uctfiaal wn den dag
4
Het Zeemonster van Nagasaki
I
H
I
van
Het Duitsche volk zoekt naar zijn
voorouders
De zorgen
B
zameld. Die rentenier was Archady Konches
ter. één der beroemdste vioolvirtuoaen. welke
het nabUe. en Verre Oosten ooit gekend heb
ben Konchester werd geboren tn Rusland, zijn
vader was een" Invloedrijk groot-Industrieel,
die na het uitbreken der revolutie overyid de
vlucht naar het buitenland nemen moest.
b® S.
r.
Jimmy
Frankrijks „Loco
PAROCHIEBOEKEN VAN
GROOTE WAARDE
DONDERDAG 11 FEBRUARI 1937
Huwelijksvoorschotten
'S
Hulp der onbrandbare
smalfilm
De verpersoonlijkte bescheiden-
heid
Maandelijks worden door de
„Reichstelle” 3000 „Ahpen-
passe” officieel
gekeurd
ORANJE BOVEN
een leeuwenkooi I
A ri A DfMKTKTE1 >C! °p w blad z*Jn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen C* *7^0 blJ levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 17 by een ongeval met F
/X I r, /X ijlJlll I w r< ongevallen verzekerd voor een der wlgende ultkeeringen verlies van belde armen, beide beenen of belde oogen vrlza" doodeiyken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
I
I
t
en
gedroegen rich intussch ;n
■na
een
>5
0—
it rien.
ist
de leeuwen en tUgers.
be-
n
‘4
Inmiddels had Drein Drentel in zijn kamer een ander avon-
ss
..Help!" riep Drein.
„daar heb je het zeemonster al!” En hU begon hard te gillen.
(Ned. Chr. Persbureau)
op dit blad zijn Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen
en
om
(Wordt vervolgd.)
1
t
r
leg.
leg.
hart te schijnen.
Geduldige Plet!”
„Geduldige
Meneer Pett schudde het hoofd.
.Rn ook van anderen!** zei hij.
zijn
dat
r laat rondloopen en
haft.”
eek
ien
M.
.10;
20;
us-
j-ijs
oen
0 20
220
het
ult-
ids-
ien
x>
the
in
l/i
ko-
ere
thl.
teel
Hl
?ri-
igd
er-
sri-
o?*
15
Per
Per
et.
(HlllllllllIlllliiiuilllllllllllUilllllllllHlllllliHIllllllllllll'lllltlIlillllllllll
DOOR P. G. WODEHOUSE
NllilllllllHllllllllllllllllllllllIlllllIlIlllHIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIII'illillllllllllll
1
jmNtmrnmaiMtttiiitHiiHmiiiii
Vioolconcert in
«aiHtiinaixtfMitiiiiMiiioHUUiirHnirHKiH*
den vreemden gast overigens ongemoeid.
De
ui
len
ing
ge-
ge-
1 k
ich
rok
Een polltie-agent was toevallig vlug bij de hand. Deze ver
klaarde zich onmlddelllJk bereid den Chinees mede_Je nemen en
hem veilig achter slot en grendel te zetten. De poltle-agent had
daar niet veel moeite mee, want de Chinees huilde nog altijd
en dacht er niet aan zich te verzetten.
9-
e-
s r
Aon de hzctomatsr-
palen met oranje
koppen kunt u zien,
dat u op een voor-
rangsweg rijdt.
tuur. Daar was opeens een groot leelijk beest binnengekomen,
dat heg! veel op een groote kreeft leek.
BU Plet Prikkel kwam even later ook zooti soort beest bin
nen Maar Piet was niet bang en bond hem een touwtje om
zijn hals. De waard verzekerde hem. dat zulke dieren hier in
Nagasaki heel gewoon waren. „Nou,” dacht Piet, ..als hier de
gewone beesten er al zóó ultrien, dan zal het mij benieuwen,
hoe een zeemonster er uit ziet!”
..Nee, nee; alleen voor de gezelligheid op reis,
jy weet zoo goed om te gaan met Ogden. Hoe
je het aanlegt, is mij een raadsel. Je schijnt een
anderen jongen van hem te maken.”
Annie wierp terzijde een blik naar Jerry, wel
ken deze beantwoordde met een aanmoedigen
den grijns. Maar Annie was van plan haar oom
direct van den stand van zaken op de hoogte
te brengen en ze verzocht Jerry;
„Zou je me even met oom alleen willen laten.
Jerry."
„Zeker. Zeker!”
Annie wendde zich tot meneer Pett, toen de
deur dicht was.
