s
v&Aaal aan den daq
p7/n
F 250.-
F 750.-
van
Cold Cream
De zorgen
Jimmy
11
Carnavalshumor in Duitschland
Cr
ROODKAPJE-SPROOKJE
GEMODERNISEERD
Belegerd Madrid
De schade aan de kunstschatten
Woordkunst
Wedstrijd in welsprekendheid
Ridderorde retour
[I
De geheele
1
37103
I
De pers niet geheel
aan den ketting
Een nummer, waarin gesold wordt
met maatregelen van het
nieuwe regiem
DINSDAG 16 FEBRUARI 1937
“4711”
--
Een verzorgde huid door
dag een matte.
aangifte moet, op straffe van verlies van alle rechten, geschieden uiterlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval
67
aan
heet
et was
tung”
te
s
'4
een
op
11
DERDE HOOFDSTUK
(Wordt vervolgd)
Diezelfde
1
4
la
ge
te
Eh h(j had geyjk. Naarmate de kraan liep, steeg het water
op, het binnenplaatsje en de tobbe met Plet en Drein ging van
zelf mee de hoogte in. Zoo konden ze gemakkelUk bö het venster
komen en na een uurtje kropen ze dan ook werkelijk op deze
ongewone manier hun kamer binnen.
Den volgenden dag kwamen Piet Prikkel en Drein Drentel
voorbij een soort van tentoonstellingstent. Er hing een groot
bord, waarop stond g^chreven: „Hier is te zien het grootste
monster van de twintigste eeuw." Plet schrok en zei: „Zouden
ze het zeemonster al gevangen hebben?" Ze gingen bij het loketje
schip van „Kraft durch Freude"
cantierets naar Madeira maken.
de Duitache pers ditmaal niet geheel aan den
ketting ligt.
HU
hoe
he
rei
fr<
do
en
tii
ni
1
1
1
1
1
Compact
0.90, 1.S0
neergescho-
Slechts één
1 nog
heeft
dan
De
bet
Het advertèntiegedeelte
wordt
kritiek
Zoo lezen wij:
Flacons van
0.00. 1—
V. an 1.76
r
B
e<
ei
te
d<
ni
•c
1
1
1
1
I
1
r
a
DOOR P C. WODEHOUSE
BUiimiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiHuniiimitiiHuiiiimimiiiiiHiuitiiiiuiiimiiii
Potjes 0.65.
1.— en X—
De ochtendverzorging.
“Terci" verwijdert alle resten
van told Cream uit de poriën.
“Terci" maakt de huid frlsdi
voor bet gebruik van “Matt-
Creme" en “4711" poeder.
zynT
Meneer Crocker had een eindje potlood uit
zijn vestjeszak te voorschijn gehaald en schreef
het tafelkleed
Lord Crocker
Lord Bingley Crocker
Lord Crocker tot Crocker
De Markies van Crocker
Baron Crocker
Bingley. Eerste Ridder Crocker
Hy werd koud, toen hy al die verschrikke
lijke woorden las. Plotseling schoot hem iets te
binnen.
„Eugenia!”
,4a?"
„Wat zouden de jongens in „De Lammetjes"
daarvan zeggen?"
„Ik stel geen belang." antwoordde zijn vrouw,
.dn de jongens uit .De Lammetjes."
„Dat dacht ik wel," zei de toekomstige baron
droefgeestig.
den achtergrond houdend,
van
leeftijd,
bij verlies vgn een han<
een voet of een ooi
Dfeln Drentel luisterde de menschen af en hoorde nu een
dafne aan haar man vertellen, dat het monster, dat daar te zien
was, een lange slurf had en met water spoot. „Dat kan niet
anders," zei hij tegen Piet, „dat moet wel het zeemonster zijn."
,Jk zal je vertellen waarom, Bingley. Even
voor we trouwden had Ik een gesprek met mijn
zuster Nesta. ZU gedroeg zich onbetameljjk
beleedlgend. ZU sprak met betrekking tot jou.
tn bewoordingen, die ik haar nooit zal vergeven
Zij matigde zich aan, op jou neer te zien. ZU
had den moed, te denken, dat ik beneden mjjn
stand zou trouwen. Daarom ben ik bezig een
edelman van Je te maken en dan zal ik Nesta
een krantenknipsel sturen, met de benoemingen
tot den adelstand waarbij jouw naam voorkomt
Dat zal ik doen, al zou ik er tot aan mijn
dood voor moeten werkeh. Nu weet je het!”
