Het Zeemonster van Nagasaki
SiroopFamel
4®
pc
HOEST
neme men Siroop Famcl,
het door artsen aanbevo
len geneesmiddel, dat het
slijm losmaakt, de hoest
kalmeert en de luchtwegen
zuivert. -X
van den daq
>r.
F 750.-
F 750.-
^att-Cre^
Barcelona
Kloosters branden
Maria Lichtmis
in
I
8
1^40
DINSDAG 2 FEBRUARI 1937
Feest in vroeger tijd
u
ixU;
'dm
«en
ima
Roode propaganda
Onder zeelieden
I
rut
'fz
door DON LOIS ALBARON
“4712”
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ER LUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Jimmy
breekt in I
------
«I /X I JI w r« O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen
Altijd weer
PTTT
uu
Toen Plet Prikkel en Drein Drentel zagen, dat al die klad
der!] in verkeerde aarde was gevallen, besloten se er maar een
ïers”.
vond
man
o
Of]
om
en hl) had moeite om niet
0
Flacons 0.80. 1.— en 1.7»
.00'
(6
t
3?/0t
21
zat Don Pedro nu
vat
(Slot volgt)
1
4
i
oer
:ht
-
.Dezelfde ervaringen, die de Z.Eerw. schrijver
van Rotterdam verhaalt, kan men ook in Am
sterdam opdoen: Ook hier la de roode propa
ganda in de haven zeer geraffineerd.
A
‘4
1 -
Potjes 0.60 en 0.90
Tuben 0.35 en 0.80
Onderweg had Plet Prikkel nog een extraatje van honderd
gulden. Er stonde* langs den wen een paar heeren, die dachten,
dat Plet en Drein een paar deelnemer» waren aan den Mara-
thon-wedloop. .Jullie zijn zoo ongeveer tegelijk aangekomen',
zei de oudste meneer, „hier heb je honderd gulden, die moe
ten jullie maar samen deelen."
Halve doos <>.60
Heels doos 0.80
men
eens
u/de
laar e
.jteaultaat: algen
toestand aan boon
generaliseert nu i
Op deze vraag wist Dick een uitstekend ant
woord en Elsie ging ermee accoord.
Eerst heel veel later, toen Elsie en Dick al
lang getrouwd waren, vertelde Jimmy aan Dick
de waarheid omtrent zijn avontuur. Maar toen
kwam het er niet meer op aan.
Li-
Van
twee c:
toch?....
En
wat
bij levenslange geheele O1
verlies van belde armen.
tot
en
5%
ub-
309
zen
4
van
lijke
>en-
1 te
een
he»
Pe-
ling
(oor
obL
ptie
Sen-
adio
14.»
17.20
19.05
Ber
lijn;
ce-
mr
port”
laar-
nd 8
reek
aar-
nna,
Di-
1520
16.20
18.40
13.20
ina-
irca
?ing
or is
groote flacon
kleine flacon I 1.15
Bij Apothekers
on D o q i s v n
vaart je in te aetten. „DAAr 1» het oosten”, riep Piet onder het
hollen door, in die richting moest Nagasaki liggen.”
verschijnsel. De afstand van bewondering naar
aanvaarding is zeer gering.
:an over een voet en lag hij languit op d<
"vloer. Er zette* iénttafkf êéh1 krfi< 6p
brandende huizen halen als er nergens brand en had moeite on niet --
b® veriloo run een hand,
een voet at een oog
7%
ran de practlsche waarde van het: „zet Uw
tlcht op den kandelaar", doelbewust rfln sche
pen tot varende internationale reclame objecten
tnrlcht. De kracht dezer reclame in de zeeman»
wereld valt moeilijk te bepalen: ook omdat zij
over het algemeen slechts zeer Indirect werkt.
In leder geval begint de reputatie der Rus
sische schepen steeds meer veld te winnen on
der de zeelieden. Bij de verscherping der sociaal-
oeconomische en maatschappelijke problemen
onder de zeelieden, is dit een zeer bedenkeiyk
schlktheld tot werken door |h’ *7 een ongeval met E* O S
>lde beenen of beide oogen I VV» doodelljken afloop fcaOve™
“Tgrcl" jwichtswstT des
morgens om de resten van de
Cold Cream te verwijderen. “Terci"
wekt op. versterkt en vernieuwt
het buidweefsel.
Waarom Sebastian met alle geweld juist een
stuurman moest hebben, is mij nog steeds een
raadsel. Misschien was dit de hoogste autoriteit,
dien hjj nog durfde toe te spreken.
