in ons land
Het Zeemonster
Nagasaki
van
Prof. Vening Meinesz
van den daj
I
I
van
De zorgen
Jimmy
ONTDEKKING VAN HET
ii
I
Zeeroovers
I
MET HET S.S. NEREUS
AANGEKOMEN
„GERMANIN”
De waarnemingen
Onverwacht einde
11
By Roosevelt op bezoek
Mooie resultaten
bereikt
Een uiterst loffelijk
oordeel
te
de
al-
Interessante bijzonderheden over
het laatste gedeelte van de
reis met de O 16
Het rechteroog van JuHrouw Xrimbie veegde
g
Eigenaardig natut
verzchynzel
1
en gegolfde
sabels
i
mün
en
Soms
o
't is warmen t is guur,
tevens opgewektheid van hem uit.
zoo ver.
De vrouwen weer
schoon
Je ziet het
's Middags kwam de vrouw van den Amerkaan thuis, die met
Toen Plet Prikkel "s avonds kwam hoeren, wachtte hem een
in je huis.
de lift naar boven ging. „Niet doen." zei de millionalr .-Je kunt
vreemde verrassing.
boven niet terecht, er rit een zeemonster opgesloten." JAoole
HERMAN KRAMER
boel.' mopperde zijn echtgenoote.
het zeemonster een koekje willen geven.
DOOR P. G WODEHOUSE
41
sou een vrouw, physiek beschouwd,
i
voor
I
jt
o
N
Ete Amerikaan liep boos in zün kantoor
heen en weer. Zijn hoofd was heelemaal verbonden. Hjj had
de betrekking van kamermeisje!
Best. Zeg erts, juffrouw Trimble!
De
gang;
sprak kolonel Doorman
toe
wetenschappelijke zijde van onze reis
In Washington veel belangstelling.
iw Pett vrien-
Jjjk Indruk op
begint,
1 om
centen.
on-
oor-
ver-
we-
heeft
1,
I.
Ze
i kop
bewa-
een
re-
Het zou te ver voeren, hierop nader in te
gaan, en dus wil ik volstaan met te zeggen,
dat dit bezoek een mooi vlagvertoon voor Ne
derland is geweest en dat het van Amerl-
kaansche zijde zeer op prijs is gesteld. Hiertoe
werkte ook mede, dat de geringe diepte van de
Potomac geen bezoek van groote oorlogssche
pen toelaat, zoodat bezoeken van vreemde bo
dems betrekkeiljk zeldzaam zijn. Ook voor de
Waar de President in verband met zijn
overstelpende taak slechts zoo zelden bui
tenlanders bij zich ontvangt, was dit be
zoek als een bewijs van sympathie voor
Nederland aan te merken. Trouwens de
sympathie in de Vereenigde Staten voor
ons land bleek duidelijk uit alles wat ons
tijdens het bezoek van de O 16 overkwam.
En toen kwam plotseling het ontstellende
bericht, dat Hr. Ms. O 16 Lissabon had
verlaten voor de Spaansche wateren, om
Nederlandsche rechten te verdedigen. In
lerljl verliet ik het schip en bracht Ito mijn
instrumenten naar den wal. Na een kort uit
stel verliet Hr. Ms. O 16 Lissabon, nadat ik
een hartelljk afscheid van officieren en be
manning hafi genomen. Zoo was mijn waar-
nemlngsreis aan een onverwacht einde geko
men en had Hr. Ms. O. 16 weer haar taak
als oorlogsschip opgevat. Ik twijfel er niet
aan of zij zal deze onder het commando van
Van Waning en met de officieren en beman
ning, die aan—boord zijn, even eervol
vullen, als zij die van vlagvertoon en
tenschappelljk onderzoek tot hier toe
vervuld.
De Amerikaan «vis niet erg vriendelijk. ,Jk heb nu geen tijd."
zei hjj tegen Drein en Piet. „Kom vanavond nog maar eens
terug. Ik zal het zeemonster, Intusschen wel eens bekijken. Laat
Johan (dit was de huisknecht) het n-aar even naar boven
brengen."
De reis van H. M.’s O 16 tot Lissabon
is rustiger verloopen dan de eerste twee
trajecten, waarover ik reeds eerder mede-
deellngen deed. Hoewel wij nog enkele
malen zwaren storm te verduren hebben ge
had, is het toch nimmer zoolang achtereen
slecht geweest.
Met bet as. Jgereus" der K.N.S.M., dat
gistermorgen kort voor elf uur in de sluizen
van IJmuiden aankwam, is prof. dr. F. A.