Stilte viel. Meneer Crocker dronk koude kof
fie. ZUn vrouw staarde met schitterende oogen
in de zegenrijke toekomst.
bedoel Je. dat ik zoolang hier moet blüven.
totdat ze een lord van me gemaakt hebben?”
aei meneer Crocker zwaarmoedig.
•Kn nooit teruggaan naar Amerika?"
Jflet, vóór we ons doel bereikt hebben."
JO gossie, jandorie, hemelsche goedheid!”
Menschen, die zóóveel haast
hebben, dat hun de tijd ontbreekt
om veilig te rijden, krijgen vaak
maanden cadeau In hospitaal O<
huls van bewaring....
in dit camavals-blad
eveneens dienstbaar gemaakt aan de
op bepaalde toestanden en stroomlngen
en wü
.Johanna
keer
van het hamsteren
terug!
Alias weer’ in boter”.
De avondverzorging. Resten
van poeder en crème worden
verwijderd door “Terci” ge-
zlditswater Daama “4711" Cold
Cream voor de nacht, zij versterkt
en vernieuwt het huidweefsel.
„Wo erbltlht in hohen Ztlchten minnlg-
liche Maid, die bereit ware, mit Spross
aus Teutoburgerwald-Boden zunkcjxst unter
lenzllchen Wotansbaumen lm Wonnemond
Brautlich zu thlngen? Ranke Blondine von
hürnener Treue. die lichte Brünne wohl ge-
formt. bevorzugt. Zwecks event, spaterer
Kilning zur Gesponsin
elgenes Vermogen erwünscht. Suchender 1st
keuscher JUngUng, Brillen-Tr&ger. 53 Jahre
und Alt-Philologe mit blondem Bart und
magen- und darmleidend. Angebot
unter „Wagalaweia" an die „Faschings-Zel-
Verder vinden wtj de volgende advertentie,
die wU onvertaald willen laten:
luisteren en hoorden nu van een meneer, die twee kaartjes nam.
dat het entrée een dubbeltje kostte.
lertusschen met James onderhouden en hem
Kpp wijzen, dat hU voorzichtig dient te
wel verzorgde teint door “Matt-
Creme". Een uitstekende ondcr-
laag voor het poederen met
de zóó zachte en fijne
“4711" Poeder.
a 1 meer dan twee weken trok de tien wagens
ZA tellende goederentrein no. 14 door het een-
tonlge landschap. In den zevenden wagen,
van de andere onderscheiden door een militaire
wacht, die het zich in het rangeerhulsje gemak
kelUk heeft gemaakt, liggen op vervuilde britsen
veertig krijgsgevangenen. Tot zware kerkerstraf
fen zyn ze veroordeeld, omdat ze hun vaderland
verdedigden. Nu zijn ze op weg naar het verre
Oosten, terwijl hun hart steeds meer naar het
vertrouwde Westen verlangt. Wladiwostok Is
het einddoel. Eentonig en eindeloos is de tocht,
niets verbreekt de dagenlange verveling. Char-
bin, de hoofdstad van de provincie, is eenige
dagen geleden al gepasseerd. Aachino, Minguta,
Mulln zijn gevolgd en voort zeult de trein, nu tn
het nachtelUk duister naar Pogranltschnaja. In
den goederenwagen slapen de gevangenen, even
als de bewakers er boven op.
Rattata rattata rattata, monotoon bon
ken de wielen over de rails, de mannen hooren
het al niet meer. De petroleumlamp wiebelt aan
het plafond heen en weer en werpt een matte
schaduw over de slapenden. beklagenswaardig
in hun diepste rust.
Plotseling een schok.... nog een.... kraken
scheuren, versplinteren van hout en gierend
verbuigen van User en staal vervullen den
nacht nog eens schudt alles door elkaar,
kort en heftig.... dan staat de trein stil.
