Het
onster van Nagasaki
ee
y
li
II
GRIES AM BRENNER
ii
ii
tX’
D
H
whfaal wui den dag
van
l>e zorgen
Jimmy
•MltltnitlllllffllMilillllltllllllHHftlllHIIIIIItltltllillllllllllllHIIIIIItlllllll
DOOR P G WODEHOUSE
II
ii
t
n
GEBED TOT SINT JOSEPH
EEN WEINIG BEKEND
WINTERSPORT-OORD
I
Ii
h
VRIJDAG 19 MAART 1937
en
i
r
1
ii
ii
ii
Nafmtr, apart en nut: drie fac
toren voor een wezenlyke
vacantie
Skiën op duigen
I Beschaamde
ijdelheid
I i
RMr
i -
ter
IS-
i
Gezicht van uit Griet op den Tribulaun tn den zomer
te
I
HERMAN KRAMER
tl
d
>v
»b
Orieserhof met de omringende
sJci-velden in den winter
VIJFTIENDE HOOFDSTUK
Ben
(Wordt vervolgd)
i
r
er-
r
t
In allerijl keerden Drein en Piet naar de stad van Nagasaki
terug, teneinde touw en een lorrie te halen, ae hadden een
hoop touw' noodig om het monster In bedwang te houden. Zoo
als gewoonlük. nam Drein het weer van den gemakkelüken
kant op. HU liep met zijn handen in zijn zak en Plet sjouwde
zich hall dood. Dat was niet moot van Drein.
lag
de
ste
De
de
I
n
B-
id
jn
l
i
n.
teef
was
hü.
djn
Poin-
Da-
F
-•
1 F
I
>m,
en,
en.
dit
Je
n
r
n
x
H
te
Ie-
s
ige
>r-
lat
H-
Un
politieke controversen met
nor
vaa
Het skl-en is in Olies eigenlijk geïmpor
teerd door een pastoor in het begin van deze
eeuw. Zep’l weet daar nog smakelijk van te
vertellen. Die pastoor wees den schooljon
gens, hoe zij van de duigen van een vat
primitieve ski's konden maken. In de duigen
werden aan de uiteinden twee gaten geboord.
Door deze gaten haalde men een touw, dat
men over de schouders spande, zoodat de
duig als het ware een over den schouder
gespannen boog vormde, waarop het been
als pijl stond. Met de handen aan de ge
spannen touwen bestuurde men dan de ge
ïmproviseerde ski’s en „Es ging famos” ver
klaarde Zep'l met zijn nog altijd jongens-
achtigen lach. Eerst veel later zijn de Noren
en toeristen naar Tirol gekomen met hun
geperfectlonneerde ski's.
In Nagasaki telegrafeerde Piet direct naar het vaderland,
dat ze het monster hadden overmeesterd en ze het zoo spoedig
mogelijk mee zouden brengen Hü had precies de plaats waar
ze het monster gevangen hadden, aangegeven en dienzelfden
dag zaten alle geleerden in de geheele wereld over hun kaarten
gebogen om te berekenen wanneer ze met het monster zouden
komen.
lach-
vroolijk,
bartel Uk afscheid, stapte in s*n wagen en reed
naar x'n kantoor.
Hij was bijna 45 Jaar en op mannelijke schoon
heid kon hü absoluut geen aanspraak maken.
Z'n gezicht was vierkant: hij had veel te hoe
kige schouders en z'n haar werd al dun en grijs.
Sinds de laatste jaren was hij buitengewoon
gelukkig in zaken. Maar hoe ouder hjj werd,
hoe eenzamer hij zich begon te gevoelen. Niet
gering was dan ook z'n vreugde geweest, toen
de niet meer jonge Jenny Taffrlll hem haar
hand en hart had geschonken. Later betrapte
hü er zich echter op. dat hij eigenlijk liever een
jongere, mooiere vrouw tot z'n echtgenoote zou
hebben gemaakt. Maar.... neen.... dergelijke
elschen mocht hij zelfs met zijn geld niet meer
stellen. Zoo'n opkomende gedachte verwierp
hü dus zoo gauw mogelük. Hü had z'n kantoor
In een der wolkenkrabbers van Brooklyn en
toen z’n auto voor t gebouw stopte en Ochil
tree was uitgestapt, kwam de llftjongen direct
naar bulten en groette hem vriendelük.