Vening Meinesz in ons land teruggekeerd
na «en onderzoekingsreU van verscheidene
me enden aan boord van H. M.’s o 16, die
op de terugreis naar Nederland op 12 Maart
JX te Lissabon aankwam.
Daar kreeg de commandant van de on
derzeeboot opdracht, zich naar de Spaan
sche wateren te begeven ter oonvoyeering
van Nederlandsche schepen, die door sche
pen van generaal Franco aangehouden en
epgtbracht zonden kunnen worden.
Prof. Vening Meinesz zag hierdoor een
verwacht einde aan zijn verblijf op den
logsbodem komen en bleef te Lissabon achter,
van waar hjj per eerste gelegenheid in ons
land terugkeerde.
Omtrent het verloop van het laatste gedeel
te van de reis met de O 16 deelde hij het vol
gende mede:
Nu heb je geen recht op een plaats
i-
Want nu is de „lente” gekomen!
.Maar
•ei...."
Juffrouw Trimble weet meer van Jl-Jltsu
pi, dan de Japansche dokter, die het haar heeft
geleerd. Zjj weet uitstekend met de revolver om
te gaan. Nee, van dien kant maak ik me over
het werk van juffrouw Trimble niet ongerust
Ik vraag me alleen af, in welke kwaliteit zij
hier in huis moet komen. Hebt u geen betrek
king voor een kamermeisje?"
„Daar zou ik wel voor kunnen zorgen."
„Doet u dat dan. Juffrouw .Trimble is het
best als kamermeisje. ZU heeft ook het Marling-
achandaal in die kwaliteit opgelost Hebt u een
telefoon hier?"
Mevrouw Pett maakte den opgezetten uil open,
De detective belde zijn kantoor op.
„Met Sturgis Juffrouw Trimble? Ik ben hier
b(j mevrouw Pett aan de Riverside Drive. Kent
het huls? U moest dadelijk eens hier heenko
men. Neem een taxi! Komt u achter in en
vraag naar mevrouw Pett Zeg, dat u gekomen
bent voor
Begrepen?
Bij de commando-overdracht van den onderzeedienst
voor zijn afscheid de officieren en manschappen
Zelf keerde ik naar het vaderland terug met
een klein stoomschip van de K. N. S. M.. de
.Nereus", aan boord waarvan ik van gezag
voerder en officieren veel voorkomendheid heb
ontvangen.
Den 12den Maart liepen wij in stroomenden
regen in den vroegen morgen de Taag op en
daarmede was onze groote oversteek, die voor
mij zoo vruchtbaar was geweest, ten einde
Een aardig verblijf te Lissabon volgde, met
veel belangstelling van de zijde van de Por-
tugeesche marine voor Hr. Ms. O. 16. feesten
en ontvangsten, allereerst van de zijde van
onzen zaakgelastigde, den heer Flaes, en on
zen consul-generaal, den heer Zeegers.
hïale actie, welke het Derde Rijk c
de wetenschap aan het werk gezet,
financiers, «economen en statistici zijn opge
roepen om het koloniaal bewustzijn van het
Duitsche volk met wetenschappelijke argumen
ten te sterken. En intusschen zijn ook de me
dici aan de beurt gekomen.
Dr. August Hauer, een geneesheer, die lange
Jaren in Oost-Afrika werkzaam was. deed een
boekje het licht zien over hetgeen de Duitsche
chemie en vooral het „Instltut fiir Schlffs- und
Tropenkrankhelten" te Hamburg gedaan heb
ben, niet alleen voor de bewoners van over
zeesche gebieden, maar ook voor hun blanke
overheerschers.
Het „Germanln”, waarover wij in den aan
hef een uiterst loffelijk oordeel van.den En
ge lachen professor Huxley citeerden, is de
naam zegt bet overigens vrij duidelijk een
Duitsche uitvinding, welke het eenlg afdooende
middel vormt tegen de beruchte slaapziekte.
Het „Germanln dat groote deelen van
Afrika en van Indlë van een zwaren geeeel
bevrijdde, werd ontdekt in de na-oorlogsche
Jaren, in een tijd dus dat Dultschland zelf reeds
t an zijn overzeesche gewesten beroofd was.
Op die manier konden alleen de overwinnaars
van Versailles proflteeren van wat het geeste
lijk eigendom was van het „tot kolonlseeren
onbevoegde" Dultschland.
Kijken we alleen maar naar Oeganda, zegt
dr. Hauer. In de jaren 1905’07 stierven er
van veertig duizend Wagana's rond twintig
duizend of precies de helft in twee jaren. In
Kameroen, waar het bevolkingscijfer thans
evenals in Oeganda snel stijgt, leefden er bü
het uitbreken van den oorlog twaalf-duizend
NJems. Op zes-honderd na had de slaapziekte
dezen zeer krachtlgen negerstam in 1926 vol
slagen uitgei oeld.
