ZKetuttfiaal van den daq
Het Zeemonster van Nagasaki
Zwervende kinderen in Spa
I
F 750.-
F 750.-
F 250.-
Kloosters branden
Barcelona
in
I
BOEKENSCHATTEN
MEER DAN 50.000 ZIJN
ER DAKLOOS
Tienduizenden weezen
ran
Zijn wraak
Merkwaardige tempel
MJ vzrttea wn een hand.
door DON LOIS ALBARON
ZATERDAG 30 JANUARI 1937
I
a
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN U1TERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
s
Ei
I
Ben
I
bU
inhoud
historie
In Britach-Indië
schrijver,
(Ned. Chr. Persbureau).
schoot
postuur? Nu, dat kwam uit, Want
geld!
15
blik.
(Wordt vervolgd)
i
a
x>
>i
17
ACHTSTE HOOFDSTUK
Miguel was Stalin niet
HIJ was selfs niet van een ander metaal.
py was een gevoelige Jongen, maar dit gevoel
was stijf omvlochten met een net van gespannen
zenuwen.
Dr. Ir. H. G. van Beusekom te Den Haag
schrijft ons nadere bijzonderheden over den na-
tlonallstischen tempel die te Benares in Brltsch-
Indië werd opgericht, nJ. als volgt:
re
en
kazerne.
■Ja. dat heb ik gezien,** zei Ik. „maar er zyn
daar velen, die dat niet meer zeggen kunnen."
Om mij een pleizier te doen deed Miguel wat
water in den wijn.
rd:
ele
llo
werd
een
zaak,
be-
nds-
ijjke
der
>rgd.
bin-
be-
lak-
n;
IX-
•n
0;
>ad-
en
ter
rain
die
en-
stlg
ge
na
?en
fa-
•uw
list
at-
»en
m-
Ley
x>l
X>1
Het is algemeen bekend, dat Grieken niet tegen een grapje
kunnen. Ze zagen van dat optreden van Plet en Drein de
aardigheid heelemaal niet in en pakten hen beet om hen er uit
te gooien. Hetgeen dan ook gebeurde. In een minimum van tijd
zaten Plet Prikkel en Drein Drentel in het gras.
fonder de zending en de inheemsche kerk ko
men voor de zware taak te staan, te laten zien,
dat een Indiër tegelijk een goed Christen en
een goed vaderlander kan zijn.
Drein Drentel, die zich ook met alle gewpld verdienstelijk
wilde maken, stemde hiermee in en nog denzelfden middag
waren Piet Prikkel en Drein Drentel druk aan 't werk. Alle
zuilen, alle ruïnes en tempels kregen een verfje en weldra zag
de heele Areopagus (zoo heette dat zaakje daar) eruit als een
groote kermis.
mijnheer
by ba
lmeester
koningin,
neer be-
ipen te
nstands-
er staan
sterdam
te zaak"
ehoeven
uffrouw
laar ge-
sn een
is, zoo-
gemelde
ïrslindt.
)n haar
hat ik
uit een
tie van
s, wat
tverga-
e bera-
>t mid-
eenig-
lidden-
vaarom
stand-
•uwens,
1 en ik
lidden-
szaken
ffrouw
an om
en, en
ebben,
achtig
eet u,
n ge-
dat
sprin-
waar- 1!U
besty-
n van,»,
i Onze
mdste
frdtiw
nklijk
1 alle
land
vrouw
t het
1 den
ge-
iq^er,” zei Miguel.
■tW'n jongen.... En zóón
dochtig naar de scharniertjes van mijn bril.
,Jk bedoel zooals ik het zeg,'' verklaarde ik,
..wie zal daar meer onder iyden, de arbeiders of
de Kerk?"
.De Kerk.... de Kerkzei hy, „dat woord
kun je op zooveel manieren uitleggen. Wat be
doel je eigeniyk met de Kerk?"
..Wat’ze is natuurlijk: de Gemeenschap der
HeiligenJe hebt toch wel eens gehoord van
de lijdende Kerk, de strijdende Kerk en de
triomfeerende Kerk? DAAr heb ik het over."
Ja, Miguel herinnerde zich wel, dat ooit ge
leerd te hebben.
