Middeleeuwsche Pa Imzondag Het Zeemonster Nagasaki van wui den da^ I F 750.- F 250.- van I De zorgen Jimmy Ontsnapt WOENSDAG 24 MAART 1937 Katholiek leven In Monaco Viering in 1938 In Holland staat Bergen op Zoom 650 jaar yÏTERLlJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL een huis... Slechts één processie, waar aan bijna de geheele stad deelnam HONIG S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 8 ct. en 257. zwaarder dan de jneeste andere. Mie* o- o ik heesch Kremer's stem. Het lekkere hapje die der zijn. oorm (den worm) sail X 162 j alles Toen de tramconducteur zag, dat er twee grootte koffers op het balcon stonden met de initialen P. Pr. en Dr. Dr. erop, gelastte hij ben den wagen dadelijk te verlaten. Hjj vertrouwde de koffers niet en was bang, dat bet zeemonster erin verbor gen was. Ik veronderstel, dat Monaco de eenige staat ter wereld is waar geen land- of tuinbouw be staat. behalve in de particuliere tuinen, omdat het geheele land bebouwd is. Gedurende bijna 1000 Jaar reeds wordt het vorstendom bestuurd door de Grimaldi’s en hun heerschappij Ijjkt vandaag nog even goed bevestigd te zijn als ooit in het verleden. Zij hebben altijd veel ge daan voor den vooruitgang van hun gebied, vooral de latere vorsten; en de vader van den regeerenden vorst stelde een daad van onschat bare waarde door het Oceanogrsphisch Museum te stichten, hetwelk eenlg op de wereld is door zijn verzamelingen en laboratoria en door het groote aquarium." Ongetwijfeld was zijn aan lijk om het complot volledig dan ook van plan mochten was het dan nog het beste, aal binnenshuis te houden, gauwer zouden ze dan in de gaten MmHtltlIlllllUUUllltUllllIlllllIlllllllllimilllimilllllllltlIlltlIHIHUttH DOOR P G WODEHOUSE Met de tram gingen de beide vrienden naar de andere zijde van de stad, waar een rij£e Amerikaan woonde, die nog wel van gekke plannetjes hield. In de tram zat een meneer, die erg bang voor de belde vrienden was. Hij dacht dat Drein en Plet stilletjes bet zeemonster de tram' binnengesmokkeld hadden- voor de ges! beteekenis. 1 den de hem menschen a komst zou [echter het menschdom Om dit op werd tot poort gestage! Elk jaar wordt het vorstendom bezocht door anderhalf mlllioen toeristen, grootendeels Britten en Amerikanen. Er is te Monte Carlo een Anglicaansche kerk, met. zooals men mij mededeelde, een flink aantal vaste bezoekers. Maar, naar men mij vertelde, wordt daar nooit een hymne gezongen van de nummers vóór no. 37 in „Oude en Nieuwe Gezangen" want als men een nummer beneden de 37 aankondigde zou er gevaar bestaan dat sommigen van de gemeente den heuvel afrenden om hun geld te zetten op dat bepaalde nummer van de roulette tafel! Toen besloot Piet Prikkel een list te gebruiken. Hij belde den kapitein op en zei, dat hjj een grooten visch naar Nederland te sturen had. De kapitein bracht hem een bezoek, maar toen hij zag, dat hij met Plet Prikkel te doen had, schrok hij erg en liep hard weg. lat Jerry mocht ook op had met rlomfantelük ge- ig kwam in spijt m, dat zd hem rd. Maar nu was heel duidelijk een zich om haar heen in de sterke strategi- die blijkbaar bedrogen oe er in het miniatuur-staatje Monaco aan de Riviera nog iets meer te vinden is dan roulettes en door speelzucht ver lepte of verwoeste levens, leerde ons ’n, schets van den BenedictUner-Abt Hunter Blalr in de Universe. ..Het doet me genoegen, dat u gekomen bent, meneer Sturgis," zei mevrouw Pett. „Neemt u plaats." Meneer Sturgis ging zitten, trok de pijpen van zijn broek een beetje op en keek toen mevrouw Pett scherp aan. was die detective Ujd geld geweest een na paspe- aniiiiiii Ik zegen hier mijn koom. Tegen den bliksem en den Tegen melsens en knechten. Dat zjj het koom