Zwervende kinderen in Spanje
wfifaal van den daq
I
Het Zeemonster van Nagasaki
I
I
F 750.-
F 750.-
F 250.-
ALLE ABONNÊ’S
Kloosters branden
Barcelona
I
MEER DAN 50.000 ZUN
ER DAKLOOS
BOEKENSCHATTEN
r
in
ZATERDAG 30 JANUARI 1937
Tienduizenden
weezen
Zijn wraak
l
i-
Merkwaardige tempel
Zn Britsch-Indië
door DON LOIS ALBARON
ef
iet
en
in.
n-
de
UT
nt
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
De groote kindertehuizen zyn ver
woest, de Zusters verdreven
en de bezittingen
verdwenen
-
Op de weekmarkt
(Ned. Chr. Persbureau).
De schrijver was al lang vergeten
schoot
HERMAN KRAMER
iet
>n
30
Ie
is
>9
(Wordt vervolgd)
i.
t
a
i
t
I
i
Zoo kwamen Plet Prikkel en Drein Drentel In de buurt van
beroemde Grieksche bouwvallen terecht. „Zeg, Plet”, aei Drein,
.zouden we die afbraak saampjes eens opruimen?" ,Sen je
gek” antwoordde Plet, „dat sjjn de beroemde Grieksche tem
pels. Laten we ae liever een beetje opknappen!
s
r
Toen viel zijn rijkdom, zoo verborgen,
Een jong student plots in den
I
Dr. Ir. H. G. van Beusekom te Den Haag
schrijft ons nadere bijzonderheden over den na-
tionalistischen tempel die te Benares in Brltsch-
Indlë werd opgericht, nJ. als volgt:
bij levenslange geheele
verlies van belde armen.
re
en
M| verüee van een band,
een voet st een
er
id-
er
de
ige
de
de
de
et
ui
6
3
118
er
17
I
‘der-
jnno
van
chen
md-
ver-
laar
con-
odat
tge-
die
ver
niet
a M
teld,
zU
ige-
rok-
der
be-
op
mi te
iets
i er
zee
rer-
un-
De
örd
Ni
che
er-
che
uur
der
5
al-
lar
en.
ik-
ien
in
le
ns
sn
■er
in
ch
iel
n,
m
•el
■el
1 de
orde-
ings-
tuen-
ermo
8«-
>ven-
}peu.
De
bben
scht.
utes,
men
onlkl
t.
leerii
De goede man was eeuwen dood!
probeerden de deur van perceel M te bereiken
Maar iedere poging daartoe was tevergeefsch.
Behalve de deur was het heele trottoir ge
blokkeerd door zweetende. zuchtende en luidop
kankerende loopjongens en expediteurs, die elk
op rijn manier ieder vogeltje ilngt nu een
maal zooals het gebekt is en vogelsoorten zijn
er vele sljn oprechte meenlng over soon
Jan Steenschen rommel overluid te kennen gaf.
Een survellleerende agent stapte kordaat na
derbij. maar was even spoedig weer verdwe
nen. Zonder assistentie was hier niets te be
reiken.
Wlm verkneukelde zich en keek af en toe
sens naar zün vriend, die ook veel plezier in
het geval scheen te hebben. Hij durfde echter
niets te zeggen, want het geheele hotelperso
neel. de buffetchef incluis, verdrong zich rood-
on.' hen om met voile teugen te genieten van
deae dolle situatie.
„AU Willy nu maar thuis ia" Ternauwernood
had Wlm deae gedachte behoorlijk verwerkt of
een vrouwenfiguur werd zichtbaar in de matlg-
verllchte kamer. Als gefascineerd bleef hij om-
nu
mans was het een bedrag in geld,
S Wat voor de meesten op der
Veel meer dan geestesrijkdom telt.
Drein Drentel, die zich ook met alle geweld verdienstelijk
wilde maken, stemde hiermee in en nog denaelfden middag
waren Piet Prikkel en Drein Drentel druk aan *t werk. Alle
zullen, alle ruïnes en tempels kregen een verfje en weldra zag
de heele Areopagus (zoo heette dat zaakje daar) eruit als een
groots kermis.
zander de zending en de inheemsche kerk ko
men voor de zware taak te staan, te laten zien,
dat een Indiër tegelijk een goed Christen en
een goed vaderlander kan zijn.