.Dat is een gratis bewering," zei de student
ferm. .Je hebt niet eens bewijzen, dat die Kerk
wel bestaat.”
Het gesprek liep weer hopeloos in het zand.
Ik kon hem toch niet van den grond af aan
hier staan te onderrichten. Dat hoefde trouwens
ook niet, want Miguel heeft toch niet het geduld
om het gebouw van het inzicht van den grond af
op te bouwen.
.Die drieledige kerk is een mooie allegorie,"
zei hjj, „en als zoodanig voel ik er wel wat voor.
Maar het is allemaal uit den tyd en te vaag,
wy met onze beweging staan met twee beenen
op den grond."
In Brttsch-Indlë is kort geleden te Benares
aan den Ganges een nieuwe tempel in gebruik
genomen, waarvan de geiyke nergens in Indië
noch elders ter wereld te vinden is. Deze tem
pel is voor rekening van een rijken Hindoe
gebouwd, een vurig nationalist, die daaraan 'n
bedrag van meer dan 80.000 ropijen heeft ten
koste gelegd. De tempel is gebouwd van i'oode,
Indische zandsteen, maar het voorwerp van
aanbidding is gemaakt van Carrarlsch marmer,
speciaal uit Italië aangevoerd. Dit is echter
geen godheid of een altaar. Het is een zeer
nauwkeurig i
die op den vloer
het voorwerp, dat wordt aanbeden. De tempel
is gewijd aan BharatfHata, Móéder India. En
duizenden komen hier tezamen om een nieuwe
godheid te aanbidden, hun land. De ontwaking
van het nationalisme heeft de oude góden-in
Indië doen wankelen. In deze technische, in-
dUstrieele wereld kunnen zy het volk niet meer
redden. Voor hen is geen plaats meer. In Rus-
geld!
HERMAN KRAMER S
S ----
KÏIIIllHIllllllllllllllllIllIlllllllllllllllllllltlIllllllHllllllllllllllllllllllllirn Land hebben de tractor en de landbouwmachine
Wat zal er met deze ongelukkige kleinen ge
beuren? Wie zal er voor hen zorgen? Waar
zuilen zij onderdak vinden? Eertijds werkte in
Spanje de bekende vereeniging „Protection de
Menores” (Bond voor Kinderbescherming).
Doch deze nuttige Instelling is door de Repee-
ring opgeheven. De groote kindertehuizen zyn
verwoest. De zusters zyn verdreven, de bezit
tingen en het geld zijn verdwenen. De subsi
dies werden niet meer verleend en de kleine
verpleegden, soms van vier of vyf jaar oud.
zwerven langs de straten en wegen, bibberend
van kou.
Het meest kan men hen vinden in de nabij
heid van het front. Zij weten reeds, daar is
de meeste kans, wat voedsel machtig te wor
den. In de door de Nationalisten bezette ge
bieden schijnt men de kleine zwervers te ver
zamelen en brengt hen onder by burgers, in
ziekenhuizen, in scholen en in de niet ver
woeste kloosters van de steden Burgos, Valla
dolid, Toledo. Duizenden evenwel zoeken be
scherming by de Tertio, de Regulares en bij
deMooren.
Ja, by de zoo gevreesde Mooren van het
Riff gebied, die men voor barbaren houdt. Doch
menschelijker en beschaafder toonen zich deze
mohammedaansche kleurlingen dan menig
Europeaan. Men ziet de Möorsche soldaten met
de kleine hawlooze schooiertjes aan de hand
langs de wegen trekken. Van hun soldy koo-
pen zy voor hun kleine beschermelingen lek
kernijen en eten. Ze doen
hun leed te verzachten. Treffend----
■en. hoe in de kampen der Regulares voor de
kleinen gezorgd wordt. Geharde krijgers ver
plegen de uitgeputte kinderen met een liefde
en zachtheid, die men aan een oorlogsfront
niet zoeken zou. Doch deze mannen denken
aan him eigen kinderen, die zij hebben achter
gelaten en die misschien de hulp vkn anderen
zoo hard noodlg hebben.
