Het Zeemonster van Nagasaki
I
J
Toscanini dirigeert het
Residentieorkest
tKdu&Aaal wm den dag
H
van
De zorgen
Jimmy
Oslo-conferentie
o
geëindigd
De list
v
DE PERSOONLIJKHEID
OVERHEERSCHT
Uw
MKWVKC, 8 MAART 1937
Von Ribbentrop weer
Kerkinbraken in en om
naar Londen
Spaarndam
Ooh
I
RECHTS GAAT VOOR)
DOOR P G. WODEHOUSt
120
Dé schoolstrijd in den
Elzas
Ensemble overtreft
zichzelf
Staking in de haven
van Bordeaux
en
dr.
Een schrijven van dm bisschop
Mn Straatsburg
Dinsdag óp audiëntie by
George VI
Tal van wiekendragers hersteld,
verbeterd en behouden
VEEL WINST IN 1936 VOOR DE
HOLLANDSCHE MOLEN
li
nt
ti
en
tn
iet
en
te
en
b-
en
!AN6150M|
J zoo’s bord ssoss to bat
Made vaa een voorrangsweg la
tocht, verderop moet toch dw
weer aan het normale voorschrift
houden:
IKK YOOgRAI
Waar[J
Optimistische stemming in
het eindrapport
Brand in een Japansch
restaurant
Acht personen kwamen in de
vlammen om
Bijkomstigheden deden dé uit
voering beneden de ver»
wachting blyven
üSchepeüiSigen eischen veertigstrige
werkweek
1
een tabernakeldeur
geforceerd
greep.
ge-
THEO V. d. BUL
vragen om-
Toen was zy het idee, met lord Wisbeach te
was en begon
van
TOKIO, 8 Maart (DK.B.) In den afgeloopen
nacht ia brand uitgebroken in een restaurant
in de hoofdstraat ran Tokio. Zeven kellnerlnnen
en een kok kwamen in de vlammen om.
in haar leven maakte haar altijd mln of
onrustig- Zif reed verder langs de rivier,
wilde baar moeilijkheid opgelast hebben,
in
ks
rs
in
or
P-
ig
u*
L
h
!T
It
t.
Ie
)T
ia
tt
•h
r:
ze
ik
ig
og
en
de
ft.
•n
e-
een geweldige heerachers-zlel woont.
Hopen we. dat dit, In bruisende ovaties ge
ëindigde Toscanlnl-concert niet het laatste in
Nederland zal zijn!
1 vriend zich oprecht zal verheugen doch daar
naast ging helaas weer een aantal molena ver
loren.
het Is niets bijzonders.”
Als men den grijzen kleinen man daar dan
zoo bescheiden ziet doen, kan men zich niet
voorstellen, dat er in zoo’n fragiel lichaam zulk
Van de reddingsbrigade van Nagasaki waren maar twee her
ren thuis. Dat was echter voorloopig voldoende, t Was eigen
lijk Jutot etenstijd, maar daar gaven de heeren niets om. ..Als
er geholpen moet woeden, dan moeten we bereid zyn," zeiden
ae tegen elkaar, en ze trokken er op UK, voorzien van de
noodige gereedschappen.
In de salons schitterden weer de kroonluch
ters. Otto negeerend, verzocht Jonker Gys Su
sanna hem te volgen in den kleinen salon.
Nieuwsgierig volgde het jonge meisje. O. als
de oude heer zich maar niet vijandig stelde
tegenover haar en Otto!
Aangenaam en voorzichtig bracht Jonker Gys
haar onder het oog: *n verloving met zijn zoon
was een onmogelijkheid; een zekere Mathilde
had zjjn liefde en zy alleen.
Suzanna's gezichtje was bleek geworden van
ontroering. Groote tranen stonden in haar
oogen.
„Ik zeg het In uw eigen belang, mijn kind!"
Heel even trilde de stem van den ouden heer.
„Ik hoop van harte dat uw zoon deze Mathil
de nog lang mag liefhebben, want ik ben nie
mand anders dan Suzanne Mathilde du Tour-
Vol vertrouwen zagen de donkere oogen hem
aan.
.Men noemde rajj Mathilde naar mama, doch
Suzanna la mijn eigenlijke naam. Ik heb Otto
lief en hoop dat u ons geen hinderpalen in den
weg zult leggen, doch daar ziet u niet naar
Uit!"
.De hemel beware me voor zoo iets, m’n
kind." Hartelijk drukte hy de kleine handen,
zoo spontaan naar hem uitgestoken.
„Niets ia veranderlijker dan de menzoh,” zei
tante Annette, toen ae het nieuws boorde....
