<<Kd ccïAaal aan den dag
Nagasaki
van
Nieuwsgierigen voor het
Buckinghampaleis
Het Zeemonster
KAREL I
F 250-
F 750-
F 750-
Kloosters branden
Barcelona
Het opalineglas
in
ER IS MAAR ÉÉN
I
DONDERDAG 21 JANUARI 1937
Engeland is niet in
feeststemming
Octrooi van Joep Nicolas
id
id
BOEK EN BLAD
EN DAT HET
DEKBLAD
i
door DON LOIS ALBARON
Voorliefde voor de wals
en polka
Een vlijtige huisvrouw doet haar
rondgang door de breede
zalen, de vensters
zijn verlicht
4ct
5ct
6ct
6ct
6ct
r
HET
BINNENWERK
Van karel i
EERSTE KLAS!
i De zwarte
limousine
„Mayerling” de beste
GOED IS. ZIET -
IEDEREEN! I
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ER LIJK DRIEMAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
1
De eerewacht van Prins Carnaval
De
V;
werk de nacht. In het Oosten
ons
<Ua«a kaak)
flaafa kaak)
fkarta kaak)
(k.lk.ak)
559
eeuwig te
niets scheen
op
(Wórdt vervolgd)
trachtte zijn gelaat droog te wlaschen met het
Na veel avonturen en reizen hadden de beide rustelooze
zwervers Piet Prikkel en Drein Drentel een landhuisje gehuurd.
Het huisje lag mooi in de bosschen en er was een hoop onder
houd aan, maar dat was wel een prettig werkje.
Alles ging dan ook goed tot op zekeren dag Drein aan Piet
lach
Dan
dit
het
LAND EN VOLK VAN SPANJE,
door B. H. en F. ff. Gescher.
Uiig.: H. J. Dieben Wasse
naar.
hij
er
Het is
nu aller
Spanje, i
geslagen
sine”.
of in particulieren kring, dat de koningin niet
bij woont. Ook in haar nieuwen werkkring zal ko
ningin Elisabeth haar liefde
trouw kunnen blijven. ZIJ zal .haar aandacht
voornamelijk besteden aan de Verzorging van
goede muziek in huis en derhalve verwacht men
een opleving van de kamermuziek.
De bals, die gewoonlijk aan het hof gegeven
werden, zullen voortaan ook een heel ander ka-
siste
„ik heb je
duidelijk genoeg
gezegd wat je te
doen en te laten
hebt. Ik bezweer
u: op een zwy-
voor de muziek
.haar aan
verzorging
van
met
aange-
„Ik raad u nogmaals dringend aan geen
stommltelten ult te balen. Bovendien zou het u
ol drommels weinig beten, want zonder u kan
ik met dezen wagen ook best uit de voeten
komen. Begrijpt u?"
Het tumult wordt ontzettend.
Er leeft een onweerstaanbaar geweld in de
krankzinnige menigte.
bij verlies van een hand,
een voet of een oog.
Een diep verkropte haat, die eeuwenlang heeft
liggen broeien, verborgen in de bodemlooze
duisternis van de Catalaansche ziel, is los
gebroken en stuwt als een vloedgolf door de
stad.
Vrouwen krljschen en mannen vechten.
Er is gejoel bij de poort en twee gegalon
neerde armen steken boven de massa uit.
En nu begon een dolle rit. Zjj raasden over
lange, elndelooee wegen, wier oneindige scha
duwen door de lichten van den wagen door
boord werden. Zjj kwamen door rulschende
wouden en slapende dorpen, waar waakhonden
luid blaften. Voor het eenzame gebouw van een
gendarmerlekazeme probeerde Peter nogmaals
te remmen, maar met een trap stootte de
moordenaar zijn voet van het pedaal.
„Voor den don-
derf siste hjj, F'
toch J
voel mij zeer prikkelbaar en ik weet niet of dit
komt door mfjn brandende vingers (van den
slag met den sleutel) of door mijn mishandelde
teenen. Het is merkwaardig hoe zulke kleinig
heden onder deze omstandigheden nog Invloed
kunnen hebben op je algemeene stemming. De
natuur van den mensch is zeer elastisch en past
zich soepel bij alle situaties aaïi.
Het is voor den leider een onmogelijke taak
om nu nog de ontwaakte instincten van de
massa te onderdrukken.
