Het Zeemonster van Nagasaki I J Toscanini dirigeert het Residentieorkest tKdu&Aaal wm den dag H van De zorgen Jimmy Oslo-conferentie o geëindigd De list v DE PERSOONLIJKHEID OVERHEERSCHT Uw MKWVKC, 8 MAART 1937 Von Ribbentrop weer Kerkinbraken in en om naar Londen Spaarndam Ooh I RECHTS GAAT VOOR) DOOR P G. WODEHOUSt 120 Dé schoolstrijd in den Elzas Ensemble overtreft zichzelf Staking in de haven van Bordeaux en dr. Een schrijven van dm bisschop Mn Straatsburg Dinsdag óp audiëntie by George VI Tal van wiekendragers hersteld, verbeterd en behouden VEEL WINST IN 1936 VOOR DE HOLLANDSCHE MOLEN li nt ti en tn iet en te en b- en !AN6150M| J zoo’s bord ssoss to bat Made vaa een voorrangsweg la tocht, verderop moet toch dw weer aan het normale voorschrift houden: IKK YOOgRAI Waar[J Optimistische stemming in het eindrapport Brand in een Japansch restaurant Acht personen kwamen in de vlammen om Bijkomstigheden deden dé uit voering beneden de ver» wachting blyven üSchepeüiSigen eischen veertigstrige werkweek 1 een tabernakeldeur geforceerd greep. ge- THEO V. d. BUL vragen om- Toen was zy het idee, met lord Wisbeach te was en begon van TOKIO, 8 Maart (DK.B.) In den afgeloopen nacht ia brand uitgebroken in een restaurant in de hoofdstraat ran Tokio. Zeven kellnerlnnen en een kok kwamen in de vlammen om. in haar leven maakte haar altijd mln of onrustig- Zif reed verder langs de rivier, wilde baar moeilijkheid opgelast hebben, in ks rs in or P- ig u* L h !T It t. Ie )T ia tt •h r: ze ik ig og en de ft. •n e- een geweldige heerachers-zlel woont. Hopen we. dat dit, In bruisende ovaties ge ëindigde Toscanlnl-concert niet het laatste in Nederland zal zijn! 1 vriend zich oprecht zal verheugen doch daar naast ging helaas weer een aantal molena ver loren. het Is niets bijzonders.” Als men den grijzen kleinen man daar dan zoo bescheiden ziet doen, kan men zich niet voorstellen, dat er in zoo’n fragiel lichaam zulk Van de reddingsbrigade van Nagasaki waren maar twee her ren thuis. Dat was echter voorloopig voldoende, t Was eigen lijk Jutot etenstijd, maar daar gaven de heeren niets om. ..Als er geholpen moet woeden, dan moeten we bereid zyn," zeiden ae tegen elkaar, en ze trokken er op UK, voorzien van de noodige gereedschappen. In de salons schitterden weer de kroonluch ters. Otto negeerend, verzocht Jonker Gys Su sanna hem te volgen in den kleinen salon. Nieuwsgierig volgde het jonge meisje. O. als de oude heer zich maar niet vijandig stelde tegenover haar en Otto! Aangenaam en voorzichtig bracht Jonker Gys haar onder het oog: *n verloving met zijn zoon was een onmogelijkheid; een zekere Mathilde had zjjn liefde en zy alleen. Suzanna's gezichtje was bleek geworden van ontroering. Groote tranen stonden in haar oogen. „Ik zeg het In uw eigen belang, mijn kind!" Heel even trilde de stem van den ouden heer. „Ik hoop van harte dat uw zoon deze Mathil de nog lang mag liefhebben, want ik ben nie mand anders dan Suzanne Mathilde du Tour- Vol vertrouwen zagen de donkere oogen hem aan. .Men noemde rajj Mathilde naar mama, doch Suzanna la mijn eigenlijke naam. Ik heb Otto lief en hoop dat u ons geen hinderpalen in den weg zult leggen, doch daar ziet u niet naar Uit!" .De hemel beware me voor zoo iets, m’n kind." Hartelijk drukte hy de kleine handen, zoo spontaan naar hem uitgestoken. „Niets ia veranderlijker dan de menzoh,” zei tante Annette, toen ae het nieuws boorde.... „En de twee heerlijkheden Gilet" „t Hindert niet; als de kinderen maar geluk kig zijn; wat ben je hopeloos ouderwetach An nette!" LONDEN, 6 Maart (Stefanl) De Dultsche ambassadeur te Londen, Von Ribbentrop, zal Maandag weer in de Engelsche hoofdstad te- rugkeeren, waar hy Dinsdag door Konlng George VI ontvangen zal worden. to dacht hmeers, dat zeg beet STRAATSBURG, 8 Maart. 