GRIES AM BRENNER Het Zeemonster van I D F 750.- ?Cet wtAaal uan den daq GEBED TOT SINT JOSEPH van De zorgen Jimmy EEN WEINIG BEKEND WINTERSP0RT-00RD I I I i .r - VRIJDAG 19 MAART 1937 i 11 i-i-f-i r r r r- i f i f t t i t t t t t t t t t 1 i ijdelheid Skiën op duigen 1! i DOOR P. a WODEHOUSE Natuur, sport en rust: drie fac toren voor een wezenlijke vacantie j Beschaamde o 5 T T< t T TI t-t i*e Gezicht van uit Gries op den Tribulaun in den zomer e n HERMAN KRAMER I I I' I' l- I I' F-I l' F l'iF-I-'l 'I-'F-l-F l L l I-f- F l 'I l I I' t- I 'I' I I l-I l I-! I I I I M I I Grieserhof met de omringende ski-velden in den winter bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door K VIJFTIENDE HOOFDSTUK (Wordt vervolgd) A MNIHflttlIiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiliillIlIltiiliillllllliilllIllllllllllill In allerijl keerden Drein en Plet naar de stad van Nagasaki terug, teneinde touw en een lorrie te halen, ze hadden een hoop touw noodig otn het monster In bedwang te houden. Zoo als gewoonlyk, nam Drein het weer van den gemakkelyken kant op. Hij liep met zijn handen In zijn zak en Piet sjouwde zich half dood. Dat was niet mooi van Drein. Ook in Nagasaki was het een drukte van belang. In de ge heele stad waren de vlaggen uitgestoken. Toen Drein en Piet door de verlaten straten liepen, boorden ae hier en daar door de openstaande deuren besprekingen over een grootacbe huldi ging, welke hun na bet welslagen hunner stoute onderneming te wachten stond. Sint Joseph, Gij waart maar een timmerman, en nu zift Ge Beschermer der Kerk En ook de Patroon ran het huisgezin en van t achtige, eerlijke werk, Wjj komen tot V met vertrouwvol gemoed, nu 't heden Uw feestdag is En leggen ons hart voor uw vaderoog bloot, met zijn zorg en zijn droefenis. Sint Joseph, hun harten zijn zuiver en trouw, en hun handen, hun Hfven zijn sterk. En zij vragen geen rijkdom en wereldsche praal, maar zij bidden en smeeken om werk; Hun heden is somber en doelloos en droef, en hun toekomst één donkere nacht Ach, help hen, Sint Joseph, Gij troost der bedroefden, en toon hun Uw goedheid en macht. Sint Joseph, Gij weet toch wat arbeiden is, want wat was U de arbeid een vreugd, In het simpel volbrengen van daag’lijkschen plicht waart Gij voorbeeld van schitt’rende deugd Maar d’ arbeid werd schaarscherSint Joseph, en het doet toch vreeselijk pijn Al die zwervende, zoekende mannen te zien, en die jongens, die werkloos zijn. In Nagasaki telegrafeerde Plet direct naar het vaderland, dat ze het monster hadden overmeesterd en ze het zoo spoedig mogeljjk mee zouden brengen Hjj had precies de plaats waar ze het monster gevangen hadden, aangegeven en dienzelfden «lag zaten alle geleerden in de geheele wereld over hun kaarten gebogen om te berekenen wanneer ze met het monster zouden komen. „Eerst langs het van i wager^, behoeft btj verlies van een hand, een voet of een oog. kleed van af haar schoenen tot aan haar hoed uit Parijs. Toen hjj haar, nu met onverholen bewondering, aankeek, glimlachte zy vriende lijk tegen hem. ZD had tegen hem geglimlacht! Tegen hem! Zoo lets was hem nog nooit over komen^ De lift stopte op de 13de verdieping, waar eenlge menschen naar binnen stapten. Hij be merkte ze niet, maar de jongedame kwam dichter bij hem staan en hjj keek haar opnieuw aan. Ja. hjj had gelijk Ze glimlachte weer, vriéndelijk en