Men kan geen krater dooven.
Een vrouw rukt een revolver uit de tasch van
een der federationisten en schiet in het wilde
op de zusters In. Het heele magazijn van het
wapen heeft zij leeggeschoten en het verbijstert
mU. dat er niets gebeurd schijnt te zijn.
Eerst na enkele seconden zie ik een zuster,
die geknield lag. haar armen uitstrekken als
voor het Kruisgebed. Dan duikt zij langzaam
voorover en blijft zoo liggen, alsof zij ligt te
bidden voor het H. Sacrament
Een der zusters raakt haar aan. het lichaam
valt om en blijft onbeweeglijk liggen.
Ik fluister de woorden van de Absolutie en
zie, dat ook Del Torres haar absolveert
De wapperende vuurgloed verlicht het heele
plein. Door de donkere lucht stuwen de rooden
vonken van den brand.
Het gerommel in de verte kan geen onweer
zijn.
Het zijn kanonnen, heel ver weg op see.
Het volk raakt in een extase van razernij.
-j-weter Martens was met een schok wakker
geworden en sprong uit het bed. De bel
rinkelde als een bezetene, terwijl de hon
den in den tuin blaften als razende dieren
Bulten was het zwarte duisternis en de lucht
was vochtig en ondoordringbaar als in een
tunnel.
„Wie' is daar?" Martens’ stem was nauwelijks
hoorbaar boven het gejank der honden.
Een zware mannenstem antwoordde, maar
enkele woorden waren te verstaan
zieke in levensgevaar, directe hulp
riep hjj uit. „er duiken 'den laatsten tijd overal zeemonsters
op. Hier lees ik, dat ergens aan de Gele Zee tusschen China
en Japan een reuzenmonster is gezien. Dat monster heeft
drie visschers uit Nagasaki opgevreten. Oa je mee kn van
gen?”
i wellicht toevallig, dat in deze dagen,
oogen gericlït zijn op het ongelukkige
een boek verschijnt, dat op zóó gede
gen wetenschappelijke en tegelijk toch populaire
(fcaAaat)
Onlangs is, blijkens een uitlating van den
schilder zelf, aan Joep Nicolas octrooi verleend
voor de door hem reeds eenlgen tijd toegepaste
opaline-techniek. Van verschillende zijden is
daarop de opmerking gemaakt, dat de schilder
hierdoor aan zijn collega's een belangrijke werk
methode onmogelijk maakt, aldiis de N. R. CL
Men is hier en daar reeds zoover gegaan, dat
men van schilderkundige genootschappen ver
wachtte, dat deze de zaak voor de .gedupeerde”
gebrand-glasschilders in rechte zouden doen uit
maken. In hoeverre dit mogelük zou zijn, is een
andere vraag dan die. welke wij hier willen be
handelen. WU willen ons hier slechts bezighouden
met de kwestie, wat de opaline-techniek eigen
lijk is en welke gevolgen het octrooi van Nicolas
kan hebben voor de; collega’s-schilders van dezen
kunstenaar.
Allereerst moet wórden opgemerkt, dat men
hier te lande algemeen spreekt vati opaline-
■glas, wanneer het een glassoort betreft, die in
de glasindustrie dien naam niet heeft. De glas
soort, waarop Joep Nicolas zijn werken schildert,
is emallle-glas. Emallle-glas bestaat uit twee
lagen. De eerste, meestal de dikste, is helder,
meestal kleurloos, soms gekleurd De tweede
laag bestaat uit melkglas en wordt op de eerste
gegoten. Opaline-glas is een emallle-glas, waar
van de heldere laag eenigszins opallseert. Dit
glas wordt weinig gebruikt
van de melkglaslaag
(met het daarbij behoorende
„.■■„•a,,,,...,,,.,,.,,,,
gende meer of minder komt het bij mij wer
kelijk niet aan!"
Schijnbaar zonder eenlge bedoeling, speelde
een browning. Koortsach
tige haast deed Martens' bloed sneller vloeien
in zijn hart ineenkrnmpen. Hij was ongewa
pend en zijn leven behoorde niet alleen hem
toe. Hij had nog zijn moeder, wier eenlge zoon
hij was; hü had een verloofde, die op hem
wachtte. Wat baatte het ook, al offerde
hij zich; de moord op Merkenthin werd
toch niet mee goed gemaakt.
