W apensmokkel
naar Spanje
wtn den dag
lawaai op het achterdek «n klonken revolver
schoten.
I
van
Vliegramp bij
Pittsburgh
He zorgen
Jimmy
Zeeroovers
Sport en spel
1
VAN GDYNIA NAAR
ALICANTI
VRIJDAG 26 MAART 1937
V
Jongleer en met granaten
Alle 13 inzittenden
omgekomen
OLYMPISCHE SPELEN
WIELRENNEN
Tomatenplanten uitgetrokken
Na de N.W.U.-vergadering
BOKSEN
BRADDOCK—SCHMEL1NG
Duitsch aanbod ingetrokken
s-
Brandbommen bij de
varen
SCHAATSENRIJDEN
Karl Schaefer bij de film
U-
Mandsjoekwo’s Keizer
huwt voor de 3de maal
Een Olympisch dorp
nabij Tokio?
Met gedoofde lichten
langs Gibraltar
Kwestie, die de gemoederen
in beweging houdt
Nederlandache renners krijgen
nieuwe koppel genooten
Een 18-jarige prime* was
zyn bruid
Aangehouden door Franco-party;
ontzet door Engeltchen
kruiser
Juist vóór de tusschenlanding op
de route New YorkChicago
te pletter gevallen
MZE RENNERS OP DE
'LYMPISCHE SPELEN
Een la/fe daad
ft-
ir.
schoon
De vrouwen weer
maar
llllllllir
een
kreeg
te
te
's avonds kwam boeren, wachtte hem een
's Middags kwam de vrouw van den Amerkaan thuis, die met
Toen Piet Prikkel
vreemde verrassing.
heen en weer. ZUn
het zeemonster een koekje willen geven.
boel. mopperde zjjn echtgenoote.
43
zou een vrouw, physlek beschouwd.
s
HERMAN KRAMER
aan
van
de lift naar boven ging. „Niet doen." zei de mllllonalr. „Je kunt
boven niet terecht, er zit een zeemonster opgesloten.” „Mooie
De Amerikaan liep boos In zijn kantoor
hoofd was heelemaal verbonden. HU had
8-
8-
in
sn
m
ie
et
de
m
ir
Al schijnt ook de zon c
De lente begint als het sci
de
ar
?n
er
at
et
ig
m
ld.
te
et
•n
•n
us
n,
er
er
>1
10
Volgens onzen zegsman is het ladlngswerk op
buitengewoon roekelooze wijze geschied. Voorop
dient te worden gesteld, dat het schip in het
geheel niet op dergeluke lading berekend was,
zoodat de op zichzelf reeds gevaarlijke last nog
gevaarlUker voor de opvarenden werd.
Het materiaal werd er in gesmeten, de brand
bommen om een voorbeeld te noemen
lagen vlak bij de vuren.
Bovendien is het weer buitengewoon on
gunstig geweest, zoodat het kolenverbrulk zeer
groot was en in plaats van 13 mijl slechts 7
mijl ontwikkeld kon worden. Het schip heeft
dan ook het grootste gedeelte van de reis met
een koplast van zes voet gevaren. De bommen
verschoven gedurende de reis, de kruitklsten
braken door, de watertanks sloegen lek:kort
om het mag een wonder heeten, dat het schip
niet in de lucht is gevlogen.
In de tweede helft van Januari vertrok, de
Barkan! uit de Poolsche haven Door de Sont
koerste het schip naar Gibraltar.
Voor de gelijknamige Straat kwam het on
geveer veertien dagen later aan. Tusschen de
Spaansche kust was steeds 100 mijl afstand be
waard en tot Gibraltar liep alles goed.
papieren, waaruit
bestond
De meervoudige Weensche wereld- en Olym
pische kampioen in het kunstryden voor hee-
ren, Karl Schaefer, die onlangs naar de Ver-
eenigde Staten is vertrokken en daar tol de
beroepssport la overgegaan, heeft medegedeeld,
dat hjj met de Metro Goldwyn Mayer een con
tract heeft afgesloten voor het maken van een
aantal films. In aljn eerste film zal hy als
kunstrijder, zwemmer en dirigent van een jan
band optreden.
ar
m
18
ie
k.
ar
e-
e-
!el
de 1
langs
waren
ze
m
n.
rd
et
•n
Ift
ie
ie
vrouw
iemand
pen.
„Goeden middag," zei ze zwakjes.
„Aangnaam kenstemak, mvouw Pett. Mneer
Sturge beldemop. Zei, u had betrekking voor
me. Kwam hier zgauWkon.”
„Wat zegt u?"
„ZZgauw'kon. Taxi reed angzem."
,JO Ja!”
