aan
j
Het Zeemonster van Nagasaki
I
I
den Aaa
T
I
F 250.-
van
De hand van Santa
Teresa
De zorgen
Jimmy
1
V olks-passiespel
r
i Heerenmode
DONDERDAG 11 MAART 1937
te ooor-
Kostbare schat gered
Nieuw boek over Spanje
Sint Joseph
Een litho van Adr. v. d. Plas
De wekker van Broeder
Hermann
Intern, hotelgids 1937
De Duitsche historie
naar den achtergrond
f
128
DOOR P G WODEHOUSE
si
Het derde deel van Pastoor
Moller’s stak
Het apparaat trok hem op den
gewenschten tyd omhoog
bij verlies van een band,
een voet of een oog.
I
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Kostbare relikwie kwam
schyn uit de tasch van een
rooden legeraanvoerder
in Spanje
I
0
h
VOORBURG.
127
Prikkel tegen Drein.
HERMAN KRAMER
fillllllllllllllllllll
bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
op dit blad zijn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen
Wees
hij
Zü
toegeschreven
(Wordt vervolgd).
„Dut is goed.” antwoordde Piet Prikkel, „maar dan moeten
we eerst den ballon eens stevig vastbinden.” Piet klom in een
hoogen boom en in den top maakte hij den ballon stevig vast
met een dik touw. Daarna klom hü tevreden naar beneden,
overtuigd, dat er er nu niets meer gebeuren kon.
Ze kwamen net bijtijds bij den boom om den onderkant vast
te pakken. Doch dat hielp hen niet, want de ballon voerde bet-
WU ontvingen dezer dagen den Internationa
len hotelgids 1937. uitgegeven door de Interna
tionale vereenlging van hotelhouders, te Keulen.
De gids bevat uitvoerige gegevens over de voor
aanstaande hotels en restaurants uit 40 landen.
Voor reizigers, die veel in 1 buitenland moeten
vertoeven, een handig boekje.
BERLIJN, 9 Mrt. (D.N.B.). De Reichstheater-
kammer heeft een verordening uitgevaardigd,
uit kracht waarvan het voortaan verboden is,
historische personen uit de Duitsche geschiede
nis uit te beelden in variété-programma of cir
cus. Voor besloten voorstellingen van bepaalde
nationaal-socialistische organisaties kunnen uit
zonderingen gemaakt worden.
en
ge-
imiiiiiiid
het laatste de ontmoetingen met den verrezen
Christus. Spel en entourage blijven uiterst so
ber. Scènes van groote dramatische kracht, zoo
als het passiespel van Tégelen er enkele zéér
goede bevatte (den wilden kruisgang büvoorbeelo
en het weerzien van Maria Magdalena!) liggen
hier vrijwel niet in en waar de spelers en de
regie nog wel wilden, daar- maakte de tekst het
toch zeer moeilijk. Pastoor Möller heeft den
vollen nadruk gelegd op den dialoog, op den
leerenden didactischen Inhoud. IMAr ging het
hem in de eerste plaats om. En nu mogen de
Romeinen in dit stuk nog wel preciezer vreten
wat «ich eigenlijk in het Christus-drama alle
maal voltrekt, dan de apostelen zelf, Pllatus en
zijn mannen mogen hier en daar den Indruk
wel eens wekken of zü bü de Kerkvaders in de
leer waren, hun lange discussies met de Jood-
sche rabbijnen boelen ondanks deze historische
onwaarschijnlijkheden, ongemeen sterk. Men
hoort er de ktem tn van een ander Rome, de
erfgenaam van het heidensche.
Bijzonder treft de entourage van dit een-
voudige’spel. Kleuren en licht vormen eigenlijk
het heele décor. De teekenlng van de attributen
blijft zóó sober, dat ook hiervan geen enkele
storende Invloed op den leerrijken tekst uit
gaat.
Het spel van Pastoor Möller Is oen medi
tatie, aanschouwelijk gezegd en onderstreept
door zang en kleur en lijn en licht. Het verhef
fende in dit Voorburgsche spei ligt hierin, dat
niet de pastoor alleen op zijn preekstoel medi
teert, maar dat Al «Mn parochianen, het hon
derdtal dat speelt en de honderden, die tot hun
gezinnen behooren, die meeleven tn dat spel,
men voelt dat meeleven In de zaal actief
handelend optreden in het zeggen van die me
ditatie, in het uitbeelden van het groote drama,
in het stichten van elkander. De Voorburgsche
parochie laat het passieverhaal niet meer lijde
lijk over zich heen gaan onder toen preekstoel.
