den dag
<KetvetAaal
aan
Het Zeemonster van Nagasaki
Berichten nit Amerika
D
RS
<1
F 250.-
F 750.-
F 750.-
EEN BETERE TOEKOMST
ms-
van
De zorgen
Jimmy
Voorkom GRIEP I
Boendermaker jubileert
De vacantie van
Jerry Hatton
I.
Boetpredicatie
Pater Pinard in de Notre Dame
Het kerkje van Asaelt
DOOR P. C. WODEHOUSE
A
Een echte Maecenas
I
VRIJDAG 19 FEBRUARI 1937
»uze
liefs
it er
Pers
t in-
ad.
Iver-
igen
n
„Macbeth”
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
5 5)
I
een
den
verloor hl)
en Drein uit.
..Wat
guitig.
VIERDE HOOFDSTUK
lieve Wlzzy!" zei ae, mln of meer
trok haar wenkbrauwen
Wordt vervolgd)
1 -
..2. 1
willen Jullie met dat eene lijntje beginnen”, iel hij. En hü
gaf ^hun een heel stelletje hengels mee. „Ga nu maar zitten
vlsschen, zei hl), dan vang Je zeemonsters genoeg I”
alleen in een stemming om een toertje door
het park te gaan maken.
Een paar minuten, nadat zj) was verdwenen,
klonken er zachte voetstappen op de trap en
een jongeman verscheen in de hall. Bayliss, die
pas met de garage getefoneerd-had. om rpevrouw
Crockers limousine, en op het punt stond naaf
zl)n eigen apartementen terug te keeren, draaide
zich om, en een ernstige, verwelkomende lach
verscheen op zijn gelaat.
„Goeden morgen, meneer James,” zei hl).
volgden Deo
Charley
blad
ar ter
Sn op
op te
eens
die
een
tUo
smaalde
er
ter
komen. Deze
1936
Thans
IggM
wor-
rukt.
i
recht
Bf te
inden
de of
orden
etlgd.
eiyk-
olgen
door,
ntlên
raten
i dan
▼an
tie.
meerde
et in
“X
van
cK)
t van
niet
inros-
olom:
oogt*
ttbod
>0.000
rouw
n so
P«
Crocker hield twee vingers voor
om een verveeld geeuwtje te onder
zij hadden daar nauwelijks een half uurtje gestaan, of Plet
en Drein begonnen zich dood te vervelen. Opeens zei Piet:
„Ik geloof nooit, dat we hier dat zeemonster kunnen zien.
Konden we maar ginds op dat eilandje komen bij dien vuur
toren.
Nu, dat was een kleinigheid. Spoedig was er iemand gevon
den. die hen met een bootje naar den vuurtoren bracht. En
daar bleef Piet Prikkel waken met een lange Hjn in zijn hand,
met het oog op het geval dat het zeemonster ergens in de
buurt mocht opduiken.
„Och, warwn «Hw msmchen wijs .1
(Dat Is heelemaal niet noodlg, W»
za achter het £pur meer 'a kMn
beetje beter wlklen opletten, dan
konden we al héél tevreden z^nl)
btj verlies van een hand,
een voet of een oog.
Benige Jaren later kwam de heer Boender-
maker zich te Bergen vestigen. HU stelde een
groot belang In het ’kerk der jeugdige schll-
gaf hun door zUn daadwerkelUken
renheld. zich verder te ontwikkelen.
Boendermaker. die zoon levendig
aandeel heeft genomen in den aankoop val.
werken door haar echtgenoot, komt hier een
groot deel van den lof en de waardeering voor
zUn arbeid toe. Steeds stond zü haar echtge-.
noot in zün streven terzijde en adviseerde
hem. Ook zü was een altijd graag geziene past
in de ateliers.1 De schilders behoefden nooit
bang te zijn, een „veto’’ van haar te verwach
ten bü het aankoopen hunner werken. Vele
materieele offers hééft zü zich voor de kunst
getroost.
Dagelijks wordt ook Gij ermee besmet.
Voorkom verdere narigheid. Bestrijdt
eiken avond het dreigend gevaar
neem’n "AKKERTJE"
ders en
steun gelep
Mevrouw
Op 27 Februari as. wordt de heer Piet
Boendermaker, de man die tallooze
moderne kunstwerken kocht van de
schilders der Bergensche School, zestig
faar. Men ziet hem hier in zijn woning,
aandachtig bezig met zijn liefhebberij,
waarin h(f velen een voorbeeld gaf. Men
leze verder het artikel van den schilder
Schwarz
De N.V. Amsterdamsche Tooneelvcreenlgtng,
artistieke leiding A. v. Dnlsum en A.'Defresne.
zal op Zaterdag 30 Februari om uur des
avonds de eerste voorstelling geven van .Mac
beth” van William Shakespeare, in de ver
taling van Jac. van Looy en onder regie van
A. Defresne.
De rol van Macbeth zal vervuld worden door
Albert van Dalsum. die van Lady Macbeth door
Charlotte Köhler. Paul Huf ale Macduff, Frits
van DUk als Malcolm. Ph la Chapelle als
Duncan, J. Stemheim als Rosse, Louis van
Gasteren als Banquo, verder werken mede de
dames: Sara Heybkxn. Do van Hoogland, Nell
Knoop. Ans Koppen, Tatla Wyma. stlne Ver-
siuys en de heeren Ben Groenier, Dio Huis
mans, Hein- Harnas, Herman Haye. Peter van
Hulzen. Han Könlg. Bob de Lange, Paul Storm,
Dick van Veen. M. van Warmelo, André van
Zandbergen en Bob Verstraete.
