DREIN DRENTEL EN PIET PRIKKEL
I
r
wui den dag
Luchtinfanterie, het nieuwste
wapen
H
Wie doodde
Marco Graff i?
l,
Al J F- ABONNÉ’S SAS? F 750.- verl^^^r^ei?^^ belde oogen F 750." doodeUJkeneTïfloop F 250.-
1 ‘J
f
l
I
ZATERDAG 19 DECEMBER 1936
De inbreker-
patiënt
Uitgeweken Duitvchêrs
I
Vaderlandsche Historie
want.... 4J
r
het
kantoor
I
Nog geen zelfstandige
korpsen
PROEFNEMINGEN IN
HET ROODE LEGER
en,
n>-
BS vacllM van aan band,
een voet of aan oog
s
i
I
VerwiowWv* bet voorloopig
ontxaglyk veel mentchenlevent
en materiaal kotten
AANGIFTE MOET, OF STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ast
tig
liet
fke
Engeltch blad geeft hun een let je
226
Meyer's verdere uitweidingen
gingen in 1
<i
’l
A
44
merkte
HOOFDSTUK UI
„maar dat bewijst
legaan,"
>r, op.
Jan van
Zuid-Afri-
Plet stond nog altijd te piekeren, wat hjj doen moest, toen
er uit het palmboompje naast hem een slang kwam krulpen.
„Hoera", riep Piet, ..die' slang komt precies op tijd." Gelukkig
lag er net een stok bü de hand om de gevaarlijke slang mee
dood te maken.
lt-
i lucht met machlne-
te kammen", dat een
bet bewust
niet van te
stoken: ze sou bet in een plotselinge vlaag
steun
nader
«dm,
den
ustrte
sluwheid beschouwen; maar de meeste menechen
nmba eena En dan
van de vele Juristen
rt tdQv J
„U zegt, dat u nooit meer iets van uw vrien
din Ottilia Morro
in Napels in een 1_
In de restauratiewa
gens van de Mitropa
bevinden zich boven
staande papieren ser
vetjes met propagan
distische afbeeldingen
voor een veilig verkeer
1
I *5
et
nieuwe
tste
iUJfc,
Baggs-van-de-paarden het
een paar onbeschrljfelUke
hooren, steekt sUn duimen
prat-
n be
an de
il) het
schikt
mgde.
echter
1 haar
eindje
jukt
II
B th-
beid»-
heelt
r be-
kende
sller-
vrotnr
Own-
iwu-
snke-
iide.
neteje
ndin-
r v»r
ngi|k
jse-
in
iet
Ier
iet
!en
■en
ma
le-
bévestigen," asgt
din Ottilia Morro hebt gehoord, sinds u haar
ziekenhuis hebt achtergelaten?"
vraagt hij, de gevangene vriéndelijk aankijkend.
Jk sou neggen, dat ze een neer waardevoUe ga-
een stuk grond vanuit de
geweervuur zoodanig «af t
paar honderd parachutisten kunnen landen
zonder veel gevaar te loopen, daLzü scherp
onder vuur worden genomen. 4f
Voorloopig is de luchtinfanterie een ding, dat
vermoedelijk ontzaglijk veel materiaal en nóg
meer menschenlevens sal kosten, terwijl de
practische resultaten er van alles behalve vast
staan. Dat heeft men ervaren in Frankrijk.
Italië en Engeland. Dat constateert men thans
in Duitschland.
I
- y geestelijke meerwaardigheid is ten-
f slotte de sterkste burcht voor een
volk. Kr bestaat nog geen juiste ver
houding bü de Nederlandsche Katholieken
tuseohen hun getal en hun aandeel in
de wetenschap. Geen krachtiger middel
om spoedig volledigen uitgroei to
bereiken, dan mode te werken tot instand
houding en voltooiing oneer Untvemtett.
„We hebben juist vier weken." zegt münheer
Kenrick. „Vier weken, om precies te zijn. Of,
om nog precieser te zijnvier weken en één dag.
Dat wil zeggen, de volgende sitting van de
strafrechtbank begint morgen over een maand,
'n Korte tUd gauw voorbij!"
In de oonlesentiekamer van
s
kend. „Ottilia Morro. Ja. die moeten we zeker
vinden. Als Ottilia Mono nog leeft tenminste.
Laat ons niet vergeten, dat Ottilia Morro mis
schien wel dood is. Het is heel goed mogelijk,
dat se dood is. want Lady Wargrave heeft
haar zooals ze me gisteren vertelde, in een
vrij hopeloozen toestand in dat ziekenhuis ach
tergelaten."