Dat hoort tot de verblijdende verschijnselen
van godsdienstige verdieping uit den laatster
tijd.
Deze heilige hand, zoo hoopt ’t vrome Spaan-
zche volk, zal thans in een zegenend gebaar
over Spanje gaan en de toekomst licht maken,
als dit duistere avontuur van opstand, krijg en
broedermoord voorbij is. Heele volksscharen zijn
naar de kathedraal getogen, om met eerbied
een kus te drukken op de heilige relikwie, die
gered is van verdwijning, verwoesting of ver
kwanselen.
ihuis aangekomen,
In de spreekkamer
nik te wekken. Daarom deed hij bü bet alarm-
materiaal een slang, die hem in het oor siste
Dat hielp. Voor het geval hij na het ontwaken
te lui mocht zijn om van zijn bed op te staan,
richtte hij het zoo in. dat er tien minuten na
dat de wekker was afgeloopen, een steen op zijrr
bed viel. Ook dit middel was nog niet afdoende
want Hermann kwam er al spoedig toe. zijn
voeten Instinctmatig in de hoogte te trekken,
wanneer het moment was aangebroken, dat de
steen omlaag zou komen. Daarom besloot hij
ten einde raad een paardenmiddel toe te pas
sen: lederen avond bond hij zich een touw om
het middel, waaraan hij door zijn wek-apparaat
op den gewenschten tijd omhoog getrokken en
uit bed geslingerd werd. Dat hielp.
‘Voor de derde maal treden thans de Voor
burgsche passtespelers voor het voetlicht, om
het laatste deel van Pastoor Moller's spel te
vertolken. Zij trekken hooge belangstelling. Z.
Exc. Mgr. P. Giobbe, pauselijk Internuntius, be
vindt zich in de zaal.
Dit deel begint onmlddellijk na de veroor-
deeling door Pllatus, bij den aanvang van den
eigenlijken lijdensweg. De proloog wijst op de
verhevenheid en de volmaaktheid van de of
ferande, die zich gaat voltrekken en op den
drang tot boetvaardigheid, die ervan uitgaat en
die in het spel geïncorporeerd ligt in de perso
nen van Magdalena, den goeden moordenaar en
den rouwmoedlgen tollenaar. Het eerste be
drijf beeldt dan acht van de veertien staties
uit: den lijdensweg met Al zijndlep-droevlge ont
moetingen. Het tweede en derde bedrijf geven
de gebeurtenissen op den Calvarieberg. Het
vierde behandelt de afneming van het kruis en
aww w-i a °P dlt blad z^n ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen p bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door bij een ongeval met
*1 JlN I w r, «J ongevallen verzekerd root een der volgende ultkeerlngen UV« verlies van belde armen, beide beenen of beide oogen UU« doodelijken afloop
Christus ontmoet Zijn Moeder. Een
scène uit de opvoering der Voorburg
sche passiespelen
Binnenkort zal bij A. W. Sijtboff s Uitgevers
maatschappij N.V. te Lelden Verschijnen een
boek van Prof. Dr. L. H. Grondijs, getiteld:
Spanje, ‘n voortzetting van de Russische revo
lutie? geïllustreerd met vele door den auteur
zelf opgenomen oorlogsfoto’s.
Jean Auber geldt thans in familiekring en
nog grooter kringen daarbuiten, als een mode-
autoritelt bij uitnemendheid. Afwisselend draagt
hij als specialist een costuum A la president
Roosevelt, of A la Hertog van Windsor en an
deren. En men draagt zijn costuum, zooals hij
het draagt.
Niemand weet, dat Jean Auber naar zijn
kleermaker gaat, even vlot een stof kiest en
zegt: ,Jk zou wel weer eens een nieuw costuum
willen hebben; u weet er alles van nietwaar?"
af te vragen, hoe het toch eigenlijk mogelijk
was, dat mevrouw Pett zoo iemand kon ont
slaan, die toch eigenlijk in particulieren
dienst van haar echtgenoot was. Jerry had
Jimmy's volledig sympathie.