De muziek staat onder leiding van Maurice
van User.
Het geldt hier dan ook wel een exceptioneel
geval in de kunstwereld van Nederland, waar
man en vrouw zoo homogeen samenwerkten
en in het leven der artisten deelden. Het blükt
ook heden nog. dat deze .gulden periode” in
ons artfrjtenleven geenszins is vergeten. Uit
zUn steeds groeiende collectie heeft de heer
Boendermaker een groot aantal kunstwerken
aan openbare lichamen in binnen- en buiten
land ten geschenke, en sommige in bruikleen
gegeven. Hier zü vermeld, dat dit aandeel de
duizend overschrijdt. Het Stedelijk Museum te
Amsterdam verrijkte hij met een collectie vai.
verscheidene kunstwerken. Het stadhuis te
Amsterdam ontving een groot aantal doeken
In bruikleen. Verder memoreer Ik het gebouw
van den Geneeskundigen Dienst, het Jeugd-
instituut Deelen, de Gemeente-musea te Den
Haag en te Maastricht, het Neutraal Zieken
huis en t Gymnasium te Alkmaar. Het Nieuwe
Museum te Belgrado in Joego-Slavië ontving
maken tot
economMhe
sche ’gijle i
voordeel.
„Wij kunnen niet langer volstaan met onze
beginselen te verdedigen of ze slechts te be
schouwen als voorwerp van verstandelijke over
weging. Het zjin gedrags- en leefregels het
is onze eenlge hoop op redding, en hierin ligt
ons sterkste wapen tegen het communisme.”
Hieruit blijkt wel dat de Amerikaansche ka
tholieken niet bevreesd zijn om belangrijke
problemen openlijk en vrijmoedig te bespre
ken, en het goed recht van den tegenstander,
waar dit aanwezig is. gaarne erkennen. Het be
ginsel is zeker juist. Want een werklooee of
woor.wagenman begrijpt doorgaans maar weinig
van historisch materialisme of andere studeer-
kamerproducten. Maar hU sluit zich gemakke-
lljk aan bij leder die hem belooft te zullen hel
pen bij het verkrijgen van een bestaan, dat
beter is dan het tegenwoordige, waarin hij ver
keert. Daarom dienen we te toonen dat niet al
leen onze beginselen, maar ook onze daden be
ter zjjn dan die der tegenstanders.
dat ik een maand vacantie heb gekregen!”
..Een maand vacantie!" herhaalde Zn vrouw,
die haar oors* niet gelooven kon.
Hl) ging op een keukenstoel zitten en legde
haar het geval uit. Mijnheer Flaxn.an was hem
ten hoogste dankbaar geweest, want er waren
twee duizend pond in kas, die dien morgen naar
de bank gebracht moesten worden. Als beloo-
ning.had z’n patroon hem honderd jpond gege
ven en bovendien een maand vacantie om weer
op z’n verhaal te komen.
.Maar je begrijpt, vrouwtje.” ging Jerry voort,
„dat ik het niet in m’n hoofd zou gekregen
hebben om op het alarm-signaal te trappen, als
Ik geweten had. dat die kerel met een geladen
revolver achter me stond Maar ik hoorde niets.
Ik heb F van morgen toch al gezegd, dat ik
doof begint te worden. Maar toen was je boos
en wilde me niet gelooven. Geloof Je nr nu?”
En dus begrjjp Je wel, dat James zich heel goed
bewust is. hoe hl) zich zal hebben te gedragen
HU is werkelijk ’n beste Jongen! Eerst zjjn hem
Wel allerlei parten gespeeld, maar dat kwam in
hoofdzaak, doordat hij niet op zjjn plaats was
Maar nu is Lord Percy Whipple zjjn boezem
vriend. dat is de tweede zoon van den hertog
van Devizes, een van de meest vooraanstaande
mannen in het Koninkrijk en een persoonlijke
Vriend van den eersten minister."
Mevrouw Pett voelde zich niet erg op haar
gemak In dien titel-regen. maar zü wist zich te
beheerschen om een antwoord te geven, dat niet
Minder goed raak zou zijn.
.Zool" zei ze. „Ik zou hem wel eens willen
dachten door het hoofd, maar hij kon er. niets
bepaalds uit naar voren roepen.
