GRIES AM BRENNER
Het Zeemonster
van
I
D
F 750.-
?Cet wtAaal uan den daq
GEBED TOT SINT JOSEPH
van
De zorgen
Jimmy
EEN WEINIG BEKEND
WINTERSP0RT-00RD
I
I
I
i
.r
-
VRIJDAG 19 MAART 1937
i
11 i-i-f-i r r r r- i f i f t t i t t t t t t t t t 1 i
ijdelheid
Skiën op duigen
1!
i
DOOR P. a WODEHOUSE
Natuur, sport en rust: drie fac
toren voor een wezenlijke
vacantie
j Beschaamde
o
5
T T< t T TI t-t i*e
Gezicht van uit Gries op den Tribulaun in den zomer
e
n
HERMAN KRAMER
I I I' I' l- I I' F-I l' F l'iF-I-'l 'I-'F-l-F l L l I-f- F l 'I l I I' t- I 'I' I I l-I l I-! I I I I M I I
Grieserhof met de omringende
ski-velden in den winter
bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
K
VIJFTIENDE HOOFDSTUK
(Wordt vervolgd)
A
MNIHflttlIiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiliillIlIltiiliillllllliilllIllllllllllill
In allerijl keerden Drein en Plet naar de stad van Nagasaki
terug, teneinde touw en een lorrie te halen, ze hadden een
hoop touw noodig otn het monster In bedwang te houden. Zoo
als gewoonlyk, nam Drein het weer van den gemakkelyken
kant op. Hij liep met zijn handen In zijn zak en Piet sjouwde
zich half dood. Dat was niet mooi van Drein.
Ook in Nagasaki was het een drukte van belang. In de ge
heele stad waren de vlaggen uitgestoken. Toen Drein en Piet
door de verlaten straten liepen, boorden ae hier en daar door
de openstaande deuren besprekingen over een grootacbe huldi
ging, welke hun na bet welslagen hunner stoute onderneming
te wachten stond.
Sint Joseph, Gij waart maar een timmerman, en nu zift Ge Beschermer
der Kerk
En ook de Patroon ran het huisgezin en van t achtige, eerlijke werk,
Wjj komen tot V met vertrouwvol gemoed, nu 't heden Uw feestdag is
En leggen ons hart voor uw vaderoog bloot, met zijn zorg en zijn droefenis.
Sint Joseph, hun harten zijn zuiver en trouw, en hun handen, hun
Hfven zijn sterk.
En zij vragen geen rijkdom en wereldsche praal, maar zij bidden en
smeeken om werk;
Hun heden is somber en doelloos en droef, en hun toekomst één
donkere nacht
Ach, help hen, Sint Joseph, Gij troost der bedroefden, en toon hun Uw
goedheid en macht.
Sint Joseph, Gij weet toch wat arbeiden is, want wat was U de arbeid
een vreugd,
In het simpel volbrengen van daag’lijkschen plicht waart Gij voorbeeld
van schitt’rende deugd
Maar d’ arbeid werd schaarscherSint Joseph, en het doet toch
vreeselijk pijn
Al die zwervende, zoekende mannen te zien, en die jongens, die
werkloos zijn.
In Nagasaki telegrafeerde Plet direct naar het vaderland,
dat ze het monster hadden overmeesterd en ze het zoo spoedig
mogeljjk mee zouden brengen Hjj had precies de plaats waar
ze het monster gevangen hadden, aangegeven en dienzelfden
«lag zaten alle geleerden in de geheele wereld over hun kaarten
gebogen om te berekenen wanneer ze met het monster zouden
komen.
„Eerst
langs het
van i
wager^,
behoeft
btj verlies van een hand,
een voet of een oog.
kleed van af haar schoenen tot aan haar hoed
uit Parijs. Toen hjj haar, nu met onverholen
bewondering, aankeek, glimlachte zy vriende
lijk tegen hem. ZD had tegen hem geglimlacht!
Tegen hem! Zoo lets was hem nog nooit over
komen^
De lift stopte op de 13de verdieping, waar
eenlge menschen naar binnen stapten. Hij be
merkte ze niet, maar de jongedame kwam
dichter bij hem staan en hjj keek haar opnieuw
aan. Ja. hjj had gelijk Ze glimlachte weer,
vriéndelijk en met belangstelling In haar prach
tige donkerblauwe oogen.