.Maar ze hebben haar toch gezegd, dat se
uit het ziekenhuis was wegg<
mijnheer Baggs, de doodbiddei
De mijnheer Baggs-van-de-paarden mompelt
sotto-voce iets over het bestaan van een oude
prent, waaruit sou blijken, dat het moeilijk is
een naald te vinden in een hooiberg. Niemand
spreekt hem tegen, maar mijnheer Beddleston
kucht en spreidt zijn armen uit, "n hebbelijk
heid van hem. die dikwijls hinderlijk is voor
de menechen, die naast hem zitten.
„En Als Ottilia Morro nu cans gevonden wordt,
wat zal zü dan ten gunste van onze cliënte
kunnen in brengen?"
„Ottilia Morro aal Lady Wargrave's verslag
van wat er in den nacht van hapr verdwijning
met haar gebeurd is, kunnen
Kenrick.
Beddleston kucht weer.
.Zeker," zegt hl)
nog niet, dat Lady Wargrave of Gemma Graffi,
zooals se toen heette, haar grootvader niet heeft
vermoord. Ze kan hem vermoord hebben vóór
dat juffrouw Ottilia ten tooneele verscheen."
Hier is de heer
mee eens. HIJ laat
geluiden van bijval
en we noemden ons daarom de Sisters. We heb
ben veel gereisd en we hebben geld verdiend,
veel geld zelfs. Ik heb er nooit iets van ge
hoogd. dat mijn grootvader vermoord was. Hoe
sou ik ook? Ik las nooit Engelsche kranten.
En trouwens, we hadden het veel te druk. En
toen heb ik in Alexandrië Sir Robert Wargrave
ontmoet; hj) wilde met me trouwen en ik ben
met hem getrouwd. We zijn toen naar Italië
terug gegaan en Ottilia is met ons meegegaan.
In Napels is zij ziek geworden. We hebben
haar daar goed verzorgd in een ziekenhuis
achtergelaten. Maar ik heb nooit meer iets van
haar gehoord, want mijn man is gestorven en
mijn zoontje te geboren en toen heb ik niets
kunnen laten weten. En toen ik ten slotte naar
het ziekenhuis schreef, hoorde ik, dat ze al weg
was. Later hebben die heeren de voogden
me overgehaald om naar Engeland te komen
en toen dit allemaal. Nu heb ik u de waar
heid gezegd en dit is allee, allee, wat ik u kan
vertellen.”
Misschien zijn er een paar cynische geesten
in de zaal die niet veel geloof hechten aan
Lady Wargrave laatste woorden en die haar
zelfs achttien-honderd man tegelijk uit bom
menwerpers en transportvliegtuigen neer in den
rug van den „vijand", waarop een kleine zes
duizend man door de lucht werden nagezonden
om het gebied te bezetten, dat door de para
chutisten bij verrassing veroverd was. Tijdens
de manoeuvres van dit Jaar liet men bü Moskou
„slechts” twaalf-honderd man naar beneden
springen. Dezen namen echter niet alleen de
gebruikelüke militaire uitrusting en een aantal
zware en lichte machlne-geweren naar de aarde
mee, doch bovendien nog achttien kanonnen.
Tusschen het tijdstip, dat deze twaalf-honderd
pioniers van de lucht uit de vlegtulgen spron
gen. en het oogenblik, dat zü gedekt lagen met
hun machine-geweren en kanonnen in stelling,
verliepen precies.acht minuten! In den loop
van dit Jaar wierpen Roode vliegers zelfs heele
veldlazaretten af: tenten, instrumentenkasten,
operatietafels, veldbedden, tafels, stoelen enzoo-
voorts. Hét personeel, niet alleen dokters en
verplegers, doch ook verpleegsters, daalde
eveneens per valscherm naar de aarde af.
Deze experimenten van het Roode Leger wer
den en worden door de generale staven der
groote mogendheden zeer verschillend beoor
deeld. Ook in de hoogste militaire kringen te
de meening zeer ^verspre ld, dat Rusland met
zijn luchtinfanterie niet meer heeft bereikt dan
een kijkspelletje. dat op de eenvoudige bevol
king van Rusland een geweldigen Indruk
maakt, maar dat verder geen enkele practteche
waarde beeft. Anderen echter gaan van de ver
onderstelling uit, dat het hier iets nieuws be
treft, waarvat} alle mogelijkheden nauwkeurig
moeten worden bestudeerd, opdat men in geval»
van een conflict niet voor onaangename ver
rassingen kotne te staan.