Jimmy vond het echter vreemd, dat bjj al
die gedachten en beelden, die er door zijn geest
krioelden, er een was. dat met opvallende regel
maat. vaag en nevelachtig, terugkwam en zich
toch niet geheel liet omvatten door zijn ont
ledend verstand. Het was het beeld van een
gevecht of een veldslag. Hij begreep maar niet,
hoe dat in <ün hoofd kwam en het begon hem
danig te Wervelen. Iemand heeft aan een ge
vecht deelgenomen of hU heeft er niet aan
deelgenomen. Een middenweg is er niet. En
daarom was het gewoonweg heel belachelijk,
dat hl) omtrent dit punt in groote onzekerheid
verkeerde. En hoe hij ook probeerde, hij kon
er maar niets zekers aan vastknoopen. Er
waren oogenblikken. dat hij op het punt stond
met één slag de zaken voor zich te zien, zoo-
als xe inderdaad moesten zjjn, maar dan kwam
plotseling een onzichtbaar iemand een gloeiend
heeten kurkentrekker boven op zün hoofd zet
ten. dat onder het "draaien langzaam spleet. Hij
verkeerde nog in onzekerheid, toen Bayliss met
de gevraagde dranken terugkwam.
„Zal ik het maar naast u neeraetten, me
neer?”
Jimmy opende een van zjjn oogen.
.Ja. het is goed. Zeg Bayliss, wie beeft me
vanmorgen binnengelaten?”
„U binnengelaten, meneer?"
De restauratie van het monumentale kerkje
van Aaselt, die in «15 volgens plannen van
dr. P. J. Cuypers is aangevangen, is thans ge
heel voltooid. Het is een werk van ruim een
ton geweest.
Na de groote verbouwing en aanbouw volgde
in 1918 de klnderkapel en in 1930 de crypte,
de waterkeerende muren hebben Jaren bouw
werk noodlg gehad; in 1935 volgde de groote
restauratie van den toren alsmede het herstel
van de oude monumentengedeelten, in
werden de oude muren gerestaureerd.
zijn de trappenopgang en het Interieur gereed
gekomen en daarmee is vrijwel ‘n einde geko
men aan hetgeen de deskundigen noodlg heb
ben geacht voor het behoorlijke herstel en het
behoud van dit historisch monument.
Mevrouw Pett stond op. Zjj was waardig,
trots haar nederlaag. Zij verzamelde Ogden en
meneer Pett met een blik, waaraan zelfs Ogden
kon merken, dat hij dien niet te gering moest
schatten. ZU sprak geen woord.
„Moet Je werkelijk al weg!" zei mevrouw
Crocker. „Het was erg aardig van je de
moeite te nemen om dién heelen weg te ma
ken van Amerika naar hier. Het is zoo vreemd
Iemand uit Amerika hier te zien, tegenwoordig.
Allermerkwaardigst
De stoet verliet zwijgend de kamer. Mevrouw
Crocker had gescheld, maar de bezoekers
wachtten niet op Bayliss. ZU waren niet in een
stemming om buitengewone formaliteiten naar
waard* te genieten. ZU wilden ergens anders
zün, en zü wilden daar zoo gauw mogelUk zün.
De voordeur was dichtgevallen, voor dat de
butler nog aan de huiskamer was.
„Bayliss." zei mevrouw Crocker met gelukkig
stralend gezicht, „laat den wagen dadeluk
Voorrijden.”
„Heel goed, mevrouw."
„Is meneer James al op?”
„Ik geloof het niet, mevrouw."
Mevrouw Crocker ging naar boven, naar haar
kamer. Als Bayliss haar niet had kunnen
hooren, zou zü ongetwUfeld een paar notenbal
ken vol gezongen hebben. Haar prettige stem
ming deed zich zelfs gelden in haar gevoelens
jegens haar stiefzoon, al had zü dan ook niet
haar voornemen gewüzigd. om hem eens terdege
over een en ander te onderhouden, wanneer
zU hem te pakken kon kTügen. Dat kon echter
nog wel wachten. Voor het oogenblik was zü
Mevrouw Pett schrok.
„Wat zeg'')e?"
,Jk denk, dat hü nog altüd dezelfde lieve
domme, onbeholpen jongen is? HU is van hier
weggegaan, met 'de bedoeling een reis om de
wereld te gaan maken, maar hu is blUven
steken in New .York! Zoo, zoo. Toch net iets
voor hem.”
„Ken JU dan Lord Wisbeach?” vroeg mevrouw
Pett.
Mevrouw Crocker
op.
„Hem kennen? Nu, dat zou ik toch denken,
na Lord Percy Whipple, James’ meest intieme
vriend!”