met belangstelling In haar prach tige donkerblauwe oogen. □WHd Ochiltree wierp even een blik op zich zelf. Eigenlijk was hy toch zoo dik niet. Die massage had wonderen verricht. Hjj was er toe overgegaan, toen z’n kleermaker hem telkens er op wees, dat hjj al weer dikker geworden was. Neen, dat was nu anders geworden. Nog gis teren had z’n kleermaker hem, bij t aanmeten van een nieuw costuum, de verzekering gegeven, dat hij vier centimeter slanker was geworden als steeds meer In z’n taille. Bijna 45 Jaar was ook niet té oud. Het was een pracht-leeftyd voor een man.en... opnieuw keek hij naar de elegante, mooie jonge dame. Ja, waarlijk, er speelde weer een glim lach om d*r lippen en haar oogen schitterden vrooiyk. Zou hij kennis met haar maken? Zich aan haar voorstellen? Misschien hield Jenny Taff rill wel In hoofdzaak van hem. omdat hij zoo rijk was. Hij zou z’n verloving met haar kun nen afmaken, haar financ'd schadeloos kun nen stellen, zonder haar geviel te kwetsen, mis schien. Verlovingen gingen tegenwoordig zoo dikwijls af. Opnieuw keek hy naar de lieve vrouweljjke verschijning. De lift hield stil op de 19de ver dieping. Er traden weer menschen binnen en de jongedame stond weer iets dichter bij Ochil tree Haar lange wimpers overschaduwden haar oogen De lift stopte opnieuw, nu op de 23ste verdieping. „Wees nu geen Idioot, David,’* zei hjj tot zich zelf. Op de 33ste verdieping stapte het grootste deel der passagiers uit. Ochiltree wachtte even en liet de mooie jongedame voor gaan. Ze keek hem met een laatsten blik over haar schouder na. In dien blik las hij ongetemperde vrooiyk- heid. De vroolykhetd der jeugd, dacht hy. Terwijl hjj haar door de lange, breede gan gen volgde, keek hij In een der daar aanwezige spiegels, om z’n das recht te strikken en staar de naar z’n beeltenis In *t glas: een sterke ge zonde man van middelbaren leeftijd, keurig ge kleed. Maar eensklaps keek hij verschrikt! Daar op z’n wang en onder z’n beide oogen was hij als gebrandmerkt. Duidelijk zag hjj op die plaat sen. en Iedereen kon ae daar zien, de roode afdrukken van het lippenstift, dat Jenny ge bruikt had. voordat ze hem uit dankbaarheid voor den kostbdten armband, gekust had*! Lieve hemel! Daarom had die mooie elegante jongedame hem herhaaldelijk glimlachend «»n- 3 zich vrooiyk om hem gemaakt, roode plekken, waarmee z’n ge- A I I A DAMMC’C op blad 2Ün ln8evolKe de verzekeringsvoorwaarden tegen p 7^0 blj levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 7^A MJ een ongeval met p - /A I «I «Ti ZA IllJIN IN O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen verlies van beide armen, beide beenen ot beide oogen 1 doodelljken afloop AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ER LIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Het gebeurde maar heel zelden, dat Annie zich werkelijk verheugde In de tegenwoordig heid van de zes genieën in het huis van haar oom. In den regel verfoeide zjj ze alle zes, per soonlijk en in massa. Doch thans was hun aan-^ wezigheid haar heel welkom. zy mochten dan hun fouten hebben, hun tegenwoordigheid voor- kWEun thans tenminste de mogelijkheid. dat er zich tusschen Lord Wisbeach en Jimmy een gesprek zou ontwikkelen over tien ouden tijd. Zy was nu nog niet over haar gevoelens heen, volgende op de ontmoeting tusschen Jimmy en Lord Wisbeach. Ze had nooit durven