niet omme vechten, en tegen dat duivelsch zwljngere, dat zoo kwaad om "pikken is. Amen. Ik meen dat Monaco geen Bisschopszetel was toen ik er voor het eerst kwam, maar onder de rechtsmacht stond van een naburigen Fran- schen Blsschop (Prejus). Het was Monsieur Blanc, naar ik meen, de mlUionnair-elgenaar van de groote speelbank men denke hier aan het oude gezegde: .Soms wint rood, soms zwart, maar Blanc wint altijd" die de middelen verschafte om de Kathedraal te bou wen. op voorwaarde dat Monaco tot een af zonderlijk diocees zou worden verheven. Som mige gevoelige menschen maakten er de Kerk een verwijt van dat zij geld aanvaardde, dat uit zulk een bron vloeide; maar Paus Leo XIII kende zijn klassieken goed, citeerde de oude LatUnsche zegswijze; „Non olet”, nam de gift aan en zegende den gever. uitgevoerd en enkele stukken van Bach en nieuwere Itallaansche componisten er tusschen door. ia* ee/houden te Complot om lankbaarheid It punt van en-vereering. bij verlies van een band, een voet of een oog. Aï D A D/^A.TATC’ op <Ut blad *Un ingevolge de verzekenngsvoorwaarden tegen kt’ '7^11 bij levenslange geheele P, IN IN l< O on£ëvallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen Sj\j» verlies van belde i AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN Zoo waren sommige kerken dien dag in zwart laken gekleed. Het aldus in rouw gehulde hoog altaar was versierd met een aantal zilveren kandelaars. Een beeld van O. L. Vrouw der Zeven Weeën was aan den eenen kant geplaatst, een doodkist met zwarte zijden geborduurde doeken aan den anderen. Nadat in den middag de lijdenspreek gehouden was. kwamen de kloosterlingen in de kerk. De priesters onder hen herkende men aan de zwarte stool, die zij boven hun kleed droegen. Men maakte nu den Christus los van het kruis, en legde Hem in de kist. In processie ging het naar een rustal- taar. waar de kist en het beeld van O L. Vr. der Zeven Weeën werden neergezet. Intusschen speelden de muzikanten, onder wie veel hoorn blazers waren, treurliederen. Het is ook lang gewoonte geweest, dat er op Goeden Vrijdag gevangenen of ter dood ver oordeelden gratie werd verleend. In de Augustij nenkerk te Brussel werd een veroordeelde mis dadiger gekruisigd, om ten slotte te worden vrijgelaten om wille van den gekruisigden Ver losser. Dergffljke vertoonlngen bleken echter minder geschikt voor een Godshuis, en lang zamerhand werden zulke uit de meelevende volksfantasie ontstane gebruiken afgeschaft. twijfel en verveling uitdrukte. Hij kreeg hoe lin ker hoe meer de vaste overtuiging, dat zijn /ten ding op een mislukking ging ultloopen. ,4k kan hem dus zeggen," zei hjj, in orde is?" ..Dat wat in orde is?" „Dat hij hier terug kan komen?" .Absoluut niet” Mevrouw Pett was voor geen klein, geruchtje vervaard, maar zü kon zich niet w< rillen, als zij zag, wat er voor een haar heen gesmeed werd. Haar c jegens Lord Wisbeeach werd op dl het gesprek bevorderd tot held' Wanneer het niet was om hem en zijn open- In Heiland staat een wrak gebouw, Het aanzien haast niet waard, 't Werd plotseling tot ideaal. Tot „zeer geschikt" verklaard. Het Ugt vlak &V den zetel van ’t Provinciaal bestuur, Men vond onlangs: een kleine ton Was daarvoor niet te duur. Nu kreeg men 't zelfs voor 60 mille, Maar jongens, was dat fijn! Wel moest er vier en twintig ook Voor de verbouwing zijn Maar ay. nu gaat het spel niet door. Al was die prijs zoo laagKT) We hebben toch gelukkig! nog Een Kamer in Den Haag! Die voelde niets voor ‘t Zonnehuis, Ze vond het véél te duur.... Zet nu dat oude wrak maar weer Te koop desnoods te huur! HERMAN KRAMER. In Holland staat een prachtig huis, Gewoonweg een paleis, Als woning van een gouverneur Volkomen naar den