Voor een aandachtig gehoor heeft de be
roemde boeteprediker van de Notre Dame, Pater
Pinard de la Boullay, <dit jaar is hU al voor de
negende maal op dien kansel) zün welluidende
stem doen weerklinken langs de eeuwenoude
beuken van de majestueuze kathedraal, waar
binnen een mystieke sfeer hangt, die nog ver
hoogd wordt door de invallende duisternis van
het vroege avonduur.
Het schip der kerk, dat voor de mannen is
gereserveerd, was stampvol; vrouwen en religi
euzen hebben in de zUbeuken plaats genomen.
Omringd door kanunniken en geestelUken, (recht
tegenover den preekstoel, teekent zich het sil
houet af van den kardinaal-aartsbisschop van
Parijs. In zUn preek zeide Père Pinard, toen hU
zich tot den kardinaal wendde: „Toen gU alles
rond U zag ineenstorten, hebt gU. Eminentie, U
zelf afgevraagd, of gu niet ten deele verant-
woordelUk waart voor deze verdeeldheid der
geesten. Maar Uw schuld is het niet, omdat
gU daartegen steeds gewaarschuwd hebt; gU
hebt niet opgehouden de liefdadigheid te be
oefenen door de werkloozen ter hulp te komen,
door in daden om te zetten al de initiatieven,
die gu genomen hebt, om de sociale misstanden
uit den weg te ruimen.”
De gewüde redenaar ontwikkelde dan op su
blieme wUze een voorstelling van het verlangen
van Christus om alle menschen tot een groote
familie te vereenlgen.
„Ja,” zoo riep Pater Pinard uit, „Zoo heel
veel menschen droomen thans van een waarach
tig volledig internationalisme, van een algemeene
verbroedering, van een blUvenden vrede! Dat
Is de droom ook van Christus en van al ZUn
waarachtige volgelingen: Bemint elkander, zoo-
als Ik u heb liefgehad! In de verbittering, die
door de economische crisis en door den maat-
schappelUken chaos veroorzaakt is. zUn wU
eensgezind, om te protesteeren„Zóó kan het
niet langer voortduren: daar moet verandering
komen!"
Er moet verandering komen, maar we moeten
beginnen bU het egoïsme, en bU de ondraagHJke
tyrannle van „ieder voor zich". Ik wil niets we
ten van onderscheid van ras, klasse en natie.
Bemint elkander als ledematen van hetzelfde
lichaam!
Herinnert U het woerd van den Zaligmaker,
dat heel geschikt is om iedere zelfzucht te
overwinnen: „Wat gU aan den minste mUner
broeders hebt gedaan, dat hebt ge aan MU
gedaan!"
e bewoner der Oude Wereld is wel
geneigd om zUn medemenschen.
over den Atlantlschen Oceaan wonen, te
beschouwen als leden van een soort parvenu-
famllle, waarin geld en zaken de belangstel
ling voor hoogere, cultureele waarden geheel
..Zal ik
meneer James?"
Een hevige rilling doorvoer Jimmy.
,JJoe niet zoo guitig, Bayliss," zei hU
„Tracht Je te genezen vap die UefhebberU om
grappen te verkoopen. als dat heelemaal geen
pas geeft. Je voordracht is wel goed, maar tact
Is een veel hooger staande eigenschap dan
grappigheid Je denkt zeker, dat ik dien morgen
vergeten ben. toen Ik er net zoo aan toe was
aks nu. en toen JU aan mUn bed kwam en
vroeg of ik een lekker broodje met ham wou
hebben. Ik nam het toen niet en ik zal het nu
ook niet doen. Je kunt me wel soda en brande-
wUn, brengen. Niet te veel, een paar badkuipen
vol Is genoeg.”
„Heel goed, megneer James.”
,Jn verlaat me nu, Bayliss. want ik wil
alleen zUn. Ik moet een heele geschiedenis over
denken. om te zien of ik nog wel leef.”
Toen de butler weg was. legde Jimmy de
kussens recht', sloot zUn oogen en bleef zoo
een heelen tUd doodstil liggen. HU probeerde,
in zoover een buitengewoon ernstige hoofdpUn
hem dat toestond, zich de bewogen gebeurte
nissen van den vorigen avond te herinneren.
Maar op het oogenblik was zUn geheugen tot
niets la staat. Er gingen hem wel sdlerlel ge-
p 37 Februari as. viert de heer P. Boen-
I Idermaker Czn zUn aastlgsten verjaar-
^dap
De naam „Boendermaker" alsmede „de ver
zameling Boendermaker” zün in ons land,
maar niet- minder in het -buitenland ruim
schoots bekend.
Wanneer ik deze regelen schrijf, dan ge
schiedt dit ook op uitdrukkelUken wensch van
velen mijner collega’s en vele vrienden, die den
heer Boendermaker bU zUn JKbileum blUk van
sympathie willen geven.
Talloczsen van ons, kunstenaars, hebben ii*
hun .JBturm und Drang'-periode ruimschoots
steun gevonden bU dezen loyalen mensch.