denken, dat alles zoo goed zou zijn verloopen. ZD had verwacht, dat Lord Wisbeach achteruit zou zyn getreden met een trek van verbazing op zijn gezicht en uit roepend: .Maar, dat is Jimmy Crocker niet.” Het was een heele opluchting voor haar ge weest, zooals het thans gegaan was, maar zy was niettemin nog niet in staat om aan de Het skl-en is in Gries elgeniyk geïmpor teerd door een pastoor in het begin van deze eeuw. Zepl weet daar nog smakelyk van te vertellen. Die pastoor wees den schooljon gens, hoe zy van de duigen van een vat primitieve ski’s konden maken. In de duigen werden aan de uiteinden twee gaten geboord Door deze gaten haalde men een touw, dat men over de schouders spande, zoodat de duig als het ware een over den schouder gespannen boog vormde, waarop het been als pyi stond. Met de handen aan de ge spannen touwen bestuurde men dan de ge ïmproviseerde ski’s en .Es ging famos” ver- klaarde Zepl met zyn nog Edtyd jongens achtiger! lach. Eerst veel later zyn de Noren en toeristen naar Tirol gekomen met hun geperfectlonneerde ski’s. m er te komen behoeft men na de lange f 1 treinreis niet zooals In verschillende an- dere plaatsen eerst nog eens ifï een auto bus enkele uren te .griezelen" en dan nog een vermoelenden wandeltocht naar boven te onder nemen. Het ligt aan de groote spoorlijn MünchenKuffstelnInnsbruckMbran en de Internationale treinen, waarby er zyn met van Holland uit rechtstreeks doorgaande stoppen er. Reist men per auto, dan men slechts den grooten befaamden verkeers weg naar den Brennerpas te volgen om bet te spits als een onrijpe peer parmantig omhoog steekt, als door een spelende kinderhand zyn neergezet, vormt hier en daar een kunstimatlgen val. waar het donker glanzende water rulschend neerstort, omiyst van blauw-groene Ijspegels en randen van watten sneeuw. Het Wipp-dal is niet nauw en drukkend, maar ligt naar twee kanten open met fantastische uitzichten op gigantische bergtoppen in de verte De natuur is hier niet „öde” als op de hooge kammen, maar vriendelyk en idyllisch en in sneeuw en ryp sprookjesachtig. De beginneling in de skl-sport kan. wanneer hy in hotel Grieserhof woont, op den drempel zyn latten aansnoeren, want het officleele oefenveldje met zyn vele en veelsoor tige glooiingen op kort bestek, dat gelegenheid geeft tot het practiseeren van „Schneepflug”, „Stemmbogen”, .JSchusz”, „Christania” en val len, ligt letter! yk voor de deur. Geen moeizame klimpartijen dus, die de spieren afmatten wóór zy aan het eigeniyke werk kunnen gaan, geen door hun veelvuldigheid duur wordende toch ten met tandrad- of zweef-banen. waarby het popelend ongeduld van den sport-enthousiast nauweiyks gepaaid wordt door schoone verge zichten. Men kan hier op de skiën uitgaan en thuiskomen, een voordeel, dat men meer waar deert, naarmate men het vaker ervaart. bereiken. Op dezen weg wordt bovendien een geregelde autobusdienst van Innsbruck naar Brenners, ’t Italiaansche grensplaatsje aan den Brenner, onderhouden. Het is merkwaardig, dat Gries, niettegenstaande deze gemakkelijke be reikbaarheid, nog betrekkelyk zoo weinig naam beeft gemaakt. En dit verwondert te meer, daar het landschap rondom Gries van een verruk kende schoonheid is. Het riviertje de Wipp, waarlangs de Tiroler dorpshuisjes met een kruis in de nok en het barokke kerkje, dat zyn hard-groene toren- dacht te hebben, waardoor zy