eisch. ‘t Staat aan een mooie, stille gracht. Een imposant geheel. Zoo deftige behuizingen Vindt men hier niet te veel. De gouverneur was best tevree. Heeft nooit een klacht geuit, Maar eensklaps had dat vorst'Hjk huis Het „hoog er op” verbruid Pett's afschrik voor Jimmy meer en meer. „Ik vertelde hem natuurlijk,” zei Jimmy, „dat u zoo vriendelijk was geweest, mij uit te noodigen, hier te blijven wonen en toen vertelde hl) me over zijn moeilijkheden en verzocht me. een goed woordje voor hem te doen. Als u hem gezien had, zooals ik hem zag, somber en be rouwvol. dan zou u werkelijk medelijden met hem gekregen hebben. Uw vrouwelijk hart...." Wat Jimmy ook zeggen wilde over mevrouw Pett’s vrouwelijk hart, het werd plotseling onderbroken door het opengaan van de deur en de diepe stem van meneer Crocker; .Meneer Sturgis De detective kwam gehaast binnen, alsof zijnn tijd geld was, wat ook inderdaad het geval geweest moet zijn, want het Interna tionale Detective Agentschap dreef een heel aardige zaak, en Sturgis was er de eigenaar van. HU was een magere man. en zag er uit, alsof hij altijd honger had. Hij kon vijftig jaar zijn en had ingezonken oogen en dunne lippen. Het was zijn gewoonte, altijd naar de laatste mode gekleed te gaan; want een van zijn voornaamste axlomata was, dat iemand detective en toch een heer kon zijn: hij zag er dan ook uit als hei gewone type dub-beaoeker. Zijn gunstig ulterliJk bedroog Jimmy voldoende, en die ging dan ook de kamer uit, niet anders denkende, dan dat die meneer een gewone bezoeker was. De detective keek hem scherp aan, toen hij langs hem ging. Het was een van zjjn voor naamste bezigheden, iedereen scherp aan te kijken. Het kntete niets an Imponeerde lederen klant. „Onlangs zóeiff^an vond ik de winterzon in Monaco, misschien wel het zonnigste van alle plekjes aan de Riviera en ik heb dtt unieke en aantrekkelijke kleine vorstendom met groote belangstelling bestudeerd. Ik spreek over Mo naco. dat evenveel van Monte Carlo verschilt als kalk van kaas behalve dan wat het kli maat betreft. Rustig, primitief en schilderachtig als het is. heeft dit hoofdstadje van een mlniatuur-staat duizend aantrekkelijkheden voor den bezoeker die zijn oogen gebruikt en de dwaze menigte links laat liggen. HU mag misschien lachen om het kleine leger, welgeteld 80 karablniers en enkele officieren, ongetwijfeld genoeg om een gebied te verdedigen dat drie mUl lang is en anderhalve mij! breed; maar hü zal geïmpo neerd worden door de gendarmerie: 200 flinke mannen in een vroolüke uniform. Alleen vraag ik mU met verwondering af vaar zü hun me dailles kregen en waarvoor! Het vorstendom van Monaco is Katholiek en van de 24 000 Inwoners vervult het grootste deel zijn godsdienstplichten, zoo vertelde mij de goede pastoor van St. Charles, een mooie kerk, die door den regeerenden Vorst zestig Jaar geleden werd gesticht op een heerlUke plaats, die de saphierkleurige baai over schouwt, maar vanuit mijn hotel in de diepte slechts kan worden bereikt langs een lange, hooge trap met vele treden. Op Qulnquagesima-Zondag begon t Veertig urengebed in alle kerken, die vol bezoekers wa ren, waaronder zich tot mijn vreugde ook vele mannen van alle leeftijden bevonden. Ik as sisteerde bU de Hoogmis in de Kathedraal, een gebouw van nobele lijnen dat een vijftigtal Ja- ren oud is. De muziek was goed: een polyphone mis voor drie stemmen, die op devote wijze werd rele ongeschiktheid tot werken door p* 7^0 bU een ongeval met armen, belde beenen of beide oogen UV«“ doodelijken afloop In 1938 herdenkt Bergen op Zoom het 650- jarig bestaan als stad In 654 stichtte de H. Geertrulda, dochter Van Pepijn van Landen, hier een kapel (de tegenwoordige St. Geertruldts