Het rechteroog van juffrouw Trimble veegde
tr
18
e-
sU
;n
:SV
=u.
rd
re
a-
e-
r-
s-
?n
ir
ft-
m
1-
8T
0-
1-
;n
d.
d.
T.
d.
:r.
d,
sr.
ilt
er
m
rt
Ht
fd
sn
te
m
V
I-
sn
te
t-
DOOR P C WODEHOUSE
■■MtlllllllHiHHIIlllllllllllliililliiHliU-'lilUtllllliililHMtllU*
Nu het zomerselaoen voor de dpur staat, dui
ken weer allerlei voornemens van renners op
om nieuwe combinaties te vormen. Zoo zal
Oor Wals waarschijnlijk een ploeg vermen met
Debruycker en niet met Gulmbretlère, zooals
aanvankelijk was overeengekomen. Bllliet zal
Dekuysscher. die in militairen dienst is. in den
steek laten en met Buyzse een koppel vormen,
«t ui de populaire Albert BuyuMMeq* ver
schillende wedstrijden <oa. de Londensehe ges-
daageehe) ezet PM -van Kampen rfjden Ook
Pijnenburg—Slaats zullen <to meeste eotaer-
wedztrUden met elkaar rijden.
der Nederlandache vlag varend l
heeft gemaakt en bereid was, daar
ever te vertellen.
PITTSBURGH, 26 Mrt. (Hawas).
Een toestel wan den transcontinen-
talen luchtdienst, dat wan New-York
op weg was naar het Westen, is in
de nabijheid wan Pittsburgh te plet
ter gevallen. De dertien inzittenden,
tien passagiers en drie leden der be
manning, zijn omgekomen.
Volgens een ooggetuige moet deze vreeselljke
luchtramp worden toegeschreven aan een mo
tordefect. Het vliegtuig stortte omlaag In een
klein dal van het berggebied rondom Alleghany.
De dertien lijken der Inzittenden werden op
eengehoopt aangetroffen in de cabine van het
toestel, dat door een bijzonder toeval niet in
brand is gevlogen.
Naar aanleiding van dezer dagen in de
Utrecht gehouden vergadering der Nederland-
sche Wlelren Unie gestelde vragen omtrent het
toedienen van „doping" aan wielrenners tijdens
de Olympische spelen te Berlijn, verzocht Dr.
J. O. Tetzner, die de wielrenners toentertijd
vergezelde, ons mede te deelen, dat hem van
het toedienen van doping te Berlijn niets be
kend Is. Dr. Tetzner voegde hier nog aan toe,
dat hy zich vanzelfsprekend tegen het toedie
nen van dergeiyke middelen zeer zeker ten
sterkste zou hebben verzet.
Ddn weet je pas zeker: het is weer
zoo ver.
Uit nadere ontvangen bijzonderheden
blijkt, dat het verongelukte vliegtuig een
Douglas-machine, zooals op deze lucht
route gebruikt wordt op weg wus van
New-York naar Chicago en te pletter ie
gevallen, juist teen de bestuurder teebe
reidselen trof oen een tusschenlanding te
verrichten op het vliegveld van Alleghany,
dat even buiten de stad Pittsburgh is gele
gen.
De oorzaak van bet ongeluk ken niet terstond
worden vastgesteld. Onder de slachtoffers van
de ramp waren vier vrouwen.
De Amerikaan was niet erg vriéndelijk. „Ik heb nu geen tijd.”
zei hij tegen Drein en Piet. „Kom vanavond nog maar eens
terug. Ik zal het zeemonster, intusschen wei eens bekijken. Laat
Johan (dit was de huisknecht) bet maar even naar boven
brengen.”
Mevrouw Pett werd akelig van zijn afgemeten
toon. Het was treurig, dat zoon degelijke butler
zoo'n schelm kon zijn. ,ZU zegt, dat u haar
verzocht hebt hier te komen, om over een be
trekking te spreken.”
„Laat haar binnenkomen. Skinner I Dat zal
het nieuwe kamermeisje zyn. Ik zal haar bij
jou sturen, als ik met haar gesproken heb."
..Heel goed mevrouw."
Mevrouw Pett vond, dat er iets uitdagends was
In de manier, waarop juffrouw Trimble binnen
trad. Juffrouw Trimble hield er namelijk krasse
beginselen op na. Inzake de gelijke verdeellng
van den eigendom, en de huizen van rijke men
schel! hadden haar altijd opgewonden. Meneer
Crocker trok zich terug, nadat hij de deur
zachtjes achter zich gesloten had.