Verder raasde de wagen door den nacht,
vreemdeling sprak geen woord, rookte slechts
de eene sigaret na de andere. Opeens kreeg
Peter een idee-panne! Er behoefde maar een
band te springen, of de motor te weigeren, en
zijn lage rol als handlanger van dezen misda
diger was ten einde. Maar de banden waren
nog nieuw en de machine werkte perfect. En
om panne te signaieeren, dat stond gelijk met
zelfmoord.
Langzaam
grauwde de heirjfl. Het verkeer op den weg
werd drukker. Boerenkarren en kranten-auto's
reden naar de stad. De vreemdeling werd hoe
langer hoe nerveuzer en dreef tot grooten
spoed aan.
Plotseling was de *weg versperd. De voerman
van een melkwagen was Ingeslapen en de
paarden sukkelden langzaam midden over den
weg voort. Als een razende schetterde de
claxon, maar in de situatie veranderde niets.-
Dat is de redding, flitste *t door Martens’ brein,
cn hl) probeerde te stoppen. Meteen rukte de
ander hem het stuur uit de handen, trapte de
gaspedaal in en met een schok schoot de wij
zer vooruit. Mariens zag het aankomen: dat
was onherroepelijk het eind. Met een zwaai
schoot de wagen naar links, maar niet zoover
dat de beide wagens elkaar niet raakten.
Een vreeseljjke klap.een ontstellend ge
gil, toen vloog de zware zwarte limousine met
een ontzettenden slag tegen een boom op.
Martens hoorde nog het rinkelen van glas,
gaf een schreeuw toen gas het donker om
hem been.
Zijn bewusteloosheid duurde maar kort. HU
meende kloppen te hooren. Verward, niet we
tend waar hjj was. keek hü verbaasd rond; zijn
handen tastten rusteloos, tot hij ze met een
schreeuw de hoogte in stak. Zoo vond hem
zijn huisbewaarder in zijn bed zitten. Op den
grond l«g een gebroken waterglas en de open-
crimineele roman „De zwarte limou-
heesch mij op aan de cabine en greep den be
stuurder bij een mouw.
De man zag mU minachtend aan. Zijn oogen
gingen langs mijn plunje en hij zag de ellebogen
door mijn mouwen steken.
HU legde zUn vlakke hand tegen mijn borst
en wilde mU van de cabine düwen.
HU was duldelUk zichtbaar vies van me.
Ik ondervond, dat een slecht gekleed man
weinig heeft in te brengen.
Van de treeplank af kon ik heele volk goed
overzien.
Ik zag niets dan roode koppen van bandelooze
wilden. Ze waren bezeten van een krankzinnige
dronkenschap. Er werden vuisten opgeheven,
rood gekleurd met menie en polsen, geringd met
roode banden.
Stampend hUgde de menigte:
„Huy, huy, huy...»”
Vrouwen trokken de rokken over haar hoofd,
om nonnen na te bootsen.
Bulten mUzelf van drift greep ik den soldaat
achter het stuurrad bU de borst.
„Haal die zusters weg." riep ik, „of.
Ik wilde zooiets zeggen van: ik zal de kazerne
opbellen.” Maar op hetzelfde oogenblik kreeg ik
een tik met een Engelschen sleutel op mün
hand, zoodat ik los liet en achterover viel tegen
den muur van dringende menschen.
Ik had duldelUk gevoeld, dat gentllezza toch
ook een kwestie van goede kleedlng is.
11
Het was een gewone militaire vrachtauto
Tan zeer zwaar model.
In den bak z&ten zes soldaten en op de tree
planken stonden eveneens eenlge militairen.
Goddank, de wagen was er dus. Nu zou het
gauw afgeloopen zün. HU stond midden op de
binnenplaats, omstuwd door de menschen en
bleef daar staan. De bestuurder zat met de
armen over elkaar en de andere soldaten kropen
ook in den bak en met gretlgen oogen keken zü
rond alsof de heele scène een goede film was.
