SKetv&faal van cfcn dag
Het Zeemonster van Nagasaki
F 750.-
AKKERTJES
I
van
De zorgen
Jimmy
Oude Engelsche
gebruiken
DE ZIEKTE VAN DEN PAUS
DINSDAG 9 FEBRUARI 1937
Op Vtutenavond
Als zeven
koffers
En de toestand der Kerk
Welaan dan!
De zusters
van
Maastricht
h
4
4
4
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Ruwe,gesprongen handen
barsten en groeven, Jeukend en branderig, ge
zwollen en rood. Neen, zóó kunt U zich niet
in gezelschap vertoonen. Waarom ook? Zwltsal
de zalf met onbegrüpelüke geneeskracht
maakt ook Uw handen weer zacht, glad en
blank. Vraag het oordeel van Moeders, die
het gevoelige huidje van hun kinderen met
Zwltsal behandelen, zij kénnen de waarde
van deze Zwitsersche Balsem.
’n
op:
de
■on-
By een eeuwfeeet
BStl. -
Prof. Dr. Friedrich Muckermann 8.J
O**’
n
„Ziezoo zei Piet Prikkel tegen Drein Drentel. ..we zijn in
doen?" ..Daar heb Ik nog niet over nagedacht ael Plet.
Overal verkrijgbaar. Per U stuks 52 cent
n
Maar
i
hier In
wonen
natuurlek. Wat zou het nu voor zin
(Wordt vervolgdJ
tót*
AKKER.CACHETS
De Limburger Koerier van Zaterdagavond be
vatte de volgende opwekking:
DOOR P. C. WODEHOUSE
iSiiiiiHiiiiimimiiMiHiimmiiiiiiiimiitifimiiiiitHHiiiiiuiiiiuiMiMUM
Nagasaki. Nou hebben we niks anders meer te doen dan het
zeemonster te pakken.” „Nou”, vroeg Drein, hoe wou JU dat
De overstroomingen in Amerika hebben ook de stad Columbus eenige
dagen geïsoleerd. Een kijkje op het station en omgeving
Maar de Inlander scheen nog zoo dom niet te zijn. Met een
ongeloofelijke snelheid vlogen Piet en Drein voort, dwars door
Tibet en China heen en ze hadden zelfs zooYi vaart, dat ze door
de lucht over een groot water vlogen. „Wat is dat daar bene
den?" riep Drein. „Dat is de Gele Zee", schreeuwde Plet terug.
<s
4
b
hem hier rrcc:
•terbeen hj) wil."
irita
eea
Laot zwartklekers noe mer vertèlle,
Tot tat spiktakel. drel daog la ank,
Toes huurt bjj onbesjaofde wèlle,
Veer hawwe van deen awwe zaank,
Dee eeder jaor weer bove water
De kop opstik mèt nuUe mood
En mèt trompöt in trom en klater
Weer broesje deit eus Treeehter blood.
Altied, Treech, höbs tiech oetgeblonke
Es stad van zonnig’ atmosfeer,
Wannle op straot te toene klonke
Van ech, onopgesjrouf pleaeer.
De tljje door höbs tiech beweze.
Dat feestgedruus siech good verstelt
Mèt wat altled weurd aongepreze:
Geveul van elge wlerdlgheld
Zous tiech. Maetreech, dlech klnne dlnke.
Te leve zonder Carnaval?
Zou t op t’n doer neet goon verdrinke
Dien levensvrtög in bitter gal?
En Je weet hoe
nu eenmaal zijn: dwaas, sentl-
het was merkelijk mijn eigen
dat
zag.
ati-
kea
üjk
barber
1 3—
wtelen
«ent
e kool
at per
yar-
oent.
2312
n. 24
i. 7a«
groo-
6 .3
indel
kwal,
nder.
ivoer
inde,
ocht.
nge-
114.
:ool
-82
-1».
.15.
ent
Ine
JOter:
153.
0.68
80—
8 per
Stug;
■tug;
vlug;
rkens
rkens
stuk,
piep,
leren
100;
K«:
0.40
'eren
-46—
kg
•—140.
idem
1.40—
Gele
bij verlies van een hand,
een voet of een oog.
De bergen waren hier allemaal zóó hoog, dat overal sneeuw
en Ijs lag. Een inlander gaf Piet en Drein den raad om maar op
een plank te gaan zitten en zich zoo naar beneden te laten
glijden. Als alles meeliep, kwamen ze op die manier wel ergens
in Nagasaki uit. Plet geloofde er niet veel van, want Nagasaki
was nog aardig ver.
29 April as. zal het honderd Jaar geleden zijn
«dgr llsfris—ipr» van dn M.
