Het Zeemonster van Nagasaki
cKetucïfiaal van den dag
F 250.-
F750.
van
De zorgen
Jimmy
JONN BULL, MARIANNE
EN UNCLE SAM
VRIJDAG 5 MAART 1937
O
Opstanden in Spanje
as
S' I
DOOR P. a WODEHOUSR
'aANGIFTe'mOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
O
Dwight Lyman Moody
De oorsprong van deze
bijnamen
11
Oorzaken van den burgerkryg
i Een vreeselijke
i
nacht
115
i
t
van
I
:sw
Michel
6
bi
haar strak aan. Hij ergerde
keek
i
glimlachte.
UMdmM asawolgd)
by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
verlies van belde armen, beide beenen of beide oogen
het ntet
e in het
Natuurlijk verklaarde Piet Prikkel zich onmiddellük bereid
on.' mee te gaan. Dwars door velden met een heel hoog soort
van gras kwamen ze op een plek, waar de goochelaar stond
te wachten. „Wat ziet die man er gek uit,* zei Piet Prikkel
stilletjes tegen Drein Drentel.
„Hou je mond,” antwoordde Drein, „dat is geen gewone man;
dat is een goochelaar moet je denken! Dat Is bijna net zoo
erg als een toovenaar!" „Komen jullie maar eens met me meet**
riep de goochelaar hun uit de verte al toe, ,Jk zal jullie wel
eens een zeemonster laten zien!"
Voor het Comité ter verbreiding der Spaansche
Cultuur sprak Dr. J. Brouwer, te 's-Graven-
hage over „De Spaansche burgeroorlog onder
Keirer Karel V”.
Dr. Brouwer, die de 16e eeuw speciaal tot een
onderwerp van zijn studies heeft gemaakt, o.a.
zijn werk over de Spaansche mystieken uit dien
tijd is daarop gebaseerd, verklaarde zijn lezing
bulten de actueele politiek te willen houden. Het
onderwerp waarover hij handelde, had spr. ge
kozen, omdat het mede voor een deel de oor
zaken blootlegt die geleid hebben tot wat men
thans in Spanje beleeft.
,Ja?
Crocker
eenongeval met
delijken afloop
John Buil
b*j verlies van een hand,
een voet at een oog.
politieke macht, zelfs onze tar-
f IkeUjke bloei zal ona op dm duur
niet baten, zoo wij onae plaats niet
weten te veroveren in de unlroi sltali e
wetenschap. Steunt dm Uw algen Ute-
tenttett.
De benaming Uncle Sam”, waarmede Ame
rika wordt bedoeld, is al heel eenvoudig te ver
klaren. Zooals men weet luidt de officieele af
korting voor „United States" U.S. Oorspron
kelijk zouden de Amerikaansche soldaten, als
zü kisten met verbandmateriaal enz. ontvingen,
waarop de letters U. 8. stonden, deze als „ge
schenk van Uncle Sam” hébben aangeduld. Op
deze wijze is tenslotte de uitdrukking Uncle Sam
in de wereld gekomen en door alle lahden over
genomen.
drang der omstandigheden, afstand had ge- 1
daan: i
.Jimmy Crocker!"
Verrast viel Jimmy uit zijn droomwereld in 1
de werkelijkheid terug. Het was gewoonweg be-
lachelijk, om in een stad, die hij in geen vijf
jaar meer bezocht had, onder een anderen naam i
te verblijven en door bijna iedereen direct her-
kend te worden. Hij keek den vreemdeling Ijzig
aan. Die ander was een stevige jongeman, met
een vriendelljken blik van herkenning op zijn
gelaat. Jimmy had geen buitengewoon goed ge
heugen voor gezichten, maar dit gezicht was
er een, dat het meest armzalige geheugen zich
nog wel zou herinneren. Het was, om zoo te
zeggen, het allerpersoonlijkste gezicht. De gebro
ken neus, het veelhoekige voorhoofd en de uit
gegroeide ooren, al die dingen schreeuwden om
herkenning. De laatste maal, dat Jimmy Jerry
Mitchell had gezien, was al twee jaar geleden,
in de Nationale Sport-Club In Londen, en nu 1
Jimmy den ander eenmaal thuis wist te bren-
gen. besloot hij hem op dezelfde manier te
behandelen, zooals hü met Reggie gedaan had.
„Hallo!" zei de vreemde. i
..Hallo, inderdaad!" zei Jimmy hoffelijk. „Op
welke wijze kan Ik uw leven veraangenamen?"
De grijns verdween van het gezicht van den
ander. Hij keek verbaasd.
„U bent toch Jimmy Crocker, nietwaar?"