Martens
schrik aan
sprong over het oneffen wegdek en maakte de
zonderlingste capriolen. Opnieuw trachtte Pe
ter .te remmen, maar onmiddellUk klonk het
naast hem:
raad
kele kinderkamers, want voor de prinsesjes Éli
sabeth en Margareth Rose moesten enkele ka
mers beschikbaar zUn. Daar konden ze slapen,
eten, leeren enspelen. Zü gevoelden zich
niet meer vreemd in het Bucklngham-palace
Hun grootvader, de onlangs overleden Koning
i naar
Anatole Litvak's Fransche Lumlna-film
..Mayerling’’ met Charles Boyer, loopt nu-reeds
gedurende 3 maanden in een en hetzelfde pre-
mlèretheater in Londen. De film werd kort ge
leden in een overzicht van films In het afge
loopen seizoen in „The Daily Telegraph” de
beste film van het jaar genoemd.
ken opnieuw Inrichten en op moderne wUze meu-
büeeren. Daar zouden de feesten van het nof
gevierd worden. Koning Edward had zelfs de
bedienden van het Buckingham-paleis .voor het
meerendeel door zUn eigen personeel van het
Sint James-Palace vervangen.
Maar de groote belangstelling van den koning
voor de moderne Inrichting van het Bucking
ham-paleis verdween plotseling. De restauratie
werken bleven gedeelteiyk onvoltooid liggen. Het
Buckingham-paleis stond leeg, daar de koning
rich reeds dagen achtereen op het slot Belvede
re had teruggetrokken. In de meeste vertrekken
en zalen van het Buckingham-paleis werden
de meubels met een linnen overtrek bedekt, de
lampen werden weggehangen en opgeborgen,
terwUl de meeste vensters gesloten bleven.
Thans heeft zich weer een groote ommekeer
voltrokken. Een vlutige huisvrouw doet haar
rondgang door de breede zalen en uit de vensters
van het Bucklngham-palace, dat nu niet meer
verweesd staat, straalt een helder Ucht.
De voornaamste verandering, die reeds
den eersten dag af dat de nieuwe koning
zUn echtgenoote het paleis betrok,
bracht moest worden, was de inrichting van en-
reeds. De vreemdeling was naderbu gekomen
tn vroeg, terwijl hu de plaats naast den be
stuurder innam: „Hebt u voldoende benzine
„Veertig liter!” antwoorde Peter, ..En bo
vendien heb ik altUd een reserveblik bU me. Je
kan nu eenmaal niet weten hoe je er om ver
legen kunt geraken.”
De vreemdeling bleek een vlot en aangenaam
causeur, die de capaciteiten van Martens’
wagen alle opmerkte en wist te waardee-
ren. De schünwerpers wierpen spookachtig hun
licht door den nacht. De eerste villa's van de
stad doemden reeds vaag op in den stralen
bundel. Hoogstens binnen tien minuten zou
men by den dokter zUn.
De vreemdeling stak een sigaret aan, waarbü
hu zich bediende van een fraaien aansteker,
dien hü weer met de grootste zorg opborg. Plot
seling wendde hu zich tot Peter, die met Ar-
gusoogen naar de dokterswoning zocht.
„Geeft u zich maar niet zooveel moeite, myn-
heer Martens, die geschiedenis van mijn rieken
vriend en dien dokter is maar een verzinsel.
Ik heb er alle belang bü deze streek zoo spoe
dig mogeiyk te verlaten.”
Onbewust reageerde Martens op die woorden,
door met kracht te remmen, maar nauwelUks
had de wagen iets van zUn snelheid ingeboet,
toen een stevige arm op zün hand werd gelegd.
„Hier wordt geen gekheid gemaakt, verstaat
u? RUd zonder meer verder in de richting,
die ik elsch, of u zult me van een anderen
kant leeren kennen. Indien u interesse hebt
voor mjjn geval, wil ik u wel vertellen, dat ik
vannacht een onaangenaam onderhoud heb
gehad met uw buurman Merkenthin...."
Hevig ontsteld keek Martens zyn mede-rel-
ziger aan; wie had zooiets kunnen vermoeden?
Als gold het een meest gewone zaak van de
wereld, zoo vervolgde de man: „Ik had be
paalde redenen zUn brandkast een kleinigheid
lichter te maken. En wat denkt u, terwUl ik
Juist aan het mooiste gedeelte van het werk
was. kwam Merkenthin binnen. In zUn eene
hand hield hU een zaklantaarn, in de andere
een revolver. Toen bleef ons beiden niet veel
meer over. Wie het eerste afdrukte, was mees
ter van de situatie. En die gelukkige ben ik!”
voelde zUn handen verstUfd van
het stuurrad trillen. De wagen
ea
rakter dragen dan tUdens de regeering van Ko
ning Edward het geval was.