En dan de malaria! Maar weinigen weten,
dat ruim een derde der menschheid door deze
-a y aar aanleioing der ontdekking van het
„Germanln" zeide de vermaarde bioloog
en hoogleeraar aan de universlteit van
Oxford, prof. Julian Huxley:
„Deze ontdekking zal voor de Geallieerden
waarschijnlijk ook zuiver financieel bekeken
heel wat waardevoller zijn aan al de herstel
betalingen. welke zü oorspronkelijk van Dultsch
land elschten, te zemen."
Wie het sinds het utt het Paviljoen in den
Hout naar
verhuisde.
van
teen I
met
zware
volvers. pa tronen tasschen,
Maleische dolken.
..Handen op" klonk een kort bevel in het
Engelsch.
Er viel niet veel te redeneeren; veel anders
dan gehoorzamen bleef er niet over. De kapi
tein trachtte nog een revolver uit zjjn achter
zak te grijpen, doch^een sterke hand trok zijn
arm met geweld terug.
„Geen grappen," riep de aanvoerder van de
bende in perfect Engelsch, „u heeft te doen,
wat ik verlang.'
„En dat is?" vroeg de kapitein.
„Verzamelen op het tusschendek en daar in
leveren van alle wapens, de scheepskas, en het
geld en bezittingen der passagiers."
.Niet met mijn medewerking," gaf de kapi
tein ten antwoord.
Een kort bevel in een voor mU vreemde taal
weerklonk en we werden zonder verdere plicht
plegingen eenvoudig naar beneden geleld, waar
ook de andere passagiers bijeengegroept stonden.
De weinige matrozen van ons schip stonden
geboeid en onder bewaking tegen de verschan
sing. Een aantal der zeeschuimers ledigden met
geroutineerde vakkennis onze zakken; niets lie
ten ze over, we werden volkomen leegge
plunderd.
Intusschen zagen we twee zeeroovers, die den
hofmeester voortsleepten. Hij was de man. die
de kas beheerde en datoe blijkbaar allerminst
gewillig had willen afgeven. Zelfs nu nog
trachtte hl) zich te verzetten. Zijn kleeren wa
ren verscheurd en hjj bloedde uit verschillende
wonden aan hoofd en handen. Woedend ziet
de aanvoerder hem aan. doch de geringe aflel-
ding van de aandacht is voor onzen kapitein
voldoende om zijn rechterarm los te rukken, in
zijn zak te grijpen en met zijn revolver een
schot te lossen op den zeeroovershoofdman.
Dit moment, die korte scherpe knal, geeft
ons allen een schok. We zien ineens de moge
lijkheid ons te verdedigen en het is een plot
seling sein om ons. allen tegelijk, op de movers
te werpen. Een hevig gevecht ontstaat. Plotse-
seling zie ik een Indische kris voor mijn oogen
flikkeren, vlijmscherp voel ik het lemmet in
mijn schouder dringen, tegelijk voel ik nog, dat
ik heftig aan den linkerarm wordt getrokken.
„Schiet toch op. kerel, men heeft de gong
voor het diner al twee maal geslagen en JU
hoort niets!" setfreeuwt mün vriend me in het
oor.
en de
regen niet wijs.
En je kunt er geen zier op vertrouwen!
Wanneer je wilt weten of 1 voorjaar
er is,
kun je óp één ding slechts
bouwen:
Als je betere helft over schoonmaak
l
En ze daag’Ufks komt vragen
door de kamer als een aoeklicht. maar het
andere hield zü vast op mevrouw Pett gericht
„Watsgaande?" Het rechteroog bleef even
rusten op een prachtige statuette op den schoor
steenmantel en de dame snoof weer.
„Vrwondert me niets, dat u aorgebt. Alle rijke
menachenebbe zorg. Wéte geeraadmettertUd,
hebbenalleen maar moeiükhede."
„Het.... eh.... schijnt, dat u niet van rijke
menschen houdt." ael mevrouw Pett aoo waar
dig als ae op dit oogenbllk kon.
Die waardigheid beteekende voor juffrouw
Trimble echter niets. Zjj maakte er korte met
ten mee.
.Khaatae! Soejelist!"
„Wat zegt u?" vroeg i
delUk. Die vrouw scheen
haar te kunnen maken.
„Sosjellst! Geen lulerUkenoodig! Bennard
Shaw gelees? Hu? Of Upton Binelair? Hu?