„En de twee heerlijkheden Gilet"
„t Hindert niet; als de kinderen maar geluk
kig zijn; wat ben je hopeloos ouderwetach An
nette!"
LONDEN, 6 Maart (Stefanl) De Dultsche
ambassadeur te Londen, Von Ribbentrop, zal
Maandag weer in de Engelsche hoofdstad te-
rugkeeren, waar hy Dinsdag door Konlng
George VI ontvangen zal worden.
to dacht hmeers, dat zeg beet
STRAATSBURG, 8 Maart. 'Waarom moeten
de kleine kinderen uit den Elzas een jaar lan
ger de lagere school bezoeken dan hun kame
raadjes uit het overige gedeelte van Frankrijk?"
De Bisschop van Straatsburg, Mgr. dr. Char
les Ruch, publiceert In het jongste nummer
van zjjn Kerkelyk Weekblad ..Bulletin Eccle-
slastlque" bovenstaande vraag en schrijft naar
aanleiding daarvan oil.:
Gebleken Is, dat er in den Elzas op de 1000
inwoners slechts 7 analfabeten zjjn, terwijl dit
cijfer voor het overige gedeelte van Frankrijk
52 bedraagt.
BORDEAUX, 6 Maart (Havas) Daar de be
sprekingen tusschen de vertegenwoordigers van
de Feeders en de schepelingen zyn mislukt, heb
ben de laatsten ’n vergadering gehouden, waarin
besloten is, dat alle schepen van de openbare
havendiensten zullen deelnemen aan een sta
king, en dat de bemanningen aan boord van
de vaartuigen zonder verbinding met het land,
zullen blijven. Een drijvend dok Is tot zinken
gebracht Geen enkel Fransch of bultenlandsch
vaartuig kan meer de rivier op- of afvaren,
daar ook alle loodsdlensten staken. Volgens een
verklaring van den secretaris der vakbonden
van de schepelingen zal deze actie zoolang du
ren, als de veertlgurige werkweek in de haven
nog niet zal warden toegepast.
tret in de kroniek.
„Aha, Wisbeach,” zei hij.
De vaderlijke toon scheen
geenen deele te hinderen, 1
een gesprek, op zijn gezel”
hij ook andere i
regel wist op te monteren.
„Ik vertelde hier juist 'tegen mevrouw Pett,"
zei hij, „dat het me heelemaal niet zou verwon
deren, wanneer je vanuit Engeland een bod zou
ontvangen voor dat goedje van je. Ik kende veel
menschen van t ministerie van Oorlog, toen ik
nog in Engeland wag, weet je. Kr waren er heel
wat, die al van dat nieuwe spul gehoord had
den."
Het beviel Willy eigenlijk niet, dat er van
Partridglte gesproken werd, als van „goedje”
en jvoT. staar hy maakte toch geen cp-
36
Z|J nam afscheid van haar vader bij het
schip, maakte, met moederlijke zorg, nog een
paar kleinigheden voor hem in orde en reed
toen langzaam weg. Voor den eersten keer in
haar leven voelde zij zich onzeker. Toen zij
naar Engeland gegaan was, had zij practtech
al besloten Lord Wisbeach te sullen nemen,
maar had in feite besloten, dat niet direct
te doen, om deze ernstige zaak eerst eens kalm
te overwegen. Hau gevoelens te zijnen op
zichte waren niet veranderd. Dat was zoo ge
bleven,, totdat zjj weer in New York terug was.
gaan
meer
ZIJ
voordat zij naar huls terugreed.
Intusschen voerde Lord Wisbeach met me
vrouw Pett en Willy Partridge een gesprek over
de uitvinding van dien laatste: Partridglte
Toen Willy hoorde, dat hy werd aangesproken,
had hij zich langzaam omgekeerd met het half-
«f west ga air van een denker, die midden in
zijn gedachten gestoord wordt. Zoo keek hy
altijd: als hij werd toegesproken en er waren er
meneer Pett behoorde ook tot die klasse,
die beweerden, dat er niets bijzonders aan ham
was, dan die blik. Zij waren van meaning, dat
hij een reputatie van ontluikend geleerde, alleen
gevestigd had op een starren, nletszeggenden
blik, een bos haar, waar hjj met zijn vingers
doorheen kon strijken en den roem van wijlen
zfjn vader.
Reeds 5o jaar lang verlaten millloenen kleine
Fransche kinderen de bijzondere Katholieke
School op denzelfden leeftijd als de leerlingen
der neutrale staatsscholen, dewh de katholieke
kinderen, die de bijzondere school bezoeken,
ontvangen tijdens schooltijd ook nog Gods
dienstonderricht en nooit heeft men ergens in
Frankrijk het verlangen te kennen gegeven, dat
men voor deze kinderen den leerplicht met een
jaar zou verlengen; nooit heeft men ook kun
nen bewijzen, dat zij minder goed onderwezen
waren dan hun kameraadjes uit de neutrale in
richtingen van onderwijs.