Sebastian trok de baret over zijn bruinen kop
en ging naar bulten.
Juan tikte op de tafel met zijn sigarettenpyp
de seconden af.
Het bleef eerst gerulmen tijd stil.
Toen zei Chlquita met een diepen zucht:
..Dien zien wy voorlooplg niet meer terug.”
Ik keek haar vragend aan.
Chlquita maakte het vlug gebaar van een
glaasje dat naar binnen wipte.
„Ik geef hem nooit de kans alleen te gaan,”
zei ze.
De mededeeling stelde mij niet erg gerust.
Ik stelde ons al voor, wachtend op den nieuwen
dag en op den terugkeer van Sebastian, in een
vroolljke bui.
Maar Chlquita had de zielskracht van
Sebastian onderschat Na een kwartier stond hij
al weer in de deur, waardoor het grijze daglicht
naar binnen vieL
Hij was nuchter als de jonge dag.
..Daar zit die niks-nut nou." zei hy met den
vinger op Juan gericht.
Juan. de anarchist, boog het hoofd en kreeg
een kleur.
Sebastian liet de deur openstaan en viel neer
op den rieten stoel, dien Juan voor hem had
Ingeruimd.
..Het is in orde.” zei Sebastian.
En Chlquita knikte bedaard:
kriste ik enkele dingen bjj elkaar: wat souvenirs,
het brevier (wat hangt dat boek daar vreemd in
den zak van dat colbertje) en een kleine hoe
veelheid geld. Het was niet veel: misschien net
genoeg om den overtocht van vier personen
nzar Marseille te betalen. Dat was ik.... de
twee zusters.... wAAr
hebt het gezegd. Je noodlgt een Inbreker uit,
je jaagt hem weg en je bent een held. Je idee
is geniaal.”
..Maar waar haal ik een inbreker vandaan?
„Daar zal ik voor fungeeren
NEGENDE HOOFDSTUK
Zonder kloppen trad Ik dezen keer bjj Sebas
tian binnen.
De oude zeeman zat met de blauwe hemds-
mouwen breed op de tafel en Chlquita dribbelde
t*drljvlg rond.
„Ach. je kent Pepito wel. Hjj heeft een groo-
ten mond, maar als het er op aan komt doet
hy niets. Hy wil goede maatjes blijven met zyn
volk.”
Sebastian zat weer met de doorgedrukte hout-
kwast te spelen.
„Dat is dus niets," zuchtte hy.
„Er ligt alleen een groote boot van de Messa-
geries en die is al stampvol geladen," vertelde
Juan.
Ik luisterde aandachtig Dat was wat ik heb
ben moest. Ik had spyt, dat ik er zelf niet op uit
was gegaan.
„Wanneer vertrekt die boot?" vroeg ik.
„Dat weet ik niet.” zei Juan. .Dat heb ik
natuuriyk niet gevraagd. Het schip ligt heele-
maal achter de dokken."
Het was een geruststellende gedachte, dat er
van buitenaf iets gedaan was om een vlucht
tnogeiyk te maken. Een boot van de Messageries
Maritimes was juist hetgeen ik hebben moest.
Het was alleen nog maar de vraag: hoe werd
je in goed vertrouwen aan boord genomen.
Sebastian hakte den knoop door
Hy wierp zyn zoon een minachtenden blik toe.
.Jullie blijft allemaal hier.” zei hy. „en Ik
ga zelf naar de kade toe. Wie een mond heeft
om te vragen, komt alles te weten, wat hy wil."
„Ik stond op.”
„Neen.” zei Sebastian. ..Ik ga zelf naar de
kade toe. Dat Is hier een delicate zaak.”
Hy was er zelf trotsch op. dat hy zich op zoo'n
keurige manier wist uit te drukken.
„Ik zal dien stuurman wel eens zien te kry-
gen."
“Matt-Crwmw", de heerlijke,
matteerende dagcrème I Uitstekend
als onderlaag voor de fijne “4711”
poeder, waardoor U er verzorgd,
frisch en natuurlijk uitziet
zien wie zyn belager was. ontdekte hy de vast
beraden en aangebeden Elsie.
„Houd je kalm.” ael se eenigszins grimmig.
„Maar.... ik wil je heelemaalniks...
doen." hakkelde de inbreker.
„Kap ik me zoo voorstellen," grinnikte Elsie.
„Je mag biy zjjn dat ik jou niks doe. Dacht je
soms dat ik dat plannetje Tilet snapte. Ik heb
door een kier van de deur Dick naar beneden
zien sluipen en het raam zien openschuiven.