.Het zou u zeker wel bevallen, als er iemand
was, die van Ogden een anderen jongen zou
weten te maken, nietwaar, oom Peter?”
„Ja, als dat eens mogelyk was.”
„HU plaagt u weer voortdurend, den laatsten
tijd?” vroeg Annie meewarig.
,4a." zuchtte mUnheer Pett
..Dat is keurig.” zei Annie bruusk „Tk was
al bang, dat u het niet goed zou vinden. Maar
nu kan ik er ook rechtuit over spreken.”
Meneer Pett schrok hevig. Er was iets in haar
stem en als hy goed toekeek ook in haar blik,
wat hem het ergste deed vreezen. Haar oogen
bliksemden van een bijzonder licht, dat aan
een krijgszuchtige natuur deed denken, en zij
leek heelemaal op een groote vlam, toen ook
nog de zon op haar roode haren kwam schynen.
Er broeide iets. Meneer Pett merkte /lat aan
alles. HU keek Annie aan en daarbu schenen
de jaren terug te looped en voelde meneer Pett
zich weer een jongen, die onder leiding van den
beet op haar lip. ,Jk mag hem uit be
ef," zei ze. „Ik hou niet van menschen,
udapest kreeg bezoek van een avontu
rier. Een betrekkelijk jonge rentenier,
die zijn geld lp de kunst had byeenge-
i Daar viel den jongen violist plotseling een
dolle gedachte in: hoe zou de reactie zyn op
,77~ wanneer hy eens in
elkaar; hy wist dat een enkel bewijs van an$st
of zenuwachtigheid hem noodlottiig zou zyn.
De wilde dieren
uiterst behooriyk;
zU liepen om
Konchester heen.
staarden hem
aan, besnuffelden
hem. een leeuwin
gromde zwaar.
doch zy lieten
tegen haar uitzinnig voornemen sputteren. En
het ergste was wel. dat hy diep in rich zelf
de zekerheid had, dat hy het plannetje uit
stekend vond
.Jerry
zei Annie,
„Wie gaan er dan naar Engeland?”'
„Oom Peter en tante Nesta hadden het er
Juist over, zy willen probeeren om een jonge
man, Crocker genaamd, over te halen naar
hier te komen.”
„Crocker? Jimmy Crocker? Piccadilly Jim?"
„Ja, waarom? Ken JU hem?”
.Ja. ik ontmoette hem wel eens, toen hy hier
nog by de „Kroniek” was. Hy schynt zich in
Londen niet te vervelen. Hebt u de krant van
vandaag al gerief?”
.Ja, dat is juist, wat tante Nesta doet pro
beeren, hem hier te krygen. Natuuriyk is daar
niet de minste kans op. Waarom zou hy dat
doen?"
„De laatste maal, dat ik Jimmy Crocker zag,"
zei Jerry, ,jg al twee jaar geleden. Hy was toen
danig boven zyn theewater.”
•RU drinkt altijd, geloof ik."
„Ach ja. vroeger was hU een matige jongen
Maar, als je de krant nagaat, krygt het den
jchyn. dat hy het nu wel wat forsch aanpakt.
Tja dat zul je altijd hebben met zulke jonge-
De „Reichstelle" repareert versleten en ont-
cyfeit onleesbaar geworden parochleboeken.
Andere opdrachten voert deze Instelling voor
particulieren echter niet uit. zy is op de eer
ste plaats een ‘contróle-orgaan.
Iedere Dultscher, die is klaar gekomen met
zyn „Ahnenpass", stuurt dit resultaat van moei-
zaam en volhardend speuren' tiaar de „Reich
stelle", die over een zoodanige organisatie be
schikt, dat in de heele wereld de juistheid var^
hetgeen een .Ahnenpass" beweert kan worden
nagegaan. Is alles in orde, dan gaat de-„Ahnen
pass-’, vergezeld van een „Gutachtefl" naar den
eigenaar terug. Maandelijks worden er op die
manier drieduizend „Ahnenpdsse" officieel goed
gekeurd. -
een als vloermat gebruiken. Zou u denken, dat
vader zich zou laten treiteren door Ogden en
zyn huis zoo door geaffecteerde namaakgenieën
zou laten volstoppen, dat hy niet eens meer
een kamer zou kunnen vinden, om er prettig
alleen te ritten met een krant?”
.Ja. maar, Annie, je vader is heel anders.
Hy houdt van herrie. Ik heb hem uit purely
overmoed iemand zien tegenspreken, die twee
honderd pond woog. En Jij hebt veel van je
vader, Annie. Dat heb ik al vaak genoeg ge
merkt."