Carolus Borromeus te Maastricht werd gesticht.
Als stichteres toch riep God een eenvoudig
meisje geboren in 1789 te Leuth in Belgisch
Limburg n.l. Elisabeth Grutters Zü ontving een
eenvoudige en zeer godsdienstige opvoeding en
Mevrouw Pett keek naar de deur, toen die
dicht ging achter Annie. Vervolgens keek zij
naar haar man.
„Wat bedoelde Je Peter met wat je zei over
Annie? Waarom zou het voor haar niet prettig
zjjn, als die Crocker bjj ons kwam wonen?”
D'rum Jonges, meltskes, manslui, wlever
Gett em katoen in volle vraög.
Viert drel daog fees, wie mie wie liever,
Mer altied toch -n .er en daög.
euw-
ld.
Be
land
1 et.,
Gro-
geel
kg.
ndel
>ger.
tQen
ling,
igen
20
Ier».
bekend onder den naam van .jShrove-Tuesday”* bakken- het vulsel gekookt.
Dit nieuwe product 'an Simon en Nelly's ban-
ketbakkerskunst werd genoemd de koek van Si
mon en Nelly, of korter de koek van Sim en
Nel, nóg korter Slmnel.
God leidde haar naar Maastricht Tijdens haar
verblijf aldaar kreeg ajj een vurig verlangen om
zieken te gaan verplegen en met nog twee an
dere Juffrouwen deed zü een ernstige poging
een huls met grooten tuin, gelegen bü den Cal-
variènberg. te koopen. Zjj taf dit vertengen te
kennen aan den Deken van de st Servaaskerk,
3en rf E. heer P. A. van aer. die sinds zijn
vestiging ernstig eraan dacht aan Maastricht
een kloosterlijke Instelling te geven vóór'Onder
wijs en andere liefdewerken.
huls?"
..Wel vvav m/u
hebben, wanneer we hem uit Engeland haalden
-weer gewoon Heten rondloopen,
**arheen hj) wil."
**ünheer Pett humde afkeurend.
PTT 7“
Ct
prel
1 30 ,OÏ
60
kg.
■oo genoemd, omdat men vroeger op dien dag
algemeen te biechten ging. ..Shrove" is nj. af
komstig van het woord „shrive", dat biechten,
absolutie geven beteekent.
In alle banketbakkerswinkels ziet men gedu
rende den Vastentijd en vooral tegen half-vas-
ten de zg. Slmnel-cakes uitgestald. Ze zijn
rond van vorm, worden In verschillende groot
ten gebakken en tegenwoordig ook versierd met
paascheitjes. chocolade-kulkentjes, enz. Het
buitenste gedeelte wordt gemaakt van 'n deeg
ran meel en water, terwijl de vulling bestaat
uit Ti mengsel van krenten, rozijnen, sucade,
citroen- en oranje-snlppers. Dit mengsel wordt
tekookt. 't deegomhulsel er mee opgevuld en
daarna In den oven gebakken Het buitenste ge
deelte is dan zeer ha¥d, zóó hard soms, dat er
verteld wordt, dat 71 vrouw, die voor den eer-
8ten keer zoo n slmnel-cake ten geschenke kreeg
en vond, dat 't gebak nogal hard aanvoelde, het
nog eens over ging bakken, denkende dat 't
nog niet gaar was
Een andere dame herkende dit baksel niet
eens als iets eetbaars en gebruikte de slmnel-
cake als voetenbank, wat een heel practlsch
meubelstuk bleek te zijn.
Uit de puntdichten van den 17e-eeuwschen
Engelschen dichter Robert Herrick blijkt, dat t
veelal de gewoonte was onder de groote kin
deren om hun moeder op den vierden Zondag
van de Vasten met "n slmnel-taart te gaan
verrassen. Deze Zondag wordt nu nog ,Mo-
thering-Sunday”, Moeder-Zondag genoemd Vaak
was dit de eenige dag dat de kinderen, die hun
ouderlijk huls reeds verlaten hadden, hun ouders
opzochten. Als kleine attentie werd bü deze ge
legenheid dikwijls een koek meegebracht, vaak
ook een of andere snuisterij.
Van hun kant maakten de ouders van dezen
dag een feestdag door hun kinderen op hun
lievelingsgerechten te onthalen en deze waren
meestal pannekoeken en slmnel-cake.
De naam slmnel komt voor zoowel in het oud-
Engelsch als het oud-Fransch en is misschien
wel afgeleid van het Latjjnsche woord sim 11a
dat meel beteekent en waaronder men meestal
■t fijnste soort wittebrood verstond, dat er in
de Middeleeuwen werd gebakken.
