Het Zeemonster van Nagasaki
tók'
I
van den daq
a
F 250.-
ALLE ABONNÉfS
r
De zorgen van
Jimmy
o
r
JONNJLULL, MARIANNE
EN UNCLE SAM
VRIJDAG 5 MAART 1937
Dwight Lyman Moody
)R
t-
I
nucht
LL
MI
IS
Opstanden in Spanje
Oorzaken van den burgerkrijg
N
AANGIFTf i
y -
i Een vreeselijke
i i
- I I
De oorsprong van deze
bijnamen
DOOR P. G WODEHOUSE
MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
t.
ini
weet
van
Marianne
e
en
Michel
m:
ft
un
ei-
haar strak aan. Hü ergerde
keek
(Wordt vervolgd)
Natuurlijk verklaarde Piet Prikkel zich onmiddellijk bereid
on.' mee te gaan. Dwars door velden met een héél hoog soort
van gras kwamen ze op een plek, waar de goochelaar stond
te wachten. „Wat ziet die man er gek uit,' zei Plet Prikkel
stilletjes tegen EXein EMentel.
„Hou je mond,” antwoordde Drein, „dat is geen-gewone man;
dat is een goochelaar moet je denken! Dat is bijna net zoo
erg als een toovenaar!” „Komen jullie maar eens met me mee!**
riep de goochelaar hun uit de verte al toe. ,Jk zal jullie wel
eens een zeemonster laten den!”
te vreugde van vele
gestaakt en In het
Voor het Comité ter verbreiding der Spaansche
Cultuur sprak Dr. J. Brouwer,1 te ’s-Graven-
hage over „De Spaansche burgeroorlog onder
Keizer Karel V’.
Dr. Brouwer, die de 16e eeuw speciaal tot een
onderwerp van zijn studies heeft gemaakt, o.a.
zijn werk over de Spaansche mystieken uit dien
tijd is daarop gebaseerd, verklaarde zijn lezing
bulten de actueele politiek te willen houden. Het
onderwerp waarover hij handelde, had spr. ge
keken, omdat het mede voor een deel de oor
zaken blootlegt die geleid hebben tot wat men
thans in Spanje beleeft.
x>r
ie-
mijn
Jimmy
toch
rkt
lef
“rd
trig
te
er-
•tje
srs,
jen
ar-
4jn
me
eft
jen
zal
die
jor
in
de dichters en phil<
De bijeenkomst w
Spaansche n zaakg
secretaris.
lag
toe
•lg.
en.
len
>eg
30
John Buil
ieu-
ulp
s ik
nu
ten.
nu
Ik
de
stig
lige
de
en
a lts
de
>rdt
len.
bij
I 40.
het
ver
lam
sal
ke
d-
de
id.
a -s.
zal
re-
or,
cel
n-
is
elf
igt
>er
iet
Ki
en
>e-
?n,
•n-
toc
»k
iel
at
ol
len
De benaming „Uncle Sam”, waarmede Ame
rika wordt bedoeld, is al heel eenvoudig te ver
klaren. Zooals» men weet luidt de officieele af
korting voor „United States” UB. Oorspron
kelijk zouden de Amerikaansche soldaten, als
zü kisten met verbandmateriaal enz. ontvingen,
waarop de letters U. 8. stonden, deze als .ge
schenk van Uncle Sam" hebben aangeduid. Op
deze wijze is tenslotte de uitdrukking Uncle Sam
in de wereld gekomen en door alle landen over
genomen.
nas politieke macht, aelfs onae ker-
keWke bloei zal ons op den duur
niet baten, zoo wij onze plaats niet
weten te veroveren in de universitaire
wetenschap. Steunt dus Uw eigen Uni-
versfttett.
De goochelaar bleek echter geen held te zijn. Hij bracht Drein
Drentel en Piet Prikkel bü den ingang van een donkere grot.
..ipe," zei de goochelaar toen, „hier moeten jullie Ingaan. Ik ga
liever niet mee, want ik wil met zeemonsters niets te maken
hebben.” Piet en Drein bedankten hem vriendelijk en gingen
moedig de grot binnen.
bij verlies van een hand,
een voet of een oog.
De Spaansche burgeroorlog, die duurde van
15191526 en gericht was tegen de autocratie van
Karel V. is van bljvenden invloed geweest voor
de ontwikkeling der geheele Spaansche cultuur.
Op den voorgrond van de daarmee gepaard
gaande gebeurtenissen staat 'n groote Nederlan
der: Erasmus. die van het tooneel In Spanje ver
dween na het neerslaan van den opstand in 1527.
