<KdwtAaal win den dag
Een
Het Zeemonster van Nagasaki
Het Eucharistisch Congres
nieuwe regeering, een
nieuwe postzegel
7
F 750.-
F 250.-
F 750.-
i
I
Barcelona
Kloosters branden
I
in
VRIJDAG 29 JANUARI 1937
De beteekenis voor Azië
Er zullen speciale
kroningszegels uitkomen
I
door DON LOIS ALBARON
O
Stoffelijk overschot
van Bayard
Er is goed nieuws voor
verzamelaars
1
7
i
•S
jt
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
r
I
f
9
o
i
bekende
zü-i
wat
.jnaar
^Slapende kinderen” van Rubens
ee'i
Het
overtuig 1
1
Gevonden te Grenoble
n«
wee.... weet u
In 1933 heeft dr. Allibe echter uitgemaakt.
bent, dan is het gedaan.
dood
waait,
Er werd gevochten hier en daar, meest
■mms
In de algemeene verwarring wisten Piet Prikkel en Drein
Drentel stilletjes weg te komen. Ze kropen tusschen een paar
bloeiende cactussen om xlch stikum te verkleeden. Alle men
leken liepen den koning en zün knecht te zoeken, tot ze allebei
plotseling tusschen de cactussen uit sprongen.
eerste
Verre
SUllen
En vertel nu eens waarom u hier
bent.
M’n concurenten wilden van me af.
Hoezoo?
Ik -maakte hetzelfde bankpapier
als de Staat. (Holite Humour)
En ze hebben gelijk.... Ja.... van
beschouwd. Je leeft maar één keer
vei-
dan
ge
en
ren
oor
en.
n3
di-
ar-
tre
iet
lar
ci-
u-
te
M
te
n
g
1.
b<J varttan vmb een band,
mu Toeé af MB Mg
de nachtlucht, die uit zee over de stad heen-
verkoelt mijn droog verhemelte.
Zoo naderden zij een stad, waarin bloemententoonstelling
werd gehouden. Dien dag zou juist de koning komen kijken. De
heeren, die den koning moesten ontvangen, zagen Piet naderen
In koninklijk gewaad en dachten dus, dat hij de. koning van
Griekenland was. .We zullen "t zoo maar laten", zei Piet stil
letjes tegen Drein.
ATT T7 A °P <öt Wa<ï to®evolK® verzekertngsvoorwaarden tegen *7^0 bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door B«' *7^0 bij een ongeval met
4| (P, XX r»l JI V IAi F1. O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen VV« verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen vrVFe doodelijken afloop
rond of Ik nergens Don Pedro kon ontdekken.
Met de beruchte spreuk: ..Het doel heiligt de
middelen" voor oogen, vroeg ik den man of hjj
behalve mü nog Iemand anders op de binnen
plaats van het klooster had ontmoet.
„Zoo'n ouwe?" vroeg hij met opmerkelijke
IntelllgenUe.
Ja.... een ouwe...."
..Een soort pastoor.... Ja je weet het. hè. Ik
kan die lui niet zoo goed uit elkaar houden.”
Hij had zich in een heel andere richting ge
specialiseerd.
„Ja," vertelde hij, „dien heb ik gezien en hij
liep psalmen te zingen. Maar wat ik nog ver
tellen wou...”
Hij was nog niet uitgepraat over de gebalsemde
Ujken. Ze hadden deze een hoed opgezet. En
sigaretten in den stroeven mond gestoken. En
het was nog leuker gewordenen nóg leu
ker.... en nóg leuker. Ten laatste Was het zóó
leuk, dat ik mij onpasselijk voelde en mij met
een ruk omkeerde
Buen Dios Barcelona....
De kleine kwelgeest, met zijn mulzengezicht
strompelde alleen verder over het plaveisel, langs
de cafeteria en spoedig was het zielige brokje
van woelende drift verdwenen in de duisternis.
Aftreden? Geen hweatil van!
Wy hebben pas nieuwe
postzegels
brotsjef en één voor ontvangst van duizend
collar advieskosten. Hlnsley betaalde met dui
delijke voldaanheid.
..En nu opbellen.’’ riep hij na het vertrek
van den geleerden expert.
,J)e heer Loop zal wel verheugd zijn," meen
de de boekhouder van Hlnsley.