Intusschen te men nog nergens overgegaan
tot de vorming van een zelfstandig korps lucht-'
Infanterie. De luchtinfanterie is nog steeds een
ding, dat eigenlük meer in het laboratorium,
dan In «ie kazerne thuis behoort: njet andere
Woorden, zü bevindt zich nop midden in bet
stadium der experimenten. De groote moeilük-
held is wel, dat in het dicht bevolkte Europa
met zün voortdurend beter wordende militaire
waarnemingsd lens ten, ook in geval van oorlog,
de landing van een afdeeling luchtinfanterie
vrijwel onuitv«Srbaar lijkt Rusland heeft wat
dat betreft in zün steppen en in de woeste
nijen aan gene züde van zün Oostelüke en
Zuidelijke grenzen natuurlijk heel wat «beter
kansen.
En zoo neemt thabs ook Duitschland deel
aan de proeven van Frankrijk, Italië en Enge
land. De grootste zorg wordt er, zooals vanzelf
spreekt, aan besteed om parachutisten op te
lelden, die met behulp van speciale valscher
men in den ko’rtst mogelüken tijd van groote
hoogte naar de aarde afdalen. Van het over
rompelende karakter dezer aanvallen hangt het
welslagen af, waar nog bü komt, dat de sprin
ger, zoo lang hü niet op de aarde is gearri
veerd, een weerlooze schletschüf vormt. Om den
tijd der afdaling te bekorten te het noodzake-
Ujk, dat het valscherm zoo lang mogelük
gesloten blüft en eerst vlak boven de aarde
liefst op minder dan honderd-vüftig meter
hoogte geopend wordt. Daar zün sterke
zenuwen en langdurige oefeningen voor noodig.
Bovendien maken de groeiende snelheden der
gevechtsvliegtuigen het leven van den para- 1
chutisfc steeds moeiUJker. Springen bü snel
heden van rond vüf-honderd kilometer is al te
gevaariük geworden. Men lanceert den para
chutist thans als een torpedo! Het gebeurt
echter aanhoudend, dat ervaren parachutisten,
die honderden sprongen op hun actief hebben.
volkomen versuft beneden komen. Ook heeft
men de gordels nog niet zoo kunnen construee-
ren, dat de parachutisten beveiligd zün tegen
uiterst pünlüke schaaf- en zelfs diepe snüwon-
den. En een man, die half bewusteloos of met
brandende pünen op den grond terecht komt,
te nu eenmaal weinig geschikt om midden in
het vüandelük land een mitrailleursnest op te
bouwen en dit met den moed der wanhoop,
veelal tegen een geweldige overmacht, te ver
dedigen.
Een ander beswaar te het, dat de militaire
Onder redactie van dr. J. H. Kernkamp te bü
de uitgevers P. N. van Kampen en Zoon te Am
sterdam, m voorberfldingzde'ultgive van oen
reeks populaire monografieën op het gebied der
vaderlandsche cultuurgeschiedenis, onder den
sene-tltel „Patrla".
De bedoeling dezer uitgave te de bestaande
belangstelling voor onze historie aan te wak
keren door het geven van onderhoudende, we-
tenschappelük verantwoorde lectuur, tegen bil
lijken prijs. De deelen zullen met reproducties
naar oude prenten, oude portretten, kaarten,
fascimiles enz. verlucht worden.
Reeds ter perse of zoo goed als persklaar:
Prof, dr C. E. Godee M<
Rlebeeck. de stichter van Hc..—™..
ka; dr. D. J. H. ter Horst: Franetecus Lievens
Kersteman, het leven van een lë-eeuwsch avon
turier; J. C. Moll ema: Olivier van Nocrt’s rete
om de wereld (15M—1M1); Dr. F. W. Stapel:
De Nederlandsche Oost-Indteche Compagnie in
Australië: Prof. dr. A.*E. H. Swaerv De valkerü:
dr. A. O. J. de Vrankrüker: Het msatsrhappe-
Ajk leven in de gouden eeuw.
Voorts ȟn diverse deelen over de meest uit-
eenloopende onderwerpen in bewerking van de
hand van een aantal bekende auteurs
In de warme woestijn echter bleken de banden niet tegen de
hitte bestand en Piet was de eerste die pech ha^. Drein trok zich
*van de moeilijkheden van Piet niets aan. Hü reed gewoon door
en aei: „Nou, Jü kont zeker wel!"
bekomst van hem krügen.
nelïng antwoordde niet, maar
tulgeverklaring voor u af zou kunnen leggen.”
Münheer Beddleston springt dadelük op. ,Jk
behoef u edelachtbare nauwelüks te verzekeren,
dat we na de verklaring van mün cliënte,
Ottilia Morro voor den dag zullen brengen. Als
ze tenminste nog leeft. Het spüt me te moeten
verklaren, dat dit de eerste maal te. dat Lady
Wargrave van haar gesproken heeft"
Hü werpt van onder zün bril uit verwij
tende blikken naar zün cliënte, maar Lady
Wargrave kükt hem heelemaal niet aan. Ze
kükt vragend naar den magistraat.