Het is een der gevolgen van Erasmus' verblijf in
Spanje geweest, dat de opstandsgolf gedurende
drie eeuwen onder het oppervlak der historie
voortgestuwd werd, om in het laatst der 18e
eeuw opnieuw tot uitbarsting te komen. Daarbij
viel het tijdvak der Spaansche Renaissance, tus-
schen 1518 en 1530 en het probleem voor alle
latere jaren is in Spanje geweest, dat de Renais
sance, als manifestatie der zelfstandlgwording in
den geest, is onderdrukt. De eerste verschijn
selen der Renaissance waren merkbaar niet in
Castillë, maar In Aragon. Dit is van b^teekenis. SHouse te komen en zich op staanden voet
Karel V, die als jong vorst in dit Spanje
landde, maakte reeds van den aanvang af tacti
sche en psychologische fouten. HU had zich een
soort autocratie over de geheele wereld voor
gesteld, met Spanje als hoeksteen. De steden
waarschuwden hem voor de gevolgen van een
dergelijk autoritair optreden, als hij zich jegens
haar aanmatigde Dit leidde tot den toenmaligen
burgeroorlog. Aan de eene zijde stonden de
groot-grondbezitters, aan Kareis kant, aan de
andere zijde de burgers en kooplieden, en veelal
de geleerden, allen typische vertegenwoordigers
van dat Spanje, waarover de geest der Renais
sance was gewekt.
Na de pauze gaf spr. een overzicht van de
weerspiegeling van den strijd in de werken van
hen van dien tijd.
O*, bijgewoond door den
tigde en diens legatie-
elke stap funest worden, daar hij zich vanuit
een schuilplaats op hen kon worpen. Hoe
moesten zij zich dan verdedigen? Zonder ge
weer waren ze hulpeloos.
Terwijl de mannen overlegden wat hun
Ji
door Annie, klonk
HU begon zich zijn verleden te verwaten.
„Gisteren stond er weer iets over hem In.”
.Ja. dat heb ik gezien.” zei Jimmy, die ver
dere beschrijving wenschee te voorkomen.
geweest zelfs voor de internationale verhoudin
gen. Aragon, Catalonlë en Italië vonden hier een
samenhang, voortkomend uit hun onderne
mingszin, tegenover den ridder- en mystieken
staat in de overige landsdeelen. Van den grondleg
ger van de eenheid der Spaansche staten, Ferdi
nand van Aragon, is gezegd, dat hü zijn doel heeft
kunnen bereiken, door zün volk een Ideaal te ge
ven. Het door hem vereenlgd korfinkrük ontving
zUn beginselen uit de humanistische opvattingen
van Aragon, Catalonië en Italië. De steden ont
wikkelden zich in dien tUd tot krachtige, zelf
standige staten binnen de burgerlijk-democrati-
sche staatseenheid.
drang der omstandigheden, afstand had ge
daan:
.Jimmy Crocker!”
Verrast viel Jimmy uit zUn droomwereld in
de werkelijkheid terug. Het was gewoonweg be
lachelijk. om in een stad, die hü in geen vijf
jaar meer bezocht had. onder een anderen naam
te verblUven en door büna iedereen direct her
kend te worden. HU keek den vreemdeling üzig
aan. Die ander was een stevige jongeman, met
een vjiendeljken blik van herkenning op zün
gelaat. Jimmy had geen buitengewoon goed ge
heugen voor gezichten, maar dit gezich^ was
er een. dat het meest armzalige geheugen zich
nog wel zou herinneren. Het was. om zoo te
zeggen, het allerpersoonlijkste gezicht. De gebro
ken neus, het veelhoekige voorhoofd en de uit
gegroeide ooren, al die dingen schreeuwden om
herkenning. De laatste maal, dat Jimmy Jerry
Mitchell had gezien, was al twee jaar geleden,
in de Nationale Sport-Club in Londen, en nu
Jimmy den ander eenmaal thuis wist te bren
gen, besloot hU hem op dezelfde manier te
behandelen, zooals hü met Reggie gedaan had.
„Hallo!" zei de vreemde.
„Hallo, inderdaad!" zei Jimmy hoffelük, „Op
welke wijze kan ik uw leven veraangenamen?"
De grUns verdween van het gezicht van den
ander. HU keek verbaasd.
„U bent toch Jimmy Crocker, nietwaar?”
„Nee. Ik heet toevallig Algernon Bayliss”.
Jerry Mitchell werd rood.
.Neem me niet kwalük. 1 Is mUn schuld’
HU wilde weggaan, maar Jimmy hield hem
terug. Sinds hjj van Annie afscheid genomen
.Jimmy Crocker!" riep Annie uit.
Jimmy tilde zUn glas op, dronk er even aan,
en zette het weer neer.