Zelfs voor het geval, dat vanwege den tijd,
die voor het onderricht in den godsdienst en in
de Dultsche taal besteed moet worden, een
kleine Elzasser met 14 Jaar niet even goed vol
ledig gevormd zou kunnen zijn, als zijn kameraad
uit de overige departementen, wat echter abso
luut niet bewezen is, zal men toch minstens
moeten toegeven, dat hij zich op het oogenblik,
waarop hij de school verlaat, op dien leeftijd
zich in een dusdanige verhouding bevindt, die
boven de positie van het kind uit het overige
gedeelte van Frankrijk ver uitsteekt, en dat hij
meer bekwaam is voer zijn verder leven, daar
hij twee talen beheeracht, terwijl het bovendien
ónmogelijk is. dat de bekendheid met gods
dienstwetenschap en de zedenleer van het Evan
gelie niet beschouwd zal worden als een zekere
trap van beschaving, zelfs niet door degenen
die over de waarde daarvan van meenlng ver-
schillen.
Toen Plet Pikkel na een Kalf uur terugkeerde, viel er van
Drein Drentel niets anders meer te bekennen dan z’n neus.
Het wtide eerst probeeren cm hem er aan dien neus tot te
Wekken, maar hij zag spoedig in. dat dit veel te gevaarlijk was.
Door gangen en grotten kwam Piet Prikkel op den oerg
De experts van de landen der
Oslo-groep, te weten België, Dene
marken, Finland. Luxemburg, Neder
land, Noorwegen en Zweden, die te
*s Gravenhage op uitnoodiging der
Nederlandsche regeering waren bij
eengekomen, hebben Zaterdag hun
werkzaamheden, welke in een geest
van goede verstandhouding
vriendschap, onder leiding
Hirschfeld,
Handel en
beëindigd.
hersteld en weer in bedrijf genomen. Tot de be
houden molens mag ook gerekend worden die
te Almelo. De nieuwe eigenaar wil den molen
herstellen.
Vele onderhandelingen gingen vooraf aan het
besluit van den molenaar J. van Drie te Zeist
om zijn molen in een bedryfsvaardlgen toestand
te brengen. Gehoopt wordt, dat binnen afzlen-
baren tijd Zeist trotsch kan zyn op zijn eenigen
overgebleven ziekendrager.
In Zwolle zal de werkverschaffing dienstbaar
worden gemaakt aan het herstel van den molen
„De Passiebloem". De molen te Roggel van den
heer Raay makers hoopt dit voorjaar weer in
bedrijf te gaan, nadat dit gedurende 5 jaren niet
het geval is geweest. Aan een aantal molens
werden herstellingen verricht; verschillende
molens gingen een zekerder toekomst tegemoet
door de toepassing van stroomljjnwieken vol
gens het systeem Dekker, os te Aarlanderveen
(vier stuks).
Bijzonder gaf het voldoening, dat de coöp.
landbouwvereenlglng „Balkbrug" te Balkbrug tot
verdekkering overging. Molens, aan coöperaties
toebehoorende, waren meestal ten doods ge
doemd. Balkbrug is de eerste uitzondering op
den regel en het goede voorbeeld vond reeds na
volging te Peize, waar de Coöp. Zuivelfabriek
en Graanmalerij als nieuwe eigenaresse van den
stoeren korenmolen optrad.
Ook het systeem-Bilau vond nieuwe afne
mers. terwijl een derde systeem, dat toepassing
vindt, het z.g riet-systeem is, waarbij op de wie
ken met stroomlijn vorm zelfzwichtende kleppen
worden aangebracht. Volgens de gebruikers be
vorderen deze in hooge mate de veiligheid van
den molen en een gemakkelyke bediening.
Zoo zijn er dus het afgeloopen jaar tal van
beslissingen gevallen, waarover iedere molen
et is werkelijk eigenaardig, hoogst eigen
aardig zelfs,” zeide Jonker Otto, „maar ik
vraag u: welke adellijke familie. die zich
zelf respecteert, houdt er nu géén famlllespook
op na?" Zijn arlstoersHvK, handen hielden op
elegante wijze *n sigaret vast.
Tante Annette, in een grooten leuningstoel
gezeten, huiverde. Uit den opkringelenden rook
zag zij reeds de schim van een barer voor
zaten oprijzen.
„Staak dien nonsens, wat Ik je bidden mag!