□WHd Ochiltree wierp even een blik op zich
zelf. Eigenlijk was hy toch zoo dik niet. Die
massage had wonderen verricht. Hjj was er toe
overgegaan, toen z’n kleermaker hem telkens
er op wees, dat hjj al weer dikker geworden was.
Neen, dat was nu anders geworden. Nog gis
teren had z’n kleermaker hem, bij t aanmeten
van een nieuw costuum, de verzekering gegeven,
dat hij vier centimeter slanker was geworden
als
steeds meer
In z’n taille. Bijna 45 Jaar was ook niet té oud.
Het was een pracht-leeftyd voor een man.en...
opnieuw keek hij naar de elegante, mooie jonge
dame. Ja, waarlijk, er speelde weer een glim
lach om d*r lippen en haar oogen schitterden
vrooiyk.
Zou hij kennis met haar maken? Zich aan
haar voorstellen? Misschien hield Jenny Taff
rill wel In hoofdzaak van hem. omdat hij zoo
rijk was. Hij zou z’n verloving met haar kun
nen afmaken, haar financ'd schadeloos kun
nen stellen, zonder haar geviel te kwetsen, mis
schien. Verlovingen gingen tegenwoordig zoo
dikwijls af.
Opnieuw keek hy naar de lieve vrouweljjke
verschijning. De lift hield stil op de 19de ver
dieping. Er traden weer menschen binnen en
de jongedame stond weer iets dichter bij Ochil
tree Haar lange wimpers overschaduwden haar
oogen De lift stopte opnieuw, nu op de 23ste
verdieping.
„Wees nu geen Idioot, David,’* zei hjj tot zich
zelf.
Op de 33ste verdieping stapte het grootste
deel der passagiers uit. Ochiltree wachtte even
en liet de mooie jongedame voor gaan. Ze keek
hem met een laatsten blik over haar schouder
na. In dien blik las hij ongetemperde vrooiyk-
heid. De vroolykhetd der jeugd, dacht hy.
Terwijl hjj haar door de lange, breede gan
gen volgde, keek hij In een der daar aanwezige
spiegels, om z’n das recht te strikken en staar
de naar z’n beeltenis In *t glas: een sterke ge
zonde man van middelbaren leeftijd, keurig ge
kleed.
Maar eensklaps keek hij verschrikt! Daar op
z’n wang en onder z’n beide oogen was hij als
gebrandmerkt. Duidelijk zag hjj op die plaat
sen. en Iedereen kon ae daar zien, de roode
afdrukken van het lippenstift, dat Jenny ge
bruikt had. voordat ze hem uit dankbaarheid
voor den kostbdten armband, gekust had*!
Lieve hemel! Daarom had die mooie elegante
jongedame hem herhaaldelijk glimlachend «»n-
3 zich vrooiyk om hem gemaakt,
roode plekken, waarmee z’n ge-
A I I A DAMMC’C op blad 2Ün ln8evolKe de verzekeringsvoorwaarden tegen p 7^0 blj levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 7^A MJ een ongeval met p -
/A I «I «Ti ZA IllJIN IN O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen verlies van beide armen, beide beenen ot beide oogen 1 doodelljken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UIT ER LIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Het gebeurde maar heel zelden, dat Annie
zich werkelijk verheugde In de tegenwoordig
heid van de zes genieën in het huis van haar
oom. In den regel verfoeide zjj ze alle zes, per
soonlijk en in massa. Doch thans was hun aan-^
wezigheid haar heel welkom. zy mochten dan
hun fouten hebben, hun tegenwoordigheid voor-
kWEun thans tenminste de mogelijkheid. dat er
zich tusschen Lord Wisbeach en Jimmy een
gesprek zou ontwikkelen over tien ouden tijd.
Zy was nu nog niet over haar gevoelens heen,
volgende op de ontmoeting tusschen Jimmy en
Lord Wisbeach.