„Oh ja. dat is waar ook. Gek toch, mU komt
die naam ook bekend voor. Ik moet hem onlays
ergens gehoord hebben."
,Jk heb u op het schip over Jimmy Crocker
gesproken.... dien avond aan dek."
Jimmy keek haar onzeker aan.
„O ja? O, ja, maar natuurlUk; nu ben ik er
achter. Dat is die man, dien u niet kunt uit
staan."
Annie keek hem nog altüd met een vreem
den blik aan, alsof hü een verandering had
ondergaan.
Jk hoop niet, dat die gelUkenis u zal bevoor-
oosdeelen tegenover mU,” zei Jimmy. „Sommigen
warden geboren als Jimmy Crocker, anderen
worden zoo genoemd Ik hoop, dat u mU tot
de laatste klasse wilt rekenen.”
«Het is werkelUk buitengewoon.”
„Och ik weet t niet. Je hoort wel meer van
dubbelgangers. Een paar jaar geleden was er in
te laten bekeeren: maar, deze leefde op haar
gewone, rustige manier in Schotland, en liet
zich niet overhalen. Ik was de eenige uit de
familie, die aan haar oproep gehoor gaf en
Terwui de mannen overlegden wat hun nu
doen stond, had de tUger tweemaal machte-
löos pogingen- aangewend den boom te besprin
gen Hierna had hU t»et zich in een boschje op
enkele meters afstand wat gemakkelUk ge
maakt en zich behaaglijk uitgestrekt. Als ratten
in een val. bewaakt door een gevlekt moord
zuchtig monster. Zoo was de toestand eén uur
na den zoo bejubelden zonsopgang.
Geheel onverwachts ondernam de tUger, pas
enkele minuten nadat hü zich had terugge
trokken. een nieuwen aanval. WaarschUnluk was
eenig stemmengeluid tot hem doorgedrongen en
had dit zUn woede opgewekt. Hoe ’t ook zü. ou
der t uitstooten van een huiveringwekkend ge
brul sprong hü met een elastischen sprong te
gen den boom én haakte er zich met zUn klau
wen aan vast. Bloedbeloopen oogen gluurden
woest omhoog, waar vier mannen in doodsangst
zich aan takken en stam vastklampten, om niet
uit het zwiepende gevaarte geworpen te wor
den. Tot overmaat van ramp hadden de apen
gemeene zaak met den tUger gemaakt. Als een
schreeuwende en butende lawine lieten ze zich
op de mannen vallen. Een vreeselUk gevecht,
dat telkens opnieuw oplaal^e. vergde 1 uiterste
van de manschappen. De ruggen stut tegen den
stam gedrukt, hanteerden ze hun geweren als
knotsen, waarmede zü alles wat binnen hun
bereik kwam, omlaag knuppelden. En Inmid
dels verdubbelde de tijger zijn pogingen om té
gen den stam op te klimmen. Met geheel zUn
lichaamsgewicht wierp hu er zich tegen aan
•en steeds beklemmender werd zUn heesch ge-1
brul. VreeselUke momenten, die uren geleken,
doorworstelden de mannen in dezen strUd op
leven en dood tegen een overmacht van wilde
dieren op een boom, waarvan de takken onder
gekraak en gekrijsch bezweken.
Het was Joe Atler aan te zien, dat hü aan
het eind van zün krachten was. HU kon ter
nauwernood zün geweer nog oprichten, om zich
de aanvallers van het lüf te houden.
Captain Lawson vocht met verdubbelden Uver.
Als mokerslagen zoo hard kwamen zün kolf
slagen neer, links en rechts beheerschte hü de
situatie volkomen.
Een rauwe kreet deed den mannen het bloed
in de aderen stollen. Met een doffen slag kwam
het lichaam van Joe Atler op den grond terecht,
waar hü roerloos bleef liggen, Nauwelüks adem
halend, keken de mannen onafgebroken naar
den tüger, die zich eenige passen van den boom
had neergezet en als het ware den sprong be
rekende, waarmede hü zich op zün prooi sou -
w'erpen. De ontzettende vermoeienissen van den
nacht, doorgebracht op een boomtak, noch de
strUd tegen een apenovermacht, hadden de
mannen zoo aangegrepen, als dit moment, nu
een der hunnen een willooze prooi van een roof
dier was en zU op slechts enkele meters afstand
niet bU machte waren hulp te verleenen.
Tot aller verbazing draaide de tUger zich
eensklaps om, zün ooren spitsten zich, enkele
malen naar links ging hü, dan kwam hü weer
terug. Wanneer zou hU op den machtelooaen
Joe toespringen en zün vreeselUke klauwen In
diens lichaam slaan? Daar kraakt een schot,
onmiddellUk gevolgd door twee, drie andere.