IIUS
I
I
Wat zal er met deze ongelukkige kleinen ge
beuren? Wie zal er voor hen zorgen? Waar
zullen zij onderdak vinden? Eertijds werkte in
Spanje de bekende vereenlglng „Protection de
Menores” (Bond voor Kinderbescherming
Doch deze nuttige instelling is door de Regee-
ring opgeheven. De groote kindertehuizen zjjn
verwoest. De zusters zijn verdreven, de bezit
tingen en het geld zijn verdwenen. De subsi
dies werden niet meer verleend en de kleine
verpleegden, soms van vier of vijf jaar oud.
zwerven langs oe straten en wegen, bibberend
van kou.
Het meest kan men hen vinden in de nabij
heid van het front. Zij weten reeds, daar is
de meeste kans, wat voedsel machtig te wor
den. In de door de Nationalisten bezette ge
bieden schijnt men de kleine zwervers te ver
zamelen en brengt hen onder bij burgers, in
ziekenhuizen, in scholen en in de niet ver
woeste kloosters van de steden Burgos. Valla
dolid, Toledo. Duizenden evenwel zoeken be
scherming bij de Tertio, de Regulares en bü
deMooren.
Ja, bij de zoo gevreesde Mooren van het
Riff gebied, die men voor barbaren houdt. Doch
menacheljjker en beschaafder toonen zich deze
mohammedaansche kleurlingen dan menig
Europeaan. Men ziet de Moorsche soldaten met
de kleine havelooze schooiertjes aan de hand
langs de wegen trekken. Van hun soldij koo-
pen zij voor hun kleine beschermelingen lek
kernijen en eten. Ze doen wat ze kunnen, «n
hun leed te verzacljjen. Treffend ook is het te
Frasquita zou wel verstoord zijn, dat zü zoo lang
bad moeten waken. Ze zou tegen hem uitvaren
en dat vond de anarchist zeer vervelend. Ik
had nog niets van de geleende kleeren tegen
Miguel verteld en ik wist ook niet, of het wel
verstandig was. om daar nu mee te beginnen.
Toen ik trouwens bij Frasquita aanklopte, had
ik niet gedacht, dat haar broer al zoozeer over
tuigd was van de waarde van de Daad.
We stonden onder aan de stoep en de student
plaatste zjjn geweer tegen het pleister aan.
..We sullen het toch nooit sens kunnen wor
den." zei hij. .JIJ gaat nu eenmaal van heel
andere principes uit, die op zichzelf heel mooi
en aantrekkelijk zijn. Ik kan mü voorstellen, dat
die Aangename zekerheid, die jij er op na houdt
prettig is Maar je houdt geen rekening met de
werkelijkheid.”
Ik keek Miguel eens aan. tn de hoop, dat hij
de enormiteit van zijn dwaasheid zelf sou
voelen. HU deed dit echter niet en ging zelfs
nog verder.
„De wereld is aan de Kerk ontgroeid De Kerk
is een machtsorgaan uit den tijd van het feoda
lisme Maar de arbeider is zich bewust geworden.
Dat verliezen sa bü jullie uit het oog. De Kerk
heeft haar greep op de arbeiders verloren."
-Ja.” zei ik. ..en het spijt me werkelijk, dat je
daarin gedeeltelijk gelUk hebt."
„O zie je wel." zei hl).
.Ja." hernam ik. .nu is het alleen de vraag
voor wie dat erger is voor de Kerk of voor
de arbeiders
.Hoe bedoel je?" vroeg Miguel.
Om zich een houding te geven keek hit aehter-
kleinen gezorgd wordt. Geharde krijgers ver
plegen de uitgeputte kinderen met een liefde
en zachtheid, die men aan een oorlogsfront
niet zoeken zou. Doch deze mannen denken
aah hun eigen kinderen, die zij- hebben achter
gelaten en die misschien de hulp van anderen
zoo hard noodig hebben.