„Dat Is waar. En daarom wil ik ook hebben,
dat u vaster op uw beenen gaat staan. U moet
beginnen met al die leeg loopt «a het huis uit
te jagen. Maar voor dit getkjml moet u ons
helpen, Ogden naar meneer Smlttaers te laten
brengen."
Er viel een lange stilte.
.Het zyn je roode haren!” riep' meneer Pett
tenslotte uit, als iemand die een heelen tyd
naar de oplossing van een raadsel heeft gezocht.
Het zyn je roode haren, die je zoo gemaakt
hebben. Annie, je vader heeft die ook.”
Annie lachte.
,Jk kan het toch niet helpen, dat tk rood
haar heb, 90m Peter. Het is myn ongeluk"
iste
ilen
hun midden en onder het oog van de honder-
held zyner jeugd. Hammond Chester, allerlei
kattekwaad uithaalde. In ieder jongensleven
byna komt er zoon klein Napoleonnetje, wiens
wil wet was en voor wiens overtuigend woord
ook het beter Jk” ineenschrompelde en stierf.
In meneer Pett’s leven had Annies vader
die rol vervuld. „HU was heel en al de baas ge
weest over meneer Pett. En thans was het. alsof
hy weer voor Hammond Chester stond, en hy
weer naar een of ander avontuur gelokt werd,
dat hy ten eenenmale afkeurde, maar waarin
hy zich willoos zou begeven, dat wist hy zeker.
Hy sloeg Annie gade, als iemand, die in de
knel rit en de bom, die dadeiyk zal uiteen
barsten, langzaam maar zeker hoort Ukken.
Zy was Hammond Chester’s dochter en zy
sprak tot Pett met de stem van Hammond
Chester. Zy was een waardige dochter.
„Met Jerry heb ik alles afgesproken.” zei
Annie. .Hy zal me helpen by een ontvoering
van Ogden, om den jongen naar dien vriend
van hem te brengen, waarvan ik u vertelde,
die met dat hondenhospitaal. En die vriend
zal hem by zich houden, totdat de knaap een
ander mensch geworden is. Vindt u het geen
prachtig idee?”
Meneer Pett verbleekte De vreeselyke werke-
lykheld had al zyn verwachtingen overtroffen.
„Maar Annie!”
De woorden ontsnapten hem en ze klonken
niet natuuriyk. HU was als het^smu verlamd
door een geweldiggBbödfhsik^^prwas eager, dan
hy gevreesd had En wat zUn ontsteltenis nog
grooter maakte, was de wetenschap, dat hy
zou toegeven, ook al zou hy in den beginne
btj verlies van een hand,
een voet of een oog.
staat te stellen, zelf de noodlge onderzoekingen
te doen, maar mag voor het vele aan .JSippen-
forschung” verbonden werk een matige ver
goeding elschen.
Het spreekt van zelf, dat er pastoors en do-
mlnee’s zyn, <ye er plezier in vinden, de boeken
hunner parochie na te pluizen en dat er pas
toors en dominee» zyn. die daar het land aan
hebben. Ook de vergoeding leidt nogal eens
tot een zekere wrijving, daar de rassebewuste
Dultscher het veelal in beginsel verkeerd vindt,
dat de „Slppenforschung" door ftnaacieele hin
derpalen wordt belemmerd, terwijl de geestelijk
heid deze vergoeding nier missen kan, daar zU
zich in vele gevallen gedwongen ziet, ter
beantwoording der binnenkomende aanvragen
om inlichtingen hulpkrachten aan te stellen,
die zy natuuriyk uit eigen zak betalen moet.
De protesten tsche kerken te Beriyn hebben
zich maar liever bevrijd van den rompslomp der
■Slppenforschung”. ZU brachten haar veertien
honderd parochleboeken. welke de geschiedenis
van iedere evangelische Beriynsche familie min
stens tot 1800 en in sommige gevallen zelfs tot
1580 bevatten, te urnen In een „Kirchenbuch-
stelle". waar geschoold personeel ze onderzoekt
en uitwerkt in een karthotheek, welke rond
drie millioen kaarten zal tellen. Met hoeveel
Uver het Duitsche volk naar zUn voorouders
zoekt, blykt wel hieruit, dat er reeds negen
duizend brieven op antwoord lagen te wachten,
toen de .Kirchenbuchstelle” kort voor Kerst
mis geopend werd. Dagelijks wordt deze In
stelling door ongeveer honderd menschen be
zocht. terwUl er gemiddeld tweehonderd schrif
telijke verzoeken om inlichtingen binnen komen.