De bezoekster haalde veelbeteekenend haar
neus op, toen zy de werken van den binnenhuis
architect. die hier al zijn IdeeAn in dit huls had
kunnen uitleven, gadesloeg. Mevrouw Pett zag
nu. dat zjj er werkelijk uitzag, zooals zy al van
uit de verte had meenen te kunnen opmerken,
en nog veel erger Haar gelaat zag er niet alleen
erg slim en beslist uit, maar zelfs dreigend.
ZIJ had heel dikke wenkbrauwen, waar onder
uit kleine glinsterende oogjes keken, als wilde
beesten In het boseh. Het Indrukwekkende effect
van dit alleg werd nog verhoogd door het feit,
dat, terwijl het linker oog recht naar ‘n voor
werp keek, het rechter een meer patroulllee-
rende taak scheen te hebben en nu, terwijl zijn
collega vast op mevrouw Pett gevestigd was,
over de oppervlakte van de zoldering waarde.
Wat de rest van deze verzchllning betrof.
haar neus was stomp en haar mond had die
vermanende geslotenheid van de automatische
deuren van een ondergrondschen trein, dien
men juist gemist heeft Mevrouw Pett, die toch
een flinke vrouw was, voelde zich niettemin
zonderling zwak, toen zij dit exemplaar van het
schoone geslacht zag, dat verschrikkelijker was
dan eenlge man. dien zij ooit In haar leven had
ontmoet Zy kreeg bijna medelijden met de on
gelukkige stervelingen, waarop men deze vrouw
had losgelaten. Zij wist bijna niet, hoe zij het
gesprek moest beginnen.
Juffrouw Trimble wist daar echter wel weg
mee, want zij prefereerde steeds, zelf de con
versatie te openen. Haar lippen gingen van een
en er vlogen woorden naar bulten, alsof zij uit
een machinegeweer kwamen. Voorzoover het
mevrouw Pett vergund was, dat op te merken,
constateerde zij. dat juffrouw Trimble het on-
noodlg vond ook haar tanden vaneen te laten
gaan. Zij gaf er de voorkeur aan, die vast op
elkaar te klemmen, terwijl zij sprak. Dat kwam
volkomen overeen met haar dreigend ulteriyk.
„Gmlddag," zei juffrouw Trimble en me-
Pett vloog terug In haar stoel, alsof
een baksteen naar haar had gewor-
mogelljk zjjn, omdat men met den bouw van
stadia en andere inrichtingen dan nog niet
zoo ver zal zjjn. De spelen van het Verre Oos
ten zullen nu te Osaka worden gehouden.
Zoo na en dan is in de pen melding
gemaakt van het vervoeren van oor
logsmateriaal door Nederlandache
schepen voor een der Spaansche oor
logvoerende partijen. Bijzonderheden
ontbraken echter in den regel. Hoe de
lading aan boord kwam en geloot werd,
was nooit zeer duidelijk. Toevalliger,
wijze kwam een verslaggever van het
A. N. P. dezer dagen in aanraking met
iemand, die onlangs een „smokkelreis”
naar Spanje aan boord van eer> on-
--J behip
Reeds vele malen is
kwaadwilligen schade
richt.
Een onderzoek leidde
een in
de betrekking van kamermeisje!
Best Zeg erts, juffrouw Trimble I
Ddn weet je pas zeker: ‘t is lente/
De lente begint niet den zooveelsten
Maart,
op de daken,
chrikbewind
heerscht,
moeten
maken.
Dus, mannen, verzaak al je aard-
sche bezit.
Je ziet het slechts terug in je
droomen,
Ifu heb je geen recht op een plaats
in je huis,
Want nu is de Jente“ gekomen!
k maakte met een vriend mijn eerste reis over
de Tropenzee, aan boord van de Nippon, een
kleine sierlijke boot, mooi wit gelakt, die den
dienst onderhield voor passagiers van Singapore
naar Cholou.
Na ons aan het schip wat te hebben gewend,
deden wjj als andere medereizigers en gingen
een visite maken bij den kapitein. De kapitein
ontving ons op de commandobrug en offreerde
een glas whiskey. Terwijl wij genoten van het
schitterend uitzicht en de prima whiskey, vroeg
mijn vriend meer schertsend dan nieuwsgierig:
„En de zeeroovers, de beroemde zeeroovers
van den Indischen Archipel, hoe staat bet
daarmee, kapitein?"
De kapitein lacht eens en antwoordt dan: Jk
vaar al meer' dan 35 jaar op dit water, maar
zeeroovers heb ik nog nooit gezien. In den oor
log maakten we wel eens vreemde avonturen
mee. Doch dat betrof de smokkelarij en niet
de zeerooverlj. En er vloeide ook nimmer bloed;
eerder kregen we ongevraagd opium, thee en
zelfs flesschen whiskey."
zijn dus geen zeeroovers?"