De vorige koning was een groot liefhebber van
Jazz-muriek. Zoowel in particuliere gezelschap
pen als bu de feesten op Fort Belvedere werd
büna uitsluitend Jazz-muriek gespeeld. De
Schotsche gravin die thans koningin geworden
is, zal zich ook in dit opzicht zeer ouderwètsch
gedragen; zU heeft namelUk een voorliefde voor
wals en polka, die voortaan op het dansprogram
van het hof de eerste plaats zullen Innemen.
En daar in Engeland, meer dan in leder an
der land, de styi van de koninklüke hofhouding
toonaangevend is, kan men veilig voorspellen,
dat in het leven van het Engelsche volk een an
dere, minder moderne richting de overhand ge
kregen heeft.
De nieuwe periode die aan bet Engelsche hof
is ingeluid, zal zich vooral hierdoor kenmer
ken, dat de koningin in haar opvattingen ge
heel een kind zal zUn van den tUdgeest. zoo-
als die bU Koningin Victoria heerschte. Voeg
daar nog bü dat zü uit het puriteinsche stren
ge Schotland afkomstig is, dan kan men ge-
makkelUk begrUpen, dat in de toekomst aan het
Engelsche Hof een zeer hulselUke sfeer zal
heerschen.
kleine vuile propje, dat van zUn zakdoek was
overgebleven.
Eenlge zusters lagen op de steenen neerge
knield te bidden.
Het ongeduld en de onzekerheid maakten mU
onvoorzichtig en ik wilde Don Pedro laten
merken, dat ik in de buurt was.
Met een bUna gebiedenden wenk tegen de be
wakers sprong ik opeens tusschen hen door. Er
was even een stilte onder de omstanders en
niemand scheerF te begrUpen, wat die schooier
bU den Rector te maken had.
De Rector zelf begreep dat ook niet, want Don
Pedro begon luid tegen mU uit te varen.
„Don Pedro....’’
Ik wilde hem kalmeeren en legde mUn hand
op zUn arm.
Rondom was een diepe stilte gekomen.
We stonden heelemaal in het donker, want de
gloed van het vuur werd door het afdak op dit
punt geheel onderschept.
Maar Don Pedro luisterde niet.
HU scheen mUn stem niet te herkennen en
balde zUn vuisten vlak onder mUn neus.
HU was verschrlkkelUk opgewonden. Beurte
lings smeekte hU om het leven van de zusters
en dreigde met het Laatste Oordeel.
Het wilde niet tot hem doordringen, wie ik
was en hU bleef in het vermoeden, dat hU een
vUand voor zich had.
De menschen Ahter de bewakers begonnen
zich met de woede van den kleinen man te ver
maken.
HU schoot opeens naar voren en tegengehou
den door de soldaten riep hy de menigte toe;
vertelde, dat hU genoeg had van het luie leventje. J.Ik moet
eruit, ik wil reizen, ik wil een nuttig lid zUn in de maatschappU
„Ga je gang", antwoorde Piet, ..maar dan ga Je maar alleen.
Ik blUf hier lekker in mjjn huisje ritten."
Een uurtje later was Piet al van idee veranderd. „Drein”,
•w yam de hooge hekken van het Buckingham-
y paleis te Londen blUven de menschen
T nieuwsgierig staan en küken verbaasd naar
de talrUke ramen op de eerste verdieping die
bel verlicht zUn De nieuwe koning en de’ ko
ningin hebben het Buckinghampaleis betrokken.
Alles is zonder praal of plechtigheid geschied,
want Engeland is niet in stemming om feest te
vieren.
Maar waarom brandt er zooveel Ucht, ia büna
aUe kamers? Wat gebeurt er in het Bucklng-
bam-paleis?