Als gezegd, zet de Staat zUn onderdanen zoo
veel mogelyk aan om „Slppenforschung" te be
drijven, doch schroomt hij tevens r.iet om het
goede voorbeeld te geven. o
Ook de Staat houdt zich druk bezig met dc
parochleboeken. HU heeft voor dit doel in de
Duitsche hoofdstad een ..Reichstelle" opgericht,
waar honderdvyftlg man personeel voorloopig
zoodanig zyn overbelast, dat er geregeld tot laat
in den avond wordt overgewerkt.
De ..Reichstelle" vereeuwigt de parochleboeken
bladzUde voor bladzUde op onbrandbare smal
film. Een rolletje van zestig meter smalfilm.
<ftit een doorsnede heef| van slechts acht cen
timeter. kan de foto's bevatten van negenhon
derd bladzyden uit een parochleboek. Een ge
oefend fotograaf maakt per dag tuzschen de
vierhonderd en vyfhonder<l. opnamen
De .Reichstelle" beschikt over groote auto’s,
die van alle technische hulpmiddelen voorzien
zyn en die van dorp tot dorp trekken om alle
parochleboeken. welke er te ontdekken zyn.
ter plaatse te filmen.
Konchester echter ook nog een verklaring
schrijven. dat hy de leeuwenkooi op eigen ri
sico wilde betreden en in geen enkel geval de
circusdirectie voor welke -gevolgen ook aan-
sprakeiyk stelde.
Hen vreemde stilte viel over het anders zoo
op sensatie-beluste publiek, toen de directeur
het voorstel van Konchester mededeelde. Te
vergeefs waarschuwde de dompteur Koncfies-
ter tegen zyn roekeloos plan, evenmin kreeg
hy toestemming van den artist mede de kool
in te gaan, om zoo noodig te kunnen ingrij
pen. Konchester wees alle hulp vriendeiyk,
maar beslist af.
Toen Archady Konchester met viool en
strykstok de kooi binnentrad en naar het mid
den ging, huiverde iedereen, die rich in het
circus bevond. Het wAs doodstil, angst en be
klemming zweefden thans merkbaar In deze
ruimte. De vier tUgers en zes leeuwen staarden
den nieuweling aan als een wonderdier.
Konchester zocht alle energie en moed bU
et is een oud-parlementalr gebruik, dat
by de openfng van iedere wetgevende pe
riode de oudste in jaren der kamer- en
senaatsleden tot zUn collega's in resp. kamer en
senaat een begroetingsreda^hbudt waarvan de
voornaamste lynwWtWToe hoffelUkheld moet
zUn en waarin eigeniyk geen politiek mag zUn
verwerkt. Zoo geschiedde niet heelemaal by de
opening van de huidige parlementaire periode.
De bUzondere aandacht trok dewbegroetlngs-
rede In den Senaat. Deze werd uitgestoken door
Senator Damecour, den 92-jarigen nestor van
het eerbiedwaardig college, een „Breton” van
den „ouden stempel”, zooals de pers hem noemt
wat ook die oude stempel zyn mag.
Zyn begroetingarede was niet onhoffeiyk.
maar waardoor zy toch vooral opviel, waren
een met zeldzame helderheid geleverde uiteen
zetting van de daden van Volksfrontregeering
en Volksfrontmeerderheid 'en "n voor zoo’n be
jaarden man buitengewoon heftig geachte ert-
tlek op die daden, vooral op het sociaal
leid.
Verteld wordt, dat men, toen hU van het
spreekgestoelte af daalde, hem' vroeg, wat hU
toch deed om zóó lang zóó jong en....
zóó levendig te blijven.
Dat is heel eenvoudig moet hU geantwoord
hebben, lederen morgen eet ik een boterham
van brood en boter. Maar Tk neem altUd meer
boter dan brood.
Waarop een radicale senator, die het ant
woord hoorde, zou hebben opgemef-kt:
De arbeiders, van wier verlangens gU daar
juist bestreedt, dat zU gegrond waren, zouden
niet anders wenschen dan uw regime te vol
gen, mon cher doyen. Maar wy móeten dan pro
beeren ze de middelen aan de hand te doen....
Indien het niet waar ie.
Ondertusschen is de senaat er toe overgegaan
rijn president kiezen, waarby herkozen werd
M. Jules Jeanneny.
De voorzitter van den senaat is de tweede
persoonlijkheid der republiek; hy komt onmid-
dellUk r»a den President, wiens plaatsvervanger
hy eventueel is. Zooveel als „loco".
Niettemin zou men M. Jeanneny kunnen hou
den voor de verpersooniykte bescheidenheid.