..De heer Loop? Eerst moet Dowering ko
nen!"
..Dowering, maar...."
..Natuurlijk, en onmlddellUk.” gebood Hlnsley.
Dowering kwam en wachtte af.
„Kijk eens Dowering,", begon Hlnsley, ,Je
bent een knap schilder, maar ik heb voor jouw
plelzler doodsangsten uitgestaan. Je hebt me
bijna dreOülzend dollar gekost."
„Ik ben me van niets bewust!"
Dowering.
„Van niets bewust!" schamperde Hlnsley. Ja
hebt verstand
van de werking
van Röntgen
stralen, je kent
de chemische sa
menstelling van
kleuren, en- nog
vee! meer. Maar
ue commissie bracht Plet en Drein naar een groote tentoon
stellingszaal. Na een heel lange toespraak had er.zóó’n feeste
lijke bloemenhulde plaats, dat Drein letterlijk onder de bloe
men bedolven raakte en het benauwd kreeg, ’t Was dan ook
geen wonder, dat hjj om hulp begon te schreeuwen.
oen Bayard, de Ridder zonder Vrees of
Blaam, in Italië was gedood door een ko
gel uit een haakbus, heeft zijn trouwe
schildknaap Jacques Joffrey het stoffelijk over
schot vervoerd, over Turijn en Chambery, naar
Grenoble. Hoewel Bayard bepaald had, dat hij
te Grignon begraven wilde worden, heeft men
hem toen met plechtigheid bijgezet in de kapel
der Minderbroeders „de la Plaine". In 1823 nam
de prefect van Grenoble, baron d’Haussez, het
initiatief om het stoffelijk overschot van den
beroemden krijsman over te brengen naar de
kerk van Saint-André. Daar heeft men het be
graven tusschen het altaar en de communiebank!
De heer Rousset heeft nu gezocht in de
fundamenten van die voormalige kapel en de
zer dagen zijn er Inderdaad drie graven gevon
den. betrekkelük gaaf bewaard, met het stof
felijk overschot van de genoemden. Een vierde
graf bevatte het gebeente van de Walbonnals,
een historicus uit de Dauphlnée. De beenderen
van Bayard waren grootendeels zwart gekleurd,
in tegenstelling met die van de anderen, welke
normaal geelachtig waren. Men schrijft dit
hieraan toe. dat de heldhaftige ridder in zijn
wapenrusting is begraven', waarvan de oxyde het
gebeente moet hebben verkleurd.
Zoo kan men nu met zekerheid het gebeente
van den Ridder zonder Vrees of Blaam de
hulde geven, welke die legendarische held ver
dient.
en als je
Hahaha.
Hyena's kunnen ook lachen. Zeer hard zelfs.
Maar schijnheiligen kon hij niet uitstaan. Als
je van een pretje hield, dan moest Je er voor
uit durven komen. Of niet? Arme man, wat ging
hij toch gebukt bij het zien van zooveel schijn
heiligheid in de wereld.
„En worden wij gebalsemd na onzen dood?”
kletste hij opeens.
Het was weinig intelligent van mij, dat Ik
niet onmiddellijk het verband kon zien met
hetgeen was voorafgegaan.
„Waarom zouden zij niet hoeven te rotten en
wjj wel?”
Ik had hier een aardige scherpe opmerking
kunnen plaatsen maar Ik liet de gelegenheid
glippen. De vraag echter, die de man gesteld
had, was er eene die zelfs den meest handlgen
causeur een oogenblikje met den mond vol tan
den zou doen staan. Het was noodig om orde te
brengen in het hoofd van mijn toevalligen
vriend. Voor een oogenblikje maar.
„Wat is er dan met dat balsemen?” vroeg Ik.
„O.weet je dat nog niet?Neen maar
Het is geweldig zeg,” vertelde hij opgetogen, ze
hebben al die cadavers van oude nonnen uit de
kelders gehaald en netjes neergezet in het por
tiek van de kerk.”
Welke orde het was. waar dat gebeurd was.
dat wist hij niet. Hij kon die dingen niet uit
elkaar houden. Neen. Waarom zou hjj zijn her
sens ook overbelasten?