Sedert je meerderjarigheid spookt het genoeg
In onze financiën.” De oude landjonker keek on
tevreden naar z’n soon, terwijl tante Annette
haar sjaal iets dichter om zich heen trok.
„Geen verwijten, papa, daar kan ik niet
tegen!"
Even heerschte er een koel stilzwijgen.
_A propos, nu we toch zoo aan het praten
zijn,” hervatte Otto, .jnoet er iets van m’n hart.
Ik sprak u laatst over Mathilde du Tour, wel
nu, wanneer kan ik haar by u en tante komen
voorstellen? Want haar en niemand anders
wensch ik als echtgenoote."
Otto’s vader kende de wilskracht van zijn
zoon, doch een huwelijk met een ongefortuneerd
meisje, alhoewel van ouden adel, leek hem on-
gewenscht. Neen, een verbintenis met Agatha
von Schwarzensteln werd meer verlangd: dAn
Immers konden de beide goederen tot één heer
lijk geheel worden samengevoegd.
„Otto. je bent tegen Jezelf!" zei de oude heer,
„t Zou een onbezonnen streek zijn. Je weet dat
ik liever een verbintenis zag...."
Met dien ijspegel, die u voor mij op 1
oog heeft?" Otto sprak driftig.
,Jk verbied je dergeljjke uitdrukkingen. Aga
tha von Schwarzensteln heeft groot gelijk; ze
is een te goede partij cm zich niet op een stand
punt te stellen."
„Het hart van Mathilde is mij meer waard
dan de samenvoeging van twee heerlijkheden!
U bent belachelijk ouderwetach.I"
„Otto!" stoof zijn vader op. Tante Annette
greep naar haar eau-de-colognefleschje; ze
hield niet van scènes. T Stond zoo banaal.
„En.... toch.... zult u haar ontvangen." O,
hij sou z’n sin doordrijven. Ach. wanneer papa
Mathilde eerst maar eens gezien en gesproken
had! Maar natuurlijk: gèld moest er zijn; geld,
geld en nog eens geld! Alsof men daarvoor zijn
levensgeluk koopen kon....
„Het is geen verbeelding, het is werkelijk
heid. Otto Is haast lederen middag bij de
Schwarzensteins, en dezen avond heeft hij
freule Agatha met haar neef en haar plano-
leerares uitgenoodigd voor een muziekavondje
hier. ^Hj wordt verstandig, m’n Jongen," zei
Jonker Gijs trotsch. ,J>le geschiedenis met Ma
thilde, daar hoort men niets meer van. Ik heb
t wel gezegd, Annette!"
„Zou Je wezenlijk denken? Ik moet het eerst
zien!" antwoordde tante, terwijl ze een vinnig
rukje gaf aan haar armstoel.
.Niets is wonderlijker ctan een mansohl Ik
hoop dat 4eze avond de Inleiding mag zijn tot
een verloving, welke ik gaarne zou zien.”
Dien avond was de salon feestelijk verlicht De
kroonluchters straalden. De traditioneels boe
zen waren onder tante’» leiding van de oude
kostbare meubelen afgenomen.
den. Hoeseer zij Lord Wisbeach ook modzt. Mi
bad hem nooit eenlge mate van verstand toe-
geschreven, en de man. die nu naar haar keek,
was ontegenzeglijk iemand met hrazens en
goede ook. Zij knikte.
..Als uw neef werkelijk geslaagd is met sQn
proefnemingen, dan dient u toch zeer voorzich
tig ta zijn. Dat ding behoorde niet In zijn
laboratorium te liggen, hoewel verondersteld
mag worden, dat hij het zoo goed mogeiijk en
zoo veilig mogeiijk heeft opgeborgen. Het mnest
ergens in een brandkast gelegd worden In
de. brandkast in uw bibliotheek hljvoot beeld.
Dergeiuk nieuws verspreidt toch sneller dan ds
bliksem Misschien zijn er op dit oogenblik
reeds menschen, dto de stof In handen trachten
te krijgen."
1 Iedere zenuw, iedere hersencel van mevrouw
Pett werd geschokt door dto ernstig uitgespro
ken woorden. Nog nooit bad ftj ztoh sooseer
mlsrekend in iemand, als juist to Lord Wte-
beach.
„Spionnen?" vroeg SQ bevend.
.Ze noemen zich andere," set Lord Wisbeach.
„Agenten in Geheimen Dienst. Ieder land beeft
menschen. dto uitsluitend dergeljjke werkjes
opknappen."
^n die zouden f rdirioien, WUyto...," me
vrouw Pett’s stem bsgaf haar.