„Het eenige, waarover ik eigenlijk niet te
spreken ben, in je gedrag." zei Jimmy ,Js, dat
je hebt nagelaten, den jongen den hals om te
draaien. Ik veronderstel echter, dat we dit kun
nen toeschrijven aan het feit, dat je onderbro
ken werd in je werkzaamheden. Maar laten we
nu eens zien, wat 'ons in de toekomst te wach-^
ten staat. Naar mijn meening is die toekomst
niet zoo heel erg somber. Je hebt weliswaar een
ner aanvoerders, werden gevanj
Generaal Villalba, het hoof<!
leiding der Regeerlng op het Malagafront,
slaagde er in nog op het laatste nippertje te
ontsnappen. Zijn vlucht vond evenwel tn zulke
overhaaste omstandigheden plaats, dat er geen
minuut meer overbleef om zjjn koffers mee te
nemen, welke hü, tot zün bittere spüt ver-
moedelljk, in den steek heeft moeten laten.
Door dit feit hebben de nationale Spaansche
soldaten, zooals ’n Fransch blad van rechtsch,
(Jae Jour"), thans meldt, die met het opslaan
van den aanzienlijken buit, welken het op de
vlucht geslagen roode leger had achter gelaten,
werden belast, een ontdekking van onschatbare
waarde gedaan, een ontdekking welke hun
een traan van ontroering in de oogen bracht
en een vreugdevlam in hun harten deed op
laaien. Want de kostbare schat, dien ze had
den gevonden, beteekende voor hen meer dan
de kanonnen, de tanks, de machinegeweren,
de handgranaten, kardoezen en obussen, waar
van de roode oorlogsvesting in overvloed voor
zien was.
In de tasch van den rooden legeraanvoerder,
generaal Villalba, tusschen pakjes bankbiljet
ten voor een bedrag van bü de honderddui
zend pesetas, tusschen de schitterende, kost
bare juweelen en een magnifiek Kruisbeeld
dat uit de kathedraal van Malaga werd ge
haald, vonden de soldaten een heerlüke zilve
ren relikwie, waarin een fijn gevormde hand
geborgen zat, waarvan de vingers versierd wa
ren met stralende diamanten, groen glanzende
smaragden, vuurgele topazen en violetkleurige
amethysten. Het zilveren schrijn had zelf den
vorm van een hand.
In de relikwie stonden drie woorden gegrift,
drie woorden die voor den vromen Spaanschen
soldaat een wonderzachten klank hebben: Te
resa de Jesu. Dit inschrift werd gemaakt in
het schrift zelf van de H. Theresia, want in de
zeventiende eeuw bestond in de kringen der
geloovigen, die opgingen in de mystiek, de
wel eenigszins te betreuren gewoonte, uit de
handschriften der heiligen de letters te snüden
welke hun naam vormden, om deze letters dan
in hun oorspronkelijken vorm in de relikwieën
der heiligen na te graveéren.
Genoemde relikwie was dus wel de hand van
de H. Theresia, welke in hetconvent van de
Karmelieten te Ronda bewaard bleef tot op het
tüdstip, dat de Rooden in Spanje aan het be
wind kwamen.
In de relikwie is een kristallen ruitje aange
bracht. waardoor men den palm, den rug en
de onderscheiden leden van de f(jn gevormde
vrouwelüke vingers kan zien. De hand van de
heilige is op wonderbare wijze bewaard geble
ven; het dor gedroogde vleesch is licht goud
kleurig, net als een gouden juweel dat eeuwen
oud is.
ander gebied waren omtrent dit büzondere
punt van eenzelfde meening. Ik werd bijna een
geld-koning. toen ik een baantje kreeg in
Broadway, door de werking van een nieuw soort
boordeknoopje uit te leggen voor tien dollar per
week. Maar na anderhalven dag werd ik ont
slagen."
„Waarom?" -
„Och. mijn schuld was het eigenlük niet.