Hü groette even vriendelük terug en de lift
bracht hem tot de vierde verdieping, waar een
jong meisje Instapte. David nam beleefd z'n
hoed af en keek haar ter sluiks asm. Het was
een mooie vrouw en optima forma jong, sterk
en elegant, op en top een dame uit de groote
wereld, kostbaar en naar de laatste mode ge-
als
steeds meer
i en
bij verlies van een hand,
een voet of een oog.
opstuivende sneeuw verdwijnende ski's langs de
stelle flanken der bergen, zün haar boven zün
bruinen kop opwaaiend tot een helmbos, of staat
hü tusschen de zwaar met sneeuw beladen kerst-
boomen als een donker silhouet, bewonderend
de overbekende maar altijd weer betoo-
verende berggezichten van zün „Heimat". Zep'l
Strickner Is een der weinigen van zün generatie
die in Gries de geheimen der skl-kunst verstaat.
De schooljeugd In Gries krügt echter van hem
éénmaal in de week-skl-onderricht en het is een
amusant schouwspel, wanneer men die kleine
roekelooze Tlroler kabouters, waaronder dreu
mesen van 6 jaar van de hoogten naar bene
den ziet schieten met een duizelingwekkende
snelheid.
p het oefenveld is Zep’l, de sklleeraar, die
f I met recht trotsch is op zün mooie insig-
nes van berggids en skl-leeraar, waarvoor
hü zware examens heeft moeten afleggen, heer
en meester, maar hü heeft niets van een po
tentaat. Met een verbüsterend gemak doet hü
de moeilükste oefeningen onberispelük voor,
met een eindeloos goedmoedig lachend geduld
verbetert hü het meest onbeholpen gehaspel en
met gevoel voor nimmer kwetsenden humor
bootst hü soms ter leering de schutterige hou
dingen en manoeuvres van zün leerlingen na.
Zep'l is een echter Grieser. Met zün verweerden
bruinen kop, waarin de lichte oogen en de ha
gelwitte tanden altüd vroolük zün, met zün
stevige korte gestalte Ujkt hü een stuk van het
landschap. Hü hoort er in thuis, evenals de
larixen en de dennen, die de steile hellingen
tot aan de hooge, verspreid liggende eenzame
hoeven beklimmen en het lawinegevaar In het
Grieser-gebied uitsluiten.
Ook van hem gaat een vertrouwen-wekkend
veiligheidsgevoel uit. want hü kent de geringste
nuance in het soms zoo volmaakt onschuldig
schünende en toch zoo verraderlüke sneeuwdek,
hü weet wat de winden brengen: sneeuw of
Tegen of zon, hü wordt nimmer verrast door de
grillen van de natuur, omdat hü et steeds op
bedacht is. Om hem echter geheel in zün ele
ment te zien, moet men met hem op toer uit
gaan naar den'1600 M. hoog gelegen Sattalalpe.
naar het Nöezlacher Joch of Obernberg men kan
er ongeveer 30 verschillende dag- en hoogtoeren
maken). Dan suist hü op zün vaak In de dikke
wagens,
behoeft
slechti den grooten befaamden verkeers
weg naar den Brennerpas te volgen om het te
bereiken. Op dezen weg wordt bovendien een
geregelde autobusdienst van Innsbruck naar
Brenners, t Italiaansche grensplaatsje aan den
Brenner, onderhouden. Het is merkwaardig, dat
Gries, niettegenstaande deze gemakkelüke be
reikbaarheid, nog betrekkelük zoo weinig naam
heeft gemaakt En dit verwondert te meer, daar
het landschap rondom Gries van een verruk
kende schoonheid is.
Het riviertje de Wlpp. waarlangs de Tlroler
dorpshulsjes met een kruis In de nok en het
barokke kerkje, dat zün hard-groene toren-
Ook In Nagasaki was bet een drukte van belang. In de ge
heele stad snaren de vlaggen uitgestoken. Toen Drein en Piet
door Be verlaten straten liepen, hoorden ze hier en daar door
de openstaande deuren besprekingen over een grootsche huldi
ging, welke hun na het welslagen hunner stoute onderneming
te wachten stond.