In vroeger tijden was X de gewoonte éftaé
dmnel-cakes te versieren met afbeeldingen van
de H. Maagd of van andere heiligen.
Merkwaardige verhalen zijn In den loop der
tijden over de afkomst van dit gebak ontstaan.
Volgens sommigen werden deze slmnels 't eerst
gebakken door den vader van den in de Engel-
Khe geschiedenis bekenden Lambert Slmnel.
die zich onder de regeering van Hendrik VII uit
gaf als Edward Plantagenet, Graaf van War-
wich. een van de Prinsen van den Tower. Deze
Lambert Slmnel werd ontmaskerd en In 1487
veroordeeld tot arbeid in de keuken van het
koninklijk paleis.
In sommige streken van Engeland is het vol
gende verhaal zeer populair:
Lang geleden leefde er een braaf oud echt
paar. De man heette Simon, de vrouw Nelly.
Ze werkten hard, hun leven had weinig afwisse
ling. Den tijd vóór Paasch-Zondag leefden zij
op 't blijde vooruitzicht van dezen feestdag,
voor hen het hoogtepunt van 't Jaar, niet al
leen om het feit, dat zU dan vierden het feest
van Christus' verrijzenis, maar ook omdat al hun
kinderen, die sedert lang op bun bestemming
Mijn oudste zag me een oogenblik aan
der bepaalde uitdrukking op haar gezichtje
Dan greep ze naar haar tasch en ael toonloos:
„Ik had toch maar beter direct naar mijn
vriendinnetje kunnen gaan."
„Ik geloof niet, dat dit erg prettig voor
Annie zou zijn, vrouw.”
.Maar wat kan Annie daar in 's-hemelsnaam
op tegen hebben?"
Annie ging naar de deur.
„Aardig van u oom, daaraan te denken. Ik
vind het heel Hef van u. Maar bekommert u
zich niet om mjj. Doe precies wat u wilt. Ik
voor mij ben toch vast overtuigd, dat u er niet
In zult slagen hem hier te krijgen. U kunt wel
in de krant zien, dat hjj In Londen een veel
te goed leventje leidt."
firieP/
Da koorts daalt onmiddallijk.
Do besmetting wordt gestuit,
De siokle-duur wordt ingekort.
Steeds goede resultaten mei
Volgens recept Apotheker Dumont
Hij vroeg in een ander Klooster het regelboek
te leen en stelde in 1838 een dagorde op. Daarna
volgde in November van dat jaar een verdere
stap en hU huurde een huis om er een klooster
op te riehten. Elisabeth werd als Liefdezuster
aangenomen en kort daarop kwam Elisabeth
Maria Paulussen zich aangeven.
20 April van bet volgend Jaar werd de eigen
lijke stlchtingsdag. De Congregatie, die thans
bijna 3000 zusters telt, heeft nog steeds haar
Moederhuis te Maastricht „Onder de Bogen",
waar ook het Noviciaat en Postulaat is geves
tigd. Met recht dragen de zusters den naam van
.Xlefdezusters". want geen werken oer Christe
lijke naastenliefde zUn haar vreemd. De zusters
zijn werkzaam In Nederland, In Indlè en In
ideaal, dat heel het Christendom minstens met
dezelfde heldhaftigheid zou moeten verdedigen
als de vijanden van God voor hun zaak aan
den dag hebben gelegd.
„Zal Ik het misschien liever aan mUn vrien
dinnetje vragen? sel de dochter medelijdend
•Au. als je rtie stoort in mUn rekening," zei
ik geraakt, „dan raak ik den draad kwijt
„Goed, va.” besliste de scholiere, „dan ga Ik
zoolang In mUn boek lezen." en ze verdween
zonder nog om te zien. Ik begon den strijd met
een energie, die een betere zaak waard was; ik
vocht, ik zwoegde, ik tobde Na een half uur had
ik twee bladsUden vol cUfera over koffers uren.
verdiepingen, arbeiders, maar ik had
som voor elkaar
Als een kampioen ging Ik naar de hulskan.er,
«war de kleine knus zat te lesen.
„Ziezoo. Ik heb mijn werk af o ja. die
som van Je Dut ia waar ook. Doodgemakkeluk
hoor. Ik had ae aoo klaar."
„Wat kon.t er uit?” vroeg ze onbewogen.
Ik richtte mij wat op. zag haar zegevierend
aan: „Voor twaalf kisten In een half uur naar
de eerste verdieping zUn drie vijf achtsten ar
beider noodlg."
mogelijk Is, Iets te doen, want als het spreek
woord: „Waar een wU is, daar is ook een weg"
waarheid bevat, dan is het toch wel deze, dat
er een wil moet zijn, ais bet om leven en dood
van de allerdlerbaarsten gaat, en dat er ook
werkelijk een weg Is. waar de wil voor een der-
gelljke zaak In begeestering ontvlamd is.