Bronne), waarom ze patrones der stad werd genoemd. Vroeger vormde Bergen op 'Zoom met Strijen, Geertruidenberg. Zevenbergen en Breda bet graafschap Strijen. In pijn. 1200 verloor StrUen zUn titel als graafschap en werd verdeeld. Het grootste deel kwam aan Holland, maar Bergen op Zoom kwam aan den Hertog van Brabant die het in leen gaf aan Gerrit van Wesemale, een afstammeling van het huis StrUen. Deze liet de stad met muren omringen. Ziehier de vroegste geschiedenis van Bergen op Zoom. 650 jaren zijn sindsdien verloopen en thans heeft de burgemeester van Bergen op Zoom een .stichting" in het leven geroepen, die tot doel beeft de feestelüke herdenking van dit feit te vieren. De dagelüksche leiding is in handen gegeven van de heeren mr J. P. H. M. van Hasselt, W Asselbergs Chz. en C. J. F. Slootmans. Reeds zijn diverse heeren ultge- noodigd om de leiding van de verschillende feest-commissies op zich te nemen. Het herdenkingsfeest zal Zaterdag 4 Juni 1938 beginnen en 12 dagen duren. De stad zal gedurende dien Ujd op feestelijke wijze ver sierd zijn. De clou van het feest zal een His torische optocht zün. Hiervoor is reeds een zeer bekwame leider aangezocht; met dezen heeft het stichtingsbestuur reeds een eerste oriën- teerend onderhoud gehad, waarbij zeer duidelUk is uitgestippeld, wat allereerst moet worden gedaan. Daarnaast zal op Plein 13 een oud Ber gen op Zoom, met attractle-terrein verrUaen. De organisatie hiervan berust in handen van V. V. V. baringen over den man. die nu Voor haar stond, zou zU zeker hebben gezegd, terugkomen. Want hoe mln Jerry, zjj had zich toch zoo voeld, toen Jimmy Crocker té: van zijn stiefmoeders wencel zeker niets zou hebben gewelg de zaak heel anders. ZU Sag bende samenzweerders nestelen. ZU bevond zid sche positie van iemand wordt, maar gelukkig genoeg weet, dat bet ge beurt. ZU overwoog in stilte, of ze Jerry maar niet moest laten komt wezlgheld noodzal te maken, wat z zUn- En misschlg om ze maar abt des te ou het lukken? Dag en nacht was het deze vraag, die vier mannen, opgesloten in een der vele Russische concentratie-kampen bezig hield. Zoo onopgemerkt mogêlUk bespra ken zU met elkaar de mogelUkheden van hun gewaagde onderneming, waartoe het initiatief van dr. Berger was uitgegaan. Voor wie dezen man kenden, was dit vanzelfsprekend. Jaren lang had hU als natuurvorscher door alle stre ken der wereld gezworven; de ongebonden vrij heid beteekende voor hem het leven. Was het wonder, dat het doelloos verblUven in dit bal lingsoord voor hem. meer, dan vjor eenlg an der. ook een geestelijke foltering was? Geniaal was de opzet van zijn plan, waarvan de uit voering slechts wachtte op het meest juiste tUdstip. Tot in de kleinste bUzonderheden had Berger alles voorbereid, niets was zUn aan dacht ontsnapt; zUn drie wapenbroeders, die hU in vertrouwen genomen had. konden slechts Instemmend knikken, toen hU zUn plannen vertelde. Zóó moest hun ontvluchtlngspoglng slagen, daar waren ze zeker van. Ongeduldig wachten op zekeren avond drie mannen op hun britsen. Hun ooren luisteren scherp naar het geroep van een uil. het afge sproken teeken, dat dr. Berger zal geven als alles veilig is voor hun gedurfden tocht naar het Oosten en vandaar terug naar het vader land. Minuut na minuut verstrijkt, en doet het gesnurk toenemen. Roerloos, de oogen gesloten, om bU een eventueele onverwachte contróle geen schUn van argwaan te kunnen opwekken, wordt het wachten afmattend. Zou Berger be trapt zUn? Neen, niet zóó denken! Maar hjj had toch al lang kunnen waarschuwen. Als ze niet vlug voortmaakten, dan Bulten fluit iemand. DuidelUk een ullen- schreeuw. Kremer staat al naast zijn brits en kUkt Hansen aan. Het is tUd. nu gaat het ge