Die uitvinding heette Klipsteens Kute Boorde-
knoop en er werd van verondersteld, dat het
1 vastmaken van een das gemakkelüker
maakte. Het was mün taak om In mijn hemds
mouwen in de uitstalkast te gaan staan, op
mijn tanden te knarsen en te doen, alsof ik
razend van woede was, als ik het ouderwetsche,
ónmogelijke knoopje gebruikte, maar ik moest
de verzamelde menigte met een stralenden Mik
aankijken, als ik den Klipsteens Kute Knoop
gebruikte. Ongelukkigerwijze vergiste ik me en
verwisselde de twee boorden, die ik bü mün
werk gebruikte. Ik straalde van geluk toen ik
het ouderwetsche knoopje gebruikte en barstte
büna van drift en woede, vlak nadat ik den
boord aan de menschen had getoond, waarop
stond: ,Jk probeer nu de Klipsteens Kute
Knoop". Ik kon maar niet begrijpen, waarom
die menschen büna krom lagen van het lachen,
totdat de baas van het bedrijf, die terug kwam
van zün lunch, even bleef toeküken in de
achterste gelederen van de nieuwsgierigen.
goed baantje verloren, maar er zün er nog
wel andere te vinden voor iemand van jouw
soort. New York krioelt van de mllllonnalrs,
die aan ’n slechte spüsvertering lüden, en die
noodlg een gymnastlek-leeraar kunnen gebrui
ken, om een oogje op ze te houden. TT—
daarom een beetje opgewekter, kerel”
Jerry Mitchell schudde het hoofd. Hü wei
gerde opgemonterd te worden.
oen de „nationale” strüdcolonnes van ge
neraal Quelpo de Llano uit Antequeras,
uit Marbela, uit alle richtingen naar Ma
laga oprukten en in stormpas de stad verover
den, terwül Intusschen ook de nationale oorlogs
schepen de haven van Malaga binnen stoom
den. zagen de Spaansche Regeeringstroepen zich
gedwongen in de grootste wanorde den aftocht
te blazen. Want de inval van de troepen der
Rebellen was zoo bruusk en overweldigend, dat
talrijke roode manschappen, evenals enkele hun
ra genomen,
van de leger-
n de vrome overgave van een honderd
tal eenvoudige mannen, vrouwen en
kinderen herleefde het schoone ver
haal van de heilige passie. Met stille toe
wijding hebben Al deze parochianen van
Pastoor Möller zich aan de hand van den
tekst, door hun eigen herder geschreven, in
gedacht in den kruisgang van onzen Heer,
in Zün Lüden, in het leed van wie Hem
goed- en de verbittering van wie Hem
slechtgezlnd volgden op dien gang. En het
drama van alle eeuwen kwam op het too-
neel, zóó, als het in vroeger Ujden in de
kerken werd verbeeld of vóór de kerken,
opgevoerd niet in de eerste plaats door kun
stenaars, maar door geloovigen.
ean Auber had nimmer eenige moeilükheid
gekend bü de aanschaffing van een nieuw
costuum. zoolang hü vrijgezel was. Hü stap
te eenvoudigweg naar zün kleermaker en zelde:
,Jk zou wel weer eens een nieuw costuum wil
len hebben.” Daarop volgde dan een korte keuze
in de verschillende stalen en na een paar maal
passen had hü zün nieuw costuum kant en
klaar thuis.
Jean Auber liet de bewerking over aan zün
kleermaker en had er niet het flauwste ver
moeden van. dat heerenmode een zóó gecom
pliceerd verschijnsel is, dat zelfs de mode der
vrouwen er niet bü kan vergeleken worden.
Toen Jean Auber zich verloofde, kreeg hü er
cenig begrip van en kwamen de moeilijkheden.
Op de eerste plaats was er de familiekring van
zün aanstaande bruid, waartoe de beste mode-
speclalisten van Parüs behoorden en waarvan
teder voor zich hoogst beleedigd zou zün. Indien
hü niet hun advies over zün nieuw costuum
gevraagd zou hebben.
„Vanzelfsprekend," zeide de oudste broer van
zün verloofde. ..neem Je een dubbele rij knoo-
pen en de kleur moet heel licht grijs zün met
een wit rijn streepje en heel wüde pantalon-
zooals minister Eden bü zün laatste verblüf te
Genève heeft gedragen.”
„Natuurlük." zei een oom. die hartelük lachte
om een dergelük advies. ..neem je blauw, wollig
en licht gespikkeld, zooals Maurice Chevalier
in zün laatste film droeg.”