Ik zei slechts:
«Hoe durven ze."
ets meer dan *n maand geleden, toen men te
Londen midden in de „groote crisis" zat, en
men ernstig begon te denken aan de moge
lijkheid, dat Edward VIII zou aftreden, riep
iemand uit: .Aftreden? Geen kwestie van! We
hebben pas nieuwe postzegels!”
Onnoodig te zeggen, dat deze man een phila
telist en dus, tot op zekere hoogte, ontoereken
baar was. Even onnoodig te zeggen, dat hij m
vollen ernst meende wat hü zeide. Voor hem
en voor de meesten zijner „geloofsgenooten"
is een nieuwe regeering vóór alles 'n nieuwe
reeks postzegels. Hij kon zich niet voorstellen,
dat nu 't belangrijkste feit van Edwards Regee
ring n.l. de uitgifte van nieuwe postzegels
volbracht was, de koning afstand zou doen van
den troon, aldus de uitgifte van wéér ’n nieuwe
serie noodzakelijk makend.
Vooral in Engeland moest 't postzegelliefheb-
bers bijna als iets ongerijmds toeschijnen, (iat
■n koning zijn schepter neerl^de. enkele maan
den nadat de postzegels met zijn beeltenis al
gemeen in gebruik gekomen waren. Dit land
Immers is evenals vroeger t onze zeer so
ber in het produceeren van postzegels. Gelegen-
heidszegels geeft ’t hoogst zelden uit. Even
min heeft het ooit veel variaties aangebracht in
de gewone series voor dageljjksch gebruik.
George V was 44 jaar oud toen hij den troon
leven In het algemeen, als voor de misslekerk r
van Oost-Azië.
Het groote doel, eenmaal Philippino’s te kun
nen uitzenden als geloofsboden naar de omrin
gende, grootendeels nog heidensche volkeren, is
voorloopig nog ver af en behoort tot de tóe-
komstwenschen. Nu echter het Mlssiecongres
de Phillppünsche katholieken komt uitnoodigen
de blijde Boodschap mede uit te dragen en" de
Kerk over de wereld uit te breiden, nu mag men
verwachten, dat zij zich bewust worden van hun
verantwoordelijkheid van katholieke natie. Ons
katholieken is Immers het grootste goed toever
trouwd niet voor ons zelf alleen, maar voor ae
ven, en aangezien de series van Edward VIII
en George V gedrukt zullen worden zoolang de
gewone zegels van den tegenwoordlgen koning
nog niet in omloop zijn, zullen dus gedurende
de kroningsmaand postzegels van drie opeen
volgende Regeeringen gebruikt worden.
Verzamelaars zullen zich dus brieven moeten
laten toesturen, waarop naast elkaar geplakt
zijn zegels van George V, Edward VIII en (dc
kroningszegel van) George VI. Zulke couverts
worden wel geen millioenen waard, maar zullen
toch na eenigen tijd als een curiositeit gelden
18
Zjjn inlichtingen begonnen echter aan belang
rijkheid te winnen, toen hjj allerlei interessante
bijzonderheden ging vertellen over de lijken van
kloosterzusters, die men had opgegraven.
Mijnheer was er zelf bij geweest. Het nieuws
kwam dus uit de eerste hand en de figuur van
den vreemdeling begon werkelijk aan belang
rijkheid te winnen.
Er was trouwens zoovéél voor den dag ge
komen.
Ze hadden In de kloosters zelfs kinderlijkjes
gevonden
In den grond vond mijn metgezel het heele-
maal niet erg, als er in de kloosters dingen
gebeurden. edie niet heelemaal in den haak
waren Hij was ruim van opvatting. Zéér ruim
éelfs. Hij kon veel hebben. HU kon alleen niet
bebben. dat die kloosterlingen zich daarbij dan
bog zoo schünheilig voordeden.
•Een mensch is nu eenmaal een menach niet
waar?.
hun kant
R<
leeatea
I
I
I
vervalsching
op Zün schouders rust, maar meA door de ken
nis. die men aan zUn hals heeft gehangen.
HU had waarachtig een geweer in de hand.
ZUn oogen keken fanatiek uit de diepe kassen
en zUn geheele gelaat was stroef en hard. HU
herkende mü, omdat ik hem verwonderd stond
aan te staren, maar zün gezicht bleef van gips.
„Heb je Don Pedro niet gezien?” vroeg ik.