Maar ook bjj de andere strijdende partij
vindt men natuurlijk liefdevoUe menschen. die
wat voor de ongelukkige stumpers doen. Lang
niet allen zijn het er jnee eens. dat het goed
is geweest religieuzen te verjagen, die zooveel
voor de jeugd deden, en zü trachten tets van
hun werk over te nemen. Zoo staat b.v. de
dochter van den Spaanschen minister Prieto
aan het hoofd van eenige kindertehuizen.
Het aantal is echter groot, de omstandighe
den zUn moeilijk, er is aan alles behoefte en
de krijg verspreidt verschrikking. Er spelen
zich nog ontzettende tooneelen af onder die
zwervende kinderen. Volgens de getuigenissen
van vluchtelingen moeten er in de spelonken
van de bergketens van Guadarrama. Navace-
rada. Los Mollnos en Oercedilla hoopen be
vroren Ijjken van deze kinderen gevonden zUn.
Zij verbergen zich achter alles, wat maar
eenige beschutting bieden kan. Een oorlogscor
respondent vond tusschen wat armzalig huis
raad langs den weg vijf doodgevroren kinderen.
Het was op den landweg tusschen Maqueda en
Santa Cruz de Retamar.
Een heldhaftig voorbeeld van moed en zelf
verloochening gaven de nonnen van het laat
ste klooster dat zich nog In het roode Madrid
bevond. Onder het dreigende doodsgevaar
werkten de kloosterlingen voort, onder leiding
van haar overste, een zuster van den beken
den Spaanschen dramaturg Pedro Munez Seca.
Enkele dagen geleden kwam er uit het
klooster een boodschap bjj den „Raad van
Kinderbescherming” om iemand te zenden, aan
wien men de driehonderd weesmeisjes kon
overgeven, die men uit de straten der hoofd-
Het is algemeen bekend, dat Grieken niet tegen een grapje
kunnen Ze zagen van dat optreden van Piet en Drein de
aardigheid heelemaal niet in en pakten hen beet om hen er uit
te gooien. Hetgeen dan ook gebeurde. In een minimum van rijd
zaten Plet Prikkel en Drein Drentel in het gras.
en zonder
„Maar dat
yaast de komst van onze eerste ge-
loofsverkondigers, naast het herstel
v van onze godsdienstvrijheid en van
het regelmatig HM hl ar, achten
WU de stichting der katholieke Unlversl-
telt eene der voornaamste gebeurtenissen
in onze vaderlandsche kerkgeschiedenis.
Het Hoogwaardig Episcopaat tot de
Katholieken van Nederland. 8 Sept. 1931.
ACHTSTE HOOFDSTUK
Miguel was Stalin niet,
HU ^as selfs niet van een ander metaal.
HU was een gevoelige jongen, mw dit gevoel
was stuf omvlochten met een net van gespannen
zenuwen.
op dit Mad rijn ingevolge de venekertngsvoorwaarden tegen
ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen
-• -boeken.-
De schrijvers worden weer geteld.
Men jaagt thans ijv’rig naar de
schatten
Niet van hun geest, maar van hun
geld!
HU was een wonderlijk, onevenwichtig meng
sel van nationalisme, communisme en kwast-
mystiek, een brok senuwreactle, voortgegroeid
uit de verwarring van den tijd en een typisch
voorbeeld van de uit .het lood geslagen jeugd.
Het gesprek vlotte niet meer.
Als na maanden de oorlog bedecht zal zUn
en de heropbouw van huizen en kerken begin
nen kan. zal het rampzalige land zich geleide
lijk van de toegebrachte schade kunnen her
stellen. Wat het evenwel aan menochenbloed
en vooral aan zUn kinderen verloren beeft is
een verlies, dat in peen halve eeuw is In te
halen. De tienduizenden weezen. van wie de
wereld weinig hoort en zich weinig aantrekt.
zUn de onschuldige bloedgetuigen die met
hun Jonge leven de schuld der ouderen uit
boeten.
ongeschiktheid tot werken door 7R(1 bjj een ongeval met
o, beide beenen of beide oogen vve doodeljjken afloop
Dit veel te teers harnas gaf geen beschutting
tegen menschelUke gevoelens als: vriendschap,
liefde, edelmoedigheid, eerlukheld. enz. enz.