Jean Auber kreeg daarna nog een drietal
volkomen verschillende adviezen. Hü wist er
geen raad mee. en ging het zün verloofde vragen.
Deze trok een lipje en vroeg hem op den man
af, of hü dan zelfs niet wist, dat niemand meer
een dubbele rü knoopen draagt. Daarop ver
volgde ze volkomen vakkundig:
„De mode geeft één rij knoopen aan. Twee
knoopen en beide vastgemaakt. oploopende
puntige revers en het vest met dubbele rü knoo
pen. juist zooals Bauer in zün films draagt."
Jean Auber, die een nuchteren kük op de
dingen had, constateerde, dat coupe en kleur
niet werden gekozen, omdat men die mooi vond,
maar omdat een of andere „beroemdheid” er
zich in kleedde. Eindelük besloot hü een stof
te gaan uitzoeken en zün eerste speciale ver
langens te lanceeren.
Intusschen kwam hü na twee dagen tot de
ontdekking, dat lord Breakfield een zeer sterke
tailleering droeg en dus moest het costuum, dat
reeds ,4n den pos” was, worden omgewerkt.
Geen dag later scheen zich een algeheele om
wenteling in de heerenmode te voltrekken en
kreeg hü van al zün aanstaande familieleden
de dringendste adviezen tot wüzlgingen. Het
was een geluk, dat hü nog juist op tüd vernam,
dat breede revers met breeden kraag de „der
nier cri” was geworden en de afschuwelüke
smalle halskraag van het büna gereedliggende
costuum radicaal kon worden afgetornd. In die
dagen kreeg Jean Auber van nog vele andere
dingen eveneens een duidelük begrip. Zoo bü-
voorbeeld, dat grijs onmogelük bü blond ge
dragen kan worden, dat men van kamgaren
stoffen soms huiduitslag kan krijgen, dat te
wüde pantalon iemand rheumatiek kan bezor
gen en dat een te nauwe pantalon een factor
kan zijn in het krügen van spataders. Jean
Auber leerde al die dingen en zweeg.
Eindelük echter was zün costuum gereed en
de groote dag genaderd, dat hü het aan de
familie zou onthullen. Toen Jean Auber zich ten
slotte in de kamer waagde, waren aller oogen
gericht op z n costuum. De eerste, die woor
den vond, was zün bruid: ,J4aar Jean, wü heb
ben toch, afgesproken, één rij van twee
knoopen."
De oudste broer merkte eenigszins dreigend
op: .Met mü had je afgesproken: een dubbele
rü knoopen." De oom vertrok zenuwachtig zün
gezicht en verliet demonstratief het vertrekï
Daarop begonnen allen dooreen te praten: Jloe
is *t mogelükf".Zoo’n costuum, afschuwe-
lük!”^ie eens, wat een wüde pantalon!**.
„En die revers!”.Het lükt een boer op
Zondag!”.En die omslagen aan dien pan
talon. Pas op val niet!”Vreeselük, die ge
watteerde schouders!”
„Het ergste is Jufrouw Annie," zei hü. „Wat
moet ik tegen haar zeggen?"
„Wat heeft zü daar mee te maken?" vroeg
Jimmy belangstellend.
Een oogenblik aarzelde Jerry, maar zün
verlangen naar medevoelen en goeden raad was
hem te sterk. En op slot van zaken stak er
niets in, om een goeden kameraad als Jimmy
in vertrouwen te nemen.
„Och het komt hierop neer," zei hü- .Juf
frouw Annie en ik hadden het plannetje ge
maakt, Ogden te ontvoeren!”
„Wat?”
„Ja, luister nu even. Ik bedoel niet gewoon
schaken. Het is als volgt toegegaan. Juffrouw
Annie kwam een beetje bü me praten en we
waren het er over eens, dat die Jongen in huis
niet te harden is. Hü is een plaag voor ieder
een, en er is een strenge hand noodlg om iets
van hem te maken. Daarom besloten wü, Annie
en ik, om hem naar een vriend van me te
brengen, die een hondenhospltaal houdt pp-
Long Island. Bud Smithers is de aangewezen
man, om een dergelük zaakje op te knappen.