Een beklemmende stilte volgt, slechts verbro
ken door het sissend geluld van ontsnappenden
stoom. Plots schreeuwen opgewonden menschen-
stemmen een afgebroken vuursalvo is het
antwoord hier en daar een gesmoorde nood
kreet, weer onmiddellUk gevolgd door een ge
weerschot. Bloedrood kleurt zich ineens de om
geving. lekkende vlammentongen schieten on
der en langs de wagens, korpen door de ver
nielde vensters in de wagons, waarin veertig
mannen, ruw uit hun slaap gewekt, gespannen
luisteren naar alles wat buiten gebeurt. Ze ver
moeden een overval. kyken elkaar aan en wach
ten berustend at. Het heeft geen nut zich te
reallseeren. wat meer te verkiezen Is: de fol
terende menschonteerende kerkerstraf of het
op genade ovgrgeleverd zUn aan de willekeur
van Chlneesche bandieten. Maar ook de tUd
ontbreekt hun daartoe.
Geweerkolven beuken op de gedeeltelijk ont
wrichte deuren, die tenslotte bezwijken; glin
sterende bajonetpunten zUn de voorteekenen
van wat hun te wachten staat. Een vieze val-
sche Chineezentronie laat zich zien, onmiddellUic
volgen er meerdere. Zonder yeel misbaar voor
den de krijgsgevangenen uit den wagon ge
sleurd; wie niet vlug genoeg ter been is. wordt
met een kolfstoot tot wat meer spoed aangezet.
Eenmaal in de frissche lucht, kunnen de man- het dorp binnen; aan niets te bemerken dat
Het Faschingnummer van de „Münchener
Nettoste'Nachrichten" bevat nóg talrijke andere
opstellen en aankondigingen, waaruit blUkt. dat
schappen en de nationale bibliotheek achUnen
eveneens in betrekkelUke veiligheid te zUn. De
artistieke weelde tn de geconflskecrde paleizen
van den adel is deels verloren gegaan, maar
eenige beroemde stukken zUn gered kunnen
worden. Het Palacio de Liria, het archief van
den hertog van Alva, is door een bom getrof
fen en peheel uitgebrand. De zwartberookti
vensters in den gevel; het meesterwerk van
Vehtura Rodriguez, staren stom voor zich uit
De beroemde kerken in barok-stUl. waarop
Madrid zoo trotsch was, en die helaas ook
zulke belangrijke voorwerpen In den strijd
tegen de aanhangers der kerk waren, zUn ten
deele verwoest, zoals de kerk van San An
dreas en die van San Sebastian. Het silhouet
van de hoofdstad heeft wellicht niet zooveel
geleden, maar het is in het binnenste van al
die trotsche gebouwen waarin de verandering
heeft plaats gegrepen In sommige kerken staan
auto’s geparkeerd, andere dienen als pakhuis
voor levensmiddelen en oorlogstuig. Wat som
migen ontheiliging noemen, noemen anderen
modernisatie.
nen beter den stand van zaken overzien: de
loepmotief en de eerste vUf wagens zUn na
genoeg geheel door vuur verteerd Door de nog
gespaarde wagens loopen zwaar gewapende
n.annen en werpen de vrU kostbare lading naar
buiten. Vergenoegd zien ze er uit. Ze mogen
over hun buit tevreden zUn. Drie wagens vo'
stukgoederen en niet minder dan 'veertig men
schen zUn hun in handen gevallen. Hoeveel’
losgeld is daarvoor wel niet te krijgen?
Als een kudde vee worden de krijgsgevange
nen de spoorbaan opgedreven, elk hunner heeft
een zwaren last te torsen en strompelt er moei
zaam mee verder. Waar naar toe? Ze- weten
het niet. Langzaam komen ze voorwaarts, on
danks de vele striemende karwatsslagen en on-
begrUpelyke scheldwoorden, die als een lawine
over hen komen. UitetndelUk zUn ze toch nog
"beter af dan het
treinpersoneel.