Ik vermoedde toen dat er het een of ander ge
beuren ging en ik heb geduldig gewacht. Dat
fluitsignaal van jou had ik al eens meer ge
hoord. Niet handig van je om dat te gebruiken
by zoo'n speciale gelegenheid.”
„Maar waar is Dick nou?” vroeg Jimmy aar
zelend.
.De heldenfiguur uit het drama zal waar
schijnlijk zyn ingedut omdat de boef op zien
liet wachten. O, nee. daar komt' de dappere
jongeling. Vooruit, doe alsof je vecht, ik wil
den stakker niet teleurstellen.' b
Jin.my gooide een stoel omver en Elsie riep
om hulp en het was Inderdaad een realistische
scène, die de toesnellende Dick te zien kreeg
Hy vond Elsie half bezwymd op den grond en
hy zag nog juist een been door het venster
steken. En zoo groot was zyn opwinding, dat
hy den bezitter van dit been achterna gegaan
zou zyn. had niet de klagende stem van Elsie
hem hiervan teruggehouden.
.Je mag je leven niet wagen, Dickie," fluis
terde se. „Je hebt dien gemeenen inbreker al
verjaagd en ik weet nu wel hoe moedig je bent.
Hoe zal ik je ooit kunnen bedayken?”
communistische leiding naar bulten, en werd
er van Madrid uit een sociale wetgeving uit
gevaardigd voor de zeelieden, welke misschien
op zich zelf nog zoo dwaas niet was, maar die
In de bestaande toestanden plotseling zoo diep
ingreep, dat zy de Spaansche handelsvloot in
een open en internationaal bedrijf als de
scheepvaart uit zyn evenwicht stiet; by gevolg
traden alle reeders in verzet.
Met de hulp van deze manoeuvre van Madrid
was het toen voor de communistische cellen
op de Spaansche schepen vry gemakkeiljk om
de geheele bemanning op hun hand te krllgen
•n daarna de leiding sterk in handen te nemen.
Plotseling bleek toen, dat niet de kapitein en
'flcleren, maar de lagere bemanning onder
leiding der cel besliste, waarheen, wanneer en
onder werke voorwaarden het schip al of niet
zou varen.
By eenzelfde tactiek zal het de Fransche en
Belgische handelsvloot op wier schepen men
nagenoeg overal communistische cellen (schyn-
baar weer van weinig beteekenls) heeft ge
bouwd. niet anders vergaan; om van de Bra-
zlllaansche en Noord-Amerikaansche handels
vloot niet eeni te spreken.
Het is een meesteriyke tactiek, waar
zich wel op mag bezinnen. Hier is nu
het gevaar grooter dan het schynt.
De communistische internationale «rijdt dus
zoowel aan de marine als aan de koopvaardy
haar volle aandacht. En haar propaganda is
buitengewoon juist op de psychologie van den
veeman Ingesteld.
Niet alleen dat zy vla hun International
Seamen’s Homes in de verschillende wereldha
vens hun contactcentra hebben (In Rotterdam
Is dat centrum onlangs verdoopt tot „Cul-
tuurclub voor Transportarbeiders”) maar voor
al ook in de groote Russische havens zelf
worden de binnenvarende zeelieden Intens en
toch zeer tactisch bewerkt; terwyi zy tevens
van hun eigen schepen, die zeeën en havens
bevaren, sprekende reclame-objecten trachten
te maken.
Enkele maanden geleden lag er In de Rotter-
damsche haven een Spaansch schip. Onder de
bemanning waren de meenlngen verdeeld om
trent de practlsche waarde van het communis-.,
tlsch Ideaal voor de eigen lotsverbetering. Men
besloot tot een excursie op een Russisch schip
rneene opgetogenheld_over den
•rajer 1 Z-
eéthhaal snel! En hef"31Spnut
Achter de lamp zaten de belde zusters.
Waren die dan niet op haar kamer?
Zy gevoelden zich blijkbaar heel wat beter
thuis dan enkele uren geleden.
Eén van haar leed nog sterk door den zenuw
schok, dien zy gekregen had. zy zat voor zich
uit te kyken met groote starende oogen. Voor
zoover ik over zooiets kan oordeelen zou het nog
wel enkele dagen duren eer ze weer normaal zou
zyn.
De andere zuster: zy was dezelfde die ik op
de ziekenzaal aan het werk had gezien, was een
en al aandacht voor de zonderlinge verhalen van
Sebastian en ik hoopte vurig dat de oude zeeman
zich eenigszins In acht zou nemen, en bedenken
dat hy niet tegen matrozen sprak. Hy had echter
een wachter voor zyn lippen gesteld, iets waar
voor men hem, zyn openhartigheid kennende,
niet genoeg kan bewonderen.