Met groote sprongen verdween nu de tüger.
bloedend uit zün kop in het kreupelhout. Wat
niemand had durven hopen, was werkelükheid
geworden. Captain Lawson, Joe Atler en 'da
belde anderen waren gered. De In t bivak ach
ter gebleven bedienden waren door het lange
wegblüven ongerust geworden en op onderzoek
uitgegaan. Het tügergebrul en kabaal van de
apen waren voor hen een duldelUke aanwüzlng
geweest waar zü Captain Lawson en zün man
nen moesten zoeken. In versneld tempo waren
zü binnen een uur ter plaatse, nog juist bUtUds
om Joe Atler ren een wissen dood te redden.
36
“I op dit blad ZUn Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen 17 *7 bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door U *7 bij een ongeval met
J ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen a. verlies van beide armen, belde beenen of beide oogen AJaJa doodelijken afloop
Jimmy
zich.
„Heusch," zei Annie toen, tot hem. ik houd
er van, u te hoeren spreken. U spreekt met ge
voel, met overtuiging!”
„Hebt d dan geen gevoel?” vroeg hü. ,Jk
was lbo goed op dreef! As u nog even gewacht
had, zou u beslist iets buitengewoons gehoord
hebben. Nu hebt u me bekoeld. Laten we het
nu weer eens hebben over mün toekomst."
„Hebt u al Iets uitgedacht?"
,Jk zou wel een van die knapen willen zjjn.
die In kantoren zitten en cheques teekenen en
tegen den loopjongen zeggen, aan meneer
Rockefeller mede te deelen, dat ik vüf minuten
voor hem ter beschikking heb Maar, ik zou
natuurlUk een chèque-boek moeten hebben, en
dat heb ik niet In ieder geval: Ik zal wel het
een of ander vinden. Doch vertelt u me nu
eens iets over u zelf. Laat de toekomst voor een
oogenblik rusten."
Een uur later liep Jimmy over Broadway.
Hü liep in gedachten verzonken want hU had
heel wat te verwerken. Gek toch dat de Petts
naar Engeland gekomen waren om hem terug
te halen naar New York, en nu hü er was. werd
de weg naar een voorspoedige toekomst voor
hem afgesloten door iets, dat hü vüf jaar geleden
gedaan scheen te hebben en waaromtrent hü
zich niets kon herinneren. Hü begon te droo-
men over Annie, terwül hü van den eenen voet
ganger tegen den anderen aanbotste.
Vit die overpeinzingen werd hQ opgeschrikt
door den zevenden voetganger die zün naam
noemde, den naam, waarvan hjj, door den
had, had hü een groote leegte gevoeld en hü
stelde eenig gezelschap wel op prUs.
„Ik herken u mu." zei hü- „U bent Jerry
Mitchell. Ik zag u in den strijd tegen Kid Burke
vier jaar geleden in Londen."
De grijns verscheen weer op het gelaat van
den bokser, nog breeder dan eerst. Hü straalde
van voldoening.
„Wel. Kük eens aan! Ik heb het boksen er aan
gegeven sedert eenigén tüd. Werk nu voor een
zekeren PetL Wel aardig werk; hü Is een oom
van dien Jimmy Crocker, voor wien ik u hield.
Waarachtig u lükt op hem. als de eene druppel
water op den anderen. Hebt u den yjd, laten
we dan even iets gaan gebruiken."
„Graag."
„Wat gebruikt u?" vroeg Jerry Mitchell. „Ik
zelf gebruik geen alcohol,” voegde hü er ver
ontschuldigend aan toe.
„Ik ook niet," zei Jimmy. „Ik mag het niet.
Het geeft geen pas te drinken en je in het
publiek belachelijk te maken.”
Jerry Mitchell hoorde die mededeeling zwü-
gend aan. Hu stelde thans positief vast, dat de
ander niet Jimmy Crocker was. Alhoewel ulter-
lük overtuigd door de ontkenning van Jimmy,
had Jerry zich toch niét van een vaag wan
trouwen kunnen losmaken. Maar nu was hü
overtuigd. Jimmy Crocker zou zootets zeker
nooit gezegd hebben, en evenmin zou hü een
borrel hebben afgeslagen. Jerry begon een pret
tige conversatie met Jimmy, en hü was volko
men gerustgesteld
,4a? Wel, ziet u dan eens, wat die Jimmy
Crocker voor iemand is; die Lord Percy
Whipple, dien hü in die club tegen den grond
sloeg, was zün beste vriend. Dat vertelde zün
stiefmoeder aan mün tante. Hü schünt een vol
komen hopeloos geval te zün." Zü glimlachte.