.Nee. Ik heet toevallig Algernon Bayliss".
Jerry Mitchell werd rood.
..Neem me niet kwalijk, t Is mijn schuld."
Hij wilde weggaan, maar Jimmy hield hem
terug. Sinds hij van Axmie afscheid geoomote
De Spaansche burgeroorlog, die duurde van
1519—1526 en gericht was tegen de autocratie van
Karel V, is van blljvenden invloed geweest voor
de ontwikkeling der geheele Spaansche cultuur.
Op den voorgrond van de daarmee gepaard
gaande gebeurtenissen staat ’n groote Nederlan
der: Erasmus, die van het tooneel in Spanje ver
dween na het neerslaan van den opstand in 1527.
Het is een der gevolgen van Erasmus’ verblijf In
Spanje geweest, dat de opstandsgolf gedurende
drie eeuwen onder het oppervlak der historie
voortgestuwd werd, om in het laatst der 18e
eeuw opnleirw tot uitbarsting te komen. Daarbij
viel het tijdvak der Spaansche Renaissance, tus-
schen 1518 en 1530 en het probleem voor alle
latere jaren is in Spanje geweest, dat de Renais
sance, als manifestatie der belfstandlgwording in
den geest, is onderdrukt. De eerste verschijn
selen der Renaissance waren merkbaar niet in
Castillë, maar in Aragon. Dit is van beteekenis
geweest zelfs voor de internationale verhoudin
gen. Aragon, Catalonië en Italië vonden hier een
samenhang, voortkomend uit hun or.deme-
thlngszln, tegenover den ridder- en mystieken
staat in de overige landsdeelen. Van den grondleg
ger van de eenheid der Spaansche staten, Ferdi
nand van Aragon, is gezegd, dat hfj zijn doel heeft
kunnen bereiken, door zijn volk een Ideaal te ge
ven. Het door hem vereenigd koninkrijk ontving
zjjn beginselen uit de humanistische opvattingen
van Aragon. Catalonië en Italië. De steden ont
wikkelden zich in dien tijd tot krachtige, zelf
standige staten binnen de burgerlük-democrati-
sche staatseenheid.
Het is merkwaardig, dat slechts weinig men-
schen den oorsprong kennen van de drie bij
namen John Bull, Marianne en Unde Sam,
waarmede zooals ieder weet. Engeland, Frank
rijk en de Vereenigde Stated van Noord-
Amerika vaak worden aangeduid.
.Jimmy Crocker!” riep Annie uit
Jimmy tilde zijn glas op, dronk er even aan,
en zette het weer neer.
„Oh ja. dat is waar ook. Gek toch, mij komt
die naam ook bekend voor Ik moet hem onlangs
ergens gehoord- hebben."
,Jk heb u op het schip over Jimmy Crocker
Besproken.... dien avond aan dek."
Jimmy keek haar onzeker aan.
„O ja? O, ja, maar natuurlijk; nu ben ik er
achter. Dat is die man. dien u niet kunt uit
staan."
Annie keek hem nog altijd met een vreem
den blik aan, alsof hij een verandering had
ondergaan.
,Jk hoop niet, dat die gelijkenis u zal bevoor-
oordeelen tegenover mij," zei Jimmy. „Sommigen
worden geboren als Jimmy Crocker, anderen
worden zoo genoemd. Ik hoop, dat u mij tot
da laatste klasse wilt rekenen.”
«Het is werkelijk buitengewoon.”*
„Och ik weet 't niet Je hoort wel meer van
Aibbe.iganger» F-en paar jaar geleden was er in
Engeland eens een man, die voortdurend in de
gevangenis werd gezet. Voor dingen, die de een
of andere geniale vreemdeling, die sprekend op
hem scheen te lijken, had uitgehaald.
,Ja maar, dat bedoel ik niet. Natuurlijk be
staan er dubbelgangers. Maar het Is merkwaar
dig, dat u hiernaar toe bent gekomen en dat
wij elkaar ontmoet hebben. U moet weten, dat
de eenige reden, waarom ik naar Engeland ben
geweest, was, om, Jimmy Crocker over te halen,
om weer hiernaar toe te komen."
„Wat zegt u?”
,ja. eigenlijk deed ik dat niet. Ik bedoel, dat
ik met oom en tante meeging, die van plan
waren hem bjj hen te laten' komen wonen."
Nu voelde Jimmy heelemaal geen grond meer
onder zjjn voeten.
„Uw oom en tante’ Waarom?”
Jimmy
zich.
„Heusch.” zei Annie toen, tot hem, ik houd
er van, u te hooren spreken U spreekt met ge
voel. met overtuiging!”
