•DREIN DRENTEL EN PIET PRIKKEL
van den dag
1.1
I
NIEUWJAARSWENSEN
M“
6 Wie doodde
Marco Graffi? 1
DINSDAG 5 JANUARI 1937
EN
Floki achterna
Paddenstoelen
Naar Usland
De Abdij te Bec
Een nieuwe bestemming
De Groote Kerk te Breda
Weer Katholiek?
p
hu
Oranjefeest te Londen
r
tWortU vervolgd)
i
Gebruiken in vroegere
tijden
Een heel klein stukje Nederland
in de Portman Rooms
m.
Waiichen van tricot onder
goederen
A T 17 A 0,5 Wad 84311 ln8evol8« d« veraekeringsvoorwaarden tegen p 7^0 b4> levenslange geheele ongeschiktheid tot werken rioor p 7^0 bij een ongeval met p OCH
/Al «I «Pi /A lal JIN I w r\ O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen verlies van beide armen, belde beenen of beide oogen dood elU ken afloop fctWWa*
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VlER EN TWINTIG VUR NA HET ONGEVAL
D
D
ar
en
Gletscherlandschap op Ijsland
ontstond. tot eindelijk de verloofde met eaa
«rat
trapte in
n;
er
P-
■n
eeyw dateert, is niet meer dan een ruïne over
als
•en
L. Vrouwekerk te Bre' i
Kjjk
kl
-J
Maar toen Piet geld ging ophalen, kwam er een klein jonge
tje en dat tilde heelemaal alleen de halters op. De menschen
zagen daaraan natuurlijk dadelijk, dat de halters heelemaal
niet zwaar waren. ..Maak maar gauw dat Je wegkomt, leelijke
bedrieger”, zeiden de menschen tegen Plet Prikkel.
De menschen in deze stad waren eigenlijk niets aardig voor
Piet en Drein. Drein had zoo'n honger, dat hjj aan een paar
vrouwen, die met elkaar stonden te praten, een boterham ging
vragen. Maar de één zij: „Ga Je Weg. vieze vent" en de andere
zei heelemaal niets.
d,
T.
0.
den
HU
den
zün
tar
le
de
17
P
ir
Ie
iet
j».
en
ft
2.
>e
4.
aan een zekeren dr. Moreno, die volgens hen
ook als getuige moet optreden, en daar gaan
ve nu naar toe. Maar.
aar
de
ises
pe-
oor
der
lag
le-
•k-
jr-
ib-
in
ir.
nog
de
HJ-
80U
iar,
ter.
Behalve da nieuwste verkeers-
voorschrlften moet u óók nog de
oudste ongevallenoorzaken (roe
keloosheid an drankmisbruik!)
kennen I
in
van
te
Een
wild gevecht
Later op den avond zal c~
worden, terwijl in de balzaal gelegenheid
X gerestaureerde gedeelte
restauratle-commissle overgedragen
den Kerkeraad. die het op zijn beurt weer
„Goed, maar nu de andere vraag: weet u iets
van dien Moreno?”
..Heel weinig. HIJ Is een van die menschen,
die maar zelden bulten hun huls gezien wor
den."
„Zon Misschien krijgen wij hem toch nog
we leven
nooitl
Ml rerflss vmd mo hand.
mb «o* arf see ms
BU een uitdrager konden ze voor een prikje een paai* holle
halters krijgen en weldra stond Piet met een gewichtig gezicht
op de markt zijn toenen te verrichten. Nou. dachten de om
standers, Je zou niet zeggen, dat het zoo'n sterke man was.
neele gebruiken en gewoonten, waaraan conser
vatief wórdt vastgehouden. Slechts de kleeder-
dracht van de Uslandscbe vrouw raakt hier en
daar in het nauw en wordt door moderne ver
vangen.
Gedeeltelijk is dit echter ook wel de schuld
van het klimaat: bü den velen regen en wind
biedt de oude kleedlng zeer zeker niet voldoen
de beschutting.
In ‘n prettlgen verbalenden trant geeft Stro
bos ons een generalen Indruk van Ijsland, hoe
bet leeft en hoe het werkt. HU belicht de pro
blemen en moeilijkheden der bewoners, hü
geeft, en dit is ml. het belangrükste. ons eenlg
inzicht In hun cultuur.
Met tal van foto’s van den auteur en ook met
opnamen van Willem van de Poll, die eenlge
ja ren vóór Strybos op Usland vertoefde, fraai
op kunstdrukpapier gereproduceerd, is het werk
verlucht.
Een nette band met artistieken stofomslag om
geeft het boek, zoodat het ook wat afwerking
bereft, zeer goed genoemd mag worden.
Velen die het zullen lezen, zullen voorzeker
het verlangen in zich voelen rijzen óók eens
naar dit wondermooie eiland een tocht te on
dernemen Jn het zog van Raven-Flókl”.