Ze had nooit durven denken, dat alles zoo
goed zou zijn verloopen. ZD had verwacht, dat
Lord Wisbeach achteruit zou zyn getreden met
een trek van verbazing op zijn gezicht en uit
roepend: .Maar, dat is Jimmy Crocker niet.”
Het was een heele opluchting voor haar ge
weest, zooals het thans gegaan was, maar zy
was niettemin nog niet in staat om aan de
Het skl-en is in Gries elgeniyk geïmpor
teerd door een pastoor in het begin van deze
eeuw. Zepl weet daar nog smakelyk van te
vertellen. Die pastoor wees den schooljon
gens, hoe zy van de duigen van een vat
primitieve ski’s konden maken. In de duigen
werden aan de uiteinden twee gaten geboord
Door deze gaten haalde men een touw, dat
men over de schouders spande, zoodat de
duig als het ware een over den schouder
gespannen boog vormde, waarop het been
als pyi stond. Met de handen aan de ge
spannen touwen bestuurde men dan de ge
ïmproviseerde ski’s en .Es ging famos” ver-
klaarde Zepl met zyn nog Edtyd jongens
achtiger! lach. Eerst veel later zyn de Noren
en toeristen naar Tirol gekomen met hun
geperfectlonneerde ski’s.
m er te komen behoeft men na de lange
f 1 treinreis niet zooals In verschillende an-
dere plaatsen eerst nog eens ifï een auto
bus enkele uren te .griezelen" en dan nog een
vermoelenden wandeltocht naar boven te onder
nemen. Het ligt aan de groote spoorlijn
MünchenKuffstelnInnsbruckMbran en de
Internationale treinen, waarby er zyn met van
Holland uit rechtstreeks doorgaande
stoppen er. Reist men per auto, dan
men slechts den grooten befaamden verkeers
weg naar den Brennerpas te volgen om bet te
spits als een onrijpe peer parmantig omhoog
steekt, als door een spelende kinderhand zyn
neergezet, vormt hier en daar een kunstimatlgen
val. waar het donker glanzende water rulschend
neerstort, omiyst van blauw-groene Ijspegels en
randen van watten sneeuw. Het Wipp-dal is
niet nauw en drukkend, maar ligt naar twee
kanten open met fantastische uitzichten op
gigantische bergtoppen in de verte De natuur is
hier niet „öde” als op de hooge kammen, maar
vriendelyk en idyllisch en in sneeuw en ryp
sprookjesachtig. De beginneling in de skl-sport
kan. wanneer hy in hotel Grieserhof woont, op
den drempel zyn latten aansnoeren, want het
officleele oefenveldje met zyn vele en veelsoor
tige glooiingen op kort bestek, dat gelegenheid
geeft tot het practiseeren van „Schneepflug”,
„Stemmbogen”, .JSchusz”, „Christania” en val
len, ligt letter! yk voor de deur. Geen moeizame
klimpartijen dus, die de spieren afmatten wóór
zy aan het eigeniyke werk kunnen gaan, geen
door hun veelvuldigheid duur wordende toch
ten met tandrad- of zweef-banen. waarby het
popelend ongeduld van den sport-enthousiast
nauweiyks gepaaid wordt door schoone verge
zichten. Men kan hier op de skiën uitgaan en
thuiskomen, een voordeel, dat men meer waar
deert, naarmate men het vaker ervaart.
bereiken. Op dezen weg wordt bovendien een
geregelde autobusdienst van Innsbruck naar
Brenners, ’t Italiaansche grensplaatsje aan den
Brenner, onderhouden. Het is merkwaardig, dat
Gries, niettegenstaande deze gemakkelijke be
reikbaarheid, nog betrekkelyk zoo weinig naam
beeft gemaakt. En dit verwondert te meer, daar
het landschap rondom Gries van een verruk
kende schoonheid is.
Het riviertje de Wipp, waarlangs de Tiroler
dorpshuisjes met een kruis in de nok en het
barokke kerkje, dat zyn hard-groene toren-
dacht te hebben, waardoor zy ongewoon be-
mlnneiyk werd. .Het moet wel prettig voor je
zyn, Skinner weer om Je heen te zien,” verdui-
deiykte zy. „Hy zal Je bepaald aan Londen doen
denken.”