Het is een eigenaardigheid van den mensche-
Hjken geest, dat. hoe begeerig deze ook in de
verre toekomst moge schouwen, hU na korteren
of langeren tyd moet keeren tot het over
wegen der moeilijkheden van de naaste toe
komst. Het vooruitzicht, dat wjj 's middags naar
den tandarts moeten gaan, doet ons op dat
oogenbllk vergeten, dat wU het komende Jaar
Ik zal me geheel geruïneerd zullen zUn. Diezelfde wet
heel
dood,
open
kind nog levend Wat was dat een vreugde'
De wolf werd dadelUk ter beschikking van
den „Relchsnkhrstand” gesteld en zUn
vleeach werd in eigen jus bereid. De „Kreis-
jkgermeister” kreeg het recht op de uni
form een gouden wolf te dragen. Rood
kapje werd tot ondérleidster van den Bond
van Duitsche Meisjes bevorderd. Groot
moeder mocht op een geheel nieuw stoom-
----een va-
A Y T T A op dlt blad z^n ln8evol8e de verzekerlngsvoorwaarden tegen p *7Cft bjj levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p bU een ongeval met
AA I <r. /A IN w r« O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen <-rv/e verlies van beide armen, beide beenen of belde oogen VXZe*" doodelljken afloop
de Amerlkaansche vlag, niet alleen om de deur te openen, maar ze ook
nog te openen voor zoo iemand als mevrouw
Pett, die hem toch reeds als een doodgewoon
type beschouwde.
riep meneer Crocker uit, de boeien verbrekend,
die hem Jarenlang gekneld hadden.
Mevrouw Crocker, hoe resoluut ze ook was,
was niet hardvochtig. ZU hield rekening met
Crocker’s geestestoestand. ZU kon zelfs toe
staan, dat er dergelUke uitdrukkingen gemengd
waren in de explosies gedurende het doordringen
van haar grootsch idee tot den geest van haar
man. zooals een goed cow-boy met lijdzaamheid
een mustang te keer laat gaan, gedurende het
temmen. Volgzaamheid en gehoorzaamheid
zouden later pas van hem gevergd worden, doch
niet voordat de eerste schrik voorbU was. ZU
sprak hem vriendelUk toe.
„Ik ben blU. dat we er eens over gesproken
hebben, Bingley. Het is het beste, dat je het
weet. Het zal je kunnen helpen bU het beseffen
van je groote verantwoordelijkheid En dat doet
me weer denken aan James. Den hemel zy
dank, dat Lord Percy Whipple in de stad is.
HU is ongeveer zoo oud als James, en te oor-
deelen naar wat mevrouw Corstorphine van
hem vertelt, moet het een ideale vriend voor
hem zUn. Je begrUpt natuurlUk wel, wie hy is
de tweede zoon van den Hertog van Devizes,
een boezemvriend van den eersten minister,
den man. die de benoemingen en onderscheidin
gen bU den verjaardag van Zijne Majesteit
den Konlng, om zoo te zeggen, maar hoeft te
dicteeren. Wanneer het tusschen James en Lord
Percy tot een warme vriendschap zou kunnen
komen, dan kunnen wU onzen strUd zoo goed
als gewonnen beschouwen. Mevrouw Corstor
phine heeft gezegd, dat ze een ontmoeting van
hen beiden zal bewerkstelligen.
Q inds drie maanden is Madrid aan beleg,
het kanonvuur en de aanvallen van de
bombardementsvliegtuigen der rechtschen
blootgesteld geweest. In militair opzicht mogen
de aanvallers wellicht niet veel verder geko
men zUn, maar hoe is de stad er in die drie
maanden gaan uitzien! Een correspondent vah
de Times deelt het aan zUn blad medeDe be
volking is met de helft verminderd. Ongeveer
een derde deel van de stad is ontruimd wegens
het voortdurend ontploffen van granaten, die
van de gebouwen ruïnes maakten Aanvallen
met vliegtuigen hebben de verwoesting tot in
het hart van Madrid gebracht. De groote ge
bouwen kunnen niet wegloopen. zooals de men
schen. Het vroegere KoninklUk Paleta, dat
stevig als een fort op een heuvel staat, de
rijandelUke Unies beheerschend. heeft het ook
moeten ontgelden. De carablniers, wier taak
het was zorg te dragen voor de schatten die
in den loop der eeuwen in het paleis verza
meld zUn, hebben de vensters en deuren met
zandzakken gevuld, en de voornaamste kunst
voorwerpen naar de kelders gebracht. Er is al
een bom in de koninklijke wapenzaal ingesla
gen. maar de schade schUnt, volgens bericht
uit betrouwbare bron, gering te zUn, en dit Is
tot nog toe het eenige ongeluk dat deze unieke
en onschatbare collectie is overkomen.
De schatten van het Prado zyn uit Madrid
in veiligheid gebracht, maar ook niet voordat
er eenige brandbommen op het gebouw waren
gevallen. De schatten van het archaeologische
museum, de academie van kunst en weten
die na een lange reis een stukje van zUn vader
land terugziet.