HU schudde het hoofd. Daarna verplaatste het
gipsen beeld een voet en vroeg:
..Heb je geen sigaret voor me?”
Ik had geen sigaret. f.
„Ik zal even een sigaar gaan koopen,” stelde
ik voor. Ik had opeens zelf een onweerstaanbaar
verlangen gekregen, om iets te rooken.
„Dat gaat niet,” zei Mlfcuel. .Alles is geslo
ten."
NatuurlUk was alles gesloten. De winkels
waren geblindeerd en het was al diep in den
nacht. De onstuimige, drukte overal had de ver
onderstelling gewekt, dat alle bedreven open
moesten zijn, net als bij een feest
(Wordt vervolgd)
„Vind je dat zoo erg?" vroeg de man.
„Erg?.... Daar heb ik het niet over.... Ik
vraag: hoe durven ze Waren ze niet bang, dat
de arme mummies zich zouden verdedigen?"
„Je bent een grappenmaker." ptees mün
vriend. „Maar je hebt geluk. Het is geen hel
dendaad. Maar je moet bü zooiets meer denken
aan den géést, waarom zooiets gebeurt."
Had die man het ook al over géést?
Alia
,flet is „de geest van verzet”, die zich daarin
uit," ratelde hü verder. „Het verzet tegen den be-
spottelUken eerbied an de onderdanigheid, die
de clerus altUd voor zich heeft opgeeischt. Wü
hoeven niet langer meer te kruipen voor hun
goddelUke geweldigheid. Onze cadavers zUn net
zooveel waard als de hunne. Waarom moeten
die dan gebalsemd worden? God heeft alle men
schen gelUk geschapen.”
Manzeg toch geen „God” met je stinken
den adem.
„Ik wist niet eens. dat die kloosterlingen ge
balsemd werden," zei ik. ,Jk dacht, dat ze be
graven werden net als gewone menschen
Zoover ik weet...." 1
Ik wist het niet Ik wist het werkelük niet.
„Dan weet je er niets van." zei mün beleefde
vriend, „ze worden allemaal gebalsemd, en dat
kost een macht geld. En wie moet dat betalen?
WU....”
HU sloeg op zUn zak. waar men zUn geld
mocht veronderstellen, maar het bleef op die
plek akelig stil. Misschien had hü pas op zün
kosten een paar nonnen laten balsemen.
Onder het gesprek door speurde ik zorgvuldig
j-v U een mlllionnair past een luxueus inge-
richt huis, dus had Buddy Loop „een en
ander” aan zün nieuwen welstand doen
aanpassen. Zelf verzorgde hü °ok een gedeelte
van dezen moeizamen arbeid; hü kocht de schil-
deryen, welke bet huis moesten sieren.
Buddy Loop, die particulier chauffeur was
geweest en met het legaat van zijn overleden
meester eenige malen lukraak had gespecu
leerd, was op deae onverklaarbare wyze ever
plotseling als onverwacht mlllionnair gewor
den. Van schilderijen had hU niet het minste
begrip, doch dit was ook volkomen overbodig
daar hU de prettigste connecties had verkregen
met James Hlnsley, handelaar In antieke e<>
moderne kunst.
„Hier heeft u
nacht. Er waren handen, die grepen, handen
die dreigden, handen die smeekten, handen die
vervloekten, handen die baden....
Dit was een mengeling van kloosterlingen,
arbeiders, militairen en er waren ook zeelui bü.
Verschillende lyken waren toegedekt met paar
dendekens uit de stallen.
Maar Don Pedro was er niet
Miguel, de student echter, schUnt Voor mij
uit den grond te ryzen. HU heeft een korte ge
bogen gestalte: de figuur van een jongen, die
niet zoozeer gebukt gaat onder de wysheid. die
een schitterende Dobrotsjef,
welke uitnemend voor uw eetzaal geschikt is
Dit stilleven, dit puur realistisch fruit heeft
een buitengewone werking en zal een verras
send effect geven in een eetzaal,” zeide Hlns
ley. toen Buddy Loop hem het doel van
komst had uiteengezet.
.Juist," meende Buddy Loop,
kost dat grapje?”
.Ja.” antwoordde Hlnsley ernstig, „1 is
wondermooi doek en Dobrotsjef is een oude
meester. Het stuk is niet goedkoop..’