A. VAN DER MOST VAN SPIJK
■w T aar de Universe onlangs meldde, is
IN sprake van, dat de oude abdü van Bec-
Hellouln, welke in de vroege middel
eeuwen als een der beroemdste Normandische
beschavingscentra bekend stond, een bestem-
n.lng zal ontvangen, waardoor zij eenlgszlns zal
worden opgeheven uit het diepe verval waarin
zu thins verkeert.
Op het oogenbllk wordt de oude abdij <e-
bruikt als cavalerle-kazeme. Het rumoer van
het militaire leven vult nu de gangen en zalen
waar eens gebed en studie de dagen en nacht
waken der BenedlctUnen vulden, en het stam
pen der paardenhoeven dreunt door den ouden
Nieuwjaarsmorgen onder de asch, dit een gun
stig teeken «t* voar «en goed <jaar.’ e
n ;il - - - - -u>
en oefende ook grooten invloed ten goede uit
els raadgever van Hertog Willem van Norman-
dlë. Toen deze laatste naar Engeland overstak
en dit veroverde, werd Lanfranc tot Aartsbis
schop van Canterbury benoemd en toonde zich
in dit ambt een man van hoogstaand geestelijk
leven en groot organisatie-talent
Een nog beroemder naam. welke aan de
geschiedenis van Bec verbonden werd, is die
van den heiligen Anselmus. Deze werd in 1063
prior van het klooster en hoofd der school. In
1078 aanvaardde hjj de waardigheid van Abt en
bekleedde dit ambt tot ook hjj naar Engeland
vertrok. waar hem de Aartsbisschopix-lljkt
waardigheid op den zetel te Canterbury was
aangeboden. HIJ deed dit echter met grooten
tegenzin; bekend werd zijn uitlating, dat hü
„’lever bjj de schooljongens in het klooster wll-
ce leven onder den dwang der roede, dan En
geland als Aartsbisschop te moeten besturen.”
De abdij van Bec kan dus op een eerbied
waardige historie wijzen, en het is daarom een
verheugend feit, dat er plannen bestaan om
dit oude middelpunt van godsdienstig en weten
schappelijk leven te maken tot een studie- en
rustoord voor Engelsche. Fransche en Itallaan-
sche studenten. Het besluit daartoe werd do<.r
het bestuur van het departement der EurC
reeds genomen en men wacht nog slechts op
een bekrachtiging daarvan door de Fransche
regeertng. Wanneer deze het plan aanvaardt
zal aan een al te onwaardlgen toestand een
einde worden gemaakt terwijl de studenten,
welke de abdij gaan bevolken, door deze omge
ving zullen kunnen worden geïnspireerd tot een
levenshouding^ waarin godsdienst en weten
schap tot harmonische eenheid worden saam-
gebonden.
Hier hield de brief op. en Wirlescombe vouwde
hem. toen hjj zag. dat Graye hem gelezen had.
op en stak hem in zijn portefeuille.
..Laat ons nu Pascl maar eens gaan zoeken,"
zei hjj rustig. Jk heb hem gevraagd ons om. tien
uur te ontmoeten m café Vittoria Emanuele,
maar ik weet zelf niet waar het ia We hebben
tijd genoeg, en zullen onderweg de stad eens
bekijken. U kunt er zeker van zijn, dat Pascl
we! zal zorgen, dat die kliniek van dr. Moreno
goed genoeg bewaakt wordt. Zag u zijn oogen
glinsteren, toen ik van die belooning sprak?
Kom mee. Ik heb zoo'n idee dat er heel wat gaat
gebeuren.
..Gelooft u nog altijd, dat de Dl Spada's er
achter zitten?" vroeg Oraye. toen ae een uur
later op weg waren naar het café.
..Zeker En tusschen twee haakjes, hebt U ooit
een van de Dl Spada's gezien?"
..Ik heb hen nooit gezien”, antwoordde Graye.
..Noch in Londen, noch in Ashendljke."
..En jammer genoeg heb ik ze ook nog nooit
onder de oogen gehad,” zei Wirlescombe. ,Jk
wou. dat ik dien jongen hier had. die hem in
Londen heeft geobserveerd. Maar hier zijn we
bjj onze plaats van afspraak en daar is onze
Italiaansclie bondgenoot.