De nieuwe koning en de koningin van Enge
land hebben bezit genomen van het Bucking-
bam-palels. ZU zUn thans bezig om den talrUken
vertrekken een bestemming te geven en voor
eigen gebruik in te richten. Want het groote
verschil in de huishouding van den nieuwen ko
ning en die van zUn voorganger bestaat hierin,
dat er thans "n huisvrouw is, die natuurlijk aan
al de vertrekken, waarin zy haar verder leven
zal wonen, een heel andere bestemming geeft
en heel andere eischen zal stellen dan Koning
Edward, die Jammer genoeg niet op tUd ge
trouwd is.
De Engelschen zyn genegd uit piëteit zoo
veel mogeiyk vast te houden aan traditionee
ls gebruiken en vormen, en dit is dan ook de
oorzaak geweest, dat sedert den dood van Ko
ningin Elisabeth in het Buckingham-paleis hoe
genaamd geen veranderingen werden aange
bracht. Slechts de onlangs afgetreden Koning
Edward hield zich niet aan deze eerbiedwaar
dige traditie en onmiddellUk, nadat hU de re
geering aanvaard'had, liet hü tal van vertrek-
Opeens zag ijt Don Pedro staan. HU was in
het gezelschap van de zusters. Hoe hü daar ge
komen was, begreep ik niet: ik had hem niet
eerder kunnen ontdekken.
HU was de goede herder, die zün schaapjes
niet verliet
Het wachten
duren.
Opgewonden liep Don Pedro op en neer en
ii
„VIER”.
„FAMEUS"
„ENORM"
„SIVANA"
„STANDAARD,
De werkwyze van Joep Nicolas is als volgt:
De schilder brengt zijn voorstelling met glas-
verf op de melkglazen laag van het emallle-glas.
Gelük iedere schildering op glas krügt de voor
stelling, die op deze wyze is neergelegd, door
de doorschynendheid van de onderlaag een
eigen karakter. Sommige schilders waardeer^n
in het büzonder deze mogeiykheld van emallle-
glas. ZU schilderen dan ook niet op de melk
glaslaag, maar op de heldere laag. Het effect
hiervan is, dat het licht, dat door de verflaag
heen valt, door het melkglas teruggekaatst
wordt, waardoor aan de schildering als het ware
een eigen gloed gegeven wordt. Nicolas kiest
echter de melkglaszyde. Dit zal zeker verband
houden met bepaalde technische moellUk-
neden, die hü anders zou ontmoeten. Behalve
tiet gewone glasschilderen past deze kunstenaar
namelUk nog een andere werkwyze toe. Gedeel
ten van de onbeschilderde melkglaslaag etst
hy. na voltooiing van de schildering, weg. Ach
ter het dan vrykomende heldere glas laat hy
een zilverlaag aanbrengen. By het beschilderen
van de heldere glaslaag ontmoet men, zoo werd
van technische zyde verzekerd, moeilijk
heden. wanneer men het geëtste glas wil
branden.
De patentomschryving van Nicolas omvat nu,
dat de aanvrager octrooi verzoekt van het be
schilderen van de melkglaslaag van
opalineglas (met het daarby behoorende pro
cédé, volgens hetwelk gebrandschilderde ramen
steeds worden gemaakt), voor zoover dit toe
passing vindt als wandversiering.
Het zal wel duldelUk zün, dat voor al te
groote ongerustheid bU de collega's van Nico
las weinig reden is. In de eerste plaats al. omdat
Nicolas een van de zeer weinigen is. die de
melkglaszyde van het emallle-glas gebruiken.
Naar men ons verzekerde, wordt zeer veel de
andere zUde gebruikt, waarbij de werkwijze
dus ’niet met het octrooi in strijd komt. Door
den beperkten inhoud van het octrooi zullen
de rpeeste toepassingen van emaille-glas voor
brandschilderen ongestoord verder kunnen wor
den gebruikt. Dit ligt ook in de rede. Het
vervaardigen van gebrandschilderde glasschil
deringen dateert van eeuwen her. Ook het be
schilderen van glas, dat uit meer dan één laag
bestaat, is geen uitvinding van Nicolas zelf.
Het was dus te verwachten, dat de schilder
zich by zyn patentaanvraag moest beperken tot
zyn eigen bUzondere toepassing van deze tech
niek. Doch daarmede bestrykt het octrooi
slechts enkele gevallen. Men zou zich dan ook
kunnen afvragen, of «ie aanvrager zich van zijn
patent niet meer heeft voorgesteld, dan er in
dq practyk van terecht zal komen.
slechte
een
noodig.”