„Onzin.” relde de piep-jonge mlllionnair, Jk
wil een cUfer hooren."
„VUf duizend dollar.’’ waagde Hlnsley uit te
spreken.
„Te duur, laat maar wat anders zien.” be
sliste Loop onmlddellUk.
„Maar X is een echte Dobrotsjef en men
schen van uw stand hebben toch minstens één
zoo'n doek in hun verzameling.”
„Zoo?" liet Loop zich overtuigen. .Hoe was
de naam ook weer?’’ en tegelUkertUd trok hU
uit zUn jaszak een boek te voorschUn. een klap
per ten dienste van den kunsthandel.'
,JEh.... eh.... Dobrot.... Dobrots.... Do
brotsjef juist,” vond Buddy Loop. „De expert
voor deze werken Is professor Mlllhard te New
York. In orde. Hlnsley, ik koop die fruit
schaal.
„WerkelUk?” grijnsde Hlnsley verheugd.
.Afaar op voorwaarde, dat professor Mlllhard
een bewUs voor de echtheid geeft."
Daarmede vertrok Buddy Loop,
Hlnsley te hebben overtroefd.
Hlnsley trok zich een uur lang terug op zUn
kantoor, besloot toen tot een duur telefoontje
naar New York en besprak, na het tot stand
komen van de verbinding, de overkomst van
professor Mlllhard.
De professor arriveerde na twee dagen en
onderzocht de schilderij met de uiterste nauw
keurigheid. HU liet de fruitschaal met Rönt
genstralen onderzoeken. hU nam een kleur
proef op het fruit en deed de verf chemisch
ontleden. Eiken centimeter zocht hü af met
de loupe en verklaarde tenslotte aan Hlnsley:
„Ik weet niet, of ik hier met een echten
Dobrotsjef te doen heb....'"
Hlnsley wankelde„Wee
dat zeker?” stamelde hü.
.Wat weten wü?” vroeg professor Mlllhard
diepzinnig. „Ik kan slechts verzekeren, dat vol
gens mün meening, dit doek de duidelijke spté-
ren draagt van de hand van Dobrotsjef. Dit
Kan ik u schriftelük vastleggen."
Professor Mlllhard schreef daarop twee be-
wyaen; één voor de echtheid van den Do-
besteeg, en toen hü op 70-jarigen leeftyd stierf,
voerden de postzegels nog altüd de beeltenis
van den 44-Jarlgen monarch, ofschoon zü en
kele Jaren geleden verschenen in een anderen
en mooieren druk.
Toen In ’t najaar de eerste zegels met den kop
van Edward VIII uitkwamen, maakten mannen
en vrouwen van goed-middelbaren leeftüd zich
onmlddellUk vertrouwd met de gedachte, dat zü
niet lang genoeg zouden leven om ooit nog een
anderen Engelschen postzegel te zien Zelfs
kinderen met veel fantasie stelden zich voor,
dat zü eenmaal voor hun eigen kinderen of
kleinkinderen de eerste exemplaren van den
volgenden Engelschen postzegel aan 't post
kantoor zouden inslaan.
En daar trad plotseling Edward VIII af.
terwül iedere Engelschman bü het opplak
ken van de zegels met zün beeltenis nog steeds
de sensatie beleefde van 't splksplinter-nieuwe.
’t Was als ’t ware een crisis in een crisis!
Toen de eerste schrik voorbU was, merkten
postzegelliefhebbers met eenige verbijstering op,
dat de broeders in profiel nogal op elkaar 1U-
ken, en dat zegels van George VI, tenzü ze ge
heel anders ontworpen werden, ontstellend veel
op die van Edward VIII zouden lUken. Van
daar, dat men vermoedt, dat zeer sterk van het
dessin der thans in omloop zünde zegels zal
worden afgeweken. Aangezien de beweging ten
gunste van een berouwvollen terugkeer tot den
geest van George V grootsche. en zelfs eenigs-
zins groteske afmetingen aangenomen heeft, is
’t niet onmogelük dat de George VI-zegels zul
len opgeluisterd worden met de krulletjes en
andere decora lievigheden, die de beeltenissen
van George V en diens vader omlUstten.