,4s dit niet voldoende? Maar verklaart dit
dan niet alles, voorzoover het mü betreft?”
vraagt se onschuldig. '.Mag ik nu niet weggalm?"
Nog niet. Zün edelachtbare legt het uit en
hü neemt er wel een beetje meer moeite voor,
dan hü In een ander geval zou hebben gedaan.
Het recht moet zün loop hebben, maar lang
zaam.
En zoo verneemt even later de wachtende
menigte in Bew Street: „In staat van beschul
diging gesteld".
tn de armsgaten van zün gekleurd vest en
knikt zün confrères een paar malen toe.
„Al weet men dat OttlHa Morro naar de flat
te gekomen. Gemma Oraffl heeft wakker ge
maakt haar op heeft doen staan en haar heeft
meegenomen, dan bewüst dat nog niets," ver
volgde Beddleston. In het geheel niets, dan dat
het Inderdaad is gebeurd. Het bewijst niet, dat
Graffl niet vermoord kan zün, voordat zij kwam;
dat zün kleindochter hem al
dien dolk In het hart had ge-
van
drift gedaan kunnen hebben en daarna zün
gaan slapen. Italiaanache vrouwen zün nu een
maal anders dan de onze vergeet dat niet!"
Niemand antwoordt hier Iets op, en na een
gepaste stilte zegt Kenrick:
„En dus?”
Münheer Beddleston spreidt zün annen weer
uit.
„Trouwens," zegt hü. „weer oplevend onder
den prikkelenden invloed van een nieuwen
gedachtengang. ..Ottilia zou evengoed een
medeplichtige kunnen zjjn. Ze kan de kamers
zün binnengekomen, vlak nadat Gemma Oraffl
haar grootvader vermoord had. Ik zie niet in,
dat Ottilia Motto's getuigenis ons van veel
nut kan zün. Wat kan zü bewüzzn omtrent
Lady Wargave's onschuld? Niets, zeaik
niets."
„Wat adviseert u dan?" vraagt Baggs, de
doodbidder.
Beddleston schudt veelzeggend het hoofd.
(Wordt vervolgd.)
luchtvaart tegenover dé grondverdedlglns nag I Meyer s verdere uitweidingen gingen In 1
tameiük zwak te. Het is niet zoo eenvoudig om t schaterlachen der Jongens verloren.
.Maar," vroeg een hunner, „waarom ga je dan
niet terug naar Monkeyburg, als alles ook
de scheden daar zooveel grooter en beter is?"
„Vader zegt dat wü niet kunnen teruggaan,”
gromde Meyer. „De Regeering deugt niet."
„O, dan te tenminste de Regeering niet beter
dan de onze! Is se grooter?”
»’t Nieuwe Parlementsgebouw te grooter,"
beweerde Meyjr
De onderwüzer had de woordenwisseling ge
hoord en riep den Duitsch-Jooctechqi knaap tot
tech. 4
„Hoe lang ben je nu In Engeland?"
„Vier Jaren.”
„En je bent tien jaar oud?
De pnderwüzer brach) hem gemoedelük onder
't oog dat hü zich dan nle^ alles, wat hü tot zün
zesde jaar gezien had. goed kon herinneren. De
dingen schenen hem grooter toe dan toen hü
nog maar zes jaar oud was. Zün land was een
heel mooi land, maar hü moest er niet xoo te
genover Iedereen op bluffen, want dan zouden
de jongens hun I
De kleine benneÜ
zün gelaat drukte koppige verbolgenheid uit.
De blikken der andere Jongens deden den on-
derwüzer vreezen. dat dezen reeds hun bekomst
hadden van de opschepperij van den kleinen
hiét-.JLiiër' die, ondanks de vlucht züner fa
milie voor de ras-zuiveraars. zoo'n dogmatisch
patriot gebleven was. Zün Engelsche makkers
smeedden klaart^ükelük een samenzwering te
gen hem.
Nemesis liet niet lang op zich vrachten. Dien-
aelfden avond nog hoorde de huishoudster nood
kreten opstijgen uit slaapzaal ..B". Toen zü de
kamer binnensnelde, sprong Meyer juist zün
bed uit. 'n Groote Jurab bengelde ëkn zün voet.
En een van de Jongens, zei: Jtie Je. Meyer, dat
te nu een van onze Engelsche vlooien. Hebt jul
lie ze In Monkeyburg misschien grooter?"