Zyn gelaatstrekken alléén reeds zUn ernaar.
Maar zyn gedrag is er mee in overeenstem
ming, en is er voor zoover dat van een poli
ticus dan kan gelden steeds mee in overeen
stemming geweest, al heeft hU de 72 jaren
reeds achter zich. HU spreekt weinig
zich weinig fotografeeren. als hy zich la!
BU offlcieele plechtigheden, waaraan hU i
collega's deelneemt, valt juist hy het
op. HU doet ook niets om op te vallen; ml
is het deze karaktertrek, die hem het onbetv
algemeene vertrouwen zUner collega’s heeft
geven.
HU heeft een afkeer van alles wat leven
maakt, of het zaken zyn, personen of „massa's".
De Franschen weten eigeniyk maar heel vaag
van zUn bestaan af.
HU heeft geen .duels geleverd zooals Clemen
ceau; hU heeft nooit groote redevoeringen af-
gestoken zooals Poincaré; hy heeft ook geen
geruchtmakende affaires gehad, i-
laux. HU is zelfs nooit minister geweest.
HU is zyn openbare loopbaap begonnen als
burgemeester van een „nest", Rloz, in het de
partement van de Haute-Saóne. HU was 38
jaar oud. toen hy voor het eerst député werd,
in 1902. In 1909 verkiest hU den Senaat al bo
ven de Kamer, waar hU binnenkomt, en die hü
niet meer verlaat.
Toch vestigt deze bezadigde man met zUn
helderen kyk op de dingen, en di^sAavendien
„van zool tot kruin” republikein tsWre aan
dacht der leiders op zich. Het hangt geheel van
hemzelf af, of hij minister zal worden of niet.
Maar alle aanbiedingen slaat tyj af, op één na.
HU accepteert een onderstaatssecretariaat aan
„OpriOS”. dat Clemenceau hem aanbiedt In 1917,
omdat hy hem „noodig” heeft. In dese kwali
teit neemt hy deel aan de militaire conferen
ties der geallieerden.
In den naeoorlog rijst zyn ster In het
Luxembourg. In 1924 wordt hy vlce-voorritter,
In 1932 volgt hij Albert Lebrun als voorzitter
op, een post, waartoe hy telkens met grooter
meerderheid gekozen wordt, en dien men ge-
wóonlUk slechts verlaat om zyn Intrede te doen
in het i>aleia aan de Champs Elysées.
lui, zoodra men hen mi
hun geen vast werk vei
.Juist. Dat is een van de redenen, waarom
ik iets voor Ogden probeer te doen. Wanneer
ze hem zyn gang laten gaan, zooals dat nu
gebeurt, dan wordt hy net zoo iemand als
Jimmy Crocker.”
..Hou. Jimmy Crocker is van een heel andere
soort,” protesteerde Jerry.
„Heelemaal niet. Zy verschillen geen haar."
„Maar, juffrouw Annie, u schynt het op dien
Jim niet erg begrepen te hebben?" Jerry keek
haar verbaasd aan. „Wat hebt u eigeniyk tegen
hem?”
Annie I
ginsel niel
zooals hy, Enfin, ik ben biy, dat we het eens
rorden over Ogden, Jerry. Ik wrist wel,
staat op je kon maken. Maar Ik wil
niet hebben, dat je het voor nlemandal doet.
Oom Peter zal je er iets voor geven; genoeg
die boerderU t« koopen. waar Je het altyd
over hebt. Dan kun je met Maggie trouwen en
nog vele Jaren een gelukkig leventje leiden. Is
dat niet aardig?”
„Maar, weet meneer hier dan van?"
.Rog niet. Maar ik ga het hem direct zeg
gen. Stil, daar komt iemand"
Meneer Pett kwam binnen. Hy keek nog altyd
verstoord.
„Oh, Annie goeden morgen, Mitchell. je
tante heeft besloten naar Engeland te gaan. Ik
zou graag rien. dat Je ook mee ging."
,Jk! Om Jimmy Crocker te helpen Inter
viewen?”
tot zUn con
certen. Alle verzoeken en aanbiedingen, hoe
ongelocfelyk mooi en hoog ook. wees Konches
ter van de hand; hy bleef by dit enkel op
treden in een leeiiwenkooi. Als dé groote tmit-
née was geëindigd, nan? Konchester zelfs af
scheid van de concertzaal; hy ging rusten, hU
werd rentenier.