Jaarlijks besteedde hU een aanzlenlUk bedrag
tot aankoop van hun werken, zoodat verschei
dene. toen nog Jeugdige schilders zich zonder
economische zorgen geheel aan hun arbelo
konden wijden
Wanneer men spreekt van de „Bergenschv
School", dan verbindt men daaraan ook
naam Boendermaker.
In 1914 was er nog geen sprake van
„Bergensche schilderschool”. Vóór dien
hadden echter reeds eenlge schilders als eerste
kolonisten zich in het „hooge Noorden” ge
vestigd. onder wie Plet en Mathieu Wiegman.
Plet te Groet bU Schoorl. Mathieu te Bergen.
Colnot zetelde Ye Oostdorp Aan het Noord-
Hollandsche Kanaal bU Schoorldam woonde op
zjjn domeinen „In de Paraplule” Fllarski, bU-
genaamd „Garibaldi”. Al spoedig volg
Gesel, Wim Schumacher, pse Berg.
Toorop en schrUver dezes.
Dez^ kolonie bleek al spoedig voor uitbrei
ding vatbaar -
Jimmy Crocker was een flinke jonge man, die
er later op den dag ongetwUfeld heel goed
zou ultzlen Op het oogenblik zag hu er echter
niet al te best uit. bleek en, onder zUn oogen.
teekenen. dat hU dien nacht weinig en slecht
geslapen had HU stond beneden aan de trap
en geeuwde als een afgrond.
.Bayliss." zei hU. „heb Je Jezelf geel geverfd?"
..Nee. meneer.”
„Das gek! Je gezicht komt me zoo oker
achtig voor, en omtrek trilt, alsof Je op een
heete kachel staat. Bayliss. drink nooit van
alles door elkaar. Ik zeg Je dit als vriend. Is er
iemand in de huiskamer?"
..Nee, meneer James!"
„Spreek zachtjes. Bayliss. want ik voel me
niet erg lekker. Ik gevoel zoo’n vreemde zwak
heid in mUn leden. Leid me naar de huiska
mer en leg me dan voorzichtig op een sofa. Het
is een barre tijd
De ion scheen nu sterk door de vensters van
ginselen. De materialistische levensbeschouwing
heeft veld gewonnen, en de voorbUgaande de
pressie liet slechts gevoelens achter van heb
zucht en een dwaas vechten om verloren mark
ten en goederen dezer aarde. Opeengehoopte
rUkdommen zUn nog lang niet op redelUke wUze
verdeeld. De bodem is vruchtbaar geworden
voor het communisme, dat in het afgeloopen
jaar op het tooneel verscheen. Europa is als
een oampende ketel, waarin de heksen van
het zwarte noodlot een helsch mengsel brou
wen.
.Maar toch sagen een half Jaar geleden de
wolken er onheilspellender uit. Plutocraten en
mdustrieelen zien thans aggsvig naar het hand
schrift op den wand ert worden meer sociaal
gestemd en geschikt om de beteekenis daarvan
te begrUpen De katholieke sociologie, die be
schikt over de eenlg gezonde sociale wljsbe-
Beerte en vaste beginselen, moet op den duur
het pleit winnen. Deze phllosophle vindt men
uitgesproken In de groote Encyclieken over den
arbeid welke worden begrepen en gewaardeerd
in steeds ruimer kringen bulten de Kerk. Voor
geval er geen oorlog komt, kunnen wU met veel
minder bezorgdheid dan een jaar geleden de
toekomst tegemoet zien.”
In hetzelfde blad vinden wU een beschouwing
van de hand van Robert Curda over de beste
wUze. waarop het communisme bestreden kan
worden. „In deze stad (New York) worden op
vele avonden in de week communistische be-
toogingen gehouden. Wie deze bUwoont, be
merkt al spoedig dat de hoofdinhoud der harts-
tochtelUke redevoeringen bestaat uit een aan
val op bestaande verhoudingen, uit een kleur-
rUke en duidelUke beschrijving van de fouten van
het kapitalistische stelsel. En het pUnlUke is
daarbU dat de aanklachten, welke zU uitspre
ken. de volle waarheid bevatten. Want het is
juist dat de arbeider een uitzonderingspositie
inneemt, dat er velen gebrek lUden temidden
van overvloed, dat de Jeugd van haar geboorte
rechten wordt beroofd. De communisten spre
ken de waarheid wanneer zU ons de sociale
ongelijkheden en de beschrijving van economi
sche misstanden In het gelaat slingeren.
„WU kunnen dan niet gaan redetwisten. WU
kunnen hen niet opsluiten, omdat zU de waar
heid spreken. Het is onze taak om ons eigen
huls schoon te vegen dan. en dan alléén zul
len zU geen houvast meer hebben.