'Waarom moeten de kleine kinderen uit den Elzas een jaar lan ger de lagere school bezoeken dan hun kame raadjes uit het overige gedeelte van Frankrijk?" De Bisschop van Straatsburg, Mgr. dr. Char les Ruch, publiceert In het jongste nummer van zjjn Kerkelyk Weekblad ..Bulletin Eccle- slastlque" bovenstaande vraag en schrijft naar aanleiding daarvan oil.: Gebleken Is, dat er in den Elzas op de 1000 inwoners slechts 7 analfabeten zjjn, terwijl dit cijfer voor het overige gedeelte van Frankrijk 52 bedraagt. BORDEAUX, 6 Maart (Havas) Daar de be sprekingen tusschen de vertegenwoordigers van de Feeders en de schepelingen zyn mislukt, heb ben de laatsten ’n vergadering gehouden, waarin besloten is, dat alle schepen van de openbare havendiensten zullen deelnemen aan een sta king, en dat de bemanningen aan boord van de vaartuigen zonder verbinding met het land, zullen blijven. Een drijvend dok Is tot zinken gebracht Geen enkel Fransch of bultenlandsch vaartuig kan meer de rivier op- of afvaren, daar ook alle loodsdlensten staken. Volgens een verklaring van den secretaris der vakbonden van de schepelingen zal deze actie zoolang du ren, als de veertlgurige werkweek in de haven nog niet zal warden toegepast. tret in de kroniek. „Aha, Wisbeach,” zei hij. De vaderlijke toon scheen geenen deele te hinderen, 1 een gesprek, op zijn gezel” hij ook andere i regel wist op te monteren. „Ik vertelde hier juist 'tegen mevrouw Pett," zei hij, „dat het me heelemaal niet zou verwon deren, wanneer je vanuit Engeland een bod zou ontvangen voor dat goedje van je. Ik kende veel menschen van t ministerie van Oorlog, toen ik nog in Engeland wag, weet je. Kr waren er heel wat, die al van dat nieuwe spul gehoord had den." Het beviel Willy eigenlijk niet, dat er van Partridglte gesproken werd, als van „goedje” en jvoT. staar hy maakte toch geen cp- 36 Z|J nam afscheid van haar vader bij het schip, maakte, met moederlijke zorg, nog een paar kleinigheden voor hem in orde en reed toen langzaam weg. Voor den eersten keer in haar leven voelde zij zich onzeker. Toen zij naar Engeland gegaan was, had zij practtech al besloten Lord Wisbeach te sullen nemen, maar had in feite besloten, dat niet direct te doen, om deze ernstige zaak eerst eens kalm te overwegen. Hau gevoelens te zijnen op zichte waren niet veranderd. Dat was zoo ge bleven,, totdat zjj weer in New York terug was. gaan meer ZIJ voordat zij naar huls terugreed. Intusschen voerde Lord Wisbeach met me vrouw Pett en Willy Partridge een gesprek over de uitvinding van dien laatste: Partridglte Toen Willy hoorde, dat hy werd aangesproken, had hij zich langzaam omgekeerd met het half- «f west ga air van een denker, die midden in zijn gedachten gestoord wordt. Zoo keek hy altijd: als hij werd toegesproken en er waren er meneer Pett behoorde ook tot die klasse, die beweerden, dat er niets bijzonders aan ham was, dan die blik. Zij waren van meaning, dat hij een reputatie van ontluikend geleerde, alleen gevestigd had op een starren, nletszeggenden blik, een bos haar, waar hjj met zijn vingers doorheen kon strijken en den roem van wijlen zfjn vader. Reeds 5o jaar lang verlaten millloenen kleine Fransche kinderen de bijzondere Katholieke School op denzelfden leeftijd als de leerlingen der neutrale staatsscholen, dewh de katholieke kinderen, die de bijzondere school bezoeken, ontvangen tijdens schooltijd ook nog Gods dienstonderricht en nooit heeft men ergens in Frankrijk het verlangen te kennen gegeven, dat men voor deze kinderen den leerplicht met een jaar zou verlengen; nooit heeft men ook kun nen bewijzen, dat zij minder goed onderwezen waren dan hun kameraadjes uit de neutrale in richtingen van onderwijs. Zelfs