„U ziet er erg neerslachtig uit. meneer Bayliss,
’n Beetje vroolüker alstublieft. U lükt wel op
hem, maar u bent hem niet, nietwaar? De
ziel is het ten slotte alleen, waar het om gaat.
Wanneer u een góede ziel hebt, dan deert het
u niet, zoozeer op Jimmy Crocker te lüken, dat
zün vrienden u in restaurants aanspreken.
Eigenlük is het juist een gelukje. Ik ben er
zeker van,” schertste zü. .dat wanneer u naar
oom en tante zou toegaan en u voor
uitgeven, die na een berouwvolle bul
was overgekomen:... wel, dat zou hun
zooveel plezier doen, dat ze alles voor u zouden
willen doen. U zou uw wensch om door een
millionnair geadopteerd te worden, kunnen ver-
wezenlüken. Waarom probeert u het niet eens?
Ik zal u niet verraden.”
„Vóór ze me als oplichter ontdekten en me
naar de gevangenis zouden sleepen, zou ik dan
toch tenminste het genoegen gehad mogen heb
ben, een poos In uw gezelschap te verblUven, ik
zou...."
Jimmy’s stem trilde.
Annie keerde zich tot een denkbeeldig per
soon naast haar.
„Luister,” zei ze zachtjes. spreekt
wonderlUk! Toen hü nog klein noemden
ze hem den Redenaar". Soms tenminste, en
een anderen keer den Welsprekenden Algernon.
bt Hunter Blair O.S.B. schreef onlangs In
de Universe over het optreden van een
bekend godsdienstig voorman. die hon
derd jaar geleden het levenslicht aanschouw
de.
.De naam van Dwight Lyman Moody, teza
men met dien van zün asslstent-zanger Ira Da
vid Sankey, zal, naar ik meen, in Engeland en
in Amerika wel nooit geheel vergeten worden,
wegens zün merkwaardig optreden als prediker
voor een godsdienstige herleving.
In- het jaar waarin ik werd geboren leidde
Dwight Moody, na een allersoberste opvoeding
te hebben genoten, een leven van nog grooter
ontbering in een schoenwinkel te Boston. Twin
tig jaar later verbleef ik als student zondag*
graad te Oxford, en was toen nog niet katholiek,
maar vol belangstelling voor de godsdienstige
ontwikkeling van mün tüd. En Londen, dat
zoo gemakkeljjk vlam vat voor een of andere
nieuwigheid, het moge gaan om een koorddan
ser die de Niagara overbalanceert, een kolos
van een olifant die kunsten vertoont (wie her
innert zich nog den grooten „Jumbo", en den
natlonalen rouw bü zün dood?), of een dafhe.
die in het Koninklük Aquarium uit een kanon
werd geschoten („Zaza Londen, dat een
paar jaar tevoren geheel en al overstuur was
geweest van Dr. Cumming en het naderend
vergaan der wereld, dat hü aankondigde, werd
nu meegesleept door de prediking van Moody
en het gezang van Sankey, wiens „Evangelle-
hymnen” op ieders lippen lagen, of men ze zin
gen kon of niet.
Koningin Victoria Meld bü zulke gelegenheden
altüd haar positieven bü elkaar tzooals zü ge
daan had bü de onlusten wegens de „Paepsche
stoutigheden", die twintig jaar daarvoor plaats
vonden), en oefende in een van haar brieven
een eenlgszlns ruwe kritiek uit op „de men-
schen die als gekken achter de twee Ameri
kaansche Evangelisten aanliepen"; maar alle
standen, hoog of laag, werden door de alge-
meene strooming meegesleept.
Een bekende Londensche gastvrouwe zegde,
tot groot ongenoegen van haar man (een van de
eenvoudigste, gemoedelijkste en sportiefste der
peers) al haar afspraken op. en opende wüd de
vergulde zalen van haar woning voor de .re
vivalists", die avond aan avond predikten en
zongen voor een talrük en begeesterd publiek.
Een nicht van mün vader smeekte met allen
aandrang onze geheele familie om naar
Het is merkwaardig, dat slechts weinig men-
ichen den oorsprong kennen van de drie bü-
ramen John Bull. Marianne en Unclc Sam.
waarmede zooals leder weet, Engeland, Frank-
rük en de Vereenigde Staten van Noord-
Amerika vaak worden aangeduid.