Jimmy ontmoette den blik van zyn vilder.
.Skinner,” zei hy, Js iemand, dien men niet
anders dan respecteeren kan. Zyn karakter
bloeit voor iemand open als een mooie bloem."
De schotel trilde in de hand van meneer
Crocker, maar zyn gelaat bleef onbewogen,
„Sluimer is een uitnemend man," vervolgde
Jimmy. „Hy heeft een klnderiyk hart.”
Mevrouw Pett keek eens een beetje verbijsterd
naar den bezitter van sü die deugden. Zy had
t onprettig gevoel, uitgelachen te worden. En
ze voelde haar sympathie voor Jimmy weer
minder worden.
„Vele Jaren,” zei Jimmy, ,js Skinner zoo veel
als een vader voor me geweest, die toeschoot
als ik viel en me dan vergastte op het vertellen
van een of ander sprookje of vertelseltje, of die
de pyn wegzoende.”
Annie was vol bewondering voor iemand, die
zich zoo door een dergeiyke benauwende sltu-
actie op zoo n manier wist heen te slaan. Maar
toch had zy liever gezien, dat hy zich niet zoo
op den voorgrond zou dringen. Misschien
zoo dacht zycreëerde hy een geheel
nieuwen Jimmy Crocker, een karakter, dat
Skinner en Lord Wisbeach misschien aan het
twyfelen zou brengen, zy wilde hem wel waar
schuwen, zich een beetje In te houden, maar
de tafel was lang, en zy zaten Juist tegenover
elkander aan de uiteinden er van.
gekeken; ze h
om die leeiyk
laat versierd
Met een woedend gebaar trok David Ochil
tree z’n «y<len zakdoek uit z’n zak en veegde
zich nydlg over z’n wangen. En toen hy dien
morgen wat bekomen was van z’n ontgooche
ling, besloot hy z’n verloving niet alleen niet
te verbreken, maar volkomen tevreden te zyn
met Jenny Taffrill als z’n verloofde en aan
staande echtgenoote. een besluit waarop hy In
later Jaren met groote voldoening zou terug
zien.
harteiyk afscheid, stapte in z’n wagen en reed
naar z’n kantoor.
Hy was byna 45 Jaar en op manneiyke schoon
heid kon hy absoluut geen aanspraak maken
Z’n gezicht was vierkant; hy had veel te hoe
kige schouders en z’n haar werd al dun en grijs.
Sinds’ de laatste Jaren was hy buitengewoon
gelukkig in zaken Maar hoe ouder hy werd,
hoe eenzamer hy zich begon te gevoelen. Niet
gering was dan ook z’n vreugde geweest, toen
de niet meer jonge Jenny Taffrill hem haar
hand en hart had geschonken. Later betrapte
hy er zich echter op, dat hy elgeniyk liever een
Jongere, mooiere vrouw tot z’n echtgenoote sou
hebben gemaakt. Maarneendergeiyke
elschen mocht hy zelfs met zyn geld niet meer
stellen. Zoo’n opkomende gedachte vei wlei p
hy dus zoo gauw mogeiyk. Hy had z’n kantoor
In een der wolkenkrabbers van Brooklyn en
toen z’n auto ’oor t gebouw stopte en Ochil
tree was uitgestapt, kwam de llftjongen direct
naar bulten en groette hem vriendelyk.
Hy groette even vriendelyk terug en de lift
bracht hem tot de vierde verdieping, waar een
jong meisje Instapte. David nam beleefd z’n
hoed af en keek haar ter sluiks aan. Het was
een mooie vrouw en optima forma jong, sterk
en elegant, op en top een dame uit de groote
wereld, kostbaar en naar de laatste mode ge-
■j—e Tlrolers zyn een gemoedeiyk, maar arm
1 volk, dat zyn vrooiykheld en zyn goed
f humeur niet heeft verloren, ondanks de
bittere ervaringen, welke zy In den loop der
Jaren hebben opgedaan. Van hun door den God-
deiyken Architect wonder-mooi en Imposant
gebouwd land, hebben zy. ondanks him held-
haftlgen stryd, waarvan zy eenvoudlng en on
opgesmukt, en daardoor juist zoo aangrijpend
weten te vertellen, na <ien wereldoorlog een der
schoonste deelen, n.l. het Zuiden moeten af
staan aan den ItalUanschen overwinnaar. Dat
hun dat nog dwars zit. is te begrypcn. Maar
hoe pyniyk soms ook de herinneringen zyn.