Voor zUn genoegen bereist Konchester Euro
pa, daarom bezocht hy ook Boedapest, en
denkt slechts by gelegenheid terug aan „de
sensatie van zjjn leven!
den toeschouwers een viool-solo zou geven”
Die gedachte fascineerde hem zóó. dat hij
iemand naar zyn huis stuurde om zUn viool
te halen, terwyi hy zelf den circus-directeur
opzocht en hem voorstelde in de kooi te spelen.
Deze geloofde eerst met een dwaas te doen te
hébben; toen hy den naam van dezen aonder-
U'V hoorde, stemde hy tenslotte toe. Zakeiyk
zooals Call- begreep hy. welk een enorme reclame het
moest zyn. dezen kunstenaar In zijn leeuwen
kooi gehad te hebben. Even zakeiyk Met hU
Dan begon Konchester te spelen. De melo-^
die van Sarasates' concertwerk klonk door het
circus. Het publiek staarde bewegingloos naar
den man. die zich zoo volmaakt kalm steeds
meer in zUn spel verdiepte, dat hU waarschUn-
Hjk niet langer meer onderscheidde of hy voor
een uitgelezen publiek speelde dén wel voor
een troep wilde dieren. En wondcrlyk de
tUgers en leeuwen deden geen enkele belang
stelling meer voor den vreemdeling blyken en
ook de muziek scheen hun, onverschillig te zyn
Na twintig minuten verliet Konchester
uiterst kalm en zonder overhaasting de leeu
wenkop*. De aanwezigen uitten hun onder
drukte zenuwen in een onverdoovend ge
schreeuw en geraas.
Het optreden verhoogde met den roem van
Konchester de toegangsprijzen
en aanbiedingen.
e wet zegt, dat een Dultscher, die twee
I arische grootvaders en twee arische groot-
moeders had, recht heeft op den rUks-
burgerbrief. het eenige afdoende bewUs. dat men
een volwaardige, arische bewoner van het Derde
Rijk is. De practUk gaat echter verder. Die wil
weten of ook de betreffende grootvaders en
grootmoeders op h u n beurt arische grootvaders
en grootmoeders hadden en. zoo mogelyk, of
die betovergrootouders eveneens van arische af
stamming waren. Enzoovoorts Niet tot ln het
oneindige, maar toch wel zoover als mogelyk
biykt. Alleen waar alle schrifteiyke bronnen
ontbreken en dus niets bewezen kim worden,
wordt de wet van kracht, die terecht als een
uiterst soepele toepassing beschouwd wordt der
zoogenaamde'jodenwetten van Neurenberg.
En dies houdt heel Duitsclrland rich Uverig
bezig met wat „Slppenforschung” of „Ahnenfor-
schung” genoemd wordt. Iedere „volksbewuste”
en ..rassebewuste Dultscher tracht het doen en.
laten van zUn voorouders uit te visschen en
een ..Ahnenpass" te krUgen. waarin de geschie
denis van zyn stam en zUn familie, behooriyk
door den Staat gecontroleerd, nauwkeurig staat
opgeteekend.
Menigeen echter, vooral onder de dragers
van in Duitschland, ook onder beslist arische
families, veel voorkomende typisch joodsche na
men. heeft verlicht adem gehaald, toen hy ont
dekte. dat alles wat over zUn afstamming op
heldering zou kunnen verschaffen, door het vuur
verteerd, door het water verzwolgen ot door
de motten opgevreten is. Want al geeft een
Ahnenforscher”, die begint te twUfelen of „met
zyn grootmoeder wel alles In orde Is," er de
voorkeur aan, maar niet verder te zoeken,
gewooniyk is dit slechts uitstel van executie.
De Staat bedrijft nameiyk op groote schaal
„Slppenforschung" en rit achter alles, wat niet
heelemaal arisch is. heen als de fiscus achter
wanbetalers.
Bizonder tragisch en uiterst moeiiyk is het
geval dergenen die denzelfden naam dragen als
een ,1111 de streek, waaruit zy ook stammen,
afkomstige famlUe, van welke vaststaat, dat zU
joodsch bloed ln de aderen heeft, terwyi zy
niet kunnen bewyzen. dat zy met die nlet-
arische familie niet verwant zyn. Het Derde
RUk. dat zeer voorzichtig is met het opnemen
van vreemde elementen in het Duitsche volks-
lichaam, is op dat punt onverblddetUk en be
handelt den verdachte, ongeacht of sün ..schuld”
ln de verste verte niet vaststaat, als een ver
oordeelde.