Leee-se. Doedu nadenkn. Nu hebt u me nog niet
gezegd wadder gaandewas."
Mevrouw Pett begon mln of meer te betreu
ren. dat zü meneer Sturgis had opgebeld. Zoo n
detective had se nog nooit gezien En zij scheen
buitendien geheel hulpeloos. Maar tenslotte nam
men ook geen detective te hulp, voor zijn of
haar beleefde vormen, alleen voor hun knap
heid. Een speurder, die door sUn tanden praat,
maar goed speurt is zijn geld meer waard, dan
een onkundige, die alle mogeluke égards in het
oog weet te houden. Mevrouw Pett was overi
gens van meaning, dat, hoe ruwer iemand is,
das te meer werkzaamheid van hem verwacht
kan worden.
gen, er niet voer terug schrikt, aoo nu en dan
de polltfek eens om den hoek te laten küken.
Wü achten het overbodig hem hierin te
volgen, ook al is zün betoog voor het Duitsche
recht op de ontnomen overzeesche gewesten
klemmend en dikwijls navrant door echt pa
triottische bezieling. Dat de Koloniale paragraaf
in het „Diktat" van Versailles onbillijk was. is
echter een overtuiging, welke niet steunt op de
uitvinding van Germanln, Plasmochin, Atebrin
en Yatren.
Ddn weet je pas zeker: het is weer
COC
Ddn weet je pas zeker: ’t is lente!
De lente begint niet den zooveelsten
Maart,
Al schfjnt ook de Zon op de daken,
De lente begint als het schrikbewind
heerscht,
moeten
maken.
Dus, mannen, verzaak al je aard-
sche bezit,
slechts terug in je
droomep.
Mevrouw Pett werd akelig van zUn afgemeten
toon. Het was treurig, dat zoo n degelUke butler
zoo'n schelm kon zijn. „ZU zegt, dat u haar
verzocht hebt hier te komen, om over een be
trekking te spreken."
,Xaat haar binnenkomen. Skinner! Dat zal
het nieuwe kamermeisje zUn. Ik zal haar by
jou sturen, als Ik met haar gesproken heb."
..Heel goed mevrouw."
Mevrouw Pett vond, dat er iets uitdagends was
in de manier, waarop juffrouw Trimble binnen
trad. Juffrouw Trimble hield er namelyk krasse
beginselen op na, Inzake de gelUke verdeellng
van den eigendom, en de hulzen van rUke men
schen hadden haar altijd opgewonden. Meneer
Crocker trok zich terug, nadat hu de deur
zachtjes achter zich gesloten had.
De bezoekster haalde veelbeteekenend haar
neus op, toen zU de werken van den binnenhuis
architect. die hier al zUn Ideeën in dit huis had
kunnen uitleven, gadesloeg. Mevrouw Pett zag
nu, dat zU er werkelijk uitzag. zooals zU al van
uit de verte had meenen te kunnen opmerken,
en nog veel erger. Haar gelaat zag er niet alleen
erg slim en beslist uit, maar zelfs dreigend.
ZU had heel dikke wenkbrauwen, waar onder
uit kleine glinsterende oogjes keken, als wilde
beesten in het bosch Het indrukwekkende effect
van dit alles werd nog verhoogd door het feit,
dat, terwUl het linker oog recht naar “n voor
werp keek, het rechter een meer patrouillee-
rende taak scheen te hebben en nu. terwijl zijn
collega vast op mevrouw Pett gevestigd was.
over de oppervlakte van de soldering waarde.
Wat de rest van deze verachilnlna betrof.
k maakte met een vriend m|jn eerste reis over
de Tropenzee. aan boord van de Nippon, een
kleine slerlUke boot, mooi wit gelakt, die den
mst onderhield voor passagiers van Singapore
ar Cholon.
Na ons aan het schip wat te hebben gewend,
den wU als andere medereizigers en gingen
i visite maken bU den kapitein. De kapitein
tvlng ons op de commandobrug en offreerde
i glas whiskey. Terwijl wQ genoten van het
iltterend uitzicht en de prima whiskey, vroeg
Jn vriend meer schertsend dan nieuwsgierig:
JCn de zeeroovers. de beroemde zeeroovers
n den Indischen Archipel, hoe staat het
armee, kapitein?"
3e kapitein lacht eens en antwoordt dan: „Ik
ar al meer dan 25 jaar op dit water, maar
iroovers heb ik nog nooit gezien. In den oor-
maakten we wel eens vreemde avonturen
ie. Doch dat betrof de smokkelarU en niet
zeerooverU En er vloeide ook nimmer bloed;
rder kregen we ongevraagd opium, thee en
Is flesschen whiskey."