Maar op die uitvlucht willen wU nog een
ander antwoord geven.
Heeft niet, eenige maanden géleden. ergens
In een Sovjet-Russlsche fabriek, een eenvou
dige vrouw haar stem verheven en geèlscht, iets
voor de Spaansche vrouwen en kinderen te
doen, wier echtgenooten en vaders den strijd
voor het Communisme aan het front hadden
Ingezet? Is dientengevolge niet een storm van
deelneming door heel Rusland ontstaan. en
heeft men niet gecollecteerd, gewerkt en ge
spaard om diegenen te helpen, die men welis
waar niet als broeders In Christus, maar als
makkers In den klassenstrijd wil helpen? En
Is er In Engeland niet een dergelljke beweging
ontstaan In iedere stad en in leder dorp? En
is ook hier niet een reusachtige som en een
geweldig materiaal voor de ondersteuning der
roode strijders in Spanje bijeengebracht?
Iets dergelijks hebben we vernamen uit Ame
rika. uit Mexico, uit de meest verschillende
landen van de wereld, om niet te spreken van
Frankrijk GIJ zult zeggen, dat heel die actie
handig geënsceneerd Is en niets te maken heeft
met naastenliefde, en dan antwoord Ik in de
eerste plaats, dat mlllloenen vrouwen en arbei
ders hun gaven zeker in den geest van de edel
ste vriendschap geofferd hebben en in de twee
de plaats zeg ik, dat het maar een schrale
troost voor ons kan zijn dat de organisatie van
een Internationale Antl-Godbeweging beter
werkt dan de eeuwenlang, over heel de wereld
georganiseerde Kerk der strijders voor God.
Laat dit alles minder een aanklacht dan een
oproep zUnl De afzondering wUarln de volkeren
zich hebben teruggetrokken is oorzaak dat een
vraagstuk niet in een enkel land opgelost kan
worden. Dat is in politiek opzicht niet meer
het geval, en ook niet op maatschappelijk en
zelfs niet op religieus gebied.
Doch we mogen niet vergeten dat de voor
waarden, die in Spanje aanleiding tot de gru
welen hebben gegeven, grootendeels ook In an
dere landen voorhanden zijn
Niemand, die dat duidelijker ziet dan de H.
Vader, die, men zou kunnen zeggen, zelfs den
dood weerstaat, om ZUn laatste krachten in te
spannen, voor wat hU heel zijn leven heeft
voorbestaan, eertHrabht. “T»fde en I
te bezorgen zoodra zU verscheen. En meneer
Pett werd nu nog rood van kwaadheid als.hU
■er aan dacht het was een blamage van
voor tot achter. Dat onmensch stak den draak
met de gedichten en met wat Annie hem ver
teld had over haar Inspiratie, en haalde
stukjes uit de verzen aan, alleen om ze den
nek om te draaien. Ik dacht, dat Annie er
nooit over heen zou komen. Nu. dat is nogal
meegevallen zij is nu uit haar schooltUd.
maar Je kunt Je nu wel voorstellen, dat sU er
moeUük toe kan komen, den jongen Crocker
met groot, gejuich binnen te halen."
„O. maar dat Is toch belachelijk?* zei me
vrouw Pett. „Ik denk er In geen geval aan,
mijn plannen te veranderen omwille van een
kleinigheid, die jaren geleden is voorgevallen.
We zullen aanstaanden Woensdag vertrekken."
„Dat Is goed vrouwtje,zei meneer Pett, ge
laten. .Juist zooals je zegt Enwat ik zeg
gen wou: .Alleen JU en ik?”
.En Ogden natuurlijk."
,Jk denk er natuurlUk niet aan. hem hier
achter te laten, na. wat er gebeurd is. toen hü
IndertUd in Engeland school ging. Bovendien
zal zoo'n zeereisje den armen Jongen zeker
goed doen. HU ziet er heelemaal niet goed uit.
den laatsten tUd."
„Wanneer Ogden meegaat, zou Annie ook wel
mee kunnen."
„Waarom?"
.ZU kan HU zocht naar een verzachtend
woord. .In de gaten houden," was een uitdruk
king. die hU liever niet gebruikte. HU begreep,
dat Annie het eenige tegengif voor Ogden zou
zUn. maar voelde wel, dat hü niet tactisch zou
wezen, dat te zeggen op hem passen
aan boord." besloot hü zün zin. „Je weet. Je
kunt niet te beat tegen de zee.
..Nu. goed dan. Dan gaat Annie ook mee.