,,wu verwaarloozen de oorzaken, de eigen-
lUke dynamische zUde van het probleem. Het
Is een bepaalde toestand welke den communist
zUn argumenten verschaft. HU biedt een op
lossing aan en wU redeneeren en preeken
slechts. De feiten welke de communisten aan
voeren zUn vaak juist, hun beschuldigingen en
kritiek gerechtvaardigd. Het is onze taak om.
op de borst kloppende, een ootmoedig „mea
culpa” uit te spreken. Wat echter nog méér
noodlg is: het Is onze taak om bestaande mis
standen te verbeteren, van aanwezige tegen
stellingen de scherpte weg te nemen, om de
beginselen van liefde en rechtvaardigheid te
de grondslagen van onze sociale en
verhoudingen, liever dan op slaaf-
al onze hoop te vestigen op geldelUk
14
Mevrouw
haar mond,
drukken.
.Ja Wist je dat niet? Maar ja, JU woont ook
■oo heelemaal buiten de eigenlUke wereld, hè?
Nu Ja. het is zeer waarschUnlUk. dat Crocker’s
naam op de eerstkomende lUst van onderschei
dingen en benoemingen zal komen te staan.
De regeering heeft een hoogen dunk van hem. zeurig.
een groote collectie ten geschenke evenals het
Museum te Caracas in Venezuela.
Het behoeft geen betoog, dat op den 37sten
Februari vele vereerders en vrienden, maar
vooral ook vele kunstenaars, gebruik zullen
maken var^ de gelegenheid den heer en me
vrouw Boendermaker in het StedelUk Museum
te Amsterdam te huldigen en hun sympathie
en dank te betuigen voor al hetgeen zU vom
de moderne kunst hebben gedaan.
8. L. SCHWARZ
de huiskamer. Bayliss liet het zonnescherm
zakken. Jimmy viel op de sofa neer en sloot
zUn oogen.
.Bayliss.”
.Meneer?”
„Langzaam maar zeker krUg ik de overtui
ging. dat ik den laatsten adem ga uitblazen."
u Iets brengen om te ontbUten
-r e schUnt weer heelemaal geen belang te
I stellen in wat ik doe. laat of zeg." nljdlgde
mevrouw Hatton tegen haar echtgenoot.
„Als JU maar schaken kunt of naar een zwem
wedstrijd gaan, dan denk Je nergens anders
aan. Ja, zóó zUn de mannen. Egoïsten in merg
en been. Als ik eens een nieuw costuum koop,
dan laat je dat Siberisch koud.”
Schuldbewust keek mUnheer Hatton van z’n
krant op. Een oogenblik later stak z’n vrouw
opnieuw van wal.
„Heb je nu eigenlUk wel gehoord wat ik aoo-
even zei?"
Nu kreeg de aangesprokene een kleur. HU was
een klem, mager mannetje en z’n oogen schit
terden zenuwachtig achter een paar brilleglazen.
„Ik vrees." zuchtte hU. „dat ik een beetje
doof wordt
„Een mooi
„mooi
excuus" smaalde z’n vrouw;
verzonnen. Maar denk er aan, ik wil
niet langer door je genegeerd worden. Alleen
als Ik met je praat, heb je last van doofheid.
1 Is schande."
„Ik ben werkelük een beetje doof," pro
testeerde mUnheer Hatton schuchter. HU beefde
van zenuwachtigheid en kon z’n koffiekop niet
langer vasthouden De mokka gulpte over het
tafelkleed en z’n pantalon.
„Ga naar boven." riep de vertoornde echtge-
noote, „en trek andere kleeren aan. Dat mooie
pak. t is zonde!"
Met dit al miste de ongelukkige man z’n trein
en kwam 25 minuten te laat In de zaak. Dat
was hem gisteren ook al gebeurd door een ver
traging van den trein. Z’n patroon. mUnheer
Flaxman. had daar wel niets van gezegd, maar
twee dagen achter elkaar te laat komen, was
erg. Flaxman was zeer punctueel Ook had hU
voor zUn vrouw verzwegen, dat hu eenlge dagen
geleden naar een dokter geweest was. die hem
had medegedeeld, dat die doofheid en ’t suizen
in z’n ooren een teeken van zenuwoverspanning
was en dat hU een maand rust moest nemen.
Verbeeld Je. een maand rustZ’n patroon zou
hem toevoegen, dat hU zelf nooit een dag va
cantie genomen had! En toch, hU moest om
dien rusttUd vragen, want wat kan een doove
bediende eigenlUk ultvqeren in een Juwellers-
zaak?
In de zaak gekomen, liep hU daar ongelukkig
mUnheer Flaxman tegen 't lUf. die hem strak
aankeek en zei:
„Je bent vandaag weer erg laat. Hatton."
HU had zoo hard geloopen als hU maar kon.
stamelde hU. maar hu had een ongelukje gehad
met koffie op z’n beste pantalon en
„Al genoeg." viel de patroon hem in de rede:
„je weet, dat personeel, dat te laat komt, me
niet convenieert."