„Hebt u dan geen gevoel?" vroeg hij. ,Jk
was zoo goed op dreef! As u nog even gewacht
had, zou u beslist iets buitengewoons gehoord
hebben. Nu hebt u me bekoeld. Laten we het
nu weer eens hebben over mijn toekomst.”
„Hebt u al iets uitgedacht?”
,4k zou wel een van die knapen willen zjjn,
die in kantoren zitten en chèques teekenen en
tegen den loopjongen zeggen, aan meneer
Rockefeller mede te deelen, dat ik vjjf minuten
voor hem ter beschikking heb. Maar, ik zou
natuurlijk een cheque-boek moeten hebben, en
dat heb ik niet. In ieder geval: Ik zal wel het
een of ander vinden. Doch vertelt u me nu
eens iets over u zelf. Laat de toekomst voor een
oogenblik rusten."
Een uur later liep Jimmy over Broadway.
Hü liep in gedachten verzonken want hij had
heel wat te verwerken. Gek toch dat de Petts
naar Engeland gekomen waren om hem terug
te halen naar New York, en nu hjj er was. werd
de weg naar een voorspoedige toekomst voor
hem afgesloten door Iets, dat hij vijf jaar geleden
gedaan scheen te hebben en waaromtrent hij
zich niets kon herinneren. Hij begon te droo-
men over Annie, terwijl hij van den eenen voet
ganger tegen den anderen aanbotste.
Uit die overpeinzingen werd hij opgeschrikt
door den zevenden voetganger die zijn naam
noemde, den naam. waarvan hjj door den
De goochelaar bleek echter geen held te zijn. Hij bracht EWein
Drentel en Plet Prikkel bjj den ingang van een donkere grot.
„Zoo." zei de goochelaar toen, „hier moeten jullie ingaan. Ik ga
liever niet mee, want ik wil met zeemonsters niets te maken
hebben.” Plet en Drein bedankten hem vriendelijk en gingen
moedig de grot binnen.
■w veerschillende vergeefsche tochten had cap-
Y/ tain Lawson met zijn gezellen reeds on-
demomen. dagen en dagen achtereen had
den ze het oerwoud doorkruist, maar van een
tijger hadden ze geen spoor kunnen ontdekken.
Merkbare teleurstelling had zich van de man
nen meester gemaakt. Ze hadden er zich zoo
veel van voorgesteld, voor de regenperiode nog
eens op jacht té gaan. En al waren die plannen
werkelijkheid geworden, hun verwachtingen wa
ren. door den zich consequent verborgen hon
denden tijger, in desillusies veranderd. Over
enkele dagen verwachtten zij de eerste tro
pische regens, die de voorboden van het re
genseizoen waren en het was dus zaak er voor
te zorgen vóór dien tijd weer in de dessa terug
te zijn.
Lusteloos voortgaande in de richting van hun
bivak, werden ze tegen den avond wel heel on
aangenaam verrast door een formidabele re
genbui. die plotseling in een ontzettend onweer
overging. Geen enkele aanwijzing van dit avon
tuur hadden ze bemerkt; hoogstens een ver
hoogde activiteit van de eindelooze muskieten
legers. Ineens was het pikdonker geworden.
Woedend vochten de tallooze apen in de hoo
rnen en maakten een kabaal, dat hooren en
zien deed vergaan. In dichte drommen zoemden
en cirkelden de insecten-scharen. Als een on
doordringbaar gordijn gutste toen het water
omlaag, verdween aanvankelijk in den rullen
drogen bodem, maar al gauw vormden zich plas
sen. waarin het moeilijk was zich voort te be
wegen. Felle bliksemschichten zetten het woud
in een fantastisch-schrll licht en deden het ge
schreeuw der apen voor een oogenblik verstom
men. Maar dan was alles weer pikdonker en vol
onbestemde geluiden.
De vier mannen, tot op de huid doorregend.
groepten samen. Ieder voor zich was er van
overtuigd, dat het noodelooze moeite zou zijn
te trachten verder te gaan. Nu al zakten ze
tot over hun enkels in den drassigen bodem en
het water kwam nog met bakken naar beneden.
Er waren niet veel woorden verspild, toen cap
tain Lawson het bevel gaf: ,Jn de hoornen!"
Onder een heidensch spektakel, veroorzaakt
door de ontelbare apen en vogels, die blijkbaar
geen vreemden in hun takkenrijk duldden, be
klommen de mannen een reusachtlgen boom,
waarop zij zich voor den komenden vermoelen-
den nacht zoo goed mogelijk nestelden.