Dit was de voornaamste reden, dat Miguel mü.
na het falen van zijn schot, niet het fusllieeren.
Toen het tumult als een onweer was afgetrokken,
bracht hU mU zelfs naar huls. HU kende precies
de straten die ,Jn ons bezit” waren, zoodat
ik mU daar veilig met hem kon vertoonen.
HU ging door de Avenldo, het hoofd in den
nek. alsof hu een generaal was. HU vond het
ook vanzelfsprekend, dat Ik hem rechts' liet
loopen.
In de oude wUk was de drukte zóó groot, dat
we slechts langzaam vooruit kwamen Hst was
de drukte, sooals die in den middag om twaalf
uur gewoonlUk door de nauwe straatjes perst.
Van alle zUden drongen- menschen aan, soms
stille, donkere groepen, dan weer juichende en
schreeuwende harden Daar doorheen schoven
schichtige gestalten van onrustige moeders en
ontstelde familieleden.
De luiken van de winkels waren neergeslagen
als overdag waardoor de straatjes nog nauwer
werden en de groenten lagen uitgestald of het
ochtend was. Alle kleuren werden gebroken
door het doode. witte licht van de lampen en
over het heele woelige tafereel lag iets grauws
en troosteloos.
Een oude man stond een vat te kuipen.
Daarnaast was de woning van Miguel en
achter het venster brandde nog licht.
Dan was Frasquita opgebleven
Ik zag aan Miguel, dat hU onrustig was en
dat hU het vervelend vond, om binnen te gaan.
Naast den autobestuurder moet voor elke
persoon minstens 40 cm ruimte beschik
baar zijn (voor kinderen tot 12 jaar:
30 cm) Op banken, die over den rug
gemeten smaller zijn dan 1^40 cm. mogen
dus geen 3 volwassenen zitten.
Christen nationaal gezind te zUn. In het bU- kamer had. De gordUnen wanen gesloten, niets
duidde erop, dat er iemand thuis wbs.
Een slagersjongen kronkelde rr.et een behoor
lijk vaartje door het haastige rUverkeec
zwenkte eensklaps naar het trottoir. waar
hU met een onmiskenbare handigheid zUn fiets
tegen aan zette en was met enkele vlugge
stappen voor perceel 59. Op sUn skhouder
torste hU een groot pak, stevig met touw bij
eengebonden. Nog voor hU de bel voor oe
tweede maal liet overgaan, stonden een drie
tal collega's naast of achter hem. die minstens
even groote pakketten droegen. Met veel claxon-
mlsbaar veroverde een zware bestelauto zich
een plaats naast de bestelfletsen. Twee poottge
kerels sjouwden er een voorwerp van behoor
lijke afmetingen uit, klaarblijkelijk een twee-
peraoons-opklapbed. Meerdere auto’s volgden
en ontlaadden een grooter of kleiner aap tal
pakjes van de meest uiteenloopende vormen.
Taxi's snorden aan en brachten allerlei men
schen. dikke en dunne, voorname en gewone,
lange en n.agere, die haastig afrekenden en
Veel schatten zijn in oude boeken
Verborgen, schijnbaar zonder nut,
Totdat er eensklaps uit hun rijkdom
Door grage geesten wordt geput.
2 Dan zijn het bronnen van veel
schoonheid,
t Zijh paradijzen voor den geest.
Dan is het delven in hun rijkdom
Voot ware kenners als een feest.
Dan wordt hun lang-verzonken
inhoud
Weer blootgelegd en aangetoond,
Dan wordt de speurder der historie
H Met schatten van den geest beloond.
Ook onlangs is het weer bewezen
g Dat rijkdom, in zoo’n boek te geef,
l wou
kijken,
11 Nu komt weer vraag naar oude^
zien, hoe In de kampen der Regulares voor de i5
^iiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiïH
licht verteerbaar en hebben geen contröle noodig
van het verstand.
.Maar wat hebben die daar dan mee te
maken?”