Het vrouwelUk lid van het gezelschap trok
haar voordeel uit zUn verslagenheid die zU.
zoo zU meneer Crocker al niet voor den butler
hield, als een stille en eerbiedige vraag naar
haar wenschen beschouwde om het gesprek
te openen.
,Js mevrouw Crocker thuis? Wilt u haar
zeggen, dat mevrouw Pett haar graag zou willen
spreken."
In de gangen van meneer Crocker's her
senen ontstond een druk heen en weer rennen
van zoowat zes gedachten, die alle te gelijk
In een kamer ervan wilden komen, terwUl er
slechts plaats was voor één gedachte. Nu be
greep hU. waarom die dame hem zoo bekend
was voorgekomen. ZU was de zuster van zUn
vrouw, en zU was diezelfde Nesta, die den een
of anderen dag vermorzeld zou moeten worden,
bU het zien van zUn naam in de lUst van be
noemingen en onderscheidingen. HU was er
In den grond van zUn hart dankbaar voor, dat
zU hem voor den butler had gehouden,
kreeg een rilling als hu er aan dacht.
Eugenia te keer gegaan zou zyn, wanneer
hoorde, dat hU de ongepastheid had begaan.
De zevende wedstrijd In welsprekendheid
voor jongens en meisjes, uitgeschreven door
de MaatschappU tot bevordering van Woord
kunst, zal in de Paaschvacantie op Woensdag
31 Maart en Donderdag 1 April in den Haag-
schen Kunstkring worden gehouden.
De deelnemers moet een zelfvervaardigde
korte rede ever een onderwerp naar eigen
keuze geheel uit het hoofd voordragen. Even
eens een gedicht, waanan de keuze, In ver
band met de Vondelherdenklng, zich dit jaar
zal moeten beperken tot een gedicht var.
Vondel of een re! of fragment uit diens treur
spelen Tenslotte moeten de deelnemers eci.
korte Improvisatie houden over een door de
<ury op te geven ouderweip, waarvoor een
kwartier tyd van voorbereiding wordt gegeven
De prijzen rijn, evenals in de vorige Jaren.
de verguld zilveren, zilveren en bronzen me
daille der MaatschappU. Bovendien heeft de
burgemeester van ’s-Gravenhage een zilveren
medaille beschikbaar gesteld voor hem of haar,
die aan den eersten eisch het uitspreken
van een rede het best zal hebben voldaan.
De deelnemers (1621 jaar) dienen zich aan
te melden by den algemeenen secretaris van
„Woordkunst”, den heer Ir. D. J. Kruytbosch,
Van Alkemadelaan 37, Den Haag.
taat het Derde RUk geen humoristische
crltlek toe? Er zjjn krasse gevallen be
kend, waarin een onschuldige glos op de
nationaal-socialistische coryphaeën zwaar ge
straft werd en niet ten onrechte heeft men
gewezen op Frankryk, waar, wélk bewind er
ook wezen moge, de esprit blijft sprankelen en
de veiligheidsklep der critiek functlonneeren.
Alleen met Carnaval achUnen de boeien in
Duitschland een klein tikje losser te gaan
Dat blUkt althans uit de lectuur van het car-
navalsnummer van de Münchener Neueste
Nachrlchten", waarin een beetje, zU het be
dekt en bescheiden, gesold wordt met bepaalde
maatregelen van het nieuwe regiem.
.Münchener Netteste Nachrlchten” heet de
krant voor desen keer. Het Is een „Wirtschate,
Belgen-, Deck- und Sand-Blatt”. De oplaag
van dit nummer moet 1.500 000 stuks bedragen
Alleen naar BerlUn werden er 300000 exempla
ren gezonden, die op 4 Februari, dus vyf dagen
voor carnaval, reeds uitverkocht -warén. De
firma Knorr Hirth te München, de uitgeef
ster van de „Münchener Neueste Nachrlchten",
doet er een schitterende zaak mee! BU .spreek
uur van de nedactie" leest men: „Slechts met
toestemming van den commandant van het
kamp te spreken". Als briefadres van de re
dactie wordt Dachau opgegeven, waar, zooaJjr
men weet, het Beierache concentratiekamp Is
gevestigd. En in dit nummer staat nu b v. het
volgende politieke sprookje, hetwelk wy in zU>-
geheel vertalen:
hier een militair aankomt, die vanaf de om
liggende hoogten door zUn mannen scherp In
het oog gehouden wordt. HU heeft er allen
schijn van een bemiddelaar te rijn, die over
den losprijs komt praten. Inderdaad gelukt deze
krijgslist.