Als ’t niet „echt gebeurd" Is, dan is *t toch
heel aardig gevocylen. Maar 't tragische van t
geval is, dat negeh op de tien uitgeweken Dult-
schers de Joodsche evengoed als de Arische
Inderdaad patriotten zün die (en niet alleen in
Engeland) hun gastheeren vervelen door steeds
op te geven over <*t land ,dat hen ultgestooten
heeft.
En zü kunnen 't niet helpen,
meenen t.
talrijke ver
tegenwoordigers van het te Berlün geaccredl-
teerde diplomatieke korps en vele buitenlanci-
sche journalisten kennis maakten met de
nieuwste aanwinst van het meer dan elk ander
geliefde en bewonderde wapen, de luchtmacht.
Taag hingen de massa’s van grauwe, zieden
de wolken. De storm raasde langs de hellingen
van <ten Hare. Vlagen grimmig koude regen
geeselden over de honderd-duizenden, die zich
moesten Inspannen om nu en dan wat flarden
op te vangen van de rede, waarmede Adolf
Hitter het geweld der^elementen trachtte te
overschr^puwen.
Plotseling daverde het geronk vgp een aantal
vliegtuigmotoren boven de menigte. Uit de wol
ken schoten een paar snelle Heinkels te voor-
schün, welke büna oogenblikkelük weer ver
dwenen in de trieste schemering van een te
vroeg invallenden avond. Doch de menigte bleef
in de hoogte staren. Daar waren een paar
zwarte stippen zichtbaar, die snel naar bene
den vielen. Al dra ontplooiden zich boven die
zwarte stippen witte wolkjes....
En dan had men het begrepen. De vliegtuigen
hadden een doaün parachutisten uitgeworpen,
die zich moedig tot dicht boven den grond lie
ten vallen, om vervolgens hun valschermen te
openen, hun val te breken en langzaam om
laag te zweven.
Doch dit was nog niet alles. De mannen, die
zoo Juist den sprong uit de wolken hadden ge
waagd, bedankten niet voor het applaus, dat
hun aankomst op de aarde begroette. In tegen
deel, zü haastten zich, hun gordels los te ma
ken van de valschermen, welke hen dreigden
mee te sleuren. Zü kropen over den doorweek
ten grond naar elkaar, groeven zich met ver
blindende snelheid in en brachten de machine
geweren, welke zü uit de vliegmachines hadden
meegebraohV in stelling. ■-
In enkéïe minuten tijds was op een wille
keurig stuk grond, dat In geval van oorlog ook
op vüandfüük gebied had kunnen liggen, een
der zoo gevaarlüke en gevreesde mitrailleurs
nesten gebouwd.
De „Luftinfanterie" stelde zich voor.
Intusechen beteekent dit niet, dat Duitsch
land over een keurtroep beschikt, waar andere
landen niets tegenover te stellen hebben. Be
halve misschien de Vereenigde Staten en
Japan, die zich tot nu toe 'met het vraagstuk
der luchtinfanterie nauwelüks schüpen te heb
ben Ingelaten, kennen alle andere groote mo
gendheden dit wapen reeds langen tijd. Frank
rijk ging aan de spits met zün „Chasseurs
parachutistes". Italië volgde met zün .Arditl
dell’ Aria”. Ook Engeland neemt reeds sedert
jaren proeven, zü het dan zonder no» over te
gaan tot de vorming van een speciaal korpst
Al deze staten hebben het voorbeeld gevolgd
van het land, waar de luchtinfanterie ont
stond: Sowjet-Rusland.
Het Roode Leger beschikt over niet minder
dan zeventip-dulzend parachutisten. Dit enorme
cijfer verliest veel van züq waarde, wanneer
men bedenkt, dat slechts een zeer geHng per
centage van deze parachutisten ervaring heeft
in het springen uit vliegtuigen. Verreweg de
meesten van hen zün alleen maar ta het bezit
van een diploma, hetwelk bewüst. At zü met
goed gevolg een aantal sprangen hebben ge
maakt van hooge stalen torens, zooals die voor
dit doel allerwegen gebouwd worden door den
Russtechen Iwtiitsportbond Ossoavlachim. Het
begin is echter het moeilükst en daar er geen
moeiten en geen kosten worden gespaard om
van de gediplomeerde toren-springers zoo gauw
mogelük perfecte parachutisten te maken, moet
men het getal van zeventig-duizend evenmin
onderschatten als overschatten.