die zy met vochtige oogen ophalen, de joligheid
overwint met dansen en zingen en Jodelen
tenslotte de momenten, waarop hun keel en
hart vol schieten van ergernis en weemoed
Heeft hun vrijheidsheld Andreas Hofei, wiens
veldslagen men in X Panorama te Innsbruck In
pakkende tafereelen ziet geschilderd, ondanks
allen heldenmoed ook niet het onderspit moeten
delven door verraad? Het geheim van hun op
gewektheid, ondanks alles, schuilt niet alleen
in de heerlykheid van hun bergland, maar ook
in het geloof, dat zy langs 's Heeren wegen In
veel zachter en Howard Bemis had geen ver
dere meenlngen over den Invloed van Edgar Lee
Masters op de moderne literatuur. Mevr. Pett
verliet met Annie het vertrek. De genieën gingen
ook stuk voor stuk weg. Jimmy bemerkte, toen
hy een sigaret had opgestoken en zyn koffie
had uitgedronken, dat hy alleen was achterge
bleven met zyn ouden vriend. Lord Wisbeach,
en dat zyn oude vriend Lord Wisbeach aan
stalten maakte om een vertrouwelyk gesprek te
beginnen.
De blonde jongeman begon met naar de deur
te gaan en op de gang te kyken, om te zien,
of zy leeg was. Toen ging hy weer zitten en
staarde Jimmy aan.
„Wat ben jy van plan?” vroeg hy.
Jimmy keek hem, niet begrüpend aan
■Mijn plan?” zei hy. ..Hoe bedoel Je?”
„Niet te veel omhaal,’’ ried zyne Lordschap
aan. „Praat duldelyk en vlug. We kunnen ieder
oogenbllk gestoord worden, Hoe heet je?
Waarom ben je hier?”
Jimmy trok zyn wenkbrauwen op.
„Ik ben een verloren neef, die tot de kudde
is weergekeerd ”1
.Ach, houd toch op met dat gebazel Ben
je van Potter?"
.Pot Hé?”
.Ja, van de bende van Potter?”
„Wie is Potter?”
,Je weet vel, wie Potter 1st”
.Integendeel, mijn levensweg is nog niet
overstraald geweest door de kennis van meneer
Potter.”
.Partrldglte
Mevrouw Pett was bleek van tafel opge
staan. „WHly hoe kom Je er by. dat naar hier
toe te brengen? Wat ben je van plan?”
Willy glimlachte vaderiyk.
,fr Is niet het minste gevaar tante Nesta.
Het kan niet ontploffen zonder stoot. Ik heb
het den heelen morgen al by me gedragen.”
Hy wierp een trotschen blik op het buisje, zoo
als een vader naar een mooi en voorspoedig
opgroeiend kind kijkt. Mevrouw Pett was niet
gerustgesteld
„Ga het in ’s hemelsnaam gauw In de brand
kast van je oom leggen. Doe het weg, toe.”
,Jk ken het slot niet”
„Bel oom dan even op en vraag het hem."
.Nu, als u er op staat, heel goed dan tante.
Maar er is werkelyk geen gevaar by."
.Neem dat ding nu niet mee,” gilde mevrouw
Pett nog. toen hy opstond. „Je sou het kunnen
laten vallen. Kom het dadelyk even halen.”
„Heel goed."
De conversatie liep heel traag, toen Willy weg
was. De aanwezigheid van het buisje scheen
allen te drukken en Howard Bemis, die er vlak
naast zat. hield er zich zoo ver vandaan, dat
hy Annie byna van haar stoel afduwde. Toen
kwam Willy terug. Hjj nam X buisje op en ver
liet er weer de kamer mee.