.Er zijn dus geen zeeroovers?"
X*n dezen kant niet. Zeeroovers hebben hun
U moeten zoeken in de Chlneesche Zee en
langs de Gele Rivier. Een enkele maal worden
daar nog wel eens booten overvallen.”
„Dat is toch merkwaardig." meende
vriend. ,J3e Amerikaansche bladen schrijven
ook nu nog. dat hier zoo dikwijls overvallen
plaats hebben."
„Och, ja," grUnsde de kapitein, „dat is het
oude liedje, de zucht naar sensatie en interes
sant willen zUn. Iedere oude matroos, ook al is
hU zoo oud. dat hU zelf niet meer weet hoe oud
hU is. zal zich toch herinneren, dat hU als Jong
matroos minstens vijf of zesmaal tegen zee
roovers heeft moeten vechten."
Zoo werd nog vrat heen en weer gepraat en
we vertrokken weer van de commandobrug
naar ons promenade-dek. Het was nog geen
tud om te dineeren, de warmte maakte mU
loom en Ik strekte mij behaaglUk op een dak
stoel uit. Ik nam een boek en trachtte nog wat
te lezen bU het schUnael van een wandllcht.
Plotseling gaf de stoomfluit van de Nippon
een aantal korte, schelle stooten: het alarm-
signaal!
Ik sprong op en daar Ik niets zag aan de
wantzUde bü mü. liep ik met groote stappen
naar het mldden-dek en snelde de trap van de
commandobrug op. In het schemerdonker zs^
ik een bruinige massa, welke ons den weg ver
sperde. De kapitein zag er nUdig uit: „Wat zün
dat voor gekken? Kunnen ze niet zien? Ze
schUnen ongelukken te willen veroorzaken!"
HU gaf een scherp 'bevel: volle kracht, ach
teruit. Het water kolkte en bruiste heftig rond
ons schip, terwül het achteruit voer. Een bot
sing was nog juist vermeden en de bruine
massa passeerde ons aan stuurboordzüde.
Doch op hetzelfde oogenbllk. dat het gezicht
van den kapitein opklaarde, daar alles nog zoo
goed was afgeloopen, hoorden we een helsch
Mevrouw Pett onderdrukte derhalve naar
weerzin voor haar bezoekster en trachtte haar
aandacht te concentreeren. De detective had
een ondernemend gezicht. Niet moot weliswaar,
maar veelbelovend.
,Jk had u noodlg." ael mevrouw Pett. ^csn
hier een paar mannen in het oog...."
..Mannen! Dacht "kal! Waar mannen zijn, is
ookerrie."
„U mag ae aeker niet?"
„Haatse!”
.Nu dan," ael mevrouw Pett, „vsmmorgen is
hier een jongeman aangekomen, die voorgeeft
mijn neef. James Crocker, te zün. HU is een
bedrieger. Ik zou graag willen, dat u hem goed
In het oog hield."
„Watsh bdoellng?"
■X*at weet ik niet. Ik voor mü geloof, dat hü
hier is. om mUn zoon Ogden te ontvoeren."
.Zalm In de gate'houden." ael juffrouw
Trimble. „Wakzeggewlldie butler van u. Ds’s h
schurk!"
Mevrouw Pett zette groote oogen op. Afieszlns
scheen die vrouw voor haar taak berekend te
zün.
„Bent u daar al achter gekomen?"
„Zagget direct." Juffrouw Trimble opende
een taschje. Kreeg zün foto. Meegebracht van
kantoor. Ze zoeken-'m."
.MUnheer Sturgta en ik zUn belden van
meenlng, dat hü met dien anderen man, die
zich voor zün neef uitgeeft, samen werkt."
.Juist Zalm in de gate-ouden."
.Juffrouw Trimble deed de foto weer in haar
taschje. (.Wordt vervolgd)
„goudmün" der
fabrikant Bayer.
Het Koloniaal Museum maakt zich In dezen
niet schuldig aan eenzüdlgheld of nog erger
aan partijdige voorlichting. Dultschland kan
Inderdaad het recht voor zich opeischen van
een groote rol gespeeld te hebben in de daart-
werkehjke bestrijding der tropische ziekten En
het is, met recht, zeer trotsch op de behaalde
resultaten! Alleen zou het a*l nobeler zün.
wanneer het onomwonden toegaf, dat op dit
gebied, evenals op ander medisch terrein, ook
joden een rol van beteekenls hebben gespeeld.