.Aan dezen kant niet. Zeeroovers hebben hun
heil moeten zoeken in de Chlneesche Zee en
langs de Gele Rivier. Een enkele maal worden
daar nog wel eens booten overvallen."
„Dat Is toch merkwaardig," meende mijn
vriend. ,J3e Amerikaansche bladen schrijven
ook nu dat hier zoo dikwijls overvallen
plaats hebben."
„Och, ja," grijnsde de kapitein, „dat is het
oude liedje, de zucht naar sensatie en interes
sant willen zijn. Iedere oude matroos, ook al is
hjj zoo oud, dat hij zelf niet meer weet hoe oud
hij is, aal zich toch herinneren, dat hij als jong
matroos minstens vijf of zesmaal tegen aee-
roovers heeft moeten vechten
Zoo werd nog wat heen en weer gepraat en
we vertrokken weer van de commandobrug
naar ons promefiade-dek. Het was nog geen
tjjd om te dlneeren, de warmte maakte mij
loom en ik strekte mjj behaaglijk op een dek-
stoel uit. Ik nam een boek en trachtte nog wat
te lezen bjj het schijnsel van een wandllcht.
Plotseling gaf de stoomfluit van de Nippon
een aantal korte, schelle stooten: het alarm
signaal I
Ik sprong op en daar ik niets zag aan de
wantzfjde bij ml), liep ik met groote stappen
naar het mldden-dek en snelde de trap van de
commandobrug op. In het schemerdonker zag
ik een bruinige massa, welke ons den weg ver
sperde. De kapitein zag er nijdig uit: „Wat zijn
dat voor gekken? Kunnen ze niet zien? Ze
schijnen ongelukken te willen veroorzaken!"
Hjj gaf een scherp bevel: volle kracht, ach
teruit. Het water kolkte en bruiste heftig rond
ons schip, terwijl het achteruit voer. Een bot
sing was nog juist vermeden en de bruine
massa passeerde ons aan stuurboordzijde.
Doch op hetzelfde oogenblik. dat het gezicht
van den kapitein opklaarde, daar alles nog zoo
goed was afgeloopen, hoorden we een helzch
Even voor de haven draalde een vaartuig van
de regeeringspartlj bfl en spoedig daarop werd
met het lossen een aanvang gemaakt.
.Maar
»el....“
„Juffrouw Trimble weet meer van Ji-Jitsu
af, dan de Japansche dokter, die het haar heeft
geleerd. Zij weet uitstekend met de revolver om
te gaan. Nee, van dien kant maak ik me over
het werk van juffrouw Trimble niet ongerust.
Ik vraag me alleen af, in welke kwaliteit zjj
hier in huls moet komen. Hebt u geen betrek
king voor een kamermeisje?"
„Daar aou ik wfel voor kunnen zorgen."
-Doet u dat dan. Juffrouw Trimble is het
beet als kamermeisje. Zij heeft ook het Marllng-
•chandaal in die kwaliteit opgelost Hebt u een
telefoon hier?”
MeArouw Pett maakte den opgezetten uil open,
De detective belde zjjn kantoor op.
..Met Sturgis. Juffrouw Trimble? Ik ben hier
Ml mevrouw Pett aan de Riverside Drive. Kent
U het huls? u moest dadelijk eens tiler heenko
men. Neem een taxi! Komt u achter in en
Tteag naar mevrouw Pett Zeg, dat u gekomen
!*»t voor
hegrepen?
pikte. De fcgelschman was toen niet meer in
de buurt.
Onze legeineu voegde hier nog aan toe, dat
hij zich over het optreden van de Spanjaarden
van beide partijen niet had te beklagen. In
Alicante was voortdurend een Spaansche wacht
aan boord, die het de Nederlandache schepe
lingen in geen enkel opzicht lastig maakte. Al
traden de aanhangers van generaal Franco
uiteraard wel wat agressiever op dan hun te
genstanders, namen ook zjj een beleefde hou
ding aan.
De terugreis had voor het overige een nor
maal verloop. Op weg naar Darmouth kwamen
telegrafische orders binnen, dat de Sarkani
naar Rotterdam moest koersen, waar het schip
na eenlge dagen behouden terugkeerde.
(Gedeeltelijk gecorrigeerd.)
,JJe Spanjolen bleken onze lading niet
erg gevaarlijk te vinden, want zij vermaak
ten zich met balletje spelen en jongleeren
met granaten en brandbommen. Een
Franschman, die als „supercargo” aan
boord was en iedereen op zjjn vingers keek,
nam in een toespraak van de bemanning
afscheid. Hjj dankte ons allen voor de dien
sten, aan de Spaansche republiek bewezen."