Zooals wij onlangs mededeelden zal de Ne-
derlandsche kolonie te Londen ter gelegenheid
van 't huwelijk van Prinses Juliana op 7 Januari
feest vieren in de Portman Rooms, aan Baker-
street drie groote, ineenloopende zalen, waar
de duizend landgenooten, die men verwacht,
gemakkelijk plaats zullen vindem
In X telegram, dat Prinses Juliana en Prins
Bernhard onlangs zonden naar aanleiding van
het Hollandsche kinderfeest, spraken zjj hun
voldoening er over uit dat de Nederlanders in
X buitenland meeleven met de gebeurtenissen
in *c vaderland. Dit doen zij ongetwijfeld en
wij mogen onzerzijds eenige belangstelling van
onze landgenooten in patria verwachten voor de
manier waarop wij met hen meeleven.
Wij leven niet in een land of stad waar feest
heerscht; wij maken dien avond 'n heel klein
stukje Nederland In de Portman Rooms. Om
half acht begint X en tot twee uur blijven wü
bijeen. Er zal een variété-concert gegeven wor
den, waaraan zoowel Engelschen als Nederlan
ders zullen deelnemen. De volgende namen wor
den in verband hiermede bekend gemaakt: Kate
Opperman, contralto; Will Kings, comedian;
Sadie Eyssen, soubrette; Norman Major, illusion-
nlst; Arthur Manning, piano; Emile van Loo.
cello: Jan van der Gucht, tenor; Coenraad
Goir.perts, violist; Arthur Brown, imitator; Jan
M. Luden, viool; Alida Alter, gezang; Jan W.
vis. accompagnist.
Het van Gelder-orkest zal spelen.
Daarna zal de restaura tie-com missie haar werk
beëindigd zien en is het zelfs niet ónmogelijk,
dat de Groote Kerk weer in katholieke handen
zal overgaan.
Voor de Ned. Hervormde Gemeente zal het
immers onmogelijk zijn de lasten te dragen, die
aan het gebruiken van dit majestueuze gebouw
verbonden zijn. Momenteel bezoeken hoogstens
900 personen regelmatig de diensten, waarbij
gebruik wordt gemaakt van een afgesloten ge
deelte der kerk. Een dergelijke afscheiding zal
ha de volledige restauratie waarschijnlijk niet
meer geoorloofd zfjn, waardoor het voor de
kleine Hervormde Gemeente ónmogelijk wordt,
nog langer van de kerk gebruik te maken, daar
verwarming, verlichting enz. te groote koeten
zal meebrengen. Met belangstelling volgt Breda
de herstelwerkzaamheden aan de kerk, die eens
het middelpunt vormde van een bloeiend ka
tholiek leven. a
Tricot ondergoederen zijn zeer goed wasch-
baar. mits ze goed behandeld worden. Maak
daarom een Luxsopje (1 eetlepel Lux cp 1 liter
water), na de goederen eerst even in lauw, bijna
koud water geweekt te hebben. Jn dit sopje het
goed heen en weer bewegen, tusschen de handen
zacht uitdrukken, volstrekt niet wringen of
wrijven. Daarna uitspoelen In water van de
zelfde temperatuur als het waschwater. tot de
zeep eruit is. ban uitdrukken tusschen de han
den en het overtollige water in een badhanddoek
verder uitpersen. In oorspronkelljken vorm te
rugbrengen en op een ronde lat te drogen han
gen. Bij bulten drogen verdient het aanbeveling;
gekleurd goed met een doek te bedekken.
..Ik verzoek den eersten Engelschman,
wlen dit in handen komt, me te helpen. Ik
ben Ottilia Morro en leef als Zuster Ignatia
Dolores in het SL Lucla-gasthuis. Ik ben uit
Rome meegenomen door twee menschen. die
zich mijnheer en mevrouw Stephenson noe
men en beweren, dat ze gestuurd zijn door
een vriendin van me in Londen, die in moei
lijkheden zit en mijn hulp dringend noodig
heeft. Maar enkele dingen doen me vermoe
den. dat ze niet zijn, wie ae voorgeven te zijn,
en dat maakt me erg bang. Ze hébben de reis
hier onderbroken om een bezoek te brengen
„Ik hoorde de heeren Engelsch praten. Ik
zou u graag iets willen,vertellen, heeren." Hjj
keek rond en zag. dat er al andere gasten de
ontbijtzaal binnenkwamen. „Als ik de heeren
misschien even zou kunnen spreken in dat
kleine rookkamertje daar.... Maar wanneer?"
„.Zoo gauw als wjj er binnen gaan," zei Wlr-
lescobe kalm.
De man boog en trok zich zwijgend terug.
„Wat zou hj) willen?” zei Graye. ,JUj doet
geheimzinnig genoeg voor een van de hoofd
rollen uit een melodrama.
.Misschien is hjj wel een prins, of een edel
man, die van zijn wettig erfdeel verstooten is en
die zich nu de hulp van het machtige Britsche
rjjk wil verzekeren, om dat weer terug te krij
gen," zei Wirlescombe lachend.