.Als u nu plotseling een knal hoort en het dak
omhoog gaat,” zei Jimmy, „dan weet u wat er
gebeurt.”
Willy kwam terug en nam zyn plaats aan
tafel weer in. maar de juiste geest kwam niet
terug Mj de gasten. Clarence Renahaw sprak
p het oefenveld is Zepl, de skileeraar, die
f 1 met recht trotsch is op zyn mooie insig-
nes van berggids en ski-leeraar, waarvoor
hij zware examens heeft moeten afleggen, heer
en meester, maar hy heeft niets van een po
tentaat. Met een verbysterend gemak doet hy
de moellljkste oefeningen onberispeiyk voor,
met een eindeloos goedmoedig lcu:hend geduld
verbetert hy het meest onbeholpen gehaspel en
met gevoel voor nimmer kwetsenden humor
bootst hy soms ter leering de schutterige hou
dingen en manoeuvres van zyn leerlingen na.
Zepl is een echter Grleser. Met zyn verweerden
bruinen kop, waarin de lichte oogen en de ha
gelwitte tanden altyd vrooiyk zyn, met zyn
stevige korte gestalte lykt hy een stuk van het
landschap. Hy hoort er in thuis, evenals de
larixen en de dennen, die de stelle hellingen
tot aan de hooge. verspreid liggende eenzame
hoeven beklimmen en het lawinegevaar in het
Grieser-gebied uitsluiten.
Ook van hem gaat een vertrouwen-wekkend
veiligheidsgevoel uit, want hy kent de geringste
nuanre In het soms zoo volmaakt onschuldig
schynende en toch z<x> verraderlyke sneeuwdek,
hy weet wat de winden brengen: sneeuw of
regen of zon, hy wordt nimmer verrast door de
grillen van de natuur, omdat hy er steeds op
bedacht is. Om hem echter geheel in zyn ele
ment te zien, moet men met hem op toer uit
gaan naar den 1600 M. hoog gelegen Sattalalpe.
naar het Nószlacher Joch of Obernberg imen kan
er ongeveer 30 verschillende dag- en hoogtoeren
maken). Dan suist hy op zyn vaak in de dikke
opstuivende sneeuw verdwynende ski’s langs de
stelle flanken der bergen, zyn haar boven zyn
bruinen kop opwaaiend tot een helmbos, of staat
hy tusschen de zwaar met sneeuw beladen kerst-
boomen als een donker silhouet, bewonderend
de overbekende maar altyd weer betoo-
verende berggezichten van zyn .Heimat Zepl
StriE^ner is een der weinigen van zyn generatie,
die In Olies de geheimen der ski-kunst verstaat.
De schooljeugd in Gries krygt echter van hem
éénmaal in de week ski-onderricht en het is een
amusant schouwspel, wanneer men die kleine
roekelcxne Tiroler kabouters, waaronder dreu
mesen van 6 jaar van de hoogten naar bene
den ziet schieten met een duizelingwekkende
snelheid.
zien, trekk
verder gel<,_
touristisah bedorven Oostenryk.
Oostenryk is met deze invasie van Hollanders,
die bovendien nog dankbare herinneringen
wekken aan de moeilijke tyden. toen Oosten-
rijksche kinderen liefdevolle tehuizen en ver
pleging vonden in ons land, ten zeerste inge
nomen. De wereldcrisis heeft den toevloed van
Amerikanen en Engelschen doen slinken en de
politieke controversen met Duitschland doen
nog altyd hun invloed gelden op het bezoek
van Duitschers aan Oostenryk. De Hollanders
zyn dus graag geziene gasten en de Oosten
rijkers laten hun dat ook duldelyk biyken.
In het prachtige bergland Tirol, dat in schoon
heid voor Zwitserland niet onderdoet, vindt
men tal van plaatsen, welke zich by uitstek lee-
nen voor een sportieve, gezonde en aangename
wintervacantle. Onder deze plaatsen is Gries
am Brenner een der ten onrechte ten onzent
minder bekende. Want al bezit Gries ook
geen mondaine amusementsgelegenheden en
luxueuze hotels, als wordt de moeiyke. ski-sport
er niet onderwezen in een met vele klassen en
sklleeraren werkende school, welke op de eer
zucht en nayver der leerlingen speculeert op
gevaar af hun spieren te overspannen, het be
zit vele voordeelen, waarop andere meer be
kende en hooger gelegen plaatsen als Zürs,
Galdux, Kitzbühl en vele andere niet in die
mate kunnen bogen.