Maar ook by de andere strijdende party
vindt men natuurlijk liefde volle menschen, die
wat voor de ongelukkige stumpers doen. Lang
niet allen zyn het er mee eens, dat het goed
is geweest religieuzen te verjagen, die zooveel
voor de Jeugd deden, en zij trachten iets van
hun werk over te nemen. Zoo staat b.v. de
dochter van den Spaanschen minister Prieto
aan het hoofd van eenige kindertehuizen.
Het aantal is echter groot de omstandighe
den zyn moeiiyk, er is aan alles behoefte en
de kryg verspreidt verschrikking. Er spelen
zich nog ontzettende toorjeelen af onder die
zwervende kinderen. Volgens de getuigenissen
van vluchtelingen moeten er In de spelonken
van de bergketens van Guadarrama. Navace-
rada. Los Molinos en Oereedllla hoopen be
vroren lijken van deze kinderen gevonden zijn.
Zij verbergen zich achter alles, wat maar
eenige beschutting bieden kan. Een oorlogscor
respondent vond tusschen wat armzalig huis
raad langs den weg vyf doodgevroren kinderen.
Het was op den landweg tusschen Maqueda en
Banta Cruz de Retamar.
Een heldhaftig voorbeeld van moed en zelf
verloochening gaven de nonnen van het laat
ste klooster dat zich nog in het roode Madrid
bevond. Onder het dreigende doodsgevaar
werkten de kloosterlingen voort, onder leiding
van haar overste, een zuster van den beken
den Spaanschen dramaturg Pedro Munez Seca.
Enkele dagen geleden kwam er uit het
klooster een boodschap by den „Raad van
Kinderbescherming” om iemand te zenden, aan
wien men de driehonderd weesmeisjes kon
overgeven/ die men uit de straten der hoofd-
Hy liep met my mee en bonkte regelmatig met
de kolf van het geweer op den grond.
..Waarom ben Je niet weggegaan?" vroeg
Miguel met een onderzoekenden blik. Mün
tegenwoordigheid was verdacht.
.Je had beter weg kunnen gaan," hernam hy,
toen ik niet aanstonds antwoord had gegeven.
„Wat doe jy hier?” luidde myn wedervraag.
Het antwoord rolde prompt uit zyn mond:
,Jk ben hier, omdat Spanje my noodlg heeft.”
.Spanje had die menschen misschien ook nog
Vel kunnen gebruiken," zei ik. terwyi ik op de
lyken wees, die over de binnenplaats lagen.
„Vóór het nieuwe geboren wordt, moet er
in,” zei hy met saamgeknepen lippen.
t in de natuur.... zoo is het In de
Veel schatten zijn in oude boeken
Verborgen, schijnbaar zonder nut,
Totdat er eensklaps uit hun rijkdom
Door grage geesten wordt geput.
i van veel
schoonheid,
voor den geest,
inhun rijkdom
ware kenners als een feest.
bloed vlo<
„Zoo Is 1
historie.”
Het is een typisch verschynsel, dat men in
dezen tyd zoo gaarne met maximes werkt. Dit
een eenvoudige en overtuigende wyze om
tepllek te geven. Ze gaan er in als koek, zjjn
Naast den autobestuurder moet voor elke
persoon minstens 40 cm ruimte beschik
baar zijn (voor kinderen tot 12 jaar:
30 cm) Óp banken, die over den rug
gemeten smaller jljn dan 140 cm, mogen
dus geen 3 volwassenen zitten.
•w -v-aast de komst van onze eerste ge-
afgewerkte reliëfkaart van Indië, |\l loofsverkondigers, naast het herstel
vloer Is aatagèbrWiht.' tftfe-tdUTijf V vda&M tód*aehstvrt»held gn van
,\het regelmatig Kacteaiyk bestmir, achten
Wy de stichting der katholieke Unlversl-
teit eene der voornaamste gebeurtenissen
in onze vaderlandSche kerkgeschiedenis.
Het Hoogwaardig Episcopaat tot de
Katholieken van Nederland, 8 Sept. 1931.
Dit veel te teere harnas gaf geen beschutting
tegen menscheiyke, gevoelens als: vriendschap,
liefde, edelmoedigheid, eeriykheid, enz. enz.