.Kom, dokter, drink uw koffie uit, laat ons
een sigaar opsteken. en eens gaan hooren, wat
die man te onthullen heeft."
De oberkellner volgde hen In het rookkamer
tje, dat hjj hij had aangewezen; en na nog eens
goed te hebben rondgekeken, sloot hij de deur
van binnen en kwam toen, na nog een buiging,
op hen toe.
„X Is. omdat de heeren Engelschen zijn,
dat ik de vrijheid neem om ze aan te spreken."
zei hij. ..Heeren. gisteren waren hier in het hotel
nog een paar Engelschen. Er komen er hier in
dezen tijd van het jaar niet veelmaar,
zooals ik dus zei: gisteren waren er hier drie
een heer, en twee dames."
.Juist,” zet Wirlescombe.
.Mijn vrouw." ging de oberkellner door, „Is
femme-de-chambre in dit hotel en bediende
niet. „Niet naar het station, want dan zouden
ze wel van den autobus van het hotel gebruik
gemaakt hebben. Ze zijn In een rijtuig wegge
reden, in een fiacre, en ze hadden hun bagage
bij zich. Maar d^ koetsier van dat rijtuig kan
wel teruggevonden worden, als de heeren dat
wenschen."
..Dat is niet noodig." zei Wirlescombe. „Het is
zoo goed. Maar vertel er niemand iets van."
.Monsieuf kan op m(jn discretie vertrouwen."
De ober trok zich terug en Wirlescombe nam
een pennemes. en sneed daarmee de enveloppe
open.
„Wat zou dit beteekenen?" zei hjj. ..Het schrift
is natuurlijk van Ottilia Morro. Laat eens
kijken."
Alles wat er in de enveloppe zat. was een
verfrommeld stukje papier van hetzelfde soort,
als waarop de boodschap aan de femme-de-
chambre was geschreven. Een paar Engelsche
zinnen stonden er op.
„Uitstekend," zei Wirlescombe, „dan gaan
mijn vriend en ik nu maar naar het hotel en
naar bed. Maar nog twee vragen. Hebt u
dien mijnheer Smith gezien?”
„Zeker, ik heb ze alle drie gezien."
„Had u hem al eens ooit eerder gezien?"
.Niet dat ik weet. Maar ik zou hem nooit
voor een Engelschman aangezien hebben. Ik
zou gezegd hebben, dat het een Corsicaan is!"
Wirlescombe keek Graye eens aan.
„Waarom een Corsicaan. Signor Pascl?"
vroeg hij.
Signor Pasd haalde de schouders op. lachte
eens. en wees met zijn hand naar de verte.
„Zoö maar een gedachte, een idee. Signor,"
antwoordde hjj. ..En dan, Corsica is niet zoo
heel ver hier vandaan, daar aan den overkant
van de Golf van Spezia. en ik ken het heel
goed, en zijn bewoners ook.”
tijdlang „gerelayeerd" zal worden;
program bestaan zal. moet worden afgewacht.
Later op den avond zal een cabaret gegeven
zal
zijn om te dansen.
D«nk zij een aantal groote giften v-r.
mogende landgenooten kon de toegangsprijs
laag gesteld worden (3 s. 6 d. met Inbegrip
toestand hopeloos. Altijd
ruzietjes thuis en daar
door weer onaangenaamheden op het kantoor.
„Bah!” zei Becker hardgrondlg en trapte in
wel te zien. Nu. goedenavond. Signor, en denk
er aan. goed op te letten en ook aan de flinke
beloonlng. die er mee te verdienen valt.
goed uit!”
Wirlescombe en Graye gingen naar het hotel,
dat hen door den inspecteur was aangewezen,
en daar aangekomen ging de detective direct
naar bed. zonder nog over, wat hij „zaken"
noemde te willen praten. En eenmaal in bed.
sliep hjj stevig door tot zeven uur 's morgens
en vond, toen hjj om acht uur beneden kwam.
Graye al aan het ontbijt.
De jonge dokter keek op. toen Wirlescombe.
frisch en vroolfok na zjjn bad. op hem af kwam,
en wierp een blik in de richting van iemand, die
klaarblijkelijk de hoofdkellner was, en die aan
het einde van de zaal hen belden met belang
stelling stond gade te slaan.
,^ie je den vent daarginds?" vroeg Graye.
„Die heeft al zoo lang als ik beneden ben naar
me staan kijken. En nu staat hjj naar jou te
kijken.”
Wirlescombe deed net of hjj er niet op lette,
maar hield hem toch stilletjes in X oog. en zag.
dat hij werkelijk de door Graye opgemerkte be
langstelling vertoonde. HU dronk kalm zUn kof
fie. at zUn broodje, en praatte ondertusschen
een beetje met Graye. De onberkellner. quasi
druk bezig, kwam al dichter en dichter bU hun
tefeltje. En tenslotte stevende hU op hen af en
boog zich met de koffiekan in de hand, naar
Wirlescombe over.