Rustig kleedde Peter zich aan en ging naar
de tuinkamer. Den vreemdeling van middel
matige lengte, gekleed in een wüde regenjas,
een relspet diep over de oogen getrokken, stond
achter de poort, ’t Was nu niet een onverdeeld
gustige indruk, dien Martens van zyn laten
bezoeker kreeg.
Heesch klonk de stem van den vreemdeling, de vreemdeling met
Het‘gaat «m»leven of dood! Een vriend van
my wy A)n hl ®en nabugelegen herberg
afgestapt is plotseling ernstig riek gewor
den. We hebben onmiddellUk een dokter noo
dig oogenbllkkelük! De waard vertelde ons
dat u wel bereid zou zün ons naar de stad
te brengen, om een geneesheer te halen. Ik
weet zeker, dat ik niet tevergeefs een beroep
op u doe.
Peter Mariens aarzelde geen oogenblik; het
ging om een ‘menschenleven. Vlug stapte hü
naar 4g garage en even later startte de motor
Dat moet de bevelvoerder zün en ik beschouw
de situatie als gered.
Een vjouw buigt voorover om de Eerwaarde
Moeder in het gezicht te spuwen. ZU weert het
af en het speeksel komt op haar hand terecht.
Op haar gelaat verschynt een uitdrukking van 1
afkeer en zy veegt het vocht met haar mouwen
af.
Del Torres is op den zükant van de ladder
geklommen en hy staat iets te roepen.
In 's hemelsnaam, laat hy zich kalm houden.
Laat daar tenminste iemand verstandig en
tactisch biyven.
Een steen treft Del Torres precies tegen
den mond: zyn neus if stuk 'en er loopt bloed
langs zyn kin.
Als het volk een druppel bloed ziet, dan wil
het ook plassen bloed en van alle kanten dringt
de menigte aan.
Don Pedro ziet er met zyn opgezwollen lippen
afstooteiyk uit. Het kan ook zyn, dat dit zoo
lykt door de onzekere belichting van den brand.
De arbeiders-mllltle duwt de menschen terug
met dwarsgehouden geweren. Zelf ben ik ge
dwongen achteruit te loopen. Iedereen staat
beurtelings op de teenen van zUn buurman of
zyn buurman staat op de teenen van hem. Ik
I wUze land en volk van deze door broederstrijd
verscheurde republiek beschryft
Hoe dit zü, de beide schryvers (de heer F. M.
Gescher publiceerde reeds een groot aantal uit
stekende geografische werken, o.a. Land en
Volk van Indonesië, en met J. Kleyntjes „Na
vigatie en Negotie”) hebben de literatuur over
Spanje verrykt met een boek, dat in vele op
zichten oorspronkeiyk mag genoemd worden.
Nergens vonden wf) een zoo aanvaardbare
uiteenzetting over het klimaat van het Iberiscn
schiereiland. Bekend is. dat Spanje arm is aan
bosschen. De heeren Gescher verklaren
verschynsel als gevolg van de ligging in
overgangsgebied tusschen de bosschen van het
gematigd klimaat en de steppen. Zooals de over-
gang 'van den woestyngordel naar de tropi
sche oerwouden wordt gevormd door steppen en
savannen, zoo moet volgens deze auteurs ook
aan de noordzyde van den woestyngordel een
overgang zyn, bestaande uit open boschvor-
men, de macchla (struiken) de garigues <*n
soort heide) en steppen.
Interessant is ook de geheel eigen schildering
van Spanje's bruggehoofdpositie.
Van de overige behandelde kwesties, welke oL
hier heel juist zyn belicht, noemen wy: de af
stamming der Basken en hun taal, de luiheid
der Spanjaarden, de bevolkingsdichtheid en tal
van andere soclaal-econoinische vraagstukken.
De uitvoering van dit boek is byzonder frasü;
tal van mooie illustraties verduldeiyken den
tekst, en een groot aantal tabellen en statistie
ken verschaffen welkome gegevens.
Onze totaal-lndruk is. dat dit bock niet en
kel aan studenten, maar ook aan anderen, die
meer dan oppervlakkige belangstelling hebben
voor Spanje, uitmuntende diensten zal be-
wyzen.