Benige oogenblikken later, toen Jerry Hatton
bezig was met het oppoetsen van een paar Ju-
weelen oorbellen, traoen twee mannen den win
kel binnen. Van achter de vitrine-kast. waar hij
stond, kon hU slechts hun hoofden zien, maar
toen hu een paar schreden voorwaarts trad, zag
hU. dat ze dreigend hun revolver op mUnheer
Flaxman gericht hielden.
„Lieve hemel." dacht hU. „een stel bandieten!”
Door vlug te handelen, zou hU misschien nog
met z’n voet op het alarm-signaal kunnen
trappen, dat eenlge meters van z’n patroon,
achter de toonbank verborgen wws. De beide
andere bedienden hielden, evenals Flaxman,
verschrikt hun handen omhoog. Snel stapte
Jerry naar voren, achter de toonbank. Met
groote oogen. vol angst keek z’n patroon hen.
aan. HU was nu bU het alarmsignaal gekomen
en Juist toen hU z’n voet uitstrekte om er op
te drukken, kwam een der bandieten op hem
toegeloopen en hield hem dreigend z’n revolver
voor Op dit oogenblik stiet Hatton s voet op
het signaal en de sirene bulten de deur begon
oorverdoovend te loeien. De bandieten renden
vloekend naar de deur.
Op het zelfde
oogenblik echter j'"
zag Hatton tot
z’n ontzetting i.
nog een derden
bandiet van ach- i
de toonbank
Avwvïi. sseeMM.se.esseeee..e..av.«.
keek hem zóó woedend aan. dat hU bUna zn
tegenwoordigheid van geest verloor. t
Daar hield eensklaps een politie-auto met een
ruk stil. Eerst toen zag Hatton Z’n patroon, die
hem vol vreugde om den hals viel.
„Dappere kerel!" riep mUnheer Flaxman. ,.Dp
derde schurk heeft je tot drie maal toe bevolen:
„handen op of ik schiet!” en Je negeerde hem
totaal! Je deed net alsof hU er niet stond. JU
bent een dappere, hoor, om tegenover «oo>n
schurk tóch nog op het signaal te trappen. Ik
dacht nog: wat een uilskuiken, direct Is hl) «r
geweest Maar door je onverschrokken houding
scheen de boef te aarzelen, en toen klonk ie
sirene
Het koude zweet brak den kleinen, mageren
Jerry Hatton, onder het aanhooren van die
lofspraak, uit. Al dien tUd. dat hü zichzalf onop
gemerkt had gewaand, had die derde schurk
achter hem gestaan met een revolver in z’n
hand en hü had niets gehoord of gezien! BU
de gedachte wat hem had kunnen overkomen,
begonnen z’n knleén te knikken en verloor hü
eenige oogenblikken het bewustzün.
Toen Jerry Hatton anderhalf uur later thuis
kwam, was z’n vrouw Juist bezig in de keuken.
„Maar. Jerry, wat is er aan de hand, wat
scheelt Je?” riep ze verbaasd en verschrikt.
„O. ik ben heelemaal in orde." verzekerde hij,
ikikwou Je alleen maar even zeggen.
dat ik een maand vacantie heb gekregen!"
hebben verdrongen. Nog afgezien van het feit
dat Europa aan dezelfde kwalen laboreert, mag
men van een land als de Vereenlgde Staten
niet eischen dat het in alles gelukt op een
werelddeel dat op cultureel gebied reeds zulk
een langdurige ontwikkeling en riimngstljd
doormaakte. Hier zal men eerder uitzien naar
een vitale spankracht, die aan alle jong leven
eigen dient te zün en zeker voor de toekomst
groote beloften kan bevatten. En daaraan ont
breekt het gelukkig niet bü de zonen van Uncle
Sam. ook al hinderen zü dan wel eens onze
bezadigdheid door hun jongensachtige luid
ruchtigheid, hun gomkauweru en hun boks-
manieren.
Men behoeft slechts een nummer door te
lezen van het katholieke weekblad America, om
te begrijpen dat men hier staat voor de uiting
van een belangwekkend en beloftenrük geestes
leven. dat alleen al om zün optimisme verdient
te worden gewaardeerd. En om nog méér; want
Men wü niet dat het Vaticaan zün richtlünen
voor vele uitingen van het katholieke leven óók
ontleend heeft aan de Nieuwe Wereld? Dit is
een feit dat zeker te denken geeft. Het lukt
ons reeds daarom van belang te zün. wanneer
wü den lezer van dit blad zoo nu en dan iets
over het katholieke leven in de Vereenigde
Staten kunnen mededeelen.
Ditmaal ontleenen wü enkele gegevens aan
een Jaaroverzicht van de hand van Pater Bur
kett S.J.. dat wü in genoemd weekblad aan
troffen. Deze schrüft het volgende over de
sociale toestanden in 1936.