„ZUn de heeren Engelschen?” vroeg hU veel-
beteekenend.
.We zUn Engelschen, ja. Allebei. Waarom?"
„Dronken" zei zUn vrouw.
„Stom-dronken," zei de schrille stem van
Kitty.
■p^lóki Vllgerdaraon was een der eerste Wl-
H klngers, die in zUn drakenschip den tocht
naar Usland heeft volbracht. HU liet zich
den weg wUzen door een drietal raven, die hU
tUdens een offerfeest had gewUd en in wier be
schermende en voorspoed brengende macht hu
onwankelbaar geloofde. De raaf toch was de
heilige vogel van Odinn en diens boodschapper
onder de menschen. De drie raven van FIókI
volbrachten dan ook hun taak naar behooren
en deden hem landen aan de Zuidoostkust van
het tegenwoordige IJsland. toenmaals nog Gar-
darseiland gehéeten. ,Slijdsdlen krUgt Flóki
steeds het praedicaatf „Raven" aan zUn naam
verbonden.
Deze legendarische figuur nu is Jan P. StrU-
bos in den zomer van "35 in het zog gevolgd.
Tezamen met een aantal Nederlandsche studen
ten, die op Usland bU de boeren gingen hooien,
reisden StrUbos en zUn metgezel Bert Garthott
naar net eenzame eiland in het hooge Noor
den.
Die tocht heeft dit belangrUke gevolg gehad,
dat de relsgenooten een boek hebben samenge
steld, dat ons op populaire wUze een algemee-
nen indruk geeft van Ijsland met zUn bewo
ners, hetgeen iets is, dat wU tot dusver absoluut
jvoor-
treffelUke werk over Ijsland, van de hand van
Prof. Dr. A. G. van Hamel, is volledig en goed
gedocumenteerd, maar het heeft het nadeel,
dat het niet toegankelUk is voor het groote
publiek.
„Dit nieuwe boek echter is een werk, dat voor
zeker in breeden kring zUn lezers zal vinden. Het
is meer dan een doorsnee reisbeschrijving, het
toont ons iets van het volkseigen, de zeden, den
gedachtengang, de beschaving en de cultuur
van de bevolking.
Het boek is niet geschreven door den orni
tholoog StrUbos. het is een werk geworden van
een mensch, die zjjn oogen open, wUd open
heeft voor de schoonheid van alles, dat hU ziet
en dat deze mensch nu tevens een grondig
vogelkenner is. draagt er toe bü, dat zUn op
merkingen en beschouwingen over de Usland-
sche avifauna aan waarde winnen.
De eerste vijfentwintig pagina's zUn gewUd
aan een historisch overzicht, dat ons een idee
geeft van de geschiedenis en de cultuur der
IJslanders vanat den tUd der Wikingers, met
een kort inbegrip van hun staatsinrichting. Dit
gedeelte van het boek is verzorgd door den
heer Garthoff. Zooals hU zegt, dient het om
den lezer ah.w. een bril op te zetten, waardoor
waarmee hU den verderen tekst dient te iczen.
En het moet ons van het*hart, dat—het een -
zeer heldere en goede bril is!
BU het lezen worden we bekoord door de
charme van X IJslandsche leven en we geraken
onder den indruk van de majestueuze natuur-
pracht, die het eiland biedt. De modernste uit
vindingen op technisch gebied worden hier
reeds in practUk gebracht en vormen een
vreemd contrast met de eeuwenoude traditio-
De abdU werd gesticht'in 1034 en betrokken
door BenedlctUnen van de hervorming van
Cluny. Aan het klooster werd een school ver
bonden, waarvan in 1042 de bekende Lanfranc,
die als leeraar uit Pavla was gekomen, de lei
ding aanvaardde. Deze speelde een belangrUke
rol in de theologische disputen van zUn tUd
-pw ecker rende als
Un het tegenwoordig weinig meer dan de
krantenbezorger en de olieman, die den
lezer zjjn Nieuwjaarswensch aanbiedt, in
de gegronde verwachting, dat u hem daarvoor
met een Nieuwjaarsgift schadeloos stelt, onze
voorvaderen strooiden vroeger heel wat royaler
hun wenschen en giften op Nieuwjaar rond. BU
geen eerzaam burger ontbrak het bakje met
centen, dat eiken wenscher aan de deur, die
nog vaak poëtisch was aangelegd ook, met een
penningske bedeelde.
Ook tot In de hoogere kringen was dit ge
bruik doorgedrongen. Zoo kreeg Philips de Goede
in 1421 een fraaien gouden beker met deksel van
zUn gemalin als Nieuwjaarsgeschenk en schonk
in 1503 de stad Mechelen aan den jongen aarts
hertog Karei, later keizer Karel V. een zilveren
obllekorf.
