spada stonden op het
Punt te trouwen met een speciale vergunning
v*n den Aartsbisschop. De dominee was al
onderweg om de plechtigheid te voltrekken."
Herbert werpt een snellen blik naar Graye.
Deze klemt zyn kiezen op elkaar en veinst on-
*erschllllgheld.
••Dan wordt volgens my”, zegt Herbert, .Lady
wargrave daartoe gedwongen. Bent u er zeker
andere mogeiykheld ook.
Gilbert met dit schrijven
voornamelyk omdat
o O
O