De Inspanning van den vorigen dag liet zich al
gauw voelen, het lichaam had dringend behoef
te aan rust. Maar daar kon in deze omstandig
heden geen sprake van zijn; elke zenuw moest
tot op het uiterste gespannen blijven, om op alle
mogelijke gevaren voorbereid te zijn. Uur na
uur kroop voorbij. De regen had opgehouden,
een beklemmende nevel welde omhoog, die den
mannen koude rillingen over het HJf deed loo-
pen. Als een werklooze, die na tallooze vergeef
sche sollicitaties eindelijk eens een oproep krijgt
om zich persoonlijk te melden en het einde van
zijn ellende meent te zien naderen, zoo ver
beidden de vier mannen het zonlicht, dat hun
een wegwijzer naar de dessa moest zijn.
Onverholen vreugde kwam dan ook over hun
moede gezichten, toen de eerste lichtstralen door
den nevel schoten en een grillige boomengroep
pp ’n heuvelbrug zich scherp afteekende. Als een
bloedrood gekleurde reuzenbal steeg de zon
steeds hooger en bracht nieuw leven in de slui
merende natuur. Vogels kwetterden en floten
een concert; disharmonisch klonk het vaak
maar dat was hoofdzakelijk als de apen hun
onwelvoeglijke medewerking verleenden.
Captain Lawson en zjjn mannen staarden
onafgebroken in Oostelijke richting, als wilden
zij zich, gelijk de bloemen, verzadigen aan het
zonlicht. Plots ging den aanvoerder een schrik
door het lijf, zijn oogen vernauwden zich tot
een spleet van waaruit hjj een heuvel scherp
observeerde.. Als een standbeeld op een enorm
massief stond daar. Captain Lawson kon zijn
eigen oogen niet gelooven, met een ruk bracht
hjj zijn kijker omhoog.... om met zekerheid te
kunnen verklaren, dat daar de lang gezochte
tijger stond, die in een majesteitel(jke houding
zón rjjk overzag. Dan wendde hjj zich langzaam
om. Prachtig was zijn gang, die, de mannen
elke stap funest worden, daar hij zich vanuit
een schuilplaats op hen kon worpen. Hoe
moesten zij zich dan verdedigen’ Zonder ge
weer waren ze hulpeloos.
Terwijl de mannen overlegden wat hun nu
te doen stond, had de tijger tweemaal machte
loos pogingen aangewend den boom te besprin
gen. Hierna had hjj het zich in een boschje op
enkele meters afstand wat gemakkeljjk ge
maakt en zich behaaglijk uitgestrekt. Als ratten
in een val. bewaakt door een gevlekt moord
zuchtig monster. Zoo was de toestand één uur
na den zoo bejubelden zonsopgang.
Geheel onverwachts ondernam de tijger, pas
enkele minuten nadat hü zich had terugge
trokken, een nieuwen aanval. Waarschijnlijk was
eenlg stemmengeluid tot hem doorgedrongen en
had dit zijn woede opgewekt. Hoe t ook zij. on
der X ultstooten van een huiveringwekkend ge
brul sprong hjj met een elastischen sprong te
gen den boom en haakte er zich met zijn klau
wen aan vast. Bloedbeloopen oogen gluurden
woest omhoog, waar vier mannen in doodsangst
zich aan takken en stam vastklampten, omniet
uit het zwiepende gevaarte geworpen te wor
den. Tot overmaat van ramp hadden de apen
gemeenc zaak met den tijger gemaakt. Als een
schreeuwende en bijtende lawine lieten ze zich
op de mannen vallen. Een vreeselijk gevecht,
dat telkens opnieuw oplaaide, vergde *t uiterste
van de manschappen. De ruggen stijf tegen den
stam gedrukt, hanteerden ze hun geweren als
knotsen, waarmede zij alles wat binnen hun
bereik kwam, omlaag knuppelden. En inmid
dels verdubbelde de tijger zijn pogingen om te
gen den stam op te klimmen. Met geheel zjjn
lichaamsgewicht wierp hij er zich tegen aan
en steeds beklemmender werd zijn heeach ge
brul. Vreeseljjke momenten, die uren geleken,
doorworstelden de mannen in dezen strijd op
leven en dood tegen een overmacht van wilde
dieren op een boom, waarvan de takken onder
gekraak en gekrüsch bezweken.
Het was Joe Atler aan te zien, dat hij aan
het eind van zijn krachten was. Hij kon ter
nauwernood zijn geweer nog oprichten, om zich
de aanvallers van het lijf te houden.
Captain Lawson vocht met verdubbelden Ijver.