ATT T"« A °P dlt blad z^n de verzekerlngsvoorwaarden tegen |h’ 7^0 bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door In’ 7 bü een ongeval met
/X I t~*. XX T It Tj O on8evallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen WV» verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen AxVFe" doodeiyken afloop
.Denk aan den Laatsten Dag.... Ja.
maar.... Denk aan den Laatsten Dag.
wordt het lachen je éfgeleerd.”
Een mannenstem begon te zingen:
„Balk maar niet m’n ezeltje.”
De bedreigingen van Don Pedro gingen ver
loren In het tumult van de zingende en kry-
schende menigte.
De Eerwaarde Moeder keek vol afkeuring naar
de kleine woedende figuur van Don Pedro.
„God is rechtvaardig," schreeuwde Don
Pedro, terwUl hy waarschuwend zyn wysvlnger
onder mün neus zwaaide.
„In Godsnaam. Del Torres, biyf kalm.”
Ik had deze woorden gesproken met een zeer
sterken nadruk op .Del Torres” en nu eerst
scheen het tot hem door te dringen, dat ik het
was, die voor hem stond.
HU keek my aan met groote oogen en een
mond, die openging van verbazing, maar zyn
oogen verloren zich in een leege ruimte, want
op dit oogenblik werd ik ruw achteruit gerukt
en tusschen het volk getrokken.
Het was de Jongen van de schoenen die dit
deed.
,.Ben je grit geworden?” vroeg hy.
Ik rukte my los uit zyn greep en riep:
,De Commandant.... Wie heeft het be
vel....”
,JCom mee.” zei de JongenJdlooL"
„Ik wil den commandant spreken.”
Ik drong naar den vrachtwagen toe.
„Waar wachten Jullie op?”
Kr was niemand, dia naar mU luisterde. Ik
niet meer vreemd in het r
Hun grootvader, de onlangs overleden I'
George V, haalde graag de kleine Elisabeth
zUn paleis, en hü zag niets liever dan wanneer
dat kleine kind in zün werkkamer zat te spe
len.
Maar tot dan toe waren de prinsesjes slechts
gasten geweest -in de prachtige eerbiedwaardige
vertrekken. Nu zullen zü echter altyd hier wo
nen. En daar deze beide meisjes heel wild •en
uitgelaten kunnen zün, zal de stille en doodsche
sfeer die in Bucklngham-palace hing, weldra
verdwenen zün. Men heeft voor de beide prin
sesjes een halve verdieping gereserveerd, zoo
dat ze naar hartelust kunnen spelen en lawaai
maken
Koning George V hield streng de hand aan de
etiquette van de hofhouding. Maar thans réeds
weet iedereen, dat de nieuwe koning en konin
gin hierin groote wyziging zullen brengen. ZU
zyn nog jong en hebben bUvoorbeeld niemand
anders noodig, om bu een feesteiyke gelegenheid
den dans te openen. De koning is ook voorne
mens te zorgen, dat de toekomstige feesten aan
het hof )voor de gasten geen onvermydeiyke ge
beurtenissen meer zullen zUn, waaraan nu een
maal niet te ontkomen valt. De koning is voor
nemens om deze feesten zóó in te richten, dat
de gasten gaarne komen, en dat het voor hen
een levensgebeurtenis zal zyn om een dergeiyk
feest aan het hof te mogen meemaken.
De koningin is van een oud adeliyk Schotsch
geslacht, dat echter volgens het Engelsche
kroonrecht slechts als een burgeriyke familie
werd beschouwd. Hierin riet geheel Engeland
thans een buitengewoon gunstige gelegenheid om
alle sociale verschillen, die tot nog toe vaak aan
het hof bestonden, met een zekeren fUnen tact
uit de wereld te bannen. De koning en de ko
ningin staan op het standpunt dat iedereen,
die bU hen te gast is, zoo spoedig megélUk op
zün gemak moet zün, en het beklemmend ge
voel moet verliezen, dat lederen bezoeker die
het geweldige Bucklngham-Palace betreedt, on-
middeliyk overvalt.
De koningin houdt buitengewoon veel van
muziek. Er wordt büna geen enkel groot concert
in Londen gegeven, onverschillig of het een
openbaar concert geldt of een concert op de ee^i
of andere legatie van een Vreemde Mogendheid,
rtsb