Dat geval doet zich vry veel voor. Duitschland
heeft altyd veel joodsche immigratie gehad er.
heeft nooit van de joden gehouden. Vooral ln
vroegere tUden. toen het antisemietisme ook in
christelUke kringen zeer sterk was, lieten vele
joden zich doopen. Niet weinigen onder ben
schynen zulks in de eerste plaats gedaan te
hebben om door hun omgeving als gelykwaar-
dig beschouwd te worden. Daar ook 'n gedoopte
jood voor het volk een jood bleef, namen de uit
zakelUke overwegingen bekeerenSlustige zonen
van het oude volk hun toevlucht tot een Hst.
ZU doken ergens op, by voorkeur in een kleine
gemeente, traden toe tot de Kerk en lieten
zich dan inschryven, niet onder hun werkelU-
ken, meestal joodsch klinkenden naam, doch
onder den naam van een of andere in de om
geving wonende Dultache familie. Goede trouw
en gebrekkige administratie waren ei de oor
zaken van. dat de betreffende familie er niets
vsn te weten kwam, dat zU plotseling was uit
gebreid met een lid. waarmee thans hun verre
afstammelingen danig in hun maag ritten.
Want een burgerlijke stand bestond er in die
dagen niet. Het eenige bevolkingsregister, dat
er trouwens ook buiten Duitschland
bestond, was de boekhbuding. welke de pastoor
en ^ater ook de dominee voerden over X weer
varen der hun toevertrouwde kudde. (Zooals
men zich herinnert, heeft een klaarbiykelUk
nleb-rassebewuste pastoor het bestaan om nog
niet eens zoo heel lang geleden een gedoopten
jood op te nemen in de familie van niemand
minder danAdolf Hitler!)
„Klrchenbilcher", parochleboeken, zijn dingen,
welke op het oogenblik in Duitschland een on-
■chatbare waarde hebben. Een ieder, die wil
weten, waar en wanneer zijn voorouders lecf-
den. moet zich wenden tot pastoor of dominee.
De geesteiykheid is verplicht, de gevraagde in
lichtingen te verschaffen of den aanvrager ln
Piet!" aei Annie onverbiddelijk.
„Maar Annie" z'n stem klonk gevoelig,
Jk houd zoo van een vreedzaam leven.”
„En dat zult u nooit hebben, wanneer u zich
niet laat gelden. U weet zelf ook heel goed,
dat vader geiyk heeft. U laat zich door ieder-
De huwelyksvoorschotten van maximaal 1000
Mark welke in Duitschland in Augustus 1933
werden ingevoerd, hebben succes gehad. Thans
zyn biykens opgave van het Ryksminlsterie in
totaal 700.000 van zulke huwelyksvoorschotten
uitgereikt van gemiddeld 600 Mark, samen tot
een bedrag van 430 mtllloen mark Ook het aan
tal huwelükssluitlngen steeg in deze ja.-en
sterk, n.l. 420 000 meer, dit is 26 pet. meer dan
in de drie voorafgaande jaren. Het aantal le
vendgeborenen was in Duitaehland in 1933 971174
in 1934 1198350. in 1935 1261273. Van deze zUn
er ln deze drie jaren 500.000 gesproten uit hu-
weiyken die met behulp van buwelyksvoor-
schotten waren begonnen. Dit zyn, aldus de of-
ficieele opgave. ..naar verhouding byna dubbel
zooveel kinderen als in de huwelyken, die sinds
1933 zonder huwelyksvoorschotten gesloten
werden", zoodat blijkt, „dat de met huweiyks-
voorschotten gesloten huwelUken een beduidend
grootere voortplantlngsvreugde betoonen dan de
andere huweiykenEen prikkel daartoe is. dat
de voorschotten renteloos worden gegeven en
per maand 1 pet. aflraing verschuldigd is maar
voor elk levend geNMkn kind 25 pct. van het
voorschot gedelgd wordt. Tengevolge van deze
bepaling verviel 95 millioen Mark voorgoed aan
de ontvangers. De middelen ter dekking van
deze maatregelen worden verkregen door het
heffen van een belasting op de ongehuwden
Wat op de voorschotten tarugbetaald wordt,
wordt gebruikt voor extra-ondersteuning van
behoeftige kindeeryke families. Daarvoor is
thans 123 millioen Mark besteed, voor welk be
drag voor twee millioen kinderen elk «2 Mark
werd gegeven, gemiddeld 350 Mark per gezin.