Met groote voorkomendheid wordt hy door
kruiperige dorpsbewoners naar den hoofdman
gebracht. Sel-joe was nog een jonge kerel, die
nog niet veel ervaring scheen te hebben op
gedaan. Na enkele korte welkomstwoorden
noemt hij eigener beweging reeds den losprijs:
vyftlgdulzend roebel, geen kopeke minder.
•Maar wie bewijst me dat alle veertig man-
nen nog in leven ‘rijn?”
Zonder hem een antwoord waardig te keuren,
gaat Sei-joe den vreemdeling voor naar een
onoogelUk bouwsel, midden in het dorp gelegen.
Daar rijn de arme kerels schots en scheef door
elkaar, de stukgoederen nog op hun ruggen ge
bonden en slapen, slapen.
De ontzettende vermoeienissen van den voor-
gaanden dag laten zich danig gelden.
De vreemdeling telt de mannen. Inderdaad.
getal klopte. Veertig zUn er precies. InnerlUk
jubelt het in hem. Nu bestaat de kans, dat hij
hen allenLel-joe stoort zUn gepeins
en orakelt dat de losprijs dien hy noem
de, toch niet overdreven is.
Als gold t alledaagsche koopwaar, zoo loven
en bieden beide mannen, maar tot een resultaat
kunnen ze niet komen. De vreemdeling besluit
eerst uitgebreider volmachten aan te vragen.
Het Is voor hem ook werkelUk de hoogste tUd
geworden om het dorp te verlaten. ZUn onder
geschikten zouden ongerust worden en een
aanval op het dorp ondernemen, om hem t»
ontzetten, en dat dient voorkomen te worden.
BchUnbaar ontmoedigd, verlaat hU het dorp
Vanuit de hutten gluurt men hem na. tot hy
uit het gericht is verdwenen.
Dan verandert hy plotseling van houding.
Gedecideerd klinkt zyn stem, als hy zUn man
nen het aanvalsplan ontvouwt, waarby succes
hem by voorbaat verzekerd schynt.
Achter boornen en boschjes verscholen, wordt
zoo dicht mogelljk het dorp genaderd dan
galop!! Een trillende strijdkreet verscheurt de
stilte. In vollen ren naderen de soldaten. Twee,
drie welgemikte schoten doen het droge stroo
van een hut vlam vatten enin minder dan
geen tUd is het een laaiende fakkel. Voor
waarts! Vanuit de hutten wordt geschoten,
maar de kogels missen hun doel. In eens staak,
de heele patrouille stil, dan davert een salvo,
onn.lddellijk gevolgd door een tweede, een der
de. Dan gaat het in vollen galop weer vooruit
De angst heeft rich van de dorpelingen meester
gemaakt. Ze werpen hun wapenen weg en
vluchten, achter de hutten verborgen, het
bosch in.
De patrouille la inmiddels de primitieve ge
vangenis genaderd, waar de krijgsgevangenen,
trillend op hun ledematen, met van angst ver
wrongen gezichten wachten op de dingen die
komen gaan Als zU den Russischen officier
zien binnenstappen, verhelderen hun trekken
als bU tooverslag Met hem is het leven binnen
gekomen. het leven, dat zUn waarde verloren
scheen te hebben temidden van de onbegrUpe-
lUke Chlneezen en dat hun nu weer tegemoet
trad, al was het in een kerker voor krygage-
vangenen.
Roodkapje
was eens voor vele veie jaren In
Duitschland een boech. De RUksarbelds-
dienst had hierin nog niet de boornen ge
veld! En In dit bosch leefde een wolf.
Op een mooien Zondag nu. juist als het
„Erntedankfest’’ was, ging een klein BDM-
melBje door dit bosch. Het had een klein
rood kapje op. Het wilde haar grijze groot
moeder bezoeken, die In een gesticht voor
moeders van de ..Natlonalsoriallstische
Wohlfahrt" woonde. Het meisje droeg een
mandje met een „pondsgeschenk” van de
„Wlnterhllfe’’ en een fleach „Patenwein” In
de hand.