voor het geval, dat vanwege den tijd, die voor het onderricht in den godsdienst en in de Dultsche taal besteed moet worden, een kleine Elzasser met 14 Jaar niet even goed vol ledig gevormd zou kunnen zijn, als zijn kameraad uit de overige departementen, wat echter abso luut niet bewezen is, zal men toch minstens moeten toegeven, dat hij zich op het oogenblik, waarop hij de school verlaat, op dien leeftijd zich in een dusdanige verhouding bevindt, die boven de positie van het kind uit het overige gedeelte van Frankrijk ver uitsteekt, en dat hij meer bekwaam is voer zijn verder leven, daar hij twee talen beheeracht, terwijl het bovendien ónmogelijk is. dat de bekendheid met gods dienstwetenschap en de zedenleer van het Evan gelie niet beschouwd zal worden als een zekere trap van beschaving, zelfs niet door degenen die over de waarde daarvan van meenlng ver- schillen. Toen Plet Pikkel na een Kalf uur terugkeerde, viel er van Drein Drentel niets anders meer te bekennen dan z’n neus. Het wtide eerst probeeren cm hem er aan dien neus tot te Wekken, maar hij zag spoedig in. dat dit veel te gevaarlijk was. Door gangen en grotten kwam Piet Prikkel op den oerg De experts van de landen der Oslo-groep, te weten België, Dene marken, Finland. Luxemburg, Neder land, Noorwegen en Zweden, die te *s Gravenhage op uitnoodiging der Nederlandsche regeering waren bij eengekomen, hebben Zaterdag hun werkzaamheden, welke in een geest van goede verstandhouding vriendschap, onder leiding Hirschfeld, Handel en beëindigd. hersteld en weer in bedrijf genomen. Tot de be houden molens mag ook gerekend worden die te Almelo. De nieuwe eigenaar wil den molen herstellen. Vele onderhandelingen gingen vooraf aan het besluit van den molenaar J. van Drie te Zeist om zijn molen in een bedryfsvaardlgen toestand te brengen. Gehoopt wordt, dat binnen afzlen- baren tijd Zeist trotsch kan zyn op zijn eenigen overgebleven ziekendrager. In Zwolle zal de werkverschaffing dienstbaar worden gemaakt aan het herstel van den molen „De Passiebloem". De molen te Roggel van den heer Raay makers hoopt dit voorjaar weer in bedrijf te gaan, nadat dit gedurende 5 jaren niet het geval is geweest. Aan een aantal molens werden herstellingen verricht; verschillende molens gingen een zekerder toekomst tegemoet door de toepassing van stroomljjnwieken vol gens het systeem Dekker, os te Aarlanderveen (vier stuks). Bijzonder gaf het voldoening, dat de coöp. landbouwvereenlglng „Balkbrug" te Balkbrug tot verdekkering overging. Molens, aan coöperaties toebehoorende, waren meestal ten doods ge doemd. Balkbrug is de eerste uitzondering op den regel en het goede voorbeeld vond reeds na volging te Peize, waar de Coöp. Zuivelfabriek en Graanmalerij als nieuwe eigenaresse van den stoeren korenmolen optrad. Ook het systeem-Bilau vond nieuwe afne mers. terwijl een derde systeem, dat toepassing vindt, het z.g riet-systeem is, waarbij op de wie ken met stroomlijn vorm zelfzwichtende kleppen worden aangebracht. Volgens de gebruikers be vorderen deze in hooge mate de veiligheid van den molen en een gemakkelyke bediening. Zoo zijn er dus het afgeloopen jaar tal van beslissingen gevallen, waarover iedere molen et is werkelijk eigenaardig, hoogst eigen aardig zelfs,” zeide Jonker Otto, „maar ik vraag u: welke adellijke familie. die zich zelf respecteert, houdt er nu géén famlllespook op na?" Zijn arlstoersHvK, handen hielden op elegante wijze *n sigaret vast. Tante Annette, in een grooten leuningstoel gezeten, huiverde. Uit den opkringelenden rook zag zij reeds de schim van een barer voor zaten oprijzen. „Staak dien nonsens, wat Ik je bidden mag! Sedert je meerderjarigheid spookt het genoeg In onze financiën.” De oude landjonker keek on