De armen werden dien dag echter ook niet
vergeten. Kloosters, gasthuizen en liefdadig
heidsgestichten deelden brood en geld uit. De
burgers zonden elkander koek en andere lek-
kemUen. Zelfs aan de gevangenen dacht men
dien dag. Niet zelden kregen zU vermindering
of algeheele’ kwUtschelding van straf.
Reeds uit de eerste helft der vUftiende eeuw
dagteekent het schieten in den avond en nacht
tusschen het oude en nieuwe jaar. Hoe vreemd
het ook op het eerste gezicht moge lUken: juist
de meisjes waren bUzonder op dat schieten ge
steld. Uit het aantal schoten toch, darde ver
liefde jongeling onder het venster van zUn meis
je loste, moest zUn meerdere of mindere liefdé
voor haar blUken.
Het was toen ook gebruik zich op Oudejaars
avond te verkleeden, zich als beesten te ver
mommen, en alzoo placht men dan, al zingende
en dansende, een „helsch lawaai" op straat te
maken.
De kinderen en ouderen, die met meer han-
delsgeest behept ■waren, namen aan dat rumoer
niet deel, doch gingen intusschen langs de hui
zen en zongen liedjes, tot hun een aalmoes ge
werd. De ouderen onder ons herinneren zich
wellicht nog vele van die liedjes, die thans bU
de jeugd vrijwel niet of geheel niet meer bekend
zjjn.
Men hechtte vroeger zeer veel gewicht aan
voorspellingen en elke bUzondere gebeurtenis
werd daarvoor gretig aangegrépen. Zoo was ook -
het weer, waaronder het nieuwe Jaar aanving. °nt,ïe?,r. n ®lechts *n 135 verschenen,
een gereede aanleiding tot het maken van al
lerlei voorspellingen.
Daar men er ook thans nog niet geheel on
gevoelig voor is. laten wU er enkele hier volgen,
waarvan de lezer zelf zal kunnen nagaan of
die oude profeten het bU het rechte eind had
den.
Was de eerste dag van het nieuwe jaar hel
der en zonnig, kwamen wind noch regen de
Nieuwjaarsvreugde verstoren, dan werd dit als
zeer gunstig beschouwd.
Was er daarentegen wind, dan was bet zaak,
terdege te letten op de richting, van waaruit hU
kwam. Oostenwind voorspelde ziekte onder het
vee, Westenwind sterfte onder devorsten.
Kwam de wind uit het Zuiden, dan moest men
zich voorbereiden op besmettelUke ziekten onder
de menschen. Ten slotte, hoe vreemd dit ook
moge lUken: bU Noordenwind kon men op een
vruchtbaar jaar rekenen.
Veel regen werd voorspeld, wanneer bU het
lichten van den dageraad de lucïit was rood ge
tint. Een heldere, zonnige Nieuwjaarsdag zou
den vlsschers een goede vangst brengen, ter-
wUl, smeulde de turf van het oude jaar nog op
zoodoende de dames. De heer had een kamer,
en de dames hadden samen een kamer Een van
de dames, veel Jonger dan de andere. En die
jonge nu, wordt nooit door de anderen alleen
gelaten. Dat viel ons, mUn vrouw en ik. alle
bei op; haar boven. mU beneden. Ook viel het
ons op, dat de jonge dame nogal zenuwachtig
was. De anderen hielden zich voortdurend op
een of andere manier met haar bezig. Maar
toch heeft de jonge dame, even voordat ze gin
gen, dit nog met een fooitje in mUn vrouw's
hand kunnen duwen. terwUl ze haar een teeken
gaf stil te zUn. Hier is het. heeren."
En de man haalde een kleine enveloppe en
een verkreukeld stukje papier uit zUn binnenzak
HU streek het glad en vertaalde voor de Engel
schen den eenen regel, die er haastig met pot
lood opgekrabbeld stond.
„Geef het briefje alstublief aan de eerste
Engelschen. die hier komen."
Wirlescombe keek Graye eens aan. En de
oberkellner, die- hem de enveloppe overhandigd
had, en nu vol spanning stond te wachten, zei;
.MUn vrouw heeft dit toen aan mu gegeven,
en daar de heeren Engelschen zUn. geef ik het
nu aan u. MUn vrouw heeft het zoo van de juf
frouw gekregen. We hadden het al veilig weg
geborgen."
„Daar heb je goed aan gedaan," zei Wir
lescombe. „We zullen het niet vergeten. Maar
nu een paar vragen. Die menschen zUn gisteren
vertrokken?"
„*z Middags, monsieur.”
„Weet je ook. waar ze naar toe zUn gegaan?"