'Je moet zien, hoe hü met een hond omspringt,
die onhandelbaar en onuitstaanbaar is. Hü
„Eng? Dan ziet u zeker de plano niet. Ziet
u er dat prachtige pluchen doekje niet over
liggen, van waar u daar staat? Wanneer u een
beetje naar het Zuld-Oosten buigt en uw oogen
met de hand beschermt, kunt u het zien.”
.Maar waarom woont u in 's hemelsnaam
hier, meneer Bayliss?”
„Omdat, juffrouw Chester, ik büna blut ben!
Mün bank-tegoed heeft een hevigen zonnesteek
gekregen.”
Annie keek hem ongeloovlg aan.
„Maar.maar.... dan meende u dat dus
allemaal, onlangs, toen we samen lunchten? Ik
dacht, dat u een grap maakte. Ik dacht, dat u
werk kon krügen, waar en wanneer u wilde,
anders zou u er toch zeker niet zoo luchtig over
gesproken hebben! Kunt u werkelük niets vin
den?"
„O, er is genoeg te doen. Maar ik word er
niet voor betaald. Ik wandel door heele lange
straten, spring in ‘n groot aantal taxi’s en klim
van de eene lift in de andere, doe deuren open
en zeg: „Goeden Morgen," wanneer men mü
duidelük gemaakt heeft, geen werk voor me te
hebben. Mün dagen <ün dus werkelük wel ge
vuld.... maar mün beurs niet!"
Door haar medevoelen had Annie het doel
van haar boodschap vergeten.
„Dat vind ik akelig. Het is verschrikkelük. Ik
dacht, dat u met het een of ander begonnen
was."
„Dat dacht ik ook, totdat al de werkgevers
van New York als één num antwoordden, dat
het niet waar is. Menschen met geheel ulteen-
loopende meeningen op politiek, financieel en
De Rotterdamsche kunstenaar Adr. van der
Plas, op wiens naam al verscheidene pogingen
staan voor de verbetering van de katholieke
huiskunst, heeft thans weer een litho vervaar
digd met een beeltenis van den heiligen Joseph,
bestemd voor wandversiering in de roomsche
gezinnen.
Zooals we van Van der Plas gewend zün Is
de prent füntjes en met zorg geteekend. De
voedstervader van den Zaligmaker wükt hier
wel sterk af van de gebrulkelüke zoetelüke
expressies, hü is een stoer man. met een ge
laat dat aan sommige koppen van Toorop her
innert. De rechterhand is zegenend opgeheven,
alsof Sint Joseph het gezin, waar men de plaat
ophangt, wil zegenen. Minder geslaagd is het
groepje 'links boven, de H. Maagd met het
Kindje Jezus, en ook bekoort ons weinig de
banderol met het opschrift.
De prent wordt verspreid door het Centraal
Verband der St. Josephsgezellenvereeniging te
Amsterdam.
Maar er gebeurde iets, waar niemand op gerekend had. De
ballon was zoo sterk, dat hü den boom met wortel en al uit
den grond trok. „Help!" gilde Drein Drentel, „daar gaat het den mee de hoogte in! „Als dat maar goed afloopt,* riep Piet
ballonnetje naar de maan!" Piet kwam.' op het hulpgeroep aan
stuiven.
„Ik Woon hier.” Hü volgde haar blik,
keek naar een schilderij van koelen op een wel.
„Dat is de oude Amerikaansche school," zei
hü- ,X>it kunststuk wordt toegeschreven aan
een nicht van de hospita, lid van de Wissa-
hlckon School voor Beeldende Kunsten, die les
sen per brief geeft Men zegt, dat het echt ia"
„Woont u hier?” herhaalde Annie. Zü was
opgegroeid in een huis, waar de grootste zorg
was besteed aan honderdlel effecten van bln-
nenshuis-archltectuur en décoratie, en deze
kamer kwam haar erger voor dan as inderdaad
was. „Wat een enge kamerl"
Wanneer de schoone lente komt,
Met zomer in ’t verschiet,
Dan is het ieder jaar opnieuw
Hetzelfde oude lied:
Dan staan de kranten daagllfks vol
Met: tennisclub gezocht,
Dan worden rackets nagezien
Of splinternieuw gekocht.