Oh. Peter, dat Is waar ook. Ik had je nog Iets
willen zeggen, maar het is me door die ver
schrik kei üke krant heelemaal door het hoofd
gegaan. Lord Wlsbeach heeft Annie om haar
hand gevraagd.
Meneer Pett keek een beetje verstoord.
„Zoo. daar heeft ze me niets van gezegd."
Oewoonluk was hü Annies vertrouweling.
,MÜ Q°k niet. Ik heb het van Lord Wls-
baech gehoord. Hü zei. dat Annie beloofd
had er over te zullen nadenken en hem nader
hand antwoord te geven. Intusschen kwam hu
al maar vast bU mü, om zich te overtuigen, of
ik eventueel mün goedkeuring er aan zou
schenken Dat vond ik werkelük heel aardig
van hem."
Meneer Pett peinsde.
.ZU heeft hem niet bevestigend geantwoord?"
..Dat nog niet precies."
.Jk hoop ook niet, dat ze het doen saL”
.Maar. Peter. Het zou een uitstekende partU
zUn.”
Meneer Pett schoof met zün voeten over den
vloer.
„Ik mag hem niet. Die knaap is me veel te
zoetsappig"
„Wanneer je wil zeggen, dat zün manieren
uiterst beschaafd zün, dan heb je gelijk. Ik
zal alles In het werk stellen om Annie te doen
toestemmen.”
was werkelük allemaal mün schuld,”
vervolgde meneer Pett ,Jk had beter moeten
weten. Maar Ik dacht er toen alleen maar
aan, hoe prettig het voor het kind zou zün.
haar verzen gedrukt te zien en ze zoo aan
haar vriendinnen te kunnen geven. Nu, dat
deed ze ook.” ging hü berouwvol verder, „en
sindsdien heeft zü getracht het te boven te
komen. Ik heb eens gezien, hoe zü een jonge
man büna te lüf ging, toen die een keu-
rigen indruk meende te maken, door haar om
een gedlchten-bundel te verzoeken, dien hü
bü zün zuster op het boekenrek gezien had.”
MaAr wat heeft dat in *s hemelsnaam met
den jongen Crocker te maken?"
„Wel. dat ging zoo: de meeste bladen gaven
van Annie’s boek natuurlUk een korte ver
melding onder de rubriek Ontvangen Boeken
of zü wüdden er een paar regels aan, die niet
veel beweerden. Maar de .Kroniek” zag er een
stuk kopü In voor haar Zondagsnummer, omdat
Annie een melste was, dat büna iedereen
kende. Toen stuurden ze Crocker op haar af.
om haar te Interviewen: over haar manier van
werken, over haar Inspiratie, en meer van die
dingen. WU wisten natuurlUk van den prins
geen kwaad en zagen hem voor een eerlük
man aan. Maar wat gebeurt er: dienzelfden
dag nog bestel Ik 100 exemplaren van de krant,
w1 F^aschfeest met hen zouden komen
over, waarvan zü gedurende de Vasten nu en
dan brood bakte. Als zuinige huisvrouw ging
2. 1 hart dlt deeg weg <Ioen
zü besloot het te gebruiken als onderlaag voor
den koek, dien zü ter eere van de famllieverza-
mellng zou bakken. Simon vond dit een vernuftig
1de, en hü herinnerde Nally er aan. dat er
ook nog een restje was van de vulling van de
Kersttaart Wellicht zou dat hier Ook te pas
kunnen komen. Wat *n verrassing voor de kin
deren!
Tot zoover ging aHes goed. Maar toen ont
stond er oneenlgheid over de vraag of de nieuwe
taart gestoomd of gebakken moest worden. Nel
stond er op, dat de koek gebakken moest wor
den. Sim vond dit niet noodlg. Tegen Sim kon
Je niet redeneeren. meende Nel en oen haar man
te doordringen van haar heUlge overtuiging dat
het geen man past zich met hulshoudelüke
vraagstukken te bemoeien, greep ze een voeten
bankje en Het Sim kennis maken met de hard
heid van het hout. Sim's hoofd bleek van na
ture op dergelUke aanvallen berekend: het voe
tenbankje kletste In splinters tegen den grond
Deze beleedlging Het onze huisvader niet onge
straft; hU greep een borstel en borstelde daar
mee tamelük hardhandig hoofd en schouders
van zün echtvriendin af, die weer haar toevlucht
nam tot een bezem. De strüd werd steeds hevi
ger, totdat Nel tenslotte haar bezem zwaaide
bü wüze van witte vlag en In X strüdrumoer
om een compromis gilde, waar Sim gretig op
Inging: de koek zou gedeeltelUk gebakken en
gedeeltelük gekookt worden. Het deeg werd ge-
(lag, waarop ze naar hartelust van deze
tatle mogen smullen, als „Pancake-day".