Als mokerslagen zoo hard kwamen zijn kolf
slagen neer, links en rechts beheerschte hij de
situatie volkomen.
Een rauwe kreet deed den mannen het bloed
in de aderen stollen. Met een doffen slag kwam
het lichaam van Joe Atler op den grond terecht,
waar hij roerloos bleef liggen. Nauwelijks adem
halend. keken de mannen onafgebroken naar
den tijger, die zich eenige passen van den boom
had neergezet en als het ware den sprong be
rekende, waarmede hjj zich op zijn prooi zou
werpen. De ontzettende vermoeienissen van den
nacht, doorgebracht op een boomtak, noch de
strijd tegen een apenovermacht, hadden de
mannen zoo aangegrepen, als dit moment, na
een der hunnen een willooze prooi van een roof
dier was en zij op slechts enkele meters afstand
niet bij machte waren hulp te verleenen.
Tot aller verbazing draaide de tijger zich
eensklaps om, zjjn ooren spitsten zich, enkele
malen naar links ging hij. dan kwam hjj weer
terug. Wanneer zou hü op den machtelooaen
Joe toesprfngen en zijn vreeselljke klauwen in
diens lichaam slaan? Daar kraakt een schot,
onmiddellijk gevolgd door twee, drie andere.
Met groote sprongen verdween nu de tijger.'
bloedend uit zijn kop in het kreupelhout. Wat
niemand had durven hopen, was werkelijkheid
geworden. Captain Lawson. Joe Atler en da
beide anderen waren gered. De in t bivak ach
ter gebleven bedienden waren door het lange
wegblijven ongerust geworden en op onderzoek
uitgegaan. Het tügergebrul en kabaal van de
apen waren voor hen een duidelijke aanwijzing
geweest waar zij Captain Lawson en zjjn man
nen moesten zoeken. In versneld tempo waren
zij binnen een uur ter plaatse, nog juist bijtijds
om Joe Atler van een wissen dood te redden.
,Jk moet er nog bU vertellen, dat zij ook zijn
oom en tante zijn. Een zuster van mijn tante
trouwde met zjjn vader."
.Maar....”
„Och. het is heel eenvoudig, al klnkt het
'n 'beetje ingewikkeld. U hebt zeker de „Kroniek
op Zondag" niet gelezen? Daarin hebben arti
kelen gestaan over Jimmy Crocker s wangedrag
In Londen..., ze noemen hem daar Piccadilly
Jim. weet u...."
In druk was die naam een schrikbeeld voor
Jimmy geweest. Maar nu hfj werd uitgesproken
door Annie, klonk hjj gewoonweg walglijk.
HU begon zich zjjn verleden te verwijten.
„Gisteren stond er weer lets over hem in.”
.,1a. dat heb ik gezien," zei Jimmy, die ver
dere beschrijving wenschte te voorkomen.
a bt Hunter Blair O.S.B. schreef onlangs in
ZX de Universe over het optreden van een
bekend godsdienstig voorman. die hon
derd jaar geleden het levenslicht aanschouw
de.
,X>e naam van Dwight Lyman Moody, teza
men met .dien van zijn assistent-zanger Ira Da
vid Sankey, zal, naar ik meen, in Engeland en
in Amerika wel nooit geheel vergeten worden,
wegens zijn merkwaardig optreden als prediker
voor een godsdienstige herleving.
In het jaar waarin ik werd geboren leidde
Dwight Moody, na een allerSbberste opvoeding
te hebben genoten, een leven van nog grooter
ontbering in een schoenwinkel te Boston. Twin
tig jaar later verbleef ik als student zonder
graad te Oxford, en was toen nog niet katholiek,
maar vol belangstelling voor de godsdienstige
ontwikkeling van mijn tijd. En Londen, dat
zoo gemakkelijk vlam vat voor een of andere
nieuwigheid, het moge gaan om een koorddan
ser die de Niagara overbalanceert, een kolos
van een olifant die kunsten vertoont (wie her
innert zich nog den grooten .Jumbo”, en den
natlonalen rouw bij zjjn dood?), of een dame,
die in het Koninklijk Aquarium uit een kanon
werd geschoten („Zaza”); Londen. dat een
paar jaar tevoren geheel en al overstuur was
geweest van Dr. Cumming en het naderend
vergaan der wereld, dat hij aankondlgde, werd
nu meegesleept door de prediking van Moody
en het gezang van Sankey, wiens „Evangelie-
hymnen” op ieders lippen lagen, of men ze zin
gen kon of niet.