„In het holle van een tnaanlocaen nacht
voeren wjj met gedoofde lichten door de
Straat. Ons groote geluk was, dat de zoek
lichten van de zich in deze zóne bevindende
schepen van de Franco-party ons niet te
pakken konden krijgen, omdat deze pa-
troulUeerende schepen onder den wal zaten.
Vrijwel stuurloos voeren wjj voor den wind,
onder een krachtisen storm, door de Straat
en kwamen behouden voor Alicante aan. U
begrypt," aldus onze zegsman, „dat, als de
Sarkani een pil had gekregen, wjj er ge
weest zouden kfjn met deze lading.”
door de kamer als een zoeklicht, maar het
andere hield zy vast op mevrouw Pett gericht.
„Watsgaande?" Het rechteroog bleef even
rusten op een prachtige statuette op den schoor
steenmantel en de damg snoof weer.
„Vrwondert me niets, dat u aorgebt Alle rijke
nienschenebbe zorg. Wéte geeraadmettertyd,
bebbenalleen maar moelykhede."
.Jlet eh.... achynt, dat u niet van rijke
menschen houdt." zei mevrouw Pett zoo waar
dig als ze op dit oogenblik kon.
Die waardigheid beteekende voor Juffrouw
Trimble echter niets. Zy maakte er korte met
ten mee.
„Khaataet Sosjellstl"
„Wat zegt u?" vroeg mevrouw Pett vrien-
deluk Die vrouw scheen werkelyk Indruk op
haar te kunnen maken.
.jSosJellst! Geen luier ykenoodigl Bennard
Shaw geleez? Hu? Of Upton Sinclair? Hu?
i^es-se Doedu nadenkn. Nu hebt u me nog niet
gezegd wadder gaandewas."
Mevrouw Pett begon mln of meer te betreu
ren. dat zy meneer Sturgis had opgebeld Zoon
detective had ze nog nooit gezien. En zy scheen
buitendien geheel hulpeloos. Maar tenslotte nam
men ook geen detective te hulp, voor zyn of
haar beleefde vormen, alleen voor hun knap
heid. Een speurder, die door zyn tanden praat,
maar goed speurt is zyn geld meer waard, dan
een onkundige, die alle mogelyke égards tn het
oeg weet te houden. Mevrouw Pett was overi
gens van meenlng, dat, hoe ruwer iemand- is.
des te meer werkzaamheid van hem verwacht
kan worden.
Mevrouw Pett onderdrukte derhalve naar
weerzin voor haar bezoekster en trachtte haar
aandacht te concentreeren. De detective had
een ondernemend gezicht. Niet mooi weliswaar,
maar veelbelovend.
,Jk had u noodig," zei mevrouw Pett, „om
hier een paar mannen in het oog....”
..Mannen! Dacht "kali Waar mannen zyn. Is J
ookerrie." X
„U mag ze zeker niet?”
.Jlaatae!"
„Nu dan." zei mevrouw Pett. „vanmorgen is
hier een Jongeman aangekomen, die voorgeeft
myn neef, James Crocker, te zijn. HU is een
bedrieger. Ik zou graag willen, dat u hem goed
in het oog hield."
„WiU'n bdoellng?"
..Dat weet ik niet. Ik voor mU geloof, dat hl)
hier is. om myn zoon Ogden te ontvoeren."
..Zalm in de gatehouden," zei juffrouw
Trimble. „Wakzeggewlldie butler van u. Da*s *n
schurk!"
Mevrouw Pett zette groote oogen op. Alleszins
scheen die vrouw voor haar taak berekend te
zyn.
„Bent u daar al achter gekomen?"
„Zagget direct." Juffrouw Trimble opende
een taschje. ..Kreeg zyn foto. Meegebracht van
kantoor. Ze loeken-'m."
Mynheer Sturgis en ik zyn belden van
meenlng, dat hy met dien anderen man. die
zich voor zyn neef uitgeeft, samenwerkt,"
pluist Zal m in de gate-ouden.”
„Juffrouw Trimble deed de foto weer In haar
taschje. (Wordt vervolgd)
By den tuinder A. van der Spak te Berkel
en Rodenrijs (Z.-H.), zyn Donderdagnacht in
de stookkas circa vierduizend tomatenplanten,
die reeds halfwas waren, uitgetrokken, waar
door groote schade werd aangericht.
by dezen tuinder door
in de stookkas aange-
tot de aanhouding van
de buurt wonenden landbouwer. Met
deze aanhouding gelooft men den dader van
deze laffe daad te pakken te hebben.
„In Alicante veroorloofde de gezagvoerder
ons van boord te gaan. In de stad zag ik niets
bijzonders. Het leven ging gewoon zjjn gang.