IXt gebruik dateert nog uit oude tüden
toen men zich voor het aanbreken van de groote
rasten nog even flink te goed wilde doen In
de dorpen werden voor de kinderen aUerlei wed-
Itnjden georganiseerd en daarna werden zü
terdege op pannekoeken onthaald
NatuurlUk bleven de gewone Vastenavond
feesten niet achterwege.
Een aardig en zeer oud gebruik bestaat in
Westmlnster-School te Londen, een van de be
kendste „Public Schools” in Engeland, achter
de Westminster Abbey gelegen.
Elk Jaar op Pancake-day bakt de kok van de
■chool 'n grooten pannekóek, dien hü boven van
een balkon af op de binnenplaats gooit, waar
■1 de Jongens gereed staan om er een stuk van
te bemachtigen, wat. tot groot vermaak van de
vele toeschouwers, niet altüd even zachtaardig
toegaat. HU. die 't grootste stuk heeft weten te
veroveren wordt beloond met een ..guinea". Het
vorig Jaar schonk de kampioen dit geld aan een
van de Londensche ziekenhuizen.
De Dinsdag vóór Asch-Woensdag staat ook
oor Paus Plus XI, den man van den arbeid,
bestaat' er geen ziekbed. Kan er atel spra
ke zün van een ziekbed, waar de gewich
tigste wereldproblemen worden uiteengezet en
beslist? Is het wel een ziekbed, ook al ziet men
er een dokter, doch nog meer de hoogwaardig-
heidsbekleeders en de dragers van de meest ge
wichtige ambten? De rolstoel, waarop de Paus
zich naar zün werkkamer laat rijden, is reeds
beroemd geworden, als het zinnebeeld van zün
plichtsgetrouwheid, die geen tüd heeft, om ziek
te worden, zoolang het nog dag Is....
Welk een tegenstelling tusschen den Stede
houder van Christus hier op aarde en zoovele
geloovlgen, heel de wereld door, die zich door
het geweld der huidige geschiedenis laten be
ïnvloeden I Die nog rustig binnenshuis zitten,
terwUl een gedeelte van Europa In brand staat!
Die niet schünen te beseffen dat het bestaan
van het Christendom in de Europeesche maat
schappij bedreigd wordt! Is de heilige vlam In
her. dan gedoofd, en Is de wereld van idealen,
waar ze in hun jeugd voor gestreden hebben,
dan tot asch vergaan?
Voelen ze dan niet, dat er Iets buitengewoons
moet gebeuren, als na zooveel Jaren van rustige
ontwikkeling, weer martelaren bloed vloeit In
een van de oudste katholieke landen van ons
werelddeel?
Hoe onbegrüpeHJk de Spaansche gebeurtenis
sen ook mogen zün. en hoe ongehoorde gru
welen mogen wezen, die er beleefd en geleden
worden, toch moeten we ons zelf afvragen of
de slapheid van de christenen, die op zoon
tüdstlp en bü een dergelUk gevaar voor henzelf,
nog niet tot een beslissende daad in staat zün,
nog niet veel onbegrtjpelüker is? Schünt het
niet, alsof de grijze Paus te Rome werkelük
eenzaam strijdt voor een Idee, dat zelfs ont
breekt bü de menschen die er voor in den dood
gingen?
Maakt u niet druk om allerlei uitvluchten,
dat er toch nog vele vrome menschen zün, die(
trouw de sacramenten ontvangen en hun ker-
kelüke plichten, wanneer men als renteniertje
toegeeft aan allerlei llefhebberü-gewoonten, en
niet eens denkt aan de offers die in massa
Moedig ifrtracMl 'WWWM I!F‘WI1 Trooeddadigen
strijd, om deneer van dien God. waartoe men->aetiapszin onder ge tolkenwa.
zelf in eüa nood g> teeriucfct neemtl r
*t Is wel een zeldzaam vreemde opvatting van
gemeenschapszin, dat, terwijl men zich broe
ders en zusters noemt, er toch nauwelüks door
ontroerd wordt, dat deze broeders en zusters
beestachtig worden vermoord, terw*ül men zelf
kalmpjes zün levensverzekering aanbetaalt.
Kom ook niet met de uitvlucht, dat het niet
Dus, Treech. wat me-n-ouch maag bewere.
Vier löstlg dlene Carnaval,
Laot eed'reln weer z*n kute smere
Veur daans op straot en op te bal,
Laot eed'reln weer Ins löstlg knótse
Mèt sjulmend aajt Mastreechter beer.
Laot teg’nelnop komplotte bótae,
lAot vrüe gaank aon 't 'intrigeer
Met, haw daobü éln zaok veur ouge.