Dit was de voornaamste reden, dat Miguel my,
na het falen van zyn schot, niet liet fusllleeren.
Toen het tumult als een onweer was afgetrokken,
bracht hy my zelfs naar huls. Hy kende precies
de Straten die ,Jn ons bezit" waren, zoodat
ik my daar veilig mét hem kon vertoonen.
Hy ging door de Avenldo, het hoofd in den
nek, alsof hy een generaal was. Hy vond het
ook vanzelfsprekend, dat ik hem rechts liet
loopen.
In de oude wyk was de drukte zóó groot, dat
we slechts langzaam vooruit kwamen. Het was
de drukte, zooals die in den middag om twaalf
uur gewooniyk door de nauwe straatjes perst.
Van alle zyden drongen menschen aan. soms
stille, donkere groepen, dan weer juichende en
schreeuwende horden. Daar doorheen schoven
schichtige gestalten van onrustige moeders en
ontstelde familieleden.
De luiken van de winkels waren neergeslagen
als overdag waardoor de straatjes nog nauwer
werden en de groenten lagen uitgestald of het
ochtend was. Alle kleuren werden gebroken
door het doode, witte licht van de lampen en
over het heele woelige tafereel lag iets grauws
en troosteloos.
Een oude man stond een vat te kuipen.
DaaAaast was de woning van Mlguel en
achter het venster brandde nog licht
Dan was Frasquita opgebleven.
Ik zag aan Mlguel. dat hy onrustig was en
dat hy het vervelend vond, om binnen te gaan.
Zoo kwamen Plet Prikkel en Drein Drentel in jie buurt van
beroemde Grleksche bouwvallen terecht. „Zeg, Piet”, zei Drein,
.zouden we die afbraak saampjes eens opruimen?” Den je
gek” antwoordde Piet, „dat zyn de beroemde Grleksche tem-
e
pels. Laten we ze liever een beetje opknappen!"
Frasquita zou wel verstoord zyn, dat zy zoo lang
had moeten waken. Ze aou tegen hem uitvaren
en dat vond de anarchist zeer vervelend. Ik
had nog niets van de geleende kleeren tegen
Mlguel verteld en Ik wist ook niet, of het wel
verstandig was. om daar nu mee te beginnen.
Toen ik trouwens blf Frasquita aanklopte, had
ik niet gedacht, dat haar broer al zoozeer over
tuigd was van de waarde van de Daad.
We stonden onder aan de stoep en de student
plaatste zyn geweer tegen het pleister aan.
„We zullen het toch nooit eens kunnen wor
den,” zei hy. ,jy gaat nu eenmaal van heel
andere principes uit, die op zichzelf heel mooi
en aantrekkeiyk zyn. Ik kan my voorstellen, dat
die aangename zekerheid, die jy er op na houdt
prettig is. Maar Je houdt geen rekening met de
werkeiykheid."
Ik keek Mlguel eens aan, in de hoop, dat hy
de enormiteit van zyn dwaasheid zelf aou
voelen. Hy deed dit echter niet en ging zelfs
nog verder.
,De wereld is aan de Kerk ontgroeid. De Kerk
Is een machtsorgaan uit den tyd van het feoda
lisme. Maar de arbeider U zich bewust geworden.
Dat verliezen ze by Jullie uit het oog. De Kerk
heeft haar greep op de arbeiders verloren."
,Ja," zei ik, „en het spijt me werkeiyk, dat je
daarin gedeelteiyk gelyk hebt.”
„O.... zie Je wel." zei hy.
.Ja," hernam ik, ..nu is het alleen de vraag
voor wie dat erger‘la.voor de Kerk of voor
de arbeiders."
„Hoe bedoel je?" vroeg Mlguel.
Om zich een houding te geven keek hy achter
licht verteerbaar en hebben geen contróle noodlg
van het verstand.
.Maar wat hebben die daar dan mee te
maken?”
Ik wees op een groepje doode nonnen met af
gerukte kappen en op een pater, wiens handen
men had afgehouwen.
Hy putte zyn antwoord uit het Evangelie.