tevreden naar z’n soon, terwijl tante Annette haar sjaal iets dichter om zich heen trok. „Geen verwijten, papa, daar kan ik niet tegen!" Even heerschte er een koel stilzwijgen. _A propos, nu we toch zoo aan het praten zijn,” hervatte Otto, .jnoet er iets van m’n hart. Ik sprak u laatst over Mathilde du Tour, wel nu, wanneer kan ik haar by u en tante komen voorstellen? Want haar en niemand anders wensch ik als echtgenoote." Otto’s vader kende de wilskracht van zijn zoon, doch een huwelijk met een ongefortuneerd meisje, alhoewel van ouden adel, leek hem on- gewenscht. Neen, een verbintenis met Agatha von Schwarzensteln werd meer verlangd: dAn Immers konden de beide goederen tot één heer lijk geheel worden samengevoegd. „Otto. je bent tegen Jezelf!" zei de oude heer, „t Zou een onbezonnen streek zijn. Je weet dat ik liever een verbintenis zag...." Met dien ijspegel, die u voor mij op 1 oog heeft?" Otto sprak driftig. ,Jk verbied je dergeljjke uitdrukkingen. Aga tha von Schwarzensteln heeft groot gelijk; ze is een te goede partij cm zich niet op een stand punt te stellen." „Het hart van Mathilde is mij meer waard dan de samenvoeging van twee heerlijkheden! U bent belachelijk ouderwetach.I" „Otto!" stoof zijn vader op. Tante Annette greep naar haar eau-de-colognefleschje; ze hield niet van scènes. T Stond zoo banaal. „En.... toch.... zult u haar ontvangen." O, hij sou z’n sin doordrijven. Ach. wanneer papa Mathilde eerst maar eens gezien en gesproken had! Maar natuurlijk: gèld moest er zijn; geld, geld en nog eens geld! Alsof men daarvoor zijn levensgeluk koopen kon.... „Het is geen verbeelding, het is werkelijk heid. Otto Is haast lederen middag bij de Schwarzensteins, en dezen avond heeft hij freule Agatha met haar neef en haar plano- leerares uitgenoodigd voor een muziekavondje hier. ^Hj wordt verstandig, m’n Jongen," zei Jonker Gijs trotsch. ,J>le geschiedenis met Ma thilde, daar hoort men niets meer van. Ik heb t wel gezegd, Annette!" „Zou Je wezenlijk denken? Ik moet het eerst zien!" antwoordde tante, terwijl ze een vinnig rukje gaf aan haar armstoel. .Niets is wonderlijker ctan een mansohl Ik hoop dat 4eze avond de Inleiding mag zijn tot een verloving, welke ik gaarne zou zien.” Dien avond was de salon feestelijk verlicht De kroonluchters straalden. De traditioneels boe zen waren onder tante’» leiding van de oude kostbare meubelen afgenomen. den. Hoeseer zij Lord Wisbeach ook modzt. Mi bad hem nooit eenlge mate van verstand toe- geschreven, en de man. die nu naar haar keek, was ontegenzeglijk iemand met hrazens en goede ook. Zij knikte. ..Als uw neef werkelijk geslaagd is met sQn proefnemingen, dan dient u toch zeer voorzich tig ta zijn. Dat ding behoorde niet In zijn laboratorium te liggen, hoewel verondersteld mag worden, dat hij het zoo goed mogeiijk en zoo veilig mogeiijk heeft opgeborgen. Het mnest ergens in een brandkast gelegd worden In de. brandkast in uw bibliotheek hljvoot beeld. Dergeiuk nieuws verspreidt toch sneller dan ds bliksem Misschien zijn er op dit oogenblik reeds menschen, dto de stof In handen trachten te krijgen." 1 Iedere zenuw, iedere hersencel van mevrouw Pett werd geschokt door dto ernstig uitgespro ken woorden. Nog nooit bad ftj ztoh sooseer mlsrekend in iemand, als juist to Lord Wte- beach. „Spionnen?" vroeg SQ bevend. .Ze noemen zich andere," set Lord Wisbeach. „Agenten in Geheimen Dienst. Ieder land beeft menschen. dto uitsluitend dergeljjke werkjes opknappen." ^n die zouden f rdirioien, WUyto...," me vrouw Pett’s stem bsgaf haar. Zaterdagmiddag werd in Krasnapolsky de jaar vergadering gehouden van ,J5e Hollandsche Mo len", de vereenlglng tot behoud van molens in Nederland onder leiding van mr. P. G. van Tlen- hoven. De van