Den naam John Buil vinden we voor het
eerst in het begin van de achttiende eeuw en
aanvankelük bedoelde men er den hertog van
Marlborough mede. Dat kwam zoo: het Engel-
sche volk was den eindeloozen Spaanschen suc-
cessie-oorlog reeds lang moe. Het feit, dat nog
steeds geen vrede tot stand kwam weet het
volk aan de eerzucht van den hertog, die het
bevel voerde over de Engelsche troepen, en zün
gemalin die op de toenmalige koningin
Engeland, Anna, grooten Invloed had. Toen de
koningin in 1710 echter het Whlg-mlnisterle
ontsloeg, sleepte de val van het ministerie ook
Marlborough mede, tot gre
Engelschen. De strüd wen
jaar 1713 werd de vrede-van Utrecht gesloten.
Reeds vroeger was een groot aantal smaad
schriften tegen Marlborough verschenen, waar
onder een, waarin de volkeren van Europa als
twistzieke en slechts op eigen voordeel bedach
te kooplieden waren voorgesteld, waarvan de
een den ander voor de rechtbank van steeds
grootere misdaden en diefstallen beschuldigde.
De rechter, die het proces leidde, heette John
Bull, en had zoo duidelük de trekken van den
onpopulairen hertog, dat het niet moellük was
dezen te herkennen. Men hield aanvankelük
John Swift, den auteur van de geschiedenis van
Gulliver, voor den auteur van 4iet John Bull-
pamflet, doch dese verklaarde In het geheel
niets met de zaak uitstaande te hebben. Inder
daad heeft men later kunnen vaststellen, dat
de werkelüke auteur een vrü onbekende Schot-
sche schrüver was. John Arbuthuot genaamd.
De satyre eindigde aldus, dat de boos geworden
kooplieden dj. de volkeren van Europa, den
leider der onderhandelingen, die den toestand
steeds meer vertroebelde, wegjoegen en daarna
zonder hem de aangelegenheid onderling regel
den, een duldelUke toespeling op de na
den val van Marlborough Ingetreden rust, die
tenslotte uitdrukking vond in den vrede van
Utrecht, voor zoover het tenminste Engeland
betrof. De gestalte van John Buil was In de
satyre ais lomp en zwaar gebouwd beschreven
en ook afgebeeld.
Het Is merkwaardig, dat zich uit deze toch
geenszins sympathieke figuur in den loop van
den tüd John Buil heeft ontwikkeld, die
thans in de geheele wereld als het symbool van
Engeland bekend is en waarop de Britten dan
ook niet weinig trotsch zün.
Toen korten tüd na de restauratie der Bour
bons in het jaar 1820 In heel Frankrijk, vooral
in het Zuiden, weer republlkelnsche loges wer
den opgericht, noemden zich vele van deze
men weet thans niet meer waarom Marianne-
vereeniging; niet alleen Franschen, doch ook
Itallaansche republikeinen waren lid van deze
verboden vereenlgingen, waaronder ook de be
kende Itallaansche republikein Mazzini, die lid
was van de „Marianne" van Marseille. De ver-
ecniglngen leidden een min of meer verborgen
bestaan tot aan de troonsbestüging van Napo
leon m. In 1853 beval hü, dat al deze geheime
vereenlgingen moesten opgeheven worden. Veel
uitwerking had dit verbod echter niet en na
den val van het keizerrük was het Franache
volk van meening, dat de derde republiek voor
een niet gering gedeelte te danken was aan de
actie van de Marlanne-clubs; spoedig was de
naam Marianne in alle landen van Europa be
kend en werd er Frankrijk mee aangeduld.
kwam twee- of driemaal gedurende het zomer-
trimester van Magdalen-college en bracht, ge
hoor gevende aan de ultnoodiging van mün
geestdriftige verwante, eenige bewogen uren
door aan de voeten van den beroemden predi
ker.
Laat mü dadelijk zegggen (want het was
nooit mün gewoonte om te smalen op ernstige
zaken die met ernst naar voren werden ge
bracht) dab ik van het begin af zeer onder den
Indruk was van wat Ik zag en hoorde op deze
drukbezochte bijeenkomsten. Het was in wer
kelükheid het optreden van één man, want
Sankey s zingen der hymnen was we! schoon
om te hooren en wekte veel sympathie, maar
diende toch slechts als aanvulling voor de pre
diking van Moody. En deze, ik aarzel niet dit
neer te schrüven. was uniek: nooit luisterde ik
naar een spreker, wiens ernst zoo Intens, zoo
helder en krachtig tot uiting kwam. De man
was. naar ik had vernomen, büna ongeletterd:
maar zün toespraken, die geheel op den Evan
gelietekst steunden, en vrü waren van alle hef
tigheid en sectarlsme. waren een voorbeeld van
een beheerschte en toch welsprekende voor
dracht.