beuren. Ongemerkt sluipen de drie mannen door de slaapzaal, geluidloos opent zich de deur, met enkele stappen een smal gangetje door, dan verdwUnen zij in het lUkephuisje, waar Berger hen wacht. Vlug trekken ze ’n zware Chinecsche overjas over hun schamele plunje, dan gaat het weer voorwaarts, dr. Ber ger voorop; een kleine spade draagt hU bU zich. Enkele minuten later hebben ze een opslag plaats bereikt, forceeren het slot en gaan bin nen. Nu is alle waakzaamheid vereischt. Op onderlinge afstanden van 20 M. posteerden zich de mannen, terwijl Berger met een ongedachte vaardigheid zUn schop hanteert. Onder den hou ten wand door moet een gat gegraven worden, dat hen meteen bulten het concentratiekamp brengt. De nacht is onwezenhjk stil, de hemel git zwart; geen ster is er waar te nemen. Slechts het dof stampen van zware, gespoorde laarzen der op post staande kozakken, nu en dan ver mengd met het gejank van wolven in de om ringende woestenij. zUn de eenige levensteeke nen, die hun oor bereiken. Weer klinkt de roep van den uil. *t Is. of een lichte schok door de mannen gaat; nu gaat het om leven of dood. „Hierdoor." rustig klinkt Beiger's stem als de mannen bU het uitgegraven gat gekomen „Bulten wachten, tot ik bU jullie ben." Enkele minuten later liggen de drie mannen plat op hun bulk, hun oogen trachten de duis ternis te doorboren, op zoek naar tegen standers. „Volgen, ik ga voor," een lichte trilling gaat er door de mannen, wier zenuwen tot het uiterste gespannen zijn zóó onhoorbaar is Ber ger bij hen gekomen, dat zUn stem hen een oogenbllk van de wijs heeft gebracht. Als slan gen glijden ze verder door het rulle zand, dat in hun kleeren kruipt. Eindelijk komen ze aan laag struikgewas, aan den voet van een heu vel, waarachter een Chinees hen wacht met vier paarden. Verlicht durven ze ademhalen, als na enkele oogenbllkken blUkt. dat de man Zijn afspraak is nagekomen. Door den heuvel aan vUandige blikken onttrokken, springen Kremer en Hansen op uit hun gebogen hou ding. met groote, haastige sprongen zUn ze bU de paarden en slingeren zich In het zadel. even later Berger volgen him loopen. Maar van den anderen kant overwoog mevrouw Pett. dat Lord Wisbeach en de detec tive hun handen vol zouden hebben met Skin ner en Jimmy Crocker. Het zou dwaas zUn, de zaken onnoodlg nog Ingewikkelder te maken. ZU keek eens naar de klok op den schoorsteen. Meneer Sturgis sou aanstonds komen, als hU tenminste direct van zUn kantoor was heenge gaan, toen hU gebeld werd. ZUn spoedige komst bracht mevrouw Pett heelemaal tot kalmte. Jimmy was halverwege de deur blijven staan en wachtte nog op het beslissende antwoord. „Zoolets ais gisteren gebeurd Is, zou zeker nooit meer voorkomen." zei hU, „daar hoeft u niet bang voor te zUn." „Ik ben daar niet bang voor," antwoordde mevrouw Pett bits. .Als u hem had kunnen zien, zooals ik!” „Wanneer was dat eigenlUk? Je bent van morgen met de boot aangekomen; je ging naar het kantoor van meneer Pett en Jullie belden kwamen toen regelrecht hierheen. Ik sou wel eens willen weten, wanneer JU Jerry Mitchell gezien hebt?" ZU betreurde haar uitval wel even, want mis schien zou die man daardoor meer op zUn tellen gaan passen. Maar zU had zich niet kunnen Inhouden, en het deed haar genoegen, te zien, dat de ander er even door In de war geraakte. „Ik kwam hem tegen, toen Ik mUn bagage ben wezen halen!" zei Jimmy. „Dat was juist een antwoord, sooals ook ,J>e Worger” zou gegeven hebben; die wist zich ook altUd op dergelUke manieren overal uit te draaien. Met dat al groeide mevrouw boksen. HU was een fUne kergl, hU had een uit stekenden slag, die de kaken van zUn tegen stander ik bedoel, hU was erg goed begrijpt u.” „Och, ik houd niet erg van