regeerlngswege in 1936 ontvangen sub sidie was kleiner dan die over 1935. Er waren verschillende molens, waaraan deze subsidie ten goede kwam, oa. die te Veelerveen, Zuld-Barge, Sexbierum. Hoedekenskerke, Heesch. Boekel, Swartbroek, Kessel, Rjjswjjk (G.), Herveld. Ook de molen .De Kroon" te Arnhem kan tot deze groep worden gerekend. Niet minder dan vijf jaren verliepen er, eer de financleele moei lijkheden, welke het herstel van dezen molen met zich bracht, konden worden overwonnen. Ten behoeve van eenlge nieuwe molens werd eveneens een tegemoetkoming in de bouwkosten geschonken. De korenmolen te Schoort werd zich neerslachtig. Zij kwam, doordat zij pas i had genomen en 1 Het is jammer dat men van de Nieuwe Doe- lenzaal slechts de verlichting onverdeeld ken pi ijzen. Wanneer men deze ruimte Mimen- treedt, krijgt men het idéé in een groote doos te staan, waarvan het plafond in den vorm van een gebroken kap eentonig en fantasieloos wit is, de wanden donkerbruin. Het geheel trou wens is 'n fantasie-loos, langwerpig geval en ik geloof nog steeds, dat een muziekzaal er rtfet zoo streng-sober moet uitzien. Het gepraat van de menschen bevalt me di rect al niet; ik bedoel natuurlijk acoustlsch, lezer! en wanneer het orkest speelt, blijk ik me niet vergist te hebben. Ook de acoustftk is fantasie-loos. Kenners van de Haagsch—Rot- terdamsche muziekwereld herkennen net Resi- dentie-orkest niet meer, maar toch zou ik het gaarne in het Concertgebouw hooren. Hier in de Doelen versmelten de strijkersgroepen niet, hoorns en trompetten steken hun neus buiten het gelid, in casu: treden voortdurend buiten het ensemble, het geheele koper klinkt vlak, het wil niet ronden, noch koepelen. terwijl het cverheerschen van het slagwerk in de forti alle beschrijving tart. Ik begin nu de uitbundigheid te begrijpen van den Itallaanschen prlester-componlst Licl- nio Refice, toen hij te gast was bij de RK Orato- riumvereenlglng en tallooee concertzalen in de Oude en Nieuwe wereld kennend Als maar riep: „Quel palais! Quel palais de muslque!” En dat compliment verdient ons ouderwetach. Inderdaad van bulten foelleelijk renaissance- aftreksel-van-een-Concertgebouw (men liep bij de oprichting opzettelijk of niet onzen grooten bouwmeester dr. P. J. H. Cuypers voorbij!) ten volle. Een bekend Nederlandsch dirigent zei: „Ik hoor ^a Met" van Debussy liever onder Van Beinum te Amsterdam, dam onder Toa- canini met het Residentie-orkest hier alleen om den klank!" Ik ben wel genoodzaakt deae opmerkingen over de Doelen-acoustlek vooraf te maken, om dat het concert als zoodanig niet volmaakt be vredigde. Na bestudeerlng van de maatregelen, welke in elk der landen, tengevolge van de crisis zijn genomen, hebben de experts in een eindrap port. dat sU aam hunne respectievelijke regee- rlngèn voor zullen leggen, de gevolgen, welke zullen kunnen gegeven worden san het initia tief van dr. Coltfn, ter verruiming van het in- tematlozmal hamdelsverkeer, onder bet oog ge zien. In dit rapport namen de experts, zonder de bestaande moeilijkheden te onderschatten, ae- kere aanstonds te verwezenlijken mogelijkheden tot uitbreiding van het handelsverkeer in het kader van een plurilaterale overeenkomst en vam aanvullende bilaterale regelingen, in be schouwing. Het rapport der experts slet voorts nog op het oog het nut van het aanbrengen van en kele modificaties van practlschen aard in den tekst der Oslo-conventle, zoomede van het be- studeesen van zekere bijzondere punten nopens het handelsverkeer van de gezamenlijke landen van de Oslo-groep. Het program van actie, dat door de experts in hun bijeenkomst is uitgewerkt, ware te on derwerpen aan een conferentie van gedeleteer- den van de respectieve regeeringen. Aan het slot van hun rapport