Ik wees op een groepje doode nonnen met af
gerukte kappen en op een pater, wiens handen
men had afgehouwen.
HU putte zjjn antwoord uit het Evangelie.
Precies kon hU zich den tekst niet meer herin
neren en hU stamelde:
„Er zal een tUd komen, dat gU den Vader
niet meer zult aanbidden in den Tempel
is het niet zoo?.... Maar in Geest en W»*r-
held Zoo is het tod), geloof ik?”
HU glimlachte verlegen.
.Ja," zei Ik, .jnoiete la het wel. Maar het
klinkt hier zoo gek. Zullen we liever buiten de
poort gaan?"
.Je kunt beter hier blUven.” zei Miguel, .het
Is overal gevaarlUk op het oogenbllk."
ZUn waarschuwing was niet overbodig: het
gevecht verplaatste zich voortdurend en in de
onnüddellUke nabUheid van de kazerne waren
Juist verscheidene schoten gevallen.
„Wat zou je moeder hiervan zeggen?" vroeg ik.
„Als ze nog leefde."
.Spanje is mijn moeder.” zei Miguel.
Het is hopeloos met zoo’n jongen.... En zóó*n
moeder....
HU was
de plaats van God Ingenomen. In Indlë stelt
men het land op de plaats ..van de oude gó
den. Deze tempel is een merkwaardig voorbeeld
van de tegenwoordige ontwikkeling van het na
tionaal bewustzijn. Ook.in Indlë blUkt het be-
trekkelüke op de plaats van het absolute te
worden gesteld. Het nationalisme wordt zelfs
een religie. Voor de andere godsdiensten. de
oude Indische zoowel als het Christendom,
bergt deze ontwikkeling groote gevaren in zich.
Door deze verstrakking van het begrip natlo-
nallsme wordt het moeilfiker om als Hindoe of zichtbaar het getal 59 droeg, waarWilly haar
dochtig naar de scharniertjea vjn mijn bril.
,Jk bedoel sooals ik het zeg." verklaarde ik,
„wie zal daar meer onder lijden, de arbeiders of
de Kerk?"
JDe Kerk.da Kerk.zei hU. .dat woord
kun je op zóóveel manieren uitleggen. Wat be
doel je eigenlijk met de Kerk?"
„Wat ze is natuurlijk: de Gemeenschap der
HeiligenJe hebt toch wel eens gehoord van
de lijdende Kerk, de strijdende Kelk en de
triomfeerende Kerk? DAAr heb ik het over."
Miguel herinnerde zich wel, dat ooit ge-
te hebben.
it is een gratis bewering," zei de student
.Je hebt niet eene bewijzen, dat die Kerk
Wel bestaat"
Het gesprek liep weer hopeloos In het sand.
1 Ik kon hem toch niet van Wen grond af aan
hier staan te omderrichten Dat hoefde trouwens
ook niet, want Miguel heeft toch niet het geduld
om het gebouw van het tnsieht van dan grond af
op te bouwen.
.Die drieledige kerk Is een mooie allegorie,"
zei hU. „en als zoodanig voel ik er wel wat voor.
Maar het is allemaal uit den tijd., en te vaag.
WU met onze beweging staan met twee beenen
op den grond."
Ik herinnerde hem aan de binnenplaats van de
kazerne.
.Ja. dat heb Ik gezien.” zei Ik. „maar er zUn
(tear velen, die dat niet meer zeggen kunnen.”
Om. mU een pleiMer te doen deed Miguel wat
water in den wUn.
Ik had dikwUA met Miguel gediscussiëerd.
Maar dat was in een Ujd. dat Barcelona praatte.
Nu staan wU echter voor de Daad.
De gevolgen van de Daad liggen over het
binnenplein verspreid. Buiten de poort woedt
eveneens: de Daad.
Er zUn vluchtelingen, die dekking zoeken
achter palea en mantels van rolluiken.
Miguel deed ook niet meer aan praten alleen.
Het was de Daad, die verlossing moest bren
gen.