In geen geval evenwel zullen de nieuwe zegels
gereed zün vóór de kroning, ’t schünt gemak-
kelüker te zün *n nieuwe luchtvloot dan 'n nieu
we serie postzegels 't licht te doen zien. De
Edward VIH-zegels kwamen in September, dus
8 maanden na ’s kenings troonsbestüging uit;
die van George V verschenen eerst 13 maanden
nadat hü koning geworden was. namelük even
vóór zün kroning. De nieuwe George VI-zegels
zullen dus waarschünlük niet vóór Augustus
gereed zün.
Voor postzegelverzamelaars evenwel Is dit
goed nieuws, want nu Is 't waarschünlük, dat
speciale kroningszegels zullen worden uitgege-
Met het licht was ook het rumoer terugge
keerd.
in de Ciudad en in de buitenwüken. Een troep
carabinero’s stoof voorbü: het gekletter van de
paardenhoeven kaatste tegen de geblindeerde
gevels op.
Een tweede patrouille galoppeerde uit de
poort van de Wacht en zocht steigerend een weg
door de opeenhooplng van auto’s, wagens en
ambulance-karren. Daar was een groot ge
drang van menschen.
Een oude dame kwam door de poort naar
buiten. Met de füne handen bedekte zü haar
bleek gezicht Zü had moeite om te gaan en
er liepen twee mannen naast haar, die haar
ondersteunden. De vorstelüke gestalte van de
oude vrouw verdween tusschen de wachtende
wagens.
Hier was het knekelhuis van waanzinnig Bar
celona.
De ruime binnenplaats was overdekt met
dooden. De lüken waren In lange rüen neerge
legd. met ruime gangen er tusschen om het
publiek gelegenheid te geven, verwanten te her
kennen. De menschen schuifelden In drommen
door de paden heen ’als op een pas geopende
bloemententoonstelling. Toch hing er een diepe
stilte over het plein. Het witte licht van de
schünwerpers bescheen honderden witte gezich
ten van dooden. De stomme, verstilde mimiek
van de doode. wassen handen vormde het panop
ticum van alle smarten en begeerten van dezen
Een seconde later flitsen de lampen aan:
er is weer electrische stroom in de stad. Het
heldere licht is als eeen zonsopgang na een be
nauwden droom. Het Is de bevrüding uit de
kleffe modder van dat geklets, dat alleen in
de duisternis kon broeien. De straat lUkt mü
rein. Het plaveisel is goed, hard en vast en
Ruim 300 jaren geleden, toen de missionaris
sen pogingen deden, om tot de Aziatische vol
keren door te dringen, dienden de Phllippünen
reeds als basis der missie. Zü vormden het
strategisch centrum, waarheen de missiekrach-
teu werden geconcentreerd en vanwaar zü ook
weer werden uitgezonden. Het was in den tjjd,
dat er een missielente heerschte in Europa.
Toen stonden de kloosters van het bloeiende
Portugal en het krachtige Spanje büna ledig,
niet als gevolg van uitdrüving, vervolging en
uitmoording, zooals In het Spanje van onze da*
gen, maar omdat telkens opnieuw scharen held
haftige geloofsboden uittrokken en de con
quistadores vergezelden naar pas-ontdekte,
overzeesche gewesten. Rond 1580 trachtten te
vergeefs moedige Spaansche Augustünen, Fran
ciscanen en Dominicappn vanuit Manilla door
te dringen in het gesloten China. Eerst met de
komst van de Jezuïeten keerde de kans. Sedert
het land Van de opgaande zon door Sint Fran-
ciscus Xaverius ontgonnen was, ontving ook
Japan zün missionarissen over de Phllippünen.
Tot aan de definitieve vernietiging van de
vroeg-Japansche Kerk bleven de provinciale
huizen van Manilla hun ordebroeders zenden,
terwijl ook van hieruit de Maleische Archipel
werd verzorgd en pogingen in het werlf werden
gesteld tot mlssionneering van Achter-Indlë.
Weliswaar lag het centrum en de krachtbron
van deze missiebeweging in Europa en dienden
de Phllippünen slechts tot steunpunt en „bun-
kerhaven”; van den anderen kant echter kun
nen wü wel aannemen, dat zonder deze büna
volledig gekerstende Spaansche kolonie de mis
sie van NoordK>ost-Azië voor onoverwinnelüke
moeilükheden gestaan had.