Sinds eenlgen rijd heeft de geweldige Kolo-
ontplooit, ook
en
Ons verblüf van negen dagen aldaar werd
gekenmerkt door een büzonder aardige ont
vangst in alle kringen. Naast offlcieele feeste
lijkheden van de züde van onzen Nederland-
schen gezant, den heer Van Haersma de With,
en van de züde van de Amerikaansche marine,
die groote belangstelling voor het bezoek van
Hr. Ms. O 16 aan den dag legde, is ons van
alle kanten de meest hartelijke gastvrijheid
betoond. Voor commandant Van Waning en
voor mü zal een der meest gedenkwaardige
oogenblikken blüven de ontvangst bü President
Roosevelt, die onzen gezant en ons, niettegen
staande zün zeer drukke bezigheden, bü zich
heeft gillen ontvangen. Men bemerkt onmid-
dellük, in aanraking te komen met een groote
figuur. Er gaan een onmiskenbare kracht en
Haarlemmer Hout naar de hoofdstedelüke
Mauritskade verhuisde, schijnbaar veel
kleiner geworden. maar toch hoogst inte
ressante Museum In het Koloniaal Instituut
bezoekt, vindt daar in een donker hoekje een
afdeeling, waar hü niet alleen ontzet wordt
door de verschrlkkelüke uitwerking, welke ver
schillende tropische ziekten hebben op het
menachelük lichaam, maar waar men hem te
vens gerust stelt door een overvloed van fles-
*t Is mooi.en zoo giet het in
stroomen.
Soms zijn onze wegen en parken al vol,
De kleeding wordt ook al wat
luchtig,
Wanneer het weer Maart is, dan
wordt het weer tijd
Om over de lente te boomen,
Maar ‘t is droog.... en het regent;
In Hamilton, de hoofdplaats van de Bermu
da's, bleven wü vüf dagen, waaraan wü allen
prettige herinneringen zullen behouden. Na
twee dagen storm en regen kregen wü mooi
zacht weer. De Bermuda’s zün fraai begroeide
eilanden met lage kalksteenheuvels, die tel
kens mooie uitzichten geven over de talrijke
baaien en Inhammen, die de eilanden in stuk
ken deelen. Wü vonden er veel hartelüke gast
vrijheid van offlcieele en niet-offlcieele züde,
van Engelschen en Amerikanen, want er is In
den winter een druk bezoek aan deze Engel-
sche eilanden van uit de groote steden van
Amerika’s Oostkust.
De bemanning» logeerde in het .Bailors
Home", dat onder de sympathieke leiding van
mr. Tucker zün gasten een aardigen tüd be-
aorgde. Er werden tochten gemaakt, o.a naar
mooie grotten met smetteloos witte druipsteen
vormingen en naar een belangwekkend aqua
rium, beide aan de andere züde van het eiland
gelegen. Een büzonderheld van de Bermuda's
is, dat auto's er verboden zün. Als middelen
Wan vervoer heeft men een electrisch tram-
trelntje en rijtuigjes met paarden.
Op dit bezoek volgde een rustig overtochtje
naar Norfolk, aan den ingang van Chesapeake
Bay. van waaruit de reis, na' een dag opont
houd voor het opknappen van de boot, de
Potomac op, naar Washington werd voortge
zet. Bü Mount Vernon, het statige buiten-
verblüf van George Washington, werd door de
bemanning front gemaakt voor het graf van
den grondlegger van Amerika’s onafhankelük-
heid. Een uur later lr.~n wü gemeerd aan de
kade in Navy-Yard te Washington.
Hallo? Nog niet afbellen! Herinnert u zich de
foto's, die ik u gisteren heb laten zien? Ja, de
foto’s van Andersen. Ik heb dien man gevonden.
Hü is hier butler. Neemt u hem eens goed op.
als u hierheen komt! Haast u zich nu maar!
Mevrouw Pett zal u alles uiteenzetten." Hü hing
de telefoon op. „Ik geloof, dat ik nu beter gaan
kan, mevrouw Pett Het is minder goed, als die
kerels me hier zien. Ik kan de zaak veilig aan
juffrouw Trimble over laten. Goeden middag,
mevrouw.
Toen hü weg was, trachtte mevrouw Pett ver
geefs weer in haar lectuur te komen. De sensatie
van de werkelükheld won het van die der
fantasie, zelfs van de fantastische verhalen, die
zü zelf had neergeschreven. Het kwam haar
voor, dat juffrouw Trimble toch te voet gekomen
was, in plaats van een taxi te nemen. Maar een
blik op de klok vertelde haar, dat er pas vüf
minuten verloopen waren, sinds de detective
vertrokken was. ZU ging naar het raam en keek
naar bulten. Zü was erg rusteloos.