.Bet gezichtspunt dat bü bestudeering van
bet afgeloopen Jaar het meest onze aandacht
trekt heeft betrekking op de industrie. Wü
zün werkelük bezig met op te stügen vanuit
bet diepe depressle-dal waarin wü sinds 1929
beklemd waren. Zelfs het veelgehate woord
komt kalm over onze lippen. De zaken leven op
en de koopkracht, waarin de sleutel voor de
oplossing te vinden is, zooals ook in een ver-
coorgevoerde verdeellng der goederen, neemt
toe. De schaduw der werkloosheid gaat voor-
bü: wü zien een af nemen van het uitgebreide
leger der betrekklnglooeen van minstens
14.000.000 tot waarschUnlUk 8.000.000, tegenover
43.000.000 die betaalden arbeid verrichten. Het
normale aantal werkloozen kan men schatten
op 3.000.000.
Wat bracht deze opleving teweeg? Enkele
Jaren geleden werd in America’s sociale rubriek
vastgesteld dat de normale toestand Waar
schUnlUk stap voor stap zou terugkeeren, zoo
als de gezondheid bü een zieke. Het herstel
zou niet kunnen worden toegeschreven aan
één allesbeheerschenden factor. Ik meen dat
dit Juist is. Volgens een uitvoerige studie, welke
In het afgelöopen voorjaar werd afgesloten, is
zestig tot tachtig procent van het economisch
herstel dat men thans waarneemt het gevolg
Van uitgaven door de Regeering, welke politieke
deskundigen niet zelden als „verspilling" of
„buitensporigheid” hebben gebrandmerkt.”
Verder vonden wü enkele beschouwingen over
„de werkelüke onkosten der misdaad". Deze
bedragen volgens Mr. Hoover, een der hoogste
ambtenaren aan het Departement van Justitie,
niet slechts minstens vüftien billloen dollar
per Jaar. Deze geldelüke uitgaven beteekenen
slechts weinig tegenover de groote verliezen op
,0 geeetelük zoowel als op Stoffelük gebied Er zün
3500.000 overtreders der wet, en daaronder
700.000 jongens en meisjes, die vaak nog niet
stemgerechtigd zün, met 1500.000 ernstige mis
drijven die den slachtoffers de een of andere
moreele, stoffelüke of verstandelüke schade
toe brengen. Gebrek aan huiselüke tucht of
ouderlük toezicht bü hen. die meenen dat de
jeugd haar eigen vleugels moet kunnen uit
slaan terwül zü zelf op zoek zün naar golf en
bridge en de vleeschpotten van andere leef-
tüden, behooren tot de oorzaken welke Mr.
Hoover aanwüst. Andere zün: een verstoord
huwelüksleven, waaruit de jonge Ijveraars
voortkomen voor socialistische en anarchisti
sche dwalingen, voor atheïsme en communis
me; gebrek aan moreele beginselen en aan
eerbied voor wet en gezag; een valsche sym
pathie bü het publiek voor de opzienbarende
daden eener onderwereld.
Vele andere factoren bevorderen de misdaad
en gaan te werk onder een dekmantel van ach
tenswaardigheid, zooals advocaten en doctoren
met al te ruim geweten en periltiekelingen die
een verbond met de misdaad aangaan en leven
van wat deze opbrengt. Er is misdaad in over
vloed omdat het publiek dit zoo wenscht óf
te apathisch is om er zich veel van aan te trek
ken.
„Wanneer ik van de sociale toestanden die
op het oogenblik heerschen een korte karakte
ristiek ontwerp” aldus Pater Burkett, .zou ik
zeggen dat het grootste gevaar gelegen is in het
voortdurend afnemen van de belangstelling voor
den godsdienst en het gebrek aan zedelüke be-
a w w w-( a >0 op dit blad zijn Ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen S’ *7^0 ^venslange geheele ongeschiktheid tot werken door |g' *7^fl bij een ongeval met
Al Ik Ml 1 IM N ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen vVe verlies van beide armen, beide beenen of belde oogen UFVFa doodelijken afloop
zien. OngetwUfeld kent hü onzen grooten
vriend. Lord Wisbeach."
Mevrouw Crocker schrok even, voelde zich
Ietwat onzeker. Zü had ook niet kunnen ver
onderstellen, dat haar zuster zelf nog zooveel
krult te verschieten zou hebben.
„Ken je Lord Wisbeach?" zei ze.
„O, Ja," antwoordde mevrouw Pett. die vasten
grond onder de voeten meende gewaar te wor
den. „WU Men hem büna lederen dag. Hü zegt
altüd, dat hü ons huis gis zün tweede .home"
is gaan beschouwen. Hü kent zoo weinig men
schen in New York, begrüp Jê. En het is hem
natuurlük een heele uitkomst, dat hü ons
kent.”
Door die lange uiteenzetting had mevrouw
Crocker tUd gehad haar evenwicht weer te her
stellen.
.Arme,
Piet
De vuurtorenwachter lachtte