Koningin Victoria hield bü zulke gelegenheden
altijd haar positieven bij elkaar (zooals zjj ge
daan had bij de onlusten wegens de „Paepsche
stoutigheden", die twintig, jaar daarvoor plaats
vonden), en oefende in een van haar brieven
een eenigszins ruwe kritiek uit op „de men-
schen die als gekken achter de twee Ameri
kaansche Evangelisten aanliepen"; maar alle
standen, hoog of laag, werden door de alge-
meerie strooming meegesleept.
Een bekende Londensche gastvrouwe zegde,
tot groot ongenoegen van haar man teen van de
eenvoudigste, gemoedelijkste en sportiefste der
peers) al haar afspraken op. en opende wijd de
vergulde zalen van haar woning voor de „re
vivalists”, die avond aan avond predikten en
zongen voor een talrijk en begeesterd publiek.
Een nicht van mijn vader smeekte met allen
aandrang onze geheele familie om naar
SHouse te komen en zich op staanden voet
te laten bekeeren; maar deze leefde op haar
gewone, rustige manier in Schotland, en liet
zich niet overhalen. Ik was de eenige uit de
familie, die aan haar oproep gehoor gaf en
kwam twee- of driemaal gedurende het zomer-
trimester van Magdalen-college en bracht, ge
hoor gevende aan de ultnoodiglng van mijn
geestdriftige verwante, eenige bewogen uren
door aan de voeten van den beroemden predi
ker.
Laat mij dadelijk zegggên (want het was
nooit mijn gewoonte om te smalen op ernstige
zaken die met ernst naar voren werden ge
bracht» dat ik van het begin af zeer onder den
indruk was van wat ik zag en hoorde op deze
drukbezochte bijeenkomsten. Het was In wer
kelijkheid het optreden van één man, want
Sankey's zingen der hymnen was wel schoon
om te hooren en wekte veel sympathie, maar
diende toch slechte als aanvulling voor de pre
diking van Moody. En deze, ik aarzel niet dit
neer te schrijven, was uniek: nooit luisterde ik
naar een spreker, wiens ernst zoo intens, zoo
helder en krachtig tot uiting kwam. De man
was. naar ik had vernomen, bijna ongeletterd;
maar zijn toespraken, die geheel op den Evan
gelietekst steunden, en vrij waren van alle hef
tigheid en sectarisme. waren een voorbeeld van
een beheerschte en toch welsprekende voor
dracht.
Ik was in die dagen een gevoelige jongeman,
en hij een man die brandde van echte liefde
voor God en zijn medonenschen. Natuurlijk
hadden wjj belden onze beperktheden. Ik zou
eens door Gods verbazingwekkende genade
gaven tot het volle licht van Zijn openbaring
worden gebracht, maar zulk een wonder zou
aan Dwight Moody niet ten deel vallen. Nooit,
gedurende de overige dertig jaren van zijn ar
beidzaam en toegewijd leven, kwam hij (voor-
zoover ik weet) dichter bij de volledige kennis
der Christelijke openbaring, zooals wij Katho
lieken die bezitten.
En toch, nu ik na zestig lange jaren terugblik
op het verleden, en de vibreerende tonen van
dat ernstige en klankvolle geluid nog in mijn
ooren aanwezig schijnen te zijn nu Ik deze re
gels schrijf, geef ik als mijn vaste overtuiging
te kennen, dat de man, die in die groote. don-
kergemaakte zaal stond en met het licht van
het geloof en de liefde in zjjn oogen. de zaak
van zijn Meester met zulk een roerende wel
sprekendheid bepleitte, waarlijk Gods werk ver
richtte. meer nog dan hij zelf wel wist. En ik
geloof vast, dat God van hem werkelijk gebruik
maakte (wat voor werktuigen kan Hij niet be
zigen?) om sommige eigenzinnige, dwalende en
wereldsche harten onder die arme leden der
society welke daar zaten te luisteren, tenminste
tot op zekere hoogte van de wereld af te trek
ken en op Zichzelf te richten. Met andere woor
den: „om te verlichten hen die in de duister
nis en de schaduw des doods waren gezeten, en
hun voeten te richten op den weg des vredes."
Aldus schrijft de BenedlctUner-Abt. Een
week later schreef een lezer der Universe naar
de redactie, hoe hl) destijds ook in geestelijk
opzicht veel aan Dwight Moody te danken had.
En herinnerde er aan hoe deze prediker eens
verklaarde: „De eenige godsdienstige gezindheid
in de Vereenigde Staten, die aan den Bijbel
trouw bleef, is de Katholieke Kerk."
had, had hij een groote leegte gevoeld an hjj
stelde eenlg gezelschap wel op prijs.