Precies Kon hy zich den tekst niet meer herin
neren en hy stamelde:
Er zal een tyd komen, dat gy den Vader
niet meer zult aanbidden in den Tempel
is het. niet zoo?Maar In Geest en Waar
heid.... Zoo is (iet toch, geloof ik?”
Hy glimlachte verlegen.
.Ja,” zei ik, „zooiets is het weL Maar het
klinkt hier zoo gek. ’zullen we liever bulten de
poort gaan?"
,Je kunt beter hier biyven." zei Mlguel, „het
is overal gevaariyk op het oogenblik."
Zyn waarschuwing was niet overbodig: het
gevecht' verplaatste zich voortdurend en in de
onmlddeliyke nabyheld van de kazerne waren
juist verscheidene schoten gevallen.
„Wat zou Je moeder hiervan zeggen?" vroeg ik
„Als ze nog leefde."
„Spanje is myn m<
Bet is hopeloos met1
moeder.
Hy was een wonderiyk, onevenwichtig meng
sel van nationalisme, communism^ en kwasl-
mystiek, een brok zenuwreactlpf*voortgegroeld
uit de verwarring van den tyd en een typisch
voorbeeld van de uit het lood geslagen jeugd.
Het gesprek vlotte niet meer.
Ook onlangs is het weer bewezen
Dat rijkdom, in zoo’n boek te geef.
Doordat geen mensch het in wou
kijken.
Als na maanden de oorlog beslecht zal
en de heropbouw van huizen en kerken bei
nen kan, zal het rampzalige land zich gele:
lyk van de toegebrachte schade kunnen 1
stellen. Wat het evenwel aan menschenbl
en vooral aan zUn kinderen verloren heeft
een verlies, dat in geen halve eeuw is In
halen. De tienduizenden weeaen, van wie
wereld weinig hoort en zich weinig aantr
4jn de onschuldige bloedgetuigen, die i
hun jonge leven de schuld der ouderen
boeten.
Be groote kindertehuizen zyn oer-
gpoeet, de Zattere verdreven
en de bezittingen
verdwenen
de plaats van God ingenomen. In Indië stelt
men het land op de plaats van de oude gó
den. Deze tempel is een merkwaardig voorbeeld
van de tegenwoordige ontwikkeling van het na
tionaal bewustzyn. Ook in Indië biykt het be-
trekkeiyke op de plaats van het absolute te
worden gesteld. Het nationalisme wordt zelfs
een religie. Voor de andere godsdiensten, de
oude Indische zoowel als het Christendom,
bergt deze ontwikkeling groote gevaren In zich.
Door deze verstrakking van het begrip natio
nalisme wordt het moeliyker om als Hindoe of zichtbaar het getal 59 droeg, waar Willy haar
Christen^ nationaal gezind te zijn. In het by- kamer had. De gordynen waren gesloten, niets
duidde erop, dat er iemand thuis was.
Een slagersjongen kronkelde met een behoor
lijk vaartje door het haastige ryverkeez
zwenkte eensklaps naar het trottoir, waar
hy met een onmiskenbare handigheid zyn fiets
tegen aan zette en was met enkele vlugge
stappen voor perceel SB. Op zyn schouder
torste hy een groot pak stevig met touw by-
eengebonden. Nog voor hy de bel voor ae
tweede maal liet overgaan, stonden een drie
tal collega's naast of achter hem, die minstens
even groote pakketten droegen. Met veel claxon-
mlsbaar veroverde een zwgre bestelauto zich
ees plaats naast de beMeMKsen. Twee pootIge
kerels sjouwden er een vdsrwerp van bëhooë-
lykq afmetingen uit, klaarbiykeiyk een twee-
persoons-opklapbed. Meerdere auto's volgden
en ontlaadden een grooter of kleiner aantal
pakjes van de meest uiteenloopende vormen.
Taxi's snorden aan en brachten allerlei men
schen. dikke en dunne, voorname en gewone.
atv a °P blad Uieevolge de veraekeringsvoorwaarden tegen *7^0 m levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door een met
,r. XX r>\y| w IN r. O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen WVe verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen vFlZe doodeiyken afloop
Ik had dikwyis met Mlguel gediscussiéerd.