HU nam zijn geweer en legde aan. Ik zag hem
mikken op een lantaarnpaal, waarachter een
man stond die in zUn vlug genomen besluit
niet gezien had, dat men hem van terzijde be
laagde. Miguel mikte zoo rustig, of hU een
vosje neer ging leggen. De man achter den paal
was een lange Jongen met een smal, nobel ge
zicht. HQ drukte de hand tegen de borst, om
zooveel mogelUk dekking te krijgen van den lan
taarnpaal.
De groote. zwarte zegelring, vlak voor zjjn
hart, noodlgde tot mikken.
Ik kon niet langer aan den drang weerstaan
om den arm van Miguel tegen te houden Met
een hand duwde hu mU weg. maar het schot
ging af. De kogel verdwaalde schuin omhoog.
de Hemel weet waarheen
hoog zien Het jubelde A juichte in hem:
was zUn wraak
volkomen. Nu zou
ze aan den Ujve
ondervinden.
bU waartoe hU in
staat was. HU
liet niet met zich
sollen, dat zou
In Brttsch-Indlë is kort geleden te Benares
aan den Ganges een nieuwe tempel in gebruik
genomen, waarvan de gelUke nergens in Indlë
noch elders ter wereld te vinden is. Deze tem
pel is voor rekening van een rUken Hindoe
gebouwd, een vurig nationalist, die daaraan *n
bedrag van meer dan .80.000 ropljen heeft ten
koste gelegd. De tempel is gebouwd van roode,
Indische zandsteen, maar het voorwerp van
aanbidding is gemaakt van Carrartoch marmer,
speciaal uit Italië aangevoerd. Dit is echter
geen godheid of een altaar. Het is een zeer
nauwkeurig afgewerkte relief kaart1*3$^
die op den vloer is aangebracht. Deze kaart is
hëf vOorWWJVaat wordt aanbeden. De tempel
is gewijd aan Bharatmata, Moeder India. En
duizenden komen hier tezamen om een nieuwe
godheid te aanbidden, hun land. De ontwaking
van het nationalisme heeft de oude góden in
Indlë doen wankelen. In deze technische, in-
dustrieele wereld kunnen zU het volk niet meer
redden. Voor hen is geen plaats meer. In Rus
land hebben de tractor en de landbouwmachine
Thans was het rijkdom in contanten, S
«„M- to geld,
■ez’ wereld s
Voor eeuwen was er eens een
schrijver,
Die, toen hij haast was uitgeleefd,
In ’n phüosophisch handboek heim’lijk
Zijn testament verborgen heeft.
Hij, die door ‘t lezen van dat boekwerk
ZVn interesse had getoond
Voor ‘t geesteskind van dezen
schrijver,
Werd daar dan rijk’lijk voor beloond
- i s
stad verzameld had en voor wie men niets
nieer te eten had, daar de middelen van het
kto°*fer volkomen uitgeput waren Vooral de
melkvooraienlng ten behoeve der aller*
gaf onoverkomelUke moellUkheden.
Toen de afgezanten der RegeeringsstrUders
het stille klooster binnentraden, konden ze hun
oogen niet gekloven. Voor hen stonden veer
tien nonnen. Toen haar gevraagd werd, waar
om zU hier tusschen de pulnhoopen der stad
waren achtergebleven, terwUl de volkswoede
haar elk oogenbllk met den dood bedreigde,
trad de overste naar voren en antwoordde met
groote kalmte en waardigheid: r
„WU zUn hier gebleven, zoo lang, wU goed
konden doen. Deze driehonderd weeskinderen
hadden ons noodig. Thans, nu ons niets meer
rest, moeten wU de kleihen aan uwe mensch-
lievendheid toevertrouwen
HU Uep met mU mee en bonkte regelmatig met
de kolf van het geweer op den grond.
„Waarom ben je niet weggegaan?” vroeg
Miguel met een onderzoekenden blik. Mün
tegenwoordigheid was verdacht.
.Je had beter weg kunnen gaan." hernam hU.
toen ik niet aanstonds antwoord had gegeven.
„Wat doe JU hier?" luidde mün wedervraag.
Het antwoord rolde prompt uit zUn mond:
„Ik ben hier, omdat Spanje mü noodig heeft.”