die vechtjassen," zei mevrouw Pett, „en ik ben altUd een beetje tegen Mitchell gekant geweest, van af het oogenbllk dat hU hier in huis kwam." ,Dus dan zult u hem zeker liever niet terug hebben." zei Jimmy. „Zeker niet. Ik denk er geen oogenbllk aan." „Het spUt hem anders heel erg.” „Wanneer hU nog een grijn menschel ijk ge voel heeft, spreekt dat vanzelf.” Jimmy peinsde. Het liep heelemaal niet zoo vlot als hU wel verwacht had. HU vreesde, dat Annie zich, misschien voor den eersten keer In haar leven, iets zou moeten-ontzeggen, waarop zU haar zinnen gezet had. HU dacht eraan, dat dit misschien wel eens goed voor haar zou kunnen zUn. maar bedacht meteen, dat zU hem waarschUnluk voor de mislukking aansprakelUk zou steflen. en dat was niet prettig. „Toch houdt hU werkelUk veel van Ogden.” .Hm." zei mevrouw Pett ,jk denk, dat de hitte hem te pakken heeft gekregen. In normale omstandigheden zou hu geen vlieg kwaad doen. Ik heb hem nog heel goed gekend, toen hU dat deed." „Wat deed?” „Geen vlieg kwaad.” ,Jsch," zei mevrouw Pett en dat was de eerste keer, dat Jimmy dat merkwaardige geluld van menschelUke lippen hoorde komen. HU hield het, en zeer terecht voor lens, dat afkeuring. 41 „Mitchell," vervolgde Jimmy, onbewust van de vermoedens en gevoelens, die leder woord, dat hU sprak, bU mevrouw Pett opriep, „vertelde mU een en ander over wat er gisteren gebeurd 1®. HU was er erg van onder den indruk. HU ■el, dat hU zelf niet begrijpen kon, hoe hU zich zoo had kunnen vergeten. HU verzocht mU, ten goed woordje voor hem te doen bU u. HU verzocht mU u te zeggen, dat hU erg veel «PUt heeft over wat hU heeft gedaan, en ver zocht mU. er vooral bU te voegen, dat hU tot nu toe zich nog nooit aan iets dergelUks heeft schuldig gemaakt." Jimmy hield even op. HU kreeg niet de minste aanmoediging en scheen niet den minsten Indruk te maken. Mevrouw pett zat vierkant rechtop in haar stoel, in een mln of meer verdedigende houding. Het leek wel, alsof zU zich absoluut niets aantrok van sl wat hU vertelde. ,4>us," besloot hU kort, .het «PUt hem erg." Er heerschte een oogenbllk diepe stilte. ■Hoe heb JU Mitchell leeren kennen?” vroeg Mevrouw Pett. -Wu kenden elkaar, toen Ik hier nog aan de Kroniek was. Ik heb hem een paar maal zien Het leggen van den eersten steen van nieuw te bouwen huis s-erd bU voorkeur Palmzondag gedaan. Men doopte het P' wijde palmtakje in wUwater, besproeide daar mee den steen, en metselde dezen vervolgens met het takje in. Vanzelfsprekend waren ’t ook de Goede-week dagen. en daarvan wel in het bijzonder Witte Donderdag en Goede Vrijdag, waaraan veel oude gebruiken waren verbonden Witte Donderdag was vooral de dag voor de armen. Er werd In veel plaatsen een extra maaltijd voor hen klaar gemaakt. Dien dag ook hadden de passiespelen plaats. die later weer, wegens de misbruiken die hiermee Inslopen, werden afgeschaft. In veel «eden werden boetprocessies gehouden. Zoo stelden de paters CapucUneh in 1586 te Ant werpen een boetprocessie In, waarbU een groot gedeelte, dit in den stoet meetrok, zich voort durend gceselde. Vaak ook ontaardden zulke processies in een wat wU zouden noemen his- torischen optocht. Zoo organiseerden de Capu- cUnen te Ostende een eeuw later een boetpro cessie. waarin bUna alle episoden uit het lUden van Christus aanschouwelijk werden voorge steld. Voor het gehec> waren driehonderd me-,- schen noodig. Sommige afbeeldingen van gedeel ten uit de passie werden door twaalf mannen, die in grijze klegren en blootsvoets liepen, ge dragen. Andere gedeelten werden ook door menschen zelf -voorgesteld. Zoo werd de sto^f. gesloten door een man. die een kruis droeg en omringd was door de hjfwachten van Pllatus. die op paarden reden en