Wies-tiech altied tat höbs gedoon:
Boete de sjraom goon kaan noets douge
En zou dlech gaar en gaans neet stoon.
„Let op," zei de dertienjarige, .drier sjaat bet:
Als zeven koffen door twee arbeiders in twee
uur naar de derde verdieping kunnen gebracht
worden....” Ze las me de heele som voor, maar
ik kon zelfs de cüfers niet volgen De kleine
scheen dat heel goed te bemerken.
„WU ik nog eens voorlesen. va?"
aUerben innelükst.
„Waarom? Ik snap het al,” loog ik brutaal
weg „De oplossing is heel gemakkelük."
Volkomen verrast zag ze me aan.
J)e som moet
men oplossen
door middel van
een vergelüking."
begon ik behoed
zaam Tegelük
wilde Ik opstaan
en het ktnd hul
peloos achterlaten. Ik kreeg geen kans.
„Dat weet ik wel. Daar gaat het heele hoofd
stuk over. Maar moet me juist die vergelü
king aeggen'
Ik voelde me erg onbrhaaglük; gelukkig belde
Juist de telefoon. In de gang overtuigde ik me
eerst of rrün dochtertje in de kamer bleef en
nadat ik hoorde met een rvriend te .spreken,
legde Ik hem bet geval voor. Daarop hoorde ik
schelden, dan werd er geroepen: „Daar moet
je liever een expediteur voor opbellen" en ver
volgens bemerkte Ik, dat het gesprek zonder
meer verbroken werd.
Ik ging de kamer weer binnen en zei ont
stemd: Ku. heb Je je som al klaar?”
Volmaakt argeloos merkte mUn oudste
„Waarom? V kunt Y toch?"
„Vooruit dan." begon ik met wanhoplgen durf.
.Als negen kisten naar tweehoog moeten In vier
uur en zes arbeiders vüf van die klvten op drie
hoog
Münheer Pett aarzelde.
„Wel, kük eens hier, Nesta. Ik hoop, dat Je
haar niet zegt, dat Ik het Je verteld heb. Ze
is erg gevoelig voor zulke dingen. Het betreft
een gebeurtenis van voor ons huwelük. Annie
was toen nog veel jonger. TH
schoolmeisjes
menteel. Nu,
schuld. Ik had moeten
„Lieve hemel. Peter! Wat ga Je me nu ver
tellen?"
nog maar een kind...."
Mevrouw Pett stond In langzaam groeiende
ontzetting op.
.Peter, vertel op! Vertel het me Ineens"
„Annle schreef een verzenbundel en Ik Het
dien uitgeven."
.Dat zou Ik maar liever niet doen,” zei
meneer Pett. met grootere beslistheid dan zün
gewoonte was. .Je weet hoe Annle is. wanneer
Je haar tot Iets wil dwingen. Dan Is er geen
land meer met haar te bezielen. Haar vader ia
net zoo. Toen we nog jongens waren, gingen we
soms
■Praat nu geen onzin. Peter. alsof ik er
ook maar aan denken zou. Annle ergens toe te
dwingen."
„WU weten niets van dien man. Twee weken
geleden wisten we niet eens. dat hü bestond.”
„Wat moeten we weten, behalve zün naam?"
Meneer Pett gaf geen antwoord Maar over
tuigd was hü niet. Lord Wlsbeach was een wel
bespraakte jongeman, had een goed voorko
men. en was onlangs bü münheer Pett op
kantoor geweest, om hem te raadplegen bü het
beleggen van wat geld Hü had toen een intro
ductie meegebracht van Hammond Chester,
Annie's vader, dien hü in Canada ontmoet had,
waar de oude Chester op dat oogenblik bezig
was met een voor zün doen beuzelachtige
bezigheid: viaacben Als münheer Pett gewild
had. zou hun zakelük gesprek daarmee zün
begonnen en geëindigd, want hü had elgenlük
niet veel op met Lord Wlsbeach. Maar hü
was een Amerikaan met een Amenkaanschen
zin voor gastvruheid, en aangezien de jonge
man een vriend van Hammond Chester was
had Pett zich verplicht gevoeld, hem uit te
noodlgen, zü het dan met eenig wantrouwen,
dat hü nu maar al te zeer gerechtvaardigd
a Is zeven koffers door twee arbeiden in
ZX twee uur naar de derde verdieping kun-
nen worden vervoerd, in hoeveel uur.
Vanaf mün schooljaren heb ik al gesukkeld
met die lamme vergelUkingen met éën of nog
meer onbekenden. Ze hebben mün rapporten
en vacantle-extraatjes in de war gestuurd en
hebben tenslotte mijn prestige een leelüken
knauw gegeven.