Ik was in die dagen een gevoelige jongeman,
en hü een man dij brandde van echte liefde
voor God en zün medemenschen. NatuurlUk
hadden wü beiden onze beperktheden. Ik zou
eens door Gods verbazingwekkende genade
gaven tot het volle licht van Zün openbaring
worden gebracht, maar zulk een wonder zou
aan Dwight Moody niet ten deel vallen. Nooit,
gedurende de overige dertig jaren van zün ar
beidzaam en toegewüd leven, kwam hü (voor-
zoover ik weet) dichter bü de volledige kennis
der Christelüke openbaring, zooals wü Katho
lieken die beAtten.
En toch, nu Ik na zestig lange jaren terugblik
op het verleden, en de vibreerende tonen van
dat ernstige en klankvolle geluld nog In mün
ooren aanwezig schünen te zün nu ik deze re
gels schrüf. geef Ik als mün vaste overtuiging
te kennen, dat de man. die In die groote, don-
kergemaakte zaal stond en met het licht van
het geloof en de liefde In zün oogen. de zaak
van zün Meester met zulk een roerende wel
sprekendheid bepleitte, waarlük Gods werk ver
richtte. meer nog dan hü zelf wel wist. En Ik
geloof vast, dat God van hem werkelük gebruik
maakte (wat voor werktuigen kan Hü niet be
zigen?) om sommige eigenzinnige, dwalende en
wereldsche harten onder die arme leden der
society welke daar zaten te luisteren, tenminste
tot op zekere hoogte van de wereld af- -te -trek
ken en op Zichzelf te lichten. Met andere woor
den: „om te verlichten hen die in de duister
nis en de schaduw des doods waren gezeten, en
hun voeten te richten op den weg des vredes.”
Aldus schrüft de Benedictüner-Abt. Een
week later schreef een lezer der Universe naar
de redactie, hoe hü destüds ook In geestelijk
opzicht veel aan Dwight Moody te danken had.
En herinnerde er aan hoe deze prediker eens
verklaarde: ,De eenige godsdienstige gezindheid
in de Vereenigde Staten, die aan den Bübel
trouw bleef, is de Katholieke Kerk."
Engeland eens een man, die voortdurend in de
gevangenis werd gezet. Voor dingen, die de een
of andere geniale vreemdeling, die sprekend op
hem scheen te lüken, had qitgehaald.
,Ja maar, dat bedoel Ik niet. NatuurlUk be
staan er dubbelgangers. Maar het Is merkwaar
dig, dat u hiernaar toe bent gekomen en dat
wü elkaar ontmoet hebben. U moet weten, dat
de eenige reden, waarom ik naar Engeland ben
geweest, was. om. Jimmy Crocker over te halen,
om weer hiernaar toe te komen."
„Wat zegt u?"
,4a, eigenlük deed ik dat niet. Ik bedoel, dat
ik met oom en tante meeging, die van plan
waren hem bü hen te laten» komen wonen."
Nu voelde Jimmy heelemaal geen grond meer
onder zün voeten.
„Uw oom en tante? Waarom?"
Ik moet er nog bü vertellen, dat zü ook zün
oom en tante zün. Een zuster van mün tante
trouwde met zün vader.”
.Maar.
Och, het is heel eenvoudig, al kinkt het
•n beetje Ingewikkeld. U hebt zeker de .Kroniek
op Zondag" niet gelezen? Daarin hebben arti
kelen gestaan over Jimmy Crocker's wangedrag
In Londen ze noemen hem daar Piccadilly
Jim. weet u.
constateerden het allen tegelijk, regelrecht In
hun richting was. Feller klopten als bü toover-
dernomen. dagen en dagen achtereen had-I slag hun jagersharten, nu was dan toch elnde-
lük het lang verbelde moment er, dat een ko-
nlngstüger zich op schotsafstand van hen be
vond Na zoo’n uiterst vermoeienden nacht dit
buitenkansje.
Voorzichtig sloop de prachtig gevlekte ko-
nlngstüger langs de bosschages van waaruit de
mannen gespannen al zün bewegingen volgden.
Captain Lawson richtte zün Winchester buks,
nam drukpunt, met een zachten klik schoot de
slagpen vooruit, maar van een schot was geen
sprake. Een vluchtige inspectie leidde tot de
ontstellende ontdekking, dat alle ammunitie door
den hevigen regen onbruikbaar geworden was.
De situatie was uiterst hachelük.
Als de tüger van geen wijken zou willen we
ten en den boom voortdurend bleef bewaken,
dan bleef den mannen niets anders over dan
wie weet voor
hoe lang hier te
midden van de
apen te blüven
blvakkeeren.
Maar zelfs al zou
hü zich verwüde-
ren, dan nog kon
druk was die naam een schrikbeeld voor
ly geweest. Maar nu hü werd uitgesproken
Annie, klonk hü gewoonweg walglük.