Bet vorig jaar sprongen er ttjdens de ma
noeuvres bü Kiew twaalf-honderd man tegelük
naar beneden, terwül men kans zag om binnen
veertig minuten vüf-en-twlntig-honderd man
met vliegtuigen naar het „vüandelük” gebied
te transporteeren. Korten tüd later Met men
x en medewerker van de .Morning Post”
p steekt op geestige wüze den draalt, met
zeker soort vkh uitgewekenen uit Duitsch
land die, ofschoon om politieke of religieuze
redenen, of zelfs maar op grond van hun .ras”,
gedwongen bulten hun geboorteland te wonen,
de voortreëfelükheden van dat land ophemelen
tegenover 't volk dat hun gastvrüheid verleent.
De spot van het blad is goedaardig, maar
daarom niet minder raak. Uitgeweken Duitschers
hier, en waarschünlük ook elders, zullen ver
standig doen zich de moraal, welke uit 't (al
dan niet historische) incident geleerd kan wor
den, ter harte te nemen.
De Jonge Meyer, die nu op een Engelsche kost
school is, kan zün nieuwen makkers maar n|pt
vaak genoeg vertellen dat „bü ons in MUnchau-
senburg, alles véél, véél grooter is dan in Enge
land.”
„Ga Je gttng, Meyer. Geef ons nog maar wat
meer van je vërhalen."
„Jelui gelooft *t niet, maar toch te *t zoo. Al
les te grooter. De pleinen in Miinchausen-
burg....»
„En de scholen?”
„Grooter veel grooter dan hier."
„En de bioscopen?”
„Grooter veel grooter en beter!”
,En de gekkenhuizen?"
„Grooter, en veel.."
uit z'n mk. richtte die op den beer dm huizes
en stamelde: „Vlug, ethylbromide l"
Dokter Rouget wierp een onderzoekenden
blik op dsn man, die met gezwollen gezicht en
uitpuilende oogen voor hem zat.
„Asthma?” informeerde hü.
Pradln knikte en riep met schorre «tem:
„Ethybromide! Vlug.... of.... ik schiet!”
„Goed Dat middel heb ik in m’n spreek
kamer.” en dokter Rouget Mep naar de deur.
De Inbreker liep hem na met de revolver in
de-hand.
Ze gingen sa- ...„.„„.„„„t
men naar bene- 1*’
den. Bü t alen
van de leege
wünfleech. begon
de dokter te la
chen. Hü liep
naar een glazea
kast en nam daaruit een paar fleschjes en een
injectie-spuitje.
„Ja," zet hü ernstig, op den toon van een
geneesheer in functie: „Gevaarlüke aanvallen
van asthma kunnen zich plotseling v<»rdoen.
»15 de lijder zich na groote inspanning aan
spiritualiën te buiten gaat. „Waarom.” ging hü
voort, „dronk u ook die fleech „Cantemerle"
uit?"
„Ethylbromide!” kreunde Pradin, die achter
over in een stoel lag.
„Geduld, waarde heer," ried de dokter, ..maar
Inderdaad, het wordt tüd. anders stikt u waar
schünlük."
Hü nam de injectiespuit, vulde die en st**
de naald in den onderarm van s’n inbreker-
patiënt.
.JU wat beter?” vroeg hü glimlachend.
Pradin knikte. Z n ademhaling ging al regel
matiger.
„U bent de eerste, m’n waarde, dien ik onder
bedreiging met een revolver als medicus be
handel." iel de dokter vroolük. Hü nam een
stoel en keek z*n patiënt aan.
„Ik moet zeggen." ging hü op denzelfden
toon voort, „dat u i^w rol als ontvanger keurig
gespeeld hebt. Mün compliment, hoor
Pradin antwoordde niet, keek naar de klok
en trachtte op te staan. Maar nauwelüks wm
LU op de been of hü viel weer in s’n stoel
terug. Hü voelde eensklaps s’n bewegingen
zwaarder worden eft kreeg een gevoel alsof s’n
lichaam met lood dqprschoten werd. Z'n tong
werd dik. z'n oogleden schenen dicht te vallen.
Kletterend viel de revolver op den grond. Z’n
handen hadden haar kraéht verloren. Hulpe
loos lag hü in den stoel.
Glimlachend bleefdokter Rouget z'n nach-
telüken patiënt aanzien.
,Ja münheer Pradin," sprak hü. »u had uw
wapen en ik het müne. U ondervindt nu, dat
liet müne doeltreffender en minder gavaaritjk
te. Ik ben zoo vrü geweest 'wat hyosclne tus-
schen de ethylbromide te mengen, met het ge
volg. dat u binnen een minuut geen vin meer
verroeren kunt. Ik hoop, dat u 1 me niet kwa-
lük neemt. Voor deze behandeling, nog wel
midden In den nacht, zal ik u geen rekening
zenden. Alleen ga ik nu even de politie opbel
len. Ik zal u dus een oogenblik alleen moeten
laten. Tot straks, münheer Pradin."