in oude wapenrustin gen gekleed waren. De overige boetelingen droegen fakkels of houten kruisen, sommigen sleepten ijzeren ballen aap een ketting mee aan de voeten. De boetprocesslën werden ook op Goeden Vrij dag gehouden. Deze dag kenmerkte zich verder echter hoofdzakelUk door het vereeren van relikwieën en het doen van de „Cruysganck De wijze, waarop men dien dag de processies 1 en de verdere kerkelUke plechtigheden ver- richtte, verschillen vaak heel wat van elkaar. „Wie was die jonge man, die hier Juist wegging?" „Het is Juist over hem, dat ik u wilde spreken meneer Sturgis." Meneer Sturgis leunde achterover in «Qn stoel en zette zUn vingertoppen tegen elkaar. „Vertelt u me maar eens. hoe hU hier komt’ .HU beweert, dat hu mUn neef is, James Crocker.” „Uw neef? Hebt u uw neef nooit gezienF* .Hooit Ik moet u eerst vertellen, dat mQn zuster een jaar geleden voor de tweede maal getrouwd is. Ik was er tegen en weigerde haar man of diens zoon te zien het was een weduw naar. Nu ging ik een paar weken geleden, voor een psutlculiere aangelegenheid naar Engeland, waar zU wonen, en vroeg mUn zuster, haar stiefzoon hier naar toe te laten komen. ZU weigerde, en mijn echtgenoot en ik keerden terug naar New York. Dezen morgen werd Ik verrast door een telefoontje van meneer Pett, die me vertelde, dat James Crocker onver wacht toch nog was aangekomen en bU hem op kantoor was. ZU kwamen beiden hier naar toe, en de jongeman scheen het werkelijk te ntn HU heeft ook zoo'n manier van gemaakt-grappiw soms beleedlgend. spreken, dat geheel overeen moet komen met *t karakter van James Crocksk." (Wordt vervolgd» n de middeleeuwen werd op Palmzondag in iedere stad slechte één processie gehou den. yraaraan zoo goed als de heele stad met de" kloosterorden en geestelUkheld deel nam. Lag er In de nabUheld van de stad een heuvel met kerk of kapelletje, dan ging men zich hier verzamelen, om de gelijkenis hiervan met den Olüfberg en de Hemelvaartskerk In de stad Jeruzalem. Voordat de stoet van hier echter wegtrok, werden de palmtakjes gewUd. Daarna zette de processie zich zingend en bid dend in beweging. Eer zU echter haar plaats van bestemming zou bereikt heboen. ging eerst nog heel wat ceremonieel vooraf. BU iedere kerk, die de stoet voorbUtrok, werd stilgehou den bU het groote kruis aan de deur, dat dien dag overdag versierd was met palmtakken en buksboom twijgen. Onder het voorttrekken wérden hymnen en beurtzangen gezongen. bU de «stationes’’ echter las men gedeelten uit het Evangelie voor, waarna een preek volgde. BU de poorten der stad was de stoet ge noodzaakt stil te staan. De poorten waren na melijk gesloten, en op de plaats In de torens, waar anders de wachters uitzagen, stond nu een groep jonge zangers, die in Jubel: „Gloria laus et honSri! begon te zingen. Dit stilhouden Ai poorten had een zinnebeeldige pesloten stadspoorten verbeeld- poorten. die door de erfzonde der iloten waren geworden. Christus' verlossen. .nschouwelUke wUze voor te stellen, triem aal toe met een staf op de De poorten werden dan geo pend, en onder het zingen van „Ingrediënt» Domino", trok de processie de stad binnen. In de processie zelf werden vaak de meest won- derlUke zinnebeelden meegevoerd. Zoo trachtte men de herinnering aan Christus' feestelUkeu intocht op den ezel binnen de stad Jeruzalem te verlevendigen door een van de geestelUken op een levenden ezel te doen meeriiden. Ook plaatste men vaak een schilderij of afbeelding, die betrekking had op het feest van Palm zondag. of die den zegenenden Zaligmaker voorstelde, op den ezel. En bU gebrek aan een levenden ezel trok men maar een houten mee! De gewoonte der Palmzondag-processic schUnt een overoud gebruik te zün. Want tij