De zuster had al verschillende malen aan
Chiquita aangeboden om haar te helpen.
Neen. neen, maar daar wou Chlquita niets van
Wat of de zuster soms
Chiquita een oude vrouw wa^
weten. Verbeeld je....
dacht Dat
Hóla...
„Ik heb ze maar beneden laten komen.” zei
Sebastian met goedige ruwheid, „de zusters zyn
niets gewend. U begrypt my wel."
- Ja, Ik begreep Sebastian heel goed.
.Het Is veel beter zoo," zei Chlquita goedig,
.„nietwaar.... Alléén Is mau alleen....
vooral vandaagDe zustertjes moesten
afleiding hebben.... Nietwaar kindertjes?”
Chiquita ging haarzelf maar na.
Als je beroerdigheid hebt, dan moet je
D. Z.Ew Pater A. van Rlxtel. haven-aalmoe-
zenler te Rotterdam, schryft ons:
By hun strategisch plan tot vestiging van
de klassenlooee internationale der toekomst
hebben de communisten een bysondere aan
dacht voor de zeemanswereld. En dit om twee
redenen. Allereerst omdat zy van stonde af
aan begrepen hebben, dat door de zeelieden,
die op alle landen varen, hun ideeën en daden
snel en krachtdadig over de heele wereld ver
breid warden. En vervolgens, omdat zy over
tuigd zyn (en terecht) dat zy by het sein tot
een algemeene wereldrevolutie, geen kans op
eenig succes hebben, als zy de „vloot” het be-
tangrykste communicatiemiddel der volkeren,
niet aan hun zijde hebben.
in* dit opzicht kyv uiterst leerzaam. In twéé
jaAr tyd» speelden sfj het klaar om it> de be
manningen var. practlsch alle Spaansche schepen
communistische cellen te bouwen. Deze waren
schynbaar van weinig Invloed en beteekenls.
Dat moest ook zoo; anders hadden zy ontydig
de aandacht der reeders op zich gevestigd, die
dan wel eens grondig hun schepen hadden
kunnen gaan zuiveren van deze cellen
Toch hadden deze cellen precies genoeg In
vloed om op het juiste moment de leiding in
handen te kunnen nemen. Toen de situatie in
Spanje critiek begon te worden, trad in de
Spaansche volksfrontregeering de vermomde
>erd bewerkt of verwerkt.
fiat fiït 300doorging tol de benauwëldq_vln'
hét Cal vinlsmé óver onze landen kwam en voor
al de sferti der MAria^eteerders verofioorde
moge blijken uit de stadsrekening van Heusder
die in 1570 n post bevatte dat men had .JBetaelt
enen schameien jongen voor dat hy op Licht
misdag in ons llefvrouwenspil Joseph geweest
is.” Een dergeiyke post staat ook nog geboekt
in 1573.
Toch is de beteekenls van Maria Lichtmis
voor het volksleven niet beperkt gebleven tot
deze met de liturgie samenhangende uitbeelding.
Als bewys daarvan moge b.v. gelden dat ook
nu nog In Noord-Holland de werklui zich by de
boeren verhuren op Vrouwendag.
Plet bedankte den meneer met tranen in zyn oogen. „Zie-
soo", zei hy tegen Drein, „we kunnen er weer even tegen. We
moesten nu maar een stukje op ons gemak aandoen.’ Zoo
kwamen se aan een wegwyzer. die naar Konstantinopel en
Nagasaki wees. ,Jk wou maar, dat de kilometers er by ston
den”, zei Piet.
Na de opwinding van den nacht lykt de
warmte daarbinnen ondraaglyk.
Adieu, daar gaat myn kamer van Barcelona.
Ik betrapte my er op, dat ik met den vinger
over het ruige blad van een kamerplant stond
te stryken, alsof ik niet iets Anders had te doen.
Toen ik tot de werkelykheld was teruggekeerd,
De bisschop droeg een kaars van anderhalf
pond, de deken van het Kapittel van een pond
en zoo eenieder naar rang en waardigheid. De
heele stad was uitgeloopen en stond langs den
weg, niet alleen om den biaschop maar zeker
ook om de groep te zien, waarin een meisje als
Maria tusschen twee engelen met brandende
kaarsen In den stoet mee liep. In de Mariakerk'
werd de hoogmis gezongen met een sequentla
na het Epistel, welke hymne afkomstig moet
zyn van Rhabanus Maurus den abt van Fulda
in de 10de eeuw. Dan gingen de kanunniken
weer naar den dom terug, waar intusschen van
voor naar achter, overal in de kerk, honderden
licjjten ontstoken waren.