Alleen des avonds bemerkten wfj, dat er oor
log was, omdat alle lichten gedoofd waren."
Even bulten de Straat vlogen een paar re-
geerlngsvliegtulgen boven ons, die ons onge
moeid verder lieten gaan.
De kwestie, waar in 1940 het Olympisch dorp
zal worden gebouwd, beweegt thans reeds de
gemoederen der sportkringen In Japan Na
uitvoerige en langdurige besprekingen en on-
derhandelingen heeft men thans twee terrei
nen ultgeaocht, waarop het Olympisch dorp
eventueel zal worden gebouwd. Welk terrein men
definitief zal kiezen, zal. naar men vertrouwt,
binnen niet al te langen tijd worden uitge
maakt Deze twee terreinen liggen respectle-
veiyk by Kinutadal en Todorokl, en hierbij
dient te worden aangeteekend, dat Klnutadai
wel het meest geschikt voor het doel zal biy-
ken te zijn. Kinutadal ligt 10 K.M. van het
MeUi-Shrine-stadtef) »f ifnefr
men het in een half upr hereilten, 'VeKg- den
bouw van het Olympisch dorp staan twee en
een half millioeh yen ter beschikking.
Het ligt in de bedoeling honderd huisjes met
écn verdieping en vyftig huisjes met twee ver
diepingen te bouwen. In totaal zouden hierin
2000 athleten kunnen worden ondergebracht. I
Behalve deze huisjes komen in het Olympisch
dorp, naar voorbeeld van dat hetwelk te Doe-
beritz by Beriyn is gebouwd, een theater, een
ziekenhuis, een zweminrichting, oefenterreinen
voor de verschillende takken van sport en
garages.
Na de spelen van 1940 wil men het Olympisch
dorp als sanatorium Inrichten. Oorspronkelijk
lag het in de bedoeling de spelen van het Verre
Oosten, die het volgend Jaar worden gehouden,
als generale repetitie voor de Olympische spe
len van 1940 te beschouwen. Dit nu zal niet
Wanneer het weer Maart is, dan
wordt het weer tijd
Om oser de lente te boomen,
Maar T is droog.... en het regent;
t is warm.... en ’t is guur,
’t Is mooi.... en zoo giet het in
stroomen.
Soms zijn onze wegen en parken al vol,
De kleedtng wordt ook al wat
luchtig,
Ken weekje daarna is de bio aan bod, i
Want Maart roert z'n staart dan
weer duchtig! i
Maar het zit tn den grond, en het
zit in de lucht,
Het voorjaar waait over de velden.i
De zon klimt steeds hooger, en
gluurt laAgs een wolk,
Zij laat zich al aardig soms gelden.
Maar de zon is soms mal, en de
regen niet wijs.
En je kunt er geen zier op vertrouwen!
Wanneer je wilt weten of "t voorjaar
er is.
Dan kun je op één ding slechts
bouwen:
Als je betere helft over schoonmaak
begint,
Sn ze daag’H/ks komt vragen om
centen.
De wereldkampioen boksen Jimmy Braddock
is seder^ eenlge dagen spoorloos verdwenen. De
reden is, dat hy geen antwoord wenschte te
geven op het door de directie van de Deutsch-
landhalle gedane aanbod den wedstrijd in
Dultschland te doen plaats vinden. Max Schme-
ling heeft vervolgens de pers meegedeeld, dat,
waar de termijn verstreken was. de Deutsch-
landhalle zyn aanbod introk. Schmellng is in
middels per Queen Mary naar Europa ver
trokken. Hy deelde mede begin Mei in Amerika
te sullen terugkeeren voor zijn training voor
den wedstryd tegen Braddock, dis 3 Juni moet
pladte vinden. „Ik laat de zorg om Braddock
tot rede te brengen aan de directie van
Madison Square Garden over”, aldus Bchme-
Ur.g. „en ik heb goede hoop, dat zy daarin zal
slagen."
LONDEN, 18 Maart De Dally Telegraph
meldt uit Peiping, dat de 39-jarige keizer van
Mandsjoekwo, Kang Teh, gisteren in het paleis
Hslnklng in den echt is verbonden met de
18 jaar oude prinses Mei Tan, die zyn derde
vrouw is.
Ter voltooiing van de opvoeding der bruid
zijn haar voogden toegevoegd. Aan het paleis
is een speciale vleugel gebouwd om haar hof
houding te huisvesten.
By de huweiyksplechtigheld waren slechts
leden der beide families en van de keizerlijke
hofhouding, alsmede enkele vooraanstaande Ja
panners tegenwoordig.
Onze zegsman is niet alleen zeeman,
heeft ook een baantje aan den wal.