Sint Joseph, hun harten zijn zuiver en trouw, en hun handen, hun
lijven zijn sterk,
Kn zij vragen geen rijkdom en wereldeche praal, maar zij bidden en
smeeken om werk;
Hun heden is somber en doelloos en droef, en hun toekomst één
donkere nacht
Ach, help hen, Sint Joseph, Gif troost der bedroefden, en toon hun Uw
goedheid en macht.
Sint Joseph. Gij waart maar een timmerman, en nu zijt Ge Beschermer
der Kerk
tn ook de Patroon van het huisgezin en van ’t achtige, eerlijke werk.
Wij komen tot U met vertrouwvol gemoed, nu ‘t heden Uw feestdag is
tn leggen ons hart voor uw vaderoog bloot, met zijn zorg en zijn droefenis.
Sint Joseph, Gij weet toch wat arbeiden is, want wat was U de arbeid
- een vreugd,
In het simpel volbrengeh van daag’lijkschen plicht waart Gij voorbeeld
van schitt’rende deugd
Maar d’ arbeid werd schaarscher, Sint Joseph, en het doet toch
vreeselijk pijn
Al die zwervende, zoekende mannen te zien, en die jongens, die
werkloos zijn.
„Eerst
langs het
van m'n verloof
de rijden,
ter,” beval
vld.
..Jenny”,
te hü
kleed van af haar schoenen tot aan haar hoed
uit Parüs. Toen hü haar, nu met onverholen
bewondering, aankeek, glimlachte sü vnende-
lük tegen hem. ZU had tegen hem geglimlacht!
Tegen hem! Zoo lets was hem nog nooit over
komen 1
De lift stopte op de 12de verdieping, waar
eenige menschen naar binnen stapten. Hü be
merkte ze niet, maar de jongedame kwam
dichter bü hem staan en hü keek haar opnieuw
aan. Ja. hü had gelük Ze glimlachte weer,
vriendelük en met belangstelling In haar prach
tige donkerblauwe oogen.
David Ochiltree wierp even een blik op zich
zelf. Eigenlük was hü toch zoo dik niet. Die
massage had wonderen verricht. Hü was er toe
overgegaan, toen z'n kleermaker hem telkens
er op wees, dat hü al weer dikker geworden was.
Neen, dat was nu anders geworden. Nog gis
teren had z'n kleermaker hem, bü *t aanmeten
van een nieuw costuum, de verzekering gegeven,
dat hü vier centimeter slanker was geworden
eld.
en
veef zachter en Howard Bemis had geen ver
dere meenlngen over den Invloed van Edgar Lee
Masten op de moderne literatuur. Mevr Pett
verliet met Annie het vertrek. De gemeen gingen
ook stuk voor stuk weg. Jimmy bemerkte, toen
hü een sigaret had opgestoken en zün koffie
had uitgedronken, dat hü alleen was achterge
bleven met zün ouden vriend. Lord Wlsbeach,
en dat zün oude vriend Lord Wlsbeach aan
stalten maakte om een vertrouwelük gesprek te
beginnen.
De blonde jongeman begon met naar de deur r
te gaan en op de gang te küken. om te zien.
of zü leeg was. Toen ging hü weer zitten en
staarde Jimmy aan.*
„Wat ben Jü van plan?" vroeg hü.
Jimmy keek hem. niet begrüpend aan.
,Mün plan?” zei hü. ..Hoe bedoel je?”
..Niet te veel omhaal,” ried züne Lordschap
aan. ..Praat duidelijk en vlug. We kunnen ieder
oogenbllk gestoord worden, Hoe heet je?
Waarom ben Je hier?”
Jimmy trok zün wenkbrauwen op.
„Ik ben een verloren neef, die tot de kudde
is weergekeerd."
.Ach. houd toch op met dat gebazel,
je van Potter?"
..Pot Hé?"
.Ja. van de bende van Potter?"
„Wie Is Potter?”
,Je weet wel, wie Potter ia!"
„Integendeel. mün levensweg is nog niet
overstraald geweest door de kennis van meneer
Potter."