In Amsterdam vierde men het nog veel ech
ter en naïever. Ook hier trok een processie langs
de grachten van de oude stad, met alle notabe
len en het geheele stadsbestuur, en ook hier
werd Maria voorgesteld door een jong meisje,
maar toch weer heel wat gemoedelyker. De be
kende Amsterdamsche apotheker en felle cal
vinist. Wallch Syvaertszoon, beschryft deze
plechtigheid in de voorrede van zyn pamphlet
.Hoomsche Mysteriën ontdeckt" van 1604, al
dus:
..Den tweeden February houden sy gheheughe-
nisse van de reyninghe (reiniging) Marie; daer
gaet men in de processie met groote solennlteyt,
daer wert een schoon jongh meysken. fraey
ende statich toegemaeckt nae eysch der saecke,
op een ezel, (soo die te becomen Is, of anders
op een cleen peertgen) gheset, ende is onze
lieve Vrouwe, welcke van een jonghman, op een
sonderllnghe antyckse wyse toeghemaeckt, by.
den toom van den ezel gheleyt wert, draghende
een korve aen synen arm, waerinne een saghe,
byi, schave en ander tlmmermansghereetschap
leyt. Daer benevens een paer tortelduyfkens In
een ander korfken om die te offeren ende dese
is Joseph. Daer gaen alle de prlesteren, burghe-
meesteren ende raet, alle de schoolkinderen
ende 1 ghemeyne volck, elck met een ghewyede
bernende was keersse of sommlghe met 'n deyn
gestrengt toersken inde hant waer uyt gheco-
men is, dat deze dach Lichtmis ghenaemt
wert.”
Hetzelfde getuigt Caspar Coolhaes in zyn
Comptolr Almanak, dien hy 2 jaar na het ver
schijnen van het genoemde schotschrift uitgaf.
Deze echte ezel moet by de Amsterdammers
wel byzondere aandacht gehad hebben, vooral
in verband met zyn houten collega, den palm-
ezel van Palm-Zondag.
Ook in de dorpen werd Maria Lichtmis fees
telijk gevierd, wat met name bekend is van
Haastrecht, ofschoon men van de viering daar
geen byzonderheden bezit
In het 5de deel van zyn Maria’s Heeriykheid
In Nederland behandelt Pater Kronenburg C.s.s
R. de vereering der H. Maagd in kunst en we
tenschap en het is hem daarby een werkelyke
vreugde te weten, dat, hoe weinig er ook van
het geesteiyk drama In de middeleeuwen bekend
is, ons toch is overgeleverd, dat In verscheidene
streken van ons land een Marla-mysterie Is op
gevoerd.
Onder de oudste spelen met name genoemd
is het spel van Onze Lieve Vrouw Lichtmis, dat
tusschen 1390 en 1400 In de 8t. Lebulnus te De
venter werd opgevoerd. Gerlach Peters mocht
er „Onse Lieve Vrouwe wesen ende dat Klnde-
kyn offeren,” omdat hy „een rec^t suverlick
persoen” was.
In 1419 werd te Arnhem op Maria Lichtmis
een „Onzes Vrouwe-spel" gegeven door de scho
lieren, de zangertjes der middeleeuwen, ter eere
van den nieuwen burgemeester. In 1452 werd
weer zoo’n spel vertoond en hiervan is tevens
bekend dat het buiten de kerk voor het stad
huis werd opgevoerd.
In. 1436 noteerde de thesaurier van Geertrui-
denberg een post voor „die ghesellen. die dat
speel speelden op onzer Vrouwendach Licht
misse.”
Het biyft echter by deze aanduidingen en by
gebrek aan een bew-aarden tekst, kan men niet 1
uitmaken in hoeverre het karakter van den dag
w>
et bezoek, dat de H. Familie aan den
L-l tempel bracht, 40 dagen na de geboorte
X 1 van den Zaligmaker, was een gebeurte-
Dls welke de eerste christenen reeds met een
bijzondere viering gingen herdenken. Het was
niet zoozeer het feit, dat de H. Maagd de voor
geschreven offers bracht, ten einde van haar
8 onreinheid te worden bevrijd of dat
jorgeschreven vyf sikkels offerde, om
stgeborene van den Heer los te koópen,
/dat tot deze viering aanleiding gaf, ais wel de
f nkt voorgeschreven maar reeds lang door de
Joden gevolgde gewoonte den eersten zoon in
ilen tempel aan God toe te wyden. Als een
gewone Joodsche vrouw Immers nam Maria
baar Kind mee naar Jeruzalem, om Hem zyn
Vader aan te bieden. Deze gebeurtenis uit de
eerste maanden van het leven van den Zalig
maker, waarby de voorspelling van Malachlas
bewaarheid werd, dat de Heerscher naar zyn
tempel zou komen, vierden de eerste christe
nen en zy noemden den dag de ontmoeting met
den ouden Simeon.