ongewoon be- mlnneiyk werd. .Het moet wel prettig voor je zyn, Skinner weer om Je heen te zien,” verdui- deiykte zy. „Hy zal Je bepaald aan Londen doen denken.” Jimmy ontmoette den blik van zyn vilder. .Skinner,” zei hy, Js iemand, dien men niet anders dan respecteeren kan. Zyn karakter bloeit voor iemand open als een mooie bloem." De schotel trilde in de hand van meneer Crocker, maar zyn gelaat bleef onbewogen, „Sluimer is een uitnemend man," vervolgde Jimmy. „Hy heeft een klnderiyk hart.” Mevrouw Pett keek eens een beetje verbijsterd naar den bezitter van sü die deugden. Zy had t onprettig gevoel, uitgelachen te worden. En ze voelde haar sympathie voor Jimmy weer minder worden. „Vele Jaren,” zei Jimmy, ,js Skinner zoo veel als een vader voor me geweest, die toeschoot als ik viel en me dan vergastte op het vertellen van een of ander sprookje of vertelseltje, of die de pyn wegzoende.” Annie was vol bewondering voor iemand, die zich zoo door een dergeiyke benauwende sltu- actie op zoo n manier wist heen te slaan. Maar toch had zy liever gezien, dat hy zich niet zoo op den voorgrond zou dringen. Misschien zoo dacht zycreëerde hy een geheel nieuwen Jimmy Crocker, een karakter, dat Skinner en Lord Wisbeach misschien aan het twyfelen zou brengen, zy wilde hem wel waar schuwen, zich een beetje In te houden, maar de tafel was lang, en zy zaten Juist tegenover elkander aan de uiteinden er van. gekeken; ze h om die leeiyk laat versierd Met een woedend gebaar trok David Ochil tree z’n «y<len zakdoek uit z’n zak en veegde zich nydlg over z’n wangen. En toen hy dien morgen wat bekomen was van z’n ontgooche ling, besloot hy z’n verloving niet alleen niet te verbreken, maar volkomen tevreden te zyn met Jenny Taffrill als z’n verloofde en aan staande echtgenoote. een besluit waarop hy In later Jaren met groote voldoening zou terug zien. harteiyk afscheid, stapte in z’n wagen en reed naar z’n kantoor. Hy was byna 45 Jaar en op manneiyke schoon heid kon hy absoluut geen aanspraak maken Z’n gezicht was vierkant; hy had veel te hoe kige schouders en z’n haar werd al dun en grijs. Sinds’ de laatste Jaren was hy buitengewoon gelukkig in zaken Maar hoe ouder hy werd, hoe eenzamer hy zich begon te gevoelen. Niet gering was dan ook z’n vreugde geweest, toen de niet meer jonge Jenny Taffrill hem haar hand en hart had geschonken. Later betrapte hy er zich echter op, dat hy elgeniyk liever een Jongere, mooiere vrouw tot z’n echtgenoote sou hebben gemaakt. Maarneendergeiyke elschen mocht hy zelfs met zyn geld niet meer stellen. Zoo’n opkomende gedachte vei wlei p hy dus zoo gauw mogeiyk. Hy had z’n kantoor In een der wolkenkrabbers van Brooklyn en toen z’n auto ’oor t gebouw stopte en Ochil tree was uitgestapt, kwam de llftjongen direct naar bulten en groette hem vriendelyk. Hy groette even vriendelyk terug en de lift bracht hem tot de vierde verdieping, waar een jong meisje Instapte. David nam beleefd z’n hoed af en keek haar ter sluiks aan. Het was een mooie vrouw en optima forma jong, sterk en elegant, op en top een dame uit de groote wereld, kostbaar en naar de laatste mode ge- ■j—e Tlrolers zyn een gemoedeiyk, maar arm 1 volk, dat zyn vrooiykheld en zyn goed f humeur niet heeft verloren, ondanks de bittere ervaringen, welke zy In den loop der Jaren hebben opgedaan. Van hun door den God- deiyken Architect wonder-mooi en