In December kreeg hij lust, weer eens het
zeegat uit te gaan en hjj meldde zich aan by
een Nederlandsche reedery. Daar werd hem de
vraag gesteld of hy bereid was. deel uit te
maken van de bemanning van het s.s. Rarrom
dat een reis naar Spanje met contrabande aan
boord zou maken. Hy antwoordde bevestigend
en daarna ontving hy een aanstelling.
Eenigen tijd tater begaf hy zich te Rotterdam
aan boord.
De bemanning voor deze reis bestond uit 21
man, inclusief den gezagvoerder.
Na nog eenlge dagen In de haven gelegen te
hebben, verliet het 3000 ton metende schip Rot
terdam. Lading was er niet, maar de orders
luidden, dat het schip naar Memel in Littauen
moest, waar het vier dagen is gebleven. Van
daar werd naar Gdynia in Polen gestoomd. In
de Poolsche haven werd in zeer snel tempo ge
laden.
De ruimen werden gevuld met geweren, mi
trailleurs, kanonnen, vliegtuigmotoren, ongeveer
500 ton buskruit, eenlge honderden tonnen
brandbommen, geweerkogels, enz.
Een gedeelte van de lading werd door
Duitsch schip uit Hamburg aangevoerd. Toen
de Duitschers er achter kwamen, waarvoor hun
lading bestemd was, begonnen zy te schelden
op de „bolsewlkl.”
Dat dit materiaal voor de linksche party in
Spanje bestemd was, was allen opvarenden be
kend.
Trouwens, eigenlijk wist de bemanning dit al
in Rotterdam, alleen wist men niet, waar ge
laden zou worden.
gezagvoerder
Hallo? Nog niet afbellen! Herinnert u zich de
foto’z, die ik u gisteren heb laten zien? Ja, de
foto's van Andersen. Ik heb dien man gevonden.
Hy is hier butler. Neemt u hem eens goed op,
als u hierheen komt! Haast u zich nu maar!
Mevrouw Pett zal u alles uiteenzetten." Hy hing
de telefoon op. ,Jk geloof, dat ik nu beter gaan
kan, mevrouw Pett. Het is minder goed, als die
kerels me hier zien. Ik kan de zaak veilig aan
Juffrouw Trimble over laten. Goeden middag,
mevrouw.
Toen hy weg was, trachtte mevrouw Pett ver
geefs weer in haar lectuur te komen. De sensatie
van de werkeiykheld won het van die der
fantasie, zelfs van de fantastische verhalen, die
zjj zelf had neergeschreven. Het kwam haar
voor, dat Juffrouw Trimble toch te voet gekomen
was, U. plaats van een taxi te nemen. Maar een
blik op 1e klok vertelde haar, dat er pas vyf
minuten verloopen waren, sinds de detective
vertrokken was. Zy ging naar het raam en keek
naar bulten, zy was erg rusteloos.
Elndelyk stopte er een taxi op den hoek van
de straat en een Jonge vrouw stapte er uit
Als dat Juffrouw Trimble was, zag zy er voor
haar taak alleszins berekend uit. zy was een
gedrongen, stevige vrouw en zelfs van op dien
afstand kon men een ongewoon slimme en be
sliste gelaatsuitdrukking by haar zien. Toen
sloeg zy een zystraat in, in de richting van den
achteruitgang van mevrouw Pett’z huls. Een
oogenblik tater kwam meneer Crocker de kamer
binnen.
„Een jongedame wenscht u te spreken, me
vrouw. Een Jonge dame, die Trimble heet”
Mflfflffll SCHRIKBEWIND
I
De
bleek, dat de lading uit stukgoederen
en voor Marseille bestemd was....
Voor het vertrek uit de Poolsche haven vroeg
het scheepsvfcflf'dén vértd^enwo&rdiger der ree
dery te spreken, die de menschen in de kajuit
van den gezagvoerder ontving. Het scheepsvolk
eischte boven de van te voren vastgestelde gage
een premie van f 500.per man en bovendien
wilde de eischende party een achrifteiyke ver
klaring. dat na behouden terugkeer het volk
niet zou worden afgedankt, maar voor een vol
gende reis in aanmerking zou komen. Het re
sultaat was. dat aan ieder f 250.boven zijn
gage werd toegezegd en de geëischte verklaring
werd verleend en ook prompt is nagekomen.
Nadat dit gezegd was, werden de officieren
ontboden. Hun werd gevraagd of «y zich te
allen tUde bereid verklaarden, den kapitein te
gehoorzamen.
Het antwoord luidde bevestigend, waarop de
eerste officier een gratificatie vroeg, nu deze
aan het volk beloofd was.
Toegezegd werd, dat alle officieren behalve
hun gage een extra-uitkeering van 100 procent
zouden ontvangen met als basis 350.voor
den derden officier.