F
„Partrldgite!"
Mevrouw Pett was bleek van tafel opge
staan. Willy hoe kom je er bü. dat naar hier
toe te brengen? Wat ben je van plan?”
Willy glimlachte vaderlük.
„Er is niet het minste gevaar tante Nesta.
Het kan niet ontploffen zonder stoot. Ik heb
het den heelen morgen al bü me gedragen."
Hü wierp een trotschen blik op het buisje, soo-
als een vader naar een mooi en voorspoedig
opgroeiend kind kükt Mevrouw Pett was niet
gerustgesteld.
„Ga het In *s hemelsnaam gauw in de brand
kast van je oom leggen. Doe het weg, toe."
„Ik ken het slot niet.”
„Bei oom dan even op en vraag het hem."
„Nu, als u er op staat, heel goed dan tante.
Maar er is werkelijk geen gevaar bü
„Neem dat ding nu niet mee," gilde mevrouw
Pett nog. toen hü opstond. .Je zou het kunnen
laten vallen. Kom het dadelijk even halen.”
„Heel goed."
De conversatie liep heel traag, toen Willy weg
was. De aanwezigheid van het buisje scheen
allen te drukken en Howard Bemis, die er vlak
naast zat, hield er zich zoo ver vandaan, dat
hü Annie büna van haar 'stoel afduwde. Toen
kwam Willy terug. Hü nam T buisje op en ver
liet er weer de kamer mee.
,Als u nu plotseling een knal hoort en het dak
omhoog gaat," sei Jimmy, „dam weet u wat er
gebeurt."
Willy kwam terug en nam zün plaats aan
tafel weer in. maar de juiste geest kwam niet
terug bü ds gasten. Clarence Renshaw sprak
.r i'-L-Kl-'I i| .|!i|ll|ir|ll|llll»'|l'|l:|!>|i!|i 11* l t' l!*k*l*-Iili l ii'l*-ll<!'t!l:'i''F*'h‘IH''t”F-iHl‘»*l!*F>r' r'l* I-*l 'I-I 'I-}-}"I-l*
Sint Joseph, wij komen vertrouwvol tot U, die het toonbeeld der-
werklieden zift.
Gij vroegt nooit wat God met U voor had Hij riep. Ge waart altoos
tot alles bereid,
Gehoorzame Joseph, leer ons ook die deugd, en help ons ook bidden te
samen:
tn z’n taille. Büna 45 jaar was ook niet té oud.
Het was een pracht-leeftüd'voor een man.en...
opnieuw keek hü naar de elegante, mooie Jonge
dame. Ja. waarlük. er speelde weer een glim
lach om d*r lippen en haar oogen schitterden
vroolük.
Zou hü kennis met haar maken? Zich aan
haar voorstellen? Misschien hield Jenny Taff-
rill wel in hoofdzaak van hem, omdat hü zoo
rük was. Hü zou z'n verloving met haar kun
nen af maken, haar finanVel schadeloos kun
nen stellen, zonder haar gr Mei te kwetsen, mis
schien. Verlovingen gingen tegenwoordig zoo
dikwüls af.
Opnieuw keek hü naar de lieve vrouwelijke
verschünlng. De lift hield stil op.de 19de ver
dieping. Er traden weer menschen binnen en
de jongedame stond weer iets dichter bü Ochil
tree. Haar lange wimpers overschaduwden haar
oogen. De lift stopte opnieuw, nu op de 22ste
verdieping.
„Wees nu geen idioot. David,” zei hü tot zich
zelf.
Op de 23ste verdieping stapte hef grootste
deel der passagiers uit. Ochiltree wachtte even
en liet de mooie jongedame voor gaan. Ze keek
hem met een laatsten blik over haar schouder
na. In dien blik las hü ongetemperde vroolük-
held. De vroolükheld der jeugd, dacht hü-
Terwül hü haar door de lange, breede gan
gen volgde, keek hü in een der daar aanwezige
spiegels, om z'n das recht te strikken en staar
de naar z'n beeltenis In *t glas: een sterke ge
zonde man van middelbaren leeftijd, keurig ge
kleed.