Imposant gebouwd land, hebben zy. ondanks him held- haftlgen stryd, waarvan zy eenvoudlng en on opgesmukt, en daardoor juist zoo aangrijpend weten te vertellen, na <ien wereldoorlog een der schoonste deelen, n.l. het Zuiden moeten af staan aan den ItalUanschen overwinnaar. Dat hun dat nog dwars zit. is te begrypcn. Maar hoe pyniyk soms ook de herinneringen zyn. die zy met vochtige oogen ophalen, de joligheid overwint met dansen en zingen en Jodelen tenslotte de momenten, waarop hun keel en hart vol schieten van ergernis en weemoed Heeft hun vrijheidsheld Andreas Hofei, wiens veldslagen men in X Panorama te Innsbruck In pakkende tafereelen ziet geschilderd, ondanks allen heldenmoed ook niet het onderspit moeten delven door verraad? Het geheim van hun op gewektheid, ondanks alles, schuilt niet alleen in de heerlykheid van hun bergland, maar ook in het geloof, dat zy langs 's Heeren wegen In veel zachter en Howard Bemis had geen ver dere meenlngen over den Invloed van Edgar Lee Masters op de moderne literatuur. Mevr. Pett verliet met Annie het vertrek. De genieën gingen ook stuk voor stuk weg. Jimmy bemerkte, toen hy een sigaret had opgestoken en zyn koffie had uitgedronken, dat hy alleen was achterge bleven met zyn ouden vriend. Lord Wisbeach, en dat zyn oude vriend Lord Wisbeach aan stalten maakte om een vertrouwelyk gesprek te beginnen. De blonde jongeman begon met naar de deur te gaan en op de gang te kyken, om te zien, of zy leeg was. Toen ging hy weer zitten en staarde Jimmy aan. „Wat ben jy van plan?” vroeg hy. Jimmy keek hem, niet begrüpend aan ■Mijn plan?” zei hy. ..Hoe bedoel Je?” „Niet te veel omhaal,’’ ried zyne Lordschap aan. „Praat duldelyk en vlug. We kunnen ieder oogenbllk gestoord worden, Hoe heet je? Waarom ben je hier?” Jimmy trok zyn wenkbrauwen op. „Ik ben een verloren neef, die tot de kudde is weergekeerd ”1 .Ach, houd toch op met dat gebazel Ben je van Potter?" .Pot Hé?” .Ja, van de bende van Potter?” „Wie is Potter?” ,Je weet vel, wie Potter 1st” .Integendeel, mijn levensweg is nog niet overstraald geweest door de kennis van meneer Potter.” .Partrldglte Mevrouw Pett was bleek van tafel opge staan. „WHly hoe kom Je er by. dat naar hier toe te brengen? Wat ben je van plan?” Willy glimlachte vaderiyk. ,fr Is niet het minste gevaar tante Nesta. Het kan niet ontploffen zonder stoot. Ik heb het den heelen morgen al by me gedragen.” Hy wierp een trotschen blik op het buisje, zoo als een vader naar een mooi en voorspoedig opgroeiend kind kijkt. Mevrouw Pett was niet gerustgesteld „Ga het in ’s hemelsnaam gauw In de brand kast van je oom leggen. Doe het weg, toe.” ,Jk ken het slot niet” „Bel oom dan even op en vraag het hem." .Nu, als u er op staat, heel goed dan tante. Maar er is werkelyk geen gevaar by." .Neem dat ding nu niet mee,” gilde mevrouw Pett nog. toen hy opstond. „Je sou het kunnen laten vallen. Kom het dadelyk even halen.” „Heel goed." De conversatie liep heel traag, toen Willy weg was. De aanwezigheid van het buisje scheen allen te drukken en Howard Bemis, die er vlak naast zat. hield er zich zoo ver vandaan, dat hy Annie byna van haar stoel afduwde. Toen kwam Willy terug. Hjj nam X buisje op en ver liet er weer de kamer mee. .Als u nu plotseling een knal hoort en het dak omhoog gaat,” zei Jimmy, „dan weet u wat er gebeurt.” Willy kwam terug en nam zyn plaats aan tafel