By thuiskomst te Rotterdam is aan scheeps
volk en officieren het toegezegde uitbetaald.
.Het leven aan boord was niet gezellig. Wy
leefden onder voortdurende spanning en wisten,
dat ons by het minste of geringste verzet on
zerzijds de kogel wachtte. Ook was verbinding
met den wal ten strengste verboden. De radio
werd alleen voor het ontvangen van berichten
gebruikt. Onze familieleden wisten dus niets
van ons af. Het eten was slecht en de onder
linge verstandhouding liet te wenschen over."
Van Alicante vertrok de Sarkani naar Oran
aan de Noord-Afrlkaansche kust. Daar kreeg
de gezagvoerder order, naar Dartmouth in
Engeland te varen.
Eenlge dagen later passeerden wy andermaal
de Straat Van Gibraltar en..,, werden aan
gehouden door een zwaar bewapenden trawler
van de Franco-party. Het vtaggesein van dit
patrouillevaartuig was: stoppen en opstoomen
naar Ceuta. Door de microphoon werd mede
gedeeld, dat het schip zou worden prysver-
klaard.
Een officier met vyf man begaf zich
boord van de Sarkani en eischte inzage
onze papieren. Hoewel deze op Marseille ge
steld waren, zou onze aanwezigheid op deze
plaats natuuriyk argwaan wekken en boven
dien lag er in de ruimen nog vry veel kruit-
afval. Ook ditmaal was het geluk met ons.
wanteen Engelsche kruiser draaide by.
De officier en zyn manschappen gingen vlug
van boord, zonder de ruimen te hebben onder
zocht. De officier voegde my nog toe: „Good
bye, I will see you again”.
Het gevaar voor ons was voorby en wy
stoomden verder. Weinige oogenblikken later,
de duisternis was inmiddels Ingevallen, zagen
wy, dat dezelfde trawler een Russische boot in-
Vóór we nog tijd hadden om een opmerking
te maken, waren we plotseling omringd door
wel een twintig soest uitziende kerels, die over
leuning en
de trap
omhoog
geklommen. Ze
waren van kop
tot teen bewa
pend met een
paar zware re
volvers, patronentasschen, sabels en gegolfde
dolken.
.Handen op” klonk een kort bevel in het
Engelsch.
Er viel niet veel te redeneeren; veel anders
dan gehoorzamen bleef er niet over. De kapi
tein trachtte nog een revolver uit zijn achter
zak te grijpen, doch een sterke hand trok zyn
arm met geweld terug.
„Geen grappen,” riep de aanvoerder van de
bende in perfect Engelsch, „u heeft te doen,
wat ik verlang."
„En dat is?" vroeg de kapitein.
„Verzamelen op het tusschendek en daar in
leveren van alle wapens, de scheepskas. en het
geld en bezittingen der passagiers."
„Niet met myn medewerking," gaf de kapi
tein ten antwoord.
Een kort bevel in een voor mij vreemde taal
weerklonk en we werden zonder verdere plicht
plegingen eenvoudig naar beneden geleld, waar
ook de andere passagiers bijeengegroept stonden.
De weinige matrozen van ons schip stonden
geboeid en onder bewaking tegen de verschan
sing. Een aantal der zeeschuimers ledigden met
geroutineerde vakkennis onze zakken; niets lie
ten ze over, we werden volkomen leegge
plunderd.
Intusschen zagen we twee zeeroovers. die den
hofmeester voortsleepten. HU was de man, die
de kas beheerde en deze biykbaar allerminst
gewillig had willen afgeven. Zelfs nu nog
trachtte hy zich te verzetten. ZUn kleeren wa
ren verscheurd en hU bloedde uit verschillende
wonden aan hoofd en handen. Woedend ziet
de aanvoerder hem aan. doch de geringe aflei
ding van de aandacht is voor onzen kapitein
voldoende om zijn rechterarm los te rukken. In
zyn zak te grypen en met zyn revolver een
schot te lossen op den zeeroovershoofdman.
Dit moment, die korte scherpe knal, geeft
ons allen een schok. We zien Ineens de moge
lijkheid ons te verdedigen en het is een plot
seling sein om ons, allen tegeiyk, op de roovers
te werpen. Een hevig gevecht ontstaat. Plotse-
sellng zie ik een Indische kris voor myn oogen
flikkeren, vlijmscherp voel ik het lemmet in
myn schouder dringen, tegeiyk voel ik nog. dat
ik heftig aan den linkerarm wordt getrokken.
„Schiet toch op. kerel, men heeft de gong
voor het diner al twee maal geslagen en JU
hoort niets!" schreeuwt myn vriend me in het
oof.
1ÖÖ