Daar ontmoette het den boozen wolf. HU
had een geheel bruine huid, opdat nie
mand zou bemerken, dat hU rasvUandige
plannen had. Roodkapje dacht dan ook
niets ergs, toen zU den wolf zag, temeer,
omdat zU wist, dat alle personen, die scha
delijk voor het volk zyn, in het concen
tratiekamp opgesloten zijn. Zij geloofde, een
heel gewonen burgerlijken hond voor zich
te hebben!
„Heil roodkapje”, zei de wolf. „Waar ga
jy naar toe?” Roodkapje antwoordde: ,.Ik
ga naar nüjn oma in het Huis voor Moe
ders”.
,^oo”, zeide de wolf, .maar neem
bloemen mee. Pluk er een paar. Het
partement voor de Schoonheid van
▼ellen der boornen heeft toch het boech
met prachtige bloemen doen versleren".
Roodkapje begon dadelijk bloemen
plukken voor een oogstfeestruikertje. Dv
wolf echter liep zoo snel mogelUk naar het
Huis voor Moeders, at de grootmoeder op.
trok haar kleeren aan, stak haar vrouwen
achapslnsigne op de borst en ging in het
bed liggen.
Daar kwam Roodkapje reeds aan. ZU
vroeg: „Nu, lieve oma, hoe gaat het met
u?’1 De wolf trachtte de volksche stem van
oma na te doen en antwoordde: „Goed.
mUn kind". Roodkapje vroeg: „Waarom
spreekt u vandaag op een manier, alsof u
van een vreemd ras bent?” De wolf ant
woordde: „De les in de rhetorica van van
morgen heeft me zoo vermoeid”.
.Maar grootmoeder, wat hebt gU groote
ooren/*
„Daarmee kan ik het fluisteren van de
mopperaars beter hooren!”
„Maar grootmoeder, wat hebt gU groote
oogen.”
„Daarmee kan ik de onruststokers beter
in de gaten houden.”
„Maar grootmoeder, wat hebt gV
grooten mond.”
,4e weet toch, dat ik lid van de Kultur-
gemelnde ben.”
En met deze woorden at de wolf het
arme Roodkapje op. Het dier ging nu weer
in bed liggen en sliep op zUn onverant
woordelijke wijze dadeiyk tn en snurkte.
Daar ging buiten de .Kreisjagermeister"
voorfcy. HU hoorde het snurken en dacht:
Hoe kan een arische grootmoeder zoo ras
vreemd snurken?
deed meneer Crocker, nadat hy meer dan een
kwartier over titels en onderscheidingen en zyn
optreden in het Hoogerhuis had gemediteerd,
er aan terugdenken, dat hy dezen morgen
waarschyniyk het vervolg van dien verdraaiden
cricketwedstryd zou moeten gaan zien.
Een zweem van hoop bleef hem evenwel
over. Evenals honkbal scheen cricket onder
hevig te zyn aan regen, als er tenminste ge
noeg gevallen was. Hy had zoo'n idee, dat er
dien nacht h^l wat uit de lucht was gekomen,
om de geams van Surrey en Kent het vervolg
van hun wedstryd te doen uitstellen. Hy stond
op van tafel en ging de hal in. Hy was van
plan even het Grosvenor Plein op te loopen en
het grasperk in het midden daarvan te onder
zoeken door met den hak van zyn schoen er in
te slaan, teneinde vast te Stellen of het wicket
klef zou wezen. HU ging naar de voordeur en
hoopte dat Bet wicket Inderdaad erg klef zou
zUn en juist toen hy bij de deur was, ging de
beL
Een van de slechte gewoonten, waarvan zijn
vrouw meneer Crocker In den loop der jaren
had genezen, was om altyd de deur te gaan
openen, wanneer er gebeld werd. Hy WU opge
groeid in een milieu, waarin iedereen op zyn
eigen deur paste en het was misschien wel zyn
moeiiykste taak geweest, te leeren. dat een
volmaakt gentleman geen deuren open doet,
doch op den daarvoor bestemden dienstbare
wacht, om het door dien te laten doen. Elndeiyk
was hij erin geslaagd zich die groote waardig
heid eigen te maken, er steeds naar te han
delen en er zoo weinig mogelyk tegen te zon-
«•ssssesssseassesassssesssssssasiseesesssssssssessssss
treinpersoneel.