Zaterdagmiddag werd in Krasnapolsky de jaar
vergadering gehouden van ,J5e Hollandsche Mo
len", de vereenlglng tot behoud van molens in
Nederland onder leiding van mr. P. G. van Tlen-
hoven.
De van regeerlngswege in 1936 ontvangen sub
sidie was kleiner dan die over 1935. Er waren
verschillende molens, waaraan deze subsidie ten
goede kwam, oa. die te Veelerveen, Zuld-Barge,
Sexbierum. Hoedekenskerke, Heesch. Boekel,
Swartbroek, Kessel, Rjjswjjk (G.), Herveld.
Ook de molen .De Kroon" te Arnhem kan tot
deze groep worden gerekend. Niet minder dan
vijf jaren verliepen er, eer de financleele moei
lijkheden, welke het herstel van dezen molen
met zich bracht, konden worden overwonnen.
Ten behoeve van eenlge nieuwe molens werd
eveneens een tegemoetkoming in de bouwkosten
geschonken. De korenmolen te Schoort werd
zich neerslachtig. Zij
kwam, doordat zij pas i
had genomen en 1
Het is jammer dat men van de Nieuwe Doe-
lenzaal slechts de verlichting onverdeeld ken
pi ijzen. Wanneer men deze ruimte Mimen-
treedt, krijgt men het idéé in een groote doos
te staan, waarvan het plafond in den vorm van
een gebroken kap eentonig en fantasieloos wit
is, de wanden donkerbruin. Het geheel trou
wens is 'n fantasie-loos, langwerpig geval en
ik geloof nog steeds, dat een muziekzaal er rtfet
zoo streng-sober moet uitzien.
Het gepraat van de menschen bevalt me di
rect al niet; ik bedoel natuurlijk acoustlsch,
lezer! en wanneer het orkest speelt, blijk ik
me niet vergist te hebben. Ook de acoustftk is
fantasie-loos. Kenners van de Haagsch—Rot-
terdamsche muziekwereld herkennen net Resi-
dentie-orkest niet meer, maar toch zou ik het
gaarne in het Concertgebouw hooren. Hier in
de Doelen versmelten de strijkersgroepen niet,
hoorns en trompetten steken hun neus buiten
het gelid, in casu: treden voortdurend buiten
het ensemble, het geheele koper klinkt vlak, het
wil niet ronden, noch koepelen. terwijl het
cverheerschen van het slagwerk in de forti alle
beschrijving tart.
Ik begin nu de uitbundigheid te begrijpen
van den Itallaanschen prlester-componlst Licl-
nio Refice, toen hij te gast was bij de RK Orato-
riumvereenlglng en tallooee concertzalen in de
Oude en Nieuwe wereld kennend Als maar
riep: „Quel palais! Quel palais de muslque!”
En dat compliment verdient ons ouderwetach.
Inderdaad van bulten foelleelijk renaissance-
aftreksel-van-een-Concertgebouw (men liep bij
de oprichting opzettelijk of niet onzen grooten
bouwmeester dr. P. J. H. Cuypers voorbij!) ten
volle. Een bekend Nederlandsch dirigent zei:
„Ik hoor ^a Met" van Debussy liever onder
Van Beinum te Amsterdam, dam onder Toa-
canini met het Residentie-orkest hier alleen
om den klank!"
Ik ben wel genoodzaakt deae opmerkingen
over de Doelen-acoustlek vooraf te maken, om
dat het concert als zoodanig niet volmaakt be
vredigde.
Na bestudeerlng van de maatregelen, welke
in elk der landen, tengevolge van de crisis zijn
genomen, hebben de experts in een eindrap
port. dat sU aam hunne respectievelijke regee-
rlngèn voor zullen leggen, de gevolgen, welke
zullen kunnen gegeven worden san het initia
tief van dr. Coltfn, ter verruiming van het in-
tematlozmal hamdelsverkeer, onder bet oog ge
zien.
In dit rapport namen de experts, zonder de
bestaande moeilijkheden te onderschatten, ae-
kere aanstonds te verwezenlijken mogelijkheden
tot uitbreiding van het handelsverkeer in het
kader van een plurilaterale overeenkomst en
vam aanvullende bilaterale regelingen, in be
schouwing.
Het rapport der experts slet voorts nog op
het oog het nut van het aanbrengen van en
kele modificaties van practlschen aard in den
tekst der Oslo-conventle, zoomede van het be-
studeesen van zekere bijzondere punten nopens
het handelsverkeer van de gezamenlijke landen
van de Oslo-groep.
Het program van actie, dat door de experts
in hun bijeenkomst is uitgewerkt, ware te on
derwerpen aan een conferentie van gedeleteer-
den van de respectieve regeeringen.