Maar dat was in een tyd, dat Barcelona praatte.
Nu staan wy echter voor de Daad.
De gevolgen van de Daad liggen over het
binnenplein verspreid. Buiten de poort woedt
eveneens: de Daad.
Er zyn vluchtelingen, die dekking zoeken
achter palen en mantels van rolluiken.
Mlguel deed ook niet meer aan praten alleen.
Het was de Daad,- die verlossing moest bren
gen.
Hy nam zyn geweer en legde aan. Ik zag hem
mikken op een lantaarnpaal, waarachter een
man stond die In zyn vlug genomen besluit
niet gezien had, dat men hem van terzyde be
laagde. Mlguel mikte zoo rustig, of hy een
vosje neer ging leggen. De man achter den paal
was een lange jongen met een smal, nobel ge
zicht. Hy drukte de hand tegen de borst, om
zooveel mogeiyk dekking te krygen van den lan
taarnpaal
De groote, zwarte zegelring, vlak voor zyn
hart, noodigde tot mikken.
Ik kon niet langer aan den drang weerstaan
om den arm van Mlguel tegen te houden. Met
een hand duwde hy my weg, maar het schot
ging af. De kogel verdwaalde schuin omhoog.
de Hemel weet waarheen....
't Zijn paradijzen
Dan is het delven
g Voor Uu, eer* /ees*.
H Dan wordt hun lang-verzonken
S i-\
H Weer blootgelegd en aangetoond,
g Dan wordt de speurder der htsturie
Met schatten van den geest beloond.
g
H Daar eeuwenlang verborgen bleef.
Thans was het rijkdom in contanten,
Thans was het een bedrag in geld,
Wat voor de meesten op deez’ wereld
Veel meer dan geestesrijkdom telt.
Voor eeuwen was er eens een s
schrijver,
Die, toen hij haast was uitgeleefd, -=
In ’n philosophisch handboek heim’lijk
Zijn testament verborgen heeft.
Hij, die door ’t lezen van dat boekwerk
Zijn interesse had getoond
T k wil Je wel ronduit verklaren, dat ik me
I In Willy leeiyk vergist heb. Ik had gedacht,
dat zy zich niet tot flirten leende, maar een
eeriyke opvatting van liefde had. Gisteren
avond heb Ik echter met eigen oogen gezien,
dat ze op lyn 35 stapte met- een vént, die me
wel wat bekend voorkwam, zonder dat ik hem
echter kon herkennen Hy was ongeveer een
type als jy. Leo.” Zenuwachtig speelde Wlm de
Jager met zyn lichte eenlgszlns groezelige
handschoenen.
„Tja, wat zal ik daar van zeggen. 2> zal er
wel een reden voor hebben gehad. Nico, wees
eens eeriyk, zeg: jy Ueo Zaterdagavond toen
ook met een ander, toen ik je in de Kalver-
straat tegen kwam.”
,J<ou Ja...."
„Nou ja, nou ja. Ik wil je geen verwyten
maken, je bent oud genoeg om op Je eigen te
passen, maar een herinnering aan den legenda-
riachen pot en dito ketel zal Je wellicht Je ge
moedsrust weer teruggeven.” Een ironlscn
lachje speelde om Leo's mond.
„jy hebt gemakkeiyk praten,” en zonder
eenige nadere verklaring volgde: „Maar dat
zal haar bezuren, dat beloof ik je.”
„Zoo?! En wat dacht Je dan te doen?" Vva-
gknd keek Leo naar zyn opgewonden metgeze*.
„Zou je dat zoo graag willen weten?”
„Houd t voor Je, man. Ik wensch je
voorbaat veel succes!” was het afgemeten ant
woord.
..Nou, nou. wind je niet zoo op. je lykt myn
hospita wel. die is ook zoo gauw aangebrand.
Ga je mee een glaasje bier drinken, dan zal
Ik het je vertellen.”
In een stil hoekje, van het roezemoezige
staurant wensefaten ze elkaar „prosit"
.santjes.” rookten een sigaret en hervatten de
gestokte conversatie, die nu fluisterend werd
gevoerd en gerulmen tyd duurde.