Intusschen had Jimmy een pret van belang.
Hy voelde, dat hy het zonnestraaltje in huls
aan het worden was en een uitstekenden in
druk maakte. Hy verheugde zich in de spijzen,
In de manier, waarop zyn vader butler speelde,
en hy verheugde Sttch in het zien van de jonge
lui. Hy zou het irat fyn gevonden hebben Ms
meneer Pett er ofck nog geweest weis. Hy had
een groote genegenheid voor meneer Pett op
gevat en hy maakte 1 besluit geen tyd te ver
liezen, om meneer Pett het onzinnige Idee uit
het hoofd te praten om hem. Jimmy, met kan
toorwerk tastig te vallen. Hy overdacht een
uitstapje naar de wedstrydterrelnen in gezel
schap van meneer Pett en een aantal flesschen.
Zyn droomeryen werden echter plotseling afge
broken, doordat er een plotselinge stilte in het
gezelschap vleL Hy keek op van zjjh bord en
zag, dat allen met open monden naar Willy
Partridge keken. Willy keek op zyn beurt, met
stralende oogen naar een klein reageerbuisje,,
dat hy uit zyn zak had gehaald en naast zyn
bord zette.
„In dat buisje," zei Willy verstrooid, „heb ik
genoeg om half New Vork In de lucht te doen
vliegen."
De stilte werd verbroken door een lawaai
in een hoek, waar meneer Crocker een warmen
schotel had laten vallen.
.Als ik dat buisje ook zoo liet vallen.” zei
Willy, het ongelukje als Illustratie by zyn voor
dracht gebruikend, „dan zouden we niet meer
hier zitten."
„Laat het dan liever niet vallen.” ried Jimmy
aan. „Wat is het?”
conversatie deel te nemen. Zy gaf afwezige
antwoorden op het gepraat van Howard Bemis,
den dichter, die aan haar linker hand zat. Zy
keek de tafel rond. Willy Partridge was bezig
aan mevrouw Pett het verschil uit te leggen
tusschen pikrinezuur en trinitrotoluene, en de
stem van Clarence Renshaw hoorde men boven
alles uit, sprekende over de byzonderheden van
den trochaeischen spondeus. Overigens was er
niets dat deze lunch deed verschillen van de
vele andere, waaraan zy In dit huis al had deel
genomen.
Het eenlge, wat haar een weinig ongerust
maakte, was, dat Lord Wisbeach steelsche
blikken naar Jimmy wierp, die met de rustige
Eumdacht zat te eten van Iemand, die zich,
na lange dagen kosthuls-voedsel te hebben
verorberd, voor meesterwerken der kookkunst
gezet zag. Jimmy had de laatste dagen te veel
haché gegeten om zich nog Iets aan te trekken
van zoolets als steelsche blikken. Hy had lord
Wisbeach ook wel zien kyken, en ongetwyfeld
zou er na tafel gelegenheid volop zijn, om eens
even met dien heer te praten. Maar thans
voelde hy zich meer aangetrokken door de
diverse schotels, en hy bediende zich nog eens
goed van een exemplaar, dat zyn vader hem
voorhield
Toen bemerkte hy, dat mevrouw Pett iets
tegen hem zei.
„Pardon?”