„Ik herken u nu," zei hij. „U bent Jerry
Mitchell, Ik zag u in den strijd tegen Kid Burke
vier jaar geleden in Londen.”
De grijns verscheen weer op het gelaat van
den bokser, nog breeder dan eerst. Hü straalde
van voldoening.
„Wel. Kijk eens aan! Ik heb het boksen er aan
gegeven sedert eenigen tijd. Werk nu voor een
zekeren Pett, Wel aardig werk; hü is een oom
van dien Jimmy Crocker, voor wien ik u hield.
Waarachtig u lijkt op hem. als de eene druppel
water op den anderen. Hebt u den tijd, laten
we dan even iets gaan gebruiken.”
„Graag.”
„Wat gebruikt u?” vroeg Jerry MltcheO. Jk
zelf gebruik geen alcohol,” voegde hij er ver
ontschuldigend aan toe.
„Ik ook niet,” zei Jimmy. ,Jk ma
Het geeft geen pas te drinken en
publiek belachelijk te maken
Jerry Mitchell hoorde die mededeellng zwij
gend aan. Hü stelde thans positief vast, dat de
ander niet Jimmy Crocker was. Alhoewel ulter-
lljk overtuigd door de ontkenning van Jimmy,
had Jerry zich toch niet van een vaag wan
trouwen kunnen losmaken. Maar nu was hij
overtuigd. Jimmy Crocker zou sooi^te aeker
nooit gezegd hebben, en evenmin zou hjj een
borrel hebben afgeslagen. Jerry begon een pret
tige conversatie met Jimmy, en hij was volko-
men geruatceeteèd
ATT T”* A °P «U* blad ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen
A I «I .K IN IN r1, O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen
Karel V, die als jong vorst in dit Spanje
landde, maakte reeds van den aanvang af tacti
sche en psychologische fouten. Hü had zich een
soort autocratie over de geheele wereld voor
gesteld, met Spanje als hoeksteen. De steden
waarschuwden hem voor de gevolgen van een
dergelük autoritair optreden, als hü zich jegens
haar aanmatigde Dit leidde tot den toenmaligen
burgeroorlog. Aan de eene züde stonden de
groot-grondbezitters, aan Kareis kant, aan de
andere zijde de burgers en kooplieden, en veelal
de geleerden, allen typische vertegenwoordigers
van dat Spanje, waarover de geest der Renais
sance was gewekt
Na de pauze gaf spr. een overzicht van de
weerspiegeling van den strijd in de werken van
de dichters en philosophen van dien tüd.
De büeenkomst werd o.a. bügewoond door den
Spaanschen zaakgelastigde en diens legatie-
secretaris.
constateerden het allen tegelijk, regelrecht in
hun .richting was. Feller klopten als bij toover-
slag hun jagersharten, nu was dan toch einde-
lük het lang verbeide moment er, dat een ko
ningstijger zich op schotsafstand van hen be
vond. Na zoo'n uiterst vermoeienden nacht dit
buitenkansje.
Voorzichtig sloop de prachtig gevlekte ko
ningstijger langs de bosschages van waaruit de
mannen gespannen al zün bewegingen volgden.
Captain Lawson richtte zijn Winchester buks,
nam drukpunt, met een zachten klik schoot de
slagpen vooruit, maar van een schot was geen
sprake. Een vluchtige inspectie leidde tot de
ontstellende ontdekking, dat alle ammunitie door
den hevigen regen onbruikbaar geworden was.
De situatie was uiterst hachelük.
Als de tjjger van geen wijken zou willen we
ten en den boom voortdurend bleef bewaken,
dan bleef den mannen niets anders over dan
wie weet voor
hoe lang hier te
midden van de
apen te blüven
bivakkeeren.
Maar zelfs al zou
hü zich verwüde-
ren, dan nog kon
Wel. ziet u dan eens, wat die Jimmy
voor iemand is; die Lord Percy
Whipple, dien hü in die club tegen den grond
sloeg, was zün beste vriend. Dat vertelde zün
stiefmoeder aan mün tante. Hü schünt een vol
komen hopeloos geval te zün." Zü
„U ziet er erg neerslachtig uit, meneer Bayliss,
’n Beetje vroolüker alstublieft. U lükt wel op
hem, maar u bent hem niet, nietwaar? De
ziel is het ten slotte alleen, waar het om gaat.
Wanneer u een goede ziel hebt, dan deert het
u niet, zoozeer op Jimmy Crocker te lüken. dat
zün vrienden u in restaurants aanspreken.