Efndelük stopte er een taxi op den hoek van
de straat en een Jonge vrouw stapte er uit.
Als dat Juffrouw Trimble was, zag zü er voor
hav taak alleszins berekend uit. ZU was een
gedrongen, stevige vrouw en zelfs van op dien
afstand kon men een ongewoon slimme en be
sliste gelaatsuitdrukking bü haar zien. Toen
sloeg zü een zijstraat in, in de richting van den
achteruitgang van mevrouw Pett's huls. Een
oogenbllk later kwam meneer Crocker de kamer
binnen.
„Een Jongedame wenscht u te spreken, me
vrouw. Een jonge dame, die Trimble heet."
haar neus was stomp en haar mond had die
vermanende geslotenheid van de automatische
deuren van een ondergrondschen trein, dien
men juist gemist heeft. Mevrouw Pett, die toch
een flinke vrouw was, voelde zich niettemin
zonderling zwak, toen zü dit exemplaar van het
schoone geslacht zag, dat verschrikkelüker was
dan eenige man, dien zü ooit in haar leven had
ontmoet. ZU kreeg bUna medelijden met de on
gelukkige stervelingen, waarop men deze vrouw
had losgelaten. ZU wist bUna niet, hoe zü het
gesprek moest beginnen.
Juffrouw Trimble wist daar echter wel weg
mee, want zü prefereerde steeds, zelf de con
versatie te openen. Haar lippen gingen van een.
en er vlogen woorden naar bulten, alsof zü uit
een machinegeweer kwamen. Voorzoover het
mevrouw Pett vergund was, dat op te merken,
constateerde zü. dat juffrouw Trimble het on-
noodlg vond ook haar tanden vaneen te laten
gaan. ZU gaf er de voorkeur aan, die vast op
elkaar te klemmen, terwül *U sprak. Dat kwam
volkomen overeen met haar dreigend ulterlük
„Omiddag," zei juffrouw Trimble en me
vrouw Pett vloog terug in haar stoel, alsof
iemand een baksteen naar haar had gewor
pen.
„Goeden middag," zei se zwakjes.
„Aangnaam kenstemak, mvouw Pett. Mneer
Sturge beldemop Zei, u had betrekking
me. Kwam hier zgauw'kon."
„Wat segt u?"
„ZZgeuwkon. Taxi reed angsetn."
„O.... Jat”
Ik breng van deze reis 92 waarnemin
gen mede, op voor het ondersoek belang
rijke punten verricht. Het past mü hier
voor onze marine, en in het bijzonder die
genen, die er aan boord van de O. 16 de
verantwoording ên de moeite voor hadden,
mün oprechten dank te betuigen. Het is
een waardevol wetenschappelük materi
aal, dat ik hun dank. Mün beste wenschen
gaan met allen mede op hun nieuwen
tocht bü hun nieuwe taak.
^Illlllllllll SCHRIKBEWIND
5
g Een weekje daarna is de bio aan bod,
Want Maart roert z'n staart dan
weer duchtig!
Maar het zit in den grond, en het
zit in de lucht,
Het voorjaar waait over de velden.
g De zon klimt steeds hooger, en
gluurt langs een wolk,
Zij laat zich al aardig soms gelden.
g Maar de zon is soms mal, en de
Dan
schen en tubes, die tabletten en vloeistoffen
bevatten, waartegen practlsch geen der ge
vreesde kwalén bestand is.
En de aandachtige toeschouwer constateert
met een aekere verbazing, dat vrüwel al die
medicamenten van Duitschen oorsprong zün.
In het genoemde donkere hoekje van bet Am-
sterdamsche Koloniaal Museum moet menigeen
noodzakelük den indruk krijgen, dat de goede
gezondheid en de strijd tegen de sloopende
tropische ziekten in onze overzeesche gewesten,
behalve aan het Ministerie van Koloniën en
zün technische diensten, voor een goed deel
te danken zün aan de Duitsche pharmaceu-
tische fabrieken, in de eerste plaats aan de
I. G. Parben, den asplrine-
ziekte voortdurend bedreigd wordt. Algemeen
gelooft men. dat kinine er een afdoend ge
neesmiddel tegen vormt. Al heeft de kinine
echter voor de blanken de meeste tropische ge
bieden toegankelijk gemaakt, vrüwel iedere
Europeaan, die langeren tüd in Indlë of Afrika
verbleef, heeft aan den lüve ondervonden, dat
kinine een paardenmiddel Is, waarvan het
prophylactisch innemen gepaard gaat met
nevenverschünselen. oorsuizingen, beven,
hartaandoeningen en een belangrüke vermin
dering van bet geestelük en llchamelük presta
tievermogen; die zoo erg kunnen worden, dat
velen ten gronde gingen, doordat zü liever een
malaria-aanval riskeerden, dan nog langer ki
nine te slikken.