„Ik beloof je, dat ae op die manier behoor-
iyk haar trekken thuis krygt. Maar daar heelt
ze het dan ook naar gemaakt. Vind je zelf
niet?”
„Tja, Wlm. wat moet Ik daarvan zeggen’
My lyken zulke grappen nu eenmaal niet. Daar
ben ik veel te ernstig voor. Maar als jy vindt,
dat Je op die manier je gram kunt halen, nu
wat let je?"
„Spreken we dan af, dat we elkaar as. Za
terdagavond om 9 uur treffen in het hotel
aan den overkant van haar pension?"
„Al* je daar nu persé op staat, vooruit dan
maar. Ik zal op tyd aanwezig zijn. Houd je
taai en tot ziens, jó.” Hierna scheidden de
beide vrienden.
Vóór de groote hotelklok op 9 uur stond, za
ten de belde jongemannen Zaterdagsavonds In
een geirakkeiyken stoel voor het raam van hotel
.X'Etranger”. Gespannen tuurden ze naar het
drukke gedoe op den weg. Af en toe gingen
hun blikken naar omhoog, naar de derde étage
van het moderne flatgebouw, dat duldeiyc
at de burgeroorlog in Spanje een vreese-
II lyke ramp is voor het land der trotache
hidalgo’s, dat hy misschien ook een In
ternationale ramp kan worden, daarvan zullen
onze lezers wel overtuigd zyn. Wel groot is de
verantwowdeiykheld van hen, die deze moord-
party onder broeders ontketend hebben!
Byzonder tragisch Is by dezen stryd het lot
der ouderloos geworden kindeken, wier vader
en moeder gevallen zijn onder den kogelregen
of de scherven van bommen en granaten.
Meer dan 50.000 kinderen moeten dakloos en
onverzorgd rondzwerven.
Men herinnert zich, dat ook in Rusland, in
de eerste Jaren na de revolutie, zulk een leger
van kinderen van stad tot stad en van dorp
tot dorp trok, verwilderd en hongerig. Zoo is
bet nu ook In Spanje. De honger drijft de
kleinen voort. Een sombere kinderkruistocht
probeerden de deur van perceel M te bereiken.
Maar iedere poging daartoe was tevergeefsch.
Behalve de deur was bet heele trottoir ge
blokkeerd door zweetende, zuchtende en luidop
kankerende loopjongens en expediteurs, die elk
op zyn manier leder vogeltje zingt nu een
maal zooals het gebekt is en vogelsoorten zyn
er vele zyn oprechte meenlng over zoo’n
Jan Steenschen rommel overluid te kennen gaf.
Een survellleerende agent stapte kordaat na-
derby, maar was even spoedig weer verdwe
nen. Zonder assistentie was hier niets te be
reiken.
Wlm verkneukelde zich en keek af en toe
eens naar zyn vriend, die ook veel plezier in
het geval scheen te hebben. Hy durfde echter
niets te zeggen, want het geheele hotelperso
neel. de buffetchef incluis, verdrong zich rond-
oo.' hen om met volle teugen te genieten van
deze dolle situatie.
„Als Willy nu maar thuis Is.” Ternauwernood
had Wlm deze gedachte behooriyk verwerkt of
een vrouwenfiguur werd zichtbaar In de matlg-
verlichte kamer. Als gefascineerd bleef hy om
hoog zien. Het jubelde en juichte in hem: nu
was zyn wraak
volkomen. Nu zou
ze aan den lyve
ondervinden.
waartoe hy In
staat was. Hy
liet niet met zich
sollen, dat zou
haar nu wel voldoende duidelyk zyn!
Op het trottoir haft men ook bemerkt, dat er
op de derde étage Iemand thuis was. ^s ik
dak llefle nog es tege kom, Is ae nog niet
Jaorig.”
Een versterkte politiemacht drong de straat
In en maande tot doorloopen, een wenk, waar
aan niet dan onder luid gemopper van de vele
gedupeerden langzaam aan gevolg werd ge
geven. Na een kwartier heerschte er rust voor
perceel 59.
„Nou. wat zeg je er van?” glimmend van
zelfgenoegzaamheid keek Wlm naar zyn met
gezel.