In den loop der eeuwen werd echter steeds
meer aandacht geschonken aan het aandeel,
dat de H. Maagd In deze gebeurtenis had, zoo-
dst langzaam aan deze herdenking een Maria-
feest werd en wel een der vier hoogtijdagen
haar ter eere.
Over de kaarsenwydlng en de lichtprocessie,
die op dezen dag door de Kerk zyn voorgeschre
ven, zUn de llturgie-historici het oneens wat
oorsprong en afkomst betreft, nu nog en reeds
teuwén geleden. Dat was echter van geen be
teekenls voor de middeleeuwers, die op 2 Fe
bruari een dag vrij hadden om naar de pro
cessie te gaan kyken en naar de „ghczellen van
dtn spele” te gaan luisteren. Het feest bleef
immers niet tot een louter binnenkerksche vie
ring beperkt, maar men trok op zyn minst de
kerk uit, het kerkhof over en zoo rond de kerk
weer terug. In de steden echter ging men hier
en daar wel van de eene kerk, waar de kaar
sen waren gewyd, naar een andere, waar de
Mis werd gezongen. Deze gewoonten waren, zoo-
als uit de voorbeelden biyken zal, meestal zeer
plaatseiyk, maar, hoe verscheiden dan ook, zy
waren niettemin stuk voor stuk zeer vroom en
rol beteekenls.
De lichtprocessie zelf herinnert zoowel aan
de reis, die Maria maakte naar Jerusalem, als
aan de ontboezeming van den ouden Simeon:
„Het Licht tot verlichting der Heidenen.” Een
Inderdaad mooie gedachte voor deelname aan
de processie, met de brandende kaarsen!
Daar echter ook Maria In deze gebeurtenis
sen een bijzonder aandeel had als de Moeder,
die den kleinen Messias In haar armen naar
Jerusalem droeg, betrokken de Middeleeuwers
ook haar In de feestviering, en niet alleen in
gebed en zang in de kerk, maar ook in de pro
cessie.
v In sommige plaatsen Is het gebrulkeiyk ge
weest, dat by de terugkomst van de processie In
de kerk een priester' de geloovigen opwachtte
met een beeld van het Jezuskind In zyn armen,
waarby hy waarschyniyk wel den ouden Si
meon moest voorstellen. Gezamenlyk trok men
dan de kerk In en zong den lofzang van Za
charias, het Benedlctus.
In het hoogkoor aangekomen .zong men eerst
nog een Maria-antlphoon, waarna de H. MIs
begon.
Het gebruik een beeld In de processie mee te
roeren, komt ook In onze streken voor, maar
het is hier het beeld van de H. Maagd, dat
plechtig de kerk werd binnengeleid, zooals wel
eer de priester Simeon de Moeder Gods in den
tempel ontving. 1
Wanneer in Oldenzaal het kapittel en de ge
loovigen op.Maria. Lichtmis In de kerk waren
«amengekome^' werd jiun eerst ^anaf den
preekstoel de beteekenls van dit léést uiteéh-
gttet: dan werden de kaarsen gewyd en ult-
gedeeld. waarna de processie begon rond hel
kerkhof. Alle geestelyken en alle notabelen der
stad liepen in den stoet mee. Het Maria-beeld
werd door drie burgemeesters gedragen, maai
wie de toch noodzakelijke vierde man was
wordt niet vermeld. By den terugkeer ging de
deken van het Kapittel het beeld, tegemoet,
legde de uiteinden van zyn stool op de handen
ervan, als om Moeder en Kind plechtig te ont
vangen en leidde hen zoo de kerk in. terwyi hy
telf deze antlphoon zoqg: „Toen zyn ouders
het Kind Jezus in den tempel voerden, om voor
hem te doen volgen de gewoonte der wet, ont
ving Simeon Hem in zyn armen en loofde God."
Dan zette men het beeld onder een kroon mid
den in de kerk en begon de H. Mis.