Aan het slot van hun rapport hebben de ex
perts nadruk gelegd op het groote nut der her
vatting van contact tusschen gedelegeerden van
de landen der Oslo-groep en s|J bevelen hun
nen regeeringen aan, dit contact ook voor de
toekomst te verzekeren.
gedacht, totdat plotseling'een interview in dé
Kroniek was verschenen een blad, dat w^l
vaker bijzonderïietan van belangwekkende per
sonen wist mede te doelen en in dat
werd
vader had
waarop de overledene met zijn onderze
had moeten ophouden. Sedert toen had<
geruchten over mogeljjke sensatloneele
trant aooustMt. orkestklank en techniek (want,
wanneer Toscanini bezig te met de Wiener PhU-
harmonlker, hoort men natuurlijk iets anders!)
te dit het phenomenale geweest op dezen avond
izooals trouwens op alle uitvoeringen en repe
tities van Toscanini), dat daar een door muziek
bezetene binnen de strenge grenzen van de par
tituur met louter muzikale middelen een or
kest verre boven zijn macht heft en een publiek
in ademlooze aandacht slaat, zoodat het nergens
meer aan denken kan dan aan den loop en den
opbouw van de partituur. En als dat intense
luisteren geëindigd te en men voelt zich ver
lost uit Toscanini’s suygestleven greep, dan
breekt de ontspanning zich baan in een onbe
schrijfelijk enthousiasme.
Vele malen komt de dirigent terug (in Salz
burg meestal maar één keer, verder laat hij ze
klappen!) en wijst op het orkest en maakt een
beweging alsof hij zeggen wil: „Tk dank u, maar
waaftn de (teulpsteengrot gevestigd was en begon nu met
semvlaggetjes om hulp te seinen. De Inwoners van/Nagasaki
begrepen onmlddellijk dat er geholpen moest worden, en ter
wijl Plet maar door seinde, werd de reddingsbrigade ge
waarschuwd.
meriting over. Zoo spraken al die Engelschen,
veronderstelde hij.
,M hot waar?’ zei hij.
„Natuurlijk." zei mevrouw Pett ,Js Willy een
goed vaderlander en h|j sou zijn eigen land
natuurlijk de voorkeur geven.”
Jn of!"
„Maar je weet, hoe die overheldsmanschen
zijn. Dat is overal soo. Ze zijn vreeselük
sceptisch en o! zoo langzaam gaat dat alle
maal"
,4a, dat weet ik. B|j ons te het al precies het
zelfde. ik heb een kameraad, die ook eens iets
heeft uitgevonden, ik weet heusch niet meer
wat hot was, maar het was in leder geval een
heel nuttig en gemakkelijk ding. Maar hij kan
ae er eenvoudig niet toe brengen, ja „of nee te
zeggen. Maar om nu bij de zaak te olijven,
waarom hebt u niet eens hier en daar gepolst,
toen u in Engeland was."
„Och, we waren maar een paar uurtjes in
Londen. Maar tusschen haakjes, lord Wisbeach,
mijn zuster" Mevrouw PeU, wachtte even.
Zii wilde eigenlijk liever niet over haar zuster
spreken, maar de nieuwsgierigheid dreef baar
er toe, „mjjn zuster vertelde, dat u een
goede vriend bent van haar stiefzoon. James
Crocker. Ik wist niet, dat u hem kende."
Lord Wisbeach scheen even te aarzelen.
.Mij komt niet, te t wel? JammerI Hot sou
echt goed voor hem geweest zijn. Ja, Jimmy
Crocker en ik zijn altijd goede kameraden ge
weest Jawel, hij te een beetje, nou Ja u
neemt mi) niet kwalijk! Ik bedoel...." Hjj brak
sita sin ploteeling af est richtte zich tot Willy
van
directeur-generaal van
Nijverheid, zjjn gevoerd.
koe posieereal Meer hap»
den weg moet u det niet „den-
kee", o 't sshar wetoel
zullen trouwen, zonderling gaan vinden. En
thans zweefde z|j zoowat tusschen die twee
verschillende stemmingen in.
wachten, en zjj had nu juist geen zin, om hem
te ontmoeten. Zij wilde alleen zijn. Zij voelde
- vroeg zich- af, of dat
afscheid van haar vader
kwam tot de conclusie, dat
dat tet wal moest zijn. Zijn vluchtig komen sa
Freule Agatha en juffrouw'Éuzanna, de ptano-
leerares, musiceerden uitstekend. Suzanna song
als een nachtegaal. Wel bracht het avondje niet
dit, waar Jonker Gys zich op gespitst had, doch
de gezellige bijeenkomsten werden herhaald.