.Bponje had die menschen misschien ook nog
v*l kunnen gebruiken.” zei ik, terwül ik op de
lüken wees, die over de binnenplaats lagen.
„Vóór het nieuwe geboren wordt, moet er
bloed vloeien," zei hU met saamgeknepen lippen,
^oo is het in de natuurzoo is het in de
historie.”
Het is een typisch verschUnsel. dat men in
dezen tijd zoo gaarne met, maximes werkt. Dit
1» een eenvoudige en overtuigende wijze om
repliek te geven. Ze gaan er in als koek, zjjn
U
haar nu wei voldoende duidelijk zUn!
Op het trottoir had men ook bemerkt, dat er
op de derde étage iemand thuis was ^As ik
dat hefle nog es tege kom. is ze nog niet
jaorig.”
Een versterkte politiemacht drong de straat
in en njaande tot doorloopen. een wenk, waar
aan niet dan onder luid gemopper van de vele
gedupeerden langzaam aan gevolg w^d ge
geven. Na een kwartier heerschte er rust voor
perceel 59.
..Nou, mat zeg je er van?” glimmend van
zelfgenoegzaamheid keek Wlm naar zUn met
gezel.
..Benig, zeg. ik had niet durven vermoeden,
dat het zóó zou gaan.”
„Ik zou het gezicht van Willy wel eene wil
len zien."
„En Ik." in een teug ledigde Leo zUn gtas en
gluurde naar de hoteldeur. als verwachtte hü
iemand.
„Laten we er nog één nemen, op dezen ge
weldigen afloop.”
„Aococrd."
„Dag. mUnheer de Jager, dag Leo.” Met
vlugge dribbelpasjes was ae onhoorbaar nader
bij gekomen en stond daar in volle charme:
„Wllly”.
„Hoe kom JU hier." onthutst en met een
kleur als een blozende boerendeern was Wlm
opgeeprongen en keek naar Wllly als was ze
zoo uit den hemel gevallen. ,Tk dacht.... ik
bedoel 'ik wil....”
„Ga maar zitten, aeg. Je blameert je hope
loos voor de andere gasten.” Wllly nam den
stoel, dien Leo voor haar naderbü geschoven had
en ging vlak naast beiu zitten. Belden hadden
ze moeite om hun lachen te bedwingen bü bet
zien van hun overrompelden dtechgenoot.
Leo was de eerste, die sprak.
Jk behoef je zeker mijn verloofde niet voor
te stellen wel, Wlm?”
.Je.... je verloofde?” stotterend kwam het
er uit, terwfjl zün hoofd van vuurrood spier
wit werd.
^le vertelde me laatet toch, dat je WUly op
lün 35 had zien stappen met iemand van muct’
postuur? Nu. dat kwam uit, want IK was het
self. Ik kan Je niet zeggen, hoe dankbaar ik
me jegens je gestemd voelde, toen Je ace je
wraakplannen ontvouwde. Nu konden we onze
maatregelen nemen. Alle bewoners van perceel
59. zoovel als van 57 hebben we op de ko
mende gebeurtenissen voorbereid, omdat we
niet wisten, aan wie M de gefingeerde bestel
lingen had opgegeven., Als ik daar achter had
kunnen komen, had lij alles afbesteld, dat be
loof ik!'
die dame, die daar nog altUd voer het
raam Mt,” Wlm durfde het tweetal niet meer
aanzien.
.Die,” zoowel Wllly als Leo vermaakten Mch
uitermate en lachten hardop, „dat is eed aan
gekleeds pop. meer niet. We vonden het wat
aardiger voor jou. Je hebt nu tenminste enkele
minuten in den waan verkeerd, dat je Wllly
voor haar wangedrag naar Jou opvatting
althans behoorlük hebt beetgenomen. Gezien
de desillusie, die zou volgen, hebben we Je dit
pretje van harte gegund. Prosit. Op den ge
weldigen afloop!”
at de burgeroorlog in Spanje een vreese-
II lüke ramp is voor het land der trotsche
hidalgo's, dat hü misschien ook een in
ternationale ramp kan worden, daarvan zullen
onze lezers wel overtuigd zün. Wel groot is de
verantgoordelükheid van hen. die deze moord-
partU onder broeders ontketend hebben!