Maar eensklaps keek hü verschrikt! Daar op
z'n wang en onder z'n beide oogen was hü als
gebrandmerkt. Duidelük zag hü op die plaat
sen. en iedereen kon ze daar zien, de roode
afdrukken van het lippenstift, dat Jenny ge
bruikt had. voordat ze hem uit dankbaarheid
voor den kostbaren armband, gekust had!
Lieve hemel! Daarom had die mooie elegante
jongedame hem herhaaldelük glimlachend aan
gekeken: ze had zich vroolük om hem gemaakt,
om die leelüke roode plekken, waarmee z'n ge
laat versierd was.
Met een woedend gebaar trok David Ochil
tree z’n züden zakdoek uit z'n zak en veegde
zich nijdig over z'n wangen. En toen hü dien
morgen wat bekomen was van z'n ontgooche
ling. besloot hü z'n verloving niet alleen niet
te verbreken, maar volkomen tevreden te zün
met Jenny Taffrlll als z'n verloofde en aan
staande echtgenoote. een besluit waarop hü in
later jaren met groote voldoening zou terug
zien.
„Geschiede Gods Wil, in den Hemel, op d’ aarde. Zoo zij het in
eeuwigheid. Amen.
Intusschen had Jimmy een pret van belang.
Hü voelde, dat hü het zonnestraaltje In huls
aan het worden was en een uitstekenden in
druk maakte. HU verheugde zich in de spüzen.
in de manier, waarop Zün vader butler speelde,
en hü verheugde zich In het zien van de Jonge
lui. Hü zou het wat fün gevonden hebben als
meneer Pett er ook nog geweest was. Hü had
een groote genegenheid voor meneer Pett op
gevat en hü maakte 't besluit geen tüd te ver
liezen. om meneer Pett het onzinnige idee uit
het hoofd te praten om hem. Jimmy, met kan
toorwerk lastig te vallen. HU overdacht een
uitstapje naar de wedstrüdterreinen in gezel
schap van meneer Pett en een aantal flesschen.
Zün droomerüen werden echter plotseling afge
broken. doordat er een plotselinge stilte In het
gezelschap viel. HU keek op van zün bord en
zag, dat allen met open monden naar Willy
Partridge keken. Willy keek op zün beurt, met
stralende oogeij naar een klein reageerbuisje,
dat hü uit zün zak had gehaald en naast zün
bord zette.
„In dat buisje,” zei Willy verstrooid, .heb ik
genoeg om half New York in de lucht te doen
vliegen."
De stilte werd verbroken door een lawaai
in een hoek, waar meneer Crocker een warmen
schotel had laten vallen.
„Alz ik dat buisje ook zoo liet vallen," zei
Willy, het ongelukje als Illustratie bü zün voor
dracht gebruikend, „dan zouden we niet meer
hier zitten.”
.haat het dan liever niet vallen," ried Jimmy
aan. „Wat is het?"
spits als een onrUpe peer parmantig omhoog
steekt, als door een spelende kinderhand zün
neergezet, vormt hier en daar een kunstimatigen
val, waar het donker glanzende water ruischend
neerstort, omlüst van blauw-groene üspegels en
randen van watten sneeuw. Het Wlpp-dal Is
niet nauw en drukkend, maar ligt naar twee
kanten open met fantastische uitzichten op
gigantische bergtoppen in de verte. De natuur is
hier niet „öde” als op de hooge kammen, maar
vriendelük en idyllisch en In. sneeuw en rüp
sprookjesachtig. De beginneling In de ski-sport
kan, wanneer hü in hotel Grieserhof woont, op
den drempel zün latten aansnoeren, want het
offlcleele oefenveldje met zün vele en veelsoor
tige glooiingen op kort bestek, dat gelegenheid
geeft tot het practiseeren van „Schneepflug”.