De ober spreidde zun handen uit. Hjj vist bet
gericht, druipend en rood besmeurd van fUn
gewreven paddenstoelen, naar de keuken wist
te ontkomen, waar de vrouwen doodsangsten
uitstonden.-
Doch BeckeV volgde hem. waarop alle drie den
tuin invluchtten en Beckers vrouw Jammerend
tegen het prieeltje aanviel.
Becker wierp de keukendeur «rijd open; doch
hU bleef binnen HU »g «en mandje staan met
fleschjes bier voor de gasten en bonkte het met
een woeeten zwaai midden op de keukentafel.
7es fleschjes bierl HU sloeg ze alle zes tegen
den gootsteenrand den hals af en slurpte het
bier naar binnen. Dan karakte hu de fleschjes
t«gen den steenen vloer aan scherven, smeet
er eenlge borden en schalen bU en verdween
naar binnen. Becker's wraak was voltooid. HU
was volkomen voldaan en vertrok, zonder om
zien. naar de logeerkamer. Eerst den volgenden
morgen vertoonde hU zich weer met een kalmte
en rust, alsof er niets gebeurd was.
VUf jaar later kwam Becker’s broer uit Ame
rika over en bracht de familie een bezoek.
Becker nam hem mee voor een opfrisschende
wandeling na het eten.
Becker had een prima maaltijd achter den
rug en zU rookten belden een prima sigaar.
Becker stak uitnemend in de kleeren. hU was
belangrijk dikker geworden en had de houding
van een man, die zich zUn waarde bewust is.
„Ja," verklaarde hu rijn broer. Jk heb een
beste vrouw. Niets is haar te veel, v."
uitstekend samep. Nooit een woord,
Heusch. ik maak het geweldig.”
„Och,” vertrouwde hem zUn broer toe, „over
het algemeen mag ik niet klagen, maar toch
is er bu mu thuis zoo wel eens Iets.
Beste kerel." raadde hem Becker geheim
zinnig. „daar is een probaat middel tegen. Pro
beer het eens met paddenstoelen, roode padden
stoelen 1”
De feestrede sal uitgesproken worden door
Jhr. P D. E. Teixeira de Mattos legaUeraad.
Een bUzondere attractie zal .Radio R/.-portagv”
uit Nederland zUn.
Eei. uitvoerend comité heeft met de B.BC
een regeling getroffen, waarbij Hilversum een
waaruit dit
van ver-
- w ----- -vw»x>>«aa48WKz Zj3 ZOO
laag gesteld worden (3 s. 6 d. met Inbegrip van
ververschingendat deze wel niemand ervan
weerhouden zal dit nationale feest bU te wonen,
al zullen de groote afstanden velen beletten tot
twee uur in den nacht te blUven.
Des namiddags om 1 uur zal een korte dienst
gehouden worden in de kerk der Nederlandsch
Hervormde Gemeente, aan Austin Triars. Deze
dienst zal geleld worden door ds J. van Dorp.
is thans gereed gekomen met de res
tauratie van eyn belangrijk gedeelte der
Groote of O.
namelUk het Koor, alsmede het Nborder en
ZulAer transept.
Dezer dagen werd
door de
aan
overdroeg aan de KerkvoogdU der Ned. Her
vormde Gemeente, in wier bezit de Groote Kerk
thans 1b.
Dit prachtige gothlsche gebouw was vroeger
bet middelpunt van de tallooss bedevaarten,
die uit geheel Brabant werden georganiseerd
ter eere van het H. Sacrament van de Nieu-
wervaert, dat in de Groote Kerk bewaard werd.
TUdens de Hervorming is het wonderbaar H.
Sacrament spoorloos verdwenen. terwUl de
kerk, die door de Beeldenstormers ernstig be
schadigd was. in Protestantsche handen over
ging.
Van de Groote Kerk moet thans het geheele
WestelUke gedeelte nog worden gerestaureerd,
een werk, dat nog 10 jaren tljds ml vragen. a
„Houd Je snavel." brulde Becker, hu rukte
zUn hoed van het hoofd en sprong op den
dandy toe. .Kijk eenzl leta fjjnsl Dat moet ja
proevenI"
Als een schaap zat de mannelijke verloofde
Becker aan te staren.
..Eten, zeg ik." brulde Becker opnieuw en
tegelUkertjjd herinnerde hU zich allé geledeu
.leed en werd nog woedender. JBen ik da baas
hier of niet?! Is dit mijn huis at niet?! Eten
nl je!"