Ten slotte wordt, sedert verleden jaar Augustus,
ln onderscheiding van de laatstgenoemde „on
dersteuning voor éénmaal" nog een regelmatige
toeslag op het loon van klnderryke families ge
geven. zoodat byv. een arbeidersgezin met 7
kinderen en een weekloon van 40 Mark sinds
Augustus 1936 ongeveer 30 pet. extra ontvangt,
welk bedrag niet aan belasting onderworpen w’
Deze ondersteuning wordt thans aan 237 000
gezinnen verstrekt. Van staatswege wordt ver
klaard. dat deze loontoeslag niet als steun"
mag worden beschouwd, doch als maatregel tot
het scheppen van evenwicht ln de sociale ver
houdingen.
wou het natuuriyk niet doen,"
„maar ik heb hem beloofd, dat u
hem iets voor de moeite zou geven. Dat kunt
u later natuuriyk beter zelf regelen.”
„Maar Annie! Annie toch! Stel je eens voor,
dat je tante er achter komt, wie het deed!”
.Ja. dat zal natuuriyk *n geweldige herrie
geven," zei Annie rustig, „en u zult zich na
tuuriyk hebben te handhaven. Nou, om de
waarheid te zeggen, dat kan wel eens goed
voor u zyn. U bent veel te zachtzinnig met
iedereen, oom Peter. Ik geloof, dat geen mensch
zich zou laten welgevallen, wat u zich allemaal
laat aandoen Vader heeft me eens in een van
zyn brieven verteld, dat hy u vroeger gewoon
lijk geduldigen Piet noemde.
Meneer Pett schrok. Al in langen tyd was
de bynaam. dien hy het meest verafschuwde,
niet meer uit het graf verrezen. „Geduldige
Piet" Hy had gedacht, dat die weerzinwek
kende titel voorgoed begraven sou zUn, even
als zyn jeugd. Geduldige Plet Het eerste
glimpje van een opstandig vuur begon ln zyn
•n laat waren
oogenbllkken.
Daar viel den Jongen violist plotseling
De jonge Kooch&ter had evenmin als an
deren iets van het familie-vermogen kunnen
redden en er bleef hen» niet anders over dan
ln Sjanghai met vioolspelen den kost te ver
dienen. Door gelukkige omstandigheden speel
de hy op een avond op een concert, dat ook
door een beroemd Impresario werd bezocht.
Deze was opgetogen over den jongen violist
en hU engageerde Konchester voor een groote,
langdurige toumée*
Het optreden van Archady Konchester had
overal een geweldig succes en zUn engage
ment door het geheele verre Oosten bracht
hem zooveel geld binnen, dat de Jonge Rus
voor zyn geheele leven zonder financieele zor
gen behoefde te zyn, indien hy verstandig
zUn verkregen bezit zou weten uit te geven
en Konchester verstand die kunst zoo goed
als zUn vioolspel. Zyn grootste succes verwierf
hU echter niet tüdens een concert ln een con
certgebouw. maar met een viool-solo in een
leeuwenkooi.
Voor enkele Jaren sloeg in Singapore
Westersch circus zUn tenten op. waar een der-
geiyke gebeurtenis nog een belangrijke betee-
kenis had. Konchester was toen reeds beroemd
en met talrijke autoriteiten en bekende per
soonlijkheden was ook hy tegenwoordig by de
gala-voorstelling van het circus.
Dc verschillende sensatienununers volgden
elkander met meer of minder succes op. tot
bet groote moment van den avond wa* aan
gebroken» dat vqor al deze toeschouwers de
ir.veste spanning had en de groote aantrek
kingskracht: een dompteur voerde met een
groot aantal leeuwen en tygers allerlei dres
suur voor Echter werkte drte temmer niet
met zweep en puntUzer. slechts met woorden
en dwang der oogen regeerde hU zUn troep.
zenuwprikkelende. sensationeele
In 1924 zou men hem zeker verkozen hebben
boven M. Gaston Doumergue, indien hy niet
geweigerd had om gezondheidsredenen.
M Jeanneny is boven alles gehecht aan zyn
familie Het grootste genoegen smaakte hy»toen
1 n VOOr het candldaats in de rechten
Wanneer het parlement op reces gMt, keert
M. Jeanneny terug naar Rloz. het dorp, dat hU
eens bestuurde. HU wandelt er ln zUn tuin
be’1* met den °°S8‘ ra«Pt vach
ten op in den boomgaard, verzorgt zUn bloe
men.HU is hierin het evenbeeld van Gaston
Doumergue.
Hy gaat niet uit, hy is niet mondain. hU
geeft geen Interviews.
Dat is het beeld en het karakter van Frank-
ryks tweeden burger, van zyn ..loco”, van zyn
president waarschyniyk. wanneer Albert Le
bruns ambtsperiode teneinde is.
.Jtof’-concert