„Stemmbogen”, „Schusz”, „Christania” en val
len, ligt letterlijk voor de deur. Geen moeizame
klimpartijen dus, die de spieren afmatten vóór
zü aan het eigenlijk» werk kunnen gaan, geen
door hun veelvuldigheid duur wordende toch
ten met tandrad- of zweef-banen, waarbü het
popelend ongeduld van den sport-enthouslast
nauwelüks gepaaid wordt door schoone verge
zichten. Men kan hier op de skiën jiitgaan en
thuiskomen, een voordeel, dat;men meer waar
deert, naarmate men het vaket ervaart.
dacht te hebben, waardoor zü ongewoon be-
minnelük werd. ..Het moet wel prettig voor Je
zün, Skinner weer om Je heen te zien," verd'ul-
delükte zü. .Hü zal je bepaald aan Londen doen
denken.”
Jimmy ontmoette den blik van zün vader.
.Skinner,” zei hü. „is iemand, dien men niet
anders dan respecteeren kan. Zün karakter
bloeit voor iemand open als een mooie bloem.”
De schotel trilde in de hand van meneer
Crocker, maar zün gelaat bleef onbewogen.
.jSkinner is een uitnemend man," vervolgde
Jimmy. ,HÜ heeft een kinderlük hart.”
Mevrouw Pett keek eens een beetje verbijsterd
naar den bezitter van al die deugden. Zü had
t onprettig gevoel, uitgelachen te worden. En
ze voelde haar sympathie voor Jimmy weer
minder worden.
„Vele Jaren,” zei Jimmy, ,Js Skinner zoo veel
als een vader voor me geweest, die toeschoot
als ik viel en me dan vergastte op het vertellen
van een of ander sprookje of vertelseltje, of die
de pün wegzoende."
Annie was vol bewondering voor iemand, die
zich zoo door een dergelüke benauwende situ-
actle op zoo’n manier wist heen te slaan. Maar
toch had zü liever gezien, dat hü zich niet zoo
op den voorgrond zou dringen. Misschien.
zoo dacht zücreëerde hü een geheel
nieuwen Jimmy Crocker, een karakter, dat
Skinner en Lord Wlsbeach misschien aan het
twüfelen zou brengen. Zü wilde hem wel waar
schuwe^, zich een beetje in te houden, maar
de tafel was lang, en zU zaten Juist tegenover
elkander aan de uiteinden er van.
A L? A op dlt J>lad z^n de verzekeringsvoorwaarden tegen E* 7^0 bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p bü een ongeval met p
/Al sl vlN JCj O omvallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen kJVJe" verlies van belde armen, belde beenen of beide oogen V>Va" doodehjken afloop fcdvFVFe"
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
m er te komen behoeft men na de lange
f treinreis niet zooals in verschillende an-
dere plaatsen eerst nog eens in een auto
bus enkele uren te „griezelen" en dan nog een
vermoelenden wandeltocht naar boven te onder
nemen. Het ligt aan de groote spoorlUn
München—KuffstelnInnsbruck—Meran en de
internationale treinen, waarbü er zün met van
Holland uit rechtstreeks doorgaande
stoppen er. Reist men per auto, dan
men
e nrolers zün een gemoedelük, maar arm
I 1 volk, dat zün vroolükheld en zün goed
humeur niet heeft verloren, ondanks de
bittere ervaringen, welke zü in den loop der
Jaren hebben opgedaan. Van hun door den God-
delüken Architect wonder-tnool en Imposant
gebouwd land, hebben zü. ondanks him held-
haftlgen strijd, waarvan zü eenvoudlng en on
opgesmukt, en daardoor Juist zoo aangrijpend
weten te vertellen, na den wereldoorlog een der
schoonste deelen. n.l. het Zuiden moeten af
staan aan den Italiaanschen overwinnaar. Dat
hun dat nog dwars zit. is te begrijpen. Maar
hoe pünlük soms ook de herinneringen zün.
die zü met vochtige oogen ophaken, de joligheid
overwint met dansen en zingen en jodelen
tenslotte de momenten, waarop hun keel en
hart vol schieten van ergernis en weemoed.