Büzonder tragisch is bU dezen strijd het lot
der ouderloos geworden kinderen, wier vader
an moeder gevallen zün onder den kogelregen
of de scherven van bommen en granaten.
Mëer dan 50.000 kinderen moeten dakloos en SHI
onverzorgd rondzwerven.
Men herinnert zich, dat ook in Rusland, in
de eerste jaren na de revolutie, zulk een leger
van kinderen van stad tot stad en van dorp
tot dorp trok, verwilderd en hongerig. Zoo is
het nu ook In Spanje. De honger drijft de
kleinen voort. Een sombere kinderkruistocht
k wil Je wel ronduit verklaren, dat ik me
in Wllly leelük vergist heb. Ik had gedacht,
dat zü zich niet tot flirten leende, maar een
eerlüke opvatting van liefde had. Gisteren
avond heb ik echter met eigen oogen gezien,
dat ae op lün 35 stapte met een vent, die me
wel wat bekend voorkwam, zonder dat Ut hem
echter kon herkennen Hu was ongeveer een
type els JU. Leo.” Zenuwachtig speelde Wlm de
Jager met zün lichte «enigszins groezelige
handschoenen.
„Tja. wet zal ik daar van zeggen. Ze zal er
wel een reden voor hebben gehad. Nico, wees
eens éérlijk, aeg: JU lleo Zaterdagavond toen
ook met een ander, toen Ik je in de Kalver-
straat tegen kwam.”
„Nou ja
„Nou ja. nou ja. Ik wil je geen verwijten
maken. Je bent oud genoeg om op je eigen te
passen, maar een herinnering aan den legenda-
rischen pot en dito ketel zal Je wellicht Je ge
moedsrust woer teruggevenEen ironlscn
lachje speelde om Leo's mood.
„JU hebt gemakkelük praten.”
eenige nadere verklaring volgde:
zal haar bezuren, dat beloof ik je."
„Zoo?! En wat dacht Je dan te doen?" Vra
gend keek Leo naar zjjn opgewonden metgeze
„Zou Je dat zoo graag willen weten?”
„Houd t voor je, man. Ik wensch je
voorbaat veel succes!" war het afgemeten ant
woord.
„Nou. nou, wind Je niet zoo op. Je lükt mün
hospita wjsl. die is ook zoo gauw aangebrand.
Ga Je mee een glaasje bier drinken, dan zal
ik het Je vertellen."
In een stil hoekje van het roezemoezige
staurant wer-schten ze elkaar „prosit"
„santjes." rookten een sigaret en hervatten de
gestokte conversatie, die nu fluisterend werd
gevoerd en gerulmen rijd duurde.
„Ik beloof je. dat ae op die manier behoor
lijk haar trekken thuis krijgt. Maar daar heelt
ze het dan ook naar gemaakt. Vind je self
niet?"
>Tja, Wlm. wat njoet ik daarvan zeggen?
MU lüken zulke grappen nu eenmaal niet. Daar
ben ik veel te ernstig voor. Maar ais JU vindt,
dat je op die manier )e gram kunt halen, nu
wat let Je?"
JBpreken we dan af, dat we elkaar ajs. Za
terdagavond om 9 uur treffen in het hotel
aan den overkant van haar pension?"
..AU Je daar nu persé op staat, vooruit dan
maar. Ik zal op tijd aanwezig «Un. Houd je
taai en tot ziens, jó." Hierna scheidden de
beide vrienden.
Vóór de groote hoteïklok op 9 uur stond, za
ten de belde jongemannen Zaterdagsavonds in
een gemakkelUken stoel voor het raam van hotel
.X'Etranger". Gespannen tuurden se naar het
drukke gedoe op den weg. Af en toe gingen
hun blikken naar omhoog, naar de derde étage
van het moderne flatgebouw, dat duldelUe
Doordat geen mensch het in
Daar eeuwenlang verborgen bleef.
Thans was het een bedrai
Wat voor de meesten op c