Eigenlük is het juist een gelukje. Ik ben er
zeker van,” schertste zü. „dat wanneer u naar
mün oom en tante zou toegaan en u voor
Jimmy uitgeven, die na een berouwvolle bui
toch was overgekomen.... wel, dat zou hun
zooveel plezier doen, dat ze alles voor u zouden
willen doen. U zou uw wensch om door een
mlllionnair geadopteerd te worden, kunnen ver-
wezenlüken. Waarom probeert u het niet eens?
Ik zal u niet verraden."
„Vóór ze me als oplichter ontdekten en me
naar de gevangenis zouden slee pen. zou ik dan
toch tenminste het genoegen gehad mogen heb
ben, een poos in uw gezelschap te verblüven, ik
zou....”
Jimmy’s stem trilde.
Annie keerde zich tot een denkbeeldig per
soon naast haar.
.Luister,” zei ze zachtjes. ,MÜ spreekt
wonderlük! Toen hü nog klein was. noemden
ze hem den Redenaar". Soms tenminste, en
een anderen keer den Welsprekenden Algernon.
Den naam John Buil vinden we voor het
eerst in het begin van de achttiende eeuw en
aanvankelük bedoelde men er den hertog van
Marlborough mede. Dat kwam zoo: het Engel-
ache volk was den eindeloozen Spaanschen suc-
cessie-oorlog reeds lang moe. Het feit, dat nog
steeds geen vrede tot stand kwam weet het
volk aan de eerzucht van den hertog, die het
bevel voerde over de Engelsche troepen, en zün
gemalin die op de toenmalige koningin
Engeland, Anna, grooten Invloed had. Toen de
koningin in 1710 echter het Whig-mlnisterie
ontsloeg, sleepte de val van het ministerie ook
Marlborough mede, tot groote vreugde van vele
Engelschen. De strüd werd gestaakt en in het
jaar, 1713 werd de vrede van Utrecht gesloten.
Reeds vroeger was een groot aantal smaad
schriften tegen Marlborough verschenen, waar
onder een, waarin de volkeren van Europa als
twistzieke en slechte op eigen voordeel bedach
te kooplieden waren voorgesteld, waarvan de
een den ander voor de rechtbank van steeds
grootere misdaden en diefstallen beschuldigde.
De rechter, die het proces leidde, heette John
Buil, en had zoo duidelük de trekken van den
onpopulairen hertog, dat het niet moellük was
dezen te herkennen. Men hield aanvankelük
John Swift, den auteur van de geschiedenis van
Gulliver, voor den auteur van het John Bull-
pamflet, doch deze verklaarde in het geheel
niets met de zaak uitstaande te hebben. Inder-
8 daad heeft men later kunnen vaststellen, dat
de werkelüke auteur een vrü onbekende Schot-
ache schrijver was, John Arbuthuot genaamd.
De satyre eindigde aldus, dat de boos geworden
kooplieden dz. de volkeren van Europa, den
leider der onderhandelingen, die den toestand
steeds meer vertroebelde, wegjoegen en daarna
zonder hem de aangelegenheid onderling regel
den, een duidelüke toespeling op de na
den val van Marlborough Ingetreden rust, die
tenslotte uitdrukking vond in den vrede van
Utrecht, voor, zoover het tenminste Engeland
betrof. De gestalte van John Buil was in de
satyre als lomp en zwaar gebouwd beschreven
en ook afgebeeld.
Het is merkwaardig, dat zich uit deze toch
geenszins sympathieke figuur in den loop van
den tüd John Buil heeft ontwikkeld, die
thans in de geheele wereld als het symbool van
Engeland bekend is en waarop de Britten dan
ook niet weinig trotsch zün.
Toen, korten tüd na de restauratie der Bour
bons in het jaar 1820 in heel Frankrük, vooral
in het Zuiden, weer republjkeinsche loges wer
den opgericht, noemden zich vele van deze
men weet thans niet meer waarom Marianne-
vereeniging; niet alleen Franschen, doch ook
Italiaansche republikeinen waren lid van deze
verboden vereenigingen, waaronder ook de be
kende Italiaansche republikein Mazzini, die lid
was van de .Marianne" van Marseille. De ver
eenigingen leidden een min of meer verborgen
bestaan tot aan de troonsbestüging van Napo
leon III. In 1853 beval hü. dat al deze geheime
vereenigingen moesten opgeheven worden. Veel
uitwerking had dit verbod echter niet en na
den val van bet kelzerrük was het Fransche
volk van meening, dat de derde republiek voor
een niet gering gedeelte te danken was aan de
actie van de Marianne-clubs, spoedig was de
naam Marianne in alle landen van Europa be
kend en werd er Frankrük mee aangeduld.
Marianne