Deventer had een geiyke plechtigheid, alleen
waren de gezangen niet geheel dezelfde. Maar
ook hier werd het beeld de kerk ingébracht en
in het midden neergezet, waarna voor het beeld
waarschyniyk de offerande der kaarsen plaats
greep. Het zal toen wel geweest zijn net als nu
nog in verschillende parochies in ons land; hier
nam men de gewijde kaars mee naar huis, daar
offerde men ze aan de kerk om te branden op
dien dag of voor het altaar te dienen in den
loop van het jaar.
Uit Utrecht, de stad der vyf kapittelkerken.
Weten wy het volgende.
By de metten brandde in den St. Salvator nog
maar het gewone aantal kaarsen, maar by de
lessen van de derde nocturne, den uitleg van
het evangelie van St. Lucas, die verhaalt hoe
Simeon zong van het Licht-tot verlichting der
Heidenen, werden alle lampen en lichten heel
de kerk door ontstoken, en alle kaarsen in den
omloop van het koor; alle kanunniken en zan
gertjes kregen dan een brandende kaars.
Na de kaarsenwydlng des morgens in den dom
trok men van hieruit naar de Mariakerk aan
welke processie de bisschop, de priesters, het
stadsbestuur, de ridderschap en alle bekleeders
van openbare ambten deelnamen.
A y v w-a a 'D/^X.TKT'E’°P lusevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen
menschen om Je heen hebben. Dan vergeet je de
narigheid. Chlquita had zelf ook veel verdriet
gehad, maar dan zocht ze altyd de drukte op.
Jajakindertjesjullie gelooven het
misschien niet, maar ik heb ook al heel wat
meegemaaktMaar dat gaat allemaal weer
voorbytroostte ze met een zenuwachtig
prulmemondje. .Alles gaat voorby vóór je het
weet.Och kom.de wereld is zoo groot"
„Is Juan niet thuis?” vreeg ik op een oogen-
bllk, dat haar troostvolle woordenvloed even
haperde.
„Die aap?” zei Sebastian, „dien heb ik er op
uitgestuurd. Er moet toch iets met jullie ge
beuren?”
Chiquita vergaarde nader:
,Jiy is naar de kade. Jullie moeten aan boord
ziertTë’kcBHfen.
,Ja,” zei Sebastian, ,Jk ben arm als een rat
Maar als ik geld had.... Jonge»..., ik sou
jullie er overheen helpen, zoowaar ik hier zit”
„Kan het geen kwaad met Juan?" vroeg ik
een beetje bezorgd. „Er is zooveel volk op
straat”
„Wat dan?” deed Sebastian verbaasd.
.Het lykt me nogal gevaariyk," zei ik voor
zichtig.
Ik vond het dubbel gevaariyk. Als hy party-
kameraden ontmoette, waren wy aan zyn genade
overgeleverd.
„O neenneen stelde Chiquita ons
gerust, .Jiy zyn oude moeder verraden, en zijn
vader? Zóó is Juan niet Neen, zóó is hy
niet.... Het is heel goed voor hem geweest,
dat u eens met hem hebt gepraat”
Twee weken later zat Dick, gekleed in pyama
en kamerjas in het mlddernacbteiyk uur op
den rand van zyn bed te wachten op een in
breker. Een kwartier geleden, toe» hy zich had
kunnen overtuigen dat alle bewoners zich op
hun slaapkamers hadden teruggetrokken, was
hy de trappen afgeslopen en had hy het keu
kenraam op een kier gezet, want Jimmy was
maar een amateur en kon de hulp" van binnen
best gebruiken.
Hy zou zyn komst aankondigen door het
fluiten van den eersten regel van het Wilhel
mus. Daarna zou hy door het keukenraam
binnenklimaten en worden opgewacht door
Dick. Ze zouden een paar stoelen omgooien en
wanneer de familie, gewekt door de herrie, be
neden zou ko
men. zou zy er
Dick vinden, ver
suft door een he-
vigen klap van
den inbreker maar
met diens pet
als tropee in
de handen. En wanneer Elsie in Dick dan nog
geen held zou zien, dan was het geval ho
peloos.
Om half twee arriveerde Jimmy by het
keukenraam en welgemoed stapte hy binnen.
Inbreken was toch maar een klein kunstje,
meende hy, en hy zou dat zaakje voor Dick
eens keurig opknappen. Nou eerst een stoel om
gooien en dan,... Maar Jimmy kwam niet
verder, want hy kreeg een fllnken opstopper en
voor hy wist wat er gebeurde, struikelde hy
den keuken-
ztjif traag
■hard te gaar.