Heeft hun vrijheidsheld Andreas Hofer, wiens
veldslagen men in t Panorama te Innsbruck in
i pakkende tafereelen ziet geschilderd, ondanks
allen heldenmoed ook niet het onderspit moeten
delven door verraad? Het geheim vaa hun op
gewektheid, ondanks alles, schuilt niet alleen
in de heerlUkheid van hun bergland, maar ook
in het geloof, dat zü langs 's Heeren wegen in
Het gebeurde maar heel zelden, dat Annie
zich werkelük verheugde in de tegenwoordig
heid van de zes genieën in het huls van haar
oom. in den regel verfoeide zü ze alle zes, per-
soonlük en in massa. Doch thans was hun aan
wezigheid haar heel welkom. Zü mochten dan
hun fouten hebben, hun tegenwoordigheid voor
kwam thans tenminste de mogelükheld, dat er
zich tusschen Lord Wlsbeach pn Jimmy een
gesprek zou ontwikkelen over den ouden tüd.
ZÜ was nu nog niet over haar gevoelens heen,
volgende op de ontmoeting tusschen Jimmy en
Lord Wlsbeach.
Ze had nooit durven denken, dat alles zoo
goed zou zün verloopen. Zü bad verwacht, dat
Lord Wlsbeach achteruit zou zün getreden met
•en trek van verbazing op zün gezicht en uit
roepend: „Maar, dat is Jimmy Crocker niet"
Het was een heele opluchting voor haar ge-
Weest, zooals het thans gegaan was, maar sü
Was niettemin nog niet in staat om aan da
avid Ochiltree, een goede veertiger, zong
In t bad. terwül hü zich geducht in
zeepte. Hü gevoelde zich overgelukkig.
Z'n zaken gingen uitstekend, hü was kernge
zond en hü was verloofd. Door een vroolük
liedje te zingen, gaf hü dus lucht aan t blüde
gevoel, dat hem op dien zonnigen voorjaars
morgen doortintelde.
Een half uur later trad hü z'n zitkamer bin
nen en daar waalde hem de geur van ham en
gebakken eieren tegemoet. Z'n genoeglüke
stemming werd er door verhoogd en de lust
bekroop hem z’n geluk met anderen te deelen.
En met wie kon hü dat beter doen dan met
JeÜny, z'n aanstaande vrouw? HU zou haar
dien prachtigen armband met turkooizen en
robünen gevenZ'n chauffeur stond reeds
met z'n wagen voor.
even
huis
e Oostenrüksche berggebieden komen
I 1 geliefde wlntersport-oorden C
in trek bü de Hollandsche toeristen
dat is niet te verwonderen. Niet iedereen houdt
van de luxueuze mondanltelt der van ouds ge
renommeerde wintersportplaatsen in de Beier-
sche Alphen en Zwitserland, als Garmisch-Par-
tenklrchen, St. Moritz. Ayosa en zoovele andere,
waar men naast de grandioze en verkwikkende
natuur vergast wordt op het schouwspel van
mertSchelljke onnatuur In milieux van ex-vorsten
en „Hochstapléb", filmdiva’s en renstalbezitters.
en alle mogelüke en onmogelüke wereld-be-
roemdheden en -beruchtheden. Niet Iedereen
kan zich de voor deze wlntersport-plaatsen.
ondanks devaluatie en hotelplans, nog betrek
kelük groote kosten, vooral van de zgn. .menus
plaisirs" permitteeren. Niet de snobs, maar de
zuivere sport- en sneeuwliefhebbers uit ons
lauwe, doorgaans mistig klamme landje, waar
de vorst in de laatste en de eerste maanden
van het Jaar gewoonlijk niet meer dan een
smoezelige slip van haar witten mantel laat
zien, trekken In steeds grooter getale naar het
verder gelegen maar goedkoopere en minder
tourlstisch bedorven Oostenrük.
Oostenrük is met deze Invasie van Hollanders,
die bovendien nog dankbare herinneringen
wekken aan de moeilüke tüden. toen Oosten-
rijksche kinderen llefdevolle tehuizen en ver
pleging vónden in ons land, ten zeerste inge
nomen. De wereldcrisis heeft den toevloed van
Amerikanen en Engelschen doen slinken en de
Dultschland doen
altüd hun Invloed gelden op het bezoek
Dultschers aan Oostenrük. De Hollanders
zün dus graag geziene gasten en de Oosten
rijkers laten hun dat ook duidelük blüken.