Een eeuwenlange vreedzame ontwikkeling
heeft het Katholicisme diep wortel doen schie
ten in ’t hart van den Philippine. Wantoestan
den, geheime woelarbeid en politieke drijve
rijen konden op den duur velen verleiden tot
een godsdienst van louter ulterlükheden, tot
losscheuring van Rome en door de neutrale
school tot indifferentisme. De meerderheid van
het volk echter bleef, ook in tüden van ont
zettenden priesternood en langjarige verwaar-
loozing. het geloof der vaderen trouw en tot op
onze dagen zijn de Philippünen het eenigste
overwegend katholieke land van het Oosten.
Het as. Eucharistische Congres beschouwt als
zün voornaamste taak, dit katholieke volk in
het geloof te vernieuwen en tot een nieuw en
levend middelpunt van verjongden mlssiegeest
te maken.
Vastgegroeid in zijn nationale strevingen en
soms vervallen tot kleingeestige bekrompenheid,
«oet de Philippino zün groote toekomsttaak
leeren zien en begrijpen. Zou het land ook feite-
lük zün zelfstandigheid verwerven, dan wordt
ongetwüfeld vanzelf reeds een grootere belang
stelling gewekt voor het algemeene werelde- -
beuren. En eenmaal de hindernis genomen, zal
het ook den Philippünschen katholieken niet
meer moeilük vallen, zich te beschouwen als
dragers van de universeele missiegedachte en
missietaak. De geest der ware katholieke actie
moet hen doordringen, om te kunnen zün het
„Licht voor het Oosten".
Ook al zou nooit meer zulk een lentebloei van
missle-activlteit aanbreken, zooals de Phillp-
Pünsche eilanden die drie eeuwen geleden ge
kend hebben, zoo mogen wü toch verwachten,
dat in de naaste toekomst de Phillppünsche
-t kerk een werkzaam aandeel zal nemen-, eer
stens in de kerstening van het eigen land en
vervolgens in de mlssionneering van de mlllioe-
nenrüken China en Japan.
Waar het Eucharistisch Congres zUn volledig
succes en uitwerking heeft, daar zal het den
gezichtskring verwüden, belangstelling wekken
voor de missle-problemen. Op de Phllippünen
mogen we bovendien hiervan een toename der
priesterroepingen verwachten. En nog vele
priesters zün er dringend neodig, want voor-
H. LOMMEN B VD.
Missiehuis Teterlngen.
_og maar weinige dagen
Eucharistische Congres
A Oosten; aan den rand
Oceaan, gaat een aanvang
geheele menschheld. onj het anderen mee te
deelen. Katholiek en apostel zün synoniem.
moeteR het zün. „Wü hoeven ons werkelük niet
te schamen,” zoo schrijft P. Martindale in „The
Month”, „als de menschen ons propagandisten
noemen. Ik zou wenschen dat wü nog veel meer
propagandistisch werkten dan tot nu toe."
En met den zelfden schrüver, die het Euch.
wereldcongres van groote beteekenis acht voor
het herleven van den mlssiegeest op de Phtlip-
pünen, besluiten wü: .Het zou een schande
zün voor de katholieken van de andere landen,
als ze him broeders in het verre Oosten niet
die geestelüke hulp wilden verleenen. welke zü
voor hun chrlstelüke wereldtaak mogen ver
hopen.”
en het
in het
van den
nemen. Van alle
kanten uit de katholieke wereld ook uit Ne
derland zün de congressisten naar de Phllip-
pünsche hoofdstad gestroomd, om deel te ne
men aan deze machtige XXXIIIe wereldhulde
aan den Eucharistischen Koning.
Meer speciaal richt zich het officieel congres
lied tot de Aziatische volkeren, in zün uitnoo-
diging: „Venld, pueblos del Oriente”, komt, vol
ken van het Oosten; tot de katholieken om
nieuwe en sterkere geestdrift te komen putten
aan de volle Bron; tot de niet-katholieken om
hun belangstelling te vragen, voor een gebeu
ren, tot nu toe eenig in de geschiedenis van dat
werelddeel.