Dan houden clubs vergadering,
Dan huurt men weer een baan,
Dan vangt elk jaar, in elke club,
Weer ’t zelfde drama aan:
,Jk word slechts lid. als hU *t ook doet,
Maar die mag er niet tn,
Het is misschien een nette vent,
Maar heusch, voor óns te min."
Een ander zegt: „1 Is goed, ik kom,
Maar 'k eisch één ding, niet veel:
H Het spreekt vanzelf dat ik dan ook
In ‘t éérste team mee speel!"
De eene club kijkt naar de pret,
De and’re naar techniek,
Een derde naar de porfmonnaie,
Een vierde naar de chic.
Het heeft wat in, vóór Jan of Jet
Als lid genomen wordt,
Op alles wordt dan streng gelet,
Behalve vaak.... op sport!
Maar als op 't einde van ‘t seizoen
Die ruzies zijn gedoofd,
Dan is heel vaak de vraag nog slechts:
Hoeveel zijn er.... verloofd?
maakt er een hond van, waar je werkelük
pleizier van beleeft. Het kwam mü voor, dat een
verblüf van een paar weken bü Bud van
Ogden een lam van een jongen zou maken.
Annie vond, dat ik gelük had en dus maakten
wü onze plannen. Maar nu gebeurt mü dit en
valt de heele opzet in het water! Zü kan
er niet mee beginnen, zonder mü. om haar te
helpen. En hoe zou ik haar nu moeten helpen,
als het me onmogelük is, daar in huls
te komen?"
Jimmy voelde opnieuw groote bewondering
voor het meisje, dat hü reeds beschouwde tos
een koningin van haar sexe Hoe zelden vindt
men in de wereld een meisje, dat vrouwelüke
charme aan resoluutheid paart.
„Wat een verrukkelük idee!"
Jerry kwikte even op van het complimentje,
doch verviel terstond weer in zün neerslachtig
heid.
,Nu weet Je het. En wat moet ik nu tegen
haar zeggen? Ze zal het niet prettig vinden!”
,De vraag,” zoo begon Jimmy, ,Js maar, of
toen klopte er iemand op de dedr en het hoofd
van een der bedienende meisjes Icwam om den
hoek van de deur küken.
.Meneer Bayliss, is meneer Mitchell Oh,
meneer Mitchell, er is beneden een dame voor
u. Chester heet ze.”
Jerry keek Jimmy hulpeloos aan.
„Wat zou ik doen?"
.Niets doen," zei Jimmy, opstaande en
naar zün schoenen reikend. „Ik zal beneden
naar tmar toe gaan. Ik zal haar de zaak uit
eenzetten."
Jean Auber stond midden In het vertrek in
het voUe lieht, hü hoorde de kakelende familie
leden aan en zou het liefst boven 'op tafel zün
gesprongen en hun hebben toegebruld: „Voor
jelui, idioten, ben ik dag in dag uit naar mün
kleermaker gegaan, heb ik de grootste ruzies
met dien besten kerel gehad, voor Jelui geklets
heb ik büna slapelooze nachten gehad, door
Jelui adviezen kost mün costuum mü viermaal
zoo duur en werd mün kleermaker büna zenuw
patiënt.
Maar Jean Auber deed, noch zei iets van dit
alles. Hü trok even zün opvallend breede en
hooge revers naar voren, knoopte dan met een
onbeschrüfelüke elegance, die hü zich scheen
te hebben aangeleerd, den eenigen knoop van
zün colbert dicht, nipte een denkbeeldig stofje
van zün mouw en
zag dan zün toe-
schouwer hoog
hartig aan. Ver
volgens kondigde
hü met nadruk-
kelüken ernst zün
aanstaanden
familieleden aan:
k ,X>eze exquise combinatie, deze laatste stül
wordt, zooals ik vóór vierentwintig uur telegra-
i flsch heb vernomen, gelanceerd door den Maha-
radje van Pomploenia.” Zwügend en zegevie
rend verliet in alle statigheid Jean Auber het
gezelschap.
„Dat vind ik allemachtig aardig van je."
,Jk doe het graag, reken op me."