hebben de ex perts nadruk gelegd op het groote nut der her vatting van contact tusschen gedelegeerden van de landen der Oslo-groep en s|J bevelen hun nen regeeringen aan, dit contact ook voor de toekomst te verzekeren. gedacht, totdat plotseling'een interview in dé Kroniek was verschenen een blad, dat w^l vaker bijzonderïietan van belangwekkende per sonen wist mede te doelen en in dat werd vader had waarop de overledene met zijn onderze had moeten ophouden. Sedert toen had< geruchten over mogeljjke sensatloneele trant aooustMt. orkestklank en techniek (want, wanneer Toscanini bezig te met de Wiener PhU- harmonlker, hoort men natuurlijk iets anders!) te dit het phenomenale geweest op dezen avond izooals trouwens op alle uitvoeringen en repe tities van Toscanini), dat daar een door muziek bezetene binnen de strenge grenzen van de par tituur met louter muzikale middelen een or kest verre boven zijn macht heft en een publiek in ademlooze aandacht slaat, zoodat het nergens meer aan denken kan dan aan den loop en den opbouw van de partituur. En als dat intense luisteren geëindigd te en men voelt zich ver lost uit Toscanini’s suygestleven greep, dan breekt de ontspanning zich baan in een onbe schrijfelijk enthousiasme. Vele malen komt de dirigent terug (in Salz burg meestal maar één keer, verder laat hij ze klappen!) en wijst op het orkest en maakt een beweging alsof hij zeggen wil: „Tk dank u, maar waaftn de (teulpsteengrot gevestigd was en begon nu met semvlaggetjes om hulp te seinen. De Inwoners van/Nagasaki begrepen onmlddellijk dat er geholpen moest worden, en ter wijl Plet maar door seinde, werd de reddingsbrigade ge waarschuwd. meriting over. Zoo spraken al die Engelschen, veronderstelde hij. ,M hot waar?’ zei hij. „Natuurlijk." zei mevrouw Pett ,Js Willy een goed vaderlander en h|j sou zijn eigen land natuurlijk de voorkeur geven.” Jn of!" „Maar je weet, hoe die overheldsmanschen zijn. Dat is overal soo. Ze zijn vreeselük sceptisch en o! zoo langzaam gaat dat alle maal" ,4a, dat weet ik. B|j ons te het al precies het zelfde. ik heb een kameraad, die ook eens iets heeft uitgevonden, ik weet heusch niet meer wat hot was, maar het was in leder geval een heel nuttig en gemakkelijk ding. Maar hij kan ae er eenvoudig niet toe brengen, ja „of nee te zeggen. Maar om nu bij de zaak te olijven, waarom hebt u niet eens hier en daar gepolst, toen u in Engeland was." „Och, we waren maar een paar uurtjes in Londen. Maar tusschen haakjes, lord Wisbeach, mijn zuster" Mevrouw PeU, wachtte even. Zii wilde eigenlijk liever niet over haar zuster spreken, maar de nieuwsgierigheid dreef baar er toe, „mjjn zuster vertelde, dat u een goede vriend bent van haar stiefzoon. James Crocker. Ik wist niet, dat u hem kende." Lord Wisbeach scheen even te aarzelen. .Mij komt niet, te t wel? JammerI Hot sou echt goed voor hem geweest zijn. Ja, Jimmy Crocker en ik zijn altijd goede kameraden ge weest Jawel, hij te een beetje, nou Ja u neemt mi) niet kwalijk! Ik bedoel...." Hjj brak sita sin ploteeling af est richtte zich tot Willy van directeur-generaal van Nijverheid, zjjn gevoerd. koe posieereal Meer hap» den weg moet u det niet „den- kee", o 't sshar wetoel zullen trouwen, zonderling gaan vinden. En thans zweefde z|j zoowat tusschen die twee verschillende stemmingen in. wachten, en zjj had nu juist geen zin, om hem te ontmoeten. Zij wilde alleen zijn. Zij voelde - vroeg zich- af, of dat afscheid van haar vader kwam tot de conclusie, dat dat tet wal moest zijn. Zijn vluchtig komen sa Freule Agatha en juffrouw'Éuzanna, de ptano- leerares, musiceerden uitstekend. Suzanna song als een nachtegaal. Wel bracht het avondje niet dit, waar Jonker Gys zich op gespitst had, doch de gezellige bijeenkomsten