De deur van de spreekkamer viel achter
dokter Rouget in X slot, terwül de ledematen
van münheer Pradin steeds stijver en onbe
weegbaarder werden.
Zü, Ottilia en ik lieten onze kleeren daar in
het huis achter en kleedden ons zelf als zieken
zusters. De vrouw, die met ons meeging, was
veel ouder dan wü. Ze zef dat de menechen
zouden denken, dat zü op ons moest passen. We
zün toen met den eersten trein vertrokken,
naar Frankrük overgestoken en zoo in Parüs
aangekomen Niemand heeft ons ergens iets ge-
yieagd. Het was heel gemakkelük om weg te
komen. In Parüs zün we naar een huls gegaan,
waar die vrouw Iemand kende en daar heeft
Ottilia nieuwe kleeren voor ons gekoent en
daarna zün. we samen doorgegaan naar Italië.”
Inspecteur Wlrlescombe zucht er van. Hü - - -• -arzru»?»
bedenkt weer hoe gemakkelük sommige dln- heele verklaring als een knap staaltje van haar
HUe. kunnen ten uitvoer gebracht worden en
hü fluistert zün buurman in, dat hü elk woord
dit verhaal gelooft en luistert gretig naar
de rest er van.’•Maar Lady Wargrave maakt het
kart.
zal ik u zeggen, waarom Ottilia en ik
w«g wilden loopen. We hadden belden een
«®»de stem: we wilden gaan zingen in variétël
Do meneer van het reisbureau wilde Piet «en Drein een rond
reisje laten maken door heb tropische landschep maar Piet
zei, dat ze den laatsten tüd al moer tropisch schoon gezien
hadden, dan hun lief was. „Weet Je wat”, zei Drein, „we huren
allebei een Ctete-" Zoo trokken ze de woestijn In.
nationaal-socialteme beschouwt de
Dultsthe weermacht als zün
prcsUltie en zün grootste propa-
g»nda"tegehjk^AMhdaar dat er in het Derde
Rijk geenreéstelükheden meer denkbaar zün
zonder dat het herboren leger er zün medewer
king aan verleent. Aan den eenen kant maakt
dit het „Volksheer” men hecht waarde aan
dezen naam, omdat het verschil met de solde
niers van Versailles, de „Reichswehr", er zoo
zterk door tot uiting komt natuurlük popu
lair. Aan de andere züde heeft het natlonaal-
aocialisme de mogelükheld om zich te koesteren
in net zonnetje der populariteit van de ge-
«apende macht. En zoo snijdt het mes aan
twee kanten.
Hét was ter gelegenheid van het „Ernte-
dankfest” op den Bückeberg in den Harz, dat
een klein mlllloen boeren, alsmede talrüke ver-
Met een kleine boor zaagde hü het slot uit,
trad zonder moeite binnen en sloop onhoorbaar
door de gang regelrecht naar de studeerkamer.
Hü ontstak z’n electrische zaklantaarn en liet
liet licht door de kamer randwaren. Met een
bos loopers doorzocht hü alle kasten, maar zon
der resultaat. Eensklaps herinnerde hü zich
het zwart fluweelen gordüntje onder 't raam
in de bibliotheek. Zou daar de kleine zwarte
cassette met haar kostbaren Inhoud niet te
vinden zün? Hü keerde op z*n schreden terug,
lichtte het gordün op en zag een Ijzeren ouder-
weische kast, waarmee hü niet veel moeite zou
hebben. Binnen 10 minuten had hü Haar open
en'weldra lagen de prachtige steenen voor hem
op den grond uitgeepreid. Hü grabbelde se oü
elkaar alsof het knikkers waren en stak ze in
z’n zak.
1Was nu een paar minuten vóór midder
nacht. Bulten woedde de storm. Pradin dacht
aan de lange wandeling, die hem nog wachtte.
Op en tafeltje stonden eenlge flesschen wün
en een paar glazen. Hü maakte een fleach open
■en* schonk zich een glas vol. Het deed hem
blükbaar goed Opnieuw schonk hü zich in en
nog eens. totdat de fleach heelemaal leeg was.
Hü wilde de tweede flesch open maken, toen
een piepend geluld uit z’n borst opsteeg. Het
herhaalde zich bü elke ademhaling en ^'n ge
laat werd, vaalbleek.
„Verduiveld." moritpelde hü en stond op.
Z'n tocht door storm en regen, de zware wün,
dien hü zoo gulzig gedronken had, hadden hem
blükbaar wee» een aanval van asthma bezorgd.