In het prachtige bergland Tirol, dat in schoon
heid voor Zwitserland niet onderdoet, vindt
men tal van plaatsen, welke zich bü uitstek lee-
nen voor een sportieve, gezonde en aangename
wintervacantie. Onder deze plaatsen is Gries
am Brenner een der ten onrechte ten onzent
minder bekende. Want al bezit Gries ook
geen mondaine aniusementsgelegenheden en
luxueuze hotels, als wordt de moelüke ski-sport
er niet onderwezen in een met vele klassen en
skiieeraren werkende school, welke op de eer
zucht en naüver der leerlingen speculeert op
gevaar af hun spieren te overspannen, het be
zit vele voordeelen, waarop andere meer be
kende en hooger gelegen plaatsen als Ziirs,
Galdux, Kitzbtlhl en vele andere niet In die
mate kunnen bogen.
tal van naïef beschilderde devotle-kapelletjes
en boe'Sche kruisbeelden belüden.
Wanneer in Gries (1200 M. hoog) de sneeuw
tüdelük smelt, vindt men in Padaun <1500 M.
hoog) en op de bergruggen nog altüd gelegen
heid te over'om tot einde Maart er naar
hartelust de ski-sport te beoefenen, en wan
neer eenmaal de lente in het land komt, en
de Alpenweiden weer groen worden, vangt een
feest van bonte bloemen aan, dat natuurlüker
en rüker van afwisseling is dan dat van onze
vermaarde bollenvelden Wie uit is op een
vacantie vol natuurschoon, sport, rust en on
derlinge gezelligheid zal zicjü in Gries, waar
men als toerist niet slechts een betalend num
mer, maar een met hartelükheld omgeven en
verzorgde gast is, zoowel des winters als des
zomers ..thuis” voelen op een wüze als men
zelden elders kan beleven.
assesssssssitssssssesssssisstasssssassssssssstisMSser
toen hü haar eetkamer binnentrad, waar het
meisje alleen aan t ontbüt zat, „Ik kom je
even zeggen, dat je dien armband, dien je zoo
mooi vond, bü°Farrell Co. maar moet gaan
koopen. Ik heb er vandaag zeker weinig tüd
voor en vrouwen zoeken zooiets liever zelf uit.”
De jongedame keeg een kleur van blüdschap
en riep: „O David, hoe lief van je!” en ze kuste
hem op belde wangen.
.Maar ga je nu al weer weg? Wil Je geen
kop thee? Ik ga straks direct naar Farrell St
Co.; Je ax vrouwtje zal er vanavond ultzlen
als een prinses.”
David Ochiltree lachte, excuseerde zich, nam
conversatie deel te nemen. ZU gaf afwezige
antwoorden op het gepraat van Howard Bemis,
den dichter, die aan haar linker hand zat. Zü
keek de tafel rond. Willy Partridge was bezig
aan mevrouw Pett het verschil uit te leggen
tusschen pikrinezuur en trinitrotoluene, en de
stem van Clarence Renshaw hoorde men boven
alles uit, sprekende over de büzonderheden van
den trochaelschen spondeus. Overigens was er
niets dat deze lunch deed verschillen van de
Vele andere, waaraan zü in dit huis al bad deel
genomen.
Het eenige, wat haar een weinig ongerust
maakte, was, dat Lord Wlsbeach steelsche
blikken naar Jimmy wierp, die met de rustige
aandacht zat te eten van iemand, die zich,
na lange dagen koethuls-voedsel te hebben
verorberd, voor meesterwerken der kookkunst
gezet zag. Jimmy had de laatste dagen te veel
haché gegeten om zich nog iets aan te trekken
van zooiets als steelsche blikken. Hü had lord
Wlsbeach ook wel zien küken, en ongetwüfeld
zou er na tafel gelegenheid volop zün, om eens
even met dien heer te praten. Maar thans
voelde hü zich meer aangetrokken door de
diverse schotels, en hü bediende zich nog eens
goed van een exemplaar, dat zün vader hem
voorhield.
Toen bemerkte hü, dat mevrouw Pett Iets
tegen hem zei.
„Pardon?”
.J<et als van ouds,” zei mevrouw Pett ver
rukt. Haar wantrouwen was geheel verdwenen,
nu Lord Wlsbeach haar nieuwen gast herkend
had an zü verweet zich zelfs, hem ook ver-