weer in. maar de juiste geest kwam niet terug Mj de gasten. Clarence Renahaw sprak p het oefenveld is Zepl, de skileeraar, die f 1 met recht trotsch is op zyn mooie insig- nes van berggids en ski-leeraar, waarvoor hij zware examens heeft moeten afleggen, heer en meester, maar hy heeft niets van een po tentaat. Met een verbysterend gemak doet hy de moellljkste oefeningen onberispeiyk voor, met een eindeloos goedmoedig lcu:hend geduld verbetert hy het meest onbeholpen gehaspel en met gevoel voor nimmer kwetsenden humor bootst hy soms ter leering de schutterige hou dingen en manoeuvres van zyn leerlingen na. Zepl is een echter Grleser. Met zyn verweerden bruinen kop, waarin de lichte oogen en de ha gelwitte tanden altyd vrooiyk zyn, met zyn stevige korte gestalte lykt hy een stuk van het landschap. Hy hoort er in thuis, evenals de larixen en de dennen, die de stelle hellingen tot aan de hooge. verspreid liggende eenzame hoeven beklimmen en het lawinegevaar in het Grieser-gebied uitsluiten. Ook van hem gaat een vertrouwen-wekkend veiligheidsgevoel uit, want hy kent de geringste nuanre In het soms zoo volmaakt onschuldig schynende en toch z<x> verraderlyke sneeuwdek, hy weet wat de winden brengen: sneeuw of regen of zon, hy wordt nimmer verrast door de grillen van de natuur, omdat hy er steeds op bedacht is. Om hem echter geheel in zyn ele ment te zien, moet men met hem op toer uit gaan naar den 1600 M. hoog gelegen Sattalalpe. naar het Nószlacher Joch of Obernberg imen kan er ongeveer 30 verschillende dag- en hoogtoeren maken). Dan suist hy op zyn vaak in de dikke opstuivende sneeuw verdwynende ski’s langs de stelle flanken der bergen, zyn haar boven zyn bruinen kop opwaaiend tot een helmbos, of staat hy tusschen de zwaar met sneeuw beladen kerst- boomen als een donker silhouet, bewonderend de overbekende maar altyd weer betoo- verende berggezichten van zyn .Heimat Zepl StriE^ner is een der weinigen van zyn generatie, die In Olies de geheimen der ski-kunst verstaat. De schooljeugd in Gries krygt echter van hem éénmaal in de week ski-onderricht en het is een amusant schouwspel, wanneer men die kleine roekelcxne Tiroler kabouters, waaronder dreu mesen van 6 jaar van de hoogten naar bene den ziet schieten met een duizelingwekkende snelheid. zien, trekk verder gel<,_ touristisah bedorven Oostenryk. Oostenryk is met deze invasie van Hollanders, die bovendien nog dankbare herinneringen wekken aan de moeilijke tyden. toen Oosten- rijksche kinderen liefdevolle tehuizen en ver pleging vonden in ons land, ten zeerste inge nomen. De wereldcrisis heeft den toevloed van Amerikanen en Engelschen doen slinken en de politieke controversen met Duitschland doen nog altyd hun invloed gelden op het bezoek van Duitschers aan Oostenryk. De Hollanders zyn dus graag geziene gasten en de Oosten rijkers laten hun dat ook duldelyk biyken. In het prachtige bergland Tirol, dat in schoon heid voor Zwitserland niet onderdoet, vindt men tal van plaatsen, welke zich by uitstek lee- nen voor een sportieve, gezonde en aangename wintervacantle. Onder deze plaatsen is Gries am Brenner een der ten onrechte ten onzent minder bekende. Want al bezit Gries ook geen mondaine amusementsgelegenheden en luxueuze hotels, als wordt de moeiyke. ski-sport er niet onderwezen in een met vele klassen en sklleeraren werkende school, welke op de eer zucht