werden herhaald. De oude beer genoot vooral van Suzanna’s heerlijke stem. Hoe temperamentvol en glan zend was deze. Hoe fijnbesneden haar gezichtje en haar oogen.... Nu, Jonker Gijs was self ook jong geweest: hij kon Otto best begrijpen toen hy zijn vader op de hoogte bracht van sta be wondering voor „de kleine narhtrgsai", vn»1* hy haar nu schertsend noemde. Lang duurde het niet at Otto vertelde de hoogstwaarschijnlijke verloving van Agatha met haar achterneef Heinrich Rothstein. „Wat zeg je?” De oude heer - kon zijn ooren niet gelooven. ,4a papa en wat Mathilde betreftik heb haar reeds gevraagd .Mathilde, zeg je!” riep Jonker Gijs verbaasd. .Zóó vertel je me dat je weg bent' voor Suzam- na.en tegelijk denk je aan Mathilde als vrouw.” .Luister even naar mij, papa,” antwoordde Otto. Doch Jonker Gijs stormde de kamer uit. HU liep nu in t park en dacht na op welke wyze hu Suzanna uit het huls weren zou. Dezen avond nog sou ae komen zingen, die kleine nachte gaal.... Nauwelijks had Toecanini de ouverture ,Xa scala dl Saleta" van Roeslnl Ingezet, of een paar nijdige petsen beleedlgden het gehoor van publiek en dirigent, die er zichtbaar van schrok. BU de meubtleering van deze zaal te nl. iemand op het idee gekomen om er klep- of klapstoelen in te plaatsen, dingen die Inderdaad klepperen oftewel klappen. Van dje korte, harde slagen geven ae. zooate men ze ook in de kerk wel hoort. f.*' F1 s»w- Toen wU over die stoornis heen wdren, bleek het orkest nog ntet gehort nestig te muslcewen Er was ook hier nervositeit. Doch gaandeweg kwam het verrassende resultaat van ’s dirigen ten strengen arbeid aan het licht en zooate een BerlUnsch blad schreef, dat Mengelberg de Ber liner Philharmonic omgetooverd had tot Con certgebouworkest, zoo had ook Toecanini in een week van allee-elschende voorbereiding, het Re sidentie-orkest omgetooverd. Het boog zich vol- maakt onder zijn niet te weerstane suggestie. Want dit is het wonderbare in zyn verschy- ning: uit dit musiceeren spreekt voor alles een zelfbewustheid, een wilskracht en concentratie, welke bUna bovenmenscheiyk schenen. En daardoor ontstaat een spanning, die dirigent, orkest en publiek omvat van de eerste noot tot de laatste. Vlan Toecanini boeit geen ulterlijk, geeAechoon gebaar; er te geen kykspel of het moest zyn het onzichtbare kijkspel van -het fluïdum, dat van den ziekeiyk-duidelljken, techntech-volmaakten maatslag uitgaat naar het hevig arbeidende orkest, dat aan elke intentie onmiddeliyk gehoor zaamt. Toscanini behoort zooate b.v. dr. Carl Muck tot de metronomische, zakelyke diri genten; staat dus aan een anderen kant dan W. Mengelberg, Furtwannier, Walter, om enkele grootheden van ander genre te noemen. Maar innerlyk brandt in den Italiaan even hevig het vuur, en zyn geheele, phenomenale verschyning bewyst weer, dat de kunst in millloenen facetten haar heeriykheld uit kan stralen Die heeriykheld straalde In Schubert’s On voltooide Symphonic, in-Debussy's 4ji Mer”, in Mendelssohn’s Midzomernachtsdroom-noctume en -scherzo, in de klankorgiën van Wagner's Tannhluser (Ouverture en Bacchanale) en Meistersinger, onafhankeiyk van soort of styi, alleen afhankelyk van de muzikale emotie; on- afhankeiyk ook van de kwestie of het opera muziek te of niet, want dat maakt in een con certzaal niets uit. Ziet dezen zeventig-jarige; hy te eenzelfde raadsel van vitaliteit als Mengelberg; hy geeft het publiek tusschen twee symphonle-deelen bauwelyks tyd om even te kuchen of te gaan „verzitten”; ongeduldig staat hy al weer af te wachten, of hy door kan gaan. A-h als hy door gaat, grypt ook even onmiddeliyk het onder broken contact tusschen hem, orkest en zaal weer toe. Afgezien van de problemen en Willy Partridge was de soon van den