Men had Annie, die terstond naar het pen
sion gegaan was, toen zü,
van het geval Ogden hoorde,
gelaten. Jimmy zag haar voor een standbeeld
van konlng Salomon staan, die een schotel met
kunstfruit droeg en op den schoorsteenmantel
stond. Zü was erg ontstemd en boos op Jerry
Mitchell, en zü keerde zich krügszuchtlg om,
toen ze de deur hoorde opengaan. Maar haar
houding veranderde plotseling in verbazing,
toen zü bemerkte, wie er eigenlük binnengeko
men was.
.Meneer Bayliss!"
„Goeienavond, juffrouw Chester. Wü ont
moeten elkaar dus weer. Ik ben gekomen als
bemiddelaar. Om kort te gaan. Jerry Mitchell
durfde u niet onder de oogen komen, en toen
heb ik aangeboden, om in zün plaats het geval
uiteen te zetten.”
.Maar hoe waarom bent u hier?”
Jimmy begon het treurspel nu te begrijpen.
Dien avond, toen hü Jerry Mitchell ontmoet
had, was hü naar dit pension gegaan
hü had zoo vaak en zooveel met Jerry
sproken, dat hü geheel vertrouwd was met
de büzonderheden van het huis aan de Rl-
serside Drive. Hü wist precies, hoe groot de
verontwaardiging zou zün, over de afstraffing
van Ogden Ford. Hü behoefde zich-zelfs niet
■lllllllllll TENNIS-VRAGEN
Toen Dr. Castro Albaran over den radiozender
van Salamanca het heuglüke nieuws verkon
digde in verheven bewoordingen, die trilden van
vreugde, steeg in gansch Spanje een kreet van
geestdrift op, welke de harten en de zielen van
het katholieke Spaansche volk In vervoering
bracht en een opperste hulde van vereering was'
voor zün geliefde groote Spaansche heilige,
Santa Teresa de Jesu.
Laten wü hopen dat de werkeHjkheid, het
leven volgens de evangelische waarheden, aan
deze plotselinge volksche geestdrift zal beant
woorden. Aan weerskanten strüden in den
Spaanschen burgeroorlog goede, geloovige men
schen, naast lieden die de traditie van hun land
geen eer aandoen. En tot het verhevenste der
Spaansche traditie behoort de Groote Heilig*
Theresia en haar mystiek.
^a Santa Espanola con Espana!": J3e
Spaansche heilige is met ons en beschermt
Spanje!” riep het volk enthousiast uit. De
hand die „De Kasteelen der Ziel" had geschreven,
een teeder werk van heilige mystiek, berustte
thans weer te Salamanca.
Heeft u, geachte lezer, ook zoo’n moeite om
’s morgens het warme bed uit te komen en uw
neus in den grauwen Maartdag te steken, uw
voet op het üskoude zeil te zetten, om daarna
uw muilen te zoeken? Journalisten, die ’s nacht§
nog laat gewerkt hebben, en des ochtends al
weer vroeg uit de veeren moeten om bürijds
uw lezersnieuwsgierigheid te kunnen bevredi
gen, weten er van mee te praten. Maar ook een
kloosterling uit het klooster Part Dteu in het
kanton Freiburg, die in de vorige eeuw leefde,
wist er van mee te praten. Het Berliner Ta-
geblatt vertelt daar een zeer vermakelüke ge
schiedenis over.
In het begin van de negentiende eeuw leefde
in het genoemde klooster een monnik, Jean
Joseph Hermann, die twee opvallende eigen
schappen had. Zün slaap was zoo gezond, dat
men hem, wanneer hü eenmaal in Morpheus’
armen lag, met de gebrulkelüke middelen niet
wakker kon krijgen, met het gevolg, dat hü
nooit kon deelnemen aan de nachtelüke gods
dienstoefeningen der kloosterlingen. Behalve de
ze negatieve eigenschap had deze kloosterling
echter een speclalen aanleg voor constructief
werk. Hü besloot deee gave uit te buiten en een
wekker te construeeren, waar zelfs zün vaste
slaap niet tegen op kon. Dus construeerde broe
der Hermann een klok, die gelüktüdlg een
heele serie „wek-lnstrumenten” inhield: een
klokkenspel, dat op het gewenschte tüdstip af
liep, in den vorm van een soldaat, die op een
trommel sloeg, een kraalenden haan en een
fluitende lüster.
In de practük bleek deze krachtige herrie
echter nog niet bü machte den slapenden mon-
z