PeraoonlUk hebben die ver^lükingen me
steeds volkomen koud gelaten, éën onbekende
was mü al voldoende one voor altüd te vergeten,
doch de leeraar. en daarom ook mijn vader,
dachten daar andere ovef. Al dergelUke «omnen
kwtonen mü onveranderd voor als het raadseltje,
hoe je uit de lengte van het schip den leeftüd
van den kapitein kunt bepalen Wat het rekenen
betreft, heb ik geen gelukkiger oogenblik en
grooter voldoening gekend, dan na mün. mü
verplicht, eindexamen al die rekenboeken op
den vuilniswagen gesmokkeld te alen, zoodat ze
ook nooit een ander meer zouden kunnen plager..
En daar plotseling, hoe was t mogelük. dook
dat verachte rekenboekje weer op ore: mün hu
meur te vergallen. Op mün bureau lag het.
opengeslagen. Juist bü het hoofdstak; VergelU
kingen met onbekenden. Juist «rilde Ik met e-n
boos gezicht het dichtslaan en In de prullen
mand gooien, toen mün oudste dochter binnen
kwam.
„Dat boek heb Ik op Uw bureau gelegd.” aside
ze. „want U moet me even helpen. We hebben
ook zulke n.oellüke sommen meegekregen I”
Ik zag het martelareeje aan. doch ik dacht
slechte aan zelfbehoud. Ik was, zonder valsche
schaamte, aan mün prestige verplicht, niet te
laten merken, hoe het elgenlUk met tnün ken
nis van rekenen stond Intuïtief voelde Ik, dat
deze toch al door areer andere voorvallen
niet als feilloos werd getaxeerd en dus trachtte
Ik zoo diplomatisch mogelük mün onheil te
ontgaan door opvoedkundige argumenten naar
voren te brengen.
„Leerlingen moeten hun sommen zelf naken.”
doceerde ik.
Maar dat maakte geen Indruk.
„Thuis helpen andere vaders hun kinderen
ook," zei mün oudste, „als ze tenminste zelf de
sommen kennen." volgde er verrassend logisch
achter.
^Je bedoelt, als die vaders niet willen
Doch ae hield vol: „Nee. niet kennen”
„Zoo, en als Ik nu eens niet wil?”
4 „Als U niet wilt helpen." ael ae en Ut voelde
een zekere spotzucht In haar woerden: „Als U
niet wilt helpen, dan vraag Ik het mün vrien
dinnetje. die Is de beste van de klas en helpt
me wat graag!”
IMarbU zag ze me zóó vrereldwüs aan. dat ik
me volkomen doorzién wUt en Ik n oest tegen
lederen prijs mün onkunde voor mün oudste
verbergen.
„Laat eens zien.” begon Ik roekeloos en toen
Ik zag. dat mjjn dochtertje nog een paar blad-
züden verder bladerde dan het hoofdstuk, dat
voor me open lag. sloeg me de schrik om het
hart. Ik kreeg bange voorgevoelens, maar het
te laat.
a w w w-i a OP «Ut bla<1 xiJn Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen p *7^0 bJ1 levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p *7^X0 bU een ongeval met p
I «I I» y J IN |W 1*4 O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen MV» verlies van beide armen, belde beenen of belde oogen VV»“ doodelljken afloop fcsaJVFs”
•Frecles," zei mevrouw Pett, verheugd bü dat
«wrstel. .Dat Is. wat we hebben moeten.”
„Wil JU schrüvën en het hem voorstellen?"
tel meneer Pett, zich koesterend in het zon
netje van dien onwlllekeurlgen lof.
„Wat geeft dat nou. of we ook al schrüvën?
Eugenia zou er geen moment aandacht aan
•chenken. Bovendien, Ik zou werkelük niet
*Ues In een brief kunnen zetten, wat ik eigen
lik te zeggen heb. Nee. het eenige wat wü
kunnen doen is: oversteken naar Engeland en
haar opzoeken. Ik zal volkomen openhartig
legen haar zün. Ik zal haar duidelük maken
•elk voordeel het voor den Jongen zou zün,
th hU bü Jou op kantoor was en hier woonde.
Annle schrok.
„U meent toch niet
Mevrouw Pett viel terug In haar stoel.
„O!" riep ze en het was moeilük hier uit op
te maken of ze dat zei van verlichting of
teleurstelling. „Maakte Je daar zoo'n drukte
om. Waarom was Je toch zoo geheim
zinnig?"
.Met
elk Engelsch huisgezin worden steeds
op den dag voor Asch-Woensdag, panne
koeken gegeten. Alle kinderen kennen dezen
tra o-
"U't