onmis kenbaar grooten geleerde en uitvinder, Dwight Partridge, en de algemeen heerschende mee nlng was. dat de springstof, Partridglte het resultaat zou zyn van de voortzetting der proe ven waarmee zyn vader op het eind van zyn leven bezig was. Dat Dwight Partridge ernstig bezig was geweest met proeven voor een nieuwe springstof, was een publiek geheim in de krin gen, die zich voor zulke dingen Interesseerden. Men zei, dat vreemde mogendheden hem nauw lettend in het oog hadden gehouden. Maar een plotselinge ziekte, die een droevig einde had. had het wordingsproces van Partridglte onder breken en de wereld had er niet eens meer aan De kerkdiefstallen in de Haarlemmermeer worden thans nabij Spaamdam voortgezet. Vrydag zyn onbevoegden binnengedrongen door verbreking van het Upsslot in de oude kerk te Spaamwoude. Hier werd niets vermist, daar het blljkbamr alleen om geld te doen was. Biykbaar was het den dieven ook onbekend, dat dit gebouw reeds jaren als schildersatelier in gebruik te. Hleropvolgend is den volgenden nacht ingebroken in de R. K. kerk te Spaarn dam, waarschyniyk door dezelfde inbrekers. om zyn verwarring te maskeeren. JBos doe je het nu verder met dat gekke goedje van Je?” vroeg hy. Wanneer Willy bezwaren had Jegen den naam .goedje” voor Partridglte, hy stelde nog minder prijs op de betiteling van .gekke goedje” er voor,. Derhalve antwoordde hy droogjes. ,Jk ben opgehouden met dat gekke goedje." ,Js er iets verkeerd gegaan?” vroeg Lord Wte- beach vriendeiyk. Integendeel, myn onderzoekingen hebben de meest bevredigende resultaten gehad. Ik heb voldoende Partridglte In myn laboratorium om heel New York in stukjes te laten vliegen!" „Wlllyl" riep mevrouw Pott uit. „Waarom heb je me dat niet eerder gezegd? Je weet toch, hoeveel belang ik er in steL” 4k heb pas gedurende den afgeloopen nacht de laatste hand aan myn werk gelegd.” Met een vbornaam knikje verwyderde hy zich. Hy had genoeg van bot geselschap van Lord Wisbeach. Do jongeman had iets, dat hem niet bevlek Hy probeerde by bet raam oenlg gezelschap te ontwaren, dat meer voor zijn smaak bestemd was. Lord Wisbeach wendde zich tot zijn gast vrouw. De nietszeggende uitdrukking was van zijn gezicht verdwenen, alsof er eerst een masker bad voorgehangen. Een paar scherpe en intelligente oogen keken mevrouw Pett aan. .Mevrouw Pett mag ik eens ernstig met u spreken?" Mevrouw Pett’s verre ooirig over de verande ring bU den ander belette, dat zy kon antwoor- d verteld., dat Willy de proeven van/zyn voortgezet van af het oogenblik, dringen en vage jntdek- kmgen de ronde gedaan, die Willy noch ont kend, noch bevestigd had. Hy bewaarde dat geheimzinnige stllzwygen, dat hem zoo buiten gewoon goed afging. Toen hy zich zoo ver had omgedraaid, dat zyn oogen op het knappe gezlsht van lord Wisbeach bleven rusten, wachtte Willy even en zyn gelaat kreeg de uitdrukking van zyn por- A„. A -S— j at, n lord Wisbeach in iflj begon opgewekt zyn gezellige msmler, waarmee deel^enooten in een gesprek als door een raampje open te breken. Verschillende offerbusjes werden gelicht en ook de taber nakeldeur’ werd geforceerd. Gelukkig wordt na een H. Dienst het Ons Heer medegenomen naar de parochiekerk te Haarlemmerliede, waar het kerkje een by-kerk van te, zoodat het geen heiligschennende diefstal heeft kunnen worden. De politie, die de zaak onderzoekt, denkt hier te doen te hebben met kerkdieven, welke ook reeds In de Haarlemmermeer en Houtrakpolder Ingebroken hebben. By navraag bleek de bult gering te zyn, slechts ongeveer 8.Als byzonderheld kon- nog worden vermeld, dat het kaarsenbusje. Inhoudend f 3.ongeveer, dat in een raamkozyn stond, onasmgeroerd is ge laten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1937 | | pagina 13