Kitty's held maakte een onverwachte bewe
ging naar de deur, doch Becker ontging niets
en besprong den vluchteling als het ware. Da
vrouwen gilden en redden zich naar de keuken
Becker achtervolgde «Un prooi om de tafel,
langs het theemeubel. dat kletterend omsloeg*
pekte hem einde-
delUk in den nek j
en trachtte een
paddenstoel
mond
vUand
proppen.
een bezetene door bet
bosch. HU was woest, razend over de ver
nederingen, die hU had ondergaan.
HU had thuis de grootste ruzie gehad,
dat, terwUl hu volkomen in zUn recht stond.
Kitty was een vriendin van zijn vrouw, maar
Becker vond haar onuitstaanbaar, omdat ae
nooit anders dan helgele japonnen of blouses
droeg en een akelig schrille stem had. Kitty
was met haar verloofde op bezoek gekomen
Dien Verloofde vond Becker niet minder onuit
staanbaar. want hu was een ongelooflUk op
geblazen dandy, die altijd deed, of hU bU
Becker elgenlUk thuis «ras. X Was nu precies
zoo gegaan, belde gasten hadden gedaan, alacf
hU. Becker, eenvoudig lucht «ras. Als hU wat
«el. deden ze, of ze niets gehoord hadden. Dus
was Becker tenslotte kwaad geworden en hij
had den gasten duidelUk de deur gewezen.
Dat was het begin van het drama. ZUn vrouw
hid eenvoudig gezegd, dat de bezoekers rustig
konden blUven en maar niet op Becker moes
ten letten hU was altUd wat senuwachtig. Zoo-
tets zou niet alleen Becker wild gemaakt heb
ben, bü sprong overeind, wilde alles tegeli^g
doen, doch de plannen, die door zün hersens
schoten, werden vergezeld door een paar dave
rende stappen naar de kamerdeur, welke hu
moest openrukken en dan met een donderen
den slag achter zich dicht rukte. Becker was
de gang ingestormd, had zün hoed gegrepen,
was den tuin doorgegaan, een smal weggetje
door de helde afgerend en in het bosch ver-
dwenen HU gleed uit over de dennenaaiden
botste daarbü tegen een paar boomen, tot een
paar flinke pünlUke plekken zün wpede
kalmeerden.
Becker vond zün
pantoffelheld, altijd
ken richtte hü zich plot-
g hü overeind. Het was
Becker, die gehaast naar
larf Te. vlak bü een boom.
Becker greep zün hoed, stopte er handen vol
paddenstoelen in en drukte hem met beide han
den op het hoofd. Don stormde
waanzinnige het bosch uit.
Als een waanzinnige stormde
huls binnen. Zün vrouw en de
„Bah!” zei Becker hardgrondlg
een kluitje paddenstoelen.
„Bah!” zei Becker nog eens. Hü naar de
paddenstoelen; *t waren mooie roode hoedjes
met «ritte ronde plekjes op ranke steeltjes.
Becker voelde Iets voor onderdrukten, onaan-
rienlüken: „Ze zün toch elgenlUk niet onaar
dig". zei hü voor zich heen. Hü plukte er één
en bezag hem. „Je kunt ze zelfs eten." besloot
hij nadenkend. Becker draaide den paddenstoel
om en om in zün hand en nam toen plotseling
een hap.
„Bah!” riep hü voor de derde maal en
spuwde het stukje onmlddellük weer uit. Zün
tong brandde, als had hü vitriool Ingenomen.
,JEn toch kun je ze eten.” hield Becker vol
en hü nam. weer een hap. Het ging Iets beter,
de smaak was scherp en afschuwelük bitter en.
al was zün tong als verlamd en ongevoelig door
het eerste venUn. de paddenstoel gaf hem zoo'n
onzeggelük weeïg gevoel in den mond, dat zün
drift weer opWulste ‘en hU als een wildeman
In den paddenstoel hapte en dezen doorsllkte HU
nam er nog een paar en at ze ook op. Becker
kreeg het benauwd en kreeg een ietwat misse-
lük gevoel over zich; het kriebelde hem In zün
vingertoppen, zün polsen begonnen te kloppen
en In zün ooren suisde het. Toen Becker er een
stuk of acht verslonden had. kreeg hü
echten paddenstoelen-smaak te pakken.
«rilde nog meer eten, doch toen hü zich zou
bukken voor een nieuwen voorraad werd hü
duizelig en struikelde. ZUn hoed rolde over den
grond, maar Becker zag het niet. HU bleef lig
gen en rilde over zün heele lichaam.
Na enkele oogenbllkkei
seling op. Dan sprong
een volkomen andere 1
zün hoed Bocht. Daar 1
hU ook zün
belde gasten
zagen hem stom verbaasd aan. Becker had zün
hoed diep over het hoofd gedrukt, zweet en
vuil stond op zün gezicht, zün kleeren zaten
vel dennenaaiden en groen, aan zün schouder
een groote winkelhaak.
F
xMiKL* mui
K
DO