Het waren ae in Dultschland uitgevonden
nieuwe stoffen „Plasmochin" en „Atebrin",
«bardoor de malaria voorgoed afdoend be
dwongen wordt.
Voorts het „Yatren." Haul men dit een goede
eeuw eerder uitgevonden, dan zou Napoleon
niet gestorven zün aan het abces in de lever,
het gevolg van een in Egypte opgeloopen tro
pische riekte, dat hem ten grave voejde.
Dr. August Hauer geeft, zooal geen1 volledig
dan toch een aeer uitgebreid overzicht van het
zonder eenlgen twüfel zeer respectabel aantal
uitvindingen, dat Dultschland op het gebied der
bestrijding van tropische riekten gedaan heeft.
Het ligt voor de hand, dat hü. ook al bluft hü
zich geheel op wetenschappelük terrein bewe-
waarnemlngen gingen normaal hun
regelmatig twee k drie malen per et
maal deed commandant Van Waning de boot
onder water gaan, om de gelegenheid voor
waarnemingen te geven. Eén enkele maal
deden hü en de chef van de machinekamer
Lugte zich vervangen door den oudsten offi
cier Van Duim en den tweeden officier van
de machinekamer Ohr, een ,Junlores"-dulk-
mdnoeuvre. Tusschen Washington en Lissabon
hebben wü niet minder dan 30 malen gedo
ken en dat in 14 vaardagen.
De reis is onderbroken door een oponthoud
van een Zondag in Ponta Delgada op het
eiland Sao Miguel. Van het mooie weer werd
geprofiteerd voor een autotocht van officie
ren en bemanning naar den krater van Fur
nas, waar zwaveldampen nog getuigen van
den vulkanischen oorsprong. Het was een
aangename afwisseling van het boordleven en
de mooie natuur van dit prachtige eiland
maakte den tocht tot een groot genot. De ve
getatie varieert van onze noordelüke boomen
tot volop.tropische, zooals boomvarens en pal
men; azalea's en camelia's waren er in vollen
bloei.
Den 24sten Februari aanvaardden wü de
rugreis. Na een bitterkoude reis de rivier
nam in zee de temperatuur al spoedig
tengevolge van den golfstroom, waar men
komt. De watertemperatuur steeg in weir
uren van enkele graden Celcius tot over
twintig graden en wü waren toen getuige
een eigenaardig natuurverschünsel. De k
de lucht boven het warme water veroorza
te een snelle verdamping en daardoor was
zee, die vrU woelig was, overdekt met nei
flarden, die den Indruk wekten van een
kenden oceaan. Het was een schouwspel,
de gedachte aan de onderwereld deed op
men. Fantastisch in een mate, zooals n
het zelden ziet. Ook in het behoud was
werking van den golfstroom duidelijk te be
merken; In één etmaal hadden wjj zestig
zeemuien stroom mede. Later werd dit min
der, doch voor een groot gedeelte van den
Oceaanoversteek hebben wü toch een Hinken
stroom mede behouden.
Het mooie weer van den eersten dag op zee
hield helaas niet aan, de zee werd ruwer en
ruwer, doch daar de golven achterlük in kwa
men, werden wü er veel minder door terugge
zet dan op de heenreis. Voor de officieren
van de wacht en de roergangers op den toren
zUn echter nog moeilUke dagen gekomen. Bü
hooge delnlfigsgolven recht achterin loopen de
golven ongebroken van achteren over den to
ren en vullen de borstwering tot den rand toe.
De brug verdiende toen met recht haar bü-
naam van de „badkuip”. Soms hapten de
wachtloopers naar lucht.
Massieve zuilen water kwamen het torenlulk
binnen, doch doordat hiermee bü de construc
tie van Hr. M.S. o 16 rekening was ge
houden en er onder den vloer van de „centrale”
onder den toren een vergaarbak was, van
waaruit het water meteen kon weggepompt
worden, gaf dat binnenboord niet al te groo
te complicaties.
Toch gaf het heel wat werk om de schade
door de spattqrs rondom te beperken; ook het
slingertoestel voor de zwaartekrachtswaarne-
mlngen kreeg daarvan zün deel mee.
lawaai op het achterdek en klonken revolver
schoten.
Vóór we nog tüd hadden om een opmerking
te maken, waren we plotseling omringd door
wel een twintig woest uitziende kerels, die over
de leuning en
langs de trap
waren omhoog
geklommen,
waren
tot
pend
paar