•W verschillende vergeefsche tochten had cap- t
tain Lawson met zün gezellen reeds on-
v dernomen. dagen en dagen achtereen had- I
den ze het oerwoud doorkruist maar van een
tüger hadden ze geen spoor kunnen ontdekken.
Merkbare teleurstelling had zich van de man
nen meester gemaakt Ze hadden er zich zoo
veel van voorgesteld, voor de regenperiode nog
eens op jacht te gaan. En al waren die plannen
werkelijkheid geworden, hun verwachtingen wa
ren. door den zich consequent verborgen hon
denden tüger, In desillusies veranderd. Over
enkele dagen verwachtten zü de eerste tro
pische regens, die de voorboden van het re
genseizoen waren en het was dus zaak er voor
te zorgen vóór dien tüd weer In de dessa terug
te zün.
Lusteloos voortgaande In de richting van hun
bivak, werden ze tegen den avond wel heel on
aangenaam verrast door een formidabele re
genbui. die plotseling In een ontzettend onweer
overging Geen enkele aanwijzing van dit avon
tuur hadden ze bemerkt; hoogstens een ver
hoogde activiteit van de eindelooze muskieten
legers. Ineens was het pikdonker geworden.
Woedend vochten de tallooze apen in de hoo
rnen en maakten een kabaal, dat hooren en
zien deed vergaan. In dichte drommen zoemden
en cirkelden de insecten-scharen. Als een on
doordringbaar gordün gutste toen het water
omlaag, verdween aanvankelük in den rullen
drogen bodem, maar al gauw vormden zich plas
sen, waarin het moellük was zich voort te be
wegen. Felle bliksemschichten zetten het woud
in een fantastisch-schril licht en deden het ge
schreeuw der apen voor een oogenblik verstom
men. Maar dan was alles weer pikdonker en vol
onbestemde geluiden.
De vier mannen, tot op de huid doorregend,
groepten samen. Ieder voor zich was er van
overtuigd, dat het noodeloozé moeite zou zün
te trachten verder te gaan Nu al zakten ze
tot over hun enkels in den drasslgen bodem en
het water kwam nog met bakken naar beneden.
Er waren niet veel woorden verspild, toen cap
tain Lawson het bevel gaf: .in de boomen!”
Onder eén heidensch spektakel, veroorzaakt
door de ontelbare apen en vogels, die blijkbaar
geen vreemden in hun takkenrtjk duldden, be
klommen de mannen een reusachtigen boom,
waarop zü zich voor den komenden vermoeien
den nacht zoo goed mogelük nestelden
De inspanning van den vorlgen dag liet zich al
gauw voelen, het lichaam had dringend behoef
te aan rust. Maar daar kon in deze omstandig
heden geen sprake van zün; elke zenuw moest
tot op het uiterste gespannen blüven, om op alle
mogelüke gevaren voorbereid te zün. Uur na
uur kroop voorbü- De regen had opgehouden,
een beklemmende nevel welde omhoog, die den
mannen koude rillingen over het lüf deed loo-
pen. Als een werklooze, die na tallooze vergeef
sche sollicitaties eindelük eens een oproep krügt
om jlch jïersoonlük te melden en het einde van
zün ellende meent te zien naderen, zoo ver
beidden de vier mannen het zonlicht, dat hun
een wegwüzer naar de dessa moest zün.
Onverholen vreugde kwam dan ook over hun
moede gezichten, toen de eerste lichtstralen door
den nevel schoten en een grillige boomen groep
op ’n heuvelbrug zich scherp afteekende. Als een
bloedrood gekleurde reuzenbal steeg de zon
steeds hooger en bracht nieuw leven In de slui
merende. natuur. Vogels kwetterden en floten
een concert: disharmonisch klonk het vaak
maar dat was hoofdzakelijk als de apen hun
onwelvoeglüke medewerking verleenden.
Captain Lawson en zün mannen staarden
onafgebroken in Oostelüke richting, als wilden
zü zich, gelük de bloemen, verzadigen aan het
zonlicht. Plots ging den aanvoerder een schrik
door het lüf. *Ün oogen vernauwden zich tot
een spleet van waaruit hij een heuvel scherp
observeerde. Als een standbeeld op een enorm
massief stond daar Captain Lawson kon zün
eigen oogen niet gelooven, met een ruk bracht
hü zün küker omhoog.... om met zekerheid te
kunnen verklaren, dat daar de lang gezochte
tüger stond, die In een majesteitelüke houding
zün rük overzag. Dan wendde hü zich langzaam
om. Prachtig was zün gang. die. de mannen