**47fl" Qpltf Cragrn als de
voedende crème voor de nacht, die
de huid versterkt. Des avonds vóór
de verzorging met Cold Cream,
wordt de huid met “Terci” ge-
zichtswater goed gereinigd.
Sebastian was biykbaar opeens van meening.
dat er te véél gepraat werd. Hy drukte met zyn
duim een houtkwast uit de tafel en zei:
„Juan kent alle schippers. Je moet een bark
zien te krygen. Dat is niet duur."
Sebastian had met roerende nauwgezetheid
asm alles gedacht.
Maar een barkHoe lang kon die overtocht
niet duren. En dan de Golf, die was in dezen
tyd van het jaar veel te woelig voor een lichte
schuit. De zusters zouden er doodziek van wor
den.
Alles byeen gaf ik de voorkeur aan een boot,
die llnea recta naar Port Vendres of desnoods
naar Marseille stoomde.
,Jk heb geld voor de paasage zei ik.
Juan stoof binnen.
Met zyn frisschen adem bracht hy den nacht
wind mee.
Toen hy zat en onder de lamp door kon kyken.
bemerkte hy eerst, dat ik in de kamer was.
Hy hief een hand op voor een gemoedelyken
groet en viel met de deur in huis:
,Het valt niet mee, hé?.... Er gaan wel een
paar schuiten uit, maar zc nemen geen vluchte
lingen mee.”
.Hen je by el tlo Pepito geweest?"
„Oom Pepito zegt, dat hy alleen maar lyn-
koeken laadt De vluchtelingen kunnen genoeg
betalen, zegt hyanders hoeven ze niet te
vluchten.”
.Heb je gezegd dat ze hier zyn?” vroeg Sebas
tian ongerust.
„Natuuriyk niet,” grinnikte Juan en Chlquita
sei;
en man behoort moedig te zyn,” besliste
H Elsie ..Een man die bang is. noem ik
geen man."
„Dat is waar." gaf Dick schoorvoetend toe.
„Maar niet iedereen heeft de gelegenheid te
bewijzen dat hy een held is.”
Hy vond het niet prettig wanneer Elsie dit
onderwerp aanroerde Het was een soort manie
van haar om naar heldhaftige neigingen in het
karakter van haar medetr.enschen te zoeken en
Dick voelde op zulke oogenbllkken sterker dan
ooit dat alleen een roemvolle daad hem van
de liefde van Elsie zou kunnen verzekeren Elsie
was de dochter van zyn hospita en ze bezat
alle goede eigenschappen die men maar be
denken kan. Ze was mooi, gezond, vrooiyk.
sportlef, vriendeiyk van aard, kortom ze was
volmaakt volgens Dick en derhalve uitermate
geschikt om zyn vrouw te worden. Maar dat
helden-complex stond als een grauwe muur
tusschen hen belden.
„Heb je niet gelezen,” vroeg het meisje, „hoe
die ongewapende jongeman in Bombay een
slang heeft gedood, zoo maar met zyn bloote
handen?”
„Hier in huis hebben we geen slangen, dus
verlang niet van my dat ik een boa constrictor
Vermorzel.”
„En dan die man, die een meisje heeft gered
uit een brandend huis.”
„Moet ik dan eerst brand stichten om je te
kunnen redden?"
,,^e bent vervelend en Je hebt geen moed,
daar biyf ik by," zei Elsie een beetje bits en
ze liet Dick in een’ staat van volkomen droefe
nis achter.
Het was een dag later dat Dick het geval
by zyn vriend Jimmy ter sprake bracht. „Zie
je." zei hy, „de moeliykheld zit 'm Juist in het
bewyzen van myn moed. Ik durf genoeg, maar
ik moet toch een kans hebben om dat te
toonen."
„Zoek dan een kans,” grynsde Jimmy.
•fk kan toch geen draken dooden. Ik ki
Rusi^^k^^h.’MSfkWfS' K0*» 'Okrtffrn' Slachten’’Of klndeéen i_.
- - - -SM «Mater «e 1 1 W" 1 O- O- - *-
werd beslecht ten eghnste van Morftoif.r 1’ 4* Meet lk>soma een' iDbrëket ultnoocNgen o|r „-schreeuwen. Tpen hy genoeg van den schrik
Het lydt geen twyfel dat Moskou, overtuigds) bepaalden nacht hersteld was om zyn oogen ^te openen en te
„Juist kerel," brulde Jimmy eensklaps. „Je