Jaren geleden had hü daar veel last van gehad,
maar hü dacht er nu voorgoed van bevrijd te
zün. Maar nu...^ xh ademhaling werd korter
en hügender. Het hart klopte hem In de keel
en hü had een gevoel alsof een üseren band z’n
borst otnSchroefde. Z'n oogen schitterdeh
kooi tsachtig en als verlamd van schrik viel nü
in een stoel neer. Hoe lang zou die aanval du
ren? En als hü totaal hulpeloos werd, wat
moest hü dan beginnen? Hü dacht aan het
laboratorium boven, waar hü misschien het
uitstekende middel tegen z'n kwaal, ethylbro-
mide, zou vinden.
Langzaam schuifelde hü de trap op. Einde
lek landde hü bü het laboratorium en trad
binnen. Daar stonden tal vCh flesschen met
vreemde namen, maar geen van alle met het
gretig gezochte etiquet. Kreunend viel hü in
ceh stoel. Er klonk een geluid van glasscher
ven. Met z'n arm had hü^ren paar flesschen
omver gestooten en tegen den grond geworpen.
Door dit geluid ontwaakte dr. Rouget. die
direct op onderzoek ging. Hü opende vlug de
deur en zag tot z'n verbazing een man ker
mend en ineengedoken in een stoel.
„Wat beteekent dat?” vroeg hü-
De andere keek op en bü Men eersten oog
opslag herkende de dokter den z.g. nieuwen
ontvanger.
„O. tnünheer Pradin! Heel aangenaam, maar
u maakt van m’n ultnoodlging wel op een on
gelegen uur gebruik."
Münheer Pradin echter haalde een revolver
Baggs Kenrick zün, op den morgen na de
verwüzing van de zaak-Wargrave, verscheidene
heeren vergaderd, die allen sterk bü het geval
betrokken zün. Op den ouden heer Kenrick na.
die zich heeft teruggetrokken op een villa in
Forest Hills en alleen van tüd tot tüd nog maar
eens komt küken, om zün neus den geur der
oude perkamenten nog eyen te gunnen en zün
oogen nog sens te laten genieten van het ge
zicht van dat roode lak, die oude wetboeken
en die muffe, stoffige dossiers, zün er vier
associé's, De jonge münheer Kenrick is er. Ook
de belde heeren Baggs. Een van hen lükt op
een begrafenls-ondernemer en de ander op een
jockey. Ook zün er Sir Austin Wrexhem en de
heer Cornelius Spilsbury. En ook münheer
Beddleston, dW er nu veel ernstiger uitziet dan
op de zitting en den Indruk geeft van erg te
zün ter neergeslagen, door de groote verant-
woordelükheid, die op ham drukt. En ten slotte
zitten er Adrian Oraye en John Herbert, die
zooaüs iedereen weet op een büaon^ere wüze olf
het geval zün geïnteresseerd en die zoo onge
veer de eenlge vrienden zün, waarop de arme
▼rouw in de gevangenis kan rekenen.
,,’n Korte tüd gauw voorbü zoo om!”
herhaalde Kenrick. om het nog wat duidelüker
te maken. „Als er tets gedaan moet worden,
moet het nu direct gedaan worden."
„Mü lükt,” merkt münheer Baggs-van-de-
paarden op, „mü lijkt, dat het eenlge wat we
doen kunnen is. zoo snel mogelük dat Italiaan
ache meisje te zoeken. Hoe heet ze ook weer?”
„Ottilia Morro,” zegt münheer Kenrick, den
naam op de juiste Itallaansche manier ultspre-
sün het toch met
komt boven het ge
de stem van den n
et regende dat bet goot. Den kraag van
z'n jas hoog opgeslagen, liep een heer
haastig in de richting van een alleen
staand groot landhuis, dat in t midden ven
een tuin gelegen was. Een naburige klok sloeg
juist hAlf twaalf. Geen licht straalde meer uit
óe taMAke vensters.
.Mndelük.” mompelde de late wandelaar. Op
z'n teenen sloop hü over 't grasveld naar een
lijdeur en onderzocht het slot. Vooraf bad hü
nauwkeurig inlichtingen ingewennen omtrent
de gewoonten van den bewoner. Zelfs had hü
zich als den nieuwen ontvanger aan hem voor
gesteld. „Ik kom even met u kennis maken.”
had hü geaegd. Dokter Rouget had hemTkrien-
óelük ontvangen en op de lunch gehouden
Daarna had z'n gastheer hem z’n (Kostbare
steenen laten zien, en dat was voor münheer
Pradin. zooaüs hü zich genoemd had, voldoende
geweest om aan de ultnoodlging van den medi
cus „z'n bezoek te herhalen." op een ongelegen
uur te voldoen.