dens het leven van den heiligen Udalricus be gon deze zinnebeeldige ceremonie al ingang te vinden. Dat was dus in de tiende eeuw. En al die eeuwen lang kregen de palmtakken een bU- zondere plaats., in het huis of da*r buiten, en werden ze bevestigd in schuren en stallen, als voorbehoedmiddel tegen ziekte, bliksem of an dere ongelukken. In veel ZuidelUke streken was het onder de boeren ook gebruikelijk, op de vier hoeken van hun akkers een palmtakje te steken, waarbij dan het volgende rijmpje werd opgezegd: voorbeeld en dan gaat het In gestrekten draf de woestUn In. De hoefslag der paarden Wordt gesmoord in het zand, dat flauw opdwarrelt. VUf. zes minuten misschien rennen as voort, geen woord wordt er gesproken, leder is ver vuld van zUn eigen gedachten. Het volgende oogenbllk klinkt er een schot, onmlddellUk ge volgd door een tweede, een derde. De kanton- nementswacht maakt alarm en schiet de kara- bUnen in de lucht af. Het doordringende geluld van een commando fluit en giert door den stlk- donkeren nacht. Berger, die tot dusver de achterhoede vorm de. geeft zUn paard de sporen en is even later aan den kop van den kleinen stoet. .Halt", even rustig als altijd is zUn stem. „Terug Kre mer, omkeeren. In het kamp heeft men onze vlucht bemerkt, wellicht zUn we verraden. Terug, zeg ik je. met zoo'n kleinen voorsprong als we nu hebben is verder rijden een zekere dood.” „Terugkeeren .Hooit, hoor je, nooit.” Met een f kletterenden slag j komt zUn zweep op zUn paard neer. dat met 5 groote. onregel- matige sprongen verder rent. „En JU. Hansen?" o .Heen.” sissend komt het vanuit zUn kramp achtig vertrokken lippen. Voorover gebogen Ugt hU in het zadel, één lUn met den hals van ZUn paard. „Ga JU met me mee terug. Perinsky?" .Ja. Berger," meer zegt de zwUgzame huzaren officier niet. In een wUden boog galoppeeren de beide mannen naar het kamp terug. Af en toe zien ze nog eens om in de richting van hun belde makkers. Kozakkenpatrouilles jagen in de verte voorbü. de beide vluchteUngen achterna. Wat Berger verondersteld Mad. blUkt maar al te waar te zUn. Zinneloos van razernU over de brutale ontsnappingspoging. zUn de meeste be wakers er op uitgetrokken om de vluchtelingen z te achterhalen. En de weinigen, die zUn achter a gebleven, denken ook aan niets anders en ver- waarloozen elk voorschrift. Onhoorbaar sluipen Berger en Perinsky terug naar t gat onder den houten wand. Eenmaal binnengekomen, dich ten ze het zoo goed mogelUk. Even later zUn ze weer terug in de zaal, waar allen opgewonden door elkaar krioelen. SchUnbaar kwam niemand op de gedachte dat zU mede de oorzaak van dit nachtelUk alarm konden zUn geweest; de spanning van het oogenbllk had hun eenige en onverdeelde belangstelling. „Wie zouden er van door zün?" Dit was de eenigste vraag, die hen bezig hield. Niet voor den volgenden morgen kwam het antwoord. Om tien uur werden de krügsgevangenen op de binnenplaats bU elkaar gebracht. Met tril lende woorden hield de bevelvoerende officier een toespraak, die in t kort hierop neerkwam, dat elkeen drie minuten in het lUkenhuisje sou moeten doorbrengen, om hem voor eens en altUd den lust te ontnemen een ontsnappings poging te wagen. Op den harden vullen vloer lagen gehuld in zware overjassen, twee Jonge mannen. Kremer en Hansen. de een gedood door een kogel, die hem dwars door het hoofd gegaan was en de ander onherkenbaar verminkt door diepe sabel houwen. Vaalgrauw als een dronken man sluipend op zün beenen, verliet Perinsky het doodenhuisje; aan Berger viel niets büzonders te zien. .Hooit meer. Berger. vreeselUk." Een ondefinieerbaar knikje van Berger's hoofd was het eenige ant woord.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1937 | | pagina 19