De oude beer genoot vooral van Suzanna’s
heerlijke stem. Hoe temperamentvol en glan
zend was deze. Hoe fijnbesneden haar gezichtje
en haar oogen.... Nu, Jonker Gijs was self ook
jong geweest: hij kon Otto best begrijpen toen
hy zijn vader op de hoogte bracht van sta be
wondering voor „de kleine narhtrgsai", vn»1*
hy haar nu schertsend noemde.
Lang duurde het niet at Otto vertelde de
hoogstwaarschijnlijke verloving van Agatha met
haar achterneef Heinrich Rothstein.
„Wat zeg je?”
De oude heer -
kon zijn ooren
niet gelooven.
,4a papa
en wat Mathilde
betreftik
heb haar reeds
gevraagd
.Mathilde, zeg je!” riep Jonker Gijs verbaasd.
.Zóó vertel je me dat je weg bent' voor Suzam-
na.en tegelijk denk je aan Mathilde als
vrouw.”
.Luister even naar mij, papa,” antwoordde
Otto.
Doch Jonker Gijs stormde de kamer uit. HU
liep nu in t park en dacht na op welke wyze
hu Suzanna uit het huls weren zou. Dezen avond
nog sou ae komen zingen, die kleine nachte
gaal....
Nauwelijks had Toecanini de ouverture ,Xa
scala dl Saleta" van Roeslnl Ingezet, of een
paar nijdige petsen beleedlgden het gehoor van
publiek en dirigent, die er zichtbaar van schrok.
BU de meubtleering van deze zaal te nl. iemand
op het idee gekomen om er klep- of klapstoelen
in te plaatsen, dingen die Inderdaad klepperen
oftewel klappen. Van dje korte, harde slagen
geven ae. zooate men ze ook in de kerk wel
hoort. f.*' F1 s»w-
Toen wU over die stoornis heen wdren, bleek
het orkest nog ntet gehort nestig te muslcewen
Er was ook hier nervositeit. Doch gaandeweg
kwam het verrassende resultaat van ’s dirigen
ten strengen arbeid aan het licht en zooate een
BerlUnsch blad schreef, dat Mengelberg de Ber
liner Philharmonic omgetooverd had tot Con
certgebouworkest, zoo had ook Toecanini in een
week van allee-elschende voorbereiding, het Re
sidentie-orkest omgetooverd. Het boog zich vol-
maakt onder zijn niet te weerstane suggestie.
Want dit is het wonderbare in zyn verschy-
ning: uit dit musiceeren spreekt voor alles een
zelfbewustheid, een wilskracht en concentratie,
welke bUna bovenmenscheiyk schenen. En
daardoor ontstaat een spanning, die dirigent,
orkest en publiek omvat van de eerste noot tot
de laatste.
Vlan Toecanini boeit geen ulterlijk, geeAechoon
gebaar; er te geen kykspel of het moest zyn het
onzichtbare kijkspel van -het fluïdum, dat van
den ziekeiyk-duidelljken, techntech-volmaakten
maatslag uitgaat naar het hevig arbeidende
orkest, dat aan elke intentie onmiddeliyk gehoor
zaamt. Toscanini behoort zooate b.v. dr. Carl
Muck tot de metronomische, zakelyke diri
genten; staat dus aan een anderen kant dan W.
Mengelberg, Furtwannier, Walter, om enkele
grootheden van ander genre te noemen. Maar
innerlyk brandt in den Italiaan even hevig het
vuur, en zyn geheele, phenomenale verschyning
bewyst weer, dat de kunst in millloenen facetten
haar heeriykheld uit kan stralen
Die heeriykheld straalde In Schubert’s On
voltooide Symphonic, in-Debussy's 4ji Mer”, in
Mendelssohn’s Midzomernachtsdroom-noctume
en -scherzo, in de klankorgiën van Wagner's
Tannhluser (Ouverture en Bacchanale) en
Meistersinger, onafhankeiyk van soort of styi,
alleen afhankelyk van de muzikale emotie; on-
afhankeiyk ook van de kwestie of het opera
muziek te of niet, want dat maakt in een con
certzaal niets uit.
Ziet dezen zeventig-jarige; hy te eenzelfde
raadsel van vitaliteit als Mengelberg; hy geeft
het publiek tusschen twee symphonle-deelen
bauwelyks tyd om even te kuchen of te gaan
„verzitten”; ongeduldig staat hy al weer af te
wachten, of hy door kan gaan. A-h als hy door
gaat, grypt ook even onmiddeliyk het onder
broken contact tusschen hem, orkest en zaal
weer toe.