,Net als van ouds," zei mevrouw Pett ver
rukt Haar wantrouwen was geheel verdwenen,
nu Lord Wisbeach haar nieuwen gast herkend
had an zy verweet zich zelfs, hem ook ver-
e Oostenryksche berggebieden komen
II geliefde wintersport-oorden
in trek by de Hollandsche toeristen en
dat is niet te verwonderen. Niet iedereen houdt
■van de luxueuze mondanitelt der van ouds ge
renommeerde wintersportplaatsen in de Beier-
sche Alphen en Zwitserland, als Garmisch-Par-
tenklrchen, St. Moritz, Arosa en zoovele andere,
waar men naast de grandioze en verkwikkende
natuur vergast wordt op het schouwspel van
menscheiyke onnatuur in milieux van ex-vorsten
en ,Hochstaples”, filmdiva's en renstalbezitters.
en alle mogeiyke en onmogeiyke wereld-be-
roemdheden en -beruchtheden. Niet iedereen
kan zich de voor deze wintersport-plaatsen,
ondanks devaluatie en hotelplans, nog betrek
kelyk groote kosten, vooral van dg zgn. „menus
plaisirs” permitteeren. Niet de snobs, maar de
zuivere sport- en sneeuwliefhebbers uit ons
lauwe, doorgaans mistig klamme landje, waar
de vorst in de laatste en de eerste maanden
van het Jaar gewooniyk niet meer dan een
smoezelige slip van haar witten mantel laat
•n In steeds grooter getale naar het
gen maar goedkoopere en minder
Sint Joseph, wij komen vertrouwvol tot U, die het toonbeeld der
werklieden zijt.
Gij vroegt nooit wat God met U voor had Hij riep, Ge waart altoos
tot alles bereid.
Gehoorzame Joseph, leer ons ook die deugd, en help ons ook bidden te
K samen:
„Geschiede Gods Wil, in den Hemel, op d' aarde. Zoo zij het in
eeuwigheid. Amen.
avid Ochiltree, een goede veertiger, zong
in 1 bad. terwyi hy zich geducht in
zeepte. Hy gevoelde zich overgelukkig
Z’n zaken gingen uitstekend, hy was kernge
zond en hy was verloofd. Door een vrooiyk
liedje te zingen, gaf hy dus lucht aan 1 blyde
gevoel, dat hem op dien zonnlgen voorjaars
morgen doortintelde.
Een half uur later trad hy z’n zitkamer bin
nen en daar waalde hem de geur van ham en
gebakken eieren tegemoet. Z’n genoeglyke
stemming werd er door verhoogd en de lust
bekroop hem z’n geluk met anderen te deelen.
En met wie kon hy dat beter doen dan met
Jenny, z’n aanstaande vrouw? Hy zou haar
dien prachtlgen armband met turkooizen en
robynen gevenZ’n chauffeur stond reeds
met z’n wagen voor.
even
huis
m’n Verloof
de ryden. Poin
ter," beval Da
vid.
„Jenny", lach
te Wj vrooiyk,
toen hy haar eetkamer binnentrad, waar het
meisje alleen aan ’t ontbyt zat, „Ik kom Je
even zeggen, dat je dien armband, dien je zoo
mooi vond, by Farrell Co. maar moet gaan
koopen. Ik heb er vandaag zeker weinig tyd
voor en vrouwen zoeken zoolets liever zelf uit,”
De jongedame keeg een kleur van blijdschap
en riep: „O David, hoe Hef van Je!” en ze kuste
hem op beide wangen.
.Maar ga je nu al weer weg? Wil je geen
kop thee? Ik ga straks direct naar Farrell
Co.; je as. vrouwtje zal er vanavond ultzlen
als een prinses.”
David Ochiltree lachte, excuseerde zich, nam
tal van naïef beschilderde devotle-kapelletjea
en boerse he kruisbeelden belijden.
Wanneer in Gries <1300 M. hoog) de sneeuw
tydeluk smelt, vindt men in Padaun <1600 M.
hoog) en op de bergruggen nog altyd gelegen
heid te over om tot einde Maart er naar
hartelust de ski-sport te beoefenen, en wan
neer eenmaal de lente in Jhet land komt, en
de Alpenweiden weer groen worden, vangt een
feest van bonte bloemen aan. dat natuuriyker
en rijker van afwisseling is dan dat van onze
vermaarde bollenvelden. Wie uit is op een
vacantie vol natuurschoon, sport, rust en on
derlinge gezelligheid zal zich In Gries, waar
men als toerist niet slechts een betalend num
mer. maar een met hartelykheld omgeven en
verzorgde gast Is, zoowel des winters als des
zomers „thuis" voelen op een wyze als men
zelden elders kan beleven.