en nayver der leerlingen speculeert op gevaar af hun spieren te overspannen, het be zit vele voordeelen, waarop andere meer be kende en hooger gelegen plaatsen als Zürs, Galdux, Kitzbühl en vele andere niet in die mate kunnen bogen. Intusschen had Jimmy een pret van belang. Hy voelde, dat hy het zonnestraaltje in huls aan het worden was en een uitstekenden in druk maakte. Hy verheugde zich in de spijzen, In de manier, waarop zyn vader butler speelde, en hy verheugde Sttch in het zien van de jonge lui. Hy zou het irat fyn gevonden hebben Ms meneer Pett er ofck nog geweest weis. Hy had een groote genegenheid voor meneer Pett op gevat en hy maakte 1 besluit geen tyd te ver liezen, om meneer Pett het onzinnige Idee uit het hoofd te praten om hem. Jimmy, met kan toorwerk tastig te vallen. Hy overdacht een uitstapje naar de wedstrydterrelnen in gezel schap van meneer Pett en een aantal flesschen. Zyn droomeryen werden echter plotseling afge broken, doordat er een plotselinge stilte in het gezelschap vleL Hy keek op van zjjh bord en zag, dat allen met open monden naar Willy Partridge keken. Willy keek op zyn beurt, met stralende oogen naar een klein reageerbuisje,, dat hy uit zyn zak had gehaald en naast zyn bord zette. „In dat buisje," zei Willy verstrooid, „heb ik genoeg om half New Vork In de lucht te doen vliegen." De stilte werd verbroken door een lawaai in een hoek, waar meneer Crocker een warmen schotel had laten vallen. .Als ik dat buisje ook zoo liet vallen.” zei Willy, het ongelukje als Illustratie by zyn voor dracht gebruikend, „dan zouden we niet meer hier zitten." „Laat het dan liever niet vallen.” ried Jimmy aan. „Wat is het?” conversatie deel te nemen. Zy gaf afwezige antwoorden op het gepraat van Howard Bemis, den dichter, die aan haar linker hand zat. Zy keek de tafel rond. Willy Partridge was bezig aan mevrouw Pett het verschil uit te leggen tusschen pikrinezuur en trinitrotoluene, en de stem van Clarence Renshaw hoorde men boven alles uit, sprekende over de byzonderheden van den trochaeischen spondeus. Overigens was er niets dat deze lunch deed verschillen van de vele andere, waaraan zy In dit huis al had deel genomen. Het eenlge, wat haar een weinig ongerust maakte, was, dat Lord Wisbeach steelsche blikken naar Jimmy wierp, die met de rustige Eumdacht zat te eten van Iemand, die zich, na lange dagen kosthuls-voedsel te hebben verorberd, voor meesterwerken der kookkunst gezet zag. Jimmy had de laatste dagen te veel haché gegeten om zich nog Iets aan te trekken van zoolets als steelsche blikken. Hy had lord Wisbeach ook wel zien kyken, en ongetwyfeld zou er na tafel gelegenheid volop zijn, om eens even met dien heer te praten. Maar thans voelde hy zich meer aangetrokken door de diverse schotels, en hy bediende zich nog eens goed van een exemplaar, dat zyn vader hem voorhield Toen bemerkte hy, dat mevrouw Pett iets tegen hem zei. „Pardon?” ,Net als van ouds," zei mevrouw Pett ver rukt Haar wantrouwen was geheel verdwenen, nu Lord Wisbeach haar nieuwen gast herkend had an zy verweet zich zelfs, hem ook ver- e Oostenryksche berggebieden komen II geliefde wintersport-oorden in trek by de Hollandsche toeristen en dat is niet te verwonderen. Niet iedereen houdt ■van de luxueuze mondanitelt der van ouds ge renommeerde wintersportplaatsen in de Beier- sche Alphen en Zwitserland, als