Afgezien van de problemen en
Willy Partridge was de soon van den onmis
kenbaar grooten geleerde en uitvinder, Dwight
Partridge, en de algemeen heerschende mee
nlng was. dat de springstof, Partridglte het
resultaat zou zyn van de voortzetting der proe
ven waarmee zyn vader op het eind van zyn
leven bezig was. Dat Dwight Partridge ernstig
bezig was geweest met proeven voor een nieuwe
springstof, was een publiek geheim in de krin
gen, die zich voor zulke dingen Interesseerden.
Men zei, dat vreemde mogendheden hem nauw
lettend in het oog hadden gehouden. Maar een
plotselinge ziekte, die een droevig einde had.
had het wordingsproces van Partridglte onder
breken en de wereld had er niet eens meer aan
De kerkdiefstallen in de Haarlemmermeer
worden thans nabij Spaamdam voortgezet.
Vrydag zyn onbevoegden binnengedrongen
door verbreking van het Upsslot in de oude
kerk te Spaamwoude. Hier werd niets vermist,
daar het blljkbamr alleen om geld te doen was.
Biykbaar was het den dieven ook onbekend, dat
dit gebouw reeds jaren als schildersatelier
in gebruik te. Hleropvolgend is den volgenden
nacht ingebroken in de R. K. kerk te Spaarn
dam, waarschyniyk door dezelfde inbrekers.
om zyn verwarring te maskeeren. JBos doe je
het nu verder met dat gekke goedje van Je?”
vroeg hy.
Wanneer Willy bezwaren had Jegen den
naam .goedje” voor Partridglte, hy stelde nog
minder prijs op de betiteling van .gekke
goedje” er voor,. Derhalve antwoordde hy
droogjes.
,Jk ben opgehouden met dat gekke goedje."
,Js er iets verkeerd gegaan?” vroeg Lord Wte-
beach vriendeiyk.
Integendeel, myn onderzoekingen hebben de
meest bevredigende resultaten gehad. Ik heb
voldoende Partridglte In myn laboratorium
om heel New York in stukjes te laten vliegen!"
„Wlllyl" riep mevrouw Pott uit. „Waarom
heb je me dat niet eerder gezegd? Je weet toch,
hoeveel belang ik er in steL”
4k heb pas gedurende den afgeloopen nacht
de laatste hand aan myn werk gelegd.”
Met een vbornaam knikje verwyderde hy
zich. Hy had genoeg van bot geselschap van
Lord Wisbeach. Do jongeman had iets, dat hem
niet bevlek Hy probeerde by bet raam oenlg
gezelschap te ontwaren, dat meer voor zijn
smaak bestemd was.
Lord Wisbeach wendde zich tot zijn gast
vrouw. De nietszeggende uitdrukking was van
zijn gezicht verdwenen, alsof er eerst een
masker bad voorgehangen. Een paar scherpe
en intelligente oogen keken mevrouw Pett aan.
.Mevrouw Pett mag ik eens ernstig met u
spreken?"
Mevrouw Pett’s verre ooirig over de verande
ring bU den ander belette, dat zy kon antwoor-
d
verteld., dat Willy de proeven van/zyn
voortgezet van af het oogenblik,
dringen
en vage
jntdek-
kmgen de ronde gedaan, die Willy noch ont
kend, noch bevestigd had. Hy bewaarde dat
geheimzinnige stllzwygen, dat hem zoo buiten
gewoon goed afging.
Toen hy zich zoo ver had omgedraaid, dat
zyn oogen op het knappe gezlsht van lord
Wisbeach bleven rusten, wachtte Willy even en
zyn gelaat kreeg de uitdrukking van zyn por-
A„. A -S— j at,
n lord Wisbeach in
iflj begon opgewekt
zyn gezellige msmler, waarmee
deel^enooten in een gesprek als
door een raampje open te breken. Verschillende
offerbusjes werden gelicht en ook de taber
nakeldeur’ werd geforceerd. Gelukkig wordt na
een H. Dienst het Ons Heer medegenomen naar
de parochiekerk te Haarlemmerliede, waar
het kerkje een by-kerk van te, zoodat het geen
heiligschennende diefstal heeft kunnen worden.
De politie, die de zaak onderzoekt, denkt hier
te doen te hebben met kerkdieven, welke ook
reeds In de Haarlemmermeer en Houtrakpolder
Ingebroken hebben. By navraag bleek de bult
gering te zyn, slechts ongeveer 8.Als
byzonderheld kon- nog worden vermeld, dat het
kaarsenbusje. Inhoudend f 3.ongeveer, dat
in een raamkozyn stond, onasmgeroerd is ge
laten.