Die zUn als hon-
ten. Slechts één Krijgsgevangen i
hunner, een
jonge Rus, heeft
weten te ontsnap-
pen en is in doodangst voortgehold langs de
spoorbaan naar ’t dlchtstby zUnde blokhuis.
Dood-op Is hy daar aangekomen en het heeft
geruimen tyd geduurd voor hy iets kon vertel
len van het vreeseiyke bloedbad, waaraan hy
op 't nippertje is ontkomen.
Een zware locomotief, waaraan slechts een
paar wagens zUn vastgekoppeld, verslindt den
afstand, die hem van de onhellsplek scheidt.
Op de gemakkeiyke banken ritten een twin
tigtal Jonge, sterke kerels, tot aan de tanden
gewapend. De sporen aan hun laarzen wU^en
er op dat het cavaleristen zyn, NguwelUks is
de plaats van den overval bereikt, of de paar
den worden uitgeladen en gezadeld. De bevel
voerende officier, een lange zwarte kerel, heeft
de treinresten reeds aan ^n korte nauwkeurigs
Inspectie onderworpen en aan het versche spoor
de richttog kunnen bepalen, waarin de ban
dieten met hun kostbaren buit zUn verdwenen.
Voort gaat het nu, in e^n daverenden galop, de
eerste uren zullen ze ongehinderd zoo voort
kunnen snellen, den gehaten vUand achterna.
Als de maan weer helder aan den hemel staat,
doemen aan den horizon de vage contouren op
van een dorp, dat uit een vyftlgtal hutten blUkt
te bestaan. Hier vermoedt men, dat de ban
dieten met hun gyzelaars een onderdak sullen
hebben gevonden. De patrouille-commandant
oordeelt elk optreden nu onmogeiyk en posteert
zUn n.annen rondom het gehucht. Niemand zal
binnen ontsnappen.
BU het opgaan van de zon rijdt hy alleen
dlgen. Maar soms gebeurde het hem toch nog
wel eens. Zoo was zyn geest dezen morgen,
byvoorbeeld, van zorgen vervuld en zyn
Instinct om deuren open te maken, nu nog ver
levendigd wyi de gelegenheid er was, bleek
hem te sterk. HU had den grendel van de deur
trouwens al in zyn vingers, toen juist de bel
ging.
Boven aan de stoep, die den ingang van het
huls met het trottoir verbond, stonden drie
personen. De eene was een groote, knappe
dame van zoowat veertig jaar. De tweede was
een kleine, dikke reeds corpulente jongen, die
ergens op kauwde. De derde, zich bescheiden
op den achtergrond houdend, was een klein
mannetje van ongeveer münheer Crocker's
eigen leeftyd, met dunne gryze haren en
bruine oogen. welke flauwtjes en mak door een
lorgnet keken.
Niemand had minder in het oogloopend kun
nen zyn, dan juist deze meneer, maar toch
was ook hy het juist, die de opmerkzaamheid
van meneer Crocker boeide en het hart van
den helmwee-lijder byna pyniyk sneller deed
kloppen. Want hu was gekleed in een van die
ruime costuums met vierkante schouders, die
voor het oog zoo republikeinsch zyn als de ster
ren en strepen van
Zyn stompe schoenneuzen zongen liefeiyke
liederen uit het verre vaderland. En ook het
model van zyn hoed had een bUzondere betee-
kenis voor meneer Crocker. Het was lang gele
den, sedert meneer Crocker een tweevoeter, die
zoo sterk Amerikaansch was. had gezien en
hU werd sprakeloos gan verrukking, als iemand,
Hij ging kyken en vond den wolf. Eu
hU schoot dadelUk, hoewel hy geen acte
voor het schieten van wolven had, dus ge-
op eigen verantwoortllng, den wolf
Dan sneed hy den wolf den bulk
en vond gelukkig grootmoeder cn
De' Poolsche schrijver Nowaczynskl heeft den
Tsjechlschen gezant te Warschau de Orde van
den Witten Leeuw teruggezonden, die hem was
toegekend uit erkentelijkheid voor zyn ar
beid tot toenadering tusschen Polen en Tsje-
cho-81owakye. HU is tot de terugzending over
gegaan naar aanleiding van de publicatie van
Seba's veelbesproken boek.
Tuben
°-S0