Garmisch-Par- tenklrchen, St. Moritz, Arosa en zoovele andere, waar men naast de grandioze en verkwikkende natuur vergast wordt op het schouwspel van menscheiyke onnatuur in milieux van ex-vorsten en ,Hochstaples”, filmdiva's en renstalbezitters. en alle mogeiyke en onmogeiyke wereld-be- roemdheden en -beruchtheden. Niet iedereen kan zich de voor deze wintersport-plaatsen, ondanks devaluatie en hotelplans, nog betrek kelyk groote kosten, vooral van dg zgn. „menus plaisirs” permitteeren. Niet de snobs, maar de zuivere sport- en sneeuwliefhebbers uit ons lauwe, doorgaans mistig klamme landje, waar de vorst in de laatste en de eerste maanden van het Jaar gewooniyk niet meer dan een smoezelige slip van haar witten mantel laat •n In steeds grooter getale naar het gen maar goedkoopere en minder Sint Joseph, wij komen vertrouwvol tot U, die het toonbeeld der werklieden zijt. Gij vroegt nooit wat God met U voor had Hij riep, Ge waart altoos tot alles bereid. Gehoorzame Joseph, leer ons ook die deugd, en help ons ook bidden te K samen: „Geschiede Gods Wil, in den Hemel, op d' aarde. Zoo zij het in eeuwigheid. Amen. avid Ochiltree, een goede veertiger, zong in 1 bad. terwyi hy zich geducht in zeepte. Hy gevoelde zich overgelukkig Z’n zaken gingen uitstekend, hy was kernge zond en hy was verloofd. Door een vrooiyk liedje te zingen, gaf hy dus lucht aan 1 blyde gevoel, dat hem op dien zonnlgen voorjaars morgen doortintelde. Een half uur later trad hy z’n zitkamer bin nen en daar waalde hem de geur van ham en gebakken eieren tegemoet. Z’n genoeglyke stemming werd er door verhoogd en de lust bekroop hem z’n geluk met anderen te deelen. En met wie kon hy dat beter doen dan met Jenny, z’n aanstaande vrouw? Hy zou haar dien prachtlgen armband met turkooizen en robynen gevenZ’n chauffeur stond reeds met z’n wagen voor. even huis m’n Verloof de ryden. Poin ter," beval Da vid. „Jenny", lach te Wj vrooiyk, toen hy haar eetkamer binnentrad, waar het meisje alleen aan ’t ontbyt zat, „Ik kom Je even zeggen, dat je dien armband, dien je zoo mooi vond, by Farrell Co. maar moet gaan koopen. Ik heb er vandaag zeker weinig tyd voor en vrouwen zoeken zoolets liever zelf uit,” De jongedame keeg een kleur van blijdschap en riep: „O David, hoe Hef van Je!” en ze kuste hem op beide wangen. .Maar ga je nu al weer weg? Wil je geen kop thee? Ik ga straks direct naar Farrell Co.; je as. vrouwtje zal er vanavond ultzlen als een prinses.” David Ochiltree lachte, excuseerde zich, nam tal van naïef beschilderde devotle-kapelletjea en boerse he kruisbeelden belijden. Wanneer in Gries <1300 M. hoog) de sneeuw tydeluk smelt, vindt men in Padaun <1600 M. hoog) en op de bergruggen nog altyd gelegen heid te over om tot einde Maart er naar hartelust de ski-sport te beoefenen, en wan neer eenmaal de lente in Jhet land komt, en de Alpenweiden weer groen worden, vangt een feest van bonte bloemen aan. dat natuuriyker en rijker van afwisseling is dan dat van onze vermaarde bollenvelden. Wie uit is op een vacantie vol natuurschoon, sport, rust en on derlinge gezelligheid zal zich In Gries, waar men als toerist niet slechts een betalend num mer. maar een met hartelykheld omgeven en verzorgde gast Is, zoowel des winters als des zomers „thuis" voelen op een wyze als men zelden elders kan beleven.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1937 | | pagina 9