Dit Congres zal een missie-congres zün. Vol
gens den uitdrukkelüken wensch van het Phi-
lippünsche Episcopaat moet het als een van zün
voornaamste opgaven beschouwen: de bekee-
ring van de heidenen in Oost-Azië, in het eigen
phillppünsche eilandengebied en ook in de
machtige, omhoogstrevende rüken van Japan
en China. Ook de Indiërs van onzen Archipel
vallen onder de heel büzondere belangstelling
van het congres.
eerst moet nog een ontzettend tekort in eigen
land worden aangevuld. De nauwelüks 1400
priesters, dle^voor tiet pastoorswerk onder 11
mlllloen katholieken beschikbaar staan, zün al
jaren lang overbelast. Als typisch voorbeeld van
de uitgebreidheid der parochies mag hier wel
dienen de H. Geest-parochie van Manilla die
40.000 zielen telt en door slechte drie prlesteis
kan worden bediend. Op het platteland is dc
toestand nog meer kritiek. In den Spaanschen
tüd hebben actieve missionarissen overal ln de
dorpen ruime kerken en pastories gebouwd die
nu. na de uitdrijving der priesters, bü honder
den leeg staan en vervallen. Groot te de be
hoefte aan een talrijken inheemschen clerus,
die in seminarie en ordes-novlclaat gevormd
wordt. Reeds bezit het Phillppünsche land één
aartsbisschop, zeven bisschoppen, 600 seculiere
priesters en een 800 religieuzen (voor het groot
ste gedeelte zusters), welke echter soms het ver-
wüt moeten hooren, sterk plaateelük gebonden
te zün en zoodoende weinig begrip te hebben
voor de expansie van de wereldkerk. Maar ook
hier zal een goede semlnarie-opleidlng zonder
twüfel het universeel-kerkelük denken en voe
len kunnen bevorderen, terwül eveneens het
Internationale Euch. Congres het züne er toe
zal büdragen, om belangstelling te wekken en
levendig te houden, zoowel voor het kerkeiyk
dat menverkeerde resten had begraven. nJ.
die van twee vrouwenskeletten. De oudheidkun
dige Henri Rousset te Grenpble te daarna op
nieuw gaan snuffelen, om aan het stoffelük
overschot van Bayard alsnog de eer te geven
die het toekomt, gezien de faam van den Ridder
zonder Vrees of Blaam. In oude archieven vond
hü een testament, geteekend door Claude de
Bourchenu. erfgenaam van Laurentlus. Bls-
schop van Grenoble en oom van Bayard.
Daarin bepaalde die edelman, dat zün zoon
Gaspard na zün dood bü het klooster van de
Minderbroeders de la Plaine een kapel moest
bouwen en dat zün stoffelük overschot daar
moest worden begraven in het midden van een
grafkelder, geflankeerd links door dat van zün
vader Nicolaas en rechte door het gebeente van
Bayard. In 1618 te Claude de Bourchenu gestor
ven en zün zoon heeft het voorschrift van zün
lader stipt uitgevoerd, want de kapel werd ge
bouwd in 1634.
gtsessMszssazasaaaaeaaaeaezMaaaasaeaaaaaaaaaaat
i Een schilderijen-
I
één ding heb je vergeten.”
„Vbrgeten?” herhaalde Dowering. .Jk schil
der Dobrotsjef of ik het zelf ben. Er te niets
vergeten."
JCUk dan hier eena in,” antwoordde Hlnsley
en wierp hem een boekje toe.
„Een prijscourant? Van een warenhuis?"
„Juist, en kük eens op bladzüde 33. dan zul
Je zien, dat Je schaal, waarop Je fruit ligt een
moderne schaal te. Schilder me dus op het
doek de schaal opnieuw en maak er een mid-
deleeuwsch exemplaar van. Als je er mee klaar
bent, zal ik je je honorarium van duizend
dollar uitbetalen."
Veertien dagen later nam Briddy Loop zün
kostbare Dobrotsjef in bezit tegen een chéque
van vüfdulzend dollar.
„t Is dat je zoo'n ding in je eetzaal wil
hebben.” maar mooi is anders Het fruit te
heelemaal niet naar mün smaak en bovendien
vind ik die schaal een afschuwelük lomp ding.
Als Ik op al die kleinigheden eerder had gelet,
had ik misschien liever iets anders gekocht.
Maar enfin, een Dobrotsjef met certificaat mag
iets kosten." besloot de heer Briddy Loop.