„Benig, zeg. Ik had niet durven vermoeden,
dat het zóó aou gaan."
,Jk aou het gezicht van Willy wel eens wil
len zien.”
„En ik," in een teug ledigde Leo zyn glas en
gluurde naar de hoteldeur, als verwachtte bd
iemand.
.Daten we er nqg één nemen, op dezen ge
weldigen afloop.”
„Accoord.”
„Dag. mynheer de Jager, dag Leo." Met
vlugge dribbelpasjes was ae onhoorbaar nader
bij gekomen en stond daar in volle charme:
„Willy".
^oe kom jy hier,” onthutst en met een
kleur als een blozende boerendeern was Wlm
opgesprongen en keek naar Willy als wa< ze
zoo uit den hemel gevallen. Jk dacht.... ik
bedoel.... ik wil....”
„Ga maar zitten, zeg. Je blameert je hope
loos voor de andere gasten.” Willy nam den
stoel, dien Leo voor haar naderby geschoven had
en ging vlak naast henu zitten. Belden hadden
ze moeite om hun lachen te bedwingen by het
zien van hun overrompelden dlschgenoot.
Leo was de eerste, die sprak.
„Ik behoef Je zeker mijn verloofde niet voor
te stellen wel. Wlm?"
,Je.... je verloofde?" stotterend kwam het
er uit, terwijl zyn hoofd van vuurrood spier
wit werd.
,Je vertelde me laatst toch, dat je Willy op
UJn 25 had zian stappen met taipand «an myn
---ik was het
telï Ik kan je niet zeggen, hoe dtehkbaar Ik
me jegens Je gestemd voelde, toen je ras je
wraakplannen ontvouwde. Na konden we onze
maatregelen nemen. Alle bewoners van perceel
59, zoowel als van 57 hebben we op de ko
mende gebeurtenissen voorbereid, omdat we
S Voor ‘t geesteskind van dezen s
schrijver,
Werd daar dan rijk’HJk voor beloond.
De schrijver was al lang vergeten
De goede man was eeuwen dood!
Toen viel zijn rijkdom, zoo verborgen,
Een jong student plots in den
schoot
refund*ook1^ hét°S' Nukamtwèer vraag naar oüde
8r boeken, s
De schrijvers worden weer geteld,
Men jaagt thans ijv’rig naar de
schatten
Niet van hun geest, maar van hun
stad verzameld had en voor wie men i
meer te eten had, daar dé middelen van
klooster volkomen uitgeput waren. Vooral
melkvoorzienlng ten behoeve der allerklein
gaf onoverkomeiyke moeilijkheden.
Toen de afgezanten der Regeeringsstrtj
het stille klooster binnentraden, konden ze
oogen niet gelooven. Voor hen stonden v
tien nonnen. Toen haar gevraagd werd wi
om.zy hier tusschen de pulnhoopen der
waren achtergebleven, terwyi de volkswi
haar elk oogenblik met den dood bedrei
trad de overste naar voren en antwoordde
groote kalmte en waardigheid:
„Wy zyn hier gebleven, zoo lang wy
konden doen. Deze driehonderd weeskind,
hadden ons noodlg. Thans, nu ons niets n
rest, moeten wy de kleinen aan uwe men:
lievendheld toevertrouwen
er eensklaps uit hun rijkdom
Dan zijn het bronnen
Op de weekmarkt
lingen had opgegeven. Ais ik daar achter had
kunnen komen, had Ik alles afbesteld, dat be
loof ik!"
„En die dame, die daar nog altyd voor het
raam zit," Wlm durfde het tweetal niet meer
aanzien.
„Die," zoowel Willy als Leo vermaakten zich
uitermate en lachten hardop, „dat la een aan-
gekleede pop, meer niet. We vonden het wat
aardiger voor Jou. Je hebt nu tenminste enkele
minuten in den waan verkeerd, dat je WHly
voor haar wangedrag naar jou opvatting
althans behooriyk hebt beetgenomen. Gezien
de desillusie, die zou volgen, hebben we je dit
pretje van harte gegund. Prosit. Op eten ge
weldigen afloop!”
lange en magere, die haastig afrekenden en
-
